eTwinning dziś

eTwinning dziś

Nauczyciele mają głos

2

Wydawca Central Support Service for eTwinning (CSS)www.etwinning.netEuropean Schoolnet (EUN Partnership AISBL)Rue de Trèves 61 • 1040 Bruksela • Belgiawww.eun.org • [email protected]

Redakcja Christina Crawley, Anne Gilleran, Donatella Nucci, Santi Scimeca

Współautorzy Laurence Altibelli, Julie Ashby, Sari Auramo, Margarida Barbieri Figueiredo, Maria Jesús Bayonas, Alessandra Cannelli, Patrick Carroll, Valentina Cuadrado Marcos, Manuel Díaz Escalera, Tautvydė Daujotytė Mukile, Inge De Cleyn, Nuria de Salvador, Silvije Devald, Maria Doria, Paulien du Fosse, Vincent Dupont, Mary Fournari, Maria Georgiadou, Mudrīte Grinberga, Siv Grete Stamnes, Helgi Hólm, Aimi Jõesalu, Catherine Johannes, Ingrid Keller-Russell, Conor Kelly, Christine Kladnik, Angelos Konstantinidis, Anna Krzyżanowska, Justyna Kukułka, Asta Liukaitiene, Marilina Lonigro, Eva Luptáková, Laura Maffei, Corina Mandi, Adriana Maris, Maria Antoinette Magro, Lorena Mihelač, Ayça Oğuz, Irene Pateraki, Ágnes Péter, Marta Pey, Elena Pezzi, Michael Purves, Alessandra Rebecchi, Helena Serdoura, Pasi Siltakorpi, Fani Smixioti, Joanna Stefańska, Adam Stępiński, Anna Szczepaniak, Michelle Thick, Tautvydė Daujotytė Mukile, Carlos Trincão, Theodor Tsampatzidis, Sandra Underwood, Irina Vasilescu

Koordynacja projektu i kwestie

językowe

Christina Crawley, Gamze Kapilar

Opracowanie grafi czne

Dogstudio, Belgia

Skład DTP i druk Hofi Studio, Republika CzeskaDogstudio (wersja angielska)

Foto ShutterStock, iStock

Nakład 1000

Data publikacji: grudzień 2010. Stanowiska przedstawione w niniejszej publikacji są stanowiskami autorów i niekoniecznie pokrywają się ze stanowiskami European Schoolnet czy Centralnego Biura eTwinning. Książka została wydana zgodnie z postanowieniami umowy licencyjnej Attribution 3.0 Unported Creative Commons licence (http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/). Publikacja powstała dzięki fi nansowemu wsparciu Programu „Uczenie się przez całe życie” i Unii Europejskiej. Pozycja ta odzwierciedla jedynie poglądy autorów i Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za informacje w niej zamieszczone.

3Spis treści

eTwinning dziś


Przedmowa 9 Androulla Vassiliou

Wstęp 10 Zespół programu eTwinning

Dołącz do eTwinningu 13 Wstęp Donatella Nucci 13

Sandra Underwood 15

Catherine Johannes 16

Marta Pey 17

Maria Antoinette Magro 18

Angelos Konstantinidis 19

Helgi Hólm 20

Michelle Thick 22

Maria Doria 23

Tautvydė Daujotytė Mukile 24

Valentina Cuadrado 25

Laura Maffei 27

eTwinning w praktyce 29 Wstęp Christina Crawley 29

Conor Kelly 30

Ayça Oğuz 31

Margarida Barbieri Figueiredo 33

Marilina Lonigro 34

Paulien du Fossé 35

Adam Stępiński 37

Pasi Siltakorpi 38

Corina Mandi 40

María Jesús Bayonas 41

Elena Pezzi 42

Rozdział 1.

Rozdział 2.

Społeczność eTwinning 45 Wstęp Santi Scimeca 45

Adriana Maris 46

Elena Pezzi 47

Silvije Devald 48

Nuria de Salvador 50

Anna Szczepaniak 51

Ingrid Keller-Russell 52

Joanna Stefańska 53

Inge De Cleyn 55

Patrick Carroll 56

Alessandra Cannelli 57

Siv Grete Stamnes 58

Laura Maffei 59

Moje projekty eTwinning 63 Wstęp Christina Crawley 63

Mudrīte Grinberga 64

Julie Ashby 65

Asta Liukaitiene 66

Aimi Jõesalu 67

Ágnes Péter 68

Theodor Tsampatzidis 69

Laurence Altibelli 71

Manuel Díaz Escalera 73

Mary Fournari 74

Vincent Dupont 75

Alessandra Cannelli i Laurence Altibelli 76

eTwinning i rozwój zawodowy 79 Wstęp Anne Gilleran 79

Irene Pateraki 80

Lorena Mihelač 82

Maria Georgiadou 83

Anna Krzyżanowska 83

Rozdział 3.

Rozdział 4.

Rozdział 5.

Eva Luptáková 84

Christine Kladnik 86

Helena Serdoura 87

eTwinning: wpływ na jednostkę 91 Wstęp Donatella Nucci 91

Michael Purves 92

Alessandra Rebecchi 94

Carlos Trincão 95

Sari Auramo 96

Fani Smixioti 97

Justyna Kukułka 98

María Jesús Bayonas 100

Irina Vasilescu 101

Spis współautorów 103

Rozdział 6.

6

Współautorzy ➥

7Rozdział 1. Dołącz do eTwinning

eTwinning dziś


Sandra Underwood Patrick CarrollMichael PurvesMichelle Thick

Margarida Barbieri Figueiredo Helena Serdoura

Carlos Trincão

Laura Maffei Maria Doria

Alessandra CannelliMarilina Lonigro

Elena PezziAlessandra Rebecchi

Mudrīte Grinberga

Asta Liukaitiene

Siv Grete StamnesSari AuramoPasi Siltakorpi

Laurence Altibelli Catherine Johannes

Paulien du Fosse

Ingrid Keller-Russell

Christine Kladnik

Eva Luptáková

Adriana Maris Corina MandiIrina Vasilescu

Ayça Oğuz

Vincent Dupont Inge De Cleyn

Tautvydė Daujotytė Mukile

Helgi Hólm

Maria Jesús BayonasManuel Díaz Escalera Nuria de Salvador Valentina Cuadrado MarcosMarta Pey

Mary FournariMaria Georgiadou Angelos KonstantinidisIrene PaterakiFani SmixiotiTheodor TsampatzidisMaria Antoinette Magro

Lorena Mihelač

Julie Ashby

Connor Kelly

Silvije Devald

Ágnes Péter

★

Aimi Jõesalu

Anna KrzyżanowskaJustyna KukułkaJoanna StefańskaAdam StępińskiAnna Szczepaniak

Współautorzy

9

eTwinning dziś


Przedmowa

PrzedmowaAndroulla VassiliouKomisarz ds. Edukacji, Kultury, Wielojęzyczności i Młodzieży Komisja Europejska

Z przyjemnością przedstawiam Wam tę fascynującą książkę, w której nauczyciele dzielą się swoimi licznymi i różnymi doświadczeniami związanymi z eTwinningiem.

eTwinning powstał, by połączyć ze sobą uczniów i nauczycieli z całego kontynentu, tworząc w ten sposób sieć współpracujących ze sobą szkół. Cel ten pokrywa się z wizją szkolnictwa prezentowaną przez Unię Europejską: na wszystkich poziomach wspierać współpracę i wza-jemne nauczanie pomiędzy krajami europejskimi przy jednoczesnym poszanowaniu organi-zacji i struktury narodowych systemów edukacji.

Zamysł był taki, by dzięki rosnącym możliwościom oferowanym przez technologie informa-cyjno-komunikacyjne (ICT) szkoły mogły poszerzać swoje horyzonty i doświadczać Europy bez wychodzenia ze szkolnej klasy. Za jednym kliknięciem myszki uczniowie i nauczyciele mogą współpracować ze swoimi partnerami z innych krajów i uczyć się ze sobą i od siebie nawzajem.

eTwinning jest unijnym programem edukacyjnym, który stanowi obecnie część programu Comenius i który bez wątpienia przewyższył wszelkie oczekiwania pod względem liczby uczestników. Wynika to częściowo z powodu oddolnego podejścia i elastycznej struktury programu, która nie stawia ograniczeń wyobraźni działających w nim osób. Głównymi powo-dami jednak były nadzwyczajne zaangażowanie, entuzjazm i kreatywność wielu nauczycieli oraz ogromna chęć uczniów do nawiązania kontaktu ze swoimi rówieśnikami z całej Europy. eTwinning oferuje szkołom zaplecze technologiczne do współpracy, wsparcie, pomysły oraz cały wachlarz możliwości doskonalenia zawodowego dla nauczycieli. Jednak tym, co czyni ten program niezwykłym, jest to wszystko, co wnoszą nauczyciele i uczniowie.

eTwinning to europejska historia sukcesu, którego częścią są nauczyciele biorący udział w powstaniu tej publikacji. Jestem przekonana, że czytanie o ich doświadczeniach (wraz z nauką, która z tego wynika) będzie dla Was taką samą przyjemnością, jaką było dla mnie.

10

WstępZespół programu eTwinning

Książka ta jest wynikiem wspólnego wysiłku. Została napisana przez nauczycieli z wielu kra-jów europejskich, którzy odgrywają aktywną rolę w eTwinningu i chcą podzielić się swoim entuzjazmem, doświadczeniami, a także radą lub nawet uwagami dotyczącymi przeszkód, które napotkali. Nauczyciele wraz ze swoimi uczniami współpracują w ramach projektów partnerskich z nauczycielami i uczniami z innych krajów europejskich.

Kilka miesięcy temu zaprosiliśmy uczestników programu eTwinning, by opowiedzieli swoje historie i stali się autorami tej książki. Na Portalu eTwinning zamieściliśmy apel do wszystkich, którzy chcieliby wnieść coś od siebie do tej publikacji. W ciągu kilku dni otrzymaliśmy setki odpowiedzi. Musieliśmy dokonać naprawdę trudnego wyboru, by wyłonić 60 nauczycieli, którzy mieli wziąć udział w tej przygodzie.

Do wstępnego opracowania tej książki stworzyliśmy Grupę eTwinning, zaprosiliśmy wszyst-kich autorów i poprosiliśmy ich o wybranie jednego z zaproponowanych tematów. Już po chwili było oczywiste, że osobiste zaangażowanie okazało się najważniejsze. Nauczyciele pisali nie tylko na wybrane tematy, ale komentowali również wypowiedzi innych, wzbogaca-jąc tym samym różne historie. Grupa rozrosła się do rozmiarów, których nie przewidzieliśmy i wcale niełatwo było zebrać ostateczny tekst, który właśnie macie przed sobą.

Opowiadania różnych autorów tej pu-blikacji mają charakter indywidualny, ale jest też coś, co ich wszystkich łą-czy. Każdy z nich w pewnym momen-cie dowiedział się o istnieniu eTwinnin-gu i odwiedził portal www.etwinning.net; zbadał dostępne tam możliwo-ści i zdecydował się zarejestrować. To pozwoliło na uzyskanie dostępu do Pulpitu eTwinning - platformy spo-łecznościowej, która służy jako punkt spotkań dla dziesiątek tysięcy na-uczycieli z całej Europy. Tam można poznać kolegów i koleżanki o podob-

nych zainteresowaniach lub podobnej sytuacji zawodowej pod względem, na przykład, wieku uczniów, nauczanego przedmiotu czy języka komunikacji. Bardzo często za pośred-nictwem Pulpitu eTwinning nauczyciele spotykali partnerów, z którymi planowali i realizowali swoje pomysły na współpracę partnerską. Po rejestracji wspólnych projektów nauczyciele

11

eTwinning dziś


Wstęp

otrzymywali dostęp do TwinSpace – bezpiecznego środowiska współpracy, w którym mogli przeprowadzać zadania projektowe ze swoimi uczniami za pomocą szerokiego wachlarza udostępnionych narzędzi ICT.

Wszyscy ci nauczyciele wyrażali przekonanie, że projekty eTwinning stworzyły ich uczniom bardzo urozmaicone i wiarygodne sytuacje edukacyjne. I to właśnie przyczyniło się do wzro-stu motywacji i otwartości uczniów, pomogło rozwinąć umiejętności komunikacyjne, umie-jętności pracy w zespole, a także przyczyniło się do podniesienia świadomości kulturowej uczniów i ich tolerancji dla różnic.

Autorzy zwracają także uwagę na duże znaczenie eTwinningu w kontekście samokształcenia, motywacji i rozwoju zawodowego nauczycieli. Większość z nich nie była ekspertami w dzie-dzinie komputerów, ale dzięki zadaniom przeprowadzonym w ramach eTwinningu z większą pewnością zaczęli wykorzystywać narzędzia ICT w nauczaniu. Poznali je i mieli możliwość pracy w wielodyscyplinarnych zespołach. W większości przypadków poprawili także swoją znajomość języków obcych.

W procesie zdobywania niezbędnej wiedzy nauczyciele brali udział w zorganizowanych w ramach programu eTwinning zadaniach szkoleniowych, takich jak Eventy Edukacyjne czy Warsztaty Doskonalenia Zawodowego oraz w odbywających się na szczeblu krajowym kur-sach online i seminariach. Najważniejsza część procesu uczenia się przebiegała jednak pod-czas interakcji nauczycieli z kolegami i koleżankami po fachu oraz podczas wspólnego poko-nywania trudności, które napotykali w swojej pracy nad projektem. Pulpit eTwinning oferuje także cały wachlarz możliwości kontaktowania się z innymi uczestnikami eTwinningu, by móc porozmawiać na interesujące tematy (np. czat, Pokoje Nauczycielskie i Grupy eTwinning). Au-torzy tej książki nie mają wątpliwości, że eTwinning stał się siecią doskonalenia zawodowego.

Ale oddajmy głos nauczycielom. W kolejnych rozdziałach będą opowiadali, jak zaangażowali się w eTwinning (Rozdział 1.), jak wcielili go w życie (Rozdział 2.), czego doświadczyli w społeczności eTwinning (Rozdział 3.) i jakie projekty stworzyli (Rozdział 4.). Następnie rozważają, jak eTwinning przyczynił się do ich rozwoju zawodowego (Rozdział 5.) i jaki wpływ miało na nich zaangażowanie się w eTwinning (Rozdział 6.).


eTwinning dziś


Dołącz do eTwinningu

WstępDonatella Nucci Centralne Biuro Programu eTwinning

eTwinning został ofi cjalnie zainaugurowany w styczniu 2005 roku podczas dużej konferencji w Brukseli. Wzięło w niej udział trzystu nauczycieli – dużo, ale to i tak niewiele w porównaniu z liczbą wszystkich nauczycieli w Europie, z których sto tysięcy stało się od tamtej pory czę-ścią eTwinningu. Na początku, w 2005 roku, jednym z głównych priorytetów Narodowych Biur eTwinning (NSS) oraz Centralnego Biura eTwinning (CSS) było rozpowszechnianie in-formacji o akcji w szkołach i wśród nauczycieli. Wszystkie Biura Programu (NSS) angażowa-ły się w organizację seminariów w poszczególnych regionach swoich krajów, zamieszczały artykuły na swoich stronach internetowych i zajmowały się promocją eTwinningu na wiele jeszcze innych sposobów. Przedsięwzięcia te z pewnością odniosły pożądany skutek; wielu nauczycieli twierdzi, że odkryło eTwinning dzięki ofi cjalnym komunikatom, szkoleniom czy innym inicjatywom organizowanym zarówno na szczeblu europejskim, jak i krajowym. Kie-dy w 2007 roku eTwinning stał się częścią programu Comenius, wielu nauczycieli zaczęło postrzegać go jako szansę kontynuowania współpracy z innymi szkołami, która w przeciw-nym razie musiałaby się zakończyć.

Część pedagogów przyznaje jednak, że dotarła do eTwinningu samodzielnie, niemal “przez przypadek”, szukając w Internecie czegoś zupełnie innego lub czegoś, co właściwie trud-no określić. Szczęśliwy traf? “Przypadek pomaga dobrze przygotowanym umysłom”.** W rzeczywistości nauczyciele ci odkryli eTwinning podczas aktywnych poszukiwań moż-liwości zmian w swoim życiu zawodowym, czy to w swoich relacjach z uczniami, czy też w metodach pracy lub sposobie realizacji programu nauczania – mówiąc krótko, szukając innowacji. Dla niektórych nauczycieli pierwsze spotkanie z eTwiningiem nie okazało się de-cydujące; wrócili do niego po kilku miesiącach lub latach, kiedy już byli gotowi skorzystać z możliwości, jakie ta akcja oferuje.

* Słowa Ludwika Pasteura, słynnego XIX-wiecznego chemika i mikrobiologa francuskiego: “le hasard ne favorise que les esprits préparés.”

DoRozdział 1.

14

Mimo ogromnej różnorodności i róż-nych historii napisanych przez życie, wszyscy nauczyciele działający w eTwinningu podzielają ten sam pogląd: spotkanie z rozmaitymi kulturami, ję-zykami to wzbogacające doświadcze-nie zarówno dla nich samych, jak i ich uczniów. Dla nauczycieli języków ob-cych eTwinning to skuteczny sposób nauczania języków obcych, oferujący rzeczywisty kontekst komunikacyjny, zwłaszcza dla tych uczniów, którzy pochodząc ze środowisk zaniedba-nych lub mieszkając w oddalonych rejonach, mają mniej szans na kontakt z użytkownikami różnych języków. eTwinning to także sposób na poszerzanie horyzontów w nauczaniu innych przedmiotów, od historii po biologię.

Wielu nauczycieli zdecydowało się zaangażować w eTwinning widząc w nim szansę wła-snego rozwoju zawodowego. Dla nich jedną z najwspanialszych rzeczy w eTwinning, jest to, że udział w akcji nie ogranicza się wyłącznie do realizacji jednego projektu; wprost przeciwnie, nauczyciele mogą w sposób ciągły doskonalić się, wyznaczając sobie wciąż nowe cele. Podoba im się, że stawiając czoło wyzwaniom i próbując nowych rzeczy w eTwinningu, nabywają nowych umiejętności i w coraz większym stopniu angażują się w życie społeczności podobnie myślących nauczycieli.

Jedną z głównych reakcji nauczycieli angażujących się w eTwinning jest zaskoczenie, że za drzwiami z napisem „zarejestruj się w eTwinningu” kryje się społeczność nauczycieli doświadczających podobnych obaw i problemów. Bywa, że z różnych powodów pierw-sze kroki w tej społeczności nie należą do najbardziej produktywnych – niewłaściwa pora roku, niewłaściwe nastawienie, itp., ale nikt tutaj nie będzie cię karał – wprost przeciwnie! Sandra Underwood, pierwsza z naszych autorek, opisuje, jak dokonała tego odkrycia ...


eTwinning dziś


Pamiętam, że pod koniec roku szkolnego szukałam w sieci czegoś, co mogłoby zmo-tywować do pracy moich uczniów i wtedy właśnie natknęłam się na stronę interneto-wą eTwinningu. Zaskoczyło mnie, że tak wielu nauczycieli z całej Europy przyłączyło się do tego programu i poszukiwało projektów do realizacji. To była wspaniała okazja współdziałania z innymi podobnie myślącymi osobami nad czymś, co motywowało uczniów w klasie do pracy.

Muszę przyznać, że początki nie były łatwe. Moja pierwsza próba przeprowadzenia wspólnego projektu nie powiodła się. Przyczyną był najprawdopodobniej nieodpo-wiedni czas. Projekt powstał i był realizowany w lipcu, kiedy w szkołach brytyjskich rok szkolny się kończy, podczas gdy w sierpniu w wielu szkołach europejskich zaczy-na się już nowy.

Nie zniechęciłam się jednak, a eTwinning pojawił się na horyzoncie ponownie, kilka miesięcy później, kiedy otrzymałam zaproszenie do udziału w seminarium kontakto-wym w Kolonii. Zgodziłam się chętnie, złożyłam aplikację i zostałam przyjęta na se-minarium w grudniu 2009 roku.

Nawet w najśmielszych oczekiwaniach nie przypuszczałam, że to seminarium będzie miało taki wpływ na moich uczniów i moją zawodową przyszłość. Ten weekend w Niemczech okazał się pozytywnym doświadczeniem, ponieważ poznałam tam kilkoro pełnych motywacji i entuzjazmu nauczycieli, chętnych do rozpoczęcia pracy nad pro-jektami. Mój zespół, w którym znalazły się dwie szkoły z Niemiec, jedna z Turcji i jed-na z Walii, rozpoczął pracę nad projektem mającym trwać dwa semestry, od stycznia do lipca. Od początku trwania projektu zatytułowanego „Welcome to my World” (Witaj w moim świecie) komunikowaliśmy się za pomocą poczty elektronicznej i blogowa-liśmy na TwinSpace, a z nami 160 uczniów piszących listy i rozmawiających ze sobą na czacie. Jestem przekonana, że wszyscy się zgodzą, że koordynowanie i organizo-wanie zadań w tym projekcie wymagało ogromnego wysiłku, ale wszyscy bez wątpienia potwierdzą, że nasze wspólne przedsięwzięcie okazało się ogromnym sukcesem. Moim uczniom to doświadczenie bardzo się spodobało i na pewno jeszcze raz zaangażuję się w coś podobnego. Relacje, które zbudowałam ze swoimi uczniami, zaowocowały niesamowitym wysiłkiem z ich strony, a satysfakcją z nauczania i uczenia się z mojej.

Na początku wahałam się, czy zaangażować się w eTwinning, przede wszystkim ze względu na ilość dodatkowej pracy, której się domyślałam, i na brak uznania dla

Sandra Underwood Szkoła LSA Technology & Perfoming Arts College

Miasto Lytham St Annes

Kraj Wielka Brytania

16

W 2005 roku „krążyło” po naszym liceum nadane przez władze lokalne pismo za-chęcające nas do wzięcia udziału w eTwinningu, czyli do przeprowadzenia projektu

moich wysiłków. Myliłam się, ponieważ dyrektor mojej szkoły bardzo entuzjastycz-nie podszedł do współpracy z innymi szkołami w naszym kraju i za granicą. Jednym z celów, jakie nasza szkoła obrała było poszerzenie wiedzy kulturowej, społecznej i ekonomicznej, by dzięki temu, pomóc naszym uczniom stać się obywatelami świata.

Moją pracę doceniono i zostałam mianowana koordynatorem ds. kontaktów z innymi szkołami. Moim zadaniem było łączenie szkół na poziomie krajowym i międzynarodo-wym oraz rozwijanie współpracy międzynarodowej w szkole.

Mój sposób uczenia nie zmienił się aż tak bardzo, ale został ulepszony dzięki nowej wie-dzy zdobytej na podstawie własnych doświadczeń i szkoleniom, w których uczestniczę. Jeśli chodzi o nauczanie, czuję się coraz pewniej i odbieram jako nagrodę zaintereso-wanie uczniów współpracą. Na ostatnie warsztaty adresowane do uczniów zgłosiła się ogromna liczba chętnych, co świadczy o tym, że chcą się uczyć o tym, jak żyją inni.

Jestem przekonana, że jest o wiele więcej możliwości uczenia się niż tylko w szkolnej klasie. Moje doświadczenie z eTwinningiem z pewnością przyniesie wiele dalszych pro-jektów partnerskich, realizowanych zarówno online, jak i poprzez wizyty w lokalnych szkołach wyższych, gdzie moi uczniowie będą mieli możliwość poznania korzyści pły-nących z nauki języków obcych i nawet zdobycia dzięki nim zawodu. W mojej szkole nauka języka obcego dla osób powyżej czternastego roku życia nie jest obowiązkowa i jestem przekonana, że liczba uczniów uczących się języków wzrosłaby, gdyby mogli oni spotykać się i rozmawiać z kolegami i koleżankami z zagranicy, czy to za pośrednic-twem poczty elektronicznej, czy Internetu. W ten sposób mieliby więcej okazji do sto-sowania swoich umiejętności językowych i podzielenia się wiedzą na temat własnej kultury. Być może wówczas uczniowie decydowaliby się na naukę języków obcych.

W 2005 roku nie było aż tak wielu przykładów projektów czy zadań realizowanych w ramach eTwinningu jak mamy teraz; mimo to nauczyciele od razu dostrzegli wartość, którą eTwinning mógł wnieść w nauczanie języków, oferując uczniom, zupełnie za darmo, wirtualną mobilność i prawdzi-wy kontekst do nauki języków obcych, budując w ten sposób pomosty pomiędzy grupami nierów-nymi społecznie.

Catherine JohannesSzkoła Lycée Hilaire de Chardonnet

Miasto Chalon Sur Saône

Kraj Francja


eTwinning dziś


Błędem jest myśleć, że eTwinning to panaceum na wszelkie problemy, jakie nauczyciel może napotkać w swojej klasie, zwłaszcza kiedy uczniom brakuje motywacji. Z pewnością pomoc i wsparcie ze strony partnerów, a także Narodowego Biura Programu eTwinning, czy innych osób spotkanych w eTwinningu sprawia, że łatwiej jest poradzić sobie z trudnościami ponieważ nauczyciele nie są pozostawiani sami sobie, o czym opowiada historia Marty.

partnerskiego z inną szkołą z kraju Unii Europejskiej. Idea nie do końca była jasna, ale po rozmowie z moją koleżanką, nauczycielką angielskiego, zdecydowałyśmy się rozpocząć projekt na początku roku szkolnego 2005/2006.

Jestem nauczycielką technologii w szkole średniej (mała szkoła na prowincji), gdzie uczniom często brakuje motywacji do nauki. Regularnie słyszą, że nie są dobrzy z języ-ków obcych, ot tak po prostu! Oczywiście to nieprawda; poza tym, ci uczniowie często pochodzą z niezamożnych środowisk, a ich rodziców nie stać na zagraniczne podróże.

Pomyśleliśmy, że projekt może okazać się motywujący zarówno dla nas, jak i na-szych uczniów, że być może pokaże celowość uczenia się języków obcych oraz technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT). Projekt miał także nieco zniwelo-wać granice między przedmiotami (angielski i technologie ICT). I wreszcie, co nie mniej ważne, dzięki tej wirtualnej podróży, która nic nie kosztowała, każdy mógł „wy-jechać za granicę”.

Wszystko zaczęło się pewnego październikowego dnia 2007 roku. Natknęłam się na ogłoszenie o kursie organizowanym przez hiszpańskie Ministerstwo Edukacji, poświęconym eTwinningowi. Co to jest eTwinning? Pierwsza część kursu była nieco zbyt teoretyczna, ale za to druga w dużo większym stopniu odnosiła się do rzeczy-wistości. Musiałam znaleźć bliźniaka: udało mi się i w niecałe 10 minut Alessandra P. z miejscowości Monfalcone w północnych Włoszech zaprosiła mnie do udziału w swoim projekcie. Wszystko było jak trzeba: cele projektu, wiek uczniów (16-17 lat). Musiałam szybko podjąć decyzję. Czy naprawdę chcę zaangażować się w ten projekt? Czy moi uczniowie chętnie wezmą w nim udział? Wiedziałam, że nie są zbyt pracowici i że ich poziom angielskiego nie był za wysoki... Po chwili zastanowienia postanowiłam dołączyć do tej europejskiej społeczności.

Marta Pey Szkoła Institut Jaume Callis

Miasto Vic

Kraj Hiszpania

18

W 2005 roku, kiedy eTwinning został ofi cjalnie zainaugurowany, wszyscy dyrektorzy szkół Wysp Maltańskich wzięli udział w seminarium poświęconym tej nowej akcji. Po powrocie dyrektor naszej szkoły udzielił nam wszelkich informacji o eTwinningu i postanowiłam od razu zarejestrować się, nie bardzo zdając sobie sprawę z tego, co to tak naprawdę oznacza. Od tamtej pory nigdy nie oglądałam się za siebie, a mój entuzjazm i miłość do eTwinningu z roku na rok stają się coraz silniejsze.

Gdy tylko się zarejestrowałam, znalazłam się w części portalu poświęconej szukaniu partnerów. Odezwał się do mnie nauczyciel szkoły podstawowej ze Szkocji. Rozpo-częliśmy prosty projekt z udziałem naszych uczniów pt. „Children from Other Lands” (Dzieci z innych krajów). Dzieci pisały do siebie maile, wysyłaliśmy sobie wzajem-nie prezentacje PowerPoint i zdjęcia, by w ten sposób przedstawić partnerowi swoją szkołę i nas samych.

Zaangażowanie w eTwinning może mieć swój początek w niewielkim, prostym projekcie (je-den partner, czas trwania - tylko kilka miesięcy). Prawdziwe „niebezpieczeństwo” pojawia się, gdy raz zetknąwszy się z eTwinningiem, nauczyciel nabiera ochoty, by się angażować bardziej i bardziej, jak Maria Antoinette, nasza kolejna autorka, która po pięciu latach od realizacji swo-jego pierwszego projektu może poszczycić się piętnastoma kolejnymi oraz partnerami z wielu różnych krajów.

Maria Antoinette Magro School St Gorg Preca Primary School C

Miasto Hamrun

Kraj Malta

Tak jak przypuszczałam, moi uczniowie okazali się najtrudniejszą częścią tego przedsięwzięcia. Na początku byli pełni entuzjazmu, ale kiedy dotarło do nich, że muszą naprawdę ciężko pracować, to już zupełnie inna historia... Rzeczy nie ukła-dały się najlepiej, tak więc postanowiłam poświęcić część swoich zajęć na realiza-cję tego projektu i oceniać uczniów za udział w nim. Wielokrotnie czułam się sfru-strowana, czasami byłam już bliska wycofania się z projektu, z eTwinningu i z tego wszystkiego… To, co mnie jednak trzymało, to silny związek z Alessandrą i ogrom-na pomoc ze strony hiszpańskiego Biura eTwinningu (NSS) w Madrycie oraz Núrii de Salvador z Barcelony. Przekonałam się, że eTwinning to wspaniałe narzędzie zarówno w mojej pracy nauczyciela, jak i w nauce moich uczniów.


eTwinning dziś


Technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT) to z pewnością ważny, ale nie główny element eTwinningu; aspekt interdyscyplinarny, a także współpraca horyzontalna pomiędzy nauczycie-lami z tej samej szkoły i nauczycielami z innych krajów oraz współpraca wertykalna pomiędzy nauczycielami i uczniami to bardziej widoczne cechy eTwinningu, co znajduje swoje odzwier-ciedlenie w refl eksjach Angelosa.

Pod koniec roku szkolnego moi uczniowie i ja stwierdziliśmy, że fajnie się pracowało jak jedna rodzina. Nauczyliśmy się tak dużo od naszych kolegów i koleżanek z za-granicy, że postanowiliśmy spróbować jeszcze raz w kolejnym roku i tak aż do dziś. Podczas pierwszych pięciu lat istnienia eTwinningu wzięłam udział w piętnastu pro-jektach z różnymi krajami, w tym ze Szkocją, Polską, Norwegią, Słowacją i Francją. Każdy z projektów świetnie łączył się z treścią obowiązującej u nas podstawy pro-gramowej i programem pracy przewidzianym na dany rok szkolny. Nie zrobiliśmy

niczego spoza programu naucza-nia, jednak to, co realizowaliśmy przebiegało w bardziej stymulujący uczniów sposób i to się dzieciom bardzo podobało; więcej też zapew-ne zapamiętały z rzeczy, których się uczyły. Gdyby nie było tych projek-tów, lekcje musiałyby się odbywać w zwykły sposób z użyciem trady-cyjnych i nudnych metod.

Angelos Konstantinidis School Secondary Sport School

Miasto Drama

Kraj Grecja

Uważam, że miałem szczęście, bo w 2008 roku mogłem uczestniczyć w pierwszym, zorganizowanym online, seminarium poświęconym akcji eTwinning w Grecji. Semina-rium zatytułowane było „Projekty interdyscyplinarne i akcja eTwinning” i zostało popro-wadzone przez trzech greckich ambasadorów.

Dowiedziałem się o nim z Biuletynu eTwinning i z czystej ciekawości postanowiłem wziąć udział. Oczywiście interesował mnie temat, ale muszę przyznać, że nie byłem

20

Na początku 2007 roku moja szkoła została koordynatorem trzyletniego projektu re-alizowanego w ramach programu Comenius, zatytułowanego „The World around Us” (Świat wokół nas) i już po chwili zacząłem się w ten projekt angażować. Od razu od-kryłem, że ten rodzaj pracy jest zarówno ciekawy, jak i kształcący. W projekcie wzięły

Jak już wspomnieliśmy, pojęcie współpracy nie jest obce nauczycielom w Europie, jako że od wielu lat uczestniczą w programie Comenius. Ale nasz kolejny autor odkrył, że zaangażowanie się w eTwinning przyniosło nowe, bogate możliwości w realizowaniu zadań w ramach programu Comenius.

Helgi Hólm Szkoła I Stóru-Vogaskóli

Miasto Vogar

Kraj Islandia

wówczas entuzjastą projektów interdyscyplinarnych. Wtedy jeszcze wierzyłem, że mogę pobudzić uczniów do aktywnego działania, przekazując im wyłącznie konkretną wiedzę, w moim przypadku – w zakresie technologii ICT. Owszem, uczniów intereso-wały moje lekcje, ale ja osobiście nie byłem zadowolony z wyników. Od czasu do czasu uczniowie kwestionowali przydatność pewnych treści przewidzianych przez program nauczania, pytając: „Proszę pana, po co mam się tego uczyć? Na co mi się to przyda?”. Nie muszę chyba mówić, że tego typu pytania były dla mnie niezręczne i zachęciły mnie, by przyjrzeć się tym dotąd przyjmowanym bez zastrzeżeń treściom nauczania...

To seminarium online poświęcone projektom interdyscyplinarnym było okazją, dzięki której mogłem bardziej zgłębić tę kwestię. Zdałem sobie sprawę, że panujący model nauczania, wciąż wykorzystywany przez większość nauczycieli, jest nie tylko prze-starzały, ale i nieskuteczny. Poznawcze metody nauczania skoncentrowane na prze-kazywaniu wiedzy teoretycznej okazały się poważnie nieadekwatne, ponieważ tylko poprzez model nauczania bazujący na współpracy można stworzyć sprzyjające wa-runki dla dobrego rozwoju poszczególnych jednostek. Niewątpliwie, technologie ICT odgrywają istotną rolę w tym procesie edukacyjnej ewolucji. Po seminarium mój punkt widzenia na edukację uległ całkowitej zmianie, dla mnie to już nie jest tylko nauczanie technologii ICT, ale nauczanie przy pomocy technologii ICT. Ta nowa perspektywa fa-scynuje mnie i jest najistotniejszym bodźcem do dalszego rozwoju osobistego w tym właśnie kierunku.


eTwinning dziś


Chociaż wielu nauczycieli przyciąga wizja działania w projekcie europejskim, rezygnują z tego pomysłu z powodu licznych wymogów narzucanych przez program nauczania, co w konsekwencji prowadzi do braku czasu na cokolwiek innego. Sekret polega na tym, jak zauważa Michelle, by dobrze wpasować projekt w obowiązkowe treści nauczania i rozszerzyć je o dodatkową korzyść dla twojej pracy, jaką jest wprowadzenie kontekstu europejskiego. Jej uczniowie odkryli też, że udział w takim projekcie ma znaczenie podczas rekrutacji na studia...

udział szkoły z pięciu innych krajów – Norwegii, Belgii, Anglii, Czech i Francji. Zadania obejmowały historyjki i zabawy z udziałem najmłodszych uczniów. Postanowiliśmy, że językiem pracy i komunikacji będzie angielski, w wyniku czego moja szkoła pod-jęła decyzję, aby wprowadzić angielski do programu nauczania od pierwszej klasy (sześciolatki) i kontynuuje to nadal. Stało się dla mnie oczywiste, że taki projekt może przynieść szkole, która w nim uczestniczy, zarówno krótko- jak i długofalowe efekty. W trakcie realizacji projektu zacząłem dostrzegać i uczyć się rzeczy, które potem wykorzystywałem w swojej pracy jako nauczyciel informatyki.

W naszym projekcie Comenius skupiliśmy się na najmłodszych uczniach, choć na co dzień praco-wałem niemal ze wszystkimi ucznia-mi naszej szkoły (w wieku od 6 do 16 lat). Zacząłem więc szukać sposobów, by zaangażować więcej uczniów w różne ciekawe projekty. Dzięki islandzkiej Narodowej Agen-cji Programu Comenius dowiedzia-łem się o eTwinningu i w sierpniu 2007 roku zarejestrowałem się. By-łem zaskoczony kiedy zobaczyłem, jak w bardzo niedługim czasie od in-auguracji do eTwinningu przyłączyły się tysiące nauczycieli z całej Euro-py, którzy rozpoczęli realizację różnorodnych, interesujących projektów. Zamieści-łem na stronie eTwinningu kilka swoich pomysłów i wkrótce zacząłem się komuniko-wać z innymi nauczycielami.

22

Moje osobiste zaangażowanie w eTwinning wypływało z zamiłowania do aspektów międzynarodowych w nauczaniu, które narodziło się podczas wieloletniego pobytu i pracy w Ameryce Północnej oraz Europie. Moja szkoła zaangażowała się w projekt programu Comenius, a ja byłam jednym z nauczycieli, którzy zgłosili się do pomocy w jego planowaniu. Udałam się na spotkanie poświęcone nowym projektom Comeniu-sa, które zorganizowano na szczeblu regionalnym, i w trakcie tego spotkania dowie-działam się o eTwinningu. Wydawał się świetnym sposobem na poszerzenie świado-mości kulturowej moich uczniów, więc zaczęłam zastanawiać się, jak mogłabym go włączyć do nauczania. W Wielkiej Brytanii wielu nauczycieli ostatnich klas licealnych wie, jak mało czasu ma się na przygotowanie do egzaminów A-Level, byłam jednak przekonana, że eTwinning da się efektywnie wykorzystać w szkolnej klasie. Dla mnie jako historyka ważne jest, aby pokazać uczniom, że historia to nie tylko ludzie, którzy już nie żyją, ale żywa, oddychająca nauka, której zadaniem jest odkrywanie przyczyn i skutków znajdujących się daleko poza kartami podręcznika.

Ostatecznie postanowiłam przeprowadzić projekt na swoich zajęciach z historii sta-rożytnej, opierając się bezpośrednio na wiedzy, której moi uczniowie potrzebowali do egzaminów. Zaczęłam szukać greckiej szkoły, z którą taki projekt mogłabym zre-alizować. Odzew za pośrednictwem strony internetowej eTwinningu był bardzo pozy-tywny i wkrótce udało mi się znaleźć partnera chętnego do współpracy. Moi ucznio-wie bardzo ekscytowali się tym, że mogli poznać rówieśników z zagranicy, czego wynikiem są dwa wspólnie przeprowadzone i ukończone projekty. Z niecierpliwością czekam na, mam nadzieję, trzeci projekt już wkrótce!

eTwinning otworzył mi cały świat nowych możliwości. Dzięki współpracy z kolegami i ko-leżankami, czy to podczas projektu przeprowadzanego online czy w ramach warsztatów doskonalących, nie tylko ja rozwinęłam swoje umiejętności. Moi uczniowie także nauczyli się czegoś od swoich kolegów ze szkoły partnerskiej. Zapoznali się z kulturą i stylem życia w Grecji i byli w ogromnym szoku, kiedy dowiedzieli się, że jedna z potencjalnych szkół partnerskich musiała się wycofać z projektu, ponieważ uczniowie urządzili strajk!

Drugi projekt uczniów ze szkołą partnerską był wspólnym przedsięwzięciem zapro-ponowanym przez British Council oraz rozgłośnię BBC i połączonym z programem History of the World in 1000 Objects. Mimo że uczniowie musieli w dużej mierze po-święcać swój wolny czas (a ja swój!), to razem ze szkołą partnerską zostali nagrodze-

Michelle Thick Szkoła King Edward VI College

Miasto Nuneaton



eTwinning dziś


Na początku zaangażowałam się w eTwinning, ponieważ szukałam partnera do wy-miany uczniów. Szkoła, w której pracuję od 18 lat, zawsze była zainteresowana podobnymi doświadczeniami. Nie bardzo wierzyłam, że eTwinning to coś więcej!!! Zdałam sobie sprawę, że współpraca partnerska to nie tylko spotkania nastolatków, którzy dzięki nim mają podnieść swoje umiejętności językowe!

Takie były główne założenia mojego pierwszego projektu zatytułowanego „The Uni-ted Colours of Europe” (Zjednoczone Kolory Europy), który realizowałam wspólnie z Ireną z Polski. Ona była partnerką mojego pierwszego projektu i teraz jest moim prawdziwym przyjacielem, zawsze gotowym i chętnym do pracy i rozmowy!

Ciężko pracowałam nad tym projektem. Czasami myślałam, że się nie nadaję, bo popełniałam błędy przede wszystkim z powodu nieumiejętności nagrywania fi lmów, tworzenia plików audio, robienia zdjęć, korzystania z programu FlashMeeting i tym podobnych rzeczy! Portal eTwinning wydawał mi się “nieodkrytą krainą”, którą trzeba odkrywać krok po kroku!

By rozpocząć współpracę w ramach eTwinningu, nie musisz być ekspertem w dziedzinie technologii ICT. Wystarczy, że poprosisz kogoś, żeby pokazał ci, jak utworzyć adres email, jeśli jeszcze go nie masz… Reszta przyjdzie sama.

Maria Doria Szkoła Liceo Classico “G. Galilei”

Miasto Monopoli (BA)

Kraj Włochy

ni publikacją wyników swojej pracy na stronie BBC. Uczniowie bardzo się tym fak-tem ekscytowali, a ponadto będą mogli tę informację zamieścić w swoich podaniach na studia, co, mam nadzieję, pomoże im wyróżnić się z tłumu!

Po realizacji tego projektu, dyrektor mojej szkoły poprosił mnie, abym zaprezentowa-ła całej kadrze, co można osiagnąć dzięki eTwinningowi. Miałam pokazać nie tylko to, czym zajmowałam się ze swoimi uczniami, ale też zachęcić innych nauczycieli do re-alizacji własnego projektu. Ponadto, poproszono mnie o przyłączenie się do zespołu ambasadorów eTwinningu, co być może otworzy mi i moim uczniom okno na cały świat nowych możliwości. Ogólnie rzecz biorąc pragnę podkreślić, że eTwinning jest nie tylko dla młodszych uczestników; projekty można też przeprowadzać z uczniami w wieku 16-18 lat; trzeba tylko być kreatywnym!

24

Dzisiaj mogę powiedzieć, że wszystkie swoje osiągnięcia w zakresie technologii ICT (może nie takie aż wielkie!) zawdzięczam eTwinningowi. Udział w warsztatach szkole-niowych w Sintrze dał mi zastrzyk entuzjazmu. Tematem warsztatów były technologie mobilne stosowane w nauczaniu. Do tamtej chwili korzystałam tylko ze swojej ko-mórki, z której wysyłałam i odbierałam wiadomości tekstowe, czasami robiłam zdję-cia i nastawiałam budzik!

Podczas warsztatów w Sintrze zostałam wprowadzona do „nieodkrytej krainy” zbu-dowanej ze smartfonów i takich aplikacji, jak WinrRAR, Google Earth czy Komposer. Byłam w prawdziwym szoku widząc, jak te programy można wykorzystać w naucza-niu i podczas realizacji zadań projektu. W trakcie projektu nabrałam w tym zakresie biegłości i wykorzystywałam te umiejętności także potem.*

Pod koniec mojego pierwszego projektu, kiedy podsumowywałam wyniki i informa-cje zwrotne od moich uczniów, zdałam sobie sprawę, że eTwinning mógłby stać się czymś więcej niż tylko dodatkowym projektem i że można by go włączyć do naucza-nia. Wkrótce także uświadomiłam sobie, że eTwinning mógłby być realizowany w ramach osobnych szkolnych zajęć dla wszystkich uczniów, które byłyby nastawione na otwartość, bez ustalonych kryteriów, ale i bez ograniczeń. Od tamtej pory eTwin-ning to najbardziej elastyczne narzędzie, jakie wykorzystuję w swojej praktyce na-uczycielskiej, które pozwala moim uczniom i mnie uczyć się, rozwijać, dobrze się bawić i zdobywać nowych przyjaciół.

* Jeśli zainteresowało cię to, przejdź do linku: http://www.youtube.com/watch?v=ykSzIyJ2LOE&fe-ature=player_embedded#

Tautvydė to nauczycielka z Litwy, pracująca w jednej z europejskich szkół w Brukseli. W jej odczuciu eTwinning jednoczy ją i jej uczniów z innymi z całej Europy.

Kiedy w marcu 2010 roku odkryłam eTwinning, wyglądał jak olbrzymi świat, pełen wielu nowych możliwości, kuszących odkryć i obiecujących propozycji. Poczułam się w nim jak ryba w wodzie, jak mówi znane litewskie powiedzenie.

Tautvydė Daujotytė Mukile Szkoła École Européenne Bruxelles II

Miasto Woluwe

Kraj Belgia


eTwinning dziś


Kończymy ten rozdział małą lekcją historii o pewnych działaniach, które doprowadziły do powstania eTwinningu i Portalu i świadczą o tym, że eTwinning od samego początku był inicjatywą o kierunku “z dołu do góry”, uruchomioną dzięki potrzebom wyrażonym przez nauczycieli zainteresowanych współpracą partnerską, realizowaną za pośrednictwem Internetu.

Podczas udziału w pilotażowym projekcie OASIS (Open Architecture and Schools in Society) w 2002 roku musiałam znaleźć partnerów, by ukończyć eksperyment doty-czący pewnego zadania opartego na współpracy. Ponieważ jedno z zadań w naszym

Valentina Cuadrado Szkoła IES Alonso de Madrigal

Miasto Ávila

Kraj Hiszpania

Od pierwszego kontaktu z eTwinningiem nie mogłam się doczekać, by zacząć działać. Muszę zaznaczyć, że o eTwinningu dowiedziałam się wszystkiego sama i to rzeczy-wiście potwierdza, jak łatwy w użyciu jest portal programu, jeśli tylko ktoś naprawdę zechce się z nim zapoznać.

Od razu pierwszego wieczoru, kiedy pokazałam mój pomysł na projekt, było mi nie-zwykle miło zobaczyć, jak koledzy i koleżanki z różnych krajów od razu zaczęli mnie wspierać i byli gotowi przyłączyć się do współpracy. Wkrótce otrzymałam też zapro-szenie do uczestnictwa w innym ciekawym projekcie. To było to – mój udany początek. Pierwszy realizowany przeze mnie projekt eTwinning zatytułowany był „Phrases and Sayings – United in Different Ways to See the World” (Zwroty i powiedzenia – zjednocze-ni w różnych sposobach postrzegania świata) i dzięki dziesięciu partnerom tego projek-tu i ich uczniom odkryliśmy wspaniały świat zwrotów i powiedzeń. Projekt ten dał nam możliwość poznania nie tylko innych języków obcych, ale i własnego języka ojczystego.

Moje projekty związane są z przedmiotem, którego uczę. Interesuję się językoznaw-stwem i projektami o tematyce kulturowej, ponieważ uczę języka litewskiego. Jestem pewna, że nawet języka ojczystego nie można w XXI wieku nauczać jako odizolowa-nego przedmiotu. Pracuję w szkole międzynarodowej, a eTwinning pomaga mi łączyć na moich zajęciach wiele różnych języków europejskich. To właśnie najbardziej lubię w eTwinningu – nie ma znaczenia, gdzie pracujesz i tak przez cały czas jesteś w środku Europy.

26

projekcie polegało na wzięciu udziału w inicjatywie Spring Day for Europe (Dzień Wio-sny w Europie), skontaktowałam się z koleżanką odpowiedzialną wówczas za sek-cję hiszpańską. Pomogła mi znaleźć partnerów i rezultatem naszych działań był nasz pierwszy magazyn, dostępny na stronie http://ejournal.eduprojects.net/Museo10/in-dex.php. Od tamtej pory ci sami partnerzy z Polski i Rumunii współpracują ze mną w ramach eTwinningu i programu Comenius.

Moja hiszpańska koleżanka zaproponowała potem, żebym wzięła udział w badaniu i pomogła zebrać opinie nauczycieli, by poznać ich potrzeby i oczekiwania dotyczące nowej strony poświęconej współpracy partnerskiej. Oczywiście zgodziłam się; po raz pierwszy w swoim życiu zawodowym zostałam poproszona o wyrażenie swoich od-czuć i potrzeb dotyczących mojej pracy nauczyciela. Bardzo ucieszyłam się z tej moż-liwości. Nie chciałam jednak podawać wyłącznie własnych odpowiedzi, więc w szkole zaapelowałam do wszystkich chętnych o pomoc w tej sprawie. Przyłączyli się koledzy i koleżanki z projektu OASIS oraz inna mała grupa i wspólnie zaczęliśmy dyskutować. Mieliśmy w pewnym sensie ocenić nasze metody pracy i wyniki. Strona poświęcona tej współpracy partnerskiej stała się portalem eTwinning.

Kiedy ruszył eTwinning, bez trudu stworzyliśmy nasz pierwszy projekt „Nature and Human Activity” (Natura a działalność człowieka), ponieważ już wiedzieliśmy, jak chcemy pracować. Przekonaliśmy dyrekcję szkoły o znaczeniu współpracy, współ-uczestnictwa i zdobywania wiedzy w ramach partnerstwa. Stopień aktywnego zaan-gażowania pomiędzy uczniami i nauczycielami to jedna z sił napędowych w szkole, odpowiedzialna za powstawanie zadań o charakterze interdyscyplinarnym, za wy-cieczki, pracę zespołową, aktywne uczestnictwo i ideę szkoły globalnej. Moje począt-kowe zaangażowanie się w eTwinning oznaczało zmiany osobiste i zmiany w szkole, które wyznaczyły nam nową ścieżkę w procesie uczenia się i zaowocowały trzema nagrodami na szczeblu krajowym, co nie jest bez znaczenia.

Kilka “złotych zasad” na dobry początek! Zaczynamy od sześciu punktów, o których Laura wolałaby wiedzieć od samego początku.


eTwinning dziś


1. WEJŚCIE: podczas rejestracji nie zakładaj, że zapamiętasz swoją nazwę użyt-kownika i hasło – nie zapamiętasz. Zapisz je więc. (Aneks do punktu 1.: powiedz swojemu koledze/koleżance/znajomym/rodzinie, którego adresu email użyłeś. Kiedy zapomnisz, gdzie zapisałeś informacje potrzebne do zalogowania się, a z pewnością zapomnisz, będziesz mógł przynajmniej otrzymać nowe hasło).

2. PRZESUWANE DRZWI: właśnie zarejestrowałeś się i jesteś podekscytowany wejściem do tego nowego świata, kiedy nagle – uups – zaraz przy pierwszej pró-bie zauważasz jakiś dziwny komunikat o błędzie. Poproś o pomoc; jeśli jednak w zasięgu wzroku nie ma żadnego eksperta, wykorzystaj magiczny trik cyfrowych wyjadaczy: zresetuj.

3. POKÓJ PANIKI: po zresetowaniu próbujesz się zalogować, ale platforma wy-daje się nie działać. Zdarza się. Zanim zadzwonisz do swojego Narodowego Biura eTwinningu / Ministra Edukacji / Pana Wszystkowiedzącego, zaczekaj i spróbuj ponownie później.

4. CZŁOWIEK BEZ TWARZY: pierwsza rzecz, zamieść zdjęcie na swoim profi lu. Nikt nie lubi rozmawiać z cieniem.

5. ZNAJDŹ ODPOWIEDNIĄ OSOBĘ: kiedy szukasz idealnego partnera do pro-jektu, pamiętaj, że społeczność eTwinning przypomina prawdziwe życie – jeśli nie skontaktujesz się z nikim, nikt nie skontaktuje się z tobą. I odwrotnie, po wysłaniu 100 wiadomości licz się z tym, że będziesz musiał poświęcić swój wolny czas i od-pisać 100 potencjalnym partnerom. Zgodnie z tym ustawiaj swoje priorytety.

6. TO SIĘ NIE UDA: wierzysz, że znalazłeś idealnego partnera. Ale jeśli on pra-cuje w szkole podstawowej, nie będzie mógł razem z tobą realizować projektu poświęconego rozszczepieniu jądra atomowego. Stawiaj sobie, swoim partnerom i uczniom realistyczne cele, a unikniesz rozczarowania.

Laura Maffei Szkoła Arnolfo di Cambio

Miasto Colle di Val d’Elsa

Kraj Włochy

29Rozdział 2. eTwinning w praktyce

eTwinning dziś


eTwinning w praktyce

IntroductionChristina Crawley,Centralne Biuro Programu eTwinning, European Schoolnet

Decyzja o zmianie sposobu nauczania i uczenia się nigdy nie jest łatwa. Doświadczenia zwią-zane ze zdobywaniem nowej wiedzy czy umiejętności mogą być tak proste lub tak skompli-kowane jak sam o tym zdecydujesz. Kiedy jednak zagłębiasz się w nieznane w poszukiwaniu inspiracji i innowacji – już samo to, to nie lada wyczyn. W przypadku wszystkich uczestników eTwinningu zaangażowanie się w program wzięło się z chęci zrobienia „czegoś innego”. Czy to będzie inny sposób nauczania, czy dodanie aspektu międzynarodowego do swoich zajęć. Uczestnicy eTwinningu to odważni nauczyciele chętni przyjmować nowe wyzwania – zwłasz-cza w dziedzinie współpracy. Jeden nauczyciel sam ze swoją klasą to jedno, ale co się wyda-rzy, jeśli dodamy jeszcze jedną klasę i jeszcze jednego nauczyciela?

W tej części przedstawiamy kilka historii nauczycieli opowiadających o swoich początkach w eTwinningu. O tym, jak udało im się włączyć ten program w to, czym się wówczas zajmo-wali; o tym, co było dla nich trudne, co poszło niespodziewanie łatwo i jak się dalej rozwinęli po swoim pierwszym kontakcie z pojęciem eTwinningu.

Jak lepiej zacząć, jeśli nie od prostego pomysłu? Conor wyjaśnia, jak wziął prosty pomysł i razem ze swoim partnerem i uczniami uczynił z niego wspaniałą przygodę, która świetnie wpasowała się w treści nauczania jego przedmiotu.

eTRozdział 2.

30

Jak zacząłem? Wszystko zaczęło się we wrześniu 2009 roku od pewnego pomysłu: zrobić fi lm na podstawie wiersza. Pomysł ten rozrósł się w projekt zaangażowania uczniów z całej Europy, których zadaniem byłoby nakręcenie fi lmów na podstawie wierszy, a następnie skomentowanie wybranych przez partnerów wierszy i nakręco-nych przez nich fi lmów.

Na początku zamieściłem swój pomysł w części portalu eTwinning poświęconej wy-szukiwaniu partnerów do projektu i czekałem na odpowiedź. Skontaktowało się ze mną pięciu nauczycieli z trzech krajów i w tamtej właśnie chwili narodził się nasz projekt.

Zdobyłem nowe umiejętności w zakresie robienia fi lmów cyfrowych, edycji cyfrowej i nagrywania dźwięku; podniosłem też swoje umiejętności w projektowaniu stron in-ternetowych, w dziedzinie komunikacji pomiędzy systemami komputerowymi i edycji tekstu. Nauczyciele biorący udział w projekcie dzielili się swoimi umiejętnościami; wysłano nawet materiał wideo na DVD do opracowania i zamieszczenia na YouTube, gdzie ostatecznie znalazło się sześć fi lmów przygotowanych w ramach projektu.

Podczas gdy cel główny projektu zakładał nakręcenie sześciu krótkich fi lmów, celem edukacyjnym naszego przedsięwzięcia było przybliżenie uczniom poezji w nowatorski i oparty na współpracy sposób. Dzięki temu, że uczniowie sami mogli wybrać wiersze, które chcieli sfi lmować, i byli zachęcani do komentowania tych wierszy na TwinSpace i stronie projektu, mogli zobaczyć, jak poezja jest postrzegana przez ich rówieśników.

Najbardziej żałuję, że uczniowie więcej ze sobą nie współpracowali. Mimo, że udo-stępniłem moim uczniom platformę TwinSpace nie potrafi li z niej korzystać. TwinSpa-ce trochę nas ograniczała, ale zorientowałem się, że tradycyjna strona internetowa dobrze i wizualnie atrakcyjnie radziła sobie z potrzebnymi materiałami. Wykorzysty-wałem ją do koordynowania pracy poszczególnych szkół. Jeśli chodzi o angażowanie we współpracę innych nauczycieli ze szkoły, nie było to trudne, bo fi lm sam w so-bie jest przedsięwzięciem zbiorowym. Nauczyciele z mojej szkoły byli bardzo chętni do pomocy! Niektórzy zgodzili się wystąpić w fi lmie, inni pomogli dobrać aktorów, nauczyciele od prac w drewnie i nauczyciele plastyki pomogli przygotować rekwizyty, dyrektor szkoły i zastępca dyrektora tak dostosowali plan lekcji mój i moich uczniów, abyśmy mogli spokojnie fi lmować itp.

Conor KellySzkoła Moyle Park College

Miasto Dublin

Kraj Irlandia


eTwinning dziś


eTwinning to “edukacyjny ocean”. Młodzi ludzie podchodzą do Internetu z ciekawo-ścią, co może zaprowadzić ich do wielu odkryć i inspiracji lub – przeciwnie – sieć może wciągnąć ich w wyszukiwanie nieistotnych informacji i w dalszym ciągu trzy-mać w niewiedzy. My jako nauczyciele musimy pamiętać, że kiedy przekształcamy

Bardzo ucieszyliśmy się, kiedy nasza strona zdobyła Junior Spider, jedną z większych nagród w dziedzinie ICT w Irlandii za najlepszą stronę inter-netową o charakterze edukacyjnym. Szkoła rumuńska także utworzyła dwujęzyczną stronę do swojego fi l-mu i systematycznie aktualizowała ją w miarę postępów projektu.

Poezja odgrywa istotną rolę w pro-gramie języka angielskiego, którego uczę, tak więc dzięki tłumaczeniom

wszystkich wierszy, które pojawiły się w projekcie, a także dzięki możliwości przeglą-dania i komentowania fi lmów zrobionych przez europejskich partnerów, uczniowie mo-gli skorzystać z nowatorskiego podejścia do zrozumienia poezji.

Strony internetowe

Irlandzka strona dostępna jest pod adresem http://www.iol.ie/~kellyc/fi lm.htmAdres rumuńskiej strony internetowej: http://strongteam.lispanciu.ro/index.html

Ayça Oğuz Szkoła Hasan Kağnıcı İlköğretim Okulu

Miasto Bağcılar/İstanbul

Kraj Turcja

W pracy nad projektem partnerskim ważne jest, jak twierdzi Ayça, zrozumienie potrzeb uczniów w kontekście wykorzystywanych dzisiaj technologii.

★

32

Internet w wielozadaniowe narzędzie edukacyjne do tej pory postrzegane przez mło-dych ludzi jako przeznaczone do zabawy i rozrywki, musimy być precyzyjni i dokładni, aby uniknąć informacyjnego szumu. Uczenie się musi być pozytywne i bezpośrednie, z jasnymi, wymiernymi rezultatami oraz efektywnymi wynikami. Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o eTwinningu, szukałam bezpiecznej, chronionej platformy internetowej, gdzie moi uczniowie mogliby spędzać czas.

Moja szkoła znajduje się na przedmieściach Stambułu. Większość rodziców nie na-leży do najlepiej wykształconych i, nad czym ubolewają, nie mogą zapewnić swoim dzieciom wielu możliwości. Kiedy zaczęliśmy realizować projekty w ramach eTwin-ningu, rodzice zauważyli, że ich dzieci zyskały szansę wydostania się z tego „błędne-go koła” i mogły poruszać się po międzynarodowej scenie. Efektem były dynamika w działaniu i wzrost motywacji. W mojej klasie jest 47 uczniów. Nie ma takiej możliwo-ści, by osobno próbować zainteresować czymś każdego z uczniów. A dzięki tej mo-tywacji mogłam podzielić uczniów na grupy robocze i powierzyć im obowiązki oraz odpowiedzialność za realizację projektów. W efekcie wzrosło kreatywne podejście w uczeniu się i odnajdywanie innowacyjnych rozwiązań problemów.

eTwinning to niezwykła platforma, która daje uczniom i nauczycielom wiele możliwo-ści. Miałam jednak jeden problem: moi dziewięcioletni uczniowie wymagali nadzoru moderatora i ustawicznej pomocy w zakresie języka obcego. Dzięki jednemu ze szko-leń w ramach Eventów Edukacyjnych zaczęłam efektywniej wykorzystywać Internet i nabrałam dość odwagi, by postarać się o własną domenę internetową. Wkrótce sama już tworzyłam stronę internetową, wykorzystując oprogramowanie open so-urce i zamieszczając tam proste moduły tłumaczenia wyrazów, by ułatwić uczniom pracę. W ten sposób strona stała się wspaniałym i bezpiecznym portem w Interne-cie, który moim uczniom otwierał wejście na eTwinningowy ocean. W kwestii bezpie-czeństwa i ochrony przekazałam część obowiązków niektórym rodzicom, by pełnili role moderatorów strony. Uczniowie już sami potrafi ą wymieniać się wiadomościami na tej stronie, korzystać z Kącika Ucznia dostępnego na TwinSpace i spotykać się ze swoimi partnerami projektu. eTwinning kryje w sobie wiele opcji, z których można korzystać na wiele sposobów.

Moi uczniowie wymienili się swoimi przemyśleniami z innymi uczniami, którzy choć urodzili się w różnych krajach, żyją jednak bardzo podobnie. Odkryli i nauczyli się do-ceniać różnice i traktować je jako coś, co nas wzbogaca. W efekcie uczniowie lepiej rozumieją pojęcie różnorodności i przekonali się, że wszyscy wyznajemy podobne wartości.

Nasza szkoła nigdy wcześniej nie uczestniczyła w żadnym projekcie międzynarodo-wym. Kiedy szkolne władze obejrzały nasze projekty zrealizowane w ramach eTwin-ningu, wyposażyły naszą klasę w komputer i projektor i wspierają nas na wiele spo-sobów. Niektórzy z moich kolegów i koleżanek także przyłączyli się do eTwinningu. Nagle Europa bardzo się do nas przybliżyła.


eTwinning dziś


Kolejna z naszych autorek - Margarida mówi o wyzwaniu, jakim była promocja eTwinningu w jej regionie i jak piąta rocznica istnienia programu stała się wspaniałym pretekstem do rozpowszechniania w jej szkole i wśród szerszej społeczności informacji na temat projektów eTwinning.

Kiedy we wrześniu 2009 roku po raz pierwszy poruszyłam temat projektów eTwinning w swoim rejonie – a było to podczas spotkania z nauczycielami z różnych poziomów nauczania – przemawiałam jako koordynator oddziału przedszkolnego. Kiedy mówi-łam, odniosłam wrażenie, że nikt nie traktuje mnie poważnie.

Wspierana przez swoją koleżankę Cristinę Gonçalves (która jest bardzo doświadczo-nym uczestnikiem eTwinningu) postanowiłam nie poddawać się i podjęłam się poma-gać wszystkim nauczycielom przedszkoli w angażowaniu się w projekty partnerskie z innymi szkołami w Europie.

Piąta rocznica istnienia eTwinningu stała się wyjątkową okazją do rozpowszechnie-nia informacji o podjętym przez nas projekcie za pośrednictwem tej edukacyjnej spo-łeczności. Dzięki pracy i wsparciu zarówno samych dzieci, jak i ich rodziców, udało nam się, wśród innych jeszcze inicjatyw, zorganizować wypuszczenie rocznicowych balonów, skomponować piosenkę, zaśpiewać “Happy Birthday”, a także zaplanować i przygotować wystawę realizowanych w naszej szkole projektów.

Prowadzony przez nas warsztat, zatytułowany „eTwinning – wyzwanie” i adresowany do wszystkich nauczycieli naszej szkoły przyczynił się do powstania większej świa-domości i zainteresowania projektem na pozostałych poziomach kształcenia. Zaan-gażowanie społeczności w taki międzynarodowy projekt promujący różnorodność etniczną oraz wymianę osobistych doświadczeń to z pewnością ogromny krok w budowaniu solidnej i w pełni zaangażowanej Europy. Myślę, że powinniśmy zwrócić naszą uwagę w kierunku przyszłych pokoleń, jako że jest to klucz do wielu wyzwań dzisiejszych czasów.

Margarida Barbieri Figueiredo Szkoła Agrupamento Vertical de Escolas de Pinheiro

Miasto Penafi el

Kraj Portugalia

34

Marilina mówi, jak można włączyć eTwinning w obowiązkowy program nauczania angielskiego jako języka obcego (ESL).

Uczę angielskiego jako języka obcego. Pracuję z uczniami w wieku 11-13 lat we wło-skich szkołach publicznych. Od swojego pierwszego projektu w 2005 roku staram się, aby projekty eTwinning w coraz większym stopniu były obecne w mojej prak-tyce nauczycielskiej. Kiedy zaczynałam pracę jako nauczyciel, miałam poczucie, że już wykorzystałam wszystkie swoje pomysły pedagogiczne, zwłaszcza te dotyczące uczniów z trudnościami w nauce. Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego mimo wysił-ków moi uczniowie nie uczyli się wystarczająco dużo i z niechęcią odrabiali swoje zadania domowe.

A teraz uwaga! Mój pierwszy projekt eTwinning dostarczył kilku odpowiedzi: chodziło o motywację. Uczyłam języka obcego młode osoby, które wiedziały, że potrafi ę mówić w ich języku. Niezależnie od tego, jak bardzo starałam się mówić po angielsku podczas lekcji i zachęcać ich do tego samego, jakakolwiek próba interakcji w języku obcym nabierała znamion sztuczności. Dla większości uczniów każde z wykonywanych zadań oderwane było od rzeczywistości, a niektórzy nawet nie wkładali żadnego wysiłku, by odrobić zadaną im pracę. Zbyt młodzi, by patrzeć w przyszłość i zobaczyć, jak bardzo język obcy kiedyś im się przyda. Zdobywanie umiejętności komunikacyjnych w języku angielskim, interakcja werbalna, pisanie – pozbawione jakiejkolwiek rzeczywistej ko-nieczności były dla moich uczniów czymś zupełnie nieciekawym. Przekonałam się, że projekty eTwinning kryją w sobie ogromne pokłady stymulujące prawdziwe interakcje, zwłaszcza w języku pisanym. Efekty projektu mogłam zobaczyć od razu; przejawiały się one przede wszystkim w wysiłku tych uczniów, którzy bardzo ciekawi swoich kolegów i koleżanek z zagranicy, dokładali wszelkich starań, by porozumieć się po angielsku.

Wraz z upływem czasu i rozwojem platformy eTwinning, zaczęłam zachęcać swoich uczniów, by próbowali wykorzystać swoje umiejętności mówienia w języku obcym i w ten sposób dowiedzieli się czegoś o swoich przyjaciołach po drugiej stronie. To było wspaniałe! Moi uczniowie w klasie ćwiczyli zadawanie pytań i udzielanie poten-cjalnych odpowiedzi. Myśląc o rozpoczęciu nowego projektu w ramach eTwinningu,

Marilina Lonigro Szkoła Scuola Media “Giovanni Pascoli”

Miasto Margherita di Savoia

Kraj Włochy


eTwinning dziś


Współpraca partnerska z innymi szkołami w Europie to coś, co szczególnie nauczyciele języków obcych znają od bardzo dawna, choćby w najprostszej ze swoich form: wymianie korespondencji, wymianach uczniów itp. W przypadku nauczycieli innych przedmiotów tradycje te nie są aż tak dobrze rozwinięte. Im jest trudniej dostrzec korzyści wynikające z uczestnictwa w projekcie europejskim. Pierwszą z relacji nauczycieli, którzy nie uczą języka obcego, jest opowieść nauczycielki biologii, która opisuje, jak niezwykle sceptycznie podchodziła do eTwinningu i jak zmieniła swoje zdanie, po tym jak zaczęła korzystać z portalu eTwinning i dostępnych tam narzędzi, a teraz z przekonaniem przekazuje tę wiedzę innym koleżankom i kolegom.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o eTwinningu, był on dla mnie czymś nie do końca jasnym – współpraca ze szkołami z zagranicy? Nie widziałam takiej potrzeby i nie bardzo mi się ten pomysł w ogóle podobał. Uczę biologii i na początku nie widziałam żadnego związku tej akcji ze swoim przedmiotem. Wkrótce jednak to się zmieniło.

Kiedy zarejestrowałam się w eTwinningu, nikt w mojej szkole nie był w stanie mi powiedzieć, jak to działa. Zaczęłam więc klikać w jakieś przyciski na portalu eTwin-ning i stopniowo moja droga się rozjaśniała. Niedługo po tym nie tylko znalazłam partnerów do mojego własnego projektu, ale przyłączyłam się też do kilku już reali-zowanych przedsięwzięć.

Wtedy postanowiłam rozpocząć pracę nad projektem dotyczącym ochrony środo-wiska. Jego celem było zbadanie jakości wody w kanale znajdującym się niedaleko naszej szkoły; pomyślałam, że fajnie byłoby też przyjrzeć się jakości wody w innych krajach.

Paulien du Fossé Szkoła CSG Willem van Oranje

Miasto Oud-Beijerland

Kraj Holandia

wybieram jeden lub dwa tematy z programu nauczania i szukam partnerów o takich samych zainteresowaniach. Zamiast samodzielnie rozwijać te treści, pracuję nad nimi w ramach wspólnego projektu, a wymiana z innymi nauczycielami bardzo pomaga mi w planowaniu lekcji – dzielimy się zadaniami, a w rezultacie moje lekcje ciągle zyskują dzięki nowym perspektywom i zadaniom zaproponowanym przez moich partnerów. W ten sposób nauczanie i uczenie się daje o wiele więcej radości!

36

Przede mną otworzył się nowy świat! Bardzo łatwo znalazłam nie tylko inne kraje europejskie zainteresowane moim wodnym projektem, ale tez inne projekty, które wspaniale pasowały do programu nauczania moich zajęć. W bardzo krótkim czasie przyłączyłam się do różnych projektów, a moi uczniowie byli tak pełni entuzjazmu jak ja! Kiedy wiesz, jak portal jest przyjazny i prosty w obsłudze, to naprawdę łatwo skontaktować się z innymi nauczycielami z całej Europy. Chciałam, by moi koledzy i koleżanki stali się równie entuzjastyczni jak ja i pokazałam im wyniki kilku projek-tów, w rezultacie czego korzystając z różnych przepisów kulinarnych z różnych kra-jów europejskich (z projektu o zwyczajach żywieniowych w Europie) zrealizujemy projekt obejmujący całą naszą szkolę.

Tak więc, zarażeni moim entuzjazmem inni nauczyciele z mojej szkoły pośrednio zaangażowali się w eTwinning. Ponieważ uczniowie lubią w ten sposób poznawać innych młodych ludzi z całej Europy, myślę że nie trzeba będzie długo czekać aż koledzy zaczną dopytywać, jak sami mogą na portalu eTwinning znaleźć partnerów lub projekt. Bardzo chętnie pokażę im, które przyciski kliknąć, jak kontaktować się z innymi i mam nadzieję ich entuzjazm przejdzie na innych nauczycieli i coraz więcej z nich będzie angażować się w eTwinning. Jako pierwszy uczestnik eTwinningu ze swojej szkoły jestem dumna, że mogłam położyć tu fundamenty tego programu.

eTwinning wprowadza do lekcji coś jeszcze: nie tylko dowiadujesz się, jak żyją inni i jakie mają zwyczaje, ale masz także poczucie, że zyskałeś nowych przyjaciół, z którymi jesteś w regularnym kontakcie. Kiedy jeszcze dodasz, że utrzymywanie kontaktów jest bardzo proste i że projekty w bardzo prosty sposób dają się wkom-ponować w program nauczania, to już nie wiem dlaczego tak wielu nauczycielom brakuje odwagi, by wykonać pierwszy krok. Po prostu zrób ten krok! Zapewniam cię, nie będziesz żałować!

Adam z Polski pisze, jak dzięki zaangażowaniu w eTwinning nie tylko rozwinął swoje umiejętności technicznie, ale także jak udało mu się zgłębić z uczniami kilka istotnych tematów dotyczących pojmowania kultury i historii.


eTwinning dziś


Jakiś czas temu, podczas konferencji w Warszawie usłyszałem mądre stwierdzenie na te-mat projektów eTwinning. Porównywano je do kluczy, które otwierają drzwi do Europy. Słowa te bardzo dobrze opisują także moje doświadczenia związane z eTwinningiem.

Pierwszy projekt zrealizowałem z moim włoskim przyjacielem, którego znałem już wcześniej od dosyć dawna. Wkrótce potem zaprosiliśmy do współpracy nauczyciela z Rosji i wtedy właśnie poczułem, że niewidzialny most naprawdę połączył zachod-ni obszar Starego Kontynentu z jego wschodnią częścią. W następnym roku, kiedy pracowaliśmy nad naszym drugim projektem, dwie inne szkoły wyraziły swoją chęć współpracy z nami. Jedna z nich to szkoła z Monzon w Hiszpanii, dru-ga z Belfastu w Irlandii Północnej. Było w tym ukryte znaczenie – udało nam się połączyć południe z półno-cą. Kiedy rozmawiałem ze swoimi uczniami o tym, kto wziął udział w tych dwóch projektach, próbowa-łem wytłumaczyć im tło historyczne wielu nieporozumień i konfl iktów pomiędzy tymi czterema częściami Europy. To był miły zbieg okoliczno-ści, że Polska, moja ojczyzna, odgrywała tutaj metaforyczną rolę, stanowiąc element łączący w naszym wielonarodowym przedsięwzięciu.

Jeśli chodzi o poprawę umiejętności komputerowych, muszę przyznać, że zanim włączyłem się w eTwinning, byłem komputerowym analfabetą. Oczywiście potrafi -łem korzystać z pakietu MS Offi ce i kilku podstawowych narzędzi internetowych, ale współpraca z moimi cudownymi partnerami zmusiła mnie do zapoznania się z wieloma rzeczami: z licznymi narzędziami Web 2.0; aplikacjami powiązanymi z portalami spo-łecznościowymi oraz różnymi stronami, z których można przeprowadzać konferencje.

Włączenie zadań realizowanych w ramach eTwinningu w program nauczania nie było trudne. Mogliśmy to zrobić dzięki naszemu wspólnemu celowi: chcieliśmy uczynić na-sze projekty tak bliskie codziennym doświadczeniom młodych ludzi, jak to tylko było

Adam Stępiński

Szkoła Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika

Miasto Tarnobrzeg

Kraj Polska

38

możliwe. W naszym projekcie „What matters in your life?” (Co się liczy w twoim życiu?), dyskutowaliśmy na takie tematy, jak: przyjaźń, miłość, rodzina, pokój, solidarność, kon-fl ikty, wojny, itp. Uczniowie z trzech krajów partnerskich bardzo chętnie włączyli się do zadań ponieważ mogli podzielić się swoimi opiniami w kwestiach, które odgrywają istotną rolę w ich życiu. W naszym projekcie „Can history be a teacher of life?” (Czy historia może być nauczycielką życia?) na zmianę budowaliśmy kolejne etapy projek-tu, rozszerzając tematy naszych dyskusji. Rozpoczęliśmy od historii opisujących życie uczniów, następnie kontynuowaliśmy opowiadając historie określonych rodzin i lokal-nych społeczności. W przyszłym roku, zamierzamy skupić się na wybranych elemen-tach z historii krajów uczestniczących w projekcie i historii świata.

Wszyscy nauczyciele biorący udział w naszym projekcie eTwinning zgadzają się co do jednego: koniecznie trzeba informować społeczności szkolne o sukcesach (ale także i porażkach) związanych z przeprowadzanymi zadaniami. W zeszłym roku nasz włoski partner zorganizował całodniową imprezę, podczas której uczestnicy zaprezen-towali nasz projekt, jego etapy i sposób jego realizacji. W tym roku w lipcu, moja szkoła przygotowała urodzinowy koncert na cześć eTwinningu. Była to wspaniała okazja by świętować razem z eTwinningiem i promować tę akcję wśród lokalnej społeczności. Zastępca dyrektora w mojej szkole podsumował to wydarzenie, mówiąc, że eTwinning jako pięcioletnie dziecko musi w przyszłości dalej pomyślnie się rozwijać.

Pasi, nauczyciel w szkole specjalnej, mówi o tym, jak łatwo było rozpocząć współpracę w ramach eTwinningu i jak swoim entuzjazmem zaraził innych nauczycieli ze swojej szkoły.

W eTwinning zaangażowałem się przez przypadek. W 2005 roku wziąłem udział w warsztacie dotyczącym tłumaczenia szkolnych stron internetowych, gdzie także za-rejestrowałem się w eTwinningu. Na początku odezwało się do mnie kilka szkół za-interesowanych szkolnymi projektami partnerskimi w ramach programu Comenius. Szukałem szkoły dla uczniów ze specjalnymi potrzebami w tym samym wieku co moi. Szczęśliwym trafem skontaktowała się ze mną mailowo Anne Jakins ze szkoły Sac-kville School w East Grinstead z Wielkiej Brytanii. Wkrótce odkryliśmy, że mamy te same zainteresowania. Kiedy do współpracy włączył się nauczyciel informatyki Nick

Pasi Siltakorpi Szkoła Pääskytie school

Miasto Porvoo

Kraj Finlandia


eTwinning dziś


Corina opisuje, jak zaangażowała się w swój pierwszy projekt eTwinning z dwoma innymi partnerami. Od tamtej pory jej zaangażowanie i wkład pracy są jeszcze większe, a korzyści dla uczniów różnorodne.

Falk, utworzyliśmy bardzo sprawnie działającą grupę. Zarówno Nick, jak i Anne mieli dużo doświadczenia w prowadzeniu projektów międzynarodowych.

Choć sam nie miałem za dużo doświadczenia, bardzo chciałem zaangażować się we współpracę partnerską, ponieważ właśnie wróciłem z dwuletniego projektu w Afryce. Interesuję się komputerami i muzyką, tak jak mój brytyjski kolega Nick. Wkrótce podą-żaliśmy już tą samą ścieżką. Chcieliśmy się zorientować, których narzędzi moglibyśmy używać w pracy z uczniami specjalnej troski i okazało się, że wszystkich – jeśli tylko logicznie. Nasi podopieczni błyskawicznie nauczyli się wykorzystywać różne narzędzia. Początkowo nie angażowałem w ten projekt nikogo z kolegów i koleżanek ze swojej szkoły, jako że w szkole realizowanych już było wiele innych projektów i nie chciałem na nikogo naciskać. Ale z czasem inni nauczyciele przyłączali się do projektów i wkrótce otrzymaliśmy mocne wsparcie ze strony władz szkoły, co ma dla nas istotne znaczenie. Jeśli chodzi o przedmioty, w ramach których mieliśmy pracować, łatwo znaleźliśmy te-maty, które świetnie łączyły się z obowiązkowymi treściami nauczania.

Kiedy patrzę wstecz na dotychczasowe pięć lat mojego życia w eTwinningu, pamięć przywołuje tak wiele miłych doświadczeń, chwil i przyjaciół, że muszę przyznać, że fakt bycia częścią społeczności eTwinning miał na mnie ogromny wpływ. Gdybym wtedy nie wziął udziału w tym pierwszym seminarium, ominęłoby mnie wiele możliwo-ści, które zmieniły mnie jako nauczyciela. Widzę teraz swój zawód w o wiele szerszym kontekście niż to było wcześniej i jest to jedna z największych zmian. Razem z innymi nauczycielami z Europy jesteśmy członkami ogromnej społeczności. Myślenie w bar-dziej europejski sposób przenika wszystkie przedmioty, których nauczam. Myślę, że uczniowie zaangażowani w eTwinning są podobnego zdania. Wiedzą, że mają kole-gów i koleżanki w tym samym wieku w innych krajach.

Pracując razem ze swoimi rówieśnikami z innych krajów, nasi uczniowie zobaczyli, że mają oni takie same zainteresowania, nadzieje i marzenia. Moi uczniowie byli bardzo podbudowani widząc, że mogą komunikować się ze swoimi kolegami z zagranicy, mimo że mają trudności z nauką. To oraz pozytywny rozgłos, który uzyskaliśmy na łamach ga-zet i nawet w krajowej telewizji, umocnił ich poczucie wartości, nie wspominając o krajo-wych nagrodach, które zdobyliśmy dwukrotnie. Myślę, że nasz przykład zachęcił też inne szkoły do przeprowadzania własnych projektów. Przynajmniej w moim mieście w ciągu ostatnich kilku lat wzrosła liczba takich wspólnych przedsięwzięć. Praca nad projektami o charakterze międzynarodowym wpływa też na codzienne szkolne życie. Zawsze wie-rzyłem, że nauka powinna motywować i bawić. eTwinning to jeden ze sposobów, który sprawia, że tak właśnie jest.

40

Moje pierwsze spotkanie z eTwinningiem miało miejsce w 2008 roku, kiedy stałam się częścią wspólnego projektu razem ze szkołami z Portugalii i Polski. Celem tego pro-jektu zatytułowanego „The Legends of Europe” (Legendy Europy) była wymiana infor-macji i wyobrażeń związanych z innymi kulturami, by w ten sposób zachęcić uczniów do nauki języka obcego i zapoznać ich z szeregiem narzędzi ICT. Uczniowie mieli za zadanie zebrać legendy związane ze swoim krajem i wysłać je partnerom projektu, którzy z kolei musieli zilustrować te opowieści. Uczniowie mieli wymienić się swoimi wyobrażeniami za pomocą poczty elektronicznej, a rezultaty pracy zamieścić na blo-gu (http://legendsofeurope.blog.com/).

Od samego początku współpracy uczniów przepełniał ogromny entuzjazm. Musie-li nauczyć się komunikować, podejmować decyzje, oceniać materiały, akceptować sposób myślenia swoich rówieśników i doceniać inne kultury. Dzięki temu projektowi nasze szkoły włączyły technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT) do zajęć, a tak-że rozwinęły techniki pracy w grupach.

Obecnie jesteśmy w trakcie realizacji projektu partnerskiego w ramach programu Comenius, koordynowanego przez naszego szkolnego partnera z Niemiec, którego także poznałam za pośrednictwem portalu eTwinning, zyskując w ten sposób kolej-ną możliwość działania w ramach międzynarodowego projektu partnerskiego. W tym przypadku w ramach wspólnego projektu eTwinning działa dwanaście szkół – jede-naście z krajów europejskich i jedna z Turcji. Większość nauczycieli zaangażowanych w ten projekt ma duże doświadczenie w dziedzinie współpracy międzynarodowej i to właśnie oni pokazują w swoich szkołach prawdziwą kulturę współpracy i profesjona-lizm.

W projekcie partnerskim korzystamy z platformy TwinSpace, a portal eTwinning to centralny punkt komunikacyjny. Wśród naszych narzędzi są różne, dostępne na TwinSpace, w tym strony wiki, blogi i forum. Uczniowie wzbogacają komunikację prezentacjami PowerPoint, konferencjami na czacie i pocztą elektroniczną. Pracują ze swoimi rówieśnikami także samodzielnie, zarówno w czasie zajęć szkolnych, jak i w domu po lekcjach. Utrzymują kontakt ze swoimi partnerami, a znajomości te często przeradzają się w przyjaźnie. Osiągnięcia uczniów znacznie się poprawiły od początku projektu, co ma bardzo pozytywny wpływ na ich zaangażowanie i mo-tywację.

Corina Mandi Szkoła Avram Iancu School

Miasto Satu Mare

Kraj Rumunia


eTwinning dziś


Jestem odpowiedzialna za organizowanie wymiany uczniów w mojej szkole. Ponieważ mamy dużo więcej uczniów, niż wolnych miejsc w wymianach, pewnym pomysłem było skorzystanie z możliwości, jakie niesie eTwinning. Dotąd, jestem zaangażowana w kilka projektów. Kiedy zaczęliśmy planować wymianę ze szkołą angielską, zaproponowałam żebyśmy opracowali projekt eTwinning równolegle z naszym dwustronnym projektem partnerskim w ramach programu Comenius. Podczas gdy starałam się być na bieżąco z tymi trzema projektami, dostałam kilka maili od innych szkół z zaproszeniem do uczest-nictwa w ich projektach. Początkowo wydawało mi się, że będę miała zbyt dużo pracy, więc odrzuciłam te propozycje. Jednak nauczyciele z tych projektów uparcie twierdzili, że na pewno sobie poradzę. W ten sposób zmieniłam zdanie i zgodziłam się wziąć udział w projekcie, w który zaangażowanych było 31 innych nauczycieli. Poradziłam sobie także z pracą na TwinSpace dzięki innym europejskim kolegom i koleżankom, którzy bardzo pomagali mi w pokonywaniu trudności. Pewnego razu, kiedy wpadłam w tarapaty i wysła-łam wiadomość SOS, natychmiast otrzymałam rozwiązanie swojego problemu.

Wyznaczanie celów w każdym z projektów było proste; każdy z członków projek-tu przedstawiał swoje propozycje. Jeden z naszych wspólnych celów zakładał, że uczniowie muszą mieć poczucie, że są częścią projektu. Uczniowie musieli więc przedstawić swoje szkoły, rodziny, przyjaciół oraz środowisko, w którym żyją, co uczynili za pomocą prezentacji PowerPoint. W mojej szkole nikt z nauczycieli nie wie-dział nic o eTwinningu, ale zaczęłam zachęcać ich, by się przyłączali. Zajęło to tylko rok, a nasi uczniowie mogą cieszyć się z tego, że są członkami eTwinningu. Moi ko-ledzy i koleżanki teraz wiedzą, co eTwinning może zaoferować im jako nauczycielom.

Projekty zostały zaprezentowane zarówno władzom szkoły, jak i rodzicom. Nie wie-dzieli, że taka sieć szkół w ogóle istnieje i byli po prostu porażeni wspaniałą pracą

María Jesús Bayonas Szkoła IES Alfonso X El Sabio

Miasto Murcia

Kraj Hiszpania

María Jesús, koordynatorka sekcji dwujęzycznej z językiem angielskim w swojej szkole, opowiada, jak udało jej się nakłonić wielu uczniów do rozwijania umiejętności z języka angielskiego – za pośrednictwem eTwinningu bardziej, niż za pomocą tradycyjnej wymiany szkolnej. Mówi także o tym jak eTwinning stał się częścią obowiązującego w jej szkole podstawowego programu nauczania.

42

dzieci opublikowaną w eTwinningu. Na początku roku musiałam umie-ścić projekty eTwinning w podsta-wie szkolnego programu nauczania, tam gdzie to tylko było możliwe. W chwili obecnej mogę powiedzieć, że 70% szkolnej społeczności miało okazję poznać, czym jest eTwinning. Cieszę się, kiedy moi uczniowie pro-szą mnie zupełnie zwyczajnie: „Czy może pani utworzyć mi konto w eTwinningu?”

Poniżej nauczyciele mają okazję zapoznać się z szeregiem zasad, wskazówek i sugestii przydatnych podczas włączania eTwinningu w zadania realizowane w klasie. Elena radzi nam, jak zacząć – jak pokonać pierwsze bariery i pewnym krokiem przejść ze swoimi uczniami do działań w eTwinningu.

Wprowadzanie eTwinningu w życie okaże się ekscytującą przygodą dla ciebie i twoich uczniów. Problemy i wyzwania to część zabawy. Wyluzuj się, zrelaksuj i ciesz się tą podróżą.

Bardzo trudno streścić w kilku słowach najlepsze wskazówki przydatne podczas wprowadzania eTwinningu w życie, postaram się jednak przedstawić tu kilka pomy-słów, które nigdy mnie nie zawiodły i które uważam za bezwzględnie konstruktywne:

1. OD SAMEGO POCZĄTKU PROJEKTU ZAWSZE O WSZYSTKIM IN-FORMUJ SWOICH UCZNIÓW – nawet jeszcze wcześniej, od samego pomy-słu na projekt. Zaskoczą cię! Poza tym, odkryjesz, że to, co zrealizowałeś, to coś tak dobrego, że możesz za to otrzymać międzynarodową nagrodę!

Elena Pezzi Szkoła Istituto Magistrale “L. Bassi”

Miasto Bolonia

Kraj Włochy


eTwinning dziś


2. POZWÓL SWOIM UCZNIOM NA DUŻĄ AUTONOMIĘ: przydziel im waż-ne role, zarówno w samym projekcie, jak i podczas kierowania nim; pokażą się z najlepszej strony – takiej, jakiej się nawet nie spodziewasz.

3. WSPÓLNIE PLANUJCIE SWOJE DZIAŁANIA: nie rozpoczynajcie nicze-go, dopóki wszystko nie będzie idealnie jasne; zacznijcie eksperymentować, proście o pomoc, dzielcie się swoimi wątpliwościami z kolegami i koleżankami; sukces projektu opiera się na dzieleniu się pomysłami i sposobami ich realizacji.

4. IDŹ KROK PO KROKU: zawsze wybieraj taki projekt, który dobrze wpasuje się w program nauczania; będzie łatwiej, a wyniki okażą się jeszcze wspanialsze.

5. TYLKO SPOKOJNIE: twoi partnerzy są dla ciebie! Nie możesz ani wszystkie-go zrobić samodzielnie, ani zrealizować projektu tak, jak to sobie na początku zaplanowałeś. Tak będzie dla ciebie najlepiej: osiągniesz lepsze wyniki i będziesz się lepiej bawić.

6. WŁĄCZ DO PROJEKTU JAK NAJWIĘCEJ OSÓB ZE SWOJEJ SZKOŁY: na początku mogą patrzeć na ciebie jak na dziwaka, ale w końcu, zapewniam cię, zaczną współpracować. Twoi uczniowie staną się twoimi najlepszymi ambasa-dorami: powiedzą swoim rodzicom oraz twoim kolegom i koleżankom, jakie to motywujące uczyć się, wspólnie realizując zadania!

7. ZORGANIZUJ SPOTKANIA INFORMACYJNE DLA INNYCH NAUCZY-CIELI: przeprowadź spotkanie poświęcone eTwinningowi, podczas którego wyja-śnisz swoim kolegom i koleżankom (i swojemu dyrektorowi), czym się zajmujesz i jak można się włączyć w ten program: nie ukrywaj się z tym, co robisz. Najgorsze co może się przytrafi ć, to dyrektor szkoły zwracający się do ciebie per “Mój drogi ambasadorze...”, ale to wcale nie takie złe... No cóż, podsumowując: samotność jest smutna… Znajdź sobie bliźniaka – zostań partnerem w eTwinningu!

45Rozdział 3. Społeczność eTwinning

eTwinning dziś


Społeczność eTwinning

Wstęp Santi ScimecaCentralne Biuro Programu eTwinning

Przez ostatnie lata eTwinning ewoluował z platformy przeznaczonej wyłącznie do realizo-wania projektów w wirtualnej przestrzeni, w której tysiące nauczycieli może się spotkać, komunikować, współpracować i w końcu poczuć się częścią społeczności. Mało tego, na-uczyciele są szybsi od samej platformy: już nawet na samym początku programu narzędzia, które oferowaliśmy (poczta elektroniczna, czat), były wykorzystywane daleko poza zwykłe przygotowanie projektów. Zdarzało się, że nauczyciele odnajdywali się za pośrednictwem narzędzi służących do wyszukiwania partnera do projektu, zaczynali rozmawiać na temat potencjalnego projektu i nagle zdawali sobie sprawę, że mają sobie coś więcej do zaofero-wania: praktykę, przykłady, pomysły czy, być może, jakieś nieformalne wsparcie. Wszystko to odbywało się w bezpiecznym, bezstresowym i pozbawionym ograniczeń środowisku. Wiele kontaktów zaowocowało projektami; wiele innych przerodziło się w przyjaźnie i nieformalne formy współpracy. Wszystkie te znajomości przyczyniły się z pewnością do lepszego zrozu-mienia roli nauczycieli w społeczeństwie opartym na ustawicznym zdobywaniu wiedzy.

W 2008 roku eTwinning ostatecznie przyjął model budowania społeczności oraz bardziej społecz-nościowe podejście*, oferując nowe narzędzia i jeszcze lepiej dobrane funkcje, by w ten sposób pomagać nauczycielom tworzyć zespoły, dzielić się i komunikować. Dzisiaj już 10-15% uczest-ników eTwinningu regularnie korzysta z pulpitu eTwinning, traktując go jako przestrzeń rozwoju zawodowego połączoną z elementem społecznościowym i wirtualną kawiarenką. Każdego dnia na pulpicie eTwinning loguje się około 15 000 nauczycieli, by przekonać, że nie są tam sami.

Teraz wiemy na pewno: gdy już zrozumiesz potencjał eTwinningu jako społeczności nauczy-cieli, nie ma drogi odwrotu. Stajesz się jej częścią. Autorzy tego rozdziału jasno mówią, jak wiele zyskali poprzez aktywny udział w rozwijającej się społeczności eTwinning.

Rozpoczynamy od zgłębiania tematu społeczności eTwinning, prezentując refl eksje Adriany, nowego uczestnika eTwinningu. Adriana opisuje, jak niemal od razu poczuła się jak u siebie w domu i odkryła wiele różnych możliwości zaangażowania przy pomocy kolegów i koleżanek spotkanych w eTwinningu.

SpRozdział 3.

46

Zaczęłam uczestniczyć w eTwinningu dopiero pół roku temu, ale już czuję, jakbym należała do tej społeczności od zawsze.

Koleżanka pokazała mi portal eTwinning w lutym tego roku oraz co tam do tej pory zrobiła. Ja też postanowiłam dołączyć do tej społeczności inteligentnych, nowocześnie myślą-cych nauczycieli z Europy. Od pierwszego dnia czuję, że zyskałam bardzo wielu przyjaciół.

Wzięłam udział w bardzo ciekawym projekcie. Z początku miałam obawy, że nie dam rady wykonać wszystkich zadań z powodu braku umiejętności komputerowych i do-świadczenia w eTwinningu, ale partnerzy w tym projekcie bardzo mi pomogli – mówili mi nie tylko, co robić, ale też jak to robić, a także pomagali mi swoim podejściem do sprawy, ich wiarą w moje nieodkryte umiejętności i tym, że byli zawsze wtedy kie-dy ich potrzebowałam. Podczas tego projektu bardzo dużo się nauczyłam – poznałam fakty naukowe, nowe ciekawe metody nauczania, sposoby tworzenia atrakcyjnych prezentacji – no i poprawiłam swoje umiejętności ICT.

Oczywiście odkryłam też Laboratorium Naukowe i zapisałam się na dwa kursy orga-nizowane w ramach Eventów Edukacyjnych. W obu przypadkach prowadzący nie tyl-ko przekazywali teorię i przydzielali zadania, ale także odpowiadali na nasze pytania i pomagali pokonywać przeszkody. Tematy były niezwykle ciekawe, niezmiernie przy-

datne i atrakcyjne, a inni uczestnicy pojętni i bardzo chętni do podno-szenia kwalifi kacji i rozwoju zawo-dowego.

Odkąd stałam się częścią eTwinnin-gu, nie opuszcza mnie przeświad-czenie, że dobrze jest widzieć, że inni tak jak ja lubią się komunikować, z przyjemnością współpracują, ulep-szają metody nauczania, zachęcają uczniów do nauki i angażują się w ży-cie społeczności. Dobrze zobaczyć, że nie jest się samemu!

Adriana Maris Szkoła Colegiul National Coriolan Brediceanu

Miasto Lugoj

Kraj Rumunia


eTwinning dziś


Czy pamiętacie, kiedy mówiłam, że czuję się jak kosmita w swojej własnej szkole? No cóż, wciąż tak się czasami czuję (pracuję w tej samej szkole od wielu lat i “utknęłam” w określonej roli...). Ale jestem pewna, że odnalazłam swoją własną planetę, tak jak E.T. (ET = ETwinning!!).

Dzięki przynależności do społeczności eTwinning odkryłam, że jest w niej wielu takich E.T., którzy chętnie spotykają się z innymi, by wspólnie eksperymentować z nowymi metodami nauczania, razem uczyć się, próbować... Być nauczycielem w dzisiejszych czasach to ogromne wyzwanie i jednym z najlepszych sposobów, by stawić mu czoła jest podzielenie się pomysłami, projektami, umiejętnościami, kompetencjami...

Więc spróbowałam: jestem jednym z dwóch ambasadorów eTwinning w swoim regio-nie (jest to niewiele jak na tak duży region, ale entuzjazm mnie nie opuszcza!). Razem z moim regionalnym zwierzchnikiem zorganizowaliśmy warsztat dla dyrektorów szkół i nauczycieli. Warsztat okazał się ogromnym sukcesem i wydaje mi się, że najważ-niejsze w tym wszystkim było to, że wzięły w nim udział “zwyczajne osoby”, które zaprezentowały swoje projekty i pomysły.

Jednak nie zawsze jest łatwo. Na przykład, w jednym z moich pierwszych projektów żaden z czterech partnerów nie zdawał sobie do końca sprawy z tego, że najistotniej-szym elementem eTwinningu jest współpraca i kooperacja; każde z nas zamieszczało coś od czasu do czasu na platformie (coś ładnego, dobrze zrobionego, odpowied-niego), a potem pozytywnie komentowało wyniki innych... Nie dążyliśmy wspólnie do jednego wyniku.

Innym razem wzięłam udział w już istniejącym projekcie. Nie miałam w ogóle pojęcia, jak sobie z nim poradzić, bo jego założenia i wykonanie należały do dwóch różnych światów. Myślę, że każdy z nas przynajmniej raz został porzucony podczas realizacji

Elena Pezzi Szkoła Istituto Magistrale “L. Bassi”

Miasto Bolonia

Kraj Włochy

Elena z Włoch opisuje, jak za pośrednictwem eTwinningu odnalazła bratnie dusze, które tak jak ona zawsze chętnie szukają nowych dróg w podejściu do nauczania i uczenia się.

48

jakiegoś projektu (lub być może my porzuciliśmy partnera) z wielu “ważnych” powo-dów: nauczyciele lub uczniowie udali się na długi strajk, jednemu z naszych partne-rów brakowało czasu, by dalej zajmować się projektem, nagle zamknięto pracownię komputerową, nasi partnerzy jednocześnie uczestniczyli w pięciu projektach i byli przeładowani pracą...

Jest jednak jedna rzecz, którą mogę stwierdzić z całkowitą pewnością: żadnemu z moich uczniów nie brakowało motywacji, ani też nikt nie odmówił udziału w jakim-kolwiek projekcie. Jeśli mocno wierzymy że pracujemy nad wartościowym przedsię-wzięciem, uczniowie także będą tak myśleć i będą pracować z entuzjazmem. Nie trzeba być superekspertem w dziedzinie ICT lub biegle władać językiem obcym. Jedy-ne, czego potrzebujesz, to wierzyć w to, co robisz i próbować to robić: reszta potoczy się już sama (możesz nawet zdobyć nagrodę europejską, tak jak Angela Riccomi, ko-leżanka z naszego regionu, która została nagrodzona podczas konferencji w Sewilli).

Silvije z Chorwacji to kolejny, względnie nowy uczestnik eTwinningu. Jego przygoda rozpoczęła się podczas seminarium kontaktowego programu Comenius. To doprowadziło do wymiany uczniów i nauczycieli, co z kolei przyczyniło się ostatecznie do powstania projektu eTwinning, w którym osobiście zawarte znajomości mogły być kontynuowane wirtualnie.

Po raz pierwszy usłyszałem o Chorwackiej Agencji Narodowej (AMPEU) podczas ze-brania rady pedagogicznej we wrześniu 2009 roku. Dyrektor mojej szkoły przeczytał zaproszenie Agencji do ubiegania się o granty dla nauczycieli i innych pracowników szkoły. Razem z innym nauczycielem angielskiego złożyliśmy podanie i dostaliśmy fundusze na wyjazd na seminarium kontaktowe.

Pojechałem do Oulu w Finlandii na seminarium kontaktowe poświęcone zrówno-ważonemu rozwojowi i technologiom ICT. To było niezwykłe doświadczenie. Nigdy wcześniej nie miałem zbyt dużego kontaktu z innymi nauczycielami z Europy, a tam

Silvije Devald Szkoła Osnovna skola Vladimira Nazora

Miasto Daruvar

Kraj Chorwacja


eTwinning dziś


Nuria z Hiszpanii, bardziej zaawansowany uczestnik eTwinningu, opisuje, jak dzięki eTwinningowi zdobyła wspaniałego przyjaciela, zarówno w znaczeniu wirtualnym i rzeczywistym. Podkreśla także, że współpraca z innymi nie zawsze się dobrze układa, i że w eTwinningu za każdym razem można zaczynać od nowa.

było 48 nauczycieli z 15 krajów. Nawiązałem bardzo cenne znajomości. Z grupą na-uczycieli zaczęliśmy planować wielostronny projekt partnerski w ramach programu Comenius, a w lutym 2010 roku wdrożyliśmy go w życie.

Inną osobą, którą tam spotkałem, był dyrektor szkoły z Rumunii. Postanowiliśmy wy-mienić się na tydzień nauczycielami języka angielskiego. Wymiana miała miejsce w marcu 2010 roku i to było coś – zarówno dla naszych uczniów, jak i nauczycieli. Wszy-scy musieli mówić wyłącznie po angielsku, bo był to jedyny język komunikacji. Wy-miana wpłynęła na rozwój umiejętności komunikacyjnych uczestników tego przedsię-wzięcia, a także poszerzyła ich horyzonty odnośnie różnych kultur oraz zmniejszyła uprzedzenia, które moglibyśmy mieć wobec “innej” kultury. Po wymianie rozpoczę-liśmy realizację projektu eTwinning zatytułowanego „Experiencing (ex)change” (Doświadczając wymiany/zmiany), stanowiącego kontynuację naszych dotychczasowych działań. W ramach tego projektu uczniowie i nauczyciele mogą zamieszczać zarówno pliki utworzone w trakcie wymiany, jak i nowe dokumenty ilu-strujące ich codzienny trud wkładany w naukę angielskiego lub przedsta-wiające sytuacje, w których angielski jest wykorzystywany jako narzędzie do nauki innych szkolnych przedmio-tów.

Dzięki eTwinningowi znalazłem nauczycieli zainteresowanych tym pomysłem i już planujemy podobną wymianę, która dojdzie do skutku w przyszłym roku, jako że ta pierwsza okazała się ogromnym sukcesem.

50

Może nie mam tysiąca przyjaciół, ale mogę powiedzieć, że w ciągu ostatnich pięciu lat eTwinning dał mi ich sporo. Niektórych z nich spotkałam, pracując dla Central-nego Biura eTwinningu (CSS). Są też tacy, którzy należą do mojego Narodowego Biura eTwinningu w Hiszpanii. Jeszcze inni to nauczyciele działający w eTwinningu. Przyjaźnie te nie zostały zbudowane na bazie wirtualnych społeczności, jak mogliby niektórzy sądzić, ale jesteśmy częścią różnych społeczności i ciągle się od siebie nawzajem uczymy.

Cristina Grau, z którą wspólnie realizowałam projekt „Like a Bird” (Jak ptak), także nie jest wirtualną przyjaciółką, chociaż regularnie rozmawiamy na czacie. Pozostałe dziewięć osób w projekcie to osoby “wirtualne”, chociaż miałam okazję osobiście poznać Joannę Judę z Polski, kiedy przyjechała do Barcelony, ponieważ razem z Cri-stiną rozpoczęły projekt w ramach programu Comenius. Susana Alcalde, młodsza nauczycielka pracująca w mojej szkole, także nie jest wirtualną koleżanką. Dzięki naszej współpracy nie byłam jedyną osobą z mojej szkoły realizującą „Like a Bird”.

Moją najlepszą przyjaciółką w dziedzinie technologii ICT jest bez wątpienia Ba-sia Kapusta z Polski, z Zespołu Szkół w Przecławiu. Wspólnie utworzyłyśmy pro-jekt „My Present, my Past, my Future” (Moja teraźniejszość, moja przeszłość, moja przyszłość). Poznałam ją na forum eTwinningu i razem zmagałyśmy się z czatami na platformie Moodle, forami, blogami, wirtualnymi timeline’ami, ankietami w Go-ogle, galeriami na Flickr, fi lmami na YouTube i stronach wiki; niektóre z tych narzędzi przysporzyły nam niezłego bólu głowy. Ale wciąż jesteśmy razem!

Była jeszcze trzecia partnerka w naszym projekcie, ale niestety musiała nas opuścić, by zająć się współpracą w ramach programu Comenius. I nie jest to moje jedyne rozczarowanie w eTwinningowej społeczności. Spędziłam cały pierwszy semestr próbując znaleźć kogoś, kto zechciałby współpracować z moimi uczniami Biznesu, Administracji i Finansów, ale niestety nie udało mi się.

Nie wspomniałam jednak jeszcze o najwspanialszym z moich małych sukcesów. Kie-dy pisałam te słowa, właśnie się dowiedziałam, że grupa szesnastolatków zamieści-ła na Facebooku ostatnie z naszych eTwinningowych zadań – fi lm pokazujący ich szkolną wycieczkę na Majorkę. Wydaje się więc, że teraz ja i eTwinning staliśmy się też częścią ich społeczności. Zadanie semestralne z eTwinningu na młodzieżowym Facebooku... Czy można chcieć więcej?

Nuria de Salvador Szkoła IES Eduard Fontserè

Miasto L’Hospitalet de Llobregat

Kraj Hiszpania


eTwinning dziś


Jestem w eTwinningu od prawie pięciu lat i wiele doświadczyłam, będąc częścią tej społeczności. Moje pierwsze przeżycia z 2005 roku były wspaniałe. Dopiero zaczy-nałam, ale poznałam Cristinę Silvę, która była nieco bardziej doświadczona i dużo mi pomogła. Wspólnie omówiłyśmy projekt, a potem Cristina pokazała mi, jak się zareje-strować i stworzyć szczegółowy plan działania.

Kilka miesięcy później uznano mnie już za doświadczoną i poproszono, bym przeka-zała swoją wiedzę innym nauczycielom podczas regionalnej konferencji eTwinning we Wrocławiu. To wydarzenie bardzo mnie zmotywowało i w kilka tygodni nauczyłam się więcej na temat wykorzystywania narzędzi ICT niż przez ostatnie lata.

Pół roku później zostałam organizatorką warsztatów dla nauczycieli z naszego regio-nu. Po nich wielu nauczycieli zwróciło się do mnie o pomoc i to była wspaniała sprawa móc podzielić się swoim doświadczeniem z innymi.

Wszystkiego uczyłam się krok po kroku, ale zdarzały się też takie sytuacje, kiedy sobie nie radziłam i wtedy zwracałam się o pomoc do ambasadora eTwinning lub Narodowego Biura eTwinningu (NSS). Oni zawsze pomagali mi od razu.

W ubiegłym roku znalazłam nowego partnera – szkołę z Grecji. Na razie to dla mnie najlepsze doświadczenie w eTwinningu. Thomais Kartsiotou z Kavali jest jednocze-śnie dyrektorką szkoły i szkoleniowcem nauczycieli. Bardzo dużo się od niej nauczy-łam. Jest też wspaniałym uczniem – podzieliłam się z nią swoim nowym doświadcze-niem, które zdobyłam, biorąc udział w eTwinningowych Eventach Edukacyjnych i to był mój pierwszy projekt, gdzie razem utworzyłyśmy stronę wiki i wszystko robiłyśmy wspólnie. Wcześniej to ja zakładałam blogi i uczyłam innych, jak i co robić.

Podsumowując, muszę powiedzieć, że społeczność eTwinning to wspaniała możli-wość dla nas, nauczycieli: mamy szansę poznawać ludzi, wymieniać się naszymi do-świadczeniami i uczyć się coraz więcej. I właśnie o to tu chodzi!

Anna Szczepaniak Szkoła Szkoła Podstawowa nr 9

Miasto Dzierżoniów

Kraj Polska

Anna opisuje, jak w ciągu ostatnich lat rozwijała wiedzę i umiejętności, kontaktując się i komunikując z innymi członkami społeczności eTwinning.

52

Nieco z innej strony Ingrid opisuje, jak eTwinning pomógł jej znaleźć partnerów, przy bardzo konkretnych wymaganiach dotyczących potrzeb jej uczniów. Opowiada też, jak nauczyciele skorzystali z możliwości fi nansowania, by spotkać się twarzą w twarz i razem przeprowadzić przygotowania do partnerstwa w ramach programu Comenius.

Moje zadania w ramach eTwinningu przewidują krótko- i długoterminowe zaangażo-wanie klasy. Kryteria doboru partnera powstały w oparciu o potrzeby mojej klasy i są to np.: odpowiednie grupy wiekowe, możliwość poznania rówieśników ze środowiska porównywalnego do świata moich uczniów oraz wymagania programowe.

Jako przykład chciałabym opisać etapy ostatniego międzynarodowego projektu szkol-nego. W styczniu 2008 roku, rok przed końcowym terminem zgłaszania wniosków w programie Comenius, zamieściłam swoją propozycję projektu na forum eTwinning. Pięć miesięcy później zgłosiło się siedem szkół pasujących do nas: uczniowie szkoły śred-niej w wieku od 12 do 16 lat, umiejętność posługiwania się komunikatywnym językiem angielskim (jako lingua franca), dostęp do pracowni komputerowej, realizacja celów interdyscyplinarnych w codziennym procesie kształcenia, nacisk na międzykulturo-wość w profi lu szkoły.

Kolejnym krokiem było zorganizowanie „spotkania przygotowawczego” w mojej szkole w Niemczech, na które wszystkie szkoły złożyły w swoich Agencjach Narodo-wych wnioski o fi nansowanie. W październiku 2008 roku spotkanie doszło do skutku i zaczęliśmy rozwijać pomysł stworzenia dwuletniego projektu partnerskiego. Pod-czas planowania naszych modułów lekcyjnych skorzystaliśmy z gotowych projektów dostępnych na portalu eTwinning, które okazały się ogromnym wsparciem w realiza-cji naszych pomysłów edukacyjnych.

W lipcu 2009 roku nasz wniosek w programie Comenius został ostatecznie za-twierdzony; w projekcie miało uczestniczyć dwanaście szkół, ponieważ chcieliśmy wzmocnić udział nowych krajów członkowskich UE i Turcji.

Ingrid Keller-Russell Szkoła Integriete Gesamtschule Hannover-Linden

Miasto Hannover

Kraj Niemcy


eTwinning dziś


Joanna pisze, jak kiedyś wykorzystywała komputer wyłącznie jako maszynę do pisania, a teraz awansowała w społeczności eTwinning, zostając trenerem i przewodnikiem dla innych nauczycieli w podróżach po eTwinningu.

eTwinning oczarował mnie już na samym początku. Czułam jego potencjał i próbo-wałam zachęcić innych nauczycieli, by też się przyłączyli, początkowo promując go w swojej szkole i wśród przyjaciół. W 2006 roku wzięłam udział w 10-tygodniowym kur-sie internetowym zorganizowanym przez nasze Narodowe Biuro eTwinning i muszę powiedzieć, że naprawdę miałam co robić. Umiałam trochę korzystać z komputera, ale ograniczałam się głównie do pakietu Microsoft Offi ce. Ponieważ podczas kur-su realizowaliśmy zadania w ramach różnych zakresów tematycznych i wymagające różnych działań, pod koniec szkolenia znałam już nie tylko platformę eTwinning ze wszystkimi dostępnymi tam narzędziami, ale także rozwinęłam ogólne umiejętności w obsłudze komputera.

Jednym z zadań było nawiązanie kontaktu z kimś ogłaszającym się na forum. Mia-łam szczęście, moje pierwsze znajomości (Norwegia i Włochy) okazały się być stałe. Osobiście bardzo dużo zyskałam, jeśli chodzi o stosowanie technologii cyfrowych w praktyce nauczycielskiej (uczę angielskiego). Jednakże to przede wszystkim moi uczniowie zdobyli szansę wykorzystania swojego angielskiego podczas prawdziwej konwersacji na żywo ze swoimi rówieśnikami z innych krajów Europy, co okazało się dla nich niezwykle motywujące. Partnerstwo z Norwegią doprowadziło nas do spo-

Joanna Stefańska Szkoła Gimnazjum nr 18 im. Armii Krajowej

Miasto Wrocław

Kraj Polska

Jako miejsce organizacji naszego projektu wybraliśmy stronę eTwinning i jego nową platformę roboczą TwinSpace – przestrzeń, której młodzież z całej Europy mogła bez-piecznie używać, gdzie każdy uczeń mógł się zarejestrować i która była dostępna dla wszystkich krajów członkowskich Unii oraz krajów stowarzyszonych oraz z której szkoły mogły korzystać bez żadnych opłat. Obecnie na naszej TwinSpace zarejestro-wanych jest 44 nauczycieli i 450 uczniów. W pierwszym roku projektu uczniowie za-mieścili ponad 600 prezentacji, o których regularnie rozmawiają na czacie ze swoimi rówieśnikami.

54

tkania w rzeczywistym świecie i stało się fundamentem dalszej współpracy i mobil-ności uczniów. Udział Włoch w partnerstwie zainspirował mnie do wprowadzenia włoskiego jako kolejnego języka obcego w mojej szkole i dzięki tej inicjatywie mamy dwujęzyczny program zapoczątkowany w zeszłym roku!

Dwa lata temu zaczęłam pracować w Centrum Doskonalenia Nauczycieli i wkrótce stałam się promotorką tego programu. Do tej pory przeprowadziłam kilka kursów, a do moich zadań należała nie tylko rejestracja nauczycieli, ale też pomoc w korzy-staniu z narzędzi eTwinning (zaprosiłam uczestników szkolenia na swoją własną TwinSpace). To naprawdę świetnie działa: jeden z uczestników stwierdził: “To jest lepsze niż Nasza Klasa!” i była to chyba najlepsza nagroda za ciężką pracę. Staram

się cały czas rozwijać, a kursy w ra-mach Eventów Edukacyjnych stały się nieocenionym źródłem inspira-cji. Wzięłam udział w dwóch z nich i chociaż nie byłam tam najpilniej-szym uczestnikiem, nauczyłam się wystarczająco dużo, aby swoje nowe umiejętności móc przeka-zać innym. Większości nauczycieli wciąż brakuje odwagi, by korzy-stać z technologii ICT w klasie lub współpracować za pośrednictwem

Internetu. Jestem tutaj dobrym przykładem, bo zaczynałam jako osoba traktująca komputer wyłącznie jako maszynę do pisania, a teraz dzięki eTwinningowi potrafi ę korzystać z aplikacji Web 2.0.

Inge z Belgii jest nauczycielką w szkole specjalnej oraz ambasadorem eTwinning. W eTwinningu jej główną rolą jest wspieranie nauczycieli szukających partnerów do współpracy i wykorzystujących narzędzia dostępne w eTwinningu, by jak najlepiej mogły one służyć uczniom


eTwinning dziś


Patric z Wielkiej Brytanii opisuje, jak jego zaangażowanie w eTwinning może pomóc innym nauczycielom odkryć ich ukryte talenty i rozwinąć sztukę prawdziwej współpracy. Patric postrzega społeczność eTwinning jako unikalne miejsce dla nauczycieli, gdzie mogą ze sobą nawzajem „być”.

W ubiegłym roku Narodowe Biuro eTwinning w Belgii poprosiło mnie, abym została ambasadorem eTwinning dla szkół specjalnych. Dla mnie była to szansa poznania nowych ludzi i stworzenia nowych możliwości.

Dwa razy do roku organizowane są spotkania dla belgijskich ambasadorów eTwin-ning, podczas których planujemy seminaria, dyskutujemy na różne tematy i wymie-niamy się doświadczeniami.

W tym roku wzięłam udział w dwudniowym seminarium z ambasadorami z Holandii i Belgii. Spotkanie dało nam wspaniałą możliwość zaplanowania wspólnych projek-tów, wymiany pomysłów i rozmów na różne tematy.

Jako ambasador próbowałam przekonać niektórych ze swoich kolegów i koleża-nek do rozpoczęcia projektu eTwinning w przyszłym roku. Wyjaśniłam im, jak działa eTwinning, pokazałam moduły będące potencjalnym źródłem inspiracji i opowiedzia-łam o swoich doświadczeniach. Moi koledzy i koleżanki bardzo entuzjastycznie pode-szli do społeczności eTwinning i w przyszłym roku chcą zacząć projekt poświęcony sztuce.

Chcę poświęcić im czas i ich wspierać, pomóc znaleźć partnera i korzystać z narzę-dzi, których potrzebują. Mam nadzieję, że stworzymy piękny projekt, który zainspiru-je jeszcze więcej kolegów i koleżanek do skorzystania z eTwinningu jako narzędzia do przeprowadzania bardzo ciekawych lekcji.

Inge De Cleyn Szkoła Sint-Janshof

Miasto Mechelen

Kraj Belgia

56

Kiedy poznajesz społeczność eTwinning, czujesz się z pewnością jak outsider; to coś nowego, innego. Jednak dzięki otwartości, pomocy i swobodnej atmosferze niezwy-kle szybko stajesz się częścią zespołu i pełnoprawnym, ważnym członkiem społecz-ności. Niemalże w jednej chwili to już nie ty prosisz o pomoc tych przerażających ludzi, ale ich wspierasz, bo odkryli twoje zalety, które możesz im zaoferować; zalety, o których nawet nie pomyślałeś. eTwinning jest niesamowity w odkrywaniu ukrytych talentów, twoich talentów.

Mój ostatni projekt nie okazałby się takim sukcesem, gdyby nie rady i wsparcie ze strony społeczności eTwinning. Pomysł na projekt powstał w zeszłym roku podczas ceremonii rozdania nagród, po tym, jak zobaczyłem szereg znakomitych projektów i wziąłem udział w wielu fantastycznych warsztatach. Na każdym z takich spotkań podkreślano walory najnowszych technologii, mówiono o najskuteczniejszych na-rzędziach do współpracy i podawano przykłady najlepszych praktyk. Obok toczyły się dyskusje o tym, jak budować projekt, jak określać realistyczne ramy czasowe i jak koordynować zadania oparte na wspólnym działaniu i – co najważniejsze – z kim współpracować, tak by projekt okazał się sukcesem.

Najlepszą rzeczą w eTwinningu jest różnorodność zadań, w których możesz wziąć udział, a wszystko to dzięki nowym pomysłom, dyskusjom i kontaktom nawiązywa-nym przez cały czas.

Zazwyczaj pracuję z jedną lub dwiema osobami nad jakimś ambitnym, rocznym pro-jektem interdyscyplinarnym, jak w przypadku współpracy z Almasskolan z Götebor-ga, gdzie skupiliśmy się na różnych aspektach dotyczących Wikingów, począwszy od mitów i legend po ich osady. Następnie projekt Crescendo ze szkołą St Martin de Porres National School z Dublina, gdzie badaliśmy, jak tworzyć muzykę w zespołach za pomocą konsoli Nintendo Wii.

W tym roku jednak zostałem zaproszony do szeregu krótkich, pomysłowych zadań, angażujących szerszą społeczność. Pracowałem na przykład nad projektami za-chęcającymi dzieci do robienia zdjęć swojej okolicy i podzielenia się nimi ze swoimi znajomymi z całej Europy. Były też projekty, w których każdy indywidualnie tworzył fragment większego wzoru. Taki rodzaj nowego przedsięwzięcia zawsze daje dużo

Patrick Carroll Szkoła Shaw Wood Primary School

Miasto Doncaster



eTwinning dziś


eTwinning oznacza dla mnie rozwój; podnoszenie umiejętności zawodowych. Należę do tej społeczności nauczycieli od samego jej początku i jest to wspaniała przygoda, która ciągle trwa.

W szkole czasami czuję się jak outsider, ponieważ ciągle poszukuję nowych metod, a wielu moich kolegów patrzy na mnie jak na jakieś dziwadło. W pracy potrzebny mi entuzjazm i czuję, że uczniowie mają podobną potrzebę uczenia się, każdy we własny sposób. eTwinning pozwolił mi wejść do społeczności nauczycieli podobnych do mnie.

Najciekawszym doświadczeniem był warsztat szkoleniowy na Słowenii. Miał on dla mnie istotne znaczenie, zarówno osobiste, jak i zawodowe, ponieważ z powo-dów historycznych relacje pomiędzy Słowenią i Włochami nie są najlepsze. Euro-pa musi jednak pokonać urazy z zamierzchłych czasów, co nam się udało dzięki wspólnej pracy. Poznałam bardzo utalentowanych nauczycieli, którzy wyjaśnili mi tajniki współpracy dydaktycznej na odległość, powiedzieli, jak korzystać w klasie

Alessandra Cannelli Szkoła IC Largo Castelseprio Scuola media

Miasto Rzym

Kraj Włochy

satysfakcji, ponieważ wszystkie zaangażowane weń osoby słusznie uważają, że za-kończona praca to dzieło sztuki.

Jeśli ciągle patrzysz w okno, obraz staje się nudny, bo wciąż widzisz te same rzeczy; kiedy otwierasz ten widok dla innych ludzi w Europie, staje się on dużo ciekawszy, po-nieważ patrząc ich oczyma, zaczynasz widzieć nowe rzeczy. Zaczynasz dostrzegać prawdziwe cuda i nagle odkrywasz niezwykłe piękno, które cię otacza. Społeczność eTwinning nie chce zmienić cię w coś innego; jest po to, abyś ty mógł ją zmieniać w coś nowego i wyjątkowego.

Wciąż pozostajemy przy temacie społeczności. Alessandra opisuje, jak bycie członkiem społeczności eTwinning nie tylko otworzyło ją na nowe znajomości w szerokim gronie podobnie myślących kolegów i koleżanek, którzy tak jak ona lubią wyzwania i wypróbowywanie nowych metod nauczania, ale spowodowało także, że zmieniła swój stosunek do kraju i ludzi historycznie postrzeganych jako nieprzyjaciele.

58

z fi lmów i innych udostępnionych materiałów i miejsc w Internecie, a także opowie-dzieli o wirtualnych klasach i wideokonferencji. To, czego się tam nauczyłam, stało się bazą mojego rozwoju zawodowego, pierwszym krokiem do korzystania z ICT w klasie, wraz z głębokim poczuciem tożsamości europejskiej, pokonującej demony przeszłości.

Siv Grete mówi o wyzwaniu dla nauczycieli i dyrektorów szkół, jakie niesie ze sobą zaangażowanie w projekt eTwinning. Dla niej jednak jest to wyzwanie, które bardzo wzbogaca edukacyjne doświadczenie.

Korzystanie z eTwinningu otwiera wiele nowych drzwi, nie tylko uczniom, ale i na-uczycielom oraz dyrektorom szkół. W moim przypadku proces uczenia się z eTwin-ningiem aktywował dyskusje zarówno w mojej szkole, jak i pomiędzy innymi dyrek-torami szkół w mojej społeczności. Wykorzystanie eTwinningu w szkolnym projekcie niesie wyzwania. Zmusza nas do opracowywania nowych metod nauczania i do nauki korzystania z technologii ICT; stanowi też wyzwanie dla naszego sposobu myślenia, zastanawiania się i dzielenia.

Nowa praktyka, jaką jest wykorzystywanie eTwinningu w nauczaniu, podnosi stopień złożoności nie tylko w postrzeganiu innych ludzi i kultur, ale także w kwestii kom-petencji cyfrowych oraz pojmowania przywództwa i nauczania dla przyszłości. Cho-dzi tutaj o wiedzę i umiejętności natury technicznej i pedagogicznej, a także o chęć i zdolność radzenia sobie ze zmianami. Szkoły otwarte na zmiany łatwiej przyjmują nowe trendy i “inne” sposoby uczenia.

Można wymienić trzy cechy opisujące największe wyzwania nowego świata społe-czeństw i komunikacji w eTwinningu: wszechobecność, spontaniczność i natychmia-stowość. Taka kombinacja nie zawsze jest mile widziana wśród nauczycieli i dyrek-

Siv Grete Stamnes Szkoła Moster skule

Miasto Mosterhamn

Kraj Norwegia


eTwinning dziś


Ostatnie słowo w tym rozdziale należy do Laury włoskiej ambasador eTwinningu. Laura dotyka istoty tego, czym jest społeczność eTwinning i oddaje esencję bogactwa tej społeczności.

Do eTwinningu przyciągnęła mnie ciekawość. Na początku czułam ogromny zapał: nie mogłam się doczekać, żeby wypróbować te wszystkie nowe narzędzia, skorzystać ze wszystkich oferowanych przez eTwinning możliwości zdobywania wiedzy i umiejęt-ności, negocjować i tworzyć projekty, bawić się i uczyć z partnerami i uczniami. To był nieprzerwany okres dobrej zabawy i wspólnej nauki.

Potem przyszedł drugi etap, kiedy „razem” stało się nagle słowem-rdzeniem mojego doświadczenia w eTwinningu. Przez te lata zdążyłam już zbudować sieć kontaktów, partnerów/przyjaciół, którzy obok mnie rozwijali się jako nauczyciele i uczestnicy eTwinningu. Razem z nimi zobaczyłam, co to znaczy tworzyć projekty dla nauczy-cieli – małych społeczności w szerszej społeczności eTwinning, poznałam wirtualne kawiarenki, gdzie mogliśmy się spotkać, porozmawiać o naszym zawodzie, strate-giach, innych kwestiach. To nie to, że nie chcemy już pracować z naszymi uczniami (“tradycyjne” projekty wciąż są realizowane), po prostu chcemy dzielić się naszymi

Laura Maffei Szkoła Arnolfo di Cambio

Miasto Colle di Val d’Elsa

Kraj Włochy

torów szkół. Niektórzy mogą obawiać się braku kontroli, a także nie dowierzać, że uczniowie mogliby mieć większe kompetencje niż oni sami. Trzeba po prostu pozwo-lić się temu dziać; podejmij próbę, a z pewnością przekonasz się, że tutaj więcej się wygrywa niż traci.

To środowisko i udział w eTwinningu z jego społecznym i edukacyjnym charakterem oraz duchem wspólnoty wprowadzają kilka nowych aspektów. Wnoszą wiele nowych możliwości uczenia oraz nowe kierunki. Uczenie się – zarówno w moim przypadku, jak i mam nadzieję moich uczniów – stało się bardziej motywujące i inspirujące.

eTwinning wnosi swój wkład do kultury dzielenia się. Uczniowie, nauczyciele i dy-rektorzy szkół mają możliwość podzielenia się swoim doświadczeniem, pomysłami pedagogicznymi i różnymi metodami ustawicznego uczenia się.

60

doświadczeniami i w ten sposób oglądać je z różnych perspektyw. Możesz pożyczać komuś i od kogoś pomysły, a nawet projekty; to nie kradzież – wprost przeciwnie, to niesamowite, jak twój pomysł może w innych rękach wyrosnąć na wiele wspaniałych sposobów. Dzielenie się jest twórcze.

Niemal w tym samym czasie zmienił się też i eTwinning, a zmiany te wy-chodziły nam naprzeciw. Kampania zatytułowana „eTwinning uspołecz-nia się” polegała nie tylko na wpro-wadzeniu nowego pulpitu; było to przejście od narzędzi do społecz-ności. Teraz zadawanie pytań i od-powiadanie na nie, poznawanie nowych nauczycieli/uczniów z całej Europy, porównywanie stylów na-uczania czy dyskutowanie na temat różnych narodowych programów nauczania to nie pierwsze kroki pro-

wadzące do udanego projektu: te kroki to już projekt. eTwinning to miejsce indywi-dualnych osób, a nie tylko krajów – przez co stał się bardziej osobisty i dlatego też bardziej pociągający dla nauczycieli i uczniów.

Oczywiście świat eTwinningu nie kręci się wokół nauczycieli, ale wokół uczniów. A społeczność uczniów, jeśli wierzysz, że coś takiego w ogóle istnieje – to specyfi cz-ny mikrokosmos. Wymaga opieki i troski, a nauczyciele mogą wspierać jego budowę, lecz nie mogą go tworzyć: to robią uczniowie.

Kiedy już mamy społeczność uczniów, możesz być pewien, że ich kompetencje będą błyskawicznie rosły. Oto, co zobaczyłam w swoich najlepszych projektach: eTwinning potrafi zmienić grupy uczniów w społeczności uczniów - w przestrzeń wzajemnej wy-miany, wzrostu, zainteresowań, gdzie nauka to nie zorganizowana przerwa w życiu (“szkoła”), ale część życia. Przestrzeń, w której chcesz być, a nie musisz być.

Pamiętam to ciepłe uczucie, którego doświadczyłam podczas lekcji historii, kiedy je-den z moich uczniów nagle “wyskoczył” z serią pytań: „Co oni teraz robią? Czy oni też tego się uczą? Takiej samej historii jak my?”. Tu narodziła się refl eksja, która nas nie opuszcza.

Nagrody, konferencje, spotkania odbywające się przez te lata – nasza praca była do-ceniana i nagradzana nie tylko przez świat eTwinningu, ale także przez Ministerstwo Edukacji i inne agencje edukacyjne. Moja praktyka nauczycielska rozwinęła się i po-szerzyła, ponieważ poznałam i podzieliłam się swoimi pomysłami z wieloma nauczy-cielami, ekspertami, a także uczniami.


eTwinning dziś


Nie możesz wejść do społeczności i nie zmienić się. Dotyczy to także uczniów. Po-zostawiony sam sobie uczeń/nauczyciel nudzi się, a w społeczności nigdy nie jesteś sam. Najważniejszą tutaj kwestią jest utrzymanie zaangażowania jej członków. Nie ma problemu, kiedy do projektu przychodzą i odchodzą nauczyciele, ale nie mogę pozwolić sobie na „stratę” żadnego z moich uczniów. Z doświadczenia wiem, że efekty oddziaływania społeczności eTwinning zarówno na uczniów, jak i nauczycieli trwają bardzo długo, długo jeszcze po zakończeniu projektów. Wspólne doświadcze-nia sprzyjają nauce i powstawaniu osobistych więzów. Jestem teraz ambasadorem i wciąż wierzę, że „razem” to magiczne słowo. A dzielenie się – prosty proces dawania i brania (informacji, rad, instrukcji, inspiracji…) – to siła, która utrzymuje świat eTwin-ningu w ruchu.

63Rozdział 4. Moje projekty eTwinning

eTwinning dziś


Moje projekty eTwinning

WstępChristina Crawley Centralne Biuro Programu eTwinning

Od początku istnienia eTwinningu jego głównym celem było zapewnienie uczniom i nauczy-cielom z całej Europy platformy do rozwoju oraz realizacji projektów partnerskich. Ten prosty pomysł połączenia nauczycieli z dwóch krajów za pośrednictwem platformy eTwinning był pierwszym krokiem; opracowanie projektu i zarejestrowanie go na Pulpicie platformy to drugi krok, a po nim następowała wspólna praca z uczniami i realizacja projektu na TwinSpace dostępnej na platformie i/lub za pomocą innych narzędzi.

Od tego prostego pomysłu – zarejestrować, połączyć, współpracować – projekty eTwinning zy-skały na jakości i różnorodności. Wśród tysięcy projektów rejestrowanych co roku na Pulpicie są projekty o różnej długości (od dwóch tygodni do dwóch lat) i różnej liczbie partnerów (od dwóch do czasami czterdziestu lub pięćdziesięciu). Z tego powodu obfi tość tych projektów różni się w swojej strukturze, poziomie złożoności i celach; jednak wszystkie z nich charakteryzują się de-terminacją, by wspólnie pracować i zrobić coś innego. Przyczyniając się do rozwoju zawodowe-go, zwłaszcza w podejściu do nauczania, włączając kontekst międzynarodowy do nauczanych treści i w końcu wzbogacając edukacyjne doświadczenia uczniów, projekty eTwinning wnoszą dynamizm i kreatywność do szkolnych klas Europy, a czasami nawet poza jej granice.

Autorami poniższych historii są nauczyciele, którzy zaangażowali się w jeden lub więcej pro-jektów. Opowiadają o wyzwaniach i mocnych stronach projektów eTwinning; o tym, jak moż-na je włączyć do nauczanych treści programowych oraz w jaki sposób mogą wnieść wiele pozytywnych elementów do nauczania i uczenia się.

Mudrīte, pierwsza z naszych autorek, wyjaśnia, w jaki sposób za pomocą projektu z udziałem dwóch partnerów i prostego tematu każdego roku od trzech lat angażuje się w nowy projekt eTwinning. Cele projektów Mudrīte były zgodne z założeniami obowiązkowych treści naucza-nia, a jej uczniowie mogli udawać się w wirtualne podróże po całej Europie i poznawać nowe narzędzia, zatrzymując się co jakiś czas. Mudrīte przekonała się, że projekty eTwinning nie tylko wspaniale komponowały się z programem nauczania, ale dawały również możliwość rozwoju w społeczności eTwinningu!

MRozdział 4.

64

Chciałabym opowiedzieć wam o swoich pierwszych krokach w partnerstwie eTwin-ning. Postanowiłam poszukać zagranicznych partnerów do współpracy, aby w ten sposób podnieść motywację swoich uczniów, zdobyć większe umiejętności w po-sługiwaniu się językiem obcym i lepiej sobie radzić z technologiami informacyjno-ko-munikacyjnymi. Forum szukania partnerów oferuje ogromne możliwości, ponieważ można tam znaleźć tysiące wspaniałych pomysłów na projekty eTwinning.

Wybrałam szkołę z Gdańska w Polsce i po wymianie kilku maili, w których uściśliłam ze swoim partnerem założenia projektu, rozpoczęłyśmy realizację wspólnego przed-sięwzięcia poświęconego wiośnie. Na lekcjach angielskiego moi piątoklasiści właśnie uczyli się o porach roku, tak więc wybrany temat ładnie wpasował się w bieżące tre-ści. Bez trudu i w ciekawy sposób udało nam się zebrać wszystkie nowe umiejętności i przeprowadzić udany projekt. Dzieciaki robiły zdjęcia wiośnie w naturze, przygoto-wywały prezentacje PowerPoint, pisały komentarze po angielsku i poszerzały swoje umiejętności komputerowe. Cieszyły się po prostu swoją obecnością i z przyjemno-ścią pracowały nad tym, co nowe i ciekawe. Był to naprawdę udany projekt.

W roku szkolnym 2008/09 program nauczania dla uczniów klasy szóstej przewidy-wał naukę o zainteresowaniach, hobby, znanych ludziach itp. Znalazłam partnerów ze szkoły językowej w Pradze i zrealizowałam w ramach tego projektu wszystkie treści programowe i to w ciekawy sposób.

Projekty eTwinning są ekscytujące, pożyteczne, fascynujące, optymistyczne i bar-dzo pozytywne. To wręcz niewiarygodne, ale wszyscy moi partnerzy z eTwinningu kończyli naszą współpracę, ponieważ w ich rodzinach pojawiali się nowi członkowie. Nauczycielowi z Polski – Grzegorzowi urodziła się córeczka Maria, kiedy kończyliśmy nasz projekt „Spring is here” (Nadeszła wiosna); nauczycielka Lenka z Pragi ma teraz córeczkę Lindę. Dyrektorka mojej szkoły, która także brała udział w naszych projek-tach, cieszy się teraz swoim największym skarbem – synem Jakubem. Ostatni z na-szych projektów już się zakończył. Wymieniam się czasami mailami z nauczycielem z Polski, ale nasza wspólna koleżanka Elen z Rumunii milczy. Czyżby spodziewała się dziecka? Projekty eTwinning są naprawdę bardzo optymistyczne.

Mudrīte Grinberga Szkoła Annas Brigaderes pamatskola

Miasto Kroņauce

Kraj Łotwa


eTwinning dziś


Julie z Danii opisuje, jak ona i jej hiszpańska partnerka wyszły poza ramy swojego projektu eTwinning i uczyniły z niego pełną wymianę, angażując w ten sposób rodziców i całą szkołę.

Nasza szkoła to szkoła dziesięcioklasowa, gdzie najstarsi uczniowie mają po szesna-ście lat. Prowadzę klasę międzynarodową i to właśnie jej uczniowie zdecydowali się wziąć udział w projekcie eTwinning. Od czterech lat współpracujemy ze szkołą IES Carlos III z miejscowości Aguadulce w Hiszpanii. Razem postanowiliśmy zrealizować projekt–wymianę zatytułowany „Face to Face” (Twarzą w twarz).

Wspólnie z hiszpańskim partnerem doszliśmy do wniosku, że nasze dwa poprzednie pro-jekty eTwinning wymagały jakiegoś zamknięcia. Dowiedzieliśmy się od naszych uczniów, że bardzo chcieliby osobiście poznać swoich partnerów, a nie tylko spotykać się z nimi na stronie eTwinningu. Wierzymy, że wymiana uczniów to świetny sposób zakończenia projektu eTwinning i być może był on pierwszym, w którym doszło do wymiany z dwoma krajami. Pierwsza wymiana miała miejsce w 2008 roku i okazała się ogromnym sukce-sem. Nasza ostatnia wymiana odbyła się w tym roku (2010). Wymiana została włączona do programu nauczania naszej szkoły w tygodniu, kiedy wszyscy pozostali uczniowie byli na szkolnych wycieczkach. Uczniowie sami zapłacili za podróż, przyjechał także nauczy-ciel z mojej szkoły partnerskiej. Przyjazd naszych partnerów pociągnął za sobą również bliską współpracę z rodzicami i innymi kolegami i koleżankami z naszej szkoły, którzy poprowadzili lekcje dla Hiszpanów, kiedy ci do nas przyjechali. Zaangażowaliśmy też in-stytucje związane ze szkolnictwem wyższym, których zadaniem było przeprowadzanie wywiadów z naszymi hiszpańskimi partnerami w języku hiszpańskim!

Dzięki wymianom uczniowie mogli ostatecznie zakończyć projekt, a mieszkając przez chwilę w rodzinie partnera, jednocześnie przekonali się, jak żyją na co dzień hiszpań-skie/duńskie nastolatki. W ten sposób młodzież poznała realia codziennego życia kra-ju nie z perspektywy turysty, ale z perspektywy tej społeczności. Myślę, że największą zaletą eTwinningu jest to, że otwieramy umysły młodych ludzi na inne kultury. Za po-średnictwem strony projektu eTwinning uczniowie mają możliwość bezpośredniego kontaktu ze swoimi partnerami za pomocą ICT i z łatwością natychmiast wymieniają

Julie Ashby Szkoła 10. Aabenraa

Miasto Aabenraa

Kraj Dania

66

Autorką naszej kolejnej historii jest nauczycielka języka angielskiego z Litwy, której projekt powstał w oparciu o pomysł jej uczniów i nie tylko wyszedł poza ramy szkoły, ale także przeniknął do lokalnej społeczności i zaangażował do zadań w klasie ekspertów z zewnątrz. Prawdziwie różnorodne podejście.

Nauka języka jest zawsze powiązana z nauką innych przedmiotów, ponieważ nauka języka obcego to nie wyłącznie przyswajanie zasad gramatyki. W konsekwencji, jedną z najlepszych metod nauczania staje się komunikacja, leżąca w samym sercu fi lozofi i eTwinningu, jako że łączy on twoją szkołę z innymi europejskimi szkołami, które tylko czekają, aby porozmawiać ze sobą po angielsku.

Ponieważ razem z innymi nauczycielami z mojej szkoły chcieliśmy nawiązać kon-takt ze szkołami zza granicy, zarejestrowaliśmy się w eTwinningu, jak tylko dowie-dzieliśmy się o istnieniu tej komunikacyjnej platformy. Było to kilka lat temu. Mój pierwszy projekt powstał w oparciu o proste zdanie „Porozmawiajmy o pogodzie”, zaproponowane przez jednego z uczniów podczas lekcji. Takie oto zaproszenie za-mieściliśmy na eTwinningowym forum szukania partnerów i wkrótce znaleźliśmy kolegów z zagranicy, chętnych do udziału w naszym projekcie „Environment” (Śro-dowisko). Projekt trwał miesiąc. W tym czasie regularnie kontaktowaliśmy się ze sobą na TwinSpace i za pomocą poczty elektronicznej. Uczniowie nie tylko rozma-wiali ze swoimi partnerami, ale także pracowali w grupach i osobno, przygotowując różnego rodzaju materiały związane z ochroną przyrody. Wyniki zostały umieszczo-ne na TwinSpace, a następnie omówione z rówieśnikami z zagranicy.

Asta Liukaitiene Szkoła Kalvarijos Gimnazija

Miasto Kalvaria

Kraj Litwa

informacje. W naszym przypadku oferujemy uczniom wyjątkową możliwość zakoń-czenia projektu poprzez fi zyczną obecność, czyli poprzez wymianę. Zamiast podróży w fotelu, podróż naprawdę!

Cała korespondencja prowadzona jest w języku angielskim i dla mnie, nauczycie-la angielskiego, to prawdziwa radość obserwować coraz większą pewność siebie i płynność językową swoich uczniów.


eTwinning dziś


Projekt w pełni wpasował się w obowiązkowe treści nauczania, choć zrealizowali-śmy też zadania spoza programu, np. „Szkolny dzień ochrony środowiska” czy spo-tkanie z przedstawicielem Instytutu Gospodarki Wodnej. Informowaliśmy dyrekcję szkoły oraz innych nauczycieli o postępach projektu, a oni wspierali nas w organi-zacji zajęć z udziałem technologii ICT i różnych imprez.

Po zakończeniu projektu podczas szkolnych dni otwartych zaprezentowaliśmy się naszej lokalnej społeczności. Wyniki projektu zostały wykorzystane w mojej szko-le podczas dalszych zadań edukacyjnych. Doświadczenie w dziedzinie technologii ICT, które nauczyciele i uczniowie zdobyli w trakcie współpracy, wykorzystaliśmy nie tylko podczas realizacji kolejnych projektów, ale także w czasie codziennej pra-cy w szkole. Projekt ten uzyskał Krajową Odznakę Jakości i został zamieszczony na stronie Narodowego Biura eTwinningu jako przykład najlepszych praktyk.

Aimi z Estonii opisuje swój ulubiony projekt, w którym dwie szkoły partnerskie prowadziły za pośrednictwem Internetu rozmowy w języku niemieckim.

Projekt „German Live Online” (Niemiecki na żywo przez Internet) to teraz mój ulu-biony projekt eTwinning! Podczas międzynarodowego warsztatu Practice-Web 2.0 w Wiedniu w 2007 roku moja norweska koleżanka i ja wpadłyśmy na pomysł tego przed-sięwzięcia. Dzięki naszemu doświadczeniu w nauce języka obcego na żywo za po-średnictwem Internetu, które odbywa się na portalu społeczności DaF (dla nauczycieli języka niemieckiego jako języka obcego http://dafnet.web2.0campus.net/), czułyśmy się pewnie, rozpoczynając pracę.

Projekt został zarejestrowany 29 stycznia 2008 roku i zakończył się wspaniałymi wy-nikami, w tym dwoma spotkaniami za pośrednictwem Internetu (nauczyciele jako moderatorzy, uczniowie przedstawiający swoje prezentacje, rozmawiający, zadający pytania i odpowiadający na nie). Chyba największym osiągnięciem jest to, że ucznio-

Aimi Jõesalu Szkoła Põlva Keskkool

Miasto Põlva

Kraj Estonia

68

Ágnes pisze o odkrywaniu nowych sposobów pracy w nauczaniu, którym się zajmuje od wielu lat, opisując jednocześnie wpływ, jaki to miało na nią i na jej uczniów. Ágnes opowiada także o tym, jak jej uczniowie badali warunki nauki i pracy w innych krajach europejskich.

“Prawdziwa podróż odkrywcza nie polega na poszukiwaniu nowych lądów, lecz na nowym spojrzeniu” (Marcel Proust).

Dołączyłam do eTwinningu w 2007 roku i od razu program ten zmienił moje życie i sto-sowane przeze mnie metody nauczania. Dzięki kreatywnemu wykorzystaniu nowych technologii moi uczniowie nabyli nową wiedzę i umiejętności w sprzyjającym środo-wisku edukacyjnym. Od tamtej pory moi uczniowie i ja wzięliśmy udział w czterech projektach. Do projektu „Mountain Europe” (Góra Europa) przyłączyliśmy się w 2009 roku. Było to udane wspólne przedsięwzięcie realizowane przez osiem szkół z Europy (rumuńską, czeską, grecką, polską, niemiecką, estońską, bułgarską i słowacką).

Uczniowie przygotowali w programie PowerPoint prezentację swojej szkoły i miasta, którą następnie zamieścili na TwinSpace. Cele szczegółowe projektu zakładały zba-danie przez uczniów możliwości i warunków nauki i pracy albo w ich kraju ojczystym, albo w innym kraju europejskim.

Ágnes Péter Szkoła Kőrösi Csoma Sándor Általános Iskola

Miasto Dunakeszi

Kraj Węgry

wie pokonali strach przed mówieniem, a dzięki nagraniom z tych spotkań mogliśmy przeanalizować naszą debatę i język. Zapisaliśmy nasze rozmowy na czacie i sięgali-śmy potem do nich, żeby poprawić błędy ortografi czne. Wraz z postępami w projekcie mieliśmy razem z uczniami coraz większą motywację.

Zamierzam dalej przeprowadzać projekty internetowe i jestem przekonana, że po-mysł opisany powyżej łatwo będzie zrealizować innym nauczycielom, a nauczanie języków obcych w taki sposób będzie miało jeszcze bardziej świetlaną przyszłość!


eTwinning dziś


Dzięki zaangażowaniu w ten projekt nasi uczniowie odnieśli wiele korzyści. Stali się bardziej zaawansowanymi użytkownikami technologii ICT, lepiej też radzą sobie z an-gielskim i geografi ą. Oczywiście nauczyli się także pracować w zespołach i, co równie ważne, rozwinęli swoją kreatywność, krytyczne myślenie i poszanowanie innych. My-ślę, że nauczyliśmy się też czegoś z doświadczeń i wiedzy innych. Zapoznaliśmy się z technologiami, których wcześniej nie używaliśmy, a co najważniejsze staliśmy się częścią wielkiej Rodziny Szkół Europejskich.

Warto razem pracować: http://desktop.eTwinning.net/index.cfm (Mountain Europe).

Mówi się, że muzyka to uniwersalny język, a projekt opisywany przez Theodora pokazuje, że uczniowie nie tylko kochają muzykę, ale potrafi li także dokonać nutowego zapisu czytelnego w innym języku – języku Braille’a, który umożliwia niewidomym osobom odczytywać zapisy nutowe.

eTwinning to nasz projekt i nasz wspaniały cel podróży Musimy tylko wspólnie pracować, by nasze relacje przetrwały na zawsze Dzień i noc marzę o eTwinningu Wspaniałe myśli o przyjaźni Nasze krainy łączy morze Ale nasze serca łączy eTwinning. (Hymn eTwinning)

Szkoła Muzyczna w Tesalonikach w Grecji we współpracy z pięcioma innymi szko-łami utworzyła Bibliotekę Muzyczną dla uczniów ze specjalnymi potrzebami eduka-cyjnymi.* Celem naszych działań było stworzenie biblioteki muzycznej dla uczniów

* http://my.twinspace.eTwinning.net/musiclibrary?l=en http://new-twinspace.eTwinning.net/web/p16740

Theodor Tsampatzidis Szkoła Music School of Thessaloniki

Miasto Thessaloniki

Kraj Grecja

70

Laurence prowadzi bogate życie w eTwinningu. Opisuje różne projekty, te od bardzo krótkich do trwających cały rok szkolny; jest także autorką kilku krótkich zasad korzystania z TwinSpace.

niewidomych oraz uczniów z zaburzeniami rozwojowymi. Chcemy też przygotować i zaprezentować oryginalny materiał muzyczny, który szkoły mogłyby wykorzystać podczas szkolnych imprez i uroczystości.

To partnerstwo w ramach eTwinningu obejmuje po raz pierwszy uczniów ze specjal-nymi potrzebami edukacyjnymi, którzy mają tutaj możliwość utworzenia plików z mu-zyką elektroniczną zapisaną alfabetem Braille’a. Powstał specjalny kod elektroniczny, za pomocą którego można zapisywać wszystkie rodzaje zapisów nutowych, nawet bizantyjskie notacje muzyczne; dla kolegów z klasy uczniowie nauczyli się zmieniać zapis nutowy na język Braille’a.

Przygotowaliśmy również specjalne szablony do tworzenia prezentacji dla uczniów z autyzmem, stosując metodę rozwoju relacji RDI (ang. Relationship Development Intervention) oraz metodę kolorowych fi ltrów Heleny Irlen. Uczniowie z wadami wzro-ku nauczyli się korzystać z języka migowego i przygotowali fi lm cyfrowy o świętym Pawle. Uczniowie opracowali także wielojęzyczne prezentacje muzyczne, zawierają-ce kompozycje muzyczne, obrazy, zapisy nutowe i rysunki. Biblioteka cyfrowa wzbo-gaciła się dzięki produkcji cyfrowych fi lmów edukacyjnych. Powinniśmy także wspo-mnieć, że ta współpraca pobudziła do działania także absolwentów naszej szkoły.

Najważniejszym jednak punktem tej współpracy pomiędzy szkołami było utworzenie i zaprezentowanie hymnu eTwinningu w kilku językach i aranżacjach (ścieżka dźwię-kowa, chór dziecięcy, chór młodzieżowy, aranżacja tradycyjna, klasyczna i jazzowa).

Zaprezentowaliśmy nasz projekt podczas ofi cjalnej ceremonii na spotkaniu we Wło-szech, zorganizowanym przez władze miejskie Ferrandiny. Projekt został także poka-zany w greckim Ministerstwie Edukacji (Doskonałość i Innowacja w Edukacji 2010), podczas spotkań edukacyjnych, konferencji oraz w prasie.

Nasz kolejny plan? Stworzenie eTwinningowej orkiestry składającej się z przedsta-wicieli różnych szkół, współpracujących za pośrednictwem mediów elektronicznych: zespół będzie tworzył nagrania wielościeżkowe lub organizował odbywające się w tym samym czasie tele-próby.


eTwinning dziś


Mój pierwszy projekt z udziałem szkół Lycée Jules Verne i Wellington School był bardzo typowym projektem dla nauczycieli języków obcych – elektroniczna wymiana informa-cji i korespondencji pomiędzy angielskimi i francuskimi uczniami. Korzystaliśmy prak-tycznie tylko z forum na naszej TwinSpace, pisząc do siebie na zmianę po angielsku i francusku. Komunikacja pomiędzy uczniami była tak owocna, że nasz projekt zdobył trzecie miejsce w konkursie Francuskich Nagród eTwinning 2007.

Ten dwustronny, trwający około dwóch lat projekt doprowadził mnie do pewnych pe-dagogicznych refl eksji na temat wykorzystywania TwinSpace. Nawet jeśli pracujesz z uczniami liceum, szybko zdajesz sobie sprawę, że nie wiedzą oni, jak prawidłowo i mądrze korzystać z narzędzi dostępnych na ich TwinSpace.

Od tamtej pory zaangażowałam się w wiele projektów; „Hall of Mirrors” (Sala lustrzana) jest moim najlep-szym dziełem, któremu przyznano Europejską Odznakę Jakości. To wielostronny, angażujący sześć kra-jów projekt, realizowany zarówno w ramach eTwinningu, jak i programu Comenius. „Culture in a box” (Kultura w pigułce) to kolejny dwustronny pro-jekt, ale tym razem krótki. Przez trzy miesiące trwała wirtualna wymiana

pomiędzy Austrią i Francją. Skorzystaliśmy z gotowego projektu eTwinning, którego efektem końcowym była prezentacja PowerPoint poświęcona kulturowemu dziedzic-twu kraju partnera. Uczniowie, których postanowiłam włączyć do projektu, uczyli się angielskiego i niemieckiego i dzięki naszej współpracy mogli ćwiczyć swoje umiejętno-ści w zakresie tych właśnie języków. „Magic but real experiments” (Eksperymenty ma-giczne, ale prawdziwe) to wielostronny projekt angażujący dziesięć krajów przez cały rok szkolny. W jego skład wchodzili głównie nauczyciele chemii i fi zyki. Pracowaliśmy w języku angielskim nad kilkoma doświadczeniami chemicznymi, które przypominały magiczne triki. „Bla... Bla... Bla...” był także projektem wielostronnym, podczas którego spotykaliśmy się tylko na czacie za pomocą programu FlashMeeting. W ten sposób uczniowie mogli ćwiczyć ustną komunikację w autentycznych sytuacjach i zgodnie z

Laurence AltibelliSzkoła Lycée Jules Verne

Miasto Limours-en-Hurepoix

Kraj Francja

72

europejskim systemem opisu kształcenia językowego (Common European Framework of Reference). Podczas tych spotkań komunikowaliśmy się w języku angielskim, fran-cuskim i włoskim. Niektórzy z uczniów pełnili rolę tłumacza.

We wszystkich projektach w jakimś stopniu korzystałam z platformy TwinSpace i opra-cowałam kilka zasad efektywnego jej wykorzystania:

Kalendarz: Bądź na bieżąco z datami w języku angielskim, francuskim… (urodziny, święta państwowe, wakacje szkolne, egzaminy...).

Forum: Jest to miejsce poświęcone dyskusjom, przemyśleniom, wymianie myśli. Dla-tego też powinieneś pisać akapity składające się z około 40 do 50 słów w odpowiedzi na określony wątek. Nauczyciele powiedzą ci, w jakim języku pisać: jeśli temat jest w języku francuskim, napiszesz na przykład po francusku.

Skrzynka: Dzięki tej skrzynce możesz wysyłać wiadomości do wszystkich członków swojego zespołu, w tym nauczycieli. Podobnie, nauczyciele mogą z niej wysyłać wia-domości do ciebie.

Czat: Dla uczniów wybierz czas po lekcjach na czat z waszymi europejskimi przyjaciół-mi. Zaproście także nauczycieli z projektu!

Powinieneś próbować pisać tak poprawnie, jak to tylko możliwe. Możesz używać nie-których emotikonów i skrótów. Powinieneś próbować poprawiać błędy innych – a oni zrobią to dla ciebie – poprawiaj także siebie. Ten projekt ma ci pomóc rozwinąć umie-jętności z języka obcego; sprawić, żebyście sobie wzajemnie pomagali, umożliwić wy-mianę pomysłów, a wszystko po to, aby lepiej się poznać.

Wskazówka: Zastosuj te zasady w zależności od rodzaju realizowanych projektów, a jeśli zdecydujesz się na wielojęzyczny projekt eTwinning, daj go swoim partnerom do przetłumaczenia na ich języki.

Po pięciu latach mam na liście kontaktów 150 osób, które uważam za swoich euro-pejskich kolegów i z którymi komunikuję się tylko wirtualnie. I to właśnie lubię w tym programie – snuć elektroniczną, pedagogiczną sieć przez całą Europę.

Nauczyciele przedmiotów przyrodniczych często nie bardzo wiedzą, jak mogą włączyć projekt eTwinning w nauczanie swojego przedmiotu. Manuelowi udało się sprostać temu wyzwaniu i teraz opisuje, jak to się stało, że jego projekt odniósł sukces. Manuel opowiada również o tym, że ten projekt kierowany był niemal wyłącznie przez samych uczniów.


eTwinning dziś


W 2009 roku rozpoczęliśmy nasz projekt „Magic but real experiments” (Eksperymenty magiczne, ale prawdziwe), w którym wzięły udział m.in. Rumunia, Portugalia, Litwa, Polska oraz Hiszpania. Założyliśmy cztery cele kluczowe: przeprowadzenie doświad-czeń z chemii i fi zyki z użyciem materiałów codziennego użytku, ćwiczenie umiejętno-ści językowych, wykorzystanie technologii ICT oraz promowanie wymiany kulturowej wśród naszych uczniów.

W trakcie opracowywania projektu nauczyciele ustalili najpierw listę eksperymentów, które można przeprowadzić wykorzystując materiały codziennego użytku. Uczniowie utworzyli grupy robocze składające się z dwóch lub trzech osób i wybierali jedną z propozycji. Ich zadaniem było wyszukanie potrzebnych materiałów, przygotowanie swoich eksperymentów w domu i zaprezentowanie ich w klasie. Prezentacje były na-grywane i zamieszczane w Internecie.

Przez cały rok szkolny platforma TwinSpace była kluczowym narzędziem do komuni-kowania się i pracy nad projektem. Zamieściliśmy tam kilka prezentacji, zdjęć i fi lmów dla szkół partnerskich; utworzyliśmy fora dyskusyjne, by zachęcić uczniów do kon-taktowania się ze sobą, a każdy kraj spisał swoje eksperymenty. Opisy tych ekspery-mentów zostały także zamieszczone na zewnętrznym blogu utworzonym specjalnie dla projektu „Magic but real experiments” (Eksperymenty magiczne, ale prawdziwe).

Projekt ten wprowadził małą rewolucję w życie uczniów, jako że stali się oni głównymi protagonistami prowadzonych w ramach projektu działań. Zdarzyło się to w tradycyj-nym modelu edukacji, gdzie nauczyciel wyjaśnia, a uczniowie słuchają, wprowadza-jąc nowy model, w którym uczniowie sami są odpowiedzialni za nauczanie swoich rówieśników. Praca uczniów została wyróżniona w konkursie europejskim Nagrody eTwinning 2010, w kategorii specjalnej „Matematyka i przedmioty przyrodnicze”, co przyczyniło się do jeszcze większej motywacji do realizacji kolejnych projektów.

Manuel Díaz Escalera Szkoła Colegio Sagrado Corazón (Esclavas)

Miasto Sewilla

Kraj Hiszpania

Czy dzieci z przedszkola mogą współpracować w ramach eTwinningu? Mary opisuje, jak przeprowadzała projekty partnerskie z bardzo małymi dziećmi.

74

W moim pierwszym projekcie eTwinning każdy z nas (pracujemy w przedszkolach) gromadził materiały do przygotowania prezentacji o przedszkolu, przedszkolakach, lo-kalnym środowisku, regionie i historii, dzięki czemu dzieci mogły zetknąć się z innymi językami i zwyczajami.

Nasza metoda nauczania była oparta na podejściu interdyscyplinarnym i nauce opartej na współpracy przy aktywnym zaangażowaniu uczniów, co stanowi część programu przedszkola. W ramach projektu dzieci miały bliżej zapoznać się ze znanymi baśnia-mi (Perrault, Andersen itp.). Wybraliśmy jedną baśń, która miała być zaprezentowana w każdym z przedszkoli, a następnie podzieliliśmy ją na kilka rozdziałów. Każde dziecko przygotowało jedną ilustrację przy pomocy kilku uzgodnionych wcześniej technik.

Przeprowadzane zadania opierały się głównie na współpracy za pośrednic-twem Internetu z wykorzystaniem kil-ku narzędzi multimedialnych. Dzieci nauczyły się korzystać z narzędzi ICT, udało im się opublikować przygoto-wany przez siebie materiał, uczest-niczyły także w telekonferencjach z udziałem swoich partnerów. W pro-cesie tym otrzymywaliśmy znaczną i nieustanną pomoc z Narodowego Biura eTwinningu, którą bardzo do-cenili nasi nauczyciele i uczniowie.

W innym projekcie wykorzystaliśmy wymagające wspólnego działania zadanie mate-matyczne Half collages (Półkolaże), oparte na metodzie zdalnego uczenia się poprzez współpracę. Współdziałaliśmy za pomocą platformy eTwinning, wykorzystując cały zestaw dostępnych na TwinSpace narzędzi; wykorzystaliśmy program Windows Live do prowadzenia czatu i telekonferencji, a naszymi materiałami wymienialiśmy się, udo-stępniając sobie foldery oraz za pomocą programu Skype.

W ten sposób udało nam się włączyć ICT w proces nauczania. Nawiązaliśmy też głę-bokie przyjaźnie i odwiedziliśmy się nawzajem. Blog naszego projektu zapoczątkował

Mary Fournari Szkoła 1st Kindergarten Heraklio Attikis

Miasto Heraklio Attikis

Kraj Grecja


eTwinning dziś


zwyczaj niekończącej się komunikacji i przyjaźni między nauczycielami, dziećmi i ich rodzinami. Nasz blog zdobył pierwszą nagrodę dla bloga edukacyjnego podczas Kra-jowego Konkursu 2009.

Dzięki temu projektowi przedszkole otworzyło się na szerszą społeczność z aktywny-mi, entuzjastycznie uczestniczącymi i współpracującymi rodzicami, a sam projekt był szeroko prezentowany przez różnych nauczycieli podczas krajowych i międzynarodo-wych konferencji naukowych (Ateny, Lizbona, Volos oraz Kreta).

Vincent z Belgii jest nauczycielem, który zawsze pragnął otworzyć swoim uczniom drzwi do Europy. Kiedy na scenie pojawił się eTwinning, wprowadził dodatkowy aspekt do pracy Vincenta – z dużym powodzeniem dla jego uczniów i niego samego.

Kontekst europejski w nauczaniu interesował mnie już kilka lat temu, zanim pojawił się eTwinning, tak więc dokładałem starań, by wprowadzać w niego moich uczniów. Wspólnie z kolegą utworzyliśmy pierwszą w naszej szkole klasę europejską i zorgani-zowaliśmy szkolną wymianę. Naszych uczniów gościły przez tydzień francuskie rodzi-ny z Le Havre, a następnie z Caen. Zwiedzaliśmy Normandię, a wieczorami uczniowie wracali do „swoich” rodzin. To było niezwykłe doświadczenie!

Kiedy usłyszałem o eTwinningu, przypomniał mi się właśnie ten czas, zaproponowa-łem więc projekt „I visited for you” (Wizyta dla ciebie). Uczniowie, którzy wcześniej wzięli udział w tej szkolnej wycieczce, mieli służyć jako przewodnicy lub reporterzy dla uczniów, którzy nie mogli wziąć udziału w wyjeździe.

Dzięki projektowi skontaktował się ze mną francuski nauczyciel, który chciał współ-pracować w ramach projektu eTwinning. Bardzo chętnie przyjąłem tę propozycję i przez cztery lata wspólnie pracowaliśmy nad projektami eTwinning. Później dołą-czyli do nas nauczyciel z Włoch i nauczyciel z Rumunii i teraz działamy razem, wy-mieniając się, dzieląc i współpracując, angażując nie tylko uczniów, ale i nauczycieli. Mam nadzieję, że współpraca potrwa jeszcze wiele lat.

Vincent Dupont Szkoła Institut Notre Dame des Hayeffes

Miasto Mont-Saint-Guibert

Kraj Belgia

76

1. POZNAJCIE SIĘ: przed rozpoczęciem projektu ważne jest, aby nawiązać oso-bisty kontakt z partnerami, tak abyś poczuł więź, a nie tylko pracował z poczucia obowiązku.

2. PAMIĘTAJ, ABY ZAWSZE ODPISYWAĆ, okrutne jest to, co się przecież często zdarza, gdy nie otrzymujemy żadnej odpowiedzi i nic nie możemy na to poradzić.

3. WYCZUJ SPOSÓB KOMUNIKOWANIA SIĘ: jeśli partner zbyt długo nie odpowiada, kiedy już się poznacie, prawdopodobnie będzie tak samo, gdy zało-życie projekt.

Alessandra CannelliSzkoła IC Via Baccano

Miasto Rzym

Kraj Włochy

i Laurence AltibelliSzkoła Lycée Jules Verne

Miasto Limours-en-Hurepoix

Kraj Francja

Lekcje z doświadczenia: Alessandra i Laurence połączyły siły, by wspólnie dać nam kilka rad przydatnych na starcie współpracy w ramach eTwinningu. Nawet jeśli nie jest łatwo, zaryzykuj – może czeka na ciebie coś niesamowitego! eTwinning jest pozytywny i produktywny we wszystkich swoich aspektach, ale współpraca za pośrednictwem Internetu niesie ze sobą pewne trudności, których musimy być świadomi:


eTwinning dziś


4. POZNAJ KALENDARZ PARTNERA I POSTARAJ SIĘ ZROZUMIEĆ RÓŻNICE KULTUROWE, pytajcie i wyjaśniajcie sobie wszystko, zanim roz-poczniecie współpracę.

5. SZCZEGÓŁOWO ZAPLANUJCIE WSZYSTKIE ZADANIA, terminy i po-dział prac, wymieniając się w tym celu wykresami, schematami, dokumentami tekstowymi...

6. JASNO OKREŚLCIE OKRESY WSPÓŁPRACY, ZADANIA, jak często planujecie korzystać z sali komputerowej, którego dnia dokładnie..., by w ten sposób uprościć sobie życie z projektem i umożliwić uczniom regularną interak-cję z partnerami.

7. PRZETESTUJ SPRZĘT KOMPUTEROWY, ZANIM POJAWIĄ SIĘ UCZNIOWIE, np. jeśli planujesz spotkanie na czacie, sprawdź wcześniej, czy szkolny router fi ltruje informacje lub czy nie jest chroniony zaporą.

8. BĄDŹ PRZYGOTOWANY NA NIEOCZEKIWANE SYTUACJE, np. zare-zerwowałeś salę komputerową, ale jest ona potrzebna do przeprowadzenia eg-zaminu, formalnego spotkania...

9. BĄDŹ WYROZUMIAŁY, TOLERANCYJNY, AKCEPTUJ ZMIANY I NIE BĄDŹ ZBYT WYMAGAJĄCY.

10. Kiedy już znajdziesz nauczycieli, z którymi dobrze ci się pracuje, uważaj żeby ich nie stracić; twoi partnerzy z projektów mogą nawet stać się twoimi europejskimi przyjaciółmi.

79Rozdział 5. eTwinning i rozwój zawodowy

eTwinning dziś


eTwinning i rozwój zawodowy

WstępAnne Gilleran Centralne Biuro Programu eTwinning

Od samego początku istnienia eTwinning oferuje nauczycielom możliwości doskonalenia za-wodowego, w tym Europejskie Warsztaty Doskonalenia Zawodowego i szkolenia na szcze-blu krajowym, przeprowadzane zarówno w świecie rzeczywistym, jak i za pośrednictwem Internetu. W czasie ostatnich sześciu lat możliwości stają się coraz większe, co widać na wy-kresie poniżej. Wzrosła liczba szkoleń internetowych na szczeblu krajowym oraz warsztatów regionalnych z udziałem dwóch lub trzech krajów; pojawiły się także tzw. Eventy Edukacyjne organizowane na poziomie centralnym. W 2009 roku z tych propozycji doskonalenia zawo-dowego skorzystało ponad 21 000 nauczycieli.

Jednak, jak podkreślają autorzy wypowiedzi zamieszczonych w tej publikacji, nauczyciele uczą się i doskonalą nie tylko za pośrednictwem formalnych i zorganizowanych form kształ-

eTRozdział 5.

Pokoje Nauczycielskie

Moduły edukacyjne onlineGrupy eTwinning

Warsztaty regionalne

Szkolenia krajowe

Europejskie Warsztaty Rozwoju Zawodowego

Projekt eTwinning

Październik 2010

Styczeń 2009

Styczeń 2008

Wrzesień 2006

Grudzień 2005

Styczeń 2005

80

cenia zawodowego; mamy tu jeszcze zjawisko nieformalnego kontaktu i wymiany pomię-dzy nauczycielami, gdzie jeden nauczyciel wyjaśnia drugiemu, jak coś działa, jak zrobić to czy tamto. Mówiąc krótko, dzieli się swoim doświadczeniem. Niektórzy proponują tematy przyszłych szkoleń. Inni opowiadają o jakimś niezwykłym momencie, na przykład o mówcy na konferencji, który ich w jakiś sposób zainspirował, czy też o słowach, którymi podzielił się z nimi kolega czy koleżanka z eTwinningu.

Dlatego właśnie społeczność eTwinning to bogate środowisko dla nauczycieli, gdzie mogą oni znaleźć interesujące ich rzeczy i dzielić się z nauczycielami podobnymi do siebie. Jedna rzecz ewidentnie wyłania się z tych wypowiedzi. Poczucie, że nie jest się samemu w tej podróży prowadzącej do większych umiejętności i lepszych metod. Niektórzy autorzy piszą również o rozwijaniu tych umiejętności i o lepszym rozumieniu uczniów, co faktycznie stanowi bogate tło tego tematu.

Zaczynamy od wypowiedzi Irene, która opisuje, jaki wpływ miały Warsztaty Doskonalenia Za-wodowego oraz Eventy Edukacyjne na jej rozwój zawodowy i jak dzięki nim nawiązała wiele kontaktów z innymi nauczycielami w eTwinningu.

Chociaż podróżowanie nie jest kwestią kluczową w eTwinningu, Warsztaty Doskona-lenia Zawodowego są bardzo ważne, ponieważ dzięki nim możesz osobiście nawią-zywać kontakty i spotkać się ze swoimi kolegami i koleżankami z eTwinningu twarzą w twarz. Bardzo podobały mi się także niewielkie warsztaty, gdzie między innymi pre-zentowano nowe programy; w taki właśnie sposób poznałam program FlashMeeting służący do przeprowadzania wideokonferencji i teraz regularnie z niego korzystam.

Myślę, że konstruktywne dyskusje z innymi nauczycielami są równie ważne, jak pre-zentacje podczas warsztatów. Jeden z naszych projektów właśnie wziął początek po takiej rozmowie. Ważne jest też przekazywanie informacji innym... Opowiedziałam o możliwościach kolegom i koleżankom ze swojej szkoły i miasta i oni także wysłali zgłoszenia, a potem wzięli udział w szkoleniach. Ważne, aby inni nauczyciele wie-dzieli, co się dzieje podczas Eventów Edukacyjnych. Programy Szkoleń Doskonalenia Zawodowego oraz seminariów są zazwyczaj bardzo napięte i po długich dniach i po-dróży jesteś zmęczony, ale szczęśliwy!

Eventy Edukacyjne to kolejny specjalny rozdział moich doświadczeń związanych z eTwinningiem. Myślę, że Eventy Edukacyjne to przyjemny sposób nauki, dzięki któ-

Irene Pateraki Szkoła 1st Kindergarten of Palaio Psychiko

Miasto Ateny

Kraj Grecja


eTwinning dziś


remu nauczyciele mogą podnosić swoje umiejętności i poznawać innych nauczycieli, chociaż wydaje mi się, że liczba uczestników jest zbyt mała. Wiem, że te kursy są tak popularne, że w ciągu kilku godzin wszystkie miejsca są już zajęte. Zawsze ustawiam sobie w komputerze „przypominacz”, który informuje mnie o dacie rozpoczęcia re-jestracji. Klikam wtedy w przycisk odświeżający stronę eTwinningu, raz za razem, czekając, aż pojawi się link. Co za stresujące chwile!

Do tej pory brałam udział w kilku Eventach Edukacyjnych, podczas których mogłam nauczyć się ko-rzystać z wielu ciekawych i przy-datnych narzędzi, które później za-stosowałam w swoich projektach; dzieliłam się też ciekawymi pomy-słami na zadania w ramach projek-tu i spotkałam interesujące osoby. Tak bardzo lubię zdobywać nową wiedzę w ramach Eventów Eduka-cyjnych, że proponuję teraz moim kolegom i koleżankom, którzy reje-strują się w eTwinningu, aby skorzystali z tej możliwości. Czasami nie wychodzi mi to na dobre; na przykład przy okazji jednego z ostatnich takich szkoleń moja koleżanka zarejestrowała się przede mną i została przyjęta, podczas, gdy ja, która jej o tym po-wiedziałam, nie zostałam zarejestrowana!

Szczególnie ciekawe było moim zdaniem ostatnie szkolenie w ramach Eventów Edu-kacyjnych zatytułowane “Narzędzia dla eTwinningu”. Podczas tego kursu prowadzą-cy wykorzystał kilka aplikacji do zaprezentowania naszego materiału do czytania, dzięki czemu kurs był atrakcyjny i interesujący. Pod koniec trener utworzył interne-towy przewodnik edukacyjny zawierający wszystkie zadania zaproponowane przez uczestników warsztatu. Uważam, że był to świetny pomysł, ponieważ w ten sposób nauczyciele, którzy pracowali podczas tego szkolenia, zostali w pewien sposób do-cenieni no i mamy przewodnik, z którego możemy skorzystać, szukając jakiegoś kon-kretnego pomysłu do naszego projektu.

W kolejnej wypowiedzi Lorena również opisuje, jak wiele zyskała uczestnicząc w Warsztatch Doskonalenia Zawodowego na Słowacji. Niektóre ze szkoleń organizowanych wcześniej dla nauczycieli rozczarowały ją, ale z tego ostatniego warsztatu wyniosła bardzo dużo.

82

W 2008 roku po raz pierwszy miałam sposobność wziąć udział w warsztacie eTwin-ning w Bratysławie na Słowacji. Muszę przyznać, że nieco sceptycznie podchodziłam do tego szkolenia. Wcześniej brałam już udział w podobnych formach doskonalenia zawodowego, dzięki którym miałam się czegoś nauczyć, poszerzyć horyzonty, zy-skać nową perspektywę w określonej dziedzinie itp. Być może jestem zbyt ambitna; może oczekuję zbyt wiele, ale niestety niektóre warsztaty, w których brałam udział, nie spełniały moich oczekiwań.

Jednak kurs w ramach eTwinningu zorganizowany w Bratysławie okazał się, moim zdaniem, prawdziwą niespodzianką – nie tylko z powodu bardzo dobrej organizacji, ale i jego treści. Miałam poczucie, że wszystko dzieje się dzięki interakcji pomiędzy organizatorami, prowadzącymi i nami, uczestnikami eTwinningu.

Dzięki szkoleniu moja wiedza naprawdę się powiększyła. Zrozumiałam, że ważne jest wzbogacanie metod nauczania nowymi materiałami, śledzenie na bieżąco prądów i tendencji kierujących naszym społeczeństwem, zwłaszcza w obszarze edukacji szkolnej.

Na nic się zda nasza wiedza, jeśli nie wiemy, jak ją przekazać uczniom. Dla mnie osobiście szkolenie w Bratysławie było fantastycznym doświadczeniem i mam na-dzieję, że każdy nauczyciel zainteresowany poszerzeniem swojej wiedzy i zdobyciem większej praktyki będzie miał możliwość wzięcia udziału w podobnych warsztatach.

Lorena Mihelač

Szkoła Šolski center Novo mesto, Srednja šola Metlika

Miasto Metlika

Kraj Słowenia

Maria odkryła, że dzięki uczestnictwu w eTwinningowych Eventach Edukacyjnych poznała wielu nauczycieli chętnych do rozmów i dzielenia się swoją wiedzą z innymi uczestnikami eTwinningu.


eTwinning dziś


O eTwinningu dowiedziałam się od swojej koleżanki w 2006 roku i także postanowiłam wejść w ten program. Pracowałam z kilkoma nauczycielami z różnych krajów, którzy brali udział w konkursie eTwinning; my też otrzymaliśmy krajową nagrodę w konkursie. Największe wrażenie zrobił jednak na mnie Event Edukacyjny, który odkryłam w tym roku! To szkolenie było fantastyczne! Wiele się nauczyłam, a słowa takie jak ‚podcast’ czy ‚narzędzia internetowe’ przestały być dla mnie tajemnicą!

Teraz, już po kilku Eventach Edukacyjnych, mam się naprawdę świetnie. Chcę dalej się uczyć: jest tak wiele rzeczy, o których można rozmawiać i wspaniale, że można robić to z domu, kontaktując się z innymi nauczycielami, którzy chcą podzielić się swoją wiedzą! Wzięłam również udział w wideokonferencji z czterema innymi nauczycielami i to było niezwykłe! Zrobienie tego samego z uczniami niesie wiele korzyści! Moim kolejnym ma-rzeniem jest wziąć udział w warsztatach rozwoju zawodowego na szczeblu europejskim; wydaje mi się, że byłby to przełomowy moment w mojej karierze. No i dzięki eTwinningo-wi mogłam poznać tak wiele ciekawych osób!

Maria Georgiadou Szkoła 6th Gymnasium

Miasto Rhodes

Kraj Grecja

Anna z Polski opisuje, jak wykorzystała wszystkie możliwości oferowane przez Warsztaty Doskonalenia Zawodowego organizowane w ramach eTwinningu i jest zdania, że nauczyciele realizujący swój projekt eTwinning bardzo zyskują pod względem swoich umiejętności zawodowych.

Szczerze mówiąc, nie potrafi ę sobie nawet wyobrazić eTwinningu bez Eventów Edu-kacyjnych, konferencji i Warsztatów Doskonalenia Zawodowego. O istnieniu świata

Anna Krzyżanowska

Szkoła Przedszkole nr 48 z Oddziałami Integracyjnymi

Miasto Zabrze

Kraj Polska

84

W nastepnej wypowiedzi Eva ze Słowacji opisuje, jak wiele zyskała z rożnych form kształcenia zawodowego w ramach eTwinningu – z Eventu Edukacyjnego oraz Warsztatu Doskonalenia Zawodowego.

eTwinningu dowiedziałam się od dyrektora szkoły, który wcześniej wziął udział w re-gionalnej konferencji poświęconej programowi. Więcej odkryłam, sama biorąc udział w innej konferencji i warsztatach zorganizowanych przez jednego z naszych amba-sadorów eTwinningu.

Razem z partnerem z Grecji wzięliśmy udział w szkoleniu adresowanym do nauczy-cieli przedszkoli, zorganizowanym w Warszawie, w Polsce w 2009 roku. Była to nieza-pomniana możliwość nie tylko poznania nowych ludzi, ale też poszukania partnerów do przyszłej współpracy. Mogliśmy również dowiedzieć się więcej na temat narzędzi ICT odpowiednich dla projektów przedszkolnych! Ostatnio wzięliśmy udział w Even-cie Edukacyjnym “Narzędzia dla eTwinningu”. Zaprezentowana różnorodność narzę-dzi, możliwość nauczenia się, jak z nich korzystać oraz sposobność przetestowania ich w praktyce były bezcenne.

Jeszcze nie powiedziałam o wszystkim, czego możemy doświadczyć z eTwinnin-giem. Łapię każdą szansę! Właśnie ogłoszono powstanie Grup eTwinning – dlaczego by nie dołączyć?

Czy tylko dzieci odnoszą korzyści z uczestnictwa w projekcie eTwinning? Nie wydaje mi się. Nasi uczniowie mają szczęście chodzić do szkół, które przeprowadzają projekty eu-ropejskie organizowane przez swoich kreatywnych nauczycieli, ale myślę, można śmiało powiedzieć, że także nauczyciele bardzo dużo korzystają z takiego doświadczenia.

Szkoleniem, które uważam za najbardziej przyczyniające się do poszerzenia mojej wie-dzy i umiejętności, był Event Edukacyjny zatytułowany “Narzędzia dla eTwinningu”, któ-ry odbył się w kwietniu 2010 roku. Poprowadziła go Ioanna Komninou z Grecji. Informa-cję o możliwości uczestnictwa w tym szkoleniu znalazłam na swoim Pulpicie eTwinning. Pomyślałam, że to szkolenie dostarczy mi potrzebnych informacji i narzędzi, które będę mogła potem wykorzystać podczas realizacji swoich projektów eTwinning.

Eva Luptáková Szkoła Stredná odborná škola

Miasto Nové Mesto nad Váhom

Kraj Słowacja


eTwinning dziś


Kurs poświęcony był nowym teoriom edukacyjnym, które przyczyniły się do powstania interaktywnych projektów oraz narzędzi, wprowadzających innowację pedagogiczną do projektów. Cele zostały jasno sformułowane materiał szkoleniowy znajdował się w Internecie, uczestnicy tworzyli ciekawe materiały, był też czas na przemyślenia i re-fl eksje, kiedy nauczyciele mogli zapisywać swoje myśli i rozmawiać na temat swoich poglądów z innymi. Prowadząca użyła narzędzi, z których mogą korzystać zarówno eksperci w dziedzinie ICT, jak i ci, których wiedza w zakresie narzędzi ICT jest nie-wielka, by w ten sposób objąć wszystkie poziomy zaawansowania uczestników. Dla tych, którzy chcieli dowiedzieć się więcej na temat narzędzi, Maria Tentzeraki, eks-pert w dziedzinie technologii ICT oraz ekspert pedagogiczny z Instytutu Pedagogicz-nego z Sydney w Australii, zaprezentowała interaktywne narzędzia dla eTwinningu na platformie edukacyjnej WiZiQ, na której można nauczać i uczyć się online.

Była to bardzo intensywna praca zespołowa prowadzona online. Współpracowałam z osobami, które spotkałam po raz pierwszy. Musieliśmy podzielić się na grupy we-dług wieku naszych uczniów, ustalić wspólny temat, zaplanować zarys projektu, usta-lić narzędzia, dzięki którym współpraca byłaby sprawniejsza i bardziej interaktywna oraz opisać, na którym etapie projektu użylibyśmy tych narzędzi. „Mój” zespół utwo-rzył stronę internetową poświęconą kwestiom związanym z ochroną środowiska, na której zaprezentowaliśmy całą naszą pracę.

Dzięki temu szkoleniu mogłam dowiedzieć się więcej na temat perspektywy ucznia i zdobyć lepsze przygotowanie do kształcenia uczniów!

Kolejnym ciekawym doświadczeniem był udział w warsztacie rozwoju zawodowego na temat technologii mobilnych. Warsztat miał umożliwić nauczycielom wykorzy-stanie technologii mobilnych w procesie kształcenia, by w ten sposób mogli przejść od etapu użytkownika do ich tworzenia. Uczestnicy uczyli się, jak można zrobić uży-tek z technologii mobilnych w dziedzinie środowiska naturalnego, kultury i dziedzic-twa historycznego, dziedzictwa naturalnego oraz edukacji językowej. Wzięłam udział w IV Warsztacie zatytułowanym „Technologie mobilne i narzędzia Web 2.0”, poprowa-dzonym przez Adelinę Mourę, nauczycielkę języków obcych z Portugalii. Dyskutowa-liśmy na temat uatrakcyjniania zajęć edukacyjnych za pomocą urządzeń mobilnych, rozmawialiśmy o wpływie technologii Web 2.0 na mobilność, utworzyliśmy własne strony internetowe, wspólnie pracowaliśmy nad cyfrową metodą narracji i w końcu opracowaliśmy projekt eTwinning (w moim zespole był to projekt pt. „Let’s Share”/ Podzielmy się).

Zgadzam się z Adeliną Mourą, że e-learning wspierany technologiami mobilnymi to nabierający coraz wyraźniejszych kształtów model edukacyjny, wymagający no-wych form nauczania i uczenia się. Mam tylko nadzieję, że będę potrafi ła tę wiedzę zdobytą podczas szkolenia przekazać innym słowackim nauczycielom oraz wdro-żyć ją w zadania realizowane przez moich uczniów i nauczycieli w ramach projektu eTwinning.

86

Christine, która uczy dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, zastanawia się nad pozytywnymi konsekwencjami, jakie eTwinning daje w zakresie z języków obcych, ponieważ zarówno nauczyciele, jak i uczniowie nabierają pewności siebie i wzajemnego zrozumienia dzięki wspólnej pracy.

Odkryłam, że eTwinning otwiera możliwości rozwijania wiedzy i umiejętności wśród dzieci, zwłaszcza w dziedzinie języków obcych i edukacji międzykulturowej. Należy jednak zaznaczyć, że uczą się nie tylko dzieci! Udział w projektach eTwinning, warsz-tatach i dorocznych konferencjach w dużym stopniu wzmocnił moje własne umiejęt-ności językowe. Początkowo komunikowanie się w języku angielskim lub francuskim, czytanie sprawozdań i pisanie w języku angielskim było dla mnie dużym wyzwaniem. Teraz idzie mi o wiele łatwiej. Dla dorosłych to też ogromna radość poznać piosenkę “Panie Janie” w 20 różnych językach.

Można także powiedzieć, że eduka-cja międzykulturowa nie ogranicza się wyłącznie do dzieci. Nauczyciele uczą się od siebie nawzajem i zaczy-nają lepiej rozumieć różnice kulturo-we odkrywając przy tym, że rzeczy, które ich łączą jest znacznie więcej, niż różnic, które wydają się ich dzie-lić! Wyzwaniem językowym jest wła-

ściwy opis projektu do konkursu na szczeblu krajowym lub europejskim, a także ewa-luacja projektów. Podobna praca w języku ojczystym jest już wyzwaniem, a co dopiero zrobić to wszystko po angielsku. Ogromny krok na drodze uczenia się przez całe życie.

Zanim pojawił się eTwinning, kursy językowe nie odgrywały głównej roli we wspie-raniu dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Mowa i komunikacja to jedne z najważniejszych umiejętności, o które staramy się bardzo dbać w naszym codzien-nym szkolnym życiu z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Z powodu kalectwa dzieci bardzo często nawet nie mówią w języku ojczystym, ale porozumie-wają się za pomocą mimiki twarzy, poprzez gesty i głos. Tak samo, jak ich partnerzy

Christine Kladnik Szkoła Schule Rogatsboden Special School

Miasto Purgstall

Kraj Austria


eTwinning dziś


Kończymy tę część wypowiedzią Heleny, która zastanawia się, jak kształcenie zawodowe w ramach eTwinningu mogłoby pomóc nauczycielom języków skoncentrować się na aspektach kulturowych i językowych ich pracy w klasie. Helen mówi następnie o wyzwaniu stojącym obecnie przed platformą eTwinning, której zadaniem jest pomagać uczniom planować, monitorować oraz oceniać swoją pracę i postępy w interaktywny sposób.

projektu z różnych krajów. Razem wykorzystują te same umiejętności do komuniko-wania się i rozumieją się! W naszej szkole nie ma polityki nauczania języków obcych naszych niepełnosprawnych uczniów, a kilka lat temu nikt w ogóle nie pomyślałby, żeby to w ogóle robić.

Dzięki eTwinningowi udało nam się uchwycić radość naszych dzieci, kiedy mogły usłyszeć, użyć i zrozumieć słowa w językach obcych. Lubią śpiewać lub słuchać pio-senki urodzinowej „Happy birthday” w języku angielskim lub „Panie Janie” w wielu różnych językach. Mogą poczuć, czym są języki obce i świetnie się bawić, używając ich w swój własny wyjątkowy sposób!

Tętniący życiem eTwinning podniósł motywację wśród wychowawców i nauczycieli oraz dzieci; to życie staje się zupełnie naturalnym bodźcem do nauki, pobudza ciekawość uczniów i wzmacnia poczucie własnej wartości i pewności siebie nie tylko u dzieci, ale także wśród nauczycieli.

Chciałabym tutaj pokazać, jak rozwój zawodowy w ramach eTwinningu może stać się odpowiedzią na wyzwania stojące dzisiaj przed nauczycielami języków obcych.

Jeszcze do niedawna języki obce nauczane były w kontekście kompetencji języ-kowych; podnoszenie umiejętności językowych i wiedzy kulturowej stanowiło piątą umiejętność*, w większości przypadków opartą o stereotypy narodowe.

Ale czasy się zmieniły; powszechnie mówi się o mobilności ludności na świecie i o tym, że technologie usprawniły wirtualną mobilność wśród ludzi i spowodowały

* C. Kramsch, Context and Culture in Language Teaching. Oxford: Oxford University Press, 1993.

Helena Serdoura

Szkoła Agrupamento de Escolas de Eiriz, Ancede / Escola Básica 2,3 de Ancede, Eiriz

Miasto Ancede

Kraj Portugalia

88

wzrost nowych wyzwań stojących przed nauczaniem. W przypadku nauczania języ-ków obcych mamy politykę europejską** prezentującą alternatywną wizję, która ma pomóc znaleźć odpowiedzi na wątpliwości i wyzwania stojące przed nauczycielami języków obcych.

Kiedy zaangażowałam się w eTwinning, szybko zdałam sobie sprawę, że dążenie do biegłości językowej (typowej dla rodzimego użytkownika języka), nie jest już wy-starczającą odpowiedzią na wszystkie wielokulturowe i językowe kwestie, w których przyszło nam żyć i funkcjonować. Naukowcy jak Byram zasugerowali, że nauczyciele muszą tak prowadzić swoich uczniów i przyszłych obywateli świata, by ci zdobyli kompetencje międzykulturowych użytkowników języka,*** by umieli współpracować w prawdziwym językowym i kulturowym tyglu ras i narodowości, by szanowali róż-norodność i różnice, i by samemu przyczyniali się do bardziej demokratycznej wizji świata, w którym żyją. Jednocześnie wierzę, na podstawie własnego osobistego i za-wodowego doświadczenia, że podczas poznawania języka i kultury innych, zyskuje się także bardziej wnikliwe poczucie własnej tożsamości i przynależności. eTwinning pokazał mi także, że może stać się kluczowym narzędziem oferującym nauczycielom autentyczny i mający znaczenie kontekst języka i kultury w szkolnej klasie, jeśli tylko nauczyciele są świadomi jego pełnego wymiaru.

Wierząc, że nauka języka to coś dużo więcej niż tylko nabycie drogą treningu od-powiednich umiejętności, jestem głęboko przekonana, że eTwinningowe programy doskonalenia zawodowego powinny prezentować metody, dzięki którym nauczycie-le mogliby dalej rozwijać międzykulturowy wymiar podczas współpracy w ramach eTwinningu. Według Byrama, wymiar ten przynosi nowy model europejskiego nauczy-ciela; powyższe priorytety można i trzeba rozwijać wraz z angażowaniem nauczy-cieli w edukację moralną i polityczną oraz w szerzenie demokracji... Innymi słowy, program eTwinning mógłby i powinien stać się kluczowym narzędziem w tworzeniu tolerancyjnych obywateli i lepszego świata!

Od dorocznej Konferencji eTwinning 2009, która odbyła się w Pradze, coś ciągle po-brzmiewa mi w uchu... Zgodnie stwierdzono, że eTwinning choć zapewnia uczniom autentyczne środowisko nauki i celowość uczenia się, to jednak znaczną część wspólnej pracy na platformie zapewniają nauczyciele, a nie uczniowie.

W tym kontekście pojawiło się kilka pytań natury pedagogicznej i myślę, że mogą one stać się przedmiotem dalszych rozważań i analiz w ramach rozwoju zawodowego oferowanego przez eTwinning:

** Europejski system opisu kształcenia językowego (Common European Framework of Reference for Languages), 2001, i inne.

*** Międzykulturowy użytkownik języka: ktoś, kto potrafi przekraczać granice i pośredniczyć pomię-dzy dwiema tożsamościowo odrębnymi grupami lub pomiędzy ich większą liczbą; kto potrafi rozwijać umiejętności jako kulturowy mediator pomiędzy różnymi sposobami postrzegania i interpretowania świata (M Byram, Teaching and Assessing Intercultural Communicative Competence, Multilingual Matters, 1997).


eTwinning dziś


W jaki sposób platforma może zwiększyć umiejętność uczenia się**** uczniów, by:

• podnieść świadomość uczniów na temat procesów uczenia się i nauczania, w których uczestniczą?

• zachęcić uczniów do refl eksji nad swoją nauką i do podzielenia się tymi rozważa-niami z innymi międzykulturowymi użytkownikami języka?

• podnieść poziom odpowiedzialności za własną naukę poprzez samokontrolę i sa-moocenę?

Według Holca***** autonomia to zdolność “do przejęcia odpowiedzialności za swoją naukę oraz za wszystkie decyzje dotyczące:

• określania celów;

• defi niowania treści i postępów;

• wyboru metod i technik, które mają być użyte;

• monitorowania procesu uczenia się;

• oraz ewaluacji procesu uczenia się”.

W rzeczywistości większość pracy widocznej na platformie nawiązuje do wyników osiągniętych przez szkoły partnerskie, ich uczniów i nauczycieli, a nie ma tam prze-strzeni, gdzie uczniowie mogliby w sposób interaktywny planować, monitorować i oceniać swoją pracę.

Wyzwanie, które tutaj stawiam, to pytanie: jak możemy jeszcze bardziej rozwinąć tę przyjazną platformę, by stała się ona narzędziem, dzięki któremu uczący się zaczną przyjmować perspektywę “samodzielnie kierowanego uczenia się”, umacniając tym samym eTwinningową zasadę podejścia skoncentrowanego na uczniu?

**** Kluczowe kompetencje uczenia się przez całe życie: “nauka, jak się uczyć” wiąże się z nauką, umiejętnością dążenia do i organizowania własnej nauki, czy to indywidualnie, czy w grupach, sto-sownie do własnych potrzeb, a także świadomość metod i możliwości.Zobacz: http://europa.eu/legislation_summaries/education_training_youth/lifelong_learning/c11090_en.htm

***** H. Holec, Autonomy and Foreign Language Learning, Strasburg: Rada Europy, 1979.

eTwinning oferuje bogactwo możliwości doskonalenia zawodowego. Jak więc brzmią złote zasady związane z tym aspektem eTwinningu? Są bardzo proste: • Bądź na bieżąco ze wszystkimi informacjami i możliwościami doskonalenia zawodowego

na krajowym portalu eTwinning. Regularnie tam zaglądaj. • Loguj się na swoim Pulpicie każdego dnia. Pojawiają się tam linki, za pomocą których

możesz wysłać swoje zgłoszenie na Eventy Edukacyjne. Nie wahaj się, zgłoś się od razu, ponieważ wolne miejsca szybko znikają.

91Rozdział 6. eTwinning: wpływ na jednostkę

eTwinning dziś


eTwinning: wpływ na jednostkę

Wstęp: Donatella Nucci Centralne Biuro Programu eTwinning

Nie ma wątpliwości, nauczyciele lubią eTwinning; niektórzy nawet ostrzegają przed “niebez-pieczeństwem uzależnienia się”. To niesamowite, jakich czułych słów używają, opisując swoje osobiste doświadczenia, łącząc eTwinning z bardzo pozytywnymi uczuciami i wspomnienia-mi odnoszącymi się przede wszystkim do osoby, którą spotkali, z którą współpracowali, i która – w niektórych przypadkach – stała się dla nich bliskim przyjacielem także w życiu prywatnym. Nie próbuję powiedzieć, że ci nauczyciele nie chcą dostrzegać trudności i prze-szkód, które napotkali na swojej drodze; część ich satysfakcji pochodzi właśnie ze zrobienia czegoś, czego nie postrzegali jako zbyt łatwe.

Doświadczenia związane z eTwinningiem z perspektywy rozwoju zawodowego stanowią dla nich prawdziwy kamień milowy wznoszący się ponad samym eTwinningiem. Wszyscy przyjęli wyzwanie zrobienia czegoś nowego i zdobycia nowych umiejętności. Niektórzy nauczyciele rzucili się na głęboką wodę decydując się na użycie języka, którego nie znali. Inni postano-wili zdobyć podstawy ICT. Jeszcze inni postawili sobie pytanie, jak można by nauczać w inny sposób? Nauczyciele szybko zorientowali się, że ich koledzy i koleżanki są dokładnie w tej samej sytuacji, wszyscy mają ten sam problem: mianowicie, jak uczyć w zmieniającym się świecie. Wystawiając siebie na próbę i pokonując trudności, otrzymali zastrzyk większej pewności siebie, która w wielu przypadkach pozwoliła im rozpocząć nowe przygody, które jeszcze w większym stopniu przyczynią się do ich rozwoju zawodowego.

Mówi się, że przez większość czasu nauczyciele pracują samodzielnie za zamkniętymi drzwiami i niewiele osób może zobaczyć ich dobrą robotę, którą wykonują w klasie. Nauczyciele działa-jący w eTwinningu zgadzają się z tym, ale mówią, że w eTwinningu jest odwrotnie, ich praca nie pozostaje niezauważona. Mało tego, dostrzeżona też często pozostaje i sama szkoła, kiedy na-uczyciele zdobywają Odznakę Jakości lub nagrodę w eTwinningu. Niektórzy nauczyciele mówią o uznaniu płynącym ze strony kolegów i koleżanek, dyrekcji szkoły, czy rodziców. Niektórzy pod-jęli się nowych obowiązków w szkole, zostając koordynatorami międzynarodowych inicjatyw lub przyjmując rolę mentorów dla innych nauczycieli; niektórzy zdobyli uznanie innych uczestników społeczności eTwinning, zostając Ambasadorami eTwinning w swoim kraju.

eTRozdział 6.

92

Jednym z problemów, przed którym stają nauczyciele nie tylko w Europie, ale i na całym świecie, są trudności w komunikowaniu się ze swoimi uczniami. Szkoły w dzisiejszych cza-sach coraz bardziej odsuwają się od pozaszkolnych doświadczeń życiowych młodych ludzi oraz od ich sposobów komunikowania się z rówieśnikami za pomocą technologii cyfrowych. Dla większości nauczycieli eTwinning to środek do lepszej komunikacji ze swoimi uczniami, gwarantujący taki sposób zdobywania wiedzy i umiejętności, który młodym ludziom odpo-wiada i co najważniejsze okazuje się naprawdę skuteczny. Zobaczyć swoich uczniów zmoty-wowanych i zainteresowanych to chyba dla nauczycieli największa satysfakcja.

Pierwsza wypowiedź w tej części pochodzi od Michaela, nauczyciela ze Szkocji. Jego praca w eTwinningu wielokrotnie zyskiwała uznanie, ale Michael najbardziej cieszy się, że jak to określił mógł poznać podobnie myślących nauczycieli, z którymi w niektórych przypad-kach bardzo się zaprzyjaźnił.

Jestem nauczycielem od 15 lat. Przez ten cały czas jedyną rzeczą, która miała wpływ na moje nauczanie, był eTwinning. Dlaczego?

Kiedy odkryłem eTwinning w maju 2007 roku, na portalu zarejestrowanych było oko-ło 28 000 uczestników. Odkryłem, że mam bezpośredni dostęp do podobnie myślą-cych ludzi, którzy chcieli połączyć swoich uczniów z innymi w całej Europie w sposób prostszy, niż mogłem to sobie wyobrazić. Utworzenie partnerstwa było niezwykle ła-twe – napisać do potencjalnych partnerów z propozycją i czekać na ich (zazwyczaj bardzo szybką) odpowiedź! Ten prosty sposób łączenia ludzi dał mi pewność siebie, której się nigdy nie spodziewałem. Odkrywanie metod pracy innych osób, ich kultur i pragnień to potężna siła usprawniająca sposób pracy i uczenia się – a dotyczy to zarówno uczniów, jak i nauczycieli! Zachęta i wsparcie ze strony niezwykle kompe-tentnych pracowników Biur NSS i CSS nie pozostawiają nauczycielom wątpliwości, że są częścią troskliwej i myślącej przyszłościowo sieci. Uznanie dla pracy nauczy-cieli pozwala uczniom i nauczycielom czuć się docenianym, a także generuje dalsze pomysły, jak jeszcze ulepszać dotychczasową pracę.

W moim przypadku znalazłem i pracowałem z ciągle rozwijającą się siecią napraw-dę wybitnych nauczycieli ze wszystkich krajów eTwinningu, z których wielu jest te-raz moimi bardzo dobrymi osobistymi przyjaciółmi. W projektach eTwinning zawsze

Michael Purves Szkoła Yester Primary School

Miasto East Lothian Scotland

Kraj Szkocja


eTwinning dziś


kierowałem się fi lozofi ą, że wszyscy nauczyciele to wysoko wykwalifi kowani ludzie, a wielu z nich ma bardzo różne umiejętności, ważne jest więc, by próbować rozwijać te umiejętności w każdym projekcie, który realizujesz.

Jeden z moich obecnych projektów, Schoolovision, dobrze to pokazuje. Kiedy zaczy-nałem ten projekt, chciałem znaleźć partnerów ze szkół podstawowych z każdego kraju zaangażowanego w eTwinning i przeprowadzić go podobnie do konkursu pio-senki Eurowizji. Znalezienie trzydziestu partnerów do współpracy było tak naprawdę niewiarygodnie proste, ponieważ pomysł z Eurowizją okazał się dla wielu niezwykle inspirujący. Jednak umiejętności, które trzeba było wykorzystać w tym projekcie, sta-nowiły początkowo wyzwanie dla wielu członków tego partnerstwa.

W trakcie pracy nad projektem odkryliśmy, że nasi partnerzy posiadają zadziwiające umiejętności, o których wcześniej nie wiedzieliśmy. Partner z Niemiec świetnie radził so-bie z edycją fi lmu, więc wykorzystał ten talent przy tworzeniu fi lmów dla całego zespołu (nauczycieli i uczniów), które bardzo się wszystkim podobały. Partner z Polski ma nie-zwykłe zdolności grafi czne, więc zajął się projektowaniem nagłówków na naszym blogu. Wykorzystywanie (często ukrytych) zdolności twojego zespołu może pomóc ci osiągnąć wyniki lepsze niż te, których oczekiwałeś. Pomoże ci także maksymalnie zwiększyć ilość czasu, który możesz przeznaczyć na realizację twojego projektu. Sam mam takie właśnie doświadczenia – kiedy brakowało czasu, zawsze znajdowałem osoby chętne do pomocy.

Ta sieć wzajemnych kontaktów wy-zwoliła we mnie pewność siebie, dzięki której mogę robić rzeczy, o których wcześniej nie marzyłem. Gdyby ktoś trzy lub cztery lata temu powiedział mi, że wymyślę projekt, będę nim koordynować i współpra-cować z więcej niż trzydziestoma różnymi partnerami z Europy – po-wiedziałbym, że chyba oszalał. Ale z eTwinningiem nie tylko jest to możliwe, ale jest to też proste!

Nauczyciele odnoszą tutaj podwójne korzyści: nie tylko ciągle powstają nowe po-mysły, kiedy planujesz i wdrażasz te plany w swoje nauczanie, ale nawiązujesz tak-że bliskie więzi ze swoimi eTwinningowymi partnerami. Więzi, które doprowadzają do wzajemnych wizyt i nowych przyjaźni między rodzinami, czy to poprzez warsztaty doskonalenia zawodowego, doroczne konferencje czy odwiedziny zorganizowane we własnym zakresie, żeby tylko zobaczyć się ze swoimi nowymi przyjaciółmi. Tego lata (2010) w trakcie rodzinnych wakacji, które rozpoczniemy w Szkocji, odwiedzę na-uczycieli w Danii, Szwecji, Finlandii i Niemczech – to wszystko w jedne wakacje! Co za przeżycie! Niech żyje eTwinning!

94

Alessandra to bardzo doświadczona nauczycielka, która swój zawód traktuje jak pasję. Mówi nam tutaj o tym, jak eTwinning pozwala przenosić umiejętności zawodowe nauczycieli w XXI wiek.

Jestem nauczycielką od prawie dwudziestu lat i ten zawód dosłownie przeniknął moje życie. Wierzę, że nauczanie to podróż, wzajemnie wzbogacające odkrycia, zarówno dla nas, jak i naszych uczniów. W czasie mojej kariery nauczycielskiej byłam świad-kiem rewolucji technicznej od faksu po pocztę elektroniczną oraz od portalu dla ma-niaków komputerowych do eTwinningu. Myślę, że te zmiany połączone z ciekawością uczenia się rzuciły czar na moje metody nauczania i rozwinęły je zwłaszcza w kwestii motywowania uczniów.

To niesamowite móc testować i wspólnie korzystać ze wszystkich możliwości, jakie oferuje eTwinning. Jest to także świetny model nauki na miarę XXI wieku, zachęcający młodych ludzi do łączenia się z rówieśnikami z innych krajów, by w ten sposób roz-wijać obywatelskość i umiejętności objęte programem nauczania. Moi uczniowie za-wsze chętnie przyłączają się do projektów europejskich i uczą się za pośrednictwem eTwinningu. Cieszą się, że mogą być aktywną częścią wspólnej społeczności, co oży-wia proces uczenia się, pozwala na świętowanie sukcesu, wyznacza im cele w nauce i oferuje nowe możliwości interakcji za pośrednictwem najnowszych technologii.

Dzięki eTwinningowi i wspólnym akcjom programu Comenius weszłam do nowe-go świata, wzięłam udział w warsztatach międzynarodowych, zebrałam fundusze umożliwiające mi wyjazd na staż zawodowy do partnerów z Austrii i Wielkiej Brytanii. Opracowałam program nauczania, zdobyłam Europejską Odznakę Jakości za projekt „BoLeCom CLIL” oraz przyłączyłam się do kilku projektów. Sprawiłam, że szkoła, w której uczę, stała się bardziej rozpoznawalna i udało mi się zaangażować do współ-pracy sceptycznych kolegów i koleżanki z mojej szkoły.

Potrzebujesz rady? Podziel się swoją pasją i wsiądź do edukacyjnego pociągu! On pędzi coraz szybciej i nie zatrzymuje się. Jak Harry Potter idź na Peron 9¾ i pozwól, aby rozpoczęła się przygoda!

Alessandra Rebecchi Szkoła Istituto Tecnico “Aldini Valeriani”

Miasto Bolonia

Kraj Włochy


eTwinning dziś


Carlos jest dyrektorem szkoły z Portugalii. Pisze o tym, jak w swojej szkole promował i koordynował działania w ramach programu Comenius, w tym eTwinning oraz o tym, co wydarzyło się, kiedy pojechał w odwiedziny do swoich partnerów.

Mój pierwszy projekt eTwinning powstał w ramach partnerstwa szkół programu Co-menius, co oznacza, że projekty prowadzone przez dwa lata realizowały jeden cel. Mimo to odrębność każdego z programów umożliwiła różne podejścia: partnerstwo szkół Comeniusa zakładało określone cele i zadania, odpowiednie do przeprowadze-nia “wewnątrz” szkoły; a w eTwinning jest natychmiastowy efekt, ponieważ informa-cja o tym, co jest zrobione roznosi się wśród partnerów dzięki bieżącej komunikacji.

eTwinning stał się stałym łączem w dyskusjach dotyczących tygodniowych zajęć. Jako dyrektor nie jestem bezpośrednio odpowiedzialny za żadną z klas, ale koordyno-wanie i organizowanie w szkole zadań w ramach eTwinningu i Partnerstwa Comenius doprowadziło w ciągu ostatnich dwóch lat do regularnych dyskusji poświęconych międzynarodowej współpracy szkół, odbywających się podczas naszych comiesięcz-nych spotkań rady pedagogicznej.

Uczniowie wiedzieli, że pracują ze swoimi rówieśnikami z zagranicy: tańczyli i malo-wali dla nich, pisali legendy, przeprowadzali nagrania w lokalnej rozgłośni radiowej. Kiedy możliwość odwiedzin partnerów z Irlandii i Francji przestała być marzeniem, a stała się rzeczywistością, wówczas każda, nawet najmniejsza kropla wcześniej-szych doświadczeń we współpracy międzynarodowej i mojej wiedzy na temat szkół partnerskich stała się głównym wyznacznikiem w planowaniu lekcji, które miałem przeprowadzić (6 lekcji we Francji w jednym tygodniu i 10 lekcji w Irlandii w ciągu dwóch tygodni).

Moja szkoła wiedziała, że będę ją reprezentował za granicą. A ja wiedziałem, że bycie portugalskim nauczycielem w Portugalii to nie to samo, co bycie nauczycielem za granicą z powodu kulturowych i społecznych „niuansów”. „Kiedy wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one.” Udało mi się jednak przeżyć!

Carlos Trincão Szkoła Templários Primary School

Miasto Tomar

Kraj Portugalia

96

Jakie efekty przyniosło to mojej szkole? Nowy projekt w przyszłym roku dla wszyst-kich klas w szkole.

eTwinning jest ścieżką prowadzącą do projektów; w wielu przypadkach jest to także ścieżka prowadząca do przyjaźni. Sari opisuje, w jaki sposób jako nauczyciel osiągnęła osobistą satysfakcję dzięki zaangażowaniu w eTwinning, a także nawiązała bliskie przyjaźnie.

Zacznę od cytatu z pocztówki, którą otrzymałam od wspaniałej nauczycielki z Japonii Natsuki pracującej w mojej szkole przez trzy miesiące na początku tego roku:

“Twoje międzynarodowe lekcje tak bardzo mnie zaskoczyły... teraz twoje lekcje będą dla mnie przykładem do naśladowania. Zamierzam cały czas uczyć się angielskiego i pewnego dnia, jak ty, chcę wykorzystać te umiejętności w pracy ze swoimi uczniami. Tyle się od ciebie nauczyłam...”

Bardzo się cieszę, że mogłam pokazać Natsuki wiele różnych projektów eTwin-ning i metod pracy na swoich lekcjach. Natsuki naprawdę była pod wrażeniem. Moi uczniowie także byli z siebie dumni, ponieważ ich praca zdobyła uznanie kogoś z tak daleka. Pracuję w bardzo małej szkole na wsi, a moi uczniowie w swoim codzien-nym życiu właściwie nie spotykają nikogo z zagranicy. Ale dzięki eTwiningowi mają przyjaciół z całej Europy. Moi piątoklasiści okazali się bardziej otwarci w stosunku do odwiedzającej nas Japonki niż uczniowie szóstej klasy! Zwłaszcza projekt „Let’s talk and learn English” (Porozmawiajmy i pouczmy się angielskiego!) wzmocnił ich umiejętności prowadzenia rozmów towarzyskich po angielsku. To wspaniałe uczucie widzieć, jak używają swoich zdolności!

Zawsze chętnie próbowałam nowych rzeczy i tak też było w przypadku zaangażowania się w eTwinning w 2005 roku. Zapoznałam się z platformą i znalazłam swojego pierwsze-go partnera eTwinning kilka godzin po zamieszczeniu wiadomości na forum Szukania Partnerów. Miałam szczęście, ponieważ rozpoczęłam swój pierwszy projekt z greckim nauczycielem, który miał już doświadczenie w eTwinningu; od tamtej pory nawiązałam wiele nowych kontaktów, a kilkoro z tych osób poznałam nawet osobiście. Niektóre

Sari Auramo Szkoła Ohkolan koulu

Miasto Mäntsälä

Kraj Finlandia


eTwinning dziś


To samo przesłanie przekazuje Fani z Grecji, która bardzo zachęca wszystkich europejskich nauczycieli do zaangażowania się w eTwinning!

projekty, nad którymi pracowałam, były mało skomplikowane; ich cele edukacyjne ogra-niczały się do “Poznajmy się i dobrze się przy tym bawmy!”. Dłuższe projekty były pla-nowane z większą dokładnością. Im bardziej doświadczona staję się w eTwinningu, tym bardziej pilnuję, aby uwzględniać w swoich projektach obowiązkowe treści nauczania.

Osobiście czerpię ogromną radość z kontaktów, które nawiązałam z nauczycielami i innymi osobami zaangażowanymi w eTwinning. Co za przyjemność móc wymieniać się pomysłami i doświadczeniami z kimś, z kim masz tyle wspólnego (przynajmniej eTwinning, jeśli nic innego) i od których możesz wciąż uczyć się nowych rzeczy. Za-przyjaźniłam się z kilkoma osobami, a niektóre z nich spotkałam poza eTwinningiem. Kto by pomyślał, że będę wspinać się na Akropol przy temperaturze 42°C razem z Mary, moją pierwszą partnerką projektu (Blue-White friends), a później tego wieczoru siedzieć w restauracji w ateńskim porcie z grupą greckich ambasadorów eTwinning?

Czy też, że Elena, którą poznałam w Pradze zaprosi mnie i mojego męża do swojego uroczego domu niedaleko Tesalonik. Co to był za wieczór! Albo, że będę opowiadać o naszym wspólnym projekcie (Fingerm-the fi sh) razem z Urlike, którą zobaczyłam po raz pierwszy piętnaście minut przed naszym wystąpieniem przed sporą grupą lu-dzi w Niemczech. Kto by pomyślał, że Michael (A Snapshot of Europe) zatrzyma się u mnie na kawę tego lata podczas swoich podróży z rodziną po Finlandii; czy o wspa-niałych rozmowach na Skypie z Ole-Flemmingiem (A Snapshot of Europe oraz Let’s talk and learn English)... eTwinning wprowadził do mojego życia wiele wspaniałych osób!

Wszyscy nauczyciele powinni zaangażować się w eTwinning!

Zarejestrowanie się w eTwinningu umożliwiło mi i moim uczniom przeżycie wspa-niałej przygody. Chciałabym tutaj wypowiedzieć się na temat wpływu, jaki zaangażo-wanie w eTwinning pozostawiło na nas wszystkich. Wpływ eTwinningu na mnie był ogromny; eTwinning pomógł mi zastosować nowe i innowacyjne metody nauczania,

Fani Smixioti Szkoła 5th Gymnasio Trikalon

Miasto Trikala

Kraj Grecja

98

Justyna wzięła udział w wielu projektach. Opowiada o uwstecznianiu się jako nauczyciel i o przekazaniu swoim uczniom odpowiedzialności za projekt. Mówi także o konieczności wsparcia ze strony dyrekcji szkoły, które gwarantuje pomyślną kontynuację pracy.

Uczniowie oraz nauczyciele z naszej szkoły zaangażowani w projekty eTwinning doświadczyli wielu pozytywnych wrażeń podczas współpracy ze swoimi partnerami z zagranicy w ramach sześciu projektów eTwinning. Każde zadanie było dla nich wy-zwaniem i motywowało do działania. Ja jako nauczyciel musiałam nauczyć się być dla uczniów bardziej doradcą i kimś, kto wspiera, a nie instruktorem. Uczyniłam ich odpowiedzialnymi za realizację projektu i za ustalenie wyników końcowych współpra-cy. W ramach naszych projektów uczniowie musieli przez kilka miesięcy wymyślać, przeprowadzać i brać odpowiedzialność za te projekty, dzięki czemu mogli rozwinąć swoje umiejętności długofalowego planowania. Wszystkie projekty były w znacznej mierze prowadzone przez uczniów i zakładały pracę w zespołach.

Odkryłam, że podejście to zaowocowało wspaniałym wysiłkiem ze strony uczniów, więc coraz częściej korzystam z takiej formy pracy w swojej codziennej praktyce

Justyna Kukułka Szkoła Zespół Szkół Gimnazjum i SP nr 13

Miasto Zawiercie

Kraj Polska

które bardzo spodobały się uczniom i dzięki którym nauka stała się prawdziwą przy-jemnością.

Razem z uczniami nawiązaliśmy przyjaźnie w całej Europie; mieliśmy też okazję spo-tkać się z naszymi przyjaciółmi w ramach partnerstwa Comenius. Zapoznaliśmy się z ICT, a dzięki komunikacji z innymi Europejczykami staliśmy się bardziej otwarci na innych ludzi i bardziej tolerancyjni. Podszkoliliśmy także nasz angielski i uczyliśmy się przez zabawę, bo eTwinning sprawia, że proces uczenia się to prawdziwa radość.

Myślę, że eTwinning to wyjątkowe narzędzie dla całej społeczności edukacyjnej i wszyscy nauczyciele w Europie oraz ich uczniowie powinni z niego skorzystać. Je-stem pewna, że kiedy go użyją, będą z niego już zawsze korzystać! Jest znakomite.


eTwinning dziś


nauczycielskiej. Moi uczniowie byli pełni entuzjazmu i nowych pomysłów. Podobały im się rozmowy z partnerami na czacie, a angielskiego używali z wielką satysfakcją. Projekty w dużym stopniu wpłynęły na podniesienie czterech kompetencji języko-wych (czytania, pisania, słuchania i mówienia) dzięki metodom, których zastosowanie nie było wcześniej możliwe. Dzięki projektom uczniowie mieli coraz większą motywa-cję do nauki i do wykorzystywania swoich umiejętności z języka obcego. Realizacja zadań w ramach projektu naprawdę podniosła u uczniów poczucie własnej wartości. Organizowali burze mózgów na najbardziej innowacyjne sposoby przeprowadzania zadań; działali w grupach, omawiając efekty pracy w zespołach i wyciągali wnioski, o których pamiętali później podczas planowania dalszej pracy. Na spotkaniach dla uczniów i nauczycieli projekty oceniane są na bieżąco. Dwa razy do roku przeprowa-dzane są badania ewaluacyjne, by w ten sposób ocenić postępy w projektach.

Jednym z głównych czynników od-powiedzialnych za nasz sukces jest wsparcie dla naszych projek-tów i wykonywanych w ich ramach działań ze strony naszego dyrektora szkoły. Dzięki temu wzrosło zainte-resowanie innych nauczycieli pro-jektami międzynarodowymi. Osią-gnęliśmy to, promując szkołę wśród lokalnej społeczności i w Europie, promując w Internecie strony www projektów, organizując wystawy produktów końcowych i nagród, które poszczególne projekty zdobyły.

Dzięki możliwości dzielenia się doświadczeniami z nauczycielami z innych krajów, mogłam też usprawnić własne metody i techniki nauczania. I na koniec, co chyba najważniejsze, mogłam zaprzyjaźnić się z partnerami z Wielkiej Brytanii, Teneryfy, Niemiec i Portugalii, a dwóch z nich odwiedzić osobiście. Nasze relacje oparte są na wzajemnym zaufaniu i wsparciu. Jestem przekonana, że ta współpraca przetrwa lata.

Czasami życie nie toczy się gładko. Maria Jesus mogła się o tym przekonać, ale odkryła również, że koledzy z eTwinning zawsze byli gotowi pomóc, wesprzeć i zachęcić do dalszego działania.

100

eTwinning przywodzi mi na myśl jednocześnie dobre i złe wspomnienia. Był rok 2006 i uczestniczyłam w szkoleniu w Centrum Nauczycielskim, do którego należę w swoim mieście. Przeglądałam jakieś gazety i natknęłam się na ciekawie wyglądające ulotki. Było tak wiele ulotek na biurku, dlaczego więc akurat te przykuły moją uwagę? Kto to wie? Wtedy tak bardzo bałam się korzystać z komputera; czułam się komputero-wą niezdarą, jednak nie powstrzymało mnie to przed przeszukaniem Internetu, żeby znaleźć więcej informacji.

Zawsze marzyłam o tym, by być w kontakcie z innymi nauczycielami z Europy, by móc dzielić się doświadczeniami i razem z moimi uczniami wspólnie pracować nad projektami. Było to bardzo trudne, ale moje pierwsze kroki w eTwinningu zachęciły mnie i podniosły moją pewność siebie i poczucie własnej wartości.

Niestety poważnie zachorowałam i nie mogłam dalej współpracować. Moi koledzy i koleżanki z eTwinningu byli tak pomocni; nie znając mnie, bardzo mi współczuli i wysyłali mi maile, by zachęcać mnie do osobistej walki. Te wspomnienia ciągle mnie wzruszają. Jestem im bardzo wdzięczna. Przez kilka lat nie miałam odwagi rozpocząć żadnego projektu w obawie, że mogłabym go nie ukończyć, ale życie toczy się dalej i zdecydowałam, że chcę w nim znowu uczestniczyć.

María Jesús Bayonas Szkoła IES Alfonso X El Sabio

Miasto Murcia

Kraj Hiszpania

W eTwinningu nie zawsze jest łatwo, trzeba sprostać tak wielu wyzwaniom – choćby natury technicznej i językowej, by wymienić tylko te dwa. W naszej ostatniej wypowiedzi Irina przygląda się wyzwaniom, z którymi miała do czynienia i wyjaśnia, jak udało się jej im sprostać.


eTwinning dziś


eTwinning nie zawsze jest usłany różami. Są przeszkody, na które w mniejszym lub większym stopniu wpadamy, ale pokonywanie ich to część przygody. Oto kilka z nich, które sama do tej pory napotkałam.

POTWÓR ICT: Podobnie jak wielu innych członków eTwinningu, kiedy zaczynałam prawie pięć lat temu, nic nie wiedziałam na temat ICT. Nie jestem osobą techniczną i (choć nie jestem typowym matematykiem, który uważnie przygląda się jajku pod-czas, gdy jego zegarek gotuje się na kuchence) wszystko co ma guziki, klawiatury, pedały, uchwyty itp. przyprawia mnie o dreszcze. Podczas pierwszego projektu po-trzebowałam dużo pomocy ze strony rodziny. Wtedy zdecydowałam, że czas na samo-dzielną pracę. Bardzo ciężko było mi się samej uczyć i pomagać też uczniom, ponie-waż nie mieliśmy w szkole żadnego nauczyciela informatyki, no i wtedy znalazłam źródło informacji: kursy informatyczne w ramach programu Comenius oraz Eventy Edukacyjne. Wszystko, czego się nauczyłam, dawało mi większą pewność siebie i bardziej zwracałam uwagę na to, jak sama nauczam i jak robią to inni. Wykorzystywałam nowe techniki i pomysły, które najlepiej odpowia-dały potrzebom i zainteresowaniom moich uczniów. I zrozumiałam, jak wiele muszę się jeszcze nauczyć. W końcu zebrałam się na odwagę i zapisałam się na studia magisterskie o kierunku ICT w edukacji. Wciąż nie jestem jeszcze ekspertem, ale już wiem, jak szukać informacji i wiem też, że jeśli nawet coś mi się nie uda za pierwszym razem, to i tak w końcu znajdę rozwiązanie.

PARTNERZY: Są ważniejsi niż pomysł. Wszyscy mieliśmy partnerów, którzy w pewnym momencie nas rozczarowali; ale takie jest życie. Najgorzej jest, kiedy twój partner znika w środku realizacji projektu. To właśnie przytrafi ło mi się w moim pierw-szym projekcie matematycznym. Była to kontynuacja kursu w ramach programu Comenius poświęconego konstruktywizmowi, a moi uczniowie mieli 11 lat. To był

Irina Vasilescu Szkoła School no. 195

Miasto Bucharest

Kraj Rumunia

102

krótki projekt i nie mieliśmy czasu na znalezienie nowego partnera, a poza tym pro-jekt opierał się na zagadnieniach i pomysłach z wcześniejszego kursu. Na szczęście wymyślone na poczekaniu zadania matematyczne były tak atrakcyjne i niezwykłe dla moich uczniów, że udało nam się dokończyć te eksperymentalne lekcje. Co więcej, w kolejnym roku uczniowie zgodzili się wziąć udział w innym projekcie, który okazał się sukcesem.

KONSERWATYWNI KOLEDZY: W wielu przypadkach nasi koledzy i koleżanki nie są chętni do współpracy, być może dlatego, że taki sposób nauczania jest dla nich zupełnie nowy, a może nie czują się zbyt pewnie. Wielu nauczycieli matematyki (nie wszyscy oczywiście!) myślą, że “poważnej” matematyki można uczyć wyłącznie za pomocą papieru i długopisu. Wykorzystanie gier, projektów, animacji, fi lmów itp. sprawia, że matematyka wydaje się uczniom mniej rygorystyczna. I powiedzmy sobie szczerze, wykorzystanie takich narzędzi w realizacji takich tematów wymaga spore-go wysiłku. Nawet pośrednie wsparcie i uznanie ze strony kolegów i koleżanek to już duża zaleta. Zawsze znajdą się ludzie chętni uczyć się nowych rzeczy i przyjmować nowe style w nauczaniu i właśnie takich osób musisz poszukać i zacząć z nimi współ-pracować.

POZNAWANIE NOWYCH LUDZI: Jestem nieśmiałą osobą i jest to dla mnie spo-ry problem, ale pokonanie tej przeszkody bardzo podniosło moje poczucie własnej wartości. Jedno zadanie generowało następne. Łączenie projektów eTwinning i pro-jektów Comenius, zdobywanie grantów na kursy w Comeniusie, udział w warsztatach doskonalenia zawodowego i konferencjach, pomoc w seminariach kontaktowych jako nowy ambasador dały mi możliwość poznania wspaniałych ludzi z całej Europy i bycia częścią tej społeczności. Jednym z najbardziej wzruszających momentów było pierwsze spotkanie z moimi partnerami po roku współpracy podczas fi nału konkursu o Nagrody eTwinning. Nigdy nie zapomnę tego ekscytującego doświadczenia, które wspólnie przeżyliśmy w Sewilli.

24 H NA DOBĘ: Nie ma co mówić o czasie. Wpasowanie projektu w i tak wypchany po brzegi plan zajęć to niemal „Mission impossible”. Czasami uciekałam się do róż-nych trików, ale wiele razy po prostu pracowaliśmy z uczniami w czasie wolnym.

Jak już wspomniałam, poczucie nagrody płynie z pokonywania przeszkód. Co z kolei prowadzi mnie do kolejnej kwestii, eTwinning może uzależniać...

Podsumowując, eTwinning to otwarte i wszechstronne narzędzie, które umożliwia wprowadzanie zmian, pozwala łączyć wszystkie szkolne przedmioty (projekty interdyscyplinarne): matematykę, fi zykę, chemię, biologię, historię, języki obce, kulturę, technologię... i to właśnie sprawia, że świetnie się w nim pracuje.

103Spis współautorów

eTwinning dziś


Laurence Altibelli Lycée Jules Verne, Limours-en-Hurepoix (Francja)

Julie Ashby 10. Aabenraa, Aabenraa (Dania)

Sari Auramo Ohkolan koulu, Mäntsälä (Finlandia)

Margarida Barbieri Figueiredo Agrupamento Vertical de Escolas de Pinheiro, Penafi el (Portugalia)

Maria Jesus Bayonas Fuentes IES Alfonso X El Sabio, Murcia (Hiszpania)

Alessandra Cannelli IC Largo Castelseprio Scuola media, Rzym (Włochy)

Patrick Carroll Shaw Wood Primary School, Doncaster (Wielka Brytania)

Catherine Johannes Lycée Hilaire de Chardonnet, Chalon Sur Saône (Francja)

Valentina Cuadrado Marcos IES Alonso de Madrigal, Ávila (Hiszpania)

Manuel Díaz Escalera Colegio Sagrado Corazón (Esclavas), Sewilla (Hiszpania)

Tautvydė Daujotytė Mukile École Européenne Woluwe II, Bruksela (Belgia)

Inge de Cleyne Sint-Janshof, Mechelen (Belgia)

Nuriade Salvador IES Eduard Fontserè, L’Hospitalet de Llobregat (Hiszpania)

Silvije Devald Osnovna skola Vladimira Nazora, Daruvar (Chorwacja)

Maria Doria Liceo Classico “G. Galilei”, Monopoli (BA) (Włochy)

Paulien du Fosse CSG Willem van Oranje, Oud-Beijerland (Holandia)

Vincent Dupont Institut Notre Dame des Hayeffes, Mont-Saint-Guibert (Belgia)

Mary Fournari Przedszkole nr 1 w Heraklio Attikis (Grecja)

Maria Georgiadou Gimnazjum nr 6, Rodos (Grecja)

Mudrīte Grinberga Annas Brigaderes pamatskola, Kroņauce (Łotwa)

Siv Grete Moster skule, Mosterhamn (Norwegia)

Helgi Hólm I Stóru-Vogaskóli, Vogar (Islandia)

Spis współautorów

104

Aimi Jõesal Põlva Keskkool (Estonia)

Catherine Joannes Lycée Hilaire de Chardonnet, Chalon sur Saône, (Francja)

Ingrid Keller-Russell Georg-Wimmer-Schule, Lahr (Niemcy)

Conor Kelly Moyle Park College, Dublin (Irlandia)

Christine Kladnik Schule Rogatsboden, Special School, Purgstall (Austria)

Angelos Konstantinidis Sportowa szkoła średnia, Drama (Grecja)

Anna Krzyżanowska Przedszkole nr 48 z Oddziałami Integracyjnymi, Zabrze (Polska)

Justyna Kukułka Zespół Szkół Gimnazjum i Szkoła Podstawowa nr 13, Zawiercie (Polska)

Asta Liukaitiene Kalvarijos Gimnazija, Kalvaria (Litwa)

Marilina Lonigro Scuola Media “Giovanni Pascoli”, Margherita di Savoia (Włochy)

Eva Luptáková Stredná odborná škola, Nové Mesto nad Váhom (Słowacja)

Laura Maffei Arnolfo di Cambio, Colle di Val d’Elsa (Włochy)

Corina Mandi Avram Iancu School, Satu Mare, (Rumunia)

Adriana Maris Colegiul National Coriolan Brediceanu, Lugoj (Rumunia)

Maria Antoinette Magro St Gorg Preca Primary School C, Hamrun (Malta)

Lorena Mihelač Šolski center Novo mesto, Srednja šola Metlika, Metlika (Słowenia)

Ayça Oğuz Hasan Kağnıcı İlköğretim Okulu, Bağcılar/İstanbul (Turcja)

Irene Pateraki Przedszkole nr 1 w Palaio Psychiko, Ateny (Grecja)

Ágnes Péter Kőrösi Csoma Sándor Általános Iskola, Dunakeszi (Węgry)

Marta Pey Institut Jaume Callis, Vic (Hiszpania)

Elena Pezzi Istituto Magistrale “L. Bassi”, Bolonia (Włochy)

Michael Purves Yester Primary School, East Lothian Scotland, (Szkocja)

105Spis współautorów

eTwinning dziś


Alessandra Rebecchi Istituto Tecnico “Aldini Valeriani”, Bolonia (Włochy)

Helena Serdoura Agrupamento de Escolas de Eiriz, Ancede / Escola Básica 2,3 de Ancede, Eiriz – Ancede (Portugalia)

Pasi Siltakorpi Pääskytie school, Porvoo (Finlandia)

Fani Smixioti 5th Gymnasio Trikalon, Trikala (Grecja)

Joanna Stefańska Gimnazjum nr 18 im. Armii Krajowej, Wrocław (Polska)

Adam Stępiński Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika, Tarnobrzeg (Polska)

Anna Szczepaniak Szkoła Podstawowa nr 9 im. M. Kopernika, Dzierżoniów (Polska)

Michelle Thick King Edward VI College, Nuneaton (Wielka Brytania)

Tautvydė Daujotytė-Mukile École Européenne Bruxelles II, Woluwe (Belgia)

Carlos Trincão Escola Básica 1 dos Templários / Agrupamento de Escolas Santa Iria, Tomar (Portugalia)

Theodor Tsampatzidis Szkoła Muzyczna w Tesalonikach (Grecja)

Sandra Underwood LSA Technology and Performing Arts College, Lytham St Annes (Wielka Brytania)

Irina Vasilescu School no. 195, Bukareszt (Rumunia)

eTwinning dziś


eTwinning dziś

Documents

Transcript of eTwinning dziś