Najnowsze doniesienia z Kongresu

American College Veterinary Internal Medicine

ACVIM 2009 w Montrealu

Ogólne badanie PCR w kierunku wirusów, bakterii i riketsji w zapaleniu opon mózgowych i mózgu u

psów

Na ten temat powstało wiele referatów i streszczeń dysertacyjnych. W 50-90% przypadków etiologia

tego schorzenia nie jest znana i róŜni się w zaleŜności od regionu geograficznego. W grę wchodzi

tak znaczna liczba potencjalnych patogenów, Ŝe całościowe, pełne profile byłyby wręcz bezcenne.

W odniesieniu to tego schorzenia opracowano jedynie bazującą na badaniu PCR ogólną (łączoną)

metodę diagnostyczną pozwalającą na wykrycie wirusów neurotropowych, takich jak np.

paramyksowirusy, herpeswirusy czy BDV, a takŜe mikroorganizmy takie jak Borrelia, Bartonella czy

mykoplazmy. W tym celu wykorzystuje się zdegenerowane sekwencje zgodności genomów, w

wyniku czego powstaje raster umoŜliwiający stwierdzenie, czy w ogóle doszło do infekcji.

Diagnostyka tą metodą wykonywana jest na podstawie płynu mózgowo-rdzeniowego, a takŜe

pośmiertnie z wykorzystaniem skrawków parafinowych.

Leptospiroza

RównieŜ na ten temat było wiele referatów poświęconych m.in. leptospirozie u koni. Oprócz bardziej

znanych aspektów epidemiologicznych (naleŜy tu wspomnieć o przeprowadzonym na chomikach

badaniu, w wyniku którego ustalono, iŜ śródskórną zakaźną dawkę moŜe stanowić juŜ od 6 do 35

pojedynczych krętków) tematami referatów była równieŜ patofizjologia i diagnostyka tej choroby.

UwaŜa się, iŜ u koni leptospiroza stanowi przyczynę od 1,5 do 6% ogólnej liczby poronień. Istotną

rolę odgrywa tutaj serotyp o nazwie Bratislava. Do poronień dochodzi najczęściej w szóstym

miesiącu ciąŜy, a takŜe przed samym rozwiązaniem. Źrebięta posiadające zdolność reakcji

immunologicznej wytwarzają wprawdzie przeciwciała znajdując się jeszcze w ciele matki, lecz nie

są w stanie unikać długotrwałych infekcji. Za nawracające zapalenie błony naczyniowej oka

odpowiedzialne są m.in. serotypy Pomona, Bratislava i Muenchen. W USA u 56% koni cierpiących

na zapalenie błony naczyniowej oka stwierdzono obecność serotypu Pomona. Dane zostały

przedstawione podczas wieczornego sympozjum, a następnie odbyła się dyskusja, w trakcie której

omawiano przykłady. Dane te mają znaleźć się w przyszłym roku w specjalnym dokumencie

zawierającym wspólne stanowisko.

Nowe metody leczenia niedokrwistości autohemolitycznej (IMHA)

Do klasycznych metod leczenia niedokrwistości autohemolitycznej zalicza się oczywiście leczenie

prednisolonem, a w przypadku zakaŜenia leczenie doksycykliną. Pomimo to śmiertelność kształtuje

się na poziomie 20-70%. W USA lekiem stosowanym często uzupełniająco jest azatiopryna.

Azatioprynę stosuje takŜe od pewnego czasu Andres Moritz z Gießen. Oprócz splenektomii (w

przypadku której brak jest danych dotyczących badań długoterminowych) oraz terapii

immunoglobuliną ludzką (IVIG) zaprezentowano takŜe i omówiono liposomalną postać klodronianu.

W przypadku terapii immunoglobuliną ludzką nie odnotowano przypadków skutecznego leczenia.

Obserwowano tworzenie się przeciwciał, sporadycznie występowała takŜe nadwraŜliwość. Ponadto

terapia wiąŜe się z bardzo wysokimi kosztami. Liposomalna postać klodronianu jest substancją,

która wnika bezpośrednio w strukturę makrofagów i powoduje ich apoptozę. Dzięki temu w ciągu 24

godzin następuje oczyszczenie śledziony i wątroby z makrofagów. Wstępne wyniki badań wskazują

na znaczne obniŜenie się śmiertelności u psów z niedokrwistością autohemolityczną dzięki

zastosowaniu klodronianiu. Lek aplikowany jest doŜylnie przez 90 minut i jest dobrze tolerowany

przez organizm. Kontrolę przebiegu leczenia prowadzi się m.in. metodą FACS, z zastosowaniem

rozmazów i Hkt. Nie wspomniano jednak o kosztach leczenia.

Zatokowo-oczodołowa aspergilloza u kotów

W odróŜnieniu do psów przebieg tej choroby u kotów często ma charakter znacznie bardziej

agresywny, gdyŜ w przypadku kotów choroba atakuje znacznie częściej oczodoły, podniebienie

oraz nosogardło. Do objawów naleŜą wysięk z nosa (jedno- i obustronny), krwawienie z nosa (40%),

rzadziej zapalenie rogówki, zapalenie spojówek, ziarniniaki oraz wytrzeszcz. U kotów nie spotyka

się natomiast typowych w przebiegu choroby u psów odbarwień ani owrzodzeń w okolicy nosa.

Stosunkowo rzadko obserwuje się objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Średni wiek

kotów objętych panelem badawczym kształtował się w granicach sześciu lat, nie były znane takŜe

predyspozycje uwarunkowane wiekiem ani płcią. Wśród kotów objętych panelem choroba znacznie

częściej występowała u osobników naleŜących ras o wypukłym czole (kot perski, kot himalajski). Do

czynników predysponujących naleŜą polipy, alergiczne zapalenie zatok, a takŜe zakaŜenia wirusami

FHV i FCV. Diagnostyka odbywa się metodami serologicznymi, cytologicznymi lub histologicznymi.

W panelu zastosowano takŜe ogólne badanie PCR w kierunku róŜnych grzybów z wykorzystaniem

hodowli lub fragmentów tkanek. Badanie wykazało wyŜszą prewalencję Neosartorya spp. niŜ

Aspergillus fumigatus. Omówiono takŜe leczenie z zastosowaniem amfoterycyny B i pozakonazolu.

Chemia kliniczna u zwierząt z nowotworami

Dwa referaty poświęcone były badaniom laboratoryjnym u zwierząt z nowotworami. Nowotwory

obserwuje się często równieŜ u zwierząt starszych, w związku z czym zaleca się wykonywanie

kompleksowych badań właśnie u zwierząt starszych. Szczególnie w przypadku kotów naleŜy

zawsze dodatkowo wykonać oznaczenie poziomu limfocytów T4. Omówiono takŜe parametry i

wskaźniki dotyczące wątroby, nerek i białek. Naświetlania oraz związane z nimi narkozy, a takŜe

chemioterapie bardzo obciąŜają metabolizm. Niektóre preparaty wydalane są z organizmu przez

wątrobę, inne z kolei przez nerki. Z tego względu niewydolność tych narządów moŜe mieć znaczny

wpływ na procesy metaboliczne oraz na odkładanie się substancji czynnych w organizmie.

Wspomniano równieŜ o zespole paraneoplastycznym. WaŜnymi wskaźnikami w okresie

poprzedzającym terapię a takŜe w trakcie samej terapii są aminotransferaza alaninowa (ALT),

aminopuryna (AP) – traktowana jako czynnik prognostyczny w diagnostyce mięsaków kości,

kreatynina z uwzględnieniem poziomu hydratacji, mocznik (w przypadku zbyt niskiego poziomu

naleŜy zwrócić uwagę na ewentualne krwawienia jelitowe) czy wapń jako marker związany z

zespołem paraneoplastycznym. Wysunięto równieŜ tezę, iŜ u zwierząt z nowotworami oraz zwierząt

leczonych chemią łatwiej dochodzi do zapalenia pęcherza. W związku z tym zaleca się osłonę

antybiotykową. Omówiono takŜe inne badania i metody diagnostyczne, m.in. klirens nerkowy oraz

przed- i poposiłkowy poziom kwasów Ŝółciowych. Przed rozpoczęciem chemioterapii zaleca się

wykonanie badania w kierunku MDR-1, przy czym dotyczy to nie tylko znanych ras. Niektóre

terapeutyki korzystają z tych samych receptorów.

Peptyd natriuretyczny typu B (BNP)

Zaprezentowano wyniki kilku oddzielnych projektów badawczych na temat BNP. Bardzo

interesujący i obszerny projekt omówił osobiście sam Ettinger. Niestety dostępne są jedynie bardzo

krótkie streszczenia. Zapowiedziano jednak, iŜ publikacje ukaŜą się juŜ tego lata. Reasumując

naleŜy zaznaczyć, iŜ znaczną lub co najmniej widoczną korelację BNP z róŜnymi objawami

kardiologicznymi obserwuje się nie tylko w przypadku powaŜnej kardiomiopatii rozstrzeniowej u

dobermanów. Zdecydowanie interesującą kwestią jest znamienność w przypadku fibrylacji tętniczej

przejawiającej się często dodatkowymi skurczami, lecz trudnej do wykrycia badaniem EKG czy

USG (w niektórych przypadkach jest to moŜliwe tylko u bardzo zdenerwowanych psów).