Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole czeskiej

- spostrzeżenia z pobytu w szkole podstawowej w Siwicach

Uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych, napotykający

trudności w nauce otrzymują pomoc i wsparcie przede wszystkim podczas

zajęć lekcyjnych.

Obserwowałam lekcje języka czeskiego w klasie I i w klasie II.

Dzieci poprzez proponowane przez nauczyciela różne formy aktywności

ćwiczyły umiejętności czytania i pisania, utrwalały wiedzę z zakresu

gramatyki.

- Ćwiczenia angażujące funkcje słuchowe przeplatały się z ćwiczeniami

angażującymi funkcje wzrokowe i ruchowe. Często i uczniowie, i nauczyciel

pisali na tablicy. To co było powiedziane/usłyszane, a uznane przez

nauczyciela za istotne, zapisywane zostawało na tablicy. Bodźce słuchowe

wzmacniane były bodźcami wzrokowymi, co służy tworzeniu pożądanych

związków wzrokowo-słuchowych czy wzrokowo-ruchowych, rozumieniu,

zapamiętywaniu. Pracując tą metodą nauczyciel tworzy warunki do uczenia

się uczniom o różnych stylach uczenia się, realizuje zasadę indywidualizacji.

- Na obserwowanych przeze mnie zajęciach nauka, w tym sprawdzanie i

utrwalanie wiedzy i umiejętności, nierzadko przybierała formę gry i zabawy.

W grach pojawiał się element rywalizacji, w tym rywalizacji między grupami.

Zabawy (np. słuchowo-ruchowe) tematycznie były ściśle związane z treścią

lekcji. Istnieją klasowe rytuały - wierszyk zawsze przed pisaniem, piosenka

na zakończenie lekcji. Wypracowane są systemy motywacyjne - uczniowie

zbierają kropki za zachowanie, perły za dobrze wykonane zadanie, zebranie

określonej sumy wiąże się z nagrodą.

- Nauczyciel często nie kieruje pytania do całej klasy, a zwraca się z pytaniem

do konkretnego ucznia. Może być to seria szybkich pytań, na które

wywoływani uczniowie mają udzielić krótkiej odpowiedzi. W ten sposób

uczniowie są w kontakcie z nauczycielem, śledzą tok lekcji, w każdej chwili

są gotowi na odpowiedź na pytania i polecenia nauczyciela. Nauczyciel z

kolei diagnozuje poziom wiedzy uczniów, może dostosowywać pytania do

możliwości uczniów, daje szansę na aktywny udział w lekcji uczniom z

trudnościami.

– Uczniom niepełnosprawnym, uczniom z deficytami rozwoju znacznie

utrudniającymi naukę , czasowo niezdolnym do nauki w szkole

organizuje się kształcenie na podstawie pisemnej opinii psychologa,

która jest dla szkoły wiążącym dokumentem. Część z tych uczniów

kontynuuje edukację w szkole specjalnej, inni pozostają w szkole

macierzystej ogólnodostępnej. O tym, gdzie kształcić dziecko,

decydują rodzice. Dziecko w szkole ogólnodostępnej otrzymuje

pomoc w postaci asystenta tj. nauczyciela, który towarzyszy mu

podczas wszystkich zajęć lekcyjnych, ukierunkowuje, wspomaga,

aktywizuje, odpowiada za dostosowanie zadań do możliwości dziecka,

obserwuje pracę dziecka. Na etapie szkoły podstawowej nie zatrudnia

się pedagoga, logopedy, innych specjalistów. Problemy uczniów

rozwiązują wychowawcy, którzy jeśli istnieje potrzeba pomocy

specjalistycznej, kierują rodziców z dziećmi do odpowiedniej

instytucji.

Pedagog szkolny