W Diamencie w twojej Kieszeni Gangaji opisuje nasze nigdy nie kończące się

poszukiwanie spełnienia, które, paradoksalnie, już istnieje, gdy tylko zatrzymamy się na

wystarczająco długo, aby poznać jego prawdziwe źródło.

„Odkryłam, że jest właściwie niemożliwe odnalezienie szczęścia” - wyjaśnia Gangaji.

„Tak długo jak szukasz szczęścia gdzieś tam, to nie możesz spostrzec, gdzie szczęście

jest…w twojej prawdziwej naturze”.

Gangaji, nauczycielka duchowa urodzona w USA, która wpłynęła na życie tysięcy ludzi

poprzez jej spotkania w ciszy oraz spotkania publiczne, pomaga nam połączyć obserwacje

i pytania, które pojawiają się na duchowej ścieżce. Jak szlachetny kamień Diament w

Twojej Kieszeni oddziela to, co jest fałszywe i iluminuje to, co jest prawdziwe – to

wspaniała seria kontemplacji i wglądu, które będziesz chciał utrzymać i powracać do nich

na nowo.

Badając wiele tematów: od wyzwolenia się od twojej potrzeby do kontroli, poprzez trans

języka, do ukrytego skarbu w rozpaczy, Diament w Twojej Kieszeni pomaga ci

kultywować odwagę bycia bezbronnym, tak abyś mógł spotkać – i głęboko połączyć się –

z nieznanym. Tutaj Gangaji pokazuje ci myśl-po-myśli jak zatrzymać nieskończoną

aktywność umysłu i doświadczyć światłości i blasku tego, kim naprawdę jesteś w każdej

obecnej chwili.

-2-

Gangaji

Gangaji (Antoinette Roberson Verner) urodzona 1942 roku w Mississipi USA. O niej to

właśnie można powiedzieć, że jest nauczycielką advaita w świecie zachodnim. Advaita

pochodzi z sanskrytu i oznacza "bez przeciwnego znaczenia, nie dualny". Podstawą tego

indyjskiego, kolektywnego myślenia jest monizm, który przyjmuje, że świat tak jak on się

nam pokazuje i jak go widzimy jest iluzją i tylko Brahman jest realny. Jej to świat

zachodni zawdzięcza, że nauka advaita gromadzi wokoło siebie coraz to większą liczbę

ludzi. Na drodze do odnalezienia nieskończonej prawdy i nieprzemijającego szczęścia

Gangaji praktykowała medytację zen i vipassana, pracowała jako nauczycielka

angielskiego, była politycznie zaangażowana i prowadziła gabinet akupunktury. Na

początku 1990 roku spotkała na brzegach Gangesu w Indiach Sri Poonja, jej drugiego

nauczyciela obok Ramany Maharshi i w jego obecności otwarły się bramy samo-

rozpoznania. Gangaji - to imię pochodzi od rzeki Ganges i nadał go jej, jej ostatni

nauczyciel H.W.L. Poonja (Papaji) mówiąc, że ona jest jak ta rzeka, kiedy patrzy w jej

oczy.

-3-

Gangaji należy do najbardziej szanowanych i znanych nauczycieli świata zachodniego

prowadzących Satsang. Gangaji jest nauczycielem, który podróżuje po świecie dzieląc się

zaproszeniem jej nauczyciela do pełnego rozpoznania całkowitej wolności i niezmiennego

pokoju, który jest podstawą esencji bytu. Objeżdżając cały świat, często ze swoim mężem

Eli Jaxon- Bear, prowadzi Satsang w różnych formach. Jedną z najbardziej znanych jest

ciche odosobnienie. Przekazuje swoje głębokie rozpoznanie również poprzez pisanie

książek. Jej trzy wcześniejsze książki to: ”Ty Jesteś Tym!”, ”Wolność i Postanowienie –

Żywa Granica Oddania się”, ”Tak Jak Ty” - autobiografia Gangaji napisana wspólnie z

Roslyn Moore. ”Diament w Twojej Kieszeni” jest czwartą.

-4-

Sounds True, Inc., Boulder, CO 80306

© 2005 Gangaji

SOUNDS TRUE jest znakiem handlowym Sounds True, Inc.

Wszystkie prawa zastrzeżone. Ltd.

Wydano 2005

Wydrukowano w U.S.A.

ISBN 1-59179-272-X

Biblioteka Kongresowa, Numer Kontrolny: 2005922173

tłumaczenie: Jakub Filipek

redakcja, opracowanie graficzne i korekta: Michał Filipek

© Prawa do polskiej wersji elektronicznej :

Wydawnictwo Samadi, Pcim k/Krakowa 2007

www.samadi.pl

-5-

Dla mojego prawdziwego przyjaciela i męża Eli, który

nieustępliwie kierował moją uwagę w stronę prawdy, zatrzymał

mój umysł i spotkał mnie z moim ostatnim nauczycielem,

H.W.L. Pojona (Papaji), który z błogosławieństwem

odkrył blask w samym centrum.

-6-

Spis Treści:

Wstęp Eckharta Tolle 10

Wstęp edytora 12

Podziękowania 16

Wprowadzenie 17

Część Pierwsza

Zaproszenie: Odkrywając prawdę o tym, kim jesteś 25

1. Ostatnie Miejsce Gdzie Myślałeś aby Szukać 26

2. Szukając Szczęścia 27

3. Otwierając się na Otrzymanie 31

4. Boskie Rozczarowanie 35

5. Czego Naprawdę Chcesz? 37

6. Czym Jest Prawdziwe Ja? 40

7. Nie Jesteś Tym Kim Myślisz Że Jesteś 44

8. Kim Jesteś? 47

9. Prawda czy Historia Osobista? 50

10. Jaka Jest Twoja Historia Osobista? 52

11. Samo-Wgląd Odsłania Historię Osobistą 55

12. Mówienie Prawdy 57

13. Zobacz To Co Zawsze Jest Tutaj 60

14. Siła Zatrzymania 64

15. Odpoczywając w Niczym 66

-7-

Część Druga

Poza Umysłem, Głębiej niż Emocja 69

16. Pokój Jest Poza Zrozumieniem 70

17. Oferta Nie do Uchwycenia 73

18. Trans Języka 75

19. Gdzie Umysł Nie Może Wejść 77

20. Poddanie się Umysłu Wobec Ciszy 81

21. Duchowa Praktyka 85

22. Przemijalność Konstrukcji Myślowych 91

23. Pamięć i Projekcja 93

24. Porównywanie i Posiadanie 96

25. Strategie Superego 99

26. Bezpośrednie Doświadczanie Emocji 104

Część Trzecia

Rozwiązując Węzeł Cierpienia 109

27. Korzenie Cierpienia 110

28. Definicja Cierpienia 113

29. Różnica Pomiędzy Bólem a Cierpieniem 115

30. Cierpienie Nie Jest Problemem 117

31. Spójrz Co Powoduje Twoje Cierpienie 120

32. Uleczenie Pierwotnej Rany 122

33. Spotykając Strach 127

34. Odrzucenie Kontroli 130

-8-

35. Branie, Dawanie, lub Po Prostu Bycie 134

36. Praktyka Pragnienia 136

37. Co Oświecenie Tobie Da? 138

38. Już Teraz Nieśmiertelny 141

39. Serce Samo-Zdrady 145

40. Świadoma Niewinność 148

41. Poddając się Miłości 152

Część Czwarta

Wybierając Pokój 155

42. Branie Odpowiedzialności 156

43. Wybierając Pokój Zamiast Problemów 159

44. Nie Ma Już Ofiary 161

45. Siła Przebaczenia 163

46. Otwieraniu się Nie Ma Końca 167

47. Odrzucając Warstwy Izolacji 171

48. Skarb Wewnątrz Rozpaczy 175

49. Wpuszczając Świat do Twojego Serca 177

50. Kult Społeczeństwa 181

51. Wolność to Spotkanie Śmierci 186

52. Powaga Twojej Intencji 185

53. Intencja i Poddanie się 193

54. Przekraczając Linię do Wolności 196

55. Postanowienie o Czujności 200

-9-

Wstęp

„Poznaj prawdę, a prawda uczyni cię wolnym” - te słowa wypowiedziane przez Jezusa

odnoszą się nie do jakiejś konceptualnej prawdy, ale do prawdy o tym, kim lub czym

jesteś poza nazwą i formą. Odnoszą się one nie do czegoś, co musisz wiedzieć o sobie, ale

do głębszej, a jednocześnie zaskakująco prostej wiedzy, w której znający i znane stapiają

się w jedno. Teraz egoistyczne podzielenie jest uleczone i jesteś na nowo cały.

Moglibyśmy opisać naturę tej wiedzy w ten sposób: nagle świadomość staje się świadoma

siebie. Gdy to się dzieje, stajesz się połączony z ewolucyjnym impulsem Uniwersum,

który jest skierowany na pojawienie się świadomości w tym świecie. Bez względu na to

jak wiele osiągnąłeś tutaj, gdy nie znasz tej żywej prawdy jesteś jak nasienie, które nie

wykiełkowało i omija cię prawdziwy sens ludzkiej egzystencji. I nawet gdy twoje życie

było pełne cierpienia i błędów, wystarczy ta wiedza, aby odkupić je i retrospektywnie

obdarzyć, to co wydawało się bezsensowne, głębokim znaczeniem. Gdy wszystkie twoje

błędy doprowadziły cię do tego punktu, tej realizacji, jak mogły być błędami? „Nie jestem

tym, co się dzieje, lecz przestrzenią, w której to się dzieje”. Ta wiedza, ta żywa prawda,

uwalnia cię od identyfikacji z formą, od identyfikacji z czasem, jak również z fałszywego,

wytworzonego przez umysł poczucia-ja. Czym jest ta przestrzeń, w której wszystko się

dzieje? Świadomością przed manifestacją formy.

Gangaji ma rację mówiąc: „To, o czym mówię nie ma nic wspólnego z religią”.

Pomimo tego, że w sercu każdej religii leży „klejnot lotosu”, używając starej terminologii

Tybetańskich Buddystów, religia sama w sobie nie jest prawdą, ale historią opowiedzianą

dokoła prawdy. Czasami historia tylko lekko przesłania prawdę i prawda może

przeświecać przez nią. Innym razem historia przesłania prawdę, a nawet sobie ją uzurpuje.

Za każdym razem, gdy religia dzieli, a często tak się dzieje, wtedy możesz być pewien, że

historia przeważyła prawdę. Esencja, która wskazuje na jedność ukrytą pod wszystkimi

formami życia, została stracona. Historia to oczywiście myśl, warunkowa, ograniczona

czasem. Esencja wskazuje na nie uwarunkowane, pozaczasowe, bez formy, sferę świętą.

„Bądź cicho i wiedz że jestem Bogiem”.

-10-

Przez tysiące lat mitologie, a więc historie, były przekaźnikami duchowej prawdy.

Prawie nikt nie był w stanie rozpoznać prawdy, gdy wskazywało się na nią bezpośrednio.

Większość duchowych nauczycieli wykorzystywała opowiadania jako ich główną pomoc

naukową. „Wszystkie te rzeczy, które Jezus opowiadał ludowi powiedział w parabolach,

doprawdy, nie powiedział niczego bez paraboli.” (Ewangelia Św. Mateusza 13:34).

Dla milionów żyjących ludzi dzisiaj czasy kolektywnej mitologii już przeminęły. Pewne

substytuty nie posiadające głębi, takie jak komunizm, zostały wypróbowane, ale okazały

się krótkoterminowe i zostały szybko rozpoznane jako iluzje. Wszystko, co zostało teraz,

to prywatna mitologia każdej osoby, „historia mnie”. Jak Gangaji to ujęła: „Mówienie

osobistej historii jest główną religią dla większości ludzi na planecie”. Gdzie chowa się

prawda we wszystkich tych historiach? Gdy budzisz się rano, może pamiętasz swój sen i

zdajesz sobie sprawę: to był tylko sen, to nie było prawdziwe. Ale musi też być coś

prawdziwego nawet we śnie, inaczej to nie mogłoby być. Co to jest? To jest to, co

powoduje, że sen czy historia, myśl czy emocja mogą być. To jest świadomość, którą

jesteś.

Historie, które zawierają duchową prawdę będą dalej lubiane w książkach i filmach

nawet przez tych, którzy już ich nie potrzebują. Historie te dalej spełniają witalną funkcję

w inicjacji pierwszego przebudzenia u tych, którzy nie zostaliby dotknięci bez historii i jej

zdolności do przejścia poprzez strukturę obronną ego. Ego nie zdaje sobie sprawy dopóki

jest już za późno, że każda duchowa historia jest tak na prawdę o tobie.

Ta książka jest przeznaczona dla szybko rosnącej ilości duchowych poszukiwaczy,

którzy są na końcu ich poszukiwania i są gotowi przyjąć nie rozpuszczoną prawdę. Jak to

ujęła Gangaji: „W tym momencie ludzkiej historii to, co było kiedyś zarezerwowane dla

bardzo rzadkich istot jest dostępne dla zwykłych ludzi”.

Ta książka zawiera żywą esencję pracy Gangaji z wieloma osobami w okresie 15 lat.

Gangaji musiała słyszeć – i przeciąć – tysiące osobistych mitologii (historii) w tym

okresie, ale ty nie znajdziesz żadnej z nich tutaj. Zamiast tego dostaniesz środki, poprzez

pytania i badanie, do przetransformowania twojej własnej historii oraz umysłowych

konstrukcji, które tworzą twoją konceptualną rzeczywistość.

-11-

Poza krótkim sprawozdaniem historii Gangaji i jak się ona zakończyła oraz historii o

diamencie, która daje książce jej tytuł, ta książka nie ma historii i nie potrzebuje jej. Same

słowa są pełne niezwykłej żywotności i transformującej siły. To dlatego, że pochodzą one

z żywej realizacji prawdy, a nie z akumulowanej wiedzy umysłu.

Ta książka jest nie tylko o transcendencji kompulsywnego, podświadomego myślenia i

końcu cierpienia ludzkiego. To część transformacji ewolucyjnej o kosmicznej wielkości:

przebudzeniu się świadomości ze snu identyfikacji z formą, snu oddzielenia. Fakt, że teraz

czytasz te słowa świadczy o tym, że jest twoim przeznaczeniem być istotną częścią tej

wielkiej przygody zbiorowego przebudzenia.

Eckhart Tolle

Wstęp Edytora

Diament w Twojej Kieszeni jest kompilacją edytowanych fragmentów pieczołowicie

pozbieranych z rozmów Gangaji na publicznych spotkaniach i spotkaniach w ciszy od

roku 1990. Nabrały one tej formy w odpowiedzi na to, co Gangaji odkryła jako główne

rozterki większości ludzi, z którymi rozmawiała. Te problemy koncentrują się wokół

poszukiwania prawdziwego szczęścia i spełnienia, oraz zrozumienia i rozwiązania

doświadczenia cierpienia, zarówno osobistego, jak i planetarnego.

Korzeniem całości ludzkiego cierpienia jest jeden, jednakże głęboko tragiczny błąd:

ignorancja naszej prawdziwej natury. Gdy identyfikujemy się jako oddzielone ego, jako

osoby oddzielone od źródła wszelkiego życia, cierpimy niewypowiedziane smutki i zamęt.

Jesteśmy wtedy oddzieleni od siebie nawzajem i od samych siebie. I czy świadomie, czy

podświadomie - nie ufamy życiu. Czujemy się samotni, przestraszeni i wyczerpani

gorączkowym poszukiwaniem samo-utwierdzenia we wszystkich niewłaściwych

miejscach. Ta książka jest o zakończeniu tego poszukiwania. Jest ona o natychmiastowej i

-12-

bezpośredniej możliwości odkrycia wewnątrz twojego serca wiecznego źródła

prawdziwego pokoju i nieprzemijającego spełnienia.

Na tych stronach istnieje możliwość realizacji końcowej i absolutnej prawdy o tym, kim

jesteś. W jej wielu latach rozmów z ludźmi na całym świecie, Gangaji doświadczyła tego,

że nawet najzwyklejsza osoba – a więc każdy czytelnik tej książki – może

natychmiastowo przebudzić się do tej prawdy prawd.

„Prawda”, o której mówi się tu na tych stronach, jest jedną rdzenną prawdą, którą

znajdujemy w sercu każdej kultury i religii, jedna rdzenna prawda, na którą wskazywali

święci i mistycy w różnych epokach, prawda bezwarunkowego pokoju i wolności, która

żyje w sercu każdego człowieka – prawda esencji bytu.

Rozdziały są uplecione z wielu różnych rozmów. W miarę jak książka się rozwija,

czytelnik jest prowadzony w ciągle pogłębiającą się ścieżkę samo-poznania. Gangaji

wykorzystuje wiele drzwi znanych każdemu w swoim doświadczeniu, aby wskazać na

ostateczne spełnienie, które po prostu czeka na naszą uwagę, abyśmy zatrzymali się i

uczciwie zbadali najgłębszą prawdę o nas samych.

Odkryjesz, że pewne frazy i wyrażenia często się powtarzają przez całą książkę.

Wybacz jakąkolwiek zbyteczność. Intencją nie jest wcale zmęczenie umysłu poprzez

powtórkę. Każde zaznaczenie jest świeżą szansą odkrycia tej jednej nieskazitelnej prawdy

w centrum twojego własnego serca.

Najlepiej nie porównywać zbytnio tych słów do naszych zwykłych strategii nauczania

dlatego, że misterium przebudzenia serca jest poza zdolnością umysłu do pojmowania. Ale

gdy po prostu otworzysz swój umysł, jest możliwe, że doświadczysz wewnętrznego

rezonansu, przyspieszenia serca i ta iskra odkrycia ma zdolność do intensyfikacji w

niezwykły ogień samo-poznania.

Diament w Twojej Kieszeni jest złożony z czterech podstawowych tematów: Część

Pierwsza: Zaproszenie: Odkrywając Prawdę o Tym Kim Jesteś, wita cię w sekrecie

bezpośredniego samo-wglądu i możliwości odkrycia najgłębszej prawdy o tym, kim

jesteś. To jest szansa na rozpoznanie, że bez względu na to jaką sobie mówisz historię o

samym sobie, nigdy to nie jest prawda o tobie; to, czymkolwiek myślisz, że jesteś, nie jest

-13-

rzeczywistością tego, kim jesteś. Gdy aktywność myśli jest zatrzymana, nawet na krótką

chwilę, pokój, który jest zawsze obecny daje się poznać jako esencja całego bycia.

Część Druga: Poza Umysłem, Głębsze niż Emocja mówi o tendencji znalezienia prawdy

czy spełnienia w naszych umysłach zwykłymi sposobami zrozumienia. Bada ona sposoby

w jakie identyfikujemy się z myślami i emocjami, jak gdyby były one rzeczywistością.

Gdy głos ego/superego, który normalnie konsumuje naszą uwagę i dyktuje nasze wybory

w życiu jest odkryty jako fałszywy, prawdziwa wiedza serca jest uwolniona. Mamy

możliwość odkrycia, że gdy jakakolwiek koncepcja czy emocja jest uczciwie i

bezpośrednio zbadana, cudownie traci swoją autorytatywność wobec naszego szczęścia.

Bezpośredni samo-wgląd jest kluczem.

Część Trzecia: Rozwiązując Supeł Cierpienia odnosi się do leżących pod powierzchnią

powodów osobistego cierpienia.. Bada mechanizmy, przez które myśl i emocja karmią się

wzajemnie w niekończących się cyklach cierpienia i zmieszania, wszystko to w próbie

ucieczki przed dyskomfortem. Uwarunkowane przekonania, które trzymamy o sobie

samym, i nawyk, i próżność szukania poza sobą szczęścia. Istnieje tutaj możliwość

świadomego zbadania cierpienia wrodzonego w ciągłą aktywność umysłu podażającego

za przyjemnością i uciekającego od bólu.

Część Czwarta: Wybierając Pokój prezentuje możliwość życia naszego życia jako

czystej i świadomej refleksji naszej prawdziwej natury. Prosi nas o wzięcie

odpowiedzialności za nasze własne doświadczenie oddzielenia, aby rozpoznać, że

cierpienie odgrywające się na scenie świata nie różni się od cierpienia odbywającego się

we wnętrzach naszych umysłów. Cierpienie świata jest tylko odbiciem naszego własnego,

grupowego, wewnętrznego stanu. Gdy raz fałszywa identyfikacja zostanie rozpoznana

jako rdzeń całego osobistego cierpienia, wtedy staje się równie jasne, że nasz wybór

zawiera się w kontynuacji przywiązania lub zatrzymania się. Jest możliwe w każdej chwili

wybrać pokój, wybrać poddanie się, wybrać wrodzoną prawdę lub najgłębszą wiedzę.

Końcowe rozdziały książki dają ci możliwość odkrycia integralności bez wątpliwości oraz

szansę życia życiem w prawdziwej wolności. Posiadasz wolność i odpowiedzialność, aby

spotkać wszystko z otwartością i ciekawością, oraz wolność życia będąc sobą.

-14-

Poprzez całą książkę Gangaji zadaje pytania, aby zachęcić do głębokiego, uczciwego

samo-badania. Jest ważne, aby odpowiedzieć na nie szybko, w ten sposób wewnętrzny

cenzor zostanie pominięty. Ich celem jest stworzenie otwarcia dla bezpośredniego samo-

wglądu, abyś mógł zbadać głęboko wewnątrz siebie koncepcje i przekonania, które

uznawałeś za rzeczywistość, a które do tej pory uciekały ci z pola widzenia. Jest moją

rekomendacją, abyś zrobił pełny użytek z tych okazji i głębi odkryć, do których mogą one

prowadzić. Gdy pytanie jest zadane, możesz zamknąć książkę i powtarzająco zagłębić się

do siebie, pozwolić, aby odpowiedzi płynęły bezwiednie, nie edytowane. Możesz też

uznać za korzystne zapisanie sobie odpowiedzi, utrzymując żywy dziennik samo-wglądu.

Pytania są stworzone, aby obudzić najgłębsze samo-odkrycie, aby dać ci szansę

zobaczyć wyraźnie coś, co prawdopodobnie nie było widziane, aby powiedzieć prawdę, a

potem powiedzieć głębszą prawdę kryjącą się za nią. Celem samo-wglądu nie jest

„naprawienie” czegoś, ale raczej uczciwe badanie, co naprawdę kieruje naszym życiem.

Pozwalając, aby odpowiedzi po prostu przyszły, uczciwie i prawdziwie odsłaniamy

kryjące się przekonania, które utrzymują osobiste cierpienie.

Samo-wgląd jest jedną z najważniejszych wiadomości tej książki. Zanim zakończysz,

skosztujesz prawdziwie siły, prostoty i witalności bezpośredniego wglądu oraz w jaki

sposób on z łatwością może być odniesiony do każdej sytuacji w naszym życiu. Gdy

światło świadomej uwagi ma szanse spenetrować każdą historię cierpienia opartą na ego,

historia ta nie może już istnieć jako autorytet wobec życia.

Gdy czytasz te strony możesz odkryć totalną słodkość twojej własnej natury. Może

spojrzysz tam, gdzie Gangaji wskazuje i zobaczysz to, co zostaje perfekcyjnie niezmienne

we wszystkich przemijających sytuacjach twego życia. To nieskazitelne niebo

nieograniczonej uwagi jest twoim prawdziwym schronieniem, to jest sama miłość i woła

cię właśnie teraz z głębi twojego własnego serca. Usłysz to wołanie!

Shanti Einolander

Ashland, Oregon U.S.A., Listopad 2004

-15-

Podziękowania

Z głęboką wdzięcznością dla wszystkich tych, którzy brali udział w spotkaniach w

ciągu ostatnich 15-u lat za ich pytania i obserwacje, które zawsze wskazują na ciągle

pogłębiające się samo-poznanie; dla Fundacji Gangaji z Manju na czele za doglądanie tej

tradycji samo-wglądu, dla Shanti, za jej niewyczerpane edytowanie transkrypcji i jej wizję

dla tej książki, dla Tami i Matta, za zobaczenie tej możliwości.

-16-

Wprowadzenie

Ta książka powstała z 15-u lat rozmów z ludźmi na całym świecie – tych w

poszukiwaniu duchowego oświecenia, tych szukających odpowiedzi na obecny klimat

oddzielenia i wojny na naszej planecie i tych po prostu szukających rozwiązania dla ich

osobistego cierpienia.

Dopóki nie spotkałam mojego nauczyciela w 1990 roku, moje życie było

skoncentrowane wokół mojej osobistej historii cierpienia. Pomimo, że byłam nakarmiona,

miałam gdzie spać i byłam wykształcona przez moich rodziców w relatywnie

bezpiecznym środowisku, widziałam siebie jako osobę z pewnym brakiem, jako kogoś,

kto potrzebował coś, co nie zostało mu dane.

Zostałam wychowana w małym miasteczku w Mississippi w wolności, z przywilejami

białego dziecka ze średniej klasy, mimo to w sekrecie przechodziłam tortury dynamiki

rodzinnej i wstydziłam się alkoholizmu mych rodziców. Miałam poczucie, że byłam

wplątana w olbrzymi błąd, że pewna siła ciemności otaczała mnie ze wszystkich stron.

Chrześcijańskie szkolenie religijne, które otrzymałam niewiele pomogło, aby odsunąć to

poczucie. W zasadzie zostało ono zwiększone poprzez strach wiecznego piekła za moją

nieodpowiedniość. Na krótki okres znalazłam schronienie w miłości Jezusa i poprzez

moje całe dzieciństwo w szczodrej, niekwalifikowanej miłości mojej babci, Mammy,

miłość ta była światłem, które odkryło zdrowie i pokój serca. Pomimo tego moje

dzieciństwo nie było szczęśliwe.

Jako młoda kobieta wyszłam za mąż za wspaniałego doktora i dałam życie pięknemu,

zdrowemu dziecku. Jednakże znowu zostałam zaskoczona nieszczęściem, którego nawet

lepsze warunki życia nie mogły odsunąć. W czym był problem? Wyciągnęłam wniosek, że

to muszę być ja sama, i tak zaczęłam szukać badając wiele dróg, aby skorygować to coś,

co wydawało mi się mną, aby polepszyć mnie, w końcu aby "naprawić" mnie.

Zanim się spotkałam twarzą w twarz z moim nauczycielem pracowałam nad sobą dość

sporo. Pracowałam nad swoją osobowością, nad swoimi emocjami i nad swoimi

-17-

psychozami i relatywnie odniosłam sukces w tych sferach. Jednakże byłam cały czas

świadoma, że żyję życiem na podłożu cierpienia. Próbowałam wiele sposobów, aby

złagodzić to odczucie – psychoterapię, afirmacje, medytacje, różne kursy, channeling,

astrologię, wizualizację, automatyczne pisanie, taniec, substancje psychotropowe,

spełnianie wszystkich swoich pragnień i represję wszystkich swoich pragnień.

Próbowałam kochać siebie oraz nienawidzić siebie. Nic z tego nie działało. Oczywiście,

było kilka pięknych momentów – momenty łaski, radości, błogości i pokoju. Ale nić

cierpienia przenikała je wszystkie. Negatywizm i walka powstawała wewnątrz mojego

własnego umysłu i widziałam jak ciągle powstaje w osobach dookoła mnie.

W tym czasie miałam wspaniałe życie według standardowych pomiarów. Byłam

głęboko zakochana w mym drugim mężu - Eli. Mieliśmy żywy i pasjonujący kontakt na

wszystkich poziomach. Miałam córkę, która była zadowolona ze swojego życia. Moje

zdrowie było w porządku. Moja sytuacja finansowa była lepsza niż większości ludzi.

Miałam karierę, w którą wierzyłam i kochałam. Mimo to, chciałam więcej, bałam się

stracić to, co mam; czasami miałam nadzieję na przyszłość lub panicznie bałam się co

może ona przynieść. To było wyczerpujące! Stałam się głęboko rozczarowana do siebie

samej i ciągłej, codziennej uwagi, która była skierowana na próby naprawienia mnie.

Stałam się świadoma, że jest tu pewien cykl mojego samo-zaangażowania. Na jednym

końcu tego cyklu było uczucie satysfakcji osobistej, poczucie prawości życia, które się

toczy. Na drugim końcu były uczucia zbliżającej się porażki, kryjące się uczucie biedy i

wiara w beznadziejność położenia całego wszechświata.

Gdy cykl powtórzy się milion razy, staje się bardzo znany. Myśli, obrazy, emocje i

konkluzje, które się pojawiały, były już wcześniej. Zazdrość, zawiść, pragnienie

doświadczeń dających jakąś gratyfikację – na początku zmysłowe i intelektualne, potem w

końcu duchowe – wszystko to prowadziło mnie na nowo do mojej osobistej wersji

niezadowolenia.

Pomimo że rozpoznawałam różnice pomiędzy moją "historią", a historią pewnych ludzi i

podobieństwa do historii innych ludzi, ciągle wierzyłam w nią i moje cierpienie się

przedłużało. Pomimo że rozpoznałam tragicznie romantyczną historię, która pokrywała

-18-

większość wydarzeń w moim życiu wewnętrznym i zewnętrznym, nie miałam pojęcia, że

ta historia w rzeczywistości nie jest prawdziwa.

Nie wiedziałam co zrobić. Jak było możliwe bycie relatywnie szczęśliwym, nawet

czasami głęboko spełnionym, a mimo to czuć mocną tęsknotę za czymś czego nawet nie

mogłam nazwać? Spróbowałam wszystkiego, co było mi znane, aby rozplątać ten

psychologiczny węzeł cierpienia.

W końcu uznałam, że potrzebuję pomocy. Potrzebowałam nauczyciela. Więc modliłam

się o prawdziwego nauczyciela, żywego nauczyciela, ostatniego nauczyciela – nie mając

pojęcia kim by był prawdziwy nauczyciel, czym byłoby prawdziwe nauczanie i jaki może

być rezultat. Po prostu wiedziałam, że chcę być wolna od walki. Chciałam zrealizować

prawdę mej egzystencji, ale nie wiedziałam jak to zrobić. Zauważyłam, że spróbowałam

wszystkich znanych mi dróg i w końcu poddałam się.

I już po sześciu miesiącach modlitwy o prawdziwego nauczyciela, poprzez cudowny

układ zdarzeń, znalazłam się w Indiach, twarzą w twarz z H.W.L. Poonja (Papaji).

Pozdrowił mnie w najbardziej niezwykły sposób. Pełen blasku w oczach, zaprosił mnie,

abym weszła i wzięła cokolwiek, co mógłby mi dać. Nie sprawdzał moich referencji; nie

sprawdzał mojej karmy; nie podliczał żadnych zasług. Widział w moich oczach, że jestem

podekscytowana spotkaniem z nim i powiedział: "Powiedz mi czym jest to, czego

chcesz?". Ja odpowiedziałam mu: "Chcę wolności. Chcę być wolna od wszystkich moich

zaplątań i fałszywych przekonań. Chcę wiedzieć czy ostateczna, absolutna prawda jest

rzeczywista. Powiedz mi co zrobić?".

Najpierw powiedział: "Jesteś w dobrym miejscu!" Potem powiedział: "Nie rób niczego.

Cały twój problem jest w tym, że trwasz w robieniu. Zatrzymaj całe twoje robienie.

Zatrzymaj wszystkie twoje przekonania, całe twoje poszukiwanie, wszystkie twoje

wymówki i zobacz sama, co już jest na zawsze tutaj. Nie ruszaj się. Nie ruszaj się w

kierunku czegoś i nie uciekaj od niczego. W tej jednej chwili bądź nieruchoma".

Nie wiedziałam, co miał na myśli, bo właśnie siedziałam nieruchomo. Wtedy

zrozumiałam, że nie mówił o aktywności fizycznej. Zamiast tego, kierował mnie, abym

zatrzymała całą aktywność umysłową.

-19-

Usłyszałam wątpliwości w moim umyśle, strach, że gdy nie będę myśleć, to nie będę

dbała o me ciało, nie wstanę w ogóle z łóżka, nie będę w stanie kierować samochodem,

nie pójdę do pracy – byłam przerażona. Czułam, że gdy przestanę szukać, stracę wszystko

to, co wydawało mi się, że zdobyłam w mym poszukiwaniu. Mogę stracić trochę tego, co

czułam, że już osiągnęłam.

Ale dookoła niego była ta olbrzymia obecność i w momencie, gdy patrzyłam w jego

oczy odnajdywałam siłę, jasność i ogrom, który zatrzymał moje nawyki myślowe.

Poprosiłam o nauczyciela i na szczęście w tej chwili miałam rozwagę, aby posłuchać

nauczyciela, o którego poprosiłam. W duchu badania, byłam skłonna w tej chwili

zatrzymać podążanie i wiarę w myśli kryjące się za mym terrorem, gdy wpadłam w coś,

co wydawało się być otchłanią beznadziejnej rozpaczy; spełnienie i pokój, którego

szukałam dał się znaleźć właśnie tutaj, okazało się, że on zawsze tu był, bez jakiejkolwiek

możliwości odejścia. Najbardziej szokujące było to, gdy dostrzegłam, że zawsze go

znałam! W tym momencie zdałam sobie sprawę, że wszystko cokolwiek i kiedykolwiek

mogłam chcieć było już tutaj jako podstawa czystego, wiecznego bycia. Całe cierpienie,

które nazwałam "ja" lub "moje" w zasadzie znajdowało się w świecącym, czystym byciu!

A jako najważniejsze zobaczyłam, że prawdą o tym, kim jestem jest to bycie. To samo

bycie jest obecne wszędzie, we wszystkim, widocznym i niewidocznym.

W tej realizacji nastąpiła istotna zmiana uwagi z mojej historii bycia na nieskończoną

głębię bycia, która zawsze istniała pod powierzchnią tej historii. Co za pokój! Co za

odpoczynek! Wcześniej doświadczyłam chwil unii kosmicznej czy wzniosłej błogości, ale

to było innego rodzaju. To była spokojna ekstaza, moment rozpoznania, że nie jestem

ograniczona historią "mnie"!

Prostota tego, co rozpoznałam w tej chwili była trudna do uwierzenia. Myślałam, że to

nie może być takie proste. Zawsze nauczano mnie, że dopóki nie jesteś wolny od grzechu,

chciwości, agresji, nienawiści i karmy, nie możesz dosięgnąć tego miejsca i ja wierzyłam

w to, co mnie nauczono. W końcu zdałam sobie sprawę, że cokolwiek myślałam było

zawsze tylko myślą, niemożliwą do polegania na niej, bo ulegała ona warunkowaniu i

zniknięciu. W odkryciu prawdy nie można już było ufać myśli. Myśl nie mogła już dłużej

-20-

być mistrzem. Wcześniejszy lęk niewiedzy został przeobrażony w radość niewiedzy.

Niewiedza stała się otwarciem mojego umysłu na to, co nie mogło być uchwycone myślą.

Co za ulga! Co za głębokie uwolnienie!

Po tym jak spędziłam trochę czasu z Papaji, po tym jak zadawał mi pytania i testował

mnie, zauważył, że moje myśli naprawdę ustały. Gdy zobaczył rezultaty tego zatrzymania,

poprosił mnie, abym poszła "od drzwi do drzwi" i mówiła innym o moim doświadczeniu.

Odpowiedziałam mu: "Papaji, naprawdę nie wiem jak to zrobić". Jego odpowiedź była

następująca: "Dobrze. W takim razie możesz tylko mówić ze swojego własnego

doświadczenia". Dał mi imię Gangaji, na cześć świętej rzeki Ganges w Indiach, dlatego że

spotkałam go na jej brzegu i pojawiłam mu się we śnie jako bogini Ganga.

Ostatecznie, inni byli zainteresowani tym, czym mogłam się podzielić ze swojego

doświadczenia. Spotkania szybko przekroczyły nasz pokój gościnny i zaczęłam, jak Papaji

mnie o to prosił, podróżować "od drzwi do drzwi" dając publiczne spotkania na całym

świecie i rozmawiając z ludźmi różnych profesji o różnych doświadczeniach życiowych.

Gdy Papaji umarł, w jednym wywiadzie zapytano mnie, co Papaji znaczył dla mojego

życia. Odpowiedziałam, "przed Papaji, nie miałam życia. Miałam historię cierpienia. Były

oczywiście momenty przyjemności, nawet momenty błogości, ale mimo wszystko była to

historia cierpienia. Spotykając Papaji utraciłam swoją historię i otrzymałam życie".

Od chwili, gdy przestałam szukać spełnienia w umyśle lub zewnętrznych

okolicznościach moje życie jest przeżywane na podłożu radości. Są momenty

nieszczęścia, złości, przykrości, są nastroje, które przemijają, ale wszystko to dzieje się na

podłożu radości. Żaden nastrój nie musi być postrachem, żadna chwila nie musi być

unikana. W końcu widzę, że wszystkie nastroje, wszystkie stany umysłu, wszystkie

uczucia, cokolwiek, co jest naprawdę zbadane, wskazuje na to samo źródło – to

nieskazitelne niebo spełnionej świadomości, które jest prawdą o tym, kim jestem i jest

prawdą o tym, kim ty jesteś.

Pytano mnie czy jestem guru czy może głową kościoła lub religii. Nie myślę o sobie

jako o guru i na pewno nie jestem głową kościoła lub religii. Niektórzy nazywają mnie

"nauczycielem", ale w rzeczywistości nie różnię się od nikogo. My wszyscy jesteśmy

-21-

aspektami, punktami czy odnośnikami dla jednej esencji świadomości. Mogę tylko grać

rolę nauczyciela, bo wiem, że żadna z ról nie jest na końcu rzeczywista. Prawdziwy

nauczyciel jest żywy wewnątrz każdego z nas i w końcu daje się poznać we wszystkim, w

pozornym wnętrzu i pozornym zewnętrzu.

To, o czym mówię nie ma nic wspólnego z religią. Wprawdzie nauczyciel mojego

nauczyciela, Ramana Maharshi, był Hindusem, a mój nauczyciel, Papaji, był wychowany

jako Hindus, ta nauka nie ma nic wspólnego z wschodem czy zachodem. Nie robi ona

różnicy pomiędzy Hindusem, chrześcijaninem, Żydem, muzułmaninem, buddystą,

poganinem, mężczyzną, kobietą, tobą i mną.

Prawda o tym, kim jesteś to świadomość: nie twoje imię, nie twoje ciało, nie twoje

emocje i nie twoje myśli. To są tylko przykrywki, które przychodzą i odchodzą. Mają

narodziny, istnienie w czasie i śmierć. Świadomość nie przychodzi i odchodzi. Jest teraz

tutaj. Nie zna innego czasu.

Świadomość jest wolna. Nie jest ograniczona żadną nazwą czy koncepcją. Nie jest

ograniczona poprzez pojęcie czasu i przestrzeni. Emocje i choroby nie mają na nią

wpływu. Jesteś czystą świadomością. Zawsze byłeś wolny, bo zawsze byłeś

świadomością. Doświadczyłeś siebie jako punktu w świadomości i przez to wyobraziłeś

sobie siebie jako ograniczonego do ciała.

To rozpoznanie, nawet gdy trwa tylko chwilkę, jest początkiem niekończącego się

pogłębienia samo-wglądu. To jest koniec zaabsorbowania w cyklach samo-definicji i

początek prawdziwego samo-badania, które nie zna barier.

"Zatrzymać" się, to zatrzymać poszukiwanie siebie w myślach, emocjach, sytuacjach

czy wyobrażeniach cielesnych. To jest takie proste. Poszukiwanie jest zakończone, gdy

zdasz sobie sprawę, że prawdziwe i trwałe spełnienie, którego szukałeś można znaleźć

nigdzie indziej niż tu, gdzie jesteś. Ono jest tutaj. Ono jest w tobie, jest we mnie, jest w

całym życiu, zarówno świadomym jak i nieświadomym. Ono jest wszędzie. Tak długo jak

go szukasz, nie może być znalezione, ponieważ zakładasz, że to jest gdzieś indziej. Gonisz

ciągle za kłamstwem.

-22-

Prawda o tym, kim jesteś jest zupełnie prosta. Jest ona bliższa niż twe myśli, bliższa niż

bicie twego serca, bliższa niż twój oddech. Gdy wierzysz, że twe myśli są prawdziwe, gdy

podążasz za swoimi myślami jako za podstawą rzeczywistości, będziesz ciągle przeoczał

to, co jest bliżej, to, co wołało cię w czasie mówiąc, "Jesteś tutaj! Jesteś w domu! Wejdź.

Bądź w domu". Być w domu to po prostu być tutaj. Opóźniając po prostu bycie tutaj to

dać się wciągnąć w nieskończone komplikacje samo-definicji i fałszywej identyfikacji.

Właśnie teraz jest możliwość zatrzymania się i powiedzenia prawdy o płomieniu

świadomości, który jest esencją twojego istnienia. Wybór zaprzeczenia temu to wybór

cierpienia. Wybór poddania się temu jest końcem całego zbytecznego cierpienia. Gdy

spotykasz siebie, gdy kochasz siebie, gdy rozpoznajesz, że ten płomień prawdy, którą

kochasz jest tobą, nie masz już potrzeby, aby szukać miłości czy próbować i wyłudzać

miłość. Jesteś spełniony.

W tym momencie naszej ludzkiej historii, co kiedyś było zarezerwowane dla

najbardziej wyjątkowych istot, jest dostępne dla zwykłych ludzi. Ponieważ uważaliśmy

siebie za zwykłych, utrzymywaliśmy pewne drzwi zamknięte wewnątrz naszych umysłów

i wewnątrz naszych serc dla prawdy w rdzeniu tego wszystkiego. Ale w tym czasie teraz

istnieje wyłom w naszym warunkowaniu. Gdy to właśnie czytasz, jesteś do pewnego

stopnia świadomy tego, bo inaczej nie wziąłbyś tej książki. To jest czas zwykłego

przebudzenia. To oznacza ciebie, nie tylko tych urodzonych pod najjaśniejszymi

gwiazdami, ale również zwykłych osób.

Zakładam, że jeśli czytasz tę książkę, musisz mieć pewną głęboką intencję, aby być

wolnym, pewną intencję przebudzenia. To właśnie ta intencja woła cię do domu. Intencją

tej książki jest wspomóc powrót twojej indywidualnej świadomości do swojego źródła,

oceanu świadomości. W rzeczywistości one nie są nigdy od siebie oddzielone.

Moją intencją nie jest naprawić kogokolwiek czy nauczyć czegokolwiek. Poza prostą,

absolutną prawdą o tym, kim jesteś, nie potrzeba się niczego uczyć. Prawda o tym, kim

jesteś jest bliższa niż to, co może być nauczane. Co gdybyś, w tej właśnie chwili, tylko

jako eksperyment i w duchu samo-wglądu, odłożył na bok wszystko, czego się nauczyłeś

o sobie samym – włączając w to wszystkie nadzieje i strachy kto to może być – i otworzył

-23-

swój umysł, aby odkryć prawdę kim jesteś? To jest bardzo proste. Prawda jest zawsze

tutaj. Moim zaproszeniem jest, abyś zatrzymał cały ruch twojego umysłu skierowany na

uciekanie od prawdy, tak abyś mógł odkryć bezpośrednio, dla siebie, ten klejnot, który jest

żywy wewnątrz ciebie.

-24-

Część Pierwsza

Zaproszenie:

Odkrywając Prawdę

o Tym Kim Jesteś

-25-

1 Ostatnie Miejsce

Gdzie Myślałeś Aby Szukać

est pewna historia, którą mój nauczyciel lubił opowiadać, o pełnym pasji złodzieju

diamentów, który dążył do kradzieży tylko najbardziej wykwintnych klejnotów.

Ten złodziej lubił kręcić się w dzielnicy diamentowej, aby podglądnąć, kto

kupował klejnot, tak aby potem mógł opróżnić jego kieszenie.

Pewnego dnia zobaczył dobrze znanego handlarza diamentów kupującego klejnot, na

który czekał przez całe swoje życie. To był najpiękniejszy, najbardziej nieskazitelny,

najczystszy z diamentów. Był bardzo podekscytowany i zaczął podążać za handlarzem

diamentów, gdy ten wsiadł do pociągu, usadawiając się w tym samym przedziale. Spędził

całe trzy dni podróży starając się ukraść diament z kieszeni handlarza. Gdy nadszedł

koniec podróży i nie odnalazł klejnotu był bardzo sfrustrowany. Był on złodziejem z

wieloma sukcesami i pomimo, że wykorzystał wszystkie swoje zdolności, nie był w stanie

ukraść tego rzadkiego, cennego klejnotu.

Gdy handlarz diamentów wysiadł z pociągu, kieszonkowiec podążył za nim znowu. W

końcu już nie mógł tego wytrzymać, podszedł do handlarza i powiedział: "Drogi panie,

jestem renomowanym złodziejem diamentów. Widziałem, gdy nabywał pan ten piękny

diament, więc poszedłem za panem do pociągu. Pomimo, że wykorzystałem wszystkie

umiejętności mej sztuki, które to szlifowałem przez wiele lat, nie byłem w stanie znaleźć

klejnotu. Muszę poznać twój sekret. Powiedz mi proszę, jak byłeś w stanie go ukryć

przede mną?"

J

-26-

Handlarz diamentów odpowiedział: "No tak, zobaczyłem cię jak podglądałeś mnie w

dzielnicy diamentowej i podejrzewałem, że jesteś kieszonkowcem. Więc ukryłem diament

tam gdzie myślałem, że ty będziesz się tego najmniej spodziewał – w twojej własnej

kieszeni!" Wtedy właśnie sięgnął do kieszeni złodzieja i wyciągnął diament.

Skarb, który zapraszam cię abyś przyjął, na którego będę ciągle wskazywać poprzez

całą tę książkę jest teraz w twojej kieszeni, w kieszeni twego serca. Serce, o którym

mówię jest nawet bliższe niż twoje fizyczne serce. Jest ono bliższe niż twoje emocjonalne

serce. To jest serce, które jest rdzeniem twojej istoty. Każdy krok zrobiony, aby pójść

gdzie indziej w celu znalezienia go, zakłada, że nie ma go właśnie tutaj, gdzie jesteś. Po

prostu zobacz świetlistą obfitość twojej prawdziwej natury i wtedy będziesz dzielił się tą

obfitością całkiem naturalnie.

-27-

2 Szukając Szczęścia

sercu każdego człowieka, z którym rozmawiałam, widziałam wolę

znalezienia w jakiś sposób prawdziwego szczęścia, prawdziwego

spełnienia. Czasami to pragnienie jest nawet mocniejsze niż instynkt

przetrwania. Jak pewnie wiesz ze swojego własnego doświadczenia, poszukiwanie

szczęścia może iść wieloma drogami. Na drodze instynktu to może być poszukiwanie

przyjemności, komfortu, bezpieczeństwa i pozycji w społeczności ludzkiej. Przeważnie,

gdy osiągniemy pewien poziom sukcesu na płaszczyźnie przyjemności, komfortu,

bezpieczeństwa i pozycji odkrywamy, że nic z tego nie wypełnia tej głębszej potrzeby,

tego głębszego wołania o prawdziwe szczęście. Możemy mieć chwile pięknej rewelacji i

pewne momenty przyjemności, jednak przeważnie pod tym wszystkim jest strach, że

nigdy nie znajdziemy stałego pokoju czy prawdziwego szczęścia. Lub nasz strach straty

tego pokoju i szczęścia, które już udało nam się osiągnąć, powoduje napięcie i skurcze,

gdy ciągle próbujemy utrzymać to. Przeważnie czujemy głęboką nieufność, że pokój i

szczęście jest naprawdę możliwe.

Czasami, w błogosławionym życiu, powstaje pragnienie duchowego poszukiwania,

poszukiwania Boga, poszukiwania prawdy. Rozpoznajemy, że zwykłe życie oznacza: "nie

dbaj o tę potrzebę". Odsuwamy na bok to, co nazywamy "przeciętną egzystencją" i

kierujemy się w stronę życia duchowego.

Niestety, to samo warunkowanie, które kieruje przyziemnym życiem, często stara się

kierować również duchowym poszukiwaniem i wtedy to jest poszukiwanie duchowej

przyjemności, duchowego komfortu, duchowej wiedzy czy duchowego bezpieczeństwa.

W

-28-

Wcześniej czy później musisz odkryć rozczarowanie wynikające również z tego

poszukiwania. Znajdujesz przyjemność, oczywiście. Dosięgasz sfer pełnych ekstazy.

Czujesz się bezpieczny, gdy odczuwasz, że Bóg czy prawda jest obecna i czujesz komfort,

gdy jesteś trzymany przez tę obecność. Ale dopóki nie rozpoznasz, że nigdy nie byłeś

oddzielony od tego, będziesz ciągle rzucał się, aby znaleźć to gdzieś tam, znaleźć Boga,

wierząc lub mając nadzieję, że Bóg da ci szczęście. To przekonanie lub nadzieja jest

oparta o infantylne rozumienie czym jest Bóg – jakąś rzeczą, jakąś siłą, jakimś miejscem,

które może dostarczyć wieczną przyjemność, komfort i bezpieczeństwo tobie.

Odkryłam, że w zasadzie jest niemożliwe znalezienie szczęścia. Tak długo jak

oczekujesz znaleźć szczęście "gdzieś tam", nie dostrzegasz gdzie ono jest. Tak długo jak

pragniesz znaleźć Boga w jakimś innym miejscu, nie dostrzegasz esencji prawdy o Bogu,

którą jest wszechobecność. Gdy pragniesz odnaleźć szczęście w innym miejscu, nie

dostrzegasz twojej prawdziwej natury, która jest szczęściem. Nie zauważasz siebie.

Chciałabym ofiarować ci zaproszenie i wyzwanie, abyś przestał unikać siebie, po prostu

radykalnie i absolutnie bądź nieruchomy – abyś odłożył na bok, chociaż na chwilę,

wszystkie idee... gdzie jest Bóg lub gdzie jest prawda, czy gdzie ty jesteś. Przestań

spoglądać gdziekolwiek. Przestań pragnąć. Po prostu bądź. Nie mówię o byciu w

zamroczeniu, czy wejściu w trans, ale o zagłębieniu się w ciszy twojego serca, gdzie

rewelacja wszechobecności może zostać odkryta jako twoja prawdziwa natura. Proszę cię

o bycie nieruchomym w czystej obecności. Nie stworzyć ją, nawet nie zapraszać jej, ale

po prostu rozpoznać to, co tu jest zawsze, kim zawsze jesteś, gdzie Bóg jest zawsze.

W tym momencie, w jakikolwiek sposób szukasz, zatrzymaj się. Bez względu na to czy

szukasz pokoju i szczęścia w relacji, lepszej pracy, czy nawet pokoju na świecie, na ten

jeden moment zatrzymaj się całkowicie. Nie ma nic niewłaściwego w tych dążeniach, ale

jeśli angażujesz się w nie, aby dostać pokój czy dostać szczęście, nie dostrzegasz

płaszczyzny pokoju, który już tutaj jest. Gdy odkryjesz tę płaszczyznę pokoju, wtedy w

cokolwiek będziesz zaangażowany zostanie poinformowane o twoim odkryciu. Wtedy

naturalnie przyniesiesz to, co odkryłeś światu, do polityki, do wszystkich twoich

związków.

-29-

To odkrycie ma nieskończone, kompleksowe implikacje, ale jego esencja jest bardzo

prosta. Gdy zatrzymasz wszelką aktywność, choć na jedną chwilę, nawet na jedną

dziesiątą sekundy i po prostu będziesz całkowicie nieruchomo, rozpoznasz wrodzoną

przestrzenność twej istoty, która jest już szczęśliwa i w pokoju z sobą.

Ze względu na nasze warunkowanie, normalnie odrzucamy tę płaszczyznę pokoju

natychmiastowym, "tak, ale co z moim życiem? Mam zobowiązania. Muszę być zajęty.

Absolutne nie jest to w związku z moim życiem, moim istnieniem". Te warunkowe myśli

tylko wzmacniają dalsze warunkowanie. Ale gdy poświęcisz chwilę, aby rozpoznać pokój,

który już jest żywy wewnątrz ciebie, wtedy naprawdę masz wybór, aby mu zaufać we

wszystkich twoich przedsięwzięciach, we wszystkich twoich związkach, w każdej sytuacji

twego życia. To nie oznacza, że twoje życie będzie wyczyszczone z wszystkich

konfliktów, wyzwań, bólu czy cierpienia. To oznacza, że odkryłeś sanktuarium, gdzie

prawda o tobie jest obecna, gdzie prawda o Bogu jest obecna, bez względu na fizyczną,

umysłową czy emocjonalną sytuację twego życia.

To jest zaproszenie do rdzenia twej istoty. To nie jest o religii czy o braku religii. To

nawet nie jest o oświeceniu czy o ignorancji. To jest o prawdzie, kim jesteś, która jest

bliższa i głębsza niż wszystko co może być nazwane.

W każdej chwili, w ułamku sekundy, istnieje możliwość odkrycia nieograniczonej,

nieskończonej, wiecznej, boskiej prawdy o tobie. Doświadczenia prawdy otrzymały różne

imiona od różnych duchowych kultur. Niebo, nirwana, rezurekcja, oświecenie, satori,

samadhi – wszystkie to nazwy wskazujące na to najwyższe, nienazywalne, boskie piękno,

bez cierpienia i wypełnione łaską.

Rozpoznanie tej prawdy to właśnie wszystko to, o czym jest ta książka. Jeśli nie możesz

utrzymać słowa z niej w swojej pamięci, wtedy wszystko jest w porządku. Mój nauczyciel

powiedział mi, że najprawdziwsza nauka jest jak ptak przelatujący po niebie: nie zostawia

po sobie śladów, po których można byłoby pójść, a jednak jej obecność jest nie do

zaprzeczenia.

-30-

3 Otwierając się na Otrzymanie

twarcie się na prawdę o esencji twej istoty to po prostu kwestia otrzymania. Ale

ze względu na nasze warunkowanie, to nie wydaje się być prostą kwestią.

Przeważnie istnieją komplikacje i obawy dookoła zwykłego otrzymania,

zwykłego otwarcia. Jesteśmy uwarunkowani w strachu przed nieznanymi głębiami nas

samych, oczekując najgorszego. Nadchodzi czas gdy możemy i musimy spotkać ten

prastary strach. Gdy w końcu jesteśmy gotowi, aby spotkać z twarzą prosto w oczy to

podejrzewane najgorsze w nas, odkrywamy niesamowitą, nie do wiary prawdę.

Otwarcie umysłu na to, co wcześniej było unikane i pełne strachu, wyjawia zdolność

znoszenia i prawdziwego objęcia niewygody i nawet bólu. W końcu, prawdziwym

odkryciem jest, że cokolwiek, co w pełni obejmiemy zawsze odsłania pokój, którego

szukaliśmy poprzez wszystkie nasze próby ucieczki od niewygody.

Zdolność otrzymywania jest naturalna. Gdy jesteśmy dziećmi, otrzymujemy to, co jest

dane. Z wyjątkiem sytuacji gdzie jest jakaś uraza, to jest sposób w jaki niemowlę

naturalnie formuje się i rozwija. Potem, gdy rośniemy i nasze umysły rozwijają się,

zdajemy sobie sprawę, że otrzymywanie pewnych rzeczy właściwie przynosi szkody:

otrzymanie jedzenia, które jest zepsute lub zatrute przynosi szkodę ciału; otrzymanie

braku miłości od rodziców jest emocjonalnie wyniszczające; dla umysłu, otrzymanie

indoktrynacji, która uczy nienawiści jest praniem mózgu. Stopniowo zauważamy, że nie

jest użyteczne otrzymywanie wszystkiego co jest oferowane; z tego rodzi się mądrość

dyskryminacji.

W świecie, w którym żyjemy, wiele z tego, co jest oferowane, nie posiada użytku i jest

często potencjalnie trucizną. Gdy tylko rozpoznajemy możliwość szkody, zamykamy

O

-31-

naszą naturalną zdolność do otrzymywania. Razem z ewentualnym odkryciem, że nasi

rodzice i nasz świat nie są tak dobroczynne jak nam się wydawało nadchodzi ogromne

rozczarowanie co do naszej zdolności niewinnego otwarcia się i ufania.

Jak stajemy się coraz starsi, doświadczamy, że nawet nasi przyjaciele mogą nas

zawieść, mogą nas okłamywać. Doświadczamy w sobie zdolność kłamstwa wobec

naszych przyjaciół, naszych mężów, naszych żon, naszych nauczycieli i naszych rządów.

Odkrywamy, że nasze własne myśli mogą nas oszukiwać i torturować; nie są godne

zaufania. Nasze emocje mogą wyjść spod kontroli. Nie możemy ufać naszym ciałom:

potykają się i upadają, stają się chore, starzeją się i w końcu umierają. A więc głównym

przesłaniem staje się - nie ufaj, nie otwieraj się; otwarcie się jest niebezpieczne; może

prowadzić do zranienia. I z tym przekonaniem, formuje się rodzaj super-czułego umysłu,

aby starać się i zdobyć wystarczająco informacji w celu rozpoznania, kiedy jest właściwy

moment do otworzenia się. Na usługach tego strachu, większość naszej aktywności

umysłowej jest związana ze zbieraniem. Bez względu na to jak wiele jest uzbierane,

zawsze jest więcej do uzbierania. Idziemy od nauczyciela do nauczyciela, od treningu do

treningu, od książki do książki, od kasety do kasety, w gorączkowym wysiłku zdobycia

informacji, o której myślimy, że potrzebujemy aby być bezpiecznym. Mimo to wszystko

mamy głębokie pragnienie po prostu bycia otwartym. To jest również często cytowane

jako pragnienie "powrotu do domu", powrotu do niewinności dziecka, wejścia do nieba.

Ale do tego czasu nasz umysł nie jest już umysłem dziecka. Nasz umysł, nasze ciało i

nasze emocje doświadczyły już kilka bardzo ciężkich wydarzeń.

Może w chwili łaski otwierasz się wobec twojej żony czy męża, twojego dziecka,

twojego przyjaciela lub twojego nauczyciela. Ale potem nawyk zamknięcia się powstaje

bardzo szybko ze względu na pamięć, świadomą czy podświadomą, przypomina ci, że

otwarciu może towarzyszyć ból.

Nie sugeruję abyś spróbował otworzyć się, czy abyś próbował zapomnieć o przeszłości,

lub abyś próbował otrzymywać. To tylko stworzyłoby więcej walki. Ale co możesz zrobić,

to po prostu obserwować, gdy twój umysł jest otwarty i gdy jest zamknięty. Możesz

-32-

obserwować te chwile, gdy jesteś otwarty aby otrzymać i gdy odrzucasz otwarcie ze

względu na nawyk.

Po prostu powiedz prawdę – nie jako w celu uzyskania większej ilości informacji, ale

jako część samo-odkrycia.

Mówienie prawdy o jakimkolwiek uczuciu, myśli czy sytuacji stwarza podłoże dla siły

samo-wglądu. Wgląd jest jak oświetlanie światłem w piwnicy, gdzie rozpadający się stary

piec, o którym nawet nigdy nie wiedziałeś, że istnieje, roztacza trujące gazy na cały dom.

Wgląd otwiera drzwi i świeci światłem w piwnicy, tak abyś mógł zobaczyć i zdać sobie

sprawę, "O mój Boże, nie ma się co dziwić, że czuję się chory w ciele, umyśle i duchu".

W tym rozpoznaniu, nawet bez myślenia, naturalną tendencją jest wyłączenie pieca. To

pochodzi z twojej wrodzonej inteligencji. Ty również spostrzegasz, że masz wewnątrz

siebie nieskończoną zdolność do otwarcia okna twego umysłu i otrzymania świeżości

tego, co jest naprawdę czyste. Idąc dalej rozpoznajesz, że mimo doświadczeń zranienia i

zniszczenia, czystość bycia zostaje. Rdzeń ciebie jest ciągle cały bez względu na to, jakie

podziały odbywały się dokoła niego.

To nie znaczy, że ludzie cię nie zawiodą. To nie znaczy, że twoje serce nie będzie

pękało ciągle na nowo. Otwarcie się na wszystko, co jest obecne może być łamiącym

serce zajęciem. Ale niech twoje serce się złamie, bo twoje złamane serce odkryje tylko

środek niezłamanej miłości.

Otwarcie się na ciszę, która jest źródłem twojego umysłu, jest otwarciem się na twoje

prawdziwe ja. Świadoma cisza jest już otwarta. Ty jesteś już otwarty. Pozwól swojemu

umysłowi zaprzestać zbierania informacji, zatrzymać wyobrażenia o przyszłości i układać

strategie przetrwania. Niech twój umysł po prostu będzie trzymany przez jego źródło.

Rozpoznaj, że zdolność do otwarcia się na prawdę twej istoty jest zawsze tutaj.

Jakiekolwiek pytanie pojawi się tobie w trakcie lektury tej książki, najbardziej

bezpośrednią odpowiedzią jest po prostu otwarcie się. Nie musisz rozumieć słów. Po

prostu otwórz swój umysł na to, na co wskazują te słowa. Otwarty umysł odsłania otwarte

serce.

-33-

Gdy odkryjesz, że otwarcie się jest dla ciebie trudne, możesz sprawdzić jaka "historia"

powoduje, że otwartość na zranienie wydaje się być trudna. Jest możliwe, że wierzysz w

jakąś historię o tym, jak nie możesz lub nie powinieneś się otworzyć. Prawda jest taka, że

nic nie jest łatwiejsze od otwarcia się. To może brzmieć prostacko lub abstrakcyjnie, ale to

może być konkretnie zrealizowane w każdej chwili twojego życia.

W momencie zwykłego otwarcia się doświadczasz, że tego z czymkolwiek walczyłeś

już tego nie ma. Prawdziwa otwartość odsłania fakt, że walka – problem, zmora, demon,

rana – w rzeczywistości nie istnieje. Historia nie ulega transformacji poprzez otwarcie;

zamiast tego odsłania się jako właściwie nie istniejąca. Jedyna rzecz, która utrzymuje

historię na miejscu, to opór wobec otwarcia. Co zostaje, gdy to, czego się baliśmy lub to, z

czym walczyliśmy znika, jest otwarciem samego istnienia – prawdy w środku twojego

własnego serca.

-34-

4 Boskie Rozczarowanie

olejną przeszkodą w duchowym badaniu, która musi być rozwiązana, jest

nawyk szukania prawdy, perfekcji czy realizacji poza sobą. Jest ważne

zrozumienie w jaki sposób to się pojawia, abyśmy rozwiązali ten bardzo

ściśnięty węzeł.

Jest taki niezwykle szokujący i ważny moment w trakcie twojego życia, gdy

rozpoznajesz nawyki, uzależnienia, egoizm i cierpienie, z którym się zidentyfikowałeś

jako "ja". Razem z tym duchowym szokiem rozpoznania często pojawia się pragnienie,

aby poznać, co jest prawdziwe, rzeczywiste, czyste, święte i wolne. Ponieważ

zidentyfikowałeś się z negatywnością i lękiem, poszukiwanie tego, co jest czyste i święte

zaczyna się "tam na zewnątrz".

Mamy wiele wyjątkowych przykładów na to "tam na zewnątrz". Mamy mędrców,

świętych, mesjaszy, mądre kobiety i mądrych mężczyzn w historii świata, na których

życie możemy spojrzeć i powiedzieć, "Oh, tutaj to jest. Oni to mają. Czemu ja też nie

mogę się tam dostać?" Potem robimy wiele prób, aby naprawić to, co jest teraz widziane

jako obrzydliwe i ograniczone w nas samych, tak abyśmy mogli być czyści i święci.

Walczymy dla tego czystego i świętego wyobrażenia, pracujemy w jego kierunku,

czujemy, że już zdobywamy pole i odkrywamy siebie tracąc pole.

W końcu, jest ten kolejny, wielki duchowy szok, który nazywam "wielkim

rozczarowaniem". To jest realizacja, że cała praca, którą wykonałeś – wszystkie próby,

aby naprawić twój charakter, osobowość, nawyki i nałogi – dalej nie dotknęła tej

wydającej się przepaści oddzielenia pomiędzy tym, kim wierzysz, że jesteś i tym, co

K

-35-

wyobrażasz sobie jako perfekcję. To rozczarowanie tworzy duchową tęsknotę, czasami

nazywaną tęsknotą duszy do poznania Boga. Jest tu zrozumienie, że wszystkie twoje

osiągnięcia nie dotknęły głębi tej tęsknoty. To zrozumienie jest krytyczne: rozpoznajesz,

że nigdy nie będziesz mógł zrobić tego sam, bo nie masz siły i nie wiesz co zrobić.

Jest wiele, wiele dróg prowadzących poza ten moment, gdy szukasz sposobu na

zapełnienie tej wydającej się przepaści oddzielenia. Ale zamiast podążać którąkolwiek z

nich, zapraszam cię, abyś spadł na szpadę z dwoma ostrzami rozczarowania i tęsknoty.

Niech ta szpada przebije poprzez twoje poczucie oddzielenia. Odrzuć jakąkolwiek inną

drogę komfortu czy nadziei, czy wiary. Spotkaj tę szpadę; niech ona przebije na wylot twe

serce.

Kiedykolwiek pojawia się ta tęsknota, zanurz się od razu głęboko w nią: nie w jakąś

historię o sposobie na wyjście z niej, ale do samego serca tej tęsknoty. Rozczarowanie jest

bezpośrednim zaproszeniem do tego, za czym tęsknisz. Zaakceptowanie tego zaproszenia

jest rzadkie. To jest umowa, aby nie uciekać od dyskomfortu rozczarowania, ani nie

dramatyzować tęsknoty, ani nie wypierać się jej, ale po prostu doświadczyć jej całej aż do

końca. To właśnie w tym radykalnym doświadczaniu otwartość jest najbardziej

odpowiednia. Nie ruszając się ani trochę od bólu tego duchowego złamanego serca,

możesz chociaż na chwilę zobaczyć, co naprawdę jest tutaj, kim naprawdę jesteś.

Wola otrzymania tego, co już jest w rdzeniu twojej istoty, to wola nie uciekania od

twojej własnej tęsknoty, to odkrycie właśnie teraz wewnątrz ciebie źródła tej tęsknoty.

Wtedy odkryjesz, że tęsknota sama w sobie przeniesie cię do rdzenia siebie, gdzie

prawdziwy pokój i perfekcja są odsłonięte jako nigdy nie oddzielone od prawdy, kim

jesteś.

-36-

5 Czego Naprawdę Chcesz?

edną z najbardziej istotnych sfer do zbadania na ścieżce samo-odkrycia jest to,

czego naprawdę chcesz. Gdy rozpoznasz, że wszystkie drogi, których spróbowałeś

w poszukiwaniu spełnienia nie zaspokoiły cię całkowicie, to pytanie naturalnie

powstaje: "Czego tak naprawdę chcę? Jeśli wszystkie drogi, których spróbowałem, aby

odnaleźć szczęście, nie zadowoliły mnie, czym jest w końcu to, czego naprawdę chcę, gdy

wszystko jest już powiedziane i zrobione?"

Większość z nas na zachodzie prowadzi niezwykle uprzywilejowane życia. Większość z

nas nie musi się martwić o to, skąd znaleźć następny posiłek lub czy będziemy mieli

miejsce do spania tej nocy. Większość z nas nie jest w bliskim niebezpieczeństwie ani

nasze rodziny w nim nie są. Znajdujemy siebie w cennym życiu, gdzie możemy odłożyć

na bok nasze umysłowe nawyki i strategie obrony i poddać refleksji to, co jest obecne, gdy

umysł nie jest zajęty swoją obroną. W tej chwili możemy przestać martwić się

przyszłością.

Oczywiście każdy, nawet najbardziej uprzywilejowani, doświadcza pewnego stopnia

cierpienia. Ale gdy spojrzysz dookoła planety, zobaczysz miliardy ludzkich istot, które

przechodzą przez olbrzymie cierpienie i które są prawie całkowicie ograniczone przez nie.

W kontraście, przywileje naszych żyć są takie, że mamy czas, przestrzeń i możliwość, aby

zakwestionować najbardziej podstawowe założenia ludzkiego życia. Jesteśmy wolni, aby

zbadać nasze życia i zapytać najgłębsze pytania: Jaki jest sens tego życia? Ku czemu się

go wykorzystuje? Jak wykorzystuję swój czas? Gdzie jest moja uwaga? Czy moje życie

ma znaczenie? Czy jestem szczęśliwy? Jaka jest tęsknota mej duszy i serca? Czy to jest

J

-37-

tęsknota za prawdą i wolnością? Mamy możliwość w większości naszych żyć w pełni

rozważać najgłębsze, nie odpowiedziane pytania.

W moim doświadczeniu rozmów z ludźmi odkryłam, że znalezienie odpowiedzi na to,

co ktoś naprawdę chce, może być bramą do realizacji prawdziwej wolności. Może być

natychmiastowa odpowiedź na to badanie, jak na przykład, "To, czego naprawdę chcę, to

lepsze życie" lub "Czego naprawdę chcę, to być szczęśliwym cały czas" lub "Czego

naprawdę chcę, to odpowiedni partner czy odpowiednia partnerka". Jakakolwiek

odpowiedź natychmiastowo powstaje, jest wtedy pomocnym zapytanie: "Co to mi da?",

jeśli masz perfekcyjnego partnera, co to ci da? Jeśli masz szczęśliwe życie, co to ci da?

Jeśli odpowiedź brzmi, "Wtedy będę miał pokój, wtedy mogę odpocząć", prawda jest taka,

że to jest możliwe teraz, w tej chwili.

Pokój i odpoczynek nie mają nic do rzeczy z partnerem. Pokój, odpoczynek i

spełnienie, którego szukałeś na zewnątrz, bez względu na to, jak wniebowzięty i

wysublimowany, są właśnie tutaj teraz. W tej chwili możesz właśnie odrzucić twoje

zewnętrzne punkty odniesienia względem tego, co ci da pokój, możesz rozpoznać, że

pokój jest już tutaj bez względu na wewnętrzną czy zewnętrzną sytuację. W tym

rozpoznaniu możesz badać głębiej, aby zobaczyć czy istnieje różnica pomiędzy pokojem,

który jest zawsze obecny a tym kim jesteś. Gdzie jest granica pomiędzy tym, kim

naprawdę jesteś a pokojem?

To co pojawia się w perfekcyjnym momencie realizacji to to, co zawsze jest obecne i to

często daje powód do wielkiego śmiechu. To, czego szukałeś desperacko, gniewnie,

wyczerpująco i z wielką frustracją zawsze było obecne dokładnie tu, gdzie jesteś! Jest to

obecne teraz, w tobie, i może zostać odsłonięte dla ciebie teraz jako twoje własne ja.

Czego naprawdę chcesz? Zapraszam cię abyś poświęcił czas właśnie teraz, aby

odpowiedzieć to pytanie. Pytaj siebie w kółko i bezpośrednio, Czego naprawdę chcę?

Niech odpowiedzi płyną wolne, powstając bez wysiłku z podświadomości bez cenzury.

Nie ma właściwych odpowiedzi. Uznaj te pytania jako grę, grę, która może ukazać

jakiekolwiek przekonania i koncepcje, które są dalej zatopione w twojej podświadomości.

-38-

Gdy tak podążasz wgłąb siebie, pozwól, aby wszystkie odczucia, emocje i

spostrzeżenia, które się pojawią przechodziły przez ciebie. Gdy w końcu odkryłeś, że to,

czego chcesz to pokój, szczęście, miłość czy oświecenie, teraz jest szansa na odkrycie,

gdzie ich szukałeś. Możesz dalej badać poprzez kolejne pytania: "Gdzie szukałem tego, co

chcę?", "Jakie aktywności podjąłem, aby osiągnąć to, czego chcę?", "Gdzie wyobrażam

sobie, że to w końcu znajdę?", "Co wydaje mi się blokować mnie od tego teraz?"

Czy pokój, szczęście, miłość i spełnienie są uwarunkowane jakimiś zewnętrznymi

sytuacjami lub czy już są ożywione wewnątrz ciebie? W tej chwili bądź otwarty, aby

powiedzieć prawdę, która może być na początku relatywną, najbardziej oczywistą prawdą.

Na przykład, twoją prawdą w tej chwili może być to, w co wierzysz, że jest konieczne dla

twojego szczęścia. Jeśli twój bliski jest chory, możesz być pewny, że chcesz dla niej czy

dla niego uzdrowienia i wtedy będziesz mógł doświadczyć szczęścia. Ta relatywna prawda

może otworzyć bramę dla mówienia głębszej prawdy, która odsłania paradoksalną,

bezprzyczynową naturę prawdziwego szczęścia, obecną teraz, bez względu na sytuację.

Powiedz całą prawdę, jakikolwiek jest jej koszt, jakiekolwiek jest ryzyko, jakiekolwiek

konsekwencje.

-39-

6 Czym Jest Prawdziwe Ja?

adając głęboko to, czego naprawdę chcesz otwiera drzwi do odkrycia prawdy o

tym kim, naprawdę jesteś. Jeśli to, czego naprawdę chcesz jest realizacja

najgłębszej prawdy o sobie, to teraz jest czas, aby przyjrzeć się dokładniej

warunkowym pomysłom czym jest "ja".

W naszym tradycyjnym, zachodnim rozumieniu psychologii, osobowość jest często

uznawana jako wyznacznik tego, kim jesteśmy jako indywidualne osoby. Ale osobowość

to w zasadzie bardzo powierzchowny kostium lub maska, która może być łatwo

zmieniona. Gdy chcesz zmienić swoją osobowość, jest wiele książek, które możesz

przeczytać lub wiele kursów, na które możesz iść czy instrukcje, według których możesz

postępować.

Nie ma nic złego z pracą nad czy zmianą swojej osobowości. To może być bardzo

użyteczne. Na przykład, aby ludzie mogli spokojnie przebywać razem w pokoju, jest

pomocne, gdy ich osobowości są wystarczająco uwarunkowane tak, aby istniało

wzajemne poważanie i szacunek. To wszystko jest w sferze osobowości. Praca nad

osobowością nie przynosi żadnej szkody no chyba, że jakoś wierzysz, że jesteś swoją

osobowością. Pewnie już zauważyłeś, że bez względu na to jak dużo pracujesz nad swoją

osobowością lub jak świetną osobowość w końcu osiągnąłeś, ciągle jesteś sfrustrowany w

swoich wysiłkach odkrycia najgłębszego spełnienia samego siebie.

Bardziej bliskie od osobowości jest podstawowe poczucie nas jako oddzielnych

indywidualności, jako oddzielnych "ego". Doprawdy, czym jest ego? Czy ego może być

B

-40-

bezpośrednio doświadczone? Czy ono musi być wyeliminowane lub powiększone,

abyśmy mogli być szczęśliwi?

Ego to słowo z łaciny znaczące "ja". To właściwie myśl o "ja", myśl połączona z

uczuciem - "ja jestem tym ciałem", i z tego punktu startowego rozszerza się na

nieskończone złożoności.

W naszym doświadczeniu ludzkiej inkarnacji mamy naturalną zdolność do identyfikacji

siebie jako indywidualne ego. To jest niesamowita siła i nie ma nic złego w tej sile. To jest

przyjemna siła, ewolucyjna adaptacja, która dała gatunkowi ludzkiemu przewagę nad

innymi gatunkami w prawie każdej sytuacji. Jednakże ego również wygenerowało korzeń

całej samo-nienawiści, samo-tortury, samo-miłości i samo-transcendencji. Gdy nasze

ciało/umysł/ego jest uznawane za naszą ostateczną prawdę, to przekonanie daje podłoże

do olbrzymiego, zbytecznego cierpienia.

Jeśli opierasz swoje życie na przekonaniu, że jesteś ograniczony do ciała, wtedy

zarówno świadomie jak i podświadomie ochrona tego ciała staje się podstawową sprawą.

W miarę rosnącego zrozumienia, że nie ma prawdziwej gwarancji dla bezpieczeństwa

twojego ciała, powstaje wielki strach.

Ciało oczywiście jest obiektem wielu ataków – genetycznych, środowiskowych i

przypadkowych. W końcu nieuniknione jest wyczerpanie jego funkcji. Naturalnie, każda

próba ochrony i utrzymania ciała w bezpieczeństwie daje źródło strategiom samo-

protekcji lub obrony takich jak chowanie się czy atakowanie. Te strategie są źródłem dla

zarówno agresywnych jak i uległych cech, dla socjalnych i seksualnych umiejętności –

wszystkie jako sposób obrony myśli: "ja jestem ciałem". To jest ego.

Gdy ochrona ciała jest najważniejsza, żyjemy w pełnym strachu i obaw świecie.

Obronne działania – czy to jako "najpierw ja", "mój lud najpierw", lub "moja nacja

najpierw", za cenę wszystkich innych ludzi, ludów i nacji – powoduje kolosalne

cierpienie. To prowadzi do wojny. Bez względu na to czy ta wojna jest doświadczana

pomiędzy bratem i siostrą, rodzicem i dzieckiem, mężem i żoną, lub pomiędzy

plemionami i nacjami, to jest ona oparta o głęboko ograniczoną identyfikację z tym, kim

jesteśmy, myśl o kimś, kto jest w esencji oddzielony od kogoś innego.

-41-

W pewnym punkcie rzeczywistość śmierci twojego ciała i wszystkich ciał, wszystkich

form jakiegokolwiek rodzaju, staje się oczywista. Pomimo, że spora część społeczeństwa,

zwłaszcza na zachodzie, stara się utrzymać ten fakt ukryty, śmierć ciała w końcu nie może

być zaprzeczona. Ten demon śmierci, którego się obawialiśmy, zaprzeczaliśmy i

uciekaliśmy od, jest wezwany z podświadomości, aby się z nim spotkać w świetle

świadomej uwagi. W tym punkcie możesz zdać sobie sprawę z niezaprzeczalnej obecności

trwałej, wiecznej świadomości: prawdy o tym, kim jesteś. Ta realizacja to śmierć wiary w

ego jako rzeczywistości i rozpoznanie tego, co jest nieśmiertelne. To jest łatwo

zauważalne, że jesteś czymś o wiele więcej niż ciałem. Jesteś właściwie tym, co ożywia

ciało.

W końcowym rozliczeniu ego jest zrozumiane jako tylko myśl. Nic, nigdy nie

ograniczyło czystej świadomości. Przekonanie do egoistycznego "ja jestem tym ciałem"

jest w zasadzie jedyną blokadą w rozpoznaniu prawdy o tym, kim jesteś. To przekonanie

musi być utrzymane w każdej godzinie poprzez nieprzerwaną aktywność umysłową

krążącą wokół wyobrażenia o tym, kim wydajesz się być. Gdy zaprzestaniesz tej

aktywności umysłowej i zamiast tego skierujesz umysł do wewnątrz szukając centralnej

myśli-ja, odkryjesz nieograniczoną, czystą świadomość, naturalnie wolną od wszystkich

myśli i wolną od jakiejkolwiek potrzeby bezpieczeństwa. W tym odkryciu rozumiesz, że

ego jest iluzją, tak jak sen lub stan transowy jest iluzją. Ono może być odczuwane,

widziane i doświadczane jako prawdziwe, ale to tylko dlatego, że jego rzeczywistość

nigdy nie była głęboko zakwestionowana. To kwestionowanie jest samo-wglądem.

Otwarcie w badaniu iluzji – w tym przypadku, bardzo istotnej iluzji – jest drogą do

bezpośredniego doświadczenia tego, co rzeczywiste.

Gdy poddane pytaniu, indywidualne "ja" odsłania się jako nieistniejący sen. Gdy

obudzisz się ze snu, bez względu na to, czy był on słodki czy był koszmarem, zdajesz

sobie sprawę, że to był tylko sen. Oczywiście nie ma nic złego ze snami czy iluzjami.

Problem powstaje tylko wtedy, gdy są one widziane jako rzeczywiste, szczególnie ta iluzja

myśli-ja.

-42-

Każdy ma doświadczenie bycia oszukanym przez iluzję – miraż na pustyni lub horyzont

zdający się być końcem ziemi. Iluzja ma olbrzymią siłę dopóki nie zostanie głęboko

zakwestionowana. Prawdziwe badanie jest stworzone, aby odsłonić co jest prawdziwe, a

co jest iluzją, co jest wieczne, a co jest przemijające.

-43-

7 Nie Jesteś Tym

Kim Myślisz, Że Jesteś

naszej kulturze wyciągamy zrozumiałą, a jednak tragiczną konkluzję

opartą całkowicie o percepcję. Ta konkluzja jest taka, że jeśli ty i ja

wydajemy się być oddzieleni, to znaczy, że musimy być oddzieleni. To

podnosi percepcję do rangi autorytetu.

Pierwszy grzech, pierwszy błąd, to przekonanie, że oddzielenie od źródła, od

świadomości, od Boga jest w ogóle możliwe. Ponieważ oddzielenie jest naszym

doświadczeniem, wierzymy, że to jest rzeczywistość. Ta błędna percepcja jest korzeniem

wszelkiego cierpienia.

Jeśli byłeś świadom percepcji przez jakikolwiek odcinek czasu, wiesz, że ulega ona

zmianie. Gdy tylko zdobędziesz to fundamentalne zrozumienie, które jest dość głębokie w

swojej prostocie, masz możliwość rozpoznania, że cokolwiek, co ulega percepcji jest

ograniczone poprzez warunkowanie twojego gatunku, twojej kultury czy subkultury,

twojej rodziny, twoich zwykłych sympatii i antypatii.

Świat nie jest taki, jaki myślisz, że jest. Ty nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś. Ja nie

jestem tym, kim myślisz, że jestem. Twoje myśli na temat świata, na temat siebie czy mnie

opierają się na percepcjach, one zaś są ograniczone. Zauważ to i wtedy słyszysz

zaproszenie do prawdy o sobie, która nie może być postrzegana czy wyobrażana, a jednak

przenika wszystko.

Gdy cała aktywność umysłowa wokół tego, kim myślisz, że jesteś lub wokół tego, co

potrzebujesz do szczęścia jest zatrzymana, wtedy pojawia się szczelina w autorytecie

percepcji, w strukturze umysłu. Zapraszam cię, abyś wszedł przez tą szczelinę. Wejdź

W

-44-

poprzez to otwarcie. Gdy to zrobisz, umysł już nie jest zapełniony przez swoją ostatnią

samo-definicję. W tym momencie jest tylko cisza. I w tej ciszy jest możliwe rozpoznanie

absolutnego spełnienia: prawdy o tym, kim jesteś.

Jakakolwiek myśl, którą miałeś o sobie, bez względu na to jak zniekształcona czy

zdeformowana, nie jest tym, kim jesteś. To jest po prostu myśl. Prawda o tym, kim jesteś

nie może być myślana, ponieważ jest ona źródłem wszystkich myśli. Prawda o tym, kim

jesteś nie może być nazwana czy zdefiniowana. Słowa takie jak dusza, światło, Bóg,

prawda, ja, świadomość, uniwersalna inteligencja, boskość, mimo zdolności wywoływania

błogości prawdy, są w dużej mierze nieadekwatne jako opis ogromu tego, kim naprawdę

jesteś.

Bez względu na to jak siebie identyfikujesz – jako dziecko, dorosły, matka, ojciec,

starsza osoba, zdrowa osoba, chora osoba, cierpiąca osoba czy oświecona osoba – zawsze,

za tym wszystkim, jest prawda o tobie. Ona nie jest ci obca. Ona jest tak blisko, że nie

możesz uwierzyć, że to ty. Zamiast tego wybrałeś warunkowanie rodziców, kultury i

religii jako rzeczywistość o sobie samym w miejsce tego, co zawsze było z tobą – bliżej

niż uderzenie twego serca, bliżej niż jakakolwiek myśl, bliżej niż jakiekolwiek

doświadczenie.

Prawda o tym, kim jesteś jest nienaruszalna przez żadną koncepcję o tym, kim jesteś,

bez względu czy ta koncepcja to ignorancja czy oświecenie, czy jest ona bez wartości czy

wielka. Prawda o tym, kim jesteś jest wolna od tego wszystkiego. Jesteś już wolny, a

wszystko, co blokuje twoją realizację tej wolności to przywiązanie do jakiejś myśli o tym,

kim jesteś. Ta myśl nie utrzymuje cię od bycia prawdą o tym, kim jesteś. Ty już jesteś tym.

Ona tylko oddziela cię od realizacji tego, kim jesteś.

Zapraszam cię, aby twoja uwaga zanurzyła się w to, co zawsze tu było, czekając

otwarcie na swoją samo-realizację. Kim naprawdę jesteś? Czy jesteś jakimś

wyobrażeniem, które pojawia się w twym umyśle? Czy jesteś jakimś odczuciem

pojawiającym się w twym ciele? Czy jesteś jakąś emocją, która przechodzi przez twój

umysł i ciało? Czy jesteś tym, co ktoś inny powiedział, że jesteś, czy może jesteś rebelią

przeciwko temu, co ktoś powiedział, że jesteś? To są niektóre z wielu dróg fałszywej

-45-

identyfikacji. Wszystkie te definicje przychodzą i odchodzą, rodzą się i potem umierają.

Prawda o tym, kim jesteś nie przychodzi i odchodzi. Jest ona obecna przed narodzinami,

poprzez całe życie i po śmierci.

Odkrycie prawdy o tym, kim jesteś jest nie tylko możliwe; to twoje naturalne prawo.

Jakiekolwiek myśli, że to odkrycie nie jest dla ciebie – teraz to nie ten czas, nie jesteś tego

wart, nie jesteś gotowy, już wiesz, kim jesteś – to są triki umysłu.

Jest czas aby zbadać tę myśl-ja i zobaczyć jaką ona ma naprawdę ważność. W tym

badaniu, jest otwarcie dla świadomej inteligencji, którą jesteś, aby w końcu się

rozpoznała.

-46-

8 Kim Jesteś?

ajważniejszym pytaniem, jakie możesz sobie kiedykolwiek zadać jest

pytanie: "Kim Jestem?" W pewnym sensie to było zawsze ukryte pytanie

zadawane na każdym etapie twojego życia. Każda aktywność, bez znaczenia

czy indywidualna czy grupowa, jest motywowana w swym korzeniu poprzez

poszukiwanie samo-definicji. Typowe jest, że szukasz pozytywnej odpowiedzi na to

pytanie i uciekasz od negatywnej odpowiedzi. Od momentu, gdy to pytanie stanie się

jawne, ruch i siła pytania kieruje poszukiwaniem prawdziwej odpowiedzi, która jest

otwarta-zamknięta, żywa i wypełniona coraz bardziej pogłębiającym się wejrzeniem.

Oczywiście, zewnętrzny świat mówi ci kim jesteś. Zaczynając od twoich rodziców,

którzy mówią ci, że jesteś pewnym specyficznym imieniem, pewną płcią i że odgrywasz

specyficzną rolę jako dziecko w rodzinie. Warunkowanie ciągnie się dalej poprzez lata

szkolne. Jesteś dobrym uczniem, złym uczniem, dobrą osobą, złą osobą, kimś, kto może to

zrobić, kimś, kto nie może tego zrobić i tak dalej. Doświadczyłeś zarówno sukcesów, jak i

porażek. Po pewnym okresie, wcześniej czy później, zdajesz sobie sprawę, że to kim

jesteś, jakakolwiek byłaby to definicja, nie jest satysfakcjonujące.

Zanim to pytanie zostanie naprawdę odpowiedziane, a nie tylko konwencjonalnie

odpowiedziane, będziesz ciągle niezaspokojony, aby znać odpowiedź. Ponieważ, bez

względu na to jak zostałeś zdefiniowany przez innych, z dobrymi intencjami czy bez, i bez

względu na to jak sam siebie zdefiniowałeś, żadna definicja nie przyniesie trwałej

pewności.

N

-47-

Moment rozpoznania, że żadna odpowiedź nigdy nie zaspokoiła tego pytania jest

kluczowy. Często odnosi się do tego momentu jako do momentu duchowej dojrzałości. W

tym punkcie możesz świadomie zbadać kim naprawdę jesteś.

W swojej sile i prostocie, pytanie "Kim Jestem?" wrzuca umysł z powrotem do korzenia

osobistej identyfikacji, podstawowego założenia, "ja jestem kimś". Zamiast brać to

założenie jako prawdę, możesz je zbadać głębiej.

Nie jest trudno zauważyć, że ta inicjująca myśl, "ja jestem kimś", prowadzi do każdego

rodzaju strategii: aby być kimś lepszym, kimś bardziej ochronionym, kimś, kto ma więcej

przyjemności, więcej komfortu i więcej osiągnięć. Ale gdy ta najbardziej podstawowa

myśl jest zakwestionowana, umysł spotyka ja, które w założeniu jest oddzielone od tego,

co ono szukało. To się nazywa samo-wgląd. To najbardziej podstawowe pytanie "Kim

Jestem?" jest tym, które jest jednocześnie najbardziej pomijanym. Spędzamy większość

naszych dni mówiąc sobie czy innym, że jesteśmy kimś ważnym, kimś nieważnym, kimś

wielkim, kimś małym, kimś młodym, kimś starym, nigdy naprawdę nie kwestionując tego

podstawowego założenia.

Kim naprawdę jesteś? Skąd wiesz, że to właśnie tym jesteś? Czy to prawda? Na pewno?

Jeśli mówisz, że jesteś osobą, wiesz to, ponieważ zostałeś tego nauczony. Gdy mówisz, że

jesteś dobry lub zły, pełnym ignorancji lub oświeconym, to wszystko są tylko koncepcje w

umyśle. Wszystkie one są zapomniane, gdy zapadasz w sen każdej nocy. Wszystko, co

może być zapomniane nigdy nie przyniesie pewności. W chwili prawdziwego i uczciwego

samo-wglądu to, co nie może być ani zapomniane, ani pamiętane odsłania się jako to, kim

jesteś. Wszystko co jest potrzebne to to, abyś zaprzestał próby znalezienia siebie w jakiejś

definicji.

Gdy skierujesz swą uwagę na pytanie: "Kim ja jestem?" prawdopodobnie zobaczysz

coś, co ma twoją twarz i twoje ciało. Ale kto jest świadomy tego czegoś? Czy jesteś tym

obiektem, czy świadomością tego obiektu? Obiekt przychodzi i odchodzi. Rodzic,

dziecko, kochanek, ktoś porzucony, ktoś oświecony, ktoś zwycięski, ktoś przegrany –

wszystkie te identyfikacje przychodzą i odchodzą. Świadomość tych identyfikacji jest

zawsze obecna. Fałszywa identyfikacja ciebie jako jakiegoś obiektu w świadomości

-48-

prowadzi do skrajnej przyjemności lub skrajnego bólu i niekończącego się cyklu

cierpienia.

Gdy masz wolę, aby zatrzymać te fałszywe identyfikacje i odkryć bezpośrednio i

całkowicie, że jesteś świadomością, a nie tymi przemijającymi definicjami, poszukiwanie

siebie w myślach kończy się.

Gdy odpowiadamy na pytanie: "Kto?" niewinnie, czysto, aż do jego źródła, wtedy

pojawia się olbrzymia, niesłychana realizacja: nie ma tam nikogo w ogóle! Jest tylko nie

do zdefiniowania, nieograniczone rozpoznanie siebie jako nie oddzielonego od niczego

innego.

Jesteś wolny. Jesteś pełny. Jesteś nieskończony. Nie ma twojego dna, nie ma granicy.

Każdy pomysł o sobie pojawia się w tobie i zniknie również w tobie. Jesteś świadomością,

i świadomość jest uwagą.

Pozwól, aby wszystkie samo-definicje umarły w tym momencie. Pozwól im wszystkim

odejść i zobacz, co zostaje. Zobacz co nie rodzi się i co nie umiera. Poczuj ulgę

odrzucenia granicy definicji siebie. Doświadcz właściwą nie-realność tej granicy.

Doświadcz radości, która tu jest. Odpoczywaj w nieskończonym pokoju swojej

prawdziwej natury zanim jakakolwiek myśl-ja powstanie.

-49-

9 Prawda Czy Historia Osobista?

rawdopodobnie w tym ostatnim badaniu stałeś się świadom niektórych historii,

które sobie opowiadasz lub które twoja kultura ci opowiedziała na temat tego,

kim jesteś.

Opowiadanie historii to wspaniały aspekt ludzkiej egzystencji. Wykorzystuje się je, aby

odnieść się do całego spektrum ludzkiego dramatu. Mogą one nauczać, być rozrywką,

kusić, wzmacniać i przerażać.

Opowiadanie historii jest medium, poprzez które ludzkie istoty wyrażają nieskończone

aspekty bycia. Są historie o fizycznych istotach, które mogą być dotknięte, zmierzone i

zważone: subatomowych, mikroskopijnych, mineralnych, warzywach, zwierzętach,

owadach, ssakach, nie ssakach, lądowych i kosmicznych. Są też historie o istotach, które

tylko mogą być wyobrażone, wymarzone i wyczarowane.

Potem istnieją też historie emocjonalne, kompleksowe, nakładające się i ciągle zmienne

wiatry gniewu, strachu, smutku, rozpaczy, radości, miłości i błogości. Są też historie

umysłowe, z początkami, środkami i końcami, z wyjaśnieniami i uzasadnieniami. Są

historie sytuacyjne, wzajemne oddziaływanie elementów ognia, powietrza, ziemi i wody z

fizycznymi, umysłowymi i emocjonalnymi wpływami osobowości, par, rodzin, plemion,

społeczeństw, kultur, subkultur, nacji, religii, klas, kast, planet i dalej.

Ten niewyobrażalny ogrom bytu jest wyrażony poprzez opowiadane historie. Każda

kultura, rodzina i osoba ma historię z przeszłością, teraźniejszością, przyszłością,

P

-50-

nadziejami, obawami, bogami, demonami, cudami, katastrofami, sukcesami, porażkami,

chaosem, harmonią, sublimacją i rozpaczą, od najwyższego kalibru do najmniejszego.

Generalnie, każdy świadomy moment twojego życia tłumaczy się i zostaje ułożony w

historię osobistą poprzez fizyczne, emocjonalne i umysłowe warstwowanie choroby,

powrotu do zdrowia, sprawności, słabości, seksualności, prokreacji, statusu, siły,

zdobywania, poddawania się, posiadania i tracenia. Jesteśmy zakodowani kulturami

Mezopotamii, starych Chin i Holokaustu drugiej wojny światowej. Od Kaplicy

Sykstyńskiej do połączenia Delty Mississippi historia bycia jest opowiadana. Historia,

pamiętana i zapomniana, jest tym opowiadaniem.

Co za niezwykły pokaz! Co za wyśmienite i okropne piękno. Jedyny element tragicznie

brakujący w większości tych opowiadań jest tym, który nie może być przetłumaczony na

wymiary fizyczne, emocjonalne, umysłowe czy sytuacyjne. Jednakże ten element jest

obecny w każdym fizycznym, emocjonalnym, umysłowym czy sytuacyjnym wydarzeniu

jakiejkolwiek wielkości. Prawda tego, co każda opowieść błyskotliwie i niedoskonale

wyraża jest prawdą samego bycia. Prawdą o tobie.

Czy opowieści są prawdziwe? I tak i nie: tak - jako zapisanie doświadczenia, nie - jako

ostateczność bytu; tak - jako aspekt totalności, nie - jako totalność sama w sobie.

-51-

10 Jaka Jest Twoja Historia Osobista?

zy mówisz sobie różne opowiadania? Czy to są opowieści o tym, co masz lub

czego nie masz, o tym, czego potrzebujesz lub nie potrzebujesz? Czy to są

opowiadania o twojej wolności, twoim ograniczeniu, twoim braku, twojej

obfitości, twoim smutku, twojej radości? Czy to są opowieści o tym, kim jesteś, o tym kim

ktoś inny jest? Czy to są opowieści o tym, co powinno się zmienić, a co powinno zostać

takie same, o tym co jest właściwe i co jest niewłaściwe?

Czy jesteś skłonny zatrzymać się z opowiadaniem twojej osobistej historii? Czy twoją

wolą jest powiedzenie prawdy na temat tego, czy jesteś skłonny czy nie jesteś skłonny?

Cokolwiek sobie mówisz, jakkolwiek okropne lub wielkie to jest, jest to tylko

opowiadaniem. Jako opowiadanie, jako destylacja doświadczenia, to może być relatywna

prawda, ale nie jest to końcowa prawda. Opowiadania pojawiają się, zmieniają się,

znikają. Bez względu na to czy twoja opowieść jest o tym jaki zły lub jaki dobry jesteś,

ona pojawia się i znika. Końcowa prawda nie ma nic wspólnego z emocjami, biochemią

czy zmianami w sytuacji. Jest ona niezmienna i bezwarunkowa.

Możesz zatrzymać opowiadanie twojej historii w czasie krótszym niż chwila. Nawet

jeśli to jest dobre opowiadanie, zatrzymaj tę zachciankę, aby je dalej opowiadać i

natychmiastowo prawda może być doświadczona. Nie możesz doświadczyć prawdy

dopóki opowiadasz sobie swoją historię, i nie możesz dalej opowiadać swojej historii, gdy

doświadczasz prawdy. To jest oczywiste, czyż nie?

Zatrzymaj opowiadanie swojej historii właśnie teraz. Nie później, gdy historia zrobi się

lepsza czy gorsza, ale właśnie teraz. Gdy przestaniesz opowiadać swoją historię teraz,

C

-52-

przestajesz odkładać realizację tej prawdy, która jest ponad każdą historią. Cały wysiłek,

cała trudność i całe trwające cierpienie zawierają się w oporze do zatrzymania. Ten opór

jest karmiony nadzieją, że opowieść ta da ci to, czego pragniesz, nadzieją, że jeśli tylko

naprawisz historię, zrobisz odpowiednie zmiany, dostaniesz to, czego chcesz.

Gdy przestaniesz opowiadać historię o mnie, o nim, o niej, czy nas, możesz poznać w

czasie krótszym niż chwila prawdziwą głębię tego, co to znaczy być tym, kim jesteś.

Wtedy bez względu na to jaka opowieść pojawia się czy znika, nie dotyka ona tego, kim

jesteś.

Gdy śnisz w nocy, twój sen ma początek, środek i koniec. Wydaje się wtedy prawdziwy,

ale gdy obudzisz się, oczywiście wiesz, że to był sen. Podobnie możesz się obudzić ze snu

swojego życia. Możesz się przebudzić zanim opowieść o tobie się skończy, tak jak

wszystkie opowieści ewentualnie dobiegną końca. Przebudzenie się w historii nazywa się

"przytomnym śnieniem" lub "przejrzystym śnieniem".

Normalnie, budzisz się rano i ubierasz historię o tym, kim jesteś. Możesz robić jakąś

praktykę medytacji, ale główną praktyką jest ciągła historia o tym, kim jesteś. Energia i

emocja, którą ta historia generuje daje narodziny nieskończonej ilości permutacji

frustracji, zadowolenia, bólu lub cierpienia, wszystkie one krążące wokół tej praktyki

historii o "mnie".

Opowiadanie osobistej historii jest podstawową religią dla większości ludzi na naszej

planecie. Osobista historia zostaje ulokowana w ciele, plemieniu, nacji, religii i w "nas".

To właśnie dlatego Ziemia jest w ciągłej wojnie i dlatego możesz być w ciągłej wojnie ze

sobą samym. Gdy potrafisz rozpoznać jaka jest twoja historia, wtedy jest ona świadoma

zamiast nieświadoma. Możesz zobaczyć czym jest ta historia i możesz wybrać, aby już nie

podążać za nią jako rzeczywistością.

Możliwość tkwi w rozpoznaniu, że wszystkie nasze historie, jakkolwiek

skomplikowane i wielo-poziomowe, jakkolwiek głęboko wrośnięte w naszą strukturę

genetyczną, są tylko opowieściami. Prawda o tym, kim jesteś nie jest historią. Ogrom i

bliskość tej prawdy poprzedza wszystkie opowiadania. Gdy przeoczasz prawdę o sobie w

lojalności wobec jakiejś opowieści, tracisz cenną szansę samo-poznania.

-53-

Jako sposób odkrycia twojej własnej historii możesz zadać sobie uczciwie i

bezpośrednio pytanie: Jaka jest moja historia? Odsłonięcie historii nie jest po to, aby się

jej pozbyć czy podążać za nią. Celem jest ujrzenie jakie historie opowiadasz sobie o tym

kim myślisz, że jesteś, lub o tym kim myślisz, że powinieneś być.

Jakiekolwiek będą twoje odpowiedzi, czy możesz rozważyć możliwość, że to tylko

opowieść? Nie jest ona ani dobra ani zła, ona nie jest prawdziwa. Doświadcz możliwości

jej nierealności. Wyrzuć świadomość z powrotem w przestrzeń, gdzie nie ma historii,

gdzie nie ma myśli. Gdy myśl pojawia się, zauważ jak ona po prostu przechodzi sobie.

Nie jest ani dobra ani zła. To tylko myśl, nie mająca nic wspólnego z esencją prawdy o

tym, kim jesteś.

-54-

11 Samo-Wgląd Odsłania Historię Osobistą

amo-wgląd to nie zafiksowane pytanie: "Kim ja jestem?". Samo-wgląd to sposób

bycia, sposób życia. To jest wola, aby w każdej chwili zatrzymać się i siebie

zapytać: Co się dzieje? Co jest myślane? W co się wierzy? Czy to jest

rzeczywiste? Czy to jest prawdziwe? W tym otwartym badaniu jest możliwe rozpoznanie,

że obojętne jaka jest historia, zawsze jest ona zbudowana z myśli. Bez względu na to jak

silne te myśli mogą być, jakkolwiek relatywnie rzeczywista wydaje się być ta historia,

dalej jest ona stworzona tylko z myśli. Głębiej niż te myśli, przed nimi, po nich i pełnej

chwale nawet w ich trakcie, jest prawda o tym, kim jesteś. Bez zaprzeczania znaczenia

żadnej specyficznej myśli, jest możliwe odkrycie tej prawdy.

Bezpośredni samo-wgląd kwestionuje podstawowe założenie, że jesteś "kimś". To

założenie jest rzadko poddane badaniu, ponieważ to, co zwykle następuje po nim to: "Co

ja potrzebuję, co ja chcę, co ja mam, czego nie mam, co powinienem mieć" i tak w kółko.

Te historie utrzymują cię w identyfikacji jako osoba przesunięta poza ogrom twojej

prawdziwej tożsamości. One utrzymują cię w identyfikacji jako wybrana forma – ciało,

które podlega narodzinom i śmierci. Ta identyfikacja jest świadomą indywidualizacją. Nie

ma nic złego czy nawet pomyłkowego w indywidualizacji. Jest ona naturalna w ewolucji i

rozwoju ludzkiej istoty. To jest część tajemnicy ludzkiego bytu.

Dla większości duchowych poszukiwaczy wiara, że osobista identyfikacja przeszkadza

w samo-realizacji powoduje pragnienie pozbycia się historii osobistej. Ale to tylko kolejna

część historii. Jest tak ważne, aby to rozpoznać. Próby pozbycia się historii to tylko

następny fragment tej historii, kolejny przykład na siłę umysłu do kontroli.

S

-55-

Często widziałam w duchowych kręgach, że zamiast prawdziwego badania naszych

historii istnieje tendencja do represji tych historii. W tej represji historia wydaje się być

zniszczona, ale dalej nie ma pokoju. Nie możesz odpoczywać w pięknie i transcendencji

siebie, gdy represjonujesz historię o sobie. Historia dalej trwa, ale ponieważ identyfikujesz

się jako poszukiwacz duchowy, wyrzucasz ją ze świadomej uwagi. Duchowe

warunkowanie po prostu zajęło miejsce światowemu warunkowaniu. Historia dalej

funkcjonuje, ale teraz funkcjonuje podświadomie. A ty jesteś zmieszany, dlaczego ciągle

cierpisz?. Trwające cierpienie jest dowodem, że historia jest ciągle opowiadana. Jeśli masz

wolę, aby nie dawać etykietki temu cierpieniu jako złe, wtedy możesz być otwarty, aby po

prostu zobaczyć czym jest ta historia.

-56-

12 Mówienie Prawdy

ednym z wyrazów samo-wglądu jest "mówienie prawdy". Zauważyłam, że ludzie

często wyrażają relatywną prawdę, na przykład: "Jestem zagniewany" lub "Ranisz

mnie", i wtedy zakładają, że to jest całość. Natychmiastowa, relatywna prawda

może być zaiste taka, że jesteś zagniewany czy zraniony, ale to nie cała prawda. To jest to,

co czujesz. To, co czujesz w danej chwili może być relatywną prawdą, ale nie jest ona

najgłębszą prawdą.

Normalnie interpretujemy to, co czujemy, doznajemy i doświadczamy jako pełną

prawdę i nasza interpretacja utrzymuje cykle cierpienia. Nasze uczucia, myśli, emocje i

sytuacje stanowią osobistą historię. Osobista historia jest uznawana za prawdę. Bez

względu na to, czy emocjonalna historia jest pełna cierpienia czy pełna błogości, to nie

jest końcowa prawda. Zdolność do rozróżnienia pomiędzy opowiadaniem, a prawdą jest

aspektem dyskryminującej mądrości, która z kolei jest naturalną częścią samo-wglądu.

Wielkie zamieszanie powstaje przy naszej fałszywej identyfikacji z tym, kim jesteśmy

jako fizyczne ciało, emocjonalne ciało czy umysłowe ciało. Gdy fizyczne ciało

doświadcza bólu mówimy: "Boli mnie, czuję się źle". To jest bardzo powszechne użycie

języka. Mówienie: "Moje ciało boli, moje ciało czuje ból" ma zupełnie inne znaczenie.

Gdy ciało emocjonalne jest w chaosie mówimy: "Jestem załamany, jestem w desperacji,

jestem zły" a nie: "Moje emocje są w chaosie, pojawia się złość, pojawia się desperacja".

Obojętne czy jesteś szczęśliwy czy smutny, masz możliwość powiedzenia prawdy o

tym, co jest głębiej niż to uczucie. To jest bardzo radykalne dla większości ludzi,

J

-57-

ponieważ gdy czują się oni smutni chcą się znowu czuć szczęśliwi. Dla większości to

naturalne pragnienie to już całość. Lub gdy czują się szczęśliwi, zawsze chcą czuć

szczęście i nigdy nie czuć już więcej smutku.

Prawo zmiennych warunków jest oczywiście prawem tej planety. Każda rzecz zmienia

się – wszystkie obiekty, myśli, uczucia, stany umysłu, zdrowie i rządy – w skrócie, każda

sytuacja zmienia się. Zmiana jest prawem pięciu elementów naszego uniwersum. Zmiana

jest prawem pogody, sezonów, godzin w ciągu dnia. Jeśli te zmienne warunki mogą być

zaakceptowane zamiast zwalczane, wtedy uczucia nieszczęścia są po prostu uczuciami

nieszczęścia. Nie mają one więcej znaczenia poza tym, że są uczuciami nieszczęścia.

Podążając za tym rozpoznaniem możesz ich doświadczyć jak słońca czy deszczu. Nie

zawsze musisz mieć słońce; w rzeczywistości, nie będziesz. Cokolwiek się pojawia jest po

prostu tym, co jest.

Każda rzecz ulega zmianie. Co nie ulega zmianie? Twoja prawdziwa natura.

Czymkolwiek myślisz, że jesteś, zobacz czy to coś ulega zmianie. Jeśli tak, to w ramach

eksperymentu odrzuć to przekonanie i powiedz prawdę o tym, co zostaje. Co nie zmienia

się, gdy twoje ciało się zmienia? Co nie zmienia się ze zmianą twojej sytuacji? Co nie

zmienia się, gdy twoje emocje się zmieniają? Powiedz prawdę aż do końca. Nie bądź

zadowolony powierzchowną, relatywną prawdą. Powiedz prawdę aż do końca, dopóki

będziesz znał siebie jako niezmiennie obecny.

Mówienie prawdy musi być nawet ważniejsze niż oświecenie, ważniejsze niż szczęście.

Poprzez oddanie w mówieniu prawdy i potem jeszcze głębszej prawdy, twoja historia

osobista we wszystkich swoich szokujących wymiarach odsłania się jako nie mająca

końcowej rzeczywistości.

Identyfikacja siebie jako tylko ciało lub przemijający stan czy kondycja jest korzeniem

całego osobistego cierpienia. W tym samym czasie, bezpośrednio pod każdym

doświadczeniem cierpienia, prawda o tym, kim jesteś leży czekając na odkrycie. Jesteś

pełną blasku, wolną świadomością. Gdy świetlista, wolna świadomość jest zablokowana

przez identyfikację ciebie jako tylko ciała, myśli, emocji czy sytuacji, wtedy żyjesz

według kłamstwa; a razem z kłamstwem jest zawsze cierpienie.

-58-

Wielu z nas żyje swoje życia bardzo powierzchownie. Cierpimy za tę

powierzchowność, ponieważ wewnątrz każdego z nas żyje głębia bycia, która chce być

poznana, chce być odczuta, chce być wyrażona i spotkana. Tak długo jak trzymamy się tej

powierzchniowej prawdy, tragicznie tracimy głębsze odkrycie.

Doświadczamy olbrzymiego grupowego cierpienia na tej planecie, a mimo to w

każdym punkcie mamy pełną zdolność zatrzymania się i powiedzenia prawdy – co jest

tutaj? Smutek może być tutaj, gniew może być tutaj, ale co jeszcze jest tutaj? Co jest

głębsze niż to? W każdym punkcie mamy możliwość skierowania naszej uwagi poza

przyszłość i przeszłość, na tę obecną chwilę tak, abyśmy mogli naprawdę dokonać samo-

wglądu w to, co jest końcowe, co jest zawsze obecne.

-59-

13 Zobacz To Co

Jest Zawsze Tutaj

y wszyscy mamy zdolność do pływania nago w oceanie świadomości, która

jest prawdziwym ja. Prawdziwe ja to nie twoje ja. Prawdziwe ja to coś w

czym twój umysł i ciało są wewnątrz, to coś bez czego nic żywego nie może

istnieć, ale co jest bezgraniczne i w błogosławieństwie istnieje bez twojego wysiłku.

Mówię w błogosławieństwie, bo gdyby jego istnienie zależało od ciebie, wtedy musiałbyś

robić straszny wysiłek, aby to założyć, utrzymać i dbać o to, aby nie umarło. Generalnie,

gdy ludzie doświadczą nektaru ich prawdziwego ja, to właśnie zaczynają być bardzo

zajęci tymi aktywnościami.

Sam smak jest tajemnicą, do której możemy dodać wiele metafizycznych teorii, ale

tajemnica ciągle łamie wszystkie teorie. Koncepcja, że prawda o tym, kim jesteś może

spenetrować twoją indywidualną świadomość nawet na chwilę i odkryć z czego jest

stworzona indywidualna świadomość, podczas gdy dalej zostając niezależną od tej

świadomości, zrównuje twój umysł. Wtedy umysł przeważnie rusza do pracy; stara się

odtworzyć ten moment absolutnego uniesienia lub trzymać go lub zrozumieć go, czy

służyć mu – generalnie zrobić coś z tym. Umysł podejmuje wiele prób, aby "utrzymać" to,

co jest już zawsze tutaj i te próby karmią aktywność pracy umysłu w celu zrozumienia.

Nagle pewnego dnia indywidualna świadomość jest skończona. Tak jak brzmi ten żart:

"…i wtedy umierasz". Ciągle istniejąca możliwość w twoim życiu właśnie teraz jest w

zatrzymaniu prób robienia czegokolwiek, aby dostać to, kim jesteś i po prostu

odpoczywać w nektarze czystej świadomości, która jest tu zawsze.

M

-60-

Próbowanie utrzymania tego, co jest zawsze tutaj jest absurdalne. Próbowanie założenia

tego, co jest już wiecznie założone jest śmieszne. Że to jest niemożliwe to dobre wieści.

Złe wieści są takie, że w próbach utrzymania tego, co już jest na stałe tutaj, "tutejszość"

jest tragicznie przeoczana. Ponieważ koncentrujemy naszą energię i myśli na stanach

indywidualnej świadomości, ciągle nie dostrzegamy prawdy o bezstanowej świadomości,

która jest zawsze obecna.

Świadomość nie jest obiektem. To jest tutejszość sama w sobie. Nasze umysły są

przeważnie zajęte obiektem, który pojawia się i znika w tutejszości i ze względu na to

przeoczamy naturę tej tutejszości. Czysta świadomość jest tym, w czym pojawiają się te

słowa, jest tym, w czym ta książka się pojawia, w czym wszystkie ciała się pojawiają.

Inspiruje wszystkie słowa i ciała, i jest świadoma sama siebie i jest tobą. W twoim

rozpoznaniu siebie jako czystej świadomości, przebudzasz się do siebie.

Normalnie, gdy mówimy o świadomości, odnosimy się do szczególnych stanów

świadomości – być czegoś świadomym lub nie być czegoś świadomym – a nie do samej

świadomości.

Na przykład, możemy identyfikować skoncentrowaną świadomość jako "świadomość", a

nie skoncentrowaną świadomość jako "nieświadomość". Nieświadomość zostaje nazwana

jako "nie duchowa" czy "nie przebudzona". Ale świadomość jest całkowicie obecna w

każdym stanie. W jednym stanie jest ona czysta, świadoma obecnej chwili ze

skoncentrowaną uwagą. W innym stanie jest ona rozszczepiona, nieświadoma czasu i

czysto subiektywna. Każdy stan, świadomość czy nieświadomość, pasuje do różnych

sytuacji. Na przykład, gdy uczysz się czegoś nowego lub gdy masz zadanie wymagające

koncentracji na detalu, wtedy skoncentrowanie się na obiekcie nauki czy na tym zadaniu

do wykonania jest bardziej odpowiednie niż nieświadomość tego. Z drugiej strony, gdy

wyciągasz wolne refleksje, takie jak na przykład znajdując rozwiązanie dla problemu lub

tworząc dzieło sztuki, jest bardziej odpowiednie nie mieć żadnego obiektu w umyśle. Jest

bardziej odpowiednie, aby być w bezczasowym, zawieszonym stanie, gdy obejmujesz

kochaną osobę czy dziecko. W ekstremalnym przykładzie sen wymaga pozbycia się

-61-

obiektów i czasu, podczas gdy jazda samochodem wymaga koncentracji na obiekcie i

czasie.

Różne kultury i subkultury mają tendencję do przeceniania pewnych stanów

świadomości i degradowania innych, najwyraźniej przeciwnych stanów. Dla kogoś, kto

jest uwarunkowany przez świat biznesu, świadomość koncentruje się na "prawdziwym

świecie" czasu, zdobywania i utrzymywania obiektów. Ktoś oddany temu

światopoglądowi może odpocząć od jego prawdziwego świata dla rekreacji, ale jest dla

niego oczywiste gdzie jest rzeczywistość. Dla kontrastu, większość religii i ruchów

duchowych ustawiają rzeczywistość co można nazwać "niebem", "nirwaną", "rajem",

"transcendencją". Oczywiście istnieją podobieństwa we wszystkich tych światopoglądach,

ale przede wszystkim ten wzniosły stan jest uznawany za końcową rzeczywistość.

Jednak, gdy przestaniemy przeceniać jeden stan ponad drugi – nawet na chwilę – wtedy

możemy odkryć, że świadomość sama w sobie jest ciągle i że wszystkie stany wchodzą i

wychodzą ze świadomości. Świadomość jest niezmieniona przez jakikolwiek stan, który

pojawia się w świadomości.

To jest radykalne zaproszenie: Nie staraj się osiągnąć żadnego stanu świadomości, ani

nie skoncentrowanego, ani nie rozpuszczonego i nie staraj się oddalić jakikolwiek stan od

siebie. Zamiast tego rozpoznaj to, co jest zawsze obecne. Przepiękny rezultat tego

rozpoznania jest taki, że obiektywne stany świadomości stają się jaśniejsze, subiektywne

stany stają się bardziej delikatne i pokój jest odnaleziony we wszystkich stanach.

Podczas gdy jest użyteczne rozwinięcie twojego umysłu, twojego ciała i twojej pracy,

rozwinięcie świadomości jest olbrzymim błędem. Rozwój następuje tylko dlatego, że

świadomość już tutaj jest. Gdy twoja uwaga jest skoncentrowana na "rozwoju" zamiast na

rozpoznaniu tego, krążysz w kółko, goniąc swój ogon i szukając tego, co jest ciągle tutaj.

W momencie wyznania prawdy możesz odkryć sam: "O... znowu zacząłem szukać".

Możesz zaprzeczyć, że znowu zacząłeś szukać, możesz wyjaśniać dlaczego zacząłeś

szukać na nowo lub możesz zatrzymać się. W tej chwili, możesz skierować uwagę na

ciszę w rdzeniu czegokolwiek wydarzającego się.

-62-

Zapraszam cię abyś zatrzymał się. Właśnie tutaj. Właśnie teraz. Zatrzymaj się. Bez

względu na to, czego szukasz, zatrzymaj się. Czegokolwiek starasz się uniknąć, zatrzymaj

się. Zatrzymaj się i zobacz, co zawsze jest tutaj. To może wydawać się przerażające, to

może zdawać się ekscytujące, może zdawać się martwe, może wydawać się puste, ale gdy

przestaniesz dążyć do tego lub uciekać od tego, nie masz wtedy wyjścia, musisz zobaczyć

to, co jest.

Używam słowa "świadomość", ale gdy masz jakąś koncepcję czym to jest, wyrzuć ją.

Możemy też używać słowa "Bóg", ale jest wiele pomieszanych znaczeń Boga według

każdej religii i nawet według każdego indywidualnego umysłu. Bez względu na to, jak

próbowałeś to nazwać, odrzuć słowa, których używałeś i zobacz, co zostaje. Zobacz, co

świeci tutaj, właśnie teraz, bez potrzeby nazwy czy definicji. Na chwilę, rozpoznaj nie

tylko co jest wewnątrz ciebie, ale również to, w czym jesteś – do czego jesteś urodzony, w

czym żyjesz, i w czym umrzesz.

Jako środek głębszego badania możesz dokonać bezpośredniego wglądu do wewnątrz.

Możesz zadać sobie to pytanie: 'Co jest tutaj?"

Poświęć chwilę, aby być nieruchomym, aby być tutaj, bez względu na to, co przechodzi

przez ciebie. Rozpoznaj, że jesteś tutajnością , przez którą wszystko przepływa. Wszystkie

zmiany, obrazy, dźwięki, zapachy, emocje, myśli, informacje, wydarzenia, narodziny i

śmierci przechodzą poprzez ciągle-obecną ciszę, która jest tutaj teraz w centrum twojej

istoty.

-63-

14 Siła Zatrzymania

amo-wgląd nie jest ścieżką, która prowadzi cię dokądś. To jest ścieżka, która

zatrzymuje cię na twojej drodze tak, abyś mógł odkryć bezpośrednio, dla siebie,

kim jesteś.

Siła zatrzymania jest nie do opisania. W momencie zatrzymania, nie ma koncepcji

niczego, a jednak jest świadomość. Świadomość bez koncepcji jest naturalnie i wrodzenie

wolna. W jednej chwili to rozumie się samo przez się. Jesteśmy tak wyćwiczeni, aby

podążać za naszymi koncepcjami, że nawet zamieniamy świadomość również na

koncepcje.

W pozaczasowym momencie rozpoznania, że świadomość istnieje bez potrzeby

jakiejkolwiek koncepcji, identyfikacja z koncepcjami rozpada się. To jest istotne

doświadczenie. Co następuje dalej, to pogłębione rozpoznanie, że świadomość jest wolna

bez względu na koncepcje. To jest prawdziwa wolność. Koncepcja ciebie jako mężczyzny

lub kobiety nie zaczyna nawet dotykać prawdy o tobie jako świadomości.

Strach jest często częścią tej istotnej przemiany poza identyfikacje z koncepcjami w

kierunku identyfikacji z cichą podstawą bytu, ponieważ ta przemiana zagraża znanej

strukturze życia. Strach może się ukrywać pod wieloma postaciami, włączając w to gniew,

odrętwienie i rozpacz. Ten egzystencjalny lęk jest jak gargulec przy bramie do

sanktuarium. Dopóki nie zostanie on spotkany i ukazany jako tylko kolejna strategia

umysłu, może on cię utrzymać poza rewelacją cichego, świadomego pokoju w centrum

twojej istoty.

S

-64-

Wielcy mistrzowie, którzy zrealizowali swoją najgłębszą naturę zachęcają nas, aby

spotkać ten terror rozpuszczenia naszej indywidualności. Rezultat tego spotkania jest

paradoksalny: osoba jest rozpuszczona, a mimo to staje się bardziej indywidualnie

wyraźna. Wyjątkowość świadomości jest taka, że świadomość może poznać siebie

poprzez indywidualną formę, a jednocześnie poznać siebie jako siłę ożywiającą wszystko.

Nadchodzi punkt, w którym istnieje wola poddania się indywidualności. W tej woli, co

tak naprawdę zostaje uwolnione, to uwarunkowana indywidualność i indywidualna

świadomość odsłania się jako zjednoczona z całą świadomością. Jednak najpierw musi

istnieć wola do straty wszystkiego tego, co jest postrzegane jako indywidualne ja. Strach

powstaje tylko dlatego, że rzeczywistość tej straty nie może być wyobrażona. Gdy

nadchodzi strata, to jest właściwie bardzo dobra wiadomość. Indywidualna identyfikacja

daje się poznać jako łuska, która przykrywa słodką prawdę samo-realizacji.

Poświęć chwilę, tę chwilę teraz, aby pozwolić wszystkiemu odejść – poszukiwaniu,

zaprzeczeniu, odmowie, przywiązaniu. Niech to wszystko odejdzie i tylko w tej chwili

odpocznij w prawdzie o twojej istocie. Wtedy cokolwiek przychodzące po tym może być

widziane i doświadczone w kontekście sanktuarium bycia.

-65-

15 Odpoczywając w Niczym

dy to czytasz, po prostu zrelaksuj się. W tej relaksacji zauważ czy pojawiają się

tendencje do zrobienia czegoś, do ujęcia w coś tej chwili, zarówno próby

utrzymania tej chwili jak i odsunięcia jej. Sugeruję, że wszystkie te tendencje

są zbudowane dookoła pewnego rodzaju obrony przeciwko przeczuciu i głębokiemu

samo-poznaniu, że naprawdę nie jesteś indywidualnym ciałem, nie jesteś osobowością,

faktycznie, nie jesteś w ogóle niczym. Gdy "w ogóle niczym" jest interpretowane przez

umysł, to jest strachliwa myśl: myśl o śmierci, o bezwartościowości, o byciu łatwym do

pozbycia. Ze względu na twoją głęboką identyfikację z ciałem i myślami, ten strach może

być bardzo wielki.

Sposoby obrony umysłu przed nicością, przeciwko pustce, mogą być obwinięte dookoła

tego strachu. Te sposoby to strategiczne odpowiedzi na strach. Umysł może się szybko

stać bardzo aktywny: "Tak, ale co to znaczy? To nie może tak być. Jak będę w stanie

zrobić moją pracę?" Tylko na tę chwilę, niech wszystkie te myśli odejdą. Pozwól, aby twój

umysł odpoczywał w niczym – był niczym, nic nie robił, nic nie miał, nic nie dostawał,

nic nie utrzymywał. W tej chwili, gdy właściwie potrafisz, świadomie, z wolą, po prostu

być całkowicie niczym, w błysku możesz odkryć pokój, ekspansję, wolność od

ograniczeń, która jest naturą nicości.

Prawda jest taka, że naprawdę jesteś niczym, ale to nic jest pełne, całe, nieskończone,

we wszystkim, wszędzie. To nic jest samą świadomością. Jest już ona cała, pełna i

G

-66-

spełniona. To jest ta niesamowita ironia. To, od czego uciekasz i to, czego szukasz są tym

samym!

Wiem, że musisz doświadczać choć cienia lub echa nieograniczonego pokoju, który jest

obecny. To jest echo twojej prawdziwej tożsamości, która jest zawsze obecna. Obojętne

jak wiele strategii umysłu powstaje – aby robić, aby utrzymać, aby ukryć, aby ochronić

lub obronić – ten niewyczerpany pokój jest zawsze obecny i jest on twoim prawdziwym

schronieniem. To jest, w rzeczywistości, twoja prawdziwa twarz. Nie potrzebujesz lat

duchowej praktyki, aby znaleźć swoją prawdziwą twarz, ponieważ jest ona zawsze

obecna. Ani nie potrzebujesz być lepszą osobą, aby znaleźć twoją prawdziwą twarz.

Właśnie teraz, dokładnie gdzie jesteś, bez względu na to, kim wyobrażasz sobie, że jesteś,

twoja prawdziwa twarz lśni. Ale właściwie to nie jest w ogóle twarz, bez płci, bez

harmonogramu. Po prostu lśni taka jaką jest, lśni jako lśnienie.

Często mnie pytają dlaczego w ogóle dokonujemy fałszywej identyfikacji i zasłaniamy

naszą prawdziwą twarz. Jest wiele duchowych i metafizycznych odpowiedzi na to

dlaczego, ale jedna z nich, która wydaje mi się najbardziej sensowna, jest taka, że

niezwykła przyjemność odkrycia prawdziwej twarzy jest możliwa tylko poprzez

niezwykłe cierpienie zakrycia tej twarzy. Prawdopodobnie pamiętasz ekscytacje tej gry "w

chowanego" jako dziecko. Możesz pamiętać entuzjazm ukrywania się aż do momentu, gdy

on przemija i wtedy pojawia się pragnienie i entuzjazm związany z byciem znalezionym.

W twoim życiu, gdy pojawiło się pragnienie bycia znalezionym, wtedy to oznacza, że

jest czas, aby być znalezionym. Jest to czas, aby przestać się ukrywać od koncepcji nicości

i powrócić do prawdy nicości. Jest to czas, aby w tym odpocząć. Wtedy zobaczysz, że

nawyki fałszywej identyfikacji, strategie kontroli i chowania się, uwarunkowane

przekonania w konieczność chowania się, wszystkie będą odkryte, zostawiając cię

wolnego, abyś po prostu był.

Jako doświadczenie, siła indywidualności jest cudowna i nie ma w niej nic złego. Ale to

jest doświadczenie chowania się. To jest doświadczenie całości kamuflującej się jako

indywidualność. Teraz jest możliwe dla całości lśnienie poprzez kamuflaż

-67-

indywidualności. Wszystko, co jest potrzebne to gotowość, twoja wola, twoja

proklamacja: "Tak, teraz jestem gotowy, naprawdę gotowy, aby zostać znalezionym".

Oczywiście, ponieważ ukrywałeś się od milionów lat w pewnej wersji tej specyficznej

formy genetycznej, będą wielkie siły, które przyjdą i powiedzą, "Nie, jeszcze nie, nie

całkiem, trochę później. To nie jest dobry czas". Ale ja mówię, tak, teraz, nawet, gdy

wszystkie te siły przeszłości nadchodzą, to jest czas, aby zostać znalezionym. Wtedy te

siły warunkowania staną się paliwem dla olbrzymiego ogniska, które oświetli twoją drogę

do domu. Zapraszam całe twoje warunkowanie, aby zostało odkryte w świetle tego ognia,

aby zostało odsłonięte w świetle prawdziwego samo-wglądu.

-68-

Część Druga

Poza Umysłem,

Głębiej niż

Emocja

-69-

16 Pokój Jest

Poza Zrozumieniem

dy przebudzenie zaczyna się w umyśle ludzkim, jednym z pierwszych wydarzeń

w tym procesie jest rozpoznanie kolosalnych sprzeczności w życiu, zarówno

piękna i horroru w naszym własnym doświadczeniu i w globalnym

doświadczeniu. To rozpoznanie jest szokiem dla systemu. Przeważnie powstaje pragnienie

zrozumienia co to wszystko oznacza. Czy to jest nieszczęsny wszechświat czy święty

wszechświat? W tym pragnieniu zaczyna się poszukiwanie zrozumienia. Możemy iść do

naszych rodziców, naszych nauczycieli, naszej kultury i naszych religii po zrozumienie i

możemy zaakceptować lub odrzucić ich wizję rzeczywistości. W każdym razie,

zmieszanie ciągnie się dalej.

Nieoczekiwanie, w momencie łaski, absolutnie wiemy, że jesteśmy jednością ze

wszechświatem, że wszystko jest perfekcją. Czy to jest ułamek sekundy po prostu

przyglądania się twarzy niemowlęcia czy dłuższy moment obecności pokoju, po prostu to

wiemy. I wtedy, nieuchronnie, inne doświadczenia powstają związane z trudnościami i

pozorną bezcelowością życia. Znowu, zdajemy sobie sprawę, że nic nie wiemy, i

poszukiwanie zrozumienia trwa dalej.

Wiem o tym tylko dlatego, że oczywiście to była historia mojego życia zanim

spotkałam mojego nauczyciela, który zaprosił mnie, abym zakończyła szukanie. W tym

punkcie czułam, że poszukiwanie zrozumienia było najwyższe. Jednakże, gdy wpuściłam

to słowo "zatrzymaj się" całkowicie do mojej świadomości, rozpoznałam, że z pewnością

była jedna sekunda spośród wielu sekund tego życia, gdy mogłam zatrzymać całe

G

-70-

poszukiwanie. Ta chwila zatrzymania odsłoniła pokój, który jest poza zrozumieniem. W

tym pokoju, odkryłam zawartą całą okropność i całe piękno, całą desperację i całą

relaksację. Ale ta rewelacja nie nastąpiła poprzez zrozumienie. Podczas gdy chwile

głębokiego zrozumienia zdarzają się, ostateczne zrozumienie następuje podczas

bezpośredniego doświadczenia niekończącego się pokoju.

Przeważnie szukamy zrozumienia, bo wierzymy, że to poprowadzi do prawdziwego

doświadczenia. Próbujemy zrozumieć każde doświadczenie, które napotykamy i wtedy

mamy te swoje małe umysłowe szufladki, gdzie układamy te doświadczenia. To jeszcze

jeden przykład jak wielka siła umysłu prowadzi naszym życiem. Ale gdy przychodzi do

rozpoznania prawdy, umysł nie jest w stanie prowadzić. Umysł nie jest wrogiem; nie ma

w nim nic złego. Tragedią jest, że wierzymy konkluzjom umysłu jako rzeczywistości. To

jest olbrzymia tragedia, odpowiedzialna za zarówno przeciętne cierpienia, jak i te

najgłębsze cierpienia, indywidualnie i grupowo.

Jesteś uwarunkowany, aby starać się trzymać umysłowe zrozumienia w egzaltowanym

miejscu, ale to nie jest prawdziwe zrozumienie. Jak zawiązać buta, to jest w sferze

zrozumienia, praktykowanie dobrych obyczajów, nauczenie się nowego języka, czy

rozszyfrowanie zaawansowanej formuły matematycznej. Siła zrozumienia, która jest

piękną siłą umysłu, jest bezużyteczna w odkryciu twojego prawdziwego ja.

Bez względu na to, czego szukasz w tej chwili, bez względu na to, jak światowe czy

duchowe to może być, po prostu zatrzymaj się. Olbrzymi strach może pojawić się, strach,

że gdy zatrzymasz się, to umrzesz, nigdy nie dotrzesz tam, dokąd zmierzasz. Ten strach

jest do zrozumienia, ale wszystkie wspaniałe istoty, które szły przed tobą, zachęcają cię

abyś wiedział, że prawdziwe zatrzymanie umysłu jest absolutnie dobrą wiadomością.

Głęboko wewnątrz już to wiesz. Nie możesz całkowicie temu uwierzyć, bo nie rozumiesz

tego. A chcesz to zrozumieć tak, abyś miał pewną kontrolę nad tym; będzie miało to wtedy

jakieś miejsce i będzie zdefiniowane jako coś religijnego, duchowego czy

egzystencjalnego.

Wiedzieć to, co wiesz w samym rdzeniu swojej istoty bez zrozumienia nie wymaga

wysiłku. Wysiłek pojawia się z musu zrozumienia tego, tak abyś mógł mentalnie to znać i

-71-

zapamiętać to, tak, aby to było tu dla ciebie, gdy będziesz miał problemy. Zapraszam cię

do zatrzymania poszukiwania zrozumienia właśnie teraz i spotkania tej siły, która była

paliwem twojego poszukiwania. Nie ruszając się ani w kierunku odmowy, ani w kierunku

utrzymania. Być cicho, bez względu na obawy, strachy, nieporadność, beznadzieję,

rozpacz, błogość, ekscytację czy wybuch realizacji. Czy jest możliwe po prostu być tutaj,

nie rozumiejąc niczego?

Czy jest jakieś przekonanie, że aby przetrwać jako osoba musisz zrozumieć umysłem?

Gdy dokonasz wglądu w to przekonanie, możesz odkryć, że prawda o tym, kim jesteś,

sama świadomość już siebie zna, jest już w poddaniu się tajemnicy o sobie i w tej

realizacji poznajesz siebie jeszcze głębiej. Jakiekolwiek dalsze zrozumienia wyłonią się,

są one drugorzędne, nawet najbardziej głębokie zrozumienie o jedności całości istnienia.

Prawda o tobie jako o czystej świadomości, totalności bytu jest nieskończenie głębsza i

potężniejsza niż jakiekolwiek mentalne zrozumienie jej.

Efekty tej realizacji mogą być całkiem piękne i często następuje pewna zdolność do

wyrażenia tego, jak wiemy ze świętych ksiąg i podań. Ale w momencie, gdy wierzymy

myślom - "teraz to wiem, teraz to rozumiem, teraz to jest moje" – tajemnica staje się

koncepcją, opowieścią o momencie prawdy doświadczonej kiedyś w przeszłości.

Prostota prawdy utrzymuje ją poza zasięgiem jakiejkolwiek koncepcji, włączając w to

wszystkie koncepcje, które mogą być wykorzystane w danej chwili, aby skierować na nią.

Jest ona poza zasięgiem, ponieważ jest zbyt blisko, aby być osiągniętą. Koncepcje umysłu

są w oddali w porównaniu z bliskością prawdy o tym, kim jesteś. W pewnym momencie

rozpoznajesz, że nie rozumiesz niczego i doświadczasz chwili poddania. Paradoksem jest

to, że gdy tylko poddasz pragnienie zrozumienia, dopiero zrozumiesz; a w momencie gdy

myślisz że rozumiesz, nie rozumiesz.

Właśnie teraz w twojej woli do zrezygnowania z całego zrozumienia, wszystko, czego

kiedykolwiek szukałeś poprzez zrozumienie, jest odsłonięte.

-72-

17 Oferta

Nie Do Uchwycenia

o co mój nauczyciel mi zaoferował i co ja mam tobie do zaoferowania jest

bardzo proste. To nie ma nic wspólnego ze zdobyciem żadnej specjalnej siły.

To nie ma nic wspólnego ze zdobyciem jakiegoś specjalnego stanu umysłu.

Nie ma nic wspólnego z żadnymi cechami, nawet nie tymi ciepłymi, delikatnymi. Ona

dotyczy tego, co jest wiecznie, niepodważalnie, nie do skontrolowania, ciągle tutaj w

każdej chwili, w każdej sekundzie, w każdej sytuacji i w każdym stanie umysłu. Wszystko

co jest do uchwycenia przez umysł, nawet najbardziej wysublimowane i wyniesione stany,

ma narodziny, trwanie i śmierć. To, co jest trwałe tutaj jest nieuchwytne dla umysłu,

ponieważ to nie jest obiektem.

Gdy przyglądniesz się swojemu życiu, rozpoznasz, że to jest prawdą o każdej myśli,

emocji, konkluzji, samo-definicji czy definicji o kimś innym. Wszystko to cały czas rodzi

się, istnieje przez jakiś czas, zmienia się i na końcu umiera. Nie mogę nie podkreślać tego

wystarczająco mocno. To jest prawdopodobnie największy przeskok dla umysłu do

zrobienia: wszystko, co może być uchwycone przez umysł podlega narodzinom i śmierci.

W tym rozpoznaniu jest otwarcie, gdzie, na chwilę, istnieje prawdziwa wiedza o trwałości

naszej źródłowej natury. Prawda o nas nie ma nic wspólnego z ciałem, myślami,

emocjami, osiągnięciami, wzniosłymi stanami czy obniżonymi stanami, które są

przemijające.

Kim myślisz, że jesteś, nie jesteś w stanie zrealizować prawdy o tym, kim jesteś.

Prawda jest zbyt wielka. To kim myślisz, że jesteś pojawia się i znika w prawdzie o tym,

kim jesteś. To kim naprawdę jesteś może rozpoznać to. Masz prawo, aby to rozpoznać. To

T

-73-

nie jest coś, co ktoś może wziąć od ciebie lub dać ci. To może być przesłonięte siłami

umysłu, ale przesłona tak naprawdę niczego nie zasłania. Gdy widzisz przesłonę, czujesz

lub intuicyjnie postrzegasz coś poza przesłoną. To, co leży poza przesłoną to prawda

twojego źródłowego ja. Przesłona to po prostu twoja ostatnia samo-definicja.

Czy masz wolę, aby rozpoznać, że myśli są po prostu myślami, piękne czy straszne w

ich zasięgu i sile, jednak nieadekwatne w ich opisie na temat tego, kim jesteś? Czy masz

wolę, aby to zbadać? Jeśli tak, to zapraszam cię, abyś przestał myśleć, choć na chwilę. Nie

jako akt represji, ale jako odmowa kontynuacji karmienia myśli, które powstają, jako

zaprzestanie budowy myśli na myśli. Obojętne czy to myśl o wielkości, czy myśl o

bezwartościowości, przestań karmić je i rozpoznaj je jako tylko myśli.

Co myśl może zrobić? Może ona zdefiniować doświadczenie. Może ona sklasyfikować

i zdegradować doświadczenie. Może wygenerować doświadczenie. Ale nie może być

doświadczeniem. Myśl ma początek, środek i koniec. Absolutna prawda nie ma początku,

nie ma środka i nie ma końca. Nie pojawia się i znika; jest zawsze tutaj.

Nie jestem przeciwko myśli. Jaki byłby tego sens? Myśl jest tutaj. Myśli mogą być

pełnym chwały wyrazem twórczości i zrozumienia – rozpoznanie myśli jako tego, czym

ona jest, to nie być ani za nią, ani przeciwko niej. Ale gdy jesteś wolny od więzienia

wiary, że myśli są rzeczywistością, jesteś wolny, aby wstąpić w bezpośrednie

doświadczenie twojej istoty. To kim jesteś nie może być schwytane przez myśl. Umysł nie

może uchwycić swojego źródła, ponieważ umysł jest tylko aspektem źródła, a nie

całością. Ty jesteś źródłem i ponieważ jesteś źródłem, możesz odkryć siebie jako właśnie

ono.

-74-

18 Trans Języka

ęzyk jest niewiarygodną siłą umysłu. Ale gdy przyjrzymy mu się dokładnie,

zauważymy, że jest ciągle w bardzo prymitywnej formie rozwoju. Każdy może to

rozpoznać, choćby z doświadczenia próby komunikacji z kimś innym. Wiesz co

powiedziałeś, ale oni myślą, że powiedziałeś coś innego. Potem są pewne słowa, jak

"Bóg", "prawda", "wieczność" i "ja", które wprowadzają nas w trans oparty o nasze

przeszłe warunkowanie. Gdy słyszymy te słowa, mają one historię, która głęboko wpływa

na ich znaczenie.

Prawdopodobnie gdy po raz pierwszy słyszeliśmy słowo "Bóg", to było w stylu bardzo

niedzielno-szkolnym. Może wyobraziliśmy sobie dużego, dobroczynnego ojca, który

zadba o nas i pokocha, jeśli będziemy dobrzy. Potem wyrośliśmy z tego, ale dalej to

gdzieś jest zostawione i ciągle na nas wpływa. Bóg jest ciągle "kimś". W pewnym punkcie

może Bóg jest interpretowany jako obecność, ale ta obecność jest często uznawana jako

będąca "gdzieś".

To samo dotyczy oczywiście słowa "prawda". "Prawda" jest słyszana w kontekście

prawdy rodzinnej, prawdy plemiennej czy prawdy kulturowej ze szczególnym

podświadomym znaczeniem w każdym indywidualnym umyśle.

To jak najbardziej dotyczy również słowa "ja". Nawet stajemy się bardzo wyrafinowani

i dzielimy to słowo na wyższe ja i niższe ja, tworząc jeszcze bardziej skomplikowane i

zawiłe znaczenie. Wyższe ja jest "dobrym" ja, które kierujemy do Boga, a niższe ja jest

"złym" ja, które kierujemy do diabła. To jest prymitywny i całkowicie uwarunkowany

J

-75-

trans. Aby uniknąć jakiejkolwiek zawiłości, wolę na nowo sklasyfikować, co mam na

myśli, gdy używam pewnych słów, ponieważ mogę nie mieć na myśli tego, co myślisz, że

mam.

Gdy używam słowa "Bóg", nie mówię o niczym, co może być kiedykolwiek oddzielone

od czegoś innego. To samo dotyczy "prawdy". Nie mówię o prawdzie, która jest

przedmiotem zmiany lub osobistej opinii czy głosowania. Prawda jest niezmienna. Gdy

używam słowa "ja" lub "ty" mówię o prawdzie, którą jesteś, która nie może być

wymyślona, nie może być zawarta i nie może być podzielona na niższą i wyższą, dobrą i

złą, ponieważ to nie jest rzecz. Ty nie możesz być zawarty przez jakąkolwiek myśl, dobrą

czy złą, najwyższą czy najniższą, tak jak Bóg i prawda nie może być zawarta w niczym.

-76-

19 Gdzie Umysł

Nie Może Wejść

dy jesteśmy małymi dziećmi i właśnie zaczynamy się uczyć jak być ludźmi,

dostajemy wczesny trening jak otrzymać to, czego chcemy. Jako niemowlęta

chcemy jedzenia bardziej niż cokolwiek innego i wiemy instynktownie, że jeśli

będziemy krzyczeć, to zostaniemy nakarmieni. Konkurencyjnie wraz z krzykiem o to,

czego chcemy, również uczymy się zauroczyć, aby dostać to, czego chcemy, rodzaju

dziecięcego uwodzenia, które zawiera w sobie bycie sprytnym, bystrym, pięknym,

dobrym lub nawet złym.

Gdy dorastamy, zostajemy wysłani do szkoły, gdzie uczymy się czytania, pisania i

arytmetyki. Uczymy się kroków, aby osiągnąć nowe cele. Te podstawowe kroki są

cegiełkami budującymi, z których możemy się nauczyć nie tylko języka naszej kultury, ale

również wiele innych języków. Możemy się nauczyć pisać nie tylko proste rzeczy, ale

również bardzo złożone i znakomite ekspresje swojego ja.

Nasza nauka trwa i zaczynamy pragnąć szerszej satysfakcji. Wybieramy karierę i

uczymy się koniecznych kroków, aby nabrać wprawy, a gdy skończymy z tą karierą,

przenosimy się do kolejnej kariery. Techniki i strategie, których używamy, aby dostać to,

czego chcemy są z początku bardzo proste, stając się coraz bardziej skomplikowane w

miarę czasu.

W pewnym punkcie błogosławionego życia pojawia się pragnienie prawdy. Nie tylko

"mojej" prawdy, ale prawdziwej prawdy, końcowej prawdy, wiecznej prawdy. To nie

następuje u każdego. Jest tajemnicą dlaczego to pragnienie pojawia się w niektórych

G

-77-

ludziach, a nie w innych. Problem jednak nadchodzi, gdy stosujemy nasze wyrafinowane

techniki nauczania i staramy się wykorzystać je do poznania prawdy i nieuchronnie

odnosimy fiasko. Wtedy możemy próbować zastosować inną, wcześniejszą wersję tego,

co zdawało się nam dać obiekt naszych pragnień i ponosimy znowu porażkę.

W tym punkcie, gdy dostrzegamy, że wszystkie nasze wyrafinowane techniki są

bezużyteczne w spełnieniu prawdziwego duchowego pragnienia, mamy tendencję powrotu

do prostego krzyku. Możemy nawet krzyczeć modlitwę: "Pomóż mi, zabierz mnie, pokaż

mi". Ta modlitwa jest już blisko, ale nawet to często nie działa, ponieważ tak jesteśmy

zaabsorbowani naszym krzykiem, że lekceważymy obserwację, że to, o co krzyczymy jest

już tutaj. Krzyk nie działa, więc próbujemy czegoś innego. To się nazywa cykl

reinkarnacji. To jest dzienny cykl, miesięczny cykl, roczny cykl, całe życie w cyklu raz i

dwa, raz i dwa i porażka, porażka, porażka. Tak, są piękne urywki prawdy na tej drodze,

chwile radości, jedności, zrozumienia i mądrości. Ale w chwili, gdy te doświadczenia

kończą się, zaczynamy znowu krzyczeć lub na nowo szukać czy próbować na nowo.

Wielu ludzi fałszywie rozumie co to znaczy zakończyć poszukiwanie. To nie oznacza

pozbycia się pragnienia prawdy. Oznacza to zatrzymanie szukania prawdy, i zatrzymanie

polegania na umyśle, aby zaaranżować w jaki sposób prawda będzie odsłonięta. Oznacza

to poddanie aroganckiego przekonania, że ty w jakiś sposób zlokalizujesz prawdę i

przyniesiesz ją do siebie. To przekonanie opiera się na kłamstwie, że jesteś oddzielony od

prawdy. Gdy wiara w to kłamstwo jest bardzo mocna, tworzy ona dalsze doświadczenia

kłamstwa, dopóki w końcu rozpoznasz, że cały krzyk, całe poszukiwanie, wszystkie próby

rozpoznania, zbieranie więcej i więcej doświadczeń, zostawiają twoją uwagę skierowaną

na poszukiwanie zamiast na to, co jest i zawsze było tutaj.

Jest to prawdziwie błogosławiony i święty moment w życiu, gdy pojawia się

pragnienie prawdy. Tragedią jest natomiast, że często to pragnienie jest tłumaczone na

jakąś koncepcję mentalną dotyczącą tego, jak dostać prawdę, albo jak pozbyć się barier

przeszkadzających prawdzie. Wtedy ta koncepcja jest hołdowana, uświęcona i uznawana

za oparcie bardziej niż sama prawda.

-78-

Pragnienie prawdy to tęsknota, którą czujesz w sercu. Umysłowa relacja z tą tęsknotą

jest wszystkimi rzeczami, które rzucasz na nią w próbach, aby ona odeszła, bo ci

przeszkadza. Ona nie będzie zadowolona niczym innym niż czystą autentycznością,

czystym byciem. Jeśli masz wolę, aby przestać dorzucać rzeczy na tęsknotę twego serca,

przestać szukania wyjścia z tej tęsknoty, ona odsłoni swoje własne pochłonięcie.

Gdy umysł mówi, "Idź tutaj, zrób to, spróbuj tego", możesz odmówić słuchania.

Możesz zdać sobie sprawę, że już wiele razy poszedłeś tutaj, zrobiłeś to i próbowałeś tego

bez żadnej satysfakcji. Teraz zaproszenie jest do tego, abyś zaprzestał wszystkiego, abyś

po prostu był nieruchomy. Gdy zatrzymasz całe swoje poszukiwanie, swoje tłumaczenia,

swoje wymówki, jaką siłę ma wtedy myśl? W milisekundzie zatrzymania obecność

prawdy jest rozpoznana.

Jednak nawyk szukania, nawyk wiary w umysł i jego ostatniej interpretacji tego,

gdzie więcej prawdy zostanie znalezione, jest bardzo mocny. Tak więc ruch zaczyna się na

nowo. Prawdopodobnie, miałeś wiele doświadczeń prawdy, tej wiecznej obecności, której

umysł nie może skonceptualizować i nie tylko w trakcie twojego poszukiwania

duchowego. Miałeś doświadczenia jako dziecko, jako dorosły, w przyrodzie, w relacjach

miłosnych, prosto z chmur, na środku ulicy czy w środku nocy. Nie mogłeś zaplanować

tych doświadczeń, a pomimo to przez twoje głębokie uwarunkowanie wydaje ci się, że ty

możesz to zrobić, że ty możesz stworzyć prawdę, że ty możesz spowodować, aby Bóg do

ciebie przyszedł. Co za słodkie, pokorne zaskoczenie, że nie możesz i ta prawda, która jest

Bogiem, jest już tutaj.

To jest takie proste. To czego szukasz, jesteś tym. Nie mam na myśli twojego ciała,

ciało nie jest przeszkodą i znajduje się w tobie. Nie chodzi mi o myśli czy emocje, twoje

przeznaczenie, karmę, przeszłość lub przyszłość, one też nie są przeszkodami. Wszystko

to pojawia się, istnieje i znika w prawdzie o tym, kim jesteś. Jesteś już teraz prawdą.

Jesteś świadomością. Świadomość jest duchem. Rozpoznaj siebie, a zobaczysz siebie

wszędzie – w każdym innym człowieku, w każdym zwierzęciu, w każdej roślinie, w

każdej skale.

-79-

Dopóki siebie nie rozpoznasz, to ciągle rozwiązujesz zagadkę jak siebie odkryć, jak

dostać więcej siebie, w jaki sposób wiedzieć kim jesteś, a kim nie jesteś.

Bardzo mocnym nawykiem umysłu jest postrzegana potrzeba wiedzy co się stanie,

gdy myśli się zatrzymają. W końcu musisz po prostu zatrzymać je i zobaczyć. Próbowałeś

już każdej techniki oprócz zatrzymania. Gdy się nie zatrzymałeś, to dalej szukasz. To jest

takie proste.

-80-

20 Poddanie Się Umysłu Wobec Ciszy

aszą najmocniejszą identyfikacją, pewnie nawet mocniejszą niż

identyfikacja z ciałem, jest identyfikacja z umysłem. Gdy używam słowa

"umysł", odnoszę się do pewnych myśli jak na przykład: "Ja myślę, że

jestem tym ciałem i tą osobą i dlatego to jest rzeczywistość". Dajemy myśli autorytet w

definiowaniu tego, kim jesteśmy. Gdy myślę, że jesteś oddzielony ode mnie, w oparciu o

fizyczne odczucia i percepcje, ta myśl ma autorytet jako arbiter rzeczywistości.

W naszych umysłach myśli zajmują miejsce Boga i również zajmują miejsce diabła.

Wojna się toczy pomiędzy dobrymi myślami i złymi myślami. Powstaje pragnienie

zakumulowania większej ilości dobrych myśli tak, aby one mogły zniszczyć złe myśli,

aby siły światła mogły pokonać siły ciemności. Jesteś uwarunkowany do wiary, że gdy

dobre myśli wygrają, twoje wyższe ja wygrywa i będziesz w pokoju. Niewątpliwie to

prawda, że doświadczenie życia jest wzbogacone, gdy twój umysł jest wypełniony

dobrymi myślami. Tak samo prawdą jest, że zanieczyszczenie twojego umysłu

negatywnymi czy złymi myślami kończy się zatrutym umysłem i ciałem. Co jest jednak

przeoczane to fakt, że w samym rdzeniu jest zawsze pełna pokoju, ciągła, nieruchoma

świadomość. Co przeoczasz to fakt, że kim naprawdę jesteś już jest w pokoju.

Wygrywanie i przegrywanie nie ma nic wspólnego z prawdą o tym, kim jesteś.

Nasze umysły są nieaktywne przez wiele chwil w ciągu dnia, ale jesteśmy

uwarunkowani, aby przywiązywać wagę tylko na aktywność umysłu i te punkty ciszy są

zwyczajnie niedostrzegane. Gdy mówię o "zatrzymaniu", wskazuję na tę ciszę pomiędzy

N

-81-

myślami, która jest świadomością bez formy. Jest tam obecność i my możemy rozpoznać,

że to, kim jesteśmy to ta obecność. Zostaliśmy nauczeni aby wierzyć "Myślę, więc

jestem", zamiast prawdy, która brzmi: "Ja jestem, więc myślę".

Trans warunkowych myśli może być głęboki i złożony, ale nie ma on obrony przed

czymś takim prostym jak "zatrzymaj się". Gdy świadomie rozpoznasz ten moment

zatrzymania, masz prawdziwy wybór. Przed tym rozpoznaniem twoje myśli są po prostu

mechanicznymi ruchami umysłu opartymi o przeszłe warunkowanie, o pragnienie lub

awersję. Po tym rozpoznaniu możesz świadomie wybrać mówienie prawdy o tym, co jest

zawsze obecne przed myślą, po myśli i w trakcie myśli. Czy obecność może być myślana?

To pytanie, w efekcie, załamuje szczelne sieci umysłu. Powoduje ono uwolnienie i ulgę od

olbrzymiego, iluzyjnego świata myśli. Balansowanie i nowe balansowanie, reformowanie

i nowe tworzenie tego, co nazywasz "ja" jest tylko myślą, z kolejną myślą ułożoną na

górze tej i potem kolejną myślą. Moment rozpoznania tego, co nie może być myślane jest

momentem rozpoznania tego, kim jesteś. To jest moment poddania się umysłu wobec

ciszy.

Mówię wiele o zatrzymaniu, ale prawdopodobnie jeszcze nie mówiłam o nim w

sposób, który może być zrozumiany. Zatrzymanie jest przede wszystkim rozpoznaniem, że

gdy myśli powstają masz wybór: twój umysł może podążać za myślą lub być nieruchomy,

pozwalając im powstawać bez dotykania ich. Moje zaproszenie do zatrzymania jest

zaproszeniem, aby nie budować myśli na myśli, nie fantazjować czy odgrywać starych

wydarzeń. Istnieje wybór dla umysłu, aby być nieruchomym i w tym wyborze jest

możliwość rozpoznania tego, co zawsze jest nieruchome, bez względu na to, czy są myśli

czy ich nie ma.

Zatrzymanie najpierw dzieje się poprzez rozpoznanie aktywności umysłu i nie

podążanie za nią. Nie podążanie za aktywnością umysłu jest inne niż opieranie się

umysłowi i represjonowanie myśli. Nie podążanie za myślą ma relaksującą, otwierającą

jakość. Pomimo, że może to być odczuwane jako nieznane i strach nieznanego może sam

wygenerować aktywność umysłu, zatrzymanie podążania za myślami nie wymaga

-82-

wysiłku. W podążaniu za myślami i dalszym rozkręcaniu naszych historii prosta i głęboka

lekkość bycia jest przeoczana.

Moje zaproszenie w tej chwili jest, abyś nie robił nic. Myśl może się pojawić – nie

rób z nią nic. Zrelaksuj się wobec każdej myśli czy emocji, która powstaje i pozwól

naturalnej lekkości, naturalnej prawdzie o tym, kim jesteś wziąć pierwszeństwo nad

myślą. W tym zatrzymaniu możesz świeżo rozpoznać prawdę o tym, co zawsze jest tutaj,

prawdę o tym, kim jesteś. Teraz, w tej chwili, twoim umysłem, wybierz tę prawdę.

Przywiąż swój umysł do tej prawdy tak w momencie pojawienia się jakichkolwiek

wyzwań, spotykają one umysł, który jest przywiązany do prawdy, prawdy, która jest

potwierdzona za każdym razem, gdy umysł się zatrzymuje.

Zatrzymanie to nie praktyka. To po prostu możliwość zobaczenia, że wewnątrz tego

na pozór nieskończonego potoku myśli istnieje wybór nie podążania za myślami. W nie

podążaniu za myślami, umysł zatrzymuje się i to, co tu jest, co jest ciche i co jest zawsze

zatrzymane może zostać odsłonięte.

W chwili rozpoznania ciszy, która jest tu zawsze, rozpoznajesz swoją prawdziwą

twarz. Rozpoznajesz obecność Boga. Realizujesz prawdę. Wtedy możesz odnieść się do

wyzwań życia, fizycznego bólu, emocjonalnego chaosu czy umysłowego zamieszania z

większą jasnością i wglądem, bo już nie identyfikujesz tych stanów z tym, kim jesteś.

Jesteś samym istnieniem. Istnienie jest świadomością, która jest pełna życia i miłości

do siebie. Ten teatr o tobie, mnie, sytuacjach, emocjach, dobrych zdarzeniach i złych

zdarzeniach jest teatrem Boga. Nie jest on po to, aby go unikać, ale po to, aby się nim

cieszyć. Jest aby być nim podekscytowanym, płakać z nim, ale również, aby rozpoznać,

"O Boże, jaka sztuka! Co za teatr!" – i w tym rozpoznaniu wiedzieć kim jesteś. Ty, jako

świadomość, jesteś sceną, na której aktorzy się poruszają, jesteś ekranem, na którym film

życia jest projektowany i siłą ożywiającą obecną w każdym aktorze. Kimkolwiek

wyobrażasz sobie, że jesteś, jakąkolwiek rolę wyobrażasz sobie, że grasz, prawda o tym

kim jesteś teraz jest głębsza niż ta rola, bliższa niż ta rola i również poza tą rolą. Nie kim

będziesz pewnego dnia, ale właśnie teraz: kim jesteś i zawsze byłeś.

-83-

W każdej chwili istnieje możliwość, aby przebudzić się do prawdy o sobie jako

świadomości. To przebudzenie dokonuje się poprzez poddanie się umysłu wobec ciszy.

-84-

21

Duchowa Praktyka

ielu ludzi, których spotykam szczerze chce zrealizować prawdę ich istoty.

Pytają mnie: "Co robię? Jak to robię?" Paradoksalnie, to pragnienie

prawdziwej wolności w końcu może być zrealizowane jeśli nie "robisz"

niczego, aby je zrealizować.

Istnieją praktyki gdzie robisz mantry, wizualizacje, pokłony twarzą czy jakiś rodzaj

bezinteresownego służenia. Wszystkie one są stworzone, aby zatrzymać umysł, po to, by

już nie był w obsesji co jest potrzebne, aby odsłonić prawdziwe spełnienie. Praktyki są

wyśmienite w celu wykorzystania możliwości umysłu zarówno do koncentracji, jak i

poddania się. Pozwólmy sobie zaznaczyć, że nasze duchowe praktyki służyły nam, są one

darami od mistrzów, którzy przybyli przed nami. Ale pozwólmy sobie również rozpoznać,

że prawda o tym, kim jesteśmy jest tutaj teraz i wszystkie nasze praktyki były sposobami

znalezienia tego, co już tutaj jest, były próbami przeczyszczenia ścieżki z powrotem do

naszych własnych serc.

Problem w tym, że w końcu jakakolwiek próba pójścia gdzieś indziej zakłada, że

jeszcze tu nie jesteś. W rzeczywistości każda aktywność jaką podejmujesz, aby to

osiągnąć jest przeszkodą do najgłębszego rozpoznania tego, co zawsze było w pełni

zrealizowane.

W tej chwili możesz zdać sobie sprawę z tego, co nie potrzebuje praktyki, aby

istnieć. To jest najprostsza, najłatwiejsza i najbardziej oczywista prawda. Co utrzymało ją

w sekrecie poprzez wieki to absolutna prostota i natychmiastowa dostępność.

W

-85-

Ta prostota jest trudna, ponieważ jesteśmy nauczani od dziecka, że aby coś osiągnąć,

musimy się nauczyć jakie są kroki i potem je praktykować. To działa przepięknie dla

wielu dziedzin. Umysł jest wyśmienitym narzędziem nauczania. Ale samo-realizacja, jak

również najgłębsza inspiracja i twórczość, pochodzą bezpośrednio ze źródła umysłu.

Realizacja nie pochodzi z żadnego robienia; pochodzi z poddania się umysłu jego źródłu.

Jeśli duchowe praktyki służą celowi zatrzymania umysłu, wtedy są mocnymi

sojusznikami. Ale gdy pogłębiają wiarę w to, że jesteś kimś, kto coś praktykuje, aby

dostać coś, co nie wierzysz, że już tu jest, wtedy są przeszkodą. Wtedy utrzymują cię w

kręceniu się dookoła siebie zamiast pozwolić ci na pogłębienie się w sobie.

Medytacja oznacza wiele rzeczy dla wielu różnych ludzi. Może oznaczać koncentrację

na oddechu lub koncentrację na obrazie czy wiele innych rzeczy. Ale praktyka

medytacyjna powielana przez większość ludzi na świecie jest taka: "Jestem tym ciałem,

jestem tymi myślami, jestem tymi emocjami". Mogą być przerwy, gdzie jakiś rodzaj

formalnej medytacji jest praktykowany, ale potem znów to wraca do najmocniejszej

praktyki: "To jestem ja, jestem tym ciałem, to są moje chęci, to jest to, co muszę mieć, to

czego nie mam", i tak w kółko. To jest medytacja! I to jest medytacja cierpienia. Ponieważ

jest ona tak bardzo rozpowszechniona, jest nie dostrzegana. Nie myśli się o niej jako o

praktyce, ale jako o rzeczywistości.

Istnieją wspaniałe momenty, gdy ta popularna medytacja się zatrzymuje – momenty

zaabsorbowania w uścisku ukochanej osoby, w dźwięku pięknej muzyki czy w kolorach

wschodu słońca. Są te momenty gdzie "ty" nie jest praktykowane, jest po prostu bycie. I w

tym prostym byciu jest pokój, wgląd, jasność i naturalność, łaska nie wymagająca wysiłku

i lekkość bycia. Ale my wierzymy bardzo mocno w naszą medytację ”ja” i tak więc to są

przeważnie krótkie chwile zanim normalna praktyka jest rozpoczęta na nowo: "Jestem tym

ciałem; oto kim jestem. Ty jesteś tym ciałem; oto kim jesteś. To jest moja kultura; to jest

twoja kultura. To są moje przekonania; to są twoje przekonania. Ty jesteś moim

przyjacielem; ty jesteś moim wrogiem. Ty chcesz coś ode mnie; ja chcę coś od ciebie", itd.

-86-

Nigdy bym nie zniechęcała nikogo przed braniem przerw od tej zwykłej praktyki

cierpienia, bez względu na to czy te przerwy są znalezione w tym, co nazywamy duchową

praktyką czy w tańcu, słuchaniu muzyki, byciu w przyrodzie, leżeniu na hamaku.

Jednakże prawda o tym, kim jesteś jest prostsza niż cokolwiek, co może być

praktykowane. Osobiste cierpienie, z drugiej strony, jest bardzo skomplikowane i aby

trwało musi być praktykowane. Gdy cierpisz sprawdź w ramach badania, czy nie

praktykujesz swojego cierpienia.

Ze względu na to, że jesteśmy tak uwarunkowani i przyzwyczajeni do definiowania

siebie poprzez szczególne aktywności, spędzamy nasze życia przeoczając obszerną

podstawę ciszy, która jest prostotą bycia. Gdy mówię o "sercu", mówię wtedy o tym

samym byciu. Gdy mówię o rdzeniu każdego zjawiska, bycie jest tym, do czego się

odwołuję. Gdy mówię o tym, co się spotyka w samo-wglądzie, mówię również o byciu,

bez względu czy jest to emocjonalny wgląd, taki jak podczas spotkania strachu, gniewu,

rozpaczy, czy mentalny wgląd, taki jak podczas szukania myśli-ja. Dokonanie pełnego

wglądu w cokolwiek to rozpoznanie ogromnej, prostej, obecności bycia – ty, jaki jesteś.

Bycie nie jest praktyką. Praktyka wymaga pewnej techniki, odpowiedniego sposobu i

nieodpowiedniego sposobu, wiary w podążanie do jakiegoś miejsca i wynagrodzenie lub

osiągnięcie go. W prawdzie absolutnej ciszy nic z tego nie ma miejsca.

Zanim spotkałam mojego nauczyciela próbowałam wielu form medytacji.

Doświadczyłam chwil piękna, transcendencji, prawdziwej wiedzy, a mimo to tęsknota,

która akompaniowała myślom takim jak: "Jak mogę to dostać? Jak to utrzymać? Muszę

odnaleźć sposób" ciągle operowała. Gdy spotkałam Papaji, powiedział mi, abym

zatrzymała się. Rozszerzył to zaproszenie dla mnie, które jestem szczęśliwa rozszerzyć do

ciebie. W tej chwili, zatrzymaj się właśnie tam, gdzie teraz jesteś. Zatrzymaj cały wysiłek

skierowany na otrzymanie tego, co myślisz, że da ci spełnienie, cokolwiek myślisz, że da

ci prawdę. Wszystko, co jest potrzebne, to jedna chwila prawdziwego zatrzymania.

Ta jedna chwila jest nieuchwytna dla większości ludzi, ponieważ gdy zbliżają się do tej

chwili, powstaje przeważnie olbrzymia ściana strachu: "Gdy zatrzymam się, gdy

-87-

naprawdę się zatrzymam, osunę się i stracę cały pokład, który udało mi się osiągnąć

poprzez mój wysiłek i praktyki. Pomimo że nie jestem jeszcze w pełni

usatysfakcjonowany, jestem bardziej spełniony niż byłem. Mam lepsze życie, mój umysł

jest wyciszony, moja sytuacja jest lepsza i mogę stracić to wszystko".

Papaji

Dla mnie usłyszenie tego "zatrzymaj się" było dość niezwykłe. Byłam pewna, że da

mi jakąś tajną wiedzę – i dał. Ale jest to sekretem tylko dlatego, że jest to takie oczywiste.

Nie jest ezoteryczne. Byłam pewna, że wyszepcze jakąś magiczną formułę do mego ucha

– i zrobił to. Powiedział: "zatrzymaj się". To było takie proste, że zostałam odrzucona na

podłogę. Moje myśli zatrzymały się i w tym zatrzymaniu było więcej spełnienia niż

kiedykolwiek można sobie było wyobrazić. Co nam się wydaje być spełnieniem ma do

czynienia z mniejszym bólem, mniejszym konfliktem, większą przyjemnością, większym

pokojem, większym uznaniem, większą ilością miłości. Ale prawdziwe spełnienie nie

może być wyobrażone, może być tylko zrealizowane.

On powiedział mi, aby odrzucić każdą strategię, każdą technikę, każde narzędzie i po

prostu być tutaj i otrzymać to, co miał do zaoferowania. Szybko to do mnie dotarło:

-88-

"Naprawdę ma na myśli to co mówi. Nie uczy mnie nowej mantry, nowej praktyki, nowej

struktury przekonań, liturgii, katechizmu czy kosmologii. Nie mówi mi "co to wszystko

znaczy" i "co się stanie" i "dlaczego tak się stało". Prosił mnie, abym odpuściła to

wszystko z mego umysłu. Nie dlatego, że cokolwiek z tego było złe. Po prostu ten

miszmasz duchowych koncepcji, które stworzyłam nigdy nie mógł rywalizować z nie

uwarunkowaną rzeczywistością.

Wszystkie z najświętszych zapisów, tekstów i praktyk pochodzą z prawdy i wskazują

z powrotem na prawdę, ale musi być moment, gdy ty zapadasz na powrót do siebie. I to

zapadnięcie dzieje się tylko teraz, gdy jesteś nagi z wszystkiego, gdy jesteś niewinny

wobec tego, czego się nauczyłeś o tym, kim jesteś.

Inne pytanie, które często mi się zadaje brzmi: "Jak pozostaję w stanie bycia

‘zatrzymanym?" Ale zatrzymanie to nie stan. Ani cisza, ani bezruch nie jest stanem. To

bardzo ważne rozróżnienie. Możesz wprowadzić swój umysł w stan relatywnego spokoju i

możesz zrelaksować swoje ciało, ale cisza, do której się odwołuję jest w swej naturze

zawsze cicha. Zawsze jest zatrzymana. Cały ruch umysłowy, całe robienie pojawia się,

istnieje i ginie na powrót do tego bezstanowego bezruchu.

Stan ma początek, środek i koniec. Istnieją szczęśliwe i smutne stany, zmienione i

zwykłe stany, wysokie i niskie stany, ale bezstanowa obecność bycia jest bezruchem.

Świadomość jest bezruchem. To, kim już jesteś jest tym bezruchem.

Twój umysł może być aktywny z myślami – myślami o aktywności lub myślami o

próbach zatrzymania – ale to wszystko dzieje się w bezstanowym byciu, które jest

bezruchem samym w sobie.

Gdy tylko potrafisz wyrzucić to z twojego umysłu, że niezmienny bezruch jest

czymś, co może być zrobione lub praktykowane, że jest czymś, w czym możesz odnieść

sukces lub porażkę, wtedy bezruch, obecność bycia może w końcu odsłonić się tobie jako

twoje własne ja.

-89-

Rozpoznaj, że impulsy do robienia bezruchu pochodzą z aktywności umysłu, który

pojawia się w bezruchu. Ten bezruch nie jest martwy czy pusty. To jest świadomość. To

jest świadomość sama, i ty jesteś tą świadomością. Myśli - muszę być nieruchomy, staram

się być nieruchomy, dlaczego nie mogę być nieruchomy? są obserwowane i doświadczane

przez sam bezruch.

Myślisz o sobie jako o myśli, i dlatego, że myślisz o sobie jako o myśli, myślisz, że

możesz stracić bezruch. Wtedy myślisz kolejną myśl o tym jak odzyskać to, co zostało

stracone i wtedy następną myśl o twoim sukcesie lub porażce w tym odzyskaniu i wtedy

kolejną myśl o tym jaki jesteś wielki lub straszny, ponieważ osiągnąłeś sukces lub

porażkę. Przez cały ten czas jest ten prosty, obecny bezruch, który jest świadom tej całej

gry. Doświadcza tej gry, doświadcza cierpienia tej gry, a jednak w końcu pozostaje nie

dotknięty przez nią. Jedyną rzeczą, która oddziela cię od rozpoznania prawdy o tym, kim

jesteś jako wieczny bezruch jest podążanie za jakąś myślą, która mówi, że nie jesteś tym

bezruchem.

-90-

22

Przemijalność Konstrukcji Myślowych

iemy jak myśli mogą dyktować jakość naszego doświadczenia. Gdy

jesteśmy zakochani, świat jest widziany jako przyjazny, świetlisty i

ukochany. Gdy mamy złamane serce, świat jest widziany jako ciemny,

zimny i groźny. Większość ludzi doświadcza swojego poczucia wartości jako fluktuację

ekstremów pozytywnego i negatywnego. Poszukiwanie większej ilości pozytywnych

doświadczeń i unikanie negatywnych formują zwyczajową, codzienną strategię

większości żyć. Niestety, gdy pozytywny obraz jest utrzymywany kurczowo, a negatywny

obraz jest unikany, niewola fałszywej identyfikacji trwa i doświadczenie życia zostaje

ograniczone.

To może być trudne do zaakceptowania, ponieważ mamy tendencję do trzymania się

naszych pięknych stanów umysłu, do szczęśliwych odczuć i wspaniałych chwil. Jeśli

można z powodzeniem się ich utrzymać, to jaka może być w tym szkoda? Ale wszystkie

piękne stany umysłu są z natury przemijające, więc nie da się ich utrzymać. Większość

ludzi spędza większość ich dnia unikając tej prawdy poprzez aktywność umysłową. Ta

aktywność umysłowa jest głównie umotywowana pragnieniem powrotu do wspaniałych

uczuć z przeszłości i pozbycia się jakichkolwiek złych uczuć, które mogą się pojawić w

teraźniejszości.

Gdy widzisz jasno nieustępliwą, bezwzględną prawdę o przemijalności ciał, emocji,

myśli, stanów i obrazów, będziesz miał wybór, aby pozwolić temu, co jest przemijalne być

przemijalne. Jaki łatwy wybór! To już jest przemijalne. W rzeczywistości każda

W

-91-

aktywność skierowana na utrzymanie tego, co jest z natury przemijające jest w końcu

rozpoznana jako daremna. W twojej woli zaakceptowania prawdy o przemijalności, w

czym zawiera się każda koncepcja o tym, kim jesteś, jest najgłębsza relaksacja.

Twoja koncepcja o tym, kim jesteś gdy masz pięć lat jest inna niż twoja koncepcja o

tym, kim jesteś gdy masz piętnaście, pięćdziesiąt czy dziewięćdziesiąt lat. Koncepcja, w

swojej naturze jest przemijająca. Zauważ, że każda koncepcja o tym kim jesteś, jest

przemijająca. Wszystko, co jest przemijające nie ma wrodzonej rzeczywistości. W

całkowitym rozpoznaniu tego cała aktywność umysłu jest zatrzymana.

Aktywność umysłu karmi się sama sobą dopóki stwarza olbrzymie komplikacje

cierpienia. W rdzeniu każdej aktywności umysłu jest poszukiwanie samo-definicji, ale

umysł szuka we wszystkich niewłaściwych miejscach. Szuka w myślach. Szuka w

obiektach – zdobywając nowy samochód, nowego kochanka, lepszą pracę, większy dom.

Nawet szuka w duchowości, aby odkryć oświeconego "mnie".

Aktywność umysłu zawsze jest oparta na odrzucaniu czegoś lub próbach utrzymania

czegoś. Cokolwiek umysł stara się utrzymać lub odrzucić jest przemijające. Gdy twój

umysł podda się prawdzie o przemijalności, ta aktywność nie ma już dokąd pójść i umysł

jest nieruchomy. W tym punkcie umysł osiągnął ocean świadomości, realizując siebie jako

nigdy nie oddzielonego od tego oceanu. Trwałość twojej prawdziwej natury jest

rozpoznana jako ciągła obecność świadomości, która była taka sama gdy miałeś pięć,

piętnaście, pięćdziesiąt czy dziewięćdziesiąt lat. Subtelna, promieniująca świadomość jest

twoją prawdziwą naturą. Gdy zdasz sobie sprawę, kim jesteś i będziesz wiedział, że

wszystkie twoje próby, aby dostać coś lepszego, tak aby stać się kimś lepszym są widziane

w całym swoim absurdzie, następuje wielki, głęboki śmiech. Ten śmiech jest taką ulgą.

Pochodzi on z milionów eonów chowania się przed prawdą o sobie i wtedy następuje

piękne uwolnienie, w końcu poddając się prawdzie bycia.

-92-

23 Pamięć i Projekcja

edyną przeszkodą w realizacji prawdy o tym, kim jesteś jest myślenie kim jesteś.

To naprawdę jest takie proste. Wykorzystuję wszystkie moje rozmowy z ludźmi,

aby przeciąć ten proces myśli, który jak już wiesz jest bardzo mocny. Myśli o tym,

kim jesteś pochodzą z dwóch sił umysłu: siły pamięci przeszłości oraz siły projekcji w

przyszłość. Myśli o przeszłości i przyszłości tworzą teraźniejszą myśl o tym, kim jesteś.

Te siły pamięci i projekcji są zaiste wielkimi siłami. Nie ma nic złego w pamiętaniu

przeszłości lub projekcji na przyszłość. Obie te aktywności są częścią doświadczenia i siły

bycia człowiekiem. Jednakże niebezpieczeństwo tej siły jest takie, że w przeoczaniu

trwałej obecności, będąc tak zafascynowanym fabrykacjami Boga i kombinacjami tych

fabrykacji, sam Bóg jest przeoczany. Wtedy cierpienie pojawia się i za nim pragnienie

ponownego połączenia z prawdą Boga, aby złagodzić cierpienie.

Właśnie teraz, zanim przeczytasz dalej, chcę abyś zamknął oczy i wygenerował kilka

myśli. Każdy jest mistrzem w tym, więc równie dobrze możesz to wykorzystać. Zobacz

siebie jako dziecko; zobacz kim wtedy byłeś. Możesz mieć obraz, lub odczucie lub po

prostu rodzaj wiedzy kim wtedy byłeś. Teraz, zobacz siebie jako młodzieńca lub dopiero

co dorosłego. Zobacz kim byłeś wtedy.

Zobacz siebie jaki jesteś gdy jesteś chory, gdy czujesz się beznadziejnie. Doświadcz

uczuć i myśli bycia chorym. Teraz zobacz siebie tryskającego zdrowiem. Zobacz kim teraz

jesteś. Doznaj odczuć, które powstają wokół obrazu siebie jako zdrowego.

J

-93-

Zobacz siebie szczęśliwego, naprawdę spełnionego i wyobraź sobie jak to się czuje.

Teraz zobacz siebie jako zmarnowanego, zagubionego, w izolacji i oddzielonego.

Zobacz siebie jak sobie wyobrażasz siebie pewnego dnia. Projektuj siebie w

przyszłości.

Teraz najważniejsze, zobacz czy jest możliwe powiedzenie prawdy: Czym jest to, co

widzi te wszystkie obrazy? Czym jest to, co jest świadome twoich wszystkich uczuć?

Pojęcia o tym, kim jesteś mają wiek, zmieniają się, pojawiają się w przeszłości i są

projektowane na przyszłość. To, co widzi te zmiany zawsze tu było, niezmiennie patrząc.

Patrzenie nie ma twarzy, nie ma osobowości i w końcu nawet nie ma esencji. Jest ono bez

myśli, bez atrybutu, bez przeszłości i bez przyszłości. A jednak, gdy istnieją atrybuty,

przeszłość, przyszłość, ono też jest obecne. Ono jest wiecznie tutaj.

Gdy byłeś zdolny w tym ułamku sekundy zobaczyć pustkę jakiegokolwiek

wyobrażenia o tym, kim jesteś, wtedy możesz wybrać kontynuowanie pogoni za lepszym

wyobrażeniem lub poddanie się prawdzie, która jest zarówno bezobrazowa jak i

nieoddzielna od jakiegokolwiek wyobrażenia. To bardzo ważne. Ta bez formy prawda o

tym, kim jesteś jest nieoddzielna od jakiegokolwiek sformułowania o tym, kim jesteś,

ponieważ ona zawiera wszystko.

Właśnie teraz, w tej obecnej chwili, bezforemna prawda o tym, kim jesteś jest tak

samo obecna jak w momencie śmierci twojego ciała i końca tych wszystkich obrazów.

Twoja niezwykła i ekscytująca możliwość jest w realizacji siebie jako bezforemnej

prawdy zanim twoje ciało umrze.

Wielu z was zrealizowało to. Wielu z was zrealizuje to. Niektórzy mogą nie

zrealizować tego do momentu śmierci. Nawet w tym momencie śmierci, gdy możesz

zrealizować obecność poza formą, która była nieodłączna w każdej chwili twojego życia,

wtedy twoje życie zostało przeżyte w łasce tej uważnej świadomości. Twoje końcowe

spełnienie będzie świadectwem dla świata.

-94-

Myśli o sobie są jedynymi przeszkodami do tego spełnienia, a zarazem nie są

problemem, ponieważ ty jako świadomość masz zdolność przejrzenia przez każdą

przeszkodę. Ty jesteś patrzeniem samym w sobie. Masz pełną i absolutną zdolność, aby

siebie poznać, aby być prawdziwym wobec siebie i być przetestowanym w tej wiedzy. W

tym teście odkryjesz i poznasz siebie na sposób głębszy i zawsze świeższy.

-95-

24 Porównanie i Posiadanie

olejną siłą umysłu jest siła do przejścia przez doświadczenie i wstawienie go

do odpowiedniej kategorii. To, co może być widziane, sklasyfikowane i

oddane do odpowiedniej kategorii jest w sferze umysłu. Niektóre rzeczy są

brzydkie, inne są piękne, niektóre są dobre, inne są złe, ale to, kim jesteś nie ma z tym nic

wspólnego. To, kim jesteś nie może być widziane. Jednakże to może być bezpośrednio

doświadczone i to jest zawsze doświadczane.

Ze względu na nasze uwielbienie zdolności umysłu do klasyfikowania, przeoczamy to

ciągłe doświadczenie tego, co nie może być widziane i co jest absolutnie identyczne w

każdym bez względu na płeć, rasę, kulturę, klasę, system nerwowy, intelekt czy

wyrafinowanie. To jest bliższe niż jakakolwiek koncepcja oświecenia lub koncepcja

ignorancji.

Gdy na chwilę przestaniesz karmić tendencję umysłu do porównywania i

polaryzowania, co za śmiech się pojawia. Co za śmiech! "Miałem włosy i starałem się być

łysy. Miałem brązowe oczy i myślałem, że niebieskie będą lepsze. Byłem z zachodu i

myślałem, że powinienem być ze wschodu. Byłam kobietą i myślałam że potrzebuję być

mężczyzną". To są takie ogólne przykłady. To staje się bardzo, bardzo subtelne. W

praktyce umysłu do klasyfikowania, porównywania i polaryzowania jest tragedia

przeoczania jedności jednego ja. Główną koncentracją siły umysłu jest, aby posiadać.

Nauczanie dzieje się poprzez posiadanie wiedzy w umyśle. Uczenie się to budząca respekt

K

-96-

i wspaniała siła, która wymaga funkcji umysłu do posiadania. Ta siła umożliwia wielkie

dzieła sztuki, wielkie odkrycia naukowe i zdolność do zaprojektowania i zbudowania

domu, ubrania czy przygotowania posiłku. Ale tam, gdzie umysł nie może wejść, to, czego

nie może posiadać, to źródło jego własnej siły.

W chwili, gdy uwaga indywidualnego życia jest tajemniczo i święcie skierowana na

swoje własne źródło, gdy jest ona skierowana na ponowną unię z Bogiem, sfera umysłu

nie ma już użytku. Ponieważ jesteśmy tak zakochani w siłach naszych umysłów, odkrycie

tego może trwać wiele żyć. Nie chcemy wierzyć, że jest jakieś miejsce, gdzie nasze

umysły nie mają wejścia. Nie chcemy nawet wziąć pod uwagę, że w celu realizacji

absolutnej prawdy naszego istnienia, możemy musieć zostawić wszystko.

Nie możemy posiadać prawdy; to byłby pomysł umysłu. Ale prawda może zaznaczyć

swoje posiadanie, którym my jesteśmy, każda dusza, każda istota.

Gdy mówię o "zatrzymaniu" lub "zakończeniu poszukiwania" po prostu wskazuję na

nasze nawykowe tendencje do prób dostania czegoś, których zostaliśmy nauczeni przy

wykorzystywaniu naszych umysłów, poprzez siły myślenia, projekcji, wyobraźni,

dyskryminacji czy zasłony. Ale w jednej chwili po prostu bycia – nie będąc nikim, nie

będąc niczym, bez robienia tego właściwie, bez utracenia tego, bez nazywania tego i bez

wiedzy o tym – przebudzenie się jest obecne. Prawda jest taka, że każdy ma te chwile w

każdym dniu, ale są one przeoczane ze względu na naszą inwestycję w siły umysłu.

Umysł nie jest obecny w żadnym z tych czystych i perfekcyjnych momentów. Ale potem

umysł powstaje na nowo i podążamy dalej ze swoim interesem, z naszymi definicjami i

naszymi koncepcjami kto zrobił nam krzywdę, co potrzebujemy lub co musimy wiedzieć.

Aby zrealizować prawdziwą wolność, ta inwestycja w umysł musi być odrzucona,

aby być odrzucona musi być najpierw zauważona. Każdy z nas potrzebuje dokonać

wglądu i potem powiedzieć prawdę. W mówieniu prawdy umysł jest używany, aby

odsłonić się i oddać się w areszt. Podczas kłamstwa umysł zachowuje siłę. Gdy umysł jest

zaaresztowany, głębokie szczęście jest odkryte. Wtedy intelektualne i kreatywne zdolności

-97-

każdej osoby, doświadczenia życia każdej osoby, mogą być radośnie wykorzystane w

służeniu prawdzie.

Zaproszenie do odkrycia miłości, prawdy, oświecenia, wolności czy siebie przynosi

wraz ze sobą bezwzględny fakt, że umysł nie może tego dostarczyć. Wszystko, co jest

prawdziwie czyste i wolne jest nieznane. To jest lekcja pokory dla umysłu. To jest esencja

zrozumienia, które umysł może dokonać. To jest mentalna brama do poddania się.

Ponieważ odniosłeś sukces zdobywając wiedzę o wielu rzeczach, masz nadzieję, że

jeśli tylko będziesz pracował wystarczająco mocno, osiągniesz sukces. Ale realizacja

prawdziwej wolności jest przeciwieństwem ciężkiej pracy umysłowej. Wytrwałość, jakiej

tu potrzebujesz jest w odrzuceniu nadziei, że umysł może dostarczyć wolność; odrzucić

nadzieję, że umysł może dostarczyć serce, które jest miłością, odrzucić nadzieję, że umysł

może dostarczyć oświecenia, które jest prawdą. W tym rozpoznaniu, poddanie następuje

naturalnie.

-98-

25

Strategie Superego

go i jego partner superego są wewnętrznymi, umysłowymi głosami, które

pojawiają się, aby zdeterminować kim jesteś. Gdy myśl Ja jestem tym ciałem

(ego) determinuje twoją osobistą rzeczywistość, myśli, które determinują jak

twoje ego się ma, w jaki sposób mogłoby być lepsze lub dlaczego nie będzie nigdy lepsze,

również myśli determinujące jak inni się mają, są głosami twojego superego. Twoje ego

jest symulacją, wirtualną realnością Ja jestem, opartym o percepcję, doświadczenia

zmysłowe i nauczanie. Twoje superego jest symulacją autorytetu stworzoną w celu

kontroli twojego ego. Opiera się ono na opiniach innych w twoim życiu.

Zarówno ego, jak i jego dalsze rozwinięcie, superego, są wspaniałymi fenomenami.

Nie ma w nich nic naturalnie złego. Obydwa mają niezwykłą rolę w teatrze ludzkiej

świadomości. Rozwinięcie ego jest cudowne, a formacja superego jest prawdopodobnie

jeszcze bardziej zdumiewająca. Problem powstaje, gdy one kierują większością twej

uwagi i siły życiowej. Twoja możliwość, aby spontanicznie i autentycznie doświadczyć

życie jest wtedy zdominowane uwagą skierowaną na wewnętrzną wojnę: głosy, które

mówią: "Jestem tym czy tamtym" i ich przeciwnicy: "Nie jesteś wystarczająco tym lub

tamtym". Niektóre głosy mówią, że jesteś dobry, piękny i miły, podczas gdy inne głosy

mówią, że jesteś straszny, brzydki i beznadziejny.

Prosty przykład: gdy przypadkowo uderzysz się w coś głową, po wstępnym szoku i

odczuciu bólu, jakie głosy słyszysz w umyśle? Czy mają coś do czynienia z winą? Jeśli

E

-99-

tak, to czy obwiniają cię, kogoś innego czy jakiś obiekt? Te głosy powstają z prób twojego

superego do wyrażenia kontroli, przeważnie poprzez werbalną karę tak, aby uderzenia

głową już się nie działy. Superego jest twoim wewnętrznym autorytetem, gdzie część ego

dzieli się i nazywa się "Bogiem" lub "Matką" lub "Ojcem" lub "Guru". Gdy rozpoznasz

ten podział wielka wewnętrzna bitwa jest odsłonięta, zwłaszcza na "duchowej" arenie,

gdzie superego chce się pozbyć ego. Tylko superego chce się pozbyć ego. Pozbycie się

ego jest ostateczną kontrolą. Tylko twoje superego potrzebuje wojny. Te waleczne myśli są

oczywiście odzwierciedlone w naszym zbiorowym świecie, jak i w osobistym świecie.

Jednakże, dla naszych celów tutaj, zwróć uwagę tylko na to, co odbywa się w twojej

egoistycznej rzeczywistości, nie dlatego, że to nie powinno się lub powinno się dziać, ale

po prostu, aby odkryć co jest myślane jako prawdziwe.

Możemy przywiązywać wielką wagę do wolności danych przez rodzinę, kulturę i

rząd, ale są one w końcu bez znaczenia jeśli jesteśmy uwięzieni wewnętrznie poprzez

symulację autorytetu. Opieranie się na superego jest wsparte naszym strachem, kim byśmy

bez niego byli. W skrócie, mamy generalnie głęboko zakorzeniony brak zaufania w nasze

rdzenne ja. Właściwie nie ufamy wolności, której nieodparcie pragniemy.

Pytanie brzmi czy możesz rozpoznać błąd (uderzenie głową) i czy możesz wiedzieć

co jest nie tak (działanie wymagające moralnych wyborów sumienia) bez karania lub

nagradzania sfabrykowanego autorytetu? Bez względu na właściwe funkcje ego/superego

w przeszłości, czy jesteś w tej chwili skłonny zaufać temu, co się nauczyłeś? A nawet

bardziej radykalnie, czy jesteś skłonny ufać integralności w samym rdzeniu? Jeśli istnieje

ambicja, aby być bez ego to jest to czerwona flaga. Co jest złego z ego? Kto ma problem

z ego? Czy świadomość ma problem z ego? Tylko superego ma problem z ego i to jest

olbrzymi problem. Superego chce kontrolować ego.

W rozpoznaniu tendencji superego do dominacji nad ego, bez potrzeby stwarzania

super-superego, możesz po prostu przywitać ego z jego ambicjami i potrzebami. W tej

chwili możesz ich wszystkich zaprosić – ego, superego, wewnętrzną i zewnętrzną iluzję –

-100-

do nieograniczonej świadomości, którą naprawdę jesteś. Wtedy możesz doświadczyć

siebie jako bardzo ograniczoną ludzką istotę z ograniczonymi skłonnościami.

Kolejnym częstym taranem superego jest koncepcja "braku wartości", zwłaszcza w

kręgach duchowych, gdzie jest tendencja do wielkiego strachu przed arogancją. Ale

arogancja i bezwartościowość są tylko dwiema stronami tej samej monety ego. Żadne z

tych doświadczeń nie musi być unikane. Obydwa z nich po prostu mogą być spotkane i

bezpośrednio zbadane. Gdy pozwolisz sobie przez jedną sekundę być całkowicie i w pełni

arogancki, zobaczysz w pełni absurdalność arogancji, jej pozę, jej pustkę. I to samo

dotyczy bezwartościowości. Gdy całkowicie i w pełni doświadczysz sekundy absolutnej

bezwartościowości, bezwartościowość stanie się niczym. Odsłoni się jako jeszcze jedna

broń superego, nie mająca nic wspólnego z prawdą o tym, kim jesteś. Obojętne czy

uciekasz od arogancji, bezwartościowości czy jakiegokolwiek doświadczenia, ograniczasz

siłę życiową. Desperacko próbujesz być czym myślisz, że powinieneś być, podczas gdy

jesteś goniony przez to, kim myślisz, że jesteś.

Kolejnym ciekawym wariantem rozpoznania superego jest to, że jeśli superego jest

zajęte walką z ego, to na pewno wygra. Jest stworzone, aby wygrać ponieważ ma "Boga"

po swojej stronie. Jest autorytetem. Jakiekolwiek małe argumenty ego może rzucić,

superego wygra, sprawa zamknięta. Impuls do słuchania i bycia pobitym przez superego

jest olbrzymi, ale wola zatrzymania i zobaczenia, co jest pod tym odsłoni realność

przestrzenności ponad twarzami superego. Wtedy zobaczysz, że superego jest ogniste i

gniewne, odznaczające się niczym tylko uwarunkowanym nauczaniem. Ale ponieważ to

jest sposób, w jaki my - ludzkie zwierzęta - jesteśmy nauczeni przez naszych rodziców,

kulturę i religię, ich głosy są bardzo głęboko zakorzenione.

Główną strategią superego jest system nagród i kar. To dosyć prymitywne, ale działa.

Musisz zobaczyć, jak mówisz do siebie wewnątrz, i jak mówisz do innych jeśli chodzi o

nagrody lub kary. Inaczej, ta forma-myśli nazwana ‘superego’, które mówi ‘Ja jestem

autorytetem, wiem, co jest dobre, a co złe’, trwa w swych operacjach podświadomie.

-101-

Nie ma nic złego w nagrodach i karach. Są one bardzo efektywnymi pomocami w

nauczaniu. Mogą być odpowiednie w sensie treningu dla dzieci, zwierząt domowych,

uczniów i współpracowników. Mogą działać w wielu dziedzinach. Ale gdy masz do

czynienia z pragnieniem i tęsknotą za prawdą, wtedy strategie nagrody i kary są tylko

zakłóceniem dla umysłu. Umysł dalej zakłada, że kontrola jest "dawcą prawdy" lub

"sędzią prawdy". Ale prawda jest poza sferą umysłu. Jest wolna, nie do skontrolowania.

Nie może być wynagrodzona czy ukarana.

Jako sposób sprawdzenia jak superego operuje wewnątrz twojego umysłu, jeszcze raz

możesz dokonać bezpośredniego wglądu do wnętrza, pozwalając, aby odpowiedzi płynęły

z podświadomości. Zadaj sobie te dwa pytania: Jak karzę? i Jak wynagradzam? Nie rób

różnicy pomiędzy wewnętrzną czy zewnętrzną karą czy nagrodą.

Gdy uznasz, że zrobiłeś coś dobrze, jakie pochwały sobie dajesz? Specjalne

traktowanie? Ciepłe słowa miłości? A gdy uznasz, że zrobiłeś coś słabo, jakiego rodzaju

karę: Ostre słowa? Gniew? Nienawiść?

Z początku twoje odpowiedzi mogą wydawać się oczywiste, rzeczy, które już wiesz.

Ale potem pewnie będziesz zaskoczony, i to właśnie jest cały sens samo-wglądu: bycie

wystarczająco otwartym, aby odkryć to, czego byłeś wcześniej nieświadomy, czegoś, co

było nieznane i niezbadane – w tym przypadku odkrycie jak superego manifestuje się

wewnątrz twojego własnego umysłu. Obojętne czy odpowiedzi są duchowe czy światowe,

oświecone czy przeciętne, to jest całkowicie bez znaczenia.

Zobacz, poczuj i doświadcz w twoim umyśle, co się tam odsłoni. Może masz o wiele

więcej strategii wynagradzania niż karania. Może są one sobie równe. Może właśnie się

karzesz za karanie siebie wcześniej. Kluczem jest wola do przyglądnięcia się operacjom

twojego własnego umysłu bez robienia ich dobrymi czy złymi, bez dodawania siły tym

strategiom. Zobacz czy istnieje wewnętrzne wypalenie przy odkrywaniu tych strategii.

Jeśli istnieje wypalanie i nie unikasz go, ale poddajesz się mu, co wtedy się odsłania?

-102-

Gdy umysł na nowo reaktywuje się, poświęć jeszcze chwilę, aby wszystkie strategie

odeszły, aby odkryć, co jest pod nimi wszystkimi, przed nimi, za nimi, co jest zawsze

tutaj, co nie może być wywołane na nowo, co nie może być wynagrodzone.

-103-

26 Bezpośrednie Doświadczanie Emocji

ytania, które są mi najczęściej zadawane dotyczą emocji. Wielu ludzi pragnie

być wolnymi od trudnych emocji takich jak gniew, strach, smutek i dążą do

bardziej przyjemnych emocji takich jak radość, szczęście i błogość. Zwykłe

strategie osiągnięcia szczęścia zawierają w sobie albo represjonowanie albo ekspresję

negatywnych emocji w nadziei, że zostaną one odrzucone z pola widzenia lub uwolnione.

Niestety, żadna z tych dróg nie odzwierciedla prawdy rzeczywistego ja, które jest

nieruchomą czystością bycia, które istnieje głębiej niż jakakolwiek emocja i pozostaje

nienaruszone przez jakąkolwiek emocję.

Są takie chwile, gdy jest właściwe represjonowanie czy wyrażenie emocji. Ale

istnieje również dodatkowa możliwość: ani nie represjonowania, ani nie wyrażania jej.

Nazywam to "bezpośrednim doświadczaniem".

Bezpośrednie doświadczenie jakiejkolwiek emocji nie jest ani zaprzeczaniem jej ani

pogrążaniem się w niej, a to oznacza że nie ma żadnej historii o niej. Nie ma historii o

tym, komu ona się przydarza, dlaczego się przydarza, dlaczego nie powinna się

przydarzać, kto jest odpowiedzialny czy kto jest winny.

W środku każdej emocji, tak zwanej "negatywnej" czy "pozytywnej" jest możliwe

odkrycie, co jest w samym rdzeniu. Prawda jest taka, że gdy naprawdę doświadczysz

negatywnej emocji, znika ona. A gdy naprawdę doświadczysz jakiejkolwiek pozytywnej

emocji, rośnie ona i jest bez końca. Więc relatywnie, istnieją negatywne i pozytywne

P

-104-

emocje, ale we wglądzie, tylko pozytywne: to jest pozytywność, która jest absolutną

świadomością. Ponieważ jest niewiele w naszej kulturze tego, co potwierdza tę

zdumiewającą rewelację, spędzamy nasze życia goniąc za pozytywnymi emocjami i

uciekając od negatywnych emocji.

Gdy w pełni doświadczysz jakiejkolwiek negatywnej emocji, bez historii o niej,

natychmiastowo przestaje istnieć. Gdy myślisz, że w pełni doświadczasz emocji i ona

zostaje dość intensywna, wtedy rozpoznaj, że jest wciąż jakaś historia opowiadana o niej –

jak wielka ona jest, jak nigdy nie będziesz w stanie się jej pozbyć, jak będzie ona zawsze

powracać, jak niebezpieczne jest doświadczenie jej. Bez względu na to, jaka może być

historia chwili, możliwości odkładania na później bezpośredniego doświadczenia są

nieskończone.

Na przykład, gdy jesteś poirytowany, zwykłą tendencją jest, aby zacząć coś robić,

aby pozbyć się irytacji lub zostawić winę na sobie lub kimś lub czymś innym jako źródła

irytacji. Wtedy historia wokół irytacji zaczyna się rozwijać. Jest możliwe nie robienie

niczego z irytacją, nie odsuwanie jej poza świadomość, ale bezpośrednie jej

doświadczenie. W chwili, gdy powstaje irytacja jest możliwe bycie całkowicie, absolutnie,

i w wolności poirytowanym, bez wyrażania tego czy represjonowania tego.

Generalnie, bezpośrednie doświadczenie często odsłania głębszą emocję. Irytacja jest

prawdopodobnie tylko zmarszczką na powierzchni. Głębiej od irytacji może być furia czy

strach. Znowu, celem nie jest pozbycie się furii czy strachu, ani analizowanie jej, ale

bezpośrednie jej doświadczenie. Jeśli furia czy strach kryje się pod irytacją, wtedy niech

twoja świadomość zagłębi się w nią; pozwól sobie być absolutnie, całkowicie zły czy

przestraszony, bez wyrażania tego czy represji.

Strach najczęściej jest największym wyzwaniem, bo jest on tym, co ludzie

nawykowo próbują od siebie oddalić. Oczywiście, gdy próbują go od siebie oddalić,

powiększa się, nadlatuje jeszcze bliżej.

-105-

Sugeruję to, że możesz się otworzyć na strach; możesz doświadczyć bycia

przestraszonym bez potrzeby mówienia, że się boisz i bez podążania za żadną myślą bycia

przestraszonym. Możesz po prostu doświadczyć samego strachu.

Gdy mówię o bezpośrednim doświadczeniu strachu, nie mówię o fizjologicznie

właściwym strachu. Odpowiedź na fizyczne niebezpieczeństwo, walka lub ucieczka, jest

naturalna i właściwa dla ludzkiego organizmu. To jest związane z ciałem dla jego

przeżycia. Na przykład jest właściwe zejście z drogi, gdy zbliża się autobus. Ale strach,

który sugeruję, aby był bezpośrednio doświadczony, aż do jego końca, jest

psychologicznym strachem, strach, który trzyma naszą energię i uwagę przywiązaną

niepotrzebnie do ochrony i obrony, taki jak na przykład strach bólu emocjonalnego czy

strach utraty lub śmierci. Gdy psychologiczny strach jest spotkany, zamiast unikany i

opierany, często odsłania on jeszcze głębszą emocję.

Głęboki smutek czy zranienie może być odsłonięte pod strachem. To też może być

bezpośrednio i całkowicie doświadczone bez potrzeby historii. Gdy masz wolę, aby

doświadczyć tych emocjonalnych poziomów aż do końca, wtedy napotkasz to, co wydaje

się być głęboką otchłanią. Ta otchłań jest tym, co umysł postrzega jako nicość, pustkę,

nikogość. To ważny moment, ponieważ wola bycia absolutnie niczym, bycia nikim, jest

wolą bycia wolnym. Wszystkie te inne stany emocjonalne są poziomami obrony

przeciwko doświadczeniu tej nicości – śmierci tego, kim myślisz, że jesteś. Gdy raz

obrony znikają, gdy raz drzwi są otwarte, wtedy ta nicość, która była postrachem może

być spotkana w pełni. To spotkanie jest rewelacją prawdziwego samo-wglądu, odsłaniając

sekretny klejnot prawdy, który był ukryty w środku twego własnego serca cały czas.

Odkryty diament jest tobą.

To jest ogromne odkrycie, ale musisz odkryć to sam. Gdy masz wolę, aby głęboko,

całkowicie doświadczyć każdego emocjonalnego stanu, odkryjesz w jego rdzeniu tę samą

drogocenną świadomość spotykającą siebie jako zarówno doświadczający, jak i

doświadczane. Gdy możesz odkryć tę prawdę bezpośrednio, będziesz wolny od unikania

tak zwanych negatywnych stanów i dążenia do tak zwanych pozytywnych stanów.

-106-

Będziesz wolny od odrzucania lub hołubienia tego, co jest naturalnie przemijające.

Będziesz wolny, aby naprawdę siebie spotkać i radować się tym spotkaniem.

Jakakolwiek emocja powstaje w świadomości i może być w pełni spotkana przez

świadomość, bez potrzeby chowania się w historiach i analizie. W twojej woli nie

podążania za operacjami umysłu, ale po prostu byciu nieruchomym i pełnemu

doświadczeniu każdej emocji, która się pojawi, zobaczysz, że ona jest niczym. Emocje są

utrzymane razem poprzez myśl, obojętne czy ta myśl jest świadoma czy nieświadoma.

Masz siłę, aby po prostu zatrzymać się i powiedzieć: "Strach, gniew, smutek, rozpacz

– w porządku, przychodźcie". Gdy mówisz: "W porządku, przychodźcie" i naprawdę to

masz na myśli, jesteś prawdziwie otwarty, emocja nie może przyjść, bo w tej chwili nie

opowiadasz żadnej historii o niej. Zapraszam cię, abyś to sprawdził sam. Strach, gniew,

smutek czy rozpacz tylko istnieje, gdy jest powiązany z historią! Tak, to jest niesamowite,

proste, jednakże głębokie odkrycie. To jest olbrzymie! Możesz aktualnie rozpoznać, że to,

od czego uciekasz w końcu, naprawdę nie istnieje, a to, do czego dążysz jest już zawsze

tutaj.

Gdy Kolumb i inni podróżnicy odnaleźli "Nowy Świat", wszyscy wrócili i

powiedzieli: "Tam jest więcej niż my wiemy, ziemia nie jest płaska", ale wielu ludzi

odpowiedziało: "O nie, nie idę tam. Demony morza mnie pochłoną. Spadnę z ziemi". To

właśnie z tym samym prymitywizmem patrzymy na nasze emocje. Gdy masz wolę, aby

-107-

spaść z krawędzi ziemi, zobaczysz, że ty sam trzymasz ziemię i nie możesz "spaść" z

siebie; możesz tylko pójść głębiej wewnątrz siebie.

W opozycji, na drugim końcu spektrum, szczególnie w zachodniej subkulturze

duchowej, ludzie są dość otwarci, aby doświadczać swoich emocji, ponieważ to daje im

poczucie głębi i poczucie wolności. Ale to może być przykrywką dla strachu przed nie

doświadczaniem w ogóle żadnych emocji. Definiowanie siebie jako istota emocjonalna

jest prawdopodobnie krokiem głębszym niż definiowanie siebie jako czysto umysłowa

istota, ale to jeszcze nie cała podróż do domu. Czego unikasz w definiowaniu siebie jako

emocjonalnej istoty to bez-emocja, nicość, pustka. Gdy raz doświadczyłeś czystej pustki,

wiesz bezpośrednio, że to, kim jesteś nie może być zdefiniowane żadnym umysłowym czy

emocjonalnym stanem, i ta wiedza jest wolnością.

Gdy nie definiujesz siebie poprzez emocjonalne stany, wtedy emocje są wolne, aby

powstawać, ponieważ nie oznaczają one niczego o tym, kim jesteś. Wiesz bezpośrednio,

że wszystkie stany po prostu przechodzą przez czystą przestrzeń, która jest twoją

prawdziwą naturą.

Zapraszam cię na pełną podróż do serca czystego bycia, nie aby pozbyć się

jakiejkolwiek emocji, nie aby dramatyzować czy gloryfikować jakąkolwiek emocję, ale

aby odkryć za czym woła każda emocja, abyś umarł dla tego, kim myślisz, że jesteś,

zanim ten, kim myślisz, że jesteś, umrze.

-108-

Część Trzecia

Rozwiązując Węzeł Cierpienia

-109-

27 Korzenie Cierpienia

gnorancja jest korzeniem cierpienia. Gdy używam słowa "ignorancja", mówię o

ignorowaniu prawdy o tym, kim jesteś na korzyść jakiegoś problemu czy

identyfikacji z cierpieniem. Ignorowanie bezgranicznej prawdy o sobie,

ignorowanie wiecznej obecności boskości, bycia samego, jest źródłem ciągłego cierpienia.

Ciągłe cierpienie następuje, gdy twoje koncepcje szczęścia, prawdy i wolności są

widziane jako inne niż to, kim już jesteś.

Gdy mówię o cierpieniu nie mam na myśli współczującego cierpienia

doświadczanego, gdy ktoś jest świadkiem bólu na świecie. W uznaniu tego bólu,

cierpienie może być doświadczone. To jest część życia i jest to właściwe. Cierpienie może

być nawet konieczną częścią życia. Poprzez ciągłe cierpienie, odnoszę się do tego, co

można by nazwać "zbędnym" cierpieniem, gdy jesteś pochłonięty powtarzaniem swojej

własnej lub światowej, dramatycznej historii wciąż na nowo w twym umyśle.

Zbędne cierpienie jest tak naprawdę oporem wobec cierpienia. Zbędne cierpienie

może być odrzucone w jednej chwili, jednakże przeważnie jest powtarzane w cyklach

emocjonalnej i umysłowej aktywności jako próba ucieczki od doświadczenia bólu

emocjonalnego.

Horror i tragedia właśnie się teraz dzieją na całej kuli ziemskiej. Na pewno jesteśmy

świadomi horroru i cierpienia w Afryce, na ulicach naszych miast, wewnątrz naszych

rodzin, naszych własnych domów i w naszych własnych psychikach. Skończenie z

I

-110-

cierpieniem nie oznacza ignorowania cierpienia. Być prawdziwym wobec wiecznej

prawdy o tym, kim jesteś to nie ignorowanie czegokolwiek. To, z czym kończysz to twoja

fiksacja na cierpieniu. To nie znaczy adoptowania substytutu tej fiksacji na jakiejś idei

oświecenia, nieba czy nirwany. To znaczy rozpoznanie, że masz zdolność realizacji siebie

jako nieoddzielony od totalności życia. Stopień w jakim jesteś skłonny zaprzestać

ignorancji to stopień, w jakim chcesz naprawdę siebie poznać.

Ludzie często zaczynają duchowe życie jako ucieczkę od beznadziejności ich

światowego życia. To jest uzasadnione. To jest miejsce, w którym zaczynamy, ale to nie

sposób, w jaki kończymy. Koniec, który jest poddaniem się, jest rozpoznaniem, że

ucieczka nie jest możliwa i nie jest potrzebna. To oznacza pełne objęcie wszystkiego, co

pojawia się w świadomości zamiast ignorowanie czegokolwiek. To objęcie nie jest

pasywną akceptacją czy rezygnacją, ale głębokim spotkaniem świadomości (temat) z

pojawiającym się w świadomości (obiekt). Objęcie świadomości (temat) z pojawiającym

się w świadomości (obiekt) odsłania totalną świadomość. Gdy świadomość spotyka siebie

w "innym", wtedy warunkowe przekonania o tym, że jesteś inny od kogokolwiek, że jesteś

czymś mniej lub czymś więcej niż ktoś inny, tracą swoją siłę. Bez względu na twoje

plemię, nację, przekonania duchowe, te różnice są skończone jako rzeczywistość. Historia

o "różnicy" odsłania się jako wyobrażona historia.

Wielu z nas żyje uprzywilejowanymi i cennymi życiami. Możesz nawet rozpoznać

cenność twego życia. Ale twoje rozpoznanie jest bezużyteczne, gdy nie rozpoznasz, że

przywileje twojego życia nie są ucieczką od tego, co dzieje się na bliskim wschodzie czy

w jakimś innym getcie. To wszystko jest jednym ja. Wola, aby być prawdziwym wobec

tego, kim jesteś to wola, aby widzieć siebie wszędzie.

Ludzie pytali mnie czy po przebudzeniu duchowym to dalej ma znaczenie, że jest

nienawiść, ludobójstwo i ciągła przemoc na świecie. Tak, to ma znaczenie. To ma

znaczenie, ponieważ to wszystko jest odzwierciedleniem naszych umysłów. Nie ma

niczego na świecie, co nie działoby się wewnątrz naszych własnych umysłów. W twojej

woli, aby widzieć prawdę o tym, aby doświadczyć horroru tego i w końcu, aby zobaczyć

-111-

co jest zawsze poza zasięgiem tego, jesteś przynajmniej jednym aspektem świadomości,

który zna siebie jako wolnego. W życiu tej wiedzy, która niczego nie ignoruje, jest

możliwe bycie użytecznym wobec całego życia.

-112-

28 Definicja Cierpienia

arówno fragmenty, jak i całość osobistego cierpienia wyrasta z przeoczania

prawdy o tym, kim jesteś na korzyść historii o tym, kim jesteś, którą jest ego.

Dla dwuletniego dziecka, które dopiero zaczyna odczuwać swoją

indywidualność, ta historia może się zacząć jako bardzo przyjemna lub wielce ambitna,

zapraszając umysł do podążania za nią i budowania na niej. Niezmiennie, w przekonaniu,

że jesteś ograniczony do bycia postacią w historii, będzie cierpienie. To jest kłamstwo. Nie

jesteś tylko postacią w historii. Jesteś totalnością bycia.

Przekonanie, że jesteś tylko postacią w historii lub być może nawet główną postacią,

zabiera olbrzymie ilości troski. To wymaga trzymania się przyjemnych aspektów historii i

potem prób oddalenia wszystkiego, co zniszczyłoby tę "dobrą" historię. Potem też są

próby obarczania winą innych, którzy nie zgadzają się z tą historią lub w jakiś sposób nie

utwierdzają czy nie wnoszą czegoś do historii o twojej wartości.

Ewentualnie, nadchodzi rodzaj wyczerpania. W końcu, ego defrauduje się, gdy coś

fizycznego, mentalnego lub emocjonalnego dzieje się i powoduje rozbicie się tej historii.

Umysł wtedy zaczyna rozwijać swoje siły projekcji i następuje poszukiwanie wyjścia z

tego stanu defraudacji i znalezienia drogi do lepszej wersji siebie. Co następuje po tym

poszukiwaniu ulepszenia, to cała zmienna fala emocji: "Ja jestem świetny, ja jestem

straszny, ja jestem piękny, ja jestem brzydki. Wszechświat daje mi to, czego chcę;

wszechświat zabiera ode mnie". Prawie każdy może nawiązać do tego. Tak długo jak

Z

-113-

istnieje nadzieja, że fale "Ja jestem świetny, ja jestem straszny" się ustabilizują, ta nadzieja

jest przyczepiona do postaci historii jako stabilnej. Właściwie nie ma nadziei na to, że

postać w historii się ustabilizuje, ponieważ jest ciągle manipulowana przez coraz większe

zewnętrzne i wewnętrzne wydarzenia. Spokój czy stabilizacja, jednakże, jest już obecna w

prawdzie. Prawda utrzymuje historię. Nie jest oddzielona od historii. Przenika zarówno

postać jak i historię.

Olbrzymie cierpienie identyfikacji osobistej centruje się wokół czegoś, co nawet nie

istnieje. Historia o tym, kim jesteś aktualnie nie istnieje. Osobista identyfikacja zaczyna

się od myśli, myśli, która zdobywa siłę, ponieważ daje się jej pokłony i jest ona

praktykowana codziennie. Potem inne myśli są zbierane, aby wesprzeć tę pierwszą,

powiększyć ją i próbują wyidealizować ją. To, kim myślisz, że jesteś jest wyobrażeniem,

sfabrykowanym z łańcuszka myśli, umysłowo-wygenerowanym charakterem. Gdy to, kim

myślisz, że jesteś jest w pełni poddane badaniu, okazuje się, że to jest niczym.

Osobista identyfikacja ma do czynienia z "ja", ciałem, ego dostającym to, co chce.

Może ciało chce więcej jedzenia, więcej mieszkania, więcej ubrania. Może ego chce

więcej siły, więcej statusu, więcej uznania, więcej oświecenia. Każdy może spojrzeć na

swoje życie i zobaczyć jak to pragnienie czegoś więcej, gdy jest bez równowagi, może

utrzymać go poza rozpoznaniem perfekcyjnej radości i spełnienia po prostu w istnieniu.

Nawet bez posiadania kiedykolwiek czegokolwiek więcej, gdy ten moment jest napotkany

całkowicie, w tym momencie jest więcej niż wystarczająco błogości bycia. Ale tak długo

jak istnieje przywiązanie do historii o indywidualności, która potrzebuje mieć więcej i

utrzymać więcej, absolutne spełnienie, które jest zawsze obecne jako prawda twojej istoty

będzie przeoczane.

-114-

29 Różnica Pomiędzy

Bólem a Cierpieniem

zasami pyta się mnie o różnicę pomiędzy bólem a cierpieniem. Ból to odczucie

w ciele w danym czasie. Cierpienie jest rozciągnięte w czasie i musi być

akompaniowane przez jakąś historię o cierpieniu. Historia ta może mieć

oczywiście nieskończone rozgałęzienia i powiązania – kto spowodował ból, dlaczego,

kiedy, jak, metafizykę tego – ale szczegóły historii służą tylko jako rodzaj odciągnięcia

uwagi i jako opór wobec samego bólu.

Większość ludzi nie jest skłonna poddać ich wkładu w mentalne i emocjonalne

cierpienie. W woli zatrzymania cierpienia, która oznacza zatrzymanie historii o bólu, ból

może być doświadczony taki jaki jest. To, co wcześniej było uznawane jako nie do

wytrzymania może być doświadczone z otwartym umysłem, ponieważ umysł już nie jest

zamknięty wokół jakiejś koncepcji o doświadczeniu. Umysł jest otwarty. Odrzucił on

wszelkie definicje. Gdy ból jest spotkany przez otwarty umysł, wtedy ból, jak każde

zjawisko, odsłania prawdę w swoim rdzeniu.

Cierpienie jest mentalnym, emocjonalnym i fizycznym spięciem wokół bólu, historią,

uzasadnieniem, winą, sentymentalizmem i dramatyzowaniem bólu. W woli, aby

zwyczajnie i bezpośrednio doświadczyć jakikolwiek ból, choć przez chwilę, odkryjesz, że

esencją bólu jest inteligencja, jasność, radość, pokój – ta sama esencja, co błogość!

Prawda o tobie jest odsłonięta nawet w środku bólu, a ból odsłania się jako kolejny

wehikuł prawdy. W podążaniu za historią o bólu, ten wehikuł jest przeoczany i

potencjalny dar bólu jest zmarnowany.

C

-115-

Pozwól mi podkreślić, że życzenie ulżenia bólowi jest naturalne i właściwe.

Lekarstwa, uścisk ukochanej osoby, unia z przyrodą, rapsodia muzyki i inne sztuki są

wszystkie wykorzystywane, aby ulżyć bólowi. Nic z tego nie jest problemem. Problemem

jest to, że wybór spotkania bólu, zatrzymania oporu wobec bólu zostaje nie zauważony.

To, że masz wolność wyboru zatrzymania się i intymnego spotkania się z tym, co cię

gnębi, na każdym poziomie, jest generalnie nieznane. Brak rozpoznania tego wyboru

utrzymuje cię jako ofiarę jakiegoś dręczyciela. Zaskoczenie, które jest związane z tym

wyborem, jest odkryciem tego, co jest ożywione i czekające w sercu wszystkiego –

przestrzenna świadomość, miłość, to, co ulecza wszystko, nawet śmierć.

Kto może powiedzieć jaki ból pojawi się w twoim życiu? Niewątpliwie wszyscy z

nas doświadczyli bólu jakiegoś rodzaju. Gdy miałeś doświadczenie poddania się w

momencie, gdy ból powstawał, właściwie otwierając twój umysł na ból, obojętne czy

fizyczny, emocjonalny, osobisty czy światowy, wtedy odkryłeś sekretną mądrość. W tym

odkryciu już nie jesteś zafiksowany na osobistym bólu, i wtedy jest już jednego mniej

który jęczy, krzyczy, płacze: "Co ze mną?" Co za ulga! To "jeden mniej" jest olbrzymie,

ponieważ gdy historia osobistego bólu nie ma już ważności, możesz doświadczyć bólu, o

którym nie wiedziałeś, że istnieje – ból sąsiada, ból twoich rodziców, ból twoich dzieci,

ból wszechświata – i w tym nie walczysz już z tym, co jest bolesne lub nie ukrywasz się

przed potencjalnym przyszłym bólem. Żyjesz życiem otwartym na spotkanie tego, co jest

tutaj. Wtedy ból, tak jak każde doświadczenie, służy jako pokłon nikomu innemu tylko

samej prawdzie.

-116-

30

Cierpienie Nie Jest Problemem

omimo, że może to brzmieć zaskakująco, moją intencją nie jest pomóc nikomu

w pozbyciu się ich cierpienia. Cierpienie nie jest problemem. Zamiast

próbować pozbyć się cierpienia, ważniejsze jest, aby dokonać wglądu w samo

cierpienie, zbadać realność cierpiącego. Wgląd jest drzwiami wejściowymi.

Badający umysł jest otwartym umysłem, skłonnym do najgłębszego wglądu. W tej

otwartości obecność cierpienia może zaistnieć bez odrzucania jej lub prób ucieczki od

niej. To może być tak samo silne, tak samo przerażające i tak samo głębokie jak spotkanie

twojej własnej śmierci. Gdy dokonujesz wglądu w cierpienie, spotykasz cierpienie, a gdy

spotykasz cierpienie jest możliwe odkrycie, że cierpienie nie jest tym, czym myślałeś, że

jest. W bezpośrednim spotkaniu pomiędzy przedmiotem i podmiotem, cierpiącym i

cierpieniem, obydwaj znikają. Obydwaj dają się poznać jako w rzeczywistości nie

istniejący.

Uczynię nawet bardziej precyzyjną i oburzającą deklarację. Rekomenduję, abyś

świadomie cierpiał. Co jest złego w cierpieniu? Jaki głos lub myśl w twojej głowie mówi,

że cierpienie jest złe? Bolesne, tak, ale nie złe.

Wola, aby cierpieć w pełni, choć na chwilę, bez prób ucieczki lub uratowania,

oznacza, że cierpienie nie jest już dłużej przeszkodą do pełnego oddania się tajemnicy

istnienia. Ulga w cierpieniu przestaje być celem.

P

-117-

Według Ewangelii Tomasza Jezus powiedział: "Gdy wiesz jak cierpieć, nie cierpisz".

To "jak" cierpienia, to cierpienie aż do końca. To jest cierpienie z pełną świadomością.

Świadomie cierpieć, to znaczy świadomie rozpoznać impuls do ucieczki i zamiast tego

spotkać się bezpośrednio z czymkolwiek pojawiającym się, czy to będzie żal, lęk, skrajna

strata czy smutek.

Cierpienie jest olbrzymią pokusą, która chciałaby, abyś wierzył, że nie jesteś

kompletny i powtarzające się cierpienie wciąż na nowo staje się dowodem dla superego,

że nie jesteś kompletny.

Zobacz czy jakakolwiek twoja umysłowa, fizyczna czy emocjonalna energia nie jest

ograniczona poprzez opór wobec cierpienia. Jeśli możesz powiedzieć prawdę o tym bez

analizowania, rozpoznasz w jednej chwili, że masz wybór odrzucić każdą obronę i spotkać

cierpienie. To, co jest odsłonięte jest dobrą nowiną, ale to tylko może być naprawdę

poznane jako takowe, gdy odkryjesz to sam. I może być naprawdę odkryte tylko wtedy,

gdy jest odkryte pierwszy raz, za każdym razem. W innym wypadku wgląd stanie się

kolejną techniką umysłu, aby uniknąć cierpienia.

Gdy odkryjesz, że samo-wgląd staje się po prostu kolejną subtelną techniką, aby

wybudować barierę przeciwko cierpieniu, wtedy ważne jest, aby przede wszystkim,

powiedzieć o tym prawdę, a po drugie poszerzyć twoje zrozumienie czym jest prawdziwy

samo-wgląd.

Gdy spotykasz cierpienie twarzą w twarz, wtedy robisz przepiękne, paradoksalne

odkrycie, że cierpienie utrzymuje sam klejnot, który był szukany w próbach jego

uniknięcia. Obojętne, czy to szczególne cierpienie jest indywidualne, nacjonalne czy

planetarne, ten klejnot jest tutaj teraz.

Jakiekolwiek działanie może wypłynąć lub nie po tym spotkaniu, to nie ma

znaczenia. Gdy jesteś aktywistą socjalnym, pracownikiem zdrowia, pracownikiem

hospicjum, rodzicem czy jakąś inną osobą, która pracuje, aby pomóc ulżyć w cierpieniu,

będziesz lepszy w swojej pracy, gdy sam spotkasz w pełni to, z czym walczą twoi klienci i

pacjenci.

-118-

Spotkanie cierpienia jest związane z wolą bycia absolutnie nieruchomym,

powiedzenie prawdy bez względu na intensywność doświadczenia. W rdzeniu cierpienia

jest odsłonięty klejnot tego, co jest rzeczywiste, co jest prawdziwe, tego, kim jesteś.

-119-

31 Zobacz Co Powoduje

Twoje Cierpienie

rak woli, aby zobaczyć co powoduje twoje cierpienie jest tym co utrzymuje

twój umysł w cyklach cierpienia. Czy masz wolę, aby zobaczyć, co powoduje

twoje cierpienie? Jeśli tak, wtedy masz wolę, aby wszystko się zmieniło.

Wszystko. Tak, to radykalny pogląd. To właśnie miejsce, gdzie większość ludzi zaczyna

się wycofywać.

W końcu, gdy ciało umiera, twoja osobista historia, jak i twoje doświadczenie, będzie

zakończona. Ale możesz pozwolić, aby ta historia była zakończona właśnie teraz. Poddaj

ją całą. Poddaj to, co jest świetne i to co jest straszne. Ta strata odsłania prawdziwą

wolność.

W twojej woli zobaczenia, co powoduje twoje cierpienie, być może rozpoznasz, że

nawet nie znasz powodów. Chęć zobaczenia czym jest naprawdę cierpienie jest o otwarciu

możliwości na zmianę całego twojego życia. To właśnie tu większość ludzi zaczyna

zamykać ich umysły, ponieważ nie chcą stracić niektórych wspaniałych aspektów ich

życia. Większość chce stracić tylko cierpienie. Dopóki nie ma woli do straty wszystkiego,

aby zobaczyć, co powoduje twoje cierpienie, nie jest możliwe podążanie za tym, co woła

cię do domu.

Pamiętam, gdy czytałam mądrość wielkich nauczycieli i wielkich świętych pism.

Zwykłam kiwać głową, zgadzając się z nauką i mówiłam: "Tak, wiem, że to prawda, czuję

B

-120-

że to prawda". Potem opuszczałam pokój i wracałam z powrotem do mych specyficznych

neurotycznych zadurzeń w cierpieniu. Szukałam szczęścia, oczywiście, na mój szczególny

sposób. Ale najważniejsze, że starałam się ciągle pozbyć cierpienia zamiast naprawdę być

uczciwą co do jego pochodzenia.

Masz w tej chwili możliwość dokonania wglądu wewnątrz siebie, powiedzenia

prawdy sobie: Czy cierpię? Gdzie jest cierpienie? Co to jest? Jeśli opowiadasz sobie jakąś

historię jak nie oświecone jest cierpienie, wtedy utrzymujesz tę historię o cierpieniu

wygodnie poza wzrokiem i poza umysłem, powtarzającą się w twojej podświadomości i

potem projektowaną na innych. Wtedy twoja matka, twój kochanek, twój nauczyciel, rząd

czy Bóg jest winny za twoją biedę. Oczywiście, twoje związki mogą powodować

olbrzymi ból, i wiele relacji musi być przekształconych lub zakończonych, aby skończyć

cykle bólu. Ale teraz, w tej chwili, możesz odrzucić historię powodów twojego cierpienia i

po prostu spotkać to w cokolwiek wierzysz, że jest źródłem twojego cierpienia. Znowu, to

jest rozpuszczenie podmiotu i przedmiotu, "ciebie" i "innego". To jest wgląd w to, co jest

teraz tutaj. Aby zaprosić na spotkanie cierpienie, może być pomocne wyobrażenie sobie

bolesnego związku lub wydarzenia z twojej przeszłości. Rozpoznaj jakikolwiek ruch

twego umysłu w stronę unikania. Niech te myśli odpadną i spotkaj cierpienie

bezpośrednio.

W tej chwili czy możesz znaleźć cierpiącego? Czy jesteś świadom dyskretnej

jednostki, czy być może jesteś świadom ogromnej pustej przestrzeni wypełnionej

inteligencją, która jest świadoma siebie samej? Jaka jest granica pomiędzy tym, kim jesteś

a tą przestrzenią? Gdzie jest teraz cierpienie? Czy widzisz, że ten moment prawdziwego

spotkania nie jest oddzielony od każdej chwili twojego życia?

-121-

32 Uleczenie Pierwotnej Rany

dy pragniesz wolności, wtedy musisz być skłonny do konfrontacji z tym, od

czego uciekasz w jej poszukiwaniu. Generalnie, większość ludzi ucieka od

jakiegoś rodzaju bólu, przeważnie bólu dziecięcego spowodowanego

potrzebami, które nie zostały zaspokojone w dzieciństwie. Ból może mieć zarówno

fizyczne, jak i psychologiczne aspekty. Może mieć przyłączoną do niego historię lub może

to być po prostu pole energii, jak na przykład poczucie negatywności lub poczucie

strachu.

Wiele ran jest częścią każdego życia, nawet pośród tych najbardziej

uprzywilejowanych. O ile nie jesteś dobry w dysocjacji, całość ludzkiego zranienia jest w

jakiś sposób obecne w tobie. Niektórym ludziom udaje się stworzenie warstwy

zabliźniającej wokół ich psyche, wokół ich emocjonalnych i fizycznych ran i potem idą

dalej poprzez codzienne życie. Ale podejrzewam, że nikomu nie udaje się to w pełni i ta

porażka jest dobrą rzeczą, ponieważ wtedy rany same wołają o uwagę, tak jak piasek w

twoim bucie nie pozwoli ci czuć się wygodnie, dopóki go nie usuniesz.

Oczywiście, szukamy na wiele sposobów, zarówno duchowych jak i światowych, aby

ten rdzenny ból odszedł. Popchnięciem (motorem) dla większości aktywności umysłu jest

ucieczka przed tym podstawowym, pierwotnym zranieniem oraz wszystkimi peryferiami

tego zranienia. Być może w pewnym punkcie nawet zwracamy się do życia duchowego z

nadzieją, że jakieś szczegółowe nauczanie czy oświecenie zabierze nasze rany. Staramy

G

-122-

się robić to, co to nauczanie lub nauczyciel mówi i robimy to w kółko z nadzieją, że

cierpienie nas opuści.

Zaskakująco, prawdziwy nauczyciel i prawdziwe nauczanie wrzuci cię, z

największym współczuciem i bezwzględnością, bezpośrednio w centrum samej rany.

Najgłębsza, najbardziej podstawowa rana nie ma nawet imienia. Możesz to nazwać

"kondycją ludzką" czy "warunkowym istnieniem" lub "faktem cierpienia" i pojawia się

kolosalna motywacja, aby go uniknąć pomimo tego, że to właśnie ta motywacja przyniesie

cię po pełnym cyklu do spotkania tej rany. Dojrzałość wyłania się, gdy próbowałeś wielu

dróg ucieczki i okazało się, że to samo zranienie wciąż na ciebie czeka.

Wielu z nas starało się uleczyć nasze rany poprzez psychoterapię, psychologiczna

praca może być bardzo użyteczna. Zachodnia kultura w szczególności to kultura

psychologiczna. Psychologiczna praca może być użyteczna w tym sensie, że wzmacnia

ona umysłową dojrzałość, w której szczegółowe wzory i nawykowe odpowiedzi mogą być

zauważone. Ale praca psychologiczna może dojść tylko dotąd. Może wygenerować wgląd,

który jest niezwykły i pełen pokory, nie dotyka ona jednak prawdziwej podstawy

cierpienia. Może ona poprowadzić cię do rozpoznania, że nawet pomimo całego twojego

psychologicznego i umysłowego wglądu podstawa cierpienia jest wciąż na miejscu i w

tym sensie to służy w ogromnym stopniu. To właśnie w tym punkcie możesz zadać sobie

pytanie: Dobrze, a więc co usunie tę podstawę cierpienia? Nawet jeśli pracowałeś nad

sobą psychologicznie przez dwadzieścia, czterdzieści czy pięćdziesiąt lat, gdy podstawa

cierpienia jest wciąż na miejscu, istnieje coś w samej esencji, co jest ciągle do odsłonięcia.

Leczenie ran jest stosowne. Istnieją sposoby na wszystkie rany i rany, które mogą być

obandażowane są do obandażowania. Problem powstaje tylko wtedy, gdy prawda jest

szukana poprzez uleczenie. Podczas gdy emocjonalne, fizyczne czy umysłowe rany są

adresowane, to co jest w swojej naturze pełne, czyste, wolne i w pokoju jest przeoczane.

Prawda już tu jest, bez względu na to, jaki jest stan twojego ciała, twoich emocji, twojego

umysłu czy twoja sytuacja.

-123-

Zapraszam cię w tylko na tę chwilę, abyś przestał szukać złagodzenia cierpienia. To

zaproszenie nie oznacza, abyś stał się niepomny cierpienia ani abyś poddał się w rozpaczy.

To jest zaproszenie do zaprzestania szukania czegoś, co uratuje cię od samego siebie.

Gdy spotkałam Papaji i on powiedział mi, aby "zatrzymać się", słyszałam wiele

powodów w swoim umyśle, aby tego nie zrobić. Po pierwsze, kim on był, mówiąc mi,

abym się zatrzymała? Co jeśli przejąłby mój umysł? Co jeśli coś złego stałoby się ze mną?

Zatrzymanie się nie jest bezpieczne. W przeciwieństwie, bezpieczne jest myślenie, próby

rozwikłania tego, iść za tym, co jest bezpieczne i unikanie tego, co jest niebezpieczne.

Praktyczne bezpieczeństwo ma oczywiście swoje miejsce, utrzymanie ciała poza

zasięgiem zranienia. To jest oczywiste. Ale my bierzemy tę oczywistą potrzebę fizycznego

bezpieczeństwa, filtrujemy to przez nasze psyche i potem projektujemy je na wszystkie

nasze psychologiczne dylematy.

Ta prawda jest nadzwyczaj prosta. Komplikacje powstają przy różnych sposobach

ucieczki, które zostały wyryte w naszych umysłach na wiele sposobów. Twój sposób może

być podobny do sposobu kogoś innego, ale każda osoba ma szczególne nastawienie wobec

taktyki ucieczki.

Jest możliwe rozpoznanie impulsu do ucieczki i wobec niego zatrzymać się, odwrócić

się i spotkać cokolwiek próbowałeś uniknąć. To może być fizyczne, umysłowe,

emocjonalne czy polityczne; to może być śmierć lub życie. To może być twój największy

strach lub to może być największa błogość. To może być spotkanie poczucia kim jesteś, a

kim nie jesteś.

Gdy raz impuls do ucieczki zostanie rozpoznany, pojawia się wybór: powiedzenie nie

wobec ucieczki i tak do spotkania widocznego powodu cierpienia. Siła wyboru jest

najwyższą z sił umysłu, ale ten wybór jest innego rodzaju niż jakikolwiek wybór

dokonany wcześniej. Gdy wybór poddania się został dokonany, aby zatrzymać

jakiekolwiek próby ucieczki, wtedy bez wyjścia, znakomicie, bez wysiłku, skarb twojej

istoty odsłania się jako prawda o tym, kim jesteś. Wtedy możesz celebrować uleczenie

-124-

wszystkich ran jakie są do uleczenia i płakać nad ranami, które zostają. Pośrodku zarówno

świętowania jak i opłakiwania ty możesz odpocząć w prawdzie, która jest zawsze obecna.

Jednakże, dopóki nie zostaną zbadane, subtelne umysłowe argumenty mają kontrolę

nad wyborem poddania się: dlaczego nie możesz zatrzymać się, lub dlaczego nie

powinieneś właśnie teraz, lub jak zatrzymasz się później. Badanie zaczyna się na nowo,

gdy pytasz się czego naprawdę chcesz. Jeśli to, czego naprawdę chcesz to skończenie z

ranami, wtedy twoje poszukiwanie będzie trwało dopóki nie znajdziesz czegoś, co uleczy

jakąś konkretną ranę, i choć na jakiś czas będziesz się czuł lepiej. Jeśli to, czego

naprawdę chcesz to prawda samej istoty, wtedy będziesz miał całą pomoc, która jest

konieczna do odwrócenia twarzy i spojrzenia prosto w oczy temu, od czego uciekałeś

przez eony, temu, od czego twoja struktura komórkowa mówi ci, abyś uciekał, temu od

czego cała ludzkość ucieka.

Istnieje niezmierzona, niewiarygodna siła, która wykorzystuje każdą formę w twoim

życiu jako wskazówki, pomocy której potrzebujesz. Pomoc, której potrzebujesz już tu

jest! I twoja rola jest kluczowa. Aby być wspomaganym, musisz zdecydować się na

otrzymanie pomocy w pełni i całkowicie.

Sugeruję, abyś skoczył głęboko do rdzenia swojej istoty. Wiem o tym, że

doświadczenie rany może wygenerować odczucie, że to, co jest w samym rdzeniu twojej

istoty jest naprawdę straszne. Ale miałam świetną okazję spotkania szerokiej grupy ludzi z

głębokimi ranami, od psychozy do zwyczajnych neuroz, z którymi większość z nas musi

sobie radzić. I nie spotkałam nikogo kto, gdy byli skłonni naprawdę powiedzieć prawdę i

spotkać ich własne cierpienie, nie znaleźli piękna i pokoju ich własnego, źródłowego

bycia.

Dlaczego nie zatrzymać się i zbadać twoje własne impulsy w kierunku ucieczki? Nie

dlatego, że to jest dobra rzecz do zrobienia, święta rzecz do zrobienia, właściwa rzecz czy

oświecona rzecz; ona nie jest niczym z tego. To po prostu coś, czego nigdy właściwie nie

doświadczyłeś. Gdy to zrobisz, odkryjesz świeżość, niewinność. Rozpoznasz siłę i

potencjał zwykłego bycia – nie dążenia do przyjemności, nie unikania bólu, nie

-125-

dostawania następnego życia i nie unikania faktu śmierci. W tej chwili, po prostu bądź. W

momencie zwykłego bycia znajdujesz wewnętrzną rewelację, która ma potencjał odbicia

się wciąż bardziej głęboko w ciele i umyśle, dopóki umysł nie jest już zajęty

wyjaśnieniami w celu utrzymania przyjemności czy unikania bólu.

Istnieje skarb, który jest prawdą twojej istoty i mówi on: "Wejdź". Być może dlatego,

że był on skryty przez tak długo, wierzysz, że jest on ciemny, brzydki i zabroniony, i

zdobyłeś wiele wsparcia, aby nie spojrzeć bezpośrednio na niego. Cała twoja socjalizacja

jest na temat nie spoglądania na niego. Ale na szczęście, poprzez siłę wyboru, możesz

stanąć poza tą socjalizacją i uznać wielkie pragnienie do poznania kim jesteś. Jakże

błogosławioną możliwość mamy my wszyscy w pomocy sobie w tym boskim,

niewyobrażalnym, niekończącym się odkryciu. Ta możliwość jest święta.

Zapraszam cię do kilku minut bezpośredniego samo-wglądu. Uczciwie spojrzeć do

wnętrza i zbadać czym jest to, od czego uciekasz, jaką ranę masz nadzieję uleczyć, aby

uzyskać wolność. Niech wgląd odsłoni dokładne mechanizmy i strategie ucieczki. Pozwól,

aby odpowiedzi nadeszły prawdziwe, uczciwe, nie edytowane. Zapytaj siebie: Czego

staram się uniknąć?

Nie potrzebujesz zmieniać lub naprawiać niczego, co zostanie odsłonięte w tym

pytaniu. Po prostu rozpoznaj sposoby ucieczki. Doświadcz zarówno dynamiki impulsu do

ucieczki i możliwość nie podążania za tym impulsem, możliwość wytrzymania impulsu

bez historii, bez strategii i bez preferowanego wyniku. Po prostu bądź tutaj, nie robiąc nic.

Pozwól umysłowi poddać się nieuchronności braku ucieczki. Wtedy powiedz prawdę w tej

chwili: czy ciągle jeszcze istnieje nadzieja ucieczki? szukanie ucieczki? zaprzeczenie

niemożliwości wyjścia z tej chwili? Jeśli tak, to pozwól, aby to wszystko odeszło. Odłóż

jakikolwiek wysiłek, aby uciec i rozpoznaj, co naprawdę utrzymuje cię. Poddaj się i

wejdź, aby odpocząć w pokoju twojej istoty.

-126-

33 Spotykając Strach

sednie każdego zafiksowanego sposobu cierpienia jest unikanie jednej,

rdzennej emocji: strachu. Strach nie jest prawdziwym problemem.

Problemem i ciągłą komplikacją jest umysłowa aktywność, która zostaje

wytworzona, aby uniknąć prawdziwego doświadczenia strachu.

Spotkanie strachu jest w zasadzie proste. Jest ono takie proste, że naprawdę nie

istnieje "jak". Umiejętność polega na zauważeniu w jaki sposób to spotkanie jest ciągle

unikane. Wewnątrz tego unikania, wszystkie podświadome, zafiksowane, nawykowe

sposoby cierpienia są ułożone.

W jaki sposób unikasz swojego strachu? Czy wpadasz w paraliż? Czy zaprzeczasz

mu? Czy go dramatyzujesz? Czy sprzeciwiasz mu się? Czy mówisz do siebie

nieprzerwanie? Czy ciągle fantazjujesz o jakiejś przyszłej gratyfikacji jak seks, jedzenie,

pieniądze, siła czy oświecenie, wszystko jako unikanie strachu?

Właśnie teraz masz możliwość zaprzestania unikania strachu. To jest takie proste.

Możesz przestać mówić sobie cokolwiek, co sobie mówisz i spotkać to, co tu jest. W

spotkaniu każdej emocji bez opowiadania historii o niej, możesz spotkać prawdę o sobie.

Co ważniejsze, rozpoznasz, że ta prawda zawsze tutaj była. Strach przechodzi przez nią,

tak jak gniew, smutek, zafiksowane zachowania, rozpacz, pustka, pełnia, ignorancja i

oświecenie; wszystkie one przechodzą poprzez prawdę o tobie. Wszystkie emocje i

W

-127-

umysłowe strategie przychodzą i odchodzą. Ty jesteś tutaj. Zawsze tutaj byłeś,

niezmienny, lśniący, czysty i nie obawiający się jakiegokolwiek strachu, który się pojawia.

Jeśli wszystko, czego pragniesz to pozbycie się strachu i uciekasz od niego lub mu

zaprzeczasz, strach będzie cię gonił, jak wszystko to, od czego uciekasz będzie cię ciągle

goniło. Dla kontrastu, jeśli gonisz za czymś, czegokolwiek pragniesz, to będzie

pozostawało poza twoim zasięgiem.

To jest również prawdą jeśli chodzi o poszukiwanie duchowe. Gdy pragniesz Boga i

gonisz za Bogiem, Bóg będzie poza zasięgiem. Gdy zatrzymasz się i odrzucisz każdą

koncepcję Boga, jesteś otulony żywą obecnością Boga.

Komplikacje, które powstają w twoim życiu, odzwierciedlają albo unikanie tego, co

cię goni albo gonienie za tym, czego pragniesz. W chwili bycia w pełni świadomym,

wszystkie komplikacje znikają. Nawet w najbardziej skomplikowanych sytuacjach jest

możliwe, aby być po prostu klarownym.

Bez względu na to, jaki strach pędził za tobą przez całe życie, gdy zatrzymasz się i

powiesz: "W porządku strachu, przychodź, jestem gotowy, aby cię spotkać", odkryjesz, że

zacznie on się rzucać pomiędzy rogami. Gdy wyślesz swoją świadomość za nim do

każdego rogu, jakiego dokonasz odkrycia!

Jeszcze raz możesz przeprowadzić swoje własne badanie anatomii strachu. Gdzie jest

strach, jak to się czuje, co jest blisko niego, co jest pod nim? W tym momencie jeśli strach

nie jest obecny, możesz opowiedzieć sobie jakąś historię, która wygeneruje strach. Zapytaj

siebie bezpośrednio: Gdzie jest strach? Może czujesz go w swoim sercu, może w twoim

brzuchu. Twoją świadomością zanurz się w środek strachu. Jeśli jakaś historia trwa dalej

w twoim umyśle na temat strachu, pozwól jej odejść. Niech twoja świadomość wpadnie

do środka strachu, którego mogła unikać przez miliony lat.

Gdy istnieje otwarcie na strach, gdzie może on być znaleziony? Jaką dziwną kreaturą

jest strach. On istnieje tylko wtedy, gdy istnieje opór wobec jego istnienia! Gdy

zatrzymasz się i otworzysz na to, czemu opierałeś się poprzez czas, odkryjesz, że strach

-128-

nie jest strachem. Strach jest energią. Strach jest przestrzenią. Strach jest Buddą. To jest

serce Jezusa kołatające w twe drzwi.

-129-

34 Odrzucenie Kontroli

uchowa dojrzałość jest przeważnie uznawana za konieczną do prawdziwego

przebudzenia i często mnie pytają czy istnieją jakieś znaki tej dojrzałości. To

prawda, że duchowa dojrzałość jest konieczna. Ten rodzaj dojrzałości jednak

ma niewiele wspólnego z tym, jak ludzie go często pojmują. Nie jest to

związane z liczbą lat poświęconych na duchową praktykę czy liczbą lat, w których się

modliłeś, czy liczbą lat, w których byłeś dobry. Na najbardziej podstawowym poziomie

duchowa dojrzałość ma do czynienia z realizacją, że nie masz kontroli. To jest oczywiście

druzgocąca realizacja, ponieważ od drugiego roku życia wierzyłeś w możliwość kontroli i

wiele twojej uwagi i energii zostało skierowanej w walce o kontrolę.

Pragnienie, aby kontrolować, iluzja posiadania kontroli i nadzieja posiadania kontroli

opierają się na megalomańskim przekonaniu, że wiesz kiedy i jaki powinien być rezultat.

Oczywiście, możesz kontrolować wiele rzeczy w większym czy mniejszym stopniu,

ale nie istnieje nic, co możesz totalnie kontrolować. Możesz kontrolować funkcje swojego

ciała do pewnego stopnia tak, jak i okoliczności, myśli, emocje, pozycje i przeżycie, ale

nigdy nie możesz mieć pełnej kontroli.

Nie potrzebujesz modelu, aby odpuścić kontrolę. Nie możesz robić odpuszczenia

kontroli. Odpuszczenie nie jest rodzajem świętej pasywności, gdy nic cię nie obchodzi.

Umysł jest bardzo przebiegły i może nawet wykorzystywać pragnienie odpuszczenia jako

taktyki do kontroli.

D

-130-

Odpuszczenie kontroli to głębsza relaksacja, unoszenie się na oceanie. Możesz stać

się świadomy, gdzie się przytrzymujesz i możesz odpuścić ten uścisk i pozwolić, aby

ocean ciebie trzymał. Możesz stać się świadomy, że całe twoje napięcie i uścisk jest

niepotrzebne i wtedy zrelaksować się i pozwolić, aby być wspartym. W ten sam sposób

możesz stać się świadomy całej umysłowej i emocjonalnej energii, która jest poświęcona

na trzymanie się jakiejś szczególnej historii i możesz po prostu to wszystko odpuścić.

Istnieje głębsza inteligencja niż ta, której używasz, aby kontrolować i jest ona obecna i

możliwa do rozpoznania we wszystkich życiach, we wszystkich chwilach.

Różne emocje mogą powstać, włączając w to strach, ponieważ odpuszczenie oznacza

że możesz upaść, że możesz coś stracić. Tak! Bądź skłonny do stracenia wszystkiego. To

jest takie samo jak spotkanie twojej śmierci. Świadome spotkanie twojej śmierci znaczy

odkrycie tego, co nie może być kontrolowane i co jest większe niż siła kogokolwiek do

kontroli; może zaistnieć błogosławione poddanie się temu.

Gdy szukasz bezpiecznego, wygodnego życia, wtedy wolność, na którą wskazuję nie

jest dla ciebie. Jeśli doczytałeś tak daleko w tej książce, to prawdopodobnie już wiesz o

tym. Zaproszenie do zaakceptowania diamentu życia nie jest zaproszeniem do

bezpieczeństwa i wygody. To jest zaproszenie, aby żyć w pełni i całkowicie, co nigdy nie

jest bezpieczne i często jest niewygodne.

Wygoda i bezpieczeństwo często są poszukiwane ze względu na przekonanie, że

dadzą one szczęście i spełnienie: "Jeśli tylko jestem wystarczająco bezpieczny, wtedy

mogę się zrelaksować". Ale ja mówię o rozpoznaniu, że możesz się zrelaksować właśnie

teraz, pomimo że nie jesteś w pełni bezpieczny i nigdy nie będziesz. W tym zrozumieniu

jest więcej niż bezpieczeństwo dla ciała, umysłu czy emocji. Tu jest bezpieczeństwo nie

jakiejś szczegółowej formy istnienia, w sensie twojego ciała czy ciał twoich ukochanych,

ale bycia, które jest wieczne.

Chciałabym zrobić tutaj rozróżnienie pomiędzy kontrolą a wsparciem, ponieważ

wiele niedoli jest doświadczanej w przekonaniu, że można kontrolować i wielka radość

jest doświadczana w dawaniu wsparcia. Wsparcie zdrowia ciała, wsparcie zdrowia planety

-131-

i wsparcie przebudzenia wszystkich istot jest pełne radości i naturalne. Ale próżne

wyobrażanie sobie, że możesz kontrolować zdrowie twojego ciała, że możesz kontrolować

zdrowie planety czy przebudzenie wszystkich istot, wytwarza cierpienie. To cierpienie

zabiera uwagę i energię od wsparcia, które możesz zaoferować.

W nadziei kontroli twoja energia i uwaga są zawsze na jakimś upragnionym celu,

zawsze sprawdzając: "Czy moje ciało jest zdrowe? Czy ich ciała są zdrowe? Czy planeta

jest zdrowa? Czy przebudzają się? Czy przebudzam się?" Twoja energia i uwaga są

skoncentrowane na końcowym efekcie zamiast na daniu wsparcia w chwili obecnej. Gdy

zamienisz swoją uwagę z kontroli na wsparcie, poczujesz ulgę. Doświadczasz pełni, gdy

poddajesz nadzieję kontroli i ta pełnia może być wykorzystana, aby udzielić wsparcia.

Pole, na którym masz pewną kontrolę i które zbyt często jest przeoczane jest wybór,

gdzie dać twoją uwagę. Możesz wybrać, aby dać twoją uwagę na świadome rozpoznanie,

co nie wymaga kontroli i co nie musi być fizycznie sprawne, aby być naprawdę wolnym i

możesz udzielić innym wsparcia w tym.

Jeśli twoja uwaga jest skoncentrowana na pragnieniu kontroli, twój umysł lgnie do

tego, co myślisz, że musi się wydarzyć, powinno się wydarzyć czy zdarzyło się. To

lgnięcie utrwala cykl cierpienia. Jeśli twym pragnieniem jest udzielenie wsparcia zamiast

kontroli, zapłoniesz miłością. Umysł zaprzestanie swojego lgnięcia i zacznie się otwierać.

To, co następuje przy naturalnym otwarciu umysłu jest najgłębszą, najbardziej tajemniczą,

najbardziej nie wypowiadalną realizacją.

Gdy badasz swoje próby kontroli, zapytaj siebie: "Co staram się kontrolować?"

Bądź tak uczciwy, jak to możliwe, a nawet bardziej uczciwy. Bądź świadom

jakichkolwiek obron przed prawdziwym widzeniem i bądź skłonny odrzucić te obrony.

Prawdopodobnie odsłonisz jeszcze pełniej, co było ukryte za zamkniętymi drzwiami

umysłu. Poprzez uczciwe badanie te drzwi mogą się otworzyć, oferując głęboką

możliwość poddania się.

Otwórz swój umysł wobec możliwości, że każda chwila i każda okoliczność w twoim

życiu może być naturalnym wnikaniem w odpowiadanie bez kontroli. Czy rozpoznajesz

-132-

różnicę w odpowiadaniu na to, co dzieje się zamiast próbach kontrolowania tego? Czy

możesz odpocząć w swojej zdolności do odpowiedzi? Czy możesz odpocząć w swojej

własnej wrodzonej inteligencji?

Teraz możesz zapytać siebie: Co nie może być kontrolowane? Być może poprzez to

badanie rozpoznasz kolosalną energię i aktywność umysłową, którą zużywałeś

niepotrzebnie w próbach kontroli tego, co nie może być kontrolowane. Czy możesz

otworzyć się na możliwość zaufania temu, co zostaje, gdy pozbędziesz się jakichkolwiek

prób kontroli?

-133-

35 Branie, Dawanie lub Po Prostu Bycie

olejnym pożytecznym pytaniem jest: Czego chcę od innych? Możesz zbadać

to dla siebie i sprawdzić, co jest prawdziwe. Sugeruję, że jeśli to, co chcesz

od innych to uznanie, miłość czy szacunek będziesz cierpiał. Z drugiej strony

gdy to, co chcesz dać innym to uznanie, miłość czy szacunek będziesz szczęśliwy, w

błogostanie i wolny. To jest bardzo proste, czyż nie? Komplikacja jest w tym, że naprawdę

nie chcesz dać – najpierw chcesz dostać.

Są też tacy, którzy wytworzyli bardzo wyrafinowaną strategię dawania tak, aby mogli

dostać coś w zamian, ale oni, oczywiście, ciągle cierpią.

Możesz rozpoznać impuls do dostania czegoś od innych czy od życia, nadzieje, które

podążają za tym impulsem i jak te nadzieje cementują doświadczanie siebie jako

cierpiącej osoby, która nie dostaje wystarczająco wiele. Jeśli twoje wewnętrzne myśli i

fantazje krążą dookoła tego, czego nie dostajesz, cierpisz. Całe cierpienie opiera się na

niedawaniu siebie w pełni chwili obecnej, obojętne czy ten moment dzieje się wewnątrz

czy na zewnątrz.

W tej chwili, gdy pozbędziesz się całej gonitwy, poddasz jakąkolwiek możliwość

dostania czegokolwiek innego, kiedykolwiek, wtedy odkryjesz błogostan braku

jakiejkolwiek potrzeby, błogość zwykłego bycia. Możesz odkryć ukrytą błogość zwykłego

bycia sobą w obliczu wszystkiego, co się pojawia.

K

-134-

Gdy mówię o "byciu sobą", nie mówię o byciu twoimi wzorami zachowania. Nie

mówię o byciu twoimi myślami czy twoimi emocjami. Mówię o byciu tym, co nie może

być poruszone, myślane, kierowane czy zdefiniowane – prawda o tobie.

-135-

36 Praktyka Pragnienia

toś kiedyś podzielił się ze mną tym bardzo prostym, a zarazem wnikliwym

odkryciem: "Jeśli praktykuję pragnienie, cierpię". Co może być prostsze? Ta

podstawowa nauka powstała z jego własnego, bezpośredniego

doświadczenia.

Niektóre pragnienia, oczywiście, są całkowicie nieszkodliwe. Jeśli masz pragnienie

aby odpoczywać, wtedy odpoczywaj – tak samo z jedzeniem, mówieniem, chodzeniem

czy czytaniem. Ale jeśli masz pragnienie jeść, odpoczywać, mówić, kochać się, być

silnym czy dostać oświecenie i te pragnienia są neurotyczne i powodują ból, zauważ, że

masz możliwość zatrzymania się. Potrzebujesz woli zatrzymania się w samym środku

pragnienia i spalenia się w ogniu pragnienia bez podejmowania akcji w celu jego

spełnienia.

Możesz mieć bardzo wyrafinowane wytłumaczenia dlaczego jest całkowicie w

porządku spełnienie tych pragnień – tym razem, jeszcze raz, ostatni raz – i w środku tych

wyjaśnień możesz się zatrzymać. Jeśli nie dasz sobie wyjścia, następuje rodzaj

ukrzyżowania, gdzie powstaje wewnętrzne postanowienie mówiące: "Nawet jeśli to mnie

zabije, nie ruszę się w tej chwili". Nie ruszanie się oferuje możliwość odkrycia pokoju

poddania się, rezurekcji, zbawienia. Z tym odkryciem ograniczenie pragnienia lub

nałogowy nawyk jest naturalnie osłabiony. Jest możliwe w tej chwili całkowite odcięcie

uzależnienia; w najgorszym razie to połączenie jest osłabione. Gdy następnym razem

K

-136-

powstaje impuls już wiesz, że masz wybór. Wiesz, że nie jesteś prowadzony przez swoje

impulsy, bez względu na to, jak mocne one mogą być.

Jeśli jesteś obecnie zaangażowany w spełnianie swoich pragnień – a większość ludzi

jest do pewnego stopnia – innym sposobem podejścia do tej sytuacji jest świadome

oglądanie swojego zaangażowania w nie i potem powiedzenie prawdy. Poprzez świadomą

uwagę możesz obserwować jak umysł zagłębia się w uzależnieniu i możesz świadomie

odkryć twój prawdziwy z nim związek. W najgorszym razie nie będziesz już miał

zwyczajnych wyjaśnień, aby je nimi wesprzeć.

Pozwól sobie w pełni doświadczyć pragnienia obiektu przyjemności. Nawet jeśli

intelektualnie możesz wiedzieć, że poprowadzi cię to na tę samą starą ścieżkę, być może

nigdy w pełni i świadomie nie przyznałeś się do twojego przywiązania. Istnieje energia w

tym zaślepieniu. Czysta siła twojego pragnienia może spowodować drżenie komórkowe.

Bądź skłonny do doświadczenia całości tej siły i nie popadaj w paraliż lub dysocjację.

Doświadcz płomienia bycia przebudzonym i świadomym wobec ognia pragnienia.

Spełnienie pragnienia wymaga pewnego wysiłku. Trzeba wyobrazić sobie i myśleć o

tym, czego chcesz lub co straciłeś. Wymaga ono porównywania obecnej chwili z jakimś

wyidealizowanym momentem z przeszłości czy przyszłości. Wymaga ono prób zarówno

utrzymania czegoś, jak i unikania czegoś. To jest praktyka. Czy to jest twoja praktyka?

Co praktykujesz w czasie swojego życia? Jeśli praktykujesz pragnienie, to cierpisz.

Jeśli cierpisz, zobacz sam dla siebie czy praktykujesz pragnienie.

-137-

37

Co Oświecenie Tobie Da?

iększość z nas doświadczyła jak podążanie za pragnieniami świata często

prowadzi do powtarzającego się cierpienia. Z tego doświadczenia

powstaje realizacja, że często jest płacona cena za podążanie za tymi

pragnieniami. Tą ceną jest twoja życiowa energia, koncentracja i poczucie sensu. Możesz,

oczywiście, mieć przyjemność w zdobywaniu światowych pragnień i przejść przez ból

straty. Jednakże prawdziwe zgłębienie życia nie nastąpi, dopóki nie będziesz skłonny

zobaczyć ograniczeń światowych pragnień. Gdy już raz zobaczysz je, możesz

doświadczyć subtelnego, ale śmiertelnego transferu światowych pragnień na sferę

duchowych pragnień. Pragnienie prawdy, choć widziane jako wyższe pragnienie,

pozostawia cię ciągle w zdziwieniu, dlaczego twoje cierpienie trwa.

Pragnienie wolności, miłości, prawdy czy Boga nie jest problemem. Mój nauczyciel,

Papaji, powiedział, że gdy pragniesz wolności ponad wszystko inne, wtedy to pragnienie

samo zniszczy wszystkie inne pragnienia. To pragnienie pochłania wszystkie inne

pragnienia. Więc pragnienie oświecenia nie jest problemem. Problemem jest oczekiwanie,

że oświecenie da ci określone rezultaty czy będzie wyglądało lub dało się odczuć w dany

sposób. Z tego powstaje zmieszanie i dziwienie się dlaczego, jeśli ktoś pragnie tylko

oświecenia, ciągle nie ma trwałego doświadczenia pokoju.

Zachęcam cię, abyś naprawdę zbadał swój własny umysł i zobaczył czy jest tam

jakiekolwiek wyobrażenie prawdy, wolności, oświecenia czy Boga. Jeśli jest tam jakiś

W

-138-

obraz, spróbuj tego doświadczenia: pozwól mu odejść. Teraz zobacz czy jest jakieś

oczekiwanie wobec Boga, takie jak: jeśli jesteś uczciwy wobec Boga, Bóg da ci

perfekcyjne zdrowie, perfekcyjne bogactwo, wieczną szczęśliwość, itd. Spójrz do swego

umysłu i zobacz, czy są tam jakieś oczekiwania, że realizacja Boga czy prawdy da ci jakąś

ulgę w życiu, czy jakąś kontrolę nad życiem. Teraz, dla celu tego wglądu, pozwól, aby te

oczekiwania odeszły. Poddaj je. Odrzuć je. Jeśli masz nadzieję na jakiś szczególny rodzaj

jasności, oceaniczną błogość czy pewność co do sensu świata, pozwól temu odejść tak,

abyś był po prostu tutaj. Pozwól wszystkiemu odejść. Gdy nie masz niczego, masz tylko

siebie. I gdy naprawdę masz tylko siebie, jesteś przebudzony do tego, kim naprawdę

jesteś.

Jeśli pragniesz być wolny i to pragnienie nie przyjmuje żadnej formy, oczekiwania

czy myśli, ale po prostu pozwoli mu się być, wtedy to prawdziwe pragnienie odsłania cały

znany i nie znany wszechświat. Każda cząsteczka daje się poznać jako jedna, i tym

jednym jesteś ty. W tej samej chwili, gdy myślisz, że pragnienie Boga, wolności czy

prawdy powinno wygenerować konkretny rezultat czy wyglądać lub dać się odczuć w

jakiś sposób, zasłaniasz czystość tego prawdziwego pragnienia.

Wyzwaniem w sercu każdego poszukiwacza duchowego, bez względu jak piękne i

podstawowe to poszukiwanie może być, jest zatrzymanie szukania jakiejkolwiek rzeczy,

aby spełniła to pragnienie. Wyzwaniem jest, aby całe twoje życie spełniło to pragnienie.

Możesz oddać całą resztę swojego życia temu pragnieniu nie wiedząc jaki będzie rezultat,

nie wiedząc czy nastąpi ruina, bezdomność, bogactwo czy sława. Możesz dać to, co masz,

czyli twoje życie w tej chwili, prawdzie, wolności, Bogu.

Dla kolejnej możliwości samo-wglądu, zapraszam cię abyś zadał sobie to pytanie:

Co da mi oświecenie? W zależności od tego, jak silną masz wolę powiedzenia prawdy,

możliwości tego rodzaju wglądu są bez granic. Wgląd nie ma nic wspólnego z właściwą

odpowiedzią, ale ma wszystko wspólnego z mówieniem prawdy. Poświęć chwilę, aby

naprawdę wziąć pod uwagę: Co jeśli oświecenie nie da ci nic, całkowicie nic? Co jeśli nie

dostaniesz ani jednej rzeczy – fizycznej, umysłowej, emocjonalnej czy okolicznościowej?

-139-

Prawda jest taka, że oświecenie nie da ci żadnej rzeczy. Czy jesteś skłonny unieść tę

prawdę? Jeśli tak, to jesteś wolny. Jeśli nie, twój umysł ciągle będzie uwięziony w jakiejś

rzeczy, co do której masz nadzieję, że da ci wolność.

-140-

38 Już Teraz Nieśmiertelny

zy świadomie czy podświadomie, większość ludzi aktywnie dąży do

utrzymania tego, co lubią – ich młodość, zdrowie, przyjemności, zrozumienie,

siłę, kochanków, błogość i tak dalej. Oczywiście, razem z próbami utrzymania

tego co lubią, starają się utrzymać z dala to, czego nie lubią – starość, chorobę,

zmieszanie, bezradność, samotność, biedę i tak dalej. Umysłowy wysiłek, aby utrzymać

to, co może być stracone, co będzie stracone jest podstawą większości cierpienia.

Ostatecznie nadchodzi próba utrzymania w oddali śmierci.

Aby odkryć prawdziwą wolność może być bardzo pomocne badanie, co starasz się

utrzymać i co obawiasz się stracić. Samo-badanie jest aktem końcowego spotkania każdej

siły, która motywuje twoje myśli i strategie umysłu. Ta siła zawsze sprowadza się do

strachu utraty.

Na pewnym poziomie duchowego dojrzewania możesz łatwo rozpoznać próżność

prób utrzymania tego, co na pewno stracisz. Nie jest trudno pamiętać, że miałeś chwile

zdrowia, przyjemności, zrozumienia, siły, romantycznej miłości i może nawet ekstazy – a

jednak, te chwile zostały utracone. Gdy upragnione wydarzenia czy rzeczy są stracone,

przeważnie reinkarnuje się poszukiwanie z nadzieją dostania czegoś większego, czegoś,

co nie może być tym razem utracone.

C

-141-

Zanim spotkałam mojego nauczyciela, w końcu rozpoznałam, że wszystkie moje

osiągnięcia i wszystkie moje siły ciągle podlegały stracie i próby utrzymania ich były

źródłem mojego cierpienia. Zauważyłam, że potrzebowałam ciągłego poziomu wysiłku

aby utrzymać to, o czym myślałam, że mam, aby walczyć o dostanie czegokolwiek, co

miałam nadzieję dostać i utrzymać z dala wszystko, co mogło zabrać to, co myślałam, że

mam. Ten wysiłek zabiera zaskakującą ilość uwagi. Dużo z umysłowego utrzymania

założonego status quo dzieje się podświadomie – monitorowanie, ocenianie, dawanie

rankingu, porównywanie i ocenianie wciąż na nowo w ciągu dnia i nocy. Tragedią w tym

całym wysiłku jest przeoczanie tego, co już jest wieczne, nieśmiertelne i nie może być

nigdy stracone.

Pewnie słyszałeś niektóre z tych duchowych cytatów jak: "Cisza jest zawsze tutaj",

"Świadomość jest zawsze tutaj" lub "Świadomość to to, kim jesteś". Pewnie

doświadczyłeś choć ułamek tych prawd. Ale ten ułamek prawdy też będzie stracony,

ponieważ to ciągle jest doświadczenie. Całe doświadczenie pojawia się, istnieje przez

jakiś czas i potem znika. Przeważnie umysł rzuca się, aby dostać na nowo to

doświadczenie, lub osiągnąć kolejne, lepsze, większe doświadczenie.

Gdy ten umysłowy cykl powtórzy się kilkaset lub nawet tysiące razy powstaje pewne

rozczarowanie. To rozczarowanie jest konieczne, ponieważ generuje ono pole wymagane

do dojrzałości umysłu. Dojrzały umysł ma wolę i hart, aby powiedzieć prawdę. A prawda

jest bezwzględna i nieugięta. Prawda jest taka, że stracisz swoją młodość, stracisz swoje

zdrowie, stracisz swoje przyjemności, swoje zrozumienie, swoich kochanków, swojego

przyjaciela, swoje dzieci i na końcu swoje zmysły i ciało. Stracisz wszystko. Pomimo że

głęboko wewnątrz wiesz, że to prawda, przeważnie istnieje podświadome, desperackie

lgnięcie do nadziei: "Może nie ja. Może nie!"

Ewentualnie, wszystko będzie stracone. W pewnym punkcie, nieznanym w czasie,

twoje życie dobiegnie końca i z nim wszystkie twoje związki i doświadczenia, wszystkie

porażki, zwycięstwa, akumulacje i osiągnięcia. Wszystko przeminie. To jest prawdą dla

każdego.

-142-

W przeszłości, było wielką rzadkością, gdy ktoś wystąpił, aby mówić o tym, co

wieczne, o tym, co nie może być stracone, o tym, co już jest prawdą, o tym, kim jesteśmy.

Generalnie, te wielkie, rzadkie istoty, które mówiły o tym zostały źle zrozumiane. Sposób

w jaki większość ludzi ich słuchała był oparty o nadzieję: "Jeśli zrozumiem to, o czym ta

wspaniała istota mówi, wtedy będę miał to, co ta wspaniała istota ma i to już nigdy nie

będzie mogło być zabrane ode mnie". Następnie cała energia była skierowana na próby

dostania czegoś lub zrozumienia czegoś. Zapraszam cię abyś nie robił ani jednego, ani

drugiego. Zapraszam cię, abyś po prostu zbadał bezpośrednio wewnątrz siebie i zobaczył

co jest prawdziwe.

Jeśli na jedną chwilę dopuścisz do siebie doświadczenie straty wszystkiego,

naprawdę straty wszystkiego, możesz powiedzieć radykalną prawdę o tym, co zawsze jest

obecne. Możesz zrozumieć bezpośrednio, dla siebie, na co wskazywały te wielkie istoty.

Możesz zrozumieć pisma i sutry jako przepływ twojego własnego doświadczenia, a nie

jako coś, w kierunku czego musisz pracować, ale jako pieśń o tym, co jest wiecznie

obecne.

Wieczne życie jest obecne dla ciebie teraz. Masz zdolność zrealizowania tego,

ponieważ ty jesteś tym, co realizuje siebie. To, co było rzadkością w przeszłości, nie musi

być rzadkością teraz. To jest strasznie ograniczający zabobon, wiara, że skoro samo-

realizacja była rzadka, to musi dalej być rzadka. To jest forma-myśli, która utrzymuje twój

umysł w zaprzeczeniu i nadziei, zamknięty w ciągłym przeoczaniu tego, co już jest

nieśmiertelne i obecne w tej chwili, teraz i zawsze. Ta nieśmiertelność jest tym, w czym

twoje ciało, osobowość i cechy charakteru pojawiają się i znikają, podczas gdy to

pozostaje wiecznie obecne jako rdzeń twojej istoty. Prawda o tym, kim jesteś jest zarówno

jedna jak i cała. Wszystkie formy pojawiają się w tobie. Wszystkie emocje pojawiają się w

tobie. Wszystkie zjawiska pojawiają się i znikają w tobie.

Uwaga, energia i czas, które zostały użyte aby coś "dostać" mogą być uwolnione,

wyzwolone. Ta uwolniona energia może być wykorzystana na głębsze samo-poznanie.

-143-

Twój umysł może być wykorzystany dla głębszego badania tego, co już jest nieśmiertelne,

już jest tutaj obecne, już jest prawdą o tym, kim jesteś – wiecznym życiem.

-144-

39 Serce Samo-Zdrady

udzie rozmawiali ze mną o żalu doświadczenia momentu czystej wiedzy

prawdy o swojej istocie, potem odwróceniu się umysłu od tego. Większość

ludzi chce pozbyć się tego żalu, bo on jest bolesny. Gdy uczciwie spojrzysz na

swoje życie, wierzę, że zauważysz w źródle większości aktywności umysłu próby

pozbycia się tego prastarego żalu.

My wszyscy doświadczyliśmy żalu straty czegoś, ukochanego czy cennej rzeczy. Ale

jeszcze głębiej niż ten żal jest żal rozpoznania zdrady prawdy o nas samych. Zamiast

doświadczenia tej samo-zdrady, przeważnie stajemy się bardzo zajęci fabrykowaniem

dowodu, że nie zdradzamy siebie. Z wielkim zajęciem kumulujemy siłę, przyjemność czy

wiedzę, aby udowodnić, że tak naprawdę nie zdradzamy siebie, że jesteśmy naprawdę w

porządku. Ale ten żal, ten boski smutek jest bardzo ważny. To jest wielki, bolesny dar od

ciała emocjonalnego i radzimy sobie z nim co najmniej na kilka sposobów.

Jednym podejściem wobec żalu samo-zdrady jest dramatyzowanie go, zrobienie z

niego tańca, piosenki czy sztuki, gloryfikując smutek i ból. Kolejnym częstym sposobem

jest zaprzeczenie żalowi, wyrzucenie go poza pole widzenia, sparaliżowanie lub

przytępienie siebie. Nie ma znaczenia, co z tego wybierzemy, bo żal pozostaje. Strata

bycia prawdziwym wobec siebie jest ciągle obecna.

Wykorzystujemy dużo czasu i energii akumulując siłę, przedmioty i wiedzę, aby

uniknąć doświadczenia tego rdzennego żalu. Być może to unikanie jest genezą ludzkiego

cierpienia.

L

-145-

Wszyscy z nas obecnie mają potencjał, aby spotkać ten skrajny ból odejścia od

prawdy o nas samych i faktycznie zaakceptować ten dar. Zakładam, że jeśli czytasz tę

książkę, miałeś jakąś chwilę czystego i perfekcyjnego związku z prawdą o tym, kim

jesteś i w rezultacie moment totalnej błogości. Obojętne czy ten moment nastąpił przed

jakimkolwiek świadomym poszukiwaniem duchowym czy poprzez wiele lat żmudnej

duchowej praktyki, to była chwila największego zaskoczenia.

Ten perfekcyjny moment był niezwykle przyjemny i chciałeś utrzymać tę

przyjemność. Chciałeś się nauczyć co zrobić, aby utrzymać to bezpiecznie. Po próbach

tego przez jakiś czas, zdajesz sobie sprawę, że straciłeś to na nowo.

Ból rozpoznania, że odwróciliśmy się od prawdy o nas prowadzi do wielkiego

płaczu, zamętu, rozdarcia serca. W wielkim zajęciu znajdujemy sposoby odciągnięcia

uwagi od naszego własnego poczucia straty. Szczególnie w zachodnim świecie pędzimy i

w szaleństwie szukamy czegoś, co zabierze echo straty. Ale nic tego nie powoduje. Wtedy

poprzez obietnicę duchowej ścieżki i pewnie poprzez łaskę na nowo odkrywamy w

zaskoczeniu nasze własne niewinne serce, otwarte i związane z prawdą naszej istoty. I

znowu, przeważnie powstaje pragnienie, aby tego nie stracić, aby tego na nowo nie

odrzucić. To jest kolejna pokusa umysłu. Co następuje razem z tą pokusą, to symulacja

tego, co zostało osiągnięte, błogie podejście czy szczęśliwa twarz, która może być

preferowana od innych podejść. Ale to dalej jest kłamstwo, ciągle zdrada.

Jest możliwe zostawienie nago żalu twojej duszy bez dramatyzowania go czy

zaprzeczania mu, rozpoznanie, że ta tęsknota jest echem tego, co powstaje czysto i

absolutnie w rdzeniu twojej istoty.

Nie mówię o emocjonalizmie. Emocjonalizm jest generalnie ucieczką od tej

najgłębszej emocji. To jest sposób na tańczenie dookoła żalu zamiast naprawdę spotkanie

go. Nie mówię ci, abyś opowiedział sobie jakąś pełną szlochów historię. To też jest

sposobem na unikanie. Również nie proszę cię o wystawienie szczęśliwej twarzy na górze

bólu. Ten ból ma boski powód. Jeśli go spotkasz, ten boski ból przyciągnie twoją uwagę

-146-

do chwili obecnej gdzie perfekcyjne powiązanie z prawdą o tym, kim jesteś może zawsze

być odnalezione.

Jest bardzo ważne, aby uznać to poczucie straty, cierpienie i głęboki żal w tym

doświadczeniu. Wtedy ważne jest dostrzeżenie jak to poczucie straty zostaje zasłonięte

poprzez aktywności, odciągnięcia, uzależnienia czy rzeczy w próbach wypełnienia pustki.

Wszystkie te aktywności są tak naprawdę, aby uniknąć tego, co jest postrzegane jako

końcowa strata: śmierć, która... obawiamy się, że oddzieli nas na zawsze od tego, co

dostrzegliśmy na chwilę jako wiecznie żywe.

Wszystko co rodzi się umrze. To jest zupełna i bezwzględna prawda. To jest również

boska prawda i brama do tego, co jest wieczne. Aktywności umysłu służą do ucieczki od

tej prawdy, aby utrzymać śmierć w oddali. To jest naturalny aspekt umysłu stworzony do

ochrony ciała przed śmiercią. Jest on naturalny dla wszystkich form życia i nie jest on

problemem, chyba że instynkt nie zostanie napotkany. Nie napotkany, ma siłę utrzymania

wszystkich głębokich doświadczeń nieznanego w oddali. Ma siłę obrony przed prawdziwą

intymnością ze sobą i z samym życiem. Ma siłę utrzymania twoich doświadczeń

życiowych tylko na powierzchni, podczas gdy terror głębin utrzymuje umysł w tańcu

unikania.

Ten taniec to taniec cierpienia, biedy i szalonego absurdu. Jeśli jesteś choć trochę

wyczerpany nim, to jest to dobry znak. W twojej woli, aby tańczyć, aby iść i iść, tracisz

zdolność do zatrzymania się i odpoczynku. Zatrzymać się i odpocząć oznacza skierowanie

twarzy na to, co było unikane w tańcu: żal odwrócenia się od przebudzonego, niewinnego

serca twojej własnej istoty.

-147-

40 Świadoma Niewinność

zęsto słyszałam od ludzi, że po silnym przebłysku otwarcia na niewyobrażalną

prawdę ich istoty, demony przeszłości wydają się powstawać mocniej niż

kiedykolwiek indziej. Zamiast otwartości i niewinności "Co to jest teraz?"

odpowiedź często jest w rodzaju: "Dlaczego to znowu mi przeszkadza?

Dlaczego te rzeczy po prostu nie znikną? Co jest nie w porządku ze mną, że nie

doświadczam trwałej wolności?" Z jednej strony istnieje bieda i cierpienie, a z drugiej

niewinność i otwartość. Te "dłonie" są polaryzacją umysłu. Prawdziwa niewinność jest

wrodzoną zdolnością serca do otwartego spotkania czegokolwiek pojawiającego się, gdy

to się pojawia i zobaczenia uczciwie czym to jest. Gwarantuję, że prawie wszystko nie jest

tym, czym wydaje się być na powierzchni, ale aby odkryć głębszą prawdę, to, co się

pojawia musi być napotkane w pełnej niewinności. Nie wyuczona niewinność w rodzaju

"ale ja jestem niewinny", ale naturalna otwartość niewinnej niewiedzy.

Prawdziwa niewinność jest zdolnością do bezpośredniego doświadczenia tego, co

jest tutaj teraz bez żądania, aby to wyglądało, zachowywało się czy dało się odczuć

inaczej.

Niewinność jest otwartością, wolą do zobaczenia i ufania, nawet gdy to, co pojawia

się wydaje się całkowicie niegodne zaufania. Prawdziwa niewinność nie jest naiwnością

ani nie jest złudzeniem. Jednakże wymaga ona podatności na zranienie. Wola bycia

niewinnym, to wola bycia zranionym. Ta wola do podatności na zranienie jest tym, co

C

-148-

naprawdę zawiera się w terminie "duchowego wojownika". Podatność na zranienie

wymaga więcej odwagi niż bycie cynicznym, silnym czy pełnym mocy. Wymaga ona

odwagi, aby być otwartym, niewinnym i skłonnym do zranień.

Ze względu na naturę niezwykle bliskich związków, zwłaszcza pomiędzy rodzicami,

dziećmi, kochankami i partnerami, zranienia są często doświadczane. No i co z tego?

Zranienie może dać się odczuć jako koniec świata, ale nim nie jest. Zranienie boli. Stopień

w jakim jesteś skłonny do bycia zranionym, nie chęci bycia zranionym, ale skłonnym do

bycia zranionym jest stopniem, w jakim jesteś skłonny kochać, być kochanym i być

nauczanym przez miłość. Miłość może być twoim nauczycielem, pomimo że nigdy nie

uczy ona dystansu wobec doświadczania zranienia. Inni ludzie nie są źródłem twojego

zranienia; źródłem zranienia jest fakt, że kochasz. Zaufaj miłości. Jeśli miłość ma cię

zranić, to niech zrani cię w pełni. Niech cię zniszczy. Niech twoje serce pęknie i otworzy

się tak, aby jeszcze głębsza miłość mogła się odsłonić.

Większość rzeczy, które robimy są po to, aby uniknąć podatności na zranienie.

Ubieramy się w dorosłe ubrania i gramy w robieniu dorosłej pracy w próbach ucieczki od

bezbronnej niewinności związanej z dzieciństwem. Ale niewinność nie jest ograniczona

tylko do dzieci. Jest możliwe dla ciebie jako dorosłego bycie świadomie podatnym na

zranienie i niewinnym. Możesz świadomie być raniony. Możesz świadomie cierpieć. Gdy

cierpisz świadomie, cierpienie okazuje się nie być tym, czym myślałeś, że jest. W

świadomym cierpieniu już dłużej nie walczysz z cierpieniem. Jesteś świadomie w nim

obecny. Wtedy samo cierpienie odsłania Buddę, serce Jezusa, Samego Boga

odsłaniającego ci się na górze. Jeśli cierpienie jest spotkane gdy się pojawia, wtedy

cierpienie odkrywa się nie być cierpieniem. Ale intencją nie jest spotkanie cierpienia, aby

się go pozbyć. Niewinną intencją jest napotkanie cierpienia takiego, jakie ono jest, nawet

jeśli to oznacza poczucie zranienia.

Większość ludzi bardziej obawia się zranienia ich uczuć niż zranienia ich ciał. Ale ta

wola do bycia zranionym jest kluczowa. Bez woli do bycia zranionym nie ma woli do

kochania, nie ma woli do śmierci, nie ma woli do życia, nie ma woli, aby być.

-149-

Łatwo zauważyć z twojego własnego doświadczenia życiowego, że bez względu na

to jak bardzo starasz się uniknąć zranienia, ciągle go doświadczasz. Aby zatrzymać bieg,

odwrócić się i doświadczyć tego, co cię goni, w otwartości i bezbronności, musisz mieć

wolę, aby być wolnym. Czy posiadasz wolę, aby być wolnym?

Możesz zbadać swoje życie i zobaczyć sam dla siebie od czego uciekasz, czego

starasz się uniknąć. To może być bardzo subtelne. Ale w samym dostrzeżeniu tego istnieje

możliwość głębszego otwarcia.

Wszędzie, gdzie rozmawiałam z ludźmi, słyszałam to stwierdzenie: "Chcę prawdy,

Boga, i realizacji, bardziej niż czegokolwiek innego – czemu jej nie mam?" Gdy uczciwie

chcesz prawdy, Boga i realizacji bardziej niż czegokolwiek innego, zdasz sobie sprawę, że

ona już tu jest. Ludzie nie zdają sobie sprawy, że ona już tu jest, bo chcą jej na własnych

warunkach.

Spójrz na swoje życie i zobacz, co stoi na przeszkodzie pełnej i trwałej realizacji

prawdy twojej istoty. Sprawdź czy czasem nie masz nastawienia umysłowego, aby stało

się to według twojej wersji, według twoich warunków, nie chcąc czuć tego, czy zobaczyć

tamtego lub poznać głębszą prawdę. Potem zobacz czy właściwie jest możliwe odczucie

tego, zobaczenie tego i poznanie tego.

Jako bramę do doświadczenia świadomego cierpienia i jako sposobu na otwarcie się

na podatność wobec zranienia i prawdziwą niewinność, możesz zadać sobie to pytanie:

Jakiego zranienia nie chcę doświadczyć? Nie szukaj "właściwej" odpowiedzi duchowej

czy kłamstwa wobec siebie, ale po prostu otwórz się na to, co ten rodzaj wglądu może

odsłonić. Intencją nie jest naprawa czy zmiana zranienia, ale zobaczenie, co jest

prawdziwe.

Czy możesz poczuć energię, która jest potrzebna, aby unikać uczuć zranienia?

Przyjrzyj się sposobom w jakie unikasz zranienia, jakie nawyki umysłu wykorzystujesz,

aby uniknąć go. Bądź skłonny zauważyć powtarzające się wzorce i doświadczyć cenę,

jaką płacisz za to unikanie, cały czas i energię, jaką inwestujesz w unikanie. Właśnie w tej

-150-

chwili, co się stanie, jeśli otworzysz się na to wszystko, nie unikając niczego, zapraszając

wszystko?

Czy jesteś skłonny zaufać miłości zamiast ochronie twojego umysłu przed

zranieniem? Jeśli tak, wtedy zasmakujesz możliwości życia w miłości i świadomej

niewinności. To jest możliwe dla każdego. Miłość jest nauczycielem. Gdy jesteś skłonny

poddać się miłości zamiast próbować ją kontrolować, miłość uczy cię tego, kim jesteś.

-151-

41 Poddanie się Miłości

ielu ludzi ma problemy ze słowem miłość. Miłość, jak większość z nas ją

poznała, może być sentymentalna, potencjalnie kłopotliwa i z całą

pewnością poza kontrolą. A pomimo to miłość jest tym, czego pragniemy.

Często istnieje związek miłości/nienawiści z koncepcją miłości,

najprawdopodobniej wyrastając z naszych doświadczeń jako dzieci, gdy kochaliśmy

bezradnie. Projektowaliśmy miłość na naszych ukochanych – nasze matki, ojców, braci

czy siostry – i w pewnym punkcie odkryliśmy, że na naszych ukochanych nie można

liczyć. Pomieszały się nam ich działania z miłością i wyciągnęliśmy wniosek, że miłość

jest niegodna zaufania.

Ludzie definitywnie nie są godni zaufania, ponieważ generalnie są bardzo zajęci

ochroną ich historii na temat tego, kim myślą, że są. Ponieważ są najczęściej

zaangażowani w ich historię, mogą tylko dać pewną ilość miłości zanim zaczną się

zastanawiać: "Dobrze, a kiedy dostanę swoją część?" A ponieważ miłość została

zidentyfikowana jako połączenie z inną osobą, powoduje to całą kontynuację braku

zaufania dookoła miłości. Ale miłość nie jest osobą. Miłość jest indywidualną, kolektywną

i uniwersalną duszą. Miłość jest Bogiem. Miłość jest prawdą. Miłość jest pięknem. Miłość

jest pokojem. Miłość jest ja. Znać siebie, poddać się prawdzie o sobie, to znaczy poddać

się miłości.

W

-152-

Wielu ludzi jest świadomych ich oporu i chcą się poddać, ale nie wiedzą jak. Jedyną

aktualną barierą wobec poddania się jest nie dostrzeganie ukrytej historii, którą sobie

opowiadasz o niebezpieczeństwie poddania wszystkiego miłości. I stopień w jakim

wycofujesz się w poddaniu wszystkiego miłości jest stopniem, w jakim cierpisz. Stopień,

w jakim starasz się utrzymać historię o tym, kim myślisz, że jesteś jest stopniem w jakim

czujesz się odizolowany od miłości. Dopóki nie zdasz sobie sprawy, że "Ja chcę prawdy,

która jest miłością bardziej niż czegokolwiek innego", będziesz doświadczał siebie jako

oddzielony od miłości. Miłość jest stała. Miłość nie jest aspektem prawdy. Prawda, Bóg i

ja są aspektami miłości.

Co się może stać najgorszego, jeśli poddasz się miłości? To, czego zdajemy się

obawiać najbardziej, to złamane serce. Jednakże to właśnie ta niezdolność do złamania

serca jest złamanym sercem. Tragedia i ironia jest taka, że aby uniknąć złamanego serca

ludzie żyją w stanie złamanych serc. W woli dopuszczenia złamania serca miliona,

tryliona i nieskończoną ilość razy prawdziwa miłość jest odsłonięta.

Niech cały świat złamie twoje serce w każdej chwili, aż do końca twojego życia.

Wtedy to życie może być przeżyte w służbie miłości. To nie znaczy, że zostaniesz w

związkach pełnych nadużycia. To tylko oznacza bycie prawdziwym wobec tego, co

zawsze jest prawdziwe dla ciebie, a tym czymś jest miłość. Cała reszta to tylko historia.

Gdy ta historia nie jest nigdy zbadana, całe twoje życie jest przeżywane przy założeniu, że

ta historia jest prawdziwa i że twoje serce, twoja dusza i twoja miłość potrzebują ochrony.

Ale to założenie jest właściwie zaprzeczeniem twojego serca, twojej duszy, twojej miłości.

To jest zaprzeczenie samo-miłości.

Wielką dobrą nowiną jest to, że miłość jest wolna i nie poszła nigdzie. We wszystkich

tych eonach, w których ukrywałeś się przed miłością, miłość jest ciągle tutaj, jest ciągle

otwarta, ciągle czeka na twoje zaangażowanie, ciągle czeka, abyś powiedział: "Tak, daję

swoje życie prawdzie o miłości. Ślubuję, aby miłość żyła tym życiem jak sobie tego

życzy, dla lepszego lub gorszego, dla dostatku czy biedy".

-153-

Poprzez uczciwe samo-badanie jest możliwe zauważenie, dlaczego nie poddajesz się

miłości i dostrzeżenie, że właściwie masz wybór do poddania się. To jest sposób, aby

podświadome historie stały się świadome, nieznane stało się znane. Zadaj sobie to

pytanie: Czemu jest niebezpieczne poddanie się miłości? Nie dlaczego jest właściwe

poddanie się miłości lub dlaczego jest dobre poddanie się miłości, ale dlaczego jest

niebezpieczne poddanie się miłości?

Niech twoja indywidualna świadomość opadnie do źródła świadomości, wewnątrz

przestrzeni, gdzie wszystkie powody i wytłumaczenia oporu wobec poddania się są po

prostu widziane jako historie, jako coś zrobionego, co bardzo łatwo odpuścić. Pozwól, aby

wszystkie historie, wszystkie obrony były widziane jako to, czym są. Czy jakakolwiek z

tych historii jest warta utrzymania? Jaki jest koszt tego w twoim życiu?

Miłość, której wszędzie szukasz jest już obecna wewnątrz ciebie. Może być ona

przebudzona przez jakąkolwiek liczbę ludzi czy wydarzeń. Góra może rozbudzić tę

miłość. Zachód słońca może rozbudzić tą miłość. Ale na końcu sam musisz zdać sobie

sprawę, że jesteś tą miłością. Źródło całej miłości jest wewnątrz ciebie.

-154-

Część Czwarta

Wybierając Pokój

-155-

42 Branie Odpowiedzialności

dy coś woła cię do domu, gdy w jakiś sposób jesteś uderzony poprzez

absolutną tajemnicę i nieodwołalne pragnienie, aby poznać prawdę o tym, kim

jesteś, wtedy musisz być skłonny do odrzucenia każdej historii oddzielenia.

Każda historia oddzielenia jest historią wojny.

Ludzkie istoty prowadziły wojnę w każdej kulturze przez bardzo długi okres czasu.

Kultura jest odbiciem indywidualnego umysłu, a indywidualny umysł jest odbiciem

umysłu kulturowego. Ponieważ to czytasz, zakładam, że jesteś zainteresowany pokojem w

swoim własnym umyśle. Nie czekasz na nich, aby stworzyć pokój. To naprawdę dobra

wiadomość, ponieważ wojna trwa, aby inni robili to na nasz sposób tak, abyśmy my mogli

żyć w pokoju. Gdy przestaniesz czekać na nich i zamiast tego zwrócisz uwagę na własny

umysł, wtedy możesz rozpoznać tendencje do wojny w swoim umyśle, tendencje do

totalitaryzmu, nienawiści, zemsty i trzymania się czegoś. I możesz rozpoznać cierpienie,

które te tendencje wywołują ciągle na nowo.

Wobec tego wszystkiego, odkrywasz, że chcesz pokoju. Jesteś chory i zmęczony

wojną wewnątrz twojego własnego umysłu. Możesz nawet to wyrażać w ciągłej

modlitwie, wołaniu o pomoc, o zrozumienie, o wyzwolenie, o łaskę.

Łaska jest teraz tutaj. Puka do twych drzwi. Masz szansę bycia w pokoju w tej

chwili. Potrzebujesz tylko zaakceptowania zaproszenia twojego własnego serca, właśnie

teraz, bez względu na zewnętrzne czy wewnętrzne okoliczności i pozwolić sobie opaść w

pokoju twojej najskrytszej istoty.

G

-156-

Jeżeli każdy z nas nie weźmie odpowiedzialności za nasz własny pokój wewnętrzny,

wojny będą trwały. Nie możemy już dłużej czekać, aby ktoś inny się zmienił. Nie możemy

czekać, aby ktoś nam przebaczył tak, abyśmy mogli z kolei im przebaczyć. Nie możemy

czekać na kogoś innego, aby powiedział, że jest mu przykro. Pokój nie może być

odkładany.

Rozpoznaj, że w takim stopniu, w jakim wojna trwa w twoim własnym umyśle,

opiera się ona na jednej rzeczy: mocnym przekonaniu, że jesteś oddzieloną jednostką,

oddzielony od twoich rodziców, od twoich dzieci, twojego kochanka czy twojego wroga.

Wszystkie wojny są oparte na ignorancji naszej prawdziwej natury i iluzji

oddzielenia. Gdy mocno wierzysz, że jesteś oddzielony od totalności, oddzielony od

pokoju, oddzielony od miłości, bronisz siebie. Ta obrona przybiera wiele form włączając

w to personalną i terytorialną identyfikację. Cała niedola w tym, że to, co bronisz jest

myślą o tym, kim jesteś i w rzeczywistości nawet nie istnieje. To jest tylko myśl i

kiedykolwiek myśl jest uczciwie zbadana odkrywamy, że nie ma ona wrodzonej realności.

Jednakże ta myśl o tym, kim jesteś ma niemierzalną siłę dlatego, że staje się ona filtrem

wszystkich doświadczeń rzeczywistości.

Gdy patrzysz poprzez malowane okulary, rzeczywistość przybiera też ten kolor. To

nie rzeczywistość jest pomalowana. Pomalowane okulary tłumaczą i zniekształcają

rzeczywistość. Ludzie walczą o to zniekształcenie, że "ja", jako osoba czy grupa jest

oddzielone od wszystkich innych istot. A jednak to "ja" jest właściwie niczym! To jest

wytworzona historia. Jednakże w wierze, że ta historia jest realnością jest zawarta

kolosalna tragedia i cierpienie. Gdy to "ja", które zakłada się jako prawdziwe i oddzielone

jest zbadane przez świadomość, odkrywamy, że jest ono niczym innym niż samą

świadomością.

Jako świadoma istota ludzka masz możliwość odkrycia, że nigdy, nawet na chwilę,

nie jest możliwe bycie oddzielonym od świadomości, od źródła wszystkiego, od Boga.

Gdy raz odkryjesz to bezpośrednio, wtedy rozprzestrzeniasz to z każdym swoim

oddechem. Bez względu na to czy mówisz o tym odkryciu czy już nigdy nie mówisz,

-157-

będziesz je rozprzestrzeniał poprzez naturalny blask twojej istoty. W twojej woli, aby

wziąć tę szansę, zaakceptować to zaproszenie, w naturalny sposób będziesz dzielił się tym

pokojem wszędzie. W tym punkcie czasu, w tym teatrze świadomości, masz możliwość

odkrycia co jest głębiej niż "ludzka" istota, co jest przed ludzką istotą. To "bycie" jest

właściwie źródłem ludzkiej istoty. Jest ono źródłem istoty roślinnej, istoty zwierzęcej,

czujących istot i nie czujących istot. To bycie jest ożywione inteligencją, obecnością i

chce poznać siebie w tobie tak, aby mogło siebie poznać wszędzie.

-158-

43 Wybierając Pokój

Zamiast Problemów

interesie pokoju być może jest teraz czas, aby przyjrzeć się uczciwie

temu, co uważasz jako "problemy" w twoim życiu. Aby nawet dokonać

refleksji nad jakimś problemem, zauważysz, że najpierw musisz

wyszukać czegoś w pamięci, aby wygenerować historię zakładanego problemu. To jest

moment wyboru i ten wybór jest obecny w każdej chwili twojego życia.

Generalnie, wybieramy, aby pamiętać przeszłość w celu re-kreacji naszych

problemów. Jeśli wybierzemy nie regenerowanie ich, jak to się ma wtedy wobec ich

ważności? Jak możemy poznać, że nauczyliśmy się lekcji? Jesteśmy zaangażowani w

ważność problemu, więc wracamy do przeszłości, aby go na nowo wywołać. To się

nazywa "nowym narodzeniem". To jest wybór, aby być narodzonym z tymi samymi

problemami, historiami i nieszczęściami, dzień po dniu. Gdy raz jesteśmy świadomi tego

wyboru, mamy możliwość rozpoznania dokładnie co jest potrzebne, aby utrzymywać

jakikolwiek problem przy życiu. Konieczne jest zainwestowanie czasu, wysiłku i energii

na to, co "było", aby karmić ważność problemu.

Szukamy odpowiedzi, aby złagodzić nasze problemy i zakończyć nasze cierpienie,

ale po tym poszukiwaniu następuje nowe narodzenie, narodzenie, które sami wybraliśmy.

Wybór, którego często dokonujemy jest taki, aby zostać nowo narodzonym jako cierpiący,

zamiast po prostu być tutaj jako nikt, jako nic.

Wola, aby być niczym, nie bronić się przed niczym, może prowadzić do bardzo

intensywnych uczuć. Wielki strach może powstać: "Naprawdę mógłbym zniknąć tutaj, i

wtedy całe moje życie będzie właściwie bez wartości". Ale musisz zrozumieć, że to i tak

W

-159-

się wydarzy. Naprawdę znikniesz w pewnym punkcie i nawet jeśli miałeś wiele wkładu w

swoim życiu, w końcu to też zniknie.

A więc powstaje pytanie: czy jesteś skłonny, choć w tej chwili nie być nowo

narodzonym? Jeśli tak, to możesz rozpoznać, co jest nienarodzone, co zostaje pełne życia

bez historii, bez cierpienia, bez problemu. Rozpoznaj, co pozostaje pełne życia i pozwól,

aby jego przestrzenność, jego pokój były odsłonięte jako twoje własne serce. Możesz

rozpoznać je jako siebie, nie mającego nic wspólnego z narodzinami czy śmiercią. Jeśli

jesteś skłonny być prawdziwy wobec tego rozpoznania, wtedy nowe narodzenie nie jest

problemem, ponieważ wtedy twoja historia, twoje "problemy" są świadomie rozpoznane

jako pojawiające się w ogromie inteligencji tego, kim naprawdę jesteś. Wtedy znasz siebie

jako w istocie wolnego od jakiejkolwiek przeszłości. Przeszłość może być powitana,

można się od niej nauczyć, i może być uznana w jej pełnym spektrum piękna i horroru.

-160-

44 Nie Ma Już Ofiary

ez względu na to, co świat odzwierciedla, czy okoliczności są piękne czy

straszne, jeśli twoja wewnętrzna historia jest o byciu ofiarą, będziesz cierpiał.

To bardzo proste. Jeśli jesteś dość pewien, że nie mówisz sobie historii o byciu

ofiarą, a jednak ciągle cierpisz, wtedy sugeruję, że okłamujesz sam siebie. Opowiadasz

sobie jakiś fragment przestarzałej historii na temat tego, jak cię wykorzystano. Obojętne

czy to historia jak Bóg, twoi rodzice czy okoliczności wykorzystały cię, czy jak sam siebie

wykorzystałeś, to wszystko jest historią twojej istoty jako ofiary. Nawet najbardziej

agresywni napastnicy, gdy powierzchowna warstwa agresji pęknie, mają historię na temat

tego, jak zostali wykorzystani. Atakowanie w gniewie czy odwecie zawsze wymaga

historii bycia ofiarą.

Zauważenie w jaki sposób ta historia odgrywa się w twoim własnym życiu jest

ważnym krokiem w kierunku realizacji prawdziwej wolności. Gdy naprawdę dostrzeżesz

ją, zobaczysz, że musi ona być na nowo stworzona za każdym razem, gdy się odgrywa.

Może pojawić się na powierzchni twojego umysłu z rozpędu, ale odgrywanie jej wymaga

energii, uwagi, wiary, emocji i pewnej dozy masochistycznej przyjemności z bólu. Tak, to

jest szokujące! Zauważenie jak operuje to wewnątrz twojego własnego umysłu może być

dość niepokojące.

Wola realizacji prawdy o sobie samym, wola aby być wolnym, jest wolą, aby już nie

być ofiarą – bez względu na ból, okoliczności czy działania innych. Zaprzestanie bycia

ofiarą nie oznacza trywializowania horroru w twoim życiu, zaprzeczenia mu,

koloryzowania go czy represjonowania go. To oznacza, że możesz w pełni spotkać

B

-161-

wszystko to, co się pojawia. Nie musisz chować się, biec, wyjaśniać, jęczeć, klnąć czy

lamentować. Możesz po prostu napotkać życie takim, jakim jest.

Czy masz wolę, aby odpuścić swoje historie bycia ofiarą? Czy jesteś skłonny

pozwolić tym wszystkim strasznym agresorom odejść bez kary? W pewnym punkcie

musisz być skłonny po prostu je odwołać. Tak, było straszne cierpienie, i byłeś na obydwu

jego końcach. Powielałeś je i doświadczałeś, gdy ono było skierowane na ciebie. Czy

masz wolę, aby je zakończyć? Jesteś wolny, aby cierpieć, i jesteś wolny, aby przestać

cierpieć. Nikt nie może tego zakończyć tylko ty. I tu właśnie jest twoja wolność.

Świadoma wolność jest wolnością do spotkania cierpienia świadomie i potem

świadomego wyboru, aby pozwolić mu odejść. Niewola istnieje w braku świadomości

tego wyboru. Możesz wybrać, aby być wolnym lub możesz wybrać cierpienie. To zależy

od ciebie.

-162-

45 Siła Przebaczenia

ażdy doświadczył słodkiego wyzwolenia przebaczenia, jak również ciężkiego

chłodu nie przebaczania. Wiesz jaka jest różnica i znasz rodzaj inwestycji w

historię, która utrzymuje brak przebaczenia na miejscu. Znasz również ulgę,

gdy w istocie przebaczasz i pozbywasz się ciężaru.

Nasi rodzice nie byli idealni. Oni świadomie lub nieświadomie robili rzeczy, które

były dla nas krzywdzące, jak również nasi dziadkowie robili rzeczy, które były

krzywdzące dla naszych rodziców. Nasi ukochani, nasze dzieci, nasze rządy i nasze

konkurujące plemiona skrzywdziły nas. Teraz jest czas, aby przebaczyć.

Straszne rzeczy są ciągle robione dookoła planety, w naszych indywidualnych

umysłach i kolektywnym umyśle. Przebaczyć tym horrorom niekoniecznie musi oznaczać

zapomnienie. Możesz przebaczyć i odpuścić bez zapominania. Wielka nauka i pokora

wypływa, gdy jesteś skłonny zobaczyć historię ludzkości we wszystkich jej horrorach.

Jednakże możesz również rozpoznać jak wiele wysiłku jest wymaganego, aby trzymać się

tej historii. Możesz zauważyć, że cały ten wysiłek i uwaga skierowana na trzymanie się

historii jest właściwie medytacją nieprzebaczania. Historie ciągle powtarzają się, z obsesją

co powinno było być zrobione lub co może znowu być zrobione. Ciągłe odgrywanie

historii wysysa twoją energię. To jest wyczerpujące.

K

-163-

Szanuję potrzebę pamięci i świadectwa wobec horroru, który się wydarzył i ciągle się

dzieje. Ale przeważnie przynosimy do tej pamięci więcej nienawiści, cierpienia i biedy,

która zapewnia jeszcze więcej nienawiści, cierpienia i biedy.

Po wojnie w Jugosławii w 1999 roku, widziałam wiadomości o domowym wideo

sfilmowanym przez człowieka, który powiedział, że zrobił to wideo, aby jego dzieci

mogły zobaczyć, co zostało im wyrządzone i aby nigdy nie zapomniały czy przebaczyły.

Te horrory dziejące się w tamtym czasie były już same w sobie odwetem za to, co jedna

grupa ludzi zrobiła innej.

Daremność i strata tego rodzaju wojny plemiennej trwa również wewnątrz naszych

własnych umysłów: "Nie pozwolę, aby zapomnieć o tym co oni mi zrobili, bo to było złe".

Tak, zło zostało zrobione i ciągle jest robione. Nie ma potrzeby zapominania czy

zaprzeczania temu złu, które zostało zrobione zarówno tobie, jak i przez ciebie, ale

możesz odpuścić cierpienie związane z nim. "Wybacz im, bo nie wiedzą co czynią" jest

prawdą. Każda wojna, która trwa, ponieważ coś się wydarzyło wczoraj jest rezultatem

ignorancji, trzymania się jakiejś koncepcji zemsty.

Jest bardzo kuszące trzymanie się tych przekonań, ponieważ jest w tym pewna

przyjemność i ta przyjemność musi być rozpoznana. To jest przyjemność egoistycznej

racji.

Gdy nie chcesz wybaczyć, i gdy trzymasz się historii twojego cierpienia i kto to

zrobił tobie, przeklinasz ich, świadomie czy nieświadomie. Musisz być skłonny do

zatrzymania karmy ze sobą, być skłonny do powiedzenia: "Nie, tym razem to nie może iść

dalej niż ja". To jest wola, aby być w pokoju. Wola do przebaczenia jest naturalną

konsekwencją woli do wolności i daje ci jasność rozpoznania pokusy do trzymania się

starego cierpienia.

Raz zadzwoniłam do mojej mamy w dniu matki. Moja mama była sarkastycznym i

marnym alkoholikiem. Alkohol zatruwał ją, zmieniając całą jej osobowość. Miałam przez

wiele lat pewien dystans od niej i zdecydowałam się zadzwonić pewnego roku w dniu

-164-

matki i po prostu okłamać ją i powiedzieć, jaką świetną matką była. Była stara i chora, nie

pozostało jej już wiele lat do końca, więc dlaczego nie? Zadzwoniłam do niej i

powiedziałam jej, jak świetną matką była dla mnie i gdy te słowa wyszły z moich ust

okazały się one prawdziwymi. Nie miałam na myśli, że mnie traktowała dobrze, bo tego

nie robiła. Nie miałam na myśli, że jej intencje były świetne; czasami były, a czasami nie

były.

Ale gdy powiedziałam jej, że była dobrą matką, moje doświadczenie życiowe zostało

w końcu wzbogacone poprzez mój związek z tą bardzo trudną kobietą. Moja trudność z

moją matką w końcu wpłynęła na bogactwo mojego życia. W tym sensie ona naprawdę

była dobrą matką.

Jaka była ulga w powiedzeniu jej tego. Równolegle powstała moja zdolność do

przebaczenia samej sobie za nienawidzenie jej przez tyle lat. To był taki prosty czyn. Nie

miałam pojęcia, że zobaczę takie konsekwencje uleczenia.

W końcu być zdolnym do przebaczenia całego doświadczenia ludzkości, z wszystkimi

ich funkcjami, motywacjami, agresjami i pragnieniami, to zdolność do rozpoznania co jest

nietykalne przez cokolwiek z tego, co zostaje czyste, niewinne i wolne nawet w

największych spośród tych historii.

W naszym pragnieniu utrzymania zemsty właściwie utrzymujemy siebie poza

doświadczeniem wolności. Jak z wszystkim innym, w naszym pragnieniu do utrzymania

jednej rzeczy, inne trzymamy w oddali. W pragnieniu dania czegoś, właściwie to

otrzymujemy.

Możesz dokonać bezpośredniego wglądu do wewnątrz: Czego nie chcę przebaczyć?

Gdy to robisz, masz kolejną możliwość przyniesienia do świadomości czegoś, co nie jest

świadomie widziane, co dalej może utrzymywać twój umysł w niewoli. Wysiłek nie jest

potrzebny tutaj, tylko wola do bycia całkowicie uczciwym. Gdy raz zobaczysz uczciwie,

czego nie chcesz przebaczyć, może ci również pomóc to pytanie: "Co chcę przebaczyć?"

-165-

Rozpoznaj przebaczenie i przyglądnij mu się przez chwilę. Ważne jest, aby niczego

nie forsować, aby po prostu zaprosić wszystko do serca świadomości. Czy możesz

przebaczyć? Czy możesz zaakceptować przebaczenie?

-166-

46 Otwieraniu Się

Nie Ma Końca

edno z niebezpieczeństw, które dostrzegłam w tak zwanym "życiu duchowym"

jest próba ego do wykorzystania duchowego życia, aby uciec przed pękniętym

sercem, trudnościami i ciągłymi wzorami nienawiści, odwetu i wojny – uciec od

koncepcji piekła. Pragnienie transcendencji staje się większe, niż wola otwarcia serca na

to wszystko, totalności ludzkiego piękna jak i totalności ludzkiej katastrofy. Gdy jesteś

skłonny w pełni doświadczyć beznadziejność i horror bycia człowiekiem, wieczny

potencjał życia w prawdzie jest uwolniony.

Gotowość do bycia wolnym oznacza gotowość zauważenia, że nie ma ucieczki przed

jakimkolwiek aspektem życia i przestać fantazjować na temat jakiejś przyszłej ucieczki.

Fantazje o ucieczce mogą przybrać bardzo wiele form, włączając w to infantylne

wyobrażenie o niebie czy oświeceniu. Wola bycia wolnym, to wola, aby właśnie być

dokładnie tutaj pośrodku tego wszystkiego. Im większa ta wola, tym większa zdolność do

bycia jeszcze bardziej w pełni obecnym; w końcu nadchodzi realizacja, że nie ma

potrzeby ucieczki. Cokolwiek pojawia się tutaj może się tu urodzić, bez względu na

wyobrażenia umysłu czemu może, a czemu nie może on sprostać. Szaleństwo, którego się

boimy, wobec perspektywy spotkania czegokolwiek, co jest tutaj jest w zasadzie

wzmocnione poprzez ciągłe próby ucieczki. W spotkaniu czegokolwiek, co jest tutaj, w

pełni i całkowicie, istnieje potencjał dla niewysłowionego, nie do zdefiniowania, nie do

nauczenia rewelacji o prawdzie.

J

-167-

Większość ludzi spędza większość ich życia będąc zaangażowanym w osobiste

cierpienie – "Co mi się przydarzyło, co może mi się przydarzyć, co powinno mi się

przydarzać, co nie powinno mi się przydarzać". Oczywiście, o wiele większa historia

cierpienia dzieje się na świecie dziś. Woła ona nas, abyśmy rozwiązali nasze osobiste

historie i zwrócili naszą uwagę na historię światową. Jeśli byłeś w ogóle gotowy do

przyjrzenia się horrorom osobistej historii, wtedy jest możliwe dla ciebie skonfrontowanie

się z historią świata. I to też jest tylko początek.

Na pewno, wzory wojny są znane, czy z tego stulecia czy innego, z tej kultury czy

innej. Może być też ból świeżo doświadczony w obecnych horrorach dziejących się

dookoła świata i pragnienie może powstać, aby wiedzieć co robić. Zapraszam cię, abyś

spotkał te horrory, świeżo, niewinnie, poddając wszystko tej samej sile, która woła cię do

domu.

Oczywiście możesz zostać ufny wobec uwarunkowanej egzystencji, gdzie nauczyłeś

się wiedzieć dokładnie, co powinno być lub możesz znaleźć układ i wsparcie dla

intelektualnego zrozumienia, które może nawet ci dać doświadczenie pokoju. Być może z

intelektualnym zrozumieniem nie będziesz miał zawracanej głowy niechlujnymi łzami i

emocjami.

Im bardziej przestaniesz walczyć o wyjście, tym więcej bólu doświadczysz, ale

również doświadczysz więcej radości. To jest paradoks, którego umysł nie potrafi

rozwiązać, choć jest wiele strategii w celu jego rozwiązania. My wszyscy nauczyliśmy się

wielkich mocy umysłu. Na te siły składają się techniki zaprzeczenia i pobłażania,

wszystkie związane dookoła centralnej techniki kłamania. Ale siły umysłu są tylko

potrzebne do obrony i ataku. Jeśli jesteś skłonny znieść to wszystko, nie masz innej

potrzeby jak tylko poddanie się, mówienie prawdy i bycie sobą.

Zaproszenie, aby zatrzymać się to radykalne zaproszenie. To jest zaproszenie, aby

zatrzymać się tylko w tej chwili. To nie jest zaproszenie, aby zatrzymać się do końca

twojego życia, nigdy nie wyjść z twojego domu, nigdy nie opowiadać historii czy nigdy

-168-

już nie myśleć. To jest zaproszenie do zatrzymania wszystkiego i aby tylko w tej chwili,

być.

Jedną z najgłębszych nauk Papaji jest "zaczekaj i zobacz". "Zaczekaj" jest otwarte i

aktywne, a patrzenie jest czekaniem. To jest patrzenie na impulsy umysłu, zauważenie

prastarego programowania wrytego w strukturę komórkową, aby wiedzieć co robić, jaką

podjąć akcję. Po prostu poczekaj i zobacz. Odpocznij nago w niewiedzy. Prawdziwe,

trwałe odkrycie nie jest czymś, o czym słyszałeś czy czytałeś. To jest twoje własne

bezpośrednie doświadczenie.

Papaji

Do tej pory wybieraliśmy zaufanie naszym umysłom, językowi, obrazom i pomysłom,

zamiast ufać przestrzenności, z której wszystko pochodzi. Co za możliwość istnieje teraz

w zaufaniu nieznanej przestrzenności serca. Co za czas.

-169-

Tak, jest piękno w tych czasach. Otwarcie i przebudzenie dzieją się na całym świecie.

Cały horror, żal, obraza i udręka nie są oddzielone od tego przebudzenia. Im bardziej

zaakceptujemy otwarcie się na wszystko, co się pojawia, wtedy tym większe wyzwania.

Im więcej widzimy, tym bardziej nasze serca pękają. W naszym poddaniu się temu

otwarciu serca, aż do samego końca, istnieje wolność. W naszych próbach, aby nie czuć

bólu pękającego serca, w naszych próbach, aby w końcu wiedzieć co powinno być, istnieje

niewola.

-170-

47 Odrzucając Warstwy Izolacji

ako kultura, my na zachodzie spędziliśmy bardzo dużo energii na próbach

izolacji siebie od horroru i cierpienia na świecie. I w istocie, wielu z nas było

ochronionych przed tym, z czym inni ludzie na tej planecie muszą się codziennie

zmagać: natychmiastowość cierpienia i śmierci, natychmiastowość zmiany, jednego rządu

upadającego wobec kolejnego rządu, represji i brakiem fizycznych wolności. Ale w jednej

nieoczekiwanej chwili 11 Września 2001 roku, izolacja Stanów Zjednoczonych z ich

wpływem i ochroną, ich iluzoryczny kokon bezpieczeństwa i oddzielenia, został

spenetrowany poprzez realia światowej polityki.

Większość ludzi wykorzystuje ich życia na próbach stworzenia bezpieczeństwa dla

siebie, ustawiając plany ubezpieczenia i plany emerytalne, żyjąc w pewnych miejscach i

zbiorowościach. Ta obsesja związana z bezpieczeństwem jest cała oparta na kłamstwie, że

możemy kontrolować wydarzenia w życiu. Niektóre wydarzenia, jak atak terrorystów 11

Września, oczywiście obnaża to kłamstwo. To musi być zauważone, że bez względu na to

jak bardzo staramy się być bezpieczni – nawet do tego stopnia, że sprzedajemy swoje

dusze, żyjąc fałszywie, życiem bez miłości dla bezpieczeństwa – w pewnym

nieoczekiwanym momencie, wszystko może zniknąć. Jeśli potrafimy stanąć twarzą w

twarz z wrodzonym niebezpieczeństwem życia, jeśli potrafimy spotkać śmierć, wtedy

możemy żyć w wolności. W wolności nie oznacza głupio. Być może zainicjujesz

ubezpieczenie i plany emerytalne, ale nie będziesz żył w niewoli fałszywej nadziei, że

jakikolwiek plan może naprawdę ochronić twoje ciało, twoją rodzinę czy twoją nację.

J

-171-

Surowość naszych czasów wydaje się nie do zniesienia. Zostaliśmy wyuczeni, aby

zakryć ją i odsunąć na bok tak, abyśmy mogli dalej podążać z naszym interesem, iść dalej

na zakupy, dalej pretendować, że nic nigdy się nie wydarzy, co nas zrani. Równolegle

istnieje głębokie przyspieszenie, aby poznać prawdę pokoju, być uczciwym wobec tej

prawdy i służyć jej swoim życiem.

Chociaż na naszej planecie dzieją się straszne klęski, jednakże mogą one służyć w

spenetrowaniu naszego codziennego transu, odsłaniając portal do doświadczenia właśnie

teraz, w tej chwili tego, co tu naprawdę jest. Jeśli strach jest obecny, wtedy jest

możliwość, aby doświadczyć ten strach w pełni i odkryć, co jest głębsze niż ten strach.

Cokolwiek jest tutaj – rozpacz, gniew, frustracja czy beznadzieja – możliwość jest w nie

przykrywaniu tego naszym zwykłym codziennym warunkowaniem zaprzeczenia czy

sublimacji, ale spotkać to, bezpośrednio doświadczyć tego.

Prawda jest taka, że jakąkolwiek izolację skonstruowaliśmy przeciwko światu, jest

ona właściwie izolacją dookoła naszych własnych serc. Ta izolacja jest zbudowana na

braku rozpoznania, że pokój w naszych sercach zawiera w sobie horror. Normalnie nie

rozpoznajemy tego, ponieważ nie zostaliśmy nauczeni, że możemy na chwilę się

zatrzymać i odkryć pokój w rdzeniu naszej własnej istoty. Definitywnie zostaliśmy

nauczeni, jak uzbroić się i odizolować.

Moje zaproszenie jest do tego, abyś odrzucił wszelką izolację i w pełni doświadczył

pękniętego serca i cierpienia, bez względu na to, czy to jest twoje indywidualne cierpienie

czy cierpienie dziejące się na całym świecie. Zachęcam cię, abyś w pełni doświadczył

tego cierpienia, bez robienia czegokolwiek, aby od niego uciec, naprawić je czy zmienić

je. Po prostu doświadcz go choć przez chwilę.

Jest możliwe, że w jakiś sposób czujesz się wołany, aby pomóc w zakończeniu

światowego cierpienia. Nie ma nic złego w próbach zakończenia światowego cierpienia,

ale jakiekolwiek działanie w celu otrzymania pokoju lub zrobienia pokoju jest końcowo

daremne. Historia demonstruje tą daremność. Nie możesz dostać tego, co już tu jest, ale

możesz rozpoznać pokój, który już jest obecny wewnątrz ciebie i być solidarnym wobec

-172-

tego pokoju, bez względu na to jakie działanie jest podjęte. Możesz być aktywistą

politycznym, aktywistą ekologicznym czy aktywistą pokojowym, ale ten rodzaj

aktywizmu jest bardzo inny jeśli wynika z posiadania pokoju, zamiast prób otrzymania

pokoju. Gdy działanie powstaje z tego pokoju, jego spontaniczność i związek ze światem

pozwalają, aby serce było złamane ciągle na nowo, bez potrzeby jego izolacji przed

złamaniem. Za każdym pęknięciem może nadejść jeszcze głębsze rozpoznanie tego, co

pozostaje nie do pęknięcia i to jest źródłem współczucia i źródłem całej trwałej pomocy w

świecie.

Oczywiście ludzie mają różne skłonności. Niektórzy nie są zainteresowani

działaniem jakiegokolwiek rodzaju, podczas gdy inni są zainteresowani wieloma

działaniami. Bez względu na twoje skłonności, wskazuję na to, co jest źródłem tego

wszystkiego, a to źródło jest tutaj właśnie teraz. To nie jest coś, co dostaniesz gdzieś

indziej czy kiedyś w przyszłości.

Jest możliwe zaufanie, że właściwe działanie może nadejść z tej nieznanej ciszy

twojej istoty. Nauczyłeś się nie ufać tej ciszy, ponieważ obawiasz się, że będziesz leżał na

sofie przez cały dzień. I możesz zrobić właśnie to. Twoje ciało jest prawdopodobnie i tak

wyczerpane.

Jakiekolwiek emocje pojawiają się w ogromie przestrzeni, pozwól im nadejść. Nie

musisz ich odpychać. Możesz je napotkać w przestrzenności. Świadomość może spotkać

emocję. Nie musisz walczyć z emocjami, które mogą powstać czy zaprzeczać

przestrzenności. Istnieje siła, która jest większa niż jakakolwiek emocja, niż jakikolwiek

indywidualny umysł, jakikolwiek umysł rządowy, jakiekolwiek przekonania o "nas" i o

"nich" i ta siła jest godna zaufania.

Nie wiem czy my, jako gatunek ludzki, nie wyginiemy w ciągu następnych kilkuset

lat czy nawet nasza planeta nie zginie. Ale wiem, że możemy wykorzystać cały czas jaki

nam pozostał w najgłębszym wglądzie do prawdy o tym, kim jesteśmy, i możemy zaufać

temu wglądowi, aby dokonać właściwego działania lub nie-działania. W tej otwartości

wglądu możemy również zaufać, że zrobimy błędy i że mamy zdolność rozpoznania

-173-

błędów i odwagę do poprawienia ich. Nie musimy wiedzieć jaki jest plan, ale musimy być

uczciwi wobec pokoju, wziąć odpowiedzialność za wybranie przeoczania tego, co już jest

w pokoju. Nauczyliśmy się jak uzbroić się, jak kłamać i ochronić siebie samych. Jednakże

głębiej, bliżej niż jakakolwiek strategia, której się nauczyliśmy, pozostaje pokój. Jest on

tutaj właśnie teraz.

Jest możliwe odczepienie izolacji i rozwiązanie węzła, zaaresztowanie kłamstwa tak,

aby prawdziwy pokój mógł być rozpoznany i miłość, która jest esencją wszystkich istot

była rozpoznawalna wszędzie. To jest niezwykle proste. Tylko w tej chwili bądź

nieruchomy. W tej ciszy, odkryj dla siebie, czy istnieje granica tej ciszy. Wtedy horrory

świata nie muszą już być unikane i nie musisz się przed nimi bronić. Cisza bycia może

spotkać je wszystkie. Wtedy miłość, która jest dalszym wymiarem tej ciszy może być

rozszerzona dla zarówno ofiar, jak i wykonawców przemocy.

Co się stanie w twoim życiu, gdy zaakceptujesz zaproszenie do ciszy, nie może być

znane. Co może być znane to to, że będziesz miał większą zdolność do prawdziwego

spotkania czegokolwiek pojawiającego się. Wolność tej rewelacji jest niesamowita, a

zarazem jest bardzo zwyczajna. Gdy spotykasz cierpiący świat, jakiekolwiek cierpienie, aż

do samego końca, odsłania ono prawdziwe, naturalne, przestrzenne współczucie twojego

własnego serca.

-174-

48 Skarb Wewnątrz Rozpaczy

eśli czujesz głębokie oburzenie na cierpienie, które widzisz dookoła siebie, zbadaj

korzeń tego oburzenia. Idź drogą aż do jego końca swoją świadomością, bez

wyrażania go czy działania pod jego wpływem, zaprzeczając lub represjonując

je.

Możesz doświadczyć kolejnej emocji za oburzeniem. Mówiąc relatywnie, oburzenie jest

powierzchowne. Za oburzeniem jest często głęboka rozpacz wobec niekończącej się

przemocy, wydającej się być wszędzie, gdzie spojrzysz.

Zapraszam cię, aby twoje serce pękło głębiej niż kiedykolwiek dotąd tak, aby mogło

zobaczyć jeszcze więcej tego, co się dzieje. Jeśli dotrzesz do tego poziomu rozpaczy,

właśnie teraz, gdy to czytasz, pozwól, aby twoja świadomość opadła do rdzenia tej

rozpaczy. Rozpacz jest jedną z emocji, która jest najbardziej unikana. Spotkanie rozpaczy

oznacza pozbycie się jakiejkolwiek historii na temat rozpaczy. Po prostu spotkaj ją w

niewinności tak, abyś mógł odkryć, co jest w jej środku. Wtedy możesz odkryć, że

rozpacz trzyma skarb z głębin ciebie.

Większość ludzi wolałaby pozbyć się tej rozpaczy tak, aby mogli doświadczać tylko

błogości. Ale to jest rodzaj faszyzmu – duchowego faszyzmu – który chce tylko błogości.

Błogość daje się dobrze odczuć i daje ci szczęście, podczas gdy rozpacz czuje się źle i

chcesz pozbyć się jej z pola widzenia. Ta tendencja powoduje wzrost totalitarnego punktu

widzenia, obojętne czy materialnego czy duchowego.

J

-175-

Czy jesteś skłonny zaprosić rozpacz, której nienawidziłeś, którą wysłałeś w daleką

podróż, do swojego serca? Czy masz wolę, aby zobaczyć, że nienawidzenie rozpaczy i

wysyłanie jej w siną dal nie pozbywa się jej? Czy jesteś skłonny powiedzieć: "W

porządku, rozpaczy, przyjdź, pozwól mi cię spotkać tak jak jesteś"? Nie musisz. Możesz

trzymać się swojej rozpaczy czy oburzenia na zawsze i możesz nawet podać je dalej

innym. Gdy to robisz, czujesz się związany z oburzeniem. Możesz nawet czuć

przyjemność bycia związanym z oburzeniem i to związanie jest nawet właściwe w

niektórych momentach. Ale czy możesz być również w związaniu z tym, co odkryjesz w

rdzeniu rozpaczy? Ten rdzeń jest prawdą twojej istoty. Jeśli jesteś w powiązaniu z tym,

jesteś w związku ze wszystkim. Nic nie jest wyłączone.

Jest tyle niedoświadczonego żalu w zamkniętym sercu, ale serce pęknięte i otworzone

wypuszcza żal na wolność. Gdy spotykasz swój własny ból, żal czy rozpacz aż do końca,

odkrywasz to, co trzyma klejnot prawdy.

Zmieszanie powstaje, ponieważ niektóre duchowe nauki mówią, że brak

przywiązania do świata jest konieczny do oświecenia. Koncepcja nieprzywiązania może

być pomylona z uwolnieniem od bólu, rodzaj znieczulenia, abyś nie musiał doświadczać

bólów życia. Jeśli nie jesteś skłonny doświadczyć w pełni bólu miłości, bólu pękającego

serca, wtedy zamykasz swoje serce w imię kontroli i komfortu, nawet w imię oświecenia.

Odrzuć jakąkolwiek koncepcję nieprzywiązywania się i doświadcz swojego

przywiązania w pełni. Doświadcz ból i piękno przywiązania i żal, gdy to, do czego jesteś

przywiązany zostaje zerwane. Wtedy rozpoznasz to, co nigdy nie może być nie

przywiązane, co nie jest jakimś stoickim, bez czucia, nie emocjonalnym, nie ludzkim

istnieniem, ale co jest w wolności świadome tego wszystkiego.

-176-

49 Wpuszczając Świat Do Twojego Serca

tym okresie globalnej niedoli, przy zagrożeniu terrorem i aktualnością

wojny, indywidualne przebudzenie jest coraz bardziej naglące. To nie jest

tylko dobra rzecz do zrobienia czy dodatek w naszym plecaku

błyskotliwych doświadczeń. To nawet nie jest o jakimś rodzaju osobistej przyjemności czy

osiągnięciu. Przebudzenie jest esencją jeśli rozpoznamy wzory nienawiści i poczucia

winy, które trwają w naszych własnych umysłach i które z kolei są odzwierciedlone w

świecie. Nie możemy czekać na nikogo innego, aby się zatrzymał. Nasze własne projekcje

muszą się zatrzymać.

Każdy z nas ma siłę zatrzymania cykli wojny projektowanej zarówno wewnątrz, jak i

na zewnątrz. Każdy z nas ma siłę zatrzymania jakichkolwiek resztek bitwy pomiędzy ego

i superego, moją religią i twoją religią, moim kolorem skóry i twoim kolorem skóry, moją

płcią, a twoją płcią.

Większość z czytelników tej książki jest skrajnie uprzywilejowana nie musząc się

konfrontować z nadciągającym wygłodzeniem, bombardowaniem, torturami czy

wygnaniem. Ten przywilej może być wykorzystany, aby zatrzymać cykl wewnętrznej i

zewnętrznej tortury. Każdy z nas ma możliwość zatrzymania niekończących się cykli

osobistych historii – "Tak, jestem naprawdę szczęśliwy, ale co z tym, czego nie mam? Co

z tym, co mógłbym mieć? Dlaczego oni potraktowali mnie w ten sposób? Dlaczego on nie

traktuje mnie w sposób w jaki chcę, aby mnie traktował? Dlaczego oni powodują całe te

kłopoty?"

W

-177-

Z bezpośrednim doświadczeniem każde nawykowe przekonanie może zniknąć w

mniej niż sekundzie. Jednakże podobne nawyki, nadzieje, odchylenia i odciągnięcia w

jakiś tajemniczy sposób powstają wciąż na nowo. Mogą mieć straszną dynamikę, ale ta

dynamika jest zwolniona i potem zatrzymana siłą świadomości.

Często pytają się mnie: "Dlaczego, dlaczego stare nawyki ciągle powstają? Jak to jest

możliwe?" To dlaczego i jak jest na miejscu, bo uwodzicielska siła nadziei jest ciągle

obecna: "Jeśli tylko pójdę za tym tym razem, to będzie idealne, właśnie w taki sposób w

jaki chcę, aby to było. On czy ona będzie mnie kochać, ja będę ich kochać, będą zawsze

traktować mnie właściwie, świat będzie w pokoju, każdy będzie szczęśliwy, każdy będzie

nakarmiony. Pójdę za tym wzorem jeszcze ten jeden raz".

Zaproszenie do zatrzymania jest absolutnie radykalne i zatrzymanie jest absolutnie

bezwysiłkowe. Możesz zatrzymać się, właśnie teraz. Możesz wziąć pełną

odpowiedzialność za rozpoznanie tego, co już jest bezwarunkowo w pokoju wewnątrz

ciebie właśnie teraz. Nic nie jest potrzebne z przeszłości, teraźniejszości czy przyszłości,

aby powiększyć ten pokój. Możesz zaakceptować, aby być uczciwym wobec tego – nie

jako teorii, abstrakcji lub większej ilości umysłowego karania. Po prostu poddaj umysł

pokojowi. Możliwość poddania może być znaleziona w każdej emocji, okoliczności,

strachu, czy pojawiającej się nadziei, bez wracania do nawykowego wzoru prowadzenia z

tym wojny.

Zapraszam cię, abyś wpuścił świat do swojego serca właśnie teraz, nie jutro gdy

zrobisz coś więcej, ale teraz. Właśnie w tej chwili, nie musisz już dłużej próbować jak

naprawić świat czy swoje wzory. Proszę cię, abyś znalazł wolę przyjęcia totalności do

twojego serca, zobaczenia czy twoje serce ma jakieś ograniczenie.

Co uderzyło mnie po 11 Września, gdy kolejne bombardowanie zaczęło się w

Afganistanie i wtedy U.S.A zaczęło wojnę w Iraku, to było fakt, że były momenty, gdy

serca ludzi były pęknięte tak głęboko, że naprawdę były otwarte. Było pogłębienie

współczucia, pogłębienie zrozumienia absurdu zniewagi niewinnych zabijanych na całym

świecie, we wszystkich kulturach. Smutno, ponieważ te chwile były takie intensywne i

-178-

ponieważ ludzie generalnie identyfikują się jako oddzielne jednostki, większość znowu się

zamknęła wobec podatności na zranienie i otwartości, i wróciła do swojego zwykłego

interesu. Ale ten zwykły interes jest interesem indywidualnego cierpienia, indywidualnej

historii "mnie i moich potrzeb i kto ich nie spełnił".

Gdy doświadczasz "innego" jako siebie, doświadczasz głębokiego bólu i zranienia. I

wybierasz, aby zamknąć się na to lub otworzyć się jeszcze bardziej. Gdy rozpoznasz, że

nie ma innego, ból świata, któremu zaprzeczałeś jest doświadczany jako ból twojego

własnego ja. Możesz zaprosić ten uniwersalny ból do swojego serca. Wtedy ten sam ból

odsłania się jako trzymający skarb, jako trzymający realność najgłębszej, najbardziej

rdzennej prawdy. My myślimy, że realizacja prawdy jest cała na temat świetlistości,

błogości i ekstazy; ale gdyby tak było, realizacja nie włączałaby wszystkiego. Prawdziwa

realizacja jest pewnością bez wątpliwości, że ty i całość nigdy nie możecie być naprawdę

oddzieleni.

Czy jesteś gotowy, aby doświadczyć nagiej, surowej prawdy o słabości form życia i

tego, jak szybko mogą one skończyć się, nieoczekiwanie, nawet strasznie, i cierpienia,

jakie rezonuje z tym końcem? Bezpośrednie doświadczenie tej słabości i cierpienia jest

zaproszeniem całej prawdy. Zaakceptowanie zaproszenia jest byciem nieruchomym w

czymkolwiek pojawiającym się i powiedzenie prawdy o tym, co zostaje stale tutaj, w

pokoju i miłości.

W tym historycznym momencie możemy w końcu rozpoznać, jak wiele jest

nieznanego politycznie, ekonomicznie, kulturowo i globalnie. Możemy uchwycić szansę

spotkania tej nieznaności i odkrycia nie do zdefiniowania spełnienia, które jest na zawsze

nie do poznania.

Nigdy w historii świata tak wiele ludzi było świadomych co się dzieje po drugiej

stronie globu, podczas gdy to się tam dzieje. Nigdy tak wielu ludzi nie było świadomych,

że wzór wojny nie jest nowy. I nigdy tak wielu ludzi nie było skłonnych powiedzieć

"stop".

-179-

Gdziekolwiek się znajdujesz, jesteś zaproszony w tej chwili, aby się zatrzymać i

rozpoznać wysublimowaną prawdę o tym, kim jesteś. Ta prawda zawsze może być

znaleziona w poddaniu się niewiedzy, ale często jest ona przykryta koncepcją mnie czy

moje. Wtedy powstaje wybór bycia uczciwym wobec prawdy lub odwrócenia się od niej

jeszcze raz.

Możesz aktualnie doświadczyć pełni pokoju w tej chwili, tutaj, właśnie teraz, bez

względu na okoliczności. Możesz odkryć radość, która zawiera w sobie ból, miłość, która

zawiera w sobie nienawiść, pokój, który zawiera w sobie wojnę.

-180-

50 Kult Społeczeństwa

zęsto, gdy samo-rozpoznanie zbliża się i serce zaczyna się głęboko otwierać,

powstaje terror. To jest terror bycia wykorzystanym podczas takiej głębokiej

podatności na zranienie. Oczywiście, ten strach jest oparty na przeszłych

doświadczeniach bycia wykorzystanym w czasie bezbronności, strach, że jeśli jesteś

naprawdę otwarty, możesz być zmanipulowany i skierowany w jakiś rodzaj

niebezpiecznego czy kultowego zachowania.

Powodem, dlaczego ten strach może powstawać tak mocno jest fakt, że już masz

bardzo mocne doświadczenie bycia zmanipulowanym i wykorzystanym w kultowym

zachowaniu. Ten kult nazywa się "społeczeństwo" i jego kultura powoduje cierpienie. Gdy

się dokładnie przyjrzysz, wszystko, co jest związane z kultowym zachowaniem może być

odnalezione w zachowaniu społeczeństwa. Te same sposoby kontroli są używane: ciągłe

potwierdzanie, że jesteś bezradny bez społeczeństwa, że nie możesz przeżyć bez poddania

się jego zasadom, i że pójdziesz do piekła jeśli nie będziesz posłuszny dogmatom jego

religii. To jest powszechna kondycja społeczna.

Poszukiwanie wolności często prowadzi do swingu od jednego kultu, rodziny,

kościoła czy społeczeństwa do innego, mniejszego kultu, subkultury, kościoła czy

społeczeństwa. Ewentualnie rozpoznajemy, że nowy kult jest tą samą starą rzeczą, tą samą

grą wciąż na nowo. Z tego rozczarowania może powstać cynizm. Jednakże, nawet w

cynizmie większość z nas nie zauważa, że jesteśmy, w rzeczywistości, wykorzystywani

C

-181-

każdego dnia. Obojętne gdzie jest twoja uwaga skoncentrowana, to to cię wykorzystuje.

Jest odkrywczym ćwiczeniem, zobaczenie, gdzie jest twoja uwaga w ciągu dnia.

Oczywiście, ponieważ jesteś w ciele, pewna uwaga musi iść na jego przeżycie. To jest

naturalne biologiczne uwarunkowanie, które służy przeżyciu ciała. To jest w porządku.

Nie ma powodu, aby to zatrzymywać. Dostarczenie jedzenia, ubrania, ćwiczenia i

schronienia dla ciała jest uzasadnionym wykorzystaniem uwagi. To jest koniecznością dla

ludzkiej formy życia. Ale nawet gdy ciało zostało nakarmione, ile uwagi jest poświęconej

obsesyjnie na karmienie go więcej, lub karmienie go lepiej, lub myślenie o ponownym go

karmieniu? Ile uwagi jest poświęconej obsesyjnie na ubraniu, na ćwiczeniu, na znalezieniu

swojego miejsca w społeczeństwie? Ile uwagi jest wydanej na odnajdywaniu wszystkich

możliwych zagrożeń przyszłemu jedzeniu, ubraniu i schronieniu? Jeśli tutaj jest twoja

uwaga, to w ten sposób twoje życie jest wykorzystywane.

Jest również prawdą, że gdziekolwiek jest twoja uwaga, jest to tym, co kochasz.

Prawdziwa uwaga nie jest oddzielona od miłości. Na co zwracasz uwagę? Co kochasz?

Wiesz, że kochasz się czuć dobrze. Wiesz, że istnieją ludzie, których kochasz. Kochasz

piękne dni. Kochasz pokój. Ale gdy wejrzysz trochę głębiej, możesz zobaczyć gdzie jest

twoja podświadoma uwaga i możesz powiedzieć prawdę, że również kochasz to.

Ten rodzaj badania może być oczywiście szokujący. Może odsłonić jakąś starą

historię bólu czy straty czy nadużycia. Ale to jest konieczny szok. Przywiązanie, miłość

do twojej identyfikacji jako ktoś, kto coś posiada lub ktoś, komu brakuje czegoś, musi być

rozpoznane. Wszystkie odciągnięcia z przeszłości czy przyszłości utrzymują tę fałszywą

identyfikację na miejscu.

Jest niezwykle użyteczne odkrycie, gdzie idzie twoja uwaga, co jest tym, co kochasz.

Nawet jeśli to jest chora, masochistyczna, torturująca miłość, miłość, która nie daje

wynagrodzeń, miłość, która jest beznadziejna, w końcu możesz powiedzieć o tym prawdę.

W mówieniu prawdy być może będziesz w stanie poświęcić całkowitą uwagę tej

beznadziei, zamiast wierzyć, że kochasz jedną rzecz i sekretnie dając uwagę drugiej.

Mówienie prawdy pozwala ci na połączenie tych rzeczy. To jest prawdziwy, absolutny,

-182-

pełny wgląd w to, co jest: wgląd bliższy niż jakakolwiek pozytywna czy negatywna

emocja, jakakolwiek myśl czy jakakolwiek okoliczność.

Wielu ludzi martwi to, że na końcu ich życia odwrócą się i zobaczą, że było ono

bezużyteczne. Oddaję cześć temu zmartwieniu. Jeśli twoje życie ma być użyteczne, musi

być zbadane tak, jakby ten dzień był ostatnim dniem twojego życia. Na jaki temat było

twoje ciało, twój czas życia, twoja indywidualna świadomość? Jak one były

wykorzystane? Ta sama wola do zobaczenia, jakie zachowanie kultowe jest hołubione czy

zaprzeczane, jest wolą, aby być bezwzględnie uczciwym. To wtedy może odsłonić

możliwość zobaczenia tego, co pozostaje trwale wolne w obliczu wszystkiego.

Wielu ludzi chce uciec od razu do błogości i prawdy wolności. Oczywiście możesz,

ponieważ zabiera to mniej niż sekundę, zauważenie wolności, która już tu jest. Ale

dostrzegłam, że większość umysłów bierze wtedy ten moment prawdy i wrzuca go do

więzienia ego.

Jeśli, w chwili łaski, dostrzegłeś pokój, nieograniczoność i piękno twojej istoty,

podejrzewam, że powodem dla którego czytasz tę książkę jest to, że chcesz trwałości

zamiast tylko chwili. Chcesz zrealizować, że bycie jest zawsze tutaj, nie tylko w chwili

błogości. Również podejrzewam, że twój umysł wziął część tego przebłysku i zrobił z

niego coś, co myślisz, że może stać się częścią twojego życia i wykorzystać to jak chcesz.

Mogłeś mieć przebłysk piękna i prawdy wolności i wtedy powstały myśli: "Jak mogę to

wykorzystać? Jak mogę spowodować, aby to było moje? Jak mogę to utrzymać? Jak mogę

być na zawsze oświecony, samo-zrealizowany i szczęśliwy?"

Prawda jest taka, że twój umysł nie może wykorzystać wolności. Wolność jest wolna.

Nigdy nie będzie w niewoli. Nigdy nie będzie złapana. Twój umysł nigdy jej nie złapie.

Twój umysł nigdy nie spowoduje, aby prawda wykonywała jego rozkazy. Możesz sobie

wyobrażać, że ją złapałeś, możesz wyobrazić sobie, że wydajesz jej rozkazy, ale ona

udowodni, że jest wolna. Po prostu poczekaj i zobacz.

Ty możesz jednak pozwolić, aby prawda wolności wykorzystała twój umysł. Możesz

pozwolić, aby trzymała twój umysł w poddaniu twojej uwagi temu, co dało się odsłonić

-183-

jako źródło całej uwagi. Prawda jest większa niż to, co możesz wykorzystać. Jest ona

wolna od kultu społeczeństwa, kultu religijnego czy kultury jakiegokolwiek rodzaju.

Więc, co robisz z tym strachem odpuszczenia kontroli? Nic. Pozwalasz, aby ten

strach powstał w ciszy twojej istoty. Gdy myśli powstają, aby odciągnąć uwagę od tej

bezbronności, powróć do samej bezbronności. Nie próbuj jej zdobyć. Bądź w pełni,

całkowicie bezbronny. Wola, aby się zatrzymać i w pełni spotkać twój strach bezbronności

jest tą samą wolą, aby spotkać zarówno strach przed śmiercią jak i strach przed wolnością.

Strach przed wolnością jest strachem napotkania prawdy o tym, kim jesteś, strach

przed tą olbrzymią siłą, której umysł nie może posiadać, kontrolować czy nawet kierować

nią. W końcu, strach czegokolwiek jest strachem przed śmiercią i jak już wiesz, strach

przed śmiercią jest taki sam, jak strach przed życiem.

Większość ludzi przychodzi do duchowej subkultury, aby uciec przed kultem rodziny

czy kultem społeczeństwa. Jednakże wewnątrz każdej duchowej subkultury tendencja do

robienia kultu opartego na rodzinie duchowej lub jej specjalnych naukach jest zawsze

obecna. Te same dramaty, gry, nikczemnicy, bohaterowie i projekcje powstają, tylko że

teraz są one zamaskowane duchowym strojem.

Jest możliwe, właśnie teraz, bez względu na to, gdzie się znajdujesz, zatrzymać się.

Choćby na ten moment, skieruj swoją uwagę na to, skąd pochodzi twoje życie. Zwróć na

nowo swoją uwagę do źródła życia, na to, co daje twojemu życiu siłę bycia świadomym, i

gdzie twoje życie idzie, gdy jest skończone.

Wszystko w uwarunkowanym umyśle będzie powstawać, aby zaprzeczyć prawdzie

obecności wolności. Gdy wolność przebudza się, wszystkie fiksacje i nawyki twojego

umysłu powstają, aby wciągnąć cię na nowo pod kontrolę tych samych fiksacji, nawyków

i warunkowania. Moc umysłu jest przeraźliwa w jej sile i subtelności, ale skąd ta siła

umysłu ma swoją siłę? Jakie jest źródło indywidualnego umysłu? Umysł nie potrafi

zamknąć tego źródła koncepcjami, ale serce może zrealizować je bez wątpliwości.

-184-

Jeśli twoja uwaga jest na źródle siebie, realizujesz wolność, która jest poza zasięgiem

jakiegokolwiek warunkowania, które może powstać. Wtedy jesteś wolny od

kompulsywnej potrzeby bezpieczeństwa i ochrony. Jesteś wolny od nawykowej

nienawiści i jesteś wolny od przepisanych adoracji. Po prostu jesteś.

-185-

51 Wolność To Spotkanie Śmierci

est wiele rodzajów śmierci. Istnieje śmierć w każdej chwili. Istnieje śmierć,

która następuje każdej nocy, gdy odchodzisz w sen, śmierć kończącego się

związku i śmierć, gdy twoje dziecko opuszcza dom. Ale śmierć, na którą

chiałabym, abyś skierował uwagę teraz, jest fizyczną śmiercią, końcem twojej fizycznej

formy życia.

W kulturze zachodniej nieuchronność śmierci ciała jest przeważnie unikana,

zaprzeczana lub powierzchownie ubrana w jakiś sposób. W tym unikaniu skarb, jaki

zasłania śmierć jest stracony. W twojej woli, aby doświadczyć pewności swojej własnej

śmierci, prawdziwy samo-wgląd jest możliwy.

Jak to czytasz, masz właśnie teraz przywilej w zasadzie rozpatrzyć koniec twojego

życia. Możesz odłożyć wszystkie fizyczne i umysłowe rytuały i strategie, które budują

twoje życie i spotkać realność końca twojego życia. W tej chwili możesz zatrzymać

wszystko i dokonać głębokiego, prawdziwego wglądu w to, kim jesteś, tak jakby śmierć

była bliska. Możesz poświęcić ten czas, aby dokonać refleksji wobec tego, czym było

twoje życie, refleksji wobec tego, co jest ważne, a co nie jest. W tej chwili nie ma powodu

abyś kłamał.

Duchowa ścieżka jest właściwie ścieżką śmierci, ścieżką straty. Wielu ludzi zaczyna

duchowe poszukiwanie w celu odkrycia osiągnięcia, ale prawdziwe duchowe osiągnięcie

jest odsłonięte poprzez stratę wszystkiego. Jeśli możesz zbadać stratę twego życia teraz,

J

-186-

zanim śmierć nadejdzie, aby je zabrać, masz możliwość umierania w wolności, w pokoju,

tracąc coś bardzo cennego, tak, ale dostając więcej w zdolności spotkania tej straty

bezpośrednio.

Obecność, która ożywia twoją formę jest tą samą obecnością, która ożywia wszystkie

formy. Po śmierci ciała, ta obecność zostaje. Przebudzenie do siebie jako tej obecności

powstaje w rezultacie woli spotkania śmierci każdej formy, włączając w to twoją własną.

Każdy zginie, tak samo jak pewnego dnia planeta zginie, tak jak wszystkie myśli,

wszystkie emocje i całe doświadczenie zginie.

Gdy ciało starzeje się, prawda śmierci staje się coraz bardziej widoczna. Bez względu

na to, co możesz robić, aby ochronić zdrowie ciała, energie są tracone i nie do

odtworzenia. W końcu, pewną prawdą jest fakt, że ciało zginie. Im wcześniej to może być

napotkane, tym większa możliwość realizacji tego, co zostaje wolne od śmierci.

Ponieważ większość nas, ludzi, identyfikowało się jako indywidualne ciała, śmierć

staje się wydarzeniem do uniknięcia za wszelką cenę, nawet za cenę naszej integralności i

dusz. Zapraszam cię, abyś spojrzał na swoje życie właśnie teraz. Zobacz czy sprzedałeś

swoją integralność i duszę wobec jakiejś koncepcji przetrwania ciała. Przeważnie

pragnienie, aby być "dobrym" ma taką podstawę. Pragniesz być dobry tak, aby cię nikt nie

skrzywdził, tak abyś mógł pasować, tak, aby twoje ciało przetrwało. To samo może być

powiedziane o pragnieniu posiadania wiedzy lub bycia atrakcyjnym. To właśnie dlatego

jest również ważne, aby doświadczyć twojej własnej złości, twojej własnej głupoty i

twojej własnej brzydoty. Musisz doświadczyć polaryzacji, która jest u źródła twojego

warunkowania. Jak tylko masz myśl, że "ja jestem kimś", powstaje jakiś rodzaj myśli "ja

jestem kimś dobrym lub ja jestem kimś złym". Twoje serce serc wie, że obydwie te myśli

są kłamstwem. W tej wiedzy możesz uczciwie dokonać wglądu: "Bez ciała, bez jakości

dobrego i złego, bez uczuć, bez myśli, kim jestem?"

Zapraszam cię teraz, w tej chwili, abyś umarł, zanim twoje ciało umrze, abyś

rozpoznał swoje przywiązanie do ciała i stanął w obliczu jego nieoczekiwanego końca. I

w tym spotkaniu powiedział prawdę o tym, kim naprawdę jesteś. Jeśli jesteś skłonny

-187-

zatrzymać się na chwilę i spotkać śmierć, będziesz miał trochę czasu, aby zobaczyć czym

jest życie, gdy spotkałeś realność śmierci formy. Jakie jest doświadczenie życia, gdy nie

ma już "ciebie"? Jakie jest doświadczanie problemów, gdy nie są one "twoimi"

problemami?

Spotkanie naszej śmierci podczas gdy ciało ciągle żyje jest wbrew naszej intuicji, jest

na przekór naszemu warunkowaniu jako organizmy stworzone w celu unikania strachu i

bólu. Normalnie słuchamy strachu, ponieważ jest on częścią mechanizmu przetrwania

ludzkiego ciała. Nie ma w tym nic złego. Ale samo-wgląd zabiera umysł głębiej niż to, co

jest właściwe dla przeżycia. Gdy raz powstanie pragnienie, aby naprawdę być wolnym,

pytanie o to, co zostaje po tym, gdy ciało umiera jest ważniejsze niż zwyczajne przeżycie.

Wtedy możemy spotkać śmierć.

Czy mówię o samobójstwie? Nie! Spotkanie śmierci nie jest samobójstwem, ani nie

jest ono ani trochę niebezpieczne. Tylko wydaje się być niebezpieczne. Co jest

niebezpieczne, co jest żywym samobójstwem, to życie twoim życiem w niewoli

przekonania, że jesteś ograniczony do ciała. Tak długo jak opierasz się faktowi śmierci i

chowasz się od śmierci sztuczkami umysłu, będziesz cierpiał. W rozpoznaniu, że śmierć

jest po prostu likwidacją jakiegokolwiek doświadczenia, możesz aktualnie zaprosić śmierć

teraz.

Kim jesteś? Czy jesteś ciałem? Nauczyciele mówią ci, że jesteś lśniącą

świadomością, że jesteś światłem, prawdą, ale musisz poznać kim jesteś sam dla siebie. W

innym razie wszystko, co ktokolwiek mówi jest tylko kolejnym dodatkiem do historii

tego, kim wierzysz, że jesteś. Prawdziwe, trwałe rozpoznanie nie jest dodatkiem do

kolekcji duchowych doświadczeń.

Czy masz odwagę, aby być tym, kim naprawdę jesteś, umrzeć wobec twojego

uwarunkowania? To jest olbrzymie pytanie, które powinno być odpowiedziane tylko z

poważnym badaniem.

Nie możesz żyć w pełni, dopóki nie jesteś skłonny umrzeć w pełni; i nie możesz

umrzeć w pełni, dopóki nie jesteś skłonny spotkać strach przed śmiercią w pełni. Jeśli

-188-

naprawdę spotkasz strach przed śmiercią, jesteś w pokoju. Rozpoznajesz to, co nie może

umrzeć. Nie mówię o reinkarnacji, ponieważ nadzieja, że zreinkarnujesz jest zakorzeniona

w strachu przed śmiercią.

Zapraszam cię, abyś zadał sobie pytania, które są naprawdę rdzeniem i sercem całego

prawdziwego samo-wglądu. Co jest tym, co umiera, gdy ciało umiera? Kto umiera? Kto

zadaje te pytania? Dokonaj głębokiego wglądu wewnątrz siebie. Patrz coraz głębiej.

Doświadcz energii, uwagi i wysiłku, jaki jest konieczny, aby utrzymać śmierć w

oddali. Czy jesteś świadom strachu przed byciem nikim, przed nieistnieniem? Właśnie

teraz pozwól, aby twoja świadomość zanurzyła się do rdzenia tego strachu. Pozwól sobie

być niczym właśnie teraz. Wszystko jest zakończone. Wszystko jest już tylko historią. Co

zostaje? Co pozostaje, gdy wszystkie rzeczy przemijają? Kim jesteś?

-189-

52 Powaga Twojej Intencji

ażdy w pewnym punkcie swojego życia został w tajemniczy sposób,

szczęśliwie, dotknięty przez siłę łaski, bez względu na to, czy rozpoznał to w

tej chwili czy nie. W chwili, gdy to rozpoznajesz, myślisz: "Mój Boże, co za

łaska!" Być może przed tą chwilą znałeś łaskę tylko jako koncepcję, ale gdy doświadczasz

jej, jest ożywiona i prawdziwa. Duch Święty jest ożywiony i prawdziwy, wiesz o tym, bo

zostałeś dotknięty przez niego. Ten moment łaski jest tajemnicą. Nie ma nic, co mogłeś

zrobić, aby na niego zasłużyć. Być może wierzysz, że jest to przeznaczony moment w

przeznaczonym życiu, w którym zostałeś wybrany przez łaskę. Jednakże w moich latach

rozmów z ludźmi – a byłam zarówno w kościołach i więzieniach, i spotkałam zarówno

intelektualistów, jak i niewykształconych – odkryłam, że łaska zostawia swój znak

wszędzie bez widocznej troski o karmę, praktykę religijną, osiągnięcia czy intelektualne

zrozumienie.

K

-190-

Jeśli wiesz, że zostałeś dotknięty przez łaskę, jesteś również mądry, aby założyć, że nie

mogłeś w pełni na to zasłużyć. Teraz jaka jest twoja odpowiedzialność? Jaka jest

odpowiedzialność indywidualnej świadomości wobec absolutnej świadomości, która dała

się poznać poprzez łaskę? Jak odpowiadasz?

Czasami odnoszę się do tej odpowiedzialności jako do "powagi twojej intencji" –

intencji przebicia się przez uwarunkowaną egzystencję, zrealizowania prawdziwej

wolności, poddania się w pełni mocy i sile łaski. Nie mam na myśli "poważności" jako

czegoś pozbawionego humoru i ciężkiego. Intencja do realizacji prawdziwej wolności jest

definitywnie radosna, ale nie jest trywialna. Jeśli jest trywialna, wtedy nie ma możliwości

przebicia się przez uwarunkowaną ignorancję. Gdy łaska wolności jest tylko kolejną

rzeczą, nie ma możliwości rozpuszczenia egoistycznej identyfikacji.

Z pełną powagi intencją, aby naprawdę być wolnym nadchodzi rozpoznanie, że nic

nie jest ważniejsze niż wolność. Nic. Nie przyjemności, zdrowie, związki, osiągnięcia czy

zrozumienie. I gdy nic nie jest ważniejsze, fale umysłu rozbryzgują się i uwarunkowana

egzystencja traci swój uścisk.

Jedyny uścisk jaki uwarunkowane istnienie ma to ten, jaką twój umysł przypisze mu

wartość. Dawanie ważności uwarunkowanemu istnieniu oznacza ciągłe dążenie za

wszystkim, czego się nauczyłeś, że potrzebujesz, aby być szczęśliwy, bez względu na to

czy to wymaga umysłowej nauki, uwarunkowanych emocji czy fizycznych instynktów.

Jeśli cokolwiek z tego jest ważniejsze niż pragnienie do bycia całkowicie wolnym, wtedy

twoja odpowiedź wobec łaski jest mniej niż całkowita. Oczywiście zagłębisz się w

oceanie pokoju i wolności. Będziesz miał wspaniałe doświadczenia, magiczne

doświadczenia, doświadczenia pełne ekstazy i błogości, ale nigdy nie będziesz miał

pełnego i całkowitego samo-rozpoznania, dopóki twoja intencja nie jest stuprocentowa.

Jeśli czujesz się przyciągany przez pełnię, całkowitość i totalność wolności, której

doświadczyłeś w przebłysku, jeśli to jest ważniejsze niż smakowanie w osobistej

-191-

przyjemności i sile, wtedy powaga, która jest wymagana, musi być priorytetem twojego

życia. Jeśli nie jest, wtedy uwarunkowane pragnienia będą utrzymywać swoją siłę.

My mamy zarówno utajone, jak i krzykliwe pomysły, co da nam szczęście. Nawet

jeśli łaska może odsłonić się jako czystość i radość naszej prawdziwej natury, my mamy

tendencje do lgnięcia do naszych wyuczonych pragnień. Słyszałam to wiele razy: "Tak,

chcę wolności, naprawdę chcę wolności, i naprawdę chcę dobrej relacji, chcę pięknego

miejsca do życia, chcę finansowego bezpieczeństwa…" Proszę zrozum, że nie ma nic

złego w tych pragnieniach. Ale jeśli to, czego naprawdę chcesz, to wolność, rozpoznaj, że

każde inne pragnienie niż pragnienie wolności będzie odciągało uwagę od potencjału

realizacji wolności w tej chwili.

Jeśli chcesz, aby prawda dała ci jakąś rzecz, to nie chcesz prawdy; to jest ta rzecz,

której naprawdę chcesz i ta rzecz ma wszystko wspólne z siłą, seksem czy przeżyciem,

trzema matrycami cielesnego pragnienia.

Może obietnica ekscytacji pewnego rodzaju osobistego oświecenia przyniosła cię do

drzwi samo-wglądu. Ale jeśli odkrywasz, że te drzwi są ciągle zamknięte, jest czas, aby

powiedzieć prawdę. Przebudzenie się do twojej prawdziwej natury nie obiecuje ci

niczego. W woli tylko przebudzenia, odkrywasz wieczną wolność, radość i błogość bycia.

Powiedz prawdę o tym, czego chcesz, czego szukasz pod przykrywką oświecenia czy

samo-realizacji. Głęboko zbadaj swoją motywację: gdzie jest twoja prawdziwa, poważna

intencja? To, co odkryjesz może być pełne pokory. Jeśli odkryjesz kieszenie intencji, które

nie mają nic wspólnego z wolnością, prawdą czy Bogiem, wtedy masz wybór

przeniesienia uwagi na wolność. Jeśli, w rzeczywistości, chcesz utrzymać się trochę dłużej

na arenach siły, seksu i przeżycia, jeśli chcesz czerpać jeszcze trochę dłużej przyjemności

z rzeczy, wtedy powiedz prawdę. Istnieje moment prawdy, który jest głęboki, gdzie jeśli

naprawdę chcesz wolności, jesteś skłonny, aby całe twoje życie zakończyło się właśnie

teraz. Nie czekasz już kolejnej chwili. Tylko prawda jest ważna. To jest powaga intencji.

-192-

53 Intencja i Poddanie Się

ntencja, aby być wolnym może prowadzić cię do domu poprzez najgorsze piekła,

nawet poprzez życie pełne piekła. Intencja sama w sobie jest światłem, które

mówi: "Dom jest tutaj". To nie jest zwykła intencja, mająca do czynienia z

pragnieniem dostania czegoś; jest ona całkowicie innego gatunku. To jest najbardziej

prawdziwy nauczyciel w twoim życiu. Prosi cię, abyś oddał swoją samo-nienawiść, swoją

nienawiść wobec innych, swoje poczucie winy, wyjaśnienia, lgnięcie i odmowy tej

intencji, aby być wolnym.

Możesz spędzić sporo twojego życia opierając się wołaniu wolności, walcząc z nią,

uciekając od niej, zaprzeczając jej, nie wierząc jej lub wyobrażać sobie, że jest nieważna.

Ten opór jest sednem twojego cierpienia.

Zadziwiająco, twoja intencja tworzy jasność widzenia lub przyciąga pomoc do

twoich szczególnych nawyków cierpienia. Ta jasność przyniosła cię do tego punktu i

weźmie cię tam, gdzie potrzebujesz iść dalej. Zaufanie tej intencji to zaufanie życiu. W

jaki sposób wykorzystujesz ludzi, którzy pojawiają się w twoim życiu, jak i okoliczności,

myśli, emocje i sprzeczności zależy od ciebie. Masz absolutny i całkowity wybór. Nie

mam na myśli tego jako kolejną wersję sloganu New Age: "ja wybieram tworzenie mojej

rzeczywistości". Mam na myśli jak twoja obecna realność może być wykorzystana przez

intencję do bycia wolnym.

I

-193-

Przebłysk prawdziwej natury twojej istoty jest jak pocałunek od boskości. Sam

pocałunek jest tajemnicą łaski. Nie ma niczego, co ty mogłeś zrobić, aby stworzyć to.

Zamiast pokłonić się pod stopami tego błogosławieństwa, często tworzysz plan, aby je

wziąć i "stworzyć twoją rzeczywistość" z nim. Nieuniknione, że każda próba

wygenerowania tego błogosławieństwa, nawet z najbardziej altruistycznymi intencjami,

zmanifestuje jeszcze jedno doświadczenie boskiego uderzenia – konieczne upokorzenie

nowo po inflacji "oświeconego" umysłu. Jeśli poddamy się temu uderzeniu, wtedy

błogosławieństwo uderzenia jest tak samo głębokie, jak błogosławieństwo pocałunku.

Jeśli mu naprawdę się poddamy, opadniesz na kolana i podziękujesz za to uderzenie.

Podziękujesz za ekspozycję tendencji do prób posiadania prawdy, tendencji do prób

posiadania tego, co zawsze jest wolne. Rozpoznasz, że twoje życie jest błogosławione

poza wszelką wiarą.

Często zdarza się, że mamy chęć otrzymać więcej tych słodkich pocałunków i

błogości wolności. Gdy jesteś totalnie spełniony, jesteś totalnie w miłości. A gdy jesteś

totalnie w miłości, nie mówisz: "No dobrze, miałem już dość miłości". Zamiast tego,

mówisz: "więcej". Ale umysł podłącza się do miłości, wtedy "więcej" jest

zdeterminowane harmonogramem, obrazem, lub planem tego, gdzie więcej może być

znalezione. Miłość jest wolna. Wolność jest wolna. Gdzie szukasz tego więcej jest tym,

gdzie odnalazłeś je na początku, które jest właśnie tutaj, gdziekolwiek jesteś. Zawsze

istnieje więcej tutaj, ponieważ więcej jest przestrzenią twojej własnej otwartości.

Jesteśmy wytrenowani, aby myśleć, że wiemy, co powinniśmy robić z łaską daru

samo-rozpoznania, tym skarbem prawdziwej wolności; to właśnie tu poddanie się i

czujność wchodzą do gry. Planowanie jak je zintegrować, skanalizować czy służyć mu w

jakiś sposób może dać nam poczucie bezpieczeństwa. Ale jakikolwiek plan jest oparty na

koncepcji, że wiesz, co zrobić z ogromem, który rozmiótł twoje koncepcje i to znowu jest

ignorancja zdewaluowanego ego.

-194-

Papaji często cytował cytat z pism sufickiego poety Kabira, który powiedział, że raz

doświadczył realności przez piętnaście sekund i reszta jego życia została spędzona w

posłuszeństwie temu.

Wyzwanie jest w tym, aby poddać się nie wiedząc w jaki sposób twoje życie będzie

wykorzystane czy nawet całe twoje życie nie rozpadnie się na kawałki. Istnieje możliwość

w poddaniu się czemuś o wiele większemu, niż to, co nazywałeś "twoim" życiem,

odkrycia jak "twoje" życie może być odpowiedzią na zaproszenie życia w pełni jako sługa

wolności. Służenie wolności jest dość inne od służenia koncepcjom twojej wolności.

Robienie tego, co ty chcesz, ponieważ to daje ci poczucie wolności nie jest tym samym, co

odpowiedź w służbie temu, co już jest wolne. Poddanie się jest wołaniem z wnętrza, aby

w pełni, absolutnie zrealizować siebie jako sama wolność. Wyzwania są olbrzymie. Muszą

być. W innym razie, trywializowali byśmy tak wiele doświadczeń miłości. Poddanie się

musi być totalne. Wszystko mniej jest formą samo-tortury w imię bezpieczeństwa. Żyjąc

w pełni jako jedność, jako wszystko, jest samym jego bezpieczeństwem. Bezpieczeństwo

jest w wiedzy, że gdy ta szczególna forma życia jest zakończona, to, czemu służyła

zostaje.

Wszystko, czego potrzebujesz, to zaufanie pokojowi, który jest odsłonięty i być

skłonnym odkryć świeżo, w korzeniu każdej formy ograniczenia, niezmierzoną,

bezgraniczną perfekcję trwałego pokoju i wolności. To co zostaje, gdy wszystko inne

przeminie, jest warte zaufania. Jeśli ufasz myślom, wydarzeniom czy ludziom, aby dali ci

poczucie bezpieczeństwa, będziesz rozczarowany.

Jeśli nie masz stałego rozpoznania, że jesteś już wolny, tak jak teraz jesteś, bez

względu na to, gdzie się znajdujesz, wtedy twój umysł jest ciągle zaangażowany w

historię. Może to jest jedna z najgłębszych historii. Aby zbadać tę historię, możesz

dokonać bezpośredniego wglądu do wewnątrz: Czego potrzebuję, aby być wolnym?

Poświęć chwilę, aby uznać mocną możliwość, nawet pewność, że wszystkie te

historie są kłamstwami stworzonymi poprzez siły wyobrażania umysłu. Co, jeśli nic nie

jest potrzebne do wolności?

-195-

54

Przekraczając Linię Do Wolności

ałszywa identyfikacja jest obnażona, gdy życie tak jak było ono znane odsłania

się nie jako życie, które jest. Nawet jeśli doświadczenie rewelacji trwa tylko

chwilę, wiesz, że zmieniło ono twoje życie na zawsze. W tej chwili przekraczasz

linię, gdzie świadomie wiesz, że twoje życie jest kierowane do czegoś większego, niż to,

co znałeś wcześniej. Ten moment rozłupuje na kawałki bardzo ciasno ściśniętą historię

tego szczególnego życia i odsłania ją jako nic wobec prawdy życia.

Ludzie na ścieżce duchowej często spędzają dużo niepotrzebnego czasu albo

próbując na nowo odtworzyć moment prawdy albo oceniając siebie, ponieważ jakaś część

osobowości, emocja czy zachowanie pojawiło się na nowo. Jest możliwe jednak

zauważenie wszystkiego, co pojawia się w kontekście prawdy, która była świadomie

rozświetlona w jednej chwili.

Wielki błąd po tym, gdy linia została przekroczona jest w tym, że widzi się

cokolwiek dziejącego się potem jako coś oddzielonego od tej chwili. Jeśli jesteś skłonny

utrzymać całe doświadczenie jako obecne w tej rewelacji, wszystkie wstrętne przeszłe

nawyki i ukryte tendencje umysłu powstają w prawdzie tego, co zostaje wolne i w pokoju.

Nie są one czymś, co zaprzecza czy jest oddzielone od prawdy.

My wszyscy spędzamy czas na zaprzeczających myślach i uczuciach i w tym

obniżamy ten przebłysk łaski. Kładziemy nacisk na to, co nastąpiło po tym przebłysku

jako dowód, że go utraciliśmy, zamiast rozpoznania tego, co następuje jako dowód, że nic

nie może być oddzielone od całości prawdy.

F

-196-

Gdy rozpoznajesz, że ten przebłysk zmienił twoje życie na zawsze i jesteś skłonny

powiedzieć prawdę o tym, co już tu jest, wtedy ten przebłysk może je zmienić jeszcze

bardziej. Zmienia on twoje koncepcje o twojej przeszłości, zmienia twoją przyszłość i

najważniejsze, odsłania to, co jest niezmienne właśnie tutaj w obecnej chwili. Wtedy

wszystko, co powstaje, obojętne jak trudne w danej chwili, jest świadomym w czasie-

obecnym odkryciem prawdy. Wtedy widzisz grę osobistej identyfikacji jako to, czym ona

jest, boskim teatrem i wszystko w twoim życiu może być wykorzystane w służbie temu

świeżemu odkryciu prawdy. Jest tylko jedna prawda, jedna rzeczywistość; wszystko inne

jest po prostu rozrywką dla umysłu. W każdej chwili masz siłę, aby rozpoznać: "O mój

Boże, w zasadzie staję się bardzo zidentyfikowany z tym. Ja teraz wierzę, że to jest

końcowa rzeczywistość".

Jeśli duchowość i rozpoznanie twojego prawdziwego ja byłoby ograniczone tylko do

kilku doświadczeń, zostawiając szeroką większość twoich doświadczeń, jaki by był tego

sens? Pytanie brzmi: czy możesz żyć z wszystkimi dołkami i zwyżkami doświadczenia

bycia człowiekiem i mimo to być świadomym i karmionym przez prawdę o tym, kim

jesteś? Tak! To nie jest tylko dla mędrców przeszłości siedzących na szczytach gór. To jest

dla ciebie. Być może zajęło to całe eony ludziom siedzącym na szczytach gór, aby

rozwinąć reflektywną świadomość do takiego stopnia, że teraz możesz w zasadzie

otworzyć się na przyjęcie tego, co jest ostatecznie i obecnie rzeczywiste. Tak jak mówiłam

wcześniej, to jest czas zwykłego przebudzenia. Możesz zobaczyć sam dla siebie: "Tutaj

identyfikuję się z czymkolwiek, co przeszkadza mi, zamiast być w pełni zaangażowanym

w to, co jest bezwysiłkowo obecne". O każdej porze dnia, w ułamku sekundy, możesz po

prostu sprawdzić: "Czy to, co zostało odsłonięte poszło gdziekolwiek? Jaka jest głębsza

prawda tej chwili?" To jest czujność.

Jeśli jesteś poważny w swoim postanowieniu o czujności, wtedy twoje postanowienie

zostanie przetestowane. Gdy raz świadomie powiesz: "W porządku, jestem gotowy.

Jestem gotowy na wszystko, aby się pojawiło i przetestowało moją pewność wobec tego,

-197-

co jest prawdziwe, wobec tego co jest rzeczywiste", wtedy oczywiście będziesz upadał na

ziemię wciąż na nowo. Grasz z mistrzem, samym życiem.

Możesz oczekiwać, że pojawi się na nowo identyfikacja. Jeśli oczekujesz powrotu

identyfikacji, wtedy cierpienie, które jej akompaniuje odsłania jakąkolwiek arogancję,

uśpienie, zaprzeczenie czy inwestycję w jakąś starą historię, która jest ciągle hołubiona.

Wtedy możesz znaleźć ciągle pogłębiającą się pokorę, która służy jeszcze mocniejszemu

postanowieniu czujności.

To jest potencjał. To jest ogrom gry ludzkiej egzystencji. To powoduje, że twoja

historia wydaje się bardzo mała. I jest! Ale wielkość życia w prawdziwej wolności

przekracza jakiekolwiek miary.

Właśnie teraz, w tej chwili, to, kim jesteś, to wieczna wolność. Wszystko, co

wyobrażasz sobie kim jesteś powstaje w tej wolności, istnieje w tej wolności i znika w tej

wolności. Wolność nigdzie nie odchodzi. Nie powstała ona nagle, gdy się urodziłeś i nie

znika, gdy umierasz. Wolność jest prawdą życia. Wolność jest tym, kim jesteś. Nie kimś,

komu dałeś nazwę; twoje imię pojawia się i znika. Nie kimś, kim wyobrażałeś sobie, że

jesteś; to zmienia się w czasie. Nie tym, kim czujesz, że jesteś; to odczucie przychodzi i

odchodzi. Wolność jest zawsze tutaj i nie ma jej końca. Wolność jest esencją natury

świadomości, a świadomość jest źródłem indywidualnej świadomości.

Jeśli możesz przejść tę linię do świadomego samo-rozpoznania, wtedy wszystko, co

pojawia się robi to tylko po to, aby je pogłębić. Wtedy reszta twojego życia jest przeżyta

w tym rozpoznaniu, świętowaniu i dzieleniu tego.

Jako sposobu zbadania jakichkolwiek pozostałych barier do wolności możesz zadać

sobie to pytanie: Kto lub co mówi mi, że ja nie jestem wolny? Znowu, nie ma ani

właściwych, ani niewłaściwych pytań. Niektóre odpowiedzi będą trywialne, absurdalne i

doczesne, podczas gdy inne mogą wywołać trzęsienie ziemi. To nie ma znaczenia; pozwól

im powstać w wolności z podświadomości. Celem jest wyciągnięcie uwarunkowanych

przekonań umysłu i odkryć ich realność lub brak realności.

-198-

Teraz doświadcz różnicy, lekkości i wyzwolenia generowanego myślą: ja jestem

wolny.

Wtedy za obydwoma tymi myślami, doświadcz tego, co jest świadome wszystkich

myśli. Rozpoznaj wrodzoną pustkę myśli, podczas gdy również rozpoznając ból i

przyjemność jaką powoduje myśl.

W tej chwili, zapytaj siebie: Kim jestem? Jeśli jest jakaś myśl, która pojawia się w

odpowiedzi, pozwól jej odejść. Wróć do zwykłej obecności, do zwykłej świadomości.

Rozpoznaj to, co jest zawsze obecne w myślach o potwierdzeniu i myślach o negacji.

-199-

55 Postanowienie o Czujności

ajważniejsza rzecz z jaką mogę cię zostawić to czujność. Czujność jest

postanowieniem, aby być uczciwym wobec prawdy o tym, kim jesteś:

czystą świadomością, wolną świadomością. Gdy jesteś czujny, nie wierzysz pokusom

jakiejkolwiek myśli, która mówi ci, że jesteś tylko ciałem z jego szczególnymi potrzebami,

emocjami, myślami i relacjami, ale że wszystkie szczególności powstają w całości tego,

kim jesteś. Jeśli pozwolisz, aby twoja uwaga zapadła w swoim źródle, wtedy widzisz, że

nie ma problemu z ciałem, potrzebami, emocjami i relacjami. To wszystko jest

świadomością, wszystko jest Bogiem. To wszystko jest tobą. Czujność jest wolą do

poddania się każdej chwili w prawdzie, która utrzymuje wszystko.

Gdy zapraszasz czujność do każdej chwili twojego życia, wtedy wszystkie koncepcje

"robienia" czujności są odrzucone. Jeśli masz pomysł, że czujność jest robieniem czegoś,

choćby w najmniejszym stopniu, wtedy czujność wymaga wysiłku i nie może być

"zrobiona" dwadzieścia cztery godziny na dzień. Rozpoznaj, że czujność jest naturalna

przy świadomości i świadomość jest zawsze obecna.

Czujność jest samo-wglądem. Samo-wgląd jest czujnością. Ani jedno, ani drugie nie

jest umysłowym ćwiczeniem. Ani jedno nie jest "robieniem".

Samo-wgląd jest żywy. Jest on doświadczalny. Zamiast szukania jakiejś konkretnej

odpowiedzi, opiera się na otwartym-zamkniętym pytaniu, czekając na odpowiedź.

N

-200-

Bez nadziei osiągnięcia jakiegoś konkretnego stanu, ale raczej utrzymując otwarto-

zamknięty wgląd w to, co tutaj jest, zapytaj siebie: Co zawsze jest tutaj? Co pozostaje, gdy

wszystko, co przemija poprzez tutaj jest zakończone? To pytanie jest czujnością. Nie ma

końca samo-wglądowi, tak jak nie ma końca prawdziwej wolności.

Samo życie staje się wglądem. Samo życie staje się nauczycielem. Wyradza się

naturalna ciekawość, aby zbadać prawdziwą rzeczywistość wszystkiego, co przepływa

przez życie. Jakakolwiek myśl, emocja czy okoliczność życia przepływa możesz zapytać,

"Co to jest?" Możesz pozwolić, aby twoja świadomość zatopiła się w to aż do końca, i

odkryjesz znaną, jednakże świeżą, przestrzenność, która zawiera się w żywym samo-

wglądzie. Samo-wgląd nie jest praktyką oddzieloną od życia, nie jest sposobem, aby

dostać się gdzieś indziej niż tutaj, ale odkryciem, że prawda jest wszędzie. Odkrycie tego

na świeżo w każdej chwili jest czujnością.

Samo-wgląd nie jest czymś, czego uczysz się robić. To jest coś, czego uczysz się, że

ty naturalnie jesteś. Jesteś świadomością dokonującą wglądu w siebie i odkrywającą siebie

wszędzie, poza formą i w każdej formie.

W naszej ewolucji jako gatunek, zakumulowaliśmy olbrzymią ilość koncepcji na

temat tego, co to znaczy być wolnym. Niektóre z tych koncepcji były użyteczne w

pewnym punkcie, ale teraz są one tylko barierą. Jeśli pozostaniesz wierny akumulacji

twoich koncepcji, wtedy będą one twoją rzeczywistością. W posiadaniu intencji mówienia

prawdy o pokoju, który jest zawsze obecny, zrealizujesz prawdziwą wolność i możesz żyć

twoim życiem jako ta wolność.

Od wieków ludzie wykorzystywali duchowe zrozumienie dla powiększenia ego, więc

bądź świadom, że tego rodzaju arogancja może wystąpić. Musi wystąpić. Pojawianie się

jej jest bardzo upokarzające. Jeśli pragniesz utrzymać duchową arogancję w oddali, wtedy

subtelny mechanizm zaprzeczenia powstaje tam, gdzie myślisz: "Moja specjalność nie

jest arogancją; to jest bezwzględna prawda". Czujność jest świadomością tej powstającej

pokusy, świadomością wyboru bycia kimś, kto ma coś. Poprzez rozpoznanie arogancji,

wytrącasz jej siłę.

-201-

Tak, arogancja pojawi się. Niech się pojawi, tak, aby jej ból mógł być doświadczony i

aby kłamstwo mogło być ukazane. Powiedz prawdę. W twojej akceptacji prawdy o tym,

kim jesteś, możesz pozwolić tej prawdzie prowadzić twoje życie. Wtedy wsparcie, które

jest czujnością jest zawsze z tobą jako twoje własne ja, twoje własne serce. Wtedy istnieje

prawdziwa możliwość, że ten ludzki eksperyment nie zakończy się porażką.

Jako czysta świadomość, zinkarnowana jako ludzkie istoty na tej planecie, mamy

zaproszenie, aby być całkowicie odpowiedzialnym za to, gdzie się znajdujemy. Jeśli twoją

intencją jest być prawdziwym wobec swojego umysłu, aby mieć rację, aby wiedzieć,

wtedy będziesz miał dla tego olbrzymie wsparcie. Jeśli twoją intencją jest bycie

prawdziwym i już, wtedy zobaczysz, że istnieje nawet jeszcze większe wsparcie, być

może niewidzialne i nieznane, jednakże z siłą, która daje odwagę, aby napotkać w pełni

to, cokolwiek się pojawia. To wsparcie tajemniczo odsłania się w żywej odpowiedzi

wobec twojej oryginalnej modlitwy, aby wrócić do domu, do tego, kim naprawdę jesteś.

Gdziekolwiek znajdujesz się, to właśnie tu mówisz prawdę. W każdym przypadku

mówienia prawdy, jeszcze głębsza prawda się odsłania. W końcu, bezwzględna prawda o

tym, kim jesteś odsłania się jako obecna trwale tutaj, przenikająca wszystko. Ani jedna

rzecz nie jest oddzielona od niczego – prawdziwego blasku, który był w twojej kieszeni

przez cały czas.

-202-