Bohdan Włodzimierz Krusiewicz; 01-687 Warszawa; ul ... · Ogólna wymagania dotyczące...

BIURO PROJEKTÓW I KOORDYNACJI PROCESÓW INWESTYCYJNYCH

��Bohdan Włodzimierz Krusiewicz; 01-687 Warszawa; ul. Lektykarska 17

��

��

��

!��"�#� ��

��

��

�� !�� "� �#� �$��%��&'&��()� �!*�+*�,�

��

��

��-.��

�!�$%��$&

��'(��)*��'(��)*��'(��)*��'(��)*�+�,-$��#�.��%/+�,-$��#�.��%/+�,-$��#�.��%/+�,-$��#�.��%/ �� 012 3 012 3 012 3 012 3

��4�'��'��5��'��65�75��

�

��/��0��1�� %��.�� 1�

�.8��.8��9

.-.-.-.- �� +��+��+��+�� 2��2��2��2+2:2�2�;2$�+2.��+2:2�2�;2$�+2.��+2:2�2�;2$�+2.��+2:2�2�;2$�+2.�� 02��02��02��02��

<$/$+=�+=�+=�+=�

-$�$��!��>��!��>��!��>��!��>��

�.8��$�%,��$?�9

�� 2��2�� 2��2�� 2��2�� 2��2�� 2�2�2�2�

2

ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA

1 CZĘŚĆ OGÓLNA str. 3 1.1 Nazwa zamówienia str. 3 1.2. Przedmiot i zakres robót str. 3 1.3. Prace towarzyszące i roboty tymczasowe str. 5 1.4. Informacje o terenie budowy str. 5 1.5. Grupy, klasy i kategorie robót str. 5 1.6. Określenia podstawowe str. 6 1.7. Ogólne wymagania dotyczące robót str. 7 2. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI WYROBÓW BUDOWLANYCH str. 9 2.1. Ogólna wymagania dotyczące materiałów str. 9 2.2. Materiały potrzebne do realizacji zamówienia str. 10 3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU str. 11 4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU str. 12 5. WYKONANIE ROBÓT str. 12 5.1. Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne str. 13 5.2. Wykonywanie pokryć dachowych i inne roboty specjalistyczne str. 15 5.3 Roboty przy wznoszeniu rusztowań str. 21 5.4. Betonowanie – zbrojenie (przygotowanie i montaŜ) str. 23 5.5. Betonowanie konstrukcji str. 28 5.6. Wznoszenie konstrukcji ze stali konstrukcyjnej str. 41 5.7. Roboty murarskie str. 44 5.8. Roboty drogowe; wykonywanie koryta z profilowaniem i zagęszczeniem str. 46 5.9. Roboty drogowe; podbudowa z kruszyw str. 49 5.10. Roboty drogowe; wykonywanie podsypki z kruszywa naturalnego stab. mechanicznie str. 56 5.11. Roboty w zakresie chodników; obrzeŜa betonowe str. 57 5.12. Roboty w zakresie chodników; nawierzchnie z kostki klinkierowej str. 61 5.13. Izolacja cieplna elewacji budynku str. 68 5.14. Nakładanie tynku cienkowarstwowego na elewacje str. 72 5.15. Wznoszenie ogrodzeń str. 77 5.16. Tynki wewnętrzne str. 81 5.17. Roboty w zakresie stolarki budowlanej; instalowanie drzwi i okien i podobnych

elementów: instalowanie sufitów podwieszonych str. 85

5.18 Kładzenie płytek; kładzenie terakoty (gresu); kładzenie glazury str. 93 5.19. Kładzenie i wykładanie podłóg, ścian i tapetowanie ścian; kładzenie wykładzin

elastycznych; kładzenie parkietu str. 101

5.20 Nakładanie powierzchni kryjących; roboty malarskie str. 108 5.21. Roboty budowlane wykończeniowe, pozostałe; zakładanie paneli str. 116 6. KONTROLA JAKOŚCI, ODBIÓR WYROBÓW i ROBÓT BUDOWLANYCH str. 118 7. WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZEDMIARU i OBMIARU ROBÓT str. 121 8. OPIS SPOSOBU ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH str. 121 9. PODSTAWA PŁATNOŚCI str. 122 10. DOKUMENTY ODNIESIENIA str. 122 11. WARUNKI RÓWNOWAśNOŚCI str. 125

3

1 CZĘŚĆ OGÓLNA

1.1. Nazwa zamówienia.

Przebudowa budynku Przedszkola nr 309 przy ul. Andersena 7 w Warszawie. 1.2. Przedmiot i zakres robót.

Przedmiotem niniejszej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót ogólnobudowlanych związanych z przebudową wnętrz budynku, w tym wymianą elementów konstrukcyjnych, robotami wykończeniowymi wewnątrz i dociepleniem z zewnątrz, wymianą i doposaŜeniem obiektu w instalacje i urządzenia techniczne niezbędne do funkcjonowania obiektu, dobudową zewnętrznej pochylni dla osób niepełnosprawnych ruchowo oraz przebudową schodów zewnętrznych.

Zakres robót: [CPV 45100000-8] Przygotowanie terenu pod budowę

[CPV 45110000-1] Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne [CPV 45111000-8] Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne

[CPV 45111100-9] Roboty w zakresie burzenia - Usunięcie betonowych konstrukcji murków ograniczających schody terenowe

i schodów; - Usunięcie nawierzchni tarasu; - Rozebranie ścian wewnętrznych z cegły; - Wykonanie otworów drzwiowych w istniejących ścianach konstrukcyjnych; - Usunięcie schodów Ŝelbetowych wewnętrznych; - Usunięcie fragmentu stropu międzykondygnacyjnego z płyt kanałowych; - Wykucie (przewiercenie) kanałów wentylacji grawitacyjnej w ścianach i wieńcach

stropu międzykondygnacyjnego; - Usunięcie dekoracyjnych elementów drewnianych zewnętrznych pod gzymsami

wieńczącymi; - DemontaŜ drzwi i okien;

[CPV 45111200-0] Roboty w zakresie przygotowaniu terenu pod budowę i roboty ziemne - Roboty w zakresie usuwania gruzu; - Wykonanie wykopu pod separator, - Wykonanie koryt pod warstwy podbudowy nawierzchni pochylni, schodów

terenowych, ław fundamentowych, krawęŜników i obrzeŜy; - Plantowanie skarp; - Humusowanie z obsianiem trawą;

[CPV 45200000-9] Roboty budowlane w zakresie wznoszenia kompletnych obiektów budowlanych lub ich części oraz roboty

w zakresie inŜynierii lądowej i wodnej [CPV 45260000-7] Roboty w zakresie wykonywania pokryć dachowych i inne podobne roboty specjalistyczne;

[CPV 45261000-4] Wykonywanie pokryć i konstrukcji dachowych oraz inne podobne roboty;

[CPV 45261200-6] Wykonywanie pokryć dachowych i malowanie dachów; - Kładzenie dachów bitumicznych;

[CPV 45262000-1] Specjalne roboty budowlane inne niŜ dachowe; [CPV 45262100-2] Roboty przy wznoszeniu rusztowań;

- Ustawienie i demontaŜ rusztowań do robót elewacyjnych i dachowych; [CPV 45262300-4] Betonowanie;

- Betonowanie konstrukcji Ŝelbetowej schodów wewnętrznych; - Betonowanie konstrukcji części Ŝelbetowej pochylni dla osób niepełnosprawnych.

[CPV 45262400-5] Wznoszenie konstrukcji ze stali konstrukcyjnej; - Wykonanie konstrukcji wsporczej centrali wentylacyjnej na dachu budynku.

[CPV 45262500-6] Roboty murarskie; - Wykonanie ścian z cegły pełnej w przyziemiu budynku.

4

[CPV 45230000-8] Roboty budowlane w zakresie budowy rurociągów, linii komunikacyjnych i elektroenergetycznych, autostrad, dróg, lotnisk i kolei; wyrównywanie terenu;

[CPV 45233000-9] Roboty w zakresie konstruowania, fundamentowania oraz wykonywania nawierzchni

autostrad, dróg;

[CPV 45233100-0] Roboty w zakresie budowy autostrad, dróg; - Wykonanie podbudowy z pospółki; - Układanie obrzeŜy;

[CPV 45233200-1] Roboty w zakresie róŜnych nawierzchni; - Układanie nawierzchni z elementów klinkierowych na pochylni, spocznikach,

schodach terenowych i chodnikach; - Instalowanie balustrad pochylni z profili ze stali nierdzewnej oraz wycieraczek

przedwejściowych.

[CPV 45320000-6] Roboty izolacyjne;

[CPV 45321000-3] Izolacja cieplna; - Wykonanie izolacji cieplnej elewacji budynku;

[CPV 45324000-4] Tynkowanie;

- Wykonanie tynków cienkowarstwowych na elewacji;

[CPV 45340000-2] Instalowanie ogrodzeń, płotów i sprzętu ochronnego;

[CPV 45342000-6] Wznoszenie ogrodzeń; - Wykonanie ogrodzenia od strony wejścia w elewacji północnej wraz z furtkami;

[CPV 45400000-1] Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych;

[CPV 45410000-4] Tynkowanie; - Wykonanie tynków wewnętrznych na nowych ścianach; - Wykonanie uzupełnień tynków na ścianach istniejących;

[CPV 45420000-7] Roboty w zakresie zakładania stolarki budowlanej oraz roboty ciesielskie;

[CPV 45421000-4] Roboty w zakresie stolarki budowlanej;

- Instalowanie drzwi wewnętrznych drewnianych; - Instalowanie drzwi wewnętrznych stalowych; - Instalowanie wykonanych z tworzywa sztucznego drzwi zewnętrznych oraz

ścianek szklonych z drzwiami; - Instalowanie wykonanych z aluminium drzwi zewnętrznych oraz ścianek szklonych

z drzwiami; - Instalowanie sufitów podwieszonych wewnętrznych i zewnętrznych; - Instalowanie osłon grzejnikowych;

[CPV 45430000-0] Pokrywanie podłóg i ścian;

[CPV 45431000-7] Kładzenie płytek;

- Kładzenie glazury na ścianach; - Kładzenie podłóg z płytek gresowych na podłogach i schodach;

[CPV 45432000-4] Kładzenie i wykładanie podłóg, ścian i tapetowanie ścian; - Kladzenie wykładzin elastycznych (linoleum); - Kładzenie parkietu i okładziny drewnianej schodów;

[CPV 45440000-3] Roboty malarskie i szklarskie;

[CPV 45442000-7] Nakładanie powierzchni kryjących;

- Malowanie ścian i sufitów oraz wykończeniowych elementów stalowych pomieszczeń budynku;

5

1.3. Prace towarzyszące i roboty tymczasowe.

Podczas wykonania robót wystąpią następujące roboty towarzyszące i tymczasowe:

- zapoznanie się z dokumentacją techniczną; - przygotowanie stanowiska roboczego; - utrzymanie w czystości i porządku stanowiska roboczego; - wykonanie czynności związanych z likwidacją stanowiska roboczego, transportowanie w poziomie na

potrzebną odległość i w pionie na potrzebną wysokość materiałów oraz elementów i wszelkiego drobnego sprzętu pomocniczego do wykonania robót remontowych;

- zniesienie lub opuszczenie materiałów, elementów, osprzętu oraz gruzu uzyskanego z rozbieranych elementów i złoŜenie ich na wskazanym miejscu na placu budowy;

- układanie, segregowanie i sortowanie materiałów i wyrobów nowych lub rozebranych, na placu budowy lub w magazynie przyobiektowym;

- obsługiwanie sprzętu nie posiadającego etatowej obsługi; - sprawdzenie prawidłowości wykonania robót; - przygotowanie zapraw oraz materiałów i środków izolacyjnych, dobieranie, dopasowywanie stalowych

elementów łączących itp.; - usuwanie wad i usterek oraz naprawianie uszkodzeń powstałych w czasie wykonywania robót a zawinionych

przez bezpośrednich wykonawców; - oczyszczenie naprawionych, uzupełnionych lub wymienionych elementów; - wykonanie niezbędnych zabezpieczeń bhp i ppoŜ. na stanowiskach roboczych oraz wywieszenie znaków

informacyjno-ostrzegawczych wokół strefy zagroŜenia; - udział w prowadzeniu obmiaru i odbioru robót; - zabezpieczenie terenu budowy; - posegregowanie i przygotowanie materiałów z demontaŜu do wywiezienia lub przekazanie materiałów

nadających się do wykorzystania Inwestorowi.

1.4. Informacje o terenie budowy.

Roboty będą wykonywane na wydzielonym terenie przedszkola zabudowanym budynkiem dwukondygnacyjnym wolnostojącym na działce. nr ew. 30 (częściowo w ostrej granicy) oraz na ogólnodostępnym terenie działki nr ew. 31/1 będącej we władaniu Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej z siedzibą w Warszawie, ul. Elbląska 14. Dostęp do placu budowy z ulicy miejskiej ul. Andersena i uliczki osiedla mieszkaniowego wielokondygnacyjnego - z zachowaniem przepisów drogowych oraz wykorzystaniem istniejących wewnętrznych dróg jezdnych i chodników. Dostawę wody i energii elektrycznej z wykorzystaniem instalacji przedszkola na warunkach uzgodnionych z Zamawiającym.

1.5. Grupy klasy i kategorie robót.

Nazwy i kody grup, klas i kategorii robót dotyczą stosowania Wspólnego Słownika Zamówień przez zamawiających w Unii Europejskiej. Wspólny Słownik Zamówień jest systemem klasyfikacji produktów, usług i robót budowlanych stworzonym na potrzeby zamówień publicznych. Wspólny Słownik Zamówień składa się ze słownika głównego oraz słownika uzupełniającego. Słownik główny obejmuje nazwy dostaw, robót budowlanych lub usług, którym przypisane zostały 9-cyfrowe kody. Pierwsze dwie cyfry określają działy, pierwsze trzy cyfry określają grupy, pierwsze cztery cyfry określają klasy, pierwsze pięć cyfr określa kategorie. Ostatnia dziewiąta cyfra ma charakter kontrolny i słuŜy do zweryfikowania prawidłowości poprzednich cyfr.

Zadanie objęte niniejszą specyfikacją dotyczą robót o następujących kodach grup, klas i kategorii:

[CPV 45100000-8] Przygotowanie terenu pod budowę [CPV 45110000-1] Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne

[CPV 45111000-8] Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne [CPV 45111100-9] Roboty w zakresie burzenia [CPV 45111200-0] Roboty w zakresie przygotowaniu terenu pod budowę i roboty ziemne

[CPV 45200000-9] Roboty budowlane w zakresie wznoszenia kompletnych obiektów budowlanych lub ich części oraz roboty w zakresie inŜynierii lądowej i wodnej

[CPV 45260000-7] Roboty w zakresie wykonywania pokryć dachowych i inne podobne roboty specjalistyczne; [CPV 45261000-4] Wykonywanie pokryć i konstrukcji dachowych oraz inne podobne roboty;

[CPV 45261200-6] Wykonywanie pokryć dachowych i malowanie dachów; [CPV 45262000-1] Specjalne roboty budowlane inne niŜ dachowe;

[CPV 45262100-2] Roboty przy wznoszeniu rusztowań; [CPV 45262300-4] Betonowanie;

[CPV 45262400-5] Wznoszenie konstrukcji ze stali konstrukcyjnej;. [CPV 45262500-6] Roboty murarskie;

6

[CPV 45230000-8] Roboty budowlane w zakresie budowy rurociągów, linii komunikacyjnych i elektroenergetycznych, autostrad, dróg, lotnisk i kolei; wyrównywanie terenu; [CPV 45233000-9] Roboty w zakresie konstruowania, fundamentowania oraz wykonywania nawierzchni

autostrad, dróg; [CPV 45233100-0] Roboty w zakresie budowy autostrad, dróg; [CPV 45233200-1] Roboty w zakresie róŜnych nawierzchni;

[CPV 45320000-6] Roboty izolacyjne; [CPV 45321000-3] Izolacja cieplna; [CPV 45324000-4] Tynkowanie;

[CPV 45340000-2] Instalowanie ogrodzeń, płotów i sprzętu ochronnego; [CPV 45342000-6] Wznoszenie ogrodzeń;

[CPV 45400000-1] Roboty wykończeniowe w zakresie obiektów budowlanych; [CPV 45410000-4] Tynkowanie; [CPV 45420000-7] Roboty w zakresie zakładania stolarki budowlanej oraz roboty ciesielskie;

[CPV 45421000-4] Roboty w zakresie stolarki budowlanej; [CPV 45430000-0] Pokrywanie podłóg i ścian;

[CPV 45431000-7] Kładzenie płytek; [CPV 45432000-4] Kładzenie i wykładanie podłóg, ścian i tapetowanie ścian;

[CPV 45440000-3] Roboty malarskie i szklarskie; [CPV 45442000-7] Nakładanie powierzchni kryjących;

1.6. Określenia podstawowe.

Ilekroć w specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót jest mowa o:

Obiekcie budowlanym – naleŜy przez to rozumieć: a. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, b. budowlę stanowiącą całość techniczno-uŜytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, c. obiekt małej architektury.

Budynku – naleŜy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Budowie – naleŜy przez to rozumieć wykonanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a takŜe odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Robotach budowlanych – naleŜy przez to rozumieć budowę, a takŜe prace polegające na przebudowie, montaŜu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Remoncie – naleŜy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiącego bieŜącej konserwacji. Urządzeniach budowlanych – naleŜy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające moŜliwość uŜytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne. Terenie budowy – naleŜy przez to rozumieć przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy. Pozwoleniu na budowę – naleŜy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonanie robót budowlanych innych niŜ budowa obiektu budowlanego. Dokumentacji budowy – naleŜy przez to rozumieć pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i opisy słuŜące do realizacji obiektu, operaty geodezyjne i ksiąŜkę obmiarów, a w przypadku realizacji obiektów metodą montaŜu – takŜe dziennik montaŜu. Dokumentacji powykonawczej – naleŜy przez to rozumieć dokumentację budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi. Aprobacie technicznej – naleŜy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną wyrobu, stwierdzającą jego przydatność do stosowania w budownictwie. Wyrobie budowlanym – naleŜy przez to rozumieć wyrób w rozumieniu przepisów o ocenie zgodności, wytworzony w celu wbudowania, wmontowania, zainstalowania lub zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym, wprowadzony do

7

obrotu jako wyrób pojedynczy lub jako zestaw wyrobów do stosowania we wzajemnym połączeniu stanowiącym integralną całość uŜytkową. Dzienniku budowy – naleŜy przez to rozumieć dziennik wydany przez właściwy organ zgodnie z obowiązującymi przepisami, stanowiący urzędowy dokument przebiegu robót budowlanych oraz zdarzeń i okoliczności zachodzących w czasie wykonywania robót. Kierowniku budowy – osoba wyznaczona przez Wykonawcę robót, upowaŜniona do kierowania robotami i do występowania w jego imieniu w sprawach realizacji kontraktu, ponosząca ustawową odpowiedzialność za prowadzone roboty budowlane.

Laboratorium – naleŜy przez to rozumieć laboratorium jednostki naukowej, zamawiającego, wykonawcy lub inne laboratorium badawcze zaakceptowane przez Zamawiającego, niezbędne do przeprowadzenia niezbędnych badań i prób związanych z oceną jakości stosowanych wyrobów budowlanych oraz rodzajów prowadzonych robót. Materiałach – naleŜy przez to rozumieć wszelkie materiały naturalne i wytwarzane jak równieŜ róŜne tworzywa i wyroby niezbędne do wykonania robót, zgodnie z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną zaakceptowane przez Inspektora nadzoru. Odpowiedniej zgodności – naleŜy przez to rozumieć zgodność wykonanych robót z dopuszczalnymi tolerancjami, a jeśli granice tolerancji nie zostały określone – z przeciętnymi tolerancjami przyjmowanymi zwyczajowo dla danego rodzaju robót budowlanych. Polecenie Inspektora nadzoru – naleŜy przez to rozumieć wszelkie polecenia przekazane Wykonawcy przez Inspektora nadzoru lub w braku jego ustanowienia przez przedstawiciela Inwestora w formie pisemnej dotyczące sposobu realizacji robót lub innych spraw związanych z wykonywaniem robót budowlanych. Przedmiarze robót – naleŜy przez to rozumieć zestawienie przewidzianych do wykonania robót według technologicznej kolejności ich wykonania wraz z obliczeniem i podaniem ilości robót w ustalonych jednostkach przedmiarowych. Ustaleniach technicznych – naleŜy przez to rozumieć ustalenia podane w normach, aprobatach technicznych i specyfikacjach technicznych.

1.7. Ogólne wymagania dotyczące robót.

Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z dokumentacją projektową, specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót i poleceniami Inspektora nadzoru. Przekazanie terenu budowy. Zamawiający, w terminie określonym w dokumentach umowy przekaŜe Wykonawcy teren budowy wraz ze wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami prawnymi i administracyjnymi oraz dziennik budowy, dokumentację projektową i specyfikację techniczną wykonania i odbioru robót. Zgodność robót z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót. Dokumentacja projektowa, specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót oraz dodatkowe dokumenty przekazane Wykonawcy przez Inspektora nadzoru stanowią załącznik do umowy, a wymagania wyszczególnione w choćby jednym z nich są obowiązujące dla Wykonawcy tak, jakby zawarte były w całej dokumentacji. W przypadku rozbieŜności w ustaleniach poszczególnych dokumentów obowiązuje kolejność ich waŜności wymieniona w „Ogólnych warunkach umowy”. Wykonawca nie moŜe wykorzystywać błędów lub opuszczeń w dokumentacjach kontraktowych, a o ich wykryciu winien natychmiast powiadomić Inspektora nadzoru, który dokona odpowiednich zmian i poprawek. W przypadku stwierdzenia ewentualnych rozbieŜności podane na rysunku wielkości liczbowe wymiarów są waŜniejsze od odczytu ze skali rysunków. Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały mają być zgodne z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót budowlanych. Wielkości określone w dokumentacji projektowej i w specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót będą uwaŜane za wartości docelowe, od których dopuszczalne są odchylenia w ramach określonego przedziału tolerancji. Cechy materiałów i elementów budowli muszą być jednorodne i wykazywać zgodność z określonymi wymaganiami, a rozrzuty tych cech nie mogą przekraczać dopuszczalnego przedziału tolerancji. W przypadku, gdy dostarczone materiały lub wykonane roboty nie będą zgodne z dokumentacją projektową i specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót i mają wpływ na niezadowalającą jakość elementu budowli, to takie materiały zostaną zastąpione innymi, a elementy budowli rozebrane i wykonane ponownie na koszt wykonawcy.

8

Dla wyrobów budowlanych przewidzianych do zamontowania w obiekcie, które są wykonywane lub kompletowane poza placem budowy Wykonawca zobowiązany jest do zdjęcia wymiarów na budowie, zapewnienia obliczeń technicznych i wytrzymałościowych zgodnie z polskimi normami oraz do wykonania we własnym zakresie rysunków warsztatowych, złoŜeniowych oraz montaŜowych. Rysunki te powinny zostać zatwierdzone przez nadzór autorski przed rozpoczęciem produkcji elementów. Zabezpieczenie terenu budowy. Wykonawca jest zobowiązany do zabezpieczenia terenu budowy w okresie trwania realizacji kontraktu aŜ do zakończenia i odbioru ostatecznego z uwzględnieniem wskazań zawartych w informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, na podstawie którego opracuje on plan bioz. Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie utrzymywał tymczasowe urządzenia zabezpieczające, w tym: ogrodzenia, poręcze, sygnały i znaki ostrzegawcze, dozorców i wszelkie środki niezbędne do ochrony robót, wygody społeczności i innych. Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się, Ŝe jest włączony w cenę umowną. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót. Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót budowlanych wszelkie przepisy dotyczące ochrony środowiska naturalnego. W okresie trwania i wykonywania robót Wykonawca będzie podejmować wszelkie konieczne kroki mające na celu stosowanie się do przepisów i norm dotyczących ochrony środowiska na terenie i wokół terenu robót oraz będzie unikać uszkodzeń lub uciąŜliwości dla osób lub własności społecznej, a wynikających ze skaŜenia, hałasu lub innych przyczyn powstałych w następstwie jego sposobu działania. W okresie trwania i wykonywania robót Wykonawca będzie odpowiednio:

a/ utrzymywać teren robót i wykopy w stanie bez wody stojącej, b/ podejmować wszelkie konieczne kroki mające na celu stosowanie się do przepisów i norm dotyczących

ochrony środowiska na terenie i wokół terenu robót oraz będzie unikać uszkodzeń lub uciąŜliwości dla osób lub własności społecznej, a wynikających ze skaŜenia, hałasu lub innych przyczyn powstałych w następstwie jego sposobu działania.

Stosując się do tych wymagań, Wykonawca będzie miał szczególny wzgląd na:

a/ zanieczyszczenie zbiorników i cieków wodnych oraz gleby pyłami lub substancjami toksycznymi, b/ zanieczyszczenie powietrza pyłami lub/i gazami, c/ moŜliwość powstania poŜaru.

Ochrona przeciwpoŜarowa. Wykonawca będzie przestrzegać przepisów ochrony przeciwpoŜarowej. Wykonawca będzie utrzymywać sprawny sprzęt przeciwpoŜarowy, wymagany odpowiednimi przepisami. Materiały łatwopalne będą składowane w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami i zabezpieczone przed dostępem osób trzecich. Wykonawca będzie odpowiedzialny za wszystkie straty spowodowane poŜarem wywołanym jako rezultat realizacji robót albo przez personel wykonawcy.

Ochrona własności publicznej i prywatnej. Wykonawca odpowiada za ochronę obiektów, instalacji, urządzeń itp. zlokalizowanych w miejscu prowadzenia robót budowlanych. Wykonawca zapewni właściwe oznaczenie i zabezpieczenie przed uszkodzeniem instalacji, urządzeń itp. w czasie trwania robót budowlanych. O fakcie przypadkowego uszkodzenia Wykonawca bezzwłocznie powiadomi Inspektora nadzoru i zainteresowanych uŜytkowników oraz będzie z nimi współpracował, dostarczając wszelkiej pomocy potrzebnej przy dokonaniu napraw. Wykonawca będzie odpowiadać za wszelkie spowodowane przez jego działanie uszkodzenia.

Bezpieczeństwo i higiena pracy. Podczas realizacji robót budowlanych Wykonawca będzie przestrzegać obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, o których mówią przede wszystkim:

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie uŜytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. 2002 nr 191 poz. 1596) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2003 nr 178 poz. 1745).

- Obwieszczenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. 2003 nr 169 poz. 1650).

9

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu natryskowym i natryskiwaniu cieplnym (Dz. U. 2004 nr 16 poz. 156).

- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu postępowania w sprawach rozbiórek nieuŜytkowanych lub niewykończonych obiektów budowlanych (Dz. U. 2004 nr 198 poz. 2043).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. 2004 nr 180 poz. 1860).

- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a takŜe zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (Dz. U. 1998 nr 115 poz. 744) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2004 nr 14 poz. 117).

- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych ( Dz. U. 2003 nr 47 poz. 401).

- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. 2002 nr 217 poz. 1833).

- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych (Dz. U. 2000 nr 26 poz. 313) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2000 nr 82 poz. 930).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych (Dz. U. 1999 nr 80 poz. 912).

- Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. 2003 nr 89 poz. 828) z późniejszymi zmianami (Dz. U. 2003 nr 129 poz. 1184).

- Rozporządzenie Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 19 marca 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze przenośników (Dz. U. 1954 nr 13 poz. 51).

- Rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Przemysłu CięŜkiego oraz Zdrowia z dnia 13 kwietnia 1951 r. w sprawie bezpieczeństwa pracy przy spręŜarkach powietrznych (Dz. U. 1951 nr 22 poz. 174).

W szczególności Wykonawca ma obowiązek zadbać, aby personel nie wykonywał pracy w warunkach niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia oraz nie spełniających odpowiednich wymagań sanitarnych. Pracownicy wykonujący roboty demontaŜowe powinni być zapoznani z programem robót, sposobami demontaŜu, a takŜe powinni być poinstruowani o bezpiecznym sposobie ich wykonania. Pracownikom naleŜy wydać odzieŜ i obuwie robocze, a takŜe środki ochrony indywidualnej, stosownie do rodzaju wykonywanej pracy. Pracownicy powinni być poinstruowani o obowiązku stosowania w czasie pracy przydzielonych środków ochrony osobistej. Środki ochrony osobistej powinny mieć wymagany certyfikat na znak bezpieczeństwa i powinny być oznaczone tym znakiem. Do środków ochrony osobistej naleŜą przede wszystkim: kaski ochronne, rękawice ochronne, a w przypadkach koniecznych takŜe okulary ochronne. Wykonawca zapewni i będzie utrzymywał wszelkie urządzenia zabezpieczające, socjalne oraz sprzęt i odpowiednią odzieŜ dla ochrony Ŝycia i zdrowia osób zatrudnionych na terenie prowadzenia robót. Uznaje się, Ŝe wszelkie koszty związane z wypełnieniem wymagań określonych powyŜej nie podlegają odrębnej zapłacie i są uwzględnione w cenie umownej. Ochrona i utrzymanie robót. Wykonawca będzie odpowiedzialny za ochronę robót i za wszelkie materiały i urządzenia uŜywane do robót od daty rozpoczęcia do daty odbioru ostatecznego. Stosowanie się do prawa i innych przepisów. Wykonawca zobowiązany jest znać wszelkie przepisy wydane przez organy władzy i administracji państwowej oraz samorządowej, które są w jakikolwiek sposób związane z robotami i będzie w pełni odpowiedzialny za przestrzeganie tych praw, przepisów i wytycznych podczas prowadzenia robót. Wykonawca będzie przestrzegać praw patentowych i będzie w pełni odpowiedzialny za wypełnienie wszelkich wymagań prawnych odnośnie wykorzystania opatentowanych urządzeń lub metod i w sposób ciągły będzie informować Inspektora nadzoru o swoich działaniach, przedstawiając kopie zezwoleń i inne odnośne dokumenty.

2. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWOŚCI WYROBÓW BUDOWLANYCH

2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów.

Wszystkie materiały, urządzenia lub inne wyroby uŜyte do wykonania robót budowlanych powinny spełniać wymagania odpowiednich norm i posiadać aprobaty techniczne, atesty, certyfikaty, świadectwa dopuszczenia do stosowania, deklaracje zgodności wymagane lub dobrowolnie stosowane przez producentów.

10

Wyroby instalowane w obiekcie powinny odpowiadać wymaganiom jakościowym w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz powinny posiadać deklaracje zgodności lub oznakowanie CE zgodnie z Ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2002 r. Nr 166, poz. 1360, z późniejszymi zmianami). Wyroby nie podlegające obowiązkowi zgłaszania do certyfikacji powinny mieć udokumentowaną dobrą jakość i spełniać wymagania bezpieczeństwa pracy oraz być właściwe z punktu widzenia celu, któremu mają słuŜyć. Wyroby, dla których nie ustanowiono Polskiej Normy naleŜy stosować zgodnie z Aprobatą Techniczną Producenta wyrobu. (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 8 listopada 2004r. w sprawie aprobat technicznych oraz jednostek organizacyjnych upowaŜnionych do ich wydawania (Dz.U. z 2004 r. Nr 249 poz. 2497). Materiały budowlane stosowane do wykonywania przedmiotu zamówienia muszą spełniać wymogi art. 10 ustawy Prawo Budowlane oraz być zgodne z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobów deklarowania zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz. U. 2004 Nr 198 poz. 2041). Materiały budowlane muszą być oznakowane znakiem budowlanym dopuszczenia wyrobu do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie i muszą posiadać informację od producenta zawierającą:

a/ określenie, siedzibę i adres producenta oraz adres zakładu produkującego wyrób budowlany; b/ identyfikację wyrobu budowlanego zawierającą: nazwę, nazwę handlową, typ, odmianę, gatunek i klasę według

Polskiej Normy wyrobu lub aprobaty technicznej; c/ numer i rok publikacji Polskiej Normy wyrobu lub aprobaty technicznej, z którą potwierdzono zgodność wyrobu

budowlanego; d/ numer i datę wystawienia krajowej deklaracji zgodności; e/ inne dane, jeŜeli wynika to z Polskiej Normy wyrobu lub aprobaty technicznej; f/ nazwę jednostki certyfikującej, jeŜeli taka jednostka brała udział w zastosowanym systemie oceny zgodności

wyrobu budowlanego. Wykonawca jest zobowiązany na kaŜde Ŝądanie Zamawiającego przedstawić dokumenty świadczące, Ŝe wbudowane materiały są dopuszczone do stosowania w budownictwie zgodnie z art. 10 ustawy Prawo Budowlane lub opracowaną własnym staraniem dokumentację projektową uzgodnioną z architektem, autorem projektu. UWAGA: Dobór kolorystyki i rodzaju materiałów wg Dokumentacji Projektowej lub Specyfikacji Technicznej. W wypadku braku ustalenia koloru materiałów w Dokumentacji Projektowej lub Specyfikacji Technicznej naleŜy ustalić kolorystykę w trakcie wykonywania robót z Inspektorem Nadzoru w porozumieniu z architektem z zastrzeŜeniem, Ŝe wybrany kolor nie wpłynie na podwyŜszenie ryczałtowego kosztu robót. Wszystkie materiały wykończeniowe dla których nie podano szczególnych wymagań muszą być co najmniej trudnozapalne i posiadać inne atesty dotyczące właściwości sanitarno-epidemiologicznych i poŜarowych oraz spełniania warunków bhp.

2.2. Materiały potrzebne do realizacji zamówienia.

Do wykonania przyjętych robót budowlanych naleŜy uŜyć następujących materiałów podstawowych:

− beton B30, − blacha ocynkowana, − blacha powlekana, − blachy perforowane, − bloczki gazobetonowe róŜnych rozmiarów, − cegła ceramiczna pełna i dziurawka kl. 100 − cegła klinkierowa i płytki klinkierowe 20x10x4,5 cm.; − cement portlandzki klasy 42,5N, − deski dębowe gr. 25 mm., − drzwi drewniane wewnętrzne, − drzwi i ścianki aluminiowe szklone wewnętrzne i zewnętrzne, − drzwi kabinowe do WC, − drzwi stalowe ognioodporne, − drzwi stalowe, − emalie Ŝywiczne, − farba antykorozyjna ftalowa nawierzchniowa, − farba antykorozyjna ftalowa podkładowa, − farby dyspersyjne, − farby mineralne, − folia paroizolacyjna, − glazura, w kolorystyce powszechnie stosowanej: łagodne beŜe, zielenie, szarości, błękity, brązy, przełamane

biele − gres podłogowy w kolorystyce jak wyŜej − keramzyt, − klepka dębowa gr. 25 mm., − kostka klinkierowa Ŝółta melanŜowa o wym. 20x10x4,5 cm.,

11

− kruszywo o róŜnym uziarnieniu, − lakiery ftalowe, − obrzeŜa chodnikowe betonowe Ŝółte o wym. 8x30x75 cm., − ogrodzenie systemowe z paneli z prętów stalowych o średnicy 6 i 8 mm. Pręty poziome podwójne, słupki

i łączniki systemowe dostarczane w stanie wykończonym, zabezpieczone antykorozyjnie i powlekane. − papa elastobitumiczna zgrzewalna nawierzchniowa, − papa elastobitumiczna podkładowa, − piasek róŜnej granulacji, − płyty gipsowo kartonowe ognioodporne gr. 12,5 mm., − płyty OSB gr. 1,8 cm., − pręty zbrojeniowe róŜnej średnicy gatunku St3SX, St3SY, St3V, St3W, − pustaki betonowe, − rynny i rury spustowe z PCW ∅ 180/125, − stal profilowana klasy 18G2, − styropian ekstrudowany EPS 100-038 (PS-E F20), − styropian EPS 80-036 (PS-E F15), − tynk cienkowarstwowy mozaikowy, − tynk cienkowarstwowy silikatowy, − wapno suchogaszone, − wełna mineralna dachowa, − wylewka samopoziomująca, − zaprawa tynkarska sucha, − materiały pomocnicze.

3. WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU

Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje niekorzystnego wpływu na jakość wykonywanych robót. Sprzęt uŜywany do robót powinien być zgodny z ofertą Wykonawcy i powinien odpowiadać pod względem typów i ilości wskazaniom zawartym w specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót, programie zapewnienia jakości lub projekcie organizacji robót, zaakceptowanym przez Inspektora nadzoru. Sprzęt będący własnością Wykonawcy lub wynajęty do wykonania robót ma być utrzymywany w dobrym stanie i gotowości do pracy. Będzie spełniał normy ochrony środowiska i przepisy dotyczące jego uŜytkowania. Wykonawca dostarczy Inspektorowi nadzoru kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie sprzętu do uŜytkowania, tam gdzie jest to wymagane przepisami.

Do wykonania robót niezbędny będzie następujący sprzęt:

− aparat do spawania w atmosferze argonu, − betoniarki, − dozatory do składników betonu, − giętarki dekarskie, − giętarki do stali zbrojeniowej, − kielnie murarskie, − kilofy, − kontenery na gruz na lorach, − łaty murarskie, − łomy, − łopaty, − młotki dekarskie, − młotki murarskie, − młoty udarowe pneumatyczne lub elektryczne, − niwelatory, − pace murarskie, − pace zębate, − pędzle ławkowe, − piły do betonu, − piony murarskie, − poziomice, − prościarki do stali zbrojeniowej, − przymiary, − rusztowania rurowe inwentaryzowane, − samochody dostawcze, − samochody samowyładowcze,

12

− samochody skrzyniowe, − spawarki, − szlifierki do parkietu, − szlifierki kątowe, − sznury traserskie, − szpachelki malarskie, − wałki malarskie, − wibratory płytowe ręczne z okładziną gumową, − wibratory wgłębne, − wiertarki elektryczne ręczne, − wiertarki elektryczne warsztatowe, − wiertnice koronkowe duŜej mocy ∅100÷150 mm., − wkrętarki elektryczne, − wyciągarki elektryczne, − Ŝurawie samochodowe, − sprzęt podręczny.

Sprzęt uŜyty w trakcie realizacji robót objętych specyfikacją powinien spełniać wymagania obowiązujące w budownictwie, powinien być sprawny, spełniać wymagania bhp oraz posiadać instrukcję obsługi. Osoby obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone. Sprzęt powinien podlegać kontroli osoby odpowiedzialnej za bhp na budowie.

4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW TRANSPORTU

Materiały powinny być przewoŜone środkami transportu kołowego – samochodem skrzyniowym, wywrotką i samochodem dostawczym w sposób zapewniający uniknięcie uszkodzeń. Środki transportu powinny być zgodne z przepisami bhp i ruchu drogowego. Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną niekorzystnie na jakość wykonywanych robót i właściwości przewoŜonych materiałów.

5. WYKONANIE ROBÓT

Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z umową oraz za jakość zastosowanych materiałów i wykonywanych robót, za ich zgodność z dokumentacją techniczną, wymaganiami specyfikacji technicznej, XX oraz poleceniami Inspektora nadzoru. Roboty naleŜy wykonać zgodnie z dokumentacją techniczną, specyfikacja techniczną, przedmiarem robót i w oparciu o obowiązujące przepisy oraz normy wykonania i odbioru robót, między innymi:

- Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst ujednolicony – Dz. U. z dnia 21 listopada 2003 r. nr 207, poz. 2016) , Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. 2004 Nr 92 poz. 881) oraz ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane (Dz. U. 2004 Nr 93 poz. 888).

- Polskie normy, normy branŜowe oraz inne przepisy dotyczące prowadzonych robót. - Instrukcje Instytutu Techniki Budowlanej. - Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom I. Budownictwo ogólne, część I,

II, III i IV (Arkady, Warszawa 1990). - Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom II. Instalacje sanitarne

i przemysłowe (Arkady, Warszawa 1990). - Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom III. Konstrukcje stalowe (Arkady,

Warszawa 1990). - Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych. Tom V. Instalacje elektryczne

(Arkady, Warszawa 1990). - Instrukcje montaŜu. - Instrukcje producentów materiałów i urządzeń.

Wykonawca powinien mieć odpowiednie branŜowe przygotowanie do wykonywania instalacji, umiejętność czytania dokumentacji technicznej, posiadać odpowiedni zestaw elektronarzędzi i narzędzi specjalistycznych, przyrządy pomiarowe itp. Wszelkie zmiany i odstępstwa nie mogą powodować obniŜenia wartości funkcjonalnych i uŜytkowych instalacji, a takŜe trwałości eksploatacyjnej.

Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w wytyczeniu i wykonywaniu robót zostaną (jeśli wymagać tego będzie Inspektor nadzoru) poprawione przez Wykonawcę na własny koszt.

13

Decyzje Inspektora nadzoru dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą oparte na wymaganiach sformułowanych w dokumentach umowy, dokumentacji technicznej i w specyfikacji technicznej, a takŜe w normach i wytycznych. Przy podejmowaniu decyzji Inspektor nadzoru uwzględni wyniki badań materiałów i robót, rozrzuty normalnie występujące przy produkcji i przy badaniach materiałów, doświadczenia z przeszłości, wyniki badań naukowych oraz inne czynniki wpływające na rozwaŜaną kwestię. Polecenia Inspektora nadzoru dotyczące realizacji robót będą wykonywane przez Wykonawcę nie później niŜ w czasie przez niego wyznaczonym, pod groźbą wstrzymania robót. Skutki finansowe z tytułu wstrzymania robót w takiej sytuacji ponosi Wykonawca. Poza warunkami określonymi w załoŜeniach roboty powinny być wykonane zgodnie z warunkami wynikającymi z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Wykonawca ma obowiązek zapoznać się z instrukcjami montaŜu materiałów i urządzeń opracowanymi przez producentów i zgodnie z nimi przeprowadzić ich montaŜ i instalację. Wszystkie elementy montaŜowe nie ujęte w specyfikacji naleŜy wykonać zgodnie z instrukcjami producentów.

5.1. Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne [CPV 45110000-1]

[CPV 45111000-8] Roboty w zakresie burzenia, roboty ziemne

5.1.1. WSTĘP

5.1.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z rozbiórką elementów wewnętrznych budynku i urządzeń terenowych oraz roboty ziemne wykonywane w ramach remontu Przedszkola nr 309.

5.1.1.2. Zakres stosowania ST

Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót ogólnobudowlanych związanych z przebudową przedszkola nr 309 w Warszawie. Odstępstwa od wymagań podanych w niniejszej specyfikacji mogą mieć miejsce tylko w przypadkach prostych robót o niewielkim znaczeniu, dla których istnieje pewność, Ŝe podstawowe wymagania będą spełnione przy zastosowaniu metod wykonania, wynikających z doświadczenia oraz uznanych reguł i zasad sztuki budowlanej i uzyskają akceptację Inspektora nadzoru..

5.1.1.3. Zakres robót objętych ST

Specyfikacja dotyczy wszystkich czynności, mających na celu wykonanie robót związanych z rozbiórką: − posadzek, − fragmentów stropu prefabrykowanego Ŝelbetowego międzykondygnacyjnego, − wewnętrznych schodów Ŝelbetowych, − fragmentów ścian konstrukcyjnych i działowych, − stolarki i ślusarki okiennej i drzwiowej, − fragmentów ścian istniejących - jako otwory do osadzenia drzwi, − warstw nawierzchni schodów zewnętrznych, − fragmentów chodników, − cokołów betonowych ograniczających schody terenowe, − ogrodzeń z elementów metalowych oraz − przewierceniem i przekuciem kanałów wentylacji grawitacyjnej przez wieniec stropu międzykondygnacyjnego

i ścian kominowych oraz roboty związane z:

− wykonaniem wykopu pod separator, − wykonaniem koryt pod warstwy podbudowy nawierzchni pochylni, schodów terenowych, ław fundamentowych,

krawęŜników i obrzeŜy, − usuwaniem gruzu, − humusowaniem i obsianiem trawą.

5.1.1.4. Określenia podstawowe

Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi lub/i odpowiednimi polskimi normami oraz z definicjami podanymi w rozdziale 1 „Część ogólna”.

14

5.1.1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót

Ogólne wymagania dotyczące robót podano w rozdziale 1 „Część ogólna”.

5.1.2. MATERIAŁY

5.1.2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów

Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w rozdziale 1 „Część ogólna”. Materiały pochodzące z rozbiórki między innymi gruz ceglany, betonowy, lastrykowy, deski, drewno, szkło, złom naleŜy wywieść na wysypisko lub składowisko złomu.

5.1.3. SPRZĘT

5.1.3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu

Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 1 „Część ogólna”. Roboty związane z rozbiórką będą wykonywane ręcznie i mechanicznie. Wykonawca powinien posługiwać się sprzętem zapewniającym spełnieniem wymogów jakościowych, ilościowych i wymogów bezpieczeństwa. Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje niekorzystnego wpływu na środowisko i jakość wykonywanych robót.

5.1.3.2. Sprzęt do rozbiórki

Do wykonania robót związanych z rozbiórką elementów dróg, moŜe być wykorzystany sprzęt podany poniŜej, lub inny zaakceptowany przez Inspektora Nadzoru:

− młoty udarowe pneumatyczne lub elektryczne, − wiertnice koronkowe o średnicy ∅ 100÷150 mm, − piły do betonu, − szlifierki kątowe, − piły do metalu i drewna, − wyciągarki elektryczne bądź ręczne, − kilofy, łomy, łopaty, − Ŝurawie samochodowe.

5.1.4. TRANSPORT

5.1.4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu

Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 1 „Część ogólna”. 5.1.4.2. Transport materiałów z rozbiórki Materiał z rozbiórki moŜna przewozić dowolnym środkiem transportu dopuszczonym do ruchu na drogach publicznych,

w tym: − samochody samowyładowcze, − samochody skrzyniowe, − samochody dostawcze, − kontenery na lorach.

5.1.5. WYKONANIE ROBÓT

5.1.5.1. Ogólne zasady wykonania robót

Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5 „Część ogólna”. 5.1.5.2. Wykonanie robót rozbiórkowych

Roboty rozbiórkowe elementów, obejmują usunięcie z terenu budowy wszystkich elementów wymienionych w pkt 5.1.1.3, zgodnie z dokumentacją projektową, ST lub wskazanych przez Inspektora Nadzoru. Jeśli dokumentacja projektowa nie zawiera dokumentacji inwentaryzacyjnej lub/i rozbiórkowej, Inspektor Nadzoru moŜe polecić Wykonawcy sporządzenie takiej dokumentacji, w której zostanie określony przewidziany odzysk materiałów. Roboty rozbiórkowe moŜna wykonywać ręcznie z uŜyciem narzędzi pneumatycznych lub elektrycznych w sposób określony w ST lub przez Inspektora Nadzoru.

15

Otwory drzwiowe w ścianach istniejących wykuć po uprzednim osadzeniu nadproŜy.

Do transportu materiałów z rozbiórki naleŜy uŜyć takich środków transportu jak samochód skrzyniowy, skrzyniowy samowyładowawczy lub gromadzić gruz w pojemniku - kontener przygotowanym do wywozu. Załadunek jak i wyładunek materiałów z rozbiórek musi odbywać się z zachowaniem wszelkich środków ostroŜności i bezpieczeństwa ludzi pracujących przy robotach rozbiórkowych. Transport powinien być jak określono w specyfikacji, bądź inny, o ile zatwierdzony zostanie przez Inspektora nadzoru i nie spowoduje podwyŜszenia ceny ryczałtowej. Wykonawca będzie usuwać na bieŜąco, na własny koszt, wszelkie zanieczyszczenia spowodowane jego pojazdami na drogach publicznych oraz dojazdach do terenu budowy.

Elementy i materiały, które zgodnie z ST lub ustaleniami umownymi stają się własnością Wykonawcy, powinny być usunięte z terenu budowy.

Dolne części ścian wykopu pod separator od strony ścian budynku istniejących w osiach „2” i „C” winny być w trakcie realizacji zabezpieczone ściankami zakładanymi na belkach stalowych dwuteowych TT200 zabitych na głębokość od poziomu fundamentów budynku (ok.- 3,50) do ok. 50cm poniŜej poziomu wykopu (ok. – 5,80) w rozstawie nie większym niŜ 1,0 m. Do wbijania belek TT nie uŜywać urządzeń wibracyjnych. Ścianki zabezpieczające winny być umieszczone jak najbliŜej projektowanych ścian separatora, jednak nie mogą uniemoŜliwiać ich zaszalowania. Doły (wykopy) powstałe po rozbiórce elementów terenowych, znajdujące się w miejscach, gdzie zgodnie z dokumentacją projektową będą wykonane wykopy, powinny być tymczasowo zabezpieczone. W szczególności naleŜy zapobiec gromadzeniu się w nich wody opadowej. Doły w miejscach, gdzie nie przewiduje się wykonania wykopów fundamentowych naleŜy wypełnić, warstwami, odpowiednim gruntem do poziomu otaczającego terenu i zagęścić zgodnie z wymaganiami określonymi przez wymogi nawierzchni.

5.1.6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT

5.1.6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót

Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.1.6.2. Kontrola jakości robót rozbiórkowych

Kontrola jakości robót polega na wizualnej ocenie kompletności wykonanych robót rozbiórkowych oraz sprawdzeniu stopnia uszkodzenia elementów przewidzianych do powtórnego wykorzystania. Zagęszczenie gruntu wypełniającego ewentualne doły po usuniętych elementach nawierzchni, powinno spełniać odpowiednie wymagania określone wymogami nawierzchni przewidzianej projektem do ułoŜenia w danym miejscu.

5.1.7. OBMIAR ROBÓT

5.1.7.1. Ogólne zasady obmiaru robót

Ogólne zasady obmiaru robót podano w rozdziale 7 „Wymagania dotyczące przedmiaru i obmiaru robót”. 5.1.8. ODBIÓR ROBÓT Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8 „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”.

Odbioru dokonuje Inspektor nadzoru na podstawie odbiorów częściowych, oglądu, wpisów do dziennika budowy, dokumentów powykonawczych oraz sprawdzeniu z dokumentacją projektową.

5.1.9. PODSTAWA PŁATNOŚCI

5.1.9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności

Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9 „Podstawa płatności”.

5.2. Wykonywanie pokryć dachowych i inne roboty specjalistyczne [CPV 45261000-4] 5.2.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej ST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z dociepleniem i pokryciem dachu przedszkola.

16


Szczegółowa specyfikacja techniczna ST stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót związanych robotami dachowymi na przedszkolu nr 309 w Warszawie.


Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wszystkimi czynnościami niezbędnymi do remontu pokrycia dachowego.

W zakres robót dachowych wchodzą: a/ zdjęcie pokrycia bitumicznego, b/ zdjęcie rynien i rur spustowych, c/ zdjęcie obróbek blacharskich, d/ zdjęcie warstw spadkowych, e/ przygotowanie podłoŜa pod warstwy poszycia, f/ ułoŜenie paroizolacji, g/ ułoŜenie warstw izolacji cieplnej, h/ wykonanie obróbek blacharskich w tym parapetów zewnętrznych okien, i/ ułoŜenie pokrycia bitumicznego, j/ montaŜ rynien, k/ montaŜ manŜet uszczelniających na elementach konstrukcji wsporczej pod centralę wentylacyjną

przechodzących przez pokrycie dachu, l/ montaŜ uchwytów dla zwodów poziomych instalacji odgromowej.




Ogólne wymagania dotyczące robót podano w punkcie 1 „Część ogólna”. 5.2.2. MATERIAŁY


Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w rozdziale 2 „Wymagania dotyczące właściwości wyrobów budowlanych”.

5.2.2.2. Rodzaje materiałów

5.2.2.2.1. Warstwy spadkowe Do uzupełnienia i wykonania nowej warstwy spadkowej w miejscu całkowitego usunięcia istniejącej uŜywać keramzytu zatartego szlichtą cementową.

5.2.2.2.2. Paroizolacja Folia paroizolacyjna winna odpowiadać kryteriom dopuszczalności do stosowania na rynku polskim i charakteryzować się współczynnikiem dyfuzji pary wodnej Sd 0.02 – 0,20 m.

5.2.2.2.3. Materiał termoizolacyjny Izolacja cieplna w konstrukcji stropodachu powinna być wykonana z materiału w stanie powietrznosuchym. - Izolacje z materiałów nasiąkliwych powinny być chronione przed zwiększeniem stanu wilgotności w czasie wykonywania robót i po ich zakończeniu. Materiały uŜyte do wykonania izolacji cieplnej powinny odpowiadać wymaganiom norm państwowych lub odpowiednich świadectw ITB. Na izolacje cieplne powinny być stosowane materiały pochodzenia mineralnego, w tym przypadku wełna mineralna z wierzchnią warstwą utwardzoną i charakteryzująca się następującymi parametrami technicznymi:

Współczynnik przewodzenia ciepła �obl, W/(mxK) ≤ 0,040 NapręŜenie ściskające przy 10% odkształceniu względnym, kPa ≥ 40 Wytrzymałość na rozciąganie, kPa ≥ 7,5 ObciąŜenia punktowe przy odkształceniu 5 mm, N ≥ 400 Tolerancja grubości ≤ -3 +5 mm

17

Tolerancja długości ≤ ± 2 % Tolerancja szerokości ≤ ± 1,5 % ObciąŜenie charakterystyczne cięŜarem własnym, kN/m3 1,30

5.2.2.2.4. Papy pokryciowe

Warstwa podkładowa: Elastomerobitumiczna papa podkładowa do układania na wełnie mineralnej charakteryzująca się następującymi wskaźnikami minimalnymi: Grubość 1,7 mm Siła zrywająca podłuŜna, poprzeczna, po przekątnej 1100 N/5 cm WydłuŜenie względne przy sile zrywającej podłuŜnej i poprzecznej 3% Dolna granica elastyczności - 35oC Temperatura mięknienia + 100OC Warstwa wierzchnia: Elastomerobitumiczna papa termozgrzewalna kompatybilna z zastosowaną papą podkładowa, zgrzewalna na całej powierzchni, charakteryzująca się następującymi wskaźnikami minimalnymi: Grubość 5,2 mm Siła zrywająca podłuŜna, poprzeczna, po przekątnej 1000 N/5 cm WydłuŜenie względne przy sile zrywającej podłuŜnej i poprzecznej 50% Dolna granica elastyczności - 35oC Temperatura mięknienia + 115OC Gramatura wkładki nośnej 250 g/m2 Wykończenie górnej powierzchni łupek kwarcowy/

granulat mineralny 5.2.2.2.5. Obróbki blacharskie

Obróbki blacharskie winny być wykonane z blachy stalowej ocynkowanej grubości 0,6mm powlekanej poliestrem grubości ≥ 25µm w zielonym RAL 6016 dostarczonej w taśmach, o szerokości wynikającej z szerokości obróbek. Zalecane warstwy blachy powlekanej:

Do wykonania obróbek „wydr” moŜna uŜyć blachy ocynkowanej.

5.2.2.2.6. Rynny i rury spustowe Rynny i rury spustowe winny być systemowe, a więc posiadać kompatybilne elementy czołowe, kątowe, sztucery, rynhaki itd. Elementy podstawowe winny być wykonane z polichlorku winylu i posiadać profil rynny – głęboki ∅180, profil rury spustowej – okrągły ∅125 i kolor zgodny ze wskazanym w projekcie – ciemnozielony zbliŜony do RAL 6016.

5.2.2.2.7. Materiały pomocnicze Do robót dachowych naleŜy zastosować fabrycznie przygotowane materiały pomocnicze, takie jak:

− kliny dachowe z wełny mineralnej do wyprowadzenia warstw izolacyjnych na płaszczyzny pionowe, − łączniki mechaniczne z podkładkami o duŜej średnicy podkładki do zastosowań dachowych do mocowania

podkładowej warstwy papy poprzez warstwy ocieplenia i paroizolacji do wylewki warstw spadkowych dachu, − rynhaki i obejmy rur spustowych kompatybilne z zastosowanym systemem odprowadzenia wód opadowych z

dachu,

18

− wkręty z kołkami rozporowymi zabezpieczone antykorozyjnie, − gwoździe dekarskie zabezpieczone antykorozyjnie, − wsporniki zwodów poziomych instalacji odgromowej do klejenia do wierzchniej warstwy papy, mocowane bez

przebijania poszycia papowego:

− manŜeta uszczelniająca z zamkiem umoŜliwiająca montaŜ na istniejącym elemencie przeznaczona do uszczelnienia przejścia rury ∅ 114mm (tolerancja ± 10mm odporna na warunki atmoseryczne w tym prominie UV, wytrzymała na temperaturę –50OC ÷ +115OC, z elastycznym korpusem, własnym systemem masy uszczelniającej z rurą i pokryciem dachu.

5.2.3. SPRZĘT


Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 3 „Wymagania dotyczące sprzętu”. Do wykonania poszycia i pokrycia dachu naleŜy przewidzieć następujące narzędzia: - rusztowania przestawne, - palniki propanowo-budanwe do robót dekarskich - narzędzia ręczne: szczotki dekarskie, wałki dekarskie, noŜe dekarskie, piony murarskie, węgielnice, poziomice, pace

murarskie, wałki malarskie itp. - młotki drewniane i stalowe, - wiertarki i wkrętarki elektryczne, - betoniarki lub pompy do betonu, - łaty drewniane i aluminiowe - szlifierka kątowa, - noŜyce wibracyjne, - noŜyce ręczne do blach, - nitownica do nitów zrywalnych, - giętarka do blach gr. 1,0 mm,

5.2.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. 5.2.4.2. Transport sprzętu i materiałów

Sprzęt i materiały do robót dachowych moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu dopuszczonymi do ruchu na drogach publicznych z zachowaniem warunków załadunku i mocowania materiałów narzuconego przez producenta.



Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5 – część ogólna. Rozpoczęcie robót moŜe nastąpić po skompletowaniu elementów dla poszczególnych odcinków pracy z uwzględnieniem uprzednie wykonanie robót demontaŜowych.

19

5.2.5.2. Zasady wykonywania prac dachowych

5.2.5.2.1. Układanie paroizolacji Układanie paroizolacji moŜe nastąpić po nabyciu przez wylewkę betonową warstw profilujących wstępnej wytrzymałości i wilgotności nie większej niŜ 11%, być równe i czyste. Folię naleŜy układać luzem z 10 cm zakładem. NaleŜy minimalizować czas wyeksponowania folii na działanie promieni słonecznych.

5.2.5.2.2. Roboty termoizolacyjne

Izolacja cieplna w konstrukcji stropodachu powinna być wykonana z materiału w stanie powietrznosuchym. Izolacje z materiałów nasiąkliwych powinny być chronione przed zwiększeniem stanu wilgotności w czasie wykonywania robót i po ich zakończeniu oraz być ułoŜona w taki sposób, aby zapobiec tworzeniu się mostków cieplnych, dosuwając starannie płyty izolacyjne jedna do drugiej. Izolacje wykonywane z płyt powinny być układane na spoinę mijaną. UłoŜona warstwa izolacji cieplnej powinna być chroniona w czasie dalszych robót przed uszkodzeniami. Roboty te powinny być tak organizowane, aby ruch pieszy lub transport materiałów, nie odbywał się po powierzchni warstwy izolacyjnej, lecz na ułoŜonych na niej deskach lub pomostach.

5.2.5.2.3. Pokrywanie dachu papami termozgrzewalnymi

PodłoŜa pod pokrycia z papy powinny odpowiadać wymaganiom podanym w PN-80/B-10240, w przypadku zaś podłoŜy nie ujętych w tej normie, wymaganiom podanym w aprobatach technicznych. Powierzchnia podłoŜa powinna być równa, prześwit pomiędzy powierzchnią podłoŜa a łatą kontrolną długości 2 m nie moŜe być większy niŜ 5 mm. Krawędzie, naroŜa oraz styki podłoŜa z pionowymi płaszczyznami elementów ponaddachowych naleŜy zaokrąglić łukiem o promieniu nie mniejszym niŜ 3 cm lub złagodzić za pomocą listwy o przekroju trójkątnym. Przed murami kominowymi lub innymi elementami wystającymi ponad dach naleŜy – od strony kalenicy – wykonać odboje o górnej krawędzi nachylonej przeciwnie do spadku połaci dachowej. Do wykonywania pokryć dachowych moŜna przystąpić:

- po sprawdzeniu zgodności wykonania podłoŜa i podkładu z dokumentacją projektową oraz wymaganiami szczegółowymi dla danego rodzaju podłoŜa,

- po zakończeniu robót budowlanych wykonanych na powierzchni połaci, na przykład tynkowaniu budynku, kominów, wyprowadzenia wywiewek kanalizacyjnych, tynkowaniu powierzchni pionowych, na które będą wyprowadzone (wywijane) warstwy pokrycia papowego, osadzeniu listew lub klocków do mocowania obróbek blacharskich, uchwytów rynnowych (rynhaków) itp., z wyjątkiem robót, które ze względów technologicznych powinny być wykonane w trakcie układania pokrycia papowego lub po jago całkowitym zakończeniu,

- po sprawdzeniu zgodności z dokumentacją projektową materiałów pokrywczych i sprzętu do wykonywania pokryć papowych.

Roboty pokrywcze powinny być wykonywane w sposób i zgodnie z wymaganiami podanymi w normie PN 80/B10240, z tym Ŝe:

• Pokrycie papowe naleŜy wykonywać w porze suchej, przy temperaturze powyŜej 5°C. • Na połaciach o nachyleniu mniejszym niŜ 20% papę układa się pasami równoległymi do okapu, a przy nachyleniu

połaci powyŜej 20% - pasami prostopadłymi do okapu. • Szerokość zakładów arkuszy papy w kaŜdej warstwie powinna wynosić co najmniej 10 cm; naleŜy je wykonywać

zgodnie z kierunkiem spadku połaci. • Zakłady kaŜdej następnej warstwy papy powinny być przesunięte względem zakładów warstwy spodniej

odpowiednio: przy pokryciu dwuwarstwowym o ½ szerokości arkusza, przy trzywarstwowym – o 1/3 szerokości arkusza.

• W pokryciach układanych bezpośrednio na izolacji termicznej jedna z warstw powinna być wykonana z papy na tkaninie szklanej lub włókninie poliestrowej. Papa na welonie szklanym moŜe stanowić tylko jedną warstwę w wielowarstwowym pokryciu papowym.

• Papę podkładową układamy luzem na płytach wełny mineralnej i mocujemy mechanicznie do podłoŜa za pomocą łączników z duŜymi podkładkami.

• W miejscach załamania powierzchni połaci dachowej i w korytach odwadniających pokrycie naleŜy wzmocnić, układając pod pierwszą warstwę pokrycia dodatkową warstwę papy.

• Pokrycia papowe powinny być dylatowane w tych samych miejscach i płaszczyznach, w których wykonano dylatacje konstrukcji budynku lub dylatacji z sąsiednim budynkiem.

• Wierzchnia warstwa pokrycia powinna być zabezpieczone warstwą ochronną przed nadmiernym promieniowania słonecznego. W pokryciach papowych funkcję tę spełnia posypka naniesiona fabrycznie na papę wierzchniego krycia. Krycie dachów papą powinno być wykonywane od okapu w kierunku kalenicy.

• Na podłoŜach z płyt izolacji termicznej na pierwszą warstwę pokrycia naleŜy zastosować papę o zwiększonej wytrzymałości na rozrywanie i przedziurawienie – odpowiadającą wymaganiom dla papy asfaltowej na tkaninie technicznej.

20

Papa wierzchnia zgrzewalna jest przeznaczona do sklejania dwóch jej warstw metodą zgrzewania, tj. przez podgrzewanie spodniej powierzchni papy płomieniem palnika gazowego do momentu nadtopienia masy powłokowej. Przy przyklejeniu pap zgrzewalnych za pomocą palnika na gaz propan-butan naleŜy przestrzegać następujących zasad:

- Klejenie papy wierzchniej winno odbywać się na całej powierzchni a papy spodniej na szerokości zakładu, - palnik powinien być ustawiony w taki sposób, aby jednocześnie podgrzewał podłoŜe i wstęgę papy od strony

przekładki antyadhezyjnej. Jedynym wyjątkiem jest klejenie papy na powierzchni płyty warstwowej z rdzeniem styropianowym, kiedy nie dopuszcza się ogrzewania podłoŜa,

- w celu uniknięcia zniszczenia papy działanie płomienia powinno być krótkotrwałe, a płomień palnika powinien być ciągle przemieszczany w miarę nadtapiania masy powłokowej,

- niedopuszczalne jest miejscowe nagrzewanie papy, prowadzące do nadmiernego spływu masy asfaltowej lub jej zapalenia,

- fragment wstęgi papy z nadtopioną powłoką asfaltową naleŜy natychmiast docisnąć do ogrzewanego podłoŜa wałkiem o długości równej szerokości pasma papy.

Roboty wykonywać przy temperaturze otoczenia + 5oC÷ + 25oC.

5.2.5.2.4. Wykonanie i montaŜ obróbek blacharskich

Rozpoczęcie robót moŜe nastąpić na podstawie dostarczonego przez Wykonawcę szczegółowego programu robót i skompletowaniu elementów dla poszczególnych odcinków pracy. Przed przystąpieniem do wykonania obróbek powinna być stwierdzona przez Inspektora nadzoru prawidłowość wykonania wszystkich robót poprzedzających, a w szczególności:

- prawidłowość wykonania robót dachowych poprzedzających oraz zamocowania rynien, - prawidłowość wykonania rusztowań, usztywnień pomostów, zabezpieczenia terenu prowadzenia prac itp., - zgodność rzędnych, - gotowość sprzętu i urządzeń do prowadzenia robót.

Wierzch ścianek attykowych dachu wykończyć obróbką blacharską z blachy stalowej ocynkowanej i powlekanej gr. 0,6 mm., wykrępowaną warsztatowo w kolorze podanym w projekcie, mocowaną do ścianek attykowych za pośrednictwem profili łączących przytwierdzonych do podłoŜa kołkami ramowymi w odstępach ~50 cm. Połączenia wzdłuŜne obróbek – na zakład nitami zrywalnymi. Połączenia nitowe naleŜy poprzedzić wierceniem w miejscu montaŜu otworów wiertłem ∅ 4 mm.

Uwaga! Blachę powlekaną w trakcie obróbki przycinać noŜycami – wyklucza się cięcie blachy szlifierką. 5.2.6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT


Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. Badania i kontrola powinny obejmować:

- poprawność zgrzania układanych warstw papy, - szerokość zakładek, - szczelność połączeń brytów papy, - poprawność ilościową i jakościową wykonania połączeń mechanicznych obróbek blacharskich i montaŜu rynien,

manŜet uszczelniających oraz wsporników instalacji odgromowej 5.2.6.2. Tolerancja wykonania

Szerokość zakładek podłuŜnych i poprzecznych papy winna wynosić 10 cm. ± 1 cm. chyba, Ŝe producent zaleci inną szerokość. Łączenia papy nie mogą się wzajemnie przedłuŜać. Odchylenia poziomu górnej płaszczyzny obróbek dachowych od zadanych kształtów nie mogą przekraczać ± 5mm. na całej długości elementu.



Ogólne zasady obmiaru robót podano w rozdziale 7 „Wymagania dotyczące przedmiaru i obmiaru robót”. 5.2.8. ODBIÓR ROBÓT

5.2.8.1. Ogólne zasady odbioru robót Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 1 „Część ogólna”.

21

5.2.8.2. Odbiór robót zanikających

Podstawą odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu jest: - pisemne stwierdzenie Inspektora nadzory w dzienniku budowy o wykonaniu robót zgodnie z dokumentacją

projektową i Specyfikacji Technicznej, - inne pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru o wykonaniu robót.

Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu obejmuje przede wszystkim spodnie warstwy dachowe i wywinięcie papy na murki attykowe oraz zamocowanie profili łączących. Inne niŜ wskazane w Specyfikacji roboty zanikające określają pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru lub inne dokumenty potwierdzone przez Inspektora nadzoru.

5.2.8.3. Odbiór końcowy. Odbiór końcowy odbywa się po pisemnym stwierdzeniu Inspektora nadzoru w dzienniku budowy zakończenia robót związanych z wykonaniem poszycia i spełnieniu innych warunków dotyczących tych robót zawartych w umowie.



Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9 „Podstawa płatności”. 5.3. SPECJALNE ROBOTY BUDOWLANE INNE NIś DACHOWE [CPV 45262000-1]

[CPV 45262100-2] Roboty przy wznoszeniu rusztowań 5.3.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej ST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z montaŜem i demontaŜem rusztowań przy budynku Przedszkola 309 w Warszawie..




Ustalenia zawarte w niniejszej części specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wszystkimi czynnościami niezbędnymi do montaŜu, utrzymania i demontaŜu rusztowań niezbędnych przy wykonywaniu remontu budynku.





Materiały, wymiary i wykonanie elementów rusztowań powinno być zgodne z dokumentacją techniczna i wymaganiami norm przedmiotowych (PN-M-479000-1:1996 i PN-M-479000-3:1996). Elementy rusztowań przestawnych winny być przystosowane do ustawienia i przemieszczania takŜe we wnętrzu obiektu (m.in. gumowe koła). Nie stosować rusztowań bez barier ochronnych i poręczy.

5.3.3. SPRZĘT 3.3.3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu

Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale „Wymagania ogólne” .

22

3.3.3.2. Sprzęt do wykonania robót

Do wznoszenia rusztowań rurowych indywidualnych stosować narzędzia ogólnobudowlane w dobrym stanie technicznym. Do montaŜu i demontaŜu rusztowań inwentaryzowanych stosować narzędzia przewidziane przez producenta systemu.

5.3.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. 5.3.5. WYKONYWANIE ROBÓT 5.3.5.1. Ogólne zasady wykonania robót

Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5 – część ogólna. 5.3.5.2. MontaŜ rusztowań

MontaŜ i demontaŜ rusztowań powinien być wykonywany przez osoby przeszkolone w zakresie montaŜu rusztowań z rur, zgodnie z dokumentacją danego rodzaju rusztowania. W razie potrzeby, np. zapewnienia komunikacji przez bramy lub przejścia, mogą być zastosowane podwieszenia ram pionowych, jeŜeli konstrukcja rusztowania pozwala na takie podwieszenie elementów, a sposób podwieszenia ram jest podany w instrukcji montaŜu danego rodzaju rusztowania. Posadowienie rusztowania:

- obciąŜenie jednostkowe od konstrukcji rusztowania nie moŜe być większe od obciąŜenia dopuszczalnego dla danej konstrukcji podłoŜa; szczególnego sprawdzenia wymaga to w przypadku ustawiania rusztowania na dachu budynku – wymaga to dbałości o nieuszkodzenie nawierzchni papowej i warstw izolacyjnych.

5.3.5.3. DemontaŜ rusztowań

DemontaŜ rusztowań danego typu naleŜy wykonywać zgodnie z instrukcją szczegółową zaakceptowaną przez kierownika budowy. DemontaŜ rusztowania moŜe być dokonany po zakończeniu robót, usunięcia pozostałych materiałów i narzędzi z pomostów roboczych. Dopuszcza się częściowy demontaŜ rusztowania od góry w miarę postępu prac oczyszczających na pomoście najwyŜej połoŜonym. Przy demontaŜu rusztowania zabrania się zrzucania jego elementów z wysokości. Elementy powinny być opuszczane w bezpieczny sposób.



Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.3.6.2. Badania rusztowań

Badania rusztowań. Badania powinny obejmować:

- badania części składowych rusztowania, - badania połączeń elementów, - badania wszystkich zmontowanych rusztowań.

Badanie zmontowanych rusztowań ramowych powinno być przeprowadzone na podstawie: - kompletu dokumentacji, - niezbędnych przyrządów pomiarowych, - wyników badań gruntu, odporności uziomów i innych.

Badania naleŜy przeprowadzić w sposób przewidziany w normie państwowej dotyczącej rusztowań ramowych z rur stalowych.

5.3.6.3. Przeglądy rusztowań. W czasie eksploatacji rusztowania powinny być poddawane następującym przeglądom:

- codziennie – przez brygadzistę uŜytkującego rusztowanie, - co 10 dni – przez konserwatora rusztowania lub pracownika inŜynieryjno-technicznego wyznaczonego przez

kierownika budowy,

23

- doraźnie – przez komisję z udziałem inspektora nadzoru, majstra budowlanego i brygadzisty uŜytkującego rusztowanie. Badania doraźne naleŜy przeprowadzać: po silnych wiatrach, burzach, długotrwałych opadach atmosferycznych lub z innych przyczyn groŜących bezpiecznemu wykonywaniu robót budowlanych, bezpośrednio po ustaniu działania danej przyczyny i przed dopuszczeniem do wykonywania robót na rusztowaniu.

Zakres czynności obejmujących poszczególne przeglądy powinien być ujęty w instrukcjach szczegółowych montaŜu i eksploatacji danego rodzaju rusztowania. Wyniki przeglądu naleŜy wpisać do dziennika budowy.

5.3.6.4. Kontrola eksploatacji ObciąŜenia eksploatacyjne. Masa materiałów potrzebnych do wykonania robót gromadzona na pomoście roboczym powinna być mniejsza o 80 kg od dopuszczalnego obciąŜenia uŜytkowego. Pomosty robocze rusztowań nie powinny być obciąŜone skupiskami materiałów i osób powyŜej dopuszczalnego obciąŜenia, do jakiego jest przystosowane. Konstrukcje rusztowania naleŜy zabezpieczyć przed moŜliwością wtargnięcia osób niepowołanych na pomosty robocze. Pomosty robocze nie mogą być obciąŜone maszynami lub urządzeniami, które w czasie pracy wywołują drgania, jeŜeli nie przewidziano odpowiednich amortyzatorów. WęŜe do tłoczenia zaprawy lub innych materiałów półpłynnych naleŜy podwieszać do elementów konstrukcji rusztowań w sposób przegubowy. ObciąŜenie i praca na dwóch lub więcej pomostach na róŜnych poziomach rusztowania znajdujących się w jednej linii pionowej jest zabroniona. Utrzymywanie porządku na rusztowaniu. Pomosty robocze i schodnie naleŜy systematycznie oczyszczać z odpadów materiałów budowlanych. W okresie zimowym pomosty i schodnie naleŜy oczyszczać z lodu oraz z śniegu niezwłocznie po zakończeniu opadu śniegu oraz posypywać materiałami zwiększającymi tarcie (piasek, ŜuŜel paleniskowy o uziarnieniu do 4 mm itp.)




Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale „Wymagania ogólne” Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacja projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli dokonano badań, o których mowa w pkt. 5.3.6.2. i fakt ten potwierdzono w Dzienniku budowy lub w innej formie pisemnej. .



Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9 „Podstawa płatności”. 5.4. SPECJALNE ROBOTY BUDOWLANE INNE NIś DACHOWE [CPV 45262000-1]

[CPV 45262300-4] Betonowanie – zbrojenie (przygotowanie i montaŜ).

5.4.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru zbrojenia betonu w konstrukcjach Ŝelbetowych wykonywanych na mokro w przebudowie budynku Przedszkola nr 309 przy ul. H.Ch. Andersena 7 w Warszawie.




Ustalenia zawarte w niniejszej Specyfikacji mają zastosowanie przy wykonywaniu zbrojenia konstrukcji budynków oraz obiektów budownictwa inŜynieryjnego. Roboty, których dotyczy Specyfikacja, obejmują wszystkie czynności mające na celu wykonanie robót związanych z:

– przygotowaniem zbrojenia,

24

– montaŜem zbrojenia, – kontrolą jakości robót i materiałów.

Zakres robót obejmuje elementy konstrukcyjne fundamentów, podpór, murów, konstrukcje szkieletowe, płyty, belki, podciągi, gzymsy oraz konstrukcje związane z wyposaŜeniem i obsługą obiektów.


Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi lub/i odpowiednimi polskimi normami oraz z definicjami podanymi w rozdziale 1 „Część ogólna”, a ponadto:

Pręty stalowe wiotkie – pręty stalowe o przekroju kołowym Ŝebrowane o średnicy do 40 mm.

Zbrojenie niespręŜajace – zbrojenie konstrukcji betonowej niewprowadzające do niej napręŜeń w sposób czynny.



5.4.2.1. Stal zbrojeniowa

5.4.2.1.1.Asortyment stali zbrojeniowej

Do zbrojenia konstrukcji Ŝelbetowych prętami wiotkimi w obiektach budowlanych objętych zakresem kontraktu stosuje się stal klas i gatunków wg dokumentacji projektowej, wg normy PN-H-84023/6: AIIIN, gatunku RB500W/BSt500S-O.T.B. oraz stal klasy AI, gatunku St3SX, St3SY, St3V, St3W.

5.4.2.1.2. Właściwości mechaniczne i technologiczne stali zbrojeniowej Pręty okrągłe Ŝebrowane ze stali gatunku RB500W/BSt500S-Q.T.B. (Aprobata Techniczna IBDiM Nr AT/ 2001-04-1115) o następujących parametrach:

– średnica pręta w mm 8÷10 – granica plastyczności Re (min) w MPa 500

– wytrzymałość na rozciąganie Rm (min) w MPa 550

– wytrzymałość charakterystyczna w MPa 490 – wytrzymałość obliczeniowa w MPa 375 – wydłuŜenie (min) w % 10 – zginanie do kąta 60° brak pęknięć i rys w złączu.

Pręty okrągłe Ŝebrowane ze stali gatunku 18G2-b wg normy PN-H-84023/06 o następujących parametrach: – średnica pręta w mm 6÷32 – granica plastyczności Re (min) w MPa 355



Pręty okrągłe Ŝebrowane ze stali gatunkuSt3SX-b wg normy PN-H-84023/01 o następujących parametrach: – średnica pręta w mm 5,5÷40 – granica plastyczności Re (min) w MPa 240



Powierzchnia walcówki i prętów powinna być bez pęknięć, pęcherzy i naderwań. Na powierzchni czołowej prętów niedopuszczone są jamy usadowe, rozwarstwienia, pęknięcia widoczne gołym okiem.

5.4.2.1.3. Wymagania przy odbiorze Pręty stalowe do zbrojenia betonu powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-H-93215. Przeznaczona do odbioru na budowie partia prętów musi być zaopatrzona w atest, w którym mają być podane:

– nazwa wytwórcy, – oznaczenie wyrobu wg normy PN-H-93215, – numer wytopu lub numer partii,

25

– wszystkie wyniki przeprowadzonych badań oraz skład chemiczny według analizy wytopowej, – masa partii, – rodzaj obróbki cieplnej.

Na przywieszkach metalowych przymocowanych do kaŜdej wiązki prętów lub kręgu prętów (po dwie do kaŜdej wiązki) muszą znajdować się następujące informacje:

– znak wytwórcy, – średnica nominalna, – znak stali, – numer wytopu lub numer partii, – znak obróbki cieplnej.

5.4.2.2. Materiały pomocnicze 5.4.2.2.1.Drut montaŜowy

Do montaŜu prętów zbrojenia naleŜy uŜywać wyŜarzonego drutu stalowego, tzw. wiązałkowego. 5.4.2.2.2.Podkładki dystansowe

Dopuszcza się stosowanie stabilizatorów i podkładek dystansowych wyłącznie z betonu. Podkładki dystansowe muszą być przymocowane do prętów.


Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale „Wymagania ogólne” . 5.4.3.2. Sprzęt do wykonania robót

Sprzęt uŜywany przy przygotowaniu i montaŜu zbrojenia wiotkiego w konstrukcjach budowlanych powinien spełniać wymagania obowiązujące w budownictwie ogólnym. W szczególności wszystkie rodzaje sprzętu, jak:

− giętarki,

− prościarki,

− zgrzewarki,

− spawarki

powinny być sprawne oraz posiadać fabryczną gwarancję i instrukcję obsługi. Sprzęt powinien spełniać wymagania BHP, jak przykładowo osłony zębatych i pasowych urządzeń mechanicznych. Miejsca lub elementy szczególnie niebezpieczne dla obsługi powinny być specjalnie oznaczone. Sprzęt ten powinien podlegać kontroli osoby odpowiedzialnej za BHP na budowie. Osoby obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone.

5.4.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. Pręty do zbrojenia powinny być przewoŜone odpowiednimi środkami transportu, w sposób zapewniający uniknięcie trwałych odkształceń oraz zgodnie z przepisami BHP i ruchu drogowego.

5.4.5. WYKONYWANIE ROBÓT 5.4.5.1. Ogólne zasady wykonania robót

Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5 – część ogólna.

Przygotowanie, montaŜ i odbiór zbrojenia powinien odpowiadać wymaganiom normy PN 91/5-10042, a klasy i gatunki stali winny być zgodne z dokumentacją projektową.

5.4.5.3. Przygotowanie zbrojenia

5.4.5.3.1. Czyszczenie prętów

Pręty przed ich uŜyciem do zbrojenia konstrukcji naleŜy oczyścić z zendry, luźnych płatków rdzy, kurzu i błota. Pręty zbrojenia zatłuszczone lub zabrudzone farbą olejną moŜna opalać lampami benzynowymi lub czyścić preparatami rozpuszczającymi tłuszcze.

Stal naraŜoną na choćby chwilowe działanie słonej wody naleŜy zmyć wodą słodką.

26

Stal pokrytą łuszczącą się rdzą i zabłoconą oczyszcza się szczotkami drucianymi ręcznie lub mechanicznie bądź teŜ przez piaskowanie. Po oczyszczeniu naleŜy sprawdzić wymiary przekroju poprzecznego prętów. Stal tylko zabrudzoną moŜna zmyć strumieniem wody. Pręty oblodzone odmraŜa się strumieniem ciepłej wody. MoŜliwe są równieŜ inne sposoby czyszczenia stali zbrojeniowej akceptowane przez Inspektora nadzoru.

5.4.5.3.2. Prostowanie prętów

Dopuszcza się prostowanie prętów za pomocą kluczy, młotków, ścianek. Dopuszczalna wielkość miejscowego odchylenia od linii prostej wynosi 4 mm.

5.4.5.3.3.Cięcie prętów zbrojeniowych

Cięcie prętów naleŜy wykonywać przy maksymalnym wykorzystaniu materiału. Wskazane jest sporządzenie w tym celu planu cięcia. Cięcia przeprowadza się przy uŜyciu mechanicznych noŜy. Dopuszcza się równieŜ cięcie palnikiem acetylenowym.

5.4.5.3.4. Odgięcia prętów, haki

Minimalne średnice trzpieni uŜywanych przy wykonywaniu haków zbrojenia podaje tabela Nr 23 normy PN-S-10042. Minimalna odległość od krzywizny pręta do miejsca, gdzie moŜna na nim połoŜyć spoinę, wynosi 10d dla stali A-III i A-II lub 5d dla stali A-I. Na zimno na budowie moŜna wykonywać odgięcia prętów o średnicy d ≤ 12 mm. Pręty o średnicy d > 12 mm powinny być odginane z kontrolowanym podgrzewaniem.

W miejscach zagięć i załamań elementów konstrukcji, w których zagięciu ulegają jednocześnie wszystkie pręty zbrojenia rozciąganego, naleŜy stosować średnicę zagięcia równą co najmniej 20d.

Wewnętrzna średnica odgięcia strzemion i prętów montaŜowych powinna spełniać warunki podane dla haków. Przy odbiorze haków i odgięć prętów naleŜy zwrócić szczególną uwagę na ich zewnętrzną stronę. Niedopuszczalne są tam pęknięcia powstałe podczas wyginania.

5.4.5.4. MontaŜ zbrojenia

5.4.5.4.1 Wymagania ogólne

Układ zbrojenia w konstrukcji musi umoŜliwiać jego dokładne otoczenie przez jednorodny beton. Po ułoŜeniu zbrojenia w deskowaniu rozmieszczenie prętów względem siebie i względem deskowania nie moŜe ulec zmianie. W konstrukcję moŜna wbudować stal pokrytą co najwyŜej nalotem niełuszczącej się rdzy.

Nie moŜna wbudować stali zatłuszczonej smarami lub innymi środkami chemicznymi, zabrudzonej farbami, zabłoconej i oblodzonej, stali, która była wystawiona na działanie słonej wody.

Minimalna grubość otuliny zewnętrznej w świetle prętów i powierzchni przekroju elementu Ŝelbetowego powinna wynosić co najmniej:

– 0,07 m – dla zbrojenia głównego fundamentów i podpór masywnych,

– 0,055 m – dla strzemion fundamentów i podpór masywnych,

– 0,05 m – dla prętów głównych lekkich podpór i pali,

– 0,03 m – dla zbrojenia głównego ram, belek, pociągów, gzymsów,

– 0,025 m – dla strzemion ram, belek, podciągów i zbrojenia płyt, gzymsów.

Układanie zbrojenia bezpośrednio na deskowaniu i podnoszenie na odpowiednią wysokość w trakcie betonowania jest niedopuszczalne.

Niedopuszczalne jest chodzenie po wykonanym szkielecie zbrojeniowym.

5.4.5.4.2.Montowanie zbrojenia

Pręty zbrojenia naleŜy łączyć w sposób określony w dokumentacji projektowej.

SkrzyŜowania prętów naleŜy wiązać drutem wiązałkowym, zgrzewać lub łączyć tzw. słupkami dystansowymi. Drut wiązałkowy, wyŜarzony o średnicy 1 mm, uŜywa się do łączenia prętów o średnicy do 12 m, przy średnicach większych naleŜy stosować drut o średnicy 1,5 mm. W szkieletach zbrojenia belek i słupów naleŜy łączyć wszystkie skrzyŜowania prętów naroŜnych ze strzemionami, a pozostałych prętów – na przemian.



Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.4.6.2. Zakres wymaganych kontroli

Kontrola jakości robót wykonania zbrojenia polega na sprawdzeniu zgodności z dokumentacją projektową oraz podanymi powyŜej wymaganiami. Zbrojenie podlega odbiorowi przed betonowaniem. Przy odbiorze stali dostarczonej na

27

budowę naleŜy przeprowadzić następujące badania: – sprawdzenie zgodności przywieszek z zamówieniem,

– sprawdzenie stanu powierzchni wg normy PN-H-93215,

– sprawdzenie wymiarów wg normy PN-H-93215,

– sprawdzenie masy wg normy PN-H-93215,

– próba rozciągania wg normy PN-EN 10002-1 + AC1:1998,

– próba zginania na zimno wg normy PN-H-04408.

Do badania naleŜy pobrać minimum 3 próbki z kaŜdego kręgu lub wiązki. Próbki naleŜy pobrać z róŜnych miejsc kręgu.

Jakość prętów naleŜy ocenić pozytywnie, jeŜeli wszystkie badania odbiorcze dadzą wynik pozytywny. Dopuszczalne tolerancje

wymiarów w zakresie cięcia, gięcia i rozmieszczenia zbrojenia podano poniŜej.

Usytuowanie prętów - tolerancje: – otulenie wkładek według projektu zwiększone maksymalnie 5 mm, nie przewiduje się zmniejszenia

grubości otuliny, – rozstaw prętów w świetle: 10 mm, – odstęp od czoła elementu lub konstrukcji: ±10 mm, – długość pręta między odgięciami: ±10 mm, – miejscowe wykrzywienie: ±5 mm.

Poprzeczki pod kable naleŜy wykonać z dokładnością: ±1 mm (wzajemne odległości mierzone w przekroju poprzecznym).

NiezaleŜnie od tolerancji podanych powyŜej obowiązują następujące wymagania: – dopuszczalne odchylenie strzemion od linii prostopadłej do zbrojenia głównego nie powinno

przekraczać 3%, – liczba uszkodzonych skrzyŜowań na jednym pręcie nie moŜe przekraczać 25% ogólnej ich liczby na tym pręcie, – róŜnica w rozstawie między prętami głównymi nie powinna przekraczać ±0,5 cm, – róŜnice w rozstawie strzemion nie powinny przekraczać ±2 cm.



Ogólne zasady obmiaru robót podano w rozdziale 7 „Wymagania dotyczące przedmiaru i obmiaru robót”. 5.4.8. ODBIÓR ROBÓT 5.4.8.1. Ogólne zasady odbioru robót

Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8 „Wymagania ogólne” 5.4.8.2. Zgodność robót z dokumentacją projektową i ST

Roboty powinny być wykonane zgodnie z dokumentacją projektową i ST oraz pisemnymi poleceniami Inspektora nadzoru.

5.4.8.3. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu

5.4.8.3.1. Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu

Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu określają pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru lub inne potwierdzone przez niego dokumenty.

5.4.8.3.2.Dokumenty i dane

Podstawą odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu są:

– pisemne stwierdzenie Inspektora nadzoru w dzienniku budowy o wykonaniu robót zgodnie z dokumentacją projektową i ST,

– inne pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru o wykonaniu robót. 5.4.8.4. Odbiór końcowy

Odbiór końcowy odbywa się po pisemnym stwierdzeniu przez Kierownika budowy w dzienniku budowy zakończenia robót zbrojarskich i kończy się pisemnym zezwoleniem Inspektora nadzoru na rozpoczęcie betonowania elementów, których zbrojenie podlega odbiorowi.

Odbiór powinien polegać na sprawdzeniu:

28

– zgodności wykonania zbrojenia z dokumentacją projektową, – zgodności z dokumentacją projektową liczby prętów w poszczególnych przekrojach, – rozstawu strzemion, – prawidłowości wykonania haków, złącz i długości zakotwień prętów, – zachowania wymaganej projektem otuliny zbrojenia.



Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9 „Podstawa płatności” 5.5. SPECJALNE ROBOTY BUDOWLANE INNE NIś DACHOWE [CPV 45262000-1]

[CPV 45262311-4] Betonowanie konstrukcji.

5.5.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem konstrukcji betonowych i Ŝelbetowych w obiektach kubaturowych.


Niniejsza specyfikacja techniczna jest dokumentem przetargowym i kontraktowym przy zlecaniu i realizacji robót remontowych Przedszkola 309 w Warszawie..

Odstępstwa od wymagań podanych w niniejszej specyfikacji mogą mieć miejsce tylko w przypadkach prostych robót o niewielkim znaczeniu, dla których istnieje pewność, Ŝe podstawowe wymagania będą spełnione przy zastosowaniu metod wykonania wynikających z doświadczenia oraz uznanych reguł i zasad sztuki budowlanej oraz przy uwzględnieniu przepisów bhp.


Specyfikacja dotyczy zasad prowadzenia robót związanych z wykonywaniem konstrukcji betonowych i Ŝelbetowych w obiektach kubaturowych. Specyfikacja dotyczy wszystkich czynności mających na celu wykonanie robót związanych z:

– przygotowaniem mieszanki betonowej, – wykonaniem rusztowań, – wykonaniem deskowań wraz z usztywnieniem, – układaniem i zagęszczaniem mieszanki betonowej, – pielęgnacją betonu.

. 5.5.1.4. Określenia podstawowe

Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi lub/i odpowiednimi polskimi normami oraz z definicjami podanymi w rozdziale 1 „Część ogólna”, a ponadto w niniejszej ST obowiązują określenia:

Beton zwykły – beton o gęstości powyŜej 1,8 t/m3 wykonany z cementu, wody, kruszywa mineralnego o frakcjach

piaskowych i grubszych oraz ewentualnych dodatków mineralnych i domieszek chemicznych.

Mieszanka betonowa – mieszanka wszystkich składników przed związaniem betonu.

Zaczyn cementowy – mieszanka cementu i wody.

Zaprawa – mieszanka cementu, wody, składników mineralnych i ewentualnych dodatków przechodzących przez sito kontrolne o boku oczka kwadratowego 2 mm.

Nasiąkliwość betonu – stosunek masy wody, którą zdolny jest wchłonąć beton, do jego masy w stanie suchym.

Stopień wodoszczelności – symbol literowo-liczbowy (np. W6) klasyfikujący beton pod względem przepuszczalności wody. Liczba po literze W oznacza dziesięciokrotną wartość ciśnienia wody w MPa, działającego na próbki betonowe.

Stopień mrozoodporności – symbol literowo-liczbowy (np. F150) klasyfikujący beton pod względem jego odporności na działania mrozu. Liczba po literze F oznacza wymaganą liczbę cykli zamraŜania i odmraŜania próbek betonowych.

Klasa betonu – symbol literowo-liczbowy (np. C 2 5 / 3 0 ) klasyfikujący beton pod względem jego wytrzymałości na ściskanie.

29


Ogólne wymagania dotyczące robót wykonywanych na tej budowie podano w ST „Wymagania ogólne”. Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz z zgodność z dokumentacją projektową, specyfikacjami technicznymi i poleceniami Inspektora nadzoru.

5.5.2. MATERIAŁY

5.5.2.1. Wymagania ogólne Ogólne wymagania dotyczące właściwości materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST „2. Materiały. Wymagania ogólne” Wszystkie materiały do wykonania konstrukcji betonowych i Ŝelbetowych powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w dokumentach odniesienia (normach, aprobatach technicznych).

5.5.2.2. Składniki mieszanki betonowej - wymagania 5.5.2.2.1. Cement – wymagania i badania

Do wykonania betonów klasy C 25/30 powinien być stosowany cement portlandzki CEM I (bez dodatków), niskoalkaliczny, klasy 42,5 N spełniający wymagania PN-EN 197-1:2002. Stosowane cementy powinny charakteryzować się następującym składem:

– zawartość krzemianu trójwapniowego alitu (C3S) do 60%,

– zawartość alkaliów do 0,6%, – zawartość alkaliów pod warunkiem zastosowania kruszywa niereaktywnego do 0,9%, – zawartość C4AF + 2 x C3A ≤ 20%,

– zawartość glinianu trójwapniowego C3A ≤ 7%.

Cement pochodzący z kaŜdej dostawy musi spełniać wymagania zawarte w PN-EN 197-1:2002. Przed uŜyciem cementu do wykonania mieszanki betonowej naleŜy przeprowadzić kontrolę obejmującą:

– oznaczenie wytrzymałości wg PN-EN 196-1 – oznaczenie czasu wiązania wg PN-EN 196-3 – oznaczenie zmiany objętości wg PN-EN 196-3 – sprawdzenie zawartości grudek cementu nie dających się rozgnieść w palcach i nie

rozpadających się w wodzie.

Wyniki badań powinny spełniać następujące wymagania: – początek wiązania najwcześniej po upływie 60 minut – koniec wiązania najpóźniej po upływie 10 godz. – oznaczenie zmiany objętości: nie więcej niŜ 8 mm

Nie dopuszcza się występowania w cemencie portlandzkim normalnie i szybko twardniejącym, większej niŜ 20% cięŜaru cementu ilości grudek niedających się rozgnieść w palcach i nierozpadających się w wodzie. Grudki naleŜy usunąć poprzez przesianie przez sito o boku oczka kwadratowego 2 mm. W przypadku, gdy wymienione badania wykaŜą niezgodność z normami, cement nie moŜe być uŜyty do wykonania betonu.

Magazynowanie:

– cement pakowany (workowany) – składy otwarte (wydzielone miejsca zadaszone na otwartym terenie, zabezpieczone z boków przed opadami) lub magazyny zamknięte (budynki lub pomieszczenia o szczelnym dachu i ścianach);

– cement luzem – magazyny specjalne (zbiorniki stalowe lub Ŝelbetowe przystosowane do pneumatycznego załadunku i wyładunku cementu luzem, zaopatrzone w urządzenia do przeprowadzania kontroli objętości cementu znajdującego się w zbiorniku lub otwory do przeprowadzania kontroli objętości cementu, włazy do czyszczenia oraz klamry na wewnętrznych ścianach).

PodłoŜa składów otwartych powinny być twarde i suche, odpowiednio pochylone, zabezpieczające cement przed ściekami wody deszczowej i zanieczyszczeń. Podłogi magazynów zamkniętych powinny być suche i czyste, zabezpieczające cement przed zawilgoceniem i zanieczyszczeniem.

Dopuszczalny okres przechowywania cementu zaleŜny jest od miejsca przechowywania. Cement nie moŜe być uŜyty do betonu po okresie:

– 10 dni, w przypadku przechowywania go w zadaszonych składach otwartych, – po upływie terminu trwałości podanego przez wytwórnię, w przypadku przechowywania w składach

zamkniętych.

30

KaŜda partia cementu, dla której wydano oddzielne świadectwo jakości powinna być przechowywana osobno w sposób umoŜliwiający jej łatwe rozróŜnienie.

5.5.2.2.2.Kruszywo

Kruszywo do betonu powinno charakteryzować się stałością cech fizycznych i jednorodnością uziarnienia pozwalającą na wykonanie partii betonu o stałej jakości.

Poszczególne rodzaje i frakcje kruszywa muszą być na placu oddzielnie składowane, na umocnionym i czystym podłoŜu w sposób uniemoŜliwiający mieszanie się.

Kruszywa grube powinny spełniać wymagania norm PN-EN 932 oraz PN-EN 933. W kruszywie grubym nie dopuszcza się grudek gliny. W kruszywie grubszym zawartość podziarna nie powinna przekraczać 5%, a nadziarna 10%. Ziarna kruszywa nie powinny być większe niŜ:

– 1/3 najmniejszego wymiaru przekroju poprzecznego elementu betonowego, – 3/4 odległości w świetle między prętami zbrojenia, leŜącymi w jednej płaszczyźnie

prostopadłej do kierunku betonowania.

Do betonów klas C25/30 i wyŜszych naleŜy stosować wyłącznie grysy granitowe lub bazaltowe marki 50, o maksymalnym wymiarze ziarna 16 mm.

Stosowanie grysów z innych skał dopuszcza się pod warunkiem, Ŝe zostały one zbadane w placówce badawczej wskazanej przez zamawiającego, a wyniki badań spełniają wymagania dotyczące grysów granitowych i bazaltowych.

Grysy powinny odpowiadać następującym wymaganiom: – zawartość pyłów mineralnych – do 1%, – zawartość ziaren nieforemnych (to jest wydłuŜonych płaskich) – do 20%, – wskaźnik rozkruszenia:

• dla grysów granitowych – do 16%, • dla grysów bazaltowych i innych – do 8%,

– nasiąkliwość – do 1,2%, – mrozoodporność według metody bezpośredniej – do 2%, – mrozoodporność wg zmodyfikowanej metody bezpośredniej do 10%, – reaktywność alkaliczna z cementem określona wg normy PN-EN 480-12:2006(u) nie

powinnawywoływać zwiększenia wymiarów liniowych ponad 0,1%, – zawartość związków siarki – do 0,1%, – zawartość zanieczyszczeń obcych – do 0,25%, – zawartość zanieczyszczeń organicznych, nie dających barwy ciemniejszej od wzorcowej. Kruszywem

drobnym powinny być piaski o uziarnieniu do 2 mm pochodzenia rzecznego lub kompozycja piasku rzecznego i kopalnianego uszlachetnionego.

Zawartość poszczególnych frakcji w stosie okruchowym piasku powinna się mieścić w granicach: – do 0,25 mm – 14÷19%, – do 0,50 mm – 33÷48%, – do 1,00 mm – 53÷76%.

Piasek powinien spełniać następujące wymagania: – zawartość pyłów mineralnych – do 1,5%, – reaktywność alkaliczna z cementem określona wg normy PN-EN 480-12:2006(u) nie powinna

wywoływać zwiększenia wymiarów liniowych ponad 0,1%, – zawartość związków siarki – do 0,2%, – zawartość zanieczyszczeń obcych – do 0,25%, – zawartość zanieczyszczeń organicznych – nie dająca barwy ciemniejszej od wzorcowej, – w kruszywie drobnym nie dopuszcza się grudek gliny.

Piasek pochodzący z kaŜdej dostawy musi być poddany badaniom obejmującym: – oznaczenie składu ziarnowego wg normy PN-EN 933-1:2000 lub PN-EN 933-2:1999, – oznaczenie zawartości zanieczyszczeń obcych wg normy PN-EN 933-7:2000, – oznaczenie zawartości grudek gliny, które oznacza się podobnie, jak

zawartość zanieczyszczeń obcych, – oznaczenie zawartości pyłów mineralnych wg normy PN-EN 933-8:2001, PN-EN 933-9:2001 lub PN-EN

933-10:2002.

Dostawca kruszywa jest zobowiązany do przekazania dla kaŜdej partii kruszywa wyników jego pełnych badań wg normy PN-EN 932 i PN-EN 933 oraz wyników badania specjalnego dotyczące reaktywności alkalicznej

W przypadku, gdy kontrola wykaŜe niezgodność cech danego kruszywa z wymaganiami normy PN-EN 932 i PN-EN 933, uŜycie takiego kruszywa moŜe nastąpić po jego uszlachetnieniu (np. przez płukanie lub dodanie odpowiednich frakcji kruszywa) i ponownym sprawdzeniu. NaleŜy prowadzić bieŜącą kontrolę wilgotności kruszywa wg normy

31

PN-EN 1097-6:2002 dla korygowania receptury roboczej betonu.

Magazynowanie:

Kruszywo naleŜy przechowywać na dobrze zagęszczonym i odwodnionym podłoŜu w warunkach zabezpieczających je przed rozfrakcjowaniem, zanieczyszczeniem oraz zmieszaniem z kruszywem innych klas petrograficznych, asortymentów, marek i gatunków.

5.5.2.2.3. Woda Do przygotowania mieszanki betonowej i skrapiania podłoŜa stosować moŜna wodę odpowiadającą wymaganiom normy PN-EN 1008-1:2004 „Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja pobierania próbek, badanie i ocena przydatności wody zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z procesów produkcji betonu”. Bez badań laboratoryjnych moŜna stosować wodociągową wodę pitną. Niedozwolone jest uŜycie wód ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje i muł.

5.5.2.2.4.Domieszki i dodatki do betonu Zaleca się stosowanie do mieszanek betonowych domieszek chemicznych o działaniu:

– napowietrzającym, – uplastyczniającym, – przyśpieszającym lub opóźniającym wiązanie. Dopuszcza się stosowanie domieszek kompleksowych: – napowietrzająco-uplastyczniających, – przyśpieszająco-uplastyczniających.

Domieszki do betonów muszą mieć aprobaty, wydane przez Instytut Techniki Budowlanej lub Instytut Dróg i Mostów oraz posiadać atest producenta.

5.5.2.3. Beton - wymagania

Do robót konstrukcyjnych projekt przewiduje stosowanie betonu wodoszczelnego C25/30 W6, który musi spełniać następujące wymagania:

– nasiąkliwość – do 5%; badanie wg normy PN-EN 206-1:2003, – mrozoodporność – ubytek masy nie większy od 5%, spadek wytrzymałości na ściskanie nie większy

niŜ 20% po 150 cyklach zamraŜania i odmraŜania (F150); badanie wg normy PN-EN 206-1:2003, – wodoszczelność – większa od 0,6MPa (W6), – wskaźnik wodno-cementowy (w/c) – ma być mniejszy od 0,5.

Skład mieszanki betonowej powinien być ustalony zgodnie z normą PN-EN 206-1:2003 tak, aby przy najmniejszej ilości wody zapewnić szczelne ułoŜenie mieszanki w wyniku zagęszczania przez wibrowanie.

Skład mieszanki betonowej ustala laboratorium Wykonawcy lub wytwórni betonów.

Stosunek poszczególnych frakcji kruszywa grubego ustalany doświadczalnie powinien odpowiadać najmniejszej jamistości.

Zawartość piasku w stosie okruchowym powinna być jak najmniejsza i jednocześnie zapewniać niezbędną urabialność przy zagęszczeniu przez wibrowanie oraz nie powinna być większa niŜ 42% przy kruszywie grubym do 16 mm.

Optymalną zawartość piasku w mieszance betonowej ustala się następująco:

– z ustalonym składem kruszywa grubego wykonuje się kilka (3÷5) mieszanek betonowych o ustalonym teoretycznie stosunku w/c i o wymaganej konsystencji zawierających róŜną, ale nie większą od dopuszczalnej, ilość piasku,

– za optymalną ilość piasku przyjmuje się taką, przy której mieszanka betonowa zagęszczona przez wibrowanie charakteryzuje się największą masą objętościową.

Wartość parametru A do wzoru Bolomey’a stosowanego do wyznaczenia wskaźnika w/c charakteryzującego mieszankę betonową naleŜy określić doświadczalnie. Współczynnik ten wyznacza się na podstawie uzyskanych wytrzymałości betonu z mieszanek o róŜnych wartościach w/c (mniejszych i większych od wartości przewidywanej teoretycznie) wykonanych ze stosowanych materiałów. Dla teoretycznego ustalenia wartości wskaźnika w/c w mieszance moŜna skorzystać z wartości parametru A podawanego w literaturze fachowej.

Maksymalne ilości cementu w zaleŜności od klasy betonu są następujące:

– 400 kg/m3 – dla betonu klas B-25 i B-30, Przy projektowaniu składu mieszanki betonowej zagęszczanej przez wibrowanie i dojrzewającej w warunkach naturalnych (średnia temperatura dobowa nie niŜsza niŜ 10 st. C), średnią wymaganą wytrzymałość na ściskanie naleŜy określić jako równą 1,3 Rb .

32

Zawartość powietrza w mieszance betonowej badana metodą ciśnieniową wg normy PN-EN 206-1:2003 nie powinna przekraczać:

- wartości 2% – w przypadku niestosowania domieszek napowietrzających, - wartości 3,5÷5,5% – dla betonu naraŜonego na czynniki atmosferyczne, przy uziarnieniu kruszywa

do 16 mm, - wartości 4,5÷6,5% – dla betonu naraŜonego na stały dostęp wody przed zamarznięciem przy uziarnieniu

kruszywa do 16 mm.

Konsystencja mieszanek betonowych powinna być nie rzadsza od plastycznej, oznaczonej w normie symbolem K-3. Sprawdzanie konsystencji mieszanki przeprowadza się podczas projektowania jej składu i następnie przy wytwarzaniu.

Dopuszcza się dwie metody badania: – metodą Ve-Be, – metodą stoŜka opadowego.

RóŜnice pomiędzy załoŜoną konsystencją mieszanki a kontrolowaną metodami określony-mi w normie PN-EN 206-1:2003 nie mogą przekraczać:

– ±20% wartości wskaźnika Ve-Be, – ±10 mm przy pomiarze stoŜkiem opadowym.

Pomiaru konsystencji mieszanek K1 do K3 (wg normy PN-EN 206-1:2003) trzeba dokonać aparatem Ve-Be.

Dla konsystencji plastycznej K3 dopuszcza się na budowie pomiar przy pomocy stoŜka opadowego. 5.5.2.4. Warunki przyjęcia na budowę materiałów i wyrobów do robót betonowych

Materiały i wyroby do robót betonowych mogą być przyjęte na budowę, jeśli spełniają następujące warunki: − są zgodne z ich wyszczególnieniem i charakterystyką podaną w dokumentacji projektowej i specyfikacji

technicznej (szczegółowej), − są właściwie opakowane, firmowo zamknięte (bez oznak naruszenia zamknięć) i oznakowane (pełna

nazwa wyrobu, ewentualnie nazwa handlowa oraz symbol handlowy wyrobu), − spełniają wymagane właściwości wskazane odpowiednimi dokumentami odniesienia, − producent dostarczył dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub

jednostkowego zastosowania wyrobów oraz karty techniczne (katalogowe) wyrobów lub firmowe wytyczne (zalecenia) stosowania wyrobów,

− spełniają wymagania wynikające z ich terminu przydatności do uŜycia.

Przyjęcie materiałów i wyrobów na budowę powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy lub protokołem przyjęcia materiałów.

5.5.2.5. Warunki przechowywania materiałów i wyrobów do robót betonowych

Materiały i wyroby do robót betonowych powinny być przechowywane i magazynowane zgodnie z instrukcją producenta oraz wymaganiami odpowiednich dokumentów odniesienia tj. norm bądź aprobat technicznych.

Pomieszczenie magazynowe do przechowywania materiałów i wyrobów opakowanych powinno być kryte, suche oraz zabezpieczone przed zawilgoceniem, opadami atmosferycznymi, przemarznięciem i przed działaniem promieni słonecznych.

Wyroby konfekcjonowane powinny być przechowywane w oryginalnych, zamkniętych opakowaniach w temperaturze powyŜej +5°C a poniŜej +35°C. Wyroby pakowane w worki powinny być układane na paletach lub drewnianej wentylowanej podłodze, w ilości warstw nie większej niŜ 10.

JeŜeli nie ma moŜliwości poboru wody na miejscu wykonywania robót, to wodę naleŜy przechowywać w szczelnych i czystych pojemnikach lub cysternach. Nie wolno przechowywać wody w opakowaniach po środkach chemicznych lub w takich, w których wcześniej przetrzymywano materiały mogące zmienić skład chemiczny wody..

5.5.3. SPRZĘT 5.5.3.1. Sprzęt do wykonywania robót betonowych

Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania takiego sprzętu i narzędzi, które nie spowodują niekorzystnego wpływu na jakość materiałów i wykonywanych robót oraz będą przyjazne dla środowiska. Do wykonywania robót betonowych naleŜy stosować następujący sprzęt i narzędzia pomocnicze:

5.5.3.1.1.Dozowanie składników

Dozatory muszą mieć aktualne świadectwo legalizacji. Składniki muszą być dozowane wagowo.

33

5.5.3.1.2. Mieszanie składników

Mieszanie składników musi odbywać się wyłącznie w betoniarkach o wymuszonym działaniu (zabrania się stosować mieszarek wolnospadowych).

5.5.3.1.3. Transport mieszanki betonowej

Do transportu zewnętrznego mieszanek betonowych naleŜy stosować mieszalniki samochodowe (tzw. „gruszki”). Ilość „gruszek” naleŜy dobrać tak, aby zapewnić wymaganą szybkość betonowania z uwzględnieniem odległości dowozu, czasu twardnienia betonu oraz koniecznej rezerwy w przypadku awarii samochodu. Niedozwolone jest stosowani samochodów skrzyniowych ani wywrotek.

5.5.3.1.4. Podawanie mieszanki

Do podawania mieszanek naleŜy stosować pojemniki lub pompy do podawania mieszanek plastycznych. Dopuszcza się takŜe przenośniki taśmowe jednosekcyjne do podawania mieszanki na odległość nie większą niŜ 10 m.

5.5.3.1.5. Zagęszczanie

Do zagęszczania mieszanki betonowej stosować wibratory wgłębne o częstotliwości min. 6000 drgań/min. z buławami o średnicy nie większej od 0,65 odległości między prętami zbrojenia krzyŜującymi się w płaszczyźnie poziomej.

Belki i łaty wibracyjne stosowane do wyrównywania powierzchni betonu powinny charakteryzować się jednakowymi drganiami na całej długości.

5.5.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. Pręty do zbrojenia powinny być przewoŜone odpowiednimi środkami transportu, w sposób zapewniający uniknięcie trwałych odkształceń oraz zgodnie z przepisami BHP i ruchu drogowego.

5.5.4.2. Transport cementu i przechowywanie cementu – wg PN-EN 197-1:2002

• Cement wysyłany w opakowaniu powinien być pakowany w worki papierowe WK co najmniej trzywarstwowe wg PN-EN 197-1:2002.

• Masa worka z cementem powinna wynosić 50±2 kg. Kolory rozpoznawcze worków oraz napisy na workach powinny być zgodne z PN-EN 197-1:2002.

• Dla cementu luzem naleŜy stosować cementowagony i cementosamochody wyposaŜone we wsypy umoŜliwiające grawitacyjne napełnianie zbiorników i urządzenie do ładowania i wyładowania cementu. Cement wysyłany luzem powinien mieć identyfikator zawierający dane zgodnie z PN-EN 197-1:2002.

• Do kaŜdej partii dostarczanego cementu powinien być dołączony dokument dostawy zawierający dane oraz sygnaturę odbiorczą kontroli jakości wg PN-B-197-1:2002.

5.5.4.3. Ogólne zasady transportu masy betonowej

Masę betonową naleŜy transportować środkami nie powodującymi segregacji ani zmian w składzie masy w stosunku do stanu początkowego.

Masę betonową moŜna transportować mieszalnikami samochodowymi („gruszkami”). Ilość gruszek naleŜy dobrać tak, aby zapewnić wymaganą szybkość betonowania z uwzględnieniem odległości dowozu, czasu twardnienia betonu oraz koniecznej rezerwy w przypadku awarii samochodu. Niedozwolone jest stosowanie samochodów skrzyniowych ani wywrotek.

Czas trwania transportu i jego organizacja powinny zapewniać dostarczenie do miejsca, układania masy betonowej o takim stopniu ciekłości, jaki został ustalony dla danego sposobu zagęszczenia i rodzaju konstrukcji.

Czas transportu i wbudowania mieszanki nie powinien być dłuŜszy niŜ:

– 90 minut przy temperaturze otoczenia +15°C

– 70 minut przy temperaturze otoczenia +20°C

– 30 minut przy temperaturze otoczenia +30°C 5.5.5. WYKONYWANIE ROBÓT

5.5.5.1 Ogólne zasady wykonania robót

Ogólne zasady wykonywania robót podano w ST p k t . 5 „Wykonywanie robót. Wymagania ogólne”,

34

5.5.5.2. Warunki przystąpienia do robót

Przed przystąpieniem do betonowania powinna być stwierdzona przez Inspektora nadzoru prawidłowość wykonania wszystkich robót poprzedzających betonowanie, a w szczególności:

– prawidłowość wykonania deskowań z kontrolą obliczeń poziomu betonowania z uwzględnieniem rozliczenia warstw posadzkowych zgodnie z uwagą zawartą na rys,. Nr 05 części architektonicznej oraz w punktach nr 5.18.5.2. oraz 5.19.5.2. niniejszej ST;

– prawidłowość wykonania rusztowań, usztywnień pomostów itp.,

– prawidłowość wykonania zbrojenia,

– czystość deskowania oraz obecność wkładek dystansowych zapewniających wymaganą wielkość otuliny,

– przygotowanie powierzchni betonu uprzednio ułoŜonego w miejscu przerwy roboczej,

– prawidłowość wykonania wszystkich robót zanikających, między innymi wykonania przerw dylatacyjnych, warstw izolacyjnych, itp.,

– prawidłowość rozmieszczenia i niezmienność kształtu elementów wbudowanych w betonową konstrukcję (kanałów, wpustów, sączków, kotw, rur itp.),

– gotowość sprzętu i urządzeń do prowadzenia betonowania.

Roboty betoniarskie muszą być wykonane zgodnie z wymaganiami norm: PN-EN 206-1:2003 i PN-B-06251.

Betonowanie moŜna rozpocząć po uzyskaniu zezwolenia Inspektora nadzoru potwierdzonego wpisem do dziennika budowy.

5.5.5.3. Wytwarzanie, podawanie i układanie mieszanki betonowej

Wytwarzanie mieszanki betonowej powinno odbywać się wyłącznie w wyspecjalizowanym zakładzie produkcji betonu, który moŜe zapewnić Ŝądane w ST wymagania.

Do podawania mieszanek betonowych naleŜy stosować pojemniki o konstrukcji umoŜliwiającej łatwe ich opróŜnianie lub pompy przystosowanej do podawania mieszanek plastycznych. Przy stosowaniu pomp wymaga się sprawdzenia ustalonej konsystencji mieszanki betonowej przy wylocie.

Mieszanki betonowej nie naleŜy zrzucać z wysokości większej niŜ 0,75 m od powierzchni, na którą spada. W przypadku, gdy wysokość ta jest większa, naleŜy mieszankę podawać za pomocą rynny zsypowej (do wysokości 3,0 m) lub leja zsypowego teleskopowego (do wysokości 8,0 m).

Przy wykonywaniu elementów konstrukcji monolitycznych naleŜy przestrzegać wymogów dokumentacji technologicznej, która powinna uwzględniać następujące zalecenia:

– w fundamentach, ścianach i ramach mieszankę betonową naleŜy układać bezpośrednio z pojemnika lub rurociągu pompy bądź teŜ za pośrednictwem rynny warstwami o grubości do 40 cm, zagęszczając wibratorami wgłębnymi,

– przy wykonywaniu płyt mieszankę betonową naleŜy układać bezpośrednio z pojemnika lub rurociągu pompy,

– przy betonowaniu oczepów, gzymsów, wsporników, zamków i stref przydylatacyjnych stosować wibratory wgłębne.

Przy zagęszczeniu mieszanki betonowej naleŜy spełniać następujące warunki:

– wibratory wgłębne stosować o częstotliwości min. 6000 drgań na minutę, z buławami o średnicy nie większej niŜ 0,65 odległości między prętami zbrojenia leŜącymi w płaszczyźnie poziomej,

– podczas zagęszczania wibratorami wgłębnymi nie wolno dotykać zbrojenia buławą wibratora,

– podczas zagęszczania wibratorami wgłębnymi naleŜy zagłębiać buławę na głębokość 5÷8 cm w warstwę poprzednią i przytrzymywać buławę w jednym miejscu w czasie 20÷30 s., po czym wyjmować powoli w stanie wibrującym,

– kolejne miejsca zagłębienia buławy powinny być od siebie oddalone o 1,4 R, gdzie R jest promieniem skutecznego działania wibratora; odległość ta zwykle wynosi 0,3÷0,5 m,

35

– belki (ławy) wibracyjne powinny być stosowane do wyrównania powierzchni betonu płyt pomostów i charakteryzować się jednakowymi drganiami na całej długości;

– czas zagęszczania wibratorem powierzchniowym lub belką (łatą) wibracyjną w jednym miejscu powinien wynosić od 30 do 60 s.,

– zasięg działania wibratorów przyczepnych wynosi zwykle od 20 do 50 cm w kierunku głębokości i od 1,0 do 1,5 m w kierunku długości elementu; rozstaw wibratorów naleŜy ustalić doświadczalnie tak, aby nie powstawały martwe pola.

Przerwy w betonowaniu naleŜy sytuować w miejscach uprzednio przewidzianych i uzgodnionych z Projektantem.

Ukształtowanie powierzchni betonu w przerwie roboczej powinno być uzgodnione w Projektantem, a w prostszych przypadkach moŜna się kierować zasadą, Ŝe powinna ona być prostopadła do powierzchni elementu.

Powierzchnia betonu w miejscu przerwania betonowania powinna być starannie przygotowana do połączenia betonu stwardniałego ze świeŜym przez usunięcie z powierzchni betonu stwardniałego, luźnych okruchów betonu oraz warstwy szkliwa cementowego oraz zwilŜenie wodą. PowyŜsze zabiegi naleŜy wykonać bezpośrednio przed rozpoczęciem betonowania.

W przypadku przerwy w układaniu betonu zagęszczanym przez wibrowanie wznowienie betonowania nie powinno się odbyć później niŜ w ciągu 3 godzin lub po całkowitym stwardnieniu betonu. JeŜeli temperatura powietrza jest wyŜsza niŜ 20 st. C, czas trwania przerwy nie powinien przekraczać 2 godzin.

Po wznowieniu betonowania naleŜy unikać dotykania wibratorem deskowania, zbrojenia i poprzednio ułoŜonego betonu.

W przypadku, gdy betonowanie konstrukcji wykonywane jest takŜe w nocy, konieczne jest wcześniejsze przygotowanie odpowiedniego oświetlenia, zapewniającego prawidłowe wykonawstwo robót i dostateczne warunki bezpieczeństwa pracy.

5.5.5.4. Warunki atmosferyczne przy układaniu mieszanki betonowej i wiązaniu betonu

Betonowanie konstrukcji naleŜy wykonywać wyłącznie w temperaturach nie niŜszych niŜ plus 5 st. C, zachowując warunki umoŜliwiające uzyskanie przez beton wytrzymałości co najmniej 15 MPa przed pierwszym zamarznięciem. Uzyskanie wytrzymałości 15 MPa powinno być zbadane na próbkach przechowywanych w takich samych warunkach, jak zabetonowana konstrukcja.

W wyjątkowych przypadkach dopuszcza się betonowanie w temperaturze do –5 st. C, jednak wymaga to zgody Inspektora nadzoru oraz zapewnienia temperatury mieszanki betonowej +20 st. C w chwili układania i zabezpieczenia uformowanego elementu przed utratą ciepła w czasie co najmniej 7 dni. Temperatura mieszanki betonowej w chwili opróŜniania betoniarki nie powinna być wyŜsza niŜ 35 st. C.

Niedopuszczalne jest kontynuowanie betonowania w czasie ulewnego deszczu, naleŜy wówczas zabezpieczyć miejsce robót za pomocą mat lub folii.

5.5.5.5. Pielęgnacja betonu

Bezpośrednio po zakończeniu betonowania zaleca się przykrycie powierzchni betonu lekkimi wodoszczelnymi osłonami zapobiegającymi odparowaniu wody z betonu i chroniącymi beton przed deszczem i nasłonecznieniem.

Przy temperaturze otoczenia wyŜszej niŜ +5 st. C naleŜy nie później niŜ po 12 godz. od zakończenia betonowania rozpocząć pielęgnację wilgotnościową betonu i prowadzić ją co najmniej przez 7 dni (przez polewanie co najmniej 3 razy na dobę).

Przy temperaturze otoczenia +15 st. C i wyŜszej beton naleŜy polewać w ciągu pierwszych 3 dni co 3 godziny w dzień i co najmniej 1 raz w nocy, a w następne dni co najmniej 3 razy na dobę.

Woda stosowana do polewania betonu powinna spełniać wymagania normy PN-EN 1008-1:2004.

W czasie dojrzewania betonu elementy powinny być chronione przed uderzeniami i drganiami przynajmniej do chwili uzyskania przez niego wytrzymałości na ściskanie co najmniej 15 MPa.

5.5.5.6. Wykańczanie powierzchni betonu

Dla powierzchni betonu obowiązują następujące wymagania: – wszystkie betonowe powierzchnie muszą być gładkie i równe, bez zagłębień między ziarnami

kruszywa, przełomami i wybrzuszeniami ponad powierzchnię, – pęknięcia i rysy są niedopuszczalne, – wypukłości i wgłębienia nie powinny być większe niŜ 2 mm.

Ostre krawędzie betonu po rozdeskowaniu powinny być oszlifowane. JeŜeli dokumentacja projektowa nie przewiduje

36

specjalnego wykończenia powierzchni betonowych konstrukcji, to bezpośrednio po rozebraniu deskowań naleŜy wszystkie wystające nierówności wyrównać za pomocą tarcz karborundowych i czystej wody.

Wyklucza się szpachlowanie konstrukcji po rozdeskowaniu. 5.5.5.7. Rusztowania

Rusztowania naleŜy wykonać na podstawie projektu technologicznego opracowanego przez Wykonawcę w ramach ceny kontraktowej i uzgodnionej z Inspektorem nadzoru. Rusztowania mogą być wykonane z elementów drewnianych lub stalowych.

Rusztowania powinny w czasie ich eksploatacji zapewnić sztywność i niezmienność układu geometrycznego i bezpieczeństwo konstrukcji.

Wykonanie rusztowań powinno uwzględniać „podniesienie wykonawcze” związane ze strzałką konstrukcji oraz ugięciem i osiadaniem rusztowań pod wpływem cięŜaru układanego betonu.

Wykonawca powinien przedłoŜyć Inspektorowi nadzoru do akceptacji szczegółowe rysunki robocze rusztowań.

Całkowita rozbiórka rusztowań moŜe nastąpić po osiągnięciu przez beton wytrzymałości wymaganej przez PN-B-06251. Rusztowanie naleŜy rozbierać stopniowo, pod ścisłym nadzorem, unikając jednoczesnego usunięcia większej liczby podpór. Terminy rozdeskowania konstrukcji naleŜy ustalić według PN-B-06251.

5.5.5.8. Deskowania

Deskowania dla podstawowych elementów konstrukcji obiektu (ustroju nośnego, podpór) naleŜy wykonać według projektu technologicznego deskowania, opracowanego na podstawie obliczeń statyczno-wytrzymałościowych.

Projekt opracuje Wykonawca w ramach ceny kontraktowej i uzgadnia z Projektantem. Konstrukcja deskowań powinna

być sprawdzana na siły wywołane parciem świeŜej masy betonowej i uderzeniami przy jej wylewaniu z pojemników oraz powinna uwzględniać:

– szybkość betonowania, – sposób zagęszczania, – obciąŜenia pomostami roboczymi.

Konstrukcja deskowania powinna spełniać następujące warunki: – zapewniać odpowiednią sztywność i niezmienność kształtu konstrukcji, – zapewniać jednorodną powierzchnię betonu, – zapewniać odpowiednią szczelność, – zapewniać łatwy ich montaŜ i demontaŜ oraz wielokrotność uŜycia, – wykazywać odporność na deformację pod wpływem warunków atmosferycznych.

Deskowania zaleca się wykonywać ze sklejki. W uzasadnionych przypadkach na część deskowań moŜna uŜyć desek z drzew iglastych III lub IV klasy. Minimalna grubość desek wynosi 32 mm.

Deski powinny być jednostronnie strugane i przygotowane do łączenia na wpust i pióro. Styki, gdzie nie moŜna zastosować połączenia na pióro i wpust, naleŜy uszczelnić taśmami z tworzyw sztucznych albo pianką. NaleŜy zwrócić szczególną uwagę na uszczelnienie styków ścian z dnem deskowania oraz styków deskowań belek i poprzecznic.

Sfazowania naleŜy wykonywać zgodnie z dokumentacją projektową.

Belki gzymsowe oraz gzymsy wykonywane razem z pokrywami okapowymi muszą być wykonywane w deskowaniu z zastosowaniem wykładzin.

Otwory w konstrukcji i osadzanie elementów typu odcinki rur, łączniki naleŜy wykonać wg wymagań dokumentacji projektowej.



Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”.

5.5.6.2. Zakres wymaganych kontroli

Kontrola jakości robót wykonania zbrojenia polega na sprawdzeniu zgodności z dokumentacją projektową oraz podanymi powyŜej wymaganiami. Zbrojenie podlega odbiorowi przed betonowaniem. Przy odbiorze stali dostarczonej na budowę naleŜy przeprowadzić następujące badania:

– sprawdzenie zgodności przywieszek z zamówieniem, – sprawdzenie stanu powierzchni wg normy PN-H-93215, – sprawdzenie wymiarów wg normy PN-H-93215,

37

– sprawdzenie masy wg normy PN-H-93215, – próba rozciągania wg normy PN-EN 10002-1 + AC1:1998, – próba zginania na zimno wg normy PN-H-04408.

Do badania naleŜy pobrać minimum 3 próbki z kaŜdego kręgu lub wiązki. Próbki naleŜy pobrać z róŜnych miejsc kręgu.

Jakość prętów naleŜy ocenić pozytywnie, jeŜeli wszystkie badania odbiorcze dadzą wynik pozytywny. Dopuszczalne tolerancje

wymiarów w zakresie cięcia, gięcia i rozmieszczenia zbrojenia podano poniŜej.

Usytuowanie prętów - tolerancje: – otulenie wkładek według projektu zwiększone maksymalnie 5 mm, nie przewiduje się zmniejszenia

grubości otuliny, – rozstaw prętów w świetle: 10 mm, – odstęp od czoła elementu lub konstrukcji: ±10 mm, – długość pręta między odgięciami: ±10 mm, – miejscowe wykrzywienie: ±5 mm.

Poprzeczki pod kable naleŜy wykonać z dokładnością: ±1 mm (wzajemne odległości mierzone w przekroju poprzecznym).

NiezaleŜnie od tolerancji podanych powyŜej obowiązują następujące wymagania: – dopuszczalne odchylenie strzemion od linii prostopadłej do zbrojenia głównego nie powinno

przekraczać 3%, – liczba uszkodzonych skrzyŜowań na jednym pręcie nie moŜe przekraczać 25% ogólnej ich liczby na tym pręcie, – róŜnica w rozstawie między prętami głównymi nie powinna przekraczać ±0,5 cm, – róŜnice w rozstawie strzemion nie powinny przekraczać ±2 cm.

5.5.6.3. Badania kontrolne betonu

Dla określenia wytrzymałości betonu wbudowanego w konstrukcję naleŜy w trakcie betonowania pobierać próbki kontrolne w postaci kostek sześciennych o boku 15 cm w liczbie nie mniejszej niŜ:

– 1 próbka na 100 zarobów,

– 1 próbka na 50 m3 betonu,

– 3 próbki na dobę, – 6 próbek na partię betonu.

Próbki pobiera się losowo po jednej, równomiernie w okresie betonowania, a następnie przechowuje się, przygotowuje i bada w okresie 28 dni zgodnie z normą PN-B-06250.

JeŜeli próbki pobrane i badane jak wyŜej wykaŜą wytrzymałość niŜszą od przewidzianej dla danej klasy betonu, naleŜy przeprowadzić badania próbek wyciętych z konstrukcji.

JeŜeli wyniki tych badań będą pozytywne, to beton naleŜy uznać za odpowiadający wymaganej klasie betonu.

W przypadku niespełnienia warunków wytrzymałości betonu na ściskanie po 28 dniach dojrzewania, dopuszcza się w uzasadnionych przypadkach, za zgodą Inspektora nadzoru, spełnienie tego warunku w okresie późniejszym, lecz nie dłuŜszym niŜ 90 dni.

Dopuszcza się pobieranie dodatkowych próbek i badanie wytrzymałości betonu na ściskanie w okresie krótszym niŜ od 28 dni.

Dla określenia nasiąkliwości betonu naleŜy pobrać przy stanowisku betonowania co najmniej jeden raz w okresie betonowania obiektu oraz kaŜdorazowo przy zmianie składników betonu, sposobu układania i zagęszczania po 3 próbki o kształcie regularnym lub po 5 próbek o kształcie nieregularnym, zgodnie z normą PN-EN 206-1:2003.

Próbki trzeba przechowywać w warunkach laboratoryjnych i badać w okresie 28 dni zgodnie z normą PN-EN 206-1:2003.

Nasiąkliwość zaleca się równieŜ badać na próbkach wyciętych z konstrukcji.

Dla określenia mrozoodporności betonu naleŜy pobrać przy stanowisku betonowania co najmniej jeden raz w okresie betonowania obiektu oraz kaŜdorazowo przy zmianie składników i sposobu wykonywania betonu po 12 próbek regularnych o minimalnym wymiarze boku lub średnicy próbki 100 mm. Próbki naleŜy przechowywać w warunkach laboratoryjnych i badać w okresie 90 dni zgodnie z normą PN-EN 206-1:2003.

Zaleca się badać mrozoodporność na próbkach wyciętych z konstrukcji.

Przy stosowaniu metody przyśpieszonej wg normy PN-EN 206-1:2003 liczba próbek reprezentujących daną partię betonu moŜe być zmniejszona do 6, a badanie naleŜy przeprowadzić w okresie 28 dni.

38

Wymagany stopień wodoszczelności sprawdza się, pobierając co najmniej jeden raz w okresie betonowania obiektu oraz kaŜdorazowo przy zmianie składników i sposobu wykonywania betonu po 6 próbek regularnych o grubości nie większej niŜ 160 mm i minimalnym wymiarze boku lub średnicy 100 mm.

Próbki przechowywać naleŜy w warunkach laboratoryjnych i badać w okresie 28 dni wg normy PN-EN 206-1:2003.

Dopuszcza się badanie wodoszczelności na próbkach wyciętych z konstrukcji.

Na Wykonawcy spoczywa obowiązek zapewnienia wykonania badań laboratoryjnych (przez własne laboratoria lub inne uprawnione) przewidzianych normą PN-B-06250, a takŜe gromadzenie, przechowywanie i okazywanie Inspektorowi nadzoru wszystkich wyników badań dotyczących jakości betonu i stosowanych materiałów.

JeŜeli beton poddany jest specjalnym zabiegom technologicznym, naleŜy opracować plan kontroli jakości betonu dostosowany do wymagań technologii produkcji. W planie kontroli powinny być uwzględnione badania przewidziane aktualną normą i niniejszą ST oraz ewentualnie inne, konieczne do potwierdzenia prawidłowości zastosowanych zabiegów technologicznych.

Badania powinny obejmować: – badanie składników betonu, – badanie mieszanki betonowej, – badanie betonu.

Zestawienie wymaganych bada ń wg PN-EN 206-1:2003:

Rodzaj badani

a

Metoda badania według

Termin lub częstość badania

1) Badanie cementu – czasu wiązania – stałość objętości – obecności grudek – wytrzymałości

PN-EN 196-3:2006 PN-EN 196-6:1997 PN-EN 196-1:2006

Bezpośrednio przed uŜyciem kaŜdej dostarczonej partii

2) Badanie kruszywa – składu ziarnowego – kształtu ziaren – zawartości pyłów – zawartości

zanieczyszczeń wilgotności

PN-EN 933-1:2000 PN-EN 933-3:1999 PN-EN 933-9:2001 PN-EN 933-7:2000 PN-EN 1097-6:2002

j.w. 3) Badanie wody PN-EN 1008-1:2004 Przy rozpoczęciu robót

i w przypadku stwierdzenia zanieczyszczenia

SKŁADNIKI BETONU

4) Badanie dodatków i domieszek

PN-EN 480 i Aprobata Techniczna

Urabialność PN-EN 206-1:2003 Przy rozpoczęciu robót

Konsystencja j.w. Przy projektowaniu recepty i 2 razy na zmianę roboczą

MIESZANKA BETONOWA

Zawartość powietrza j.w. j.w. 1) Wytrzymałość na ściskanie na próbkach

j.w. Po ustaleniu recepty i po wykonaniu kaŜdej partii betonu

2)Wytrzymałość na ściskanie

– badania nieniszczące

PN-B-06261 W przypadkach technicznie uzasadnionych

3) Nasiąkliwość PN-EN 206-1:2003 Po ustaleniu recepty, 3 razy w okresie wykonywania

konstrukcji i raz na 5000 m3

betonu

4) Mrozoodporność j.w. j.w.

BETON

5) Przepuszczalność wody j.w. j.w.

39

5.5.6.4. Kontrola deskowań i rusztowań

Badania elementów rusztowań naleŜy przeprowadzić w zaleŜności od uŜytego materiału zgodnie z: – PN-M-47900-2:1996 w przypadku elementów stalowych, – PN-B-03163:1998 w przypadku konstrukcji drewnianych.

KaŜde deskowanie powinno być odebrane. Przedmiotem sprawdzenia w czasie odbioru powinny być: – klasy drewna i jego wady (sęki) – szczelność deskowań w płaszczyznach i naroŜach wklęsłych – poziom górnej krawędzi i powierzchni deskowania przed i po betonowaniu.

Dopuszcza się następujące odchyłki deskowań w stosunku do wielkości załoŜonych w projekcie technologicznym deskowań:

a) rozstaw Ŝeber ± 0,5%, lecz nie więcej niŜ o 2 cm,

b) odchylenie deskowań od prostoliniowości lub od płaszczyzny o 0,1%, c) róŜnice w grubości

desek ± 0,2 cm,

d) odchylenie ścian od pionu o ± 0,2%, lecz nie więcej niŜ 0,5 cm, e) wybrzuszenie powierzchni

o ± 0,2 cm, na odcinku 3 m,

f) odchyłki wymiarów wewnętrznych deskowań (przekrojów betonowych): – 0,2% wysokości, lecz nie więcej niŜ – 0,5 cm, – + 0,5% wysokości, lecz nie więcej niŜ + 2 cm, – - 0,2% grubości (szerokości), lecz nie więcej niŜ + 0,5 cm.

W kaŜdym rusztowaniu w czasie odbioru naleŜy sprawdzić:

– rodzaj materiału (klasę drewna – nie naleŜy stosować do rusztowań klasy niŜszej niŜ K27), – łączniki i złącza, – poziomy górnych krawędzi przed obciąŜeniem i po obciąŜeniu oraz krawędzie dolne, – efektywność stęŜeń, – przygotowanie podłoŜa i sposób przekazywania nacisków na podłoŜe.

Rusztowania i deskowania powinny być przedmiotem bieŜącej kontroli geodezyjnej podczas ich budowy, w czasie betonowania oraz demontaŜu (sprawdzenie wpływu zdjęcia rusztowań i deskowań na odkształcenia konstrukcji nośnej).




5.5.8.1. Ogólne zasady odbioru robót

Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8 „Wymagania ogólne”

5.5.8.2. Odbiór robót zanikających lub ulegających zakryciu

W trakcie odbioru naleŜy przeprowadzić badania wymienione w pkt. 5.5.6 niniejszej specyfikacji.

JeŜeli wszystkie pomiary i badania dały wynik pozytywny moŜna uznać, Ŝe roboty betoniarskie zostały wykonane zgodnie z dokumentacją projektową oraz specyfikacją techniczną (szczegółową).

JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania jest negatywny roboty naleŜy uznać za niezgodne z wymaganiami. W takim przypadku naleŜy ustalić zakres prac koniecznych do usunięcia nieprawidłowości. Po wykonaniu ustalonego zakresu prac naleŜy przedstawić je do ponownego odbioru.

Wszystkie ustalenia związane z dokonanym odbiorem robót ulegających zakryciu naleŜy zapisać w dzienniku budowy lub protokole podpisanym przez przedstawicieli inwestora (inspektor nadzoru) i wykonawcy (kierownik budowy).

5.5.8.3. Odbiór częściowy

Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanej części robót. Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu określonego w dokumentach umownych, według zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót.

Celem odbioru częściowego jest wczesne wykrycie ewentualnych usterek w realizowanych robotach i ich usunięcie przed odbiorem końcowym.

40

Odbiór częściowy robót jest dokonywany przez inspektora nadzoru w obecności kierownika budowy.

Protokół odbioru częściowego jest podstawą do dokonania częściowego rozliczenia robót, jeŜeli taką formę przewiduje umowa..

5.5.8.4. Odbiór ostateczny (końcowy)

Odbiór końcowy stanowi ostateczną ocenę rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do ich zakresu (ilości), jakości i zgodności z dokumentacją projektową.

Odbiór ostateczny przeprowadza komisja powołana przez zamawiającego, na podstawie przedłoŜonych dokumentów, wyników badań oraz dokonanej oceny wizualnej.

Zasady i terminy powoływania komisji oraz czas jej działania powinna określać umowa.

Wykonawca robót obowiązany jest przedłoŜyć komisji następujące dokumenty: – dokumentację projektową z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót, – szczegółowe specyfikacje techniczne ze zmianami wprowadzonymi w trakcie wykonywania robót, – dziennik budowy i ksiąŜki obmiarów z zapisami dokonywanymi w toku prowadzonych robót, protokoły

kontroli spisywane w trakcie wykonywania prac, – dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego zastosowania uŜytych materiałów

i wyrobów budowlanych, – protokoły odbiorów robót ulegających zakryciu i odbiorów częściowych, – wyniki badań laboratoryjnych i ekspertyz.

W toku odbioru komisja obowiązana jest zapoznać się z przedłoŜonymi dokumentami, przeprowadzić badania zgodnie z wytycznymi podanymi w pkt. 5.5.6 niniejszej ST, porównać je z wymaganiami podanymi w dokumentacji projektowej i niniejszej specyfikacji technicznej robót betoniarskich (szczegółowej), opracowanej dla odbieranego przedmiotu zamówienia, oraz dokonać oceny wizualnej.

Konstrukcje betonowe i Ŝelbetowe powinny być odebrane, jeŜeli wszystkie wyniki badań są pozytywne, a dostarczone przez wykonawcę dokumenty są kompletne i prawidłowe pod względem merytorycznym.

JeŜeli chociaŜby jeden wynik badań był negatywny konstrukcje nie powinny być odebrane. W takim przypadku naleŜy wybrać jedno z następujących rozwiązań:

– jeŜeli to moŜliwe naleŜy ustalić zakres prac korygujących, usunąć nieprawidłowości wykonania konstrukcji w stosunku do wymagań określonych w dokumentacji projektowej i niniejszej specyfikacji technicznej (szczegółowej) i przedstawić je ponownie do odbioru,

– jeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkownika i trwałości konstrukcji zamawiający moŜe wyrazić zgodę na dokonanie odbioru końcowego z jednoczesnym obniŜeniem wartości wynagrodzenia w stosunku do ustaleń umownych.

– w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane wyŜej rozwiązania, wykonawca zobowiązany jest usunąć wadliwie wykonany element konstrukcyjny, wykonać go ponownie i powtórnie zgłosić do odbioru.

W przypadku niekompletności dokumentów odbiór moŜe być dokonany po ich uzupełnieniu.

Z czynności odbioru sporządza się protokół podpisany przez przedstawicieli zamawiającego i wykonawcy. Protokół powinien zawierać:

– ustalenia podjęte w trakcie prac komisji, – ocenę wyników badań, – wykaz wad i usterek ze wskazaniem sposobu ich usunięcia, – stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania konstrukcji z zamówieniem.

Protokół odbioru końcowego jest podstawą do dokonania rozliczenia końcowego pomiędzy zamawiającym a wykonawcą.

5.5.8.5. Odbiór po upływie okresu rękojmi i gwarancji

Celem odbioru po okresie rękojmi i gwarancji jest ocena stanu konstrukcji betonowej lub Ŝelbetowej po uŜytkowaniu w tym okresie oraz ocena wykonywanych w tym okresie ewentualnych robót poprawkowych, związanych z usuwaniem zgłoszonych wad.

Odbiór po upływie okresu rękojmi i gwarancji jest dokonywany na podstawie oceny wizualnej konstrukcji, z uwzględnieniem zasad opisanych w pkt. 5.5.8.4. „Odbiór ostateczny (końcowy)”.

Pozytywny wynik odbioru pogwarancyjnego jest podstawą do zwrotu kaucji gwarancyjnej; negatywny do ewentualnego dokonania potrąceń wynikających z obniŜonej jakości robót.

41

Przed upływem okresu gwarancyjnego zamawiający powinien zgłosić wykonawcy wszystkie zauwaŜone wady w wykonanych robotach betoniarskich.


Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9 „Podstawa płatności”. 5.6. WZNOSZENIE KONSTRUKCJI ZE STALI KONSTRUKCYJNEJ [CPV 45262400-5]

5.6.1. WSTĘP

5.6.1.1 Przedmiot ST Przedmiot niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem i zmontowaniem na placu budowy elementów konstrukcji wsporczej centrali wentylacyjnej ze stal walcowanej oraz stalowych elementów wyposaŜenia obiektu takich, jak balustrady itp. wraz z jej zabezpieczeniem antykorozyjnym.


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót konstrukcyjnych związanych z remontem budynku Przedszkola nr 309 w Warszawie.


Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z: - przygotowaniem prefabrykatów stalowych, - zmontowaniem elementów konstrukcji w ustrój konstrukcyjny obiektu, - zabezpieczeniem antykorozyjnym elementów stalowych.


Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami oraz z definicjami podanymi w rozdziale 1: „Część ogólna”.

5.6.1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w rozdziale 1: „Część ogólna”.

5.6.2. MATERIAŁY

5.6.2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w rozdziale 1: „Część ogólna”.

5.6.2.2. Materiały podstawowe Do wykonania konstrukcji nośnej naleŜy uŜyć profili stalowych katalogowych oraz płaskowników, profili zamkniętych i prętów okrągłych gładkich wg projektu o profilach i przekrojach podanych w projekcie wykonawczym. Do wykonania konstrukcji wieŜy naleŜy uŜyć elementów ze stali 18G2 wg normy PN-H-84023/01. Do konstrukcji balustrad uŜywać stali nierdzewnej ASTM 304 o powierzchni szczotkowanej (satynowanej).

Przeznaczona do odbioru na budowie lub w zakładzie prefabrykacji partia kształtowników musi b/ć zaopatrzona w atest, w którym maja być podane:

- nazwa wytwórcy, - oznaczenie wyrobu wg norm/ PN-H-93215, - numer w/topu lub numer partii, - wszystkie wyniki przeprowadzonych badań oraz skład chemiczny według analiz/ wytopowej, - masa partii, - rodzaj obróbki cieplnej.

Na przewieszkach metalowych przymocowanych do kaŜdej wiązki (po dwie do kaŜdej wiązki) muszą znajdować się następujące informacje:

- znak wytwórcy, - kształt nominalny,, - znak stali, - numer wytopu lub numer partii, - znak obróbki cieplnej.

5.6.2.3. Materiały pomocnicze Do spawania elementów konstrukcyjnych naleŜy uŜyć elektrod ER 1.46. Do zabezpieczenia antykorozyjnego naleŜy uŜyć farb dwuwarstwowych (patrz pkt 5.10 ST), np.:

42

- farby ftalowej podkładowej miniowej lub na pyle cynkowym, - farby ftalowej nawierzchniowej ogólnego przeznaczenia do zastosowań zewnętrznych w kolorze ciemnozielonym RAL 6016 lub innej kompatybilnej z zastosowaną farbą podkładową.

5.6.3. SPRZĘT 5.6.3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 1: „Część ogólna”. 5.6.3.2. Sprzęt do wykonywania robót

Sprzęt uŜywany do przygotowania i montaŜu elementów konstrukcji stalowych budowlanych winien spełniać wymagania obowiązujące przy obróbce stali. Dotyczy to przede wszystkim spawarek, ale takŜe narzędzi ręcznych. W szczególności wszystkie rodzaje sprzętu winny być sprawdzone oraz posiadać fabryczną gwarancję i instrukcję obsługi. Sprzęt powinien spełniać wymagania BHP, jak przykładowo osłony zębatych i pasowych urządzeń mechanicznych. Osoby obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone. Do montaŜu elementów konstrukcji niezbędne będą:

- spawarki elektryczne /warsztatowe i ręczne/, - aparat do spawania w atmosferze argonu, - rusztowania przestawne, - wiertarki i szlifierki elektryczne,

5.6.4. TRANSPORT 5.6.4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu.

Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 1: „Część ogólna”.

5.6.4.2. Transport elementów stalowych. Elementy konstrukcji powinny być przewoŜone odpowiednimi środkami transportu, zgodnie z przepisami BHP i ruchu drogowego i w sposób zapewniający uniknięcie uszkodzeń powłok antykorozyjnych i trwałych odkształceń.

5.6.5. WYKONANIE ROBÓT 5.6.5.1. Ogólne zasady wykonania robót

Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5: „Część ogólna”.

5.6.5.2. Wykonanie robót montaŜowych Wykonanie elementów zespołów i całych układów konstrukcji stalowych powinno odbywać się w uprawnionych do tego wytwórniach po uprzednim oczyszczeniu profili do II stopnia czystości.. Wytwarzanie i montaŜ konstrukcji stalowych powinno być zgodne z podstawowymi wymaganiami zawartymi w normie PN-B-06200:1997 „Konstrukcje stalowe budowlane. Warunki wykonania i odbioru. Wymagania podstawowe”. Elementy, zespoły i układy konstrukcyjne dostarczone do montaŜu (scalania) na plac budowy, powinny być trwale i w sposób widoczny oznakowane, zgodnie z symboliką podaną na rysunkach montaŜowych. Przed przystąpieniem do scalania elementów naleŜy uprzednio naprawić wszystkie ich uszkodzenia, które mogły powstać w czasie transportu i składowania. W kaŜdym stadium montaŜu konstrukcja powinna mieć zdolność do przeniesienia sił wywołanych wpływami atmosferycznymi oraz obciąŜeniami montaŜowymi, sprzętem i materiałami. Dodatkowe stęŜenia i zakotwienia montaŜowe zaprojektowane przez wykonawcę, odpowiednio do przyjętej metody montaŜu, powinny być uzgodnione z Projektantem konstrukcji i Inspektorem nadzoru. Metodę montaŜu konstrukcji powinien określić wykonawca w projekcie montaŜu, z uwzględnieniem załoŜeń projektowych, warunków placu budowy oraz posiadanego sprzętu i doświadczenia. Połączenia spawane naleŜy wykonywać zgodnie z projektem oraz wymaganiami i zaleceniami norm, m.in. PN-90/B-03200 i PN-B-06200:1997. z zastrzeŜeniem, Ŝe grubość spoiny – 0,7g cieńszego elementu. Wprowadzanie dodatkowych spoin lub zmiany połoŜenia spoin w stosunku do projektu są niedopuszczalne. Roboty spawalnicze powinni wykonywać spawacze uprawnieni do danego procesu spawania, rodzaju spoin oraz rodzaju i klasy konstrukcji. Powierzchnie i brzegi części przygotowanych do spawania powinny być suche, czyste i wolne od widocznych pęknięć i karbów. Części składowe złącza obrabia się (przygotowuje) odpowiednio do grubości elementów łączonych, rodzaju spoiny, metody spawania itp. Materiały dodatkowe do spawania z oznakami uszkodzeń (pęknięcia i odpryski otuliny, zardzewiały lub brudny drut itp.) nie powinny być stosowane.

43

Elementy w trakcie spawania naleŜy zabezpieczyć przed bezpośrednim oddziaływaniem wiatru, deszczu i śniegu, zwłaszcza w wypadku spawania w osłonie gazów ochronnych. W temperaturze otoczenia niŜszej niŜ 0°C naleŜy, stosownie do rodzaju konstrukcji, rozwaŜyć zastosowanie wstępnego podgrzania. Części przygotowane i złoŜone do spawania powinny być unieruchomione za pomocą spoin sczepnych, uchwytów klinowych, przewiązek lub złączy śrubowych w taki sposób, aby podczas spawania był zachowany właściwy odstęp krawędzi łączonych, a po ukończeniu spawania odchyłki wymiarów złączonego elementu mieściły się w granicach dopuszczalnych. Długość spoin sczepnych nie powinna być mniejsza niŜ 5-krotna grubość grubszej z łączonych części i nie mniejsza niŜ 40 mm. Spoiny sczepne pęknięte oraz nieprzewidziane do włączenia do spoiny projektowanej powinny być wycięte. Przewiązki, uchwyty klinowe czy śrubowe łączące blachy przygotowane do spawania nie mogą ograniczać dostępu niezbędnego w celu wykonania spoiny i powinny zapewniać swobodę poprzecznego skurczu wykonanego styku. JeŜeli proces składania lub montaŜu wymaga przyspawania elementów pomocniczych, uchwytów itp., to powinny one być tak umieszczone, aby moŜna je było łatwo usunąć bez uszkodzenia głównego elementu. Po odcięciu elementów dodatkowych powierzchnia elementu głównego powinna być oszlifowana na gładko. NaleŜy zawsze sprawdzić, czy w miejscu przyspawania elementów dodatkowych nie powstały pęknięcia. Zabezpieczenia antykorozyjne (z wyjątkiem elementów ze stali nierdzewnej) naleŜy nakładać zgodnie z wytycznymi producenta farb, z tym, Ŝe zabezpieczenie wstępne winno nastąpić w warsztacie prefabrykacji a ostateczna - po zmontowaniu konstrukcji w miejscu przeznaczenia.

5.6.6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 5.6.6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6: „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.6.6.2. Badania i kontrola wykonanych robót.

Kontrola robót powinna występować na wszystkich etapach robót warsztatowych i poligonowych. Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na jakość spawów przed pokryciem ich warstwami malarskimi. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do jakości połączeń, Inspektor nadzoru zleci na koszt Wykonawcy badanie kwestionowanych spawów, np. przez ich prześwietlenie. Elementy balustrad poddać naleŜy oględzinom pod katem estetyki wykonania.

5.6.7. OBMIAR ROBÓT 5.6.7.1. Ogólne zasady obmiaru robót

Ogólne zasady obmiaru robót podano w rozdziale 7: „Wymagania dotyczące przedmiaru i obmiaru robót”. 5.6.8. ODBIÓR ROBÓT 5.6.8.1. Ogólne zasady odbioru.

Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8: „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”.

5.6.8.2. Tolerancja wykonania elementów. Konstrukcja po jej zmontowaniu powinna zachować wertykalność i horyzontalność elementów z godnie z projektem, a tolerancja na całej wysokości i szerokości konstrukcji nie moŜe przekraczać ± 5 mm. Wykonawca po zakończeniu montaŜu konstrukcji na swój koszt i swoim staraniem wykona pomiar geodezyjny wertykalności i horyzontalności konstrukcji.

5.6.8.3. Odbiór robót znikających lub ulegających zakryciu. Podstawą odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu jest:

- pisemne stwierdzenie Inspektora nadzory w dzienniku budowy o wykonaniu robót zgodnie z dokumentacją projektową i Specyfikacji Technicznej,

- inne pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru o wykonaniu robót.

Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu określają pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru lub inne dokumenty potwierdzone przez Inspektora nadzoru.

5.6.8.4. Odbiór końcowy. Odbiór końcowy odbywa się po pisemnym stwierdzeniu Inspektora nadzoru w dzienniku budowy zakończenia robót betonowych i spełnieniu innych warunków dotyczących tych robót zawartych w umowie.

5.6.9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 5.6.9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9: „Podstawa płatności”.

44

5.7. ROBOTY MURARSKIE [CPV 45262500-6] [CPV 45262522-6] Roboty murarskie

5.7.1. WSTĘP

5.7.1.1. Przedmiot ST Przedmiot niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót murowych.


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót murowych związanych z remontem budynku Przedszkola nr 309 w Warszawie.


Specyfikacja dotyczy wszystkich czynności, mających na celu: − wymurowanie ścian wewnętrznych grubości 20 cm z bloczków z betonu komórkowego z uŜyciem zaprawy

klejowej, − wymurowanie ścian wewnętrznych grubości 12 cm z cegły pełnej ceramicznej klasy 100 na zaprawie

cementowej, − wymurowanie ścianek wewnętrznych grubości 12 cm z cegły ceramicznej dziurawki klasy 75 na zaprawie

cementowej. 5.7.1.4. Określenia podstawowe


5.7.1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w rozdziale 1: „Część ogólna”.

5.7.2. MATERIAŁY 5.7.2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w rozdziale 1: „Część ogólna”.

5.7.2.1. Materiały podstawowe

Wszystkie materiały do wymurowania ścian powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w dokumentach odniesienia (normach, aprobatach technicznych) oraz spełniać poniŜsze warunki techniczne:

− bloczki grubości 20 cm z betonu komórkowego o gęstości objętościowej 500kG/m3 i wytrzymałości na ściskanie w stanie wilgotności 6 � 2% nie mniejszej niŜ 3,0 MPa.,

− cegła ceramiczna pełna - klasa 100,

− cegła ceramiczna dziurawka wozówkowa - klasa 50. 5.7.2.2. Materiały pomocnicze

Do murowania stosować zaprawy murarskie: − do murowania ścian z betonu komórkowego - zaprawa murarska ciepłochronnej, zaprawa cementowa min

M5 wg PN-65/B-14504 lub klejowa do wykonywania cienkich spoin. − do murowania ścian z cegły pełnej i dziurawki - zaprawy cementowe z cementów czystych klasy min M5, max

M10 wg PN-65/B-14504.

5.7.3. SPRZĘT 5.7.3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 1: „Część ogólna”. 5.7.3.2. Sprzęt do wykonywania robót

− do prowadzenia robót na wysokości – wszystkie typy rusztowań systemowych, − do przygotowania mas i zapraw – mieszarki mechaniczne (wolnoobrotowe), stosowane do mieszania mas,

zapraw i klejów budowlanych, − do nakładania mas i zapraw – tradycyjny sprzęt i narzędzia do nakładania ręcznego (pace, kielnie,

szpachelki, łaty) oraz do podawania i nakładania mechanicznego (pompy, pompy mieszające, agregaty ), takŜe w systemowym zestawieniu z pojemnikami na materiały,

− do cięcia pustaków, płyt i kształtowania ich powierzchni i krawędzi – piły ręczne i elektryczne, prowadnice,

45

− pozostały sprzęt – przyrządy miernicze, poziomnice, łaty, niwelatory, sznury traserskie itp. ręczne narzędzia murarskie

5.7.4. TRANSPORT 5.7.4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu.

Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 1: „Część ogólna”. Do transportu i przechowywania materiałów stosować:

− do materiałów suchych i o konsystencji plastycznej - opakowania fabryczne, duŜe pojemniki (silosy, opakowania typu „big bag”),

− do cegły i bloczków gazobetonowych –europalety.


Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5: „Część ogólna”.

5.7.5.2. Wymagania ogólne dotyczące ścian

Spoiny pionowe w dwóch sąsiednich warstwach muru z bloczków gazobetonowych powinny mijać się o połowę długości elementu. Łączenie ściany w dotyk (bez przewiązania) wymaga zazbrojenia wszystkich spoin wspornych . Grubość otuliny zbrojenia poziomego liczona od lica muru powinna być nie mniejsza niŜ 15 mm, natomiast nad zbrojeniem w spoinach wspornych nie mniejsza niŜ 2 mm.

Ściany wzajemnie prostopadłe naleŜy łączyć ze sobą w sposób zapewniający przekazanie z jednej ściany na drugą obciąŜeń pionowych i poziomych. Połączenia takie uzyskać moŜna:

− przez wiązanie cegieł w murze, − przez łączniki metalowe ze stali odpowiednio zabezpieczonej przed korozją na skutek wpływów

środowiskowych.

Łączniki oraz belki zbrojeniowe naleŜy umieszczać w co drugiej warstwie muru.

Zaleca się, aby wzajemnie prostopadłe lub ukośne ściany konstrukcyjne wznoszone były jednocześnie.

5.7.5.3. Wymagania ogólne dotyczące ścian z betonu komórkowego

Ściany z betonu komórkowego moŜna kleić na cienką spoinę (jeśli bloczki wykonane są z duŜą dokładnością), lub układać na zaprawę murarską. Do budowania moŜna układać bloczki profilowane na pióra i wpusty jak i gładkie.

Gdy budujemy na cienką spoinę uŜywamy kleju. Przy klejeniu naleŜy zadbać, Ŝeby grubość spoiny wynosiła od 1 do 3 mm. Przy łączeniu na cienką spoinę powinno uŜywać się odpowiednich kielni, które posiadają wyprofilowane zęby, w taki sposób aby grubość nałoŜonej zaprawy była prawidłowa. Po dociśnięciu bloczkiem powstaje milimetrowej grubości spoina. Jeśli bloczki mają profilowane powierzchnie boczne na pióra i wpusty to spoin pionowych się nie klei. Przed ułoŜeniem następnej warstwy zaprawy, konieczne jest wyrównanie górnej powierzchni warstwy bloczków wcześniej wybudowanych. NaleŜy pamiętać o zamieceniu powstałego po szlifowaniu pyłu, poniewaŜ moŜe to osłabić przyczepność warstwy klejowej.

Gdy murujemy na zwykłą zaprawę grubość spoin waha się od 1 do 1,5 cm. Przed nałoŜeniem zaprawy nie trzeba szlifować powierzchni warstwy bloczków, poniewaŜ nierówności są kompensowane przez nałoŜoną w grubej warstwie zaprawę.

Przy łączeniu kolejnych warstw (zarówno na cienką i zwykłą spoinę) naleŜy zwrócić uwagę, aby spoiny pionowe w poszczególnych warstwach były przesunięte względem siebie co najmniej 80 - 100 mm (w zaleŜności od wysokości bloczka). W miejscach połączeń ścian nośnych z działowymi stosować metalowe łączniki, które wkleja się w ścianę nośną.

5.7.6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 5.7.6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6: „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.7.6.2. Badania i kontrola wykonanych robót.

Kontrola robót powinna występować na wszystkich etapach robót i posiadać charakter organoleptyczny. 5.7.7. OBMIAR ROBÓT 5.7.7.1. Ogólne zasady obmiaru robót

Ogólne zasady obmiaru robót podano w rozdziale 7: „Wymagania dotyczące przedmiaru i obmiaru robót”.

46

5.7.8. ODBIÓR ROBÓT 5.7.8.1. Ogólne zasady odbioru.

Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8: „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”.

5.7.8.2. Odbiór robót znikających lub ulegających zakryciu. Podstawą odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu jest:

- pisemne stwierdzenie Inspektora nadzory w dzienniku budowy o wykonaniu robót zgodnie z dokumentacją projektową i Specyfikacji Technicznej,

- inne pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru o wykonaniu robót.

Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu dotyczy elementów stalowych łączących oraz innych, jeśli określają je pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru lub inne dokumenty potwierdzone przez Inspektora nadzoru.

5.7.8.3. Odbiór końcowy.

Sprawdzenie efektu ostatecznego - kontrola największych odchyłek wymiarów murów, które nie mogą być większe niŜ:

Odbioru dokonuje Inspektor Nadzoru na podstawie odbiorów częściowych, oglądu, wpisów do dziennika budowy i sprawdzeniu z dokumentacją projektową.

5.7.9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 5.7.9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9: „Podstawa płatności”. 5.8. ROBOTY W ZAKRESIE BUDOWY AUTOSTRAD, DRÓG [CPV 45233100-0] [CPV 45233140-2] Roboty drogowe; wykonanie koryta z profilowaniem i zagęszczaniem podłoŜa

5.8.1. WSTĘP

5.8.1.1. Przedmiot ST Przedmiot niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem części terenowej pochylni dla osób niepełnosprawnych oraz schodów terenowych. .


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót drogowych związanych z remontem budynku Przedszkola nr 309 w Warszawie.

47


Specyfikacja dotyczy wszystkich czynności, mających na celu: − wykonania części terenowej pochylni dla osób niepełnosprawnych, − schodów terenowych.



5.8.2. MATERIAŁY

Nie występują. 5.8.3.. SPRZĘT 3.8.3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu

Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale „Wymagania ogólne” 3.8.3.2. Sprzęt do wykonania robót

Wykonawca przystępujący do wykonania koryta i profilowania podłoŜa powinien wykazać się moŜliwością korzystania z narzędzi ręcznych do odspajania, drąŜenia, spulchniania i przemieszczania gruntu w obrębie placu budowy oraz wibratorów płytowych ręcznych. Stosowany sprzęt nie moŜe spowodować niekorzystnego wpływu na właściwości gruntu podłoŜa.

5.8.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. 5.8.5. WYKONYWANIE ROBÓT 5.8.5.1. Ogólne zasady wykonania robót

Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5 – część ogólna. 5.8.5.2. Warunki przystąpienia do robót

Wykonawca powinien przystąpić do wykonania koryta oraz profilowania i zagęszczenia podłoŜa bezpośrednio przed rozpoczęciem robót związanych z wykonaniem warstw nawierzchni. Wcześniejsze przystąpienie do wykonania koryta oraz profilowania i zagęszczania podłoŜa, jest moŜliwe wyłącznie za zgodą Inspektora Nadzoru, w korzystnych warunkach atmosferycznych. W wykonanym korycie oraz po wyprofilowanym i zagęszczonym podłoŜu nie moŜe odbywać się ruch budowlany, niezwiązany bezpośrednio z wykonaniem pierwszej warstwy nawierzchni.

5.8.5.3. Wykonanie koryta

Paliki lub szpilki do prawidłowego ukształtowania koryta w planie i profilu powinny być wcześniej przygotowane. Koryto naleŜy wykonywać ręcznie. Sposób wykonania musi być zaakceptowany przez Inspektora Nadzoru. Grunt od spojony w czasie wykonywania koryta powinien być wykorzystany zgodnie z ustaleniami dokumentacji projektowej i ST, tj. wbudowany w nasyp lub odwieziony na odkład w miejsce wskazane przez Inspektora Nadzoru.

5.8.5.4. Profilowanie i zagęszczanie podłoŜa

Przed przystąpieniem do profilowania podłoŜe powinno być oczyszczone ze wszelkich zanieczyszczeń. Po oczyszczeniu powierzchni podłoŜa naleŜy sprawdzić, czy istniejące rzędne umoŜliwiają uzyskanie po profilowaniu zaprojektowanych rzędnych podłoŜa. Zaleca się, aby rzędne terenu przed profilowaniem były o co najmniej 5 cm wyŜsze niŜ projektowane rzędne podłoŜa. JeŜeli powyŜszy warunek nie jest spełniony i występują zaniŜenia poziomu w podłoŜu przewidzianym do profilowania, Wykonawca powinien spulchnić podłoŜe na głębokość zaakceptowaną przez Inspektora Nadzoru, dowieźć dodatkowy grunt spełniający wymagania obowiązujące dla górnej strefy korpusu, w ilości koniecznej do uzyskania wymaganych rzędnych wysokościowych i zagęścić warstwę do uzyskania wartości wskaźnika zagęszczenia, określonych w tablicy 1. Do profilowania podłoŜa naleŜy stosować wibratory. Ścięty grunt powinien być wykorzystany w robotach ziemnych lub w inny sposób zaakceptowany przez Inspektora Nadzoru.

48

Bezpośrednio po profilowaniu podłoŜa naleŜy przystąpić do jego zagęszczania. Zagęszczanie podłoŜa naleŜy kontynuować do osiągnięcia wskaźnika zagęszczenia nie mniejszego od podanego w tablicy 1. Wskaźnik zagęszczenia naleŜy określać zgodnie z BN-77/8931-12. W przypadku, gdy gruboziarnisty materiał tworzący podłoŜe uniemoŜliwia przeprowadzenie badania zagęszczenia, kontrolę zagęszczenia naleŜy oprzeć na metodzie obciąŜeń płytowych. NaleŜy określić pierwotny i wtórny moduł odkształcenia podłoŜa według BN-64/8931-02. Stosunek wtórnego i pierwotnego modułu odkształcenia nie powinien przekraczać 2,2. Wilgotność gruntu podłoŜa podczas zagęszczania powinna być równa wilgotności optymalnej z tolerancją od -20% do +10%.

5.8.5.5. Utrzymanie wyprofilowanego i zagęszczonego podłoŜa

PodłoŜe po wyprofilowaniu i zagęszczeniu powinno być utrzymywane w dobrym stanie. JeŜeli po wykonaniu robót związanych z profilowaniem i zagęszczeniem podłoŜa nastąpi przerwa w robotach i Wykonawca nie przystąpi natychmiast do układania warstw posadzki, to powinien on zabezpieczyć podłoŜe przed nadmiernym zawilgoceniem, na przykład przez rozłoŜenie folii lub w inny sposób zaakceptowany przez Inspektora Nadzoru. JeŜeli wyprofilowane i zagęszczone podłoŜe uległo nadmiernemu zawilgoceniu, to do układania kolejnej warstwy moŜna przystąpić dopiero po jego naturalnym osuszeniu. Po osuszeniu podłoŜa InŜynier oceni jego stan i ewentualnie zaleci wykonanie niezbędnych napraw. JeŜeli zawilgocenie nastąpiło wskutek zaniedbania Wykonawcy, to naprawę wykona on na własny koszt.



Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.8.6.2. Badania w czasie robót

Szerokość profilowanego podłoŜa Szerokość profilowanego podłoŜa nie moŜe róŜnić się od szerokości projektowanej o więcej niŜ +10 cm i -5 cm .

Równość profilowanego podłoŜa

Nierówności podłuŜne profilowanego podłoŜa naleŜy mierzyć 2-metrową łatą zgodnie z normą BN-68/8931-04. Nierówności poprzeczne naleŜy mierzyć 2-metrową łatą. Nierówności nie mogą przekraczać 20 mm .

Spadki poprzeczne

Spadki poprzeczne profilowanego podłoŜa powinny być zgodne z dokumentacją projektową z tolerancją ± 0,5% i wynosić 0%.

Rzędne wysokościowe

RóŜnice pomiędzy rzędnymi wysokościowymi wyprofilowanego podłoŜa i rzędnymi projektowanymi nie powinny przekraczać +1 cm, -2 cm .

Zagęszczenie profilowanego podłoŜa

Jeśli jako kryterium dobrego zagęszczenia stosuje się porównanie wartości modułów odkształcenia, to wartość stosunku wtórnego do pierwotnego modułu odkształcenia, określonych zgodnie z normą BN-64/8931-02 nie powinna być większa od 2,2. Wilgotność w czasie zagęszczania naleŜy badać według PN-B-06714-17. Wilgotność gruntu podłoŜa powinna być równa wilgotności optymalnej z tolerancją od -20% do + 10%.

5.8.6.3. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi odcinkami profilowanego podłoŜa

Wszystkie powierzchnie, które wykazują większe odchylenia cech geometrycznych od określonych w punkcie 5.3.6.2 powinny być naprawione przez spulchnienie do głębokości co najmniej 10 cm, wyrównanie i powtórne zagęszczenie. Dodanie nowego materiału bez spulchnienia wykonanej warstwy jest niedopuszczalne.




Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale „Wymagania ogólne”

49

Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacja projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg punktu 5.8.6 dały wyniki pozytywne.




5.9. ROBOTY W ZAKRESIE BUDOWY AUTOSTRAD, DRÓG [CPV 45233100-0] [CPV 45233140-2] Roboty drogowe; podbudowa z kruszyw; wymagania ogólne;

5.9.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania ogólne dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonywaniem podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie.


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót związanych z remontami, modernizacją i budową ulic oraz innych nawierzchni.


Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wykonywaniem podbudów z kruszyw stabilizowanych mechanicznie wg PN-S-06102 i obejmują ST:

o Podbudowa z kruszywa naturalnego stabilizowanego mechanicznie, o Podbudowa z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie,

Podbudowę z kruszyw stabilizowanych mechanicznie wykonuje się, zgodnie z ustaleniami podanymi w dokumentacji projektowej, jako podbudowę pomocniczą i podbudowę zasadniczą wg Katalogu typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych.


Stabilizacja mechaniczna - proces technologiczny, polegający na odpowiednim zagęszczeniu w optymalnej wilgotności kruszywa o właściwie dobranym uziarnieniu.

Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami oraz z definicjami podanymi w rozdziale 1 „Część ogólna” oraz w ST dotyczących poszczególnych rodzajów podbudów z kruszyw stabilizowanych mechanicznie:



Ogólne wymagania dotyczące robót podano w rozdziale 1 „Część ogólna” 5.9.2. MATERIAŁY 5.9.2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów

Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w rozdziale 2 „Wymagania dotyczące właściwości wyrobów budowlanych”.


Materiały stosowane do wykonania podbudów z kruszyw stabilizowanych mechanicznie podano w ST dotyczących poszczególnych rodzajów podbudów:


50

5.9.2.3. Wymagania dla materiałów

5.9.2.3.1.Uziarnienie kruszywa

Krzywa uziarnienia kruszywa, określona według PN-B-06714-15 powinna leŜeć między krzywymi granicznymi pól dobrego uziarnienia podanymi na rysunku 1.

Rysunek 1. Pole dobrego uziarnienia kruszyw przeznaczonych na podbudowy wykonywane metodą stabilizacji mechanicznej

1-2 kruszywo na podbudowę zasadniczą (górną warstwę) lub podbudowę jednowarstwową 1-3 kruszywo na podbudowę pomocniczą (dolną warstwę)

Krzywa uziarnienia kruszywa powinna być ciągła i nie moŜe przebiegać od dolnej krzywej granicznej uziarnienia do górnej krzywej granicznej uziarnienia na sąsiednich sitach. Wymiar największego ziarna kruszywa nie moŜe przekraczać 2/3 grubości warstwy układanej jednorazowo.

5.9.2.3.2. Właściwości kruszywa

Kruszywa powinny spełniać wymagania określone w tablicy 1: Wymagania

Lp.

Wyszczególnienie

Kruszywa naturalne Kruszywa łamane śuŜel

Badania Właściwości Podbudowa Według zasad-

nicza Pomoc-nicza

zasadnicza pomoc-nicza

zasad-nicza

pomocnicza

1 Zawartość ziaren mniejszych niŜ 0,075 mm, % (m/m)

od 2 do 10

od 2 do 12

od 2 do 10 od 2 do 12

od 2 do 10 od 2 do 12

PN-B-06714 -15 [3]

2 Zawartość nadziarna, % (m/m), nie więcej niŜ 5 10 5 10 5 10

PN-B-06714 -15 [3]

3 Zawartość ziarn nieforemnych %(m/m), nie więcej niŜ 35 45 35 40 - -

PN-B-06714 -16 [4]

4 Zawartość zanieczyszczeń organicznych, %(m/m), nie więcej niŜ

1

1

1

1

1

1 PN-B-04481 [1]

5 Wskaźnik piaskowy po pięcio-krotnym zagęszczeniu metodą I lub II wg PN-B-04481, %

od 30 do 70

od 30 do 70

od 30 do 70 od 30 do 70

-

- BN-64/8931

-01 [26]

6 Ścieralność w bębnie Los Angeles a) ścieralność całkowita po pełnej liczbie obrotów, nie więcej niŜ b) ścieralność częściowa po 1/5 pełnej liczby obrotów, nie więcej niŜ

35 30

45 40

35 30

50 35

40 30

50 35

PN-B-06714 -42 [12]

7 Nasiąkliwość, %(m/m), nie więcej niŜ 2,5 4 3 5 6 8

PN-B-06714 -18 [6]

51

8 Mrozoodporność, ubytek masy po 25 cyklach zamraŜania, %(m/m), nie więcej niŜ

5

10

5

10

5

10

PN-B-06714 -19 [7]

9 Rozpad krzemianowy i Ŝelazawy łącznie, % (m/m.), nie więcej niŜ

-

-

-

-

1

3

PN-B-06714 -37 [10]

PN-B-06714 -39 [11]

10 Zawartość związków siarki w przeliczeniu na SO3, %(m/m), nie więcej niŜ

1

1

1

1

2

4 PN-B-06714

-28 [9]

11 Wskaźnik nośności wnoś mieszanki kruszywa, %, nie mniejszy niŜ: a) przy zagęszczeniu IS ≥ 1,00 b) przy zagęszczeniu IS ≥ 1,03

80 120

60 -

80 120

60 -

80 120

60 -

PN-S-06102

[21]

5.9.2.3.3. Materiał na warstwę odsączającą

Na warstwę odsączającą stosuje się: − Ŝwir i mieszankę wg PN-B-11111, − piasek wg PN-B-11113 .

5.9.2.3.4. Materiał na warstwę odcinającą

Na warstwę odcinającą stosuje się: − piasek wg PN-B-11113, − miał wg PN-B-11112 , − geowłókninę o masie powierzchniowej powyŜej 200 g/m wg aprobaty technicznej.

5.9.2.3.5. Materiały do ulepszania właściwości kruszyw

Do ulepszania właściwości kruszyw stosuje się: − cement portlandzki wg PN-B-19701 , − wapno wg PN-B-30020 , − popioły lotne wg PN-S-96035 , − ŜuŜel granulowany wg PN-B-23006 .

Dopuszcza się stosowanie innych spoiw pod warunkiem uzyskania równorzędnych efektów ulepszania kruszywa i po zaakceptowaniu przez Inspektora Nadzoru.

Rodzaj i ilość dodatku ulepszającego naleŜy przyjmować zgodnie z PN-S-06102.

5.9.2.3.6. Woda

NaleŜy stosować wodę wg PN-B-32250. 5.9.3. SPRZĘT 5.4.3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu

Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 3 „Wymagania dotyczące sprzętu”.

5.9.3.2. Sprzęt do wykonania robót

Wykonawca przystępujący do wykonania podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie powinien wykazać się moŜliwością korzystania z następującego sprzętu:

a) mieszarek do wytwarzania mieszanki, wyposaŜonych w urządzenia dozujące wodę. Mieszarki powinny zapewnić wytworzenie jednorodnej mieszanki o wilgotności optymalnej,

b) równiarek albo układarek do rozkładania mieszanki, c) zagęszczarek płytowych ogumionych, ubijaków mechanicznych lub małych walców wibracyjnych.

5.9.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. 5.9.4.2. Transport materiałów

Kruszywa moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi materiałami, nadmiernym wysuszeniem i zawilgoceniem. Transport cementu powinien odbywać się zgodnie z BN-88/6731-08. Transport pozostałych materiałów powinien odbywać się zgodnie z wymaganiami norm przedmiotowych.

52


Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale „Wymagania ogólne” 5.9.5.2. Przygotowanie podłoŜa

PodłoŜe pod podbudowę powinno spełniać wymagania określone w rozdziale „Koryto wraz z profilowaniem i zagęszczeniem podłoŜa” i „Roboty ziemne”. Podbudowa powinna być ułoŜona na podłoŜu zapewniającym nieprzenikanie drobnych cząstek gruntu do podbudowy. Warunek nieprzenikania naleŜy sprawdzić wzorem:

d

D

85

15 ≤ 5 (1)

w którym: D15 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 15% ziarn warstwy podbudowy lub warstwy

odsączającej, w milimetrach, d85 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 85% ziarn gruntu podłoŜa, w milimetrach.

JeŜeli warunek (1) nie moŜe być spełniony, naleŜy na podłoŜu ułoŜyć warstwę odcinającą lub odpowiednio dobraną geowłókninę. Ochronne właściwości geowłókniny, przeciw przenikaniu drobnych cząstek gruntu, wyznacza się z warunku:

O

d

90

50 ≤ 1,2 (2)

w którym:

d50 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 50 % ziarn gruntu podłoŜa, w milimetrach, O90 - umowna średnica porów geowłókniny odpowiadająca wymiarom frakcji gruntu zatrzymująca się na

geowłókninie w ilości 90% (m/m); wartość parametru 090 powinna być podawana przez producenta geowłókniny. Paliki lub szpilki do prawidłowego ukształtowania podbudowy powinny być wcześniej przygotowane. Paliki lub szpilki powinny być ustawione w osi drogi i w rzędach równoległych do osi drogi, lub w inny sposób zaakceptowany przez Inspektora Nadzoru. Rozmieszczenie palików lub szpilek powinno umoŜliwiać naciągnięcie sznurków lub linek do wytyczenia robót w odstępach nie większych niŜ co 10 m.

5.9.5.3. Wytwarzanie mieszanki kruszywa

Mieszankę kruszywa o ściśle określonym uziarnieniu i wilgotności optymalnej naleŜy wytwarzać w mieszarkach gwarantujących otrzymanie jednorodnej mieszanki. Ze względu na konieczność zapewnienia jednorodności nie dopuszcza się wytwarzania mieszanki przez mieszanie poszczególnych frakcji na drodze. Mieszanka po wyprodukowaniu powinna być od razu transportowana na miejsce wbudowania w taki sposób, aby nie uległa rozsegregowaniu i wysychaniu.

5.9.5.4 Wbudowywanie i zagęszczanie mieszanki

Mieszanka kruszywa powinna być rozkładana w warstwie o jednakowej grubości, takiej, aby jej ostateczna grubość po zagęszczeniu była równa grubości projektowanej. Grubość pojedynczo układanej warstwy nie moŜe przekraczać 20 cm po zagęszczeniu. Warstwa podbudowy powinna być rozłoŜona w sposób zapewniający osiągnięcie wymaganych spadków i rzędnych wysokościowych. JeŜeli podbudowa składa się z więcej niŜ jednej warstwy kruszywa, to kaŜda warstwa powinna być wyprofilowana i zagęszczona z zachowaniem wymaganych spadków i rzędnych wysokościowych. Rozpoczęcie budowy kaŜdej następnej warstwy moŜe nastąpić po odbiorze poprzedniej warstwy przez Inspektora Nadzoru. Wilgotność mieszanki kruszywa podczas zagęszczania powinna odpowiadać wilgotności optymalnej, określonej według próby Proctora, zgodnie z PN-B-04481 (metoda II). Materiał nadmiernie nawilgocony, powinien zostać osuszony przez mieszanie i napowietrzanie. JeŜeli wilgotność mieszanki kruszywa jest niŜsza od optymalnej o 20% jej wartości, mieszanka powinna być zwilŜona określoną ilością wody i równomiernie wymieszana. W przypadku, gdy wilgotność mieszanki kruszywa jest wyŜsza od optymalnej o 10% jej wartości, mieszankę naleŜy osuszyć. Wskaźnik zagęszczenia podbudowy wg BN-77/8931-12 powinien odpowiadać przyjętemu poziomowi wskaźnika nośności podbudowy wg tablicy 1, lp. 11.

5.9.5.5. Odcinek próbny

JeŜeli w ST przewidziano konieczność wykonania odcinka próbnego, to co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem robót, Wykonawca powinien wykonać odcinek próbny w celu:

− stwierdzenia czy sprzęt budowlany do mieszania, rozkładania i zagęszczania kruszywa jest właściwy,

53

− określenia grubości warstwy materiału w stanie luźnym, koniecznej do uzyskania wymaganej grubości warstwy po zagęszczeniu,

− określenia liczby przejść sprzętu zagęszczającego, potrzebnej do uzyskania wymaganego wskaźnika zagęszczenia.

Na odcinku próbnym Wykonawca powinien uŜyć takich materiałów oraz sprzętu do mieszania, rozkładania i zagęszczania, jakie będą stosowane do wykonywania podbudowy. Powierzchnia odcinka próbnego powinna wynosić od 400 do 800 m2. Odcinek próbny powinien być zlokalizowany w miejscu wskazanym przez Inspektora Nadzoru. Wykonawca moŜe przystąpić do wykonywania podbudowy po zaakceptowaniu odcinka próbnego przez Inspektora Nadzoru.

5.9.5.6. Utrzymanie podbudowy

Podbudowa po wykonaniu, a przed ułoŜeniem następnej warstwy, powinna być utrzymywana w dobrym stanie. JeŜeli Wykonawca będzie wykorzystywał, za zgodą Inspektora Nadzoru, gotową podbudowę do ruchu budowlanego, to jest obowiązany naprawić wszelkie uszkodzenia podbudowy, spowodowane przez ten ruch. Koszt napraw wynikłych z niewłaściwego utrzymania podbudowy obciąŜa Wykonawcę robót.



Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.4.6.2. Badania przed przystąpieniem do robót

Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania kruszyw przeznaczonych do wykonania robót i przedstawić wyniki tych badań Inspektorowi Nadzoru w celu akceptacji materiałów. Badania te powinny obejmować wszystkie właściwości określone w niniejszej ST.

5.9.6.3. Badania w czasie robót

5.9.6.3.1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów

Częstotliwość oraz zakres badań podano w tablicy 2.

Tablica 2. Częstotliwość oraz zakres badań przy budowie podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie

Częstotliwość badań

Lp.

Wyszczególnienie badań Minimalna liczba badań na dziennej działce roboczej

Maksymalna powierzchnia podbudowy przy-padająca na jedno badanie (m2)

1 Uziarnienie mieszanki

2 Wilgotność mieszanki 2 600

3 Zagęszczenie warstwy 10 próbek na 10000 m2

4 Badanie właściwości kruszywa wg tab. 1, pkt 2.3.2

dla kaŜdej partii kruszywa i przy kaŜdej zmianie kruszywa

5.9.6.3.2. Uziarnienie mieszanki

Uziarnienie mieszanki powinno być zgodne z wymaganiami podanymi w pkt 5.4.3.2. Próbki naleŜy pobierać w sposób losowy, z rozłoŜonej warstwy, przed jej zagęszczeniem. Wyniki badań powinny być na bieŜąco przekazywane Inspektorowi Nadzoru.

5.9.6.3.3. Wilgotność mieszanki

Wilgotność mieszanki powinna odpowiadać wilgotności optymalnej, określonej według próby Proctora, zgodnie z PN-B-04481 (metoda II), z tolerancją +10% -20%. Wilgotność naleŜy określić według PN-B-06714-17

5.9.6.3.4. Zagęszczenie podbudowy

Zagęszczenie kaŜdej warstwy powinno odbywać się aŜ do osiągnięcia wymaganego wskaźnika zagęszczenia. Zagęszczenie podbudowy naleŜy sprawdzać według BN-77/8931-12. W przypadku, gdy przeprowadzenie badania jest niemoŜliwe ze względu na gruboziarniste kruszywo, kontrolę zagęszczenia naleŜy oprzeć na metodzie obciąŜeń płytowych, wg BN-64/8931-02 i nie rzadziej niŜ raz na 5000 m2, lub według zaleceń Inspektora Nadzoru.

54

Zagęszczenie podbudowy stabilizowanej mechanicznie naleŜy uznać za prawidłowe, gdy stosunek wtórnego modułu E2 do pierwotnego modułu odkształcenia E1 jest nie większy od 2,2 dla kaŜdej warstwy konstrukcyjnej podbudowy.

E

E

1

2 ≤ 2,2

5.9.6.3.5. Właściwości kruszywa

Badania kruszywa powinny obejmować ocenę wszystkich właściwości określonych w niniejszym rozdziale. Próbki do badań pełnych powinny być pobierane przez Wykonawcę w sposób losowy w obecności Inspektora Nadzoru.

5.9.6.4. Wymagania dotyczące cech geometrycznych podbudowy

5.9.6.4.1. Częstotliwość oraz zakres pomiarów

Częstotliwość oraz zakres pomiarów dotyczących cech geometrycznych podbudowy podano w tablicy 3.

Tablica 3. Częstotliwość oraz zakres pomiarów wykonanej podbudowy z kruszywa stabilizowanego mechanicznie

Lp. Wyszczególnienie badań i pomiarów Minimalna częstotliwość pomiarów

1 Szerokość podbudowy 10 razy na 1 km

2 Równość podłuŜna w sposób ciągły planografem albo co 20 m. łatą na kaŜdym pasie ruchu

3 Równość poprzeczna 10 razy na 1 km

4 Spadki poprzeczne*) 10 razy na 1 km

5 Rzędne wysokościowe co 100 m.

6 Ukształtowanie osi w planie*) co 100 m.

7 Grubość podbudowy Podczas budowy: w 3 punktach na kaŜdej działce roboczej, lecz nie rzadziej niŜ raz na 400 m2 Przed odbiorem: w 3 punktach, lecz nie rzadziej niŜ raz na 2000 m2

8 Nośność podbudowy: - moduł odkształcenia - ugięcie spręŜyste

co najmniej w dwóch przekrojach na kaŜde 1000 m. co najmniej w 20 punktach na kaŜde 1000 m.

*) Dodatkowe pomiary spadków poprzecznych i ukształtowania osi w planie naleŜy wykonać w punktach głównych łuków poziomych.

5.9.6.4.2. Szerokość podbudowy

Szerokość podbudowy nie moŜe róŜnić się od szerokości projektowanej o więcej niŜ +10 cm, -5 cm Na jezdniach bez krawęŜników szerokość podbudowy powinna być większa od szerokości warstwy wyŜej leŜącej o co najmniej 25 cm lub o wartość wskazaną w dokumentacji projektowej.

5.9.6.4.3. Równość podbudowy

Nierówności podłuŜne podbudowy naleŜy mierzyć 4-metrową łatą lub planografem, zgodnie z BN-68/8931-04. Nierówności poprzeczne podbudowy naleŜy mierzyć 4-metrową łatą. Nierówności podbudowy nie mogą przekraczać:

- 10 mm dla podbudowy zasadniczej, - 20 mm dla podbudowy pomocniczej.

5.9.6.4.4. Spadki poprzeczne podbudowy

Spadki poprzeczne podbudowy na prostych i łukach powinny być zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancją ± 0,5 %.

5.9.6.4.5. Rzędne wysokościowe podbudowy

55

RóŜnice pomiędzy rzędnymi wysokościowymi podbudowy i rzędnymi projektowanymi nie powinny przekraczać + 1 cm, - 2 cm

5.9.6.4.6. Ukształtowanie osi podbudowy i ulepszonego podłoŜa

Oś podbudowy w planie nie moŜe być przesunięta w stosunku do osi projektowanej o więcej niŜ ± 5 cm

5.9.6.4.7. Grubość podbudowy i ulepszonego podłoŜa

Grubość podbudowy nie moŜe się róŜnić od grubości projektowanej o więcej niŜ: - dla podbudowy zasadniczej ± 10%, - dla podbudowy pomocniczej +10%, -15%.

5.9.6.4.8. Nośność podbudowy

− moduł odkształcenia wg BN-64/8931-02 powinien być zgodny z podanym w tablicy 4, − ugięcie spręŜyste wg BN-70/8931-06 powinno być zgodne z podanym w tablicy 4.

Tablica 4. Cechy podbudowy

Wymagane cechy podbudowy Podbudowa z kruszywa

o wskaźniku wnoś nie mniejszym niŜ

Wskaźnik zagęszczenia

IS

nie mniejszy niŜ

Maksymalne ugięcie spręŜyste pod kołem,

mm

Minimalny moduł odkształcenia

mierzony płytą o średnicy 30 cm,

Mpa % 40 kN 50 Kn od pierwszego obciąŜenia

E1 od drugiego obciąŜenia E2

60 80 120

1,0 1,0 1,03

1,40 1,25 1,10

1,60 1,40 1,20

60 80 100

120 140 180

5.9.6.5. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi odcinkami podbudowy

5.9.6.5.1. Niewłaściwe cechy geometryczne podbudowy

Wszystkie powierzchnie podbudowy, które wykazują większe odchylenia od określonych w punkcie ST powinny być naprawione przez spulchnienie lub zerwanie do głębokości co najmniej 10 cm, wyrównane i powtórnie zagęszczone. Dodanie nowego materiału bez spulchnienia wykonanej warstwy jest niedopuszczalne. JeŜeli szerokość podbudowy jest mniejsza od szerokości projektowanej o więcej niŜ 5 cm i nie zapewnia podparcia warstwom wyŜej leŜącym, to Wykonawca powinien na własny koszt poszerzyć podbudowę przez spulchnienie warstwy na pełną grubość do połowy szerokości pasa ruchu, dołoŜenie materiału i powtórne zagęszczenie.

5.9.6.5.2. Niewłaściwa grubość podbudowy

Na wszystkich powierzchniach wadliwych pod względem grubości, Wykonawca wykona naprawę podbudowy. Powierzchnie powinny być naprawione przez spulchnienie lub wybranie warstwy na odpowiednią głębokość, zgodnie z decyzją Inspektora Nadzoru, uzupełnione nowym materiałem o odpowiednich właściwościach, wyrównane i ponownie zagęszczone. Roboty te Wykonawca wykona na własny koszt. Po wykonaniu tych robót nastąpi ponowny pomiar i ocena grubości warstwy, według wyŜej podanych zasad, na koszt Wykonawcy.

5.9.6.5.3. Niewłaściwa nośność podbudowy

JeŜeli nośność podbudowy będzie mniejsza od wymaganej, to Wykonawca wykona wszelkie roboty niezbędne do zapewnienia wymaganej nośności, zalecone przez Inspektora Nadzoru. Koszty tych dodatkowych robót poniesie Wykonawca podbudowy tylko wtedy, gdy zaniŜenie nośności podbudowy wynikło z niewłaściwego wykonania robót przez Wykonawcę podbudowy.




Ogólne zasady odbioru robót podano w Rozdziale 8 „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”. Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt. 5.9.6 dały wyniki pozytywne.

56



Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9 „Podstawa płatności”. 5.10. ROBOTY W ZAKRESIE BUDOWY AUTOSTRAD, DRÓG [CPV 45233100-0] [CPV 45233140-2] Roboty drogowe; wykonanie podsypki z kruszywa naturalnego

stabilizowanego mechanicznie

5.10.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania ogólne dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonywaniem podbudowy z kruszywa naturalnego stabilizowanego mechanicznie związanych części terenowej pochylni dla osób niepełnosprawnych i schodów terenowych.


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót związanych z remontem Przedszkola nr 309 w Warszawie.


Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wykonywaniem podbudowy z kruszywa naturalnego stabilizowanego mechanicznie.


Podbudowa z kruszywa naturalnego stabilizowanego mechanicznie - jedna warstwa zagęszczonej mieszanki, która stanowi warstwę nośną posadzki.

5.10.2. MATERIAŁY




Materiałem do wykonania podbudowy pomocniczej z kruszywa naturalnego stabilizowanego mechanicznie, powinna być mieszanka piasku, mieszanki i/lub Ŝwiru, spełniająca wymagania niniejszej specyfikacji.

Materiałem do wykonania podbudowy zasadniczej z kruszywa naturalnego stabilizowanego mechanicznie powinna być mieszanka piasku, mieszanki i/lub Ŝwiru z dodatkiem kruszywa łamanego, spełniająca wymagania niniejszych specyfikacji. Kruszywo łamane moŜe pochodzić z przekruszenia ziaren Ŝwiru lub kamieni narzutowych albo surowca skalnego.

Kruszywo powinno być jednorodne bez zanieczyszczeń obcych i bez domieszek gliny. 5.10.2.3. Wymagania dla materiałów

5.10.2.3.1.Uziarnienie kruszywa Uziarnienie kruszywa powinno być zgodne z wymaganiami podanymi w rozdziale „Wymagania ogólne” 5.10.2.3.2. Właściwości kruszywa Kruszywo powinno spełniać wymagania określone w rozdziale „Wymagania ogólne” 5.10.3. SPRZĘT

Wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 3 „Wymagania dotyczące sprzętu”.

5.10.4 Transport

Wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”.

57


Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5 – część ogólna.

5.10.5.1. Wytwarzanie mieszanki kruszywa

Jeśli dokumentacja projektowa przewiduje ulepszanie kruszyw cementem, wapnem lub popiołami przy WP od 20 do 30% lub powyŜej 70%, szczegółowe warunki i wymagania dla takiej podbudowy - zgodnie z PN-S-06102.

5.10.5.2. Wbudowywanie i zagęszczanie mieszanki kruszywa

Ustalenia dotyczące rozkładania i zagęszczania mieszanki podano w rozdziale „Podbudowa z kruszyw. Wymagania ogólne” pkt. 5.9.

5.10.5.3. Utrzymanie podbudowy

Utrzymanie podbudowy powinno odpowiadać wymaganiom określonym w rozdziale „Podbudowa z kruszyw. Wymagania ogólne” pkt. 5.9.




Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania kruszyw, zgodnie z ustaleniami rozdziału „Podbudowa z kruszyw. Wymagania ogólne” pkt. 5.9

5.10.6. 3. Badania w czasie robót

Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów kontrolnych w czasie robót podano w rozdziale „Podbudowa z kruszyw. Wymagania ogólne” pkt. 5.9.

5.10.6.4. Wymagania dotyczące cech geometrycznych podbudowy

Częstotliwość oraz zakres pomiarów podano w rozdziale „Podbudowa z kruszyw. Wymagania ogólne” pkt. 5.9.

5.10.6. 5. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi odcinkami podbudowy

Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi odcinkami podbudowy podano w rozdziale „Podbudowa z kruszyw. Wymagania ogólne” pkt. 5.9.




Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale „Podbudowa z kruszyw. Wymagania ogólne” pkt. 5.9.

5.5.9. Podstawa płatności



5.11. ROBOTY W ZAKRESIE róŜnych nawierzchni [CPV 45233200-1] [CPV 45233222-1] Roboty w zakresie chodników; obrzeŜa betonowe

5.11.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z ustawieniem betonowego obrzeŜa chodnikowego.

58


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót związanych z budową dróg i chodników przy remoncie Przedszkola nr 309 w Warszawie.


Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z ustawieniem betonowego obrzeŜa chodnikowego.


5.11.1.4.1.ObrzeŜa chodnikowe - prefabrykowane belki betonowe rozgraniczające jednostronnie lub dwustronnie ciągi komunikacyjne od terenów nie przeznaczonych do komunikacji.

5.11.1.4.2.Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i definicjami podanymi w rozdziale „Część ogólna”.

5.11.2. MATERIAŁY


Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w rozdziale 2 „Wymagania dotyczące właściwości wyrobów budowlanych”.

5.11.2.2. Stosowane materiały

Materiałami stosowanymi są: − obrzeŜa betonowe w kolorze Ŝółtym o wymiarach 30 x 8 x 75 cm., odpowiadające wymaganiom BN-80/6775-

04/04 i BN-80/6775-03/01 a konkretnie: − Ow - I/8/30/75 BN-80/6775-03/04

− Ŝwir lub piasek do wykonania ław, − cement wg PN-B-19701, − piasek do zapraw wg PN-B-06711.

5.11.2.3. Betonowe obrzeŜa chodnikowe - klasyfikacja

W zaleŜności od przekroju poprzecznego rozróŜnia się dwa rodzaje obrzeŜy: − obrzeŜe niskie - On, − obrzeŜe wysokie - Ow.

W zaleŜności od dopuszczalnych wielkości i liczby uszkodzeń oraz odchyłek wymiarowych obrzeŜa dzieli się na: − gatunek 1 - G1, − gatunek 2 - G2.

W przypadku niniejszego projektu - przykład oznaczenia betonowego obrzeŜa chodnikowego wysokiego (Ow) o wymiarach 8 x 30 x 75 cm gat. 1:

− obrzeŜe Ow - I/8/30/75 BN-80/6775-03/04.

5.11.2.4. Betonowe obrzeŜa chodnikowe - wymagania techniczne

5.11.2.4.1. Wymiary betonowych obrzeŜy chodnikowych

Kształt obrzeŜy betonowych przedstawiono na rysunku 1, a wymiary podano w tablicy 1.

Rysunek1.Kształt betonowego obrzeŜa chodnikowego

59

Tablica 1. Wymiary obrzeŜy Rodzaj Wymiary obrzeŜy, cm obrzeŜa l b h R Ow

75 90 100

8 8 8

30 24 30

3 3 3

5.11.2.4.2. Dopuszczalne odchyłki wymiarów obrzeŜy

Dopuszczalne odchyłki wymiarów obrzeŜy podano w tablicy 2.

Tablica 2. Dopuszczalne odchyłki wymiarów obrzeŜy

Rodzaj Dopuszczalna odchyłka, m

Wymiaru Gatunek 1 Gatunek 2

L ± 8 ± 12

b , h ± 3 ± 3

5.11.2.4.3. Dopuszczalne wady i uszkodzenia obrzeŜy

Powierzchnie obrzeŜy powinny być bez rys, pęknięć i ubytków betonu, o fakturze z formy lub zatartej. Krawędzie elementów powinny być równe i proste. Dopuszczalne wady oraz uszkodzenia powierzchni i krawędzi elementów nie powinny przekraczać wartości podanych w tablicy 3.

Tablica 3. Dopuszczalne wady i uszkodzenia obrzeŜy

Rodzaj wad i uszkodzeń

Dopuszczalna wielkość Wad i uszkodzeń

Gatunek 1 Gatunek 2

Wklęsłość lub wypukłość powierzchni i krawędzi w mm 2 3

Szczerby i uszkodzenia

ograniczających powierzchnie górne (ścieralne) Niedopuszczalne

Krawędzi i naroŜy ograniczających pozostałe powierzchnie:

liczba, max 2 2

długość, mm, max 20 40

głębokość, mm, max 6 10

5.11.2.4.4. Składowanie

Betonowe obrzeŜa chodnikowe mogą być przechowywane na składowiskach otwartych, posegregowane według rodzajów i gatunków. Betonowe obrzeŜa chodnikowe naleŜy układać z zastosowaniem podkładek i przekładek drewnianych o wymiarach co najmniej: grubość 2,5 cm, szerokość 5 cm, długość minimum 5 cm większa niŜ szerokość obrzeŜa.

5.11.2.4.5. Beton i jego składniki

Do produkcji obrzeŜy naleŜy stosować beton według PN-B-06250, klasy B 25 i B 30.

5.11.2.5. Materiały na ławę i do zaprawy

świr do wykonania ławy powinien odpowiadać wymaganiom PN-B-11111, a piasek - wymaganiom PN-B-11113. Materiały do zaprawy cementowo-piaskowej powinny odpowiadać wymaganiom podanym w rozdziale „KrawęŜniki betonowe” pkt. 5.8.2.

60

5.11.3. SPRZĘT


Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 3 „Wymagania dotyczące sprzętu”. 5.11.3.2. Sprzęt do ustawiania obrzeŜy

Roboty wykonuje się ręcznie przy zastosowaniu drobnego sprzętu pomocniczego. 5.11.4. TRANSPORT 5.11.4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu

Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. 5.11.4.2. Transport obrzeŜy betonowych

Betonowe obrzeŜa chodnikowe mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportu po osiągnięciu przez beton wytrzymałości minimum 0,7 wytrzymałości projektowanej. ObrzeŜa powinny być zabezpieczone przed przemieszczeniem się i uszkodzeniami w czasie transportu.

5.11.4.3. Transport pozostałych materiałów

Transport pozostałych materiałów podano w rozdziale 5.8. „KrawęŜniki betonowe”. 5.11.5. WYKONANIE ROBÓT


Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale 5 - Część ogólna. 5.11.5.2. Wykonanie koryta

Koryto pod podsypkę (ławę) naleŜy wykonywać zgodnie z PN-B-06050. Wymiary wykopu powinny odpowiadać wymiarom ławy w planie z uwzględnieniem w szerokości dna wykopu ew. konstrukcji szalunku.

5.11.5.3. PodłoŜe lub podsypka (ława)

PodłoŜe pod ustawienie obrzeŜa moŜe stanowić rodzimy grunt piaszczysty lub podsypka (ława) ze Ŝwiru lub piasku, o grubości warstwy od 3 do 5 cm po zagęszczeniu. Podsypkę (ławę) wykonuje się przez zasypanie koryta Ŝwirem lub piaskiem i zagęszczenie z polewaniem wodą.

5.11.5.4. Ustawienie betonowych obrzeŜy chodnikowych

ObrzeŜa naleŜy ustawiać po ustabilizowaniu fundamentów prefabrykowanych pod słupki poręczowe. Betonowe obrzeŜa chodnikowe naleŜy ustawiać na wykonanym podłoŜu w miejscu i ze światłem (odległością górnej powierzchni obrzeŜa od ciągu komunikacyjnego) zgodnym z ustaleniami dokumentacji projektowej. Zewnętrzna ściana obrzeŜa powinna być obsypana piaskiem, Ŝwirem lub miejscowym gruntem przepuszczalnym, starannie ubitym. Spoiny nie powinny przekraczać szerokości 0,5 cm. NaleŜy wypełnić je piaskiem lub zaprawą cementowo-piaskową w stosunku 1:2. Spoiny przed zalaniem naleŜy oczyścić i zmyć wodą. Spoiny muszą być wypełnione całkowicie na pełną głębokość.




Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania materiałów przeznaczonych do ustawienia betonowych obrzeŜy chodnikowych i przedstawić wyniki tych badań Inspektorowi Nadzoru do akceptacji. Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego naleŜy przeprowadzić na podstawie oględzin elementu przez pomiar i policzenie uszkodzeń występujących na powierzchniach i krawędziach elementu, zgodnie z wymaganiami tablicy 3. Pomiary długości i głębokości uszkodzeń naleŜy wykonać za pomocą przymiaru stalowego lub suwmiarki z dokładnością do 1 mm, zgodnie z ustaleniami PN-B-10021.

61

Sprawdzenie kształtu i wymiarów elementów naleŜy przeprowadzić z dokładnością do 1 mm przy uŜyciu suwmiarki oraz przymiaru stalowego lub taśmy, zgodnie z wymaganiami tablicy 1 i 2. Sprawdzenie kątów prostych w naroŜach elementów wykonuje się przez przyłoŜenie kątownika do badanego naroŜa i zmierzenia odchyłek z dokładnością do 1 mm. Badania pozostałych materiałów powinny obejmować wszystkie właściwości określone w normach podanych dla odpowiednich materiałów wymienionych w pkt. 5.11.2.


W czasie robót naleŜy sprawdzać wykonanie: a) koryta pod podsypkę (ławę) - zgodnie z wymaganiami pkt. 5.8, b) podłoŜa z rodzimego gruntu piaszczystego lub podsypki (ławy) ze Ŝwiru lub piasku - zgodnie z wymaganiami

pkt. 5.9, c) ustawienia betonowego obrzeŜa chodnikowego - przy dopuszczalnych odchyleniach:

− linii obrzeŜa w planie, które moŜe wynosić ± 2 cm na kaŜde 100 m długości obrzeŜa, − niwelety górnej płaszczyzny obrzeŜa , które moŜe wynosić ±1 cm na kaŜde 100 m długości obrzeŜa, − wypełnienia spoin, sprawdzane co 10 metrów, które powinno wykazywać całkowite wypełnienie

badanej spoiny na pełną głębokość. 5.11.7. OBMIAR ROBÓT




Ogólne zasady odbioru robót podano w Rozdziale 8 „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”. Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt. 5.12.6 dały wyniki pozytywne.


Odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu podlegają: − wykonane koryto, − wykonana podsypka.

5.11.9. PODSTAWY PŁATNOŚCI 5.11.9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności

Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9 „Podstawa płatności”. 5.12. ROBOTY W ZAKRESIE róŜnych nawierzchni [CPV 45233200-1] [CPV 45233222-1] Roboty w zakresie chodników; nawierzchnia z kostki klinkierowej

5.12.1. WSTĘP


Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonywaniem nawierzchni z betonowej kostki klinkierowej.


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót związanych z budową chodników i schodów terenowych przy Przedszkolu nr309 w Warszawie.


Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wykonywaniem nawierzchni z kostki brukowej klinkierowej. Klinkierowa kostka brukową stosowana jest do układania nawierzchni:

− dróg (ulic) lokalnych i dojazdowych, zwłaszcza w strefie zamieszkania − wjazdów do bram i garaŜy, − chodników,

62


5.12.1.4.1.Klinkierowa kostka brukowa – prefabrykowany element budowlany, przeznaczony do budowy warstwy ścieralnej nawierzchni, charakteryzujący się kształtem, który umoŜliwia wzajemne przystawanie elementów.

5.12.1.4.2.KrawęŜnik – prosty lub łukowy element budowlany, oddzielający jezdnie od chodnika, charakteryzujący się stałym lub

zmiennym przekrojem poprzecznym i długością nie większą niŜ 1,0 m. 5.12.1.4.3.ObrzeŜe – element budowlany, oddzielający nawierzchnie chodników i ciągów pieszych od terenów nie przeznaczonych do

komunikacji. 5.12.1.4.4.Spoina – odstęp pomiędzy przylegającymi elementami (kostkami) wypełniony określonymi materiałami wypełniającymi. 5.12.1.4.5.Szczelina dylatacyjna – odstęp dzielący duŜy fragment nawierzchni na sekcje w celu umoŜliwienia odkształceń

temperaturowych, wypełniony określonymi materiałami wypełniającymi.

5.12.1.4.6.Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i z definicjami podanymi w rozdziale „Część Ogólna”.


Ogólne wymagania dotyczące robót podano w rozdziale „Część ogólna”. 5.12.2. MATERIAŁY




Dla realizacji obiektu objętego ST przyjęto: - kostkę klinkierową o wymiarach 20 x 10 x 4,5 cm w kolorze Ŝółty melanŜ (cieniowany) nazywanym

w zaleŜności od producenta np. Sahara Cieniowana lub Siena. - odwodnienia liniowe z wpustem szczelinowym, moŜliwością podłączenia odpływów wycieraczek

zewnątrznych kratowych i wyczystkami, - wycieraczki zewnętrzne kratowe konfekcjonowane z odpływami wód opadowych, - kręgi betonowe studzienne ∅80cm z pokrywami betonowymi i studzienkami włazowymi typu lekkiego,

5.12.2.2.2. Wymagania techniczne stawiane klinkierowym kostkom brukowym

Klinkierowa kostka brukowa powinna posiadać aprobatę techniczną, wydaną przez uprawnioną jednostkę (Instytut Badawczy Dróg i Mostów). Klinkierowa kostka brukowa powinna odpowiadać wymaganiom określonym w aprobacie technicznej, a w przypadku braku wystarczających ustaleń, powinna mieć charakterystyki określone przez odpowiednie procedury badawcze IBDiM, zgodne z poniŜszymi wskazaniami:

1) kształt i wymiary powinny być zgodne z deklarowanymi przez producenta, z dopuszczalnymi odchyłkami od wymiarów:

- długość i szerokość ± 3 mm, - grubość ± 5 mm,

2) wytrzymałość na ściskanie powinna być nie mniejsza niŜ: - 65 Mpa,

3) nasiąkliwość, nie powinna przekraczać 6%, 4) ścieralność – klasa A3 - sprawdzana na tarczy Boehmego, określona stratą wysokości, nie powinna przekraczać

wartości: - 0,025 mm,

5) antypoślizgowość powierzchni – klasa U3 6) wygląd zewnętrzny: powierzchnie elementów nie powinny mieć rys, pęknięć i ubytków betonu, krawędzie

elementów powinny być równe, a tekstura i kolor powierzchni licowej powinny być jednorodne. Dopuszczalne wady wyglądy zewnętrznego i uszkodzenia powierzchni nie powinny przekraczać wartości podanych w tablicy 1. (Uwaga: Naloty wapienne – wykwity w postaci białych plam – powstają w wyniku naturalnych procesów fizykochemicznych występujących w betonie podczas jego wiązania i twardnienia; naloty te powoli znikają w okresie do 2 lat)

63

Tablica 1. Dopuszczalne wady wyglądu zewnętrznego kostki brukowej

L.p. WŁAŚCIWOŚCI WYMAGANIA 1. Stan powierzchni licowej: - tekstura - jednorodna w danej partii - rysy i spękania - niedopuszczalne - kolor według katalogu - jednolity dla danej partii - przebarwienia - dopuszczalne niekontrastowe

przebarwienia na pojedynczej kostce

- plamy, zabrudzenia niezmywalne wodą

- niedopuszczalne

- namaloty wapienne - niedopuszczalne

2. Uszkodzenia powierzchni bocznych: - dopuszczalna liczba w 1 kostce 2 - dopuszczalna wielkość

(długość i szerokość)

30 mm x 10 mm 3. Szczerby i uszkodzenia krawędzi

i naroŜy przylicowych - niedopuszczalne

4. Uszkodzenia krawędzi pionowych: - dopuszczalna liczba w 1 kostce 2 - dopuszczalna wielkość

(długość i głębokość)

20 mm x 6 mm

5.12.2.2.3. Składowanie kostek

Kostkę zaleca się pakować na paletach. Palety z kostką mogą być składowane na otwartej przestrzeni, przy czym podłoŜe powinno być wyrównane i odwodnione.

5.12.2.3. Materiały na podsypkę i do wypełnienia spoin oraz szczelin w nawierzchni

Jeśli dokumentacja projektowa lub ST nie ustala inaczej, to naleŜy stosować następujące materiały: a) na podsypkę piaskową pod nawierzchnię – gruboziarnisty piasek płukany lub drobny Ŝwir o frakcji 2÷5 mm b) do wypełnienia spoin w nawierzchni na podsypce piaskowej - piasek płukany o granulacji j.w.,

5.12.2.4. KrawęŜniki, obrzeŜa

Jeśli dokumentacja projektowa, ST lub Inspektor Nadzoru nie ustalą inaczej, to do obramowania nawierzchni z kostek moŜna stosować obrzeŜa betonowe wg BN-80/6775-03/04 lub z betonu wibroprasowanego posiadającego aprobatę techniczną jak omówiono w pkt. 5.12.

ObrzeŜa mogą być przechowywane na składowiskach otwartych, posegregowane według typów, rodzajów, odmian i wielkości. NaleŜy układać je z zastosowaniem podkładek przekładek drewnianych.

5.12.2.5. Materiały do podbudowy ułoŜonej pod nawierzchnią z klinkierowej kostki brukowej

Materiały do podbudowy, ustalonej w dokumentacji projektowej, powinny odpowiadać wymaganiom właściwej ST lub innym dokumentom zaakceptowanym przez Inspektora Nadzoru.

5.12.2.6. Elementy wykonane poza placem budowy

W skład kompletu elementów dostarczanych na plac budowy wchodzą: − słupki balustrad ze stali nierdzewnej szlifowanej lub satynowanej, − rury pochwytów ze stali nierdzewnej szlifowanej lub satynowanej, − łączniki do mocowania pochwytów do słupków balustrad, − kri studzienne ∅80 z płytą pokrywową oraz włazem Ŝeliwnym typu cięŜkiego, − elementy odwodnienia liniowego z wpustami szczelinowymi, moŜliwością podłączenia odpływu spod

wycieraczek i studzienkami wyczystek, − konfekcjonowane zewnętrzne wycieraczki do obuwia z rusztu ze stali ocynkowanej w podstawie

z polimerbetonu ze zintegrowaną krawędzią ze stali ocynkowanej, Ŝebrami wzmacniającymi i otworem odpływowym ∅ 110 wpuszczanej w nawierzchnię z kostki brukowej.

Wszystkie elementy dostarczane są w stanie wykończonym (ocynkowane lub szlifowane/satynowane).

64

Przy odbiorze elementów na placu budowy naleŜy sprawdzić rodzaje elementów i ich ilości oraz brak uszkodzeń mechanicznych. Elementy do czasu montaŜu naleŜy składować w pomieszczeniach zamkniętych i chronionych przed wpływami atmosferycznymi.

5.12.3. SPRZĘT


Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 3 „Wymagania dotyczące sprzętu”. 5.12.3.2. Sprzęt do wykonania nawierzchni z klinkierowej kostki brukowej

Układanie klinkierowej kostki brukowej moŜe odbywać się przy uŜyciu następującego sprzętu: − prowadnic, − sznurków traserskich, − metrówek, − łopat, − gładzic, − ubijaków wibrujących, − szlifierek z przecinarkami lub tarczami diamentowymi, − ubijaki wibrującej z nakładką gumową.

Do zagęszczenia nawierzchni z kostki naleŜy stosować zagęszczarki wibracyjne (płytowe) z wykładziną elastomerową, chroniące kostki przed ścieraniem i wykruszeniem naroŜy. Sprzęt do wykonania koryta, podbudowy i podsypki powinien odpowiadać wymaganiom właściwych ST, wymienionych w pkt. 5.8; 5.9.; 5.10. lub innym dokumentom (normom PB i BN, wytycznym IBDiM) względnie opracowanym ST zaakceptowanym przez Inspektora Nadzoru.

5.12.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”. 5.12.4.2. Transport klinkierowych kostek brukowych

Klinkierowe kostki brukowe mogą być przewoŜone na paletach - dowolnymi środkami transportowymi. Kostki w trakcie transportu powinny być zabezpieczone przed przemieszczaniem się i uszkodzeniem. Jako środki transportu wewnątrzzakładowego kostek na środki transportu zewnętrznego mogą słuŜyć wózki widłowe, którymi moŜna dokonać załadunku palet Do załadunku palet na środki transportu moŜna wykorzystać równieŜ dźwigi samochodowe. Palety transportowe powinny być spinane taśmami lub plastykowymi, zabezpieczającymi kostki przed uszkodzeniem w czasie transportu. Na jednej palecie zaleca się układać do 10 warstw kostek tak, aby masa palety z kostkami wynosiła od 1200 kg do 1700 kg. PoŜądane jest, aby palety z kostkami były wysyłane do odbiorcy środkiem transportu samochodowego wyposaŜonym w dźwig do za- i rozładunku. KrawęŜniki i obrzeŜa mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportowymi. KrawęŜniki betonowe naleŜy układać w pozycji pionowej z nachyleniem w kierunku jazdy. KrawęŜniki i obrzeŜa powinny być zabezpieczone przed przemieszczaniem się i uszkodzeniem w czasie transportu. Kruszywa moŜna przewozić dowolnym środkiem transportu, w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem i zmieszaniem z innymi materiałami. Podczas transportu kruszywa powinny być zabezpieczone przed wysypaniem, a kruszywo drobne - przed rozpyleniem. Materiały do podbudowy powinny być przewoŜone w sposób odpowiadający wymaganiom właściwej ST.



Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale - część ogólna. 5.12.5.2. PodłoŜe i koryto

Grunty podłoŜa powinny być niewysadzinowe, jednorodne i nośne oraz zabezpieczone przed nadmiernym zawilgoceniem i ujemnymi skutkami przemarzania, zgodnie z dokumentacją projektową. Koryto pod podbudowę lub nawierzchnie powinno być wyprofilowane zgodnie wymaganiami określonymi w rozdziałach 5.8 ÷ 5.10.

65

5.12.5.3. Konstrukcja nawierzchni Konstrukcja nawierzchni powinna być zgodna z dokumentacją projektową i/lub ST oraz wytycznymi producenta.

Konstrukcja nawierzchni moŜe obejmować ułoŜenie warstwy ścieralnej z klinkierowej kostki brukowej na podsypce piaskowej oraz podbudowie (z wyłączeniem uŜycia cementu), Podstawowe czynności przy wykonywaniu nawierzchni, z występowaniem podbudowy, podsypki piaskowej i wypełnienie spoin zasypką piaskową, obejmują:

− wykonanie podbudowy (bez uŜycia cementu), − wykonanie obramowania nawierzchni (z krawęŜników, obrzeŜy), − przygotowanie i rozścielenie podsypki piaskowej, − ułoŜenie szczelinowych korytek odwodnienia liniowego na własnej podbudowie wg wskazań producenta, − podłączenie odpływów spod wycieraczek do odwodnienia liniowego, − podłączenie odwodnień liniowych do studzienek chłonnych z kręgów studziennych, − ułoŜenie kostek z ubiciem, − wypełnienie szczelin, − pielęgnację nawierzchni i oddanie jej do ruchu.

5.12.5.4. Podbudowa

Rodzaj podbudowy przewidzianej do wykonania pod warstwą betonowej kostki brukowej powinien być zgodny z dokumentacją projektową. Wykonanie podbudowy powinno odpowiadać wymaganiom właściwej ST, np.:

a) „Podbudowy z kruszywa stabilizowanego mechanicznie” (z kruszywa naturalnego), b) Podbudowa z kruszywa kamiennego

Inne rodzajów podbudów powinny odpowiadać wymaganiom norm, wytycznych IBDiM lub indywidualnie opracowanym ST zaakceptowanym przez Inspektora Nadzoru.

5.12.5.5. Obramowanie nawierzchni

Rodzaj obramowania nawierzchni powinien być zgodny z dokumentacja projektową i ST. Ustawianie obrzeŜy powinno być zgodne z wymaganiami zawartymi w rozdziale 5.12. „Betonowe obrzeŜa chodnikowe” ObrzeŜa zaleca się ustawiać przed przystąpieniem do układania nawierzchni z kostki.

5.12.5.6. Podsypka

Rodzaj podsypki i jej grubość powinny być zgodne z dokumentacja projektową i ST. Jeśli dokumentacja projektowa lub ST nie ustala inaczej to grubość podsypki powinna wynosić po zagęszczeniu od 4 do 5 cm, a wymagania dla materiałów na podsypkę powinny być zgodne z pkt. 5.10.. Dopuszczalne odchyłki od zaprojektowanej grubości podsypki nie powinny przekraczać ± 1 cm. Podsypkę piaskową naleŜy zwilŜyć wodą, równomiernie rozścielić i zagęścić lekkimi walcami (np. ręcznymi) lub zagęszczarkami wibracyjnymi w stanie wilgotności optymalnej.

5.12.5.7. Układanie nawierzchni z klinkierowych kostek brukowych 5.12.5.7.1. Ustalenie kształtu, wymiaru i koloru kostek oraz deseniu ich układania

Kształt, wymiary, barwę i inne cechy charakterystyczne kostek wg pkt. 5.13.2.2. oraz deseń ich układania powinny być zgodne z dokumentacją projektową lub ST, a w przypadku braku wystarczających ustaleń Wykonawca przedkłada odpowiednie propozycje do zaakceptowania Inspektorowi Nadzoru. Przed ostatecznym zaakceptowaniem kształtu, koloru, sposobu układania i wytwórni kostek, Inspektor Nadzoru moŜe polecić Wykonawcy ułoŜenie po 1 m² wstępnie wybranych kostek, wyłącznie na podsypce piaskowej. Bruk klinkierowy powinno się układać mieszając go z kilku palet, aby otrzymać naturalną grę kolorów.

5.12.5.7.2. Warunki atmosferyczne

UłoŜenie nawierzchni z kostki na podsypce zaleca się wykonać przy temperaturze otoczenia nie niŜszej niŜ +5°C.

5.12.5.7.3. UłoŜenie nawierzchni z kostek Przed ułoŜeniem nawierzchni naleŜy wykonać i ustabilizować elementy odwodnienia liniowego z zastrzeŜeniem spadku nawierzchni w kierunku odwodnienia = 1% i wycieraczek zewnętrznych.

Warstwa nawierzchni z kostki powinna być wykonana z elementów o jednakowej grubości. Układanie kostki moŜna wykonać ręcznie lub mechanicznie. Bruk klinkierowy powinno się układać mieszając go z kilku palet, aby otrzymać naturalną grę kolorów.

66

Układanie ręczne zaleca się wykonać na mniejszych powierzchniach, zwłaszcza skomplikowanych pod względem kształtu lub wymagających kompozycji kolorystycznej układanych deseni oraz róŜnych wymiarów i kształtów kostek. Układanie kostek powinni wykonywać przyuczeni brukarze. Kostkę układa się około 1,5 cm wyŜej od projektowanej niwelety nawierzchni, poniewaŜ po procesie ubijania podsypka zagęszcza się. Powierzchnia kostek połoŜonych obok infrastruktury technicznej (np. studzienek, włazów itp.) powinna trwale wystawać od 3 mm do 5 mm powyŜej powierzchni tych urządzeń oraz od 3 mm do 10 mm powyŜej korytek ściekowych (ścieków) Do uzupełnienia przestrzeni przy krawęŜnikach, obrzeŜach i studzienkach moŜna uŜywać elementy kostkowe w postaci tzw. połówek i dziewiątek, mających wszystkie krawędzie równe i odpowiednio fazowane. W przypadku potrzeby kształtek o nietypowych wymiarach, wolną przestrzeń uzupełnia się kostką ciętą, przycinaną na budowie specjalnymi narzędziami tnącymi ( przycinarkami, szlifierkami z tarczą itp.). Dzienną działkę roboczą nawierzchni zaleca się zakończyć prowizorycznie około półmetrowym pasem nawierzchni na podsypce piaskowej w celu wytworzenia oporu dla ubicia kostki ułoŜonej na stałe. Przed dalszym wznowieniem robót, prowizorycznie ułoŜoną nawierzchnie na podsypce piaskowej naleŜy rozebrać i usunąć wraz z podsypką. Przy układaniu kostki naleŜy zwrócić uwagę na zachowanie jednakowych szerokości szczelin między poszczególnymi kostkami o szerokości 3÷5 mm.

5.12.5.7.4. Ubicie nawierzchni z kostek Ubicie nawierzchni naleŜy przeprowadzić za pomocą zagęszczarki wibracyjnej (płytowej) z osłoną z tworzywa sztucznego. Do ubicia nawierzchni nie wolno uŜywać walca. Ubijanie nawierzchni naleŜy prowadzić od krawędzi powierzchni w kierunku jej środka i jednocześnie w kierunku poprzecznym kształtek. Ewentualne nierówności powierzchniowe mogą być zlikwidowane przez ubijanie w kierunku wzdłuŜnym kostki. Po ubiciu nawierzchni wszystkie kostki uszkodzone (np. pęknięte) naleŜy wymienić na kostki całe.

5.12.5.7.5. Spoiny i szczeliny dylatacyjne 5.12.5.7.5.1.Spoiny

Szerokość spoin pomiędzy kostkami brukowymi powinna wynosić od 3 mm do 5 mm. Po ułoŜeniu kostki, spoiny naleŜy wypełnić piaskiem, spełniającym wymagania pkt.5.13.2.3, jeśli nawierzchnia jest na podsypce piaskowej. Wypełnienie spoin piaskiem polega na rozsypaniu warstwy piasku i wmieceniu go w spoiny na sucho lub, po obfitym polaniu wodą - wmieceniu papki piaskowej szczotkami względnie rozgarniaczkami z piórami gumowymi.

5.12.5.7.6..Pielęgnacja nawierzchni i oddanie jej dla ruchu Nawierzchnię na podsypce piaskowej ze spoinami wypełnionymi piaskiem moŜna oddać do uŜytku bezpośrednio po jej wykonaniu.

5.12.5.7. Roboty montaŜowe towarzyszące (wyprzedzające)

Roboty montaŜowe polegać będą (wariantowo) na: − spawaniu lub przykręcaniu elementów do marek zatopionych w fundamentach betonowych, − zabetonowywanie elementów w fundamentach wykonywanych na placu budowy, − wykonanie studzienek chłonnych, kaŜda z 3 kręgów betonowych ∅80 z zasypką ze Ŝwiru płukanego,

geowłókniną i piaskiem oraz włazem typu cięŜkiego, − ułoŜenie i podłączenie do kanalizacji studzienki chłonnej, − ułoŜeniu przewodów instalacji domofonowej do furtek ogrodzenia.

Wybór sposobu łączenia naleŜy do Wykonawcy, który dokona go w porozumieniu z producentem (dystrybutorem) elementów na podstawie danych technicznych montowanych elementów. Wycieraczki zewnętrzne konfekcjonowane winny być wpasowane w układaną kostkę brukową po uprzednim odprowadzeniu do gruntu rury dla wód opadowych.




Przed przystąpieniem do robót, Wykonawca powinien uzyskać: a) w zakresie klinkierowej kostki brukowej

67

- aprobatę techniczną, - certyfikat zgodności lub deklarację zgodności dostawcy oraz ewentualne wyniki badań cech

charakterystycznych kostek, w przypadku Ŝądania ich przez Inspektora Nadzoru, - wyniki sprawdzenia przez Wykonawcę cech zewnętrznych kostek wg pkt. 5.13.2.2.2.,

b) w zakresie innych materiałów - sprawdzenie przez Wykonawcę cech zewnętrznych materiałów prefabrykowanych (krawęŜników, obrzeŜy),

- ew. badania właściwości kruszyw, piasku, wody itp. określone w normach, które budzą wątpliwości Inspektora Nadzoru.

Wszystkie dokumenty oraz wyniki badań Wykonawca przedstawi Inspektorowi Nadzoru do akceptacji. 5.12.6.3. Badania w czasie robót

Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie robót nawierzchniowych z kostki podaje tablica 2.

Tablica 2. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie robót

Lp. Wyszczególnienie badań i pomiarów Częstotliwość badań Wartości dopuszczalne

1 Sprawdzenie ew. podłoŜa i koryta Wg rozdziału 5.8;

2 Sprawdzenie ew. podbudowy Wg ST, norm, wytycznych wymienionych w pkt.5.9.; 5.10.

3 Sprawdzenie obramowani nawierzchni Wg ST rozdziały 5.12

4 Sprawdzenie podsypki (przymiarem liniowym lub metodą niwelacji)

BieŜąca kontrola w 10 punktach dziennej działki roboczej: grubości, spadków i cech konstrukcyjnych w porównaniu z dokumentacją projektową i specyfikacją

Wg pkt.5. 13.5.6; odchyłki od projektowanej grubości ± 1 cm

Badania wykonania nawierzchni z kostki

a) zgodność z dokumentacją projektową Sukcesywnie na kaŜdej działce roboczej

b) połoŜenie osi w planie (sprawdzone geodezyjnie)

Co 100 m. i we wszystkich punktach charakterystycznych

Przesunięcie od osi projektowanej do 2 cm

c) rzędne wysokościowe (pomierzone instrumentem pomiarowym)

Co 25 m. w osi i przy krawędziach oraz we wszystkich punktach charakterystycznych

Odchylenia

+ 1 cm; - 2 cm

d) równość w profilu podłuŜnym (wg BN-68/8931-04 łatą czterometrową

Jw. Nierówności do 8 mm

e) równość w przekroju poprzecznym (sprawdzona łatą profilową z poziomnicą i pomiarze prześwitu klinem cechowanym oraz przymiarem liniowym względnie metodą niwelacji)

Jw. Prześwit między łatą a powierzchnią do 8 mm

f) spadki poprzeczne (sprawdzone metodą niwelacji

Jw. Odchyłki od dokumentacji projektowej do 0,3%

g) szerokość nawierzchni (sprawdzona przymiarem liniowym)

Jw. Odchyłki od szerokości projektowanej do ±5

h) szerokość i głębokość wypełnienia spoin i szczelin (oględziny i pomiar przymiarem liniowym po wykruszeniu dług. 10 cm

W 20 punktach charakterystycznych dziennej działki roboczej

Wg pkt. 5.13.5

5

i) sprawdzenie koloru kostek i desenia ich ułoŜenia

Kontrola bieŜąca Wg dokumentacji projektowej lub decyzji Inspektora Nadzoru

68

5.12.6.4. Badania wykonanych robót

Zakres badań i pomiarów wykonanej nawierzchni z klinkierowej kostki brukowej podano w tablicy 3.

Tablica 3. Badania i pomiary po ukończeniu budowy nawierzchni

Lp. Wyszczególnienie badań i pomiarów Sposób sprawdzenia

1 Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego nawierzchni, krawęŜników, obrzeŜy, ścieków

Wizualne sprawdzenie jednorodności wyglądu, prawidłowości desenia, kolorów kostek, spękań, plam, deformacji, wy-kruszeń spoin i szczelin

2 Badanie połoŜenia osi nawierzchni w planie Geodezyjne sprawdzenie połoŜenia osi co 25 m. i w punktach charakterystycznych (dopuszczalne przesunięcia wg tab. 2, 1p. 5b)

3 Rzędne wysokościowe, równość podłuŜna i poprzeczna, spadki poprzeczne i szerokość

Co 25 m. i we wszystkich punktach charakterystycznych (wg metod i dopuszczalnych wartości podanych w tab.2, 1p od 5c do 5g)

4 Rozmieszczenie i szerokość spoin i szczelin w nawierzchni, pomiędzy krawęŜnikami, obrzeŜami, ściekami oraz wypełnienie spoin i szczelin

Wg pkt. 5.13.5.5 i 5.13.5.7.5





Ogólne zasady odbioru robót podano w Rozdziale 8 „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”. Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji według pkt. 5.13.6 dały wyniki pozytywne.


Odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu podlegają: − przygotowanie podłoŜa i wykonanie koryta, − ewentualnie wykonanie podbudowy, − ewentualnie wykonanie ław (podsypek) pod krawęŜniki. obrzeŜa, − wykonanie podsypki pod nawierzchnie, − ewentualne wypełnienie dolnej części szczelin dylatacyjnych.

Odbiór tych robót powinien być zgodny z wymaganiami rozdziału 8 oraz niniejszej ST. 5.12.9. PODSTAWA PŁATNOŚCI


Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9. 5.13. IZOLACJA CIEPLNA ELEWACJI BUDYNKU [CPV 45321000-3] 5.13.1 WSTĘP 5.13.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest układanie na sucho izolacji termicznej elewacji budynku ze styropianu.

69


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót związanych z remontem budynku Przedszkola nr309 w Warszawie.

5.13.1.3. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z układaniem ocieplenia elewacji budynku Przedszkola nr 309 w Warszawie.

5.13.2. MATERIAŁY 5.13.2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów


5.13.2.2. Materiały podstawowe.

- styropian - płyty styropianowe EPS 80-036 frezowane o grubości 12 cm. i 3 cm. spełniające następujące wymagania techniczne:

Współczynnik przewodzenia ciepła w 10oC, W/(mxK) ≤ 0,036 NapręŜenie ściskające przy 10% odkształceniu względnym, kPa ≥ 80 Wytrzymałość na zginanie, kPa ≥ 125 Wytrzymałość na rozciąganie, kPa ≥ 100 Stabilność wymiarów w warunkach laboratoryjnych (230C, 50% wilg. wzgl.) przez 28 dni

≤ ± 0,2 %

Stabilność wymiarów w 700C przez 48 h ≤ 2 % Tolerancja grubości ≤ ±1 mm Tolerancja długości i szerokości ≤ ± 2 mm Tolerancja prostokątności, mm/1000mm ≤ 5 Tolerancja płaskości, mm ≤ 10 Gęstość pozorna, kg/m3 ≥ 18,0-10% Klasa reakcji na ogień, co najmniej E

- styropian ekstrudowany- płyty styropianowe EPS 100-038 (PS-E FS20) frezowane o grubości 10 cm. i 12cm. spełniające następujące wymagania techniczne:

Współczynnik przewodzenia ciepła w 10oC, W/(mxK) ≤ 0,038 NapręŜenie ściskające przy 10% odkształceniu względnym, kPa ≥ 100 Wytrzymałość na zginanie, kPa ≥ 150 Wytrzymałość na rozciąganie, kPa ≥ 150 Stabilność wymiarów w warunkach laboratoryjnych (230C, 50% wilg. wzgl.) przez 28 dni

≤ ± 0,5 %

Stabilność wymiarów w 700C przez 48 h ≤ 2 % Tolerancja grubości ≤ ±1 mm Tolerancja długości i szerokości ≤ ± 0,6% lub ± 3 mm Tolerancja prostokątności, mm/1000mm ≤ 5 Tolerancja płaskości, mm ≤ 10 Gęstość pozorna, kg/m3 ≥ 20,0-10% Klasa reakcji na ogień, co najmniej E

Wymagania przy odbiorze styropianu. Styropian dostarczony na plac budowy winien posiadać dokumenty potwierdzające zgodność dostarczonej partii z warunkami właściwej Aprobaty Technicznej. NaleŜy takŜe sprawdzić czy płyty nie uległy uszkodzeniom mechanicznym w transporcie. - hydroizolacyjna masa bitumiczno-polimerowa trwale plastyczna grubowarstwowa do ręcznego nakładania.

70

5.13.2.3. Materiały pomocnicze i montaŜowe.

5.13.2.3.1.Elementy montaŜowe

- listwa cokołowa dla styropianu gr. 12 cm.

- łączniki do mocowania styropianu o ∅ 10 z długą strefą rozporu do mocowania do ściany ceramicznej i gazobetonowej.

Wymiary łącznika (średnica x długość)

Max. grubość elementu mocowanego

Średnica talerzyka dociskowego

10 x 220 120-130 60

Uwaga: przed zamówieniem łączników sprawdzić materiał ściany.

- wsporniki do montaŜu osprzętu zewnętrznego takie jak: obejmy rur spustowych wód opadowych - wykonane warsztatowo.

- rurki PVC ∅16 mm do przeprowadzenia zwodów pionowych instalacji odgromowej, - puszki złączne instalacji odgromowej.

5.13.3. SPRZĘT


Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w rozdziale 3 „Wymagania dotyczące sprzętu”. 5.13.3.2. Sprzęt do wykonania robót docieplających.

Sprzęt uŜywany przy przygotowaniu i montaŜu elementów styropianowych powinien spełniać wymagania obowiązujące przy robotach budowlanych. W szczególności wszystkie rodzaje sprzętu winny być sprawne oraz posiadać fabryczną gwarancję i instrukcję obsługi. Sprzęt powinien spełniać wymagania BHP, jak przykładowo osłony zębatych i pasowych urządzeń me-chanicznych. Miejsca lub elementy szczególnie niebezpieczne dla obsługi powinny być specjalnie oznaczone. Sprzęt ten powinien podlegać kontroli osoby odpowiedzialnej za BHP na budowie. Osoby obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone. Do montaŜu elementów styropianowych wymagane są przede wszystkim:

- rusztowania przestawne, - wiertarka elektryczna, - wkrętarka wolnoobrotowa, - szpachle, pace metalowe, papier ścierny gruboziarnisty z uchwytem, młotek, poziomica itp.

5.13.4. TRANSPORT


Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w rozdziale 4 „Wymagania dotyczące środków transportu”.

5.13.4.2. Transport styropianu

Elementy styropianowe powinny być przewoŜone odpowiednimi środkami transportu, zgodnie z przepisami BHP i ruchu drogowego i w sposób zapewniający uniknięcie uszkodzeń mechanicznych i trwałych odkształceń.

71



Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale - część ogólna. 5.13.5.2. Warunki atmosferyczne prowadzenia robót

Izolację przeciwwodną oraz płyty styropianowe naleŜy montować przy pogodzie bezdeszczowej i w temperaturze powietrza w przedziale +5OC do +25OC chyba, Ŝe producent dopuści inne warunki.

5.13.5.3. Organizacja robót.

Wykonawca przedstawi Inspektorowi nadzoru do akceptacji projekt organizacji i harmonogram robót uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonywane roboty przygotowawcze, składowanie materiałów i montaŜ. Uwaga: organizacja robót musi uwzględniać kolejność technologiczną robót ociepleniowych.

5.13.5.4. Nakładanie hydroizolacji

Ściany przyziemia po odkopaniu oczyścić mechanicznie i odtłuścić preparatem zgodnym z wytycznymi producenta hydroizolacji, wyrównać i zagruntować. Na tak przygotowaną ścianę nakładać ręcznie warstwę substancji bitumiczno-polimerową trwale plastyczną o grubości docelowej 2÷4mm. na wysokość 50cm nad poziom docelowy terenu. Następnie, po odbiorze hydroizolacji przez Inspektora nadzoru przystąpić do montaŜu izolacji cieplnej.

5.13.5.5. MontaŜ elementów styropianowych. Roboty montaŜowe wykonywać z rusztowań przestawnych zmontowanych i dopuszczonych do uŜytku zgodnie z pkt. 5.3. Przed przystąpieniem do robót warstwy istniejące /ściany nośne i ocieplenie/ naleŜy osuszyć agregatem grzewczym elektrycznym do 60000 kcal/h MontaŜ płyt styropianowych rozpocząć od dołu przy uŜyciu płyt gr. 12 cm. opierając płyty na listwie startowej. Płyty układać poziomo zapewniając ich wzajemne przyleganie na złączach. Spoiny pionowe w poszczególnych warstwach muszą się mijać. Płyty mocować do ściany nośnej łącznikami /kołkami rozpręŜnymi/ umieszczanymi w nawierconych uprzednio otworach. Talerzyki łączników winny być zlicowane z powierzchnią styropianu. Jeśli instrukcja producenta nie przewiduje inaczej styropian montować łącznikami w ilości 8szt./m2. Powierzchnię płyt, szczególnie na łączeniach, szlifować gruboziarnistym papierem ściernym. W sąsiedztwie okien izolację styropianową doprowadzić do ościeŜnic.

W trakcie układania styropianu zachować przepuścić rurki karbowane do zwodów pionowych instalacji odgromowej oraz zamontować puszki kontroli złączy instalacji piorunochronnej. PoniŜej listwy startowej zamontować płyty styropianu ekstrudowanego zachowując warunki montaŜu j.w.



Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.13.6.2. Kontrola jakości robót.

Kontrola jakości wykonania robót dociepleniowych polega na sprawdzeniu zgodności z dokumentacją projektową oraz podanymi powyŜej wymaganiami a takŜe poziomów i rozstawu elementów. Tolerancja liniowości i poziomu krawędzi nie moŜe przekroczyć ± 5 mm.





Ogólne zasady odbioru robót podano w Rozdziale 8 „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”. Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji według pkt. 5.14.6.2. dały wyniki pozytywne.

72


Podstawą odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu, w tym przede wszystkim hydroizolacjia i elementy startowe, są:

- pisemne stwierdzenie Inspektora nadzoru w dzienniku budowy o wykonaniu robót zgodnie z dokumentacją projektową i Specyfikacji Technicznej,

- inne pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru o wykonaniu robót zawierające przede wszystkim kontrolę mocowania styropianu.

Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu to ułoŜenie rurek zwodów pionowych oraz puszek kontroli złączy instalacji odgromowej a takŜe inne roboty określone pisemnie przez Inspektora nadzoru.


Odbiór końcowy odbywa się po pisemnym stwierdzeniu przez Kierownika budowy w dzienniku budowy zakończenia robót docieplających i prowadzi do pisemnego zezwolenia Inspektora nadzoru na rozpoczęcie kolejnych robót elewacyjnych. Odbiór powinien polegać na sprawdzeniu:

− technologicznej kolejności warstw i montaŜu elementów, − zgodności wykonania robót z dokumentacją projektową, − zgodności z dokumentacją projektową liczby elementów mocujących, − rozstawu elementów mocujących, − prostoliniowość i zachowanie wertykalności krawędzi poziomych oraz płaskości powierzchni.

Odbiór robót potwierdza się: protokołem lub wpisem do dziennika budowy, który powinien zawierać:

− ocenę wyników kontroli, − wykaz wad i usterek ze wskazaniem moŜliwości ich usunięcia, − stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem.



Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9.

5.14. TYNKOWANIE [CPV 45324000-4] nakładanie tynku cienkowarstwowego na elewacji 5.14.1 WSTĘP 5.14.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest układanie zewnętrznych tynków silikatowych.


Specyfikacja techniczna (ST) stanowi obowiązujący dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót związanych z remontem budynku Przedszkola nr 309 w Warszawie.

5.14.1.2. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z układaniem tynków cienkowarstwowych zewnętrznych na ścianach ocieplonych styropianem i ścianach zewnętrznych.




- tynk silikatowy przygotowany fabrycznie w postaci masy o konsystencji plastycznej na bazie spoiwa silikatowego, z grysem naturalnym oraz dodatków modyfikujących i pigmentów w kolorze Ŝółtym zbliŜonym maksymalnie do RAL1016 o następujących minimalnych wymogach technicznych do wykonania tynku o fakturze kasza do nakładania ręcznego lub mechanicznego:

73

Faktura kasza Granulacja grysu ~ 1,0 mm Opór dyfuzyjny 0,095 m Nasiąkliwość powierzchniowa 0,154 kg/m2x h Kolor zółty (RAL1016)

- tynk mozaikowy przygotowany fabrycznie w postaci masy o konsystencji plastycznej, składający się z kolorowego

granulatu skał naturalnych i uszlachetnionych, zatopionych w przezroczystej Ŝywicy akrylowej.

Faktura mozaikowa Granulacja grysu 0,5 ÷ 2 mm Opór dyfuzyjny 0,31 m Nasiąkliwość powierzchniowa 0,154 kg/m2x h Kolor zielono-niebieski

(RAL 6016) (np. 41/1 wg. BOLIX)

- klej do styropianu właściwy dla zastosowanego systemu, do stosowania z ww. tynkiem silikatowym.

- zaprawa wyrównująca systemowa przewidziana do zatarcia nierówności ścian istniejących o wielkości przekraczającym 5 mm /dotyczy przygotowania podłoŜa ścian istniejących do pokrycia tynkiem mozaikowym/.

- preparat gruntujący właściwy dla zastosowanego systemy do gruntowania warstwy kleju przed połoŜeniem tynku.

- siatka z włókna szklanego do zatopienia w kleju jako warstwa konstrukcyjna tynku cienkowarstwowego.

5.14.2.3. Materiały pomocnicze i montaŜowe.

- naroŜniki aluminiowe z siatką z włókna szklanego do zatopienia w warstwie kleju na naroŜnikach wypukłych, - taśma malarska papierowa do ewentualnego oddzielania warstw w miejscu przerw technologicznych oraz

mocowania folii ochronnej,

- folia ochronna do zabezpieczenia elementów naraŜonych na zanieczyszczenie tynkiem. 5.14.3. SPRZĘT

Do wykonania tynków cienkowarstwowych naleŜy przewidzieć następujące narzędzia: - rusztowania przestawne, - paca zębata z zębami o wymiarach 10 x 10 mm, - pace stalowe gładkie: długie i krótkie, - pace z tworzywa sztucznego, - pędzel ławkowy malarski lub/i wałek malarski, - wiertarka wolnoobrotowa z mieszadłem koszykowym, - narzędzia ręczne: poziomice, piony murarskie, węgielnice itp

5.14.4. TRANSPORT



5.14.4.2. Transport styropianu Materiały naleŜy przewozić samochodami zapewniającymi nienaraŜenie przewoŜonych ładunków na uszkodzenia.



Ogólne zasady wykonania robót podano w rozdziale - część ogólna.

74

Warunki atmosferyczne prowadzenia robót

Tynki cienkowarstwowe naleŜy nakładać przy pogodzie bezdeszczowej i bezwietrznej w temperaturze powietrza w przedziale +5OC do +25OC chyba, Ŝe producent dopuści inne warunki. Prac nie naleŜy wykonywać przy bezpośrednim nasłonecznieniu.

5.14.5.2. Organizacja robót

Przed przystąpieniem do robót naleŜy sprawdzić zgodność dostarczonej partii materiałów pod kątem zgodności z Aprobatą techniczną lub innymi dokumentami odniesienia. Wszystkie materiały podstawowe winny pochodzić od jednego producenta lub posiadać dokumenty potwierdzające moŜliwość wzajemnego łączenia dostarczonych materiałów i gwarancję braku negatywnych wzajemnych oddziaływań preparatów róŜnej produkcji. Dopuszczenie materiałów do zastosowania wymaga potwierdzenia Inspektora nadzoru. Przed przystąpieniem do wykonania tynków cienkowarstwowych powinna być stwierdzona przez Inspektora nadzoru prawidłowość wykonania wszystkich robót poprzedzających, a w szczególności:

- prawidłowość wykonania robót demontaŜowych, - prawidłowość wykonania ocieplenia styropianowego, - poprawność zamontowania wsporników pod osprzęt przewidziany do zamontowania na elewacji, - prawidłowość zabezpieczenia wykonanych ścianek elewacyjnych z elementów betonowych, chodników itp przed

uszkodzeniem i zabrudzeniem. - prawidłowość wykonania rusztowań, usztywnień pomostów, zabezpieczenia terenu prowadzenia prac itp., - zgodność rzędnych, - gotowość sprzętu i urządzeń do prowadzenia robót.

5.14.5.3. Wykonywanie robót związanych z układaniem tynku cienkowarstwowego

Przed przystąpieniem do robót tynkarskich wykonać prace przygotowawcze omówione w pkt. IV Organizacja robót. Przed rozpoczęciem tynkowania naleŜy doświadczalnie ustalić w zaleŜności od podłoŜa i warunków atmosferycznych maksymalną powierzchnię moŜliwą do wykonania w jednym cyklu technologicznym (nałoŜenie i zatarcie).

5.14.5.3.1.Tynk silikatowy na ociepleniu ze styropianu W celu poprawnego wykonania i wzmocnienia krawędzi naleŜy załoŜyć na nie naroŜniki aluminiowe montowane na warstwie zaprawy klejowej.

Na powierzchnię płyt styropianowych za pomocą pacy zębatej nanieść zaprawę klejową przygotowaną zgodnie z instrukcją producenta. W powstałej warstwie naleŜy zatopić siatkę z włókna szklanego i wyrównać powierzchnię na gładko. Siatkę układać pasami pionowymi lub poziomymi wykonując zakładki o minimalnej szerokości 50 mm. Łączna grubość warstwy kleju z siatką ok. 3mm. Okolice naroŜników okien i innych otworów naleŜy wzmocnić dodatkowymi wklejkami z siatki z włókna szklanego zachowując poniŜsze zasady:

75

Po wyschnięciu warstwy kleju powierzchnię zagruntować podkładem tynkarskim w kolorze białym. Preparat nakładać jednowarstwowo pędzlem lub wałkiem malarskim. Powierzchnię zagruntowaną pozostawić do wyschnięcia. Bezpośrednio przed uŜyciem, masę tynkarską w fabrycznym opakowaniu naleŜy bardzo dokładnie wymieszać wiertarką wolnoobrotową wyposaŜoną w mieszadełko koszykowe do uzyskania jednolitej konsystencji. Dalsze mieszanie jest niewskazane ze względu na napowietrzanie masy. Masę tynkarską rozprowadzić równomiernie na podłoŜu uŜywając do tego celu długiej, stalowej, gładkiej pacy. Nadmiar tynku ściąga się stalową pacą krótką do warstwy o grubości ziarna (1 mm). Materiał zebrany nadaje się do ponownego uŜycia po przemieszaniu. śądaną strukturę osiąga się przez zatarcie świeŜo nałoŜonego tynku płaską pacą z tworzywa sztucznego. Operację naleŜy wykonać przy niewielkim nacisku pacy. Masę naleŜy nakładać w sposób ciągły na całym fragmencie ściany (będącym odrębną częścią elewacji) zaakceptowanym przez Inspektora nadzoru. W przypadku przerw technologicznych naleŜy równo oddzielić powierzchnię zatynkowaną od niezatynkowanej taśmą papierową. Taśmę naleŜy usunąć przed stwardnieniem tynku.

Przed wstępnym stwardnieniem tynk naleŜy chronić przed opadami atmosferycznym. Tynk na częściach nieocieplonych wykonywać j.w. z tym, Ŝe podłoŜe powinno być pozbawione substancji przeciwprzyczepnych /tłuszcze, pyły, bitumy/ suche, nieprzemroŜone oraz wolne od agresji biologicznej. W celu zwiększenia jego przyczepności, zalecane jest zagruntowanie podłoŜa preparatem gruntującym. Stosowanie cienkowarstwowej masy tynkarskiej wymaga równej i gładkiej powierzchni, dlatego konieczne jest wcześniejsze zlikwidowanie wszelkich nierówności poprzez uŜycie zaprawy systemowej wyrównującej /przy ubytkach większych niŜ 5 mm/, a następnie zaszpachlowanie całości klejem systemowym /jak do mocowania siatki z włókna szklanego/, nadającego się równieŜ do niwelowania nieruchomości nieprzekraczajacych 5 mm. Po wyschnięciu warstwy podkładowej właściwie przygotowane podłoŜe zagruntować preparatem gruntującym.

5.14.5.3.2.Tynk mozaikowy na ścianach docieplanych i istniejących PodłoŜe powinno być pozbawione substancji przeciwprzyczepnych /tłuszcze, pyły, bitumy/ suche, nieprzemroŜone oraz wolne od agresji biologicznej. W celu zwiększenia jego przyczepności, zalecane jest zagruntowanie podłoŜa preparatem gruntującym. Stosowanie cienkowarstwowej masy tynkarskiej wymaga równej i gładkiej powierzchni, dlatego konieczne jest wcześniejsze zlikwidowanie wszelkich nierówności poprzez uŜycie zaprawy systemowej wyrównującej /przy ubytkach

76

większych niŜ 5 mm/, a następnie zaszpachlowanie całości klejem systemowym /jak do mocowania siatki z włókna szklanego/, nadającego się równieŜ do niwelowania nieruchomości nieprzekraczajacych 5 mm. Po wyschnięciu warstwy podkładowej właściwie przygotowane podłoŜe zagruntować preparatem gruntującym. Dalej postępować jak w przypadku wierzchniej warstwy tynku silikatowego. Na zakończenie tej części robót tam, gdzie dotyczy to elewacji z tynku cienkowarstwowego, naleŜy zamocować zdemontowane uprzednio oprawy oświetlenia zewnętrznego oraz elementy osprzętu monitoringu i podłączyć je do instalacji przez uprawnionego elektryka.



Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.14.6.2. Badania i kontrola jakości robót.

Badania i kontrola powinny obejmować: - jednolitość barwy i faktury, - zachowanie pionowości i poziomów krawędzi elementów otynkowanych, - płaskość powierzchni zewnętrznych, - zachowanie tolerancji wykonania tynków, - skuteczność zabezpieczenia innych elementów elewacji.

5.14.6.3. Tolerancja wykonania.

Jak dla tynków kat. III wg normy PN-70/B-10100.

Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku

Kategoria tynku Odchylenie pow. tynku od

płaszczyzny i odchylenie kra-wędzi od linii prostej pionowym poziomym

Odchylenie prze-cinających się

płaszczyzn od kąta w dokumentacji

proj.

0 I Ia

nie podlegają sprawdzeniu

II ≤4mm na długości łaty

kontrolnej 2m ≤ 3mm na długości 1m

≤4mm na długości 1m i ≤10mm na długości ściany

≤4mm na długości 1m

III ≤3mm i w liczbie ≤3 na długości łaty kontrolnej 2m

≤ 2mm na 1m i ogółem ≤ 4mm w pomieszczeniach do 3,5m wysokości oraz

≤ 6mm w po-mieszczeniach wyŜszych

≤3mm na długości 1m i ogółem ≤6mm na powierzchni ściany


IV IVf IVw

≤2mm i w liczbie ≤2 na długości łaty kontrolnej 2m

≤1,5mm na 1m i ogółem ≤3mm w po-

mieszczeniach do 3,5m wysokości oraz ≤4mm w

pomieszczeniach wyŜszych







Ogólne zasady odbioru robót podano w Rozdziale 8 „Opis sposobu odbioru robót budowlanych”.

77

Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora Nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji według pkt. 5.15.6.3. dały wyniki pozytywne.

5.14.8.2. Odbiór robót znikających lub ulegających zakryciu.

Przedmiotem odbiorów robót zanikających lub ulegających zakryciu są przede wszystkim: - zabezpieczenie innych wykonanych elementów elewacyjnych, - przygotowanie podłoŜa, - poszczególne warstwy tynku.

Podstawą odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu jest: - pisemne stwierdzenie Inspektora nadzory w dzienniku budowy o wykonaniu robót zgodnie z

dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną, - inne pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru o wykonaniu robót.

Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu innych niŜ wskazane w Specyfikacji określają pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru lub inne dokumenty potwierdzone przez Inspektora nadzoru.


Odbiór końcowy odbywa się po pisemnym stwierdzeniu Kierownika budowy w dzienniku budowy o zakończeniu robót związanych z wykonaniem tynków i spełnieniu innych warunków dotyczących tych robót zawartych w umowie.

Kryteria odbioru końcowego Ukształtowanie powierzchni, krawędzie, przecięcia powierzchni oraz kąty dwu ścienne powinny być zgodne z dokumentacją projektową. Dopuszczalne odchylenia powierzchni tynku od płaszczyzny i odchylenie krawędzi od linii prostej nie mogą być większe niŜ 3mm i w liczbie nie większej niŜ 3 na całej długości kontrolnej dwumetrowej łaty. Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku: • pionowego – nie mogą być większe niŜ 2mm na 1mb i ogółem nie więcej niŜ 4mm w pomieszczeniu, • poziomego – nie mogą być większe niŜ 3mm na 1mb i ogółem nie więcej niŜ 6mm na całej powierzchni między przegrodami pionowymi (ścianami, belkami itp.). Niedopuszczalne są następujące wady: • wykwity w postaci nalotów krystalizujących soli na powierzchni tynków, pleśni itp., • trwałe ślady zacieków na powierzchni, odstawanie, odparzenia i pęcherze wskutek niedostatecznej przyczepności tynku do podłoŜa, spękania tynków. Odbiór gotowych tynków powinien być potwierdzony protokołem, który powinien zawierać: • ocenę wyników badań, • wykaz wad i usterek ze wskazaniem moŜliwości ich usunięcia, • stwierdzenia zgodności lub niezgodności wykonania z zamówieniem.



Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9. 5.15. WZNOSZENIE OGRODZEŃ [CPV 45342000-6] 5.15.1 WSTĘP 5.15.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest dostawa i montaŜ fabrycznie wykonanych elementów ogrodzenia systemowego.



5.15.1.2. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z dostawą wytworzonych poza placem budowy i dostarczonych w formie wykończonej i gotowych do montaŜu elementów ogrodzenia wraz z furtkami od

78

strony nowego wejścia do budynku. MontaŜ na słupkach systemowych fundamentowanych punktowo oraz murowanych filarkach flankujących.




W skład kompletu materiałów dostarczonych na plac budowy winny wchodzić: − słupki stalowe malowane lub powlekane 80x80x3 o konstrukcji pozwalającej na fundamentowanie

punktowe. Fundamenty Ŝelbetowe systemowe, cokoły Ŝelbetowe systemowe; − panele ogrodzeniowe długości wynikającej z rozstawu słupków konstrukcyjnych zgrzewane z prętów

stalowych gr 6 i 2x8mm,łączniki systemowe srubowe − furtki z elementów jak ogrodzenie o szerokości skrzydła 1180 mm.

Wszystkie elementy dostarczone winny być w stanie wykończonym w kolorze RAL 6016 połysk z zamontowanymi okuciami (zawiasy, zamki, klamki) Przy odbiorze na placu budowy naleŜy sprawdzić rodzaje elementów i ich ilość oraz brak uszkodzeń mechanicznych. Elementy do czasu montaŜu naleŜy składować w pomieszczeniach zamkniętych i chronionym przed wpływami atmosferycznymi.

Do wykonania filarków flankujących – cegła klinkierowa pełna o wymiarach 65x120x250 mm.

oraz kształtki do zakończenia filarków od góry

w kolorze Ŝółty melanŜ (jak kolor posadzki klinkierowej).

5.15.2.3. Materiały pomocnicze.

Kotwy do elementów murowych zalecane przez producenta ogrodzenia z zastrzeŜenie ich zabezpieczenia antykorozyjnego. Elementy zewnętrzne domofonu wraz z zamkami z zaczepami elektromagnetycznymi oraz rurka karbowana z PCW do przeprowadzenia przewodów domofonowych do kasety sterującej i 2 zamków elektromagnetycznych furtek.



79

5.15.3.2. Sprzęt do wykonania robót.

Sprzęt uŜywany przy przygotowaniu i montaŜu elementów konstrukcji stalowych budowlanych powinien spełniać wymagania obowiązujące przy obróbce stali. Dotyczy to przede wszystkim spawarek ale takŜe narzędzi ręcznych. W szczególności wszystkie rodzaje sprzętu winny być sprawne oraz posiadać fabryczną gwarancję i instrukcję obsługi. Sprzęt powinien spełniać wymagania BHP, jak przykładowo osłony zębatych i pasowych urządzeń mechanicznych. Miejsca lub elementy szczególnie niebezpieczne dla obsługi powinny być specjalnie oznaczone. Sprzęt ten powinien podlegać kontroli osoby odpowiedzialnej za BHP na budowie. Osoby obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone. Do montaŜu elementów konstrukcji niezbędne będą:

• piła diamentowa, • wiertarka elektryczna, • drobne narzędzia ręczne jak młotki, klucze warsztatowe, ubijaki, łomiki itp.

5.15.4. TRANSPORT 5.15.4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu


5.15.4.2. Transport elementów. Elementy konstrukcji powinny być przewoŜone odpowiednimi środkami transportu, zgodnie z przepisami BHP i ruchu drogowego i w sposób zapewniający uniknięcie uszkodzeń powłok antykorozyjnych i trwałych odkształceń. Elementy winny być dostarczane przez producenta lub środkami transportu i w warunkach uzgodnionych z producentem lub dystrybutorem. Na terenie budowy elementy ze względu na swą wielkość mogą być przenoszone ręcznie.

5.15.5. WYKONANIE ROBÓT 5.15.5.1. Ogólne warunki wykonania robót

Ogólne warunki wykonania robót podano w pkt. 5 „Ogólne warunki wykonywania robót”. Roboty naleŜy rozpocząć od wykonania rodót fundamentowych z zastrzeŜeniem, Ŝe spód fundamentów będzie znajdował się min 80 cm. pod powierzchnią terenu a jego wierzch 10÷15 cm. pod powierzchnią terenu. Przed wykonaniem filarków flankujących przewidzieć sposób montaŜu domofonu (wraz z doprowadzeniem kabla) oraz sposób montaŜu osprzętu (zawiasy, zamki z zaczepami elektromagnetycznymi i tp.) w uzgodnieniu z wykonawcą instalacji domofonowej. Filarki flankujące z cegły klinkierowej murować „na pustą fugę” przy pomocy czystych narzędzi uŜywając gotowej zaprawy murarskiej przewidzianej do murowania z cegły klinkierowej. Wszelkie zabrudzenia powstałe w trakcie murowania, w tym od zaprawy murarskiej, naleŜy natychmiast usunąć na sucho miękką szczotką lub czystą wodą przy uŜyciu wilgotnej gąbki. Po wykonaniu filarków naleŜy wypełnić fugi zaprawą do fugowania klinkieru poczynając od góry i posuwając się w dół fugowanej powierzchni. Wykonanie elementów zespołów i całych układów konstrukcji stalowych powinno odbywać się w uprawnionych do tego wytwórniach. Wytwarzanie i montaŜ konstrukcji stalowych powinno być zgodne z podstawowymi wymaganiami zawartymi w normie PN-B-06200:1997 „Konstrukcje stalowe budowlane. Warunki wykonania i odbioru. Wymagania podstawowe”. Elementy, zespoły i układy konstrukcyjne dostarczone do montaŜu (scalania) na plac budowy, powinny być trwale i w sposób widoczny oznakowane, zgodnie z symboliką podaną na rysunkach montaŜowych. Przed przystąpieniem do scalania elementów naleŜy uprzednio naprawić wszystkie ich uszkodzenia, które mogły powstać w czasie transportu i składowania. W kaŜdym stadium montaŜu konstrukcja powinna mieć zdolność do przeniesienia sił wywołanych wpływami atmosferycznymi oraz obciąŜeniami montaŜowymi, sprzętem i materiałami. Dodatkowe stęŜenia i zakotwienia montaŜowe zaprojektowane przez wykonawcę, odpowiednio do przyjętej metody montaŜu, powinny być uzgodnione z Projektantem i Inspektorem nadzoru. Metodę montaŜu konstrukcji powinien określić wykonawca w projekcie montaŜu, z uwzględnieniem załoŜeń projektowych, warunków placu budowy oraz posiadanego sprzętu i doświadczenia.

80

5.15.5.2. Wykonywanie robót montaŜowych

Roboty montaŜowe polegać będą (wariantowo) na: o łączeniu elementów stalowych do fundamentu betonowego za pośrednictwem kotew rozporowych lub

wklejanych. o zabetonowaniu elementów w fundamencie wykonywanym na placu budowy, o spasowaniu i wywaŜeniu elementów ruchomych.

Wybór sposobu łączenia naleŜy do Wykonawcy, który dokona go w porozumieniu z producentem (dystrybutorem) elementów na podstawie danych technicznych montowanych elementów.




5.15.6.2. Badania przed przystąpieniem do robót

Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien dokonać sprawdzenia cech zewnętrznych elementów przeznaczonych do montaŜu, zgodności łączy montaŜowych z elementami przygotowanymi uprzednio w ramach prac fundamentowych.


Zakres badań wykonanego montaŜu obejmuje: − sprawdzenie zgodności zamontowanych elementów z projektem, − sprawdzenie horyzontalności i wertykalności zamontowanych elementów (w razie potrzeby potwierdzone

geodezyjnie) z zastrzeŜeniem odchyłek w poziomie i pionie � 5 mm na długości/wysokości elementu, − sprawdzenie wyglądu zewnętrznego elementów ze szczególnym uwzględnieniem powłok zewnętrznych,

powierzchni i naroŜy elementów.

Odbiór ostateczny elementu wymaga pisemnego potwierdzenia Inspektora Nadzoru.


Ogólne zasady obmiaru robót podano w rozdziale 7 „ Wymagania dotyczące przedmiaru i obmiaru robót”.

5.15.8. ODBIÓR ROBÓT 5.15.8.1. Ogólne zasady odbioru robót

Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8. W trakcie robót naleŜy przeprowadzić odbiory częściowe robót zanikających i ulegających zakryciu, a przede wszystkim

- prawidłowość fundamentowania słupków ogrodzenia, - przygotowanie przewodów (rurek dla przewodów) domofonowych oraz peryferyjnych urządzeń

domofonowych przed przystąpieniem do murowania filarków flankujących, - prawidłowy wątek cegieł w filarkach flankujących na podstawie wykonanych trzech warstw muru, - prawidłowość wykonywania „pustej” fugi w filarkach flankujących na podstawie trzech warstw muru.

Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji, o których mowa w pkt 5.16.6. dały wyniki pozytywne.

5.15.9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 5.15.9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstaw płatności


81

5.16. TYNKOWANIE [CPV 45410000-4] tynki wewnętrzne 5.16.1 WSTĘP 5.16.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest wykonanie wewnętrznych tynków nowych i naprawa tynków uszkodzonych.



5.16.1.2. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z nakładaniem tynków wewnętrznych na nowe ściany i naprawa tynków uszkodzonych.



5.16.2.2. Materiały podstawowe - wymagania.

5.16.2.2.1.Zaprawy tynkarskie Zaprawy do wykonywania tynków zwykłych powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-90/B-14501 „Zaprawy budowlane zwykłe” lub aprobatom technicznym.

5.16.2.2.2.Woda Do przygotowania zaprawy i skrapiania podłoŜa stosować moŜna wodę odpowiadającą wymaganiom normy PN-88/B-32250 „Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw”. Bez badań laboratoryjnych moŜna stosować wodociągową wodę pitną. Niedozwolone jest uŜycie wód ściekowych, kanalizacyjnych, bagiennych oraz wód zawierających tłuszcze organiczne, oleje i muł.

5.16.2.2.3.Piasek Piasek powinien spełniać wymagania normy PN-79/B-06711 „Kruszywa mineralne. Piasek do zapraw budowlanych” a w szczególności:

- nie zawierać domieszek organicznych, - mieć frakcje róŜnych wymiarów, a mianowicie: piasek drobnoziarnisty 0,25-0,5 mm, piasek średnioziarnisty

0,5-1,0 mm, piasek gruboziarnisty 1,0-2,0 mm. Do spodnich warstw tynku naleŜy stosować piasek gruboziarnisty odmiany 1. do warstw wierzchnich – średnioziarnisty odmiany 2. Do gładzi piasek powinien być drobnoziarnisty i przechodzić całkowicie przez sito o prześwicie 0,5 mm.

5.16.2.2.4.Zaprawy budowlane cementowo-wapienne - Marka i skład zaprawy powinny być zgodne z wymaganiami normy PN-90/B-14501 „Zaprawy budowlane zwykłe” - Przygotowanie zapraw do robót tynkarskich powinno być wykonywane mechanicznie. - Zaprawę naleŜy przygotować w takiej ilości, aby mogła być wbudowana moŜliwie szybko po jej przygotowaniu, tj.

w okresie ok. 3 godzin. - Do zaprawy tynkarskiej naleŜy stosować piasek rzeczny lub kopalniany. - Do zaprawy cementowo-wapiennej naleŜy stosować cement portlandzki według normy PN-B-19701;1997

„Cementy powszechnego uŜytku”. Za zgodą Inspektora nadzoru moŜna stosować cement z dodatkiem ŜuŜla lub popiołów lotnych 25 i 35 oraz cement hutniczy 25 pod warunkiem, Ŝe temperatura otoczenia w ciągu 7 dni od chwili wbudowania zaprawy nie będzie niŜsza niŜ +5°C.

- Do zapraw cementowo-wapiennych naleŜy stosować wapno suchogaszone lub gaszone w postaci ciasta wapiennego otrzymanego z wapna niegaszonego, które powinno tworzyć jednolitą i jednobarwną masę, bez grudek niegaszonego wapna i zanieczyszczeń obcych. Skład objętościowy składników zapraw naleŜy dobierać doświadczalnie, w zaleŜności od wymaganej marki zaprawy oraz rodzaju cementu i wapna.

82



5.16.3.2. Sprzęt do wykonywania tynków zwykłych.

Wykonawca przystępując do wykonywania tynków zwykłych powinien wykazać się moŜliwością korzystania z następującego sprzętu:

− mieszarki do zapraw, − agregatu tynkarskiego, − betoniarki wolnospadowej, − pompy do zapraw, − przenośnych zbiorników na wodę, − drabin malarskich, − rusztowań na kołach gumowych.



5.16.4.2. Transport materiałów. Transport cementu i wapna suchogaszonego powinien odbywać się zgodnie z normą BN-88/6731-08. Cement i wapno suchogaszone luzem naleŜy przewozić cemento-wozem, natomiast cement i wapno suchogaszone workowane moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu i w odpowiedni sposób zabezpieczone przed zawilgoceniem. Wapno gaszone w postaci ciasta wapiennego moŜna przewozić w skrzyniach lub pojemnikach stalowych.

Kruszywa moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami i nadmiernym zawilgoceniem.


Ogólne warunki wykonania robót podano w pkt. 5 „Ogólne warunki wykonywania robót”.

5.16.5.2. Warunki przystąpienia do robót.

- Przed przystąpieniem do wykonywania robót tynkowych powinny być zakończone wszystkie roboty stanu surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeŜnice drzwiowe i okienne.

- Zaleca się przystąpienie do wykonywania tynków po okresie osiadania i skurczów murów tj. po upływie 4-6 miesięcy po zakończeniu stanu surowego.

- Tynki naleŜy wykonywać w temperaturze nie niŜszej niŜ +5°C pod warunkiem, Ŝe w ciągu doby nie nastąpi spadek poniŜej 0°C.

- W niŜszych temperaturach moŜna wykonywać tynki jedynie przy zastosowaniu odpowiednich środków zabezpieczających, zgodnie z „Wytycznymi wykonywania robót budowlano-montaŜowych w okresie obniŜonych temperatur”.

- Zaleca się chronić świeŜo wykonane tynki zewnętrzne w ciągu pierwszych dwóch dni przed nasłonecznieniem dłuŜszym niŜ dwie godziny dziennie.

- W okresie wysokich temperatur świeŜo wykonane tynki powinny być w czasie wiązania i wardnienia, tj. w ciągu 1 tygodnia, zwilŜane wodą.

5.16.5.3. Przygotowanie podłoŜa.

PodłoŜa tynków zwykłych powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-70/B-10100 p. 3.3.2. Spoiny w murach ceglanych:

- w ścianach przewidzianych do tynkowania nie naleŜy wypełniać zaprawą spoin przy zewnętrznych licach na głębokości 5-10 mm.

83

- bezpośrednio przed tynkowaniem podłoŜe naleŜy oczyścić z kurzu szczotkami oraz usunąć plamy z rdzy i substancji tłustych. Plamy z substancji tłustych moŜna usunąć 10-proc. roztworem szarego mydła lub wypalając je lampą benzynową.

- nadmiernie suche powierzchnie podłoŜa naleŜy zwilŜać wodą.

5.16.5.4. Wykonywanie tynków zwykłych.

- przy wykonywaniu tynków zwykłych naleŜy przestrzegać zasad podanych w normie PN-70/B-10100. - sposoby wykonania tynków zwykłych jedno- i wielowarstwowych powinny być zgodne z danymi określonymi w tabl.

4 normy PN-70/B-10100. - grubości tynków zwykłych w zaleŜności od ich kategorii oraz od rodzaju podłoŜa lub podkładu powinny być zgodne

z normą PN-70/B-10100. - na parterze budynku występują tynki zwykłe kategorii IV, - w przyziemiu budynku tynki zwykłe kategorii III i IV, - tynk trójwarstwowy powinien się składać z obrzutki, narzutu i gładzi; narzut tynków wewnętrznych naleŜy wykonać

według pasów i listew kierunkowych, - gładź naleŜy nanosić po związaniu warstwy narzutu, lecz przed jej stwardnieniem; podczas zacierania warstwa

gładzi powinna być mocno dociskana do warstw narzutu, - do wykonania tynków naleŜy stosować zaprawy cementowo-wapienne: tynków nienaraŜonych na zawilgocenie

-w proporcji 1:1:4, naraŜonych na zawilgocenie oraz w tynkach zewnętrznych – w proporcji 1:1:2.

5.16.5.5. Wykonanie tynków wewnętrznych na ościeŜach.

Tynki wykonywane na ościeŜach okien od strony wnętrza pomieszczenia zakrywać winny strefę uszczelnionego luzu. 5.16.6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT




Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania cementu, wapna oraz kruszyw przeznaczonych do wykonywania robót i przedstawić wyniki tych badań Inspektorowi nadzoru do akceptacji. Badania te powinny obejmować wszystkie właściwości cementu, wapna, wody oraz kruszywa określone w pkt. 2 niniejszej specyfikacji.




powierzchni i naroŜy elementów.


5.16.6.3. Badania w czasie robót.

Częstotliwość oraz zakres badań zaprawy wytwarzanej na placu budowy, a w szczególności jej marki i konsystencji, powinny wynikać z normy PN-90/B-14501 „Zaprawy budowlane zwykłe”

Wyniki badań materiałów i zaprawy powinny być wpisane do dziennika budowy i akceptowane przez Inspektora nadzoru.


W zaleŜności od miejsca usytuowania tynki winny spełniać kryteria tynków kategorii III i IV wg normy PN-70/B-10100 – patrz tabela poniŜej.

84

Odchylenie powierzchni i krawędzi od kierunku

Kategoria tynku Odchylenie pow. tynku od

płaszczyzny i odchylenie kra-wędzi od linii prostej pionowym poziomym

Odchylenie prze-cinających się

płaszczyzn od kąta w dokumentacji

proj.

0 I Ia

nie podlegają sprawdzeniu

II ≤4mm na długości łaty

kontrolnej 2m ≤ 3mm na długości 1m

≤4mm na długości 1m i ≤10mm na długości ściany


III ≤3mm i w liczbie ≤3 na długości łaty kontrolnej 2m

≤ 2mm na 1m i ogółem ≤ 4mm w pomieszczeniach do 3,5m wysokości oraz

≤ 6mm w po-mieszczeniach wyŜszych



IV IVf IVw

≤2mm i w liczbie ≤2 na długości łaty kontrolnej 2m

≤1,5mm na 1m i ogółem ≤3mm w po-

mieszczeniach do 3,5m wysokości oraz ≤4mm w

pomieszczeniach wyŜszych




Ogólne zasady obmiaru robót podano w rozdziale 7 „ Wymagania dotyczące przedmiaru i obmiaru robót”. 5.16.8. ODBIÓR ROBÓT 5.16.8.1. Ogólne zasady odbioru robót

Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8. Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji, o których mowa w pkt 5.17.6. dały wyniki pozytywne.

5.16.8.2. Odbiór robót zanikających lub/i ulegających zakryciu – odbiór podłoŜa.

Odbiór podłoŜa naleŜy przeprowadzić bezpośrednio przed przystąpieniem do robót tynkowych. JeŜeli odbiór podłoŜa odbywa się po dłuŜszym czasie od jego wykonania, naleŜy podłoŜe oczyścić i umyć wodą.

5.16.8.3. Badania w czasie końcowego odbioru robót.

Badania tynków zwykłych powinny być przeprowadzone w sposób podany w normie PN-70/B-10100 p. 4.3. i powinny umoŜliwiać ocenę wszystkich wymagań, a w szczególności:

- zgodności z dokumentacją projektową i zmianami w dokumentacji powykonawczej, - jakości zastosowanych materiałów i wyrobów, - prawidłowości przygotowania podłoŜy, - mrozoodporności tynków zewnętrznych, - przyczepności tynków do podłoŜa, - grubości tynku, - wyglądu powierzchni tynku, - prawidłowości wykonania powierzchni i krawędzi tynku, wykończeniu tynku na naroŜach, stykach i szczelinach dylatacyjnych.

5.16.8.4. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi robotami.

Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, Specyfikacją Techniczną i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania, dały pozytywne wyniki. JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania daje wynik negatywny, tynk nie powinien być odebrany.

85

W takim przypadku naleŜy przyjąć jedno z następujących rozwiązań: - tynk poprawić i przedstawić do ponownego odbioru, - jeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkowania i trwałości tynku, zaliczyć tynk do niŜszej

kategorii, - w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane wyŜej rozwiązania, usunąć tynk i ponownie wykonać roboty tynkowe.



5.17. RROBOTY W ZAKRESIE STOLARKI BUDOWLANEJ [CPV 45421000-4] [CPV 45421100-5] Instalowanie drzwi i okien i podobnych elementów. [CPV 45421146-9] Instalowanie sufitów podwieszonych 5.17.1 WSTĘP 5.17.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest dostawa i montaŜ ścianek szklonych oraz drzwi zewnętrznych i wewnętrznych



5.17.1.2. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z dostawą ścianek szklonych oraz drzwi wykonanych i wykończonych warsztatowo, osadzeniem ościeŜnic i ram w murze, załoŜenie skrzydeł drzwiowych oraz wyregulowanie zawiasów i zamków a takŜe montaŜ sufitów podwieszanych obudowy instalacji wentylacji mechanicznej z płyt gipsowo kartonowych

5.17.2. MATERIAŁY 5.17.2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów.

Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w rozdziale 2 „Wymagania dotyczące właściwości wyrobów budowlanych”. Wszystkie elementy przewidziane do wykonania poza placem budowy winny być opracowane na podstawie wymiarów potwierdzonych w naturze a przewidywane przez producenta rozwiązania niestandardowe Wykonawca/Producent muszą uzyskać aprobatę Architekta – projektanta obiektu.

5.17.2.2. Materiały podstawowe .

W obiekcie dostawy i zamontowania wymagają: - drzwi i ścianki szklone zewnętrzne z drzwiami o profilach w kolorze białym z wkładką termiczną i współczynniku U<

1,2 W/(m2 x OK), szklone szkłem zespolonym dwuszybowym przezroczystym przy obydwu szybach bezpiecznych w klasie P-2,

- ścianki szklone wewnętrzne z drzwiami o profilach w kolorze białaym bez wymogów termicznych, szklone szkłem zespolonym dwuszybowym przezroczystym przy obydwu szybach bezpiecznych w klasie P-2,

- ścianka szklona zewnętrzna z drzwiami o profilach z PCW w kolorze białym i współczynniku U< 1,2 W/(m2 x OK), szklona szkłem zespolonym dwuszybowym przezroczystym przy obydwu szybach bezpiecznych w klasie P-2,

- ścianki szklone wewnętrzne z drzwiami o profilach z PCW w kolorze białaym bez wymogów termicznych, szklone szkłem zespolonym dwuszybowym przezroczystym przy obydwu szybach bezpiecznych w klasie P-2,

- drzwi drewniane wewnętrzne przylgowe okleinowane z ościeŜnicami regulowanymi, - drzwi stalowe zewnętrzne o U < 2,6 W/(m2 x OK), lakierowane na kolor Ŝółty RAL 1012; - drzwi stalowe wewnętrzne przeciwpoŜarowe o odporności ogniowej EI 30, bez wymogu izolacyjności cieplnej,

lakierowane na kolor szary RAL 7044

86

- drzwiczki do kabin sanitarnych z płyt HDI dwustronnie laminowanych w kolorze pomarańczowym RAL 2007 o grubości max 10 mm na zawiasach wahadłowych,

- płyty gipsowo-kartonowe GKFI grubości 12,5 mm powinny odpowiadać wymaganiom określonych w normie PN-B-79405 – wymagania dla płyt gipsowo-kartonowych,

- systemowy stop podwieszany z płyt 60 X 60 cm. mineralnych z konstrukcją widoczną w kolorze białym i płytach wypełniających białych ogólnego przeznaczenia o rysunku wg projektu wnętrz lub w uzgodnieniu z Inwestorem,

- systemowy strop listwowy o pustych „fugach” i listwach aluminiowych powlekanych w kolorze RAL 6016 o szer. ok. 90mm do stosowania na zewnątrz,

- płyta HDF drewnopodobna grubości 4 mm. dwustronnie laminowana perforowana wg poniŜszego wzoru:

87

- nawietrzaki okienne higrosterowalne do okien z PCW o wydajności max. 50 m3/h wg poniŜszego wzoru:


- kotwy systemowe kompatybilne z profilami elementów aluminiowych i PCW, - kołki rozporowe do mocowania kotew w róŜnego rodzaju materiałach ściennych, - kliny montaŜowe do wypoziomowania ram, - pianka montaŜowa do stabilizowania ram, - profile zimnogięte do montaŜu płyt gisowo-kartonowych C(CD) 60 oraz wieszaki bezpośrednie i wieszaki

z elementem rozpręŜnym lub noniuszowym, - kołki rozporowe do mocowania listew drewnianych konstrukcji osłon grzejnikowych i profili zimnogiętych obudowy

z płyt GK do stropu i ścian, - wkręty do mocowania płyt gipsowo-kartonowych do profili zimnogiętych, - wkręty ze łbami ozdobnymi do mocowania osłon grzejnikowych.



5.17.3.2. Sprzęt do osadzania okien. :Przy montaŜu ścianek szklonych i drzwi naleŜy uŜywać:

− drabin malarskich, − rusztowań na kołach gumowych, − podnośników do montowania płyt GK w pozycji horyzontalnej, − wiertarek elektrycznych, − wkrętarek elektrycznych, − poziomic róŜnej długości, przymiarów budowlanych, młotków śrubokrętów, kluczy kalibrowanych itp.



5.17.4.2. Transport i składowanie stolarki i ślusarki.

Transport ścianek i drzwi PCW winien się odbywać przy zastosowaniu specjalnych stojaków zapewniających ich przewóz w pozycji zbliŜonej do pionowej oraz w sposób chroniący elementy przed uszkodzeniem i zabrydzeniem. Tak samo naleŜy przechowywać ww. elementy (w pomieszczeniu zabezpieczającym przed wpływem warunków atmosferycznych) oraz transportować na placu budowy.

5.17.4.3. Transport i składowanie płyt gipsowo kartonowych i sufitów systemowych.

Płyty powinny być pakowane w formie stosów, układanych poziomo na kilku podkładach dystansowych. Pierwsza płyta od dołu spełnia rolę opakowania stosu. KaŜdy ze stosów jest spięty taśmą stalową dla usztywnienia, w miejscach usytuowania podkładek. Transport płyty odbywa się przy pomocy rozbieranych zestawów samochodowych (pokrytych plandekami). Które umoŜliwiają (jednorazowo) około 2000 m² płyt o grubości 12,5 mm lub około 2400 m² o grubości 95 mm. Rozładunek płyt powinien odbywać się w sposób zmechanizowany przy pomocy wózka widłowego o udźwigu 2000 kg lub

88

Ŝurawia wyposaŜonego w zawiesie z widłami. Pakiety naleŜy składować w pomieszczeniach zamkniętych i suchych na równym i mocnym, a zarazem płaskim podkładzie. Wysokość składowania – do pięciu o jednakowej długości, nakładanych jeden na drugi.



5.17.5.2. MontaŜ stolarki z PCW.

Przed dokonaniem zamówienia, wymiary ścianek szklonych i drzwi z PCW naleŜy sprawdzić w naturze. Wymiary ścianek i drzwi powinny być odpowiednio mniejsze od wymiarów otworu w ścianie, dla umoŜliwienia:

- swobodnego wstawienia ościeŜnicy, wypoziomowania jej na klinach podpierających i ustawienie w pionie. - zmiany wymiarów ościeŜnicy, „pracy” w zmiennych warunkach cieplno-wilgotnościowych, - zachowania cech geometrycznych ościeŜnicy w przypadku ruchów konstrukcji budynku, - wykonania uszczelnień, - uzyskania spadku na obróbkach odprowadzających wodę i montaŜu parapetów wewnętrznych przy oknach.

Przy oknach z PVC i aluminium – z uwagi na rozszerzalność liniową pod wpływem temperatury – luzy na wbudowanie róŜnicuje się odpowiednio do wymiarów gabarytowych i koloru okien. W przypadku jasnych kolorów ram minimalny luz (na stronę) powinien wynosić:

- 10 mm przy wymiarach do 1,5 m, - 15 mm przy wymiarach do 2,5 m, - 20 mm przy wymiarach do 3,5 m.

Mniejsze od podanych dla drewna, PVC i aluminium luzy na wbudowanie, zmniejszone o 50%, są dopuszczalne i zasadne przy stosowaniu do uszczelniania taśm i impregnowanych pianek z tworzywa sztucznego i duŜej dokładności wykonania ościeŜy. Luzy w części progowej, wynoszące zwykle 25÷40 mm, mogą być zmniejszone, ale naleŜy mieć na uwadze zachowanie spadku na zewnętrznych obróbkach odprowadzających wodę i zamontowanie parapetów. Przy ustalaniu wymiarów naleŜy brać pod uwagę oprócz wymiarów nominalnych ościeŜy i okien równieŜ dopuszczalne odchyłki ościeŜy takie jak:

- w ścianach surowych nieotynkowanych ± 10 mm dla wymiarów do 2,5 m oraz ± 15 mm dla wymiarów od 2,5 m do 5,0 m,

- w ścianach gotowych otynkowanych i z cegły licowej ± 5 mm dla wymiarów do 2,5 m oraz ± 10 mm dla wymiarów od 2,5 m do 5,0 m.

Dopuszczalne odchyłki wymiarowe ościeŜnic wynoszą ± 5 mm. W ościeŜach z szerokim węgarkiem i w ścianach przewidzianych do docieplenia naleŜy brać pod uwagę ewentualna potrzebę poszerzenia ościeŜnicy dodatkowymi elementami, aby uniknąć całkowitego zasłonięcia ościeŜnicy. OścieŜa przygotowane do wbudowania okien i drzwi balkonowych powinny odznaczać się dokładnością kształtów i wymiarów, ich płaszczyzny powinny być równe, gładkie i oczyszczone z pyłu. Warstwa izolacji termicznej w ścianach wielowarstwowych powinna równo dochodzić do krawędzi otworu na całym obwodzie ościeŜa.

Ścianki i drzwi powinny być dostarczone na budowę w stanie ostatecznym wykończonym. Podczas transportu i składowania na budowie nie powinny doznawać uszkodzeń, odkształceń, a w przypadku okien drewnianych zawilgocenia. Usytuowanie ścianek i drzwi balkonowych w grubości ściany oraz uszczelnienie połączeń powinno umoŜliwiać utrzymanie na wewnętrznych powierzchniach ościeŜa temperatury wyŜszej co najmniej o 1°C od punktu rosy powietrza w pomieszczeniu przy obliczeniowych wartościach temperatury powietrza wewnętrznego i zewnętrznego oraz obliczeniowej wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu. JeŜeli przy przewidywanym usytuowaniu okna nie jest dokładniej znany przebieg izoterm, to naleŜy stosować zasady ogólne, zgodnie z którymi:

- w ścianie jednowarstwowej element powinien znajdować się w środku grubości ściany, - w ścianie jednowarstwowej z ociepleniem zewnętrznym element powinien być dosunięty do warstwy

ocieplenia, - w ścianie wielowarstwowej (szczelinowej) element powinien znajdować się w strefie izolacji termicznej

ściany. Przed właściwym zamocowaniem ościeŜnica powinna zostać ustawiona i zablokowana w ościeŜu za pomocą klinów montaŜowych, poduszek pneumatycznych lub specjalnych ścisków montaŜowych. Po wypoziomowaniu progu i ustawieniu w pionie powinny być zachowane jednakowe luzy przy stojakach i nadproŜu, a w ościeŜu z węgarkiem równieŜ luz przy płaszczyźnie węgarka. Próg ościeŜnicy powinien zostać podparty na klinach lub klockach podporowych, które zostaną na stałe. Przy posadowieniu okna na nieprzesklepionej warstwie izolacji termicznej w ścianach warstwowych podparcie progu powinny stanowić konsole stalowe zamocowane do konstrukcyjnej warstwy muru.

89

Punkty wstępnego mocowania ościeŜnicy (klinowania w ościeŜu) powinny być rozmieszczone przy naroŜach ościeŜnicy, aby nie spowodować wygięcia elementów ościeŜnic. Do właściwego zamocowania ościeŜnicy w ościeŜu są stosowane kotwy, tuleje rozpierane lub specjalne wkręty. Z uwagi na konstrukcję ściany kotwy mogą być stosowane do wszystkich rodzajów ścian, natomiast tuleje rozpierane i wkręty nie mogą być stosowane do ścian szczelinowych, w których ościeŜnica jest osadzona w strefie izolacji termicznej. Rodzaje łączników, ich wymiary i rozstaw powinny być tak dobrane, aby spełnione były wymogi bezpieczeństwa z uwagi na obciąŜenia, jakie występują w eksploatacji okien. Wszystkie stosowane łączniki muszą być zabezpieczone antykorozyjnie. Kotwy powinny być wykonane z blachy grubości minimum 1,5 mm, kształt części połączeniowej z ościeŜnicą trzeba dostosować do jej profilu. Kotwy mocuje się w określonych rozstawach na obwodzie ościeŜnicy (wczepia się w profil lub przykręca wkrętami) przed jej wstawieniem w ościeŜe. Drugi koniec kotwy przytwierdza się do muru kołkami rozporowymi lub specjalnymi wkrętami. Mocowanie ościeŜnic na wkręty lub tuleje rozpierane wymaga przewiercenia elementów ościeŜnic. Przy wierceniu otworów i dokręcaniu wkrętów lub śrub naleŜy stosować pomocnicze kliny zabezpieczające przed przesunięciem ościeŜnicy lub wygięciem mocowanego elementu. Długość tulei i specjalnych wkrętów powinna być tak dobrana, aby uwzględniając szerokość mocowanego elementu i luz, uzyskać niezbędne ich zagłębienie w ścianie. Wielkość tego zagłębienia zaleŜy od materiału ściany i typu zastosowanego łącznika i jest określona przez producenta łączników. Orientacyjne, minimalne zagłębienie w betonie wynosi 30 mm, a w gazobetonie lub cegle dziurawce 60 mm. Te same zasady powinny być stosowane przy mocowaniu kotew do muru. Przy łączeniu okien (okien i drzwi balkonowych) w zestawy stykające się elementy ościeŜnic łączy się na wkręty lub śruby w rozstawach jak przy łączeniu z murem. W styki ościeŜnic powinny być wstawiane łączniki przewidziane do konkretnego systemu okien. Przy tworzeniu zestawów okien z PVC i aluminium o duŜych gabarytach powinny być stosowane, zgodnie z wytycznymi producenta łączniki umoŜliwiające kompensacje rozszerzalności liniowej. Luz na wbudowanie, czyli szczelinę między ramą ościeŜnicy a ościeŜem, naleŜy wypełnić materiałem uszczelniającym w celu uzyskania odpowiedniej izolacyjności termicznej i akustycznej uwzględniającej:

- rozszerzalność materiału ramy ościeŜnicy. - zabezpieczenie szczeliny od strony zewnętrznej przed wnikaniem wody z opadów atmosferycznych. - zabezpieczenie szczeliny od strony wewnętrznej przed wnikaniem pary wodnej.

Izolację cieplną przy zachowaniu strefowego układu uszczelnień materiałem izolacyjnym moŜe być poliuretanowa pianka montaŜowa, wełna mineralna lub wata szklana. W przypadku pianek poliuretanowych montaŜystom powinny być znane ich właściwości i warunki stosowania, technika nanoszenia. Przy uszczelnianiu wyrobów o duŜych gabarytach naleŜy stosować rozpórki zabezpieczające przed wygięciem ramy przez rozpręŜającą piankę. Izolacje paroszczelną zabezpieczającą przed wnikaniem pary wodnej daje zastosowanie folii paroizolacyjnej przyklejanych jednym brzegiem do ościeŜnicy, drugim do ościeŜa lub kitu silikonowego ułoŜonego w szczelinie między krawędzią ościeŜnicy a ościeŜem. W obu przypadkach powinny być spełnione warunki do uzyskania trwałej przyczepności do ramy i ościeŜa. UŜycie folii pozwala zabezpieczyć szczeliny nierównomierne i szerokie. Silikonem naleŜy uszczelniać na podkładzie uzyskanym przez wciśnięcie w szczelinę okrągłego sznura np. polietylenu. Grubość warstwy silikonu powinna wynosić około połowy szerokości szczelin. Izolacja zewnętrzna zabezpieczająca przed wnikaniem wody z opadów atmosferycznych powinna być paroprzepuszczalna (w większym stopniu niŜ ta od strony wewnętrznej) i powinna zabezpieczać przed wnikaniem wody w warunkach silnego wiatru. Uszczelnienie moŜe stanowić folia paroprzepuszczalna lub rozpręŜne taśmy uszczelniające. Przy gwarantowanych uszczelnieniach wewnętrznych od zewnątrz moŜna wykonać szczelniejsze wykończenia np. kitem silikonowym. Przy montaŜu ścianek i drzwi z PCW naleŜy stosować się do wymogów określonych przez ich producentów.

5.17.5.3. MontaŜ stolarki drzwiowej.

Przy wbudowywaniu drzwi powinny być brane pod uwagę wymagania w zakresie wytrzymałości i trwałości (np. cięŜar skrzydła i obciąŜenia eksploatacyjne), a w przypadku drzwi zewnętrznych równieŜ wymagania dotyczące szczelności i izolacyjności jak w przypadku wbudowywania okien. Przy ustaleniu wymiaru światła ościeŜa naleŜy brać pod uwagę zarówno wymiary przekroju elementów ościeŜnicy, jak i wymiary luzu na wbudowanie. W wysokości ościeŜa powinien być uwzględniony poziom posadzki (podłogi) wykończonej ostatecznie i ewentualnie ukształtowanie progu. OścieŜnice drewniane, z PCW, aluminium i stali osadza się w ościeŜa nieotynkowane z przewidzianym luzem na wbudowanie przy stojakach i nadproŜu po 1÷1,5 cm. OścieŜnice regulowane, obejmujące grubość ściany osadza się po wykonaniu tynków na płaszczyznach ścian, ościeŜe moŜe pozostać nieotynkowane. OścieŜnice stalowe mogą być stosowane do róŜnych sposobów wbudowania:

- w czasie wznoszenia ścian, - w uprzednio wykonane ościeŜe z zamocowaniem na zaprawie cementową w gniazdach w ościeŜu kotew

przyspawanych do ościeŜnicy, - na tuleje rozpierane lub śruby.

W niektórych konstrukcjach drzwi o podwyŜszonej odporności na włamanie ościeŜnice stalowe składają się z dwóch ram, ościeŜnicy (ślepej) kotwionej w murze i mocowanej na niej ościeŜnicy właściwej. Do zamocowania ościeŜnice powinny być

90

ustawione w pionie z zachowaniem prostokątności ramy. Liczba i rozstaw punktów mocowania ościeŜnic stalowych są określone w aprobatach technicznych. Zwykle są to trzy punkty mocowania na wysokości stojaków. OścieŜnice szerokości większej niŜ 1 m naleŜy mocować równieŜ w nadproŜu, rozstaw punktów mocowania powinien wynosić około75 cm.

Luzy na wbudowanie w drzwiach zewnętrznych wejściowych do budynku powinny być uszczelnione według zasad przewidzianych dla okien.

Drzwi wewnętrzne uszczelnia się rozpręŜną pianką poliuretanową, wełną mineralną lub watą szklaną. Przy montaŜu drzwi przeciwpoŜarowych luz na wbudowanie powinien być szczelnie wypełniony np. wełną mineralna niepalną o gęstości minimum 60 kg/m3. Przy montaŜu drzwi naleŜy stosować się do wymogów określonych przez ich producentów.

5.17.5.4. Okucia budowlane.

KaŜdy wyrób stolarski budowlanej powinien być wyposaŜony w okucia zamykające, łączące, zabezpieczające i uchwytowo osłonowe. Rodzaj zamków i okuć dodatkowych musi odpowiadać załoŜeniom zawartym w projekcie. Okucia powinny odpowiadać wymaganiom norm państwowych. Okucia stalowe powinny być zabezpieczone fabrycznie trwałymi powłokami antykorozyjnymi. Okucia nie zabezpieczone naleŜy, przed ich zamocowaniem, pokryć minią ołowianą lub farbą ftalową, chromowaną przeciwrdzewną.

W rozumieniu niniejszej ST do okuć okiennych naleŜy takŜe zaliczyć nawietrzaki higroregulowalne, które będą montowane do istniejących okien z PCW w salach zajęć dzieci oraz siatki przeciw owadom do zamontowania w oknach kompleksu kuchennego.. MontaŜ okuć okiennych i drzwiowych naleŜy wykonać zgodnie z instrukcją producenta.

Okucia naleŜy dobierać w zaleŜności od rodzaju stolarki i jej zastosowania. Przy doborze okuć naleŜy równieŜ brać pod uwagę konstrukcję stolarki okiennej i drzwiowej, wielkość i cięŜar skrzydeł oraz materiał z jakiego jest wykonana. Wyszczególnienie robót:

- załoŜenie okuć okiennych i drzwiowych. - sprawdzenie prawidłowości okucia.

5.17.5.5. MontaŜ okładziny z płyt gipsowo-kartonowych i mineralnych na ruszcie na sufitach.

Ruszt metalowy pod okładziny gipsowo-kartonowe moŜna wykonać na kilka sposobów:

- przy uŜyciu profili stosowanych do budowy ścian działowych, bez kontaktu z osłanianą ścianą, - z uŜyciem ściennych profili „U” o szer. 50 mm, umocowanych do podłoŜa uchwytami typu ES, - przy uŜyciu profili sufitowych 60/27, mocowanych do podłoŜa elementami łączącymi typu ES.

5.17.5.5.1.Zasady doboru konstrukcji rusztu.

Ruszt stanowiący podłoŜe dla płyt gipsowo-kartonowych powinien składać się z dwóch warstw: dolnej stanowiącej bezpośrednio podłoŜe dla płyt – nazywanej w dalszej części „warstwą nośną” oraz górnej – dalej nazywanej „warstwą główną”. Niekiedy wykonywany jest ruszt jednowarstwowy składający się tylko z warstwy nośnej. Materiałami konstrukcyjnymi do budowania rusztów są kształtowniki stalowe. Dokonując wyboru rodzaju konstrukcji rusztu przy projektowaniu sufitu, naleŜy brać pod uwagę następujące czynniki:

a) Kształt pomieszczenia: - jeŜeli ruszt poziomy pomieszczenia jest zbliŜony do kwadratu, to ze względu na sztywność rusztu

zasadne jest zastosowanie konstrukcji dwuwarstwowej, - w pomieszczeniach wąskich i długich znajduje zastosowanie jednowarstwowe, - sposób zamocowania rusztu do konstrukcji przegrody, - jeŜeli ruszt styka się bezpośrednio z płaską konstrukcją przegrody, to moŜna zastosować ruszt

jednowarstwowy; natomiast gdy ruszt oddalony jest os stropu, zazwyczaj stosuje się rozwiązania dwuwarstwowe,

- rozstaw rozmieszczenia elementów warstwy nośnej zaleŜy równieŜ od kierunku usytuowania podłuŜnych krawędzi płyt w stosunku do tych elementów.

b) Grubość zastosowanych płyt: - rozmieszczenia płyt, - rozstaw elementów rusztu warstwy nośnej zaleŜy między innymi od sztywności płyt.

c) Funkcję jaką spełniać ma sufit: - jeŜeli sufit stanowi barierę ogniową, to kierunek rozmieszczenia płyt musi być zawsze prostopadły do

elementów warstwy nośnej. Ruszt takiego sufitu moŜe być wykonany z kształtowników stalowych lub listew drewnianych. Rodzaj rusztu (palny czy niepalny) nie ma wpływu na odporność ogniową, poniewaŜ o własnościach ogniochronnych decyduje okładzina gipsowo-kartonowa.

91

5.17.5.5.2. Tyczenie rozmieszczenia płyt.

Chcąc uzyskać oczekiwane efekty uŜytkowe sufitów, naleŜy przy ich wykonaniu pamiętać o paru podstawowych zasadach: - styki krawędzi wzdłuŜnych płyt powinny być prostopadłe do płaszczyzny ścian z oknem (równolegle do

kierunku naświetlania pomieszczenia), - przy wyborze wzdłuŜnego mocowania płyt do elementów nośnych rusztu konieczne jest, aby styki długich

krawędzi płyt opierały się na tych elementach, - przy wyborze poprzecznego mocowania płyt w stosunku do elementów nośnych rusztu konieczne jest, aby

styki krótszych krawędzi płyt opierały się na tych elementach, - poniewaŜ rzadko się zdarza, aby w jednym rzędzie mogła być umocowana pełna ilość płyt, naleŜy je tak

rozmieścić, by na obu krańcach tego rzędu znalazły się odcięte kawałki o szerokości zbliŜonej do połowy szerokości płyty (lub połowy jej długości),

- styki poprzeczne płyt w dwu sąsiadujących pasmach powinny być przesunięte względem siebie o odległość zbliŜoną do połowy długości płyty,

- jeŜeli z przyczyn ogniowych okładzina gipsowo-kartonowa sufitu ma być dwuwarstwowa, to drugą warstwę płyt naleŜy mocować mijankowo w stosunku do pierwszej, przysuwając ją o jeden rozstaw między nośnymi elementami rusztu.

Przy układaniu sufitów podwieszanych systemowych modularnych 60 x 60 cm. w korytarzach i innych wąskich pomieszczeniach naleŜy zapewnić, aby oś podłuŜna pomieszczenia pokrywała się z osią środkowego pasa płytek modularnych.

5.17.5.5.3. Kotwienie rusztu. W zaleŜności od konstrukcji i rodzaju materiału, z jakiego wykonany jest strop, wybiera się odpowiedni rodzaj kotwienia rusztu. Wszystkie stosowane metody kotwień muszą spełniać warunek pięciokrotnego współczynnika wytrzymałości przy ich obciąŜeniu. Znaczy to, Ŝe jednostkowe obciąŜenie wyrywające musi być większe od pięciokrotnej wartości normalnego obciąŜenia przypadającego na dany łącznik lub kwotę. Wszystkie elementy stalowe, słuŜące do kotwienia, muszą posiadać zabezpieczenia antykorozyjne.

5.17.5.5.4. Mocowanie płyt gipsowo-kartonowych do rusztu.

Na okładziny sufitowe stosuje się płyty gipsowo-kartonowe zwykłe o grubości 9,5 lub 12,5 mm. Jeśli tego wymagają warunki ogniowe, na okładzinę stosuje się płyty o podwyŜszonej wytrzymałości ogniowej o gr. 12,5 lub 15 mm. Płyty gipsowo-kartonowe mogą być mocowane do elementów nośnych w dwojaki sposób:

- mocowanie poprzeczne krawędziami dłuŜszymi płyt do kierunku ułoŜenia elementów nośnych rusztu, - mocowanie podłuŜne wzdłuŜ elementów nośnych rusztu płyt, ułoŜonych równolegle do nich dłuŜszymi

krawędziami. Płyty gipsowo-kartonowe mocuje się do profili stalowych blachowkrętami.




5.17.6.2. Badania wykonanych robót montaŜu stolarki i ślusarki.



powierzchni i naroŜy elementów, − zgodność okuć z projektem, − wywaŜenie elementów ruchomych.


5.17.6.3. Badania wykonywanych robót montaŜu sufitów podwieszonych.

Częstotliwość oraz zakres badań gipsowo-kartonowych powinna być zgodna z PN-B-79405 „Wymagania dla płyt gipsowo-kartonowych”. W szczególności powinna być oceniana:

- równość powierzchni płyt, - naroŜniki i krawędzi (czy nie ma uszkodzeń), - wymiary płyt (zgodne z tolerancją),

92

- wilgotność i nasiąkliwość, - obciąŜenia na zginanie niszczące lub ugięcia płyt.

Warunki badań płyt gipsowo-kartonowych i innych materiałów powinny być wpisywane do dziennika budowy i akceptowane przez Inspektora nadzoru.

5.17.6.4. Wymagania przy odbiorze sufitów podwieszonych z płyt GK. Wymagania przy odbiorze określa norma PN-72/B-10122. „Roboty okładzinowe. Suche tynki. Wymagania i badania przy odbiorze”. Sprawdzeniu podlega:

a) zgodność z dokumentacją techniczną, b) rodzaj zastosowania materiałów, c) przygotowanie podłoŜa, d) prawidłowość zamontowania płyt i ich wykończenia na stykach, naroŜach i obrzeŜach, e) wichrowatość powierzchni.

ad. e) Powierzchnie suchych tynków (sufitów podwieszonych) powinny stanowić płaszczyzny pionowe, poziome lub o kącie pochylenia przewidzianych w dokumentacji. Kąty dwuścienne utworzone przez te płaszczyzny, powinny być kątami prostymi lub posiadać rozwarcie wynikające z wcześniejszych załoŜeń zawartych w dokumentacji. Krawędzie powinny być prostoliniowe. Sprawdzenie prawidłowości wykonania i krawędzi suchych tynków naleŜy przeprowadzić za pomocą oględzin zewnętrznych oraz przykładania (w dwu prostopadłych do siebie kierunkach) łaty kontrolnej o długości ok. 2 mb, w dowolnym miejscu powierzchni. Pomiary prześwitu pomiędzy łatą a powierzchnią suchego tynku powinien być wykonywany z dokładnością do 0,5 mm. Dopuszczalne odchyłki powierzchni są podane w poniŜszej tabeli.

Odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku

Odchylenie powierzchni suchego tynku od płaszczyzny i odchylenia krawędzi

od linii prostej pionowego poziomego

Odchylenie przecinające się płaszczyzn od kąta przewidzianego w dokumentacji

nie większa niŜ 2 mm i w liczbie nie większej niŜ 2 na całej długości łaty kontrolnej

o długości 2 mb

nie większa niŜ 1,5 mm na 1 mb

i ogółem nie więcej niŜ 3 mm w pomieszczeniach do 3,5 mm wysokości oraz nie

więcej niŜ 4 mm

w pomieszczeniach powyŜej 3,5 m wysokości

nie większe niŜ 2 mm na 1 mb

i ogółem nie więcej niŜ 3 mm na całej powierzchni ograniczonej ścianami,

belkami itp.

nie większa niŜ 2 mm



Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8. Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji, o których mowa w pkt 5.18.5. i 5.18.6. dały wyniki pozytywne.

5.17.8.2. Odbiór robót zanikających lub/i ulegających zakryciu – odbiór podłoŜa.

W trakcie prac montaŜowych naleŜy kontrolować takie elementy, jak ilość, jakość i usytuowanie elementów kotwiących, sposób podparcia elementów w czasie kotwienia.



93

5.18. KŁADZENIE PŁYTEK [CPV 45431000-7] [CPV 45431100-8] Kładzenie terakoty (gresu). [CPV 45431200-9] Kładzenie glazury. 5.18.1 WSTĘP 5.18.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest dostawa i układanie na podłogach i ścianach płytek gresowych i glazury.



5.18.1.3. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z dostawą i ułoŜeniem płytek gresowych i glazury na podłogach i ścianach wewnętrznych łącznie z wykonaniem warstw podposadzkowych o warstwach j.n. Warstwy podposadzkowe na stropach istniejących wykonać zgodnie z opisami na rysunkach części ARCHITEKTURA. Warstwy podposadzkowe na gruncie - uzupełnić w miejscach uprzedniego naruszenia z zachowaniem warstw:

− nawierzchnia zgodnie z opisem na rzutach architektonicznych; − wylewka samopoziomująca 0,5 ÷2,0 cm; − jastrych cementowy min. 4 cm; − papa izolacyjna lub folia PCW; − styropian 2 cm, − papa izolacyjna; − beton chudy B20 – 18 cm − ubita podsypka piaskowa ok. 15 cm

Warstwy podposadzkowe na stropach nowych:

− nawierzchnia zgodnie z opisem na rzutach architektonicznych; − wylewka samopoziomująca – 0,5÷2,0 cm; − folia PCW gr. 0,5 cm układana na zakład a w pomieszczeniach „mokrych” wywijana na ściany do wys. min.

15 cm; − styropian gr. 2 cm; − strop konstrukcyjny.

Warstwy na schodach wewnętrznych (z wyjątkiem schodów łączących pom. nr 018 i 11):

− okładzina z płytek gresowych schodowych o wymiarach 30x30 cm; − zaprawa klejąca właściwa dla materiału nawierzchni; − płyta Ŝelbetowa schodów.



5.18.2.2. Materiały podstawowe 5.18.2.2.1.Płyty i płytki ceramiczne.

− W obiekcie zastosowano płytki gresowe do wykładania podług i schodów zapleczowych i płytki glazurowane do wykładania ścian w pomieszczeniach mokrych. Kolor, wzór i wielkość płytek zaleŜą od projektu wnętrz lub w jego braku wymagają decyzji przedstawiciela Inwestora. Kolorystyka powszechnie stosowana: łagodne beŜe, zielenie, szarości, błękity, brązy, przełamane biele. Wielkości typowe.

Płytki gresowe muszą spełniać co najmniej następujące warunki:

− wielkość – ~30x30 cm gładkie (na podłogi) oraz reliefowe (na stopnice schodów); − nasiąkliwość –E < 3 %;

94

− twardość wg skali Mosha – min. 6; − odporność na ścieranie – klasa III; < 150 mm3 wg PN-EN 102; − antypoślizgowość – R 9 dla płytek gładkich i R 10 dla płytek reliefowych; − mrozoodporność – bez wymagań.

Płytki ścienne glazurowane kolorowe winny spełniać co najmniej następujące warunki:

− wielkość – ~20x20 cm; − nasiąkliwość - 3÷10%; − odporność na ścieranie – klasa III wg EN 154; − mrozoodporność – bez wymagań.

Materiały stosowane do wykonywania robót wykładzinowych i okładzinowych z płytek ceramicznych powinny posiadać:

- Aprobaty Techniczne lub być produkowane zgodnie z obowiązującymi normami, - Certyfikat lub Deklarację Zgodności z Aprobatą Techniczną lub z Polską Normą, - Certyfikat na znak bezpieczeństwa, - Certyfikat zgodności ze zharmonizowaną normą europejską wprowadzoną do zbioru norm polskich, - na opakowaniach powinien znajdować się termin przydatności do stosowania.

Wykonawca obowiązany jest posiadać na budowie pełną dokumentację dotyczącą składowanych na budowie materiałów przeznaczonych do wykonania robót wykładzinowych i okładzinowych.

5.18.2.2.2.Styropian Płyty ze styropianu EPS T 24dB o grubości 2 cm.

5.18.2.2.3. Folia PCW Folia z PCW o grubości 0,5 mm stosowana jako hydroizolacja warstw podposadzkowych.

5.18.2.2.4. Cement portlandzki Cement portlandzki stosować jako główny element wiąŜący do jastrychu układanego jako podkład pod posadzki.

5.18.2.2.5.Wylewki samopoziomujące

Wylewka na bazie mieszanek fabrycznie przygotowanych do układania warstw o grubości 0,5÷2,0 cm.

5.18.2.2.6.Kleje i zaprawy do spoinowania.

Kompozycje klejące do mocowania płytek ceramicznych muszą spełniać wymagania PN-EN 12004:2002 lub odpowiednich aprobat technicznych.

Zaprawy do spoinowania muszą spełniać wymagania odpowiednich aprobat technicznych lub norm z zastrzeŜeniem stosowania w pomieszczeniach mokrych a do spoinowania płytek w kuchni – dopuszczenie do kontaktu z Ŝywnościa.


Materiały pomocnicze do wykonywania wykładzin i okładzin to: - listwy dylatacyjne i wykończeniowe z PCW, - wkładki dystansowe, - środki ochrony płytek i spoin, - środki do usuwania zanieczyszczeń, - środki do konserwacji wykładzin i okładzin.

Wszystkie ww. materiały muszą mieć własności techniczne określone przez producenta lub odpowiednie aprobaty techniczne. Woda. Do przygotowania kompozycji klejących zapraw klejowych i mas do spoinowania stosować naleŜy wodę odpowiadającą wymaganiom normy PN-88/B-32250 „Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw." Bez badań laboratoryjnych moŜe być stosowana wodociągowa woda pitna.



95

5.18.3.2. Sprzęt i narzędzia do układania wykładzin i okładzin. Do wykonywania robót wykładzinowych i okładzinowych naleŜy stosować:

- narzędzia do ustalania poziomu wylewki samopoziomującej, - szczotki włosiane lub druciane do czyszczenia podłoŜa, - szpachle i pace metalowe lub z tworzyw sztucznych, - narzędzia lub urządzenia mechaniczne do cięcia płytek, - pace ząbkowane stalowe lub z tworzyw sztucznych o wysokości ząbków 6-12 mmm do rozprowadzania

kompozycji klejących, - łłaty do sprawdzania równości powierzchni, - poziomnice, - mieszadła koszyczkowe napędzane wiertarką elektryczną oraz pojemniki do przygotowania kompozycji

klejących, - pace gumowe lub z tworzyw sztucznych do spoinowania, - gąbki do mycia i czyszczenia, - wkładki (krzyŜyki) dystansowe.



5.18.4.2. Transport i składowanie materiałów.

Transport materiałów do wykonania wykładzin i okładzin nie wymaga specjalnych środków i urządzeń. Zaleca się uŜywać do transportu samochodów pokrytych plandekami lub zamkniętych. W czasie transportu naleŜy zabezpieczyć przewoŜone materiały w sposób wykluczający ich uszkodzenie, W przypadku duŜych ilości materiałów zalecane jest przewoŜenie ich na paletach i uŜycie do załadunku i rozładunku ładunku urządzeń mechanicznych. Składowanie materiałów podłogowych na budowie musi być w pomieszczeniach zamkniętych, zabezpieczonych przed opadami i minusowymi temperaturami.




UWAGA: przed przystąpieniem do robót związanych z układaniem podłóg (w tym warstw podpodłogowych) sprawdzić rozliczenie poziomu posadzek parteru wykonane z uwzględnieniem faktu, Ŝe wyznacznikiem poziomu posadzki na parterze (�� 0,00) jest poziom wykończonego tarasu przed wejściem do przedsionka (pom. nr 1) po ułoŜeniu płytek klinkierowych (- 0,02) – patrz rys. nr 05 części architektonicznej. PrzewaŜenia posadzek dokonać w naturze po ułoŜeniu płytek klinkierowych na tarasie. Przed przystąpieniem do wykonywania wykładzin powinny być zakończone:

- wszystkie roboty stanu surowego łącznie z wykonaniem podłoŜy, warstw konstrukcyjnych i izolacji podłóg, - roboty instalacji sanitarnych, centralnego ogrzewania, elektrycznych i innych np. technologicznych

(szczególnie dotyczy to instalacji podpodłogowych), - wszystkie bruzdy, kanały i przebicia naprawiane i wykończone tynkiem lub masami naprawczymi.

Przystąpienie do robót wykładzinowych powinno nastąpić po okresie osiadania i skurczu elementów konstrukcji budynku tj. po upływie 4 miesięcy po zakończeniu budowy stanu surowego. Roboty wykładzinowe i okładzinowe naleŜy wykonywać w temperaturach nie niŜszych niŜ +5°C i temperatura ta powinna utrzymywać się w ciągu całej doby. Wykonane wykładziny i okładziny naleŜy w ciągu pierwszych dwóch dni chronić przed nasłonecznieniem i przewiewem.

5.18.5.3. Warstwa izolacji akustycznej

Warstwy izolacji akustycznej przegród poziomych wykonać z płyty ze styropianu EPS T 24dB o grubości 2 cm poprzez ścisłe ułoŜenie ich na sucho na stropie masywnym istniejącym i nowoprojektowanym lub betonie podbudowy pokrytym folią izolacyjną (na gruncie).

96

5.18.5.4. Hydroizolacje

Na płyty styropianowe izolacji akustycznej stropów układać folię hydroizolacyjną z PCW o grubości 0,5 mm z zachowaniem warunku układania na zakład o szerokości ok. 20 cm, a w pomieszczeniach mokrych folię wywijać na ścianę na wysokość min. 15 cm.

5.18.5.5. PodłoŜa pod wykładziny (płytki) podłogowe.

PodłoŜa pod wykładziny moŜe stanowić beton lub zaprawa cementowa (jastrych) pokryte ewentualnie wylewką samopoziomującą.. Podkłady betonowe powinny być wykonane z betonu co najmniej klasy B-20 i grubości minimum 40 mm. Podkłady z zaprawy cementowej powinny mieć wytrzymałość na ściskanie minimum 12 MPa, a na zginanie minimum 3 MPa. Minimalna grubości podkładów z zaprawy cementowej powinny wynosić:

- podkłady związane z podłoŜem - 25 mm - podkłady na izolacji przeciwwilgociowej - 40 mm - podkłady „pływające" ( na warstwie izolacji cieplnej lub akustycznej) - 40 mm

Powierzchnia podkładu powinna być zatarta na ostro, bez raków, pęknięć i ubytków, czysta, pozbawiona resztek starych wykładzin i odpylona. Niedopuszczalne są zabrudzenia bitumami, farbami i środkami antyadhezyjnymi. Dozwolone odchylenie powierzchni podkładu od płaszczyzny poziomej nie moŜe przekraczać 5 mm na całej długości łaty kontrolnej o długości 2 m. W podkładzie naleŜy wykonać, zgodnie z projektem, spadki i szczeliny dylatacji konstrukcyjnej i przeciwskurczowej. Na zewnątrz budynku powierzchni dylatowanych pól nie powinna przekraczać 10 m2, a maksymalna długość boku nie większa niŜ 3,5 m. Wewnątrz budynku pola dylatacyjne powinny mieć wymiary nie większe niŜ 5x6 m. Dylatacje powinny być wykonane w miejscach dylatacji budynku, wokół fundamentów pod maszyny, słupów konstrukcyjnych oraz w styku róŜnych rodzajów wykładzin. Szczegółowe informacje o układzie warstw podłogowych, wielkości i kierunkach spadków, miejsc wykonania dylatacji, osadzenia wpustów i innych elementów są podane w dokumentacji projektowej. Szczeliny dylatacyjne powinny być wypełnione materiałem wskazanym w projekcie. Dla poprawienia jakości i zmniejszenia ryzyka powstania pęknięć skurczowych zaleca się zbrojenie podkładów betonowych stalowym zbrojeniem rozproszonym lub wzmocnienie podkładów cementowych włóknem polipropylenowym. DuŜym ułatwieniem przy wykonywaniu wykładzin z płytek ma zastosowanie bezpośrednio pod wykładzinę warstwy z masy samopoziomującej. Warstwy („wylewki") samopoziomujące wykonuje się z gotowych fabrycznie sporządzonych mieszanek ściśle według instrukcji producenta.

5.18.5.6. Podkłady samopoziomujące pod posadzki.

PodłoŜe pod podkład samopoziomujący powinno być mocne, szorstkie suche i wolne od substancji zmniejszających przyczepność (tłuszcze, bitumy, pyły itp.). Nowe podłoŜa powinny odpowiadać następującym wymaganiom:

- jastrych cementowy (wiek powyŜej 28dni, wilgotność poniŜej 4%), - beton (wiek powyŜej 3 miesiące, wilgotność poniŜej 4%).

Zabrudzenia, powłoki malarskie resztki klejów i warstwy zwietrzałe naleŜy całkowicie usunąć. Powierzchniowe pęknięcia podłoŜa naleŜy naprawić. Przed przystąpieniem do wylewania masy samopoziomującej podłoŜe naleŜy starannie odkurzyć i obficie zagruntować środkiem zmniejszającym nasiąkliwość i wzmacniającym powierzchniowo podłoŜe. Po przygotowaniu masę samopoziomującą naleŜy w czasie określonym przez producenta materiału wylać na podłoŜe i rozprowadzić długą stalowa pacą lub listwą zgarniającą. Powierzchnie świeŜo wylanego podkładu zaleca się przeciągnąć wałkiem kolczastym w celu uwolnienia pęcherzyków powietrza. JeŜeli w podłoŜu występują dylatacje lub szczeliny przeciwskurczowe, to naleŜy je równieŜ powtórzyć w warstwie podkładu.

Prace naleŜy wykonywać w suchych warunkach, przy temperaturze powietrza i podłoŜa + 5°C do + 25°C.

Wylany podkład chronić przed zbyt szybkim przesychaniem lub silnym nasłonecznieniem.

5.18.5.7. PodłoŜa pod okładzinę ścian.

PodłoŜem pod okładziny ceramiczne mocowane na kompozycjach klejowych mogą być: - ściany betonowe, - otynkowane mury z elementów drobno wymiarowych, - płyty gipsowo kartonowe.

Przed przystąpieniem do robót, okładzinowych naleŜy sprawdzić prawidłowość przygotowania podłoŜa.

PodłoŜa betonowe powinny być czyste, odpylone, pozbawione resztek środków antyadhezyjnych i starych powłok, bez raków, pęknięć i ubytków.

97

Połączenia i spoiny między elementami prefabrykowanymi powinny być płaskie i równe. W przypadku wystąpienia nierówności naleŜy je zeszlifować, a ubytki i uskoki wyrównać zaprawą cementową lub specjalnymi masami naprawczymi. W przypadku ścian z elementów drobno wymiarowych tynk powinien być dwuwarstwowy (obrzutka i narzut) zatarty na ostro, wykonany z zaprawy cementowej lub cementowo-wapiennej marki M4-M7. W przypadku okładzin wewnętrznych ściana z elementów drobnowymiarowych moŜe być otynkowana tynkiem gipsowym zatartym na ostro marki M4-M7. W przypadku podłóŜ nasiąkliwych zaleca się zagruntowanie preparatem gruntującym (zgodnie z instrukcją producenta).

W zakresie wykonania powierzchni i krawędzi podłoŜe powinno spełniać następujące wymagania: - powierzchnia czysta, niepyląca, bez ubytków i tłustych plam, oczyszczona ze starych powłok malarskich, - odchylenie powierzchni tynku od płaszczyzny oraz odchylenie krawędzi od linii proste], mierzone łatą

kontrolną o długości 2 m, nie moŜe przekraczać 3 mm przy liczbie odchyłek nie większej niŜ 3 na długości łaty,

- odchylenie powierzchni od kierunku pionowego nie moŜe być większe niŜ 4 mm na wysokości kondygnacji, - odchylenie powierzchni od kierunku poziomego nic moŜe być większe niŜ 2 mm na 1 m.

Nie dopuszcza się wykonywania okładzin ceramicznych mocowanych na kompozycjach klejących na podłoŜach pokrytych starymi powłokami malarskimi, tynkiem z zaprawy cementowej, cementowo-wapiennej, wapiennej i gipsowej marki niŜszej niŜ M4.

5.18.5.8. Wykonanie okładzin.

Przed przystąpieniem do zasadniczych robót okładzinowych naleŜy przygotować wszystkie niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt, posegregować płytki według, wymiarów, gatunku i odcieni oraz rozplanować sposób układania płytek. PołoŜenie płytek naleŜy rozplanować uwzględniając ich wielkość i przyjętą szerokość spoin. Na jednej ścianie płytki powinny być rozmieszczone symetrycznie a skrajne powinny mieć jednakową szerokość, większą niŜ połowa płytki. Szczególnie starannego rozplanowania wymaga okładzina zawierająca określone w dokumentacji wzory lub składa się z róŜnego rodzaju i wielkości płytek. Przed układaniem płytek na ścianie naleŜy zamocować prostą, gładką łatę drewnianą lub aluminiową. Do usytuowania łaty naleŜy uŜyć poziomnicy. Łatę mocuje się na wysokości cokołu lub drugiego rzędu płytek. Następnie przygotowuje się (zgodnie z instrukcją producenta) kompozycje klejącą. Wybór kompozycji zaleŜy od rodzaju płytek i podłoŜa oraz wymagań stawianych okładzinie. Kompozycję klejącą nakłada się na podłoŜe gładką krawędzią pacy a następnie „przeczesuje" się powierzchnię zębatą krawędzią ustawioną pod kątem około 50°. Kompozycja klejącą powinna być rozłoŜona równomiernie i pokrywać całą powierzchnie podłoŜa. Wielość zębów pacy zaleŜy od wielkości płytek, Prawidłowo dobrane wielkość zębów i konsystencja kompozycji sprawiają, Ŝe kompozycja nie wypływa z pod płytek i pokrywa minimum 65% powierzchni płytki.

Zaleca się stosować następujące wielkości zębów pacy w zaleŜności od wielkości płytek: - 50 x 50 mm - 3 mm, - 1 0 0 x 1 00 mm - 4 mm, - 1 5 0 x 1 50 mm - 6 mm, - 200 x 200 mm - 6 mm, - 250x250 mm - 8 mm, - 300x300 mm - 10 mm, - 400x400mm - 12 mm.

Powierzchnia z nałoŜoną warstwą kompozycji klejącej powinna wynosić około 1 m2 lub pozwolić na wykonanie okładziny w ciągu około 1 0 - 1 5 minut. Grubość warstwy kompozycji klejącej w zaleŜności od rodzaju i równości podłoŜa oraz rodzaju i wielkości płytek wynosi około 4-6 mm. Układanie płytek rozpoczyna się od dołu w naroŜniku widocznym z wejścia do pomieszczenia, jeŜeli wynika z rozplanowania, Ŝe powinna znaleźć się tam cała płytka. Jeśli pierwsza płytka ma być docinana, układanie naleŜy zacząć od przyklejenia drugiej całej płytki w odpowiednim dla niej miejscu. Układanie płytek polega na ułoŜeniu płytki na ścianie, dociśnięciu i „mikroruchami" ustawieniu na właściwym miejscu przy zachowaniu wymaganej wielkości spoiny. Dzięki duŜej przyczepności świeŜej zaprawy klejowej po dociśnięciu płytki uzyskuje się efekt „przyssania". Płytki o duŜych wymiarach zaleca się dobijać młotkiem gumowym. Dla uzyskania jednakowej wielkości spoin stosuje się wkładki (krzyŜyki) dystansowe. Zaleca się następujące szerokości spoin przy płytkach o długości boku:

- do 100 mm-około 2 mm, - od 1 00 do 200 mm-około 3 mm, - od 200 do 600 mm-około 4 mm, - powyŜej 600 mm-około 5-20 mm.

Przed całkowitym stwardnieniem kleju ze spoin naleŜy usunąć jego nadmiar, moŜna teŜ usunąć wkładki dystansowe.

W trakcie układania płytek naleŜy takŜe mocować listwy wykończeniowe oraz inne elementy jak np. drzwiczki rewizyjne szachtów instalacyjnych.

98

Listwy wykończeniowe z PCW naleŜy mocować:

� na połączeniu okładziny ściany z wykładziną ceramiczną podłogi, � na zakończeniu górnej krawędzi płaszczyzny okładanej płytkami, � we wszystkich naroŜnikach wklęsłych i wypukłych.

Drobne płytki (tzw. mozaikowe) są powierzchnią licową naklejane na papier przez co moŜliwe jest klejenie nie pojedynczej płytki lecz większej ilości. W trakcie klejenia płytki te dociska się do ściany deszczułką do uzyskania wymaganej powierzchni lica. W przypadku okładania powierzchni krzywych (np. słupów) naleŜy uŜywać odpowiednich szablonów dociskowych. Po związaniu Kompozycji klejącej papier usuwa się po uprzednim namoczeniu wodą. Do spoinowania moŜna przystąpić nie wcześniej niŜ po 24 godzinach od ułoŜenia płytek. Dokładny czas powinien być określony przez producenta w instrukcji stosowania zaprawy klejowej. W przypadku gdy krawędzie płytek są nasiąkliwe przed spoinowaniem naleŜy zwilŜyć je wodą mokrym pędzlem.

Spoinowanie wykonuje się rozprowadzając zaprawę do spoinowania (zaprawę fugową) po powierzchni okładziny pacą gumową. Zaprawę naleŜy dokładnie wcisnąć w przestrzenie między płytkami ruchami prostopadle i ukośnie do krawędzi płytek. Nadmiar zaprawy zbiera się z powierzchni płytek wilgotną gąbka. ŚwieŜą zaprawę moŜna dodatkowo wygładzić zaokrąglonym narzędziem i uzyskać wklęsły kształt spoiny. Płaskie spoiny otrzymuje się poprzez przetarcie zaprawy paca z naklejoną gładką gąbką. JeŜeli w pomieszczeniach występuje wysoka temperatura i niska wilgotność powietrza naleŜy zapobiec zbyt szybkiemu wysychaniu spoin poprzez lekkie zwilŜenie ich wilgotną gąbką. Przed przystąpieniem do spoinowania zaleca się sprawdzić czy pigment spoiny nie brudzi trwale powierzchni płytek. Szczególnie dotyczy to płytek nieszkliwionych i innych o powierzchni porowatej.

Dla podniesienia jakości okładziny i zwiększenia odporności na czynniki zewnętrzne po stwardnieniu spoiny mogą być powleczone specjalnymi preparatami impregnującymi. Dobór preparatów powinien być uzaleŜniony od rodzaju pomieszczeń w których znajdują się okładziny i stawianym im wymaganiom. Impregnowane mogą być takŜe płytki.




5.18.6.2. Badania przed przystąpieniem do robót. Przed przystąpieniem do robót związanych z wykonanie wykładzin i okładzin badaniom powinny podlegać materiały, które będą wykorzystane do wykonania robót oraz podłoŜa. Wszystkie materiały - płytki, kompozycje klejące, jak równieŜ materiały pomocnicze muszą spełniać wymagania odpowiednich norm lub aprobat technicznych oraz odpowiadać parametrom określonym w dokumentacji projektowej. KaŜda partia materiałów dostarczona na budowę musi posiadać certyfikat lub deklarację zgodności stwierdzająca zgodność własności technicznych z określonymi w normach i aprobatach. Badanie podkładu powinno być wykonane bezpośrednio przed przystąpieniem do wykonywania robót wykładzinowych i okładzinowych. Zakres czynności kontrolnych powinien obejmować;

- sprawdzenie wizualne wyglądu powierzchni podkładu pod względem wymaganej szorstkości, występowania ubytków i porowatości, czystości i zawilgocenia,

- sprawdzenie równości podkładu, które przeprowadza się przykładając w dowolnych miejscach i kierunkach 2-metrową łatę,

- sprawdzenie spadków podkładu pod wykładziny (posadzki) za pomocą 2-metrowei łaty i poziomnicy; pomiary równości i spadków naleŜy wykonać z dokładnością do 1mm,

- sprawdzenie prawidłowości wykonania w podkładzie szczelin dylatacyjnych i przeciwskurczowych dokonując pomiarów szerokości i prostoliniowości,

- sprawdzenie wytrzymałości podkładu metodami nieniszczącymi.

Wyniki badań powinny być wpisywane do dziennika budowy i akceptowane przez Inspektora nadzoru.


Badania w czasie robót polegają na sprawdzeniu zgodności wykonywania wykładzin i okładzin z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną w zakresie pewnego fragmentu prac. Prawidłowość ich wykonania wywiera wpływ na prawidłowość dalszych prac. Badania te szczególnie powinny dotyczyć sprawdzenie technologii wykonywanych robót, rodzaju i grubości kompozycji klejącej oraz innych robót „zanikających".

5.18.6.4. Badania w czasie odbioru robót. Badania w czasie odbioru robót przeprowadza się celem oceny spełnienia wszystkich wymagań dotyczących wykonanych wykładzin i okładzin a w szczególności:

99

- zgodności z dokumentacją projektową i wprowadzonymi zmianami, które naniesiono w dokumentacji powykonawczej,

- jakości zastosowanych materiałów i wyrobów, - prawidłowości przygotowania podłoŜy, - jakości (wyglądu) powierzchni wykładzin i okładzin, - prawidłowości wykonania krawędzi, naroŜy, styków z innymi materiałami i dylatacji.

Przy badaniach w czasie odbioru robót pomocne mogą być wyniki badań dokonanych przed przystąpieniem robót i w trakcie ich wykonywania.

Zakres czynności kontrolnych dotyczący wykładzin podłóg i okładzin ścian powinien obejmować: - sprawdzenie prawidłowości ułoŜenia płytek; ułoŜenie płytek oraz ich barwę i odcień naleŜy sprawdzać

wizualnie i porównać z wymaganiami projektu technicznego oraz wzorcem płytek, - sprawdzenie odchylenia powierzchni od płaszczyzny za pomocą łaty kontrolnej długości 2 m przykładanej

w roŜnych kierunkach, w dowolnym miejscu; prześwit pomiędzy łatą a badaną powierzchnia naleŜy mierzyć z dokładności do 1 mm,

- sprawdzenie prostoliniowości spoin za pomocą cienkiego drutu naciągniętego wzdłuŜ spoin na całej ich długości (dla spoin wykładzin podłogowych i poziomych okładzin ścian) oraz pionu (dla spoin pionowych okładzin ścian) i dokonanie pomiaru odchyleń z dokładnością do 1 mm,

- sprawdzenie związania płytek z podkładem przez lekkie ich opukiwanie drewnianym młotkiem (lub innym podobnym narzędziem); charakterystyczny głuchy dźwięk jest dowodem nie związania płytek z podkładem,

- sprawdzenie szerokości spoin i ich wypełnienia za pomocą oględzin zewnętrznych i pomiaru; na dowolnie wybranej powierzchni wielkości 1 m2 naleŜy zmierzyć szerokość spoin suwmiarką z dokładnością do 0,5 mm,

- grubość warstwy kompozycji klejącej pod płytkami (pomiar dokonany w trakcie realizacji robót lub grubość określona na podstawie zuŜycia kompozycji klejącej).

Wyniki kontroli powinny być porównane z wymaganiami podanymi w punkcie 5.19.6.5. niniejszego opracowania i opisane w dzienniku budowy lub protokóle podpisanym przez przedstawicieli Inwestora (zamawiającego) i wykonawcy.

5.18.6.5. Wymagania i tolerancje wymiarowe dotyczące wykładzin i okładzin.

Prawidłowo wykonana wykładzina powinna spełniać następujące wymagania: - cała powierzchnia wykładziny powinna mieć jednakową barwę zgodną z wzorcem (nie dotyczy wykładzin

dla których róŜnorodność barw jest zamierzona), - cała powierzchnia pod płytkami powinna być wypełniona klejem (warunek właściwej przyczepność) tj.

przy lekkim opukiwaniu płytki nie powinny wydawać głuchego odgłosu, - grubość warstwy klejącej powinna być zgodna z dokumentacją lub instrukcją producenta, - dopuszczalne odchylenie powierzchni wykładziny od płaszczyzny poziomej (mierzone łatą długości 2 m)

nie powinno być większe niŜ 3 mm na długości łaty i nic większe niŜ 5 mm na całej długości lub szerokości posadzki,

- spoiny na całej długości i szerokości muszą być wypełnione zaprawą do spoinowania, - dopuszczalne odchylenie spoin od linii prostej nie powinno wynosić więcej niŜ 2 mm, na długości 1 m

i 3 mm na całej długości lub szerokości posadzki dla płytek gatunku pierwszego i odpowiednio 3 mm i 5 mm dla płytek gatunku drugiego i trzeciego,

- szczeliny dylatacyjne powinny być wypełnione całkowicie materiałem wskazanym w projekcie, - listwy dylatacyjne powinny być osadzone zgodnie z dokumentacją i instrukcją producenta.

Prawidłowo wykonana okładzina powinna spełniać następujące wymagania: - cała powierzchnia okładziny powinna mieć jednakowa barwę zgodną z wzorcem (nie dotyczy okładzin dla

których róŜnorodność barw jest zamierzona), - cała powierzchnia pod płytkami powinna być wypełniona klejem (warunek właściwej przyczepności) tj. przy

lekkim opukiwaniu płytki nie powinny wydawać głuchego odgłosu, - grubość warstwy klejącej powinna być zgodna z dokumentacją lub instrukcją producenta, - dopuszczalne odchylenie krawędzi od kierunku poziomego i pionowego nie powinno przekraczać 2 mm na

długości 2 m, - odchylenie powierzchni od płaszczyzny pionowej nie powinno przekraczać 2 mm na długości 2 m, - spoiny na całej długości i szerokości powinny być wypełnione masą do spoinowania, - dopuszczalne odchylenie spoin od linii prostej nie powinno wynosić więcej niŜ 2 mm na długości 1 m

i 3 mm na długości całej okładziny, - elementy wykończeniowe okładzin powinny być osadzone zgodnie z dokumentacją i instrukcją producenta.



100


Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8. 5.18.8.2. Odbiór częściowy.

Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanej części robót. Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu określonego w dokumentach umownych według zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót. Celem odbioru częściowego jest wczesne wykrycie ewentualnych usterek w realizowanych robotach i ich usunięcie przed odbiorem końcowym. Odbiór częściowy robót jest dokonywany przez Inspektora nadzoru w obecności kierownika budowy. Protokół odbioru częściowego jest podstawą do dokonania częściowego rozliczenia robót, jeŜeli umowa taką formę przewiduje.


Odbiór ostateczny stanowi ostateczną ocenę rzeczywistego w/konanie robót w odniesieniu do zakresu (ilości), jakości i zgodności z dokumentacją projektową. Odbiór ostateczny dokonuje komisja powołana przez zamawiającego na podstawie przedłoŜonych dokumentów, wyników badań i pomiarów oraz dokonanej ocenie wizualnej. Zasady i terminy powoływania komisji oraz czas jej działalności powinna określać umowa.

Wykonawca robót obowiązany jest przedłoŜyć komisji następujące dokumenty: - dokumentację powykonawczą, - dziennik budowy z zapisami dotyczącymi toku prowadzonych robót, - aprobaty techniczne, certyfikaty i deklaracje zgodności dla zastosowanych materiałów i wyrobów, - protokóły odbioru podłoŜa, - protokóły odbiorów częściowych, - instrukcje producentów dotyczące zastosowanych materiałów, - wyniki badań laboratoryjnych i ekspertyz.

W toku odbioru komisja obowiązana jest zapoznać się przedłoŜonymi dokumentami, przeprowadzić badania zgodnie wytycznymi podanymi w punkcie 5.19.5. niniejszej Specyfikacji Technicznej porównać je z wymaganiami i wielkościami tolerancji podanymi w punkcie 5.19.6.5. oraz dokonać oceny wizualnej. Roboty wykładzinowe i okładzinowe powinny być odebrane, jeŜeli wszystkie wyniki badań i pomiarów są pozytywne i dostarczone przez wykonawcę, dokument są kompletne i prawidłowe pod względem merytorycznym, JeŜeli chociaŜby jeden wynik badań byt negatywny wykładzina lub okładzina nie powinna być przyjęta. W takim przypadku naleŜy przyjąć jedno z następujących rozwiązań:

- jeŜeli to moŜliwe, naleŜy poprawić wykładzinę lub okładzinę i przedstawić ją ponownie do odbioru, - jeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkownika i trwałości wykładziny lub

okładziny zamawiający moŜe wyrazić zgodę na dokonanie odbioru końcowego z jednoczesnym obniŜeniem wartości wynagrodzenia w stosunku ustaleń umownych,

- w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane wyŜej rozwiązania wykonawca zobowiązany jest do usunięcia wadliwie wykonanych wykładzin lub okładzin, wykonać je ponownie i powtórnie zgłosić do odbioru.

W przypadku nie kompletności dokumentów odbiór moŜe być dokonany po ich uzupełnieniu.


- ustalenia podjęte w trakcie prac komisji, - ocenę wyników badań, - wykaz wad i usterek ze wskaźnikiem moŜliwości ich usunięcia, - stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania wykładzin i okładzin z zamówieniem.


5.18.8.4. Odbiór pogwarancyjny.

Odbiór pogwarancyjny przeprowadza się po upływie okresu gwarancji, którego długość jest określona w umowie. Celem odbioru pogwarancyjnego jest ocena stanu wykładzin i okładzin po uŜytkowaniu w okresie gwarancji oraz ocena wykonywanych w tym okresie ewentualnych robót poprawkowych związanych z usuwaniem zgłoszonych wad.

101

Odbiór pogwarancyjny jest dokonywany na podstawie oceny wizualnej wykładzin i okładzin z uwzględnieniem zasad opisanych w punkcie 5.19.8.3. „Odbiór końcowy". Pozytywny wynik odbioru pogwarancyjnego jest podstawą do zwrotu kaucji gwarancyjnej, negatywny do dokonania potrąceń wynikających z obniŜonej jakości robót.

Przed upływem okresu gwarancyjnego zamawiający powinien zgłosić wykonawcy wszystkie zauwaŜone wady w wykonanych wykładzinach i okładzinach.


Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9. 5.19. KŁADZENIE i WYKŁADANIE PODŁÓG, ŚCIAN i TAPETOWANIE ŚCIAN [CPV 45432000-4] [CPV 45432111-5] Kładzenie wykładzin elastycznych [CPV 45432113-9] Kładzenie parkietu. 5.19.1 WSTĘP 5.19.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest dostawa i układanie podłóg z linoleum i parkietu drewnianego oraz nawierzchni drewnianych na schodach.



5.19.1.3. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z dostawą i ułoŜeniem linoleum oraz parkietu na podłogach głównie pomieszczeń dla dzieci oraz okładzin drewnianych na głównych schodach wewnętrznych łącznie z wykonaniem warstw podposadzkowych o warstwach j.n. Warstwy podposadzkowe na gruncie - uzupełnić w miejscach uprzedniego naruszenia z zachowaniem warstw:

− nawierzchnia zgodnie z opisem na rzutach architektonicznych; − wylewka samopoziomująca 0,5 ÷2,0 cm; − jastrych cementowy min. 4 cm; − papa izolacyjna lub folia PCW; − styropian 2 cm, − papa izolacyjna; − baton chudu B20 – 18 cn; − ubita podsypka piaskowa ok. 15 cm

Warstwy podposadzkowe na stropach nowych:

− nawierzchnia zgodnie z opisem na rzutach architektonicznych; − wylewka samopoziomująca – 0,5÷2,0 cm; − folia PCW gr. 0,5 cm układana na zakład a w pomieszczeniach „mokrych” wywijana na ściany do wys. min.

15 cm; − styropian gr. 2 cm; − strop konstrukcyjny.

Warstwy na schodach wewnętrznych

− okładzina drewniana schodów z drewna dębowego gr 2,5 cm – schody główne między pomieszczeniami nr 018 a 11;

− zaprawa klejąca właściwa dla materiału nawierzchni; − płyta Ŝelbetowa schodów.

102




− Linoleum na bazie oleju lnianego w rulonie o grubości 2,5 mm i szerokości 2,0 m charakteryzujące się następującymi

parametrami: • bezpieczeństwo w czasie poŜaru B1 Z-pa III 6.194, • właściwości przeciwpoślizgowe R10, • właściwość tłumienia odgłosu kroków 4dB wg ISO 140-8, • klasa wytrzymałości uŜytkowej 31-34 wg EN 685.

− Parkiet z deszczułek posiadających własne pióro i wpust i okładziny schodów głównych winny być wykonane z drewna dębowego i mieć grubość ~25 mm.

− Styropian - płyty ze styropianu EPS T 24dB o grubości 2 cm. − Folia PCW - folia z PCW o grubości 0,5 mm stosowana jako hydroizolacja warstw podposadzkowych. − Cement portlandzki - stosować jako główny element wiąŜący do jastrychu układanego jako podkład pod posadzki. − Wylewki samopoziomujące - mieszanek fabrycznie przygotowanych do układania warstw o grubości 0,5÷2,0 cm.


Listwy cokołowe z drewna dębowego wys. 10÷15 cm. Listwy cokołów powinny mieć na tylnej stronie kilka równoległych podłuŜnych nacięć do połowy ich grubości. Klej do linoleum. Sznur spawalniczy do łączenia brytów linoleum w kolorze dobranym do koloru wykładziny. Kleje dyspersyjne do podłóg drewnianych - muszą posiadać atest higieniczny dopuszczający je do stosowania w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt dzieci. Alternatywnie moŜna stosować lepik posadzkowy. Pasty i lakiery stosowane do zabezpieczania i wykańczania powierzchni podłogi i schodów - muszą posiadać atest higieniczny dopuszczający je do stosowania w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt dzieci. Gwoździe i wkręty z tulejkami rozpręŜnymi zabezpieczone antykorozyjnie do mocowania cokolików.



5.19.3.2. Sprzęt i narzędzia do układania parkietu i okładzin drewnianych schodów. Do wykonywania robót wykładzinowych i okładzinowych naleŜy stosować:

- narzędzia do ustalania poziomu wylewki samopoziomującej, - szczotki włosiane lub druciane do czyszczenia podłoŜa, - przenośne piły tarczowe do drewna, - pace ząbkowane stalowe lub z tworzyw sztucznych o wysokości ząbków 6-12 mmm do rozprowadzania

kompozycji klejących, - łaty do sprawdzania równości powierzchni, - poziomnice, - mieszadła koszyczkowe napędzane wiertarką elektryczną oraz pojemniki do przygotowania kompozycji

klejących, - szlifierki do szlifowania parkietu, - szczotki i pędzle do nakładania lakierów,

103

- frezarki do frezowania połączeń linoleum, - spawarki do spawania linoleum (ok. 350OC), - narzędzia do ścinania nadmiaru sznura spawalniczego




Transport materiałów do wykonania podłóg drewnianych i z linoleum nie wymaga specjalnych środków i urządzeń. Zaleca się uŜywać do transportu samochodów pokrytych plandekami lub zamkniętych. W czasie transportu naleŜy zabezpieczyć przewoŜone materiały w sposób wykluczający ich uszkodzenie, W przypadku duŜych ilości materiałów zalecane jest prze-woŜenie ich na paletach i uŜycie do załadunku i rozładunku ładunku urządzeń mechanicznych. Składowanie materiałów podłogowych na budowie musi być w pomieszczeniach zamkniętych, zabezpieczonych przed opadami i minusowymi temperaturami.




UWAGA: przed przystąpieniem do robót związanych z układaniem podłóg (w tym warstw podpodłogowych) sprawdzić rozliczenie poziomu posadzek parteru wykonane z uwzględnieniem faktu, Ŝe wyznacznikiem poziomu posadzki na parterze (�� 0,00) jest poziom wykończonego tarasu przed wejściem do przedsionka (pom. nr 1) po ułoŜeniu płytek klinkierowych (- 0,02) – patrz rys. nr 05 części architektonicznej. PrzewaŜenia posadzek dokonać w naturze po ułoŜeniu płytek klinkierowych na tarasie.

Przed przystąpieniem do wykonywania parkietu powinny być zakończone:

- wszystkie roboty stanu surowego łącznie z wykonaniem podłoŜy, warstw konstrukcyjnych i izolacji podłóg, - roboty instalacji sanitarnych, centralnego ogrzewania, elektrycznych i innych np. technologicznych

(szczególnie dotyczy to instalacji podpodłogowych), - wszystkie bruzdy, kanały i przebicia naprawiane i wykończone tynkiem lub masami naprawczymi.

Przystąpienie do robót wykładzinowych powinno nastąpić po okresie osiadania i skurczu elementów konstrukcji budynku tj. po upływie 4 miesięcy po zakończeniu budowy stanu surowego. Roboty wykładzinowe i okładzinowe naleŜy wykonywać w temperaturach nie niŜszych niŜ +5°C i temperatura ta powinna utrzymywać się w ciągu całej doby. Wykonane wykładziny i okładziny naleŜy w ciągu pierwszych dwóch dni chronić przed nasłonecznieniem i przewiewem.

5.19.5.3. PodłoŜa pod parkiet i stopnice schodów.

PodłoŜa pod wykładziny moŜe stanowić beton lub zaprawa cementowa. Podkłady betonowe pod posadzki powinny być wykonane z betonu co najmniej klasy B-20 i grubości minimum 50 mm. Podkłady z zaprawy cementowej powinny mieć wytrzymałość na ściskanie minimum 12 MPa, a na zginanie minimum 3 MPa. Minimalna grubości podkładów z zaprawy cementowej powinny wynosić:

- podkłady związane z podłoŜem - 25 mm - podkłady na izolacji przeciwwilgociowej - 35 mm - podkłady „pływające" ( na warstwie izolacji cieplnej lub akustycznej) - 40 mm

Powierzchnia podkładu powinna być zatarta na ostro, bez raków, pęknięć i ubytków, czysta, pozbawiona resztek starych wykładzin i odpylona. Niedopuszczalne są zabrudzenia bitumami, farbami i środkami antyadhezyjnymi. Dozwolone odchylenie powierzchni podkładu od płaszczyzny poziomej nie moŜe przekraczać 5 mm na całej długości łaty kontrolnej o długości 2 m. W podkładzie naleŜy wykonać, zgodnie z projektem, spadki i szczeliny dylatacji konstrukcyjnej i przeciwskurczowej. Na zewnątrz budynku powierzchni dylatowanych pól nie powinna przekraczać 10 m2, a maksymalna długość boku nie większa niŜ 3,5 m.

104

Wewnątrz budynku pola dylatacyjne powinny mieć wymiary nie większe niŜ 5x6 m. Dylatacje powinny być wykonane w miejscach dylatacji budynku, wokół fundamentów pod maszyny, słupów konstrukcyjnych oraz w styku róŜnych rodzajów wykładzin. Szczegółowe informacje o układzie warstw podłogowych, wielkości i kierunkach spadków, miejsc wykonania dylatacji, osadzenia wpustów i innych elementów powinny być podane w dokumentacji projektowej. Szczeliny dylatacyjne powinny być wypełnione materiałem wskazanym w projekcie. Dla poprawienia jakości i zmniejszenia ryzyka powstania pęknięć skurczowych zaleca się zbrojenie podkładów betonowych stalowym zbrojeniem rozproszonym lub wzmocnienie podkładów cementowych włóknem polipropylenowym. DuŜym ułatwieniem przy wykonywaniu wykładzin ma zastosowanie bezpośrednio pod wykładzinę warstwy z masy samopoziomującej. Warstwy („wylewki") samopoziomujące wykonuje się z gotowych fabrycznie sporządzonych mieszanek ściśle według instrukcji producenta. Przed układaniem wykładziny wilgotność podłoŜa cementowego nie moŜe przekraczać 2%.

5.19.5.4. Podkłady samopoziomujące pod posadzki.

Przed wykonaniem posadzek z parkietu szczególnie na starych podłoŜach poŜądane jest wykonanie podkładów samopoziomujących PodłoŜe pod podkład samopoziomujący powinno być mocne, szorstkie suche i wolne od substancji zmniejszających przyczepność (tłuszcze, bitumy, pyły itp.). Nowe podłoŜa powinny odpowiadać następującym wymaganiom:

- jastrych cementowy (wiek powyŜej 28dni, wilgotność poniŜej 4%), - beton (wiek powyŜej 3 miesiące, wilgotność poniŜej 4%).

Zabrudzenia, powłoki malarskie resztki klejów i warstwy zwietrzałe naleŜy całkowicie usunąć. Powierzchniowe pęknięcia podłoŜa naleŜy naprawić. Przed przystąpieniem do wylewania masy samopoziomującej podłoŜe naleŜy starannie odkurzyć i obficie zagruntować środkiem zmniejszającym nasiąkliwość i wzmacniającym powierzchniowo podłoŜe. Po przygotowaniu masę samopoziomującą naleŜy w czasie określonym przez producenta materiału wylać na podłoŜe i rozprowadzić długą stalowa pacą lub listwą zgarniającą. Powierzchnie świeŜo wylanego podkładu zaleca się przeciągnąć wałkiem kolczastym w celu uwolnienia pęcherzyków powietrza. JeŜeli w podłoŜu występują dylatacje lub szczeliny przeciwskurczowe, to naleŜy je równieŜ powtórzyć w warstwie podkładu.

Prace naleŜy wykonywać w suchych warunkach, przy temperaturze powietrza i podłoŜa + 5°C do + 25°C.

Wylany podkład chronić przed zbyt szybkim przesychaniem lub silnym nasłonecznieniem.

Przed układaniem wykładziny wilgotność podłoŜa cementowego nie moŜe przekraczać 2%.

5.19.5.5. Układanie linoleum

Aby uniknąć znacznych róŜnic w odcieniu poszczególnych pasów wykładziny do tego samego pomieszczenia naleŜy przeznaczyć rolki z tej samej serii produkcyjnej oraz montować wykładzinę w taki sposób, aby sąsiadujące rolki posiadały (w miarę moŜliwości) kolejne numery rolek. Dla eliminacji napręŜeń wewnętrznych odcięte (z nadmiarem) arkusze rozłoŜyć płasko w pomieszczeniu o temperaturze pomieszczenia nie niŜszej niŜ 18OC na czas nie krótszy niŜ 24 godziny przed montaŜem. Przed nałoŜeniem właściwego dla linoleum kleju podłoŜe naleŜy dokładnie oczyścić. Klej nakładać szpachelką zębatą w ilości przewidzianej przez producenta kleju. Przycięte wcześniej arkusze układać w jednym kierunku, a krawędzie przycinać na zakładkę. Po przyklejeniu wykładziny naleŜy dociskać ją wałkiem dociskowym wypychając pęcherzyki powietrza w kierunku krawędzi arkusza. Rozlanie się kleju na krawędzi naleŜy natychmiast usunąć w sposób zalecany przez producenta kleju. Niezbędne łączenia wzdłuŜne między arkuszami frezować maksymalnie do 2/3 grubości wykładziny. W wyfrezowane złącze zatopić sznur spawalniczy właściwy dla linoleum zgrzewając złącze w temperaturze ok. 350OC.. Nadmiar spawu ściąć w dwóch etapach – zgrubnym i dokładnym po ostygnięciu sznura. Nie uŜywać pomieszczenia przez 24 godziny. Cokoliki z drewna naturalnego (jak dla posadzki z parkietu) lub profilowane drewnopochodne z wykończoną fabrycznie powierzchnią mocować do ściany przy pomocy uchwytów systemowych lub wkrętami flekowanymi.

5.19.5.6. Układanie parkietu.

Do wykonania posadzek deszczułkowych powinny być dobierane materiały (deszczułki, kleje, listwy i lakiery) najbardziej odpowiadające celowi zastosowania, odpowiadające normom państwowym i wymaganiom odpowiednich świadectw wydanym przez ITB. Listwy podłogowe i cokoły powinny być wykonane z tego samego rodzaju drewna, co deszczułki. Kleje dyspresyjne lub specjalne lepiki asfaltowe posadzkowe lub asfalty stosowane do przyklejania do podkładu deszczułek posadzkowych nie powinny wydzielać związków chemicznych szkodliwych dla zdrowia, a ich wymagania powinny być zgodne z wymaganiami norm i świadectw ITB.

105

Do przybijania listew podłogowych przyściennych naleŜy stosować gwoździe stalowe drucianki 16 x 30. Do mocowania cokołów powinny być stosowane wkręty do drewna z łbem soczewkowym stalowe, mosięŜne lub aluminiowe o średnicy 3-4 mm i długości równej 2,5-krotnej grubości cokołu. Wkręty stalowe powinny być zabezpieczone powłoką antykorozyjną. Do wymiarów wkrętów powinny być dostosowane kołki rozporowe z tworzywa sztucznego. Łby wkrętów winny być zaszpachlowane tak, aby nie były widoczne. MoŜliwe jest takŜe stosowanie niewidocznych z zewnątrz uchwytów do listew cokołowych. Po ułoŜeniu całości podłogi winna ona być wyszlifowana i pokryta lakierem ochronnym. Lakiery podłogowe powinny zapewniać odpowiednio odporną na czynniki uŜytkowe powłokę zabezpieczającą drewno przed wnikaniem brudu i zawilgoceniem. Powłoka lakieru podłogowego nie powinna wcale, lub jedynie w małym stopniu, wpływać na zmianę wyglądu posadzki. Do wykonywania posadzki z deszczułek moŜna przystąpić dopiero po zakończeniu wszystkich robót budowlanych stanu surowego i robót wykończeniowych, z wyjątkiem tapetowania, oraz po zakończeniu wszystkich robót instalacyjnych, łącznie z próbami ciśnieniowymi. W pomieszczeniach, w których wykonuje się posadzki, temperatura powietrza nie powinna być niŜsza niŜ 15°C, a wilgotność względna powietrza mieści się w granicach 45-65%. Te warunki cieplno-wilgotnościowe powinny być zapewnione równieŜ po wykończeniu posadzek, aŜ do czasu oddania budynku do uŜytku. W pomieszczeniu posadzka powinna być wykonana z deszczułek tego samego rodzaju, typu oraz wymiaru i być układana w „jodełkę”. Na styku posadzek z deszczułek róŜnego rodzaju lub wymiaru (np. w przejściu między pomieszczeniami) powinna być zastosowana listwa rozdzielcza z drewna tego samego, co deszczułki, rodzaju albo złoŜona z deszczułek. Na styku posadzki deszczułkowej z posadzką innego materiału powinien być trwale wbudowany płaskownik lub kątownik metalowy. Między posadzką deszczułkową a stałymi elementami pionowymi elementami budynku (ścianami, słupami itp.) naleŜy pozostawić szczelinę dylatacyjną o szerokości co najmniej 10 mm. Szerokość szczeliny dylatacyjnej zaleŜy od wielkości powierzchni posadzki, rodzaju drewna deszczułek oraz sposobu układania. W miejscu przebiegu dylatacji konstrukcji budynku powinna przebiegać dylatacja w konstrukcji podłogi i posadzce deszczułkowej. Posadzka deszczułkowa powinna być trwale związana z podkładem. Do układania posadzki metodą przyklejania do podkładu naleŜy stosować deszczułki łączone między sobą na wpust i własne pióro lub deszczułki łączone na wpust i obce pióro. Wkładki obcego pióra powinny występować we wpuście na co najmniej ¾ jego długości. Posadzki z deszczułek iglastych powinny być łączone na wpust i własne pióro. Klej lub lepik powinien być nanoszony równomiernie, sukcesywnie na całej powierzchni zagruntowanego uprzednio podkładu warstewką o odpowiedniej grubości. W czasie układania deszczułka powinna być lekko przesuwana po powierzchni kleju, aby nastąpiło dobre zwilŜenie spodu deszczułki klejem. Przy układaniu na lepiku podłogowym asfaltowym naleŜy dodatkowo zapewnić zgarnięcie nieco lepiku w dolne wręby deszczułek. Przyklejenie kaŜdej deszczułki do podkładu powinno nastąpić na całej jej powierzchni, a w Ŝadnym wypadku na powierzchni mniejszej niŜ 80% powierzchni deszczułki. Posadzka deszczułkowa powinna być równa i pozioma. Dopuszczalne nierówności posadzki badane przez przyłoŜenie dwumetrowej łaty kontrolnej w dowolnym kierunku nie powinny być większe niŜ 2 mm oraz w liczbie nie większej niŜ 2 cm na całej długości łaty. Dopuszczalne odchylenie powierzchni posadzki od płaszczyzny poziomej nie powinno być większe niŜ 2 mm/m i 3 mm na całej długości lub szerokości pomieszczenia. Szczeliny dylatacyjne między posadzką a ścianami powinny być wolne od zanieczyszczeń i osłonięte listwami podłogowymi przyściennymi lub cokołami. Listwy i cokoły powinny dokładnie przylegać do ścian i posadzki na całej swej długości. Listwy przypodłogowe przyścienne naleŜy przybijać do deszczułek w odstępach nie większych niŜ 60 cm za pomocą gwoździ, których główki powinny być zrównane z powierzchnią listwy. Deski cokołów naleŜy mocować do ściany za pomocą wkrętów do drewna z zastosowaniem kołków rozporowych z tworzywa sztucznego, osadzonych w ścianie co ok. 60 cm w dwóch rzędach. Styk posadzki z deską cokołu powinien być dodatkowo przykryty listewką o przekroju ćwierćwałka, przybitą gwoździami . Listwy podłogowe i cokoły powinny być w razie potrzeby przeszlifowane papierem ściernym przed zamocowaniem. Powierzchnia posadzki z deszczułek przyklejanych – po dostatecznym stwardnieniu kleju (po 2 – 3 dniach), powinna być wyrównana przez oszlifowanie. Na powierzchni posadzki nie powinny być widoczne ślady zarysowania materiałem ściernym.

PowyŜsze zasady układania podłóg odnoszą się odpowiednio do stopnic dębowych stanowiących wykładzinę schodów głównych.




106

5.19.6.2. Badania przed przystąpieniem do robót. Wilgotność drewna deszczułek przed ich układaniem powinna wynosić 8 – 13% w stosunku do masy suchego drewna. Przed przystąpieniem do robót związanych z wykonaniem parkietu badaniom powinny podlegać materiały, które będą wykorzystane do wykonania robót oraz podłoŜa. Wszystkie materiały - parkiet, stopnice drewniane, kompozycje klejące, jak równieŜ materiały pomocnicze muszą spełniać wymagania odpowiednich norm lub aprobat technicznych oraz odpowiadać parametrom określonym w dokumentacji projektowej. KaŜda partia materiałów dostarczona na budowę musi posiadać certyfikat lub deklarację zgodności stwierdzająca zgodność własności technicznych z określonymi w normach i aprobatach. Badanie podkładu powinno być wykonane bezpośrednio przed przystąpieniem do wykonywania robót wykładzinowych i okładzinowych. Zakres czynności kontrolnych powinien obejmować;

- sprawdzenie wizualne wyglądu powierzchni podkładu pod względem wymaganej szorstkości, występowania ubytków i porowatości, czystości i zawilgocenia,

- sprawdzenie równości podkładu, które przeprowadza się przykładając w dowolnych miejscach i kierunkach 2-metrową łatę,

- sprawdzenie spadków podkładu pod wykładziny (posadzki) za pomocą 2-metrowei łaty i poziomnicy; pomiary równości i spadków naleŜy wykonać z dokładnością do 1mm,

- sprawdzenie prawidłowości wykonania w podkładzie szczelin dylatacyjnych i przeciwskurczowych dokonując pomiarów szerokości i prostoliniowości,

- sprawdzenie wytrzymałości podkładu metodami nieniszczącymi.

Wyniki badań powinny być wpisywane do dziennika budowy i akceptowane przez Inspektora nadzoru.


Badania w czasie robót polegają na sprawdzeniu zgodności wykonywania wykładzin i okładzin z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną w zakresie pewnego fragmentu prac. Prawidłowość ich wykonania wywiera wpływ na prawidłowość dalszych prac. Badania te szczególnie powinny dotyczyć sprawdzenie technologii wykonywanych robót, rodzaju i grubości kompozycji klejącej oraz innych robót „zanikających".

5.19.6.4. Badania w czasie odbioru robót.

Badania w czasie odbioru robót przeprowadza się celem oceny spełnienia wszystkich wymagań dotyczących wykonanych wykładzin i okładzin a w szczególności:

- zgodności z dokumentacją projektową i wprowadzonymi zmianami, które naniesiono w dokumentacji powykonawczej,

- jakości zastosowanych materiałów i wyrobów, - prawidłowości przygotowania podłoŜy, - jakości (wyglądu) powierzchni parkietu i schodów, - prawidłowości wykonania krawędzi, naroŜy, styków z innymi materiałami i dylatacji.

Przy badaniach w czasie odbioru robót pomocne mogą być wyniki badań dokonanych przed przystąpieniem robót i w trakcie ich wykonywania.

Zakres czynności kontrolnych dotyczący wykładzin podłóg i okładzin ścian powinien obejmować: - sprawdzenie prawidłowości ułoŜenia parkietu; ułoŜenie klepek oraz ich barwę i odcień naleŜy sprawdzać

wizualnie i porównać z wymaganiami projektu technicznego, - sprawdzenie odchylenia powierzchni od płaszczyzny za pomocą łaty kontrolnej długości 2 m przykładanej

w roŜnych kierunkach, w dowolnym miejscu; prześwit pomiędzy łatą a badaną powierzchnia naleŜy mierzyć z dokładności do 1 mm,

- sprawdzenie związania klepek z podłoŜem, - grubość warstwy kompozycji klejącej pod płytkami (pomiar dokonany w trakcie realizacji robót lub grubość

określona na podstawie zuŜycia kompozycji klejącej). Wyniki kontroli powinny być opisane w dzienniku budowy lub protokóle podpisanym przez przedstawicieli Inwestora (zamawiającego) i wykonawcy.



107


Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8. 5.19.8.2. Odbiór częściowy.

Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanej części robót. Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu określonego w dokumentach umownych według zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót. Celem odbioru częściowego jest wczesne wykrycie ewentualnych usterek w realizowanych robotach i ich usunięcie przed odbiorem końcowym. Odbiór częściowy robót jest dokonywany przez Inspektora nadzoru w obecności kierownika budowy. Protokół odbioru częściowego jest podstawą do dokonania częściowego rozliczenia robót, jeŜeli umowa taką formę przewiduje.


Odbiór ostateczny stanowi ostateczną ocenę rzeczywistego wykonanie robót w odniesieniu do zakresu (ilości), jakości i zgodności z dokumentacją projektową. Odbiór ostateczny dokonuje komisja powołana przez zamawiającego na podstawie przedłoŜonych dokumentów, wyników badań i pomiarów oraz dokonanej ocenie wizualnej. Zasady i terminy powoływania komisji oraz czas jej działalności powinna określać umowa.

Wykonawca robót obowiązany jest przedłoŜyć komisji następujące dokumenty: - dokumentację powykonawczą, - dziennik budowy z zapisami dotyczącymi toku prowadzonych robót, - aprobaty techniczne, certyfikaty i deklaracje zgodności dla zastosowanych materiałów i wyrobów, - protokóły odbioru podłoŜa, - protokóły odbiorów częściowych, - instrukcje producentów dotyczące zastosowanych materiałów, - ew. wyniki badań laboratoryjnych i ekspertyz.

JeŜeli chociaŜby jeden wynik badań byt negatywny wykładzina lub okładzina drewniana nie powinna być przyjęta. W takim przypadku naleŜy przyjąć jedno z następujących rozwiązań:

- jeŜeli to moŜliwe, naleŜy poprawić wykładzinę lub okładzinę i przedstawić ją ponownie do odbioru, - jeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkownika i trwałości wykładziny lub

okładziny zamawiający moŜe wyrazić zgodę na dokonanie odbioru końcowego z jednoczesnym obniŜeniem wartości wynagrodzenia w stosunku ustaleń umownych,

- w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane wyŜej rozwiązania wykonawca zobowiązany jest do usunięcia wadliwie wykonanych wykładzin lub okładzin, wykonać je ponownie i powtórnie zgłosić do odbioru.

W przypadku nie kompletności dokumentów odbiór moŜe być dokonany po ich uzupełnieniu.


- ustalenia podjęte w trakcie prac komisji, - ocenę wyników badań, - wykaz wad i usterek ze wskaźnikiem moŜliwości ich usunięcia, - stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania wykładzin i okładzin z zamówieniem.


5.19.8.4. Odbiór pogwarancyjny.

Odbiór pogwarancyjny przeprowadza się po upływie okresu gwarancji, którego długość jest określona w umowie. Celem odbioru pogwarancyjnego jest ocena stanu parkietu i okładzin schodów po uŜytkowaniu w okresie gwarancji oraz ocena wykonywanych w tym okresie ewentualnych robót poprawkowych związanych z usuwaniem zgłoszonych wad. Odbiór pogwarancyjny jest dokonywany na podstawie oceny wizualnej wykładzin i okładzin z uwzględnieniem zasad opisanych w punkcie 5.20.8.3. „Odbiór końcowy". Pozytywny wynik odbioru pogwarancyjnego jest podstawą do zwrotu kaucji gwarancyjnej, negatywny do dokonania potrąceń wynikających z obniŜonej jakości robót.

Przed upływem okresu gwarancyjnego zamawiający powinien zgłosić wykonawcy wszystkie zauwaŜone wady w wykonanych wykładzinach i okładzinach.

108



5.20. NAKŁADANIE POWIERZCHNI KRYJĄCYCH [CPV 45442000-7] [CPV 45442100-8] Roboty malarskie. 5.20.1 WSTĘP 5.20.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót malarskich realizowanych wewnątrz obiektu nie naraŜonego na agresję chemiczną. Specyfikacja techniczna (ST) nie dotyczy wykonywania zabezpieczenia chemoodpornego i antykorozyjnego obiektów budowlanych.



5.20.1.3. Zakres robót objętych ST Roboty, których dotyczy Specyfikacja, obejmują wszystkie czynności mające na celu wykonanie malowania:

– wewnętrznego (wewnątrz pomieszczeń) – ściany i sufity. Zakres opracowania obejmuje określenie wymagań odnośnie właściwości materiałów, wymagań i sposobów oceny podłoŜy, wymagań dotyczących wykonania powłok malarskich wewnętrznych powierzchni obiektów oraz ich odbiorów. Specyfikacja nie obejmuje wymagań dotyczących zabezpieczenia chemoodpornego i antykorozyjnego obiektów budowlanych oraz powłok malarskich wykonywanych według metod opatentowanych lub zaprojektowanych indywidualnie dla konkretnego obiektu.


Określenia podane w niniejszej Specyfikacji są zgodne z odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST „Wymagania ogólne” Kod CPV 45000000-7, pkt 1.4.

Dodatkowo w Specyfikacji uŜywane są następujące terminy:

PodłoŜe malarskie – surowa, zagruntowana lub wygładzona (np. szpachlówką) powierzchnia (np. muru, tynku, betonu, drewna, płyt drewnopodobnych, itp.), na której będzie wykonywana powłoka malarska.

Powłoka malarska – stwardniała warstwa farby, lakieru lub emalii nałoŜona i rozprowadzona na podłoŜu, decydująca o właściwościach uŜytkowych i walorach estetycznych pomalowanej powierzchni.

Farba – płynna lub półpłynna zawiesina bądź mieszanina bardzo rozdrobnionych ciał stałych (np. pigmentu – barwnika i róŜnych wypełniaczy) w roztworze spoiwa.

Lakier – niepigmentowany roztwór koloidalny (np. Ŝywic, olejów, poliestrów), który tworzy powłokę transparentną po pokryciu nim powierzchni i wyschnięciu.

Emalia – lakier barwiony pigmentami, zastygający w szklistą powłokę.

Pigment – naturalna lub sztuczna substancja barwna bądź barwiąca, która nadaje kolor farbom lub emaliom.

Farba dyspersyjna – zawiesina pigmentów i wypełniaczy w dyspersji wodnej polimeru z dodatkiem środków pomocniczych.

Farba na rozpuszczalnikowych spoiwach Ŝywicznych – zawiesina pigmentów i obciąŜników w spoiwie Ŝywicznym, rozcieńczanym rozpuszczalnikami organicznymi (np. benzyną lakową, terpentyną itp.).

Farba i emalie na spoiwach Ŝywicznych rozcieńczalne wodą – zawiesina pigmentów i obciąŜników w spoiwie Ŝywicznym, rozcieńczalne wodą.

Farba na spoiwach mineralnych – mieszanina spoiwa mineralnego (np. wapna, cementu, szkła wodnego itp.), pigmentów,

109

wypełniaczy oraz środków pomocniczych i modyfikujących, przygotowana w postaci suchej, przeznaczonej do zarobienia wodą lub w postaci ciekłej, gotowej do stosowania mieszanki.

Farba na spoiwach mineralno-organicznych – mieszanina spoiw mineralnych i organicznych (np. dyspersji wodnej Ŝywic, kleju kazeinowego, kleju kostnego itp.), pigmentów, wypełniaczy oraz środków pomocniczych; produkowana w postaci suchych mieszanek lub past do zarobienia wodą.



5.20.2.2. Materiały podstawowe do malowania wnętrz obiektów Do malowania powierzchni wewnątrz obiektów moŜna stosować:

− farby dyspersyjne odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81914:2002,

− farby olejne, ftalowe, ftalowe modyfikowane i ftalowe kopolimeryzowane styrenowe odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81901:2002,

− emalie olejno-Ŝywiczne, ftalowe, ftalowe modyfikowane i ftalowe kopolimeryzowane styrenowe odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81607:1998,

− farby na spoiwach:

− Ŝywicznych rozpuszczalnikowych innych niŜ olejne i ftalowe,

− Ŝywicznych rozcieńczalnych wodą,

− mineralnych bez lub z dodatkami modyfikującymi w postaci ciekłej lub suchych mieszanek do zarobienia wodą,

− mineralno-organicznych jedno- lub kilkuskładnikowe do rozcieńczania wodą, które powinny odpowiadać wymaganiom aprobat technicznych,

− lakiery wodorozcieńczalne odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81802:2002,

− lakiery na spoiwach Ŝywicznych rozpuszczalnikowych innych niŜ olejne i ftalowe, które powinny odpowiadać wymaganiom aprobat technicznych,

− środki gruntujące, które powinny odpowiadać wymaganiom aprobat technicznych.

Materiały stosowane do wykonania robót malarskich powinny mieć: – oznakowanie znakiem CE co oznacza, Ŝe dokonano oceny ich zgodności ze zharmonizowaną normą

europejską wprowadzoną do zbioru Polskich Norm, z europejską aprobatą techniczną lub krajową specyfikacją techniczną państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uznaną przez Komisję Europejską za zgodną z wymaganiami podstawowymi, albo

- deklarację zgodności z uznanymi regułami sztuki budowlanej wydaną przez producenta, jeŜeli dotyczy ona wyrobu umieszczonego w wykazie wyrobów mających niewielkie znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa określonym przez Komisję Europejską, albo

– oznakowanie znakiem budowlanym, co oznacza Ŝe są to wyroby nie podlegające obowiązkowemu oznakowaniu CE, dla których dokonano oceny zgodności z Polską Normą lub aprobatą techniczną, bądź uznano za „regionalny wyrób budowlany”,

– termin przydatności do uŜycia podany na opakowaniu. 5.20.2.3. Materiały pomocnicze

Materiały pomocnicze do wykonywania robót malarskich to: − rozcieńczalniki, w tym: woda, terpentyna, benzyna do lakierów i emalii, spirytus denaturowany, inne

rozcieńczalniki przygotowane fabrycznie, − środki do odtłuszczania, mycia i usuwania zanieczyszczeń podłoŜa, − środki do likwidacji zacieków i wykwitów, − kity i masy szpachlowe do naprawy podłoŜa.

Wszystkie ww. materiały muszą mieć własności techniczne określone przez producenta lub odpowiadające wymaganiom odpowiednich aprobat technicznych bądź PN.

110

Woda Do przygotowania farb zarabianych wodą naleŜy stosować wodę odpowiadającą wymaganiom normy PN-EN 1008:2004 „Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja pobierania próbek, badanie i ocena przydatności wody zarobowej do betonu, w tym wody odzyskanej z procesów produkcji betonu”. Bez badań laboratoryjnych moŜe być stosowana tylko wodociągowa woda pitna.



5.20.3.2. Sprzęt i narzędzia do robót malarskich.

Do wykonywania robót malarskich naleŜy stosować:

− szczotki o sztywnym włosiu lub druciane do czyszczenia podłoŜa, − szpachle i pace metalowe lub z tworzyw sztucznych, − pędzle i wałki, − mieszadła napędzane wiertarką elektryczną oraz pojemniki do przygotowania kompozycji składników

farb, − agregaty malarskie ze spręŜarkami, − drabiny i rusztowania.




Transport materiałów do robót malarskich w opakowaniach nie wymaga specjalnych urządzeń i środków transportu. W czasie transportu naleŜy zabezpieczyć przewoŜone materiały w sposób wykluczający uszkodzenie opakowań. W przypadku duŜych ilości materiałów zalecane jest przewoŜenie ich na paletach i uŜycie do załadunku oraz rozładunku urządzeń mechanicznych.

Do transportu farb i innych materiałów w postaci suchych mieszanek, w opakowaniach papierowych zaleca się uŜywać samochodów zamkniętych. Do przewozu farb w innych opakowaniach moŜna wykorzystywać samochody pokryte plandekami lub zamknięte.

Materiały do robót malarskich naleŜy składować na budowie w pomieszczeniach zamkniętych, zabezpieczonych przed opadami i minusowymi temperaturami.

Wyroby lakierowe naleŜy pakować, składować i transportować zgodnie z wymaganiami normy PN-89/C-81400 „Wyroby lakierowe. Pakowanie, przechowywanie i transport”.



5.20.5.2. Warunki przystąpienia do robót malarskich

Do wykonywania robót malarskich moŜna przystąpić po całkowitym zakończeniu poprzedzających robót budowlanych oraz po przygotowaniu i kontroli podłoŜy pod malowanie i kontroli materiałów.

Wewnątrz budynku pierwsze malowanie ścian i sufitów moŜna wykonywać po: − całkowitym ukończeniu robót instalacyjnych, tj. wodociągowych, kanalizacyjnych, centralnego

ogrzewania, gazowych, elektrycznych, z wyjątkiem załoŜenia urządzeń sanitarnych ceramicznych i metalowych lub z tworzyw sztucznych (biały montaŜ) oraz armatury oświetleniowej (gniazdka, wyłączniki itp.),

− wykonaniu podłoŜy pod wykładziny podłogowe, ułoŜeniu podłóg drewnianych, tzw. białych, − całkowitym dopasowaniu i wyregulowaniu stolarki, lecz przed oszkleniem okien itp., jeśli stolarka nie

została wykończona fabrycznie.

111

Drugie malowanie moŜna wykonywać po:

− wykonaniu tzw. białego montaŜu, − ułoŜeniu posadzek (z wyjątkiem wykładzin dywanowych i wykładzin z tworzyw sztucznych) z przybiciem

listew przyściennych i cokołów, − oszkleniu okien, jeśli nie było to wykonane fabrycznie.

5.20.5.3. Wymagania dotyczące podłoŜy pod malowanie

Nowe niemalowane tynki powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-70/B-10100. Wszelkie uszkodzenia tynków powinny być usunięte przez wypełnienie odpowiednią zaprawą i zatarte do równej powierzchni. Powierzchnia tynków powinna być pozbawiona zanieczyszczeń (np. kurzu, rdzy, tłuszczu, wykwitów solnych).

Tynki malowane uprzednio farbami powinny być oczyszczone ze starej farby i wszelkich wykwitów oraz odkurzone i umyte wodą. Po umyciu powierzchnia tynków nie powinna wykazywać śladów starej farby ani pyłu po starej powłoce malarskiej. Uszkodzenia tynków naleŜy naprawić odpowiednią zaprawą.

Wilgotność powierzchni tynków (malowanych jak i niemalowanych) nie powinna przekraczać wartości podanych w tablicy 1.

Tablica 1. Największa dopuszczalna wilgotność podłoŜy mineralnych przeznaczonych do malowania

L.p. Rodzaj farby

Największa

wilgotność podłoŜa, w % masy

1. Farby dyspersyjne, na spoiwach Ŝywicznych rozcieńczalnych wodą 4

2. Farby na spoiwach Ŝywicznych rozpuszczalnikowych 3

3.

Farby na spoiwach mineralnych bez lub z dodatkami modyfikującymi w postaci suchych mieszanek rozcieńczalnych wodą lub w postaci ciekłej

6

4. Farby na spoiwach mineralno-organicznych 4

Powierzchnia muru powinna być odkurzona i odtłuszczona.

Wystające lub widoczne nieusuwalne elementy metalowe powinny być zabezpieczone antykorozyjnie

PodłoŜa z drewna, materiałów drewnopochodnych powinny być niezmurszałe o wilgotności nie większej niŜ 12%, bez zepsutych lub wypadających sęków i zacieków Ŝywicznych. Powierzchnia powinna być odkurzona i oczyszczona z plam tłuszczu, Ŝywicy, starej farby i innych zanieczyszczeń. Ewentualne uszkodzenia powinny być naprawione szpachlówką, na którą wydano aprobatę techniczną.

PodłoŜa z płyt gipsowo-kartonowych powinny być odkurzone, bez plam tłuszczu i oczyszczone ze starej farby. Wkręty mocujące oraz styki płyt powinny być zaszpachlowane. Uszkodzone fragmenty płyt powinny być naprawione masą szpachlową, na którą wydana jest aprobata techniczna.

PodłoŜa z płyt włóknisto-mineralnych powinny mieć wilgotność nie większą niŜ 4% oraz powierzchnię dokładnie odkurzoną, bez plam tłuszczu, wykwitów, rdzy i innych zanieczyszczeń. Wkręty mocujące nie powinny wystawać poza lico płyty, a ich główki powinny być zabezpieczone antykorozyjnie.

Elementy metalowe przed malowaniem powinny być oczyszczone ze zgorzeliny, rdzy, pozostałości zaprawy, gipsu oraz odkurzone i odtłuszczone.

5.20.5.4. Warunki ogólne prowadzenia robót malarskich

Roboty malarskie powinny być prowadzone:

− przy pogodzie bezwietrznej i bez opadów atmosferycznych (w przypadku robót malarskich zewnętrznych),

− w temperaturze nie niŜszej niŜ +5°C, z dodatkowym zastrzeŜeniem, Ŝe w ciągu doby nie nastąpi spadek temperatury poniŜej 0°C,

− w temperaturze nie wyŜszej niŜ 25°C, z dodatkowym zastrzeŜeniem, by temperatura podłoŜa nie przewyŜszyła 20°C (np. w miejscach bardzo nasłonecznionych ).

W przypadku wystąpienia opadów w trakcie prowadzenia robót malarskich powierzchnie świeŜo pomalowane (nie wyschnięte) naleŜy osłonić.

112

Roboty malarskie moŜna rozpocząć, jeŜeli wilgotność podłoŜy przewidzianych pod malowanie nie przekracza odpowiednich wartości podanych w pkt. 5.3.

Prace malarskie na elementach metalowych moŜna prowadzić przy wilgotności względnej powietrza nie większej niŜ 80%.

Przy wykonywaniu prac malarskich w pomieszczeniach zamkniętych naleŜy zapewnić odpowiednią wentylację.

Roboty malarskie farbami, emaliami lub lakierami rozpuszczalnikowymi naleŜy prowadzić z daleka od otwartych źródeł ognia, narzędzi oraz silników powodujących iskrzenie i mogących być źródłem poŜaru.

Elementy, które w czasie robót malarskich mogą ulec uszkodzeniu lub zanieczyszczeniu, naleŜy zabezpieczyć i osłonić przez zabrudzeniem farbami.

5.20.5.5.Wykonanie robót malarskich wewnętrznych

Wewnętrzne roboty malarskie moŜna rozpocząć, kiedy podłoŜa spełniają wymagania podane w pkt. 5.21.5.3., a warunki prowadzenia robót wymagania określone w pkt. 5.21.5.4..

Prace malarskie naleŜy prowadzić zgodnie z instrukcją producenta farb.. 5.20.5.6. Wymagania dotyczące powłok malarskich

5.20.5.5.1.Wymagania w stosunku do powłok z farb dyspersyjnych

Powłoki z farb dyspersyjnych powinny być: a) niezmywalne przy stosowaniu środków myjących i dezynfekujących, odporne na tarcie na sucho

i na szorowanie oraz na reemulgację, b) aksamitno-matowe lub posiadać nieznaczny połysk, c) jednolitej barwy, równomierne, bez smug, plam, zgodne ze wzorcem producenta

i dokumentacją projektową, d) bez uszkodzeń, prześwitów podłoŜa, śladów pędzla, e) bez złuszczeń, odstawania od podłoŜa oraz widocznych łączeń i poprawek, f) bez grudek pigmentów i wypełniaczy ulegających rozcieraniu.

Dopuszcza się chropowatość powłoki odpowiadającą rodzajowi faktury pokrywanego podłoŜa.

5.20.5.5.2.Wymagania w stosunku do powłok z farb na rozpuszczalnikowych spoiwach Ŝywicznych oraz farb na spoiwach Ŝywicznych rozcieńczalnych wodą

Powłoki te powinny być: a) odporne na zmywanie wodą ze środkiem myjącym, tarcie na sucho i na szorowanie, b) bez uszkodzeń, smug, plam, prześwitów i śladów pędzla, c) zgodne ze wzorcem producenta i dokumentacją projektową w zakresie barwy i połysku.

Dopuszcza się chropowatość powłoki odpowiadającą rodzajowi faktury pokrywanego podłoŜa.

Przy jednowarstwowej powłoce malarskiej dopuszczalne są nieznaczne miejscowe prześwity podłoŜa. Nie dopuszcza się

w tego rodzaju powłokach:

a) spękań, b) łuszczenia się powłok, c) odstawania powłok od podłoŜa.

5.20.5.5.3. Wymagania w stosunku do powłok wykonanych z farb mineralnych z dodatkami modyfikującymi lub bez, w postaci suchych mieszanek oraz farb na spoiwach mineralno-organicznych

Powłoki z farb mineralnych powinny: a) równomiernie pokrywać podłoŜa, bez prześwitów, plam i odprysków, b) nie ścierać się i nie obsypywać przy potarciu miękką tkaniną

bawełnianą, c) nie mieć śladów pędzla, c) w zakresie barwy i połysku być zgodne z wzorcem producenta oraz dokumentacją projektową, d) być odporne na zmywanie wodą (za wyjątkiem farb wapiennych i cementowych bez dodatków

modyfikujących), e) nie mieć przykrego zapachu.

Dopuszcza się w tego rodzaju powłokach: a) na powłokach wykonanych na elewacjach niejednolity odcień barwy powłoki w miejscach napraw tynku po

hakach rusztowań, o powierzchni kaŜdego z nich nie przekraczającej 20 cm2, b) chropowatość powłoki odpowiadają rodzajowi faktury pokrywanego podłoŜa, c) odchylenia do 2 mm na 1 m oraz do 3 mm na całej długości na liniach styku odmiennych barw, d) ślady pędzla na powłokach jednowarstwowych.

113

5.20.5.5.4. Wymagania w stosunku do powłok z lakierów na spoiwach Ŝywicznych wodorozcieńczalnych i rozpuszczalnikowych.

Powłoka z lakierów powinna: a) mieć jednolity w odcieniu i połysku wygląd zgodny z wzorcem producenta i dokumentacją projektową, b) nie mieć śladów pędzla, smug, plam, zacieków, uszkodzeń, pęcherzy i zmarszczeń, c) dobrze przylegać do podłoŜa, d) mieć odporność na zarysowania i wycieranie, e) mieć odporność na zmywanie wodą ze środkiem myjącym.

5.20.6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 5.20.6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót

Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w rozdziale 6 „Kontrola jakości, odbiór wyrobów i robót budowlanych”. 5.20.6.2. Badania przed przystąpieniem do robót malarskich

Przed przystąpieniem do robót malarskich naleŜy przeprowadzić badanie podłoŜy oraz materiałów, które będą wykorzystywane do wykonywania robót.

5.20.6.2.1.Badania podłoŜy pod malowanie

Badanie podłoŜa pod malowanie, w zaleŜności od jego rodzaju, naleŜy wykonywać w następujących terminach:

− dla podłoŜa betonowego nie wcześniej niŜ po 4 tygodniach od daty jego wykonania, − dla pozostałych podłoŜy, po otrzymaniu protokołu z ich przyjęcia.

Badanie podłoŜa powinno być przeprowadzane po zamocowaniu i wbudowaniu wszystkich elementów przeznaczonych do malowania.

Kontrolą powinny być objęte w przypadku:

− murów ceglanych i kamiennych – zgodność wykonania z projektem budowlanym, dokładność wykonania zgodnie z normą PN-68/B-10020, wypełnienie spoin, wykonanie napraw i uzupełnień, czystość powierzchni, wilgotność muru,

− podłoŜy betonowych – zgodność wykonania z projektem budowlanym, czystość powierzchni, wykonanie napraw i uzupełnień, wilgotność podłoŜa, zabezpieczenie elementów metalowych,

− tynków zwykłych i pocienionych – zgodność z projektem, równość i wygląd powierzchni z uwzględnieniem wymagań normy PN-70/B-10100, czystość powierzchni, wykonanie napraw i uzupełnień, zabezpieczenie elementów metalowych, wilgotność tynku,

− podłoŜy z drewna – wilgotność, stan podłoŜa, wygląd i czystość powierzchni, wykonane naprawy i uzupełnienia,

− płyt gipsowo-kartonowych i włóknisto-mineralnych – wilgotność, wygląd i czystość powierzchni, wykonanie napraw i uzupełnień, wykończenie styków oraz zabezpieczenie wkrętów,

− elementów metalowych – czystość powierzchni.

Dokładność wykonania murów naleŜy badać metodami opisanymi w normie PN-68/B-10020. Równość powierzchni tynków naleŜy sprawdzać metodami podanymi w normie PN-70/B-10100. Wygląd powierzchni podłoŜy naleŜy oceniać wizualnie, z odległości około 1 m, w rozproszonym świetle dziennym lub sztucznym. Zapylenie powierzchni (z wyjątkiem powierzchni metalowych) naleŜy oceniać przez przetarcie powierzchni suchą, czystą ręką. W przypadku powierzchni metalowych do przetarcia naleŜy uŜywać czystej szmatki. Wilgotność podłoŜy naleŜy oceniać przy uŜyciu odpowiednich przyrządów. W przypadku wątpliwości naleŜy pobrać próbkę podłoŜa i określić wilgotność metodą suszarkowo-wagową. Wyniki badań powinny być porównane z wymaganiami podanymi w pkt. 5.3., odnotowane w formie protokołu kontroli, wpisane do dziennika budowy i akceptowane przez inspektora nadzoru.

5.20.6.2.2.Badania materiałów

Farby i środki gruntujące uŜyte do malowania powinny odpowiadać normom wymienionym w pkt. 5.21.2.2.

Bezpośrednio przed uŜyciem naleŜy sprawdzić:

− czy dostawca dostarczył dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub jednostkowego zastosowania wyrobów uŜywanych w robotach malarskich,

− terminy przydatności do uŜycia podane na opakowaniach,

− wygląd zewnętrzny farby w kaŜdym opakowaniu.

Ocenę wyglądu zewnętrznego naleŜy przeprowadzać wizualnie. Farba powinna stanowić jednorodną w kolorze i konsystencji mieszaninę.

114

Niedopuszczalne jest stosowanie farb, w których widać:

a) w przypadku farb ciekłych: skoagulowane spoiwo, nieroztarte pigmenty, grudki wypełniaczy (z wyjątkiem

niektórych farb strukturalnych), koŜuch, ślady pleśni,

b) trwały, nie dający się wymieszać osad, nadmierne, utrzymujące się spienienie, obce wtrącenia, zapach gnilny,

e) w przypadku farb w postaci suchych mieszanek: − ślady pleśni, zbrylenie, − obce wtrącenia, zapach gnilny.


Badania w czasie robót polegają na sprawdzaniu zgodności wykonywanych robót malarskich z dokumentacją projektową, ST i instrukcjami producentów farb. Badania te w szczególności powinny dotyczyć sprawdzenia technologii wykonywanych robót w zakresie gruntowania podłoŜy i nakładania powłok malarskich.

5.20.6.4. Badania w czasie odbioru robót

Badania w czasie odbioru robót przeprowadza się celem oceny czy spełnione zostały wszystkie wymagania dotyczące wykonanych robót malarskich, w szczególności w zakresie:

– zgodności z dokumentacją projektową, ST i wprowadzonymi zmianami, które naniesiono w dokumentacji powykonawczej,

– jakości zastosowanych materiałów i wyrobów,

– prawidłowości przygotowania podłoŜy,

– jakości powłok malarskich.

Przy badaniach w czasie odbioru robót pomocne mogą być wyniki badań dokonanych przed przystąpieniem do robót i w trakcie ich wykonywania.

Badania powłok przy ich odbiorze naleŜy przeprowadzać nie wcześniej niŜ po 14 dniach od zakończenia ich wykonywania.

Badania techniczne naleŜy przeprowadzać w temperaturze powietrza co najmniej +5°C i przy wilgotności względnej powietrza nie przekraczającej 65%.

Ocena jakości powłok malarskich obejmuje:

− sprawdzenie wyglądu zewnętrznego,

− sprawdzenie zgodności barwy i połysku, sprawdzenie odporności na wycieranie, sprawdzenie przyczepności

powłoki, sprawdzenie odporności na zmywanie.

Metoda przeprowadzania badań powłok malarskich w czasie odbioru robót:

a) sprawdzenie wyglądu zewnętrznego – wizualnie, okiem nieuzbrojonym w świetle rozproszonym z odległości około 0,5 m,

b) sprawdzenie zgodności barwy i połysku – przez porównanie w świetle rozproszonym barwy i połysku wyschniętej powłoki z wzorcem producenta,

c) sprawdzenie odporności powłoki na wycieranie – przez lekkie, kilkukrotne pocieranie jej powierzchni wełnianą lub bawełnianą szmatką w kolorze kontrastowym do powłoki. Powłokę naleŜy uznać za odporną na wycieranie, jeŜeli na szmatce nie wystąpiły ślady farby,

d) sprawdzenie przyczepności powłoki:

� na podłoŜach mineralnych i mineralno-włóknistych – przez wykonanie skalpelem siatki nacięć prostopadłych o boku oczka 5 mm, po 10 oczek w kaŜdą stronę a następnie przetarciu pędzlem naciętej powłoki; przyczepność powłoki naleŜy uznać za dobrą, jeŜeli Ŝaden z kwadracików nie wypadnie,

� na podłoŜach drewnianych i metalowych – metodą opisaną w normie PN-EN ISO 2409:1999,

e) sprawdzenie odporności na zmywanie – przez pięciokrotne silne potarcie powłoki mokrą namydloną szczotką z twardej szczeciny, a następnie dokładne spłukanie jej wodą za pomocą miękkiego pędzla; powłokę naleŜy uznać za odporną na zmywanie, jeŜeli piana mydlana na szczotce nie ulegnie zabarwieniu oraz jeŜeli po wyschnięciu cała badana powłoka będzie miała jednakową barwę i nie powstaną prześwity podłoŜa.

Wyniki badań powinny być porównane z wymaganiami podanymi w pkt. 5.21.5. i opisane w dzienniku budowy i protokole podpisanym przez przedstawicieli inwestora (zamawiającego) oraz wykonawcy.

115



Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8. 5.20.8.2. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu

Przy robotach związanych z wykonywaniem powłok malarskich elementem ulegającym zakryciu są podłoŜa. Odbiór podłoŜy musi być dokonany przed rozpoczęciem robót malarskich.

W trakcie odbioru naleŜy przeprowadzić badania wymienione w pkt. 5.21.6. niniejszej specyfikacji. Wyniki badań naleŜy porównać z wymaganiami dotyczącymi podłoŜy pod malowanie, określonymi w pkt. 5.21.6.2.

JeŜeli wszystkie pomiary i badania dały wynik pozytywny moŜna uznać podłoŜa za wykonane prawidłowo, tj. zgodnie z dokumentacją projektową oraz ST i zezwolić na przystąpienie do robót malarskich.

JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania jest negatywny podłoŜe nie powinno być odebrane. W takim przypadku naleŜy ustalić zakres prac i rodzaje materiałów koniecznych do usunięcia nieprawidłowości podłoŜa. Po wykonaniu ustalonego zakresu prac naleŜy ponownie przeprowadzić badanie podłoŜy.

Wszystkie ustalenia związane z dokonanym odbiorem robót ulegających zakryciu (podłoŜy) oraz materiałów naleŜy zapisać w dzienniku budowy lub protokole podpisanym przez przedstawicieli inwestora (inspektor nadzoru) i wykonawcy (kierownik budowy).

5.20.8.3. Odbiór częściowy

Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanej części robót. Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu określonego w dokumentach umownych, według zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót.

Celem odbioru częściowego jest wczesne wykrycie ewentualnych usterek w realizowanych robotach i ich usunięcie przed odbiorem końcowym.

Odbiór częściowy robót jest dokonywany przez inspektora nadzoru w obecności kierownika budowy.

Protokół odbioru częściowego jest podstawą do dokonania częściowego rozliczenia robót, jeŜeli umowa taką formę przewiduje.

5.20.8.4. Odbiór końcowy

Odbiór końcowy stanowi ostateczną ocenę rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do ich zakresu (ilości), jakości i zgodności z dokumentacją projektową. Odbiór ostateczny przeprowadza komisja powołana przez zamawiającego, na podstawie przedłoŜonych dokumentów, wyników badań oraz dokonanej oceny wizualnej. Zasady i terminy powoływania komisji oraz czas jej działania powinna określać umowa. Wykonawca robót obowiązany jest przedłoŜyć komisji następujące dokumenty:

− dokumentację projektową z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót, − szczegółowe specyfikacje techniczne ze zmianami wprowadzonymi w trakcie wykonywania robót, − dziennik budowy i ksiąŜki obmiarów z zapisami dokonywanymi w toku prowadzonych robót, − dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego zastosowania uŜytych materiałów

i wyrobów budowlanych, − protokoły odbioru podłoŜy, − protokoły odbiorów częściowych, − instrukcje producentów dotyczące zastosowanych materiałów, − wyniki badań laboratoryjnych i ekspertyz.

W toku odbioru komisja obowiązana jest zapoznać się przedłoŜonymi dokumentami, przeprowadzić badania zgodnie z wytycznymi podanymi w pkt. 5.21.6. niniejszej ST, porównać je z wymaganiami podanymi w pkt. 5.21.5 oraz dokonać oceny wizualnej.

Roboty malarskie powinny być odebrane, jeŜeli wszystkie wyniki badań są pozytywne, a dostarczone przez wykonawcę dokumenty są kompletne i prawidłowe pod względem merytorycznym.

JeŜeli chociaŜby jeden wynik badań był negatywny powłoka malarska nie powinna być przyjęta. W takim przypadku naleŜy

116

przyjąć jedno z następujących rozwiązań:

− jeŜeli to moŜliwe naleŜy ustalić zakres prac korygujących, usunąć niezgodności powłoki z wymaganiami określonymi w pkt. 5.21.5.5 i przedstawić ją ponownie do odbioru,

− jeŜeli odchylenia od wymagań nie zagraŜają bezpieczeństwu uŜytkownika i trwałości powłoki malarskiej zamawiający moŜe wyrazić zgodę na dokonanie odbioru końcowego z jednoczesnym obniŜeniem wartości wynagrodzenia w stosunku do ustaleń umownych,

− w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane wyŜej rozwiązania wykonawca zobowiązany jest do usunięcia wadliwie wykonanych robót malarskich, wykonać je ponownie i powtórnie zgłosić do odbioru.

W przypadku niekompletności dokumentów odbiór moŜe być dokonany po ich uzupełnieniu.


− ustalenia podjęte w trakcie prac komisji, − ocenę wyników badań, − wykaz wad i usterek ze wskazaniem sposobu ich usunięcia, − stwierdzenie zgodności lub niezgodności wykonania robót malarskich z zamówieniem.


5.20.8.4. Odbiór po upływie okresu rękojmi i gwarancji

Celem odbioru po okresie rękojmi i gwarancji jest ocena stanu powłok malarskich po uŜytkowaniu w tym okresie oraz ocena wykonywanych w tym okresie ewentualnych robót poprawkowych, związanych z usuwaniem zgłoszonych wad.

Odbiór po upływie okresu rękojmi i gwarancji jest dokonywany na podstawie oceny wizualnej powłok malarskich, z uwzględnieniem zasad opisanych w pkt. 5.21.8.4. „Odbiór ostateczny (końcowy)”.

Pozytywny wynik odbioru pogwarancyjnego jest podstawą do zwrotu kaucji gwarancyjnej, negatywny do dokonania potrąceń wynikających z obniŜonej jakości robót. Przed upływem okresu gwarancyjnego zamawiający powinien zgłosić wykonawcy wszystkie zauwaŜone wady w wykonanych robotach malarskich.


Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w rozdziale 9. 5.21. ROBOTY BUDOWLANE WYKOŃCZENIOWE, POZOSTAŁE [CPV 45450000-6] [45451200-5] Zakładanie paneli 5.21.1 WSTĘP 5.21.1.1. Przedmiot ST

Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej jest wykonanie wewnętrznych i zewnętrznych elementów panelowych wykończenia remontowanego budynku Przedszkola nr 309 w Warszawie.



5.21.1.2. Zakres robót objętych ST Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych wykonaniem i zamontowaniem:

− podsufitki okapu, − osłony grzejnikowe.



117

5.21.2.2. Materiały podstawowe - wymagania.

Do wykonania i zamontowania elementów objętych niniejszy punktem ST przewidziano: − deski z drewna iglastego grubości 2,4 cm zabezpieczane wgłębnie przed korozją biologiczną, − listwy z drewna iglastego 6 x4 cm. zabezpieczane wgłębnie przed korozją biologiczną, − płyty OSB do zastosowań zewnętrznych o grubości 1,8 cm.,


Do montaŜu omawianych elementów wystroju przewidziano: − wieszaki kątowe o wymiarach 200 x 40 mm z zabezpieczonej antykorozyjnie blachy stalowej grubości

2 mm. wykonane fabrycznie lub warsztatowo, − kotwy rozpręŜne zabezpieczone antykorozyjnie, − wkręty do drewna zabezpieczone antykorozyjnie.



5.21.3.2. Sprzęt do wykonywania tynków zwykłych.

Wykonawca przystępując do wykonywania montaŜu elementów wykończeniowych powinien wykazać się moŜliwością korzystania z następującego sprzętu:

− wiertarki elektryczne, − wkrętarki wolnoobrotowe, − piły do drewna, − szlifierki kątowe z tarczami do cięcia metalu, − młotki, śrubokręty, poziomice itp. drobny sprzęt.



5.21.4.2. Transport materiałów. Elementy i materiały do omawianych robót wykończeniowych moŜna przewozić dowolnym środkiem transportu zabezpieczającym je przed wpływami atmosferycznymi i zniszczeniem bądź uszkodzeniem. Na placu budowy elementy przechowywać w pomieszczeniach spełniających warunki j.w.




- Przed przystąpieniem do wykonywania robót wkończeniowych powinny być zakończone wszystkie roboty stanu surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy.

- Roboty montaŜowe naleŜy wykonywać w temperaturze nie niŜszej niŜ +5°C pod warunkiem, Ŝe w ciągu doby nie nastąpi spadek poniŜej 0°C.

5.21.5.3. Wykonywanie robót montaŜowych.

MontaŜ elementów wykończenia wnętrz naleŜy wykonać po uprzednim wykonaniu i odbiorze robót poprzedzających. Podstawowym zadaniem jest zachowanie płaszczyzn montaŜu elementów z tolerancja nie większą niŜ 5 mm. na całej długości lelmentu.

118





Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien sprawdzić jakość i estetykę widocznych części elementów wykończeniowych. NaleŜy równieŜ sprawdzić jakość wykonania robót poprzedzających w tym szczególnie takich, które zostaną zakryte elementami wykończeniowym.


Tolerancja w stosunku do projektu oraz od układu współrzędnych w ipnie i poziomie nie powinna przekraczać 5 mm. na całej długości elementu.



Ogólne zasady odbioru robót podano w rozdziale 8. Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji, o których mowa w pkt 5.22.6. dały wyniki pozytywne a ocena estetyki wypadła pomyślnie..

5.21.8.2. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi robotami.

Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, Specyfikacją Techniczną i wymaganiami Inspektora nadzoru, jeŜeli wszystkie pomiary i badania, dały pozytywne wyniki a efekt wizualny nie nasuwa wątpliwości. JeŜeli chociaŜ jeden wynik badania daje wynik negatywny, roboty nie powinny być odebrane.

W takim przypadku naleŜy przyjąć jedno z następujących rozwiązań: - elementy poprawić i przedstawić do ponownego odbioru, - w przypadku, gdy nie są moŜliwe podane wyŜej rozwiązania, usunąć wskazane elementy i wykonać je ponownie.



6. KONTROLA JAKOŚCI, ODBIÓR WYROBÓW I ROBÓT BUDOWLANYCH

6.1. Zasady kontroli jakości robót.

Wykonawca jest odpowiedzialny za pełną kontrolę jakości robót i stosowanych materiałów. Wykonawca zapewni odpowiedni system kontroli, włączając w to personel, laboratorium, sprzęt, zaopatrzenie i wszystkie urządzenia niezbędne do pobierania próbek i badań materiałów oraz robót. Wykonawca będzie przeprowadzać pomiary i badania materiałów oraz robót z częstotliwością zapewniającą stwierdzenie, Ŝe roboty wykonano zgodnie z wymaganiami zawartymi w dokumentacji projektowej i Specyfikacji technicznej. Minimalne wymagania co do zakresu badań i ich częstotliwości są określone w Specyfikacji Technicznej. W przypadku, gdy nie zostały one tam określone, Inspektor nadzoru ustali jaki zakres kontroli jest konieczny, aby zapewnić wykonanie robót zgodnie z umową. Inspektor nadzoru będzie mieć nieograniczony dostęp do pomieszczeń laboratoryjnych Wykonawcy w celu ich inspekcji.

Inspektor nadzoru będzie przekazywać Wykonawcy pisemne informacje o jakichkolwiek niedociągnięciach dotyczących urządzeń laboratoryjnych, sprzętu, zaopatrzenia laboratorium, pracy personelu lub metod badawczych. JeŜeli niedociągnięcia te będą tak powaŜne, Ŝe mogą wpłynąć ujemnie na wyniki badań. Inspektor nadzoru natychmiast wstrzyma

119

uŜycie do robot badanych materiałów i dopuści je do uŜytku dopiero wtedy, gdy niedociągnięcia w pracy laboratorium Wykonawcy zostaną usunięte i stwierdzona zostanie odpowiednia jakość tych materiałów. Wszystkie koszty związane z organizowaniem i prowadzeniem badań materiałów i robót ponosi Wykonawca.

Pobieranie próbek.

Próbki będą pobierane losowo. Zaleca się stosowanie statystycznych metod pobierania próbek, opartych na zasadzie, Ŝe wszystkie jednostkowe elementy produkcji mogą być z jednakowym prawdopodobieństwem wytypowane do badań. Inspektor nadzoru będzie mieć zapewnioną moŜliwość udziału w pobieraniu próbek. Na zlecenie Inspektora nadzoru Wykonawca będzie przeprowadzać dodatkowe badania tych materiałów, które budzą wątpliwości co do jakości, o ile kwestionowane materiały nie zostaną przez Wykonawcę usunięte lub ulepszone z własnej woli. Koszty tych dodatkowych badań pokrywa Wykonawca tylko w przypadku stwierdzenia usterek; w przeciwnym przypadku koszty te pokrywa Zamawiający. Pojemniki do pobierania próbek będą dostarczone przez Wykonawcę i zatwierdzone przez Inspektora nadzoru. Próbki dostarczone przez Wykonawcę do badań będą odpowiednio opisane i oznakowane, w sposób zaakceptowany przez Inspektora nadzoru.

Badania i pomiary.

Wszystkie badania i pomiary będą przeprowadzone zgodnie z wymaganiami norm. W przypadku, gdy normy nie obejmują jakiegokolwiek badania wymaganego w Specyfikacji Technicznej stosować moŜna wytyczne krajowe, albo inne procedury, zaakceptowane przez Inspektora nadzoru. Przed przystąpieniem do pomiarów lub badań. Wykonawca powiadomi Inspektora nadzoru o rodzaju, miejscu i terminie pomiaru lub badania. Po wykonaniu pomiaru lub badania, Wykonawca przedstawi na piśmie ich wyniki do akceptacji Inspektora nadzoru.

Raporty z badań.

Wykonawca będzie przekazywać Inspektorowi nadzoru kopie raportów z wynikami badań jak najszybciej, nie później jednak mi w terminie określonym w programie zapewnienia jakości. Wyniki badań (kopie) będą przekazywane Inspektorowi nadzoru na formularzach według dostarczonego przez niego wzoru lub innych, przez niego zaaprobowanych.

Badania prowadzone przez Inspektora nadzoru.

Dla celów kontroli jakości i zatwierdzenia. Inspektor nadzoru uprawniony jest do dokonywania kontroli, pobierania próbek i badania materiałów u źródła ich wytwarzania. Do umoŜliwienia |emu kontroli zapewniona będzie wszelka potrzebna do tego pomoc ze strony Wykonawcy i producenta materiałów. Inspektor nadzoru, po uprzedniej weryfikacji systemu kontroli robót prowadzonego przez Wykonawcę, będzie oceniać zgodność materiałów i robót z wymaganiami Specyfikacji Technicznej na podstawie wyników badań dostarczonych przez Wykonawcę. Inspektor nadzoru moŜe pobierać próbki materiałów i prowadzić badania niezaleŜnie od Wykonawcy, na swój koszt. JeŜeli wyniki tych badań wykaŜą, Ŝe raporty Wykonawcy są niewiarygodne, to Inspektor nadzoru poleci Wykonawcy lub zleci niezaleŜnemu laboratorium przeprowadzenie powtórnych lub dodatkowych badań, albo oprze się wyłącznie na własnych badaniach przy ocenie zgodności materiałów i robót z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną. W takim przypadku, całkowite koszty powtórnych lub dodatkowych badań i pobierania próbek poniesione zostaną przez Wykonawcę.

Certyfikaty i deklaracje.

Inspektor nadzoru moŜe dopuścić do uŜycia tylko te wyroby i materiały, które: • posiadają certyfikat na znak bezpieczeństwa wykazujący, Ŝe zapewniono zgodność z kryteriami technicznymi

określonymi na podstawie Polskich Norm, aprobat technicznych oraz właściwych przepisów i informacji o ich istnieniu zgodnie z rozporządzeniem MSWiA z 1998 r. (Dz. U. 99/98).

• posiadają deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z: - Polską Normą lub - aprobatą techniczną, w przypadku wyrobów, dla których nie ustanowiono Polskiej Normy, jeŜeli nie są objęte

certyfikacją opisaną powyŜej i które spełniają wymogi Specyfikacji Technicznej. • znajdują się w wykazie wyrobów, o którym mowa w rozporządzeniu MSWiA z 1998 r. (Dz. U. 98/99).

W przypadku materiałów, dla których ww. dokumenty są wymagane przez Specyfikację Techniczną, kaŜda ich partia dostarczona do robót będzie posiadać te dokumenty, określające w sposób jednoznaczny jej cechy. Jakiekolwiek materiały, które nie spełniają tych wymagań będą odrzucone.

120

6.3 Dokumenty budowy.

Dziennik budowy. Dziennik budowy jest wymaganym dokumentem urzędowym obowiązującym Zamawiającego i Wykonawcę w okresie od przekazania wykonawcy terenu budowy do końca okresu gwarancyjnego. Prowadzenie dziennika budowy zgodnie z § 45 ustawy Prawo budowlane spoczywa na kierowniku budowy. Zapisy w dzienniku budowy będą dokonywane na bieŜąco i będą dotyczyć przebiegu robót, stanu bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz technicznej strony budowy. Zapisy będą czytelne, dokonane trwałą techniką, w porządku chronologicznym, bezpośrednio jeden pod drugim, bez przerw.

Załączone do dziennika budowy protokoły i inne dokumenty będą oznaczone kolejnym numerem załącznika i opatrzone datą i podpisem Wykonawcy i Inspektora nadzoru. Do dziennika budowy naleŜy wpisywać w szczególności:

• datę przekazania Wykonawcy terenu budowy, • datę przekazania przez Zamawiającego dokumentacji projektowej, • uzgodnienie przez Inspektora nadzoru programu zapewnienia jakości i harmonogramów robót, • terminy rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych elementów robót, • przebieg robót, trudności i przeszkody w ich prowadzeniu, okresy i przyczyny przerw w robotach, • uwagi i polecenia Inspektora nadzoru, • daty zarządzenia wstrzymania robót, z podaniem powodu, • zgłoszenia i daty odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu, częściowych i ostatecznych odbiorów

robót. • wyjaśnienia, uwagi i propozycje Wykonawcy, • dane dotyczące sposobu wykonywania zabezpieczenia robót, • dane dotyczące jakości materiałów, pobierania próbek oraz wyniki przeprowadzonych badań z podaniem kto je

przeprowadzał, • wyniki prób poszczególnych elementów budowli z podaniem kto je przeprowadzał, • inne istotne informacje o przebiegu robót.

Propozycje, uwagi i wyjaśnienia Wykonawcy, wpisane do dziennika budowy będą przedłoŜone Inspektorowi nadzoru do ustosunkowania się. Decyzje Inspektora nadzoru wpisane do dziennika budowy Wykonawca podpisuje z zaznaczeniem ich przyjęcia lub zajęciem stanowiska. Wpis projektanta do dziennika budowy obliguje Inspektora nadzoru do ustosunkowania się. Projektant nie jest jednak stroną umowy i nie ma uprawnień do wydawania poleceń Wykonawcy robot. KsiąŜka obmiarów. KsiąŜka obmiarów stanowi dokument pozwalający na rozliczenie faktycznego postępu kaŜdego z elementów robót. Obmiary wykonanych robót przeprowadza się sukcesywnie w jednostkach przyjętych w kosztorysie. Pozostałe dokumenty budowy. Do dokumentów budowy zalicza się, oprócz wymienionych w punktach 6.8.1; 6.8.2; 6.8.3 następujące dokumenty:

- pozwolenie na budowę, - protokoły przekazania terenu budowy, - umowy cywilnoprawne z osobami trzecimi, - protokoły odbioru robót, - protokoły z narad i ustaleń, - plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

Przechowywanie dokumentów budowy. Dokumenty budowy będą przechowywane na terenie budowy w miejscu odpowiednio zabezpieczonym.

Zaginięcie któregokolwiek z dokumentów budowy spowoduje jego natychmiastowe odtworzenie w formie przewidzianej prawem. Wszelkie dokumenty budowy będą zawsze dostępne dla Inspektora nadzoru i przedstawiane do wglądu na Ŝyczenie Zamawiającego.

Kontrola jakości.

Kontrola jakości winna obejmować: - Jakość uŜytego materiału. - Atesty na materiały i urządzenia. - Świadectwa dopuszczenia do stosowania. - Aprobaty techniczne. - Protokóły odbiorów częściowych

121

- Zgodności wykonania robót z projektem. - Zgodności wykonania robót z obowiązującymi przepisami i normami. - Zgodności wykonania robót z przedmiarem robót. - Zgodności wykonania robót ze Specyfikacją Techniczną. - Jakość i trwałości wykonania robót. - Zachowania warunków bhp i ochrony ppoŜ. - Protokoły pomiarów i próby instalacji elektrycznej. - Atesty na materiały i urządzenia. - Świadectwa dopuszczenia do stosowania. - Oceny lub opinie higieniczne Państwowego Zakładu higieny. - Certyfikaty na materiały. - Uprzątnięcia pomieszczeń po zakończeniu robót.

7. WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZEDMIARU I OBMIARU ROBÓT

Nie dotyczy. 8. OPIS SPOSOBU ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH

8.1 Rodzaje odbiorów robót.

Roboty podlegają następującym odbiorom: - Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu. - Odbiór częściowy. - Odbiór ostateczny końcowy. - Odbiór pogwarancyjny.

8.2 Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu.

Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu polega na finalnej ocenie jakości wykonywanych robót oraz ilości tych robót, które w dalszym procesie realizacji ulegną zakryciu. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu będzie dokonany w czasie umoŜliwiającym wykonanie ewentualnych korekt i poprawek bez hamowania ogólnego postępu robót. Odbioru tego dokonuje Inspektor nadzoru. Gotowość danej części robót do odbioru zgłasza wykonawca wpisem do dziennika budowy i jednoczesnym powiadomieniem Inspektora nadzoru. Odbiór będzie przeprowadzony niezwłocznie, nie później jednak niŜ w ciągu 3 dni od daty zgłoszenia wpisem do dziennika budowy i powiadomienia o tym fakcie Inspektora nadzoru. Jakość i ilość robót ulegających zakryciu ocenia Inspektor nadzoru na podstawie dokumentów zawierających komplet wyników badań laboratoryjnych i w oparciu o przeprowadzone pomiary, w konfrontacji z dokumentacją projektową. Specyfikacją Techniczną i uprzednimi ustaleniami.

8.3 Odbiór częściowy.

Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanych czyści robót. Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu robót określonego w dokumentach umownych wg zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót. Odbioru robót dokonuje Inspektor nadzoru.

8.4 Odbiór ostateczny (końcowy).

Zasady odbioru ostatecznego robót. Odbiór ostateczny polega na finalnej ocenie rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do zakresu (ilości) oraz jakości.

Całkowite zakończenie robot oraz gotowość do odbioru ostatecznego będzie stwierdzona przez Wykonawcę wpisem do dziennika budowy. Odbiór ostateczny robót nastąpi w terminie ustalonym w dokumentach umowy, licząc od dnia potwierdzenia przez Inspektora nadzoru zakończenia robót i przyjęcia dokumentów, o których mowa w punkcie 8.4.2. Odbioru ostatecznego robót dokona komisja wyznaczona przez Zamawiającego w obecności Inspektora nadzoru i Wykonawcy. Komisja odbierająca roboty dokona ich oceny jakościowej na podstawie przedłoŜonych dokumentów, wyników badań i pomiarów, ocenie wizualnej oraz zgodności wykonania robót z dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną. W toku odbioru ostatecznego robót, komisja zapozna się z realizacją ustaleń przyjętych w trakcie odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu oraz odbiorów częściowych, zwłaszcza w zakresie wykonania robót uzupełniających i robót poprawkowych. W przypadkach nie wykonania wyznaczonych robót poprawkowych lub robót uzupełniających w poszczególnych elementach konstrukcyjnych i wykończeniowych, komisja przerwie swoje czynności i ustali nowy termin odbioru ostatecznego. W przypadku stwierdzenia przez komisję, Ŝe jakość wykonywanych robót w poszczególnych asortymentach nieznacznie odbiega od wymaganej dokumentacją projektową i Specyfikacją Techniczną z uwzględnieniem tolerancji i me ma większego

122

wpływu na cechy eksploatacyjne obiektu, komisja oceni pomniejszoną wartość wykonywanych robót w stosunku do wymagań przyjętych w dokumentach umowy. Dokumenty do odbioru ostatecznego (końcowego). Podstawowym dokumentem jest protokół odbioru ostatecznego robót, sporządzony wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego.

Do odbioru ostatecznego Wykonawca jest zobowiązany przygotować następujące dokumenty: • dokumentację powykonawcza, tj. dokumentację budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku

wykonania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi, • recepty i ustalenia technologiczne, • dzienniki budowy i ksiąŜki obmiarów (oryginały), • wyniki pomiarów kontrolnych oraz badań i oznaczeń laboratoryjnych, zgodne z Specyfikacją Techniczną i

programem zapewnienia jakości (PZJ), • deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności wbudowanych materiałów, certyfikaty na znak bezpieczeństwa

zgodnie z Specyfikacją Techniczną i programem zabezpieczenia jakości (PZJ), • rysunki (dokumentacje) na wykonanie robót towarzyszących (np, na przełoŜenie lini telefonicznej,

energetycznej, gazowej, oświetlenia itp.) oraz protokoły odbioru i przekazania tych robót właścicielom urządzeń,

• geodezyjną inwentaryzację powykonawczą robót i sieci uzbrojenia terenu, • kopię mapy zasadniczej powstałej w wyniku geodezyjnej inwentaryzacja powykonawczej.

W przypadku, gdy wg komisji, roboty pod względem przygotowania dokumentacyjnego nie będą gotowe do odbioru ostatecznego, komisja w porozumieniu z Wykonawcą wyznaczy ponowny termin odbioru ostatecznego robót. Wszystkie zarządzone przez komisją roboty poprawkowe lub uzupełniające będą zestawione wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego.

Termin wykonania robót poprawkowych i robót uzupełniających wyznaczy komisja i stwierdzi ich wykonanie.

8.5 Odbiór pogwarancyjny.

Odbiór pogwarancyjny polega na ocenie wykonanych robót związanych z usunięciem wad, które ujawnią się w okresie gwarancyjnym i rękojmi. Odbiór pogwarancyjny będzie dokonany na podstawie oceny wizualnej obiektu z uwzględnieniem zasad opisanych w punkcie 8.4. ,,Odbiór ostateczny".

9 PODSTAWA PŁATNOŚCI

Zamawiający będzie rozliczał roboty w oparciu ustalenia zawarte w dwustronnie Umowie podpisanej między Inwestorem a Wykonawcą.

10. DOKUMENTY ODNIESIENIA

10.1. Elementy dokumentacji projektowej.

Projekty budowlano-wykonawcze Przedmiary robót.

10.2. Normy.

PN-61/B-10245 Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej ocynkowanej i cynkowej. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze.

PN-69/B-10260 Izolacje bitumiczne. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-72/B-10122 Roboty okładzinowe. Suche tynki. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-74/B-30175 Kit asfaltowy uszczelniający. PN-85/B-01805 Antykorozyjne zabezpieczenie w budownictwie. Ogólne zasady ochrony. PN-86/B-01806 Antykorozyjne zabezpieczenia w budownictwie. Ogólne zasady uŜytkowania konserwacji i napraw. PN-88/B-01808 Antykorozyjne zabezpieczenia w budownictwie. Zasady określania uszkodzeń powłok

zabezpieczających konstrukcje stalowe i Ŝelbetowe. PN-89/B-02856 Ochrona przeciwpoŜarowa budynków. Metoda badania właściwości dymotwórczych materiałów. PN-89/B-04620 Materiały i wyroby termoizolacyjne. Terminologia i klasyfikacja. PN-90/B-04615 Papy asfaltowe i smołowe. Metody badań. PN-93/B-02862 Ochrona przeciwpoŜarowa budynków. Metoda badania niepalności materiałów budowlanych. PN-93/B-02862/Az1:1999 Ochrona przeciwpoŜarowa budynków. Metoda badania niepalności materiałów budowlanych

(Zmiana Az1).

123

PN-93/B-10027 Pionowe elementy budowlane. Badania odporności na uderzenia. Ciała uderzające i ogólna procedura badawcza.

PN-B-02784:1996 Ochrona przeciwpoŜarowa budynków. Metoda badania stopnia palności materiałów budowlanych. PN-B-02784:1996/Az1:1999 Ochrona przeciwpoŜarowa budynków. Metoda badania stopnia palności materiałów

budowlanych (Zmiana Az1) PN-B-06200:2002 Konstrukcje stalowe budowlane - Warunki wykonania i odbioru - Wymagania podstawowe. PN-B-24008:1997 Masa uszczelniająca. PN-B-27620:1998 Papa asfaltowa na welonie z włókien szklanych. PN-B-27621:1998 Papa asfaltowa podkładowa na włókninie przeszywanej. PN-B-30150:1997 Kity budowlane trwale plastyczne - olejowy i polistyrenowy. PN-B-30151:1997 Kit tiokolowy. PN-B-30152:1997 Kity budowlane kauczukowe i asfaltowo-kauczukowe uszczelniające. PN-B-03150:2000/Az2:2003Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie. PN-EN 844-3:2002 Drewno okrągłe i tarcica. Terminologia. Terminy ogólne dotyczące tarcicy. PN-EN 844-1:2001 Drewno okrągłe i tarcica. Terminologia. Terminy ogólne wspólne dla drewna okrągłego i tarcicy. PN-82/D-94021 Tarcica iglasta konstrukcyjna sortowana metodami wytrzymałościowymi. PN-ISO 8991:1996 System oznaczenia części złącznych. PN-EN 1505:2001 Wentylacja budynków – Przewody proste i kształtki wentylacyjne z blachy o przekroju prostokątnym –

Wymiary. PN-EN 1506:2001 Wentylacja budynków – Przewody proste i kształtki wentylacyjne z blachy o przekroju okrągłym –

Wymiary. PN-B-01411:1999 Wentylacja i klimatyzacja – Terminologia. PN-B-03434:1999 Wentylacja – Przewody wentylacyjne – Podstawowe wymagania i badania. PN-B-76001:1996 Wentylacja – Przewody wentylacyjne – Szczelność. Wymagania i badania. PN-B-76002:1976 Wentylacja – Połączenia urządzeń, przewodów i kształtek wentylacyjnych blaszanych. PN-EN 1751:2001 Wentylacja budynków – Urządzenia wentylacyjne końcowe – Badania aerodynamiczne przepustnic

regulacyjnych i zamykających. PN-EN 1886:2001 Wentylacja budynków – Centrale wentylacyjne i klimatyzacyjne – Właściwości mechaniczne. ENV 12097:1997 Wentylacja budynków – Sieć przewodów – Wymagania dotyczące części składowych sieci przewodów

ułatwiające konserwacje sieci przewodów. PrPN-EN 12599 Wentylacja budynków – Procedury badań i metody pomiarowe dotyczące odbioru wykonanych

instalacji wentylacji i klimatyzacji. PrEN 12236 Wentylacja budynków – Podwieszenia i podpory przewodów – Wymagania wytrzymałościowe. „Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Instalacji Wentylacyjnych” Zeszyt 5 Wymagań

Technicznych COBRTI INSTAL zalecane do stosowania przez Ministerstwo Infrastruktury z września 2002r.

PN-B-04481 Grunty budowlane. Badania próbek gruntu PN-B-06714-12 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń obcych PN-B-06714-15 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie składu ziarnowego PN-B-06714-16 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie kształtu ziarn PN-B-06714-17 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie wilgotności PN-B-06714-18 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie nasiąkliwości PN-B-06714-19 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie mrozoodporności metodą bezpośrednią PN-B-06714-26 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń organicznych PN-B-06714-28 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości siarki metodą bromową PN-B-06714-37 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie rozpadu krzemianowego PN-B-06714-39 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie rozpadu Ŝelazawego PN-B-06714-42 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie ścieralności w bębnie Los Angeles PN-B-11111 Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. świr i mieszanka PN-B-11112 Kruszywa mineralne. Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych PN-B-11113 Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek PN-B-19701 Cement. Cement powszechnego uŜytku. Skład, wymagania i ocena zgodności PN-B-23006 Kruszywo do betonu lekkiego PN-B-30020 Wapno PN-B-32250 Materiały budowlane. Woda do betonu i zapraw PN-S-06102 Drogi samochodowe. Podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie PN-S-96023 Konstrukcje drogowe. Podbudowa i nawierzchnia z tłucznia kamiennego BN-88/6731-08 Cement. Transport i przechowywanie BN-84/6774-02

Kruszywo mineralne. Kruszywo kamienne łamane do nawierzchni drogowych

BN-64/8931-01 Drogi samochodowe. Oznaczanie wskaźnika piaskowego BN-64/8931-02 Drogi samochodowe. Oznaczanie modułu odkształcenia nawierzchni podatnych i podłoŜa przez

obciąŜenie płytą

Bohdan Włodzimierz Krusiewicz; 01-687 Warszawa; ul ... · Ogólna wymagania dotyczące...

Documents

Transcript of Bohdan Włodzimierz Krusiewicz; 01-687 Warszawa; ul ... · Ogólna wymagania dotyczące...