Autodesk Inventor - Cloud Object Storage · str. 2 Autor: Michał Nowakowski 1. Pierwszy projekt w...

Autor:Michał Nowakowski

Autodesk Inventor

Kurs podstawowy

str. 1

www.BIMv.pl Autor: Michał Nowakowski

Spis treści 1. Pierwszy projekt w Autodesk Inventor 2015 ................................................................................... 2

1.1. Narzędzia główne .................................................................................................................... 2

1.2. Nowy plik projektu .................................................................................................................. 3

1.3. Tworzenie części ...................................................................................................................... 8

1.4. Tworzenie dokumentacji 2d na podstawie części ................................................................. 35

str. 2


1. Pierwszy projekt w Autodesk Inventor 2015

Najlepszym sposobem na poznanie oprogramowania Autodesk Inventor 2015 jest przystąpienie od razu do pracy projektowej. Po krótkim wstępie dotyczącym menu startowego (Narzędzia główne) oraz definicji nowego projektu, przystąpimy do tworzenia modeli 3d oraz dokumentacji płaskiej. Po uruchomieniu program jest

skonfigurowany zgodnie ze standardem ISO.

1.1. Narzędzia główne

Po uruchomieniu oprogramowania automatycznie otwarte zostają Narzędzia

główne.

Na panelu „Uruchom” mamy dostępne cztery opcje: „Nowy”, „Otwórz”, „Projekty”, „Otwórz przykłady”. Trzy pierwsze ikony są związane z pracą z plikami programu oraz ich organizacją na dysku komputera. Po wybraniu „Otwórz przykłady” jesteśmy

przenoszeni do strony internetowej z której możemy pobrać przykładowe projekty obrazujące funkcjonalność oprogramowania. Kolejny panel to „Moje narzędzia główne”. Ikona „Narzędzia główne”, przenosi nas z ekranu startowego z dowolnego miejsca podczas pracy z oprogramowaniem. Następnie „Team Web” służący do łączenia się np. z wybraną stroną www, wybranymi tematami pomocy w

str. 3


Internecie lub wybranym przez nas katalogiem modeli 3d. Początkowo wyświetlana jest instrukcja konfiguracji „Team Web”. Kolejna ikona przenosi nas do strony pomocy. Następnie ikona „Poznawanie”, dzięki której możemy się połączyć ze stroną z interaktywnymi ćwiczeniami, które pozwolą nam poznać oprogramowanie. Ostatnia ikona to „Wstecz”, przenosi nas do poprzednio używanego panelu. Warto także sprawdzić panel „Nowe funkcje”, gdzie dzięki przyciskowi „Co nowego” możemy się przenieść na stronę pokazującą nowości w oprogramowaniu wprowadzone w bieżącej

wersji.

1.2. Nowy plik projektu

Każde projektowane urządzenie w programie Autodesk Inventor powinno mieć zdefiniowany własny „projekt”, czyli plik IPJ organizujący i przechowujący informacje o ścieżkach komponentów użytych podczas pracy. Dzięki temu program odnajduje pliki, które są potrzebne do wczytania. Kreator tworzenia nowego projektu uruchamiamy poprzez wybranie ikony „Projekty” w panelu „Uruchom”. W otwartym oknie możemy aktywować wcześniej powstały projekt klikając na niego

dwukrotnie. Warto pamiętać, że nie ma możliwości wybrania innego projektu, podczas

gdy mamy otwarte pliki Inventora.

str. 4


Innym sposobem na otwarcie okna „Projekty” jest wybranie loga Inventor w lewym

górnym rogu i przejście do sekcji „Zarządzanie”.

str. 5


W celu stworzenia nowego projektu wybieramy „Nowy”. W kreatorze projektu Inventor wybieramy opcję „Nowy projekt jednego użytkownika” i przechodzimy dalej. Następnie definiujemy nazwę naszego projektu oraz ścieżkę do folderu na dysku naszego

komputera, gdzie będziemy przechowywać pliki.

Kolejny etap to „Biblioteki”, czyli foldery w których możemy umieścić własne części znormalizowane, elementy handlowe czy części które muszą pozostać nieedytowalne. Taki folder pozostaje tylko do odczytu. Po wybraniu zakończ nasz projekt został

utworzony.

str. 6


W oknie poniżej listy stworzonych wcześniej projektów możemy edytować parametry .

W „Typ” możemy wybrać czy projekt będzie używany przez jednego użytkownika czy też przez grupę za pomocą aplikacji Vault 2015. „Położenie” określa położenie projektu na dysku komputera. Nie jest to pole do edycji. „Plik zawarty” zapewnia konfiguracje z plikami projektu starszego typu. „Użyj biblioteki stylów” określa w jaki sposób ma być

używana biblioteka stylów: Do odczytu-zapisu lub Tylko do odczytu.

Następnie po rozwinięciu „Biblioteki wyglądu renderingu” oraz „Biblioteki materiałów” możemy wybrać „Aktywną bibliotekę” poprzez kliknięcie prawym przyciskiem na wybrany tytuł biblioteki, która ma zostać aktywowana. Mamy możliwość także dodania nowej biblioteki. Klikamy prawym przyciskiem na „Biblioteki wyglądu renderingu” i

wybieramy „Dodaj bibliotekę”.

str. 7


Możemy zdefiniować „Obszar roboczy”, czyli miejsce pracy jednego użytkownika , do

którego nie mają dostępu inni projektanci.

„Ścieżki przeszukiwania grupy roboczej” wykorzystywane są do współpracy grupy projektantów. Ta funkcja definiuje miejsce w którym pliki są dostępne dla wszystkich użytkowników.

str. 8


„Biblioteki” – tutaj definiujemy folder tylko do odczytu np. z własną kolekcją plików handlowych. „Często używane podfoldery” – mamy możliwość zdefiniowania często używanych podfolderów. Jest o przydatna funkcja przy pracy z dużymi zespołami gdy chcemy rozdzielić pliki na swoim dysku do różnych lokalizacji. „Opcje folderów” – tutaj możemy zdefiniować własne położenie folderów bibliotek stylów, szablonów i miejsca zapisu wstawionych elementów z Content Center.

1.3. Tworzenie części

Rozpoczynamy modelowanie pierwszej części od wybrania przycisku „Nowy” z panelu „Uruchom” w widoku startowym. Kolejny krok to

określenie standardu, czyli wybór środowiska pracy.

str. 9


Mamy do wyboru „Standard.ipt” czyli szablon do tworzenia części bryłowych, „Konstrukcja blachowa.ipt” służąca do projektowania elementów blaszanych. Następnie „Standard.iam” czyli zespół części oraz „Konstrukcja spawana.iam”, gdzie dodajemy spoinę oraz obróbkę do zespołu. Formaty rysunkowe dostępne w Inventorze to: dwg oraz idw. Ostatni szablon to „Prezentacja” czyli „Standard.ipn” służący do tworzenia widoków rozstrzelonych zestawień oraz prostych animacji. W pierwszym ćwiczeniu poznamy: „Standard.ipt”, „Standard.iam”, „Standard.idw” oraz

„Standard.ipn”.

Rozpoczynamy od wybrania Standard.ipt, czyli środowiska do modelowania części bryłowych oraz powierzchniowych. Po uruchomieniu wyświetla się następujący ekran graficzny.

Narzędzia przeznaczone do tworzenia brył umieszczone są na wstążce i pogrupowane w karty oraz panele. Z lewej strony poniżej wstążki znajduje się „Przeglądarka”, w której będziemy mieli podgląd oraz dostęp do narzędzi których używaliśmy. Na karcie „Model 3d” znajdują się następujące panele:

Przeglądarka – drzewko historii użytych narzędzi

Obszar roboczy

Wstążka

str. 10


Mamy do dyspozycji jeszcze kilka paneli, aby skonfigurować ich wyświetlanie należy wybrać przycisk i wybrać z listy potrzebne

nam komponenty.

Panel „Szkic” – tutaj rozpoczniemy szkic 2d lub 3d.

Panel „Utwórz” –narzędzia do wykonywania operacji bazowych na podstawie szkicu.

Panel „Zmień” – narzędzia do edycji już istniejącej bryły lub powierzchni.

Panel „Elementy konstrukcyjne” –narzędzia do tworzenia geometrii pomocniczej.

Panel „Powierzchnia” –narzędzia do pracy z elementami powierzchniowymi.

Panel „Szyk” – dzięki tym narzędziom ustawimy elementy w szyku lub utworzymy lustrzaną kopię

str. 11


Innym sposobem jest kliknięcie prawym przyciskiem myszy na

wstążce i wybranie „Pokaż panele”.

Przed przystąpieniem do pracy warto przejść do karty „Narzędzia” i wybrać „Opcje aplikacji”. W otwartym oknie wybieramy zakładkę szkic, którą należy ustawić tak jak na ilustracji poniżej.

str. 12


Aby rozpocząć nowy szkic wybieramy przycisk „Rozpocznij szkic 2d” z panelu szkic. Wybieramy teraz płaszczyznę do utworzenia

szkicu klikając na nią.

Inną możliwością jest rozwinięcie folderu „Początek” z „Przeglądarki”. Tam znajdują się bazowe elementy konstrukcyjne, które przecinają się w punkcie 0,0,0 układu współrzędnych. Wybieramy „Płaszczyznę XY” i rozpoczynamy

pierwszy szkic.

str. 13


Aktywowaliśmy tryb szkicowania, w którym dwie przecinające się linie w punkcie 0,0 układu współrzędnych oznaczają osie X i Y. Ważne jest alby rozpoczynać szkicowanie właśnie od tego punktu, ponieważ ułatwi to później wstawienie części do zespołu oraz dalszą pracę. W lewym dolnym rogu znajduje się także symbol układu współrzędnych. Kolory czerwony, zielony, niebieski odpowiadają osiom X,Y,Z. Na karcie „Szkic”

rozmieszczone są następujące panele:

W panelu „Tworzenie” znajdziemy

podstawowe narzędzia do szkicowania linii, okręgów, łuków, elips oraz funkcję „Rzutuj

geometrię”.

Panel „Zmień” – narzędzia do edycji szkicu: przesuń, kopiuj,

obrót, utnij, wydłuż, skala, odsunięcie itp.

W panelu „Szyk” znajdziemy

narzędzia do tworzenia szyku prostokątnego, kołowego oraz odbicia lustrzanego

naszkicowanej geometrii.

Panel „Wstaw” –

narzędzia do importowania obrazów rastrowych, punktów z

XLS oraz rysunków DWG, DXF.

Aktywny szkic

Karta „Szkic” narzędzia do szkicowania

Okno komunikatów

Tryby szkicowania

Środek układu współrzędnych

str. 14


Pierwszy projekt będzie polegał na utworzeniu elementów, zespołu, dokumentacji oraz prezentacji zacisku kleszczowego do rurek.

Panel „Wiązanie” –narzędzia do wymiarowania szkicu oraz do

dodawania wiązań geometrycznych.

W panelu „Format” znajdziemy narzędzia do zmiany typu

naszkicowanej linii.

Panel „Zakończ” – wybieramy przycisk „Zakończ szkic” gdy chcemy przejść do wykonania operacji np. wyciągnięcia prostego.

str. 15


Rozpoczynamy od narzędzia linia i szkicujemy zarys dolnego elementu czyli płytki dolnej. Program automatycznie podpowiada nam kiedy

rysujemy linię poziome lub pionowe wyświetlając odpowiedni symbol.

Podczas szkicowania wyświetlają nam się linie pomocnicze oraz symbole wiązań, jeśli

prowadzimy linię koniec linii blisko tych zależności.

str. 16


Dodatkowo w lewym dolnym rogu wyświetlane są komunikaty dotyczące danego

narzędzia.

Szkicujemy zarys elementu bez wymiarów, dodamy je później wraz z zależnościami

geometrycznymi.

Za pomocą narzędzia „Wymiar” dostępnego na panelu wiązanie dodajemy wymiary poprzez pojedyncze kliknięcie na linie jeśli chcemy dodać jej długość, lub wybranie dwóch linii jeśli chcemy zwymiarować odległość pomiędzy nimi. Następnie wprowadzamy wartość liczbową z klawiatury do okna „Edytuj wymiar”.

Już na etapie szkicowania możemy dodawać wymiary tolerowane. Podczas wprowadzania wartości należy rozwinąć dodatkowe opcje naciskając symbol strzałki na

lewo od przycisku zatwierdzania. Wybieramy narzędzie „Tolerancja”.

str. 17


Rozwijamy Typ i ustawiamy Granice/pasowanie piętrowo. Następnie rozwijamy Otwory

i ustawiamy H8.

str. 18


Gdy wprowadziliśmy potrzebne wymiary kolejnym krokiem jest dodanie wiązań geometrycznych. Na początek potrzebna jest nam geometria pomocnicza. Wybieramy narzędzie „Rzutuj geometrię” i wybieramy z Przeglądarki z folderu Początek Płaszczyzny YZ oraz XZ .

Następnie klikamy na zrzutowaną linię tak aby zmieniła kolor na niebieski i wybieramy narzędzie

„Konstrukcja” z Panelu Format. Po zmianie formatu linii na konstrukcyjną będzie można przy jej pomocy dodawać wymiary oraz wiązania, ale nie będzie ona widoczna dla

programu przy tworzeniu kolejnych operacji.

PEŁNA WERSJA E-booka dostępna dla

uczestników kursu Autodesk Inventor-

Podstawy dostępnego na stronie:

http://bimv.pl/kurs/inventor-kurs-podstawowy/

str. 19


Autodesk Inventor - Cloud Object Storage · str. 2 Autor: Michał Nowakowski 1. Pierwszy projekt w...

Documents

Transcript of Autodesk Inventor - Cloud Object Storage · str. 2 Autor: Michał Nowakowski 1. Pierwszy projekt w...