Tango to tradycyjny gatunek muzyczno-taneczny z Argentyny i Urugwaju, urodzony z kulturowej fuzji europejskich emigrantów, potomków afrykańskich niewolników i tubylców regionu rzeki La Plata.

Tango wywodzi się z tradycji tańców hiszpańskich - habanery i flamenco , zmieszanej z candombe, którą na grunt Ameryki Południowej zaszczepili afrykańscy niewolnicy. Tango argentyńskie w obecnej formie pojawiło się w Argentynie w końcu XIX wieku.Początkowo było uważane za taniec podrzędny - uliczny i wyuzdany. W tym wczesnym okresie był tańczony przez dwóch mężczyzn, a następnie tańczono je w ubogich lokalach, a zwłaszcza w domach publicznych. Szczególnie popularne było w Argentynie w okresie rządów Juana Domingo Perona, który faworyzował ten taniec jako narodowy. Z Ameryki Południowej ta odmiana tanga dotarła do Stanów Zjednoczonych, potem do Europy, a najbardziej zadomowiła się w Paryżu. W 1910 roku tango odniosło sukces w Paryżu .Paryżanie zakochali się w tangu, które było dla nich tańcem egzotycznym i zmysłowym i zostało przyjęte przez arystokrację.W okresie międzywojennym protestowano przeciwko erotycznemu zabarwieniu tanga. W prasie pisano, że to taniec nieprzyzwoity, negatywnie wypowiadał się o nim papież, a cesarz niemiecki zabraniał go tańczyć na swoich salonach. Nie dało się już jednak powstrzymać tłumów, które zakochały się w tangu. W 2009 roku tango zostało na wniosek prezydentów Argentyny i Urugwaju, wpisane na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Centralne elementy tanga to popęd płciowy sublimujący do zmysłowości, smutku oraz melancholii, pochodzących z permanentnego stanu niezadowolenia. Pierwotnie te uczucia związane są z losem milionów imigrantów głównie mężczyzn, samotnych w obcym kraju, którzy uciekają do domów płatnego seksu .Nostalgia do wspólnoty, miłości i pragnienie kobiet to są dowody samotności. Tango doprowadziło do znacznej introspekcji wewnętrznej dotyczącej miłości, płci, frustracji i wreszcie poczucia życia i śmierci zwykłego człowieka.

Źródło: La Enciclopedia Libre/Tango

La pasión y tango

Bandoneón

Astor Piazzolla Pantaleón (11.03.1921 – 04.07.1992) był najsłynniejszym argentyńskim kompozytorem tanga i muzykiem grającym na bandoneón. Wirtuoz bandoneónist, regularnie wykonywał swoje własne kompozycje z różnymi zespołami.

Bandoneón - to rodzaj małego akordeonu szczególnie popularnego w Argentynie i Urugwaju. W 1850 roku niemiecki dystrybutor instrumentów Heinrich Band zaczął sprzedawać zmodyfikowane przez siebie koncertyny niemieckie o mniejszych niż oryginalne rozmiarach, z wielką plakietką "Bandonion. Głównym zamierzeniem Banda było stworzenie przenośnego instrumentu, który mógłby zastąpić rolę organów kościelnych tam, gdzie tych organów nie było. Bandonion dopłynął do Buenos Aires około roku 1870 w walizkach niemieckich emigrantów, zaś od około 1890r. jego nazwę zlatynizowano na bandoneón.

La Boca to dzielnica Buenos Aires. La Boca jest popularnym miejscem dla turystów odwiedzających Argentynę, z kolorowymi domami i deptakiem Caminito, gdzie artyści prezentują tango i sprzedawane są pamiątki związane z tangiem . W La Boca znajdował się główny port Buenos Aires, ale ze względu na płytkie wody nie mogły do niego zawijać ciężkie, dalekomorskie statki. W późniejszym czasie port został przeniesiony na północ. W XIX wieku dzielnicę tę zaczęli zasiedlać emigranci włoscy, głównie genueńczycy, którzy nadali jej obecny wygląd. Emigranci stworzyli zabudowę typu Conventillos. Domy były malowane farbami pozostałymi z malowania statków, każdy w innym kolorze. Z powodu powodzi domy były często budowane z blachy falistej i mocowane na palach. Kamienice Conventillos wyróżniały się dużą ilością małych pokoi zamieszkanych przez pojedyncze rodziny, oraz kuchni i łazienki wspólnej dla wszystkich lokatorów. Charakterystyczne był także nieregularny dziedziniec ,oraz balkony z których wchodziło się do mieszkań. Był to obszar malowniczej rozmaitości, na którym mieszały się różne kultury i osobistości : strażacy, prostytutki, stręczyciele, pijacy, ekwilibryści i karły – uwiecznieni w rzeźbach na uliczce La Boca.W La Boca mieszka wielu mieszkańców mieszanego pochodzenia europejskiego. Głównie Włosi, Hiszpanie, Niemcy, Francuzi, Baskowie i Arabowie.

Caminito - niewielka uliczka znajdująca się w La Boca .Swój wygląd przypominający uliczki miast europejskich z ubiegłych stuleci zawdzięcza pierwszym mieszkańcom pochodzącym głównie z Genui we Włoszech. Aktualnie stanowi skansen-muzeum i dużą atrakcję turystyczną.

Profesjonalne pokazy tanga argentyńskiego w dzielnicy turystycznej La Boca

W stolicy Argentyny - Buenos Aires od 10 lat w sierpniu odbywa się festiwal tanga, połączony z konkursem o mistrzostwo świata w tańczeniu tanga.W mistrzostwach biorą udział setki najlepszych, profesjonalnych tancerzy i tancerek.Podczas trwającego dwa tygodnie festiwalu odbywają się darmowe zbiorowe lekcje tanga. Imprezy odbywają się nie tylko w niezliczonych w Buenos Aires salach do tańca, ale także na ulicach i placach. Mistrzostwa Świata odbywają się w dwóch kategoriach: tango salon i tango sceniczne (które zawiera elementy akrobacji). Większość tancerzy to Argentyńczycy, ale oprócz nich do Buenos Aires przybywają pary z Wenezueli, Grecji, Kolumbii, Włoch, Rosji, Stanów Zjednoczonych, Urugwaju i Japonii. Wielkie wydarzenie w świecie tanga w Buenos Aires dla Argentyńczyków oznacza rozszerzenie granic zjawiska kulturowego jakim jest tango, jako całości – taniec, muzyka, piosenka i poezja.

Luksusowy sklep z ubiorami do tanga w Buenos Aires

Callejeros – uliczni tancerze tanga argentyńskiego

¿Callejeros?

Tango tańczyli mężczyźni od samego początku, ponieważ zostało uznane za zbyt niemoralne dla kobiet. Poza tym większość emigrantów przybyła do Argentyny bez rodzin, dlatego pierwszy taniec Tango był tańczony przez dwóch mężczyzn i był to taniec bardzo dziki. Później mężczyźni zaczęli tańczyć z prostytutkami i forma tańca zmieniła się w erę tańca kobiety z mężczyzną.

W kulturze tanga argentyńskiego głęboko zakorzeniony jest obyczaj komunikowania się za pomocą wzroku i innych sygnałów niewerbalnych zwany „cabeceo”. Argentyńczycy – jak zresztą wszyscy chyba „Latynosi” – przywiązują dużą wagę do zachowania godności osobistej, wyrażania szacunku, wyrażania uprzejmości oraz są wrażliwi na punkcie osobistego „honoru” (służy temu dość rozbudowany system zasad zachowań i „tabu”). Zwyczaj „cabeceo” chroni obie strony (osoby proszące i osoby proszone) między innymi przed narażaniem godności przez odmawianie tańca wprost i poprzez otrzymywanie odmowy wprost. Pozwala też – z zachowaniem większej delikatności - realizować własne potrzeby i czerpanie przyjemności z tańca…

CABECEO

Pokazy tanga argentyńskiego w Teatro Argentino w Buenos Aires

A tak tańczą mistrzowie: The Buenos Aires Tango Dance World Cup

Tango łączy dramat, pasję, seksualność, agresję, i zawsze jest całkowicie smutne. W tańcu mężczyzna, jest "twardy",a kobieta jest zawsze uległa.

Klasyczne tango argentyńskie jest tańcem charakteryzującym się improwizacją i bliskością partnerów. Liryka tang, pisana często w lunfardo, wyraża zazwyczaj smutek lub zawód miłosny. Jeden z najwybitniejszych poetów tanga Enrique Santos Discépolo nazwał tango smutną myślą, którą się tańczy.

Klasyczne tango charakteryzuje się bliskością partnerów i improwizacją figur. Emocje, które zazwyczaj wyraża tango to smutek i zawód miłosny, ale także wyzwolenie wspólnych emocji i forma rozmowy. Tango to ogromna namiętność.

Tango Tango DiaboloDiabolo

www.rotfl.com.pl

Opr. na podstawie WEB