Familiaris Consortio

Hanna Dolata

Jan Paweł II

WPROWADZENIE

KOŚCIÓŁ W SŁUŻBIE RODZINY

SYNOD ROKU 1980 KONTYNUACJĄ

POPRZEDNICH SYNODÓW

WIELKIE DOBRO MAŁŻEŃSTWA I RODZINY

Szczegółowo przeanalizowane wybrane fragmenty dzieła Jana Pawła IIFamiliaris Consortio.

CZĘŚĆ PIERWSZA.BLASKI I CIENIE RODZINY W DOBIE

OBECNEJ

POTRZEBA ROZEZNANIA SYTUACJIOSĄD EWANGELICZNY

SYTUACJA RODZINY W ŚWIECIE WSPÓŁCZESNYMWPŁYW SYTUACJI NA SUMIENIE WIERNYCH

NASZA EPOKA POTRZEBUJE MĄDROŚCISTOPNIOWOŚĆ A NAWRÓCENIE

ASYMILACJA KULTUR

CZĘŚĆ DRUGA.ZAMYSŁ BOŻY WZGLĘDEM MAŁŻEŃSTWA I RODZINY

CZŁOWIEK OBRAZEM BOGA-MIŁOŚCIMAŁŻEŃSTWO - KOMUNIĄ MIĘDZY BOGIEM I LUDŹMI

JEZUS CHRYSTUS, OBLUBIENIEC KOŚCIOŁA A SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA

DZIECI, NAJCENNIEJSZY DAR MAŁŻEŃSTWARODZINA - KOMUNIĄ OSÓB

MAŁŻEŃSTWO A DZIEWICTWO

KOŚCIÓŁ W SŁUŻBIE RODZINYZagrożenia na jakie jest narażona każda rodzina. Opisane trzy typy rodzin i ich reakcje na

doznawane krzywdy oraz napotykane problemy związane z utrzymaniem więzi międzyludzkiej. Pierwszy typ silnej rodziny, która potrafi pokonać przeciwności losu i

wychodzi z nich „cało”. Drugi model rodziny jest mniej odporny na zadawane rany przez życie, trzeci zaś jest najsłabszy i najbardziej narażony na utracenie wiary oraz

podstawowych wartości stanowiących fundament rodziny. Rola Kościoła skupia się wokół oferowania swojej pomocy dla wszystkich rodzin- zarówno tych silnych, jak i słabych.

Podtrzymywanie, oświecanie a także wspieranie, stanowią podstawowe postulaty wspierania rodziny przez Kościół. Swoją dobrowolność Kościół w szczególności kieruje do ludzi

młodych.

SYNOD ROKU 1980 KONTYNUACJĄ POPRZEDNICH SYNODÓWPokrótce przedstawiona została tu historia i cele powołania Synodu przez Kościół. Mianowicie była ona

„naturalną kontynuacją dwóch poprzednich Synodów”, ale także i przede wszystkim znakiem zainteresowania Kościoła problematyką rodziny. Ponadto problematyka ostatniego Synodu wiąże się ściśle z tematyką Synodu o kapłaństwie służebnym i o sprawiedliwości w świecie współczesnym. Jan Paweł II poprzez napisanie Adhortacji wypowiedział żywe zainteresowanie Kościoła sprawą rodziny.

WIELKIE DOBRO MAŁŻEŃSTWA I RODZINYKościół oświecony wiarą czuje potrzebę głoszenia Ewangelii, zwłaszcza ludziom powołanym do

małżeństwa. Utwierdzony w głębokim przekonaniu, że jedynie przyjęcie Ewangelii pozwoli człowiekowi w pełni cieszyć się rodziną i małżeństwem. Dzięki niej [Ewangelii] będziemy mogli lepiej poznać i wypełniać zamysł Boży. Wszystko to jest szczególnie ważne, gdyż w obecnym momencie

historycznym rodzina jest przedmiotem ataków ze strony licznych sił, które chciałyby ją zniszczyć lub zniekształcić. Kościół jako sługa Boży naznaczony jest do tego, by głosić zamysł Boży dotyczący małżeństwa i rodziny, przyczyniając się w ten sposób do odnowy społeczeństwa i Ludu Bożego.

Poznawcza misja Kościoła skierowana ku odkryciu stosunków, w których urzeczywistnia się dzisiaj

małżeństwo i rodzina. Zadaniem Kościoła jest niesienie ludziom, a w szczególności rodzinie, niezmiennej

a zawsze nowej Ewangelii. Na potrzebę pełnienia planu Bożego,

Kościół nieustannie przypatruje się rozwojowi rodzin oraz

poszczególnych jej członków, by w pełni móc nieść im pomoc i wsparcie.

Autor wspomina także o indywidualnych zagrożeniach na

jakie są narażona kobieta i mężczyzna z osobna, podczas gdy

otaczający ich świat z niebezpieczną prędkością oferuje coraz to nowsze

formy nawiązywania znajomości. Wszystko to może prowadzić do

braku zdolności dokonania obiektywnej odpowiedzi, a niekiedy

nawet w różny sposób zdradza prawdę i godność osoby ludzkiej.

POTRZEBA ROZEZNANIA SYTUACJI

Stanowisko Kościoła wobec idee ocalenia godności oraz urzeczywistnienia całej prawdy małżeństwa i rodziny. Kościół dokonuje własnej oceny ewangelicznej poprzez Pasterzy

nauczających w imieniu Chrystusa, ale także poprzez świeckich, wezwanych do wyjaśniania i wprowadzania ładu do rzeczywistości doczesnej według zamysłu Boga. Świeccy mają

szczególne zadanie odczytywania dziejów tego świata w świetle Chrystusa. Nadprzyrodzony zmysł wiary Kościoła kieruje się głosem sumienia, by w ten sposób bronić i wspierać ubogich

oraz pogardzonych. Kościół docenia również badania socjologiczne i statystyczne, nie pozostając obojętnym wobec pracy bliźnich. Pasterze będący silną częścią wspólnoty Kościoła,

powołani są do niesienia ludziom zmysłu wiary oraz pomocy w dokonywaniu dojrzałej oceny ewangelicznej. Również rodzina oraz bliscy powinni stanowić dla siebie wsparcie i powinni

obdarowywać się własnym wkładem w celu wyprowadzenia autentycznej oceny ewangelicznej.

OSĄD EWANGELICZNY

Pozytywne oraz negatywne strony życia każdego człowieka w rodzinie, a w szczególności przybliżony został

aspekty małżeństwa i odpowiedzialności, która się z nim

wiąże. Plusem jest zyskanie bratniej duszy i umocnienie więzi, natomiast z

drugiej strony coraz częściej przekraczane zostają moralne granice, jak np. usuwanie ciąży przez kobietę

czy też nadużywanie środków antykoncepcyjnych w celu uniknięcia

zajścia w ciąże. Wszystko to może być skutkiem strachu, obaw i nadmiernego dobrobytu nastawionego wyłącznie na

konsumpcje, ale też ucieczką od ponoszenia odpowiedzialności.

SYTUACJA RODZINY W ŚWIECIE WSPÓŁCZESNYM

W wielu przypadkach te negatywne objawy są dążeniem do osiągnięcia

własnego egoistycznego dobra. Innym przypadkiem są rodziny tzw. Trzeciego Świata, którym brakuje podstawowych środków do życia,

takich jak: pożywienie, praca, mieszkanie czy lekarstwa. W historii rodzina przedstawiona została jako

mieszanina blasków i cieni.

Środki społecznego przekazu stanowią często przeszkodę w zachowaniu podstawowych wartości. Jako przykład wymienia się m.in.: szerzenie się rozwodów, zawieranie jedynie cywilnych kontraktów

małżeńskich, przyjmowanie sakramentu małżeństwa bez żywej wiary, dla innych motywów; odrzucanie norm moralnych, które regulują współżycie małżeńskie i nadają mu ludzki i chrześcijański wymiar.

WPŁYW SYTUACJI NA SUMIENIE WIERNYCH

Zadaniem Kościoła jest przekazywanie nauk

wiernym w celu uznania prawdziwych wartości, by bronione były prawa ludzi

i szerzyła się sprawiedliwość wewnątrz

struktur społecznych. Niestety nauka nie zawsze

daje oczekiwane skutki i często wykorzystywana

jest wbrew jej pierwotnemu przeznaczeniu, którym jest

rozwój osoby ludzkiej. Celem Kościoła jest więc odzyskanie powszechnej

świadomości prymatu wartości moralnych czyli sensu życia człowieka.

NASZA EPOKA POTRZEBUJE MĄDROŚCI

A sama nauka winna sprzymierzyć się z mądrością: "Epoka nasza bardziej niż czasy ubiegłe potrzebuje takiej mądrości, która by wszelkie rzeczy nowe, jakie człowiek odkrywa, czyniła bardziej ludzkimi. Przyszłym losom świata grozi bowiem niebezpieczeństwo, jeśli ludzie nie staną się mądrzejsi". Należy pamiętać też o kształtowaniu sumienia moralnego, które może przyczynić się do budowania świata opartego na większej sprawiedliwości i braterstwie.

Należy sprzeciwić się niesprawiedliwości poprzez nawrócenie umysłu serca, dążąc do wyrzeczenia

się własnego egoizmu. Potrzebne jest ciągłe i nieustanne nawracanie, które wymaga

wewnętrznego oderwania się od wszelkiego zła i przylgnięcia do dobra w jego pełni, a które

w praktyce dokonuje się często etapami.

STOPNIOWOŚĆ A NAWRÓCENIE

Kościół czerpie z poszczególnych kultur wszystko to, co może lepiej wyrazić

niezgłębione bogactwa Chrystusowe, by z każdym dniem dochodzić do doskonalszego

i głębszego poznania Prawdy, którą otrzymał od Pana. Podwójna zasada: zgodności z Ewangelią tych kultur, które Kościół pragnie asymilować

i jedności Kościoła powszechnego, musi znajdować się zawsze u podstaw studium, także

w dziedzinie małżeństwa i rodziny.

ASYMILACJA KULTUR

Miłość jest podstawowym i wrodzonym powołaniem, czyli zdolnością i odpowiedzialnością za miłość i wspólnotę, każdej istoty ludzkiej, która została stworzona na podobieństwo samego Boga. 2 sposoby urzeczywistnienia powołania osoby ludzkiej do miłości: małżeństwo i dziewictwo, będące wypełnieniem

najgłębszej prawdy o człowieku, o jego istnieniu "na obraz Boży". Płciowość kobiety i mężczyzny przejawia się w aktach małżeńskich jako dar z ciał. Owocem miłości małżeńskiej ma być wydanie

potomstwa na świat. Zawiercie małżeństwa jest więc przyjęciem pełnej odpowiedzialności skierowanej ku planowaniu rodziny, ale też wewnętrzną wspólnotą życia i miłości, zamierzoną przez Boga.

CZŁOWIEK OBRAZEM BOGA-MIŁOŚCI

Komunia miłości pomiędzy Bogiem i ludźmi znajduje swój wymowny wyraz w przymierzu oblubieńczym zawartym pomiędzy mężczyzną i kobietą. Główny przekaz Objawienia: "Bóg miłuje swój lud" poprzez które mężczyzna i kobieta wyrażają swoją miłość małżeńską. Więź ich miłości

staje się obrazem i znakiem Przymierza łączącego Boga z Jego ludem.

MAŁŻEŃSTWO - KOMUNIĄ MIĘDZY BOGIEM I LUDŹMI

Pierwotna prawda małżeństwa- prawdą o „początku”. Małżeństwo ochrzczonych staje

się rzeczywistym znakiem Nowego i Wiecznego Przymierza, zawartego we krwi

Chrystusa. Jest tez ono jednym z 7 sakramentów Nowego Przymierza. Na mocy

sakramentu związek małżonków jest bardziej nierozerwalny, a poprzez sakramentalny znak,

ich wzajemna przynależność jest rzeczywistym obrazem samego stosunku

Chrystusa do Kościoła. Małżeństwo, podobnie jak każdy sakrament, jest pamiątką,

uobecnieniem i proroctwem zbawczego dzieła. Małżeństwo we właściwy sobie sposób jest rzeczywistym znakiem dzieła zbawienia.

„Miłość zmierza do jedności głęboko osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało,

ale prowadzi do tego, by było tylko jedno serce i jedna dusza. Wymaga ona

nierozerwalności i wierności w całkowitym wzajemnym obdarowaniu i otwiera się ku

płodności. Jednym słowem chodzi o normalne cechy charakterystyczne każdej naturalnej

miłości małżeńskiej…”

JEZUS CHRYSTUS, OBLUBIENIEC KOŚCIOŁA A SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA

Uwieńczeniem małżeństwa jest

rodzenie i wychowywanie

dzieci. Ludzie, którzy zawarli związek

małżeński są jednością, która

skierowana jest ku dawaniu życia nowej osobie i zapewnienia

jej dostatnich warunków do życia. Dziecko jest więc trwałym znakiem

jedności małżeńskiej. Osobom bezpłodnym

powierzona jest równie ważna i odpowiedzialna

misja, jak na przykład adopcja, różne formy pracy wychowawczej,

niesienie pomocy innym rodzinom czy dzieciom ubogim lub

upośledzonym.

DZIECI, NAJCENNIEJSZY DAR MAŁŻEŃSTWA

Rodzina i małżeństwo wytwarzają zespół międzyosobowych odniesień, np.: ojcostwo, braterstwo czy macierzyństwo. I to właśnie rodzina chrześcijańska buduje Kościół, czyli

rodzinę Bożą. Małżeństwo chrześcijańskie stanowi naturalne środowisko, w którym dokonuje się włączenie osoby ludzkiej do wielkiej rodziny Kościoła. Tak więc Kościół

znajduje w rodzinie, zrodzonej z sakramentu, swoją kolebkę i miejsce, w którym wchodzi w pokolenia ludzkie, a one - w Kościół.

RODZINA - KOMUNIĄ OSÓB

"Kto potępia małżeństwo, pozbawia także dziewictwo jego chwały; kto natomiast je chwali, czyni dziewictwo bardziej godnym podziwu i chwalebnym.” Małżeństwo i dziewictwo to dwa sposoby

wyrażenia i przeżywania jednej Tajemnicy Przymierza Boga ze swym ludem. Dziewictwo świadczy o tym, że Królestwo Boże i jego sprawiedliwość są ową cenną perłą pożądaną nad wszelkie, nawet

największe wartości, której człowiek winien szukać jako jedynej wartości ostatecznej. Człowiek bezżenny, chociaż wyrzeka się płodności fizycznej, staje się płodny duchowo, staje się ojcem i matką wielu. Małżonkowie chrześcijańscy mają zatem prawo oczekiwać od osób bezżennych

dobrego przykładu i świadectwa dozgonnej wierności swemu powołaniu.

MAŁŻEŃSTWO A DZIEWICTWO

Moje Ulubion

e Cytaty

W zamyśle Boga Stworzyciela i Odkupiciela rodzina odkrywa nie tylko swoją "tożsamość", to, czym "jest", ale również swoje "posłannictwo", to, co może i powinna "czynić".

Rodzina dlatego otrzymuje misję strzeżenia, objawiania

i przekazywania miłości, będącej żywym odbiciem i rzeczywistym

udzielaniem się miłości Bożej ludzkości oraz miłości Chrystusa

Pana Kościołowi, Jego oblubienicy.

Wewnętrzną zasadą, trwałą mocą i celem ostatecznym tego zadania jest miłość: tak jak bez miłości rodzina nie jest wspólnotą osób, tak samo bez miłości nie może ona żyć, wzrastać i doskonalić się jako wspólnota osób.

Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się

Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa.

Owa komunia małżeńska ma swoje korzenie w naturalnym uzupełnianiu się mężczyzny i kobiety, i jest wzmacniana przez osobistą wolę małżonków dzielenia całego programu życia, tego, co mają i tego, czym są. Stąd taka komunia jest owocem i znakiem potrzebygłęboko ludzkiej.

Bóg chce nierozerwalności małżeństwa i daje ją jako owoc, jako znak i wymóg miłości absolutnie wiernej, którą On darzy człowieka i którą Chrystus Pan żywi dla swego Kościoła.

Dar sakramentu jest jednocześnie powołaniem i przykazaniem dla

małżonków chrześcijańskich, aby pozostali sobie wierni na zawsze,

ponad wszelkie próby i trudności, w wielkodusznym posłuszeństwie świętej woli Pana: "Co więc Bóg

złączył, niech człowiek nie rozdziela"

Wszyscy członkowie rodziny, każdy wedle własnego daru, mają łaskę i odpowiedzialny obowiązek budowania dzień po dniu komunii osób,

tworząc z rodziny "szkołę bogatszego człowieczeństwa". Dokonuje się to poprzez łaskę i miłość wobec dzieci, wobec chorych i starszych; poprzez wzajemną codzienną służbę wszystkich; poprzez dzielenie się dobrami,

radościami i cierpieniami.

W rzeczywistości "życie osób starszych ułatwia

nam zdanie sobie sprawy z hierarchii wartości

ludzkich; ukazuje ciągłość pokoleń

i wspaniale przedstawia wzajemną zależność Ludu Bożego. Osoby

starsze ponadto mają charyzmat przekraczania

barier między pokoleniami, zanim one

zaistnieją.

Niektórzy pytają, czy warto żyć, czy też nie byłoby lepiej

w ogóle się nie narodzić; wątpią, czy godzi się

powoływać innych do życia, skoro być może będą oni złorzeczyć, że wypadło im

istnieć w okrutnym świecie, którego grozy nie można

nawet przewidzieć.

Kościół jednakże mocno wierzy, że życie ludzkie, nawet

gdy słabe i cierpiące, jest

zawsze wspaniałym darem Bożej

dobroci. Przeciw pesymizmowi i

egoizmowi, zaciemniającym świat, Kościół

opowiada się za życiem: w

każdym życiu ludzkim umie

odkryć wspaniałość owego "Tak",

owego "Amen", którym jest sam

Chrystus.

Kiedy małżonkowie,

uciekając się do środków

antykoncepcyjnych, oddzielają od siebie dwa

znaczenia, które Bóg

Stwórca wpisał w naturę

mężczyzny i kobiety i w

dynamizm ich zjednoczenia płciowego,

zajmują postawę

"sędziów" zamysłu Bożego i

"manipulują" oraz poniżają

płciowość ludzką, a wraz z

nią osobę własną i

współmałżonka, fałszując wartość

"całkowitego" daru z siebie.

Wybór rytmu naturalnego bowiem, pociąga za sobą akceptację cyklu osoby, to jest kobiety, a co za tym idzie, akceptację dialogu, wzajemnego

poszanowania, wspólnej odpowiedzialności, panowania nad sobą. Przyjęcie cyklu i dialogu oznacza następnie uznanie charakteru

duchowego i cielesnego zarazem komunii małżeńskiej, jak również przeżywanie miłości osobowej w wierności, jakiej ona wymaga.