CM\651035PL.doc PE 372.053v02-00

PL PL

PARLAMENT EUROPEJSKI2004 «

«««

«««««

««

« 2009

Komisja Petycji

25.01.2007

KOMUNIKAT DLA POSŁÓW

Petycja 0439/2005 złożona przez A. A.-A. (Grecja), w sprawie niezadowolenia ze sprawozdania z oceny pracownika otrzymanej od pracodawcy oraz zarzutu dyskryminacji

1. Streszczenie petycji

Składająca petycję kwestionuje sprawozdanie z oceny pracownika, które otrzymała od swego pracodawcy, Aegean Airlines we Frankfurcie. Składająca petycję twierdzi, że zarówno ten, jak i inne problemy w jej stosunkach z pracodawcą wynikają z faktu, iż potrzebuje ona specjalnego ergonomicznego krzesła z uwagi na chorobę kości, a także z faktu, iż po urodzeniu dziecka skorzystała z urlopu macierzyńskiego, a następnie wychowawczego.Dlatego też uważa ona, że jej pracodawca naruszył zasady odnoszące się do prawa pracy obowiązujące w UE oraz że padła ofiarą dyskryminacji.

Informacje

– Składająca petycję nie wyraziła zgody na jej jawne rozpatrywanie.

– Składająca petycję popierana jest przez Marię Panayotopoulos-Cassiotou (posłankę do Parlamentu Europejskiego).

2. DopuszczalnośćPetycję uznano za dopuszczalną w dniu 21 września 2005 r.

3. Odpowiedź Komisji, otrzymana w dniu 28 marca 2006 r.

I. Kontekst/streszczenie faktów/przebieg wydarzeńSkładająca petycję jest obywatelką Grecji pracującą w Niemczech dla „AEGEAN AIRLINES S.A.”. Latem 2002 roku wystąpiły u niej dolegliwości ortopedyczne, więc zwróciła się do pracodawcy z prośbą o krzesło biurowe zapewniające dobre oparcie w okolicy lędźwiowej. W październiku 2002 roku składająca petycję zaszła w ciążę i jej stan zdrowia pogorszył się.Ponownie zwróciła się do kierownictwa o zamówienie dla niej bardziej odpowiedniego

PE 372.053v02-00 2/4 CM\651035PL.doc

PL

krzesła, ale spotkała się z odmową, więc zwróciła się do centrali firmy w Atenach. Składająca petycję twierdzi, że wcześniej poinformowała o tym kierownictwo.

Dnia 20 grudnia 2002 r. składająca petycję otrzymała od swojego pracodawcy pisemne ostrzeżenie związane z uprzednim skontaktowaniem się z centralą w Atenach „bez poinformowania o tym kierownictwa”, co było sprzeczne z wewnętrznym regulaminem firmy. Dążąc do wycofania i usunięcia pisemnego ostrzeżenia ze swoich akt osobowych, składająca petycję wszczęła postępowanie sądowe przeciwko pracodawcy (data nieokreślona). Dnia 24 września 2003 r. obie strony wyraziły zgodę na przekształcenie pisemnego ostrzeżenia w pisemną naganę, która nie niosła ze sobą ryzyka zwolnienia.Składająca petycję wycofała powództwo.

Za zgodą ginekologa składająca petycje przebywała na zwolnieniu (daty nieokreślone). W tym czasie urodziła dziecko. Składająca petycję twierdzi, że od tego czasu była w pośredni sposób marginalizowana przez swojego pracodawcę, gdyż odmówiono jej pewnych bonusów podróżnych związanych z wykonywanym zawodem. Dnia 19 lutego 2004 r. składająca petycję otrzymała od pracodawcy wstępne referencje, w których opisano jej pracę jako „odpowiednią”. Składająca petycję uznała to za przejaw „zemsty”, ponieważ jej zdaniem referencje te nie „wymieniały prawidłowo” wszystkich jej obowiązków i nie opisywały wystarczająco wszystkich jej kwalifikacji. Dnia 23 marca 2004 r. składająca petycję zwróciła się do pracodawcy z pisemną prośbą o poprawienie wstępnych referencji (załączając własną propozycję). Jej prośba została odrzucona 30 kwietnia 2004 r. Kolejna prośba składającej petycję została odrzucona przez pracodawcę 27 lipca 2004 r.Po odmowie pracodawcy dotyczącej wprowadzenia zmian we wstępnych referencjach, składająca petycję wszczęła przeciwko niemu postępowanie sądowe (data nieokreślona). Aby zakończyć spór, sędzia przygotował kompromisową propozycję referencji, którą składająca petycję zaakceptowała, ale na temat której nie wypowiedział się pracodawca. Z dokumentów skarżącej wynika, że postępowanie było w toku w chwili złożenia niniejszej petycji.

II. SkargaSkarga składającej petycję dotyczy wstępnych referencji z dnia 19 lutego 2004 r., które jej zdaniem niweczą wszystkie jej osiągnięcia zdobyte w Niemczech od 1989 roku.

III. Uwagi Komisji do argumentów zawartych w petycjiDyrektywa Rady 76/207/EWG1 zakazuje bezpośredniej i pośredniej dyskryminacji ze względu na płeć w odniesieniu do zatrudnienia, szkoleń zawodowych i awansu zawodowego oraz warunków pracy. Europejski Trybunał Sprawiedliwości zawsze spójnie orzekał, że dyskryminacja związana z ciążą stanowi bezpośrednią dyskryminację ze względu na płeć.Orzecznictwo ETS zostało ujednolicone w dyrektywie 2002/73/WE zmieniającej dyrektywę 76/207/EWG, którą państwa członkowskie były zobowiązane transponować do dnia 5 października 2005 r.2. Zgodnie ze zmienioną dyrektywą mniej preferencyjne traktowanie kobiet związane z ciążą lub urlopem macierzyńskim w rozumieniu dyrektywy 92/85/EWG stanowi dyskryminację.

1 Dyrektywa Rady 76/207/EWG z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy.2 Dyrektywa 2002/73/WE nie znajduje zastosowania w tym przypadku, gdyż incydenty, których dotyczy skarga, miały miejsce przed upływem terminu transpozycji.

CM\651035PL.doc 3/4 PE 372.053v02-00

PL

Dyrektywa 92/85/EWG1 zobowiązuje pracodawców do przeprowadzenia oceny zagrożeń w odniesieniu do pracownic w ciąży oraz pracownic, które niedawno rodziły lub karmią piersią.Oprócz dokonania ogólnej oceny zagrożeń, po otrzymaniu informacji, że pracownica jest w ciąży, pracodawca zobowiązany jest ocenić szczególne zagrożenia dla danej pracownicy i podjąć działania w celu zapewnienia, że nie jest ona narażona na działanie jakichkolwiek czynników, które okażą się szkodliwe dla zdrowia jej samej lub jej rozwijającego się dziecka.Jeśli zidentyfikowane zostanie zagrożenie, pracodawca zobowiązany jest do podjęcia niezbędnych środków, zapewniających czasowe dostosowanie warunków pracy i/lub czasu pracy. Jeśli nie jest to możliwe, pracownica musi zostać przeniesiona do innej odpowiedniej dla niej pracy. A jeśli i to nie jest możliwe, pracownica otrzymuje urlop.

Zgodnie z informacjami, którymi dysponuje Komisja, Niemcy prawidłowo transponowały odpowiednie przepisy dyrektyw 76/207 i 92/85. Zapewnienie odpowiedniego i skutecznego stosowania takich krajowych przepisów leży w kompetencji właściwych władz krajowych.Ponadto w zasadzie do poszkodowanych należy egzekwowanie ich praw przed krajowymi organami sądowymi. W związku z tym należy zauważyć, że składająca petycję wniosła skargę dotyczącą referencji wystawionych przez jej pracodawcę do Sądu Pracy we Frankfurcie nad Menem i że sprawa ta ma zostać rozpatrzona przez Sąd 10 maja 2005 r.Dyrektywa 2000/78/WE chroni przed dyskryminacją ze względu na płeć, niepełnosprawność, orientację seksualną i religię lub przekonania w pracy i w zakresie szkoleń zawodowych. Obejmuje ona dostęp do stanowisk, warunki pracy, płacę oraz prawa i korzyści związane z zatrudnieniem, a także ustanawia jednolity poziom ochrony przed dyskryminacją we wszystkich państwach członkowskich. W odniesieniu do osób niepełnosprawnych dyrektywa nakłada na pracodawców obowiązek wprowadzenia „racjonalnych usprawnień”, chyba że stanowiłoby to dla pracodawcy nieproporcjonalnie wysokie obciążenie. Dyrektywę tę państwa członkowskie miały transponować do 2 grudnia 2003 r. Niemcy nie powiadomiły w pełni o swoich instrumentach transponowania przepisów dyrektywy do prawa krajowego i w związku z tym Komisja wszczęła przeciwko Niemcom postępowanie w sprawie naruszenia prawa wspólnotowego. W Niemczech obowiązuje jednak ustawodawstwo regulujące problem niepełnosprawności:

• osoby o dużym stopniu niepełnosprawności chronione są przed dyskryminacją (dostęp do pracy, warunki zatrudnienia, zwolnienia) na mocy przepisów Kodeksu socjalnego IX (paragraf 81.2);

• ustawa o równouprawnieniu osób niepełnosprawnych (Behindertengleichstellungs-gesetz), która weszła w życie w 2002 roku i zapewnia znoszenie utrudnień dla niepełnosprawnych. Istnieje również specjalny organ, którego zadaniem jest monitorowanie wdrażania tych przepisów (Komisarz Rządu Federalnego ds. Osób Niepełnosprawnych).

Osoby, które uważają, że są dyskryminowane powinny przedstawić swoją sprawę do rozpatrzenia krajowym organom sądowym zgodnie z prawem krajowym. Sądy krajowe mają obowiązek interpretowania ustawodawstwa krajowego zgodnie z dyrektywą.

4. Dalsza odpowiedź Komisji, otrzymana w dniu 25 stycznia 2007 r.

1 Dyrektywa 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG).

PE 372.053v02-00 4/4 CM\651035PL.doc

PL

Szczegóły wspomnianej petycji zostały przedstawione w pierwszej odpowiedzi Komisji na tę petycję (załączono kopię).

Petycja ta była omawiana podczas posiedzenia komisji petycji Parlamentu Europejskiego w dniu 14 września 2006 r. Składająca petycję zwróciła uwagę na fakt, iż jej skarga została oddalona przez Urząd Pracy we Frankfurcie nad Menem oraz że sprawa ta miała zostać rozpatrzona przez Sąd w dniu 10 maja 2005 r. Z tego względu komisja petycji zleciła służbom Komisji Europejskiej skontaktowanie się ze składającą petycję w celu uzyskania dodatkowych informacji.

Służby Komisji zostały poinformowane przez składającą petycję, iż jej skarga została oddalona przez Sąd Pracy we Frankfurcie nad Menem w dniu 10 maja 2005 r. Przyczyną takiego działania był fakt, iż składająca petycję chciała uzyskać ponadprzeciętne referencje i że należało przytoczyć na to dowody. Składająca petycję miała dlatego prawo odwołania się od postanowienia Sadu. Początkowo zdecydowała się na złożenie odwołania, lecz później je wycofała.

Składająca petycję skorzystała z urlopu wychowawczego, aby zaopiekować się swoją córką i powinna była wrócić do pracy w lipcu 2006 r. Zamiast wrócić do pracy porozumiała się jednakże ze swoim pracodawcą i otrzymała od niego jednorazowo wypłaconą kwotę. Zgodnie ze swoim życzeniem uzyskała również dobre referencje. Oświadczyła, iż rozwiązała swój problem z pracodawcą.

W związku z powyższym nie istnieje potrzeba dalszego analizowania sprawy.