Biografia Kjabdzie Pema Kalsanga Rinpocze

Kjabdzie Dzogczen Pema Kalzang Rinpocze urodził się w 1943 roku w Dege, Dzaczuka, w regionie Kham Wschodniego Tybetu. Rinpocze jest trzecią inkarnacją J. Św. Dzogczen Pema Bendzar, dzierżawcy Dzogczen Ningthik. Urodził się w zwyczajnej rodzinie nomadów, której przodkowie stanowili nieprzerwaną linię rozpoznanych Rinpocze. Jego narodzinom towarzyszyło wiele pomyślnych znaków, jako noworodek recytował mantry Guru Rinpocze i Awalokiteśwary dzięki śladom swych poprzednich żywotów. Dzięki temu lokalna ludność poczuła do niego tak wielkie oddanie że łzy płynęły im z oczu.

W wieku dwóch lat jego brat w Dharmie z poprzedniego życia, Dzogczen Kongtrul Rinpocze, przybył to tego regionu udzielić nauk. Młody Pema Kalsang płakał tak głośno że jego matka została zmuszona aby zabrać go do Rinpocze. Kiedy dziecko go ujrzało, podbiegło i objęło go z wielką radością. Kongtrul Rinpocze powiedział matce Pema Kalsanga aby dobrze się opiekowała swym synem ponieważ poprzedniej nocy miał sen, który wskazuje że dziecko jest reinkarnacją Rinpocze. Kongtrul Rinpocze szybko powrócił do swego klasztoru i powiadomił o wszystkim Dzogczen Dzigdral Cziangcziub Dordże, wysłał również informację Dziamjangowi Kientse Lodro. Obaj Rinpocze wkrótce po tym rozpoznali w chłopcu trzecią inkarnację J.Św. Dzogczen Pema Bendzar.

W wieku ośmiu lat Pema Kalsang Rinpocze rozpoczął swą podstawową edukację w Centrum Odosobnień Dza Dziangma, gdzie osobiście nauczał go Khenpo. W tym okresie otrzymał święcenia Getsul. W 1953 został intronizowany zgodnie z tradycją klasztoru Dzogczen, jednego z sześciu głównych klasztorów Ningmy, oraz źródła nauk Dzogczen. Tam otrzymał nauki Sutrajany, Wadżrajany, przekazy, inicjacje i tajemne instrukcje od wielu wysoko zrealizowanych mistrzów. Pośród nich byli: Khenpo Lhagong, który praktykował Dzogczen Lonczen Ningthig i praktykując całe życie na odosobnieniu osiągnął oświecenie, Khenczien Jonden Gonpo emenacja Samantabhadry, Dzigdral Cziangcziub Dordże, Dziamjang Kientse Czoki Lodro, Khenczien Pema Tsełang i Khenczien Thubten Niendrak. Khenczien Jonden Gonpo udzielił mu wprowadzenia do Rigpy, natury umysłu. Później Dzigdral Cziangcziub Dordże uznał Pema Kalsanga Rinpocze za swego sukcesora i dzierżawcę tronu klasztoru Dzogczen. Rinpocze uważa ten okres za najbardziej doskonały i szczęśliwy w swym życiu.

Wkrótce po tym, w 1959 tybetańska religia, kultura i rząd zostały obalone. Klasztor Rinpocze został zniszczony, ludzie zabici lub rozproszeni, sam Rinpocze trafił do więzienia. Dwa lata później został zwolniony z więzienia lecz nie spod kontroli okupacyjnego systemu. Przez następne trzydzieści lat był zmuszany do pracy przymusowej. Mimo tego, że Rinpocze żył w warunkach niesprzyjających Dharmie, pozostał naturalny i kontynuował w tajemnicy swe studia i praktykę.

W 1983 roku wraz ze zmianą sytuacji w Tybecie, odżywaniem tybetańskiej kultury i nieskalanej Dharmy Buddy, Pema Kalsang mógł odbudować Dzogczen i inne klasztory, czego zawsze pragnął. Nieszczęśliwie w następnym roku, zaangażowany w tę pracę Rinpocze uległ wypadkowi samochodowemu i został poważnie ranny. Druga strona wypadku wypłaciła mu rekompensatę mającą zapewnić mu finansowe wsparcie do końca życia. Rinpocze postanowił przeznaczyć te pieniądze na rozpoczęcie odbudowy i powiększenia Shri Singha, słynnego starożytnego uniwersytetu buddyjskiego, gdzie obecnie edukowanych jest

tysiące studentów Dharmy. Dzięki temu światło i dźwięk Dharmy został ponownie sprowadzony do tego świętego miejsca gdzie przez trzydzieści lat panowała ciemność.Rinpocze pomagał również budować i rozwijać Szedry (uniwersytety buddyjskie) i Drubdra (centra odosobnieniowe) w Dordże Drak, Mindroling i Palru, trzech z sześciu głównych klasztorów tradycji Ningma, jak również Samje i Drugon Nima Dziangra, i wielu innych, wysyłał Khenpo (buddyjskich profesorów) aby nauczali w tych centrach. Sam Rinpocze udzielał przekazów i nauk Dzogpa Czienpo, rozpoznawał również wielu reinkarnowanych Rinpocze (około 25).

Od 1998 Pema Kalsang Rinpocze skupia się na trzech głównych obszarach:

Po pierwsze na gromadzeniu starożytnych buddyjskich posągów, tekstów i ważnych kulturowych obiektów, które gwałtownie zniknęły z Tybetu. Rozpoczęła się budowa świątyni mającej stać się galerią kultury tybetańskiej zwaną „Złoty Lotos Ozdoba Tybetu” w której pokazywane będą te skarby.

Po drugie Rinpocze założył i ufundował organizację zwaną „Nagrodą Kalsanga za Zasługę” której zadaniem jest ożywianie i wzmacnianie tybetańskiej kultury poprzez nagradzanie tybetańskich uczonych i pisarzy za wybitne osiąnięcia.

Po trzecie Rinpocze buduje tak wiele szkół jak to tylko możliwe dających dobre wykształcenie młodemu pokoleniu Tybetańczyków. Rinpocze stara się również zapewnić miejsce zamieszkania dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Pema Kalsang Rinpocze przez całe życie niesie pomoc innym z nieograniczonym współczuciem, jest jasno świecącą przewodnią lampą inspiracji dla innych na ścieżce Dharmy. Oby cieszył się on długim i pełnym zdrowia życiem i oby cała jego szlachetność szybko została spełniona.