Dominik Biały gr. 4

Dżuma

Główny sprawcaYersinia Pestis

Pandemie• VI wiek – 100 mln ludzi – Egipt

i Bizancjum• XIV/XV wiek – 25mln ludzi - Europa• XIX wiek – 10mln ludzi

– Burma - płd-wsch Azja

WNIOSKI

Wysoka zaraźliwość Wysoka śmiertelność

Epidemiologia

1. Dżuma miejska:• Szczur śniady• Pchła szczurza• Człowiek• Pchła ludzka2. Dżuma leśna• Gryzonie• Człowiek (głównie myśliwi)

PatogenezaYersinia pestis

fagocytoza

GranulocytyMakrofagi

Skuteczne usuwanie drobnoustrojów

Namnażaniew makrofagach

Podróż do węzłów chłonnych

Wydostanie siędo krwiobiegu

Czynniki wirulencji:

• proteaza Pla – aktywacja plazminogenu (rozsiew we krwi) oraz inaktywacja C3b (hamowanie fagocytozy) oraz C5a (zahamowanie chemotaksji),

• glikoproteina F-1, antygen W/V – właściowści antyfagocytarne.

Podział morfologiczny:o dżuma dymieniczao postać septycznao dżuma płucna

Cechy wspólne:o martwica krwotocznao naciek neutrofili

Dżuma dymienicza

Makroskopowo:• znaczne powiększenie węzłów chłonnych,• krosty, owrzodzenia w miejscu ugryzienia,• sinoniebieskawe węzły chłonne z przetokami.Mikroskopowo:• ogniska martwicy krwotocznej z dużą ilością

pałeczek dżumy,• naciek neutrofili wokół martwicy.

Postać septyczna

Charakterystyka:• namnażanie się pałeczek we krwi,• zwykle rozwija się z postaci dymieniczej,• ogniska martwicze w węzłach chłonnych,

wątrobie, śledzionie,• DIC,• duże czarne plamy na skórze.

Dżuma płucna

Charakterystyka:• zakażenie drogą kropelkową (duża zakaźność,

człowiek-człowiek, albo od zwłok zwierząt),• rozsiew do płuc postaci dymieniczej,• mikroskopowo: martwiczo-krwotoczne

odoskrzelowe zapalenie płuc, włóknikowe zapalenie opłucnej.

Klinika

Śmiertelność:•postać dymienicza – 5%,•postać septyczna i płucna – ok 20% (kiedyś 100%).

Dziękuję za uwagę