AutoCad 2006 PL pierwsze kroki Andrzej PikoÅ„

AutoCAD2006

®

Pierwsze kroki00126-180000-5010A Maj 2005

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Copyright © 2005 Autodesk, Inc.Wszystkie prawa zastrzeżone

Ta publikacja, lub żadna jej część, nie może być reprodukowana w żadnej formie, żadną metodą, oraz w żadnym celu.

AUTODESK, INC., DOSTARCZAJĄC PRODUKT „TAKI JAKI JEST“ NIE UWZGLĘDNIA REKLAMACJI I NIE UDZIELA GWARANCJI,ZARÓWNO WYRAŻONYCH JAK I SUGEROWANYCH, DOTYCZĄCYCH OGÓLNEGO PRZEZNACZENIA LUB PRZYDATNOŚCIDOSTĘPNYCH MATERIAŁÓW DO OKREŚLONYCH CELÓW.

W ŻADNYM WYPADKU AUTODESK, INC. NIE PRZYJMUJE ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA SZKODY, RÓWNIEŻ PRZYPADKOWEI EWENTUALNE SKUTKI UBOCZNE MAJĄCE ZWIĄZEK LUB MOGĄCE WYNIKAĆ Z ZAKUPU LUB KORZYSTANIA Z NINIEJSZYCHMATERIAŁÓW. JEDYNĄ I WYŁĄCZNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ JAKĄ PRZYJMUJE AUTODESK, INC., NIEZALEŻNIE OD FORMYDZIAŁANIA, JEST TO, ŻE NIE PRZEKROCZY CENY ZAKUPU PRZEDSTAWIONYCH TUTAJ MATERIAŁÓW. Autodesk, Inc. zastrzega sobie prawo do wprowadzania poprawek i udoskonalania produktów, stosownie do potrzeb. Publikacja ta opisuje stanproduktu w momencie jej wydania i może odbiegać od późniejszych wersji produktu.

Znaki towarowe firmy AutodeskPoniższe nazwy są zarejestrowanymi znakami towarowymi firmy Autodesk, Inc., w USA i/lub innych krajach: 3D Studio, 3D Studio MAX,3D Studio VIZ, 3ds max, ActiveShapes, ActiveShapes (logo), Actrix, ADI, AEC-X, ATC, AUGI, AutoCAD, AutoCAD LT, Autodesk,Autodesk Envision, Autodesk Inventor, Autodesk Map, Autodesk MapGuide, Autodesk Streamline, Autodesk WalkThrough, AutodeskWorld, AutoLISP, AutoSketch, backdraft, Biped, bringing information down to earth, Buzzsaw, CAD Overlay, Character Studio, Cinepak,Cinepak (logo), cleaner, Codec Central, combustion, Design Your World, Design Your World (logo), EditDV, Education by Design,gmax, Heidi, HOOPS, Hyperwire, i-drop, IntroDV, lustre, Mechanical Desktop, ObjectARX, Physique, Powered with AutodeskTechnology (logo), ProjectPoint, RadioRay, Reactor, Revit, VISION*, Visual, Visual Construction, Visual Drainage, Visual Hydro, VisualLandscape, Visual Roads, Visual Survey, Visual Toolbox, Visual Tugboat, Visual LISP, Volo, WHIP! oraz WHIP! (logo).

Poniższe nazwy są znakami towarowymi firmy Autodesk, Inc., w USA i/lub innych krajach: AutoCAD Learning Assistance, AutoCAD LTLearning Assistance, AutoCAD Simulator, AutoCAD SQL Extension, AutoCAD SQL Interface, AutoSnap, AutoTrack, Built with ObjectARX(logo), burn, Buzzsaw.com, CAiCE, Cinestream, Civil 3D, cleaner central, ClearScale, Colour Warper, Content Explorer, Dancing Baby(image), DesignCenter, Design Doctor, Designer's Toolkit, DesignKids, DesignProf, DesignServer, Design Web Format, DWF, DWFit,DWG Linking, DXF, Extending the Design Team, GDX Driver, gmax (logo), gmax ready (logo),Heads-up Design, jobnet, mass,ObjectDBX, onscreen onair online, Plasma, PolarSnap, Productstream, Real-time Roto, Render Queue, Visual Bridge, Visual Syllabus,oraz Where Design Connects.

Znaki towarowe firmy Autodesk Canada Co.Następujące nazwy są zarejestrowanymi znakami towarowymi firmy Autodesk Canada Co. w Stanach Zjednoczonych i/lub Kanadzie i/lubinnych krajach: discreet, fire, flame, flint, flint RT, frost, glass, inferno, MountStone, riot, river, smoke, sparks, stone, stream, vapour, wire.

Następujące nazwy są znakami towarowymi firmy Autodesk Canada Co. w Stanach Zjednoczonych i/lub Kanadzie i/lub innych krajach:backburner, Multi-Master Editing.

Znaki towarowe innych firmWszystkie pozostałe nazwy znaków firmowych, nazwy produktów lub znaki towarowe należą do ich prawnych właścicieli.

Współpraca programistyczna z innymi firmamiACIS Copyright © 1989-2001 Spatial Corp. Portions Copyright © 2002 Autodesk, Inc.Copyright © 1997 Microsoft Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Flash® jest zarejestrowanym znakiem towarowym firmy Macromedia, Inc. w Stanach Zjednoczonych i/lub innych krajach.

International CorrectSpell™ Spelling Correction System © 1995 by Lernout & Hauspie Speech Products, N.V. Wszelkie prawa zastrzeżone.InstallShield™ 3.0. Copyright © 1997 InstallShield Software Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kolory PANTONE® wyświetlane w aplikacji oprogramowania lub w dokumentacji użytkownika mogą nie odpowiadać zdefiniowanemustandardowi PANTONE. Należy zapoznać się z aktualną dokumentacją PANTONE Color Publications w celu odszukania dokładnego koloru.

PANTONE® i inne znaki towarowe Pantone, Inc. są własnością Pantone, Inc. © Pantone, Inc., 2002Pantone, Inc. jest prawnym właścicielem danych koloru i/lub oprogramowania licencjonowanego dla Autodesk, Inc., dla dystrybucji do wykorzystaniatylko w połączeniu z pewnymi programami Autodesk. PANTONE Color Data i/lub Software nie może być kopiowane na inny dysk lub do pamięcijeżeli nie stanowi części produktu oprogramowania Autodesk.Portions Copyright © 1991-1996 Arthur D. Applegate. Wszelkie prawa zastrzeżone.Częściowo oprogramowanie bazuje na współpracy z Independent JPEG Group.RAL DESIGN © RAL, Sankt Augustin, 2002RAL CLASSIC © RAL, Sankt Augustin, 2002Reprezentacja kolorów RAL jest wykonana za zgodą RAL Deutsches Institut für Gźtesicherung und Kennzeichnung e.V. (RAL German Institute forQuality Assurance and Certification, re. Assoc.), D-53757 Sankt Augustin.

Czcionki z biblioteki Bitstream® copyright 1992.Czcionki z Payne Loving Trust © 1996. Wszelkie prawa zastrzeżone.

INSTYTUCJE RZĄDOWEKorzystnie, kopiowanie lub ujawnianie przez Rząd Stanów Zjednoczonych jest dopuszczone zgodnie z przepisami podanymi w FAR 12.212(Commercial Computer Software-Restricted Rights) oraz DFAR 227.7202 (Rights in Technical Data and Computer Software).

Spis treści

Przejście od rysowania na papier do pracy z programem CAD . . . 1Rysowanie w skali . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2Arkusz rysunkowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4Zarządzanie danymi graficznymi. . . . . . . . . . . . . . 6Ustalanie standardów rysunkowych. . . . . . . . . . . . . 8Wydajne rysowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . 10Dokładne rysowanie . . . . . . . . . . . . . . . . 12Oglądanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . 14Tworzenie standardowych symboli . . . . . . . . . . . . 16Tworzenie i modyfikowanie tekstu . . . . . . . . . . . . 18Modyfikowanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . 20

Rozdział 1 Wprowadzenie do programu AutoCAD . . . . . . . . 23Dlaczego należy korzystać z tego podręcznika . . . . . . . . 24Źródła informacji o programie AutoCAD . . . . . . . . . . 24

Dostęp do powiązanych tematów w systemie pomocy . . . . 24Ćwiczenia: korzystanie z systemu pomocy . . . . . . . . 25

Użycie Szybkiej pomocy w Palecie informacji. . . . . . . . . 29Poruszanie się po zawartości Palety informacji . . . . . . 29Sterowanie opcjami wyświetlania Palety informacji . . . . . 30

Rozdział 2 Praca z poleceniami . . . . . . . . . . . . . . . 33Korzystanie z myszy. . . . . . . . . . . . . . . . . 34Przerywanie działania polecenia . . . . . . . . . . . . . 34Uruchamianie polecenia . . . . . . . . . . . . . . . 34

Uruchamianie poleceń z menu . . . . . . . . . . . 35Uruchamianie poleceń z linii poleceń . . . . . . . . . 36Określanie opcji polecenia . . . . . . . . . . . . . 36Stosowanie zgłoszeń dynamicznych . . . . . . . . . . 37

Cofanie lub powtarzanie poleceń . . . . . . . . . . . . 39

iv | Spis treści

Rozdział 3 Zmiana widoków . . . . . . . . . . . . . . . . 43Wyświetlanie widoku w różnych powiększeniach . . . . . . . . 44

Powiększanie przez przemieszczanie wskaźnika . . . . . . . 44Powiększanie do określonego obszaru . . . . . . . . . . 44Powiększanie, aby wyświetlić cały rysunek . . . . . . . . 44

Wyświetlanie nowych fragmentów . . . . . . . . . . . . 45Wyświetlanie nowych fragmentów przez przemieszczanie wskaźnika . . . . . . . . . . . . . 45Ćwiczenia: powiększanie i wyświetlanie nowych fragmentów . . 45

Rozdział 4 Ustawienia rysunkowe. . . . . . . . . . . . . . . 49Rozpoczęcie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . 50Planowanie jednostek i skali rysunku. . . . . . . . . . . . 52

Wybór jednostek rysunku . . . . . . . . . . . . . 52Ustawianie formatu jednostek rysunku . . . . . . . . . 52

Informacje o modelach i arkuszach . . . . . . . . . . . . 54Porządkowanie rysunków za pomocą warstw . . . . . . . . . 56

Przypisywanie warstw . . . . . . . . . . . . . . . 56Sterowanie warstwami . . . . . . . . . . . . . . 57

Ćwiczenia: przeglądanie rysunku . . . . . . . . . . . . . 58

Rozdział 5 Rysowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . 61Przegląd właściwości obiektu . . . . . . . . . . . . . . 62

Przypisywanie właściwości do obiektu . . . . . . . . . 62Korzystanie z palety właściwości . . . . . . . . . . . 63Korzystanie z pasków narzędzi Właściwości i Warstwy . . . . 63Ćwiczenia: zmiana właściwości obiektu . . . . . . . . . 64Korzystanie z rodzajów linii . . . . . . . . . . . . . 65Skalowanie rodzajów linii . . . . . . . . . . . . . 67Przypisywanie szerokości linii . . . . . . . . . . . . 68

Rysowanie linii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69Tworzenie linii równoległych . . . . . . . . . . . . 69Rysowanie polilinii i wieloboków . . . . . . . . . . . 69Rysowanie polilinii . . . . . . . . . . . . . . . 70

Rysowanie okręgów i łuków. . . . . . . . . . . . . . . 72Rysowanie okręgów . . . . . . . . . . . . . . . 72Rysowanie łuków . . . . . . . . . . . . . . . . 72

Spis treści | v

Rozdział 6 Precyzyjne rysowanie. . . . . . . . . . . . . . . 75Ustawianie wartości dla siatki i skoku . . . . . . . . . . . 76

Ustawianie odstępów dla siatki i skoku . . . . . . . . . 76Ustalanie granic siatki . . . . . . . . . . . . . . 77

Rysowanie za pomocą współrzędnych . . . . . . . . . . . 78Używanie współrzędnych kartezjańskich i biegunowych . . . 78Rysowanie za pomocą bezwzględnych współrzędnychkartezjańskich . . . . . . . . . . . . . . . . . 78Rysowanie za pomocą względnych współrzędnychkartezjańskich . . . . . . . . . . . . . . . . . 79

Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach . . . . . . . 80Używanie pojedynczych trybów lokalizacji . . . . . . . 80Ustalanie stałych trybów lokalizacji . . . . . . . . . . 81

Opis trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . 82Określanie kątów i odległości . . . . . . . . . . . . . . 83

Używanie śledzenia biegunowego . . . . . . . . . . 83Określanie odległości . . . . . . . . . . . . . . 83Określanie kąta . . . . . . . . . . . . . . . . 84Ćwiczenia: Rysowanie precyzyjne . . . . . . . . . . 84

Rozdział 7 Wprowadzanie modyfikacji . . . . . . . . . . . . . 89Wybieranie obiektów do edycji . . . . . . . . . . . . . 90

Metody wyboru obiektów . . . . . . . . . . . . . 90Określanie zbioru wskazań . . . . . . . . . . . . . 90

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów . . . . . . . . 91Wymazywanie obiektów . . . . . . . . . . . . . 91Wydłużanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . 92Ucinanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . 92

Powielanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . 94Kopiowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . 94Odsuwanie obiektów. . . . . . . . . . . . . . . 95Odbijanie lustrzane obiektów . . . . . . . . . . . . 96

Przesuwanie i obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . 97Przesuwanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . 97Obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . 97

Zaokrąglanie narożników . . . . . . . . . . . . . . . 98Ćwiczenia: dokładne modyfikowanie obiektów . . . . . . 98Ćwiczenia: precyzyjne tworzenie nowych rysunków. . . . . 104Zmiana/Uzgodnij cechy. . . . . . . . . . . . . . 111

Korzystanie z pomocy rysunkowych . . . . . . . . . . . 112Edycja przy użyciu uchwytów . . . . . . . . . . . . 112Tworzenie chmurek wersji . . . . . . . . . . . . . 113

Analizowanie rysunków . . . . . . . . . . . . . . . 114

vi | Spis treści

Rozdział 8 Dodawanie symboli i kreskowań . . . . . . . . . . 117Przegląd bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . .118

Zalety bloków . . . . . . . . . . . . . . . . .118Źródła bloków . . . . . . . . . . . . . . . . .118

Wstawianie bloków . . . . . . . . . . . . . . . . .119Ćwiczenia: dodawanie bloków . . . . . . . . . . . .119

Przegląd kreskowań . . . . . . . . . . . . . . . . .121Używanie standardowych wzorów kreskowań . . . . . . .121Kreskowania zespolone . . . . . . . . . . . . . .121

Wstaw kreskowania lub wypełnienie jednolite . . . . . . . . .122Definiowanie obwiedni kreskowania . . . . . . . . . .122Ćwiczenia: dodanie kreskowań do rysunku . . . . . . . .122

Rozdział 9 Dodanie tekstu do rysunku . . . . . . . . . . . . 127Tworzenie i modyfikowanie tekstu . . . . . . . . . . . .128Stosowanie stylów wydruku. . . . . . . . . . . . . . .130

Tworzenie i modyfikowanie stylów tekstu . . . . . . . .130Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni . . . . . . . .131

Ustawianie rozmiaru tekstu w obszarze modelu . . . . . .131

Rozdział 10 Dodawanie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . 135Wymiary — przegląd . . . . . . . . . . . . . . . . .136

Elementy wymiaru . . . . . . . . . . . . . . . .136Wymiary zespolone i linie odniesień . . . . . . . . . .136

Tworzenie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . . . .137Ćwiczenia: Tworzenie wymiarów . . . . . . . . . . .137

Korzystanie z opcji wymiarowania . . . . . . . . . . . .140Tworzenie znaczników środka i linii środkowych . . . . . .140Tworzenie linii odniesienia z opisami . . . . . . . . . .141

Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania . . . . . . .142Modyfikowanie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . .144

Spis treści | vii

Rozdział 11 Tworzenie arkuszy i wydruków . . . . . . . . . . . 149Praca z arkuszami . . . . . . . . . . . . . . . . . 150

Tworzenie nowego arkusza . . . . . . . . . . . . . 150Używanie rzutni arkusza . . . . . . . . . . . . . 151Tworzenie i modyfikacja rzutni arkusza . . . . . . . . . 151Ćwiczenia: Praca z rzutniami arkusza . . . . . . . . . 151

Wybór i konfiguracja ploterów . . . . . . . . . . . . . 153Dodanie konfiguracji plotera . . . . . . . . . . . . 153Zmiana konfiguracji plotera . . . . . . . . . . . . 154Zmiana właściwości za pomocą stylów wydruku . . . . . . 154

Drukowanie z arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . 155Ustawienia stron . . . . . . . . . . . . . . . . 155Ćwiczenia: Drukowanie rysunku . . . . . . . . . . . 156

Słownik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163

Indeks . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173

Wprowadzenie

Przejście od rysowania na papier do pracy z programem CAD

2 | Wstęp

Rysowanie w skali

Skala rysunku to jeden z elementów, jaki należy określić podczas rozplanowywania rysunku. Ustalanie skali w środowisku CAD różni się określania skali podczas rysowania ręcznego.

Przy rysowaniu ręcznym skalę widoku należy określić przed rozpoczęciem rysowania. Skala pozwala odwzorować rzeczywiste rozmiary obiektu w postaci modelu narysowanego na papierze.

W programie AutoCAD można najpierw zdecydować, jakie jednostki miary mają być używane, a następnie narysować model w skali 1:1.

Na przykład podczas rysowania części silnika długość jednej jednostki może oznaczać jeden milimetr lub jeden cal. Przy rysowaniu mapy jedna jednostka może oznaczać jeden kilometr lub jedną milę.

Na tym rysunku pojazdu mechanicznego jako jednostki długości zastosowano milimetry. Widoki części zostały wyskalowane później, aby utworzyć arkusz rysunku do druku.

Rysunek tworzy się w skali 1:1 w wybranych jednostkach.

Podczas rozplanowywania i drukowania rysunku można określić dowolną skalę.

4 | Wstęp

Arkusz rysunkowy

Na papierze arkusz jest ograniczony do rozmiaru używanego papieru. W środowisku CAD nie ma ograniczeń do jednego arkusza lub rozmiaru papieru.

Rysując ręcznie, najpierw należy wybrać arkusz, który zazwyczaj zawiera ramkę oraz tabelkę. Następnie należy określić położenie płaszczyzn widoku, elewacji, przekrojów i szczegółów. Dopiero wtedy można zacząć rysować.

W przypadku programu AutoCAD najpierw rysuje się projekt lub model w środowisku pracy nazywanym obszarem modelu. Następnie można dokonać rozmieszczenia elementów tego modelu na arkuszu w środowisku nazywanym obszare, papieru.

Układ reprezentuje arkusz rysunku. Zazwyczaj składa się z ramki, tabelki, wymiarów, uwag ogólnych i jednego lub większej liczby widoków modelu wyświetlanych jako rzutnie arkusza. Rzutnie arkusza to obszary, podobne do ramek lub okien rysunku, za pośrednictwem których można oglądać model. Widoki na rzutniach można skalować za pomocą funkcji powiększania lub pomniejszania.

W przypadku tego rysunku domu na rzutniach wyświetlony został widok rzutu oraz widok elewacji.

Podstawowy projekt, lub model, jest tworzony w obszarze rysunku zwanym obszarem modelu.

Przed wydrukiem na arkuszu model można ustawiać w różnych widokach, tworząc tzw. układy.

6 | Wstęp

Zarządzanie danymi graficznymi

Zarówno w przypadku rysowania ręcznego, jak i rysowania w środowisku CAD konieczne jest wybranie metody zarządzania zasobami rysunku umożliwiającej rozdzielanie, sortowanie i edycję poszczególnych danych rysunku.

W przypadku rysowania ręcznego informacje można rozdzielić pomiędzy poszczególne kalki. Na przykład rzut budynku może składać się z osobnych arkuszy kalki, zawierających elementy konstrukcyjne, elementy instalacji elektrycznej i wod-kan.

W programie AutoCAD arkuszom kalki odpowiadają warstwy. Podobnie jak w przypadku kalek można wyświetlić, edytować i drukować warstwy oddzielnie lub kilka warstw nałożonych.

Warstwom można przypisywać nazwy, aby ułatwić ich śledzenie, oraz można je zablokować, tak aby nie mogły zostać zmienione. Przypisanie warstwie ustawień takich, jak kolor, rodzaj linii lub szerokość linii ułatwi spełnienie wymogów norm przemysłowych.

Warstw można również użyć do przygotowania obiektów rysunków do wydruku. Przypisanie stylu wydruku do warstwy sprawia, że wszystkie obiekty narysowane na tej warstwie będą drukowane w taki sam sposób.

Na tym rysunku prasy różne linie i kolory zostały wybrane przy użyciu warstw.

Należy wyłączyć warstwy, aby ukryć szczegóły na czas pracy.

Warstwy należy wyświetlić, aby zobaczyć wszystkie elementy.

8 | Wstęp

Ustalanie standardów rysunkowych

Zarówno w przypadku pracy zespołowej, jak i indywidualnej efektywna komunikacja jest możliwa dzięki przyjęciu pewnych norm.

W przypadku ręcznego rysowania przy rysowaniu rodzajów linii, szerokości linii, pisaniu oraz wymiarowaniu wymagana jest drobiazgowa dokładność. Normy muszą zostać ustalone na początku pracy i konsekwentnie należy się do nich stosować.

W przypadku programu AutoCAD zgodność z normami przemysłowymi lub obowiązującymi w firmie można uzyskać przez utworzenie stylów, które będą konsekwentnie stosowane.

Można utworzyć style dla tekstu, wymiarów oraz rodzajów linii. Styl tekstu, przykładowo, określa rodzaj czcionki oraz parametry formatowania, takie jak wysokość, szerokość oraz pochylenie.

Style, warstwy, arkusze, tabelki oraz informacje o ramkach i niektóre ustawienia poleceń można zapisywać w plikach szablonów rysunków. Używanie szablonów rysunków ułatwi szybkie rozpoczęcie tworzenia nowego rysunku, który spełnia wymogi norm.

W przypadku tego rysunku rzutu drogi zastosowano style pozwalające na spełnienie norm rysunkowych dotyczących tekstu, wymiarowania oraz rodzajów linii.

Wymiary, tekst i style linii mogą być ustalone na szablonie rysunkowym, który posłuży do tworzenia nowych rysunków.

10 | Wstęp

Wydajne rysowanie

Rysowanie jak najmniejszym nakładem pracy oraz szybsze wprowadzanie poprawek: są to dwie główne przyczyny, dla których korzysta się ze środowisk CAD. Program AutoCAD udostępnia pełny zestaw narzędzi do rysowania i edycji, pozwalający uniknąć wykonywania powtarzających się, czasochłonnych czynności kreślarskich.

W przypadku rysowania ręcznego konieczne jest użycie przyborów do rysowania, takich jak ołówki, linijki, cyrkle, kreskownice, szablony i gumki do mazania. Powtarzalne czynności związane z rysowaniem i edycją rysunku muszą być wykonywane ręcznie.

W programie AutoCAD można wybrać jedno z wielu narzędzi do rysowania, które umożliwia utworzenie linii, okręgów, elementów krzywoliniowych i itd.

W łatwy sposób można przesuwać, kopiować, odsuwać, obracać i odbijać obiekty. Można również kopiować rysunki między otwartymi rysunkami.

Na tym rysunku wózka elementy powtarzające się i symetryczne zostały utworzone z wykorzystaniem funkcji kopiowania i odbijania. Funkcja odsuwania obiektów pozwoliła na bardziej efektywne rysowanie linii równoległych.

Czas poświęcany na rysowanie można zaoszczędzić rysując połowę elementu, a następnie odbić ją, tworząc drugą połowę.

12 | Wstęp

Dokładne rysowanie

Rysunki inżynierskie i architektoniczne muszą być bardzo dokładne. Środowisko CAD pozwala na bardziej dokładne kreślenie niż w przypadku rysowania ręcznego.

Rysując obiekty na papierze, należy zachować ostrożność, aby utrzymać odpowiedni rozmiar i dopasowanie. Obiekty rysowane w skali muszą być ręcznie sprawdzane i wymiarowane.

W przypadku programu AutoCAD, aby uzyskać dokładne wymiary, można zastosować kilka metod.

Najprostszą metodą jest określenie punktów poprzez ich zlokalizowanie względem odstępów na prostokątnej siatce.

Kolejną metodą jest określenie dokładnych współrzędnych. Współrzędne określają lokalizację na rysunku poprzez określenie położenia punktu na osi X i Y lub odległość i kąt względem kolejnego punktu.

Przy użyciu trybów lokalizacji można określać położenie względem istniejących obiektów, takich jak punkt końcowy łuku, środek odcinka lub środek okręgu.

Przy użyciu funkcji śledzenia biegunowego można określić lokalizację względem wcześniej ustawionych kątów oraz odległość od tych kątów.

Na tym rysunku pompowni funkcja trybów lokalizacji została użyta w celu uzyskania pewności, że linie są prawidłowo połączone. Śledzenie biegunowe umożliwiło narysowanie linii pod odpowiednim kątem.

Funkcja śledzenia biegunowego umożliwia wyświetlenie prowadnic po odpowiednim kątem i ustawienie kursora pod kątem.

W przypadku trybu lokalizacji względem obiektu po ustawieniu kursora w tym miejscu,

możliwe jest automatyczne przejście do punktu środkowego.

14 | Wstęp

Oglądanie rysunku

Siła środowiska CAD tkwi również w tym, że użytkownik szybko może przeglądać różne części projektu przy różnym ich powiększeniu.

Podczas rysowania na papierze rozmiar i rozdzielczość rysunku są stałe.

W środowisku CAD rozmiar i rozdzielczość rysunku można zmieniać zgodnie z potrzebami.

Aby pracować na elementach szczegółowych, można powiększyć obraz, używając funkcji powiększania. Aby wyświetlić większą część rysunku, należy użyć funkcji pomniejszania. Aby przejść do innej części rysunku, należy panoramować rysunek bez zmiany jego wielkości.

Aby stworzyć sobie jak najlepsze warunki pracy, można zmieniać rozmiar rysunku i panoramować go. Może się to okazać bezcenne podczas pracy na dużych i zawierających dużo szczegółów rysunkach, takich jak ten plan uzdrowiska.

Można oddalać obraz, aby widzieć jego większą część, lub przybliżać, aby widzieć więcej szczegółów.

Istnieje możliwość panoramowania i przechodzenia do innego obszaru projektu.

16 | Wstęp

Tworzenie standardowych symboli

Symbole używane na rysunkach tworzonych ręcznie miały za zadanie przedstawienie obiektów rzeczywistych w uproszczeniu. Możliwość utworzenia i ponownego użycia symboli standardowych jest jedną z największych zalet środowiska CAD.

Przy ręcznym kreśleniu rysunku można używać szablonów symboli lub nalepek drukowanych umożliwiających naniesienie powtarzających się symboli krajobrazowych, architektonicznych, mechanicznych lub elektrycznych. Ta metoda jednak ogranicza możliwości zróżnicowania symboli.

Środowisko CAD pozwala zaoszczędzić czas dzięki możliwości wstawiania kopii istniejących symboli w dowolnym miejscu na rysunku, pod dowolnym kątem i w dowolnej skali.

Jeżeli zajdzie potrzeba utworzenia symbolu niestandardowego, można połączyć kilka obiektów w jeden zwany blokiem. Bloki można później wstawiać na rysunku dowolnie wiele razy używając narzędzia DesignCenter.

Standardowe symbole krajobrazowe są często używane na tym rysunku przedstawiającym plan zagospodarowania dzielnicy mieszkalnej.

Narzędzie DesignCenter pomaga zlokalizować biblioteki (zbiory) bloków, które można przeciągnąć na rysunek lub na paletę narzędzi. Można przeglądać i uzyskiwać podgląd bloków zawartych na rysunkach zapisanych w komputerze, w sieci firmowej lub na stronie WWW.

18 | Wstęp

Tworzenie i modyfikowanie tekstu

Tworzenie dokładnych wymiarów oraz jednolicie napisanego, czytelnego tekstu jest czasochłonnym zadaniem w przypadku rysowania ręcznego. Aplikacja CAD udostępnia metody usprawnienia tego zadania.

W przypadku pracy na papierze zmiana rozmiaru dowolnej części rysunku sprawia, że konieczne jest wymazanie, a następnie ponowne narysowanie wymiaru. Zmiana tekstu często powoduje konieczność przepisania rysunku.

W przypadku programu AutoCAD możliwe jest utworzenie wymiarów zespolonych oraz tekstu na obszarze papieru.

Wymiary zespolone są powiązane z modelem. Zmiana modelu powoduje automatyczna aktualizację wartości wymiarowych.

Standardowe typy wymiarów stosowane w programie AutoCAD to wymiary liniowe, promieniowe, współrzędnościowe, kątowe, bazowe i inne.

W łatwy sposób można zmieniać treść, czcionkę, rozmiar, odstęp oraz kąt obrotu tekstu wymiarowego i uwag.

Na tym szczegółowym rysunku wymagane elementy zostały opisane słownie, zastosowano linie odniesienia oraz wymiary.

W przypadku wymiarów zespolonych można automatycznie aktualizować wielkość oraz wartość wymiaru przez rozciąganie lub zmianę skali wymiarowanego obiektu.

Można utworzyć linie odniesienia skojarzone z tekstem. W przypadku przesunięcia tekstu linia jest ustawiana automatycznie.

20 | Wstęp

Modyfikowanie rysunku

Wprowadzanie korekt jest częścią wszystkich projektów kreślarskich. Niezależnie od tego, czy rysunek powstaje na papierze, czy z wykorzystaniem aplikacji CAD, konieczna będzie jego modyfikacja.

Aby wprowadzić korektę rysowanego ręcznie obiektu, należy wymazać do lub wydrapać i ponownie narysować.

Aplikacja AutoCAD eliminuje żmudną ręczną edycję, udostępniając różnorodne narzędzia edycyjne. Jeżeli konieczne jest skopiowanie całego lub części obiektu, nie ma konieczności przerysowywania go. Jeżeli konieczne jest usunięcie obiektu, można go skasować, kilkakrotnie naciskając przycisk myszy. Jeżeli popełniony zostanie błąd, można szybko cofnąć operację.

Po narysowaniu obiektu nie ma potrzeby jego przerysowywania. Można modyfikować istniejący rysunek wykonanie odbicia, obrócenie, zmianę skali, rozciągnięcie, ucięcie itd. Można również w dowolnym czasie zmienić właściwości obiektu, takie jak rodzaj linii, szerokość linii, kolor i warstwę.

Te rysunki „przed“ i „po“ przedstawiają użycie niektórych typowych funkcji edycji elewacji budynku. Chmurka wersji używana jest do zaznaczanie obszarów, na których dokonano zmiany.

Po narysowaniu obiektu można w łatwy sposób skopiować go, bez konieczności ponownego tworzenia.

1

Wprowadzenie do programu AutoCAD

Dlaczego należy korzystać z tego podręcznika . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .24Źródła informacji o programie AutoCAD . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .24

Dostęp do powiązanych tematów w systemie pomocy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24Ćwiczenia: korzystanie z systemu pomocy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25

Użycie Szybkiej pomocy w Palecie informacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .29Poruszanie się po zawartości Palety informacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29Sterowanie opcjami wyświetlania Palety informacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30

24 | Rozdział 1 Wprowadzenie do programu AutoCAD

Dlaczego należy korzystać z tego podręcznika

Niniejszy podręcznik Pierwsze kroki zawiera wprowadzenie do najczęściej używanych elementów programu AutoCAD. Należy skorzystać z tego podręcznika, aby nauczyć się podstawowych funkcji, co umożliwi szybsze rozpoczęcie pracy.

Program AutoCAD udostępnia bogaty zbiór funkcji oraz często wiele sposobów realizacji zadania. Podręcznik ten skupia się na następujących sprawach:

■ Co należy wiedzieć, aby rozpocząć pracę?■ Jakie są zalecane metody korzystania z przedstawionych funkcji?

Po bliższym zapoznaniu się z programem AutoCAD użytkownik znajdzie własny sposób skutecznej pracy w zależności od rodzaju wykonywanych zadań.

UWAGA W ćwiczeniach zawartych w tym podręczniku założono, że użytkownika korzysta z domyślnych ustawień programu AutoCAD dotyczących wyświetlania i działania. W przypadku adaptacji ustawień może zaistnieć potrzeba skorzystania z pomocy.

Źródła informacji o programie AutoCAD

Jeśli potrzebne są dodatkowe informacje, można skorzystać z dodatkowych zasobów. Z menu Pomoc można uzyskać dostęp do poniższych zasobów:

■ Pomoc udostępnia procedury, informacje dotyczące pojęć oraz opisy poleceń. Aby wyświetlić informacje Pomocy, można także nacisnąć klawisz F1 w zgłoszeniu Polecenie, w oknie dialogowym lub w zgłoszeniu w ramach polecenia.

■ Paleta informacji wyświetla automatycznie procedury związane z aktywnym poleceniem.■ Warsztat nowych możliwości udostępnia szereg opisów nowych funkcji.■ Dodatkowe zasoby bezpośrednie udostępniają kilka możliwości uzyskania dodatkowej pomocy

w sieci WWW.

UWAGA Karta Szybki start znajdująca się na końcu tego podręcznika to prosty w użyciu graficzny klucz do interfejsu produktu, jego pasków narzędzi, klawiszy skrótów, zmiennych systemowych, skrótów poleceń oraz podstawowych operacji, takich jak wybieranie obiektów.

Dostęp do powiązanych tematów w systemie pomocy

W podręczniku Pierwsze kroki, na końcu większości tematów znajdują się odwołania do słów kluczowych w indeksie pomocy. Na przykład, aby znaleźć pojęcia, procedury, polecenia i zmienne systemowe powiązane z poleceniem ARKUSZ, należy wprowadzić słowo arkusz w polu na zakładce Indeks w oknie Pomoc.

System pomocy

ARKUSZ

Źródła informacji o programie AutoCAD | 25

Ćwiczenie: lokalizacja tematu Pomocy za pomocą słowa kluczowego

■ Uruchom program AutoCAD i naciśnij klawisz F1. Następnie wykonaj czynności przedstawione na rysunku.

Ćwiczenia: korzystanie z systemu pomocy

W tych ćwiczeniach skorzystamy z systemu pomocy, aby znaleźć informacje dotyczące sposobu rysowania z plikiem szablonu oraz tworzenia arkusza.

UWAGA Istotne jest nauczenie się szybkiego sposobu korzystania z systemu pomocy. System pomocy może dostarczyć odpowiedzi, co pozwoli uniknąć niepotrzebnych trudności i frustracji.

1 Uruchom program AutoCAD i naciśnij klawisz F1, aby wyświetlić okno Pomoc.

2 W razie potrzeby wyświetlania spisu treści kliknij zakładkę Spis treści w lewym panelu okna Pomoc. Następnie kliknij znak plus (+) obok opcji Podręcznik użytkownika.

Opcja Podręcznik użytkownika rozwinie się, wyświetlając spis rozdziałów.

2 Podaj słowo kluczowe

3 Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy, aby przejrzeć temat

4 Kliknij, aby wyświetlić informacje o pojęciach związanych z wybranym tematem

5 Kliknij, aby wyświetlić procedury związane z wybranym tematem

6 Kliknij, aby wyświetlić polecenia związane z wybranym tematem

1 Kliknij zakładkę Indeks


3 W lewym panelu kliknij bezpośrednio tytuł Rozpoczynanie, organizowanie i zapisywanie rysunku. W prawym panelu okna Pomoc wyświetlane są odnośniki do kilku tematów wraz z opisem.

4 W prawym panelu kliknij Rozpoczynanie rysunku. Następnie kliknij Używanie pliku szablonu do uruchomienia rysunku.

Spowoduje to przejście do docelowego tematu w systemie pomocy. W spisie treści w lewym panelu wyświetlana jest struktura tematów umożliwiająca łatwe przeglądanie.

5 Kliknij zakładkę Procedury. Następnie kliknij pierwszą procedurę z listy. Kliknij zakładkę Procedury, aby ponownie wyświetlić listę.

6 Kliknij zakładkę Polecenia. Na zakładce Polecenia wyświetlane są wszystkie polecenia i zmienne systemowe związane z danym tematem.

Kliknięcie odnośnika na tej zakładce powoduje otwarcie okna Opis poleceń, w którym znajdują się szczegółowe informacje dotyczące polecenia i opcji okien dialogowych.

7 Następnie w lewym panelu kliknij zakładkę Wyszukaj.

Teraz będziemy wyszukiwać tematy zawierających słowo arkusz.

Źródła informacji o programie AutoCAD | 27

8 Wpisz słowo arkusz, a następnie naciśnij klawisz ENTER lub kliknij opcję Lista tematów.

Wyświetlona zostanie duża liczba tematów zawierających słowo arkusz.

9 Kliknij kolumnę Tytuł, aby posortować listę tematów alfabetycznie. Następnie kliknij kolumnę Położenie, aby posortować listę tematów wg podręcznika: Opis poleceń, Podręcznik adaptacyjny, Podręcznik użytkownika itd.

10 Przewiń w dół, aby wyszukać w Podręczniku użytkownika temat Praca w zakładce Arkusz-Pojęcia. Następnie kliknij opcję Wyświetl (lub dwukrotnie kliknij przyciskiem myszy temat).

Wyświetlony zostanie temat. Jednak w jaki sposób określić położenie bieżącego tematu w spisie treści? W jaki sposób można wyświetlić sąsiedni, powiązany temat?

11 W lewym panelu kliknij zakładkę Spis treści.

Spisie treści zostanie otwarty na aktualnym temacie. Ten sposób umożliwia łatwe wyszukanie powiązanych tematów.

Uwaga Jeśli w spisie treści nie zostanie automatycznie wyświetlony aktualny temat, kliknij zakładkę Spis treści w prawym panelu.


12 W lewym panelu kliknij prawym przyciskiem myszy dowolny temat, a następnie kliknij opcję Zamknij wszystko.

Jest to szybka metoda zwijania spisu treści, gdy wyświetlanych jest zbyt dużo podtematów.

13 Zamknij okno Pomoc.

Więcej informacji zawiera rozdział Wydajne korzystanie z systemu pomocy. W systemie pomocy na zakładce Spis treści kliknij Podręcznik użytkownika ➤ Dostęp do potrzebnych informacji ➤ Wydajne korzystanie z systemu pomocy.

Użycie Szybkiej pomocy w Palecie informacji | 29

Użycie Szybkiej pomocy w Palecie informacji

Szybka pomoc w Palecie informacji daje wygodny dostęp do procedur w systemie Pomocy. W trakcie wykonywania większości czynności Szybka pomoc wyświetla listę procedur związanych z aktualnym poleceniem. Aby wyświetlić procedurę na palecie, można ją kliknąć.

Często, informacja otrzymana z Szybkiej pomocy jest wystarczająca, aby wykonać nowe lub rzadko wykonywane zadanie.

Zazwyczaj informacje wyświetlane przez Szybką pomoc są aktualizowane, kiedy wywoływane jest nowe polecenie; jeśli jednak zachodzi potrzeba wstrzymania aktualizacji wyświetlanych informacji podczas zmiany poleceń, można zablokować Paletę informacji.

Poruszanie się po zawartości Palety informacji

Aby wyświetlić menu podręczne z poleceniami nawigacyjnymi, wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszy oknie Paleta informacji. Korzystając z tych poleceń, można przewijać zawartość okna do przodu i do tyłu lub wrócić na początek okna Paleta informacji, tak samo jak w przeglądarce internetowej. Klikając na banerze tytułowym u góry Palety informacji można wyświetlić listę wszystkich poleceń i zmiennych systemowych dostępnych w produkcie.

kliknij prawym przyciskiem myszy paletę lub pasek tytułu, aby wyświetlić menu podręczne

wyświetl informacje odniesienia

wybierz procedurę

pasek tytułu


Sterowanie opcjami wyświetlania Palety informacji

Kliknięcie prawym przyciskiem myszy na pasku tytułu Palety informacji wyświetla menu podręczne, udostępniające opcje i ustawienia Palety informacji. Ustawienia te obejmują:

■ Autoukrywanie. Paleta informacji może się automatycznie rozwijać lub zwijać po przesunięciu wskaźnika na jej pasek tytułu.

■ Przezroczystość. Paleta informacji może być przezroczysta, aby nie przysłaniała obiektów znajdujących się pod nią.

UWAGA Pasek tytułu może być wyświetlany po lewej lub prawej stronie palety, w zależności od miejsca przeciągnięcia palety.

System pomocy

POMOC, ASYSTENT

Sprawdzenie i przypomnienie

1 Do czego służą zakładki w prawym panelu okna Pomoc?

2 Kiedy w lewym panelu okna Pomoc używa się zakładki Spis treści, a nie zakładki Indeks?

3 Które menu umożliwia uzyskanie informacji dotyczących nowych funkcji w programie AutoCAD?

Aby rozpocząć

Działanie Menu Pasek narzędzi

Dostęp do systemu pomocy Pomoc ➤ Pomoc Standard

Korzystanie z Warsztatu nowych możliwości

Pomoc ➤ Warsztat nowych możliwości

Wyszukiwanie zasobów ćwiczeniowych

Pomoc ➤ Dodatkowe zasoby bezpośrednie ➤ Szkolenia

Korzystanie z Szybkiej pomocy w Palecie informacji

Pomoc ➤ Paleta informacji

Drukowanie procedury z programu Szybka pomoc

Nacisnąć prawy przycisk myszy, aby wyświetlić menu podręczne

Blokowanie procedury w programie Szybka pomoc

Nacisnąć prawy przycisk myszy, aby wyświetlić menu podręczne

Pasek narzędzi Rysuj Zawiera przyciski umo liwiające tworzenie nowych obiektów.

Pasek narzędzi Właściwości Przedstawia i umożliwia sterowanie kolorem, rodzajem linii, grubością linii i stylem wydruku.

Okno poleceń Zawiera informacje o wykonywanych właśnie poleceniach, opcje i historie poleceń.Pasek stanu

Wyświetla wartości współrzędnych i stan pomocy rysunkowych.

DesignCenter (może być zamocowane lub ruchome). Umożliwia lokalizację i umieszczenie zasobów z innych rysunków w bieżących rysunkach i na paletach narzędzi.

Obszar rysunku Część okna programu AutoCAD, w którym użytkownik tworzy i edytuje rysunki.

Zakładka Model i zakładki arkuszy Udostępniają dwa środowiska pracy.

Pasek narzędzi Warstwy Przedstawia ustawienia warstw i umożliwia sterowanie nimi.

Pasek narzędzi Style Przedstawia ustawienia tekstu i umożliwiam sterowanie nimi.

Okno Palety narzędzi (może być zamocowane lub ruchome). Umożliwia przeciąganie w rysunkach często używanych bloków i wzorów kreskowań.

Pasek narzędzi Standard Zawiera przyciski służące do wykonywania standardowych operacji.

Pasek menu Zawiera menu umożliwiające dostęp do wszystkich poleceń.

2

Praca z poleceniami

Korzystanie z myszy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .34Przerywanie działania polecenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .34Uruchamianie polecenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .34

Uruchamianie poleceń z menu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35Uruchamianie poleceń z linii poleceń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36Określanie opcji polecenia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36Stosowanie zgłoszeń dynamicznych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37

Cofanie lub powtarzanie poleceń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .39

34 | Rozdział 2 Praca z poleceniami

Korzystanie z myszy

Większość użytkowników w charakterze urządzenia wskazującego używa myszy. W myszy dwuprzyciskowej lewy przycisk jest zazwyczaj przyciskiem wskazującym, który służy do określania lub wybierania punktów w obszarze rysunku. Prawy przycisk służy do wyświetlania menu podręcznego, które zawiera odpowiednie polecenia i opcje. W zależności od położenia wskaźnika wyświetlane są różne menu.

UWAGA Aby sprawdzić, jakie opcje dostępne są w danej sytuacji, należy spróbować kliknąć prawym przyciskiem myszy w celu wyświetlenia menu podręcznego.

Mysz z kółkiem jest myszą dwuprzyciskową z małym kółkiem między przyciskami. Kółko to można obracać lub naciskać, aby szybko zmienić powiększenie lub wyświetlić nowy fragment rysunku. Korzystanie z myszy z kółkiem jest bardzo polecane.

Przerywanie działania polecenia

W razie przypadkowego kliknięcia ekranu, wyświetlenia menu podręcznego lub uruchomienia polecenia można zakończyć to działanie, naciskając na klawiaturze klawisz ESC.

Ćwiczenie: anulowanie wyboru

■ Kliknij obszar rysunku i przesuń mysz. Program AutoCAD jest w trybie wyboru. Naciśnij klawisz ESC, aby anulować.

Uruchamianie polecenia

Polecenie można uruchomić za pomocą menu, paska narzędzi, palety lub linii poleceń. Ponieważ program AutoCAD jest bardzo elastyczny, użytkownik może wybrać taki sposób pracy, który będzie mu najbardziej odpowiadał.

wskazywanie punktów lub wybieranie obiektów

wyświetlanie menu podręcznego

Uruchamianie polecenia | 35

Polecenia można wybierać z kilku różnych rodzajów menu w programie AutoCAD:

■ Menu rozwijane, które są dostępne na pasku menu umieszczonym na górze okna programu AutoCAD. Wszystkie polecenia używane w ćwiczeniach opisywanych w tej książce dostępne są z tych menu.

■ Menu Lokalizacja względem obiektu wyświetlane jest po przytrzymaniu naciśniętego klawisza SHIFT i kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Menu Lokalizacja względem obiektu umożliwiam precyzyjne rysowanie, poprzez umieszczanie wskaźnika na elemencie obiektu, takim jak koniec linii lub środek okręgu.

■ Menu podręczne wyświetlane są po kliknięciu prawym przyciskiem myszy. Po kliknięciu prawym przyciskiem myszy obiektu, obszaru rysunku, paska narzędzi lub kliknięciu prawym przyciskiem myszy wewnątrz okna dialogowego, palety lub okna wyświetlane są różne menu.

Uruchamianie poleceń z menu

Paski narzędzi zawierają przyciski, które uruchamiają polecenia. Po ustawieniu wskaźnika nad przyciskiem zostanie wyświetlona etykietka z nazwą przycisku.

Mocowanie, odłączanie i zmiana rozmiaru pasków narzędzi

Zamocowany pasek narzędzi zajmuje stałą pozycję przy dowolnej krawędzi obszaru graficznego.

■ Zamocowany pasek narzędzi można przekształcić w pasek ruchomy, klikając jego uchwyt przesuwania i przeciągając go w dowolne miejsce w obszarze rysunku.

■ Można zmienić rozmiar ruchomego paska narzędzi, przeciągając dowolną jego krawędź.■ Można zamocować ruchomy pasek narzędzi, klikając jego pasek tytułu i przeciągając go do krawędzi

obszaru rysunku. Naciśnij klawisz CTRL, aby uniknąć zamocowania paska.

Ukrywanie, wyświetlanie i blokowanie pasków narzędzi

■ Paski narzędzi można wyświetlić lub ukryć, klikając prawym przyciskiem myszy wybrany pasek narzędzi i klikając w menu podręcznym pasek, który ma być wyświetlony lub ukryty.

■ Paski narzędzi można zablokować (unieruchomić) za pomocą tego samego menu i klikając jedną z opcji blokowania w dolnej części menu.

Ćwiczenie: zmiana rozmiaru i położenia paska narzędzi Rysuj

W tych ćwiczeniach użytkownik będzie przemieszczał, zmieniał rozmiar i blokował pasek narzędzi Rysuj.

UWAGA Gdy instrukcja mówi o „przeciągnięciu“, kliknij i przytrzymaj naciśnięty lewy przycisk myszy, przesuń wskaźnik, a następnie zwolnij przycisk myszy.

1 Aby zyskać więcej miejsca, zamknij otwarte palety w obszarze rysunku, klikając przyciski [x] na paskach tytułów.

2 W lewej części okna aplikacji przeciągnij uchwyt do przesuwania z paska narzędzi Rysuj na środek obszaru rysunku.

uchwyt do przesuwania


3 Przesuń wskaźnik na dół paska narzędzi Rysuj, gdzie zostanie zmieniony na wskaźnik „góra-dół“.

4 Przeciągnij dolną część paska narzędzi Rysuj, aby zmienić jego kształt.

5 Kliknij przycisk [x] w górnym prawym narożniku paska narzędzi Rysuj, aby go zamknąć.

W prosty sposób można ponownie wyświetlić pasek narzędzi Rysuj lub dowolny inny pasek narzędzi.

6 Kliknij prawym przyciskiem myszy, aby wyświetlić menu podręczne, które zawiera listę pasków narzędzi. W menu podręcznym kliknij opcję Rysuj, aby ponownie wyświetlić pasek narzędzi Rysuj.

7 Przeciągnij pasek tytułu paska narzędzi Rysuj do lewej krawędzi okna aplikacji. Gdy pasek kontur paska narzędzi zmieni kształt, zwolnij lewy przycisk myszy, aby zamocować pasek narzędzi.

UWAGA Jeśli pasek zostanie przesunięty poza krawędź ekranu, może być trudno go znaleźć, jednak widoczny będzie uchwyt paska narzędzi, co umożliwi przeciągnięcie go z powrotem. W razie przeciągnięcia paska narzędzi za pasek zadań systemu Microsoft Windows w dolnej części ekranu, należy włączyć opcję automatycznego ukrywania we właściwościach paska narzędzi systemu Windows, aby odzyskać pasek narzędzi.

Uruchamianie poleceń z linii poleceń

Polecenia programu AutoCAD można uruchomić, wpisując je w linii poleceń w oknie poleceń zamiast używania pasków narzędzi lub menu. Poza tym, niektóre polecenia muszą być zakończone w linii poleceń, bez względu na to, w jaki sposób zostały uruchomione.

Niektóre polecenia mają skrócone nazwy lub aliasy poleceń. Na przykład można wpisać o jako alias nazwy polecenia OKRĄG. Więcej informacji znajduje się na karcie Szybki start na końcu podręcznika.

Po wprowadzeniu polecenia w linii poleceń należy nacisnąć klawisz ENTER lub SPACJA, aby wykonać polecenie. Można także powtórzyć poprzednie polecenie, naciskając klawisz ENTER lub SPACJA.

UWAGA Jeśli użytkownik zostanie poproszony w niniejszym podręczniku lub systemie pomocy o podanie czegoś, należy wpisać wartość (czcionka pogrubiona) w linii poleceń i nacisnąć klawisz ENTER.

Określanie opcji polecenia

Często po uruchomieniu polecenia program AutoCAD wyświetla zbiór opcji w linii poleceń. Na przykład, po wprowadzeniu polecenia OKRĄG w linii poleceń zostanie wyświetlone następujące zgłoszenie:

okno poleceń

linia poleceń

Uruchamianie polecenia | 37

Określ środek okręgu lub [3p/2p/Ssr (sty sty promień)]:

Opcja domyślna, „Określ środek okręgu“ wyświetlana jest przed nawiasami kwadratowymi. Dodatkowe opcje wyświetlane są pomiędzy nawiasami kwadratowymi.

■ Aby zaakceptować opcję domyślną, wpisz wartości współrzędnych lub za pomocą urządzenia wskazującego wskaż w obszarze rysunku punkt środka okręgu.

■ Aby wybrać inną opcję, wpisz wielkie litery w nazwie opcji. Na przykład wpisz 2p i naciśnij klawisz ENTER, aby wybrać opcję dwóch punktów.

Stosowanie zgłoszeń dynamicznych

Oprócz zgłoszenia w linii poleceń podobne zgłoszenie wyświetlane jest obok wskaźnika — jest to tzw. zgłoszenie dynamiczne.

Zgłoszenie dynamiczne umożliwia skupienie uwagi na pracy, a nie na linii poleceń.

Aby wyświetlić opcje polecenia w zgłoszeniu wprowadzania dynamicznego, należy nacisnąć klawisz STRZAŁKA W DÓŁ, a następnie kliknąć opcję w menu.

Ćwiczenie: Rysowanie linii przy użyciu menu

1 Na pasku menu kliknij menu Rysuj i opcję Linia.

W dalszych krokach skrócono opis do postaci Kliknij menu Rysuj ➤ Linia.

2 Przy zgłoszeniu Określ pierwszy punkt kliknij w dowolnym miejscu w obszarze rysunku, aby określić punkt.

Zgłoszenie zmieni się na: Określ następny punkt lub [Cofaj].

3 Przy zgłoszeniu Określ następny punkt lub [Cofaj] kliknij w dowolnym innym miejscu w obszarze rysunku, aby określić koniec segmentu.

4 Utwórz drugi segment linii przez wskazanie następnego punktu.

Zgłoszenie Określ następny punkt lub [Cofaj] będzie się powtarzało, umożliwiając rysowanie następnych segmentów linii, aż do zakończenia polecenia LINIA.

5 Naciśnij ENTER, aby zakończyć polecenie.

Dwa utworzone segmenty linii mają wspólny koniec, lecz są one oddzielnymi obiektami.

6 Kliknij menu Zmiana ➤ Wymaż, a następnie kolejne linie. Następnie naciśnij klawisz ENTER, aby wykonać polecenie wymazania.


Ćwiczenie: rysowanie linii przy użyciu przycisku na pasku narzędzi

1 Na pasku narzędzi Rysuj, który znajduje się na lewej krawędzi okna aplikacji, kliknij przycisk Linia.

2 Narysuj dwa segmenty linii.

3 Na pasku narzędzi Zmiana, który znajduje się na prawej krawędzi okna aplikacji, kliknij przycisk Wymaż.

4 Kliknij kolejno każdą linie i następnie naciśnij klawisz ENTER, aby usunąć linie.

Ćwiczenie: rysowanie linii przy użyciu linii poleceń

1 W linii poleceń wpisz linia lub literę L. Naciśnij ENTER

2 Kliknij dowolne miejsce w obszarze graficznym, aby zlokalizować punkt.

3 Przy zgłoszeniu Określ następny punkt lub [Cofaj] kliknij w dowolnym innym miejscu w obszarze rysunku, aby określić koniec segmentu linii.

4 Przy zgłoszeniu Określ następny punkt lub [Cofaj] kliknij w dowolnym innym miejscu w obszarze rysunku, aby określić koniec segmentu linii.

5 Wpisz c i naciśnij klawisz ENTER, aby usunąć ostatni segment linii, a następnie kliknij inne miejsce dla punktu końcowego.

6 Następnie wpisz z (Zamknij) i naciśnij klawisz ENTER, aby dodać trzeci segment linii, połączony z punktem początkowym i zakończyć polecenie.

Ćwiczenie: rysowanie okręgu przy użyciu linii poleceń

1 W linii poleceń wpisz okrąg lub literę o (wpisz o i naciśnij ENTER).

2 Przy zgłoszeniu Określ środek okręgu kliknij w dowolnym miejscu w obszarze rysunku, aby określić punkt.

3 Przy zgłoszeniu Określ promień okręgu wpisz 5 (wpisz 5 i naciśnij ENTER).

4 W linii poleceń naciśnij klawisz ENTER, aby powtórzyć polecenie OKRĄG.

5 Wpisz 2p, aby utworzyć okrąg używając dwóch punktów (wpisz 2p i naciśnij ENTER).

6 Kliknij dowolne miejsce na rysunku, aby wskazać każdy punkt.

7 Powtórz kilka razy polecenie OKRĄG, używając każdej z pozostałych opcji.

8 Po zakończeniu wpisz Usuń lub u, a następnie kliknij każdy okrąg, aby go wybrać. Następnie naciśnij klawisz ENTER, aby usunąć wybrane okręgi.

Cofanie lub powtarzanie poleceń | 39

Rysowanie okręgu przy użyciu zgłoszenia dynamicznego

1 Przy zgłoszeniu dynamicznym wpisz okrąg lub literę o.

2 Przy zgłoszeniu Określ środek okręgu naciśnij klawisz STRZAŁKA W DÓŁ.

3 Kliknij jedną z opcji OKRĄG w menu i zakończ polecenie.

Cofanie lub powtarzanie poleceń

Czasami zachodzi potrzeba anulowania uruchomionego polecenie lub cofnięcie pewnych czynności. Dwa przyciski na pasku narzędzi Standard cofają w rysunku skutki źle wykonanych operacji.

■ Cofnij. Umożliwia cofnięcie poprzednich operacji. Na przykład, kliknij Cofnij, aby usunąć właśnie utworzony obiekt.

■ Odtwórz. Można przywrócić skutki operacji, które zostały cofnięte za pomocą polecenia Cofnij. Na przykład kliknij Odtwórz, aby odtworzyć obiekt, którego utworzenie zostało cofnięte.

Można użyć list Cofnij i Odtwórz, aby jednocześnie odwrócić skutki kilku operacji. Kliknij strzałkę listy Cofnij lub Odtwórz, a następnie kliknij i wybierz operację.

System pomocy

OPCJE, C, COFAJ, ODTWÓRZ

Aby rozpocząć

Działanie Menu Klawiatura

Zakończenie polecenia Kliknij prawym przyciskiem myszy ➤ Enter

ENTER lub SPACJA

Powtórzenie polecenia Kliknij prawym przyciskiem myszy ➤ Powtórz

ENTER lub SPACJA

Przerywanie działaniapolecenia

Kliknij prawym przyciskiem myszy ➤ Anuluj

ESC

Cofanie poprzedniegopolecenia

Edycja ➤ Cofnij <operację>

C

lista Odtwórzlista Cofnij



1 Co należy zrobić, aby wyświetlić listę wszystkich dostępnych pasków narzędzi?

2 Jakie są trzy sposoby uruchomienia polecenia?

3 Jaki inny klawisz, oprócz ENTER, umożliwia zakończenie lub powtórzenie polecenia?

4 Co należy zrobić, aby anulować polecenie?

Powiększenie obiektów umożliwia ich łatwiejsze tworzenie lub modyfikowanie na rysunku.

Po zakończeniu pracy w danym obszarze można zmniejszyć rysunek, aby uzyskać lepszy przegląd całego rysunku.

Po powiększeniu można wyświetlić nowe fragmenty rysunku, aby wyśrodkować wybrane obiekty.

3

Zmiana widoków

Wyświetlanie widoku w różnych powiększeniach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .44Powiększanie przez przemieszczanie wskaźnika . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44Powiększanie do określonego obszaru . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44Powiększenie, aby wyświetlić cały rysunek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

Wyświetlanie nowych fragmentów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .45Wyświetlanie nowych fragmentów przez przemieszczanie wskaźnika. . . . . . . . . . . . 45Ćwiczenia: powiększanie i wyświetlanie nowych fragmentów . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45

44 | Rozdział 3 Zmiana widoków

Wyświetlanie widoku w różnych powiększeniach

Widok jest konkretnym powiększeniem, pozycją i orientacją rysunku. Najczęściej stosowanym sposobem zmiany widoku jest zmiana powiększenia. Powoduje ona zwiększenie lub zmniejszenie powiększenia obrazu wyświetlanego w obszarze rysunku.

Program AutoCAD umożliwia zmianę powiększenia na rysunku na kilka sposobów.

Powiększanie przez przemieszczanie wskaźnika

Istnieje możliwość zmiany powiększania w czasie rzeczywistym za pomocą urządzenia wskazującego — to znaczy zmiany zbliżenia w wyniku przesuwania wskaźnika. Opcja Szybki polecenia ZOOM umożliwia przeciągnięcie wskaźnika w górę — powiększenie, lub w dół — zmniejszenie. Gdy urządzeniem wskazującym jest mysz z kółkiem, należy obrócić kółko do przodu, aby powiększyć obraz, lub obrócić do tyłu, aby obraz zmniejszyć.

Powiększanie do określonego obszaru

Opcja Okno polecenia ZOOM umożliwia szybką zmianę powiększenia określonego obszaru poprzez zdefiniowanie prostokątnego okna powiększenia za pomocą myszy. Zdefiniowany obszar zostanie wyświetlony na środku ekranu.

Powiększanie, aby wyświetlić cały rysunek

Użyj opcji Zakres polecenia ZOOM, aby wyświetlić cały rysunek. Jest to użyteczne w razie potrzeby szybkiego przywrócenia ogólnego widoku. Opcja ta jest przydatna także wtedy, gdy obszar rysunku jest pusty w wyniku zbyt dużego powiększenia obszaru pustego lub wybrania nowego fragmentu zbyt daleko od obszaru rysunku.

pomniejszony powiększony

Wyświetlanie nowych fragmentów | 45

Wyświetlanie nowych fragmentów

Wyświetlanie nowych fragmentów jest drugim powszechnie stosowanym sposobem zmiany widoku. Operacja ta powoduje przesuwanie wyświetlanego obrazu w dowolnym kierunku na płaszczyźnie.

Wyświetlanie nowych fragmentów przez przemieszczanie wskaźnika

Istnieje możliwość wyświetlenia nowych fragmentów w czasie rzeczywistym — zmiana położenia obrazu w obszarze graficznym za pomocą urządzenia wskazującego. Po wybraniu polecenia NFRAGM przeciągnij wskaźnik, aby przesunąć obraz w nowe miejsce. Gdy urządzeniem wskazującym jest mysz z kółkiem, należy przytrzymać kółko i przesunąć mysz, aby wybrać nowy fragment.

Ćwiczenia: powiększanie i wyświetlanie nowych fragmentów

Te ćwiczenia mają na celu przećwiczenie zmiany powiększenia i wyświetlania nowych fragmentów za pomocą poleceń w menu Widok lub bezpośrednio za pomocą myszy z kółkiem.

1 Kliknij menu Plik ➤ Otwórz.

2 W oknie dialogowym Otwórz znajdź folder /Sample w folderze produktu AutoCAD. Klikaj kolejno pliki rysunków i otwórz ten, który wygląda najbardziej interesująco.

3 Kliknij menu Widok ➤ Zoom ➤ Okno.

4 Kliknij w pobliżu środka rysunku. Przesuń wskaźnik, aby utworzyć obszar prostokątny, a następnie kliknij ponownie.

5 Kliknij menu Widok ➤ Nfragm ➤ Szybki.

6 Przeciągnij wskaźnik w dowolnym kierunku, aby zmienić położenie widoku. Naciśnij klawisz ESC, aby zakończyć operację.

7 Kontynuuj ćwiczenie zmiany powiększenia i wyświetlania nowych fragmentów za pomocą poniższych opcji:

■ Szybki zoom (przeciągnij wskaźnik do góry i w dół; naciśnij ESC, aby zakończyć.)■ Zoom poprzedni■ Zoom okno■ Zoom zakres■ Szybki nfragm

przed NFRAGM po NFRAGM

46 | Rozdział 3 Zmiana widoków

Należy powtarzać te czynności, dopóki użytkownik nie będzie umiał swobodnie wykonywać operacji zmiany powiększenia i wyboru nowego fragmentu. Opcje te zwykle używane są do rysowania na płaszczyźnie.

Uwaga Jeśli po powiększeniu łuki i okręgi nie są gładkie, lub jeśli nie można już powiększyć lub zmniejszyć widoku, można zregenerować rysunek. Kliknij menu Widok ➤ Regen wszystko. Polecenie to powoduje także usunięcie przypadkowych pikseli.

8 (Opcjonalnie) Za pomocą myszy z kółkiem można zmieniać powiększenie oraz wyświetlać nowe fragmenty bez wprowadzania polecenia. Spróbuj wykonać następujące czynności:

■ Przesuń wskaźnik na obszar rysunku i obróć kółko do przodu i do tyłu, aby powiększyć lub zmniejszyć. Zauważ, że położenie wskaźnika wyznacza stały punkt odniesienia dla zmiany powiększenia.

■ Naciśnij kółko i przeciągnij widok, aby wyświetlić nowe fragmenty.■ Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy, aby powiększyć do zakresu rysunku.

9 Zamknij rysunek przykładowy bez zapisywania zmian.

System pomocy

NFRAGM, ZOOM, REGEN


1 Której opcji polecenia ZOOM należy użyć, aby dopasować cały rysunek do obszaru graficznego?

2 W jaki sposób można szybko wyświetlić poprzedni widok?

3 Jakie polecenie służy do wygładzania wyświetlania krzywych i usuwania przypadkowych pikseli?

Aby rozpocząć


Nfragm Widok ➤ Nfragm Standard

Zoom Widok ➤ Zoom Standard

Resetowanie ograniczeniapowiększenia

Widok ➤ Regen

Wygładzanie łuków i okręgów Widok ➤ Regen

Należy ustalić warstwy, na których, tak jak na przezroczystych kalkach, zostaną rozmieszczone obiekty.

Należy przypisać standardowe szerokości linii, aby linie były drukowane w taki sam sposób, bez względu na skalę rysunku.

Należy użyć różnych rodzajów linii, aby ułatwić identyfikowanie różnego typu obiektów.

4

Ustawienia rysunkowe

Rozpoczęcie rysunku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Planowanie jednostek i skali rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .52

Wybór jednostek rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52Ustawianie formatu jednostek rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52

Informacje o modelach i arkuszach. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .54Porządkowanie rysunków za pomocą warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .56

Przypisywanie warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56Sterowanie warstwami. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

Ćwiczenia: przeglądanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .58

50 | Rozdział 4 Ustawienia rysunkowe

Rozpoczęcie rysunku

Program AutoCAD oferuje kilka sposobów utworzenia nowego rysunku. Zalecaną metodą jest rozpoczęcie z pliku szablonu rysunku.

Plik szablonu rysunku zawiera wstępnie zdefiniowane ustawienia, standardy oraz definicje, co pozwoli zaoszczędzić czas podczas rozpoczynania pracy. Podczas tworzenia nowego rysunku z szablonu rysunku ustawienia te przenoszone są do nowego rysunku. Pliki szablonów rysunków zawierają ustawienia i podstawowe elementy rysunku, które będą często używane, np.

■ Rodzaj jednostek i dokładność■ Ustawienia i preferencje narzędzi ■ Układ warstw■ Bloki z ramką i tabelką tytułową oraz logo■ Style wymiarowania■ Style tekstu■ Rodzaje i szerokości linii■ Style wydruku

W folderze instalacyjnym programu AutoCAD znajduje się wiele plików szablonów rysunków, łącznie z tymi, które ułatwiają utrzymanie zgodności z normami ANSI, DIN, ISO oraz JIS. Jednak jest bardzo prawdopodobne, że użytkownik dostosuje jeden lub kilka plików lub utworzy własne pliki szablonów rysunku spełniające normy i wymagania.

Szablon rysunku można utworzyć, zapisując rysunek w pliku z rozszerzeniem .dwt.

plik szablonu rysunku zapisany z tabelką rysunkową

Rozpoczęcie rysunku | 51

Ćwiczenie: otwieranie pliku szablonu rysunku

1 Kliknij menu Plik ➤ Nowy.

2 W oknie dialogowym Wybierz szablon kliknij jeden z poniższych plików szablonu rysunku, a następnie kliknij opcję Otwórz.

■ Tutorial-mArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (metryczny)■ Tutorial-mMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (metryczny)■ Tutorial-iArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (calowy)■ Tutorial-iMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (calowy)

Pliki szablonów metrycznych są przeskalowane do milimetrów jako jednostek rysunku, natomiast pliki szablonów calowych do cali.


Planowanie jednostek i skali rysunku

W programie AutoCAD nie trzeba wybierać skali przed rozpoczęciem rysowania. Nawet wtedy, gdy rysunek ma być ostatecznie wydrukowany lub wykreślony na papierze w określonej skali, model w programie AutoCAD należy utworzyć w skali 1:1. Jednak przed rozpoczęciem rysowania należy najpierw określić rodzaj jednostek rysunku, które będą używane.

Wybór jednostek rysunku

W programie AutoCAD odległości mierzone są w jednostkach rysunku. Na rysunku jedna jednostka może być równa jednemu calowi, milimetrowi, metrowi lub jednej mili.

Przed rozpoczęciem rysowania należy określić, jaką jednostkę rzeczywistą będzie reprezentować jednostka rysunku; w programie AutoCAD nie ma ustawienia wyznaczającego rzeczywistą długość jednostki rysunku.

Ustawianie formatu jednostek rysunku

Po określeniu, jakie jednostki będą używane, można ustawić format jednostek rysunku. Dostępne ustawienia formatu jednostek liniowych są następujące:

■ Architektoniczne. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 1’-3 1/2”■ Dziesiętne. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 15.5000■ Inżynierskie. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 1’-3.5”■ Ułamkowe. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 15 1/2■ Naukowe. Długość 15,5 jednostek wyświetlana w postaci 1.5000E+1

Na przykład, jeśli jesteś inżynierem mechanikiem lub architektem, który zwykle pracuje w milimetrach, ustaw dziesiętny format jednostek liniowych. Jeśli jesteś architektem, który normalnie stosuje stopy i cale, ustaw format architektoniczny.

Kanał wentylacyjny1 jednostka = 1 mm(odstępy siatki = 2 mm)

Rzut biura1 jednostka = 1 cal(odstępy siatki = 12 cali)

Planowanie jednostek i skali rysunku | 53

Format jednostek rysunku steruje tylko stylem wyświetlania jednostek rysunku na ekranie, np. wyświetlaniem współrzędnych i wartości na palecie cech, w oknach dialogowych i zgłoszeniach.

Ćwiczenie: sprawdzanie formatu jednostek rysunku i dokładności

1 Kliknij menu Format ➤ Jednostki. W oknie dialogowym Jednostki rysunku zwróć uwagę na styl wyświetlania wybrany dla jednostek liniowych i kątowych.

Uwaga To okno dialogowe należy traktować jak okno dialogowe Format jednostek rysunku.

2 Zwróć uwagę na wartości wyświetlane w polu Dokładność. Reprezentują one dziesiętne i ułamkowe zaokrąglenia wartości wyświetlanych na ekranie.

3 Zamknij okno dialogowe.


Informacje o modelach i arkuszach

W programie AutoCAD występują równolegle dwa środowiska pracy, reprezentowane przez zakładkę Model i zakładki arkuszy. Na zakładce Model powstaje pełnowymiarowy model przedmiotu. Na zakładkach arkuszy można rozmieścić wiele „zdjęć“ modelu.

■ Zakładka Model udostępnia nieograniczony obszar rysunku. W obszarze modelu najpierw zdecyduj, czy jedna jednostka reprezentuje jeden milimetr, metr, cal czy inną jednostkę rysunku. Następnie ustaw format jednostki rysunku. Narysuj rysunek w skali 1:1.

■ Zakładki arkuszy udostępniają arkusze rysunkowe. Podczas ustawiania arkusza należy określić rozmiar używanego papieru. Arkusz reprezentuje arkusz kreślarski zawierający jeden lub więcej modeli w różnej skali. Środowisko arkusza nosi nazwę obszaru papieru. Na arkuszu tworzone są rzutnie arkusza, w których (jak przez okna) można oglądać zawartość obszaru modelu. Każda rzutnia arkusza może zawierać inny widok modelu.

pełnowymiarowy model części utworzony w skali 1:1

arkusz z tabelką rysunkową i prostokątnymi rzutniami arkusza z przeskalowanymi widokami

arkusz z rzutniami z różną skalą

Informacje o modelach i arkuszach | 55

Ćwiczenie: przełączanie pomiędzy zakładkami arkuszy i zakładką Model

1 W dolnej lewej części obszaru wyświetlania kliknij zakładkę Model. Umożliwia ona tworzenie i modyfikację geometrii modelu.

2 Kliknij zakładkę arkusza z prawej strony zakładki Model.

Arkusz został wcześniej przygotowany wraz przykładową tabelką rysunkową , rzutnią arkusza i niebieskim prostokątem.

3 Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy w dowolnym miejscu zakładki arkusza wewnątrz prostokątnego obszaru rzutni. Sposób ten będzie stosowany później do dostępu do obszaru modelu w celu zmiany wyświetlanego fragmentu obszaru modelu i dodawania wymiarów.

Ramka rzutni arkusza staje się grubsza i wskaźnik w postaci krzyża nitkowego staje się aktywny tylko w rzutni arkusza.

4 Kliknij dwukrotnie pusty obszar poza rzutnią prostokątną. Spowoduje to powrót do obszaru papieru.

Ramka rzutni arkusza nie jest już pogrubiona, a wskaźnik w postaci krzyża nitkowego jest aktywny w całym obszarze rysunku.


Porządkowanie rysunków za pomocą warstw

Warstwy są odpowiednikiem kalek stosowanych do ręcznego rysowania. Są one ważnym narzędziem porządkującym dane w rysunkach programu AutoCAD.

Każda warstwa ma przypisany kolor, rodzaj oraz szerokość linii. Przed utworzeniem obiektów należy wybrać warstwę, na której będą tworzone obiekty. Warstwa ta nazywana jest warstwą bieżącą. Domyślnie program AutoCAD automatycznie przypisuje aktualny kolor warstwy, rodzaj linii i szerokość linii do tworzonych nowych obiektów.

Przypisywanie warstw

Można uporządkować dane w rysunku, przypisując podobne elementy do tej samej warstwy. Na przykład można utworzyć warstwę o nazwie Elektryczna i przypisać jej kolor zielony. Za każdym razem, gdy będą rysowane obiekty elektryczne, należy jako aktualną wybrać tę właśnie warstwę. Rysowane obiekty tworzone są na warstwie Elektryczna i mają kolor zielony.

Później, gdy podczas wyświetlania na ekranie lub drukowania obiekty elektryczne nie będą potrzebne, warstwę tę będzie można wyłączyć.

UWAGA Bardzo ważne jest przyjęcie standardu warstw dla całej firmy. Dzięki standardowi warstw organizacja danych na rysunku będzie bardziej logiczna, konsekwentna i łatwa w utrzymaniu. Standardy warstw są istotne dla projektów grupowych.

Ćwiczenie: wyświetlanie listy warstw na rysunku

1 Kliknij menu Format ➤ Warstwa.

2 W Menedżerze cech warstw zapoznaj się z nazwami i domyślnymi właściwościami przypisanymi do każdej warstwy.

Warstwy te są tylko przykładami typów warstw, które należy stosować w dobrze zorganizowanym rysunku. Używanych jest wiele standardów organizacji warstw, łącznie ze standardami określonymi w firmach oraz zalecanych przez organizacje zawodowe.

3 Powiększ prawą część okna dialogowego, aby wyświetlić wszystkie kolumny. Kliknij tytuły kolumn Stan, Kolor i Nazwa, aby ponownie ustalić kolejność warstw.

Zapoznaj się z opisami poszczególnych warstw znajdującymi się po prawej stronie kolumny.

ściany

meble

wszystkie warstwy

instalacja elektryczna

Porządkowanie rysunków za pomocą warstw | 57

Sterowanie warstwami

Aby obiekty z dowolnej warstwy przestały być widoczne, można tę warstwę wyłączyć lub zablokować w oknie dialogowym Menedżer cech warstw. Można również warstwy zamknąć, aby zapobiec przypadkowej zmianie obiektów.

■ Wyłączanie warstw. Należy raczej użyć tej opcji niż opcji blokowania, gdy często zachodzi potrzeba wyłączania i włączania widoczności warstwy.

■ Blokowanie warstw. Należy użyć tej opcji, gdy warstwa ma być niewidoczna przez dłuższy czas. Odblokowanie zablokowanej warstwy powoduje automatyczną regenerację rysunku, co trwa dłużej niż włączenie warstwy po wyłączeniu.

■ Zamykanie warstw. Należy użyć tej opcji, aby uniemożliwić edycję obiektów z tej warstwy. Obiekty na zamkniętej warstwie mogą nadal być przydatne w operacjach, które jednak nie zmodyfikują tych obiektów. Na przykład na obiektach tych działają tryby lokalizacji i charakterystyczne punkty tych obiektów mogą być wykorzystane w precyzyjnym rysowaniu innych obiektów.


Ćwiczenia: przeglądanie rysunku

W tych ćwiczeniach przyjrzymy się bliżej gotowemu rysunkowi szkieletu i ogrodzenia.


2 W oknie dialogowym Wybierz plik odszukaj folder /Help/Tutorials w folderze instalacyjnym programu AutoCAD i otwórz rysunek arbor.dwg.

3 Kliknij zakładkę Model.

4 Zauważ, że przesunięcie wskaźnika myszy na obiekty w rysunku powoduje ich automatyczne podświetlenie.

5 Powiększ i wybierz nowy fragment w obszarze modelu, aby obejrzeć projekt szkieletu.

6 Za pomocą opcji Zoom zakres wyświetl cały projekt.

7 Kliknij zakładkę Format C ANSI.

8 Powiększ i przeglądnij obszar papieru, aby sprawdzić układ rysunku.

9 Za pomocą opcji Zoom zakres wyświetl całą warstwę.

10 Kliknij menu Format ➤ Warstwa. W Menedżerze cech warstw przeglądnij listę warstw utworzonych w celu uporządkowania tego rysunku.

Zauważ, że obok bieżącej warstwy znajduje się zielony znacznik.

11 Kliknij kilka ikon żarówek, aby wyłączyć kilka warstw.

12 Kliknij kolumnę oznaczoną Widoczna, aby rozmieścić warstwy zgodnie z tym, czy są widoczne, czy niewidoczne. Następnie ponownie włącz warstwy.

13 Kliknij kolumnę Kolor, aby rozmieścić warstwy zgodnie z ich kolorem.

14 Kliknij kolumnę Nazwa i przycisk OK.

15 Zamknij rysunek bez zapisywania zmian.

Aby rozpocząć


Tworzenie nowego rysunku Plik ➤ Nowy Standard

Zapisywanie szablonu rysunku Plik ➤ Zapisz jako Standard

Ustawianie stylu wyświetlania jednostek

Format ➤ Jednostki

Tworzenie arkusza Plik ➤ Ustawienia strony

Tworzenie i modyfikowaniewarstw

Format ➤ Warstwa Warstwy

Ćwiczenia: przeglądanie rysunku | 59

System pomocy

NOWY, NZAPISZ, STARTUP, JEDN, MODEL, ARKUSZ, WARSTWA


1 Dlaczego ważne jest, aby rozpoczynać rysowanie z pliku szablonu rysunku?

2 Jaka jest różnica pomiędzy wyborem jednostek rysunku a ustawieniem formatu jednostki rysunku?

3 Jaka jest różnica pomiędzy zakładką Model a zakładką arkusza?

4 Jakie są zalety tworzenie rysunku z warstwami?

W prosty sposób można utworzyć prostokąty

Linie tworzące obiektyi geometrię konstrukcyjną

Okręgi i łuki umożliwiają utworzenie regularnych krzywych

Aby utworzyć linie równoległe, należy odsunąć linie

Polilinie umożliwiają łączenie segmentów linii i łuków

Gładkie nieregularne krzywe narysowane za pomocą splajnów

5

Rysowanie obiektów

Przegląd właściwości obiektów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .62Przypisywanie właściwości do obiektu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62Korzystanie z palety właściwości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63Korzystanie z palety właściwości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63Korzystanie z pasków narzędzi Właściwości i Warstwy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63Ćwiczenia: zmiana właściwości obiektu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64Korzystanie z rodzajów linii. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65Skalowanie rodzajów linii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67Przypisywanie szerokości linii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68

Rysowanie linii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .69Tworzenie linii równoległych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69Rysowanie polilinii i wieloboków. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69Rysowanie polilinii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70

Rysowanie okręgów i łuków. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .72Rysowanie okręgów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72Rysowanie łuków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72

62 | Rozdział 5 Rysowanie obiektów

Przegląd właściwości obiektu

Wszystkie obiekty utworzone w programie AutoCAD mają pewne właściwości. Właściwości obiektu są to ustawienia decydujące o wyglądzie i właściwościach geometrycznych obiekty. Poniżej wymieniono właściwości ogólne, wspólne dla wszystkich obiektów. Wszystkie pozostałe właściwości obiektów są specyficzne dla poszczególnych typów obiektów.

Przypisywanie właściwości do obiektu

Zwykle właściwości obiektu można przypisać za pomocą jednego z poniższych sposobów:

■ Jak warstwa. Właściwości są przypisane do warstwy. Właściwości te będą automatycznie przypisywane obiektom narysowanym na tej warstwie.

■ Indywidualnie. Właściwości są przypisane do poszczególnych obiektów, niezależnie od warstwy, na której zostały narysowane.

Kolor Skala rodzaju linii Hiperłącze

Warstwa Styl wydruku Szerokości linii

Rodzaj linii Grubość

Opis wybranej właściwości.

Kliknięcie ikony powoduje rozwinięcie lub zwinięcie kategorii właściwości.

Kliknięcie umożliwia zmianę właściwości.

Kliknięcie prawym przyciskiem myszy umożliwia ustawienie opcji zachowania palety.

Przegląd właściwości obiektu | 63

Korzystanie z palety właściwości

Paleta właściwości jest podstawowym narzędziem do ustawiania, przeglądania i modyfikowania właściwości obiektów. Paleta właściwości działa w następujący sposób:

■ Jeśli nie wybrano żadnych obiektów, na palecie właściwości wyświetlane są bieżące domyślne ustawienia właściwości; właściwości domyślne można ustawić dla wszystkich nowo tworzonych obiektów.

■ Po kliknięciu obiektu na palecie właściwości wyświetlane są właściwości tego obiektu, które można zmienić.

■ Po kliknięciu wielu obiektów na palecie właściwości wyświetlane są wszystkie wspólne właściwości, które można zmienić.

Ćwiczenie: wyświetlanie palety właściwości


2 W oknie dialogowym Wybierz szablon kliknij jeden z plików szablonu rysunku, a następnie kliknij opcję Otwórz.

3 Kliknij menu Zmiana ➤ Właściwości.

Wygodnie jest pozostawić paletę otwartą. Można włączyć Autoukrywanie, aby spowodować wyświetlanie i ukrywanie palety właściwości po umieszczeniu kursora nad jej paskiem tytułu.

Ćwiczenie: zmiana działania opcji Autoukrywanie palety właściwości

1 Kliknij prawym przyciskiem myszy pasek tytułowy palety właściwości. Kliknij opcję Autoukrywanie w menu podręcznym.

2 Przesuń wskaźnik na i z palety właściwości. Pozostaw paletę właściwości otwartą.

Korzystanie z pasków narzędzi Właściwości i Warstwy

Elementy sterujące znajdujące się na pasku narzędzi Właściwości i Warstwy umożliwiają przeglądanie, ustawianie i zmianę właściwości tak samo, jak paleta właściwości. Standardowo te paski narzędzi wyświetlane są nad obszarem graficznym.

Pasek narzędzi Właściwości pozwala w wygodny sposób uzyskiwać dostęp do najważniejszych właściwości obiektów.

Pasek narzędzi Warstwy steruje właściwościami warstw. Należy wskazać przycisk Menedżer cech warstw, aby otworzyć okno do zarządzania warstwami. Element sterujący Warstwa udostępnia szybką metodę zmiany właściwości kilku warstw oraz bieżącej warstwy.

Sterowanie kolorem Sterowanie rodzajem linii

Sterowanie szerokością linii

Sterownie stylem wydruku

Pasek narzędzi Właściwości


Ćwiczenia: zmiana właściwości obiektu

W tych ćwiczeniach przejrzymy i zmienimy właściwości warstw i obiektów za pomocą kilku elementów sterujących.


2 W oknie dialogowym Wybierz plik odszukaj folder /Help/Tutorials w folderze instalacyjnym programu AutoCAD i otwórz plik arbor.dwg.


4 Przesuń wskaźnik na pasek tytułu palety właściwości.

Sprawdź bieżące ustawienia domyślne właściwości.

5 Kliknij obiekt wymiarowany na rysunku, aby go wybrać.

Należy zauważyć, że kilka właściwości wybranego obiektu wyświetlanych jest na pasku narzędzi Właściwości w pobliżu górnej części okna aplikacji. Warstwa obiektu to Wymiary. Właściwości koloru, typu i szerokości linii obiektu ustawione są na JakWarstwa. Kolor warstwy Wymiary to czerwony.

6 Przesuń wskaźnik na pasek tytułowy palety właściwości, aby ją otworzyć.

Sprawdź dodatkowe właściwości obiektu wymiarowanego na palecie właściwości.

7 Kliknij kilka dodatkowych obiektów o innych kolorach. Przesuń wskaźnik na pasek tytułowy palety właściwości.

Wyświetlane są tylko wspólne właściwości obiektów.

8 Przesuń wskaźnik poza paletę właściwości i naciśnij klawisz ESC, aby anulować wybór.

Zmiana domyślnego koloru warstwy


2 W Menedżerze cech warstw kliknij czerwone pole w kolumnie Kolor warstw Wymiary.

3 W oknie dialogowym Wybierz kolor kliknij zielone pole i przycisk OK. Kliknij ponownie OK, aby zamknąć Menedżera cech warstw.

Wszystkie obiekty na warstwie Wymiary są zielone. Właściwości wszystkich obiektów na warstwie można zmienić w jednej operacji, ponieważ wszystkie wymiary znajdują się na jednej warstwie.

Zmiana koloru pojedynczego obiektu

1 Kliknij zielony obiekt wymiaru, aby go wybrać.

2 Na pasku narzędzi Właściwości kliknij kolejno opcje Kolor i Fioletowy.

Element sterowania Warstwa

Ustawia warstwę aktualniewybranego obiektu jako aktualną warstwę.

Menedżer cech warstw

Ustawia poprzednią warstwęjako aktualną warstwę.

Pasek narzędzi Warstwy


Kolor wybranego obiektu zostanie zmieniony na fioletowy, zastępujący zielony kolor warstwy obiektu. Po zmianie koloru warstwy kolor obiektu wymiaru pozostaje fioletowy.

3 Naciśnij klawisz ESC, aby wyjść.

4 Kliknij ten sam obiekt wymiaru.

5 Kliknij element Kolor, a następnie JakWarstwa. Spowoduje to przywrócenie pierwotnego zachowania właściwości koloru obiektu wymiaru.

Zmiana aktualnej warstwy

1 Kliknij element Warstwa na pasku narzędzi Warstwy.

2 Kliknij inną warstwę, aby ustawić ją jako aktualną.

Wszystkie nowe obiekty tworzone będą na tej warstwie, dopóki aktualna warstwa nie zostanie zmieniona na inną.

3 Kliknij menu Format ➤ Warstwa

4 W Menedżerze cech warstw kliknij warstwę, aby ją wybrać.

5 Kliknij zielony przycisk zaznaczenia w górnej części Menedżera cech warstw. Kliknij przycisk OK, aby ustawić wybraną warstwę jako aktualną.

6 Kliknij element Warstwa na pasku narzędzi Warstwy.

7 Kliknij obraz żarówki dla warstwy Wymiary, aby ją wyłączyć. Następnie kliknij w dowolnym miejscu w obszarze graficznym.

Wszystkie obiekty na warstwie Wymiary są ukryte.

8 Menedżer cech warstw umożliwia ponowne wyświetlenie warstwy Wymiary.


Korzystanie z rodzajów linii

Ze wszystkimi obiektami programu AutoCAD narysowanymi na tej samej warstwie można skojarzyć jeden rodzaj linii lub rodzaje linii można przypisać indywidualnie do obiektów. Można posłużyć się każdym ze standardowych rodzajów linii, które oferuje program AutoCAD lub utworzyć własne.

Sterowanie koloremPasek narzędzi Właściwości

Element sterowania Warstwa

Warstwypasek narzędzi


Aby zastosować rodzaj linii, należy najpierw wczytać go do rysunku za pomocą Menedżera rodzajów linii.

Ćwiczenie: wczytywanie rodzaju linii i uczynienie go aktualnym

1 Kliknij menu Plik ➤ Nowy i wybierz szablon rysunku.

2 Kliknij menu Format ➤ Rodzaj linii.

3 W oknie Menedżer rodzajów linii kliknij opcję Wczytaj.

4 W oknie dialogowym Wczytaj lub uaktualnij rodzaje linii przewiń w dół listę rodzajów linii i kliknij HIDDENX2. Kliknij przycisk OK.

5 Kliknij opcję Pokaż szczegóły.

Wyświetlonych zostanie kilka opcji skalowania rodzaju linii. Zwróć uwagę na opcję Skaluj w jednostkach obszaru papieru. Aby rodzaje linii były automatycznie skalowane w rzutniach arkusza, należy włączyć tą opcję.

6 Kliknij rodzaj linii HIDDENX2, a następnie Aktualna. Kliknij przycisk OK.

Na pasku narzędzi Właściwości w górnej części okna aplikacji wyświetlany jest rodzaj linii HIDDENX2, a nie JAKWARSTWA. Wszystkie utworzone od tej pory obiekty będą wyświetlane z tym rodzajem linii. Ustawienie to powoduje nadpisanie rodzaju linii przypisanej do aktualnej warstwy.

CONTINUOUS

HIDDEN

CENTER

PHANTOM



8 Kliknij menu Rysuj ➤ Linia, a następnie kliknij kilka miejsc w obszarze rysunku, aby narysować segmenty linii. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

9 Menedżer rodzajów linii oraz pasek narzędzi Właściwości umożliwia ustawienie bieżącego rodzaju linii z powrotem na JAKWARSTWA.

Wszystkie utworzone od tej pory obiekty będą wyświetlane rodzajem linii przypisanym do bieżącej warstwy.

Skalowanie rodzajów linii

Podczas skalowania widoków w rzutniach arkusza mogą wyniknąć niezgodności w wyglądzie rodzajów linii. W nieciągłych rodzajach linii długość kresek i kropek oraz odstępy między nimi, mogą się zwiększyć lub zmniejszyć. Skalowanie rodzajów linii można ustalić względem modelu lub skali arkusza, albo zachować ich wygląd bez względu na skalę powiększenia.

Obszar Szczegóły w Menedżerze rodzajów linii umożliwia sterowanie skalą rodzaju linii w rzutniach arkusza.

■ Globalny współczynnik skali. Ustala globalny współczynnik skali dla wszystkich rodzajów linii.■ Aktualna skala obiektu. Ustala skalę rodzaju linii dla nowo tworzonych obiektów.■ Skaluj w jednostkach obszaru papieru. Skaluje rodzaje linii identycznie w obszarach papieru

i modelu.

Aby zaktualizować skalę rodzaju linii, należy zregenerować obszar modelu wyświetlany w rzutni arkusza na zakładce arkusza. Wymagane czynności:

1 Wybierz zakładkę Arkusz.

2 Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza, aby uzyskać dostęp do obszaru modelu.

3 Kliknij menu Widok ➤ Regen.

Rodzaje linii wewnątrz rzutni arkusza zostaną przeskalowane zgodnie z ustawieniem skali wyświetlania rzutni.

Linie kreskowe przeskalowane względem modelu

Linie kreskowe przeskalowane w arkuszu


Przypisywanie szerokości linii

Używając właściwości szerokości linii, można tworzyć grube i cienkie linie, aby pokazać przecięcia w przekrojach, głębokość na elewacjach, linie wymiarowe i znaczniki oraz różnice grubości obiektu w szczegółach. Szerokości linii nie zależą od aktualnej skali wyświetlania. Obiekty z szerszymi liniami wyświetlane są z określoną szerokością linii niezależnie od skali wyświetlania.

Ćwiczenie: wybór szerokości linii i uczynienie jej aktualnym


2 Kliknij menu Format ➤ Szerokość linii.

3 W oknie dialogowym Ustawienia szerokości linii w polu Szerokość linii kliknij większą szerokość linii niż 0,50 mm lub 0,020”.

4 Kliknij kolejno opcje Pokaż szerokość linii i OK.

Nowa szerokość linii wyświetlana jest na pasku narzędzi Właściwości w górnej części okna aplikacji jako aktualna. Od tego momentu tworzone obiekty będą wyświetlane z szerszymi liniami.

5 Kliknij menu Rysuj ➤ Linia i narysuj kilka segmentów linii. Naciśnij ENTER.

6 Okno Ustawienia szerokości linii oraz pasek narzędzi Właściwości umożliwiają ustawienie aktualnego rodzaju linii z powrotem na JAKWARSTWA.

Wszystkie utworzone odtąd obiekty będą wyświetlane z szerokością linii przypisaną do bieżącej warstwy.

7 Przećwicz ustawianie rodzajów linii i szerokości linii.

UWAGA Niezależnie od domyślnego ustawienia warstwy, do poszczególnych obiektów można indywidualnie przypisać kolor, rodzaj linii lub szerokość linii. Decyzja o przypisywaniu tych właściwości indywidualnie lub według ustawień warstwy zależy od organizacji rysunku i standardów firmowych.

Rysowanie linii | 69

Rysowanie linii

Linia jest najbardziej podstawowym obiektem w programie AutoCAD. Linia może składać się z jednego segmentu lub serii połączonych segmentów, lecz każdy z tych segmentów pozostanie oddzielnym obiektem liniowym. Jeśli potrzebna będzie wielosegmentowa linia, która ma być traktowana jak jeden obiekt, np. na mapie, należy narysować polilinię.

Tworzenie linii równoległych

Linia odsunięta jest dokładną kopią wybranej linii, narysowaną w określonej odległości od linii oryginalnej. Do tworzenia linii równoległych oraz okręgów współśrodkowych i krzywych równoległych można użyć polecenia ODSUŃ.

Odsuwanie obiektów jest jedną z najbardziej wydajnych metod rysowania w programie AutoCAD.

Ćwiczenie: odsuwanie linii w celu utworzenia linii równoległych

1 Narysuj linię.

2 Kliknij menu Zmiana ➤ Odsunięcie.

3 Przy zgłoszeniu z zapytaniem o odległość odsunięcia podaj 10.

4 Kliknij linię, względem której ma być wykonywane odsunięcie.

5 Kliknij po jednej stronie linii.

6 Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Rysowanie polilinii i wieloboków

Polilinia składa się z połączonych segmentów liniowych i łuków, tworzących jeden obiekt. Polilinie umożliwiają utworzenie takich obiektów, jak

■ Ścieżki na płytkach obwodów drukowanych■ Granice■ Warstwice, drogi i rzeki na mapach■ Segmenty o stałej lub zwężającej się szerokości

Wieloboki są zamkniętymi poliliniami o równych bokach i kątach. Polecenie Wielobok jest najprostszą metodą tworzenia trójkątów, pięciokątów, sześciokątów równoramiennych itd.

łuki odsuniętelinie odsunięte


Rysowanie polilinii

Aby narysować każdy segment polilinii, należy określić punkt początkowy i końcowy segmentu. Aby narysować następne segmenty, należy kontynuować wskazywanie na rysunku kolejnych punktów.

Ćwiczenie: tworzenie polilinii

1 Kliknij menu Rysuj ➤ Polilinia.

2 Przy każdym zgłoszeniu kliknij punkt. Po wskazaniu kilku punktów, wykonaj jedną z następujących czynności:

■ Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.■ Wpisz z, aby utworzyć zamkniętą pętlę.

3 Kliknij polilinię. Wszystkie segmenty należą do jednego obiektu.

Polilinia może zawierać segmenty w postaci łuków.

Ćwiczenie: tworzenie polilinii z segmentami w postaci łuków

1 Kliknij menu Rysuj ➤ Polilinia.

2 Narysuj segment polilinii (1 oraz 2).

3 Przy następnym zgłoszeniu podaj u, aby włączyć tryb Łuk i kontynuować rysowanie segmentu łukowego (3).

4 Wprowadź L, aby powrócić do trybu Linia, a następnie narysuj inny segment liniowy.

5 Zakończ polecenie.

Ćwiczenie: tworzenie prostokąta

1 Kliknij menu Rysuj ➤ Prostokąt.

2 Kliknij punkt na ekranie.

3 Przesuń wskaźnik po przekątnej i kliknij inny punkt.

Uzyskany obiekt jest zamkniętą polilinią w kształcie prostokąta.

Koniec łuku Ostatni segment

3

2

1

Rysowanie linii | 71

Ćwiczenie: tworzenie wieloboku

1 Kliknij menu Rysuj ➤ Wielobok.

2 Podaj liczbę boków, na przykład 6.

3 Kliknij położenie środka wieloboku.

4 Wybierz opcję Wpisany lub Opisany. Opcja ta określa sposób pomiaru odległości wprowadzanej przy kolejnym zgłoszeniu.

5 Aby określić promienie wieloboku, wykonaj jedną z poniższych czynności:

■ Przesuń wskaźnik i kliknij położenie.■ Podaj odległość.

Uzyskany obiekt jest także zamkniętą polilinią.

Korzystając z opcji Szerokość i Połowa szerokości po określeniu punktu początkowego polilinii, można rysować polilinie o różnych szerokościach. Można także utworzyć polilinię z segmentami o zmiennej szerokości początkowej i końcowej.

Po utworzeniu polilinii można

■ Rozdzielić polilinię na niezależne segmenty za pomocą polecenie ROZBIJ.■ Połącz polilinię z inną polilinią, linią lub łukiem za pomocą polecenia POŁĄCZ.

promienie wpisane promienie opisane

Różna szerokośćStała szerokość Segment o zmiennej szerokoś


Rysowanie okręgów i łuków

W programie AutoCAD można utworzyć różne podstawowe obiekty krzywoliniowe, w tym okręgi i łuki.

Rysowanie okręgów

Okrąg można utworzyć w jeden z następujących sposobów:

■ Określić środek i promień (metoda standardowa).■ Określić środek i średnicę.■ Zdefiniować obwód okręgu za pomocą dwóch lub trzech punktów.■ Utworzyć okrąg styczny do dwóch istniejących obiektów. ■ Utworzyć okrąg o określonym promieniu, styczny do dwóch obiektów.

Rysowanie łuków

Łuki można utworzyć w oparciu o różne kombinacje takich wielkości jak: środek, punkt końcówy, punkt początkowy, promień, kąt, długość cięciwy i kierunek. Poniższe przykłady ilustrują trzy sposoby określania dwóch punktów i kąta rozwarcia łuku.

promień

11

3

2

środek

2

promień

obiekty styczne

Środek, promień

Dwa punktydefiniujące średnicę

Trzy punkty definiujące obwód

Styczny, styczny, promień

Początek, środek, kąt

12

Środek, początek, kąt

1

2

Początek, koniec, kąt

1

2

kąt rozwarcia łuku

Rysowanie okręgów i łuków | 73

UWAGA Polecenie ZAOKRĄGL tworzy łuk styczny do dwóch istniejących obiektów. Jest to metoda często zalecana do tworzenia łuków i zostanie opisana później.

System pomocy

CECHY, KOLOR, WARSTWA, RODZLIN, LTSCALE, CELTSCALE, PSLTSCALE, SZEROKOŚĆ LINII, LINIA, ODSUŃ, PLINIA, WIELOBOK, PROSTOK, EDPLIN, POŁĄCZ, ROZBIJ, OKRĄG, ŁUK


1 Jaki skutek odnosi ustawienie koloru obiektu na JakWarstwa?

2 Jaki jest najszybszy sposób zmiany aktualnej warstwy na inną?

3 Co należy zrobić, aby uzyskać dostęp do kompletnej listy właściwości obiektu?

4 Jakie polecenie jest zalecane do tworzenia linii równoległych i krzywych?

5 Jaki rodzaj obiektu jest złożeniem serii połączonych segmentów?

Aby rozpocząć


Ustawianie właściwości Narzędzia ➤ WłaściwościZmiana ➤ Właściwości

Standard

Wczytywanie, skalowanie i zarządzanie rodzajami linii

Format ➤ Rodzaj linii Właściwości

Zmiana ustawień szerokości linii

Format ➤ Szerokość linii Właściwości

Rysowanie linii Rysuj ➤ Linia Rysuj

Rysowanie linii równoległych Zmiana ➤ Odsuń Zmiana

Rysowanie polilinii Rysuj ➤ Polilinia Rysuj

Rysowanie wieloboków Rysuj ➤ Wielobok Rysuj

Rozdzielanie segmentów polilinii

Zmiana ➤ Rozbij Zmiana

Łączenie polilinii Zmiana ➤ Połącz Zmiana

Rysowanie okręgów Rysuj ➤ Okrąg Rysuj

Rysowanie łuków Rysuj ➤ Łuk Rysuj

Wprowadzaj wartości współrzędnych, aby dokładnie lokalizować punkty

Włącz śledzenie biegunowe, aby rysować linie pod określonymi kątami

Włącz opcję Orto, aby rysować poziome i pionowe linie

Włącz opcję Siatka i Skok, aby rysować w ramach zdefiniowanej siatki konstrukcyjnej

Włącz tryby lokalizacji,aby zlokalizować na obiektach charakterystyczne punkty

6

Precyzyjne rysowanie

Ustawianie wartości siatki i skoku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .76Ustawianie odstępów siatki i skoku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76Ustalanie granic siatki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77

Rysowanie za pomocą współrzędnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .78Używanie współrzędnych kartezjańskich i biegunowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78Rysowanie za pomocą bezwzględnych współrzędnych kartezjańskich. . . . . . . . . . . . 78Rysowanie za pomocą względnych współrzędnych kartezjańskich . . . . . . . . . . . . . . 79

Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .80Używanie pojedynczych trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80Ustalanie stałych trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81

Opis trybów lokalizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .82Określanie kątów i odległości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .83

Używanie śledzenia biegunowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83Określanie odległości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83Określanie kąta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84Ćwiczenia: Rysowanie precyzyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84

76 | Rozdział 6 Precyzyjne rysowanie

Ustawianie wartości dla siatki i skoku

Opcje siatki i skoku ustalają siatkę konstrukcyjną, która ułatwia rysowanie.

■ Siatka to prostokątny wzór kropek, które pokrywają obszar określony przez granice siatki rysunku. Siatka ułatwia ustawianie obiektów i pomaga w wizualnej ocenie odległości między nimi. Siatka nie jest drukowana.

■ Skok ogranicza ruchy krzyża nitkowego do węzłów rozmieszczonych w określonych odstępach. Po włączeniu trybu Skok wskaźnik wydaje się być „przyciągany“ do węzłów niewidocznej siatki. Skok ułatwia dokładne określanie punktów za pomocą wskaźnika.

Ustawianie odstępów dla siatki i skoku

Siatka nie musi koniecznie odpowiadać aktualnym odstępom skoku. Między węzłami siatki można ustalić duże odstępy, aby służyły jako odniesienie, zaś dla skoku można wybrać mniejsze odstępy, umożliwiające dokładne wskazywanie punktów. Na przykład można ustawić odstępy siatki 10 razy większe od odstępów dla skoku w rysunku metrycznym, lub 12 razy większe od odstępów dla skoku w rysunku calowym.

Ćwiczenie: Ograniczenie kursora za pomocą opcji Skok

1 Utwórz nowy rysunek.

2 Kliknij przycisk Skok na pasku stanu.

Należy zauważyć, że przycisk zmieni wygląd, sygnalizując. że skok został włączony.

3 Przesuwaj wskaźnik na tle ekranu przy włączonym trybie Skok.

Należy zauważyć, że wskaźnik zajmuje określone położenia, „przyciągany“ jest do miejsc rozmieszczonych w obszarze rysunku w równych odstępach.

Ćwiczenie: wyświetlanie siatki

1 Kliknij przycisk Siatka na pasku stanu.

Należy zauważyć, że kropki siatki pokrywają ograniczony obszar wyznaczony granicami siatki

2 Wyłącz opcje Siatka i Skok.

Przy wywoływaniu różnych powiększeń rysunku, może wyniknąć konieczność zmiany odstępów w siatce na bardziej odpowiednie dla nowego powiększenia.

Ustawianie wartości dla siatki i skoku | 77

Ćwiczenie: zmiana odstępów siatki i skoku

1 Kliknij prawym przyciskiem myszy przycisk Siatka lub Skok na pasku stanu.

2 Kliknij opcję Ustawienia w menu podręcznym.

3 W oknie dialogowym Ustawienia rysunkowe określ nowe odstępy dla siatki i skoku. Kliknij przycisk OK.

4 Włącz opcję Siatka i Skok.

Ustalanie granic siatki

Ćwiczenie: zmiana granic siatki

1 Kliknij menu Format ➤ Granice rysunku.

2 Kliknij dwa punkty, aby określić dolny lewy i górny prawy narożnik obszaru prostokątnego.

3 Powtórz czynność z dwoma innymi punktami.

Granice siatki wskazywane przez zasięg kropek siatki


Rysowanie za pomocą współrzędnych

Współrzędne określają położenie na rysunku. Po zgłoszeniu wymagającym podania punktu można wskazać ten punkt wskaźnikiem w obszarze graficznym lub wpisać wartości jego współrzędnych.

Używanie współrzędnych kartezjańskich i biegunowych

W przestrzeni dwuwymiarowej punkty są określane na płaszczyźnie podobnej do arkusza papieru milimetrowego. Współrzędne dwuwymiarowe można wprowadzić w postaci współrzędnych kartezjańskich (X,Y) lub biegunowych (odległość<kąt).

■ Współrzędne kartezjańskie są mierzone od dwóch linii prostopadłych względem siebie, osi X i osi Y. Wartość X określa odległość w kierunku poziomym, a wartość Y określa odległość w kierunku pionowym. Na przykład współrzędne 5,3 reprezentują punkt 5 jednostek wzdłuż osi X i 3 jednostki wzdłuż osi Y. Początek (0,0) określa miejsce przecięcia dwóch osi.

■ Współrzędne biegunowe określają punkt na podstawie odległości i kąta. Na przykład współrzędne 5<30 określają punkt odległy o 5 jednostek od początku i przy kącie 30 stopni od osi X.

W każdej metodzie można użyć wartości bezwzględnych lub względnych. Bezwzględne wartości współrzędnych podawane są względem początku układu. Względne wartości współrzędnych podawane są względem ostatnio podanego punktu.

Rysowanie za pomocą bezwzględnych współrzędnych kartezjańskich

Bezwzględne współrzędne kartezjańskie należy stosować, gdy znane są dokładne wartości X i Y położenia punktu. Na przykład linia przedstawiona na ilustracji rozpoczyna się w wartości X -2 i Y 1, a kończy w 3,4. Wpisy w linii poleceń są następujące:

Polecenie: liniaOkreśl pierwszy punkt: #-2,1Określ następny punkt lub [Cofaj]: #3,4

Y

X-X

-Y 0,0-2,1

3,4

Rysowanie za pomocą współrzędnych | 79

Wpisanie # identyfikuje współrzędne jako współrzędne bezwzględne.

Rysowanie za pomocą względnych współrzędnych kartezjańskich

Względne współrzędne kartezjańskie należy stosować, gdy znane jest położenie punktu względem poprzedniego punktu. Na przykład, aby zlokalizować punkt względem współrzędnych bezwzględnych -2,1, należy następne wprowadzane współrzędne poprzedzić znakiem @.

Polecenie: liniaOkreśl pierwszy punkt: #-2,1Określ następny punkt lub [Cofaj]: @5,3

Wpisanie @5,3 spowoduje umieszczenie punktu w tym samym miejscu, co wpisanie #3,4 w poprzednim przykładzie.

UWAGA Współrzędne bezwzględne wprowadza się inaczej, gdy wyłączone jest wprowadzanie dynamiczne (przycisk DYN na pasku stanu). W takiej sytuacji znak # nie jest stosowany do określania współrzędnych bezwzględnych.


Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach

Stosowanie trybu lokalizacji względem obiektu jest najważniejszym sposobem określania dokładnego położenia obiektu bez używania współrzędnych. Na przykład, można skorzystać z trybu lokalizacji, aby narysować linię kończącą się dokładnie w środku okręgu, na końcu innego segmentu linii lub styczną do łuku.

Tryb lokalizacji można ustalić za każdym razem, gdy program AutoCAD wyświetla zgłoszenie wymagające określenia punktu. Gdy kursor przesuwany jest nad obiektem, program AutoCAD zaznacza aktywny punkt lokalizacji względem obiektu znacznikami AutoSnap oraz etykietkami.

Używanie pojedynczych trybów lokalizacji

Gdy program AutoCAD wyświetli prośbę o określenie punktu, można określić pojedynczy tryb lokalizacji względem obiektu, przytrzymując naciśnięty klawisz SHIFT, klikając prawym przyciskiem myszy i wybierając tryb lokalizacji względem obiektu z menu Lokalizacja względem obiektu.

Po określeniu trybu lokalizacji należy wybrać wskaźnikiem położenie na obiekcie.

UWAGA Aby cyklicznie przechodzić przez wszystkie możliwe do lokalizacji punkty tego obiektu, naciskaj klawisz TAB.

Naciśnij klawisz SHIFT i kliknij prawym przyciskiem myszy, aby wyświetlić menu trybu lokalizacji

tryby lokalizacji

Lokalizowanie punktów na istniejących obiektach | 81

Ustalanie stałych trybów lokalizacji

Aby używać wielokrotnie tego samego trybu lokalizacji, należy go ustawić jako stały tryb lokalizacji. Stały tryb lokalizacji będzie aktywny, dopóki nie zostanie wyłączony. Na przykład, można ustalić jako stały tryb lokalizacji Centrum, gdy użytkownik zamierza połączyć liniami środki kilku okręgów.

Istnieje możliwość ustawienia wielu stałych trybów lokalizacji, na przykład Koniec i Centrum.

Ćwiczenie: zmiana ustawień stałych trybów lokalizacji

1 Kliknij prawym przyciskiem myszy opcję Obiekt na pasku stanu.

2 W menu podręcznym kliknij opcję Ustawienia.

3 W oknie dialogowym Ustawienia rysunkowe wybierz potrzebne tryby lokalizacji. Kliknij przycisk OK.


Opis trybów lokalizacji

W poniższej tabeli przedstawiono najczęściej stosowane tryby lokalizacji względem obiektu.

Tryb lokalizacji Lokalizowane punkty

Punkt końcowy Punkty końcowe obiektów

Symetria Punkty symetrii obiektów

PrzecięciePrzecięcie obiektów lub, dla pojedynczego skoku obiektów, położenia, w których przy rozszerzeniu obiektów wystąpiłyby przecięcia

Centrum

Środki okręgów, łuków lub elips

Kwadrant

Kwadranty łuków, okręgów lub elips

ProstopadłyPunkty na obiektach, które wraz z ostatnio określonym punktem tworzą linię prostopadłą do tego obiektu

StycznyPunkt na okręgu lub łuku, który połączony z ostatnim punktem definiuje linię styczną do tego obiektu

Określanie kątów i odległości | 83

Określanie kątów i odległości

Funkcje śledzenia biegunowego, bezpośredniego wprowadzania odległości i nadpisywania kątów umożliwiają szybkie określenie kątów i odległości.

Używanie śledzenia biegunowego

Podczas rysowania linii lub przemieszczania obiektów śledzenie biegunowe umożliwia ograniczenie ruchów wskaźnika do określonych wartości kąta (wartość domyślna to 90 stopni). Na przykład, można utworzyć serię prostopadłych linii przez włączenie trybu Biegun przed rozpoczęciem rysowania. Ponieważ linie te będą rysowane tylko zgodnie z osią poziomą i pionową, można rysować szybciej, wiedząc że rysowane linie na pewno będą prostopadłe.

Ćwiczenie: używanie śledzenia biegunowego

1 Kliknij opcję Biegun na pasku stanu, aby ją włączyć.

2 Narysuj kilka linii prostopadłych do siebie.

Określanie odległości

Użyj bezpośredniego wprowadzania odległości, aby szybko określić dokładną długość linii, przesuwając wskaźnik w odpowiednim kierunku, a następnie podając odległość od pierwszego punktu. Po włączeniu śledzenia biegunowego bezpośrednie wprowadzenie odległości usprawnia rysowanie linii prostopadłych o określonej długości.

Śledzenie biegunowe ogranicza ruch wskaźnika do określonych kątów

ścieżka dopasowania

podpowiedź wyświetla odległość i kąt

Biegun: 1,5<45

Śledzenie biegunowe powoduje ograniczenie ruchu wskaźnika do określonego kąta, w tym przypadku do 180 stopni...

następnie bezpośrednie wprowadzenie odległości wyznacza dokładną długość linii, w tym przypadku 1 000


Ćwiczenie: rysowanie kilku linii o określonych długościach

1 Kliknij menu Rysuj ➤ Linia.

2 Kliknij punkt i przesuń wskaźnik w prawo (0 stopni).

3 Podaj wartość.

4 Przesuń wskaźnik w górę (90 stopni) i podaj inną wartość.

5 Powtórz czynność kilka razu, a następnie naciśnij przycisk ENTER.

Określanie kąta

Jeśli używany kąt nie będzie często stosowany, można wpisać zmiana kąta. Na przykład, jeśli początek linii znajduje się w punkcie o współrzędnych -2,1, a linia ma być pod kątem 10 stopni i mieć długość 50, należy wprowadzić

Polecenie: liniaOkreśl pierwszy punkt: #-2,1Określ następny punkt lub [Cofaj]: <10(Przesuń wskaźnik w żądanym kierunku)Określ następny punkt lub [Cofnij]: 50

Ćwiczenia: Rysowanie precyzyjne

W tym ćwiczeniu użytkownik przećwiczy tworzenie poniższego rysunku za pomocą narzędzi precyzyjnych dostępnych w programie AutoCAD. Rysunek może być początkiem projektu

■ Uzdrowiska z salą gimnastyczną■ Zapadki zamka okna■ Obudowy zespołu silnika

UWAGA Ważne jest, aby po zakończeniu zapisać ten rysunek. Będzie on wykorzystany w kilku przyszłych ćwiczeniach opisywanych w tym podręczniku.

Określanie kątów i odległości | 85


2 Wybierz plik szablonu rysunku ćwiczenia najbliższy zamierzonemu zastosowaniu i wybierz jednostki miary.

■ Tutorial-mArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (metryczny)■ Tutorial-mMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (metryczny)■ Tutorial-iArch.dwt. Przykładowy szablon architektoniczny (calowy)■ Tutorial-iMfg.dwt. Przykładowy szablon projektu mechanicznego (calowy)


4 Kliknij menu Plik ➤ Zapisz. Użyj MyDesign, jako nazwy pliku.

Używanie opcje Siatka i Skok do tworzenia obrysu

1 Na pasku stanu włącz opcje Siatka i Skok. Opcja Wprowadzanie dynamiczne (przycisk Dyn) powinna być także włączona.

2 Kliknij menu Rysuj ➤ Linia i kliknij kilka miejsc, aby utworzyć serię segmentów linii (poprzednio przedstawiony projekt). Dokładne wymiary nie są ważne, ale należy użyć rozsądnych odległości dla projektu. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

3 Kliknij menu Rysuj ➤ Okrąg ➤ Środek, Promień.

4 Kliknij punkt, aby określić środek okręgu, a następnie kliknij inny punkt, aby określić promień okręgu.

5 Wyłącz opcje Siatka i Skok.

Tworzenie linii w trybach lokalizacji względem obiektu

1 Kliknij menu Zmiana ➤ Wymaż.

Wskaźnik w formie krzyża nitkowego zmieni się na kwadratowy wskaźnikzbioru wskazań.

2 Kliknij bezpośrednio jedną z utworzonych linii i naciśnij klawisz ENTER.

Linia została wymazana, ale w jaki sposób narysować na jej miejscu inną linię z większą dokładnością?

3 Kliknij menu Rysuj ➤ Linia.

4 Naciśnij klawisz SHIFT i kliknij prawym przyciskiem myszy. W menu lokalizacji względem obiektu kliknij opcję Koniec.

5 Przesuń wskaźnik na koniec linii. Kliknij, gdy będzie wyświetlany znacznik AutoSnap.

6 Naciśnij klawisz SHIFT i ponownie kliknij prawym przyciskiem myszy. W menu lokalizacji względem obiektu kliknij opcję Koniec.

7 Przesuń wskaźnik na przeciwległy koniec i kliknij. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Końce nowej linii znajdują się dokładnie przy końcach sąsiednich linii.


8 Wykonaj następujące czynności:

■ Przećwicz tworzenie linii w następujących trybach lokalizacji względem obiektu: Symetria, Centrum, Prostopadły oraz Styczny.

■ Włącz stałe tryby lokalizacji i utwórz kilka dodatkowych linii.■ Utwórz linię z środka okręgu pod kątem 30 stopni i długości 10 jednostek.

9 Wymaż obiekty, które nie są częścią przedstawionego wyniku.

10 Zapisz rysunek. MyDesign powinna być nazwą pliku.

System pomocy

SIATKA, SKOK, USTAWIENIARYS, GRANICE, LUW, DYNMODE, OBIEKT, OPCJE


1 W jaki sposób wyłączyć kropki siatki w obszarze rysunku?

2 Do jakich wartości współrzędnych odnosi się termin początek?

3 Jakie menu podręczne wyświetlane jest po naciśnięciu klawisza SHIFT i kliknięciu prawym przyciskiem myszy?

4 Który przycisk można włączyć, aby zapewnić, że rysowana linia jest dokładnie pionowa?

5 Co oznacza termin bezpośrednie wprowadzanie odległości?

Aby rozpocząć


Ustalanie odstępów Skoku i Siatki

Narzędzia ➤ Ustawienia rysunkowe, zakładka Skok i Siatka

Używanie pojedynczego trybu lokalizacji

SHIFT+kliknięcie prawym przyciskiem myszy, aby wyświetlić menu trybów lokalizacji

Lokalizacja względem obiektu

Ustawianie stałych trybów lokalizacji

Narzędzia ➤ Ustawienia rysunkowe, zakładka Skok

Lokalizacja względem obiektu

Zmiana ustawień AutoSnap Narzędzia ➤ Opcje, zakładka Rysowanie

Zmiana ustawień biegunowych Narzędzia ➤ Ustawienia rysunkowe

Śledzenie biegunowe

Polecenie KOPIUJ umożliwia utworzenie kopii w określonych miejscach

Polecenie LUSTRO umożliwia utworzenie dokładnej repliki obiektów symetrycznej względem osi odbicia

Polecenie ODLEG umożliwia pomiar odległości pomiędzy dwoma punktami

Polecenie ZAOKRĄGL łączy dwie linie łukiem

Polecenie ODSUŃ tworzy linie równoległe i współśrodkowe okręgi

Polecenie UTNIJ umożliwia usunięcie fragmentów obiektów wystających poza zdefiniowane krawędzie cięcia

7

Wprowadzanie modyfikacji

Wybór obiektów do edycji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .90Metody wyboru obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90Określanie obszaru wskazań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .91Wymazywanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91Wydłużanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92Przycinanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92

Powielanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .94Kopiowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94Odsuwanie obiektów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95Odbijanie lustrzane obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96

Przesuwanie i obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .97Przesuwanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97Obracanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97

Zaokrąglanie narożników . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .98Ćwiczenia: precyzyjne modyfikowanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98Ćwiczenia: precyzyjne tworzenie nowych rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104Uzgadnianie cech . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111

Korzystanie z elementów wspomagających edycję . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .112Edycja przy użyciu uchwytów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112Tworzenie chmurek wersji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113

Analizowanie rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .114

90 | Rozdział 7 Wprowadzanie modyfikacji

Wybieranie obiektów do edycji

Podczas edycji obiektów należy wybrać jeden lub więcej obiektów, aby określić zbiór wskazań obiektów. Użytkownik może użyć dwóch metod wyboru obiektów do modyfikacji:

■ Najpierw wybierz polecenie. Wybierz polecenie edycji, a następnie wybierz obiekty do modyfikacji.■ Najpierw wybierz obiekty. Wybierz obiekty, a następnie uruchom polecenie edycji. Ponadto

podczas stosowania tej metody, na obiektach wyświetlane są uchwyty, których można bezpośrednio użyć do modyfikowania obiektów. Można usunąć obiekty ze zbioru wskazań przez naciśnięcie klawisza ESC.

Metody wyboru obiektów

Dwie najczęściej używane metody wyboru obiektów:

■ Wybierz poszczególne obiekty. Klikaj obiekty pojedynczo.■ Określ zbiór wskazań. Kliknij prostokątny obszar wokół obiektów do wybrania.

Określanie zbioru wskazań

Obiekty można wybrać, definiując prostokątny obszar zawierający te obiekty. Prostokątny obszar wybierający jest definiowany w obszarze graficznym przez kliknięcie dwóch jego przeciwległych narożników. Uzyskany wynik zależy od kolejności wskazywania tych narożników.

■ Przeciągnij od lewej do prawej, aby utworzyćokno wybierające, które wybierze tylko obiekty całkowicie zawarte w obszarze ograniczonym tym oknem.

■ Przeciągnij z prawej do lewej, aby utworzyćokno przecinające, które wybierze obiekty leżące wewnątrz ograniczonego oknem obszaru lub przecinające jego granice.

UWAGA Można usunąć obiekty ze zbioru wskazań, naciskając klawisz SHIFT i klikając obiekty.

Obiekty wybrane oknem wybierającym

1

2

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów | 91

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów

Za pomocą tych metod można usunąć obiekty lub zmienić ich długości:

■ Wymaż usuwa cały obiekt.■ Wydłuż wydłuża obiekt do określonej granicy.■ Utnij ucina obiekt przy określonej granicy i usuwa wystający fragment.

Wymazywanie obiektów

Korzystając z polecenia WYMAŻ, obiekty można wybrać stosując każdą dostępną metodę wyboru. W poniższym przykładzie, za pomocą okna wybierającego został wybrany fragment rury do wymazania

Ćwiczenie: wybieranie za pomocą okna wyboru i okna przecinającego


2 Utwórz dowolne linie, łuki i okręgi.


4 Wybierz kilka obiektów za pomocą okna przecinającego i naciśnij ENTER.

Zwróć uwagę, które obiekty zostały wybrane i wymazane.

5 Wybierz jeszcze kilka obiektów za pomocą wyboru oknem i naciśnij ENTER.

Zwróć uwagę, które obiekty zostały wybrane i wymazane.

6 Wybierz pojedynczo inne obiekty, które zostały utworzone w kroku 1, a następnie naciśnij ENTER, aby je wymazać.

1

2

WynikObiekty wybrane za pomocą okna wybierającego

Wybrane obiekty


Wydłużanie obiektów

Można wydłużyć obiekty, aby kończyły się dokładnie na krawędzi zdefiniowanej przez inne obiekty. Jeżeli użytkownik naciśnie ENTER zamiast wybierać obiekty granicy, wszystkie obiekty widoczne na rysunku staną się potencjalnymi obwiedniami. Ilustracja pokazuje linie dokładnie wydłużone do okręgu, który został zdefiniowany jako najbliższa granica wydłużenia.

Ćwiczenie: wydłużanie obiektu

1 Utwórz krótką linię. Następnie utwórz okrąg, który zawiera tę linię.

2 Kliknij menu Zmiana ➤ Wydłuż.

3 Kliknij okrąg w odpowiedzi na zgłoszenie Wybierz obiekty.

Zwróć uwagę, że najpierw wybiera się obiekty granicy.

4 Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć wybieranie obiektu granicy.

O tym kroku łatwo zapomnieć.

5 W odpowiedzi na kolejne zgłoszenie Wybierz obiekty kliknij jeden koniec linii, a następnie drugi koniec linii. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Ucinanie obiektów

Ucinanie obiektów jest bardzo podobne do wydłużania. Można precyzyjnie uciąć obiekt na krawędzi zdefiniowanej przez jeden lub kilka obiektów. Domyślnie obiekty określone jako krawędzie tnące muszą przecinać obiekt, który ma być ucięty.

Wybierz obiekty do wydłużenia najbliżej końca, który będzie wydłużany

Naciśnij ENTER, aby zaakceptować wszystkie obiekty jako obwiednie

Wynik

Wybrana krawędź tnąca oknem przecinającym

Obiekt wybrany do ucięcia

Wynik

1

2

3

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów | 93

Ćwiczenie: ucinanie obiektu

1 Utwórz dwie linie poziome i dwie linie pionowe, tak jak pokazano po lewej stronie poprzedniej ilustracji.

Możesz użyć trybu lokalizacji Prostopadłe, aby mieć pewność, że linie poziome przecinają linie pionowe.

2 Kliknij menu Zmiana ➤ Utnij.

3 W odpowiedzi na zgłoszenie Wybierz obiekty kliknij punkty 1 i 2, tak jak na poprzedniej ilustracji.

Zwróć uwagę, że najpierw wybiera się obiekty granicy.

4 Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć wybieranie obiektu obwiedni.

5 W odpowiedzi na kolejne zgłoszenie Wybierz obiekty kliknij linię pionową w punkcie 3, tak jak pokazano. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

UWAGA W poleceniach WYDŁUŻ i UTNIJ należy nacisnąć ENTER, aby zaakceptować zbiór wskazań obiektów obwiedni, a następnie wybrać obiekty. Jeżeli użytkownik naciśnie ENTER bez wybierania obiektów, wszystkie obiekty staną się potencjalnymi obwiedniami.


Powielanie obiektów

Istnieje kilka sposobów kopiowania obiektów:

■ Kopiuj tworzy nowe obiekty w określonym położeniu.■ Odsunięcie tworzy nowe obiekty, które zostają umieszczone w określonej odległości od wybranych

obiektów lub będą biegły przez wybrany punkt.■ Lustro tworzy lustrzane odbicie obiektów względem wybranej osi.

Kopiowanie obiektów

Aby skopiować obiekt, należy wybrać jeden lub więcej obiektów do skopiowania, określić punkt początkowy, nazywany punktem bazowym, a następnie określić drugi punkt, aby ustalić odległość i kierunek kopiowania. Punkty te mogą być dowolnie wybranymi punktami rysunku. Na przykład na następnym rysunku okrąg został skopiowany z prostokąta w odpowiadające położenie na drugim prostokącie.

Ćwiczenie: kopiowanie obiektu

1 Utwórz dwa prostokąty i okrąg, tak jak pokazano po lewej stronie poprzedniego rysunku.

2 Kliknij menu Zmiana ➤ Kopiuj.

3 Kliknij okrąg w odpowiedzi na zgłoszenie Wybierz obiekty, a następnie naciśnij ENTER.

4 W odpowiedzi na zgłoszenie Określ punkt bazowy naciśnij SHIFT i kliknij prawym klawiszem myszy, aby wyświetlić menu z trybami lokalizacji. Kliknij Koniec.

5 Kliknij narożnik prostokąta w punkcie 2, jak na rysunku.

Wynik1 Wybierz okrąg

2 Określ punkt bazowy (tryb lokalizacji koniec)

3 Określ punkt bazowy (tryb lokalizacji koniec)

Powielanie obiektów | 95

6 W odpowiedzi na zgłoszenie Określ drugi punkt, naciśnij SHIFT i kliknij prawym klawiszem myszy, aby wyświetlić menu z trybami lokalizacji. Kliknij Koniec.

7 Kliknij narożnik drugiego prostokąta w punkcie 3, jak na rysunku.


Skopiowany okrąg znajduje się w tym samym położeniu względem prostokąta, w którym jest zawarty, co okrąg oryginalny.

Można także skopiować obiekty, określając punkt bazowy, a po nim bezpośrednio podać odległość, zwykle z włączonym Skokiem biegunowym.

Polecenie Kopiuj jest automatycznie powtarzane, dzięki czemu można tworzyć wiele kopii.

Odsuwanie obiektów

Odsuwanie tworzy nowy obiekt podobny do wybranego obiektu, w określonej od niego odległości. Odsuwanie okręgów tworzy mniejsze lub większe okręgi, w zależności od kierunku odsunięcia. Odsuwanie ułatwia tworzenie równoległych linii i współśrodkowych okręgów.

Wybrane obiekty Określony punkt bazowy i wprowadzona odległość

Wynik

wprowadzanie odległość.

Wybrany obiekt (krzewy) Wynik

punkt bazowy

następny punkt

następny punktnastępny punkt

drugi punkt


UWAGA Odsunięcie kilku obiektów, a następnie ucięcie lub wydłużenie ich jest bardzo wydajną techniką rysowania.

Odbijanie lustrzane obiektów

Lustrzana kopia obiektów tworzona jest względem osi odbicia, którą definiują dwa punkty. Można również określić, czy oryginalne obiekty zostaną wymazane, czy też pozostaną w rysunku.

Tworzenie lustrzanych kopii jest bardzo przydatne przy tworzeniu obiektów symetrycznych. Zamiast rysować cały obiekt, można narysować połowę elementów, a następnie szybko utworzyć ich lustrzane odbicie.

odsunięcie obiektu

oryginalny obiekt

1

2 3

oś odbici

Wybrane obiekty

Zdefiniowana oś odbicia

Wynik z pozostawionym oryginałem

4

Przesuwanie i obracanie obiektów | 97

Przesuwanie i obracanie obiektów

Ważną techniką rysowanie jest tworzenie jednego lub więcej obiektów, a następnie przesuwanie ich lub obracanie.

Przesuwanie obiektów

Przesuwanie obiektów odbywa się tak samo, jak kopiowanie. Należy wybrać obiekt do przesunięcia, określić punkt bazowy (1), a następnie drugi punkt, aby zdefiniować odległość i kierunek przesunięcia (2). Na ilustracji pokazano operację przesuwania okna, aby było wyżej i dalej od drzwi.

Obracanie obiektów

Aby obrócić obiekty, należy podać punkt bazowy i kąt obrotu. Kąt obrotu można określić poprzez określenie punktu lub wpisanie wartości kąta.

W następnym przykładzie określony został punkt bazowy (1) i drugi punkt (1), który określa kąt obrotu (2) domu.

Zamiast określania drugiego punktu można wpisać -35, aby określić kąt obrotu w stopniach. Powtórzenie obrotu z użyciem tego samego punktu bazowego i kąta spowoduje obrócenie domuo 70 stopni od położenia początkowego.

UWAGA Domyślnie kąt o wartości dodatniej powoduje obrót przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Jednak to ustawienie można zmienić za pomocą polecenia JEDN.

1 2

Wybierz obiekty, określ punkt bazowy i nowe położenie wybranych obiektów.

Wybrane obiekty Wynik

1

Punkt bazowy i kąt obrotu

2


Zaokrąglanie narożników

Zaokrąglanie łączy dwa obiekty łukiem, o określonym promieniu. Łuk jest styczny do obydwu obiektów.

Za pomocą opcji Promień polecenia Zaokrągl, można określić promień zaokrąglenia. Zmiana promienia spowoduje ustawienie promienia domyślnego dla następnych zaokrągleń. Domyślnie obiekty zaokrąglane są ucinane, tak jak na rysunku.

Użyteczną metodą jest ustawienie promienia zaokrąglenia na 0. Spowoduje to przecięcie dwóch obiektów w ostrym narożniku. Nie będzie tworzony łuk.

UWAGA Podczas wybierania obiektów do zmiany aktualnego promienia zaokrąglenia na promień o wartości 0 można przytrzymać klawisz SHIFT.

Można także zaokrąglać okręgi, łuki i polilinie. W zależności od wskazanych punktów, okręgi i łuki mogą być zaokrąglone na kilka sposobów. Program AutoCAD wybiera punkt końcowy najbliżej punktu wyboru.

Ćwiczenia: dokładne modyfikowanie obiektów

W tym ćwiczeniu do modyfikacji części mapy będą używane techniki precyzyjnego rysowania.

Właściciele nieruchomości sąsiadujących z niezagospodarowaną działką przekonywali radę miasta, aby pozwoliła im zakupić całą działkę. Jedynym wymaganiem było, aby właściciele zgodzili się na równy podział.

Wybrane obiekty Wynik

Wartość promienia ustawiona na 0, wybrane obiekty

Wynik

Zaokrąglanie narożników | 99

W jaki sposób należałoby podzielić działkę?

Propozycja przyjęta przez właścicieli zakładała powiększenie działek 26 i 27, tak aby ich powierzchnie stały się równe. Ogrodzenie między działką 38 i 39 zostało wydłużone. Działka 38 była większa niż pozostałe, ale miała nieregularny kształt.

niezagospodarowana działka


Użyj następującej procedury, aby zmienić granice działek.


2 W oknie dialogowym Wybierz plik znajdź folder/Help/Tutorials w katalogu produktu AutoCAD i otwórz rysunek map.dwg.

3 W celu uproszczenia rysunku wyłącz warstwę Tekst.

Najpierw utwórz linię graniczną po lewej stronie działki trójkątnej. Górny koniec nowej linii granicznej będzie przemieszczony o 15,73 stopy, a dolny koniec nowej linii granicznej zostanie przemieszczony o 39,94 stopy. Te odległości ustalono metodą prób i błędów, w celu zrównania działek 26 i 27 bez nadmiernego zwężania lub pomniejszania działki 38.

Aby to zrobić, należy utworzyć „geometrię konstrukcyjną“, która ułatwi to zadanie.

4 Użyj polecenia Okrąg i trybów lokalizacji, aby utworzyć okrąg o promieniu 15,73 i okrąg o promieniu 39,94. Środek drugiego okręgu będzie się znajdował na przecięciu, tak jak pokazano na rysunku.

5 Użyj trybu lokalizacji przecięcia aby utworzyć nową linię graniczną, tak jak pokazano na rysunku.


6 Wymaż stara linię graniczną i dwa okręgi konstrukcyjne.

Następnie wydłuż starą linię graniczną do nowej.

7 Kliknij menu Zmiana ➤ Wydłuż.

8 Kliknij nową linię graniczną. Linia ta jest granicą rozciągania starej linii granicznej.


9 Naciśnij ENTER. Naciśnięcie ENTER jest bardzo ważne i łatwo się o tym zapomina. Oddziela obiekty, które służą jako granica, od obiektów, które będą wydłużane.

10 Kliknij starą linię graniczną w pobliżu końca, który będzie wydłużony, tak jak pokazano na rysunku.


12 Użyj tej samej metody, aby wydłużyć drugą linię graniczną do dolnej granicy.


13 Wymaż stare linie graniczne, aby otworzyć długą, wąską działkę.

14 Narysuj krątką linię graniczną za pomocą trybu lokalizacji Koniec, pomiędzy punktami końcowymi linii granicznych, tak jak to zostało pokazane.


Zakończono tworzenie nowych linii granicznych. W jaki sposób wyliczyć nowe pola powierzchni działek?

Obliczanie pól powierzchni działek

1 W wierszu poleceń wpisz obwiednia.

2 W oknie dialogowym Tworzenie obwiedni, kliknij Wskaż punkty. Następnie kliknij wewnątrz każdej działki. Naciśnij klawisz ENTER, aby zakończyć polecenie.

Dla każdej działki zostanie utworzona zamknięta polilinia pokrywająca się z jej granicami. Te zamknięte polilinie są nakładane na istniejące linie graniczne i mogą być później wymazane.

Uwaga Podczas przesuwania kursora nad mapą zostaną wyróżnione różne polilinie. Jeżeli z jedną granicą pokrywają się dwie polilinie, tylko jedna z nich zostanie wyróżniona. Aby uniknąć tego problemu ze wspólnymi granicami, należy przesuwać kursor wokół zewnętrznych krawędzi mapy. Zamiast tego, można nacisnąć CTRL i kliknąć wspólną obwiednię kilka razy, aby cyklicznie przełączać pomiędzy obiektami znajdującymi się na niej.


4 Kliknij jedną z obwiedni i znajdź obszar z listy palety Cechy.

5 Naciśnij klawisz ESC, aby wyczyścić wybór.

6 Oblicz obszar każdej z pozostałych działek.

7 Zamknij rysunek mapy bez zapisywania zmian.

Ćwiczenia: precyzyjne tworzenie nowych rysunków

W następnym ćwiczeniu zostanie utworzony szczegółowy rysunek zawieszenia silnika odrzutowego, które służy do mocowania silników do samolotów. Ta część jest wykonana ze stopu niklowo-chromowo-żelazowego o dużej wytrzymałości.

UWAGA W ćwiczeniu nie podano wszystkich szczegółów wykonania rysunku. W przypadku wątpliwości można przejrzeć wcześniejsze części tego podręcznika lub użyć systemu Pomocy. Wszystkie polecenia w tym ćwiczeniu są dostępne w menu Rysuj i Zmiana.


1 Utwórz nowy rysunek, używając pliku szablonu rysunku, Tutorial-mMfg.dwt.

Ten szablon służy do projektów mechanicznych w jednostkach metrycznych. Wszystkie odległości podano w milimetrach.


3 Upewnij się, że włączone są przyciski Biegun i Obiekt na pasku stanu. Aktualną warstwą powinna być Model-Front.

Tworzenie widoku z przodu

1 Utwórz okrąg o średnicy (nie promieniu) 50 mm i współrzędnych środka 180,100.

Uwaga Dokładne położenie tego okręgu nie jest ważne w tym ćwiczeniu, ale dobrze jest się upewnić, czy kilka charakterystycznych elementów pokrywa się z punktami lokalizacji. W rysunkach z pojedynczym widokiem modeli 3D dobrze jest umieścić charakterystyczny element w punkcie (0,0). Jest to bardzo wygodne podczas tworzenia odnośników do rysunku z innego rysunku, tak jak w przypadku rysunków złożeniowych.

2 Użyj trybu lokalizacji Centrum, aby narysować okrąg o średnicy 24, wykorzystując środek poprzedniego okręgu.

Tryb lokalizacji Centrum może nie być domyślnym stałym trybem lokalizacji. Naciśnij klawisz SHIFT i kliknij prawym przyciskiem myszy, aby uzyskać dostęp do menu trybów lokalizacji.

3 Za pomocą Skoku biegunowego zablokuj wartość kąta na 0 stopni, skopiuj dwa okręgi w położenie o 125 mm w prawo.

Linia poleceń: kopiujWybierz obiekty: Wybierz te dwa okręgi i naciśnij ENTER.


Określ punkt bazowy albo [Przesunięcie]: Kliknij środek okręgów i przesuń kursor w prawo

Określ drugi punkt przesunięcia lub <użyj pierwszego punktu jako przesunięcia>: 125

Określ drugi punkt lub [Zakończ/Cofaj]: Naciśnij ENTER.

4 Odsuń wewnętrzny okrąg po lewej o 4 mm na zewnątrz.

Linia poleceń: odsunięcieOkreśl odległość odsunięcia lub [przezPunkt/Wymaż/Warstwa]: 4

Wybierz obiekty do odsunięcia lub [Zakończ/Cofaj]: Wybierz lewy okrąg wewnętrzny

Określ punkt określający kierunek odsunięcia lub [Zakończ/Wiele/Cofaj]: Kliknij w dowolnym miejscu poza okręgami

5 Utwórz okrąg za pomocą opcji styczna-styczna-promień (Ssp). Promień powinien mieć wartość 250 mm. Zauważ, że znacznik Autosnap dla elementów stycznych został włączony automatycznie.

Linia poleceń: okrągOkreśl środek okręgu lub [3P/2P/Ssr (styczny styczny promień)]: wtOkreśl punkt na pierwszym obiekcie stycznym do okręgu: Wybierz zewnętrzny okrąg w pobliżu oczekiwanego punktu stycznościOkreśl punkt na drugim obiekcie, stycznym do okręgu: Wybierz drugi zewnętrzny okrąg, jak pokazano na rysunkuOkreśl promień okręgu: 250 (na rysunku pokazano tylko część okręgu)

6 Utnij duży okrąg jak pokazano poniżej.


7 Użyj polecenia Lustro, aby dokonać odbicia lustrzanego łuku wzdłuż linii utworzonej przez środki okręgu lewego i prawego. Naciśnij klawisz SHIFT i kliknij prawym przyciskiem myszy, aby uzyskać dostęp do menu trybu lokalizacji.

Do każdego kroku istnieją metody alternatywne. Na przykład do utworzenia dolnego łuku można było użyć polecenia Zaokrągl, aby zaokrąglić dwa okręgi promieniem 250 mm.

8 Utnij okrąg na zewnątrz lewej strony, tak jak pokazano.

Widok części z przodu został wykonany. Następnie użyjemy obiektów z widoku przedniego do utworzenia widoku z góry.

Tworzenie widoku z góry

1 Jako warstwę aktualną ustaw Model-Top. Do tego celu można użyć elementu sterowania warstwami na pasku narzędzi Warstwy lub Menedżera cech warstw.

2 Użyj trybu lokalizacji Kwadrant, aby utworzyć linię zaczynającą się z lewej strony części. Po włączeniu trybu lokalizacji biegunowej, przesuń kursor do góry i wpisz 100, aby linia miała długość 100 mm. Utwórz jeszcze jedną linię o długości 100 mm po prawej stronie części.


3 Użyj trybu lokalizacji Koniec, aby utworzyć linię łączącą górne końce linii pionowych.

4 Odsuń linię poziomą o 12 mm w dół.

5 Utnij dolne końce linii pionowych, aby utworzyć prostokątny zarys widoku z góry.

6 Odsuń najwyższą linię poziomą o 3 mm do góry. Utwórz linie poziome z kwadrantów innych okręgów, tak jak pokazano.

7 Utnij cztery linie pionowe odpowiadające krawędziom otworów. Nie zapomnij nacisnąć ENTER po wybraniu linii obwiedni poziomej do ucięcia.


8 Utnij pozostałe linie pionowe, tak jak pokazano. W razie potrzeby powiększ i wyświetl fragmenty.

9 Utnij najwyższą linię poziomą, tak jak pokazano.

10 Utwórz linię pionową, która będzie miała początek na końcu łuku i zakończy się prostopadle do linii poziomej. Ta linia jest granicą cięcia tolerancji części.

11 Utnij linię poziomą do granic cięcia, tak jak pokazano.

linia obwiednido ucięcia

linia obwiednido ucięcia


12 Wymaż poziomą linię granicy cięcia.

13 Wydłuż pozostałą linię pionową, tak jak pokazano.

14 Dodaj zaokrąglenia o wartości 1 mm do narożników zewnętrznych.

Widok z góry jest już prawie gotowy. Wystarczy tylko zmienić niewidoczne krawędzie otworów na linie kreskowane.

Aby zmienić rodzaj linii czterech linii pionowych, należy zmienić właściwość rodzaju linii, który jest aktualnie przypisany do linii. Jak już wcześniej wspomniano, w celu określenia rodzaju linii można wybrać obiekty, a następnie użyć palety Właściwości lub paska narzędzi Właściwości.

Zmiana rodzaju linii

1 Wybierz cztery pionowe krawędzie otworów.


Zwróć uwagę, że zostało wybranych więcej obiektów niż jeden, dlatego zostały wyświetlone tylko właściwości wspólne.

3 W palecie Właściwości kliknij polecenie Rodzaj linii. Kliknij strzałkę, a na liście kliknij ACAD_ISO02W100.

linia granicydo ucięcia

wymazywanie linii

wydłużanie linii

krawędzie ukryte


4 Kliknij Skalę rodzajów linii. Wpisz 0,3 dla nowej skali rodzaju linii i naciśnij ENTER.

5 Przesuń kursor poza paletę Właściwości i naciśnij klawisz ESC, aby opróżnić zbiór wskazań.

Zostaną wyświetlone cztery linie kreskowane.

UWAGA Zamiast zmieniać rodzaj linii każdej linii osobno, można utworzyć nową warstwę dla linii ukrytych. Właściwość rodzaju linii warstwy można ustawić w szablonie ACAD_ISO02W100. Następnie, aby zmienić rodzaj czterech linii, należy zmienić przypisanie warstwy linii do nowej warstwy.

6 Ćwiczenie zostało zakończone. Jeżeli rysunek ma zostać zachowany, należy go teraz zapisać.

Zmiana/Uzgodnij cechy

Cechy jednego obiektu można łatwo skopiować do drugiego. Można dostosować kolor, warstwę, rodzaj linii, skalę rodzaju linii, szerokość linii, grubość, styl kreślenia i w niektórych przypadkach style wymiarowania, style tekstu i wzory kreskowania.

Ćwiczenie: kopiowanie cech z jednego obiektu do innych obiektów


2 Narysuj kilka obiektów z innymi właściwościami koloru.

3 Kliknij menu Zmiana ➤ Uzgodnij cechy.

4 Kliknij obiekt, z którego mają być kopiowane właściwości.

5 Kliknij obiekty, do których mają być kopiowane właściwości.

Możesz także użyć opcji Ustawienia polecenia, aby wybrać właściwości, które mają zostać uzgadniane, a usunąć te, które nie będą uzgadniane.


Korzystanie z pomocy rysunkowych

Podane niżej elementy wspomagające edycję usprawniają wprowadzanie zmian do rysunków:

■ Uchwyty edytowanie obiektów za pomocą kursora i menu podręcznego.■ Chmurki wersji zaznaczają obszary, które zostały uaktualnione.

Edycja przy użyciu uchwytów

Uchwyty są wyświetlane na wybranym obiekcie w postaci małych kwadratów. Uchwyty zaznaczają charakterystyczne punkty obiektu i są mocnym elementem edycji.

Po wybraniu obiektu, można kliknąć uchwyt i przesunąć go za pomocą kursora. Aby wyświetlić więcej opcji, należy kliknąć uchwyt i kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby wyświetlić menu podręczne. Następnie wybrać tryb edycji za pomocą uchwytów.

należy wybrać linię należy kliknąć uchwytnależy przesunąć uchwyt do końca linii poziomej

1

2

Tryby edytowania za pomocą uchwytów

Opcje trybów edytowania za pomocą uchwytów

Korzystanie z pomocy rysunkowych | 113

Ćwiczenie: edycja obiektów za pomocą uchwytów

1 Narysuj kilka obiektów.

2 Kliknij kilka z nich, aby je wybrać i wyświetlić ich uchwyty.

3 Kliknij uchwyt na obiekcie i kliknij jego nowe położenie. Jest to standardowy tryb rozciągania.

■ Zauważ w jaki sposób działają uchwyty po włączeniu trybów lokalizacji.■ Zauważ w jaki sposób działają uchwyty podczas rozciągania uchwytu na inny uchwyt.

4 Kliknij uchwyt na obiekcie a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy.

5 Wybierz inny tryb uchwytu: Przesuń, Lustro, Obróć lub Skala.

6 Naciśnij klawisz ESC, aby zakończyć edytowanie za pomocą uchwytów.

Tworzenie chmurek wersji

Podczas przeglądania lub wprowadzania do rysunków zmian, można usprawnić pracę wyróżniając znaczniki chmurkami. Rysowana wokół wyróżnianych obiektów chmurka wersji jest polilinią w kształcie chmury, tak jak na następnej ilustracji.

Ćwiczenie: tworzenie chmurek wersji

1 Kliknij menu Rysuj ➤ Chmurka wersji.

2 Kliknij w dowolnym miejscu rysunku i przesuń kursor, aby objąć obszar.

3 Powtórz polecenie i sprawdź, czy chmurka wersji ma zawsze łuki na zewnątrz, czy może uda się zrobić łuk do wewnątrz.


Analizowanie rysunków

Korzystając z następujących poleceń pytających można z modelu wyciągnąć dane: Najczęściej używanym poleceniem jest ODLEG.

Za pomocą polecenia ODLEG można określić zależności geometryczne między dwoma punktami. Dla dwóch punktów można szybko wyświetlić następujące informacje:

■ Odległość między nimi w jednostkach rysunkowych■ Kąt pomiędzy punktami na płaszczyźnie XY■ Kąt punktów względem płaszczyzny XY■ Przyrosty (różnice) między wartościami współrzędnych X, Y, i Z każdego punktu

Ćwiczenie: Obliczanie odległości i kąta między dwoma punktami

1 Kliknij menu Narzędzia ➤ Zapytania ➤ Odległość.

2 Zastosuj tryb lokalizacji, aby zlokalizować punkt obiektu.

3 Zastosuj inny tryb lokalizacji, aby zlokalizować inny punkt obiektu.

4 Przejrzyj informacje wyświetlane w oknie poleceń.

5 Naciśnij F2, aby wyświetlić informacje w większym oknie nazywanym Okno tekstowe.

Aby rozpocząć


Wymazywanie obiektów Zmiana ➤ Wymaż Zmiana

Wydłużanie obiektów Zmiana ➤ Wydłuż Zmiana

Przycinanie obiektów Zmiana ➤ Utnij Zmiana

Kopiowanie obiektów w rysunkuKopiowanie obiektów między rysunkami

Zmiana ➤ KopiujEdycja ➤ Kopiuj

ZmianaStandard

Odsuwanie obiektów Zmiana ➤ Osuń Zmiana

Odbicie lustrzane obiektów Zmiana ➤ Lustro Zmiana

Przesuwanie obiektów Zmiana ➤ Przesuń Zmiana

Obracanie obiektów Zmiana ➤ Obrót Zmiana

Zaokrąglanie obiektów Zmiana ➤ Zaokrągl Zmiana

Analizowanie rysunków | 115

System pomocy

WYMAŻ, WYDŁUŻ, UTNIJ, KOPIUJ, KOPIUJ_S, WKLEJ, ODSUŃ, LUSTRO, PRZESUŃ, OBRÓĆ, JEDN, ZAOKRĄGL, CECHY, UZGCECHY, OPCJE, REVCLOUD, ODLEG


1 Jaka jest różnica pomiędzy oknem przecinającym a oknem wyboru?

2 Jaki jest najszybszy sposób utworzenia kilku równoległych linii?

3 Jaki jest najprostszy sposób tworzenia łuku, który jest stycznych do dwóch innych obiektów?

4 Co należy zrobić podczas tworzenia lub modyfikowania obiektu, aby wyświetlić menu trybu lokalizacji?

5 Jaki jest najprostszy sposób wyliczenia odległości między dwoma punktami na rysunku?

Edycja właściwości Narzędzia ➤ CechyZmiana ➤ Cechy

Standard

Dopasowanie właściwości Zmiana ➤ Dopasowanie właściwości

Standard

Tworzenie chmurek wersji Rysuj ➤ Wersja Chmurka Rysuj

Uzyskiwanie informacjiz obiektów

Narzędzia ➤ Zapytania ➤ Odległość

Zapytania

Aby rozpocząć


Aby ułatwić rozpoznawanie zawartości lub materiału obiektu, można zapełnić kreskowaniem obszary przy użyciu wzorców lub pełnych kolorów

Symbole te, w programie AutoCAD nazywane blokami, reprezentują standardowe elementy, takie jak drzewa lub krzewy

Bloki należy tworzyć, gdy zachodzi potrzeba wielokrotnego używania rysunków lub fragmentów rysunków

8

Dodawanie symboli i kreskowań

Przegląd bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .118Zalety bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118Źródła bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118

Wstawianie bloków. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .119Ćwiczenia: dodawanie bloków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119

Przegląd kreskowań. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .121Używanie standardowych wzorów kreskowań. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121Kreskowania zespolone . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121

Wstawianie kreskowań lub wypełnień jednolitych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .121Definiowanie obwiedni kreskowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122Ćwiczenia: dodawanie kreskowań do rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122

118 | Rozdział 8 Dodawanie symboli i kreskowań

Przegląd bloków

W programie AutoCAD symbole nazywane są blokami. Blok jest zbiorem obiektów połączonych w jeden obiekt. Blok może reprezentować obiekt, taki jak drzewo, śruba lub drzwi.

Bloki zazwyczaj są definiowane i przechowywane w rysunkach nazywanych bibliotekami bloków lub bibliotekami symboli, z których można je wstawić do innych rysunków. Cały rysunek można także wstawić w postaci bloku.

Bloki mogą zawierać także atrybuty bloku, w których przechowywane są dane, takie jak numery bloków, daty i parametry znamionowe.

Zalety bloków

Stosowanie bloków ułatwia i usprawnia rysowanie:

■ Sprawne tworzenie rysunków przez wstawianie, zmianę położenia i kopiowanie bloków, a nie przez edycję poszczególnych elementów geometrycznych.

■ Budowanie standardowej biblioteki zawierającej często używane symbole, detale lub standardowe części.

■ Przechowywanie danych powiązanych z atrybutami bloków, które można wyodrębniać w celu utworzenia raportów.

■ Zarządzanie blokami z DesignCenter. DesignCenter umożliwia wygodną organizację i dostęp do tysięcy symboli na komputerze, w sieci lokalnej lub witrynie WWW.

Źródła bloków

W rysunkach można używać bloków pochodzących z kilku źródeł.

■ Komputer użytkownika. Program AutoCAD udostępnia ponad 300 bloków standardowych w 15 rysunkach bibliotek symboli zlokalizowanych w folderze DesignCenter.

■ Zakładowa sieć użytkownika. Istnieje możliwość utworzenia własnych bloków i bibliotek bloków, albo firma użytkownika może już mieć własne biblioteki standardów.

■ Witryna WWW. Dostępnych jest wiele bibliotek symboli firmy Autodesk i komercyjnych bibliotek innych firm, a także kilka bibliotek bezpłatnych, dostępnych za pośrednictwem zakładki DC Online w DesignCenter.

odnośniki do bloku łącznika wstawionego do rysunkudefinicja bloku dla

łącznika

Wstawianie bloków | 119

UWAGA Zagadnienia związane z tworzeniem, atrybutami i bibliotekami bloków są bardziej zaawansowane i dlatego nie zostały przedstawione w tym przewodniku.

Wstawianie bloków

W programie AutoCAD bloki można wstawiać do rysunków na trzy sposoby:

■ Okno dialogowe Wstaw. Wstaw blok, określając jego punkt wstawienia, skalę i kąt obrotu.■ DesignCenter. Znajdź biblioteki symboli i wstaw lub przeciągnij blok do rysunku lub na paletę

narzędzi. Użyj DesignCenter, aby zlokalizować i zarządzać dużą liczbą bloków i bibliotek bloków.■ Okno dialogowe Palety narzędzi. Wstaw lub przeciągnij blok do rysunku. Użyj palety narzędzi,

aby organizować i uzyskać dostęp do najczęściej używanych bloków.

Ćwiczenia: dodawanie bloków

1 Otwórz MyDesign, rysunek utworzony i zapisany w poprzednim ćwiczeniu.

2 Odsuń linie, aby utworzyć ściany (w przypadku uzdrowiska lub obudowy silnika) lub krawędzie (w przypadku zapadki zamka okna). Wpisz wartość odsunięcia odpowiednią to tworzonego obiektu. Wygładź narożniki za pomocą polecenia Zaokrągl przy ustawieniu promieni zaokrąglenia na 0.


Otwieranie biblioteki bloków

1 Kliknij menu Narzędzia ➤ DesignCenter.

Okno DesignCenter jest podzielone na obszar ze strukturą drzewa (z lewej strony) i obszar zasobów (z prawej strony).

2 W razie potrzeby w oknie DesignCenter kliknij zakładkę Foldery. W widoku drzewa przejdź do folderu Pomoc\Ćwiczenia\Biblioteki symboli.

3 Kliknij znak plus (+) na bibliotece bloku odpowiedniej dla danego rysunku:

■ Połączenia — Metric.dwg■ Połączenia — US.dwg■ Biuro — Metric.dwg■ Biuro — US.dwg

4 Kliknij element Bloki na rozwiniętym właśnie rysunku. Bloki zostaną wyświetlone w obszarze zasobów DesignCenter.

Wstawianie i zmiana położenia bloków w DesignCenter

1 Przeciągnij jeden z bloków z DesignCenter do rysunku. Dokładne umieszczenie nie jest istotne.

2 Kliknij blok. Zauważ, że wyświetlany jest kolorowy uchwyt. Przeciągnij uchwyt, aby przesunąć blok na miejsce.

3 Kliknij uchwyt, a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy. W menu podręcznym kliknij polecenie Obróć. Obróć blok za pomocą wskaźnika lub wprowadzając kąt obrotu.

4 W oknie DesignCenter kliknij dwukrotnie inny blok.

5 W oknie dialogowym Wstaw w polu Obrót kliknij opcję Wybierz na ekranie. Kliknij przycisk OK.

6 Kliknij miejsce w rysunku. Wyświetlany jest monit o określenie kąta obrotu. Obróć blok za pomocą wskaźnika lub wprowadzając kąt obrotu.

7 Zamknij okno DesignCenter.

Wstawianie bloków z okna dialogowego Wstaw

1 Kliknij menu Wstaw ➤ Blok.

2 W oknie dialogowym Wstaw kliknij strzałkę obok pola Nazwa. Są to definicje bloków aktualnie zapisane w rysunku. Kliknij jedną z nich i opcję OK. Określ położenie bloku.

3 Dodaj kilka bloków do rysunku. Zapisz rysunek.

Dostęp do bibliotek bloków z sieci WWW

1 Ponownie otwórz DesignCenter.

2 Kliknij zakładkę DC Online. Jeśli masz połączenie z Internetem, możesz wyszukać dostępne komercyjne biblioteki symboli.

Przegląd kreskowań | 121

Przegląd kreskowań

Wzór kreskowania jest standardowym układem linii lub kropek, którego można użyć do wyróżnienia na rysunku pewnego obszaru lub do zaznaczenia materiału, np. betonu, stali lub trawy. W programie AutoCAD wzorem kreskowania może być również wypełnienie jednorodne lub gradientowe.

Używanie standardowych wzorów kreskowań

Program AutoCAD oferuje ponad 60 wzorów kreskowań (przemysłowe — norma ISO i calowe). Można wybrać wzór kreskowania, który oferuje program AutoCAD lub wzór zapisany w zewnętrznej bibliotece wzorów. Wzory kreskowań przechowywane są w plikach wzorów kreskowań o rozszerzeniu PAT.

Kreskowania zespolone

Domyślnie kreskowania są zespolone. Kreskowanie zespolone jest powiązane z granicą kreskowania, co oznacza automatyczne uaktualnienie kreskowania po zmodyfikowaniu jego granicy. W każdej chwili, kreskowania można usunąć cechę zespoloności.

Standardowe wzory kreskowania

ANSI31

INSUL

AR-CONC

Zakreskowany obiekt

Efekt edycjigranicykreskowania niezespolonego

Efekt edycji granicy kreskowania zespolonego


Wstaw kreskowania lub wypełnienie jednolite

Obiekty w rysunku można zakreskować lub wypełnić w jeden z następujących sposobów:

■ Wybierz opcję Kreskowanie z menu Rysuj lub paska narzędzi, aby utworzyć kreskowanie lub wypełnienie jednorodne.

■ Korzystając z DesignCenter, można przeciągnąć zespolone kreskowanie do rysunku lub na paletę narzędzi.

■ Paleta narzędzi umożliwia szybkie przeciągnięcie zwykle używanych wzorów kreskowań do rysunku.

Definiowanie obwiedni kreskowania

Granice kreskowania mogą być dowolnymi kombinacjami obiektów, takich jak linie, łuki, okręgi, polilinie, tekst i bloki. Obwiednia kreskowania musi być obszarem zamkniętym, ale może zawierać wyspy (zamknięte obszary wewnątrz obszaru kreskowania), które można zakreskować lub pozostawić niezakreskowane.

Ćwiczenia: dodanie kreskowań do rysunku

W tym ćwiczeniu użytkownik zakreskuje część rysunku, aby wyglądał mniej więcej w przedstawiony sposób:

WynikWykryte graniceWybrany punkt

punkt wewnętrzny

wyspy

Wstaw kreskowania lub wypełnienie jednolite | 123

1 Otwórz MyDesign, rysunek utworzony i zapisany w poprzednim ćwiczeniu.

2 Kliknij menu Rysuj ➤ Kreskowanie.

3 Na zakładce Kreskowanie w polu Typ i wzór zwróć uwagę na nazwę wzoru kreskowania i próbkę. Wybierz inny wzór kreskowania.

4 W polu Obwiednie kliknij opcję Dodaj: Wskaż punkty. Następnie kliknij w dowolnym miejscu pomiędzy liniami równoległymi do ścian i naciśnij przycisk ENTER.

5 W dolnej części okna dialogowego kliknij opcję Podgląd.

Prawdopodobnie jest kilka elementów do zmiany, łącznie z kreskowanym okręgiem, kątem kreskowania i odstępami między elementami kreskowania.

6 Naciśnij przycisk ESC, aby powrócić do okna dialogowego.

7 Kliknij przycisk > (Więcej opcji) w prawym dolnym rogu okna dialogowego.

8 W polu Wyspy kliknij opcję Skrajny. Następnie kliknij przycisk < (Mniej opcji).

9 W polu Kąt i skala zmień wartości kąta i skali. Jeśli kreskowanie jest zbyt gęste, zwiększ wartość skali o współczynnik 10.

10 Kliknij opcję Podgląd. Jeśli kreskowania nadal nie jest odpowiednie, powróć do kroku 6. W przeciwnym razie kliknij prawym przyciskiem myszy lub naciśnij przycisk ENTER, aby zaakceptować kreskowanie.

11 Zapisz plik rysunku.

System pomocy

ADCENTER, BLOK, ROZBIJ, WSTAW, PALETYNARZĘDZI, KRESKUJ

Aby rozpocząć


Wstawianie bloku Wstaw ➤ Blok Rysuj

Otwieranie DesignCenter Narzędzia ➤ DesignCenter Standard

Otwieranie okna Palety narzędzi

Narzędzia ➤ Okno palety narzędzi Standard

Kreskowanie obszaru Rysuj ➤ KreskujNarzędzia ➤ DesignCenterNarzędzia ➤ Okno palety narzędzi

RysujStandard



1 Co to jest blok?

2 Co to jest biblioteka bloków?

3 W jaki sposób można użyć trybów lokalizacji z blokami?

4 Jakie są trzy sposoby kreskowania obszaru na rysunku?

5 Jak można wypełnić obszar jednolitym kolorem?

9

Dodanie tekstu do rysunku

Tworzenie i modyfikowanie tekstu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .128Stosowanie stylów tekstu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .130

Tworzenie i modyfikowanie stylów tekstu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .131

Ustawianie rozmiaru tekstu w obszarze modelu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131

128 | Rozdział 9 Dodanie tekstu do rysunku

Tworzenie i modyfikowanie tekstu

Program AutoCAD udostępnia edytor tekstu, umożliwiający dodawanie tekstu do rysunków. Edytor tekstu lokalnego wyświetla ramkę ograniczającą z linijką u góry i paskiem narzędzi formatowania tekstu.

W Edytorze tekstu lokalnego można wybrać formatowanie wpływające na cały obiekt tekstowy lub tylko zaznaczony tekst. Można także sterować wcięciami.

Przed utworzeniem tekstu należy zdefiniować szerokość tekstu przez określenie dwóch przeciwległych narożników ramki tekstowej. Wpływa to jedynie na szerokość okna. Program AutoCAD wstawia ten tekst w oknie dialogowym wewnątrz obszaru o zadanej szerokości i przenosi do następnej linii tekst, który się w tej szerokości nie mieści.

Za pomocą edytora tekstu można w łatwy sposób zmienić szerokość, przeciągając prawą stronę linijki.

UWAGA Najszybszym sposobem zmian istniejących obiektów tekstu jest ich dwukrotne kliknięcie przyciskiem myszy. Spowoduje to otwarcie Edytora tekstu lokalnego i wyświetlenie tekstu do zmiany.

wyświetl opcje menu

wyświetl linijkę

zapisz zmiany i zamknij

ustaw szerokości obiektów tekstu wielowierszowego

linijkawcięcie akapitu

wcięcie pierwszego wiersza

tabulatory

Tworzenie i modyfikowanie tekstu | 129

Dla tekstu w rysunkach dostępne są dodatkowe opcje

■ Sprawdzanie pisowni ze słownikami adaptacyjnymi■ Okno dialogowe Znajdź i zastąp umożliwiające lokalizację i poprawienie tekstu■ Możliwość tworzenia tekstu lustrzanego

Ćwiczenie: tworzenie obiektów tekstu wielowierszowego


2 Aby wyświetlić tekst w dogodnym rozmiarze, należy przybliżyć mały obszar powyżej tabelki.

3 Kliknij menu Rysuj ➤ Tekst ➤ Tekst wielowierszowy.

4 Kliknij dwa punkty, aby określić szerokość obiektu tekstu.

5 W Edytorze tekstu lokalnego wpisz tekst.

6 Podświetl słowo i kliknij kilka opcji formatowania.

Opcje te są w podobne do tych w aplikacjach przetwarzania słów.

7 Kliknij opcję OK na pasku narzędzi Formatowanie tekstu.

Ćwiczenie: modyfikacja istniejącego obiektu tekstu

1 Dwukrotnie kliknij przyciskiem myszy obiekt tekstu.

2 Podświetl więcej słów lub cały akapit i kliknij więcej opcji formatowania.

3 Kliknij opcję OK na pasku narzędzi Formatowanie tekstu.


Stosowanie stylów wydruku

Cały tekst w rysunku programu AutoCAD ma skojarzony z nim styl. Podczas wprowadzania tekstu program AutoCAD używa aktualnego stylu tekstu, który ustala takie parametry, jak:

■ Czcionka steruje kształtami znaków■ Styl czcionki steruje formatowaniem czcionek TrueType (kursywa i pogrubienie)■ Wysokość steruje rozmiarem tekstu w jednostkach rysunku■ Kąt pochylenia steruje pochyleniem tekstu do przodu lub do tyłu ■ Orientacja steruje pionowym lub poziomym dopasowaniem jednego wiersza tekstu■ Inne cechy tekstu sterują efektami, takimi jak tekst szeroki i pisany od końca

Tworzenie i modyfikowanie stylów tekstu

Poza domyślnym stylem STANDARD należy zdefiniować styl tekstu, który będzie używany. Po utworzeniu stylu można zmodyfikować jego ustawienia, zmienić mu nazwę lub usunąć styl, gdy nie będzie już dłużej potrzebny. Aby utworzyć lub zmodyfikować styl tekstu, należy skorzystać z okna dialogowego Styl tekstu.

Po zmianie istniejącej czcionki stylu cały tekst na rysunku używający tego stylu zostanie ponownie wygenerowany z nową czcionką.

UWAGA Nie ma potrzeby skalowania tekstu, gdy uwagi i etykiety są umieszczane bezpośrednio na arkuszu w obszarze papieru. Aby dostosować skalę rzutni arkusza, należy zmienić skalę uwag i etykiet utworzonych w obszarze modelu.

wybierz inny styl tekstu

utwórz nowy stylu tekstu

przykładowy tekst pokazuje efekt wprowadzonych zmian

określ inną czcionkę tekstu dla stylu tekstu

Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni | 131

Ustawianie rozmiaru tekstu dla skalowania rzutni

Program AutoCAD umożliwia utworzenie tekstu w obszarze modelu lub na arkuszu w obszarze papieru. Obszar tworzenia tekstu zależy od sytuacji.

■ Jeśli tekst jest ściślej skojarzony z arkuszem, należy utworzyć go w obszarze papieru. Przy tej opcji nie ma skalowania i tekst tworzony jest w pełnym rozmiarze (1:1).

■ Jeśli tekst jest bardziej skojarzony z modelem i użytkownik przewiduje odwołania modelu oraz tekstu z innych rysunków lub innych widoków, tekst należy utworzyć w obszarze modelu. Przy tej opcji zwykle tekst musi być przeskalowany.

Przygotowanie jednego lub wielu widoków na arkuszu rysunku zwykle powoduje wyświetlanie ich w rzutniach arkusza ze skalami innymi niż 1:1. W przypadku tworzenia tekstu w obszarze modelu należy zmienić jego rozmiar, aby prawidłowo wyświetlić go i wydrukować w obszarze papieru.

Ustawianie rozmiaru tekstu w obszarze modelu

Ustaw rozmiar tekstu w obszarze modelu korzystając z następującego wzoru:

Rozmiar tekstu w obszarze modelu = żądany rozmiar tekstu/skala rzutni arkusza

■ Przykład 1: Jeśli żądany rozmiar tekstu wynosi 3, a skala rzutni 1:4 (0,25), to rozmiar tekstu w obszarze modelu wyniesie 3/0,25 = 12 mm.

■ Przykład 2: Jeśli żądany rozmiar tekstu wynosi 1/8 cala, a skala rzutni 1”=4’ (1:48), to rozmiar tekstu w obszarze modelu wyniesie (1/8)/(1/48) = 48/8 = 6 cali.

Oczywiście tworzenie tekstu bezpośrednio na arkuszu jest łatwiejsze, gdyż nie wymaga skalowania. Zaleca się utworzenie tekstu określonego widoku w obszarze modelu, a ogólnych uwag, tabeli i etykiet w obszarze papieru.

System pomocy

ZNAJD, WTEKST, MIRRTEXT, MTEXTED, PISOWNIA, STYL, SKALUJTEKST, WYRÓWNAJTEKST, STYL, KONPRZESTRZ

Aby rozpocząć


Tworzenie tekstu wielowierszowego Rysuj ➤ Tekst ➤ Wiele wierszy Rysuj, Tekst

Modyfikowanie tekstu Zmiana ➤ Obiekt ➤ Tekst Tekst

Sprawdzenie pisowni w rysunku Narzędzia ➤ Pisownia

Wyszukiwanie i zamiana tekstu Edycja ➤ Znajdź Tekst

Tworzenie stylów tekstu Format ➤ Styl tekstu Tekst



1 Jaki jest najszybszy sposób otworzenia Edytora tekstu lokalnego w razie konieczności zmiany istniejącego tekstu?

2 Podaj kilka zalet tworzenia dodatkowych stylów tekstu?

3 W jaki sposób decyduje się, czy utworzyć tekst w obszarze papieru czy obszarze modelu?

4 Jaką wysokość tekstu należy użyć w obszarze modelu, jeśli żądana wysokość tekstu w obszarze papieru wynosi 2,5 mm a skala wyświetlania rzutni arkusza to 1/50 (0,02)?

Szeregowy

Liniowy(pionowy)

Liniowy(poziomy)

Normalny

Baza

Znacznik środka

Współrzędne

Średnica

KątowySzybka linia odniesienia

Promi

10

Dodawanie wymiarów

Wymiary — przegląd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .136Elementy wymiaru . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136Wymiary zespolone i linie odniesień . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136

Tworzenie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .137Ćwiczenia: tworzenie wymiarów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137

Korzystanie z opcji wymiarowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .140Tworzenie znaczników środka i linii środkowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140Tworzenie linii odniesienia z opisami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141

Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .142Modyfikowanie wymiarów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .144

136 | Rozdział 10 Dodawanie wymiarów

Wymiary — przegląd

Wymiary pokazują wielkości geometryczne obiektów, odległości lub kąty między obiektami lub pozycję elementu w detalu. Program AutoCAD oferuje cztery rodzaje wymiarów:

■ Liniowy. Mierzy odległości za pomocą wymiarów poziomych, pionowych, normalnych, obróconych, bazowych (równoległych) i szeregowych (ciąg wymiarów).

■ Współrzędnościowy. Mierzy odległość punktu od założonego punktu odniesienia.■ Promieniowy. Mierzy promienie i średnice łuków i okręgów.■ Kątowy. Mierzy kąt zawarty między dwiema liniami lub kąt zdefiniowany przez trzy punkty.

Elementy wymiaru

Wymiar składa się z kilku elementów:

■ Linia wymiarowa. Zaznacza kierunek i zakres wymiaru. Dla kątów, linia wymiarowa jest łukiem. ■ Linia pomocnicza. Rozciąga się od wymiarowanego elementu do linii wymiarowej.■ Tekst wymiarowy. Pokazuje wartość zmierzonej wielkości i może zawierać przedrostki, przyrostki

i tolerancje. Zamiast tekstu proponowanego przez program można wprowadzić własny tekst lub całkowicie go ukryć. przesuwanie tekstu wymiarowego

■ Strzałka. Zaznacza koniec linii wymiarowej. Dostępnych jest kilka rodzajów strzałek, w tym kreski architektoniczne i kropki.

■ Linie odniesienia. Linie biegnące od tekstu opisu do opisywanego elementu. W zależności od stylu wymiarowania, linie odniesienia można tworzyć automatycznie, gdy tekst wymiarowy nie jest dopasowany pomiędzy liniami pomocniczymi. Linię odniesienia można również utworzyć, aby połączyć tekst lub blok z elementem.

Wymiary zespolone i linie odniesień

Standardowo program AutoCAD tworzy wymiary zespolone Miary wyświetlane przy wymiarach zespolonych są automatycznie uaktualniane po zmodyfikowaniu obiektów, z którymi są zespolone.

linia wymiaru

linia pomocnicza

tekst wymiarowy

grot strzałki

linia odniesienia

Tworzenie wymiarów | 137

Obiekty odnośników składają się z tekstu, linii odniesienia i strzałki.

■ Jeśli tekst odnośnika zostanie przesunięty, linia odniesienia zostanie także wyregulowana.■ Jeśli obiekt odnośnika skojarzony jest z obiektem geometrycznym, a obiekt zostanie przesunięty,

rozciągnięty lub przeskalowany, grot strzałki i część linii odniesienia obiektu odnośnika zostaną także zaktualizowane.

Tworzenie wymiarów

Można utworzyć linie wymiarowe, łuki, okręgi oraz kilka innych typów obiektów. Są dwie główne metody tworzenia wymiarów:

■ Wskazać obiekt do zwymiarowania (1) i określić położenie linii wymiarowej (2), jak w następnych przykładach.

■ Za pomocą trybów lokalizacji można określić początek dla linii pomocniczych, a następnie wskazać położenie linii wymiarowej. Początkowe punkty linii pomocniczych mogą znajdować się na oddzielnych obiektach.

Ćwiczenia: Tworzenie wymiarów

W tym Ćwiczeniu użytkownik ustawi skalę rysunku i doda kilka wymiarów do projektu.

1 Otwórz MyDesign, rysunek utworzony i zapisany w poprzednich ćwiczeniach.

2 Kliknij zakładkę arkusza w pobliżu lewego dolnego narożnika okna aplikacji.

Efekt wybrania linii dla wymiaru

Efekt wybrania okręgu dla wymiaru

1

2

1

2


Ustaw skalę wyświetlania rzutni.

1 Kliknij granicę niebieską rzutni arkusza, aby ją wybrać.

2 Kliknij Zmiana ➤ Właściwości.

3 Na palecie właściwości kliknij opcję Wyświetlanie zablokowane, a następnie opcję Nie.

Uwaga Szczególnie zaleca się utrzymywanie zablokowanego wyświetlania w rzutniach arkuszy, dopóki nie zostanie ustawiona skala wyświetlania rzutni. Zabezpiecza to przed przypadkowym powiększaniem lub pomniejszaniem oraz zmianą skali wyświetlania.

4 Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza. Z poziomu arkusza udostępniany jest obszar modelu.

5 Kliknij menu Widok ➤ Zoom ➤ Zakres.

W tym kroku widok zostaje wyśrodkowany.

6 Kliknij dwukrotnie poza rzutnią arkusza, aby powrócić do obszaru papieru.

Teraz można określić dokładną skalę planu parteru lub części.

7 Kliknij granicę niebieską rzutni arkusza, aby ją wybrać. Na palecie właściwości w polu Różne kliknij opcję Skala standardowa.

8 Kliknij strzałkę, aby wyświetlić listę skal. Kliknij skalę najbardziej odpowiednią do rozmiaru arkusza i rozmiaru planu parteru lub części. W razie potrzeby można zawsze wybrać inną skalę.

9 Zablokuj rzutnię arkusza.

Dodawanie wymiarów

1 Zmiana aktualnej warstwy na warstwę wymiarów.

Dobrą praktyką jest używanie oddzielnych warstw zarezerwowanych dla obiektów wymiarowych.

2 Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza, aby uzyskać dostęp do obszaru modelu.

Tam znajduje się przyczyna, dlaczego wymiary tworzone są raczej z zakładki arkusza niż zakładki Model. Podczas wymiarowania w obszarze modelu z zakładki arkusza wymiary są automatycznie skalowane względem skali rzutni.

3 Kliknij menu Wymiary ➤ Liniowy. Aby utworzyć kilka wymiarów liniowych, postępuj zgodnie z wyświetlanymi zgłoszeniami.

Tworzenie wymiarów | 139

4 Eksperyment z kilkoma innymi typami wymiarów.

UWAGA Automatyczna skalowanie wymiarów nie jest włączone na wszystkich rysunkach lub plikach szablonów rysunków. Skalowanie działa tylko, gdy zmienna systemowa DIMSCALE ustawiona jest na 0. DIMSCALE można wprowadzić w linii poleceń. Więcej informacji na temat DIMSCALE zawiera system pomocy.

Dodawanie tekstu

1 Kliknij dwukrotnie poza rzutnią arkusza, aby powrócić do obszaru papieru.

2 Zmiana aktualnej warstwy na warstwę Tekst.

3 Utwórz kilka uwag, używając tekstu wielowierszowego.

4 Zapisać rysunek.


Korzystanie z opcji wymiarowania

Oprócz podstawowych rodzajów wymiarowania, program AutoCAD dostarcza kilka dodatkowych opcji w menu i na pasku narzędzi Wymiar:

■ Znaczniki środka i linie środkowe dokładnie wyznaczają środki okręgów i łuków.■ Linie odniesienia łączą opis z elementami rysunku.■ Tolerancje geometryczne pokazują odchylenie od kształtu, profilu, orientacji i pozycji elementów

rysunku.

Tworzenie znaczników środka i linii środkowych

Znaczniki środka można w prosty sposób utworzyć na okręgu lub łuku. Rozmiary i style znaczników środka oraz linii środkowych kontrolowane są stylem wymiarowania.

Ćwiczenie: Tworzenie znaczników środka i linii środkowych

1 Utwórz nowy rysunek i kliknij zakładkę Model.

2 Narysuj mały okrąg.

3 Kliknij Wymiar ➤ Znacznik środka, a następnie kliknij okrąg.

Na środku okręgu utworzone zostaną dwie linie w kształcie znaku plus.

Można również utworzyć znaczniki środka za pomocą wymiarów promieni i średnic.

znacznik środka

linie osiowe

Korzystanie z opcji wymiarowania | 141

Tworzenie linii odniesienia z opisami

Można utworzyć linię odniesienia zaczynającą się od dowolnego punktu lub obiektu rysunku. Linie odniesienia mogą być prostymi segmentami lub gładkimi splajnami. Kolor linii odniesienia, jej skala i styl strzałki są zdefiniowane w aktualnym stylu wymiarowania. Mała linia zwana linią zaczepienia zwykle łączy opis z linią odniesienia. Opis powiązany z linią odniesienia może być tekstem wielowierszowym, ramką indywidualnych cech elementu lub odwołaniem do bloku.

Prosta linia odniesienia w powyższym przykładzie została utworzona przez wskazanie dwóch punktów linii odniesienia Od (1) oraz Do (2), naciśnięcie ENTER i wpisanie tekstu opisu.

2

1linia odniesienia

linia zaczepienia


Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania

Każdy wymiar skojarzony jest ze stylem wymiarowania. Style wymiarowania pomagają ustalić i zastosować standardy rysunkowe. Style wymiarowania również upraszczają wprowadzanie zmian do formatu i sposobu działania wymiarów. Styl wymiarowania definiuje:

■ Format i położenie linii wymiarowych, linii pomocniczych, strzałek oraz znaczników środka■ Wygląd, położenie i zachowanie się tekstu wymiarowego■ Zasady umieszczania tekstu i linii wymiarowanych■ Globalną skalę wymiarowania■ Format i dokładność jednostek podstawowych, dodatkowych oraz wymiarów kątowych■ Format i dokładność wartości tolerancji

Nowe wymiary używają bieżących ustawień w oknie dialogowym Menedżer stylów wymiarowania. Domyślnie przypisany jest styl STANDARD, dopóki nie zostanie ustawiony inny styl jako bieżący.

Nadpisania umożliwiają modyfikacje stylów do bieżącego stylu wymiarowania. Nowe wartości cech nadpisane w stylu wymiarowania będą miały zastosowanie do wszystkich następnych wymiarów utworzonych z tym stylem, aż do ustalenia nowego aktualnego stylu. Wartości te nie zmieniają stylu wymiarowania na stałe. Można zmienić niektóre właściwości wymiarów na palecie właściwości.

Bez względu na to, czy w oknie Menedżer stylów wymiarowania zostanie wybrana opcja Nowy, Zmień, czy Nadpisz, dostępny będzie sam zestaw opcji:

■ Linie ustala wygląd i zachowanie linii wymiarowania oraz linii pomocniczych.■ Symbole i strzałki ustala wygląd i zachowanie grotów strzałek wymiarowych, znaczników środka

i linii środkowych.■ Tekst ustala wygląd, położenie i dopasowanie tekstu wymiarowego.

Tworzenie i modyfikowanie stylów wymiarowania | 143

■ Dopasowanie ustala opcje sterujące umieszczaniem linii wymiarowych, linii pomocniczych oraz tekstu. Zawiera także ustawienie dla automatycznego skalowania wymiarów.

■ Jednostki podstawowe ustala format (np. naukowe, dziesiętne, architektoniczne) i dokładność jednostek w wymiarach liniowych i kątowych.

■ Jednostki dodatkowe ustala format i dokładność jednostek dodatkowych. Funkcja ta umożliwia wyświetlanie dwóch wymiarów, np. jednostek metrycznych i calowych.

■ Tolerancje ustala wartości i dokładność tolerancji.

UWAGA Tworzenie stylu wymiarowania zgodnego z normami przemysłowymi lub firmowymi wymaga ustalenia ponad 70 ustawień. Ważne jest, aby w firmie użytkownika utworzono i utrzymano jeden lub więcej oficjalnych stylów wymiarowania.


Modyfikowanie wymiarów

Wymiary można zmodyfikować za pomocą uchwytów lub wykonując polecenia edycyjne programu AutoCAD. Można również zmodyfikować style wymiarowania lub zmienić w nich wartości dla niektórych cech, tak jak zostało to opisane w poprzednim temacie. Dla znaczących modyfikacji wymiaru zwykle łatwiej jest usunąć i ponownie utworzyć wymiar.

Łatwiejszym sposobem wprowadzenia mniejszych zmian wymiaru jest użycie uchwytów. Na przykład w prosty sposób można przeciągnąć linię wymiarową, aby wyrównać ją z inną linią wymiarową.

Można także przeciągnąć tekst wymiarowy do innego położenia.

Aby rozpocząć


Tworzenie wymiarów liniowych Wymiary ➤ Liniowy

Tworzenie wymiarów normalnych Wymiary ➤ Normalny

Tworzenie wymiarów współrzędnych Wymiary ➤ Współrzędne

1 Kliknij wymiar2 Kliknij uchwyt na końcu linii wymiarowej

3 Przesuń uchwyt do nowego położenia wymiaru

1 Kliknij wymiar

2 Kliknij uchwyt na tekście wymiarowym

3 Przesuń uchwyt, aby zmienić położenie tekstu wymiarowego

Modyfikowanie wymiarów | 145

System pomocy

WYMNORMALNY, WYMKĄTOWY, WYMBAZA, WYMSZEREG, WYMŚREDNICA, WYMSKRÓCONY, WYMLINIOWY, WYMWSPÓŁRZ, WYMPROMIEŃ, DIMSCALE, WYMSTYL, WYMEDYCJA, WYMEDTEKST, WYMZMIEŃ, WYMCENTRUM, SLODNIES, WYMSTYL, REGENWYM

Tworzenie wymiarów promienia Wymiary ➤ Promień

Tworzenie wymiarów średnicy Wymiary ➤ Średnica

Tworzenie wymiarów kątowych Wymiary ➤ Kątowy

Tworzenie wymiarów bazowych Wymiary ➤ Bazowy

Tworzenie wymiarów szeregowych Wymiary ➤ Szeregowy

Tworzenie i modyfikacjastylu wymiarowania

Wymiary ➤ Styl wymiarowania

Aktualizacja istniejącego wymiaru, aby odzwierciedlić zmianę stylu

Wymiary ➤ Uaktualnij

Tworzenie znacznika środka. Wymiary ➤ Znacznik środka

Tworzenie linii odniesienia z opisem Wymiary ➤ Linia odniesienia

Aby rozpocząć




1 Jakie jest zachowanie linii odniesienia i wymiarów zespolonych?

2 Dlaczego należy blokować rzutnie arkuszy?

3 Którą zmienną systemową należy ustawić na 0, aby zapewnić, że wymiary skalowane są zgodnie ze skalą rzutni arkusza?

4 Jaki jest najprostszy sposób zmiany położenia elementu wymiarowego, takiego jak linia wymiarowa lub tekst wymiarowy?

ModelNarysowany w naturalnej skali (1:1). Tekst i wymiary w obszarze modelu są skalowane z uwzględnieniem współczynników skali zastosowanych w rzutniach arkuszy

ArkuszReprezentuje arkusz rysunku, zawierający blok tytułu, jedną lub więcej rzutni arkusza oraz obiekty tekstowe

Rzutnie arkuszaPrzedstawiają jeden lub kilka widoków modelu, z których każdy można skalować oddzielnie

Style wydrukuPodczas wydruku chwilowo zmieniają właściwości, takie jak kolor i szerokość linii

Ustawienia stronZapisuje ustawienia wydruku wg nazwy i kojarzy je z arkuszem

11

Tworzenie arkuszy i wydruków

Praca z arkuszami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .150Tworzenie nowego arkusza. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150Używanie rzutni arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151Tworzenie i modyfikacja rzutni arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151Ćwiczenia: praca z rzutniami arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151

Wybór i konfiguracja ploterów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .153Dodawanie konfiguracji plotera. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153Zmiana konfiguracji plotera . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154Zmiana właściwości za pomocą stylów wydruku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154

Drukowanie z arkusza. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .155Ustawienia strony . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155Ćwiczenia: drukowanie rysunku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156

150 | Rozdział 11 Tworzenie arkuszy i wydruków

Praca z arkuszami

Arkusz służy do komponowania wydrukowanej strony. Zwykle arkusz zawiera poniższe obiekty:

■ Ogólne uwagi i tabelki■ Bloki etykiet definiujące widoki i bloki objaśnień (ten temat jest bardziej zaawansowany i nie jest

treścią tego podręcznika)■ Rzutnie arkusza

Arkusze pokazują granicę strony i aktualny obszar objęty drukowaniem. Rozmiar strony i aktualny obszar wydruku zależą od drukarki lub plotera przypisanego do arkusza.

Tworzenie nowego arkusza

Dwiema najczęstszymi przyczynami tworzenia nowego arkusza są

■ Tworzenie nowego pliku szablonu rysunku zawierającego inny rozmiar i układ papieru.■ Dodawanie arkusza z innym rozmiarem papieru, układem oraz tabelką do istniejącego rysunku.

Najprostszym sposobem utworzenia nowego arkusza jest zastosowanie kreatora Utwórz arkusz. Po utworzeniu arkusza można wstawić do niego tabelkę i utworzyć lub usunąć rzutnie arkusza.

granica stronyobszar wydruku

zakładka arkusza rzutnia arkusza, wyświetlanie widoku

Praca z arkuszami | 151

Ćwiczenie: tworzenie arkusza


2 Kliknij menu Narzędzia ➤ Kreatorzy ➤ Utwórz arkusz.

3 Postępuj według kroków w kreatorze, aby utworzyć arkusz z innym rozmiarem papieru i odpowiednią tabelką.

4 Kliknij prawym przyciskiem myszy zakładkę arkusza. W menu podręcznym kliknij opcję Zmień nazwę. W oknie dialogowym Zmień nazwę arkusza wpisz nową nazwę arkusza. Kliknij przycisk OK.

Aby zapisać ten rysunek w nowym pliku szablonu rysunku, kliknij menu Plik ➤ Zapisz jako. W oknie dialogowym Zapisz rysunek jako w polu Pliki typu wybierz rozszerzenie DWT.

Używanie rzutni arkusza

Rzutnie arkusza na zakładce arkusza umożliwiają wyświetlenie widoków obszaru arkusza. W poniższych punktach podsumowano zależność rzutni arkusza i obszaru modelu:

■ Większość obiektów rysunków tworzona jest na zakładce Model w obszarze modelu.■ Aby wyświetlić i zmienić skalę widoku obszaru modelu w arkuszu, tworzone są rzutnie arkusza.■ Dostęp do obszaru modelu przez rzutnię arkusza umożliwia głównie zmianę wyświetlanego

fragmentu oraz ustawienie widoczności arkusza. ■ Widoczność arkuszy można kontrolować osobno dla każdej rzutni arkusza.■ Do bardziej znaczących zmian rysunku służy zakładka Model.■ Aby utworzyć prawidłowo przeskalowane wymiary, uzyskaj dostęp do obszaru modelu z zakładki

arkusza, a następnie zwymiaruj model.

Tworzenie i modyfikacja rzutni arkusza

Podczas tworzenia nowego arkusza domyślnie dodawana jest pojedyncza rzutnia arkusza. Można dodać więcej rzutni arkusza dla niezależnych widoków, takich jak szczegóły i widoki 3D. Każda rzutnia może mieć własną skalę, właściwości wydruku i ustawienie widoczności warstw.

Ćwiczenia: Praca z rzutniami arkusza

W tym ćwiczeniu przećwiczymy najczęstsze operacje związane z rzutniami arkusza.

Zmiana skali wyświetlania widoku w rzutni arkusza


2 W oknie dialogowym Wybierz plik odszukać folder /Help/Tutorials w folderze instalacyjnym programu AutoCAD i otwórz plik arbor.dwg.

3 W Menedżerze cech warstw kliknij ikonę żarówki na warstwie Rzutnia, aby wyświetlić obiekty znajdujące się na tej warstwie. Kliknij przycisk OK.

Widoczne będą niebieskie granice rzutni arkusza.

4 Kliknij menu Zmiana ➤ Właściwości. Następnie kliknij niebieską granicę górnej prawej rzutni arkusza.

Paleta właściwości zawiera ustawienia właściwości rzutni arkusza.


5 Na palecie właściwości w polu Różne kliknij opcję Wyświetl zablokowane. Kliknij strzałkę i opcję Nie.

Odblokowane zostaną właściwości wyświetlania rzutnia arkusza. Następnie można będzie zmienić dokładną skalę widoku wyświetlanego w tej rzutni arkusza.

6 Na palecie właściwości kliknij opcję Skala standardowa.

7 Kliknij strzałkę, aby wyświetlić listę skal, a następnie kliknij 1:40.

Spowoduje to natychmiastową zmianę widoku i wyświetlenie widoku w nowej skali.

8 Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza, aby uzyskać dostęp do obszaru modelu. W razie potrzeby przesuń widok ale bez zmiany skali widoku za pomocą opcji Zoom. Następnie kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy w dowolnym miejscu poza rzutniami arkusza, aby powrócić do obszaru papieru.

9 Zablokuj rzutnię arkusza za pomocą palety właściwości.

Zablokowanie rzutni arkusza zabezpiecza przed przypadkową zmianą wyświetlanego fragmentu oraz powiększaniem. W ten sposób położenie i skala widoku w rzutni są zabezpieczone.

Usuwanie rzutni arkusza


2 Kliknij granicę prawej górnej rzutni arkusza i naciśnij klawisz ENTER.

Rzutnia arkusza jest obiektem. Podobnie jak inne obiekty może być przesuwana, kopiowana oraz usuwana.

Tworzenie nowej rzutni arkusza

1 Ustaw warstwę Rzutnia jako bieżącą.

2 Kliknij menu Widok ➤ Rzutnie ➤ 1 rzutnia.

3 Kliknij dwa punkty w pustym obszarze na arkuszu. Dwa punkty są przeciwległymi narożnikami nowej rzutni arkusza.

Nowa rzutnia arkusza może zachodzić na istniejącą rzutnię.

4 Kliknij granicę rzutni arkusza, aby wyświetlić jej uchwyty.

5 Zmień rozmiar rzutni arkusza, klikając uchwyt, przesuwając wskaźnik i klikając nowe położenie. Przesuń rzutnię arkusza za pomocą polecenia Przesuń.

6 Ustaw skalę wyświetlania widoku w rzutni arkusza za pomocą palety właściwości.

7 Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy wewnątrz rzutni arkusza i wyświetl nowy fragment widoku. Kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy poza wszystkimi rzutniami, aby powrócić do obszaru papieru.

8 Zablokuj rzutnię arkusza za pomocą palety właściwości.

9 Wyłącz warstwę Rzutnia.


UWAGA Należy upewnić się, że rzutnie arkusza tworzone są na ich własnej warstwie. Po przygotowaniu do wydruku należy wyłączyć wszystkie warstwy, aby uniknąć wydrukowania granic rzutni.

Wybór i konfiguracja ploterów | 153

Wybór i konfiguracja ploterów

Program AutoCAD obsługuje szeroką gamę drukarek i ploterów. Urządzenia z zainstalowanym sterownikiem Windows będą automatycznie dostępne podczas drukowania, chyba że zostanie wybrana opcja sterująca ukrywaniem drukarek systemowych. Wiele ploterów bez sterowników Windows (plotery niesystemowe) można skonfigurować do pracy z programem AutoCAD za pomocą sterowników dostarczanych przez firmę Autodesk lub producenta danego plotera.

Sterowniki można także skonfigurować, aby możliwy był zapis rysunków do plików o kilku formatach. Formaty obejmują pliki DWF™ (Design Web Format) umożliwiają przeglądanie widoków w przeglądarce internetowej lub przeglądarce zewnętrznej, pliki PostScript dla programów składu tekstu, oraz pliki rastrowe.

Gdy urządzenia wyjściowego nie ma na liście dostępnych urządzeń w oknie dialogowym Drukuj lub Ustawienia strony, lub jego ustawienia nie są poprawne, można w prosty sposób dodać lub zmienić konfiguracje drukarek i ploterów.

Dodanie konfiguracji plotera

Menedżer ploterów jest folderem, który umożliwia dodawanie, usuwanie i zmianę konfiguracji ploterów. Pliki konfiguracji plotera mają rozszerzenie .pc3 i są przechowywane w folderze Plotters. Aby wyświetlić folder Plotters należy kliknąć menu Plik ➤ Menedżer ploterów.

Menedżer wydruku zawiera listę plików konfiguracji plotera (PC3) dla wszystkich zainstalowanych niesystemowych drukarek. Pliki z konfiguracjami ploterów można również tworzyć dla drukarek systemowych Windows®, jeśli podczas drukowania program ma użyć standardowych ustawień różnych od tych używanych przez system Windows.

Menedżer ploterów


Aby dodać konfigurację plotera, należy kliknąć dwukrotnie przyciskiem myszy opcję kreatora Dodaj ploter w oknie Menedżer ploterów. Kreator Dodaj ploter umożliwia określenie następujących parametrów plotera:

■ Czy ploter jest podłączony do jednego stanowiska, czy też działa w sieci■ Typ plotera, producent i model■ Czy zostanie użyty plik konfiguracji plotera z poprzedniej wersji produktu■ Czy wydruk zostanie wykonany do portu komputera (i którego), czy też do pliku■ Ustawienia jakości grafiki rastrowej i wektorowej■ Parametry użytkownika, które zależą od rodzaju plotera■ Unikalna nazwa dla nowej konfiguracji plotera

Po utworzeniu nowego pliku PC3 konfiguracja plotera jest dostępna dla arkuszy i wydruku.

Zmiana konfiguracji plotera

Edytor konfiguracji plotera umożliwia:

■ Zmianę portu lub danych wyjściowych pliku■ Zmianę lub dodanie rozmiarów papieru i arkuszy■ Sterowanie wydrukiem danych rastrowych i wektorowych■ Kalibrację plotera

Aby uruchomić Edytor konfiguracji ploterów, ustaw dowolne parametry użytkownika plotera lub kliknij dwukrotnie przyciskiem myszy plik PC3 albo wybierz Właściwości w oknie dialogowym Drukuj.

Zmiana właściwości za pomocą stylów wydruku

Styl wydruku jest opcjonalną metodą sterowania sposobem wydruku każdego obiektu i warstwy. Przypisanie stylu wydruku do obiektu lub warstwy zmienia takie właściwości, jak kolor i szerokość drukowania linii. Ma to wpływ tylko na sposób drukowania obiektów.

Tablice stylów wydruku gromadzą grupy stylów wydruku i zapisują je w pliku, umożliwiając ich późniejsze określenie podczas wydruku. Menedżer stylów wydruku jest folderem, który zawiera wszystkie możliwe tablice stylów wydruku oraz kreatora dodawania tablicy stylów wydruku.

Istnieją dwa rodzaje tabel stylów wydruku:

■ Tablice stylów wydruku zależnych od koloru. Kolor obiektu określa wyznacza sposób drukowania. Pliki mają rozszerzenie .ctb. Stylów wydruku zależnych od koloru nie można przypisać bezpośrednio do obiektów. Zamiast sterowania sposobem wydruku obiektu zmienia się jego kolor. Na przykład wszystkie czerwone obiekty na rysunku można ustawić tak, aby były drukowane z szerokością linii 0,50 mm.

■ Tablice nazwanych stylów wydruku. Style wydruku są przypisane bezpośrednio do obiektów i warstw. Pliki mają rozszerzenie .stb. Stosowanie tych stylów umożliwia drukowanie każdego obiektu w rysunku w różny sposób, niezależnie od koloru obiektu.

Menedżer stylów wydruku umożliwia dodawanie, usuwanie, zmianę nazwy, kopiowanie i modyfikację tablic stylów wydruku. Dostęp do Menedżera stylów wydruku można uzyskać z menu Pliki.

Drukowanie z arkusza | 155

Drukowanie z arkusza

Po narysowaniu rysunku można rozpocząć drukowanie. W oknie dialogowym Drukuj należy wybrać drukarkę lub ploter oraz wiele innych ustawień.

Przed wydrukowaniem rysunku najlepiej wyświetlić pełny podgląd wydruku. Gdy obraz nie wygląda poprawnie, należy wprowadzić zmiany ustawień strony i tablicy stylów wydruku dołączonej do arkusza.

Ustawienia stron

Aby zarządzać ustawieniami wydruku, należy je nazwać i zapisać jako ustawienia strony za pomocą Menedżera ustawień strony. Przy wydruku będzie można podać nazwę ustawień strony w oknie dialogowym Wydruk.

Na przykład powiedzmy, że chcemy zmienić ploter, aby wydruk był kolorowy. W szybki sposób można przywrócić wszystkie ustawienia skojarzone z tym ploterem, wybierając nazwę poprzednio zapisanych ustawień strony. Aby powrócić ponownie, można wybrać nazwę oryginalnych ustawień strony.

Każdą zakładkę arkusza można skojarzyć z nazwanymi ustawieniami strony. Ustawienia strony zapisywane są w rysunku.

wybierz obszar rysunku do druku

wybierz stronęorientacjawyświetl

podgląd

określ skalę wydruku

ustaw arkusz na stronie

wybierz rozmiar papieru

wybierz drukarkę lub ploter

wyświetl lub ukryj opcje

określ styl wydruku


Ćwiczenie: Tworzenie ustawień strony

1 Utwórz nowy rysunek. W razie potrzeby kliknij zakładkę arkusza.

2 Kliknij menu Plik ➤ Menedżer ustawień strony.

3 Kliknij opcję Nowy.

4 W oknie dialogowym Nowe ustawienia strony wpisz My_New_Plotter. Kliknij przycisk OK.

5 Zmień niektóre ustawienia w oknie dialogowym Ustawienia strony. Kliknij przycisk OK.

Nazwa nowych ustawień strony wyświetlana jest w Menedżerze ustawień strony.

6 Kliknij My_New_Plotter i opcję Ustaw aktualne.

Ustawienia strony My_New_Plotter zostaną skojarzone z bieżącą zakładką arkusza.

7 Kliknij Zamknij.

Gdy podczas tworzenia arkusza, użytkownik nie określi wszystkich parametrów w oknie dialogowym Ustawienia strony, może skonfigurować stronę przed jej wydrukiem.

Ćwiczenia: Drukowanie rysunku

W tym ćwiczeniu zmienimy ustawienia strony dla istniejącego arkusza, utworzymy nowy arkusz, wstawimy tabelkę do nowego arkusza i wydrukujemy rysunek.

Edycja istniejącego arkusza

Aby przygotować rysunek do drukowania z zakładki arkusza, należy ustawić arkusz, rzutnię i utworzyć wymiary.


2 W oknie dialogowym Wybierz plik odszukaj folder \Help\Tutorials i wybierz plik plan.dwg.

3 Kliknij Otwórz.

Jest to rysunek z rzutem parteru i elewacją.

4 Kliknij zakładkę arkusza Elevation.

Zakładka Elevation korzysta z ustawień strony, które definiują obszar wydruku i rozmiar papieru. Z zakładką Elevation również zostanie powiązana określona konfiguracja wydruku.

5 Kliknij menu Plik ➤ Menedżer ustawień strony.

6 W oknie dialogowym Menedżer ustawienia strony, wybierz Zmień.

7 Otwórz listę rozwijaną w polu Tablica stylów wydruku (przypisanie pisaków), a następnie kliknij plik monochrome.ctb. W odpowiedzi na zgłoszenie, wybierz nie stosowanie tej tablicy do wszystkich pozostałych arkuszy.

8 Wybierz opcję Pokaż style wydruku. Kliknij przycisk OK.

9 Kliknij opcję Zamknij, aby zamknąć Menadżera ustawień strony.

Rysunek jest teraz czarno-biały, ponieważ arkusz przedstawia podgląd rysunku, który zostanie wydrukowany z tablicą monochromatycznego stylu wydruku.

10 Kliknij zakładkę Model. Należy zauważyć, że model jest nadal wyświetlany w kolorach.


Tworzenie nowego arkusza

1 Kliknij menu Narzędzia ➤ Kreatorzy ➤ Utwórz arkusz.

Kreator Utwórz arkusz prowadzi przez wszystkie etapy tworzenia arkusza.

2 W Kreatorze arkusza na stronie Rozpocznij wpisz nazwę dla nowego arkusza. Wpisz Elewacja i rzut parteru. Kliknij przycisk Dalej.

3 Na stronie Drukarka wybierz drukarkę, na której ma być wydrukowany ten arkusz. Wybierz DWF6 ePlot.pc3. Kliknij przycisk Dalej.

W tym ćwiczeniu rysunek wydrukowany zostanie raczej do pliku DWF niż plotera. Pliki DWF (Design Web Format) umożliwiają wygodną dystrybucję plików pocztą elektroniczną, poprzez serwery FTP, strony internetowe projektu oraz płyty CD. Można je przeglądać korzystając z bezpłatnej przeglądarki Autodesk® DWF Viewer. W porównaniu z innymi popularnymi opcjami pliki DWF są mniejsze, szybsze i pozwalają na większą rozdzielczość.

4 Rozmiary papieru dostępne na stronie Rozmiar papieru zależą od wybranej drukarki. Wybierz rozmiar papieru Letter lub ANSI A (8,5 ↔ 11,0 cali). Sprawdź w polu Rozmiar papieru w oknie Jednostki, czy wyświetlane wymiary tego formatu wynoszą dla szerokości 11,0 cali, a dla wysokości 8,5 cala. Kliknij przycisk Dalej.

5 Na stronie Orientacja kliknij orientację Pionowa. Kliknij przycisk Dalej.

6 Na stronie Tabelka rysunkowa i liście dostępnych bloków z ramkami tytułowymi kliknij opcję Brak. Kliknij przycisk Dalej. (Tabelka zostanie wstawiona po utworzeniu arkusza.)

7 Na stronie Definiuj rzutnie w obszarze Ustawienia rzutni kliknij opcję Szyk. Pozostaw dla skali rzutni opcję Dopasuj. (Skala zostanie ustalona później.) W oknie Wiersze wpisz 2. W oknie Kolumny wpisz 1. W oknie Odstęp między wierszami wpisz 0,25. W oknie Odstęp między kolumnami wpisz 0,1. Spowoduje to utworzenie dwóch rzutni, ustawionych pionowo jedna nad drugą w ustalonej odległości. Kliknij przycisk Dalej.

wybierzopcję Szyk.

ustal 2 wierszei 1 kolumnę.


8 Na stronie Wskaż położenie wybierz Wybierz położenie. W obszarze graficznym kliknij dwa punkty, aby utworzyć rzutnie arkusza prostokątnego, która zamyka obszar objęty wydrukiem (linie kreskowe).

9 Na stronie Zakończ kliknij Zakończ, aby zakończyć tworzenie arkusza i rzutni.

Utworzone zostaną dwie rzutnie.

Wstawianie tabelki do arkusza

1 Sprawdź, czy aktualną zakładką jest zakładka arkusza Elewacja i rzut parteru.

2 Kliknij menu Wstaw ➤ Blok.

3 W oknie dialogowym Wstaw, lista Nazwa kliknij opcję Letter (pionowo).

4 W polu Punkt wstawienia wyłącz opcję Określ na ekranie. Następnie w polach X i Y wpisz 0,4. Wartość pola Z powinna wynosić 0,0.

5 W polu Skala wyłącz opcję Określ na ekranie. Następnie w polach X, Y i Z wpisz 1 , aby arkusz został wydrukowany w rzeczywistej skali.

6 W polu Obrót wyłącz opcję Określ na ekranie. Następnie w oknie Kąt wpisz 0, aby zachować poziome ustawienie tabelki.

7 Kliknij przycisk OK.

Ustawianie rzutni do drukowania

Teraz po utworzeniu rzutni arkuszy, należy określić skalę widoku obszaru modeli wyświetlanego w każdej z rzutni. Aby zmienić skalę rzutni, należy zmienić powiększenie widoku. Aby zmienić fragment obszaru modelu widoczny w rzutni bez zmiany skali, należy wyświetlić nowy fragment widoku.

1 Wybierz obie rzutnie, klikając ich ramki.

2 W menu Zmiana kliknij Właściwości.

3 W oknie Właściwości kliknij pole Warstwa i wybierz warstwę Rzutnie z listy rozwijanej.


4 Na palecie właściwości kliknij pole Skala standardowa i wybierz 3/32"=1' z rozwijanej listy skal.

5 Obiekty obszaru modelu zostaną poprawnie przeskalowane dla drukowania w skali 3/32"=1' (1:128).

6 Kliknij dwukrotnie wewnątrz górnej rzutni, aby przejść do obszaru modelu. Przeciągaj obraz w rzutni, aż wyświetlana będzie tylko elewacja.

7 Wskaż punkt wewnątrz dolnej rzutni, aby stała się rzutnią aktualną. Przeciągaj obraz w rzutni, aż wyświetlany będzie tylko rzut parteru.


9 W oknie Menedżer cech warstw w kolumnie Nazwa wybierz warstwę Rzutnie. W kolumnie Drukuj kliknij ikonę Drukuj/Nie drukuj, aby wyłączyć drukowanie warstwy Rzutnia. Kliknij przycisk OK.

10 Kliknij dwukrotnie w dowolnym miejscu poza rzutniami, aby powrócić do obszaru papieru. Następnie zablokuj obie rzutnie.

Drukowanie zostało wyłączone dla ramki rzutni, lecz obiekty w niej wyświetlane zostaną wydrukowane. Opcjonalnie można wyłączyć warstwę Rzutnia.

Drukowanie arkusza

Po utworzeniu arkusza i przygotowaniu rzutni arkusza do drukowania można przystąpić do drukowania rysunku.

1 Kliknij menu Plik ➤ Drukuj.

Ploter wybrany w kreatorze jest nadal aktualny.

2 W razie potrzeby kliknij przycisk > w dolnym prawym narożniku okna dialogowego Wydruk, aby wyświetlić więcej opcji wydruku.


3 W polu Tablica stylów wydruku (przypisanie pisaków) z listy Nazwa wybierz monochrome.ctb.

4 W polu Obszar wydruku kliknij opcję Zakres.

Opcja ta powoduje wydrukowanie wszystkich obiektów na zakładce arkusza niezależnie od położenia.

5 W polu Orientacja rysunku kliknij Poziomo.

6 W części Skala wydruku ustaw skalę wydruku na 1:1.

7 W polu Odsunięcie wydruku kliknij opcję Centruj wydruk.

8 Kliknij przycisk Podgląd w dolnej części okna dialogowego. Po podglądzie wydruku naciśnij klawisz ESC. Kliknij opcję OK, aby wybrać okno dialogowe Wydruk i wydrukować rysunek do pliku DWF.

Plik DWF można teraz wysłać do klienta, który może przeglądnąć go w przeglądarce Autodesk DWF Viewer dostępnej bezpłatnie na stronie internetowej firmy Autodesk.

9 Kliknij menu Plik ➤ Zapisz jako. W oknie dialogowym Zapisz rysunek jako w polu Nazwa pliku wprowadź nazwę Plan Complete, a następnie kliknij przycisk Zapisz.

System pomocy

ARKUSZ, KREATORARKUSZA, WWIDOK , MENPLOT, OPCJE, USTAWIENIASTR, ZNAKWYDRUKU, KREŚL, MENSTYLÓW, STYLWYDRUKU, KONWERSJASTYLWYDRUKU, KONWERSJACTB

Aby rozpocząć


Tworzenie nowego arkusza Wstaw ➤ Arkusz Arkusze

Tworzenie rzutni arkusza Widok ➤ Rzutnie ➤ 1 rzutnia Arkusze lubRzutnie

Skalowanie widoku w rzutni arkusza

Narzędzia ➤ Właściwości Rzutnie

Dodawanie plotera lub modyfikacja konfiguracji plotera

Plik ➤ Menedżer ploterów

Zmiana właściwości podczas drukowania

Plik ➤ Menedżer stylów wydruku

Przywracanie zapisanych ustawień wydruku

Plik ➤ Menedżer ustawień strony

Arkusze

Wydruk arkusza Plik ➤ Drukuj Standard



1 Jakie rodzaje obiektów znajdują się zwykle na zakładce arkusza?

2 W jaki sposób można określić skalę rzutni arkusza?

3 W jaki sposób można wyłączyć wyświetlanie granic rzutni arkusza?

4 W jaki sposób można korzystać z tablicy stylów wydruku?

5 Jaki jest najszybszy sposób zapisywania ustawień wydruku pod nazwą?

Słownik

Polecenia powiązane z definicją zostały umieszczone na końcu definicji.

Termin Definicja

adnotacja Tekst, wymiary, tolerancje, symbole lub uwagi.

arkusz Środowisko z zakładkami, w którym użytkownik tworzy i projektuje rzutnie arkusza obszaru papieru, które zostaną wydrukowane. Dla każdego rysunku można utworzyć wiele arkuszy.

Autoukrywanie Ustawienie palety powodujące, że palety ukrywane są automatycznie, gdy wskaźnik przemieszczany jest poza palety, oraz otwierane są automatycznie, gdy wskaźnik przemieszczony zostanie na ich pasek tytułu.

bezpośrednie wprowadzenie odległości

Metoda określania drugiego punktu polegająca na przesunięciu kursora w celu wskazania kierunku, a następnie wprowadzeniu odległości.

biblioteka symboli Zbiór definicji bloków przechowywany w jednym pliku rysunku. Patrz także biblioteka bloków.

blok Termin określający jeden lub więcej obiektów tworzących pojedynczy obiekt. Używany powszechnie w znaczeniu definicji bloku albo odwołania do bloku. Patrz także definicja bloku i odwołanie do bloku. (BLOK)

cechy Patrz cechy obiektów.

czcionka Zestaw znaków zawierający litery, liczby, znaki przestankowe i symbole o charakterystycznych proporcjach i kroju.

czcionka linii Patrz rodzaj linii.

definicja atrybutu Obiekt zawarty w definicji bloku stosowany do przechowywania danych alfanumerycznych dotyczących bloku. Wartości atrybutów mogą być wstępnie zdefiniowane lub określane w momencie wstawiania bloku. Dane atrybutów można wyciągać z rysunków i wstawiać do plików zewnętrznych. (ATRDEF)

definicja bloku Nazwa, punkt bazowy oraz zbiór obiektów, które zostały połączone i są przechowywane w tablicy symboli rysunku. Patrz także blok i odwołanie do bloku.

164 | Słownik

DesignCenter Umożliwia przeglądanie, wstawianie, wyszukiwanie i podgląd zawartości, łącznie z blokami, kreskowaniem i odnośnikami zewnętrznymi (odnośniki). (ADCENTER)

domyślny Wstępnie zdefiniowana wartość danej wejściowej lub parametru programu. Domyślne wartości i opcje znajdują się w nawiasach ostrych (<>).

DWF Dla Design Web Format. Wysoce skompresowany format plików tworzonych na podstawie plików DWG. Pliki DWF można w prosty sposób publikować i przeglądać w sieci WWW. Patrz także DWG, DWT, i DXF.

DWT Dla szablonu rysunku. Plik rysunku zawierający standardowe ustawienia używane przy tworzeniu nowych rysunków. Patrz także DWG.

DXF Dla formatu drawing interchange format. Format plików ASCII lub plików binarnych programu AutoCAD używany do eksportowania rysunków do innych aplikacji lub do importowania rysunków z innych aplikacji. Patrz także DWF, DWG, i DWT.

ekran graficzny Patrz obszar rysunku.

geometria Wszystkie obiekty graficzne, takie jak linie, okręgi, łuki, polilinie i wymiary. Obiekty niegraficzne, takie jak typy linii, szerokości linii, style tekstu i warstwy nie są uważane za elementy geometrii. Patrz także obiekty nazwane.

granice Patrz granice siatki.

granice rysunku Patrz granice siatki.

granice siatki Zdefiniowana przez użytkownika prostokątna granica obszaru rysunku pokryta kropkami, gdy siatka jest włączona. Inna nazwa: granice rysunku. (GRANICE)

grot strzałki Zakończenie linii wymiarowej, takie jak ukośnik lub kropka, wskazujące, gdzie zaczyna się i kończy wymiar.

grubość linii Szerokość, którą można przypisać do wszystkich obiektów graficznych z wyjątkiem czcionek TrueType® i obrazów rastrowych.

i-drop Metoda pozwalająca na przeciągnięcie rysunku ze strony WWW i wstawienie go do innego rysunku.

ikona LUW Ikona wskazująca orientację osi LUW. (LUWSYMB)

JAKBLOK Specjalny parametr obiektu, który określa, że obiekt ten dziedziczy kolor lub typ linii bloku, w którym zostanie zawarty. Patrz także JAKWARSTWA.

JAKWARSTWA Specjalny parametr obiektu, który określa, że obiekt ten dziedziczy kolor lub typ linii warstwy, w której zostanie zawarty. Patrz także JAKBLOK.

Termin Definicja

Słownik | 165

jednostka kątowa Jednostki miary dla kąta. Jednostkami kątowymi mogą być stopnie dziesiętne, stopnie/minuty/sekundy, grady i radiany.

jednostki rysunku Jednostki miary stosowane w rysunku. W zależności od rysunku, jedna jednostka rysunku może być równa jednemu calowi, jednemu milimetrowi, jednemu kilometrowi, jednej mili lub innym odległością.

kąt skoku Niewidoczna siatka, która ogranicza ruchy kursora do węzłów siatki rozmieszczonych w odstępach ustalonych przez Skok. Siatka skoku nie musi koniecznie odpowiadać siatce widzialnej, która jest sterowana osobno przy pomocy polecenia SIATKA. (SIATKA)

klawisze skrótów Klawisze i kombinacje klawiszy uruchamiające polecenia; na przykład, CTRL + S zapisuje plik. Klawisze funkcyjne (F1, F2 itd.) również są skrótami klawiszowymi. Inna nazwa to skróty klawiszowe.

kreskowanie zespolone Kreskowanie, które jest zespolone z otaczającym je obiektem w taki sposób, że zmodyfikowanie obiektu otaczającego powoduje automatyczne dopasowanie kreskowania. (GKRESK)

krzywa B-splajnu Krzywa ze sklejonych wykresów wielomianów przechodzących w pobliżu zadanego zbioru punktów kontrolnych. (SPLAJN)

krzyż nitkowy Typ kursora składający się z dwóch przecinających się linii.

kursor Patrz krzyż nitkowy.

linia poleceń Obszar tekstowy zarezerwowany na dane wprowadzane z klawiatury, zgłoszenia i komunikaty.

lokalny układ współrzędnych (LUW)

Zdefiniowany przez użytkownika układ współrzędnych określający orientację osi X, Y i Z w przestrzeni 3D. LUW decyduje o domyślnym sposobie umieszczania geometrii w rysunku. Patrz także globalny układ współrzędnych (GUW).

lustro Aby utworzyć nową wersję istniejącego obiektu przez symetryczne odbicie tego obiektu względem zdefiniowanej linii lub płaszczyzny. (LUSTRO)

LUW Patrz lokalny układ współrzędnych (LUW).

łańcuchy Ciąg znaków tekstowych wprowadzany po zgłoszeniu lub w oknie dialogowym.

menu kursora Patrz menu skrótów.

menu kursora Menu wyświetlane przy kursorze po naciśnięciu prawego przycisku urządzenia wskazującego. Postać menu podręczne oraz dostępne w nim opcje zależą od położenia wskaźnika i innych warunków, na przykład od tego, czy jest wybrany obiekt, albo czy jest wykonywane polecenie.

Termin Definicja

166 | Słownik

menu trybów lokalizacji Menu wyświetlane w obszarze rysunku, w miejscu wskaźnika, gdy użytkownik przytrzyma naciśnięty klawisz SHIFT i kliknie prawym przyciskiem urządzenia wskazującego. To menu, zwane także menu podręcznym, definiowane jest w sekcji POP0 pliku aclt.mnu. Patrz także menu podręczne.

model Dwu- lub trójwymiarowa reprezentacja obiektu.

nadpisywanie kątów Blokuje kursor dla następnego wstawianego punktu. Aby wprowadzić kąt zastępczy, wpisz lewy nawias ostry (<), a następnie wartość kąta w dowolnym zapytaniu o podanie miary kątowej.

nfragm Aby zmienić widok rysunku bez modyfikowania powiększenia. Patrz także zoom. (NFRAGM)

NURBS Nazwa ta oznacza niejednorodną krzywą B-splajn. Krzywa typu B-splajn lub powierzchnia zdefiniowana szeregiem ważonych punktów kontrolnych i co najmniej jednym wektorem węzła. Patrz także krzywa B-splajnu.

obiekt Jeden lub większa liczba elementów graficznych, takich jak tekst, wymiary, linie, okręgi lub polilinie, traktowanych jako jeden element przy tworzeniu, manipulowaniu i modyfikowaniu. Wcześniej używana była nazwa element.

obiekt nazwany Oznacza różne typy informacji niegraficznych, takich jak style i definicje, przechowywanych w rysunku. Do obiektów nazwanych należą rodzaje linii, warstwy, style wymiarowania, style tekstu, definicje bloków, arkusze, widoki i konfiguracje rzutni. Obiekty nazwane są przechowywane w tabelach definicji (symboli).

obszar graficzny Patrz obszar rysunku.

obszar modelu Jeden z dwóch głównych obszarów, w których rezydują obiekty. Model geometryczny jest zwykle umieszczany w trójwymiarowym obszarze układu współrzędnych nazywanym obszarem modelu. Ostateczny arkusz zawierający konkretne widoki i opisy tego modelu umieszcza się w obszarze papieru. Patrz także obszar papieru. (MODEL)

obszar papieru Jeden z dwóch głównych obszarów, w których rezydują obiekty. Obszar papieru służy do tworzenia gotowego arkusza przeznaczonego do wydrukowania, a nie do rysowania lub projektowania. Rzutnie obszaru papieru projektuje się na zakładce arkusza. Do tworzenia rysunku służy obszar modelu. Model projektuje się na zakładce Model. Patrz także obszar modelu. (PAPIER)

obszar rysunku Obszar, w którym są wyświetlane i modyfikowane rysunki. Rozmiar obszaru rysunku zależy od rozmiaru okna aplikacji i od liczby wyświetlanych pasków narzędzi oraz innych elementów.

odblokuj Ustawienie, które powoduje wyświetlenie poprzednio zablokowanych warstw. Patrz także zablokuj. (WARSTWA)

Termin Definicja

Słownik | 167

odnośnik zewnętrzny (zodn)

Plik rysunku, do którego odnosi się inny rysunek. (ODNOŚNIK)

odnośniki Patrz odnośnik zewnętrzny (zodn).

odwołanie do bloku Złożony obiekt wstawiony do rysunku i wyświetlający dane przechowywane w definicji bloku. Nazywany także umieszczeniem. Patrz także blok i definicja bloku. (WSTAW)

okno poleceń Obszar tekstowy, w którym wyświetlana jest linia poleceń oraz historia zgłoszeń i komunikatów.

paleta Cechy Wyświetla i zmienia właściwości wybranego obiektu lub zbioru obiektów, a jeśli nie wybrano żadnych obiektów, stosuje wartości domyślne dla wszystkich obiektów. (CECHY)

Paleta info Szybka pomoc w palecie Info cały czas monitoruje działanie poleceń i wyświetla informacje, które są bezpośrednio związane z aktywnym poleceniem lub aktywnym oknem dialogowym. (ASSIST)

paleta narzędzi podzielone na zakładki obszary okna Palety narzędzi, które umożliwiają efektywne porządkowanie, udostępnianie i umieszczanie bloków oraz kreskowań.

pasek narzędzi Element interfejsu zawierający ikony, które reprezentują polecenia.

pasek stanu Obszar w dolnej części okna aplikacji, zawierający przyciski sterowania trybem pracy programu oraz, w którym wyświetlane są współrzędne położenia wskaźnika w obszarze rysunku.

plik CTB Tablica stylu wydruku zależna od kolorów.

plik szablonu rysunkowego

Plik rysunku z wstępnie ustalonymi ustawieniami dla nowych rysunków. Pliki szablonów rysunkowych mają rozszerzenie DWT.

plinia Patrz polilinia.

początek Punkt, w którym przecinają się osie współrzędnych. Na przykład początkiem kartezjańskiego układu współrzędnych jest miejsce przecięcia się osi X, Y i Z w punkcie 0,0,0.

podpis cyfrowy Identyfikuje osobę lub instytucję przy użyciu cyfrowego identyfikatora (certyfikatu) i umożliwia użytkownikowi sprawdzenie autentyczności pliku. (SPRWADźSYG)

polilinia Obiekt złożony z jednego lub wielu połączonych segmentów liniowych lub łukowych, traktowany jako pojedynczy obiekt. Inna nazwa: plinia. (PLINIA, EDPLIN)

przycisk wskazujący Przycisk urządzenia wskazującego używany do wybierania obiektów lub wskazywania punktów na ekranie. Na przykład w myszy dwuprzyciskowej przyciskiem wskazania jest lewy przycisk.

Termin Definicja

168 | Słownik

punkt 1. Położenie w przestrzeni trójwymiarowej określone przez wartości współrzędnych X, Y i Z. 2. Obiekt składający się z jednego kompletu wartości współrzędnych. (PUNKT)

punkt bazowy 1. W kontekście edycji za pomocą uchwytów, uchwyt, który po wybraniu go zmienia kolor, co pozwala na określenie centralnego punktu następnej operacji edycji. 2. Punkt służący do określania względnej odległości i kąta podczas kopiowania, przenoszenia i obracania obiektów. 3. Punkt bazowy wstawiania bieżącego rysunku. (BAZA) 4. Bazowy punkt wstawiania definicji bloku. (BLOK)

ramka wskazująca Kursor kwadratowy służący do wyboru obiektu w obszarze rysunku.

rodzaj linii Sposób wyświetlania linii lub krzywej. Na przykład linia ciągła ma inny rodzaj linii niż linia kreskowa. Inna nazwa: czcionka linii. (RODZLINI)

rozbicie Do rozkładania złożonego obiektu, takiego jak blok, wymiar lub polilinia na prostsze obiekty. W przypadku bloku rozbicie nie zmienia definicji bloku. Odniesienie do bloku zostanie zastąpione elementami składowymi bloku. Patrz także blok, definicja bloku, i odwołanie do bloku. (ROZBIJ)

rzutnia Patrz rzutnie modelu i rzutnie arkusza Patrz także widok. (RZUTNIE)

rzutnie arkuszy Obiekty utworzone w obszarze papieru, w których wyświetlane są widoki. Patrz także obszar papieru. (RZUTNIE)

rzutnie modelu Rodzaj wyświetlania polegający na podzieleniu obszaru rysunku na jeden lub kilka przylegających prostokątnych obszarów, w których wyświetlane mogą być różne widoki. Patrz także rzutnie arkusza i rzutnia. (RZUTNIE)

rzutnie ruchome Patrz rzutnie arkuszy.

rzutnie sąsiadujące Patrz rzutnie modelu.

siatka Obszar pokryty równomiernie rozłożonymi kropkami, co wspomaga rysowanie. Odległości między kropkami można regulować. Kropki siatki nie są drukowane. Patrz także granice siatki. (SIATKA)

siatka skoku Niewidoczna siatka, która ogranicza ruchy kursora do węzłów siatki rozmieszczonych w odstępach ustalonych przez Skok. Siatka skoku nie musi koniecznie odpowiadać siatce widzialnej, która jest sterowana osobno przy pomocy polecenia SIATKA. (SIATKA)

skala 1. Stosunek wielkości obiektu do wielkości innych obiektów. 2. Wyświetlana wielkość elementów nieciągłych rodzajów linii i kreskowania. 3. Widoczny rozmiar obiektów w widoku względem arkusza rysunku. (SKALA, HPSCALE, RISKALA, CELTSCALE, ZOOM)

skok Patrz kąt skoku, siatka skoku, rozdzielczość skoku, i skok biegunowy.

Termin Definicja

Słownik | 169

Skok biegunowy Narzędzie do precyzyjnego rysowania używane do lokalizowania punktów w odległościach o określonych przyrostach wzdłuż ście ki dopasowania śledzenia biegunowego. Patrz także śledzenie biegunowe.

skrót polecenia Skrót polecenia. Na przykład, CP jest aliasem polecenia KOPIUJ, a Z jest aliasem polecenia ZOOM. Skróty definiuje się w pliku PGP.

splajn Patrz krzywa B-splajnu i NURBS.

stałe tryby lokalizacji Ustawienie trybu lokalizacji w taki sposób, że obowiązuje także przy następnych operacjach wyboru. Patrz także tryb lokalizacji względem obiektu i zastępowanie lokalizacji względem obiektu. (OBIEKT)

STB — plik Dla pliku tablicy stylów wydruku. Zawiera style wydruku i opis ich cech.

styl tekstu Nazwany, zapisany zbiór ustawień określających wygląd znaków tekstowych — na przykład rozciągnięcie, zwężenie, pochylenie, odbicie lustrzane lub ustawienie w kolumnie pionowej.

styl wydruku Właściwość obiektu określająca zestaw zmian koloru, wyrównania, skali szarości, przypisań pisaków, rodzaju i szerokości linii, stylów zakończeń i połączeń linii oraz stylów wypełniania. Style wydruku są stosowane podczas drukowania.

styl wymiarowania Nazwana grupa ustawień wymiarowania określająca wygląd wymiaru i ułatwiająca ustawianie wartości zmiennych systemowych wymiarowania. (WYMSTYL)

symbol Reprezentacja elementu często używanego w rysunkach. Patrz blok.

szablon rysunku Plik rysunku z wstępnie wybranymi ustawieniami obowiązującymi dla nowych rysunków, na przykład plik aclt.dwt i acltiso.dwt; w charakterze szablonu można jednak używać dowolnych rysunków.

szerokość linii Patrz grubość linii.

szyk 1. Wiele kopii wybranych obiektów w prostokątnym lub kołowym (promieniowym) wzorze. (SZYK) 2. Tablica (ang. array). Zbiór elementów danych, z których każdy jestidentyfikowany przez indeks, uporządkowanych w taki sposób, że komputer może go przeglądać i pobierać dane na podstawie klucza.

szyk kołowy Obiekty skopiowane wokół określonego punktu środkowego określoną ilość razy. (SZYK)

śledzenie biegunowe Narzędzie do precyzyjnego rysowania, które wyświetla tymczasowe ścieżki dopasowania zdefiniowane przez określone przez użytkownika kąty biegunowe. Patrz także Skok biegunowy.

tabela symboli Patrz tabela definicji i tabela definicji bloków.

tablica definicji Obszar danych niegraficznych w pliku rysunku, w którym przechowywane są definicje bloków.

Termin Definicja

170 | Słownik

tablica definicji bloków Obszar danych niegraficznych w pliku rysunku, w którym przechowywane są definicje bloków.

tablica stylów wydruku Zestaw stylów wydruku. Style wydruku są zdefiniowane w tablicach stylów wydruku i obowiązują dla obiektów tylko wtedy, gdy odpowiednia tabela stylów wydruku jest skojarzona z arkuszem lub rzutnią.

tekst wymiarowy Zmierzona wartość wymiarowanego obiektu.

tryb Ustawienie oprogramowania lub stan działania.

Tryb lokalizacji Tryb ograniczania ruchów kursora do węzłów niewidocznej prostokątnej siatki. Przy włączonym trybie skoku położenia krzyża nitkowego i wszystkie wprowadzane współrzędne dopasowują się automatycznie do najbliższego punktu siatki. Siatka lokalizacyjna definiuje gęstość punktów siatki. Patrz także tryb lokalizacji względem obiektu. (SIATKA)

tryb lokalizacji względem obiektu

Metody wybierania często potrzebnych punktów na obiekcie podczas tworzenia lub edycji rysunku. Patrz także stałe tryby lokalizacji i zastępowanie lokalizacji względem obiektów.

tryb orto Ogranicza ruch urządzenia wskazującego do poziomu lub pionu (względem bieżącego kąta skoku i lokalnego układu współrzędnych). Patrz także kąt skoku i lokalny układ współrzędnych (LUW). (ORTO)

Tryby uchwytów Możliwości edycji uaktywniane, gdy na obiekcie są wyświetlane uchwyty: rozciąganie, przesuwanie, obracanie, skalowanie i odbijanie lustrzane.

uchwyty Małe kwadraciki pojawiające się na wybranych obiektach. Po wybraniu uchwytu użytkownik może edytować obiekt, przeciągając uchwyt myszą, zamiast wprowadzać polecenia.

umieszczenie Patrz odwołanie do bloku.

umieszczenie bloku Patrz odwołanie do bloku.

urządzenie wskazujące Urządzenie, takie jak mysz lub wskaźnik pulpitu, którego można używać do interakcji z interfejsem i tworzenia oraz edycji obiektów rysunku w obszarze rysunku. Urządzenie wskazujące jest z reguły wyposażone w kilka przycisków, przy czym, niektóre z nich mogą wywoływać polecenia określone przez użytkownika.

ustawienia strony Sposób nazywania i zapisywania ustawień wydruku. Patrz także zoom. (USTAWIENIARYS)

usuń Funkcja, która usuwa z rysunku nieużywane definicje, takie jak definicje bloków, warstw i stylów tekstu. (USUŃ)

Termin Definicja

Słownik | 171

warstwa Logiczne grupowanie danych podobne do przezroczystych arkuszy kalki na rysunku. Warstwy można oglądać pojedynczo lub w kombinacji. (WARSTWA)

węzeł Sposób lokalizacji polegający na wyszukiwaniu punktów, punktów definiujących wymiary i punkty początkowe tekstów wymiarowych.

widok Graficzna reprezentacja modelu widziana z określonego miejsca (rzutni) w przestrzeni. Patrz także rzutnia. (PKTOBS, DWIDOK, WIDOK)

widok drzewa Lista hierarchiczna, którą można rozwijać i zwijać, sterując w ten sposób ilością wyświetlanych informacji. Widoki drzew dostępne są w DesignCenter, oknie dialogowym Usuń i systemie pomocy.

widok planarny Orientacja widoku z punktu znajdującego się na dodatniej osi Z w kierunku początku (0,0,0). (PLAN)

wierzchołek Miejsce, w którym spotykają się krawędzie lub segmenty polilinii.

właściwości obiektu Ustawienia sterujące wyglądem i własnościami geometrycznymi obiektów. Właściwości wspólne dla wszystkich obiektów to kolor, warstwa, rodzaj linii, skala rodzaju linii i grubość. (CECHY)

współrzędne bezwzględne

Wartości współrzędnych mierzone od punktu początkowego układu współrzędnych. Patrz także początek, współrzędne względne, lokalny układ współrzędnych (LUW), współrzędne globalne, oraz globalny układ współrzędnych (GUW).

współrzędne względne Współrzędne określone względem poprzednich współrzędnych.

wybór oknem Prostokątny obszar określony w obszarze rysunku służący do jednoczesnego wybierania wielu obiektów. Patrz także wybór oknem przecinającym i wybór oknem w postaci wieloboku.

wybór oknem przecinającym

Prostokątny obszar rysowany w celu częściowego lub całkowitego wybierania obiektów w jego granicach. Patrz także wybór oknem.

wymiar kątowy Wymiar, który mierzy kąty lub segmenty łuków i składa się z tekstu, pomocniczych linii wymiarowych oraz linii odniesienia. (WYMKAAATOWY)

wymiar normalny Wymiar, który mierzy odległość między dwoma punktami pod dowolnym kątem. Linia wymiarowa jest równoległa do linii łączącej punkty definiujące wymiaru. (WYMNORMALNY)

wymiary od bazy Wiele wymiarów mierzonych od tej samej linii bazowej. Wymiary takie nazywane są także wymiarami równoległymi.

wymiar szeregowy Rodzaj wymiaru liniowego, w którym początek drugiej pomocniczej linii wymiarowej wybranego wymiaru jest początkiem pierwszej pomocniczej linii wymiarowej następnego wymiaru, w wyniku czego długi wymiar zostaje podzielony na krótsze segmenty, które sumują się do łącznego wymiaru. Wymiary takie nazywane są także wymiarami łańcuchowymi. (GKRESK)

Termin Definicja

172 | Słownik

wymiar zespolony Wymiar, który automatycznie dopasowuje się po zmodyfikowaniu skojarzonej z nim geometrii. Sterowane przez zmienną systemową DIMASSOC. Patrz także wymiar rozbity.

wypełnienie Jednolity kolor pokrywający obszar ograniczony przez linie lub krzywe. (WYPEŁNIJ)

wyspa Zamknięty obszar wewnątrz obszaru zakreskowanego.

zablokowanie Ustawienie, które wyłącza wyświetlanie obiektów na wybranych warstwach. Obiekty na zablokowanych warstwach nie są wyświetlane, regenerowane ani drukowane. Blokowanie warstw skraca czas regenerowania. Patrz także odblokowanie. (WARSTWA)

zakres Patrz zakres rysunku.

zakres rysunku Najmniejszy prostokąt zawierający wszystkie obiekty rysunku, umieszczony na ekranie w taki sposób, by wszystkie obiekty zostały wyświetlone w maksymalnym powiększeniu. (ZOOM)

zastępowanie lokalizacji względem obiektu

Wyłączenie lub zmiana uruchomionego trybu lokalizacji obiektu dla jednego punktu. Patrz także tryb lokalizacji względem obiektu i stałe tryby lokalizacji.

zbiór wskazań Jeden lub więcej wybranych obiektów, na które może działać w tym samym czasie polecenie.

zgłoszenie Komunikat w linii poleceń zawierający pytanie o informację lub żądanie wykonania działania, takiego jak określenie punktu.

zmienna systemowa Nazwy podobne do poleceń używane jako tryb, wielkość lub ograniczenie. Zmienne systemowe tylko do odczytu, takie jak zmienna DWGNAME, nie mogą być modyfikowane bezpośrednio przez użytkownika.

zmienne wymiarowania Zestaw wartości liczbowych, łańcuchów tekstowych oraz ustawień sterujących elementami wymiarowania. (WYMSTYL)

znaczniki lokalizacji względem obiektu

Symbol geometryczny wyświetlany po przesunięciu wskaźnika na obiekt. Patrz także tryb lokalizacji.

zoom Do zmniejszania lub zwiększania pozornego rozmiaru obszaru rysunku. (ZOOM)

Termin Definicja

Indeks

Aadnotacje, 136–136, 141–141, 163–163aktualizacja wymiarów i linii odniesień, 137–137aktualna warstwa, 56–56, 65–65analizowanie rysunków, 114–114Anuluj, polecenie, 39–39architektoniczny format jednostek rysunku, 52–52arkusze, 148–148, 163–163

drukowanie, 155–155przełączanie do obszaru modelu, 55–55przegląd, 4–4, 54–54rodzaje linii, 67–67rozmiar tekstu i, 131–131rzutnie, 148–148, 168–168skala a jednostki rysunku, 2–2, 52–52skala wyświetlania, 138–138ustawienia strony i, 155–155w porównaniu z modelami, 54–54

atrybuty bloków, 118–118Autodesk DWF Viewer, 157–157Autoukrywanie — funkcja, 36–36, 63–63Autoukrywanie, funkcja, 30–30, 163–163

Bbezpośrednie wprowadzenie odległości, 83–83bezpośredniego wprowadzenia odległości, 95–95,

163–163biblioteki

biblioteki bloków, 16–16, 118–118DesignCenter, 120–120DesignCenter Online, 120–120

biblioteki bloków, 118–118, 120–120biblioteki symboli, 118–118, 163–163

DesignCenter Online, 120–120otwieranie, 120–120

bieżące rodzaje linii, 66–66bloki, 116–116, 118–118, 163–163

atrybuty bloków, 118–118bloki ramek tytułowych, 158–158definicje bloku, 163–163nagłówki, przesuwanie, 120–120odwołanie do bloku, 167–167przegląd, 16–16tablice definicji bloków, 170–170typowe zastosowania, 118–118wstawianie, 119–119źródła, 118–118Patrz także biblioteki bloków

bloki ramek tytułowych, 158–158blokowanie warstw, 57–57, 172–172B-splajn krzywe, 165–165

Ccechy

dopasowywanie, 111–111edytowanie, 110–110kopiowanie do innych obiektów, 111–111paleta Cechy, 110–110, 167–167pasek narzędzi Cechy, 110–110

cechy obiektu, 171–171centrum — tryb lokalizacji, 82–82chmurki wersji, 20–20, 113–113cofanie operacji, 39–39

174 | Indeks

czcionka, 163–163czcionki, 130–130czcionki liniowe. Patrz rodzaje liniiczcionki pogrubione, 130–130czcionki TrueType, 130–130

Ddługość cięciwy — wyznaczanie łuków, 72–72definicje atrybutów, 163–163definicje bloku, 163–163DesignCenter, 32–32, 164–164

dostęp i wstawianie bloków, 16–16wzory kreskowania w, 122–122źródła bibliotek bloków, 118–118zakładka DC Online, 120–120

DIMSCALE — zmienna systemowa, 139–139domyślnie

ustawienia właściwości, 63–63zdefiniowanych, 164–164

dopasowanie tekstu, 130–130dostosowywanie opcji dla wymiarów, 143–143drukarki

Edytor konfiguracji plotera, 154–154kalibrowanie, 154–154obsługa, 153–153style wydruku i tablice stylów wydruku,

154–154wybieranie ploterów, 155–155

drukowanie czarno-białe, 156–156DYN — przycisk, 79–79dzielenie polilinii, 71–71dziesiętne

format jednostki rysunku, 52–52zaokrąglanie na ekranie, 53–53

Eedycja konfiguracji plotera, 154–154edycja obiektów

cechy, 110–110chmurki wersji, 20–20, 113–113edycja precyzyjne, 98–98granice obiektów, 100–100kopie odsunięte, 95–95kopiowanie cech, 111–111korygowanie rysunków, 20–20kreskowania zespolone i, 121–121lustro, 96–96powielanie obiektów, 94–94przegląd, 20–20style tekstu, 130–130tekst, 128–128tryb edytowania za pomocą uchwytów, 112–112ucinanie obiektów, 92–92właściwości, 63–63

edycja obiektów (kontynuje)wybieranie obiektów do edycji, 90–90wydłużanie obiektów, 92–92wymazywanie obiektów, 91–91wymiary, 144–144zaokrąglanie, 98–98

edycja tekstu, 128–128, 130–130Edytor konfiguracji plotera, 154–154Edytor tekstu lokalnego, 128–128efekt schodkowania, 46–46elementy interfejsu okna, 32–32elementy interfejsu użytkownika, 32–32elementy. Patrz obiektyelipsy, 98–98ESC, 34–34etykietki, 35–35, 80–80etykiety w obszarze modelu i papieru, 130–130

Fformat jednostek rysunku mechanicznego, 105–105formatowanie

jednostki rysunku, 52–52pasek narzędzi Formatowanie tekstu, 128–128wymiary, 142–142

funkcje prawego przycisku myszy, 34–34

Ggeometria, 164–164globalny współczynnik skali dla rodzajów linii,

67–67granice — siatka, 76–76granice cięcia, 109–109granice rysunku (granice siatki), 76–76, 164–164granice, siatka, 164–164groty strzałki, 136–136, 142–142, 164–164

Ii-drop, 164–164ikona LUW, 164–164inżynierski format jednostki rysunku, 52–52

JJAKBLOK cecha, 164–164jakość grafiki rastrowej, 154–154jakość grafiki wektorowej, 154–154JAKWARSTWA cecha, 65–65, 67–67, 68–68, 164–164jednostki kątowe, 165–165jednostki miar, 2–2, 143–143jednostki miary, 51–51, 52–52

pliki szablonów, 51–51

Indeks | 175

jednostki rysunku, 2–2, 51–51, 52–52, 165–165Jednostki rysunku — okno dialogowe, 53–53jednostko miar

jednostki rysunku, 2–2

Kkąty

jednostki kątowe, 165–165kąty obrotu, 97–97nadpisywanie kątów, 84–84, 166–166obliczanie, 114–114śledzenie biegunowe, 83–83współrzędne biegunowe, 78–78wyznaczanie łuków, 72–72wzory kreskowania, 123–123znaki tekstowe, 130–130

kąty skoku, 165–165kalibracja ploterów, 154–154karta Szybki Start, 24–24kasowanie obiektów, 91–91kolory

przypisywanie do warstw, 6–6, 56–56, 64–64tablice ze stylami wydruku zależnymi od

kolorów, 154–154, 167–167zastosowanie do obiektów, 64–64

kończenie poleceń, 39–39kopiowanie

obiekty, 88–88, 94–94właściwości do innych obiektów, 111–111wiele kopii obiektów, 95–95

kopiowanie między obiektami, 111–111korekta rysunków, 113–113korygowanie rysunków, 20–20

Patrz również edycja obiektówkrawędzie tnące, 92–92kreator Dodaj ploter, 153–153kreskowania i wzory kreskowania, 116–116, 121–121

kreskowanie zespolone, 121–121punkty w celu utworzenia, 123–123wstawianie, 122–122wyspy wewnątrz obwiedni, 122–122źródła, 121–121

kreskowanie zespolone, 121–121, 165–165krzyż nitek, 165–165krzyż nitkowy

Patrz także kursorykursywy, 130–130

Llewy przycisk myszy, 34–34linia poleceń, 36–36, 165–165linie

dokładna długość, 83–83kąty, 84–84linie odniesienia, 136–136, 141–141

linie (kontynuje)linie osiowe, 140–140, 142–142linie pomocnicze na wymiarach, 136–136linie zaczepienia, 141–141odsuwanie, 10–10polilinie, 69–69prostopadłe, 83–83rodzaje linii. Patrz rodzaje liniirównoległe, 69–69rysowanie, 37–37, 69–69style wymiarowania, 142–142szerokości linii, 6–6, 48–48, 68–68, 164–164zaokrąglanie, 98–98zwężanie, 71–71

linie odniesienia (odnośniki), 18–18, 136–136,141–141

linie osiowe, 140–140, 142–142linie pomocnicze, 136–136, 142–142linie prostopadłe, 83–83linie równoległe, 69–69linie wymiarowe, 136–136linie zaczepienia, 141–141lokalny układ współrzędnych (LUW), 165–165LUW (lokalny układ współrzędnych), 165–165

Łłączenie polilinii, 71–71łańcuchy, 165–165łuki

Regeneracja widoku, 46–46rysowanie, 72–72rysowanie polilinii, 70–70zaokrąglanie, 73–73, 98–98

MMenedżer cech warstw, 56–56, 57–57, 65–65,

151–151Menedżer ploterów, 153–153Menedżer rodzajów linii, 66–66Menedżer stylów wydruku, 154–154Menedżer stylów wymiarowania — okno dialogowe,

142–142Menedżer ustawienia strony, 155–155, 156–156menu, 34–34, 35–35, 165–165menu kursora, 165–165menu kursora. Patrz menu podręcznemenu podręczne, 34–34, 35–35menu rozwijane, 35–35menu trybów lokalizacji, 35–35, 80–80, 166–166metoda rysowania okręgów przy

użyciu stycznej, 106–106metoda stycznej rysowania okręgów, 72–72mocowanie

paski narzędzi, 35–35Model — zakładka, 32–32, 54–54

176 | Indeks

modele i obszary modelu, 4–4, 148–148, 166–166analizowanie rysunków, 114–114porównanie z arkuszami, 54–54przełączanie do arkuszy, 55–55przełączanie do obszaru papieru, 152–152rodzaje linii, 67–67rozmiar tekstu w, 131–131rysowanie w obszarze modelu, 54–54rzutnie, 168–168skala a jednostki rysunku, 2–2, 52–52uwagi i etykiety w, 130–130wymiarowanie i, 138–138wyświetlanie zbliżenia, 158–158wzory dla rozmiaru tekstu, 131–131

mysz z kółkiem, 34–34, 44–44, 46–46mysza, 170–170myszy, 34–34

Nnagłówki — przesuwanie

paski narzędzi, 35–35wyświetlanie nowych fragmentów, 45–45

nagłówki, przesuwaniebloki, 120–120obiekty, 97–97obracanie obiektów, 97–97tekst w wymiarach, 137–137wymiary, 144–144

narożniki, zaokrąglanie, 98–98naukowy format jednostki rysunku, 52–52nawigacja

informacje na Palecie informacji, 29–29wyświetlanie systemu pomocy, 26–26

nazwane warstwy, 6–6NFRAGM — polecenie, 45–45niejednorodne wymierne krzywe typu B-splajn, 166–166normy ISO, 50–50, 121–121normy JIS, 50–50NURBS (nonuniform rational B-spline curves —

niejednorodne wymierne krzywe typu B-splajn), 166–166

Oobiekty, 166–166

cechy, 110–110, 171–171edycja właściwości, 63–63, 64–64kolory, 64–64kopie odsunięte, 95–95kopiowanie cech, 111–111krawędzie tnące, 92–92lustro, 96–96nagłówki, przesuwanie, 97–97obrót, 97–97powielanie, 94–94rodzaje linii, 65–65

obiekty (kontynuje)rysowanie, 10–10szerokości linii, 68–68uchwyty, 112–112usuwanie, 91–91właściwości, 62–62wybieranie, 90–90wymiary zespolone, 136–136wyświetlanie na warstwach, 151–151wzory kreskowania, 121–121zaokrąglanie, 98–98

obiekty nazwane, 166–166obiekty odniesienia, 137–137obliczanie odległości, kątów lub

współrzędnych, 114–114obracanie obiektów, 97–97, 120–120obrót przeciwny do ruchu wskazówek zegara, 97–97obszar graficzny ekranu (obszar rysunku), 32–32,

166–166obszar papieru, 4–4, 166–166

porównanie z obszarem modelu, 54–54przełączanie do obszaru modelu, 55–55,

152–152rozmiar tekstu i, 131–131skalowanie rodzajów linii, 67–67uwagi i etykiety w, 130–130

obszar rysunkowy, 32–32obszary

obliczanie dla obiektów, 104–104obszary wybierające, 90–90

obszary wybierające, 90–90obszary wybierane oknem, 90–90, 171–171obszary wyboru oknem przecinającym,

90–90, 171–171obszarze rysunkowym, 166–166odbicie lustrzane obiektów, 88–88, 96–96,

107–107, 165–165odblokowywanie, 57–57, 166–166odległości

bezpośrednie wprowadzenie odległości, 83–83bezpośredniego wprowadzenia odległości,

163–163mierzenie, 88–88obliczanie, 114–114śledzenie biegunowe, 83–83współrzędne biegunowe, 78–78

odnośniki (linie odniesienia), 18–18,136–136, 141–141

odnośniki zewnętrzne, 167–167odnośniki zewnętrzne (zodn), 164–164, 167–167odsuwanie obiektów, 10–10, 69–69, 88–88,

95–95, 106–106odwołanie do bloku, 167–167odwracanie obiektów (odbicie lustrzane obiektów),

88–88, 96–96, 107–107okno dialogowe Drukuj, 155–155okno dialogowe Nowe ustawienia strony, 156–156okno dialogowe Styl tekstu, 130–130okno dialogowe Wstaw, 120–120

Indeks | 177

okno dialogowe Wybierz szablon, 51–51okno Palety narzędzi, 32–32okno poleceń, 32–32, 36–36, 167–167okrąg, 38–38, 46–46, 72–72, 98–98, 106–106opcje tolerancji dla wymiarów, 143–143operacje — cofanie, 39–39orientacja

strony, 155–155tekst, 130–130

orientacja strony, 155–155osie współrzędnych, 78–78ostre narożniki na obiektach, 98–98otwieranie

biblioteki bloków, 120–120szablony, 51–51

Ppaleta Cechy, 110–110, 167–167Paleta info, 167–167Paleta informacji, 24–24, 30–30paleta właściwości, 63–63palety narzędzi, 32–32, 167–167panoramowanie, 14–14, 45–45, 166–166pasek menu, 32–32pasek narzędzi Formatowanie tekstu, 128–128Pasek narzędzi Rysuj, 32–32pasek narzędzi Standard, 32–32Pasek narzędzi Style, 32–32pasek narzędzi Właściwości, 32–32, 63–63pasek narzędzi Warstwy, 32–32, 63–63pasek stanu, 32–32, 167–167paski narzędzi, 32–32, 167–167

mocowanie, 35–35nagłówki — przesuwanie, 35–35pasek narzędzi Właściwości, 63–63pasek narzędzi Warstwy, 63–63przegląd, 35–35ukrywanie lub wyświetlanie, 35–35zamykanie, 35–35zmiana rozmiarów okna, 35–35

PAT, pliki, 121–121PC3 pliki, 153–153pionowe dopasowanie tekstu, 130–130pliki CTB (tablice stylów wydruku zależnych od

koloru), 154–154, 167–167pliki DWF (Design Web Format), 153–153, 157–157,

164–164pliki DWT. Patrz szablonypliki DXF, 164–164pliki konfiguracji plotera (PC3), 153–153pliki PostScript, 153–153pliki rastrowe, 153–153pliki STB (nazwane tablice stylów wydruku),

154–154, 169–169pliki szablonów rysunków z jednostkami

calowymi, 51–51

pliki szablonów z jednostkami metrycznymi, 51–51pliki tablic stylów wydruku (STB), 154–154, 169–169,

170–170pliki w formacie zamiennym (DXF), 164–164plinie. Patrz polilinieplotery i drukowanie

drukowanie granic rzutni, 152–152drukowanie z arkuszy, 155–155Edytor konfiguracji plotera, 154–154kalibracja, 154–154konfigurowanie ploterów, 153–153podgląd, 155–155skalowanie w obszarze modelu, 159–159sterowniki dla, 153–153style wydruku, 148–148, 154–154ustawienia strony, 155–155wyliczanie, 155–155

Plotters — katalog, 153–153POŁĄCZ — polecenie, 71–71pochylenie znaków tekstowych, 130–130podgląd obszarów wydruku i ustawień, 155–155podpisy cyfrowe, 167–167podrzędne style wymiarowania, 142–142polecenia

anulowanie lub cofanie, 39–39edycja poleceń, 90–90kończenie, 39–39opcje, 36–36pomoc i informacje, 26–26powtarzanie, 39–39skróty, 36–36, 169–169uruchamianie w linii poleceń, 36–36wybieranie, 34–34zgłoszenia dynamiczne, 37–37

Polecenia pytające, 114–114Polecenie Kopiuj, 88–88polecenie ODLEG, 88–88, 114–114polecenie ODSUŃ, 69–69, 88–88polecenie ZAOKRĄGL, 73–73, 88–88polilinie, 69–69, 167–167

dzielenie lub łączenie, 71–71szerokości, 71–71wyróżnione obwiednie, 104–104zamykanie, 70–70zaokrąglanie, 98–98

Pomocćwiczenia, 25–25dotycząca procedur, 26–26, 29–29pomoc dotycząca poleceń, 26–26spis treści (zakładka Spis treści), 27–27system Pomocy, 24–24Szybka pomoc — funkcja, 29–29

pomoc dotycząca procedur, 26–26, 29–29Pomoc kontekstowa, 29–29porty, 154–154powiększanie widoku w rzutni. Patrz wyświetlanie

zbliżeniapowtarzanie poleceń, 39–39, 95–95poziome dopasowanie tekstu, 130–130

178 | Indeks

prawy przycisk myszy, 34–34promieniowy

określanie wieloboków, 71–71zaokrąglanie obiektów, 98–98

promieńwyznaczanie łuków, 72–72wyznaczanie okręgów, 72–72

prostokątne obszary wybierające, 90–90prostokąty, 70–70prostopadły — tryb lokalizacji, 82–82przełączanie

pomiędzy modelami a arkuszami, 55–55pomiędzy obszarem modelu a obszarem

papieru, 152–152pomiędzy ustawieniami stron, 155–155

przecięcie — tryb lokalizacji, 82–82, 100–100przedłużanie obiektów, 92–92przezroczystość palet, 30–30przycisk wskazania, 34–34, 167–167przyciski — pasek narzędzi, 35–35przyciski paska narzędzi, 35–35przyrost, obliczanie, 114–114punkty, 168–168

obliczanie odległości lub współrzędnych, 114–114punkty początkowe, 78–78, 105–105, 167–167układy współrzędnych. Patrz współrzędne

i układy współrzędnychwspółrzędne bezwzględne, 78–78, 171–171współrzędne biegunowe, 78–78współrzędne względne, 79–79, 171–171wyznaczanie łuków, 72–72wyznaczanie okręgów, 72–72znaczniki AutoSnap, 80–80, 85–85

punkty bazowe, 94–94, 97–97, 168–168punkty końcowe, 70–70, 72–72punkty początkowe, 70–70, 72–72, 78–78,

105–105, 167–167puste obszary wewnątrz kreskowania (wyspy),

122–122, 172–172

Rramki

edytowanie, 100–100granice cięcia, 109–109obiekty tekstu, 128–128obszary zakreskowane, 122–122polilinie, 104–104wydłużanie obiektów, 92–92

regeneracja efektu schodkowania, 46–46regiony, 12–12rodzaje linii, 168–168

globalny współczynnik skali, 67–67Menedżer rodzajów linii, 66–66przegląd, 65–65

rodzaje linii (kontynuje)przypisania warstw, 66–66skalowanie, 66–66, 67–67zapisywanie styli w szablonach, 8–8

ROZBIJ — polecenie, 71–71rozbijanie obiektów, 71–71, 168–168rozmiar papieru, 154–154, 155–155, 157–157rozpoczynanie rysunku, 50–50ruchome paski narzędzi, 35–35rysowanie obiektów

łuki, 72–72linie, 37–37, 69–69okrąg, 38–38, 72–72polilinie, 69–69prostokąty, 70–70przegląd, 10–10wieloboki, 69–69, 71–71zaokrąglanie, 98–98

rysunki i pliki rysunkuchmurki wersji, 113–113druk, 155–155istniejące pliki — zaczynanie, 50–50korekta, 20–20przeglądanie, 58–58siatki, 76–76szablony, 50–50tryb lokalizacji, 76–76układy współrzędnych, 78–78wstawianie bloków, 119–119wyświetlanie całych rysunków, 44–44wyświetlanie nowych fragmentów, 45–45wyświetlanie zbliżenia, 14–14

rzutnie, 148–148drukowanie granic, 152–152modyfikowanie, 151–151panoramowanie, 45–45pokrywanie, 152–152przegląd, 4–4przegląd obszaru modelu i obszaru papieru,

54–54skala wyświetlania, 138–138skalowanie rodzaju linii w, 67–67skalowanie widoków, 4–4, 44–44tworzenie, 151–151uchwyty, 152–152usuwanie, 152–152właściwości, 152–152wiele rzutni, 157–157wyświetlanie obiektów warstwowych, 151–151wyświetlanie zbliżenia, 158–158zmiana rozmiarów, 152–152zmiana ustawień, 157–157

rzutnie arkusza, 148–148, 168–168rzutnie modelu, 168–168rzutnie ruchome (rzutnie arkuszy), 148–148, 168–168rzutnie sąsiadujące (rzutnie modelu), 168–168

Indeks | 179

Ssłowa kluczowe w systemie Pomocy, 24–24siatki, 168–168

przegląd, 76–76skoki, 76–76tworzenie zarysu, 85–85wyłączanie i włączanie, 76–76wyświetlanie lub ukrywanie, 76–76zakres siatki, 76–76, 164–164

siatki skoku, 168–168skala rysunku. Patrz skala i skalowanieskala wydruku, 155–155skale i skalowanie, 168–168

jednostki rysunku w zestawieniuze skalą, 2–2, 52–52

przegląd, 2–2rodzaje linii, 66–66, 67–67skala wydruku, 155–155szerokości linii, 68–68tekst, 131–131ustawianie skali wyświetlania, 138–138widoki w rzutniach, 4–4wymiary, 139–139wzory kreskowania, 123–123

Skok biegunowy, 105–105, 169–169Skok i lokalizacja. Patrz tryby lokalizacji

względem obiektuskoki

ustawienia siatki i skoku, 76–76wzory kreskowania, 123–123

skrótycykliczne przechodzenie przez punkty

lokalizacji, 80–80edycja tekstu, 128–128skróty klawiszowe, 165–165

skróty — polecenie, 36–36skróty klawiszowe, 165–165skróty klawiszowe (klawisze skrótów), 165–165skróty poleceń, 36–36, 169–169skróty, polecenie, 169–169spis treści w systemie pomocy, 27–27splajny, 98–98, 165–165, 166–166sprawdzanie rysunków, 113–113stały tryb lokalizacji, 81–81, 169–169STANDARD, styl, 130–130, 142–142sterowniki drukarki systemowej Windows, 153–153sterowniki, drukarka, 153–153styczny — tryb lokalizacji, 82–82style

linie pomocnicze, 142–142nadpisywanie, 142–142normy rysunkowe, 8–8style tekstu, 130–130style wydruku, 154–154style wymiarowania, 142–142, 169–169

style tekstu, 8–8, 130–130, 169–169style wydruku, 6–6, 148–148, 154–154, 169–169style wymiarowania, 142–142, 169–169

symbolew wymiarach, 142–142zdefiniowanych, 16–16, 169–169Patrz także bloki

symetria — tryb lokalizacji, 82–82szablony, 50–50, 167–167, 169–169

normy rysunkowe i, 8–8otwieranie, 51–51pliki DWT, 164–164pliki przykładowe, 51–51

szablony architektoniczne, 51–51szablony rysunków do ćwiczeń, 51–51szablony rysunków mechanicznych, 51–51szablony rysunków. Patrz szablonyszerokości linii, 6–6, 48–48, 68–68, 164–164szerokości linii (grubości linii), 6–6, 48–48, 68–68,

164–164szerokość

obiekty tekstu, 128–128polilinie, 71–71znaki tekstowe, 130–130

Szybka pomoc, funkcja, 29–29szyki, 157–157, 169–169szyki kołowe, 169–169

Śśledzenie biegunowe, 83–83, 169–169średnice, 72–72

Ttablice definicji, 169–169tablice definicji bloków, 170–170tablice stylów wydruku zależnych od koloru (CTB),

154–154, 167–167tablice z nazwanymi stylami wydruku, 154–154tekst

adnotacje, 136–136, 141–141Edytor tekstu lokalnego, 128–128model a obszar papieru, 130–130pasek narzędzi Formatowanie tekstu, 128–128rzutnie i, 131–131style, 130–130, 169–169szerokość, 128–128tekst wymiarowy, 136–136, 142–142, 170–170zapisywanie styli w szablonach, 8–8

tekst czytany od końca, 130–130tekst pisany „do góry nogami“, 130–130tekst pochylony, 130–130tekst wymiarowy, 136–136, 170–170tematy wyświetlane w systemie pomocy, 26–26tryb lokalizacji, 170–170tryb lokalizacji Koniec, 82–82, 108–108tryb lokalizacji Kwadrant, 82–82, 107–107tryb lokalizacji względem obiektu, 170–170

180 | Indeks

tryb Orto, 170–170tryby lokalizacji

cykliczne przechodzenie przez punktylokalizacji, 80–80

dokładności i, 12–12kąty skoku, 165–165nadpisywanie, 172–172przegląd, 76–76rodzaje, 82–82siatka skoku, 168–168skoki, 76–76stałe tryby lokalizacji, 81–81tryb lokalizacji, 170–170tworzenie zarysu, 85–85wymiary i, 137–137znaczniki, 172–172znaczniki AutoSnap, 85–85

tryby uchwytów, 170–170tryby, zdefiniowane, 170–170

Uułamki, 52–52, 53–53uchwyty, 170–170

edycja obiektów, 112–112edycja wymiarów, 144–144tryby uchwytów, 170–170uchwyty bloków, 120–120uchwyty rzutni, 152–152wyświetlanie, 90–90

uchwyty (uchwyty do przesuwania), 35–35uchwyty do przesuwania na paskach narzędzi, 35–35ukrywanie

Paleta informacji, 30–30paleta właściwości, 63–63paski narzędzi, 35–35warstwy, 57–57, 65–65

umieszczenia (odwołania do bloków), 170–170umieszczenia bloków (odwołania do bloków),

170–170urządzenia wskazujące, 34–34, 44–44, 46–46,

170–170ustawienia aktualnej skali obiektu, 67–67ustawienia do drukowania

jednostki rysunku, 52–52w wymiarach, 143–143

Ustawienia rysunkowe — okno dialogowe, 77–77,81–81

ustawienia strony, 148–148, 155–155, 170–170Ustawienia szerokości linii — okno dialogowe, 68–68usuwanie, 170–170

rzutnie arkusza, 152–152usuwanie obiektów, 91–91usuwanie obiektów ze zbioru wskazań, 90–90UTNIJ — polecenie, 88–88, 92–92uwagi w obszarze modelu i papieru, 130–130

Ww stylach kreślenia

edycja właściwości, 110–110identyfikowanie obiektów, 48–48przypisania warstw, 6–6

właściwości, 62–62edytowanie, 64–64oglądanie, 64–64paleta właściwości, 63–63pasek narzędzi Właściwości, 32–32, 63–63przypisania warstw, 62–62przypisywanie, 62–62

warstwy, 6–6, 171–171aktualna warstwa, 56–56, 65–65blokowanie, 57–57edycja właściwości, 64–64Menedżer cech warstw, 56–56, 57–57,

65–65, 151–151nazywanie, 6–6organizowanie rysunków, 48–48, 56–56pasek narzędzi Warstwy, 32–32, 63–63przegląd, 6–6, 56–56przypisania kolorów, 6–6, 56–56, 64–64przypisania rodzajów linii, 66–66przypisania rodzaju linii, 6–6rzutnie — warstwa, 158–158style wydruku, 6–6ukrywanie lub wyświetlanie, 57–57,

65–65, 151–151właściwości, 62–62, 64–64wymiarów na, 137–137, 138–138zamykanie, 57–57zmiana układu, 56–56

Warsztat nowych możliwości, 24–24wartości względne, 78–78wartości X i Y, 78–78węzły, 171–171widoczność warstw, 57–57widok planowy, 171–171widoki, 44–44, 171–171

panoramowanie, 14–14, 45–45wyświetlanie całych rysunków, 44–44zmiana położenia, 45–45Patrz także rzutnie

widoki drzew, 171–171wiele kopii obiektów, 95–95wieloboki, 69–69, 71–71wieloboki opisane, 71–71wieloboki wpisane, 71–71wierzchołki, 171–171wprowadzanie dynamiczne, 79–79wskaźnik zbioru wskazań, 85–85, 168–168wskaźniki

lokalizacja względem siatki, 76–76panoramowanie, 45–45powiększanie lub zmniejszanie za pomocą, 44–44wskaźnik zbioru wskazań, 85–85zgłoszenia dynamiczne wyświetlane obok, 37–37

Indeks | 181

współrzędne bezwzględne, 78–78, 171–171współrzędne biegunowe, 78–78współrzędne i układy współrzędnych

obliczanie przyrostu, 114–114określanie, 12–12przegląd, 78–78punkt początkowy, 78–78, 105–105wprowadzanie dynamiczne i, 79–79współrzędne bezwzględne i względne, 78–78,

79–79, 171–171współrzędne biegunowe, 78–78współrzędne kartezjańskie, 78–78

współrzędne kartezjańskie, 78–78, 79–79współrzędne względne, 79–79, 171–171wstawianie bloków, 119–119, 120–120, 158–158wybieranie

obiekty, 90–90usuwanie obiektów ze zbioru wskazań, 90–90

WYDŁUŻ — polecenie, 92–92wydłużanie obiektów, 92–92, 102–102wygładzanie obiektów, 46–46WYMAŻ — polecenie, 91–91wymiarów kątowych, 134–134, 136–136,

145–145, 171–171wymiarów liniowych, 134–134, 136–136, 144–144wymiarów szeregowych, 134–134, 145–145, 171–171wymiary łańcuchowe (wymiary szeregowe),

134–134, 145–145, 167–167, 171–171wymiary i wymiarowanie

dokładność, 12–12edycja właściwości, 64–64edycja wymiarów, 144–144elementy wymiarów, 136–136przegląd, 136–136przesuwanie wymiarów, 144–144rodzaje, 18–18, 136–136, 144–144skalowanie, 151–151standardy dla, 143–143style wymiarowania, 142–142, 169–169tekst, 142–142, 170–170tworzenie, 137–137, 144–144uchwyty, 144–144ustawienia do drukowania, 143–143warstw dla, 137–137, 138–138wymiary zespolone, 18–18, 136–136zapisywanie styli w szablonach, 8–8zmienne wymiarowania, 172–172znaczniki środka i linie środkowe,

140–140, 142–142wymiary liniowe, 52–52wymiary normalne, 134–134, 144–144, 171–171wymiary od bazy, 134–134, 145–145wymiary pionowe, 134–134wymiary poziome, 134–134wymiary promienia, 134–134, 136–136, 145–145wymiary równoległe (wymiary bazowe),

134–134, 145–145

Wymiary szybkiej linii odniesienia, 134–134wymiary średnicy, 134–134, 145–145wymiary współrzędnościowe, 134–134,

136–136, 144–144wymiary zespolone, 18–18, 136–136, 172–172wypełnienia, 121–121, 122–122, 172–172wypełnienie, 122–122, 172–172wysokość znaków tekstowych, 130–130wyspy, 122–122, 172–172wyśrodkowanie widoków, 138–138wyświetlanie

opcje poleceń, 37–37Paleta informacji, 30–30paleta właściwości, 63–63paski narzędzi, 35–35regeneracja efektu schodkowania, 46–46siatka, 76–76skala wyświetlania, 138–138właściwości, 63–63właściwości rzutni, 152–152warstwy, 57–57

wyświetlanie zbliżenia, 172–172przegląd, 14–14, 44–44skalowanie widoków w rzutniach, 4–4, 158–158

Zzakładka arkusza, 54–54zakładka DC Online (DesignCenter), 120–120zakładki arkusza, 32–32zakres rysunku, 172–172zakres siatki, 76–76, 164–164zakres, rysunek, 172–172zamykanie

paski narzędzi, 35–35warstwy, 57–57

zamykanie polilinii, 70–70zaokrąglanie obiektów, 73–73, 88–88, 98–98zapisywanie

pliki jako pliki DWF, 157–157pliki w innych formatach, 153–153

zastępowania stylów wymiarowania, 142–142zastępowanie lokalizacji względem obiektów, 172–172zaznaczanie chmurek wersji, 113–113zbiór wskazań, 90–90, 172–172zgłoszenia, 36–36, 37–37, 172–172zmiana rozmiarów

obiekty tekstu, 128–128paski narzędzi, 35–35rodzaje linii, 67–67rzutnie, 152–152

zmiana rozmiarów oknaobiekty tekstu, 128–128paski narzędzi, 35–35

182 | Indeks

zmiennezmienne systemowe, 172–172zmienne wymiarowania, 172–172

zmienne systemowe, 172–172zmienne wymiarowania, 172–172znaczniki AutoSnap, 80–80, 85–85znaczniki lokalizacji względem obiektu, 172–172znaczniki środka, 134–134, 140–140, 142–142ZOOM — polecenie, 44–44zwężające się linie, 71–71

AutoCad 2006 PL pierwsze kroki Andrzej PikoÅ„

Documents

Transcript of AutoCad 2006 PL pierwsze kroki Andrzej PikoÅ„