Barania Góra

Przebieg trasy: Czarna Wisełka (parking) - schronisko Przysłop - Barania Góra - Wisła Czarne (przystanek autobusowy)

Długość trasy: 16 kmSzacowany czas przejścia (bez odpoczynku): 4h 50min

Charakterystyka trasy:Trasa pokrywa się ze ścieżką dydaktyczną Nadleśnictwa Wisła. Podczas spaceru tablice informacyjne zwrócą uwagę na istotne elementy przyrody oraz krajobrazu. Pierwsza część trasy jestłatwa, wiedzie wyasfaltowaną drogą. Później przechodzi w szeroką ścieżkę, która pnie się coraz wyżej aż do schroniska Przysłop. Stamtąd wędrówka cały czas wiedzie pod górę aż na szczyt

Baraniej Góry, choć po drodze mamy możliwość odpoczynku na nieco bardziej płaskich fragmentach. Z Baraniej Góry schodzimy szlakiem niebieskim, wąską, stromąścieżką aż do efektownego wodospadu zwanego Kaskadami Rodła. Końcowy etap trasy to spacer szeroką drogą wijącą się w dolinie Białej Wisełki.

Etap I: Czarna Wisełka - schronisko Przysłop

Wyruszamy z niewielkiego parkingu (nieopodal znajduje się też przystanek PKS)

czarnym szlakiem wiodącym przez rezerwat przyrody "Wisła".

Po drodze mijamy kolejne przystanki ścieżki dydaktyczno-przyrodniczej. z których dowiemy się o otaczającej szlak przyrodzie, a w szczególności o towarzyszącym nam aż do schroniska lesie. Jedna ze stacji poświęcona jest daglezji (jedlicy) - iglastemu gatunkowi drzewa, który sprowadzonodo Polski w XIX w. Warto poszukać pod drzewami szyszek, które mają charakterystyczne trójzębnełuski.

Czarny szlak rozwidla się kierując nas na nieco bardziejstromą ścieżkę, która doprowadzi nas aż do schroniska.Po drodze mijamy Izbę Leśną, która mieści się wnajstarszym budynku Wisły - z 1863 roku. Wstęp do Izbyjest bezpłatny, w środku możemy dowiedzieć się więcej ozwierzętach i roślinach, które można spotkać podczaswędrówek po Beskidach. Dowiemy się też więcej oochronie głuszca - rzadkiego i pięknego ptaka leśnego. Z Izby do schroniska już niedługa droga. Idąc czerwonymszlakiem zza drzew wyłoni się piętrowy, murowanybudynek. Warto wiedzieć, że nim go zbudowano, naPrzysłopie stał drewaniany budynek, zbudowany jeszczeza czasów Habsburgów, w XIX wieku. Służył jako bazawypadowa do polowań. Jednak wraz z rozwojemturystyki górskiej, schronisko odwiedzane było przezcoraz liczniejsze rzesze wędrowców. Dziś można

zatrzymać się tu na krótki odpoczynek, nocleg, posiłek oraz oczywiście zaczerpnąć informacji turystycznej. Warto również zwiedzić niewielkie, ale ciekawe Muzeum Kultury Turystyki Górskiej PTTK.

Etap II: schronisko Przysłop - Barania Góra

Za schroniskiem droga wiedzie przez polanę, na końcu której rozpoczyna się największy w Beskidzie Śląskim rezerwat przyrody "Barania Góra". Utworzony został, aby chronić górski las mieszany, który przechodzi w bór wysokogórski. Są to tereny źródliskowe Białej i Czarnej Wisełki, czyliinnymi słowy - źródła Wisły - największej polskiej rzeki.

W trakcie wędrówki mijamy wiatrołomy i wykroty -czyli drzewa wywrócone wskutek działania wiatru. Wiele świerków jest też chorych wskutek osłabienia i gradacji kornika drukarza.

Błotniste fragmenty ścieżki pokrywajądrewniane kładki. Droga wije się skrajemlasu aż w końcu widocznie prowadzi podgórę zwieńczoną wieżą widokową.Wierzchołek Baraniej Góry to płaskowyż, naktórym trudno byłoby zlokalizować punktkulminacyjny, dlatego też wybudowanowieżę. Warto wejść na górę, aby podziwiaćefektowne panoramy górskie. Na północy złatwością dostrzeżemy Skrzyczne (z masztemprzekaźnikowym na szczycie), a nawschodzie Królową Beskidów - Babią Górę.Przy dobrej widoczności może uda sięrównież zobaczyć pasmo Tatr. Na Baraniej Górze znajduje się węzeł szlaków - możemy stąd wyruszyć w kierunku Zwardonia, Istebnej czy Węgierskiej Górki.

Etap III: Barania Góra - WisłaZ Baraniej Góry, w kierunku Wisły schodzimy szlakiem niebieskim. Przedzejściem warto jednak przyjrzeć się, czy nie wywieszono istotnych komunikatów dotyczących stanu szlaku. Wiosną, po ulewnych deszczach, ścieżki mogą być trudne doprzejścia, dlatego warto dla bezpieczeństwa rozważyć wówczas powrót tą samą trasą, którą wchodziliśmy na Baranią.

Na początku szlak prowadzi wąską ścieżką wijącą się po zalesionym

zboczu. Po drodze mijamy niszę osuwiskową, z której początek bierze potok Wątrobny - źródło Białej Wisełki. Ścieżka momentami jest stroma, po drodze znajduje się kilka punktów widokowych,z których możemy podziwiać Beskidy.

Las iglasty przechodzi w buczynę, czyli las bukowy. W dole szlaku docieramy do efektownego wodospadu - Kaskady Rodła. Aż do końca wędrówki towarzyszy nam szum wartkiego potoku. Trasa wiedzie asfaltową drogą, łagodnie w dół. Po lewej stronie mijamy imponujących rozmiarów wychodnie skalne zbudowane z piaskowca - uznane za pomnik przyrody nieożywionej. Jest to również ostatni przystanek ścieżki dydaktycznej.

Wędrówkę kończymy na przystanku autobusowym Wisła-Czarne, koło restauracji.