Aukcja Sztuki Dawnej, 14 marca 2013

Aukcja sztuki dawnejWaRsZaWa 14 maRca 2013

DO

M A

UKC

YJnY D

ESA U

NICU

M

Wa

RsZaWa

14 ma

Rca

2013 177 a

ukc

ja sZTu

ki daW

nej

Aukcja sztuki dawnejdom aukcyjny desa unicum • WaRsZaWa • 14 maRca 2013 • godZ. 19

WysTaWa oBiekTÓW aukcyjnycH1–14 marca 2013 r.

poniedziałek – piątek w godzinach od 11 do 19sobota w godzinach od 11 do 16

W siedZiBie domu aukcyjnego desa unicum, WaRsZaWa, uL. maRsZaŁkoWska 34–50

4

Juliusz WindorbskiPrezes Zarządutel. 22 584 95 [email protected]

Jan KoszutskiCzłonek ZarząduDyrektor Domu Aukcyjnegotel. 22 584 95 [email protected]

Agata SzkupDyrektor Działu Sprzedaży22 584 95 [email protected]

Michał OlszewskiDyrektor ds. Rozwoju i Nowych Projektów22 584 95 [email protected]

Iza RusiniakDyrektor Działu SztukiWspółczesnej22 621 96 [email protected]

Dział Księgowości

małgorzata kulmagłówna księgowatel. 22 584 95 [email protected]

marlena ulejczyktel. 22 584 95 [email protected]

Płatności i rozliczenia

urszula Przepiórkatel. 22 584 95 [email protected]

Dział Prawny

krystian owczarektel. 22 584 95 [email protected]

Prenumerata

karolina Łopusińskatel. 22 584 95 34fax. 22 584 95 [email protected]

Zlecenia licytacji

karolina Łopusińskatel. 22 584 95 32fax. 22 584 95 [email protected]

Marketing i Promocja

maria Windorbskatel. 22 584 95 [email protected]

Public Relations

Fineart communicationmagdalena Żuktel. 608 362 [email protected]

maria Peliwotel. 784 090 [email protected]

DESA Unicumul. marszałkowska 34-5000-554 Warszawatel. 22 584 95 25fax. 22 584 95 [email protected]

5

Wydawca desa unicum sp. z o.o. • Redakcja ul. marszałkowska 34–50 • 00-554 Warszawa • [email protected] aukcja sztuki dawnej • isBn 978-83-63230-36-4 • nakład 2 500 egzemplarzykonto Bank Pko BP sa 88 1020 1042 0000 8102 0271 6405 • NIP 525-00-04-496

Opracowanie graficzne activa studio • Zdjęcia marcin koniak

Salon Wystawowy Marchand

Pl. konstytucji 200-552 Warszawatel. 22 621 66 69

[email protected]

Małgorzata LemanekKierownik [email protected]

Galeria Marszałkowska

ul. marszałkowska 34/5000-554 Warszawa

[email protected]

AleksandraŁukaszewska22 584 95 [email protected]

Karolina ŁopusińskaKierownik Galerii22 584 95 [email protected]

Michał Bolka 22 584 95 [email protected]

Marcin KoniakFotograf22 621 96 [email protected]

Dział Przyjęć

Pl. konstytucji 200-552 [email protected]

Joanna Borkowska22 584 95 [email protected]

Joanna TarnawskaKierownik Działu Przyjęć22 584 95 [email protected]

Karolina Łuźniak22 584 95 [email protected]

Jerzy LewińskiEkspert [email protected]

Grażyna [email protected]

Galeria Biżuterii

ul. nowy Świat 4800-363 Warszawatel. 22 826 44 66

[email protected]

Grażyna KobyłeckaKierownik [email protected]

Beata [email protected]

DESA UNICUM 14 maRca 2013 7

aberdam alfred 65

axentowicz Teodor 3, 13

Band max 64

Batowski-kaczor stanisław 29

chełmiński jan 20

chmieliński Władysław 42

cossiers jan, przyp. 49

cyankiewicz Zdzisław 15, 57

Czajkowski Stanisław 27

czyżewski Tytus 21

dołżycki Leon 43

Feder adolphe 33

Filipkiewicz Stefan 2

Hayden Henryk 8, 60

Henryk szczygliński 1

Hofman Wlastimil 4, 12, 40

kanelba Rajmund 66

kidoń józef 16

krzyżanowski konrad 32

Lindemann emil 36

Łunkiewicz-Rogoyska ewa 58

mackiewicz józef 67

mackiewicz konstanty 61

malcz karol F. 81

Malczewski Jacek 46

malczewski Rafał 70

menkes Zygmunt j. 23

mędrzycki maurycy 25

Pfefferberg jakub 6, 63

Piątkowski Henryk 37

Pronaszko Zbigniew 35

Rosen jan 19

Roszkowska Teresa 44

segal simon 59

Słabiak Juliusz 41

Stanisławski Jan 14

styka jan 9, 10

szczuka mieczysław 34

Terlikowski Włodzimierz 17, 18, 24

Wasilewski czesław 30, 39

Weiss Wojciech 5, 22, 28, 68

Weissowa-aneri irena 45

Wyczółkowski Leon 11

Zawadowski jan W. 26

Zucker jakub 7, 71, 72

Zygmuntowicz ignacy 62

Żurawski stanisław 38

INDEKS

okŁadka FRonT poz. 49 jan cossiers, przyp., Zaloty myśliwego okŁadka ii – sTRona 1 poz. 20 jan chełmiński, Potyczka – scena z wojen napoleońskich sTRona 2 (PRZedTyTuŁoWa) poz. 17 Włodzimierz Terlikowski, droga w miasteczku sTRona 6 poz. 26 jan W. Zawadowski, Tulipany w doniczkach okŁadka iV poz. 21 Tytus czyżewski, autoportret

8

1

Henryk Szczygliński(1861 Łódź – 1944 Warszawa)

„Wiosna W PaRku“

olej/tektura, 26,5 x 22,5 cm

sygnowany p.d.: 'H. szczygliński'

odWRocie:

papierowa naklejka z tytułem autorskim

WysTaWiany:

Henryk szczygliński (1881–1944), wystawa

monograficzna, muzeum okręgowe

w Białymstoku, czerwiec – wrzesień 1994

Cena wywoławcza: 12 000 złestymacja: 16 000 – 24 000


2

Stefan Filipkiewicz(1879 Tarnów – 1944 matthausen)

sTRumień W ZimoWym Lesie

olej/płótno, 68 x 88 cm

sygnowany p.d.: 'stefan Filipkiewicz'

odWRocie:

na blejtramie dwa oznaczenia: 'magazyn

drobnera kraków'

studiował w krakowskiej akademii sztuk

Pięknych w latach 1900 – 08 pod kierunkiem

Floriana cynka, józefa mehoffera, Leona

Wyczółkowskiego, józefa Pankiewicza i jana

stanisławskiego. Wystawiał w Towarzystwie

Przyjaciół sztuk Pięknych w krakowie i Lwowie

oraz w warszawskim Towarzystwie Zachęty

sztuk Pięknych (od 1903 r.) stefan Filipkiewicz

uznawany jest za jednego z najwybitniejszych

uczniów jana stanisławskiego. malował głównie

pejzaże – tatrzańskie i podgórskie – oraz

kwiaty i martwe natury. We wczesnym okresie

twórczości zajmował się także grafiką.


10

3

Teodor Axentowicz(1859 Braszow – 1938 kraków)

modLąca się HucuŁka

pastel/papier, 61 x 46 cm

sygnowany p.śr.: 'T. axentowicz'



4

Wlastimil Hofman(1881 Praga – 1970 szklarska Poręba)

PodWÓjny PoRTReT dZieci, 1929 r.

olej/tektura, 36 x 44,5 cm

sygnowany i datowany p.d.: 'Wlastimil Hofman

| 1929'

odWRocie:

3 pieczątki z salonu k. Wojciechowskiego

w krakowie

„malarstwo Hofmana wypowiada się naiwnie,

ale tak silnie, że i prerafaelici mogliby się skłonić

przed tym artystą i jego koncepcjami. symbole

jego są przebogatą poezją barw. Technika

Hofmana osiągnęła już skończoność formy“ –

michał asanka-japołł, czasopismo Świat, 1924 r.


12

5

Wojciech Weiss(1875 Leorda w Rumunii – 1950 kraków)

W kaLWaRii, 1908 r.

olej/tektura, 23,5 x 34 cm

sygnowany l.d.: 'WW'

WysTaWiany:

„Piękno do mnie przyszło…“, Wojciech Weiss.

malarstwo białego okresu 1905–1912, muzeum

Pałac w Wilanowie, kwiecień – czerwiec 2007

„Biały okres“ w malarstwie Wojciecha Weissa,

zamyka się w ramach czasowych od około

1905 do 1912 roku. nastąpił on nieomal

bezpośrednio po epoce młodopolskiej,

intensywnie nasyconej dekadentyzmem

i katastrofizmem przełomu stuleci. W ciągu

niespełna paru lat nastąpiło u artysty

zdecydowane odejście od modernistycznego

symbolizmu ku hedonistycznej filozofii kultu

natury, zaś w samej technice malarskiej, od

tkwiącej w dziewiętnastowiecznych tradycjach

techniki obrazowania świata ku nowoczesnej

autonomizacji barwnej materii płótna.

W białym okresie rodzi się Weiss kolorysta.

jego zdecydowane odejście od młodopolskiej

nastrojowości wiąże się nierozerwalnie

z fascynacją plenerem kalwaryjskim

rozciągającym się wokół domu zakupionego

przez rodziców artysty w 1904 roku. Wiąże

się również z powrotem w krąg najbliższej

rodziny, po okresie studiów i stypendialnych

wyjazdów do Paryża, Florencji i Rzymu oraz

pojawieniem się w jego życiu kobiety – ireny,

którą obdarzył wielką miłością, która stała się

jego najwdzięczniejszym modelem i muzą dla

rodzącej się nowej sztuki. Towarzyszące Weissowi

wcześniej niepokoje, związane z okresem

dojrzewania, oscylowanie wokół krańców –

narodzin i śmierci, teraz wypełnia refleksyjna

kontemplacja skromnego i prostego rytuału

codzienności oraz estetyczne delektowanie

się powolną zmiennością świateł i barw

w otaczającej go naturze. Topografia malarstwa

białego okresu zawęża się zatem do dwóch

przestrzeni, wspomnianego już ogrodu i domu

kalwaryjskiego oraz do pracowni artysty na

Podzamczu w krakowie, gdzie po raz pierwszy

spotkał irenę, swoją uczennicę i przyszłą

towarzyszkę całego życia”. (Zofia Weiss – nowina

konopka)



6

Jakub Pfefferberg (Pfeferberg)(1900 kraków – 1943 pod stalową Wolą)

uLicZka na kRakoWskim kaZimieRZu, 1929 r.

olej/tektura, 70 x 50 cm

sygnowany i datowany p.d.: 'Pfferberg 929'

studiował w akademii sztuk Pięknych

w krakowie u W. jarockiego (2922/23) oraz

u F. Pautscha (1925–28). od 1930 roku działał

w krakowskich towarzystwach skupiających

malarzy i rzeźbiarzy pochodzenia żydowskiego.

Wystawiał w Warszawie w Żydowskim

Towarzystwie krzewienia sztuk Pięknych (1924 r.)

oraz w krakowskim TPsP, a także we Lwowie.

malował pejzaże, widoki krakowa, portrety, sceny

rodzajowe z życia biedoty miejskiej oraz widoki

architektury.


14

7

Jakub Zucker(1900 Radom – 1981 nowy jork)

Widok Z RockPoRT nad RZeką Hudson, 1944 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'j. Zucker 1944'

jakub Zucker lata wielkiego kryzysu i ii wojny

światowej spędził w stanach Zjednoczonych.

Wraz z żoną, od 1932 roku, mieszkał na stałe

w nowym jorku. niepomyślne lata kryzysu, biedy

i bezrobocia znalazły odbicie w obrazach Zuckera

malowanych w latach 30-tych i 40-tych XX w.

Tematyką prac był sceny i motywy związane

z życiem w małych wsiach i miasteczkach

amerykańskich, gdzie ludzie wiedli skromne,

ubogie życie pełne trudów i wyrzeczeń.

często malował wówczas pejzaże i krajobrazy

utrzymane w zgaszonej, brunatnej kolorystyce,

podkreślające smutek i nostalgię rzeczywistości.

Wielokrotnie odwiedzał w czasie wakacyjnych

miesięcy miasteczko Rockport nad rzeką Hudson

w stanie massachusetts, gdzie istniała kolonia

artystyczna. W powstałych tam widokach

widzimy najczęściej zachwyt nad wspaniałością

przyrody i natury otaczającej człowieka,

pokazany za pomocą łączących się ze sobą

plam barwnych, podkreślających jedność świata

widzialnego.



8

Henryk Hayden(1883 Warszawa – 1970 Paryż)

koBieTy W ogRodZie

olej/tektura, 34 x 25,5 cm

odWRocie:

naklejka z muzeum narodowego w Warszawie

z nr inwentarzowym '185345'

studiował w Warszawie w ssP i na Politechnice

oraz w paryskiej academie „La Palette“.

Wystawiał w Paryżu na salonach: niezależnych,

Tuileries i majowym. dużo czasu spędzał na

południu Francji. miał indywidualne wystawy

w renomowanych galeriach Paryża i Londynu.

W latach 1922–1953 malował realistyczne

pejzaże i portrety. Pod koniec życia nawiązał do

swych kubistycznych doświadczeń z młodości,

tworząc obrazy z pogranicza sztuki figuralnej

i abstrakcyjnej.


16

9

Jan Styka(1858 Lwów – 1925 Rzym)

FRagmenT PanoRamy siedmiogRodZkiej, 1897–1902 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'jan styka 1902'

Panoramą określano malowidła wielkich

rozmiarów, przeznaczone do oglądania

w specjalnych pawilonach – rotundach. miały

one stanowić jak najwierniejsze odzwierciedlenie

przestrzeni wypełnianej najczęściej pejzażem,

lecz również scenami batalistycznymi. Panoramy

pojawiły się już u schyłku XViii w., jednak ich

prawdziwa popularność przypada na drugą

połowę następnego stulecia. Prezentowane

dwa obrazy to wycięte i zachowane fragmenty

olbrzymiego płótna stworzonego podobnie

jak Panorama Racławicka do oglądania

przez publiczność chodzącą wkoło, co

miało potęgować uczucie uczestniczenia

w samym środku bitwy. Historyczna bitwa

pod siedmiogrodem rozegrała się 15 marca

1849 roku w czasie powstania węgierskiego

– ogólnoeuropejskiego zrywu nazywanego

Wiosną Ludów. dzieło zostało zamówione przez

Węgrów z okazji obchodów 50-tej rocznicy

tych wydarzeń. obraz zwany „Panoramą

siedmiogrodzką”, nazywany także „Bem pod

siedmiogrodem”, został namalowany przez

artystów polskich (Tadeusz Popiel, Zygmunt

Rozwadowski i michał gorstkin Wywiórski)

i węgierskich pod kierunkiem jana styki w 1897

roku (kwiecień – wrzesień) w budynku Rotundy

we Lwowie. artysta z wielkim rozmachem

pokazał zdobycie węgierskiego miasta sybin

przez powstańców węgierskich dowodzonych

przez jednego z najlepszych polskich generałów

józefa Bema. Pierwotne wymiary płótna wynosiły

120 metrów obwodu i 15 metrów wysokości.

Panoramę siedmiogrodzką parokrotnie

wystawiano we Lwowie, Budapeszcie, krakowie

i Warszawie (przy ulicy karowej), jednak

w 1908 roku obraz nagle zaginął i dopiero po

70 latach odnaleziono kilka jego części. Wg

ustaleń alicji majcher-Węgrzynek (muzeum

okręgowe w Tarnowie) stało się tak dlatego,

że strona węgierska nie wywiązała się ze

swoich zobowiązań i nie zapłaciła autorom za

wykonaną pracę. jan styka pociął więc dzieło

na sześćdziesiąt części z zamiarem sprzedania

obrazu w kawałkach. Fragmenty te obecnie

rozproszone są po całym świecie. odnalezione

i prezentowane na aukcji dwa kolejne fragmenty

Panoramy siedmiogrodzkiej, to wydarzenie

o dużym znaczeniu dla polskiej historii sztuki.


10

Jan Styka(1858 Lwów – 1925 Rzym)

FRagmenT PanoRamy siedmiogRodZkiej, 1897–1902 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'jan styka 1902'

studiował w akademii wiedeńskiej, w Rzymie

i w krakowskiej szkole sztuk Pięknych u jana

matejki. od 1900 r. stale mieszkał w Paryżu. Był

członkiem akademii św. Łukasza w Rzymie.

malował portrety, sceny rodzajowe, a także

utrzymane w duchu malarstwa akademickiego

obrazy religijne i duże kompozycje historyczne.

Tworzył cykle obrazów ilustrujących utwory

literackie – odyseję Homera, Quo vadis?

sienkiewicza. Był inicjatorem i współtwórcą

kilku panoram, z których do dziś zachowały się

malowane wspólnie z Wojciechem kossakiem

(i innymi) „Racławice“ (1893–1894; obecnie we

Wrocławiu, dawniej we Lwowie) oraz razem

z janem stanisławskim i Tadeuszem Popielem

„golgota“ (1896; obecnie w Los angeles).

Fragmenty pociętej na części „Bitwy pod

sybinem“ (1897 r.) pojawiły się kilkakrotnie na

aukcjach w Warszawie w 1991 r.


11

Leon Wyczółkowski(1852 Huta Miastkowska – 1936 Warszawa)

Pejzaż z Pogórza

olej/płótno naklejone na tekturę, 42 x 59 cm

sygnowany p.d.: 'L. Wyczół'

W latach 1869–1875 studiował w Klasie

rysunkowej w Warszawie m.in. u W. gersona,

a. Kamińskiego, r. Hadziewicza. Naukę

kontynuował w akademii w Monachium,

a w latach 1877–1879 uczęszczał do SSP

w Krakowie, gdzie pobierał nauki u j. Matejki.

W latach 1895–1911 był profesorem aSP

w Krakowie, a od 1934 r. prowadził katedrę

grafiki w SSP w Warszawie. W 1889 r.

odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się

z impresjonizmem. Początkowo malował

obrazy historyczno-rodzajowe, później

realistyczne portrety i modne sceny salonowe.

Podczas pobytu na Ukrainie w latach 1883–

1893 tworzył głównie sceny przedstawiające

rybaków i chłopów, podejmując w nich

problematykę światła i koloru. Po 1895 r. uległ

na krótko wpływowi symbolizmu, po czym

zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu.

Posługiwał się głównie pastelem, akwarelą

i tuszem. Malował nastrojowe pejzaże,

głównie tatrzańskie, zabytki architektoniczne,

martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył też

zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety.

od ok. 1918 r. zajął się grafiką (techniki

trawione, autolitografia). jego twórczość

jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk

artystycznych w sztuce polskiej przełomu

XIX/XX w.


18

20

12


sTaRZec PRZy kaPLicZce, 1921 r.


sygnowany i datowany l.d.: 'Wlastimil Hofman

1921'



13

Teodor Axentowicz(1859 Braszow – 1938 kraków)

ŚWięTo joRdanu

olej/płyta, 41 x 30,5 cm

sygnowany l.d.: 'T. axentowicz'

jednym z najczęściej przedstawianych

w twórczości Teodora axentowicza motywów

religijno – obyczajowych są sceny związane

z obchodami Święta jordanu. „Święto

jordanu” czyli „chrzest Pański” to święto

chrześcijańskie, obchodzone w kościołach

obrządku prawosławnego i greckokatolickiego

jako obrzęd święcenia wody w dniu 6 czyli

19 stycznia według kalendarza gregoriańskiego,

na pamiątkę chrztu jezusa chrystusa w jordanie.

Święto jordanu rozpoczyna się w cerkwiach,

gdzie sprawowana jest Boska Liturgia, czyli

msza święta według Liturgii św. Bazylego

Wielkiego, którą odprawia się tylko dziesięć

razy w roku. Po nabożeństwie kapłani i wierni

z krzyżem, trójramiennym świecznikiem,

ikonami oraz chorągwiami udają się w procesji

do najbliższej rzeki. następnie odbywa się

ceremonia poświęcenia wody poprzez trzykrotne

zanurzenie w niej świecznika i krzyża. Zebrani

obmywają twarze poświęconą już wodą, piją ją

i zabierają do domów, gdzie gospodarz obchodzi

całe gospodarstwo i kropi je poświęconą wodą.


22

14

Jan Stanisławski(1860 olszana na ukrainie – 1907 kraków)

PejZaŻ Ze sTaWem

olej/deska, 13,5 x 22 cm

sygnowany p.d.: 'jan sTanisŁaWski'

odWRocie:

pieczątka z opisem: 'jan sTanisŁaWski | Ze

sPuŚciZny | PoŚmieRTnej. | janina stanisławska'

i nr '152' oraz pieczątka dr kazimierza

Buczkowskiego z opisem potwierdzającym

autentyczność obrazu

ukończył studia matematyczne na uniwersytecie

Warszawskim oraz w instytucie Technologicznym

w Petersburgu. malarstwa początkowo uczył się

w klasie Rysunkowej W. gersona w Warszawie,

następnie w latach 1884–1885 w Paryżu

u e. carolusa-durana. odbył wiele podróży

artystycznych m. in. do Włoch, Hiszpanii,

austrii i czech. W 1895 r. przebywał w Berlinie

i współpracował z W. kossakiem przy realizacji

panoramy „Przejście przez Berezynę”. W 1897 r.

zamieszkał w krakowie, gdzie wykładał

malarstwo krajobrazowe w szkole sztuk

Pięknych. jako pedagog w pracowni pejzażowej

wprowadził metodę studiów plenerowych, która

dała początek rozwoju tego gatunku malarstwa

w sztuce polskiej na początku XX w. Był

współzałożycielem TaP „sztuka”. malował przede

wszystkim małe, nastrojowe, syntetyczne pejzaże

o szerokiej plamie barwnej.


24

15

Zdzisław Cyankiewicz (Cyan)(1912 czechowice – 1981 Paryż)

BaLeTnica




16

Józef Kidoń(1890 Rudnica – 1968 Warszawa)

PÓŁakT W TuRBanie


sygnowany l.d.: 'kidoń'

józef kidoń rozpoczął naukę malarstwa we

Lwowie w pracowni stanisława Batowskiego,

a kontynuował ją w amsterdamie. W tatach

dwudziestych odbył podróż artystyczną po

europie – zwiedził Włochy, niemcy, Holandię,

Belgię i austrię. Przed wybuchem ii wojny

światowej mieszkał w katowicach, gdzie

portretował osobistości śląskiej elity i zyskał

znaczne uznanie. malował przede wszystkim

portrety kobiet, o miękkich, delikatnych twarzach

i wystudiowanych pozach. Rzadziej malował

martwe natury i pejzaże.


26

17

Włodzimierz Terlikowski(1873 Poraj koło Łodzi – 1951 Paryż)

dRoga W miasTecZku, lata 20-te XX w.

olej/płótno 46 x 61 cm



18


RZeka doRdogne We FRancji, 1920 r.


sygnowany i datowany p.d.: '1920 | Terilkowski'


28

19

Jan Rosen(1854 Warszawa – 1936 Warszawa)

uŁan na koniu, 1909 r.

sygnowany i datowany p.d.: 'j. Rosen | 1909'

szwoleżerowie (z francuskiego chevau-léger,

od cheval – koń i léger – lekki) była to formacja

wojskowa lekkiej kawalerii. jako pierwszy,

ten rodzaj wojska wyodrębnił już Ludwik Xii

Walezjusz w 1498 roku. szwoleżerowie byli jedną

z najważniejszych formacji wojskowych w okresie

wojen napoleońskich, zwłaszcza polskie oddziały,

które zostały powołane przez napoleona 9

kwietnia 1807 roku. Polscy szwoleżerowie słynęli

z przepięknego umundurowania – doskonale

dobrane barwy wszystkich elementów munduru

sprawiały, że oddział wyglądał tak efektownie, iż

uznawany był za najlepiej wyglądającą jednostkę

w gwardii cesarskiej. Polscy szwoleżerowie

odznaczyli się głównie w bitwie pod somosierrą

(1808 r.), pamiętny jest także ich udział w bitwie

pod Wagram (1809 r.). Polscy szwoleżerowie byli

doskonale znani ze swej waleczności w całej

europie, a ich przeciwnicy unikali starcia z nimi

kiedy było to tylko możliwe. nawet rosyjscy

kozacy, którzy podczas odwrotu Wielkiej armii

spod moskwy, dali się jej we znaki, często uciekali

na sam widok polskiego pułku. szwoleżerowie

byli bohaterami wielu obrazów najwybitniejszych

polskich malarzy XiX w. – Piotra michałowski,

Wojciecha kossaka, Zygmunta Rozwadowskiego,

jana chełmińskiego

jako dziecko pobierał lekcje rysunku – w dreźnie

u H Redlicha i w Warszawie u F. kostrzewskiego.

następnie studiował w monachium –

w akademii i w prywatnej pracowni j. Brandta

– a także w Paryżu u i. Pilsa i j. L. gerome’a. Wiele

podróżował po europie, mieszkał w monachium,

Paryżu i w Lozannie. malował głównie obrazy

o tematyce wojskowej, sceny batalistyczne

z czasów napoleońskich i powstania

listopadowego oraz obrazy rodzajowe

z ulubionym motywem jeźdźców i koni.



20

Jan Chełmiński(1851 Brzustów – 1925 nowy jork)

PoTycZka – scena Z Wojen naPoLeońskicH

olej/płótno, 55 x 79,5 cm

sygnowany l.d.: 'jan V. chelminski'

Był uczniem warszawskiej klasy Rysunkowej

w latach 1866 – 68. Równolegle uczył się

u juliusza kossaka i pracował jako litograf. naukę

kontynuował w monachium, początkowo

(1873 r.) u a. straehubera i a. Wagnera, a od roku

1875 w pracowni józefa Brandta, później u Franza

adama. W 1882 roku przeniósł się do anglii, a od

1884 roku, z przerwami na podróże do europie,

mieszkał w nowym jorku. debiutował na

wystawach w krakowie i warszawskiej Zachęcie,

a od 1875 roku wystawiał w monachium,

Wiedniu, Berlinie, Londynie i Paryżu. Był

jednym z członków założycieli powstałego

w Paryżu w 1897 roku Towarzystwa opieki

nad sztuką Polską. Początkowo malował sceny

z polowań oraz scenki rodzajowe w kostiumach

osiemnastowiecznych, później głównie sceny

związane z wojnami napoleońskimi oraz

legionami polskimi. Twórczość chełmińskiego

była niezwykle ceniona, a obrazy chętnie

kupowane przez kolekcjonerów.


30

21

Tytus Czyżewski(1880 Przyszowa k. Limanowej – 1945 kraków)

auToPoRTReT, około 1935 r.


sygnowany l.g.: 'Tytus czyżewski'

WysTaWiany:

Tytus czyżewski, muzeum narodowe

w Poznaniu, Poznań 1974

PocHodZenie:

kolekcja karola Tchorka (1904–1985, rzeźbiarz,

właściciel salonu sztuki w powojennej

Warszawie)

LiTeRaTuRa:

Tytus czyżewski, muzeum narodowe Poznań

1974, katalog wystawy, pozycja nr 44

studia artystyczne odbył w latach 1902–1907

w krakowskiej akademii sztuk Pięknych pod

kierunkiem j. unierzyskiego, j. mehoffera

i L. Wyczółkowskiego. W okresie 1907–09

przebywał w Paryżu, gdzie silnie oddziałała na

niego sztuka cézanne'a. W 1910 r. krakowskie

TPsP zorganizowało pierwszą indywidualną

wystawę prac czyżewskiego. W okresie

1911–1913 brał udział w krakowskich wystawach

„niezależnych“ razem z andrzejem i Zbigniewem

Pronaszkami, jackiem mierzejewskim

i eugeniuszem Zakiem. ekspozycje te

manifestowały odcięcie się młodego pokolenia

od kulturowej spuścizny młodej Polski. W 1917 r.

wstąpił do grupy ekspresjoniści Polscy (od 1919 r.

Formiści) otwierającej dzieje polskiej awangardy.

uczestniczył we wszystkich wystawach

formistów w krakowie, Warszawie, Lwowie

i Poznaniu. Wydawał zbiory wierszy i utwory

dramatyczne, projektując ich szatę typograficzną.

Wspólnie z Leonem chwistkiem i karolem

Winklerem redagował pismo „Formiści“. W 1922 r.,

po rozwiązaniu grupy Formistów), wyjechał do

Paryża, gdzie z przerwami przebywał do 1930 r.

Prezentował swe prace na salonach: jesiennym

(1926, 1928), niezależnych (1923, 1924, 1925,

1926) i Tuileries (1926, 1929). W okresie tym wiele

podróżował, zwiedzając południowe rejony

Francji, Hiszpanię i Włochy. Po powrocie do

Polski zajmował się krytyką artystyczną i żywo

uczestniczył w ruchu wystawienniczym. swą

twórczość prezentował na salonach instytutu

Propagandy sztuki; uczestniczył w ekspozycji

L'art Vivant en europe w Brukseli (1931 r.)

i międzynarodowej Wystawie sztuka i Technika

w Paryżu (1937 r.). W 1944 roku przeniósł

się do krakowa, gdzie mieszkał do śmierci.

'kluczowym motywem w jego malarstwie stały

się teraz martwe natury. Zagęszczona materia

malarska nabrała w nich migotliwości, nasyciła

się światłem; formy określała kapryśna, falista

linia. W kompozycjach z tego okresu widoczne

są głęboko zasymilowane inspiracje sztuką

cézanne'a i francuskich fowistów. Płaskie,

samodzielnie traktowane plamy barwne

powiązane są wyrazistym konturem; realne

przedmioty zostają przeobrażone w zwięzłe

znaki, a rolę zasadniczą odgrywają ich wzajemne

relacje rozgrywające się na płaszczyźnie obrazu' –

irena kossowska.


32

22


kWiaTy W BiaŁym WaZonie

olej/płótno naklejone na tekturę, 73 x 58,5 cm

sygnowany l.d.: 'W.Weiss'



23

Zygmunt Józef Menkes(1896 Lwów – 1986 Riverdale, usa)

kWiaTy W WaZonie


sygnowany p.g.: 'menkes'

odWRocie:

naklejka galeryjna z chapellier galleries

z nowego jorku


34

24


ZaBudoWania, 1916 r.

olej/płótno, 37,5 x 46 cm

sygnowany i datowany p.d.: '1916 | W. de

Terlikowski'



25

Maurycy Mędrzycki (Maurice Mendjizki)(1890 Łódź – 1951 st. Paul de Vance)

„WąWoZy W nimes“

olej/deska, 55 x 66 cm

sygnowany p.d.: 'mendrzycki'

oWdRocie:

tytuł autorski na odwrociu

uczył się u j. katzenbogena w Łodzi. W 1908

roku wyjechał do Paryża, skąd często przyjeżdżał

do kraju. W 1921 roku uczestniczył w Wystawie

sztuki Żydowskiej w Łodzi oraz w wystawie

artystów żydowskich w Warszawie. W tym

samym roku brał udział w pokazie sztuki

polskiej w salon de la societé nationale des

Beaux-arts w Paryżu. od 1939 r. mieszkał

w stanach Zjednoczonych. najbardziej znana

jest międzywojenna twórczość artysty związana

z postimpresjonistycznym nurtem École de Paris.

malował pejzaże i portrety.


36

26

Jan Wacław Zawadowski(1891 skobełka na Wołyniu – 1982 aix-en-

Provence)

TuLiPany W donicZkacH


sygnowany l.d.: 'Zawado'

jan Wacław Zawadowski studiował w krakowskiej

asP pod kierunkiem j. Pankiewicza. W latach

30-tych wyjechał do Francji i mieszkał w orcel

w Prowansji. duży wpływ na jego twórczość

wywarła sztuka P. cezanne`a. Początkowo

malował obrazy w wyciszonej, chłodnej barwie.

należał do inicjatorów grupy cercle des artistes

Polonais.


38

27

Stanisław Czajkowski(1878 Warszawa – 1954 sandomierz)

dRoga Z PuŁaW do kaZimieRZa


stanisław czajkowski studiował w akademiach:

krakowskiej, monachijskiej, a także w académie

julian w Paryżu. Był bratem także malarza –

józefa. odbył wiele podróży artystycznych po

europie, odwiedzał też różne regiony Polski.

Przyjaźnił się z najwybitniejszymi postaciami

świata artystycznego, zarówno krakowa, jak

i Paryża. Był uczestnikiem słynnego wesela

Lucjana Rydla, opisanego przez s. Wyspiańskiego

w dramacie „Wesele“. artysta wyszedł ze

szkoły stanisławskiego, który zaszczepił w nim

zamiłowanie do pejzażu ojczystego.



28


PejZaŻ Z kaLWaRii


sygnowany l.d.: 'WW'

odWRocie:

odręczna dedykacja: 'kochanej giulianie

Ślebarskiej | na pamiątkę ofiaruje | Zolich karol |

kraków dnia 15.9.1966'

artysta studiował w krakowskiej ssP w latach

1890–1899. nagrodą za ukończenie szkoły –

obok złotego medalu- było roczne stypendium

na pobyt w Paryżu. W malarstwie artysty splatały

się różne poetyki: realistyczna, ekspresjonistyczna

i secesyjno-dekoracyjna. stałą zaś cechą

twórczości Weissa było inspirowanie się naturą,

której głęboka znajomość leżała u podstaw

każdego z namalowanych przez artystę dzieł.


40

29

Stanisław Batowski-Kaczor(1866 Lwów – 1946 Lwów)

PoRWanie księcia BogusŁaWa


sygnowany l.d.: 's. Batowski'

obraz inspirowany jest jedną ze scen

z powieści Henryka sienkiewicza „Potop“.

scena przedstawia kmicica i kilku członków

jego kompanii, próbujących porwać księcia

Bogusława Radziwiłła, żeby go wydać

w ręce oddziałów wiernych królowi janowi

kazimierzowi, ukrywającemu się na Śląsku.

Większość osób pojawiających się w fikcyjnej

scenie, to postaci historyczne lub są na takich

wzorowane. książę Bogusław Radziwiłł był

starostą barskim, koniuszym wielkim litewskim

oraz – od roku 1646 – chorążym wielkim

litewskim. Pochodził z rodziny magnackiej,

piastującej najważniejsze urzędy na Litwie, a ze

strony matki był bezpośrednio spokrewniony

z elektorem brandenburskim. Po poddaniu się

wojsk koronnych szwedom razem z rodziną

próbował ratować przynajmniej Litwę, czyniąc

ją lennem szwecji, a nie jej częścią. Po abdykacji

jana kazimierza był jednym z kandydatów na

króla obojga narodów zgłoszonym w trakcie

sejmu konwokacyjnego. jego działanie przez

wielu Polaków zostały uznane za zdradę, z tego

też powodu w Potopie występuje jako postać

jednoznacznie negatywna. chorąży orszański,

andrzej kmicic, chcąc odkupić swoje winy

względem ojczyzny chciał porwać księcia,

żeby dowieść swej wierności królowi. Postać

głównego bohatera „Potopu“, kmicica, jest

inspirowana postacią samuela kmicica, wielkiego

strażnika litewskiego.



30

Czesław Wasilewski(ok. 1875–1946/47) (?)

SAnnA


sygnowany p.d.: 'cz. Wasilewski'


42

31

Bolesław Cybis (1895–1957)

Jan Wydra(1902–1937)

Aleksander Jędrzejewski(1903–1974)

Legenda o goLemie, lata 30-te XX w.


obraz z całą pewnością powstał w kręgu

malarzy, uczniów Tadeusza Pruszkowskiego

i został zapewne namalowany w jego pracowni

w kazimierzu nad Wisłą. Świadczy o tym zarówno

stylistyka przedstawienia znana z prac malarzy

tego środowiska, jak i pejzaż inspirowany

krajobrazowym malarstwem włoskim późnego

średniowiecza i wczesnego renesansu,

zawierający jednak motywy charakterystyczne

dla okolic kazimierza.

Tadeusz Pruszkowski (1888–1942) w 1918

roku został asystentem w szkole sztuk

Pięknych w Warszawie, a po śmierci konrada

krzyżanowskiego, z dniem 1 grudnia 1922 roku,

został mianowany profesorem kontraktowym.

Pracownia Tadeusza Pruszkowskiego stała

się prężnym ośrodkiem kreowania życia

artystycznego, zarówno w sferze twórczości

jaki i działań towarzysko – kulturotwórczych.

od 1923 roku, profesor organizował dla

studentów uczelni, letnie plenery artystyczne

w kazimierzu dolnym, gdzie znajdowała się jego

willa, zbudowana według projektu prof. Lecha

niemojewskiego.

Począwszy od tego roku uczniowie związani

z pracownią Pruszkowskiego przybywali

na plenery malarskie, a także określali

założenia i teorie kolejno powstających,

nowych ugrupowań artystycznych – Bractwa

świętego Łukasza, szkoły Warszawskiej, Loży

Wolnomalarskiej, grupy czwartej. najbardziej

nowatorskim ugrupowaniem było bractwo św.

Łukasza – stowarzyszenie malarzy tworzące

wspólnotę zorganizowaną na wzór cechu

malarzy średniowiecznych. cech to grupa

zawodowa działająca według ściśle określonych

założeń i wytycznych, funkcjonująca w procesie

kształcenia i zdobywania zleceń w relacjach

mistrz – czeladnik – uczeń, a jednocześnie będącą

zrównaniem stanowym w obrębie jednej profesji.

Jednym z założeń tej grupy artystycznej była umiejętność współdziałania oraz odłożenia indywidualnych ambicji na rzecz stworzenia jednorodnego artystycznie, wspólnego dzieła. Najlepszym wyrazem rozumienia sztuki jako zdolności do tworzenia przez kilku artystów jednego dzieła, był cykl 7 obrazów o wymowie patriotycznej, stworzony do

dekoracji sali Honorowej pawilonu polskiego

na wystawie światowej w nowym jorku w 1939

roku. Tematami był ważne wydarzenia z historii

Polski: Bolesław chrobry witający ottona ii

pielgrzymującego do grobu Św. Wojciecha

w gnieźnie, chrzest Litwy, nadanie przywileju

zwanego jedlneńskim (1430 r.), konfederacja

warszawska (uchwała o wzajemnej tolerancji

wyznań religijnych), unia Lubelska, odsiecz

Wiednia, konstytucja 3 maja. Każdy obraz miał 11 autorów, podpisanych na każdym obrazie, a byli nimi – Bolesław cybis, Bernard

Frydrysiak, jan gotard, aleksander jędrzejewski,

eliasz kanarek, jeremi kubacki, antoni michalak,

stefan Płużański, janusz Podoski, jan Zamoyski

i sam mistrz Tadeusz Pruszkowski. Wszystkie

prace cyklu powstały w ciągu trzech i pół

miesiąca (styczeń – kwiecień 1939 r.) w pracowni

Pruszkowskiego w kazimierzu dolnym. Wszystkie

części serii malowane były zgodnie z założonym

harmonogramem przez 10–12 godzin dziennie.

W efekcie tej współpracy powstało 7 dzieł

jednolitych stylistycznie, o zbliżonej estetyce,

modelunku i zestawach barw. sam Pruszkowski

pisał o tym przedsięwzięciu – „ustaliliśmy

następujące wytyczne: obrazy mają być przez

szacunek do matejki odmienne od jego dzieł

historycznych. Ponadto wyraźne, czytelne,

jasne, żywe w kolorze, nie naturalistyczne, ostro

konturowane, bogate w szczegóły, tłumne,

bez rzuconych cieni. Zrozumiałe pod każdym

względem dla dzieci, dorosłych i malarzy

zarówno”.

Patrząc na prezentowane na aukcji dzieło

możemy zauważyć, że zastosowano w nim

podobne założenia, jak te o których mówił

Tadeusz Pruszkowski. Ponadto, jeżeli artyści

podjęli się zadania stworzenia w bardzo

krótkim czasie olbrzymiego cyklu na tak ważne

przedsięwzięcie jakim była wystawa światowa

w nowym jorku (wymiary każdego z płócien

to 120 x 200 cm), to z całą pewnością już

wcześniej malowali obrazy wspólnie, zacierając

swoje indywidualne maniery malarskie. Można postawić tezę, że obraz Pejzaż ze sztafażem – Legenda o Golemie, jest wcześniejszym obrazem namalowanym według założeń Bractwa św. Łukasza, przez kilku artystów

z grupy 10 malarzy, którzy stworzyli dekoracyjne

płótna na wystawę w nowym jorku. Tematem

obrazu być może jest tajemnicza i popularna

legenda o golemie. golem to w tradycji

żydowskiej istota utworzona z gliny na kształt

człowieka, ale pozbawiona duszy rozumiejącej

i również zdolności mowy. najbardziej znana

legenda na temat golema opowiada, że został on

stworzony przez rabina jehudę Löw ben Bezalela

z Pragi (urodzonego w Poznaniu) i ożywiony za

pomocą kabalistycznego. ożywiony golem, choć

pomocny w różnorakich pracach i chroniący

społeczność Żydowską przed prześladowaniami,

był trudny do opanowania. Pewnego razu

rabin Löw kazał nosić golemowi wodę z rzeki,

po czym mędrzec o swym rozkazie zapomniał,

a pozbawiony rozumu stwór wodę nosił i nosił,

aż żydowskie miasteczko zalała powódź.

kompozycja sceny, wrażenie nieodgadnionej

przestrzeni i braku relacji pomiędzy postaciami

pomieszczonymi w pejzażu, przypomina „upadek

ikara”, słynny obraz Pietra Bruegela z 1558 roku.

na pierwszym planie obrazu widzimy rolnika

zajętego orką, poniżej pasterza z owcami, jeszcze

niżej wieśniaka łowiącego ryby, aż wreszcie

odnajdujemy tytułowego bohatera widząc

wystające z morza nogi i kilka piór kołyszących

się na falach. codzienność często nie pozwala

na zauważenie rzeczy ważniejszych. Podobnie

i w opisywanym obrazie, figurkę noszącego

wodę pomocnika ludzkości dostrzegamy

dopiero po dłuższym wpatrywaniu się w obraz,

niemal niezauważalną.


32

Konrad Krzyżanowski (1872 Krzemieńczuk – 1922 Warszawa)

Para SzKIcóW PejzażoWycH

olej/papier, 2 obrazy po 16 x 19,2 cm

PocHoDzeNIe

Spuścizna artysty

Konrad Krzyżanowski to jedna z czołowych

postaci polskiej sztuki początku XX wieku, jego

prace jednak niezwykle rzadko trafiają na rynek

antykwaryczny.

Wizjoner, pełen temperamentu, nauczyciel

wielu malarzy. jak pisał jego uczeń

jan Wagner „pozostawiał wszystkim zupełną

swobodę w malowaniu. Nie krępował

nikogo więzami szkolnymi, gdyż cenił nade

wszystko indywidualność“. Tę

swobodę widać także w jego własnych

studiach plenerowych.


44


33

Adolphe Feder(1886 odessa – 1943)

maRTWa naTuRa Z cięTymi kWiaTami


sygnowany l.d.: 'Feder'

odWRocie:

odręczny napis 'Feder | Paris'

adolf Feder, malarz żydowskiego pochodzenia.

urodził się w odessie, gdzie kształcił się

w tamtejszej szkole rysunku. od roku 1906

mieszkał w Berlinie gdzie kontynuował edukację

artystyczną. dwa lata później przeprowadził się

do Paryża, gdzie studiował w ecole des Beaux-

arts i w acedemie julian. W Paryżu miał również

okazję tworzyć w pracowni matisse'a. W czasie

swojego pobytu we Francji był również związany

z grupą montparnasse, w której działali tacy

artyści jak a. modigliani, o. Friesz i j. Lipchitz.

Wystawiał swoje prace w salonach i galeriach

paryskich ale również w innych miastach,

Londynie, moskwie i chicago. Zginął w czasie

ii wojny w jednym z obozów koncentracyjnych.


46

34

Mieczysław Szczuka(1898 Warszawa – 1927 zginął podczas

wspinaczki w Tatrach)

komPoZycja, 1926 r.


sygnowany i datowany wewnątrz

przedstawienia: 'm. szczuka 26'

mieczysław szczuka to jeden z największych

przedstawicieli awangardy w malarstwie polskim,

tworzący według założeń konstruktywizmu.

Był malarzem, grafikiem, rzeźbiarzem. W latach

1915–18 studiował w szkole sztuk Pięknych

w Warszawie u miłosza kotarbińskiego.

miał lewicowe poglądy, które próbował

łączyć z twórczością plastyczną. Zajmował

się fotomontażem, filmem abstrakcyjnym,

inscenizacjami teatralnymi, projektował

ilustracje, okładki książek i czasopism, plakaty.

eksperymentował w zakresie projektowania

przemysłowego i użytkowego, form ruchomych

i kompozycji przestrzennych. Był zwolennikiem

skrajnego utylitaryzmu, sztukę utożsamił z pracą

produkcyjną. W 1924 roku był jednym ze

współzałożycieli grupy artystycznej i pisma „Blok”,

a w 1927 roku założył czasopismo „dźwignia”,

którego był jedynym redaktorem. Prace malarskie

mieczysława szczuki są niemal nieznane, dlatego

prezentowany obraz z 1926 roku, to duże

wydarzenie na polskim rynku sztuki.


48

35

Zbigniew Pronaszko(1885 debreczyn – 1958 kraków)

„sad“, około 1909 r.


sygnowany l.d.: 'Z. Pronaszko' (sygnatura wtórna)

odWRocie:

dwie papierowe naklejki – wystawowa z TPsP

w krakowie oraz z salonu obrazów i dzieł sztuki

‘L. Błasiak w krakowie’

WysTaWiany:

Towarzystwo Przyjaciół sztuk Pięknych

w krakowie, 1909 r.

Brat andrzeja, także malarza. studiował w ssP

w kijowie oraz w latach 1906–11 w asP

w krakowie u T. axentowicza i j. malczewskiego.

W 1910 roku odbył podróż do Włoch i Francji. Był

członkiem ugrupowań artystycznych: Formiści

i Zwornik. mieszkał w Zakopanem, w Wilnie,

gdzie był profesorem Wydziału sztuk Pięknych

uniwersytetu stefana Batorego i w krakowie,

gdzie był profesorem asP. jego twórczość

zarówna malarska jak i rzeźbiarska (m.in. pomnik

mickiewicza dla Wilna) ukształtowała się pod

wpływem awangardowej sztuki europejskiej,

zwłaszcza kubizmu, oraz sztuki podhalańskiej.

W latach 30-tych dominujące w jego malarstwie

stało się zainteresowanie kolorem – w dążeniu

do jego syntezy wydobywał wielkie bogactwo

odcieni z kilku zaledwie barw podstawowych.

malował przede wszystkim pejzaże, martwe

natury i portrety.



36

Emil Lindemann(1864 Warszawa – ok. 1945 ozorków k. Łodzi )

„PoRanek nad moRZem“, około 1929 r.


sygnowany l.d.: 'e. Lindemann'

odWRocie:

dwie papierowe naklejki z wystawy

w warszawskiej Zachęcie oraz z rocznego

losowania obrazów

WysTaWiany:

Towarzystwo Zachęty sztuk Pięknych

w Warszawie, 1929 r.

studiował w klasie Rysunkowej Wojciecha

gersona. Podczas nauki otrzymał w ramach

konkursu państwowego szkół rysunkowych list,

pochwalny od akademii petersburskiej. W latach

1888/89 i 1889/90 studiował w krakowskiej

szkole sztuk Pięknych u j. matejki. od jesieni

1890 przebywał w Paryżu, gdzie kształcił się

w ecole des Beaux arts, w academie julian

u W. a. Bouguereau i w academie colarossi

u R. collina. W 1897 udał się w podróż do

neapolu, Rzymu i Petersburga; w Rzymie

uczęszczał do królewskiego instytutu sztuk

Pięknych. główną domeną jego działalności

było malarstwo ścienne i jego konserwacja.

malował także niedużych rozmiarów obrazy

olejne i akwarele, głównie o tematyce pejzażowej

z Wileńszczyzny, Wołynia, okolic Warszawy,

nałęczowa, krynicy, a także weduty z miast

polskich i europejskich. u schyłku życia malował

najczęściej kwiaty. Wystawiał w Warszawie: TZsP,

salonie krywulta, salonie artystycznym, salonie

garlińskiego, w krakowskim TPsP, Wilnie, Lwowie,

Lublinie, katowicach, częstochowie, Poznaniu,

gdyni, jak również za granicą: w Berlinie,

darmstadt, Londynie i chicago.


50

37

Henryk Piątkowski(1853 kijów – 1932 Warszawa)

"gŁÓWka iii", około 1926 r.

olej/karton, 44 x 34 cm

sygnowany l.g.: 'H. Piątkowski'

odWRocie:

pięć naklejek:

1) 'Własność T-wa Zachęty sztuk Pięknych no

487, Rozmiar: 44 x 34 cm, autor: Piątkowski

Henryk, Treść: główka (ob.. na kartonie), Zakup:

n/8081 do los tyg.;

2) 'Loterja na rzecz rozbudowy gmachu

Towarzystwa Zachęty sztuk Pięknych 334';

3) 'Losowanie roczne 1930 r. Tow Zachęty sztuk

Pięknych w Warszawie, Wygrana 3';

4) '35433 autor: Henryk Piątkowski Tytuł: główka,

27 grudnia 1935';

5) '18081 autor Piątkowski Henryk, Tytuł: główka,

Własność: Towarzystwo Zachęty sztuk

Pięknych, 2 stycznia 1926'

oraz dwie pieczątki:

1) 'julian Burof, Warszawa, nowy Świat 27';

2) 'iskRa & kaRmański, kraków'

Henryk Piątkowski (właś. jan józef Henryk) był

malarzem, ilustratorem, rzeźbiarzem, krytykiem

artystycznym i literatem. dzieciństwo i młodość

spędził w rodzinnym majątku ochmatów na

ukrainie. W 1868 roku przybył do Warszawy,

gdzie w latach 1868–71 uczęszczał do klasy

Rysunkowej do pracowni Rafała Hadziewicza,

aleksandra kamińskiego i marcina Zalewskiego.

Później wyjechał na dalszą naukę do monachium,

gdzie studiował m.in. w szkole alexandra

Wagnera. około 1876 roku przebywał (w gościnie

u cypriana godebskiego) w Paryżu, gdzie

zwiedził pierwszą wystawę impresjonistów,

która wywarła na nim ogromne wrażenie.

debiutował na wystawie w warszawskiej

Zachęcie w 1872 roku. Pokazywał swoje

prace także w warszawskim salonie krywulta,

w Towarzystwach sztuk Pięknych we Lwowie,

krakowie, Poznaniu oraz brał udział w wystawach

w Londynie, Paryżu, odessie, Berlinie. malował

nastrojowe pejzaże, sceny rodzajowe, portrety,

sceny symboliczne.



38

Stanisław Żurawski(1889 krosno – 1976)

kąPiące się


sygnowany p.g.: 'st. Żurawski'

stanisław Żurawski ukończył akademię sztuk

Pięknych w krakowie, gdzie w latach 1907–13

studiował pod kierunkiem j. mehoffera. Był

członkiem cechu artystów Plastyków „jednoróg“.

najczęstszym motywem jego obrazów

odznaczających się żywą kolorystyką, były akty

– głównie w pejzażu, krajobrazy, martwe natury

i portrety.


52

39

Czesław Wasilewski(ok. 1875 – 1946/47) (?)

konie PRZed kaRcZmą


sygnowany p.d.: 'cz. Wasilewski'



40


cHŁoPiec modLący się PRZed FiguRą cHRysTusa, 1929 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'Wlastimil Hofman

| 1929'


54

41

Juliusz Słabiak(1917 sosnowiec – 1973 kraków)

WeseLe kRakoWskie


sygnowany p.d.: 'juliusz słabiak'

julisz słabiak był uczniem Wojciecha kossaka,

którego wpływ, zarówno w tematyce jak i

rozwiązaniach formalnych, jest widoczny

w obrazach artysty. Tworzył głównie w

technice olejnej, czasem malował akwarele.

Tematyką jego prac są głównie rozmaite

pejzaże i widoki miejske, ale także motywy

ludowe. W jego twórczości można odnaleźć

wiele scen rodzajowych rozgrywających się

w podkrakowskich wsiach. Prace obrazują

najczęściej skromne życie polskich chłopów, ich

codzienne zwyczaje i styl życia.



42

Władysław Chmieliński(1911 Warszawa – 1979 Warszawa)

kuLig


sygnowany p.d.: 'Wł. chmieliński'

studiował w miejskiej szkole sztuk Zdobniczych

i malarstwa w Warszawie w latach 1926–1931.

malował pejzaże i sceny rodzajowe w technice

olejnej i akwareli. Wykonał m.in. cykl akwarel

przedstawiających zabytki polskiej architektury

(1935–1938) oraz olejne pejzaże z zabytkową

architekturą (1958–1962).


56

43

Leon Dołżycki(1888 Lwów – 1965 kraków)

„maRysia“, 1957 r.


sygnowany p.d.: 'Leon dołżycki'

odWRocie:

opisany na papierowej naklejce

Leon dołżycki studiował malarstwo w latach

1907–12 w akademii sztuk Pięknych w krakowie

u józefa unierzyskiego, Ferdynanda Ruszczyca

i józefa mehoffera. W 1912 roku osiadł we

Lwowie i rozpoczął pracę jako nauczyciel

rysunku w szkołach średnich. W 1914 roku

wstąpił w szeregi Legionów Polskich, od lutego

do września 1915 walczył w służbie liniowej.

Po zakończeniu i wojny światowej zamieszkał

na rok w Borysławiu, po czym przeprowadził

się do Poznania. Poza nauczaniem był również

scenografem Teatru Wielkiego (sezony

1919/1920 i 1920/1921, w czasie późniejszym

1930/1931 i 1932/1933). W 1936 roku zamieszkał

w Warszawie i tam przeżył okupację działając

w tajnym nauczaniu. W 1945 roku przeprowadził

się do krakowa, gdzie wykładał na akademii sztuk

Pięknych w krakowie, później mieszkał i wykładał

we Wrocławiu. należał do wielu stowarzyszeń

artystycznych m.in. Formiści, Plastyka, awangarda,

jednoróg, nowa generacja. Tworzył graficzne

portrety, martwe natury, pejzaże i portrety.

Ważnym tematem jego prac były motywy

związane ze sportem – walki bokserskie, biegacze,

lekkoatleci skaczący w dal i wzwyż.



44

Teresa Roszkowska(1904 kijów – 1992 Warszawa)

„duBRoWnik“, 1933 r.

tempera/płótno naklejone na deskę, 85 x 101 cm

sygnowany i datowany l.d.: 'gmerk autorski |

Teresa | Roszkowska | 1933'

odWRocie:

dwie naklejki wystawowe

WysTaWiany:

wystawa w instytucie Propagandy sztuki oraz

w Towarzystwie Przyjaciół sztuk Pięknych we

Lwowie w 1933 r.


58

45

Irena Weissowa-Aneri(1888 Warszawa – 1981 kraków)

Widok na dęBniki, 1934 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'aneri 1934'

malarka i witrażystka. studiowała malarstwo

w warszawskiej szkole sztuk Pięknych u karola

Tichego i konrada krzyżanowskiego oraz rzeźbę

u Xawerego dunikowskiego. na przełomie 1905

i 1906 roku studiowała w monachium. naukę

kontynuowała na prywatnym kursie w krakowie

u Wojciecha Weissa, którego poślubiła

w 1908 roku. dużo podróżowała; w czasie i wojny

światowej wyjechała do Wiednia, gdzie uczyła się

w kunstgewerbeschule. Wystawiała z artystami

należącymi do T.a.P. „sztuka“. malowała pejzaże,

martwe natury, portrety, wyróżniające się

żywymi, nasyconymi barwami. szczególnie

ulubionym tematem jej obrazów były kwiaty.

W 1926 roku wzięła udział w wystawie

zatytułowanej „aneri – Wojciech Weiss – Leon

Wyczółkowski“, która odbyła się we Lwowie

w Towarzystwie Przyjaciół sztuk Pięknych. swoje

prace podpisywała anagramem imienia irena.



46

Jacek Malczewski(1854 Radom – 1929 kraków)

Zaduma (miecZysŁaW gąsecki W oknie dWoRu W LuTosŁaWicacH), 1923 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'j malczewski | 1923'

WysTaWiany:

W orbicie młodej Polski, wystawa podróżna,

Łaziska dolne, 2012

LiTeRaTuRa:

W orbicie młodej Polski, katalog wystawy

podróżnej, Łaziska dolne, 2012, poz. 23 [il.]

jacek malczewski był najwybitniejszym

przedstawicielem polskiego malarstwa

symbolicznego. uczeń jana matejki

w krakowskiej szkole sztuk Pięknych (1872–75

i 1877–79) i e. Lehmana w paryskiej École des

Beaux-arts (1876–77); stale mieszkał i pracował

w krakowie. W l. 1896–1922 był profesorem

malarstwa w tamtejszej szkole sztuk Pięknych

(od 1900 r. – akademii). należał do Towarzystwa

artystów Polskich sztuka i do grupy Zero.

Pozostawił po sobie bogatą spuściznę

artystyczną; począwszy od realistycznych

obrazów przedstawiających popowstaniowe losy

Polaków na syberii, po fantastyczno-baśniowe,

biblijne i symboliczno-alegoryczne kompozycje,

często splecione z wątkami patriotycznymi.

Ponadto malował wiele portretów,

autoportretów i pejzaży.


60

47

Szkoła włoskaokoło 1750–1780

ŚWięTa RodZina

olej/deska, 34,5 x 26 cm

obraz święta Rodzina ukazuje marię trzymającą

rozbrykane dzieciątko oraz na drugim planie

pochylonego nad matką i dzieckiem św. józefa.

odnajdujemy w tym obrazie gamę elementów,

zarówno w kompozycji układu jak i w ikonografii

przedstawienia, które pozwalają na analogie

z religijnym malarstwem powstającym w kręgu

malarzy rzymskich XViii w. Wydaje się być

prawdopodobne, że autor tego obrazu był

być może uczniem Pompeo girolamo Batoni

(1708 Luca – 1787 Rzym) lub znał obrazy tego

malarza. Batoni był przedstawiciel późnego

baroku rzymskiego i prekursor klasycyzmu we

Włoszech. Porównując prezentowany obraz

z np. Świętą Rodzinę Batoniego datowaną

na około 1760 r., dostrzegamy podobieństwa

w przedstawieniu postaci marii – włosy splecione

w warkocze, podobny sposób udrapowania

pieluszek otulających małego jezusa, podobnie

przestawiona postać św. józefa jako dojrzałego

mężczyzny. Pompeo Batoni był jednym

z najbardziej znanych i uznanych malarzy

włoskich XViii wieku, którego dzieła wywarły

wielki wpływ na europejskie malarstwo tego

czasu. od 1759 roku stworzył w swoim rzymskim

domu przy Via Bocca di Leone pracownię,

a także urządził pokoje do prezentowania swoich

obrazów oraz prowadził akademię rysunku.



48

Miniatura – Dama w łodzi XiX w.

tempera/kość, 10 x 8 cm

sygnowany p.d.: 'julie (…)'


62

49

Jan Cossiers(1600 antwerpia – 1671)

przypisywany

ZaLoTy myŚLiWego


Znakomite dzieło flamandzkiego warsztatu

malarskiego. Przedstawia flirtujących myśliwego

i kobietę w dworskiej kuchni. na stole

zgromadzono trofea z polowania. Wiadomo,

że cossiers wielokrotnie współpracował

z wybitnymi artystami specjalizującymi się

w malowaniu martwych natur – janem Fytem,

Pieterem Boelem i Fransem snydersem. od

1628 roku cossiers był mistrzem gildii św.

Łukasza i prowadził pracownię malarską

w antwerpii. już w tym okresie współpracował

z Rubensem. Praktyka współpracy malarzy

przy malowaniu jednego obrazu, polegającej

na malowaniu poszczególnych partii przez

różne osoby, była stałą praktyką w ówczesnych

czasach. Wielokrotnie wynikają z niej trudności

w jednoznacznym i precyzyjnym określeniu

autorstwa prac. nawet w przypadku dzieł

sygnowanych wiadomo, że powstawały one przy

udziale kilku osób. dodatkową trudność sprawia

fakt, że specjaliści od malowania poszczególnych

partii, często migrowali pomiędzy równolegle

funkcjonującymi pracowniami malarskimi.


64

50

Szkoła włoskaXVii/XViii w.

maRia Ze ŚPiącym dZieciąTkiem i maŁym janem cHRZcicieLem


Płótno maria ze śpiącym dzieciątkiem i małym

św. janem jest wspaniałym przykładem

religijnego malarstwa włoskiego doby

późnego baroku. subtelna, przygaszona

kolorystyka obrazu oraz delikatność i intymność

przedstawionej sceny podsuwają skojarzenia

z malarstwem wywodzącym się od tzw. szkoły

bolońskiej i twórczości rodziny carraccich,

których malarstwo stanowiły podwaliny do

powstania rzymskiej akademii Św. Łukasza,

jednej z najstarszych i najlepszych akademii

kształcących artystów w europie.



52

Malarz polskiXiX w.

PoRTReT TadeusZa koŚciusZki

olej/płótno, 29 x 21 cm (owal)

Tadeusz andrzej Bonawentura kościuszko herbu

Roch iii (1746 mereczowszczyzna – 1817 solura,

szwajcaria) był jednych z największych polskich

i amerykańskich bohaterów narodowych. Był

generałem, przywódcą insurekcji 1794 roku,

nazwanej od jego nazwiska Powstaniem

kościuszkowskim.


51

Malarz polski1 ćw. XiX w.

PoRTReT maRii Z cZaRToRyskicH, PRaWdoPodoBnie


maria z czartoryskich księżna Wirtemberska

(1768 Warszawa – 1854 Paryż) była córką adama

kazimierza czartoryskiego i izabeli z Flemingów

czartoryskiej założycielki Świątyni sybilli i kolekcji

książąt czartoryskich. Pisarka, filantropka, była

żoną księcia Ludwika Wirtemberskiego. autorka

powieści malwina czyli domyślność serca

(1816 r.).


66

53

Jan Steen(około 1626–1679)

naśladowca, XiX w.

mikoŁajki




54

Gerrit van Honthorst (1590 utrecht – 1656 utrecht),

naśladowca, XViii w.

scena W TaWeRnie

olej/płótno naklejone na tekturę, 71 x 106 cm


68

55

Malarz nieznany, XIX w.wg elisabeth Vigee-Le Brun

(1755–1842)

maLaRka PRZy sZTaLugacH

olej/płótno dublowane, 56 x 42 cm

Prezentowany portret to kopia „autoportretu”

malarki elisabeth Louise Vigee – Le Brun (1755

Paryż – 1842 Louveciennes) z 1790 roku.

obraz znajduje się w zbiorach galerii uffizi we

Florencji. Vigee – Le Brun jest jedną z najbardziej

znanych francuskich portrecistek przełomu

XViii i XiX w. urodziła się w Paryżu, była córką

malarza i to on był jej pierwszym nauczycielem.

Później uczyła się u gabriela François doyena,

jeana-Baptiste'a greuze’a i josepha Verneta.

W 1774 roku została członkinią francuskiej

akademii św. Łukasza. W 1776 roku wyszła

za mąż za jean-Baptiste'a – Pierre'a Le Bruna,

malarza i handlarza obrazami. Była portrecistką

arystokracji, a także portretowała królową Francji

marię antoninę i rodzinę królewską. 31 maja

1783 została członkinią francuskiej królewskiej

akademii malarstwa i Rzeźby. Podczas rewolucji

francuskiej uciekła z Francji i podróżowała m.in.

po Włoszech, austrii i Rosji. Podczas rządów

cesarza napoleona Bonaparte ponownie

wróciła do Francji. najbardziej znane osobistości

sportretowane przez Le Brun to lord Byron,

najsławniejszy poeta romantyczny oraz król

Polski stanisława august Poniatowski.



56

Jacob Gillig (1636 około utrecht – 1701)

krąg artysty

maRTWa naTuRa Z RyBami



70

57

Zdzisław Cyankiewicz(1912 czechowice – 1981 Paryż)

„WieŚniacZka“, 1979 r.


sygnowany i datowany p.d.: 'cyankiewicz, Paris

79'

odWRocie:

opisany autorsko farbą na płótnie



58

Ewa Łunkiewicz-Rogoyska (1895 kudryńce na Podolu – 1967 Warszawa)

„jesień“

tempera/karton, 58 x 82,5 cm

sygnowany l.d.: 'm. ewa Łunkiewicz'

odWRocie:

opisany autorsko

W 1930 ponownie wyjechała do Paryża, gdzie

rozszerzyła te kontakty o grupy „abstraction-

création” i „cercle et carré”. W 1931 miała pierwszą

wystawę indywidualną w salonie czesława

garlińskiego w Warszawie, w 1932 wzięła

udział w jednej z najważniejszych manifestacji

polskiej awangardy konstruktywistycznej –

wystawie „nowa generacja” we Lwowie i Łodzi.

W czasie ii wojny światowej straciła niemal

cały swój dorobek artystyczny. Po wojnie,

blisko zaprzyjaźniona od lat międzywojennych

z H. stażewskim, dzieliła z nim pracownię, która

stała się żywym ośrodkiem sztuki nowoczesnej

i miejscem spotkań artystów i krytyków. Była

również związana z kręgiem m. Białoszewskiego,

współpracowała z Teatrem na Tarczyńskiej.

Po 1955 wystawiała w galerii krzywe koło

m. Bogusza, gdzie miała wystawę indywidualną

w 1962. uczestniczyła w Wystawie malarstwa

w cyklu „Polskie dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL”,

muzeum narodowe, Warszawa 1961, i Plenerze

koszalińskim, osieki 1963, i sympozjum „Złotego

grona”, Zielona góra 1965.

Cena wywoławcza: 10 000estymacja: 12 000 – 16 000

72

59

Simon Segal(1898 Białystok – 1969 arcachon)

„Le sPRinT“


sygnowany p.g.: 'segal'

odWRocie:

opisany autorsko farbą na płótnie



60

Fryderyk Hayder(1905 Przemyśl – 1990)

maRTWa naTuRa Z WaZonem i BuTeLkami


sygnowany l.d.: 'F. Hayder'

malarz, grafik i architekt wnętrz oraz twórca

plakatów. W 1933 r. ukończył krakowską

akademię sztuk Pięknych. Przed wojną wystawiał

w krakowie, Warszawie i Poznaniu. W 1945 r.

został prezesem ZPaP oddziału w gliwicach.

uczestniczył w ogólnopolskiej Wystawie

Plastyki w Warszawie (1953 r.), Wystawie

malarstwa w warszawskim muzeum narodowym

(1961/62 r.), Wystawie malarstwa w Zachęcie

(1965 r.) i międzynarodowym Triennale

Rysunku we Wrocławiu (1968 r.) miał wystawy

indywidualne w Bytomiu, gliwicach, katowicach

i szczecinie. malował kompozycje bliskie

abstrakcji, w których barwne plamy obwiedzione

mocnym konturem tworzą przedmioty

w martwych naturach czy zabudowania

w miejskich pejzażach. Prace artysty znajdują się

w muzeach narodowych w krakowie i Wrocławiu.


74

61

Konstanty Mackiewicz(1894 niedaleko Brześcia – 1985 Łódź)

LeŚny sTRumień


sygnowany p.d.: 'k. mackieWicZ'

studiował w odessie oraz w moskwie w Wyższej

artystycznej naukowo-Technicznej Pracowni

pod kierunkiem W. kandinsky`ego. od 1922 r.

mieszkał w Polsce. Był członkiem stowarzyszenia

artystów Plastyków Rytm i ugrupowania start.

Wielokrotnie wystawiał w kraju i brał udział w

prezentacji polskiej sztuki za granicą. obecnie

znany jest przede wszystkim z perfekcyjnych

pejzaży i martwych natur, sielskich polskich

widoków malowanych w konwencji koloryzmu.



62

Ignacy Zygmuntowicz(1875–1947) (?)

dZiki W ZimoWym Lesie


sygnowany p.d.: 'F. (i) Zygmuntowicz'


76

63

Jakub Pfefferberg (Pfeferberg)(1900 kraków – 1943 pod stalową Wolą)

PoRTReT Żyda, 1937 r.

olej/płótno naklejone na tekturę, 28 x 25,5 cm

sygnowany i datowany l.d.: 'Pfefferberg 1937'

studiował w akademii sztuk Pięknych

w krakowie u W. jarockiego (2922/23) oraz

u F. Pautscha (1925–28). od 1930 roku działał

w krakowskich towarzystwach skupiających

malarzy i rzeźbiarzy pochodzenia żydowskiego.

Wystawiał w Warszawie w Żydowskim

Towarzystwie krzewienia sztuk Pięknych (1924 r.)

oraz w krakowskim TPsP, a także we Lwowie.

malował pejzaże, widoki krakowa, portrety, sceny

rodzajowe z życia biedoty miejskiej oraz widoki

architektury.



64

Max Band(1900 naujamiestis na Litwie – 1974 Hollywood

lub nowy jork)

maRTWa naTuRa Z maską


sygnowany l.d.: 'max Band'

obraz wymaga konserwacji

malarz, rzeźbiarz i pisarz. W latach 1920–22

studiował w szkole sztuk Pięknych w Berlinie

u Willy'ego jaeckela. do Paryża przybył w 1923 r.

i mieszkał tam do 1954 r., później przeniósł się

do stanów Zjednoczonych, gdzie pracował

na uniwersytecie judaizmu w Los angeles.

Wystawiał na salonach paryskich (w okresie

1929–1938), w berlińskiej secession oraz

w Londynie. malował ekspresyjne portrety

i kompozycje figuralne, często o tematyce

żydowskiej.


78

65

Alfred Aberdam(1894 Lwów – 1963 Paryż)

„komPoZycja nR 15“


sygnowany p.d.: 'aberdam'

odWRocie:

opisany autorsko na odwrociu

W latach 1913–14 studiował w akademii

w monachium. od 1917 r. przebywał w moskwie,

gdzie poznał sztukę rosyjskiej awangardy.

naukę kontynuował w latach 1921–23 w asP

w krakowie u T. axentowicza. uczył się także

w pracowni a. archipenki w Berlinie w latach

1922–1923. W 1923 r. wyjechał do Paryża, gdzie

związał się z kręgiem ecole de Paris. Wystawiał

m.in. w Warszawie, Paryżu, Londynie, Tel –

avivie. Razem z Z. menkesem, j. Weingartem,

L. Weissbergiem stworzył „grupę czterech“.

malował krajobrazy, sceny figuralne i martwe

natury oraz sceny muzykowania i wnętrza

teatralne. Wystawiał m.in. na salonach jesiennych

w Paryżu, w galerie Zak i Bernheim-jeune,

także na wystawach sztuki polskiej w Paryżu,

Lwowie, krakowie i Warszawie. Był członkiem

grupy Plastyków niezależnych. jego obrazy

można oglądać m.in. w muzeum narodowym

w Warszawie, muzeum izraela w jerozolimie oraz

w muzeum w Tel-avivie.



66

Rajmund Kanelba (Kanelbaum) (1897 Warszawa – 1960 Londyn)

Piękna nieZnajoma


sygnowany l.d.: 'kanelba'

Był uczniem s. Lentza i T. Pruszkowskiego

w warszawskiej ssP. naukę malarstwa

kontynuował w akademii w Wiedniu i w Paryżu.

od 1926 roku przebywał na zmianę we Francji,

anglii i usa. We wczesnych pracach dość

tradycyjny, w późniejszym okresie nawiązywał do

współczesnego malarstwa francuskiego. malował

nastrojowe, liryczne sceny rodzajowe, akty,

kwiaty, kameralne kompozycje we wnętrzu, oraz

szkicowo traktowane studia kobiet i dzieci.


80

67

Józef Mackiewicz1 połowa XX w.

„RÓŻe“, około 1912 r.


sygnowany józef mackiewicz

oPis:

obraz wylosowany podczas rokrocznej

loterii w Towarzystwie Zachęty sztuk

Pięknych w Warszawie w 1912 roku przez

michała kozłowskiego i pozostający do teraz

u spadkobierców



68


kWiaTy W BŁękiTnym WaZonie, lata 30-te XX w.


sygnowany l.d.: 'WWeiss'

malarstwo studiował w szkole sztuk Pięknych

w krakowie (w pracowniach W. Łuszczkiewicza,

j. matejki i j. unierzyskiego, j. Fałata, a także

w klasie mistrzowskiej u L. Wyczółkowskiego).

kształcił się także za granicą: w Paryżu, Rzymie

i Florencji. Później często przebywał w Paryżu,

będącym ówczesną stolicą Świata sztuki,

a także wielokrotnie podróżował do Włoch

i południowej Francji. W 1907 r. rozpoczął pracę

dydaktyczną w krakowskiej akademii sztuk

Pięknych. należał do Towarzystwa artystów

Polskich „sztuka“ i wielokrotnie wystawiał

z wiedeńską „secesją“. Początkowo malował

w duchu modernizmu pod wpływem e. muncha

obrazy ekspresyjno-symboliczne. Później łączył

zainteresowania kolorem, wpływy impresjonizmu

i postimpresjonizmu z formułą realizmu. malował

portrety, zmysłowe akty kobiet, pejzaże oraz

sceny figuralne. jego malarstwo portretowe

cechuje swobodna technika, uproszczone

formy i ciemna kolorystyka, połączona z silnymi

akcentami jasnych barw.


82

69

Autor nierozpoznanyXiX/XX w.

PejZaŻ Z jeZioRem


napis l.g. : 'eP' (?)

Prezentowany pejzaż przedstawiający wysokie,

pełne chmur niebo odbijające się niemal

w całości w jeziorze, którego brzegi porastają

drzewa i krzewy. obraz ten najpewniej powstał

w kręgu oddziaływań twórczości konrada

krzyżanowskiego (1872 krzemieńczuk na

naddnieprzańskiej ukrainie – 1922 Warszawa),

wybitnego polskiego malarza tworzącego

w dobie młodej Polski, symbolizmu i secesji.

krzyżanowski był malarzem wykształconym

w akademiach w kijowie, Petersburgu

i monachium. W 1900 roku osiadł w Warszawie,

gdzie założył (wraz z kazimierzem stabrowskim)

prywatną szkołę malarską, którą prowadził

przez cztery lata. W latach 1904–09 wykładał

w warszawskiej szkole sztuk Pięknych. malował

impresyjne i nastrojowe portrety, pejzaże

oraz wnętrza, stosując manierę szerokich

pociągnięć pędzla, którego ślad stanowi

element kompozycyjny obrazu. do obrazów

wprowadzał często kontrastowy światłocień,

tworzący niesamowity, dramatyczny nastrój,

który odnajdujemy także w twórczości jego

uczniów. W warszawskich pracowniach

krzyżanowskiego uczyli się m.in. czesław

kuryatto (1903 kurczyce na Wołyniu – 1951

cieszyn), kazimierz Lasocki (1871 gąbin – 1952

Warszawa), antoni michalak (1899 lub 1902

kozłów szlachecki – 1975 kazimierz dolny),

Tadeusz Pruszkowski (1888 Borucice – 1942

Warszawa), janusz strzałecki (1902 Warszawa

– 1983 Warszawa), jan karmański (1887

Warszawa – 1958 Puławy) czy Lucjan jagodziński

(1897 Pawołocz – 1971 Warszawa). ulubioną

uczennicą i najbardziej oddaną założeniom

malarstwa pejzażowego mistrza, była michalina

z Piotruszewskich krzyżanowska, jego żona, którą

poślubił w 1906 roku. michalina krzyżanowska

(1883 Warszawa – 1962 Warszawa) studiowała

malarstwo także u miłosza kotarbińskiego,

a w 1912 roku odwiedziła Londyn i Paryż, gdzie

uczęszczała do académie Ranson, malując pod

kierunkiem maurice`a denis. malowała głównie

pejzaże, widoki miast, kwiatowe martwe natury.

jej styl jest rozpoznawalny dzięki impastowo,

grubo nakładanym farbom, dających wrażenie

ożywania oglądanej powierzchni malowidła.

W jej pracach odnajdujemy w podobny sposób

przedstawiane wielkie połacie nieba, świetliste,

a jednocześnie rozbijane przez fragmenty

niezamalowanego podobrazie i być może jej

autorstwu przypisać należy prezentowany obraz.



70

Rafał Malczewski (1892 kraków – 1965 montreal)

kRajoBRaZ PRZed BuRZą

olej/tektura, 49,5 x 69,5 cm

(w świetle passe-partout)

sygnowany l.d.: 'Rafał malczewski'

Warsztatu malarskiego uczył go ojciec – jacek.

studiował filozofię, architekturę i agronomię

w Wiedniu w latach i wojny światowej. od 1917 r.

do 1939 r. mieszkał w Zakopanem (wspomnienia

z tego okresu opisał w książce „Pępek świata“). Był

członkiem Towarzystwa sztuka Podhalańska, a od

1929 r. stowarzyszenia „Rytm“. stworzył własny

styl odrealnionych, rozległych pejzaży. malował

najchętniej techniką akwareli, która pozwala

na szybkie notowanie pomysłów malarskich.

Losy wojenne rzuciły go do ameryki, a w 1942 r.

mieszkał na stałe w montrealu. odbył wiele

podróży po kontynencie amerykańskim. malował

pejzaże, zwłaszcza ulubione motywy górskie.


84

71


noWojoRcZyk W cZeRWonym FoTeLu


sygnowany p.g.: 'j. Zucker'

W wieku 13 lat uciekł do Palestyny. Po 1913 roku

uczęszczał do szkoły sztuk Pięknych Bezalel

w jerozolimie. W 1925 roku zamieszkał

w Paryżu, gdzie uczył się w academie julian

i colarossi. od 1927 roku wystawiał swoje prace

w salonie jesiennym i des Tuileries. Po ii wojnie

światowej wyjechał do nowego jorku. malował

sceny rodzajowe, także związane z folklorem

żydowskim, pejzaże, portrety i martwe natury.



72


akT PRZed LusTRem


sygnowany p.d.: 'j. Zucker'


86

73

Ikona – Św. Serafin Sarowski Rosja, XiX/XX w.

tempera, złocenia/deska, 107,5 x 71 cm

Święty ukazany został w postaci stojącej,

zwrócony do widza i patrzący na niego, prawą

rękę złożył na sercu, w lewej trzyma różaniec.

obok głowy świętego – ikona matki Bożej. Tło

na lewkasie z wytłoczonym motywem winorośli,

złocone. stylizowany ornament narożników,

nimbu oraz otoki napisów malowane emalią

w kolorach: niebieski, biały, czerwony, zielony.

u góry, w owalnych, wydłużonych kartuszach

napisy cyrylicą: 'Św. serafin – sarowski'. u dołu

namalowany zielenią pejzaż, z błękitną

wodą i białymi zabudowaniami klasztoru.

serafin z sarowa (1759–1833 ) to ostatni

święty Rosyjskiego kościoła Prawosławnego

kanonizowany przed upadkiem caratu. do jego

kanonizacji w 1904 r. przyczynił się car mikołaj

ii Romanow, jednak nieformalny kult serafina

zaczął funkcjonować natychmiast po jego

śmierci. należy do najbardziej popularnych

świętych prawosławnych.

sTan ZacHoWania:

pęknięcie wzdłuż klejenia podobrazia; obiekt do

renowacji


88

76

Ikona – Chrystus PantokratorPetersburg, 1841 r.

tempera/deska, 32 x 26 cm, koszulka – srebro,

próba '84'

na koszulce znaki złotnicze – probierz: 'a.T –

dimitry ilyich Tverskoi', złotnik: 'andriejew dimitri'


74

Ikona – Matka Boskamoskwa, 1851 r.

tempera/deska, koszulka – srebro, próba '84', 47,5

x 42 cm

na koszulce znaki złotnicze – probierz: 'andrei

kovalsky' (moskwa), złotnik: 'dimitri orlov'

ikona malowana na XX w. desce, koszulka

natomiast wcześniejsza z 1851 r., srebrna; bogato

zdobiona rama


75

Ikona – Matka Boska Kazańska1884 r.

tempera/deska, 26,5 x 31 cm, koszulka – srebro,

próba '84'

znaki złotnicze na koszulce – probierz: 'Vasily

alexandrovich Petrov'



78

Ikona – Chrystus Pantokratormoskwa, 1866 r.


próba '84'

na koszulce znaki złotnicze – probierz: 'a.c' –

a. svyechin, złotnik: 'B.c.'


77

Ikona – Ofiarowanie Chrystusa w świątyniPetersburg, 1870 r.


próba '84'

na koszulce znaki złotnicze – probierz: 'iwan

Vonif. yestigneev', złotnik: ' iwanow Petr

iwanowicz'


90

79

Komplet odważników z uchwytem (8 części)Polska, XViii w.

brąz, wys.: 9 cm

sygnowane u dołu: 'cLeVe'

sTan ZacHoWania:

jeden odważnik późniejszy


80

Widelec z Serwisku Łabędziego miśnia,1737–41

porcelana malowana, metal, dł.: 19 cm

serwis wykonany w miśnieńskiej manufakturze

porcelany przeznaczony był pierwotnie dla 100

osób i składał się z około 2200 sztuk zastawy.

Zaprojektowany został dla hrabiego Heinricha

Brühla, dyrektora fabryki, magnata i jednego

z najważniejszych polityków czasów saskich.

Zaprojektowany został przez głównego

projektanta miśni, joachima kändlera i wykonany

w latach od 1737 do 1741. Wszystkie elementy

serwisu zdobione są w stylu rokokowym,

posiadają charakterystyczny motyw łabędzia

odciśniętego na porcelanie oraz ręcznie

malowany herb rodziny hrabiów von Brühl. do

drugiej wojny światowej serwis przechowywany

był w rodzinnym pałacu w Brodach. Większość

jego elementów została zniszczona po

wkroczeniu armii czerwonej, reszta rozproszyła

się po świecie. Wiele eksponatów znajduję się

w muzeach takich jak: muzeum narodowe

w Warszawie, Zamek królewski na Wawelu oraz

w licznych muzeach europejskich. uważany

za jeden z najlepszych i najbardziej znanych

porcelanowych serwisów.



81

Karol Filip Malcz(1797–1867 Warszawa)

BuLieRa W sTyLu emPiRe

srebro, kute, wytłaczane, odlewane, cyzelowane,

próba ‚12’, waga: 4 016 g, wys.: 40 cm

sygnowany dwukrotnie – na dnie podstawy

i na dnie pojemnika: ‚malcz’, ‚w Warszawie’ i znak

próby ‚12’

kulisty pojemnik na wodę z kranikiem

utworzonym z pełnoplastycznej figurki putta

i zaworkiem w formie wianuszka laurowego;

wylew z pokrywą zwieńczoną rozetą z liści

akantu, oraz dużym uchwytem na zawiasach

w formie tralki z dwoma pałąkami utworzonymi

z figurek delfinów. Pojemnik utrzymują trzy

skrzydlate harpie stojące na okrągłej podstawie.

Podstawa na trzech nóżkach łapach z kulami.

między harpiami podgrzewacz spirytusowy.

Wytłaczane taśmy z palmetowym fryzem zdobią

poziome krawędzie buliery. Typowa dekoracja

dla stylu cesarstwa. Przedmiot znakomity,

w bardzo dobrym stanie zachowania, nie

spotykany na polskich aukcjach.


1. Oferta aukcyjnaPrzedmiotem aukcji są dzieła sztuki lub inne obiekty kolekcjonerskie oddane do sprzedaży komisowej przez komitentów lub stanowiące własność Domu Aukcyjne-go. Zgodnie z oświadczeniami komitentów powierzone obiekty stanowią ich własność bądź też komitenci mają prawa do ich rozporządzania, a ponadto, nie są one objęte jakimkolwiek postępowaniem sądowym i skarbowym, są wolne od zajęcia i zastawu oraz innych ograniczonych praw rzeczowych, a także jakichkolwiek roszczeń osób trzecich. Dom Aukcyjny zapewnia fachową wycenę, rzetelny opis katalogowy powierzonego do sprzedaży obiektu, a także pokrywa koszty jego ubezpieczenia. Aukcja jest prowadzo-na zgodnie z polskimi przepisami prawnymi przez osobę upoważnioną po stronie Domu Aukcyjnego zwaną dalej Aukcjonerem. Aukcjoner ma prawo do dowolnego rozdzie-lania lub łączenia obiektów oraz do ich wycofania z licytacji bez podania przyczyn. Opisy zawarte w katalogu aukcji mogą być uzupełnione lub zmienione przez Aukcjonera lub osobę przez niego wskazaną przed rozpoczęciem licytacji. Dom Aukcyjny zapewnia, że opisy katalogowe obiektów wystawionych na aukcji wykonane zostały w najlepszej wierze z wykorzystaniem doświadczenia i wiedzy fachowej pracowników Domu Aukcyjnego oraz współpracujących z Domem Aukcyjnym ekspertów.

2. Osobisty udział w aukcjiDo uczestnictwa w licytacji upoważniają tabliczki z nume-rami aukcyjnymi, które można otrzymać przy stanowisku rejestracyjnym po wypełnieniu formularza udziału w aukcji. Pracownik Domu Aukcyjnego dokonujący rejestracji ma prawo poprosić o dokument potwierdzający tożsamość osoby rejestrowanej (dowód osobisty, paszport, prawo jazdy). Bezpośrednio po zakończeniu aukcji należy zwrócić tabliczkę z numerem aukcyjnym, a w przypadku zakupu odebrać potwierdzenie zawartych transakcji.

3. Licytacje w imieniu klientaDom Aukcyjny może reprezentować klienta na podstawie „zlecenia licytacji”. Formularz zlecenia dostępny jest w kata-logu (na ostatnich stronach), w siedzibie Domu Aukcyjnego oraz na stronie internetowej http://www.desa.pl/assets/fi-les/formularze/zlecenie_licytacji.pdf. W przypadku zlecenia licytacji z limitem Dom Aukcyjny dokłada wszelkich starań, by klient zakupił obiekt w możliwie najniższej cenie, nie niż-szej jednak niż cena gwarancyjna. Jeśli limit jest niższy niż cena gwarancyjna zostaje zawarta transakcja warunkowa. Formularz należy przesłać faksem, pocztą, e-mailem lub zo-stawić osobiście w siedzibie Domu Aukcyjnego najpóźniej na dwie godziny przed rozpoczęciem licytacji. Wraz z for-mularzem klient powinien przesłać fotokopię dokumentu tożsamości w celach koniecznych do realizacji zlecenia licytacji. Dane osobowe klienta są informacjami poufnymi i pozostają do wyłącznej wiadomości Domu Aukcyjnego. O ile klient nie zażyczy sobie inaczej, rachunek za zawarte transakcje zostanie przesłany na adres podany przez klienta na formularzu.

4. Licytacje telefoniczneKlienci, którzy chcą licytować przez telefon, powinni prze-słać zlecenia najpóźniej na jeden dzień przed dniem aukcji. Pracownicy Domu Aukcyjnego połączą się z klientem przed rozpoczęciem licytacji wybranych obiektów. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za brak możliwości wzięcia udziału w licytacji telefonicznej w przypadku pro-blemów z uzyskaniem połączenia z podanym przez klienta numerem telefonu. Za wyjątkiem opłaty aukcyjnej z tytułu licytacji telefonicznych Dom Aukcyjny nie pobiera żadnych dodatkowych opłat. Dom Aukcyjny zastrzega, że może re-jestrować i archiwizować rozmowy telefoniczne z klientem, o których mowa powyżej.

5. Przebieg AukcjiO wysokości postąpienia decyduje Aukcjoner podając postąpienia wedle tabeli postąpień dla poszczególnych przedziałów cenowych, którą umieszczono na końcu

regulaminu. W zależności od przebiegu aukcji, Aukcjoner może wedle własnego uznania zdecydować o innej wyso-kości postąpienia. Zakończenie licytacji obiektu następuje w momencie uderzenia młotkiem przez Aukcjonera i jest równoznaczne z zawarciem umowy sprzedaży między Do-mem Aukcyjnym a licytantem, który zaoferował najwyższą kwotę. W razie zaistnienia sporu w trakcie licytacji, Aukcjo-ner rozstrzyga spór lub ponownie przeprowadza licytację obiektu. Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo do licytowa-nia jedynie wcześniej zgłoszonych przez uczestników au-kcji obiektów. W sytuacji takiej numery obiektów są przed aukcją zgłaszane do Aukcjonera. Aukcja jest prowadzona w języku polskim, jednak na życzenie uczestnika aukcji nie-które spośród licytacji mogą być równolegle prowadzone w języku angielskim i niemieckim. Prośby takie powinny być składane najpóźniej na godzinę przed aukcją wraz z in-formacją, których obiektów dotyczą. Licytacja odbywa się w tempie 60–100 obiektów na godzinę.

6. Cena wywoławczaCena wywoławcza zamieszczona w katalogu pod opi-sem obiektu jest kwotą od której rozpoczyna się licytacja. Obiekty licytowane są w górę, tzn. licytacja może zakoń-czyć się na kwocie wyższej niż cena wywoławcza lub rów-nej tej kwocie.

7. EstymacjaPodana w katalogu estymacja jest szacunkową wartością określoną przez Dom Aukcyjny. Zakończenie licytacji w przedziale estymacji lub powyżej górnej estymacji jest transakcją ostateczną. Zakończenie licytacji poniżej dolnej estymacji może być transakcją warunkową (patrz punkt 9).

8. Cena gwarancyjnaDla każdego obiektu Dom Aukcyjny ustala cenę gwa-rancyjną. Jej wysokość jest informacją poufną. Kwota ta mieści się pomiędzy ceną wywoławczą a dolną estyma-cją. Jeżeli w drodze licytacji cena gwarancyjna nie zosta-nie osiągnięta, zakończenie licytacji skutkuje zawarciem transakcji warunkowej, co zostaje ogłoszone przez Au-kcjonera.

9. Transakcje warunkoweDom Aukcyjny dopuszcza zawieranie transakcji warunko-wej. Transakcja taka dochodzi do skutku pod warunkiem akceptacji wylicytowanej ceny przez właściciela obiektu. Zawarcie transakcji warunkowej jest traktowane jako prawnie wiążąca oferta nabycia obiektu po cenie wylicy-towanej. Dom Aukcyjny zobowiązuje się w negocjować z właścicielem obiektu możliwość obniżenia ceny do kwo-ty wylicytowanej. Jeśli negocjacje nie przyniosą pozytyw-nego skutku w czasie pięciu dni roboczych od dnia aukcji, obiekt uznaje się za niesprzedany. Dom Aukcyjny zastrze-ga sobie prawo do przyjmowania po aukcji ofert równych cenie gwarancyjnej na obiekty wylicytowane warunkowo. W przypadku otrzymania takiej oferty od innego oferenta Dom Aukcyjny informuje o tym fakcie klienta, który wy-licytował warunkowo. Klient ma prawo w takim wypad-ku do podniesienia swojej oferty do ceny gwarancyjnej i przysługuje mu pierwszeństwo w zakupie obiektu. Jeśli nie podniesie swojej oferty do ceny gwarancyjnej, transak-cja warunkowa zostaje unieważniona a obiekt może zostać sprzedany drugiemu oferentowi po cenie gwarancyjnej.

10. Opłata aukcyjna i podatek VATDo kwoty wylicytowanej Dom Aukcyjny dolicza opłatę aukcyjną w wysokości 15%. Kwota wylicytowana wraz z opłatą aukcyjną zawiera podatek od towarów i usług VAT. Opłata obowiązuje również w sprzedaży poaukcyj-nej, w przypadku gdy obiekt nie został sprzedany na aukcji. Dom Aukcyjny wystawia faktury VAT marża.

11. PłatnościKupujący jest zobowiązany do zapłaty należności za wyli-cytowane obiekty w terminie 10 dni od dnia aukcji. Dom Aukcyjny będzie uprawniony do naliczenia odsetek usta-

wowych za okres opóźnienia w zapłacie. Dom Aukcyjny przyjmuje następujące formy płatności: Gotówka: PLN – wszystkie transakcje zawierane są w polskich złotych. Inne waluty – na specjalne życzenie po wcześniejszym uzgodnieniu, Dom Aukcyjny może przyjąć wpłatę w: euro, dolarach albo funtach brytyjskich. Przeliczenie będzie na-stępowało po dziennym kursie kupna waluty Banku PKO BP SA pomniejszonym o 3%. Karty Kredytowe: Dom aukcyjny akceptuje następujące karty kredytowe: MasterCard, VISA, Maestro, VISA electron

Przelew bankowy na rachunek:DESA UNICUM SP. Z O. O.ul. Marszałkowska 34-50, 00-554 WarszawaBank PKO BP SA 88 1020 1042 0000 8102 0271 6405

12. Odstąpienie od umowyW razie opóźnienia nabywcy w zapłacie, Dom Aukcyjny po bezskutecznym upływie dodatkowo wyznaczonego terminu na zapłatę, może odstąpić od umowy z nabywcą.

13. Przejście własności obiektuWłasność wylicytowanego obiektu przechodzi na nabyw-cę z chwilą zapłaty pełnej ceny powiększonej o opłatę aukcyjną.

14. Odbiór obiektówOdbiór wylicytowanych obiektów jest możliwy po dokona-niu pełnej zapłaty i powinien nastąpić w terminie do 10 dni od daty aukcji. W innych przypadkach przechowywanie i dostarczanie przedmiotów odbywa się na koszt i ryzyko nabywcy.

15. ReklamacjeWszelkie możliwe reklamacje będą rozpatrywane zgodnie z przepisami prawa polskiego. Reklamację z tytułu nie-zgodności towaru z umową można zgłosić w ciągu jedne-go roku od wydania obiektu. Wobec osób nie będących konsumentami Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzial-ności za ukryte wady fizyczne oraz wady prawne zakupio-nych obiektów.

16. Obowiązujące przepisy prawaDom Aukcyjny przypomina, że zgodnie z przepisami:• ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece

nad zabytkami (Dz. U. Nr 162 poz. 1568) – wywóz określo-nych obiektów poza granice kraju wymaga zgody odpo-wiednich władz,

• ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.) – muzea rejestrowa-ne mają prawo pierwokupu zabytków bezpośrednio na aukcji za kwotę wylicytowaną powiększoną o opłatę aukcyjną,

• ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziała-niu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nie-ujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finanso-waniu terroryzmu (Dz. U. z 2000r. Nr 116, poz. 1216 z późn. zm.) – Dom Aukcyjny jest zobowiązany do zbie-rania danych osobowych nabywców dokonujących transakcji w kwocie powyżej 15 tysięcy euro.

Tabela postąpień

cena postąpienie

0 – 2 000 100

2 000 – 5 000 200/300

5 000 – 10 000 500

10 000 – 20 000 1 000

20 000 – 50 000 2 000/3 000

50 000 – 100 000 5 000

ponad 100 000 10 000

Regulamin aukcji

Milton H. Grenne (1922-1985)

„Marylin Monroe”

fotografia czarno-biała, papier barytowy, wymiary 35,5 x 28 cm

Cena wywoławcza: 2 000 złEstymacja: 10 000 – 20 000

dom aukcyjny desa unicumul. marszałkowska 34/50, Warszawatel. (22) 584 95 34, www.desa.pl

aukcja sztuki Współczesnej21 marca, godz. 19Wystawa obiektów 11–21 marca

Zlecenie licytacji lub licytacja telefoniczna to proste sposoby wzięcia udziału w aukcji, które nie skutkuje żadnymi dodatko- wymi kosztami dla Nabywcy.

Zlecenie musi być dostarczone (osobiście, pocztą, faksem lub e-mailem) do siedziby Domu Aukcyjnego nie później niż 24 godziny przed rozpoczęciem licytacji.

Zlecenie licytacji177 Aukcja Sztuki Dawnej, 14 marca 2013 r.

Ja niżej podpisany/-a oświadczam, że:1) zapoznałem/-am się i akceptuję warunki Regulaminu Aukcji organizowanej przez Dom Aukcyjny Desa Unicum opublikowanego w katalogu aukcyjnym,2) zobowiązuje się do zrealizowania zawartych transakcji zgodnie z Regulaminem Aukcji, w szczególności do zapłacenia wylicytowanej kwoty powiększonej o opłatę aukcyjną w terminie 10 dni od daty aukcji3) wszelkie dane zawarte w niniejszym formularzu są prawdziwe i zgodne z moja najlepsza wiedza. W przypadku zatajenia lub podania nieprawdziwych danych Desa Unicum nie ponosi odpowiedzialności4) Wyrażam zgodę Nie wyrażam zgody na przetwarzanie moich danych osobowych w celach koniecznych do realizacji niniejszego zlecenia oraz w celach marketingowych zgodnie z ustawą z 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, przez Desa Unicum oraz podmioty powiązane z Desa Unicum w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych,5) Wyrażam zgodę Nie wyrażam zgodyna przesyłanie katalogów wydawanych przez Desa Unicum a także przesyłanie drogą elektroniczną informacji handlowych, przez Desa Unicum oraz podmioty powiązane z Desa Unicum w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych,6) zostałem poinformowany, że administratorem moich danych osobowych jest Desa Unicum sp. z o.o. oraz że przysługuje mi prawo wglądu do treści swoich danych oraz prawo do ich poprawienia,7) dane osobowe podane w niniejszym formularzu nie będą nikomu udostępniane, z wyjątkiem wypadków obowiązkowego udzielania informacji określonych w przepisach ustaw.

Przed przyjęciem zlecenia licytacji, pracownik Domu Aukcyjnego ma prawo prosić o podanie pełnych danych osobowych oraz o dokument potwierdzający tożsamość osoby

rejestrowanej (dowód osobisty, paszport, prawo jazdy; w przypadku zleceń przesyłanych emailem, pocztą lub faksem: w formie kserokopii lub skanu tego dokumentu).

Imię Nazwisko

Dowód osobisty seria i numer

Adres: Ulica

Nr domu

Miasto

Adres e-mail

Telefon / FAX

NIP (dla firm)

Nr mieszkania Kod pocztowy –

Prosimy czytelnie wypełnić formularz, by uniknąć ewentualnych pomyłek

Nr kat. Autor, tytułMaksymalna oferowana kwota

(bez opłaty aukcyjnej) lub licytacja telefoniczna

Zlecenie licytacji z limitemPodanie przez Klienta limitu licytacji jest informacją ściśle poufną. Dom Aukcyjny będzie reprezentował w licytacji Nabywcę do podanej kwoty, gwarantując jednocześnie nabycie obiektu za najniższą możliwą kwotę. Dom Aukcyjny nie przyjmuje zleceń bez górnego limitu. W przypadku zaistnienia kilku zleceń w tej samej wysokości, Dom Aukcyjny będzie reprezentował Klienta, którego zlecenie zostało złożone najwcześniej. Zgadzam się na jedno postąpienie w górę w przypadku wystąpienia innego zlecenia o tej samej wysokości: TAK NIE

Zlecenie telefoniczne. W przypadku zlecenia licytacji telefonicznej prosimy o podanie numeru telefonu aktualnego w czasie aukcji. Pracownicy Domu Aukcyjnego połączą się z Państwem chwilę przed rozpoczęciem licytacji wybranych obiektów. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za nieumożliwienie wzięcia udziału w przypadku problemów z uzyskaniem połączenia z podanym numerem.

Numer telefonu do licytacji

Należność za zakupiony obiekt

Wpłacę na konto bankowe Bank PKO BP SA 88 1020 1042 0000 8102 0271 6405

Wpłacę w kasie firmy (poniedziałek-piątek w godz. 11–19)

Faktura. Proszę o przekazanie informacji zawartych w transakcjach:

Telefonicznie faksem listownie e-mailem Proszę o wystawienie faktury VAT bez podpisu odbiorcy

data i podpis klienta składającego zlecenie data i podpis przyjmującego pracownika Desa Unicum

DESA UNICUM Sp. z o.o. Dom Aukcyjny, ul. Marszałkowska 34-50, 00-554 Warszawa, tel. (22) 584 95 32, fax (22) 584 95 26, e-mail: [email protected]: 525-00-04-496 REGON: 012669260 Spółka zarejestrowana w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy XII Wydział Gospodarczy KRS 0000090241, o kapitale zakładowym: 5.050.000,00 zł.

tel. (22) 584 95 32, e-mail: [email protected]


Aukcja Młodej Sztuki26 marca (wtorek), godz. 19Wystawa obiektów 18–26 marca

salon Wystawowy marchand, Warszawa, Pl. konstytucji 2poniedziałek – piątek w godzinach od 11 do 19sobota w godzinach od 11 do 16

Waldemar Świerzy21 lutego – 16 marca Wystawa połączona ze sprzedażą

bizuteria do mlodej 16.08.indd 1 12-08-17 15:54


aukcja Biżuterii25 kwietnia, godz. 19Wystawa obiektów 3–25 kwietnia

Cena

29

zł (z

5 %

VAT

)

DOM AUKCYJnY DESA UNICUM ul. marszałkowska 34–50 00-554 Warszawa

W W W.desa.PL

Aukcja Sztuki Dawnej, 14 marca 2013

Documents

Transcript of Aukcja Sztuki Dawnej, 14 marca 2013