Egzorcyzm Pentekostalny Fragment

5/10/2018 Egzorcyzm Pentekostalny Fragment - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/egzorcyzm-pentekostalny-fragment 1/16

I I

Tragiczny final egzorcyzmow w zakonie.Mloda zakonnica, z ktorej wypedzano diabla w prawoslawnym

klasztorze we wschodniej Rumunii, nie przezyta egzorcyzmow

- poinformowala w czwartek agencja Mediafax.

W klasztorze sw. Trojcy w miejscowosci Tanacu .opetanq"

przywiqzano do drewnianego krzyza

i zakneblowano recznikiem. Po trzech dniach na krzyzu,

bez jedzenia ipicia; 23-letnia zakonnica zmarla. .Byla opetana

przez zle duchy. Modlilysmy sie za niq. Zduchowego punktu

widzenia postqpiiysmy prawidiowo" - uwaza jedna z zakonnic,

uczestniczqcych w egzorcyzmach. Sprawe smierci zakonnicy badajq

zwierzchnictwo rumunskiego Kosciola prawoslawnego i policja.

Doniesienie prasowe z dnia 17czerwca 2005 r.

I I

I I

I I



I I I I

I I I I



I I

SPIS TREseI

VVST~P 9

ROZDZIAL 1.

RUCH ZIELONOSW~TKOWY - HISTORIA I ZASADYWIARY 21

1.1 GENEZA RUCHU ZIELONOSWL\TKOWEGO NA SWIECIE 21

1.2 RUCH ZIELONOSWL\TKOWY NA ZIEMIACH POLSKICH 46

1.3 WSPOLNOTY ODNOWY W DUCHU SWI~TYM 50

1.4 RUCH ZIELONOSWL\TKOWY - SKALA ZJAWISKA 56

ROZDZIAL2.

BIBLI]NE PODSTAWY DEMONOLOGII I ]E] OBECNOSC

W RUCHU CHARYZMATYCZNYM 61

2.1 DEMONOLOGIA W BIBLII 61

2.2 DEMONOLOGIA W RUCHU ZIELONOSWL\TKOWYM 64

2.3 KROTKA HISTORIA EGZORCYZMOWANIA 95

ROZDZIAL3."VVALKADUCHOWA" - SLUZBYMODLITWYWSTAWIENNICZE] lO S

3.1 KONCEPCJA STRATEGICZNEJ WALK! DUCHOWEJ 105

3.2 RUCH "POLSKA DLA ]EZUSA', HISTORIA I ZAWZENIA 113

3.3 "MApy WPLYWOW DUCHOWYCH" 116

3.4 "ODZWIERNI" - CZYLI TRlYMAJJ\CY KLUCZE 126

3.5 PROROCZE AKCJE MODLITEWNE 135

ROZDZIAL4.

ROZWO] I PROBLEMY SLUZBYUWOLNIENIA W POLSCE 141

4.1 HISTORYCZNE noWYDARZEN 141

4.2 KONWERSJE RELIGIJNE WYWOLANE ROZPRZESTRZENIANIEM

SI~ KONCEPCJI WALKI DUCHOWEJ 147

7

I I

I I

I I



I I

I I

EGZORCYZM PENTEKOSTALNY

4.3 OONOWA A UWOLNIENIE 00 ZLYCH DUCHOW

- PRAKTYKAWYZWALANIA

4.4 OONOWA A UWOLNIENIE 00 ZLYCH DUCHOW - REAKCJA

HIERARCHII KATOLICKIEJ

4.5 PRAKTYKAWYZWALANIA - W PERSPEKTYWIE PSYCHOLOGII

RELIGII

ZAKONCZENIE

ANEKSY

FOTOGRAFIE I RYCINY

BIBLIOGRAFIA

8

I I

1 5 6

1 6 7

1 7 1

175

179

213

227

I I



I I

WSTI;P

Literatura na temat obecnosci i rozwoju "Sluzby Uwolnie-

nia" w lonie wsp6lnot nurtu zielonoswiatkowego jest bardzo

skromna. Istnieje duza liczba tzw. literatury budujacej, wydawa-

nej przez poszczeg6lne koscioly i zwiazki wyznaniowe, lecz nosi

ona pietno doktrynalne i wymaga czesto obiektywnej weryfikacji.

Ta obserwacja sklania do pr6by ujecia monograficznego aktywno-sci ludzi zajmujacych sie tzw. walka duchowa. "Sluzba Uwolnie-

nia" jest jednym z obowiazujacych charyzmatycznych termin6w

opisujacych cale diakonie lub pojedynczych ludzi zajmujacych sie

szeroko rozumianym przeciwdzialaniern wplyworn demonicznym.

Od 1990 r. prowadze systematyczne obserwacje rozwoju takich

doktryn i praktyk na gruncie polskim. Uczestniczylem tez osobi-

scie w wiekszosci opisywanych w pracy konferencji dotyczacych

tematu zawartego w opracowaniu. Z powodu nieustannego wza-

jemnego przenikania sie klasycznego nurtu pentekostalnego z nur-

tern charyzmatycznym coraz trudniej jest przeprowadzic czytelne

rozgraniczenia w polskim ruchu zielonoswiatkowym.

Byulatwic identyfikacie poszczeg6lnych kosciolow oraz wprowa-

dzic chronologiczny porzadek w opowiesc 0 fenomenie XX-wiecz-

nego pentekostalizmu, musimy podzielic go na trzy etapy, zwane

w dalszej czesci pracy falami. Pierwsza z nich siega swymi korze-

niami do roku 1900 i zalozonej przez Charles'a Parhama w Topeka

szkoly biblijnej "Bethel': Bezposrednia kontynuacja idei zrodzonej

w Topeka bylo kalifornijskie poruszenie religijne (1906), majace

swoje centrum w zborze znajdujacym sie przy Azusa Street w Los

9

I I

I I

I I



I I I I


Angeles. Przebudzenie to dalo poczatek tzw. klasycznym deno-

minacjom zielonoswiatkowym, w ktorych za element dominujacy

uwazano dar glosolalii. Przez wielu wczesnych zielonoswiatkow-

cow dar ten byl uwazany za narzedzie gloszenia przeslania Ewan-

gelii w nieznanych im uprzednio jezykach. Zlamanie bariery jezy-

kowej otwieralo wedlug nich droge do ewangelizacji najbardziej

egzotycznych lud ow na ziemi.

Druga fala, nazwana "deszczem jesiennym" przez skojarzenie

z tekstem zapisanym w Ksiedze Ioela 2,23, rozpoczela sie w latach

40. XX wieku. Ladunek ideowy niesiony przez .druga fale" wzrnoc-

niony zostal w latach 60. ubieglego stulecia przez Ruch Chary-

zmatyczny, zrodzony w wyniku przenikania duchowosci zielono-swiatkowej do tradycyjnych kosciolow. Iako moment inicjujacy

powstanie Ruchu Charyzmatycznego przyjmuje sie rok 1959, kiedy

to episkopalny ksiadz Dennis Bennet doswiadczyl przezyc zielono-

swiatkowych'. Prezentowana przez koscioly historyczne postawa

akceptujaca idee zwiazane z duchowoscia zielonoswiatkowa stala

sie przyczynkiem do powstania grup Odnowy w Duchu sw , w Ko-

sciele katolickim. W tym okresie kladziono dalej nacisk na chrzest

w Duchu Swietym i modlitwe jezykami, oczekiwano jednak mani-

festacji wszystkich darow duchowych, odzegnujac sie od faworyzo-

wania glosolalii. W niniejszej pracy jako charyzmatyczne bedzierny

rowniez okreslac koscioly, powstale w wyniku nieporozurnieri oraz

opuszczania tradycyjnych struktur koscielnych przez zwolenni-

kow duchowosci charyzmatycznej. Czesc z charyzrnatykow uwaza

wrecz, ze nasladowcy Chrystusa nie powinni bye w ogole czlonka-

mi zadnej denominacji, poniewaz wszystkie sa dzielern ludzkim,

a roznice miedzy nimi opieraja sie jedynie na interpretacji Biblii.

Wedlug zwolennikow takich pogladow panuje przekonanie, ze

1 P.Duncan, B. Doak, Protestantism, Encyclopedia of Pentecostal and Charismatic Christianity, NewYork

2006.

10

I I I I



I I

WST~P

chrzescijanstwo powinno miec charakter "ponaddenominacyjny';

a chrzescijariskie wspolnoty religijne na danym terenie powinny

stanowic jeden tzw. Kosciol Iokalny, Kosciol taki powinien bye we-

dlug nich skupiony na ewangelizacji, koncentrujac sie na tym, co

iqczy chrzescijan, miast zajmowac sie tym, co moze ich podzielic.

Bliskie takiej wizji dzialania kosciolow sa "ponaddenominacyj-

ne" organizacje misyjne takie jak Mlodziez z Misja, Mlodziez dla

Chrystusa czy Ruch Nowego Zycia. Bywa, ze osoby zaangazowane

w ich dzialanie porzucaja uczestnictwo w nabozenstwach swoich

macierzystych kosciolow na rzecz uczestnictwa w spotkaniach or-

ganizowanych przez powyzsze organizacje, tworzac w ten sposob

w praktyce nowe wspolnoty "ponaddenominacyjne':W latach 80. ubieglego wieku rozpoczyna sie trzecia fala pen-

tekostalizmu. Uczestniczacy w niej zielonoswiatkowcy przyklada-

jq szczegolna wage do przejawow mocy Bozej, ktora objawiac sie

rna w postaci fizycznych uzdrowien, jak tez somatycznych mani-

festacji w postaci smiechu, drgawek ciala, spontanicznego tarica

czy tzw. padania pod moca Boza. Te niezwykle doswiadczenia

zdominowaly oczekiwania modlitewne czlonkow wielu kosciolow

pentekostalnych, jak rowniez charyzmatycznych, w tym takze ka-

tolickiej Odnowy w Duchu Swietym. W latach 90. XX w. obser-

wowac bylo mozna caly szereg ruchow religijnych, nawiazujacych

w sposob bezposredni do przebudzenia w Toronto, w ktorych

upatrywano dzialania mocy Bozej przejawiajacej sie poprzez roz-

nego rodzaju somatyczne manifestacje. Poruszenia religijne zwia-

zane z duchowoscia trzeciej fali mialy miejsce w Pensacola na

Florydzie, Sunderland w Anglii, Pasadenie w Kalifornii, Portland

w Oregonie, w poludniowoafrykariskiej Pretorii czy australijskim

Sydney.

W polskim ruchu zielonoswiatkowym obserwowac mozerny ko-

scioly reprezentujace kazda z wyzej opisanych fal pentekostalnych.

11

I I

I I

I I



I I I I


Ich credo jest bardzo zblizone, bowiem poglady ich zalozycieli,

ktore kiedys stanowily czytelne wyznaczniki doktrynalne, ulegly

z czasem zlagodzeniu. Trudno jest mowic w Polsce 0zielonoswiat-

kowcach i charyzmatykach jako 0 dwoch oddzielnych ruchach,

majac swiadomosc, ze wiekszosc pastorow zielonoswiatkowych

oraz czlonkow ich zborow rna za soba forrnacie w katolickich gru-

pach Odnowy w Duchu Swietym. Niepelna bylaby rowniez opo-

wiesc 0 otwartym na wszystkie neopentekostalne idee ruchu zielo-

noswiatkowym, nie wszyscy bowiem klasyczni zielonoswiatkowcy

podzielaja chocby ekumeniczne spojrzenie na Kosciol, tak bliskie

charyzmatykom zrzeszonym w zborach roznej proweniencji. Trze-

ba jednak parnietac, iz w wielu klasycznych pentekostalnych zbo-rach w Polsce poglady charyzmatyczne spotkaly sie z cieplym przy-

jeciem i w sposob trwaly zrnienily ich duchowosc. Iednoczesnie

zbory te, przyjmujac nowe idee, nie zrnienily swojej denominacyi-

nej przynaleznosci.

Niniejsza praca zwiazana bedzie w sposob szczegolny z rozwo-

jem nurtu charyzmatycznego, ktory zbiegi sie w czasie z rozwojem

mlodziezowych ruchow kontestujacych instytucje religijne oraz

rzad i polityke zagraniczna USA. W latach 60. i 70. XX w. wzmoglo

sie zainteresowanie religiami Wschodu i roznego rodzaju ezotery-

ka, co mialo wplyw na powstanie w roznych kosciolach chrzesci-

jariskich specjalnych diakonii grupujacych ludzi zajmujacych sie

pomaganiem penitentorrr' w uzyskaniu wolnosci od presji demo-

nicznych. Z biegiem czasu, aby okreslic ludzi prowadzacych taka

praktyke, zaczeto uzywac nazwy .Shrzba Uwolnienia'".

W ujeciu religioznawczym wiara w demony byla i jest obecna

w prawie kazdym systemie religijnym na swiecie. Slowo demon po-

2 Penitent - pokutujacy opetarry lub dreczony demonicznie.

3 W srodowiskach pentekostalnych okreslenie "stuzba" uzywane jest jako synonim siowa diakonia. Taki zwy-

czaj jez.ykowy utrwalil sie w wyniku dokonywania tiumaczen kazan iksiazek z jezyka angielskiego, gdziesiowo "ministry" tiumaczono jako "stuzba':

12

I I I I



I I

WST~P

chodzi od greckiego daimon", a po raz pierwszy uzyte zostalo przez

Sokratesa, ktory okreslil nim opiekuriczego ducha czuwaiacego nad

rozwojem moralnym i intelektualnym czlowieka", W prehistorycz-

nych i plemiennych systemach religijnych nie sposob przeprowa-

dzic wyrainego podzialu na bostwa i demony, natomiast w religiach

starozytnego Bliskiego Wschodu stanowia one odrebna kategorie

bytow, W zoroastryzmie najwyzszymi bytami demonicznymi sa hi-

postazowane abstrakcje, bedace wcieleniami cnot i wad. W czasie,

kiedy Ormuzd stwarzal dobre duchy, Aryman uksztaltowal armie

demonow, Ze swojego wnetrza wylonil Mitochta, czyli falsz. Stwo-

rzyl tez Akomana, powoduiacego niezgode i poddaiacego ludziom

zle mysli . Demon Andar zniechecal ludzi do czynienia dobra, Sawarodpowiedzialny byl za anarchie, bezprawie i pijaristwo. Demon Na-

kahed przynosil ludziom zgryzoty, Zairik zasmucal, zas Tairew do-

dawac mial trucizne do sokow roslin. Tak Ormuzd jak i Aryman mie-

li po szesciu pomocnikow, a kazdernu z Amszaspandow odpowiada

arcydemon, ktorego zadaniem jest psucie tego, co tamten zdziala",

Oprocz glownych pomocnikow Arymana, zoroastryzm zna cale gro-

mady pomniejszych demonow wyrzadzaiacych ludziom mnostwo

zla. Iak mowiq pisma srednioperskie, zlych mocy jest ilosc nieprzeli-

czona: i tych, kt6re majq swoje imiona, i innych, takich, kt6rych imion

nawet nie znamy, ale wiadomo, ze sq poniewaz coraz to nowe od-

mienne kleski przynoszq ludziom i dobrym stworzeniom'. Wsrod de-

wow znajdujemy liczna reprezentacje istot 0wyrainie demonicznym

charakterze, zdaiacych sie jednak nalezec do ogniowych "jasnych

demonow" Mowa tutaj 0 peri ukazujacej sie pod postacia pieknej

kobiety, uwodzacej ludzi z drogi na zatracenie wsrod pustkowia",

4 M. Eliade,Demons, w: The Encyclopedia of Religion, volume 3,NewYork1995, s. 282-283.5 W. Bator,Demony, w: Religia. Encyklopedia PWN, red. T. Gadacz B. Milerski, t. 3,Warszawa 2001, s.189.

6 M.Sktadankowa,Bohaterowie Bogowie i Demony Dawnego Iranu: Warszawa1984,s. 44-45.

7 Tamze, s. 50.

Tamze, s. 51.

13

I I

I I

I I



I I I I


W folklorze atgariskim znajdujemy slady 0dw6ch odmiennych natu-

rach peri. Szaperrai - zwana dobra krolewska Peri, oraz Parrai, beda-

ca zlq, przynoszaca nieszczescie peri",

Zaratustriariski dualizm mial duzy wplyw na Zydow przebywa-

jacych w niewoli babiloriskiej (586-538 r. p.n.e.)"; ]udaizm zetknal

sie tam z perskimi wierzeniami dotyczacymi zycia pozagrobowego,

aniolow, demon6w oraz przeciwnika (Arymana), kt6ry ostatecznie

zostanie zwyciezony przez zbawiciela (saoszjanta). Wczesniejsze

mity zydowskie nie zawieraly w sobie zadnej sugestii, ze zly duch

jest bytem kosmicznym posiadajacym sile niemal rowna duchowi

Bozemu!'. Pojecia zaczerpniete z religii perskiej zaczely uzupelniac

brakujace elementy dawnych wierzeri i nadaly im nowy wyraz. Pookresie niewoli babiloriskiej przeciwnik Boga stal sie nieskonczenie

zlosliwa sila sprzeciwiajaca sie Bogu". Niewatpliwie postac diabla

jako oponenta ]ahwe zbudowana zostala na opozycji awestyiskie-

go zlego Angra Mainyu i dobrego Ahura Mazdy". Diabel stal sie

wladca sluzacych mu dernonow, a biblijny Szeol zastapiono niebem

i pieklern. Dawni Hebrajczycy wierzyli w demony na spos6b animi-

styczny. Uwazali, ze istoty te dzialaja pojedynczo i nie moga sprze-

ciwiac sie Bogu. Po niewoli babiloriskiej przyjeto poglad, ze demo-

ny sa zorganizowane w spos6b hierarchiczny i posiadaja swojego

wodza. W tym samym czasie zaczeto wprowadzac hierarchiczny

porzadek wsrod aniolow'". W okresie hellenistycznym i machabej-

skim hierarchia ta obejmowala siedmiu archaniolow, 0 imionach:

Mikael, Gabriel, Iererniel, Raguel, Rafael, Sarakiel i Uriel. Dwaj

pierwsi uwazani byli za najwazniejszych wsrod wymienionych".

Tamze, s. 52.

10 M. Eliade,Demons, The Encyclopedia of Religion, vol. 3,New York1995, s. 284.

11 Szerzej na ten temat w: R. Graves,Mity hebrajskie, Warszawa 2002.12 M. Eliade,Devils, The Encyclopedia of Religion, vol. 3,New York1995,s. 319.

13 D. Freedman, Devil, TheAnchor Bible Dictionary, voL2,New York1992, s. 183.

14 M. Eliade,Angels, The Encyclopedia of Religion, vol. 1,New York 1995, s. 284-285.

15 W.Tyloch, Iudaizrn, Warszawa 1987,s. 124-127.

14

I I I I



I I

WST~P

Poznoantyczny neoplatonizm skojarzyl pozytywnie sokratejskie-

go demona z czczonymi bostwami. Chrzescijaristwo w duzej mierze

przejelo te identyfikacje, ale w sposob negatywny" (1 Kor 10,19-22).

Wiara w istnienie szatana i demonow jest poswiadczona na stronach

Nowego Testamentu. Przyjal sie tam poglad, ze sa to istoty klamli-

we, falszywe, zwodzace ludzi na manowce wiary i nieodlacznie po-

wiazane z szatanem. Postac przeciwnika ]ahwe zostaje wzbogacona

rola przeciwnika oraz kusiciela ]ezusa i jego nasladowcow, Podobne

przekonania dotyczace zlych duchow zywili czlonkowie wspolnoty

znanej ze zwojow z Qumran". Wiara w demony nieobca byla rzym-

skim okupantom ]udei. Znali oni pozytywne demony w sensie so-

kratejskim - geniusze, jak tez zlowrogie lary.W tradycji islamskiej rowniez znajdujemy postac diabla i demo-

now. W roli szatana wystepuje tutaj Iblis, aniol pierwotnie miesz-

kajacy w raju". Kiedy mial sie poklonic przed stworzonym z gliny

Adamern, zbuntowal sie przeciwko Bogu .

...A kiedy powiedzielismy do aniolow:

"Oddajcie poklon Adamowil"

oni oddali poklon, z wyjqtkiem Iblisa.

On odmowii, wbil sie w pyche

i znalazl sie wsrod niewiernych ...

Koran, 2,3419

Kara za bunt bylo wygnanie z nieba, Bog zezwolil jednak Iblisowi

kusic ludzi. ]ego pierwszymi ofiarami mieli bye Adam i Ewa. Kusil

16 W. Elwell,Demon, Demon possession, Evangelical Dictionary a/Theology, Grand Rapids 1984, s. 307.

Por6wnaj z: K.Wltko, Gl6wne bodice rozwoju staroiytnej demonologii chrzescijanskiei. w: Demonologia

w nauce Ojcow Koscioia, Krakow 2000, s. 17.

17 Regula Zrzeszenia - Nauka 0dw6ch duchach, 1 QS IIL 13-111,1w: Rel igie Wschodu i Zachodu - Wyb6rtekst6w irodtowych. red. K. Banek, Warszawa 1991, s. 212.

18 Szerzej na temat wplywu demonologii biblijnej na koraniczne koncepcje szatana w: K.Koscielniak,

Zle duchy w Biblii i Koranie, Krak6w 1999, 5.175-434.

19 Koran, dum. J . Bielawski,Warszawa 1986.

15

I I

I I

I I



I I I I


rowniez Muhammada, ktoremu podsuwal tzw. szatanskie wersety.

W dziele zwodzenia towarzysza Iblisowi dzinny, Iblis siedzi na tro-

nie i wysyla swych pomocnik6w do ludzi, aby namawiali ich do zla

(Hadisy 26)2°.

Dzinny sa bytami stworzonymi z bezdymnego ognia, aniolowie

ze swiatla, a ludzie z gliny. Wyroznia sie dzinny dobre i zle. Dzin-

ny zle szkodza, opetuja i zwodza ludzi. Posiadaja one mozliwosc

przyjmowania dowolnej postaci. Uwazano, ze zamieszkuja pustyn-

ne tereny i stanowia utozsamienie wrogich czlowiekowi sil. Dzinny

dobre pomagaia ludziom i prorokom. Prorok Salomon dostal jako

dar od Boga mozliwosc kontrolowania dzinnow (Koran, 27,39-40).

Wiara w dzinny stanowila istotny element religii Arabow w okresieprzed islamem. Prorok Muhammad wypedzajac demony recyto-

wal trzy ostatnie rozdzialy Koranu (112-114), uzywal rowniez tzw.

wersetu tronu (Koran, 2:255)21.

Objetosc tej pracy nie pozwala na przesledzenie wszystkich sys-

ternow religijnych, bazujac jednak na przytoczonych przykladach

mozerny przyjac, ze doktryny religijne majace bezposredni wplyw

na chrzescijaristwo posiadaly wyobrazenia na temat bytow zajmu-

jacych posrednia pozycje miedzy bogami a ludzmi, czyli aniolow,

diablow, herosow, potworow mitycznych itp. Dla okreslenia tej

czesci doktryny religijnej tradycyjnie przyjeto nazwe demonologia.

Zwykle dzielimy dernonologie na pozytywna i negatywna". W de-

monologii pozytywnej mozerny wyroznic angelologie, teorie hero-

sow, teorie istot pomagajacych czlowiekowi w zyciu takich jak np.

slowianskie skrzaty, osobistych geniuszy takich jak irariska Daena

czy aniol stroz. Na demonologie negatywna skladaja sie satanolo-

gia oraz opisujaca zwierzopodobne stwory teratologia. Podzial ten

20 Religie Wschodu i Zachodu wyb6r tekst6w irodtowych. op. cit, s.349.

21 http://www.planetaislam.com/wiara/demony_dzinny.html odslona 211utego 2006.

22 W.Bator, Demonologia, w: Religia. Encyklopedia PW'N, red. T. Gadacz B.Milerski, T. 3,Warszawa 2001,

s.187.

16

I I I I

http://www.planetaislam.com/wiara/demony_dzinny.html

http://www.planetaislam.com/wiara/demony_dzinny.html



I I

WST~P

jest wysoce niedoskonaly, poniewaz istnieje bogata gama byt6w

odpowiadajacych szerokiej definicji demon6w, kt6re nie sa klasyfi-

kowane w kategoriach moralnych. Iak bowiem mozna zaklasyfiko-

wac germariskie nimfy, celtyckie elfy czy slowiariskie rusalki.

Pierwszej klasyfikacji demon6w dokonano w starozytnej Babilo-

nii, gdzie tez opracowano ich ikonografie, w celu sporzadzenia za-

klec zrnuszajacych okreslone demony do posluszeristwa i podjecia

wspolpracy z magiem. Waznym zrodlern dla takich praktyk byly

teksty apokryf6w judaistycznych datowanych na koniec pierw-

szego tysiaclecia p.n.e. Tekstem, z kt6rego korzystano najczesciej,

byla Ksiega Tajemnic Henocha. Nastepnie neoplatoriscy gnostycy

pragneli wykorzystac rejestr demon6w do eksperyment6w teur-gicznych i tak powstaly Nuctemeron przypisywany Apolloniuszowi

z Tyany iDe mysteriis aegyptiorum Iamblicha datowane na przelom

III i IV w. Niewatpliwy rozkwit demonologii chrzescijanskiej, juda-

istycznej i arabskiej obserwujemyw sredniowieczu. Imiona i zakres

dzialalnosci poszczeg6lnych demon6w mozerny znalezc miedzy

innymi w pochodzacym z VIII w. Enchiridionie Leona III, w piet-

nastowiecznych Ksiegach Fausta i Ksiedze Twardowskiego Pawla

Zydka czy tez w pochodzacej z wieku XIV Ksiedze Zaklec Hono-

riusza. By odczytac nowe imiona demon6w, kabalizowano, czyli

przeksztalcano 72 imiona Boze zawarte w szem ha - meforasz":

Dawalo to praktycznie niczym nieograniczone mozliwosci powsta-

wania nowych byt6w. Wielki wklad w Xv-wieczny rozw6j kaba-

lizowania wniesli swoimi dzielami Paracelsus (Die grosse Wunde-

rarzenei, Allerai Prognostica oder Figurae magicae 1536), Agrippa

von Nettesheim (Occulta Philosophia, XV w.), John Dee (A True

and Faithful Relations of what Passed for Many Years Between

Dr. f.Dee and some Spirits, XVI W . )2 4 .

23 Szerzejw: Demons in Kabbalah, Encyclopaedia Judaica, volume 5, Jerusalem 1971, s. 1528-1534.

24 W.Bator,Demonologia, w: Religia. op.cit.

17

I I

I I

I I



I I I I


Na przelomie XVI i XVII w. obserwujemy gwaltowny rozw6j

zainteresowania bytami demonicznymi, a demonologia zajmuje

coraz bardziej eksponowane miejsce w europejskich systemach re-

ligijnych. W chrzescijaristwie tendencja ta przyczynila sie w duzym

stopniu do rozpowszechniania polowari na czarownice, co zaowo-

cowalo spaleniem w oczyszczajacym ogniu wielu kobiet. Katechi-

zmem polujacych na podejrzanych 0 kontakty ze zlym stalo sie

dwuczesciowe dzieloMlot na czarownice niemieckich teolog6w Ia-

kuba Sprengera i Henryka Instytora wydane w Krakowie w 1614 r.

Iak czytamy na stronie tytulowej, byla to .Jcsiega wiadornosci ludz-

kiej godna i potrzebna, ale i z nauka Kosciola powszechnego zga-

dzajaca Si~"25.Ksiega ta objasniala, w jaki spos6b uchronic sie odpostepkow zwierzchownych w czarach oraz co czynic, kiedy ktos

zostal dotkniety przez czary. W XVIII w. obserwujemy spadek zain-

teresowania dernonologia. Demonologia wraca na scene w XIX w.,

a jej nowoczesne podstawy stworzyli A.L. Constant (pseud. Eliphas

Levi) w pracy Dogme et rituel de la haute magie (1855-1856) oraz

jego uczen, G. Encausse (pseud. Papus) w Traite methodique de

science occulte (1891). W wieku XX prace nad rozwojem i propago-

waniem demonologii prowadzili S. LaVey i A. Crowley".

Od polowy lat 60. XX w. w srodowisku kosciolow i wsp6lnot

nalezacych do nurtu zielonoswiatkowego obserwujemy wzrost

zainteresowania problemem wplywu istot demonicznych na wie-

rzacych. Rozpoczela sie trwajaca do dzis dyskusja, w jaki spos6b

mozna aktywnie przeciwdzialac takim wplywom. Recepcja pogla-

d6w dotyczacych mozliwosci wplywow demonicznych na chrze-

scijan wywarla znaczacy wplyw na powstajace w Polsce wsp6lnoty

charyzmatyczne oraz zaowocowala powstawaniem roznorakich

25 J . Sprenger, H. Instytor, Mlot na czarownice, Krakow 1614, sL.

26 Szerzejw: B. Barton, The Secret Life of a Satanist: The Authorized Biography ofAnton LaVey, San Francisco

1992, orazw: R. Hutchinson, Aleister Crowley: TheBeast Demystified, North Pomfret 2006.

18

I I I I



I I

WST~P

diakonii i sluzb majacych na celu pomoc w uzyskaniu uwolnienia

od demonow, Od polowy lat 80. zauwazyc mozna rozkwit katolic-

kich wspolnot odnowy w Duchu Swietym oraz bezposrednio z tym

zwiazany rozwoj spolecznosci proweniencji zielonoswiatkowej".

W pierwszym rozdziale postaram sie przesledzic historie i zasady

wiary ruchu zielonoswiatkowego oraz przyblizyc pokrotce srodo-

wiska, w ktorych zaobserwowac mozna praktyke charyzrnatyczna.

Biorac pod uwage, iz katolicka Odnowa w Duchu Swietym wywo-

dzi sie bezposrednio z ruchu zielonoswiatkowego, traktowac jq be-

dziemy jako jego integralna czesc. W rozdziale drugim postaramy

sie przesledzic biblijne podstawy demonologii obecnej w ruchu

zielonoswiatkowym oraz wskazac kilka przykladow dominujacychkoncepcji. Przytoczymy w nim rowniez krotka historie chrzesci-

jariskiego egzorcyzmowania. Zapoznanie sie z koncepcjami wal-

ki przeciwko "duchom terytorialnym" koncepcja "zdobywania

miast dla Boga" oraz praktyka uwalniania przedmiotow i budyn-

kow stanowic bedzie zawartosc rozdzialu trzeciego. W rozdziale

tym zajmowac sie bedzierny m.in. pogladem, wedlug ktorego na

poszczegolne regiony geograficzne, kraje, miasta lub poszczegolne

budowle moga miec wplyw istoty demoniczne. By przeciwdzialac

tym wplywom, organizuje sie krucjaty modlitewne, podczas kto-

rych tzw. .wstawiennicy" walcza duchowo, by odebrac wladze de-

monom i .oddac wymodlony teren Iezusowi" Dobrym przykladern

takiej praktyki jest poruszenie religijne w gwatemalskim miescie

Almolonga. Walka duchowa prowadzona podczas masowych na-

bozeristw ekumenicznych, marszow i innych manifestacji religij-

nych rozumiana jest jako akt odkupienia. W przekonaniu wsta-

wiennikow w wyniku takich modlitw demoniczne warownie maja

27 Powstawanie irozw6j nowych zborow zielonoswiatkowych w Polsce zwiazane byty w duzej mierze

z konfliktami rodzacymi siew lonie katolickiej Odnowy w Duchu Swieryrn. Care wsp61noty lub pojedynczy

czlonkowie opuszczali Kosciol katolicki, by zalozyc nowe zbory lub przyiaczyc sie do juz istniejacych.

Wlelu dzisiejszych pastor6w wywodzi sie bezposrednio ze srodowisk Odnowy - przypis autora.

19

I I

I I

I I



I I

I I

I I


bye burzone, a kontrola duch6w terytorialnych zostaje zlamana, by

cale regiony mogly zostac zdobyte dla Kr6lestwa Bozego. W chwili

obecnej 90% sposrod 19 000 ludnosci zamieszkujacej Almolonga

deklaruje czlonkostwo w charyzmatycznych kosciolach".

Przedstawienie historii i praktyki "Sluzby Uwolnienia" oraz jej

rozwoju w Polsce stanie sie trescia czwartego, ostatniego rozdzia-

[u opracowania. W rozdziale tym postaram sie rowniez dostrzec

i omowic problemy wynikajace ze spor6w doktrynalnych zacho-

dzacych w lonie kosciolow, w kt6rych "Sluzba Uwolnienia" zajmu-

je wazne miejsce, a kt6re wyrastaja z dyskusji nad egzorcyzmowa-

niem i walka duchowa.

28 http://www.wiatr.media.pl/komentlalmolonga.html- odslona 15sierpnia 2006.

20

I I

http://www.wiatr.media.pl/komentlalmolonga.html-

http://www.wiatr.media.pl/komentlalmolonga.html-

Egzorcyzm Pentekostalny Fragment

Documents

Transcript of Egzorcyzm Pentekostalny Fragment