5-latki TEMAT TYGODNIA:

Ach, ta pogoda!

TEMATY:

1.Obserwujemy pogodę. 2.Jaka może być pogoda? 3.Pogoda może nas zaskakiwać. 4.Ciekawe zjawiska pogodowe. 5.Dzień zagadek.

Ćwiczenia poranne

Zestaw „Kwietniowa pogoda”

Wiatr – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci łączą się w pary i stają naprzeciwko siebie. Wyciągają do siebie skrzyżowane ręce i łapią się dłońmi, tworząc wiatraczek. Na słowo nauczyciela: Wietrzyk – przedszkolaki zaczynają powoli wirować, trzymając się mocno. Tempo ich obrotów może wzrosnąć, gdy usłyszą: Wichura. Na hasło: Zmiana kierunku wiatru – dzieci kręcą się w drugą stronę. Należy często zmieniać kierunek obrotów i regulować ich natężenie. Zabawę przerywamy słowami: Bezwietrzna pogoda.

Sięgając chmur – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dzieci z siadu kucznego powoli podnoszą się, wstają, prostują się do pozycji stojącej, wspinają się na palce, wyciągają do góry ręce, tak jakby chciały sięgnąć nieba, chmur. Na klaśnięcie nauczyciela przysiadają, powracając do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie można powtórzyć kilkakrotnie.

Słoneczko – ćwiczenie z elementem równowagi. Dzieci kładą szarfy na podłodze i wchodzą do środka uformowanych z nich kół. Każde dziecko staje na jednej nodze. Drugą unosi i wyciągniętymi do przodu palcami stopy rysuje promienie słońca od brzegu szarfy na zewnątrz. Jeśli nie może utrzymać równowagi, może unieść ramiona i rozłożyć je na boki. W czasie „rysowania” obraca się delikatnie na nodze wewnątrz szarfy. Po zatoczeniu koła zmienia nogę.

Ścieżka z kałużami – ćwiczenie z podskokami. Nauczyciel wyznacza ścieżkę z „kałużami”. Na odcinku kilku metrów rozkłada szarfy, które będą kałużami. Zadaniem dzieci jest przedostanie się ścieżką do wyznaczonego miejsca, ale w taki sposób, by ominąć, przeskoczyć „kałuże” i nie „zamoczyć” nóg. Przemieszczają się, wykonując podskoki na obu nogach.

Relaks w pogodny dzień – wyciszenie. Dzieci stoją w lekkim rozkroku, oddychają miarowo. Trzymając w dłoniach złożone szarfy, delikatnie je napinają i bez wysiłku podnoszą, wykonując spokojny wdech. W chwili opuszczania rąk z szarfą powoli wydychają powietrze.

Środki dydaktyczne: szarfy.

Zabawy ruchowe

Deszczowe kropelki – zabawa z elementem celowania. Dzieci ustawiają się w kole. W środek nauczyciel wkłada obręcz – chmurkę, do której muszą wcelować woreczkami. Im więcej „kropelek” (woreczków) będzie w „chmurce”, tym większe prawdopodobieństwo, że spadnie deszcz. Na sygnał nauczyciela kolejne dzieci wykonują rzuty. Po zakończeniu rundy przedszkolaki podnoszą woreczki, wracają na miejsce i rzucają drugą ręką.

Środki dydaktyczne: woreczek dla każdego dziecka, obręcz.

Kolory pór roku – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci dostają szarfy w czterech kolorach oznaczających pory roku: żółtym – jesień, zielonym – wiosnę, niebieskim – zimę i czerwonym – lato. Każdy z przedszkolaków musi zapamiętać, jaką porę roku reprezentuje. Nauczyciel wystukuje zmienny puls na bębenku. Podczas gry dzieci poruszają się odpowiednio po sali. Kiedy nauczyciel przerwie, przedszkolaki zatrzymują się i dobierają w grupy według podanej przez nauczyciela instrukcji, np. Zima tworzy grupę z jesienią, a wiosna z latem; zima łączy się z latem, jesień z zimą; każda pora roku tworzy własną grupę. Prowadzący powtarza kilkakrotnie cały cykl.

Środki dydaktyczne: 25 szarf w czterech kolorach: żółtym, zielonym, niebieskim, czerwonym.

Mżawka czy ulewa? – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci zajmują pozycję w siadzie płaskim, podpierając się prostymi rękami z tyłu. Następnie lekko uginają nogi w kolanach i przyciągają do siebie. Zadaniem dzieci jest dostosowanie ruchów do odczytanej informacji graficznej. Jeśli nauczyciel pokaże symbol mżawki – trzy kropelki, dzieci delikatnie, na przemian stukają palcami stóp o podłogę. Natomiast gdy zauważą ulewę – pięć kropel, uderzają miarowo obiema złączonymi stopami. Przedszkolaki muszą utrzymywać koncentrację, gdyż nauczyciel wydaje polecenia tylko w formie obrazkowej.

Środki dydaktyczne: dwa kartoniki: jeden z trzema, a drugi z pięcioma kroplami.

Na wietrze – zabawa ruchowa przy muzyce. Dzieci gromadzą się wokół nauczyciela, który prosi ich o obserwację zachowania krepiny w powietrzu: Za chwilę wprawię w ruch pasek krepiny. Przyjrzyjcie się uważnie, w jaki sposób się porusza? Co muszę robić, by lekko się przemieszczał, a co, by trzepotał?. Podczas krótkiej rozmowy nauczyciel stosuje różne określenia dotyczące ruchu krepiny, by poszerzyć zasób słów dzieci: kręci się, buja się, delikatnie faluje, lekko spada, trzepoce. Po krótkiej

demonstracji zachęca dzieci do zabawy z krepiną przy muzyce. Przedszkolaki, trzymając za jeden koniec, wprawiają paski w ruch. Nauczyciel prezentuje fragmenty dwóch utworów o kontrastowym tempie w dowolnej kolejności. Zwraca uwagę na dostosowanie ruchu pasków do tempa utworu (szybkie – wolne).

Środki dydaktyczne: paski krepiny (po jednym dla każdego dziecka), CD Utwory nr 8 „Taniec wieszczki cukrowej” (tempo wolne), nr 24 „Trepak” (tempo szybkie).

Malowanie tęczy – zabawa z przyborem. Dzieci stają w rozsypce i zajmują pozycję w siadzie skrzyżnym. Siedzą wyprostowane. Do prawej, wyprostowanej do boku, ręki biorą laskę gimnastyczną i od podłogi przenoszą ją do góry, zataczając obszerny łuk – „malują tęczę”. Nad głową przekładają laskę do lewej wyprostowanej ręki i opuszczają ją, odkładając z lewego boku. Ćwiczenie powtarzają w odwrotną stronę. Nauczyciel zwraca uwagę, by w czasie wykonywania zadania przedszkolaki były wyprostowane, a łuk tworzył kąt 180 stopni.

Środki dydaktyczne: laska gimnastyczna dla każdego dziecka.

30.03.2020. poniedziałek

Obserwujemy pogodę

„Ulewa”

Ptak się kuli pośród liści,

mokną drzewa, mokną krzewy,

a ja biegnę przez kałuże,

a ja biegnę wśród ulewy…

Drży na deszczu pączek róży,

mokną grusze i jabłonie,

a ja biegnę przez kałuże,

krople deszczu łapię w dłonie…

Kiście bzu zwiesiły głowy,

mokra ziemia pachnie deszczem,

a ja krzyczę prosto w chmury:

– Padaj, deszczu! Padaj jeszcze!

Małgorzata Strzałkowska

Po wysłuchaniu wiersza prowadzący inicjuje rozmowę, zachęca do odpowiedzi na pytania i wykonania zadań:

Jaka pogoda została przedstawiona w wierszu?

Jaki tytuł nadalibyście usłyszanemu tekstowi?

Co to jest ulewa?

Jakie inne zjawiska pogodowe, oprócz ulewy, można zaobserwować wiosną za oknem?

A za oknem… – dyktando graficzne, wprowadzenie do zapoznania z symbolami pogody.

Wiosenny kalendarz pogody – założenie tygodniowego kalendarza zjawisk pogodowych. Drogie dzieci, proszę Was o założenie tygodniowego kalendarza pogody. Wasi rodzice na pewno Wam w tym pomogą. Waszym zadaniem będzie narysowanie w ciągu każdego dnia odpowiedni symbol pogodowy i temperaturę. Macie do wyboru dwie plansze. Życzę miłej zabawy!!!

Deszczowa wiosna – praca plastyczna, malowanie akwarelami.

Dzieci otrzymują kartki z bloku technicznego. Za pomocą pędzelka przedszkolaki zwilżają wodą kartkę. Na mokrej powierzchni dzieci malują proste wiosenne obrazki, np. drzewa, kwiaty. Kolory będą się ze sobą zlewać i łączyć, tworząc ciekawe wzory. Odbiorca, patrząc na dzieło, będzie miał wrażenie, że ogląda świat zza mokrej szyby. Po wysuszeniu praca będzie miała delikatne barwy.

31.03.2020. wtorek

Jaka może być pogoda?

Pogoda w czterech porach roku – transformacja relaksacyjnej opowieści nauczyciela.

Nauczyciel prosi dzieci o zamknięcie oczu i spokojnym, miarowym głosem czyta tekst: Idziesz powoli, rozglądasz się. Wiosna zagościła już na dobre. Motyl frunie między kolorowymi kwiatami, a trawa zazieleniła się na łące. Między drzewami przebłyskują promienie słońca. Delikatnie muskają skórę. Bezchmurne niebo zachwyca swoim kolorem, a delikatny wietrzyk lekko porusza włosami. Oddychasz równo, spokojnie, słuchasz śpiewu ptaków. W oddali słyszysz, jak spływa strumień. Delikatnie prześlizguje się między kamieniami. Woda pluszcze. Siadasz pod drzewem. Na niebie pojawił się obłoczek. Patrzysz, jak płynie. Powoli zaczyna padać deszcz… kap, kap, kap. Delikatne krople spadają na trawę, kwiaty. Wystawiasz rękę… deszcz spływa po Twojej dłoni. Słyszysz delikatny szum wiatru. Wychodzi słońce. Motyle wracają nad łąkę. Wstajesz i idziesz do domu. Czujesz się wypoczęty.

Po wysłuchaniu treści proszę, abyście odpowiedzieli na pytania:

1. Jaka pora roku została opisana? 2. Podaj charakterystyczne dla niej zjawiska atmosferyczne.

Co nie pasuje? – zabawa edukacyjna z kartą pracy, doskonalenie logicznego myślenia.

01.04.2020. środa Pogoda może nas zaskakiwać. Oberwanie chmury – historyjka obrazkowa.

Fabryka chmur – zabawa badawcza. Niesamowitym zjawiskiem pogodowym są chmury. Kieruję do Was Drogie dzieci pytania: Czym są chmury? Skąd się biorą? Czy można samemu je stworzyć? Proponuje, by w domowych warunkach stworzyć małą chmurę. Zachęcam Was do uważnego obejrzenia doświadczenia. Pamiętajcie, by to doświadczenie wykonała osoba dorosła!!! Was proszę o uważną obserwację. Do czajnika elektrycznego wlewamy zimną wodę i ją gotujemy. Po zagotowaniu przelewamy ją do szklanej miski. Na misce z wodą kładziemy ostrożnie talerzyk z kilkoma kawałkami lodu. Para wodna wydobywająca się z ogrzanej wody zetknie się z zimnym powietrzem i utworzy się chmura. Będzie lepiej widoczna, gdy zasłony w pomieszczeniu będą zasłonięte, a prowadzący poświeci na miskę latarką. Po zakończeniu zabawy proszę Was drogie dzieci o komentarz, opowiedzenie kolejnych etapów doświadczenia. Teraz wytłumaczę Wam, czym są chmury i jak powstają: Chmury to zbiory bardzo małych kropelek wody lub kryształków lodu – tak lekkich, że unoszą się w powietrzu. Powstają, gdy ogrzane, wilgotne powietrze, wznosząc się, ochładza, a para ulegnie skropleniu. Środki dydaktyczne: czajnik bezprzewodowy, woda, szklana miska, talerz, kostki lodu, ewentualnie latarka.

02.04.2020. czwartek Ciekawe zjawiska pogodowe. Zjawiska pogodowe – ćwiczenie matematyczno-językowe. Nauczyciel (rodzic) siada przed dzieckiem. Chowa symbol jednego ze znanych zjawisk pogodowych, a dziecko musi odgadnąć, jaki. Zadają pytania tak sformułowane, by nauczyciel ( rodzic) mógł odpowiedzieć tylko: Tak lub Nie. Każdy przedszkolak zadaje dowolną liczbę pytań. Po odgadnięciu pierwszego symbolu, np. chmur, nauczyciel(rodzic) losuje kolejny.

„Wiosenny wietrzyk” Mały wietrzyk wiosenny ledwie w drzewach zaszumi, ledwie w krzakach zamruczy, jeszcze gwizdać nie umie, jeszcze się uczy. Znalazł szczerbę w płocie – zaświstał. Znalazł listki – zapiał na listkach. Czasem w suchych gałęziach zatrzeszczy. Czasem nuci, gdy zagra mu deszczyk. Albo szemrze w zeszłorocznej trawie. Albo szepcze tak, że milczy prawie. Ludzie mówią wtedy: nie ma wietrzyka. A on jest. Tylko słucha słowika. Joanna Kulmowa Po wysłuchaniu utworu odpowiedz na pytania: O czym jest wiersz? Czym jest wiatr? Jakie szumiące wyrazy zapamiętaliście? Nauczyciel przekazuje dzieciom informacje dotyczące wiatru: Wiatr jest jednym ze zjawisk pogody. Tworzy się, gdy powietrze nagrzeje się w sposób nierównomierny. Różnice temperatur powietrza ciepłego i zimnego powodują ruch, czyli powstawanie wiatru. Może być delikatny albo gwałtowny. Od siły wiatru zależy jego nazwa.Znad morza wieje lekki wiatr, zwany bryzą. Morze jest wtedy spokojne, a trawy na wydmach lekko się poruszają. Wicher to odmiana bardzo silnego wiatru mogącego zrywać dachy i łamać drzewa. Jego najsilniejszym przykładem jest huragan występujący tylko nad oceanem, gdzie temperatura wody jest bardzo wysoka. W polskich górach za to czasem wieje halny, czyli ciepły, suchy, porywisty wiatr skierowany ku dolinom.

Tornado w szklance wody – zabawa badawcza. Nauczyciel (rodzic) proponuje eksperyment, w którym dzieci wywołają minitornado w szklance wody. Najpierw przeprowadzają doświadczenie wspólnie z nauczycielem, a potem samodzielnie ( pomoc rodzica). Do wysokiej szklanki wlewają wodę gazowaną, zapełniając 2/3 jej objętości. Energicznie mieszają, wsypując trochę soli. Powstaną pęcherzyki, które uformują tornado. Po wykonaniu doświadczenia dzieci opisują, co zaobserwowały, a nauczyciel tłumaczy w uproszczony sposób, w jaki sposób działa zjawisko w naturalnym środowisku: tornado powstaje z chmury burzowej, ciepłe powietrze wznosi się z bardzo dużą prędkością, w dół schodzi chłodne i tworzy się wirujący lej. Środki dydaktyczne: wysokie szklanki, łyżeczki, sól, woda gazowana. Tęcza i tornado – ćwiczenia grafomotoryczne.

TĘCZA- PRACA PLASTYCZNA

03.03.2020. piątek

Dzień zagadek.

Literowe losy – gra dydaktyczna. Nauczyciel ( rodzic) rozdaje dzieciom dowolne książeczki i wyjaśnia reguły zabawy. Chętne dziecko w dowolnym miejscu otwiera książeczkę i wskazuje dowolną literę z otwartej strony. Zadaniem wybranego przez losującego dziecka będzie podanie wyrazu zaczynającego się głoską odpowiadającą tej literze. Po przedstawieniu prawidłowej propozycji jest przyznawany punkt – liczman. Jeśli dziecko się pomyli, odpowiedzieć może inna osoba, ale już bez punktu. Następną literę losuje to dziecko, które przed chwilą odpowiadało. Gra toczy się w ustalonym czasie. Wygrywa ta osoba, która zdobędzie jak najwięcej punktów.

Szyfrowana pogoda – rozwiązywanie zagadek o zjawiskach pogodowych.

Gdy słońce świeci i deszczyk pada,

ona na niebie cudnie się rozkłada. (tęcza)

Płyną po niebie wielkie, kłębiaste,

czasem gradowe, czasem pierzaste. (chmury)

Ono latem najmocniej grzeje i sprawia,

że skóra brązowieje. (słońce)

O szyby dzwoni kroplami,

muzykę cudną układa,

kiedy uważnie posłuchasz,

możesz z nim cicho pogadać. (deszcz)

Lodowe kule z nieba spadają,

na szybach i dachach muzykę grają. (grad)

Ewa Grzywińska

„Słońce czy deszcz?”- praca plastyczna.