ISBN: 978-83-64040-01-6 Seria wydawnicza: BystryTata

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

2

Data wydania: kwiecień 2013

Tytuł: Przyjaciele z Tęczowej Krainy

Autor: Beata Wilk

ISBN: 978-83-64040-01-6

Seria wydawnicza: BystryTata

Foto: qute/ Legal information Ilustracje: Beata Wilk Skład i Korekta: Redakcja JulaMedia Dystrybucja za zgodą Autora: JulaMedia Sylwia Frankiewicz ul. Sportowa 2/106 35-111 Rzeszów Strona www: www.julamedia.pl Email: biuro@julamedia.pl

Wszelkie prawa zastrzeŜone. All rights reserved

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

3

Niniejsza darmowa publikacja zawiera

jedynie fragment

pełnej wersji całej publikacji.

Pełna wersja publikacji dostępna jest w serwisie

http://julamedia.pl/

Jak moŜna zamówić dostęp do publikacji?

o Wystarczy skorzystać z pomocy naszego formularza

zamówienia - http://julamedia.pl/

o Wysłać do nas maila na adres biuro@julamedia.pl

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

4

Daleko, daleko - tam, gdzie słońce chowa się za horyzont a

Złoty Dzban zwiastuje koniec tęczy znajdowała się czarodziejska

Kraina Tęczy. W Krainie tej na tle wielobarwnej, ogromnej

wstęgi zawieszonej na niebie było małe Królestwo, które w

blasku świecącego słońca mieniło się tysiącem kolorów, tworząc

zapierający dech w piersiach bajkowy krajobraz. Wszystko było

tu kolorowe - domy, ulice, drzewa, nawet zamieszkujące Krainę

tęczowe ludki. Były one bardzo przyjazne, pogodne i wesołe.

śyły jak zwykli ludzie - uczyły się, pracowały, jadły, spały,

budowały domki i uprawiały swoje poletka. Były jednak tak

malutkie, Ŝe moŜna ich było pomylić z owadem lub innym

równie niewielkim Ŝyjątkiem.

Na czele Krainy stał Tęczowy Król, który za

pośrednictwem swojej StraŜy odpowiadał za bezpieczeństwo

wszystkich poddanych. StraŜnicy dbali o spokój małych

mieszkańców ale przede wszystkim strzegli Złotego Dzbana,

który znajdował się na końcu tęczy. Wypełniony był on po

brzegi złotymi talarami, które łatwo mogły wpaść w

niepowołane ręce. Największym bowiem zagroŜeniem dla

Krainy Tęczy były olbrzymie trole. Mieszkały one w zielonej

Krainie Troli - tuŜ za małym Królestwem. Od lat panował

między nimi spór o Złoty Dzban. Trole uwaŜały, Ŝe powinien on

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

5

naleŜeć do nich, gdyŜ znajdował się przy granicy obu Krain .

Bardziej chodziło im jednak o bogactwo, jakie niosły ze sobą

złote talary. JuŜ wielokrotnie próbowały zdobyć skarb tęczowych

ludków ale jak dotąd bezskutecznie.

Stara legenda Królestwa głosiła, Ŝe gdyby ktoś ukradł Złoty

Dzban, tęcza zniknęłaby na zawsze a wraz z nią cała Tęczowa

Kraina i wszyscy jej mieszkańcy. Pamiętali oni o tej groźbie,

dlatego strzegli swojego skarbu jak oka w głowie, nie

dopuszczając do niego nikogo. MoŜe dlatego nikt jeszcze nie

widział Złotego Dzbanka na końcu tęczy bo jest on ukryty i

pilnie strzeŜony przez małych tęczowych mieszkańców...

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

6

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

7

W Tęczowej Krainie Ŝyło wielu ludków a wśród nich

przyjaciele: Kacperek, Filuś, Leoś i Zuzia.

śółty Kacperek był najlepszym uczniem w całej szkole.

Czytał duŜo ksiąŜek i był bardzo mądry. Swoją wiedzą nie lubił

się jednak zbytnio chwalić, był skromny i zawsze pomagał

kaŜdemu w potrzebie.

Zielony Filuś uwielbiał duŜo jeść. Miał wielki, okrągły

brzuszek i bardzo duŜo spał.

Leoś był cały niebieski i był prawdziwym sportowym

duchem - szybkim, ruchliwym i niezwykle odwaŜnym. Nigdy

niczego się nie bał i kompletnie nie rozumiał Filusia, który tylko

jadł i spał.

RóŜowa Zuzia natomiast była bardzo wraŜliwa, spokojna i

strachliwa ale prawdziwy był z niej przyjaciel - oddany i gotowy

pomóc w kaŜdej chwili.

KaŜdy z nich był inny ale łączyła ich niezwykle silna więź.

Wszyscy mieszkali blisko siebie i widywali się codziennie, jednak

nigdy się ze sobą nie nudzili. Razem się bawili, uczyli, płakali i

śmiali. Spędzali wspólnie wszystkie dobre i złe chwile.

Pewnego dnia, wracając ze szkoły zastanawiali się wszyscy

co takiego znajduje się poza granicami Krainy Tęczy. Tylko z

opowiadań starszych wiedzieli , Ŝe ten drugi, obcy świat jest

zupełnie inny od tego, który znali. Nigdy jednak jeszcze nie

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

8

widzieli go na własne oczy, co sprawiało, Ŝe ich ciekawość była

tak ogromna, Ŝe jeden z nich wpadł w końcu na pewnie

szalony ale i niebezpieczny pomysł......

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

9

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

10

- Jak myślisz Kacperku - zapytał Leoś. - Co znajduje sie tam

poza tęczą? Jak wygląda ten "inny" świat? Słyszałem, Ŝe całkiem

podobnie jak nasz tylko kolory mają jakieś inne. Chciałbym się

tam kiedyś znaleźć – mówił rozmarzony:

Zanim Kacperek zdąŜył cokolwiek odpowiedzieć, od razu

wtrąciła się rozwaŜna Zuzia, karcąc Leosia za takie pytanie:

- Nie powinniśmy się nawet zastanawiać co jest tam po drugiej

stronie, to zbyt niebezpieczne Ŝeby kiedykolwiek wybrać się do

innego świata! Tam mieszkają ludzie i olbrzymie trole, które

tylko czekają, Ŝeby ukraść nasz Złoty Dzban, a wtedy...nawet nie

chcę myśleć co by się stało z naszą Krainą. Zuzia mówiąc to

przeraŜonym głosem zamknęła twarz w dłoniach, jakby chciała

się ukryć przed własnymi niepokojącymi myślami:

- Spokojnie Zuziu - odparł szybko Leoś. - Ja tylko tak się

głośno zastanawiałem, nigdzie się przecieŜ nie wybieram, choć

na pewno bym się nie bał tam pójść. Skoro nikt jeszcze nigdy

tam nie był to skąd wiadomo jak naprawdę tam jest? Wszystkie

przypuszczenia to tylko legendy. A moŜe jest tam jeszcze

piękniej niŜ u nas?

- Ja czytałem, Ŝe u nas jest najpiękniej - odezwał sie w końcu

Kacperek. -A skoro to prawda, to nie jestem wcale ciekawy jak

jest gdzieś indziej. Tam ponoć rośliny są całe zielone, niebo

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

11

niebieskie a słońce złote – to takie nudne! Skoro nikt jeszcze się

tam nie wybrał to z pewnością nie warto, prawda Filusiu?

Filuś pogłaskał swój duŜy brzuszek, zamyślił się na chwilę i od

niechcenia odparł:

- A mi to wszystko jedno. MoŜe i bym chciał się tam znaleźć ale

tu przynajmniej mam co jeść - kolorowe jagody wiszą pod

nosem i aŜ proszą się Ŝeby je zerwać. Mam tu wszystko więc

chyba nigdzie bym się nie wybrał.

- Oj Filusiu - westchnął Leoś. - Ty jak zwykle myślisz tylko o

jedzeniu! Skoro Ŝyją tam ludzie, trole i zwierzęta to na pewno

mają jakieś poŜywienie. Tak naprawdę to wszyscy tchórzycie - ot

co! Ja bardzo chciałbym chociaŜ na chwilkę wejść tam, rozejrzeć

się tylko trochę i wrócić. Nawet nikt by nie zauwaŜył, Ŝe mnie

nie ma.

- Mylisz sie Leosiu - wybuchnęła gniewnie Zuzia. - MoŜe by i

nikt nie zauwaŜył ale w razie kłopotów nikt by ci teŜ nie pomógł!

A poza tym mógłbyś naszą Krainę narazić na wielkie

niebezpieczeństwo! Oj Leosiu, czasem twoje pomysły są takie

niemądre... Zajmij się lepiej czymś poŜytecznym a nie bujaniem

w obłokach! I wcale nie jesteśmy tchórzami, tak jak ty wcale nie

jesteś bohaterem za jakiego się uwaŜasz! - Powiedziawszy to

odwróciła się od nich i bez słowa poszła do swojego domu,

który właśnie mijali.

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

12

- Dlaczego ona się na mnie obraziła?- zdziwił się Leoś.

- Nazwałeś nas wszystkich tchórzami Leosiu a to nieprawda –

mruknął gniewnie Filuś. -Niepotrzebnie dałeś się ponieść

fantazji!

- Tak Filusiu - odparł zawstydzony Leoś. -Przepraszam, nie

chciałem tak powiedzieć.

Leoś jednak nie był pewien czy to było tylko takie sobie

fantazjowanie. Nagle zafascynowała go ta tajemnicza zagadka i

kusiło go, Ŝeby być pierwszym, który odwiedził nieznaną krainę

troli. A poza tym nie mógł zrozumieć dlaczego Zuzia stwierdziła

przy wszystkich, Ŝe nie był bohaterem....

Przez resztę dnia Leoś bez przerwy rozmyślał o obcym

świecie, ludziach, trolach i całej tej inności, która praktycznie

była w zasięgu jego ręki. W nocy było tak samo - przekręcał się

ciągle z boku na bok, nie mogąc zasnąć aŜ przyszedł mu do

głowy pewien pomysł...

Beata Wilk – Przyjaciele z Tęczowej Krainy

13

KONIEC

Spotkajmy się ponownie na www.julamedia.pl