Nr 02/12/2013

Wydanie świąteczne

Co w Żurawiu piszczy ?

UL. ŻURAWIA 12

15 – 540 BIAŁYSTOK

TEL/FAX: 857416923

WWW.ZSO8.BIALNET.PL;

E – MAIL: ZSO8@UM.BIALYSTOK.PL

Wesołych świąt i szczęśliwego Nowego Roku!

Drodzy Czytelnicy!

Niniejsza gazetka szkolna pt. „Co w Żurawiu piszczy?” jest efektem

naszej pracy na zajęciach Akademii Młodego Dziennikarza, które odbywały się w

ramach projektu unijnego „Szkoła Młodych Inżynierów’. Dzięki zdobytej wiedzy

dotyczącej redagowania tekstów dziennikarskich i wewnętrznej potrzebie

przekazywania swoich myśli, pragnień, refleksji za pomocą słowa pisanego udało

się nam złożyć DRUGI numer szkolnego pisemka. Mamy nadzieję, że

zamieszczone tutaj artykuły będą cieszyły się Waszym zainteresowaniem.

Obiecujemy, że kolejny numery gazetki „Co w Żurawiu piszczy?” udoskonalimy

zarówno pod względem merytorycznym, jak i graficznym, dołożymy wszelkich

starań, byście czerpali jeszcze większą przyjemność z obcowania ze słowem

pisanym!:))))

Życzymy udanej lektury!!!

Członkowie Akademii Młodego Dziennikarza

wraz z opiekunem p. Dorotą Burel

50 - lecie Szkoły Podstawowej nr 31

8 listopada 2013 r. obchodziliśmy 50. rocznicę istnienia szkoły Podstawowej nr

31 w Białymstoku oraz 30. rocznicę nadania imienia Janusza Korczaka. Obchody

rozpoczęły sie już 7 listopada ślubowaniem klasy I. Natomiast dzień później odbyły

się główne uroczystości. Po mszy świętej w kościele Chrystusa Króla w Białymstoku

oraz nabożeństwie w cerkwi św. Eliasza w Białymstoku zaproszeni goście zebrali się

w siedzibie Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 8 w Białymstoku.

Swoją obecnością zaszczycili nas m.in. Marszałek województwa podlaskiego Pan

Jarosław Dworzański - absolwent SP 31, Zastępca Prezydenta Miasta Białystok Pan

Adam Poliński, przedstawicielka Podlaskiego Kuratora Oświaty - Pani Bożenna

Mucha - zastępca Dyrektora Wydziału nadzoru pedagogicznego, przedstawiciele

Kurii białostockiej oraz proboszczowie parafii Chrystusa Króla - Franciszek Wiatr i

Św. Eliasza - Anatol Fiedoruk, byli pracownicy wraz z wieloletnim dyrektorem

Panem Nikodemem Piećko i jego zastępczynią panią Danutą Kłubowicz-Stalińską,

absolwenci, rodzice, pracownicy oraz bohaterowie dnia – uczniowie.

Akademię rozpoczął odśpiewany

uroczyście hymn państwowy. Dalej

nastąpiły przemowy zaproszonych gości.

Dyrektor szkoły - Henryk Paliwoda

otrzymał pamiątkowy grawer od Prezydenta

Miasta Białegostoku Pana Tadeusza

Truskolaskiego. Dyplomem został również

uhonorowany Pan Nikodem Piećko. Po tak

podniosłych momentach nastąpiła część

artystyczna przygotowana przez uczniów klas: IV, V, VI pod kierunkiem Pań:

Katarzyny Baranowskiej i Haliny Woźniak.

Wystąpiła z recitalem artystka Joanna Zubrycka - również absolwentka naszej

szkoły, aktorka, kompozytorka, piosenkarka. Zaprezentowała wzruszające piosenki

ubarwione filmem multimedialnym, na który składały się historyczne zdjęcia szkoły.

Po zakończeniu części oficjalnej wszyscy zostali zaproszeni na poczęstunek oraz

okolicznościowy tort.

Podczas tych słodkich chwil można było

obejrzeć galerię zdjęć szkolnych. Po południu, o godzinie 17:00 gościliśmy w szkole

absolwentów oraz byłych pracowników, którzy nie

mogli przybyć na uroczystości rano. Cieszymy się,

że tak wiele osób odpowiedziało na nasze

zaproszenie. W czasie spotkania wystąpił były

dyrektor Pan Nikodem Piećko, którego pamiętało

wielu zgromadzonych gości. Na zakończenie części oficjalnej zaprezentowano film

przesłany nam przez Pana Rafała Rutkowskiego - również naszego absolwenta.

OTRZĘSINY „KOTÓW”

23.10.2013 roku w Publicznym Gimnazjum nr 11 w Białymstoku na sali

gimnastycznej odbyły się otrzęsiny klas I, co wynikało z tradycji przyjętej w szkole.

Przygotowała je klasa II pod okiem wychowawcy Pani Katarzyny Baranowskiej Na początku uczennica klasy II gimnazjum ciepłym wstępem rozpoczynającym

imprezę zachęciła nas do obejrzenia krótkiego przedstawienia tematycznie

związanego z kotami - i nie chodziło tu dosłownie o pupile, które wielu z nas ma w

domach, ale o uczniów klasy pierwszej potocznie nazywanych „kotami”. Następnie

rozpoczęła się najciekawsza część otrzęsin, która objęła: rysowanie karykatur

nauczycieli, kalambury oraz zabawy taneczne i wokalne. Duże wrażenie zrobiły na

wszystkich uczestnikach tej zabawy niebanalne kostiumy uczniów: chłopcy mieli

doczepione kocie ogony, a dziewczęta nosiły kocie uszy, co podobało się też jurorom

- zarówno uczniom, jak i nauczycielom oceniającym przygotowaną inicjatywę.

Tegoroczne otrzęsiny dostarczyły wielu wrażeń i pozytywnych emocji,

wyróżniały się miłą atmosferą, humorem, okazały się atrakcyjną formą spędzenia

wolnego czasu. Z niecierpliwością czekamy na kolejne przebojowe pomysły uczniów

oraz nauczycieli! Kamil Kućmierowski

Oko w oko z „Widzącym wszystko”

O czasach szkolnych i zajmowanym stanowisku z Dyrektorem szkoły Panem

Henrykiem Paliwodą rozmawiali Izabela Piotrowska i Patryk Naumowicz.

Jak Pan wspomina swoje szkolne lata ?

- Wspominam je z wielkim sentymentem, wręcz z łezką w oku. Niedługo minie 40 lat

odkąd opuściłem mury szkoły podstawowej. Jednak do dziś dobrze pamiętam

zarówno te radosne, wesołe chwile, jak i momenty, w których człowiek się

denerwował lub rozrabiał.

Jakie metody nauczania wykorzystywano w szkole, do której Pan uczęszczał?

Czy bardzo różniły się od współczesnych ?

- Szkoła z początku lat 70. na pewno różniła się od współczesnych placówek. Wtedy

nikt jeszcze nie słyszał o komputerach, kolorowych telewizorach, komórkach czy

Internecie. Obecnie nauczyciele dysponują lepszymi środkami, materiałami

dydaktycznymi za pomocą, których potrafią dotrzeć do ucznia. I właśnie to jest

kwestia najważniejsza, bo celem każdej szkoły – zarówno tej z lat 70., jak i dziejszej

- jest nauczanie i wychowywanie młodzieży.

Jacy nauczyciele zapisali się na kartach Pańskiej pamięci?

- Bardzo miło wspominam nauczycielkę, która w piątej i szóstej klasie uczyła mnie

m.in. historii i geografii. Uważam, ze dużo jej zawdzięczam. To właśnie ona

potrafiła w pewnym momencie rozbudzić moje zainteresowania historią, którą

interesowałem

się już od klasy czwartej bądź piątej. Z tego co wiem, to ta Pani aktualnie mieszka w

Białymstoku i mam nadzieję – cieszy się dobrym zdrowiem!

Dlaczego wybrał Pan zawód nauczyciela historii ? Jaka była Pańska motywacja?

- Niewątpliwie, była to chęć dzielenia się swoją wiedzą z młodzieżą, chęć pracy z

uczniami. Już w czasie studiów wiedziałem, że będę nauczycielem, choć zdawałem

sobie sprawę z tego, że inni kończyli kierunki pedagogiczne, a i tak podejmowali

pracę w innym zawodzie.

Jakie zatem uczucia towarzyszyły Panu, gdy obejmował Pan stanowisko dyrektora

szkoły?

- Od tamtego momentu upłynęło już 18 lat. Na

pewno było to nowe wyzwanie. Praca na

stanowisku dyrektora jest zupełnie inna niż

praca nauczyciela. Muszę „widzieć wszystko” ,

patrzeć obiektywnie na ogół zjawisk, procesów,

wydarzeń i oceniać to, co się dzieje w szkole,

począwszy od oceny uczniów, a kończąc na

wszystkich pracownikach naszej szkoły. Ponadto

- jako szkoła - stale podejmujemy nowe

wyzwania, uczestniczymy w nowych

zdarzeniach, czasem nawet niespodziewanych. I w efekcie można rzec, że pełnienie funkcji dyrektora zobowiązuje nie tylko do

troski o uczniów i nauczycieli, ale również o majątek szkoły.

- Dlaczego Janusz Korczak został patronem Szkoły Podstawowej nr 31 w

Białymstoku?

- Szkoła podstawowa otrzymała imię Janusza Korczaka w1983 roku. Ja wówczas

tutaj nie pracowałem, gdyż byłem jeszcze studentem. Z opowiadań ludzi, którzy tutaj

pracowali i tych, którzy prowadzili tę placówkę wywnioskowałem, iż wybrano go z

dwóch powodów. Z jednej strony, ze względu na to, kim był. Janusz Korczak jest

patronem bardzo „bezpiecznym”, ponieważ nikt nie jest w stanie zarzucić mu tego,

co my określamy koniunkturalizmem politycznym (kierowanie się własnym

interesem). Z drugiej strony, jest to postać ciesząca się powszechną sympatię,

wszyscy doceniają jego zasługi. A to, w jaki sposób zakończył swoje życie … Cóż, do

wszystkich to dociera.

8 listopada 2013 r. obchodziliśmy 50. rocznicę istnienia Szkoły Podstawowej nr 31

w Białymstoku oraz 30. rocznicę nadania imienia Janusza Korczaka. Podczas tej

uroczystości na pewno spotkał Pan wiele osób z dawnych lat.

Proszę powiedzieć, co się odczuwa, patrząc na dorosłych ludzi, których pamięta się

ze szkolnych ławek? Przecież upłynęło tylko kilka lub kilkanaście lat …

- Serce się raduje, że komuś się powiodło w życiu i udało się znaleźć swoje miejsce

w tych dość trudnych dla młodych ludzi czasach.

Przygotowaniom tej uroczystości towarzyszyło zdenerwowanie dyrektora ?

- Na pewno zależało mi na tym, aby obchody tej uroczystości przebiegły sprawnie i

atrakcyjnie, a zaproszeni goście czuli się dobrze w murach szkoły. W przygotowanie

uroczystości zaangażowało się wiele osób, które poświeciły dużo cennego czasu, by

efekty pracy były jak najlepsze. Każdemu zależało na idealnym przebiegu

uroczystości. Tylko wspólnymi siłami można było to osiągnąć.

Zatem jak ocenia Pan przebieg tej uroczystości ?

- Jestem zadowolony z przebiegu uroczystości i uważam, że osoby pracujące nad

tym i uczestniczące w wydarzeniach podzielą moje zdanie.

Jak wygląda w Pana oczach nasza szkoła za kilka lat ?

- Zdaję sobie sprawę z faktu, że czasy, które idą nie będą łatwe. Mam jednak

nadzieję, że dzięki pracy każdego z nas uda się osiągnąć cel, jakim jest zwiększenie

liczby uczniów w tej szkole oraz poprawienie stanu bazy szkoły. Uważam, że będzie

dobrze!

WYMIANA POLSKO – NIEMIECKA

Nasza szkoła już po raz drugi brała udział w wymianie polsko -

niemieckiej. Uczestniczyło w niej 28 uczniów wraz z 4 opiekunami. Celem

wymiany była integracja uczniów i zawieranie nowych znajomości.

Nasi goście przyjechali do nas 15 czerwca 2013 r. Temat polskiego projektu

brzmiał: „Niemcy & Polska Moda swojska”. Uświadomił nam, jak wielkie

znaczenie miały fabryki powstałe na przełomie XVIII - XIX wieku na terenie

Białegostoku. Dzięki interesującym wycieczkom mogliśmy odwiedzić kilka

polskich miast, m. in. Warszawę, a w niej Centrum Nauki Kopernik, Pałac na

Wodzie w Łazienkach i wszystkie otaczające go budowle. W Supraślu i Michałowie

mieliśmy okazję poznać sekrety tkactwa i zrelaksowaliśmy się przy ognisku. Spływ

kajakowy kojarzyć będziemy z Augustowem.

Każdego dnia mieliśmy zapewnione pożywienie oraz czas wolny

dostosowany do naszych potrzeb. Fantastycznym gościom z Niemiec pokazaliśmy

polską szkołą oraz prowadzoną lekcję języka angielskiego. Podsumowaniu wymiany

towarzyszyły: dyskoteka zorganizowana dla młodzieży oraz słodki poczęstunek. A

my z niecierpliwością czekaliśmy na wyjazd do Niemiec.

15.10.2013 r. po długiej podróży dotarliśmy do niemieckiego miasta –

Munster. Nasi zagraniczni przyjaciele ugościli nas w swoich domach., zostaliśmy

oficjalnie powitani przez burmistrza miasta, a nawet zapoznani z ich szkołą.

Odwiedziliśmy wiele pięknych miejsc położonych na terenie Niemiec, byliśmy

m.in. w parku linowym, w którym każdy uczestnik zmagał się z trudnościami.

Podczas wieczorku pożegnalnego nie zabrakło zarówno potraw z grilla, jak i

naszego polskiego jedzenia, które przygotowywaliśmy wraz z niemieckimi

uczniami. Wszyscy znakomicie bawili się w czasie dyskoteki.

Wymiana polsko-niemiecka była dla nas źródłem niezwykłych przygód

oraz okazją do poznania wspaniałych ludzi, z którymi - miejmy nadzieję - jeszcze

kiedyś się spotkamy!

Izabela Piotrowska

Święty też pije …

Większość ludzi na całym świecie jest zgodna co do tego, jak wygląda

Święty Mikołaj: rubaszny, w czerwonym płaszczu i z białą brodą. Ale nie zawsze

tak było! W ukształtowaniu i rozpowszechnieniu jego współczesnego wizerunku,

stworzonego dopiero w 1931 roku, pomogły... reklamy napoju Coca-Cola!

Jeden z pierwszych wizerunków Św. Mikołaja został stworzony w 1823

roku przez Clementa Moore'a w wierszu ,,A Visit from St. Nicholas" (,,Wizyta

Świętego Mikołaja"). Autor przedstawił w nim Mikołaja jako elfa w miniaturowych

saniach, zaprzężonych w maleńkie renifery.

W tamtych czasach wyobrażano sobie, że Mikołaj mieszka w jaskini i nosi

brązowe ubranie. Następna kreacja tego przyjaciela dzieci pochodzi z 1863 roku.

Wtedy to na zamówienie świątecznej edycji tygodnika „Harper's” amerykański

rysownik - Thomas Nast - po raz pierwszy narysował Świętego jako człowieka, a

nie elfa. Jego Mikołaj miał policzki okrągłe jak jabłka, nosił białe bokobrody i był

wesołym, starszym panem. Postać Świętego Mikołaja, jako pogodnego staruszka z

siwą brodą w czerwonym stroju, którą dzięki reklamom Coca-Coli zna obecnie

prawie cały świat, stworzył dla tej marki amerykański ilustrator - Huddon

Sundblom. Był to 1931

rok.

… zawsze Coca – Colę!!!

Modelem Sundbloma był jego przyjaciel i sąsiad, emerytowany sprzedawca

- Lou Prentiss. Za inspirację posłużył mu także wyżej wspomniany wiersz

Clementa Moore'a ,,Wizyta Świętego Mikołaja”. Po śmierci Prentissa, Sundblom

wzorował nowe rysunki na sobie samym. Dorysowywał wielką brodę, choć sam

nigdy jej nie miał.

Przez ponad trzydzieści lat w świątecznych reklamach Coca-Coli pojawiał

się coraz to inny obrazek przedstawiający Świętego Mikołaja. Często był to

niegrzeczny Mikołaj, przyłapany na podkradaniu butelki Coca-Coli z lodówki lub

bawieniu się przyniesionymi prezentami. Na reklamie z 1942 roku Święty Mikołaj

naniósł śniegu do pokoju, zaś w 1959 roku buszował w lodówce w poszukiwaniu

napoju.

Do 1964 roku Sundblom stworzył na potrzeby świątecznych kampanii

reklamowych Coca-Coli ponad 40 obrazów olejnych, przedstawiających Świętego

Mikołaja. Pomimo śmierci rysownika w 1976 roku, Coca-Cola nie zaprzestała

wykorzystywania wizerunku Świętego Mikołaja. Nadal śmieje się on do nas

rubasznie z butelek i reklam oraz przypomina o zbliżających się świętach.

Oprac. Patryk Naumowicz

Świąteczny Humor na Żurawiej

1.

- Byłeś grzeczny? Nie kradłeś? - pyta Jasia Święty Mikołaj.

- Nic nie ukradłem, byłem grzeczny - odpowiada dziecko.

- To się naucz, bo ja Ci wiecznie prezentów nie będę przynosił!!!! 2. Policjant wypytuje Świętego Mikołaja:

- Obywatelu Mikołaju, czemu tak krzyczycie i płaczecie?!

- Jakiś złodziej ukradł mój worek! - odpowiada zrozpaczony Mikołaj.

- Z premedytacją? - pyta policjant.

- Nie, z prezentami!!! 3. Dlaczego Mikołaj jest zawsze uśmiechnięty?

- Bo jako jedyny zna adresy wszystkich niegrzecznych dziewczynek!

Kim jest Święty Mikołaj ? Wszyscy znamy ukochanego Mikołaja jako miłego dziadzia w czerwonym

kubraku, z wielką siwą brodą i workiem pełnym prezentów. Mało kto pamięta, że jest on postacią autentyczną. Urodził się około roku 270. w

Patarze w Azji Mniejszej. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, którzy

błagali o niego, modląc się do Boga. Od młodości Mikołaj wyróżniał się niezwykła pobożnością i wrażliwością na

cierpienie innych. Po śmierci rodziców chętnie dzielił się z potrzebującymi swoim

niemałym majątkiem. Gdy został wybrany na biskupa miasta Miry, podbił serca

wiernych nie tylko uporem w dążeniu do celu, ale także troskliwością. Dzięki cudom,

które czynił, zyskiwał na popularności! Podobno, gdy pewni żeglarze znaleźli się w

poważnym niebezpieczeństwie, prosili św. Mikołaja o pomoc. Wtedy on pojawił się

na statku, zaczął walkę z żywiołem i powstrzymał burzę. Zmarł w połowie IV wieku.

Według różnych wersji Święty zamieszkuje Laponię wraz z grupą elfów,

które są jego pomocnikami. Źródła mówią, że elfy wykonują zabawki dzieciom,

czytają od nich listy i może nawet rozwożą prezenty... We współczesnych czasach Święty Mikołaj nie jest przedstawiany jako

biskup, umiejącego czynić cuda. Utożsamiamy go z postacią sympatycznego,

puszystego dziadka z siwą brodą, który rozwozi prezenty po całym świecie z pomocą

sań ciągniętych przez renifery. Te z kolei mają fantastyczną zdolność latania, choć nie

posiadają skrzydeł. One po prostu biegają po niebie! A Rudolfa z charakterystycznym

czerwonym nosem zna chyba każdy z nas!

Początkowo uważano, że Mikołaj przypływał żaglowcem z dalekich ciepłych

mórz, a wór z prezentami dźwigał jego ciemnoskóry sługa zwany Zwarte Piet.

Człowiek z ciepłych krajów nie bardzo pasował do zaśnieżonego, zimowego pejzażu.

Toteż, gdy w roku 1822 Clemens Clarke Moore napisał poemat, w którym

sympatyczny dziadek przybywa saniami zaprzężonymi w renifery - przyjęło tę wersję

za bardziej wiarygodną.

Dzisiaj o popularności Mikołaja może świadczyć piękny zwyczaj

przebierania się za jego postać i rozdawania dzieciom prezentów. Ten

charakterystyczny strój to czerwony płaszcz, obszyty białym puchem i czapka w

takim samym kolorze z wielkim, białym pomponem, która stała się symbolem świąt

Bożego Narodzenia.

A czy wiecie, że możecie wysłać Mikołajowi list na trzy

adresy?

Oto one :)))))))

Drøbak w południowej Norwegii: Julenissen’s Postkontor, Torget 4,

1440 Drøbak, Norwegia

Rovaniemia w Finlandii: Santa Claus, Arctic Circle,

96930 Rovaniemi, Finlandia

Kanada: Santa Claus, North Pole,

Canada, H0H 0H0

Do listu warto też dołączyć świąteczną kartkę z

życzeniami...

„Pachnącej choinki, magicznej gwiazdki na niebie,

Cynamonowych pierników i miłości dla siebie.

Brzmienia kolędy, prezentów bez końca,

w Wigilię białych płatków śniegu,

a w Nowym Roku tylko słońca!”

Oprac. Natalia Dorota Proskień

Świąteczna nutka od Izy P. Last Christmas

Last Christmas I gave you my heart But the very next day you

gave it away This year To save me from tears I'll give it to

someone special

Last Christmas... Once bitten and twice shy, I keep my

distance But you still catch my eye Tell me baby Do you

recognize me? Well It's been a year. It doesn't surprise me

I wrapped it up and sent it With a note saying "I love you" I

meant it now I know what a fool I've been But if you kissed me now. I know you'd fool me

again

Last Christmas... Last Christmas...

A crowded room Friends with tired eyes I'm hiding from you And your soul of ice My God

I thought you were Someone to rely on Me? I guess I was a shoulder to cry on

A face on a lover with a fire in his heart A man undercover but you tore me apart

Now I've found a real love you'll never fool me again

Last Christmas...

Last Christmas...

A face on a lover with a fire in his heart A man under cover but you tore him apart Maybe

next year I'll give it to someone I'll give it to someone special. I'll give it to someone... TŁUMACZENIE:

W ostatnie święta oddałem ci serce Ale już następnego dnia zwróciłaś mi je W tym roku aby

uchronić się od łez Dam je komuś wyjątkowemu

W ostatnie święta...

Kto na gorącym się sparzył, ten na zimne dmucha Trzymam się z dala Ale ty ciągle przykuwasz

mój wzrok Powiedz mi, kochanie Poznajesz mnie? Cóż, Minął rok Jakoś mnie nie dziwi

Spakowałem je i wysłałem Wraz z notką: "Kocham cię" Naprawdę tak uważałem Teraz wiem

jak byłem głupi. Ale jeśli pocałowałabyś mnie teraz, znowu dałbym się oszukać

W ostatnie święta...

W ostatnie święta...

Zatłoczony pokój Przyjaciele ze zmęczonymi oczami Ukrywam się przed tobą I Twoją

lodowatą duszą Mój Boże, myślałem, że byłaśKimś na kim można polegać Ja? Myślę, że byłem

tylko ramieniem do wypłakania się Twarz kochanka z ogniem w jego sercu Mężczyzna pod przykryciem - ale ty mnie zniszczyłaś

Znalazłem prawdziwą miłość, już mnie nigdy nie oszukasz

W ostatnie święta...

W ostatnie święta...

Twarz kochanka z ogniem w jego sercu Mężczyzna pod przykryciem - ale ty go rozdarłaś Może

za rok, podaruje je komuś Podaruje je komuś wyjątkowemu Podaruje je komuś...

Jak obchodzi się święta w innych krajach?

W Norwegii wszyscy mieszkańcy uważają, że właśnie to państwo jest

krajem świąt Bożego Narodzenia. Klimat panujący w tym kraju skłania

do refleksji, że to właśnie stamtąd przybywa do nas Mikołaj z

prezentami. W tym państwie święta zaczynają się już 21 grudnia i

wówczas nie wykonuje się już żadnych ciężkich prac. Po świątecznej mszy wszyscy domownicy biesiadują przy wigilijnym stole.

Potrawą - bez której nie ma świąt - jest owsianka, w której znajduje się jeden

migdał. Szczęśliwiec, który na niego trafi - otrzymuje prezent!

W Argentynie święta Bożego Narodzenia obchodzone są bardzo

hucznie. Przy ogromnym stole zastawionym jedzeniem mieszkańcy

domu wraz rodziną, znajomymi oraz sąsiadami bawią się i żartują.

Głównym i najważniejszym daniem jest pieczony prosiak, a

dopiero o północy zaczyna się konsumowanie słodyczy, zabawa i

tańce do samego rana. W tych harcach uczestniczą również dzieci. Tego dnia nie ma

zwyczaju obdarowywania się prezentami, jest to praktykowane dopiero w dniu

Trzech Króli, czyli 6 stycznia.

W Grecji - podobnie jak w pozostałe dni w roku - wieczór wigilijny

Grecy najchętniej spędzają poza domem, spotykają się z przyjaciółmi w

barach, klubach i restauracjach. Domowa wieczerza wigilijna spożywana

jest o bardzo późnej porze. Najważniejszym daniem jest faszerowany

indyk z pikantnym, ryżowo-mięsnym nadzieniem. Boże Narodzenie trwa tutaj chyba najdłużej na świecie, bo aż 12 dni. I aż dwukrotnie

w tym czasie Grecy obdarowują się nawzajem nieprawdopodobną liczbą prezentów: w

wieczór wigilijny i w noc sylwestrową, kiedy to przynosi je.. kto? ... święty Bazyli!!!

Oprac. Paulina Olejarczyk

Wróżby i przesądy świąteczne,

o których istnieniu nie masz pojęcia... Mało kto wie, że z wieczorem wigilijnym wiążą się rozmaite wróżby. Są one związane z pogodą, długością życia, zdrowiem, szczęściem, zamążpójściem

lub staropanieństwem.

Wszystkie czynności wykonywane w ciągu dnia mają symboliczne znaczenie.

1. Czy w nowym roku spotkasz miłość swego życia?

Jeśli chcesz wiedzieć czy w nowym roku się zakochasz, zjedz w wigilię jabłko i

policz, ile miało pestek. Gdy liczba pestek jest parzysta to oznacza, że tak, a jeśli

pestek będzie więcej niż sześć, to twoje będzie podwójne.

2. Czy w nowym roku będziesz bogatszy?

Łuska z karpia spożytego podczas wieczerzy wigilijnej, zachowana w portfelu będzie

przez cały rok przyciągać pieniądze. Ponadto, podczas wieczerzy warto mieć przy

sobie nawet niewielką sumę pieniędzy, bo to sprawi, że nie będzie nam ich brakowało

przez najbliższy rok.

3. Czy w nowym roku dopisze Ci humor?

Przez cały dzień - od samego rana - musimy być uśmiechnięci i życzliwi dla innych.

Zarówno nasz uśmiech, jak i dobre stosunki z rodziną nie znikną przez cały kolejny

rok. Pod żadnym pozorem tego dnia nie szyjmy, nie naprawiajmy niczego, ponieważ

w przeciwnym razie kolejny rok upłynie nam na ciągłych poprawkach.

Oprac. Paulina Olejarczyk

Nakryjmy do stołu wigilijnego!

Do stołu wigilijnego zasiadamy wówczas, gdy na niebie pojawi

się pierwsza gwiazda, ponieważ zwiastuje ona przyjście na

świat Zbawiciela.

Aby stół wigilijny oczarował wszystkich swym pięknym wyglądem przygotuj: biały obrus, owies, siano, talerzyk/koszyczek, opłatki, krzyż, sól, czosnek, metalowy

przedmiot (łańcuch, młotek, nożyk, kosa, kłódka ), świece, kolorowe serwetki (białe,

czerwone, zielone), zielone gałązki, świąteczną zastawę, pieniążki i łuski z karpia oraz

dodatkowe nakrycie.

A następnie wykorzystaj poniższe wskazówki:

1. Wierzch obrusu posyp owsem. 2. Pod obrusem – zgodnie z tradycją - ułóż siano. Jest ono symbolem ubóstwa oraz

stajenki, w której narodził się Chrystus. 3. Na środku stołu ustaw talerzyk lub koszyczek z opłatkami oraz umieść krzyż. Na stole powinny pojawić się również: sól i czosnek.

4. Pod stołem schowaj metalowe przedmioty (np. młotek, siekierę, nożyk, kosę).

Zabiegi te mają na celu ochronę domowników przed złem oraz chorobami. Natomiast

zamknięta kłódka położona pod stołem będzie chronić Ciebie i Twoją rodzinę od

plotek. 5. W celu uzyskania świątecznej dekoracji wykonaj stroiki z zielonych gałązek. 6. Pod każdy talerz połóż monetę i łuskę karpia. 7.Tradycyjnie liczba nakryć do stołu powinna być większa niż liczba uczestników

kolacji. Liczba potraw na wigilijnym stole powinna być nieparzysta ( np. 7 - na

siedem dni tygodnia, 9 - dziewięć chórów anielskich, 12 potraw - na cześć 12

apostołów ).Wolne nakrycie przeznaczone jest dla kogoś bliskiego, ale nieobecnego,

zmarłego lub dla niespodziewanego gościa. Rad udziliła Paulina Olejarczyk

ZAPAMIĘTAJ! Nie wolno nikomu wstawać od stołu podczas posiłku.

Mile widziane są natomiast życzenia płynące prosto z serca...

„Życzę Ci wszystkiego najlepszego,

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia.

Pod choinką prezentu wspaniałego,

Nawet na pozór nie do spełnienia.

Żeby to, co najpiękniejsze,

Nigdy nie umknęło Twojemu oku.

I żeby miłość, radość i szczęście,

Wypełniły Twe życie w Nowym Roku.”

„Ja Tobie pragnę życzyć, byś się mógł dobrze wybyczyć. By te święta nadchodzące były piękne, cudne, lśniące. Oprócz tego, mój Kolego, szczęścia wcale niemałego, z bliskim już nam Nowym Rokiem, byś wszedł w niego raźnym krokiem.”

„W Betlejem na sianku Zbawiciel się rodzi,

Niech Wam jak najlepiej się w życiu powodzi,

Zaś w Nowym Roku o każdej godzinie,

Niechaj nic, co dobre Was w życiu nie ominie!”

Życzenia przygotowała dla Was Natalia Dorota Proskień

JAK DOBRZE ZNASZ KEVINA?

Nikt chyba nie zaprzeczy, że święta bez Kevina na Polsacie to nie święta!!! :))))

Stacja telewizyjna i w tym roku nie zawiodła swoich widzów, ba, mało tego –

przypomniała przygody sympatycznego i sprytnego Kevina już pod koniec listopada.

A my, korzystając z nadarzającej sie okazji, postanowiliśmy sprawdzić, jak dobrze

znacie Kevina i przygotowaliśmy ten oto quiz!!!

Sprawdźcie swoją wiedzę !!! Czekamy na Wasze rozwiązania!!!

„Chciałbym, żeby wszyscy zniknęli!"

1. Dlaczego Kevin został sam w domu? a) bo dostał karę

b) ponieważ rodzice o nim zapomnieli

c) bo obraził się na rodziców

2. Dokąd wybierała się rodzina McCallisterów w części "Home Alone" ?

a) New York b) Paryż c) Chicago d) Floryda

3. Jaka pizza najbardziej smakowała Kevinowi ?

a) hawajska b) serowa c) serowa z szynką d) z anchois

4. Jak się nazywali złodzieje, którzy włamali się do domu Kevina?

a) Harry i Marv b) John i Marry c) Harry i Billie d) Peter i Harry

5. Jakim określeniem nazywają siebie włamywacze?

a) Lepkie Ręce b) Mokrzy Bandyci c) Mokrzy Kieszonkowcy d) Nocni Rozbójnicy

6. W jakim miejscu mama Kevina zorientowała się, że nie ma z nią syna? a) w samolocie b) na lotnisku c) w hotelu d) w taksówce

7. Z jakiego powodu włamywacze „zaliczyli" upadek na schodach?

a) z powodu warunków atmosferycznych b) bo zaczepili się o linkę rozpiętą między

barierkami c) poślizgnęli się na rozrzuconych samochodzikach d) ponieważ Kevin

celowo wylał wodę na schodach

8. Co w części "Home Alone" zrobił Harry, gdy płonęly mu włosy?

a) wsadził głowę w śnieg b) użył gaśnicy c) wsadził głowę w kubeł zimnej wody d) takie zdarzenie nie miało miejsca w filmie

9. Co zgubił Harry w czasie perypetii w domu McCallisterów? a) zegarek b) ząb c) portfel d) klucz do furgonetki

10. Czym sąsiad McCallisterów uderzył włamywaczy, by uratować Kevina?

a) patelnią b) grabiami c) łopatą d) gorącym żelazkiem

11. Czego symbolem są turkawki, które otrzymał Kevin ?

a) wierności i przyjaźni b) miłości i przyjaźni c) miłości i muzyki d) wierności

małżeńskiej

12. Czyj głos rozlega się na końcu filmu "Kevin sam w domu"? a) ojca Kevina b) Buzza c) Marva d) Marleya

13. Ile lat ma aktualnie Macaulay Culkin (odtwórca roli Kevina)? a) 30 lat b) 35 lat c) 29 lat d) 33 lata

Quiz opracował Kamil Kućmierowski

Kącik Łasucha

Iza Piotrowska poleca :) „Makowczyki”- ministrucle z makiem i wiśniami

Ciasto:

• 3 duże żółtka (w temperaturze pokojowej)

• 100 g masła, bardzo miękkiego

• 35 g świeżych drożdży (lub 8 g instant)

• 3 łyżki cukru

• 250 ml dobrze ciepłego (ale nie gorącego) mleka

• 350 g mąki pszennej, np. tortowej

• szczypta soli

Nadzienie:

• 400 g masy makowej (może być gotowa)

• 80 g mielonych orzechów lub migdałów

• 200 g mrożonych wiśni

Na wierzch: Lukier:

• 1 żółtko • 100 g cukru pudru

• 1 łyżka mleka • około 2 łyżek zaparzonej mocnej kawy

Przygotowanie:

Żółtka i masło wyjąć wcześniej z lodówki. Do miseczki lub kubka włożyć pokruszone

drożdże i rozetrzeć je z 1 łyżką cukru. Dodać ciepłe mleko oraz 2 czubate łyżki mąki.

Dokładnie wymieszać i odstawić na około 10 - 15 minut pod przykryciem z ściereczki do czasu

aż na powierzchni powstanie gruba piana.

W międzyczasie przesiać mąkę do większej miski, dodać sól, resztę cukru i

wymieszać. Wlać spieniony rozczyn z drożdży i wymieszać drewnianą łyżką lub zmiksować

mieszadłem miksera. Dodawać stopniowo żółtka cały czas mieszając lub miksując aż ciasto

będzie już gładkie i bez grudek. Wyrabiać je jeszcze przez około 3-5 minut (ręką lub hakiem

miksera do ciasta drożdżowego).

Następnie stopniowo dodawać miękkie masło cały czas miksując lub zagniatając

ciasto. Wyrabiać przez około 10 - 15 minut, do czasu aż ciasto będzie gładkie, elastyczne i nie

będzie się kleiło do rąk. Ciasto włożyć do miski, przykryć ściereczką i odstawić w ciepłe

miejsce do wyrośnięcia na około 1 godzinę (np. w pobliżu grzejnika).

W międzyczasie przygotować nadzienie: wiśnie rozmrozić i osuszyć na papierowych

ręcznikach. Wymieszać masę makową z mielonymi orzechami.

Wyjąć ciasto na stolnicę i powygniatać przez minutę, pozbywając się pęcherzy

powietrza (można od razu piec „makowczyki" lub włożyć ciasto z powrotem do miski, przykryć

i wstawić do lodówki na noc lub maksymalnie na 24 godziny).

Podsypać mąką stolnicę i rozwałkować ciasto na prostokąt około 35 x 45 cm.

Podzielić go na 4 części (paski o szerokości około 11 cm. Z brzegu paska ułożyć nadzienie z

masy makowej, a na wierzch wyłożyć wiśnie, zwinąć długi rulonik z ciasta (zwijamy

zaczynając od dłuższego boku prostokąta od strony z nadzieniem), na końcu zlepić ciasto na

całej długości łączenia. Powtórzyć to z resztą ciasta.

Dużą blachę z wyposażenia piekarnika posmarować oliwą lub wyłożyć papierem do

pieczenia, przenieść w dłoniach roladki i ułożyć je łączeniem do dołu na blaszce, zachowując

odstępy, pokroić nożem na około 4-5 cm kawałki. Posmarować żółtkiem roztrzepanym

widelcem z mlekiem i odstawić na około 1/2 godziny w ciepłe miejsce. Piekarnik rozgrzać do

180 stopni.

Wstawić blaszkę do piekarnika i piec przez 25-30 minut. Pokroić po ostudzeniu.

Posmarować gęstym lukrem (zmiksowany cukier puder z kawą). PYCHA!!!

Zapraszam na Białe Renifery...

Składniki, 12 sztuk: • 180 g masła, miękkiego

• 180 g drobnego cukru (lub najlepiej drobnego cukru brązowego)

• 3 jajka

• 1 łyżeczka ekstraktu z wanilii

• 3/4 łyżeczki cynamonu

• 2 pełne łyżeczki przyprawy piernikowej

• 180 g mąki

• 1 łyżeczka proszku do pieczenia

• szczypta soli

• 2 łyżki mleka

• 100 g posiekanych wiśni kandyzowanych (można zastąpić wiśniami z zalewy)

Masa budyniowa (jak do tortu korzennego)

• 1/2 litra mleka

• 2 łyżki mąki pszennej

• 2 łyżki mąki ziemniaczane • 1 torebka cukru waniliowego

• 3 łyżki cukru

• 2 żółtka

• 250 g masła (miękkiego)

Oraz: precelki na rogi, czerwone płaskie groszki na noski (użyłam czerwonych m&m's), białe

groszki kulki z pomalowaną flamastrem czarną kropką na oczy (ewentualnie czarne lub

granatowe groszki) + 12 standardowych papilotek o pojemności 125 ml, forma na muffiny lub

babeczki z wgłębieniami, ewentualnie 12 papierowych foremek na babeczki połączonych

stelażem.

Przygotowanie: Piekarnik nagrzać do 180 stopni. Przygotować papilotki na stelażu lub powkładać

zwykłe papilotki we wgłębienia formy. Masło ucierać z cukrem przez 7 - 8 minut,

aż będzie bardzo puszyste. Dodawać jajka, cały czas ubijając. Wymieszać z wanilią,

cynamonem, przyprawą piernikową i solą. Następnie połączyć z przesianą mąką razem z

proszkiem do pieczenia i solą (można mikserem na bardzo wolnych obrotach) oraz z mlekiem.

Masę nałożyć do papilotek, w ciasto powciskać kawałki wiśni kandyzowanych,

wstawić do nagrzanego piekarnika. Piec przez 18 - 20 minut, aż urosną, będą lekko

zarumienione, a patyczek wetknięty w środek będzie suchy.

Po ostudzeniu same babeczki (bez dekoracji) można przechowywać przez kilka dni w

zamkniętym pojemniku. Masa budyniowa: Odlać 1/2 szklanki mleka i wymieszać z kolejnymi składnikami

masy budyniowej: mąką pszenną, mąką ziemniaczaną, cukrem waniliowym, cukrem oraz

żółtkami. Resztę mleka zagotować i dolać połączone składniki masy budyniowej. Wymieszać i

jeszcze raz zagotować, odstawić z ognia, ostudzić. Zmiksować masło i dodawać po 1 łyżce

ostudzoną masę budyniową.

Precelki przekroić bardzo delikatnie lub połamać je, uzyskując kształt rogów (w razie potrzeby

można skleić pokruszone rogi odrobiną wody). Babeczki smarować na grubo masą budyniową,

udekorować precelkami i groszkami.

Młodzieżowa Moda Sylwestrowa

W tym roku, podobnie jak w poprzednich latach, największą

popularnością cieszą się wśród dziewcząt modne sukienki i wysokie obcasy.

W tym sezonie furorę robią te z falbaną w talii, dłuższym tyłem i ozdobnym kołnierzykiem.

Mimo tak atrakcyjnych, oryginalnych propozycji wiele młodych dam decyduję się na klasyczną

małą czarną.

Męska moda jest także niezwykle różnorodna,

jednak nadal na topie są koszule! Młodzi panowie

najczęściej wybierają te w kolorach bieli lub

błękitu.

Atrakcyjności dodaje każdemu dżentelmenowi

dobrze skrojona marynarka. Ci odważniejsi,

którzy chcą się wyróżniać na tle grupy, decydują

się również na szelki, a zamiast krawatu wybierają

muchę. Coraz częściej tradycyjne marynarki lub

kamizelki zastępują ładne, modne i wygodne

swetry.

Oczywiście, każdy elegancki pan pamięta też o

dodatkach i...czystym obuwiu.

W ten sylwestrowy wieczór każdy z nas chce wyglądać

atrakcyjnie i wystrzałowo! Pamiętajmy jednak, że to „nie

szata zdobi człowieka, ale człowiek szatę”, dlatego dbajmy

o swoje kulturalne zachowanie, zachwycajmy pięknym,

szczerym uśmiechem i blaskiem w oczach, gdyż te

elementy często są warte więcej niż najlepszy makijaż

BAWCIE SIĘ DOBRZE!:)))))))))))

Daria Wierzbicka

Zrób ozdoby razem ze mną !

Ozdoby choinkowe z masy solnej i cynamonu

Rzeczy, których potrzebujesz: szklanka soli, 1,5 szklanki ciepłej wody z kranu, 1,5 szklanki mąki, 50 g cynamonu mielonego, 1 łyżeczka gałki

muszkatołowej, 1 łyżka oleju do smażenia, Słomka do picia,

Foremki do ciastek, Papier do pieczenia, Farbki akrylowe, Brokat w kleju

1. Wymieszaj w miseczce ciepłą wodę i sól. Dobrze zmieszaj zanim dodasz olej. Do osobnej miseczki daj mąkę, cynamon i

gałkę muszkatołową, a następnie dobrze wymieszaj, aby

wszystkie składniki się połączyły. Przyprawy sprawią, że ciasto nabierze koloru brązowego jak piernik i sprawi, że ozdoby będą

pięknie pachnieć. Jeśli jednak wolisz wykonać je w takim

kolorze jakim chcesz, to nie dodawaj przypraw, tylko barwnik spożywczy. 2. Teraz powoli dodawaj słonej wody do mącznej mieszanki, cały

czas mieszając, aż uformuje się ciasto. 3. Zacznij ugniatać ciasto na płaskiej powierzchni, aż ono będzie

trzymać się razem ( jak plastelina). W zależności od tego, czy

ciasto jest zbyt mokre, czy za suche należy dodać trochę mąki lub wody.

4. Aby zrobić ciasto kolorowe - dodaj do niego trochę barwnika spożywczego. Możesz potrzebować rękawiczek plastikowych, bo

barwniki czasami trudno się zmywają ze skóry. Jeśli ciasto zrobi

się zbyt twarde po dodaniu barwnika, to wówczas dodaj odrobinę wody.

5. Gdy Twoje ciasto solne będzie już gotowe - włóż je na pół godziny do lodówki, wcześniej owijając foliowym workiem.

Do wspólnej zabawy zaprasza Martyna Kryszczyńska