· Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują...

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE

WYDZIAŁ MECHANICZNY

PL A N Y I PROGR A M Y

S T U D I ÓW S TA C J ON A R N YC H

I S T OPN I A

KIERUNEK – MECHANIKA I BUDOWA MASZYN SPECJALNOŚĆ – DIAGNOSTYKA I REMONTY MASZYN

I URZĄDZEŃ OKRĘTOWYCH

Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego

30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013

SZCZECIN 2012

Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.

– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 2

Redakcja

Wydziałowa Komisja ds. Dydaktyki w składzie:

Dziekan Wydziału Mechanicznego dr hab. inż. Cezary Behrendt, prof. nadzw. AM,

Prodziekan ds. Studiów Stacjonarnych dr inż. Artur Bejger,

Prodziekan ds. Studiów Niestacjonarnych i Praktyk dr inż. Piotr Treichel,

Prodziekan ds. Nauki dr hab. inż. Zbigniew Matuszak, prof. nadzw. AM,

dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz, prof. nadzw. AM,

dr hab. inż. Daniela Szaniawska, prof . nadzw. AM, dr inż. Zenon Grządziel ,

dr Janusz Chrzanowski, dr inż. Maciej Kozak, dr inż. Leszek Chybowski,

mgr inż. Paweł Krause.

Redakcja techniczna

mgr inż. Irena Hajdasz



Spis treści

Karta zmian ........................................................................................................ 5

Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechanika i Budowa Maszyn studia

pierwszego stopnia – profil praktyczny na Wydziale Mechanicznym Akade-

mii Morskiej w Szczecinie .................................................................................

7

Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych pierwszego stopnia Aka-

demii Morskiej w Szczecinie ............................................................................. 16

Plan studiów stacjonarnych pierwszego stopnia 19

1. Język angielski* .................................................................................................. 21

2. Wychowanie fizyczne ........................................................................................ 29

3. Podstawy ekonomii ............................................................................................ 35

4. Nauka o pracy i kierowaniu ............................................................................... 38

5. Ochrona własności intelektualnej ...................................................................... 41

6. Matematyka ........................................................................................................ 44

7. Fizyka ................................................................................................................. 56

8. Mechanika* ........................................................................................................ 63

9. Wytrzymałość materiałów* ................................................................................ 71

10. Grafika inżynierska* ........................................................................................... 79

11. Informatyka użytkowa ....................................................................................... 84

12. Podstawy konstrukcji maszyn ............................................................................ 88

13. Materiałoznawstwo okrętowe* ........................................................................... 96

14. Techniki wytwarzania I* .................................................................................... 102

15. Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* ............................................ 109

16. Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* ........................................................ 112

17. Ocena jakości elementów maszyn* .................................................................... 117

18. Termodynamika techniczna* .............................................................................. 119

19. Mechanika płynów* ........................................................................................... 126

20. Podstawy elektrotechniki i elektroniki* ............................................................. 130

21. Maszyny i napędy elektryczne* ......................................................................... 137

22. Elektrotechnika okrętowa* ................................................................................. 145

23. Podstawy automatyki i robotyki* ....................................................................... 151

24. Automatyka i miernictwo okrętowe* ................................................................. 155

25. Chemia techniczna ............................................................................................. 160

26. Chemia wody, paliw i smarów* ......................................................................... 165

27. Użytkowanie paliw i środków smarowych* ....................................................... 170

28. Okrętowe silniki tłokowe* .................................................................................. 177

29. Kotły okrętowe* ................................................................................................. 182

30. Maszyny i urządzenia okrętowe* ....................................................................... 189

31. Chłodnictwo i klimatyzacja* .............................................................................. 194

32. Siłownie okrętowe* ............................................................................................ 199

33. Podstawy budowy statku i organizacji załogi* ................................................... 207

34. Teoria i budowa okrętu* ..................................................................................... 211

35. Ochrona środowiska morskiego* ....................................................................... 220



36. Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* ..................................... 224

37. Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* ..................................................... 228

38. Organizacja nadzoru* .......................................................................................... 232

39. Podstawy nautyki ............................................................................................... 236

40. Prawo i ubezpieczenia morskie* ......................................................................... 239

41. Seminarium dyplomowe ..................................................................................... 243

42. Montaż maszyn* ................................................................................................. 248

43. Naprawy i regeneracje elementów maszyn* ....................................................... 253

44. Zużycie i spowalnianie zużycia .......................................................................... 257

45. Technologia elementów maszyn# ....................................................................... 263

45.1. Cieplne maszyny wirnikowe# ............................................................................. 267

46. Diagnostyka maszyn ........................................................................................... 271

47. Sterowanie obsługiwaniem* ............................................................................... 276

48. Urządzenia przeniesienia napędu ....................................................................... 280

Praktyki

49. Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) .......................................................... 284

50. Praktyka pływania (standardy STCW) ............................................................... 293

51. Praca dyplomowa ............................................................................................... 298

* – zawiera treści programowe STCW



Karta zmian

Data Treść zmiany Uwagi

01.10.2014 r.

Aby spełnić wymagania STCW zamieniono 7 go-

dzin wykładowych na ćwiczenia w przedmiocie 34

„Teoria i budowa okrętu”

Strony 299–326

01.10.2014 r.

Aby spełnić wymagania STCW zamieniono 5 go-

dzin wykładowych na laboratoryjne w przedmiocie

35 „Ochrona środowiska morskiego”

01.10.2014 r.

Aby spełnić wymagania STCW dodano 1 godzinę

ćwiczeń do przedmiotu 37 „Zarządzanie bezpieczną

eksploatacją statku”.

Aby program przedmiotu 37 zawierał treści kursu

1.5 Przeszkolenia w zakresie problematyki ochrony

statku i 2.8 Przeszkolenia dla członków załóg

z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony

dodano 5 godzin wykładu i 2 godziny ćwiczeń.

01.10.2014 r.

Aby spełnić wymagania STCW dodano 1 godzinę

ćwiczeń do przedmiotu 38 „Organizacja nadzoru”



Data Treść zmiany Uwagi



Efekty kształcenia dla kierunku studiów

Mechanika i Budowa Maszyn

studia pierwszego stopnia – profil praktyczny

na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej w Szczecinie

1. Umiejscowienie kierunku w obszarze

Kierunek Mechanika i Budowa Maszyn należy do obszaru kształcenia w zakresie nauk

technicznych.

Profile

W ramach tego kierunku na studiach pierwszego stopnia zdefiniowany został profil prak-

tyczny.

2. Kierunkowe efekty kształcenia

W opisie kierunku uwzględniono wszystkie efekty kształcenia występujące w opisie

efektów kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk technicznych.

Celem kształcenia jest uzyskanie przez absolwenta kwalifikacji pierwszego stopnia na

kierunku Mechanika i Budowa Maszyn a w szczególności przygotowanie do nadzorowania

i eksploatacji maszyn i urządzeń technicznych oraz przygotowanie do bezpiecznej pracy na

statku w charakterze oficera mechanika okrętowego na poziomie operacyjnym i zarządzania.

Absolwent studiów pierwszego stopnia o profilu praktycznym posiada kwalifikacje ab-

solwenta o profilu ogólnoakademickim oraz dodatkowo jest przygotowany do: (1) realizacji

procesu wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn oraz układów mechaniki okrętowej, (2)

prac wspomagających projektowanie prostych zadań inżynierskich, dobór materiałów inży-

nierskich stosowanych jako elementy maszyn oraz nadzór nad ich eksploatacją głównie

w stoczniach produkcyjnych i remontowych, (3) pracy w zespole, służbach technicznych to-

warzystw klasyfikacyjnych, służbach dozoru technicznego armatorów, składzie członków za-

łóg obiektów pływających jako oficer mechanik okrętowy, (4) diagnostyki stanu technicznego

poszczególnych maszyn i urządzeń energetycznych oraz instalacji przemysłowych, (5) orga-

nizowania, zarządzania i wykonywania remontów urządzeń energetycznych oraz instalacji

przemysłowych, (6) koordynacji prac związanych z eksploatacją, oraz (7) obsługiwania si-

łowni okrętowych, potwierdzone dyplomem oficera mechanika wachtowego wydanego przez

odpowiedni organ administracji morskiej, (8) zarządzania obsługiwaniem siłowni okrętowej

po spełnieniu dodatkowych wymagań administracji morskiej.

Absolwent uzyskuje kwalifikacje pierwszego stopnia, otrzymuje tytuł zawodowy inżynie-

ra oraz uprawnienia do uzyskania dyplomu mechanika okrętowego na poziomie zarządzania.

Efekty kształcenia i program nauczania dla profilu praktycznego musi spełniać wymaga-

nia zawarte w Rozporządzeniu Ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie

programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych mary-

narzy.

Efekty kształcenia oraz program dla profilu praktycznego musi spełniać wymagania Mię-

dzynarodowej Konwencji w Sprawie Norm Szkolenia, Wydawania Świadectw i Pełnienia

Wacht dla Marynarzy (STCW 78/95) oraz wymagania Unii Europejskiej zawarte w regulacji

EMSA (European Maritime Safety Agency).



Objaśnienie oznaczeń:

K (przed podkreślnikiem) – kierunkowe efekty kształcenia,

W – kategoria wiedzy,

U – kategoria umiejętności,

K (po podkreślniku) – kategoria kompetencji społecznych,

T1P – efekty kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk tech-

nicznych dla studiów pierwszego stopnia – profil praktyczny,

01, 02, 03 i kolejne – numer efektu kształcenia.

Symbol

Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechanika i Budowa Maszyn.

Po ukończeniu studiów pierwszego stopnia na kierunku studiów

Mechanika i Budowa Maszyn absolwent:

Odniesienie do efektów

kształcenia w obszarze

kształcenia w zakresie

nauk technicznych

Wiedza

K_W01

ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii, mechaniki tech-

nicznej, wytrzymałości materiałów i innych obszarów nauki, nie-

zbędną do formułowania i rozwiązywania typowych, prostych zadań

z zakresu eksploatacji urządzeń okrętowych

T1P_W01

K_W02

ma podstawową wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynier-

skich powiązanych z budową i eksploatacją maszyn: z inżynierią

materiałową, elektrotechniką i automatyką okrętową, chemią

T1P_W02

K_W03 ma wiedzę ogólną z zakresu budowy, wytwarzania i eksploatacji

maszyn okrętowych T1P_W03

K_W04

ma szczegółową wiedzę techniczną niezbędną do prawidłowego

utrzymania, obsługiwania oraz eksploatacji urządzeń i instalacji

okrętowych, urządzeń elektrycznych, elektronicznych i układów ste-

rowania automatycznego oraz do kierowania bezpieczną eksploata-

cją siłowni okrętowej

T1P_W04

K_W05

ma szczegółową wiedzę z zakresu technologii wytwarzania, remon-

tów maszyn i urządzeń okrętowych oraz systemów okrętowych, nie-

zbędną do podjęcia planowych oraz incydentalnych prac z tego za-

kresu

T1P_W04

K_W06 ma szczegółową wiedzę o własnościach i bezpiecznej obsłudze ma-

teriałów eksploatacyjnych stosowanych w okrętownictwie T1P_W04

K_W07 ma szczegółową wiedzę o cyklu życia maszyn i urządzeń siłownia-

nych i ogólnookrętowych T1P_W05

K_W08 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane

przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu eksplo-

atacji siłowni i statku

T1P_W06

K_W09 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych

związaną z budową i eksploatacją maszyn T1P_W07

K_W10 ma podstawową wiedzę z prawa morskiego oraz zna i ma doświad-

czenie w korzystaniu ze standardów i norm bezpieczeństwa związa-

nych z pracą na statku

T1P_W08

K_W11

ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia ekonomicznych,

prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności in-

żynierskich

T1P_W08

K_W12 ma szczegółową wiedzę dotyczącą zarządzania bezpieczną eksplo-

atacją statku, organizacją i zarządzaniem zasobami siłowni okręto-

wej

T1P_W09



K_W13 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania

jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej T1P_W09

K_W14

zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony wła-

sności przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zaso-

bów informacji patentowej

T1P_W10

K_W15

ma uporządkowaną wiedzę z zakresu procesów analizy i zarządzania

ryzykiem, ze szczególnym uwzględnieniem zasobów ludzkich oraz

materialnych – specyficznych dla siłowni pływających obiektów

komercyjnych, mających wpływ na bezpieczną ich eksploatację

T1P_W09

K_W16

zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przed-

siębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki

i dyscyplin naukowych, właściwych dla gospodarki morskiej

T1P_W11

Umiejętności

a) Umiejętności ogólne

K_U01

potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w ję-

zyku angielskim) oraz innych źródeł; potrafi integrować uzyskane

informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski

oraz formułować i uzasadniać opinie

T1P_U01

K_U02

potrafi porozumiewać się w języku angielskim zawodowym (Mari-

time English) oraz umie porozumiewać się przy użyciu różnych

technik w warunkach statkowych

T1P_U02

K_U03 potrafi przygotować w języku polskim i angielskim opracowanie

problemu z zakresu dyscypliny „budowa i eksploatacja maszyn” T1P_U03

K_U04

ma umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim

dotyczących zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny in-

żynierskiej

T1P_U04

K_U05 ma umiejętności samokształcenia się T1P_U05

K_U06

ma umiejętności językowe w zakresie studiowanej dyscypliny,

zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego

Systemu Opisu Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi

w Rozporządzeniu Ministra właściwego do spraw gospodarki mor-

skiej w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych

w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy

T1P_U06

b) Podstawowe umiejętności inżynierskie

K_U07 potrafi stosować podstawowe technologie informacyjno-komunika-

cyjne w zakresie pozyskiwania i przetwarzania informacji w bez-

piecznej eksploatacji siłowni

T1P_U07

K_U08

potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary

i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wycią-

gać wnioski

T1P_U08

K_U09 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych

zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz ekspery-

mentalne, typowe dla siłowni okrętowej

T1P_U09

K_U10 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich –

dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne T1P_U10

K_U11

ma umiejętności niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym

(w szczególności morskich instalacji energetycznych) oraz zna zasa-

dy bezpieczeństwa związane z wykonywaniem obowiązków zawo-

dowych

T1P_U11



K_U12 potrafi stosować technologie wytwarzania w celu kształtowania po-

staci, struktury i własności materiałów oraz posługiwać się aparaturą

pomiarową, metrologią warsztatową stosowaną na statkach

T1P_U11

K_U13 potrafi stosować wiedzę do interpretacji zjawisk zachodzących

w maszynach, urządzeniach i instalacjach statkowych T1P_U11

K_U14 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych

działań inżynierskich T1P_U12

c) Umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zadań inżynierskich

K_U15 potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mecha-

nizmów i urządzeń okrętowych i ocenić istniejące rozwiązania tech-

niczne niezbędne do prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji statku

T1P_U13

K_U16

potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych

zadań inżynierskich o charakterze praktycznym m.in.: przeglądy,

planowanie i wykonanie remontu urządzeń i instalacji energetycz-

nych (w szczególności okrętowych)

T1P_U14

K_U17

potrafi ocenić przydatność i zastosować właściwą metodę (procedu-

rę) i narzędzia do rozwiązania prostych zadań inżynierskich

o charakterze praktycznym, związanych z eksploatacją mechani-

zmów i urządzeń siłowni okrętowych

T1P_U15

K_U18

potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją (używając właściwej techni-

ki i narzędzi) – zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie,

obiekt, system lub proces, typowe dla budowy i eksploatacji maszyn,

ze szczególnym uwzględnieniem warunków statkowych. Potrafi

zweryfikować poprawność realizacji zadania i określić stopień speł-

nienia innych wymagań projektowych

T1P_U16

K_U19 ma doświadczenie, zdobyte w czasie odbywania praktyk morskich,

związane z wykorzystaniem właściwych narzędzi, materiałów

i procedur do rozwiązywania praktycznych zadań inżynierskich

T1P_U18

K_U20 potrafi i ma doświadczenie w obsługiwaniu maszyn i urządzeń si-

łowni okrętowych (właściwe dla dyplomu oficera mechanika wach-

towego)

T1P_U17

K_U21 ma umiejętności korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm

i standardów inżynierskich T1P_U19

K_U22

umie posługiwać się i wykorzystać informacje dotyczące: dokumen-

tacji konstrukcyjnej i statecznościowej statku, dokumentacji tech-

niczno-ruchowej urządzeń okrętowych, schematów instalacji okrę-

towych

T1P_U19

Kompetencje społeczne

K_K01

ma świadomość ważności i zrozumienia pozatechnicznego aspektów

i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowi-

sko

T1P_K02

K_K02

ma świadomość znaczenia zawodowej i etycznej odpowiedzialności

za podejmowaną decyzję w zakresie eksploatacji urządzeń siłowni

okrętowej

T1P_K02

K_K03 ma świadomość ryzyka wykonywanego zawodu, zna zasady bezpie-

czeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej T1P_K02

K_K04 potrafi pracować w grupie przyjmując w niej różne role związane

w szczególności ze specyficznymi morskimi warunkami pracy T1P_K03



K_K05 ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zada-

nia, związaną z pracą zespołową na statku T1P_K03

K_K06 potrafi kierować małym zespołem przyjmując odpowiedzialność za

efekty jego pracy T1P_K03

K_K07 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określone-

go przez siebie lub innych zadania w szczególności zarządzanie za-

sobami siłowni okrętowej

T1P_K04

K_K08 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykony-

waniem zawodu T1P_K05

K_K09 zna i potrafi stosować uwarunkowania ekonomiczno-prawne two-

rzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości w zakresie

świadczenia usług

T1P_K06

K_K10 w specyficznych warunkach morskich, potrafi działać w sposób

przedsiębiorczy T1P_K06

K_K11

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni morskiej,

a zwłaszcza rozumie potrzebę przekazywania społeczeństwu,

w szczególności poprzez środki masowego przekazu, informacji

i opinii dotyczących osiągnięć techniki morskiej i innych aspektów

działalności inżynierskiej; podejmuje starania, aby przekazać takie

informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały

T1P_K07

K_K12 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować

i organizować proces uczenia się innych osób T1P_K01

3. Obszarowe efekty kształcenia

Tabela pokrycia obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia

Symbol

Efekty kształcenia dla obszaru kształcenia w zakresie nauk

technicznych, profil praktyczny. Osoba posiadająca kwalifikacje

pierwszego stopnia:

Odniesienie do efek-

tów kształcenia dla

kierunku Mechanika

i Budowa Maszyn

Wiedza

T1P_W01

ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów

właściwych dla studiowanego kierunku studiów niezbędną do for-

mułowania i rozwiązywania typowych, prostych zadań z zakresu

studiowanego kierunku studiów

K_W01

T1P_W02 ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych

ze studiowanym kierunkiem studiów K_W02

T1P_W03 ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu stu-

diowanego kierunku studiów K_W03

T1P_W04 ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami

z zakresu studiowanego kierunku studiów

K_W04, K_W05

K_W06

T1P_W05 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i syste-

mów technicznych K_W07

T1P_W06 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane

przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studio-

wanego kierunku studiów

K_W08

T1P_W07 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych

związanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_W09



T1P_W08 ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, eko-

nomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań

działalności inżynierskiej

K_W10, K_W11

T1P_W09 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania

jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej

K_W12, K_W13

K_W15

T1P_W10 zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony wła-

sności przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zaso-

bów informacji patentowej

K_W14

T1P_W11

zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przed-

siębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki

i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku stu-

diów

K_W16

Umiejętności

1) Umiejętności ogólne (niezwiązane z obszarem kształcenia inżynierskiego)

T1P_U01

potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych

właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym

języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej

w zakresie studiowanego kierunku studiów; potrafi integrować uzy-

skane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać

wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie

K_U01

T1P_U02 potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku

zawodowym oraz w innych środowiskach K_U02

T1P_U03

potrafi przygotować w języku polskim i języku obcym, uznawanym

za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właści-

wych dla studiowanego kierunku studiów, dobrze udokumentowane

opracowanie problemów z zakresu studiowanego kierunku studiów

K_U03

T1P_U04 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym

prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu

studiowanego kierunku studiów

K_U04

T1P_U05 ma umiejętność samokształcenia się K_U05

T1P_U06

ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin

naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, zgodne

z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Syste-

mu Opisu Kształcenia Językowego

K_U06

2) Podstawowe umiejętności inżynierskie

T1P_U07 potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi

właściwymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynier-

skiej

K_U07

T1P_U08 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym symulacje

komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U08

T1P_U09 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inży-

nierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne K_U09

T1P_U10 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich –

dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne K_U10

T1P_U11 ma umiejętności niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym

oraz zna i stosuje zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą

K_U11, K_U12,

K_U13

T1P_U12 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych

działań inżynierskich K_U14



3) Umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zadań inżynierskich

T1P_U13

potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić

– zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów –

istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia,

obiekty, systemy, procesy, usługi

K_U15

T1P_U14 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych

zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych

dla studiowanego kierunku studiów

K_U16

T1P_U15

potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących

do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze prak-

tycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów

oraz wybrać i zastosować właściwą metodę (procedurę) i narzędzia

K_U17

T1P_U16

potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zreali-

zować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla stu-

diowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik

i narzędzi

K_U18

T1P_U17 ma doświadczenie związane z utrzymaniem urządzeń, obiektów

i systemów technicznych typowych dla studiowanego kierunku stu-

diów

K_U20

T1P_U18

ma doświadczenie związane z rozwiązywaniem praktycznych zadań

inżynierskich, zdobyte w środowisku zajmującym się zawodowo

działalnością inżynierską

K_U19

T1P_U19 ma umiejętność korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm

i standardów związanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_U21, K_U22

Kompetencje społeczne

T1P_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować

i organizować proces uczenia się innych osób K_K12

T1P_K02 ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki

działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i zwią-

zanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje

K_K01, K_K02,

K_K03

T1P_K03 potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne

role

K_K04, K_K05,

K_K06

T1P_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określone-

go przez siebie lub innych zadania K_K07

T1P_K05 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykony-

waniem zawodu K_K08

T1P_K06 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy K_K09, K_K10

T1P_K07

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej,

a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społe-

czeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, in-

formacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów

działalności inżynierskiej; podejmuje starania, aby przekazać takie

informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały

K_K11



4. Szczególne wymagania

Czas trwania studiów

W przypadku studiów stacjonarnych:

– studia I stopnia profil praktyczny: 8 semestrów (240 punktów ECTS).

Na studiach stacjonarnych każdy rok akademicki obejmuje co najmniej 30 tygodni zajęć

dydaktycznych (bez sesji egzaminacyjnych).

Forma realizacji zajęć dydaktycznych, liczba godzin zajęć

– W przypadku studiów stacjonarnych liczba godzin wykładów i innych zajęć prowadzo-

nych w dużych grupach nie może przekraczać 50% łącznej liczby godzin zajęć prowa-

dzonych na uczelni, związanych z realizacją programu studiów.

– Łączny wymiar ćwiczeń, seminariów, zajęć laboratoryjnych i zajęć projektowych reali-

zowanych w formie wymagającej obecności studenta na uczelni i zapewniającej mu moż-

liwość bezpośredniego kontaktu z prowadzącym nie może być niższy niż 1000 godzin na

studiach I stopnia.

Wymagania dotyczące umiejętności porozumiewania się w językach obcych

Studia I stopnia:

– język angielski zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Sys-

temu Opisu Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi w Rozporządzeniu Mini-

stra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów szkoleń i wymagań

egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy.

Praktyki

Studia I stopnia:

– praktyka w wymiarze 4–8 tygodni praktyki „lądowej” w stoczniach remontowych lub in-

nych podobnych zakładach przemysłowych (maksymalnie 15 punktów ECTS) oraz

– jedno-semestralna praktyka „morska” (30 punktów ECTS); jest zalecane, aby była ona

powiązana z tematyką projektu dyplomowego (pracy dyplomowej inżynierskiej).

Praca dyplomowa

Studia I stopnia projekt dyplomowy inżynierski / praca dyplomowa inżynierska w wy-

miarze ok. 15 punktów ECTS.

Forma i zakres egzaminu dyplomowego

– Egzamin powinien sprawdzać wiedzę zdobytą w całym okresie studiów i powinien

sprawdzać przede wszystkim umiejętność właściwego powiązania (zintegrowania) wie-

dzy uzyskanej na różnych przedmiotach/modułach kształcenia.

– Egzamin dla studiów o profilu praktycznym powinien odbywać się z udziałem obserwa-

tora delegowanego z Urzędu Morskiego.



5. ECTS

Wiedza w zakresie matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów nauki przydatna do

formułowania i rozwiązywania zadań związanych z kierunkiem studiów – co najmniej 30

punktów ECTS;

wiedza i umiejętności związane z zagadnieniami technicznymi (inżynierskimi) – co naj-

mniej 50% punktów ECTS przypisanych programowi studiów.

6. Powołanie się na wzorce międzynarodowe

Efekty kształcenia oraz program dla profilu praktycznego muszą spełniać wymagania

Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Norm Szkolenia, Wydawania Świadectw i Pełnienia

Wacht dla Marynarzy (STCW 78/95) oraz wymagania Unii Europejskiej zawarte w regulacji

EMSA (European Maritime Safety Agency).

Opis efektów kształcenia w obszarze studiów technicznych odpowiada pod względem

stopnia szczegółowości „standardom” międzynarodowym – jest pod tym względem porów-

nywalny z EUR-ACE i IEA, bardziej szczegółowy niż ABET i JABEE, a mniej szczegółowy

niż CDIO.

Poziom kompetencji w opisie efektów kształcenia dla studiów I stopnia jest porównywal-

ny z wymaganiami przyjętymi w EUR-ACE, ABET i JABEE, a niższy od wymagań przyję-

tych w IEA i CDIO.



Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych

pierwszego stopnia Akademii Morskiej w Szczecinie

kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn

specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych

NR GRUPA / NAZWA PRZEDMIOTU

A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO (16 ECTS) 369 godz.

1. Język angielski*

2. Wychowanie fizyczne

3. Podstawy ekonomii

4. Nauka o pracy i kierowaniu

5. Ochrona własności intelektualnej

B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE (43 ECTS) 570 godz.

6. Matematyka

7. Fizyka

8. Mechanika*

9. Wytrzymałość materiałów*

10. Grafika inżynierska*

11. Informatyka użytkowa

C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE (53 ECTS) 825 godz.

12. Podstawy konstrukcji maszyn

13. Materiałoznawstwo okrętowe*

14. Techniki wytwarzania I*

15. Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa*

16. Techniki wytwarzania III – spawalnictwo*

17. Ocena jakości elementów maszyn*

18. Termodynamika techniczna*

19. Mechanika płynów*

20. Podstawy elektrotechniki i elektroniki*

21. Maszyny i napędy elektryczne*

22. Elektrotechnika okrętowa*

23. Podstawy automatyki i robotyki*

24. Automatyka i miernictwo okrętowe*

D. PRZEDMIOTY ZAWODOWE (69 ECTS) 1208 godz.

25. Chemia techniczna

26. Chemia wody, paliw i smarów*



27. Użytkowanie paliw i środków smarowych*

28. Okrętowe silniki tłokowe*

29. Kotły okrętowe*

30. Maszyny i urządzenia okrętowe*

31. Chłodnictwo i klimatyzacja*

32. Siłownie okrętowe*

33. Podstawy budowy statku i organizacji załogi*

34. Teoria i budowa okrętu*

35. Ochrona środowiska morskiego*

36. Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator*

37. Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku*

38. Organizacja nadzoru*

39. Podstawy nautyki

40. Prawo i ubezpieczenia morskie*

41. Seminarium dyplomowe

42. Montaż maszyn*

43. Naprawy i regeneracje elementów maszyn*

44. Zużycie i spowalnianie zużycia

45. Technologia elementów maszyn#

45.1. Cieplne maszyny wirnikowe#

46. Diagnostyka maszyn

47. Sterowanie obsługiwaniem*

48. Urządzenia przeniesienia napędu

F. PRAKTYKI

49. Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) (14 ECTS) 14 tyg.

50. Praktyka pływania (standardy STCW) (30 ECTS) 19 tyg.

G. PRACA DYPLOMOWA

51. Praca dyplomowa (15 ECTS) 300 godz.

* – zawiera treści programowe STCW

# – przedmiot obieralny



PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA

Akademia Morska w Szczecinie

Wydział Mechaniczny

Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn

Specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych

Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego

z dnia 30.05.2012 r.

Obowiązuje od roku akademickiego 2012/2013

od pierwszego roku studiów

Nr Nazwa przedmiotu Godziny

Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo

I semestr

15 tyg.

II semestr

15 tyg.

III semestr

15 tyg.

IV semestr

15 tyg.

V semestr

15 tyg.

VI semestr

15 tyg.

VII semestr

12 tyg.

VIII

semestr

W Ć L S ECTS W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E

1 Język angielski* 210 – – 210 – 12 – – 3 – 2 – – 3 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2E – 3 – – 2 – 1 – – – – –

Pra

kty

ka

mo

rsk

a

30 p

un

któ

w E

CT

S

2 Wychowanie fizyczne 90 – – 90 – 1 – – 2 – – – – 2 – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

3 Podstawy ekonomii 30 30 – – – 1 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

4 Nauka o pracy i kierowaniu 24 24 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1

5 Ochrona własności intelektualnej 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – –

6 Matematyka 165 60 105 – – 14 2E 3 – – 6 1 2 – – 3 1E 2 – – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

7 Fizyka 105 45 – 60 – 8 2 – 2 – 4 1E – 2 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

8 Mechanika* 90 45 30 15 – 8 2E 2 – – 5 1 – 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

9 Wytrzymałość materiałów* 90 30 30 30 – 8 – – – – – – – – – – 1 1 – – 3 1E 1 2 – 5 – – – – – – – – – – – – – – –

10 Grafika inżynierska* 60 – – 60 – 4 – – 4 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

11 Informatyka użytkowa 60 30 – 30 – 1 2 – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

12 Podstawy konstrukcji maszyn 150 60 – 90 – 9 – – – – – – – – – – 2 – – – 2 2E – 2 – 4 – – 4 – 3 – – – – – – – – – –

13 Materiałoznawstwo okrętowe* 75 45 – 30 – 6 3E – 2 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

14 Techniki wytwarzania I* 45 15 – 30 – 2 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

15 Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* 30 – – 30 – 1 – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

16 Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* 30 – – 30 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – –

17 Ocena jakości elementów maszyn* 60 30 – 30 – 2 – – – – – – – – – – 2 – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

18 Termodynamika techniczna* 75 30 30 15 – 5 – – – – – 2E 2 – – 4 – – 1 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

19 Mechanika płynów* 30 15 15 – – 3 – – – – – 1 1 – – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

20 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 30 15 30 – 5 – – – – – 2E 1 – – 3 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

21 Maszyny i napędy elektryczne* 75 45 – 30 – 5 – – – – – – – – – – 3E – – – 3 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – –

22 Elektrotechnika okrętowa* 60 30 – 30 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 5 – – – – – – – – – –

23 Podstawy automatyki i robotyki* 45 15 15 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 1E 1 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – –

24 Automatyka i miernictwo okrętowe* 75 45 – 30 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3E – 2 – 6 – – – – –

25 Chemia techniczna 30 15 – 15 – 2 – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

26 Chemia wody, paliw i smarów* 45 15 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 2 – 2 – – – – – – – – – –

27 Użytkowanie paliw i środków smarowych* 30 30 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1 – – – – –

28 Okrętowe silniki tłokowe* 105 75 – 30 – 7 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 1 – 3 2 – – – 1 1,25E – 1,25 – 3

29 Kotły okrętowe* 50 38 7 – 5 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5E 0,5 – 0,3 3 – – – – – – – – – –

30 Maszyny i urządzenia okrętowe* 105 60 – 45 – 7 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1 2E – 3 – 6 – – – – –

31 Chłodnictwo i klimatyzacja* 60 30 – 25 5 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1,7 0,3 5 – – – – –

32 Siłownie okrętowe* 105 45 – – 60 9 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – – 2 4 1E – – 2 5 – – – – –

33 Podstawy budowy statku i organizacji załogi* 22 22 – – – 1 1,5 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

34 Teoria i budowa okrętu* 90 90 – – – 3 – – – – – 2 – – – 1 2 – – – 1 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – –

35 Ochrona środowiska morskiego* 30 30 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1 – – – – – – – – – –

36 Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* 36 12 – – 24 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – 2 3

37 Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* 38 19 19 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 1,25 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – –

38 Organizacja nadzoru* 24 12 12 – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 1 – – 2

39 Podstawy nautyki 15 15 – – – 1 – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

40 Prawo i ubezpieczenia morskie* 18 18 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,5 – – – 1

41 Seminarium dyplomowe 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – 1

42 Montaż maszyn* 60 30 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – –

43 Naprawy i regeneracje elementów maszyn* 75 45 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – 4 – – – – – – – – – –

44 Zużycie i spowalnianie zużycia 60 45 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – –

45 Technologia elementów maszyn# 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

45.1 Cieplne maszyny wirnikowe# 15# 15# – – – 1# – – – – – – – – – – 1# – – – 1# – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

46 Diagnostyka maszyn 120 60 – 60 – 8 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 – – – 5 – – 5E – 3

47 Sterowanie obsługiwaniem* 30 30 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – – – 1

48 Urządzenia przeniesienia napędu 30 30 – – – 1 – – – – – – – – – – 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

49 Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) – – – – – 14 – – – – – – – – – 4 – – – – 3 – – – – 7 – – – – – – – – – – – – – – –

50 Praktyka pływania (standardy STCW) – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

51 Praca dyplomowa – – – – – 15 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15

Razem: 2972 1435 278 1165 94 240 14,5 5 15 0 30 12 6 9 0 30 15 3 13 0 30 12,25 3,25 14 0 30 17,5 0,5 13 2,3 30 16 0 8,7 2,3 30 10,5 1 6,25 2 30

Obciążenie godzinowe w tygodniu: 34,5 27 31 29,5 33,3 27 20

Liczba godzin w semestrze: 517 405 465 443 500 405 237

Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW I semestr II semestr III semestr IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII semestr

1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej X – – – – – – –

2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej – – – – – – – X

3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej X – – – – – – –

4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych X – – – – – – –

5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy X – – – – – – –

6 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy – – – – – – – X

7 Szkolenie na świadectwo ratownika – – – – – – – X

* – zawiera treści programowe STCW # – przedmiot do wyboru



Informacje ogólne o przedmiocie:

Nr: 1 Przedmiot: Język angielski*

Kierunek: Mechanika

i Budowa Maszyn Specjalność:

Diagnostyka i Remonty Maszyn

i Urządzeń Okrętowych

Stopień

studiów: I

Forma

studiów: stacjonarne

Rok

studiów: I–III Semestry: I–VI

Status

przedmiotu: obowiązkowy

Grupa

przedmiotów: ogólne

Semestr Liczba tygodni

w semestrze

Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS

A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR

I 15 3 45 2

II 15 3 45 2

III 15 2 30 2

IV 15 2 30 2

V 15 2E 30 3

VI 15 2 30 1

Razem w czasie studiów 210 12

Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji

(jeśli dot. przedmiotu):

1. Znajomość ogólnego języka obcego na poziomie B1 wg CEF

Cele przedmiotu:

1. Nabycie umiejętności posługiwania się zawodowym rejestrem mechanicznym języka angiel-

skiego na poziomie B2 wg CEF, umożliwiających wykonywanie pracy zawodowej. Posługiwa-

nie się kompetencjami językowymi zgodnymi z wymogami konwencji STCW sprawdzalnymi

w testach Marlins

2. Nabycie umiejętności ustnego komunikowania się, pisania i czytania ze zrozumieniem zgodnie

z poziomem B2 wg CEF

Efekty kształcenia dla przedmiotu:

Lp. Opis Kody EK dla kierunku

EKP1

Wykazuje znajomość języka angielskiego w mowie i w pi-

śmie w zakresie słownictwa technicznego wymaganego w środowisku zawodowym

K_U01, K_U02, K_U03, K_U04, K_U05, K_U06, K_K12

EKP2 Posługuje się płynnie Standardowymi Zwrotami w Porozu-

miewaniu się na Morzu (STCW)

K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,

K_U05, K_U06, K_K12

EKP3 Komunikuje się z zespołem ludzi na poziomie operacyjnym K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,

K_U05, K_U06, K_K12

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–VI:

Lp. Szczegółowe efekty kształcenia

Powią-

zanie

z EKP

A Ć L E S P SE PP PR Uwagi

SEKP1

Stosuje wyrażenia językowe zalecone przez

konwencję STCW i zna Standardowe Zwroty w Porozumiewaniu się na Morzu

EKP

1,2,3 x x



SEKP2

Wykazuje znajomość języka angielskiego

w zakresie słownictwa specjalistycznego w za-

kresie rejestru mechanicznego i nautycznego

EKP

1,2,3 x x

SEKP3 Potrafi porozumiewać się w języku angielskim

w środowisku zawodowym

EKP

1,2,3 x x

SEKP4 Wykazuje stałe zaangażowanie w podnoszenie

swoich kompetencji językowych

EKP

1,2,3 x

SEKP5 Potrafi kierować podległym mu zespołem ludz-

kim używając do tego języka fachowego

EKP

1,2,3 x x

SEKP6 Potrafi samodzielnie korzystać z literatury fa-

chowej na jego poziomie

EKP

1,2,3 x x

SEKP7

Zna, rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa

pracy w środowisku pracy załóg multikulturo-

wych

EKP

1,2,3 x x

SEKP8

Potrafi dokonywać wpisów do dziennika ma-

szynowego, zdawać raporty ustne i tworzyć pi-

semne oraz sporządzać sprawozdania

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie

z SEKP Realizowane treści

Liczba

godzin

Semestr: I

L

SEKP1–4 1. The Marine Engineering Student – wymiana informacji wymaganych

w środowisku zawodowym; czas Present Simple

45

-„- 2. At sea – alfabet morski, liczebniki, literowanie; czas Present Simple

-„- 3. Zaimki, liczba mnoga, przedimki

-„- 4. Places on Board – opis i ustalanie położenia; konstrukcja There is/are,

przyimki określające miejsce

-„- 5. Routine Activities on Board – czas Present Simple, przyimki określające

czas, przyczynę, sposób

-„- 6. Common operating & maintenance procedures in the engine room –

komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrętowej

-„-

7. What’s happening on board the vessel? – czas Present Continuous,

ćwiczenia kontrastywne Present Simple vs. Present Continuous,

czasowniki statyczne

-„- 8. Which way to the engine room? – tryb rozkazujący; standardowe ko-

mendy do maszyny

-„- 9. In the messroom – uprzejme pytania; konstrukcja Can/Could you …,

would like, zaimki nieokreślone

-„- 10. Cargo & supplies – rodzaje ładunku; kwantyfikatory some/any/a lot

(of)/ much/many

-„- 11. A new vessel – stopniowanie przymiotników i przysłówków

-„-

12. The last voyage – czas Past Simple, czasowniki nieregularne, wyraże-

nia used to/would do opisywania zwyczajów w przeszłości, konstruk-

cja be/get used to

-„- 13. Incidents at sea & personal injuries – bezpieczeństwo na statku, bez-

pieczeństwo pracy

Razem: 45

Razem w semestrze: 45



Obciążenie pracą studenta:

Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-

nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-

wywanie się do zaliczeń i egzaminów.

Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin

na zrealizowanie aktywności

Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45

2 Praca własna studenta 75 w tym e-learning

Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10

Łącznie 130

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

L

SEKP1–4

14. Maintenance duties – komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrę-

towej, porozumiewanie się z członkami załogi; czas Present Perfect,

Present Perfect Continuous

45

-„- 15. What were you doing when the accident happened? – czas Past Con-

tinuous, ćwiczenia kontrastywne Past Simple vs. Past Continuous

-„- 16. Safety & emergency – komunikacja w stanach alarmowych i awaryj-

nych; tryb rozkazujący, czasowniki modalne must/needn’t, mustn’t

-„- 17. Vessel in distress – standardowe zwroty porozumiewania się na morzu

w komunikacji w stanach alarmowych i awaryjnych

-„- 18. My next voyage – czas Future Simple, Future Continuous, Future Per-

fect, Future Perfect Continuous, konstrukcja be going to

-„- 19. Zdania czasowe dotyczące przyszłości, spójniki as soon as, when, be-

fore, as long as, until

-„- 20. Zdania czasowe dotyczące przeszłości, czas Past Perfect, Past Perfect

Continuous

-„- 21. Obligations, skills, duties, needs of marine engineer – czasowniki

modalne must/have to, can/be able to, may/be allowed to,

should/should have III, needn’t have III, to be to

-„- 22. Powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownictwa

Razem: 45








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 130



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

L

SEKP1–6 23. Pirates on Board – powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownic-

twa

30

-„- 24. Fire protection, fire fighting, checking equipment, damage control –

komunikacja w zakresie obsługi statku, komunikacja w stanach alar-

mowych i awaryjnych

-„-

25. Parts of the ship & her dimensions, General Arrangement Plan – ter-

minologia dotycząca konstrukcji statku / budowa kadłuba, grodzie,

przedziały, pokład, zbiorniki itd./, materiały konstrukcyjne, terminolo-

gia dotycząca teorii okrętu / wymiary, wyporność, nośność, płaszczy-

zny, przekroje, plany statkowe, pędniki itd./; strona bierna

-„- 26. Engine room, manning it, basic equipment – strona bierna, konstrukcja

have sth done

-„-

27. Measuring & fitting tools, basic instruments – narzędzia pomiarowe

i montażowe oraz urządzenia używane podczas remontów; strona

bierna, konstrukcja bierna wyrażająca obiegową opinię The vessel is

said to

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 110

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

L

SEKP1–7 28. Ship propulsion – typowe jednostki napędowe, elementy jednostek

napędowych

30

-„- 29. Diesel Engines – spalinowe silniki tłokowe, typy, budowa, zasada

działania

-„- 30. Fuel system – rodzaje paliw, właściwości, instalacja bunkrowania i

transportu paliwa, system paliwowy, wirówki

-„- 31. Lubrication – funkcja i systemy smarowania

-„-

32. Cooling the engine – typy chłodziw, systemy chłodzenia, instalacja

wody chłodzącej, instalacja wody morskiej, urządzenia do produkcji

wody słodkiej



-„-

33. Auxiliary Engines – pompy i układy pompowe, instalacja balastowa,

instalacja wody pitnej, instalacja wody zęzowej, urządzenia do

oczyszczania wód zęzowych, urządzenia do oczyszczania wód zęzo-

wych i ścieków sanitarnych, płyny eksploatacyjne stosowane na stat-

ku, spalarki, instalacja pożarowa, kotły okrętowe i instalacje parowe,

urządzenia i instalacje elektryczne, urządzenia sterowe, urządzenia

pokładowe, urządzenia i instalacje hydrauliczne i pneumatyczne, sprę-

żarki

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 110

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

L

SEKP1–8 34. Operating procedures, maintenance, surveys – terminologia w zakre-

sie remontów, procedury, dokumenty, procesy technologiczne

30

-„-

35. Maintenance & fault chart – komunikacja w zakresie obsługi siłowni

okrętowej, komunikaty urządzeń monitorujących pracę siłowni, poro-

zumiewanie się z członkami załogi, komunikacja w stanach alarmo-

wych i awaryjnych, wykrywanie i usuwanie uszkodzeń/usterek, dzia-

łania naprawcze; okresy warunkowe, konstrukcja wish

-„- 36. Relaying statements, questions, commands – mowa zależna,

następstwo czasów, konstrukcja had better, would rather

-„-

37. Pollution prevention, preparing safety measures, ballast handling,

liquid goods – komunikacja w zakresie obsługi statku, procedury ISM

i ISPS; wyrażanie przypuszczeń z pomocą czasowników modalnych

must/may/ might/can’t be, must/may/might/can’t have been

-„- 38. Powtórzenie zagadnień gramatycznych, słownictwa i standardowych

zwrotów porozumiewania się na morzu

-„- 39. Elements and measurements of control system, open-, closed-loop

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 120

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

L

SEKP1–8

40. Korespondencja: zamówienia, zakresy remontów, reklamacje, opis

awarii, protokół powypadkowy, raporty, opinia zawodowa, zezwole-

nia na prace specjalne, listy kontrolne

30

-„- 41. Typical diesel engines – spalinowe silniki tłokowe, elementy, systemy

funkcjonalne, parametry pracy

-„- 42. Operating manuals – czytanie i tłumaczenie instrukcji obsługi

-„- 43. How to write CV? – przygotowanie życiorysu, podania o pracę, przy-

gotowanie do rozmowy kwalifikacyjnej

-„- 44. Incidents & accidents, personal & occupational safety – wypadki na

statku, ochrona osobista, działania na rzecz bezpieczeństwa pracy na

statku

-„- 45. Typical diesel engines – MAN, Sulzer

-„- 46. General remarks on business letter writing – orders, reports, claims etc

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 110



Metody i kryteria oceny:

Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zadania pisemne; wejściówki; sprawdzian (min. 2); zadania w e-learning; odpowiedzi ustne; kolo-

kwium (min. 1)

EKP

1,2,3

Nie udziela odpowiedzi

lub wykazuje bardzo

ograniczoną znajomość

słownictwa i struktur

językowych uniemoż-

liwiającą wykonanie

zadania, chaotycznie

konstruuje wypowiedzi,

bardzo uboga treść,

niekomunikatywność,

mylenie

i zniekształcanie pod-

stawowych informacji.

Uzyskuje poniżej 51%

punktów z prac pisem-

nych oraz wypowiedzi

Wykazuje ograniczoną

znajomość słownictwa i

struktur językowych, po-

pełnia liczne błędy języ-

kowe znacznie zakłóca-

jące komunikację i płyn-

ność wypowiedzi, błędy

w wymowie i intonacji,

formułuje niepełne od-

powiedzi na niektóre py-

tania, odpowiedzi czę-

ściowo odbiegające od

treści zadanego pytania,

dokonuje niekomplet-

nych, jednostronnych

prezentacji ustnych lub

pisemnych zadanego ma-

teriału, odtwórcza pre-

zentacja.

Uzyskuje powyżej 51%

z prac pisemnych oraz

wypowiedzi

Reprezentuje zadowalają-

cy poziom znajomości

słownictwa i struktur ję-

zykowych, popełnia błędy

językowe nieznacznie za-

kłócające komunikację,

nieznaczne zakłócenia

w płynności wypowiedzi,

stosuje poprawną wymo-

wę i intonację, formułuje

odpowiedzi pełne nie-

znacznie odbiegające od

treści zadanego pytania,

wykazuje praktyczne po-

sługiwanie się wiadomo-

ściami wg podanych wzo-

rów w formie pisemnej i

w aspekcie mowy, po-

prawnie konstruuje pre-

zentacje, bogate w treść.

Uzyskuje 70–80% punk-

tów z prac pisemnych oraz

wypowiedzi

Umiejętności wykazywane

przez studenta, wiedza, spraw-

ności językowe, stosowane

struktury językowe i słownic-

two wykraczają poza normy

programowe, nabycie umiejęt-

ności formułowania planu dzia-

łania, tworzenie oryginalnych

pomysłów (na ocenę 5).

Wykazuje bardzo dobry poziom

znajomości słownictwa i struk-

tur językowych, popełnia nie-

liczne błędy językowe nie za-

kłócające komunikacji, kon-

struuje wypowiedź płynną, sto-

suje poprawną wymowę

i intonację, nabycie umiejętno-

ści interpretowania

i opiniowania, oraz formułowa-

nia problemów i hipotez (na

ocenę 4+).

Uzyskuje powyżej 80% punk-

tów z prac pisemnych oraz wy-

powiedzi

Obecność Powyżej 6 godzin nie-

usprawiedliwionych

Lub Test

Marlinsa X Pisemny – 80%

Poziom –

junior engineer Ustny – Intermediate

Narzędzia dydaktyczne:

Rodzaj Opis

Laboratorium komputerowe

+ stacjonarne i internetowe programy

50 programów zawodowych, gramatycznych, testujących

+ DVD zawodowe: VHF, Mareng, Marlins, Oxford,

Profesor Henry, Seagull, Videotel itd.

Sala multimedialna + zestawy ćwiczeń Programy towarzyszące podręcznikom, skryptom DVD,

prezentacje własne

Magnetofony + podręczniki, skrypty Ćwiczenia na rozumienie – programy zawodowe i oryginalne

Literatura:

Literatura podstawowa

1. Augustyniak-Klimczuk A., Mastalerz K.: English basics for marine engineering students.

2. Marlins: English for seafarers. Study Pack 1 & 2.

3. MARENG – program komputerowy

4. Standard maritime communication phrases – IMO

5. Wysocki H.: English for students of marine engineering.

6. Buczkowska W.: English across marine engineering.

7. Jędraszczak H., Mastalerz K.: English-Polish & Polish-English marine engineering dictionary.

8. van Kluijven P.: An English course for students St Marine College and for on board training.



Literatura uzupełniająca

1. Gunia M., Mastalerz K.: Workbook on English grammar for mechanical engineering students.

2. Cowley J.: Running and maintenance of marine machinery.

3. Puchalski J.: Illustrated English Polish seaman’s dictionary.

4. Comfort J. et all: Basic technical English.

5. Programy komputerowe i DVD firmy Seagull

6. DVD – Videotell

7. Góral Z.: Angielsko-polski opis symulatora siłowni okrętowej.

8. Góral Z.: Angielsko-polski podręczny słownik mechanika okrętowego.

9. Jakowczyk E.: English for chief engineers.

10. Jakowczyk E.: English for mechanical engineering students.

11. Babicz J.: Shipbuilding dictionary.

12. Babicz J.: Dictionary of marine technology.

13. MacGeorge H.D.: Marine auxiliary machinery.

14. Blakey T.N.: English for maritime studies.

Prowadzący przedmiot:

Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna

Osoba odpowiedzialna za przedmiot:

mgr Krzysztof Mastalerz [email protected] SNJO

Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:

mgr Rafał Litwin [email protected] SNJO

mgr Katarzyna Zawadzka [email protected] SNJO

Objaśnienia skrótów:

A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,

S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,

E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.




Nr: 2 Przedmiot: Wychowanie fizyczne

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I–II Semestry: I–III

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 30

II 15 2 30

III 15 2 30 1




1. Brak przeciwwskazań do wysiłku fizycznego

Cele przedmiotu:

1. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności prawidłowego reagowania na sytuację zagrożenia

życia i zdrowia w wodzie

2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności z zakresu organizacji i uczestnictwa w różnorodnych

formach aktywności ukierunkowanej na rozwój i utrzymanie sprawności fizycznej

3. Zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa podczas treningu z wykorzystaniem sprzętu sportowego

oraz realizacja różnych form wysiłku fizycznego indywidualnego lub zespołowego

4. Kształtowanie nawyku aktywnego wykorzystania czasu wolnego i postaw prozdrowotnych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Ma wiedzę z zakresu ratownictwa wodnego. Ma wiedzę w zakresie technik i me-

tod stosowanych w celu kształtowania sprawności fizycznej w różnych dyscypli-

nach sportu i rekreacji. Ma wiedzę z bezpieczeństwa i przepisów dotyczących

dyscyplin sportowych i rekreacyjnych

K_W11

K_K03

EKP2

Umie zastosować posiadaną wiedzę w działaniach (w tym z ratownictwa), potrafi

realizować zadania ruchowe o charakterze sportowym w wodzie i na lądzie w ce-

lu kształtowania sprawności fizycznej; Umie dobrać i korzystać ze środków tech-

nicznego wspomagania treningu i wyposażenia ratowniczego

K_U11

K_K03

EKP3

Prezentuje postawę systematycznej dbałości o sprawność fizyczną umożliwiająca

działalność zawodową. Prezentuje postawę gotowości do współpracy w zespole,

odpowiedzialności za członków zespołu i wykonywane zadania

K_K03

K_K04

K_K12



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Posiada wiedzę z zakresu technik i metod sto-

sowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej

oraz prawidłowej postawy ciała. Ma wiedzę

o bezpieczeństwie i zasadach podczas ćwiczeń

w siłowni kulturystycznej studio fitness

EKP

1,3 x

SEKP2

Umie zastosować posiadaną wiedzę w działa-

niach, potrafi realizować zadania ruchowe

o charakterze sportowym w celu kształtowania

sprawności fizycznej i prawidłowej postawy cia-

ła. Umie dobrać środki technicznego wspoma-

gania treningu i korzystać z nich

EKP2 x

SEKP3

Prezentuje postawę systematycznej dbałości

o sprawność fizyczną umożliwiająca działalność

zawodową. Prezentuje postawę gotowości do

współpracy w zespole, odpowiedzialności za

członków zespołu i wykonywane zadania

EKP3 x

SEKP4



oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji (halo-

wych). Ma wiedzę o bezpieczeństwie i przepi-

sach dotyczących wybranych dyscyplinach spor-

towych

EKP

1,3 x

SEKP5


niach, potrafi realizować zadania ruchowe o cha-

rakterze sportowym w celu kształtowania

sprawności fizycznej. Umie dobrać środki tech-

nicznego wspomagania treningu, standardowe

wyposażenie hal sportowych i korzystać z nich

EKP2 x

SEKP6



oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji. Ma

wiedzę o bezpieczeństwie i przepisach dotyczą-

cych sportów wodnych

EKP

1,3 x

SEKP7


niach, potrafi realizować zadania ruchowe

o charakterze sportowym w wodzie w celu

kształtowania sprawności fizycznej. Umie do-

brać środki technicznego wspomagania treningu

i korzystać z nich

EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

L SEKP1,3

Zapoznanie z regulaminem siłowni i zasadami bezpieczeństwa na zaję-

ciach, higieną zajęć, właściwym korzystaniem z urządzeń oraz sprzętu na

siłowni, warunkami zaliczenia

30



SEKP1,2 Energetyka wysiłku, Pomiar i ocena siły mięśniowej – sprawdzian

SEKP2 Ćwiczenia izolowane jako ćwiczenia angażujące pojedyncze grupy mię-

śni

SEKP2 Ćwiczenia segmentowe jako ćwiczenia angażujące kilka dużych grup

mięśniowych

SEKP2 Ćwiczenia globalne jako ćwiczenia angażujące kompleksowo mięśnie

całego ciała

SEKP2 Wiosłowanie na ergometrze Concept II. Nauka techniki wiosłowania

SEKP1 Metody rozwoju wytrzymałości: ciągła, przemienna, powtórzeniowa, in-

terwałowa

SEKP1 Wybrane metody rozwoju siły: body building system, ciężkoatletyczna,

progresywna

SEKP1 Podstawowe metody kształtowania wytrzymałości siłowej: stacyjna, ob-

wodowa, strumieniowa

SEKP2 Ocena reakcji na obciążenia treningowe

SEKP2 Trening kulturystyczny i jego oddziaływanie na rozwój umiejętności

ćwiczących. Atlas ćwiczeń

SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności. Doskonalenie techniki

wiosłowania na ergometrze. Rozkład sił na dystansie – sprawdzian

SEKP2 Praktyczne wykorzystanie znaczenia siły mięśniowej w życiu człowieka

SEKP1,2 Układanie własnego programu treningowego na zwiększenie poszcze-

gólnych cech układu mięśniowego

SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności – wyciskanie w leżeniu.

Indywidualna poprawa sprawdzianów

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30

Praca własna studenta 2

Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami

Łącznie 32

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

L SEKP3,4

Zapoznanie z programem zajęć, regulaminem sali gier, wymogami oraz

omówienie bezpieczeństwa zajęć. Znaczenie rozgrzewki w zajęciach spor-

towych

30



SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie kozłowania piłki oraz podań

i chwytów

SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie rzutów piłką do kosza z miejsca,

biegu i wyskoku

SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie elementów techniki indywidual-

nej

SEKP3,4 Piłka koszykowa – test sprawdzający umiejętności techniki indywidualnej

SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie odbić piłki sposobem oburącz gór-

nym i dolnym

SEKP3,5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zagrywki – małe gry 2x2, 3x3

SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie ataku, ustawienie na boisku

SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zastawienia

SEKP4,5 Piłka siatkowa – test sprawdzający umiejętność techniki indywidualnej

SEKP4,5 Badminton – zapoznanie z przepisami gry, nauka podstawowych umiejęt-

ności techniki indywidualnej

SEKP5 Badminton – doskonalenie podstawowych umiejętności techniki indywi-

dualnej, gry singlowe i deblowe

SEKP5 Unihokej – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidualnej

SEKP3,5 Unihokej – nauka i doskonalenie systemów ataku i obrony – turniej gry

4x4

SEKP3,5 Tenis stołowy – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidual-

nej, gry singlowe i deblowe

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30

Praca własna studenta 2


Łącznie 32

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

L

SEKP3,6

Zapoznanie z regulaminem basenu i zasadami bezpieczeństwa na zaję-

ciach, higieną zajęć w wodzie, wymaganym podstawowym wyposażeniem

osobistym, warunkami zaliczenia 30

SEKP7 Ćwiczenia oswajające w wodzie, diagnoza wstępna umiejętności pływac-

kich



SEKP7 Nauka leżenia w pozycji na plecach; Pływanie z pomocą deski

SEKP7 Nauka i doskonalenie naprzemianstronnej pracy nóg

SEKP7 Nauka pracy rąk w stylu grzbietowym

SEKP7 Nauka skoków do wody w różnych pozycjach: na nogi, kuczny

SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy rąk kraulem

SEKP7 Podstawowe ćwiczenia z zanurzenia pod wodę (w miejscu)

SEKP3,7 Ćwiczenia grupowe w wodzie – piłka wodna – gra właściwa

SEKP7 Ocena techniki pływania na plecach i kraulem

SEKP7 Nauka pływania w płetwach po powierzchni

SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy nóg w pozycji na boku – holowanie

SEKP7 Nauka pracy nóg w stylu klasycznym w pozycji na plecach i piersiach

SEKP6,7 Sprawdzian wytrzymałości w pływaniu

SEKP7 Pływanie w ubraniu roboczym w różnych pozycjach – kontrola efektów

kształcenia

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30

1 Praca własna studenta 2


Łącznie 32


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny zaliczenie

EKP1

Nie zna podstawowych

technik i metod stoso-

wanych w kształtowaniu

sprawności fizycznej

Posiada podstawowe wiado-

mości z zakresu kształtowa-

nia wybranych sprawności fi-

zycznej

Posiada wiadomości

z zakresu bezpieczeń-

stwa i metod kształto-

wania wybranych

sprawności fizycznej

Zna zasady i metody

kształtowania więk-

szości sprawności fiz.

oraz przepisy wybra-

nych dyscyplin sportu

i rekreacji

EKP2

Nie umie realizować

podstawowych zadań

ruchowych i korzystać

ze środków technicz-

nych wspomagania tre-

ningu

Wykonuje zadania ruchowe

z dużymi odstępstwami od

wzorca, potrafi korzystać

z podstawowych środków

technicznych przy realizacji

prostych zadań ruchowych

Wykonuje zadania ru-

chowe z nielicznymi od-

stępstwami od wzorca,

potrafi korzystać z róż-

norodnych środków

technicznych

Wykonuje zadania

zgodnie ze wzorcem

i średnią efektywno-

ścią ruchu, dobiera

środki do prostego za-

dania

EKP3

Nie pracuje systema-

tycznej lub utrudnia re-

alizację zadań grupie

Pracuje systematycznie

z niskim zaangażowaniem

w realizację zadań

Pracuje systematycznie

oraz jest zaangażowany

w realizację zadań;

dobra współpraca w ze-spole

Wykazuje aktywną po-

stawę w realizację za-

dań i motywuje innych

członków grupy do re-alizacji zadań




Rodzaj Opis

Trenażery do ćwiczeń siłowych Ergometr wioślarski, Orbitrek, rowerek stacjonarny

Przyrządy do ćwiczeń siłowych Przyrządy do ćwiczeń selektywnych – mięśni nóg, ramion, grzbietu,

brzucha

Przybory do ćwiczeń siłowych Hantle, gryfy, obciążenia

Wyposażenie Sali sportowej Kosze, bramki, drabinki, materace

Przybory sportowe Piłki, lotki, rakiety, kije hokejowe

Przybory pływackie Płetwy, łapki pływackie, kamizelki ratunkowe, deska, pianka

Literatura:


1. Nawara H.: Badminton.

2. Abramuk D. i inni: Unihoc.

3. Bilski W.: Tenis stołowy.

4. Huciński T.: Koszykówka.

5. Zatyracz Z., Piasecki L.: Piłka siatkowa.

6. Orzech J.: Monografia treningu siły mięśniowej.


1. Kruszewski M.: Metody treningu i podstawy żywienia w sportach siłowych (trójbój siłowy, kultury-

styka, fitness, podnoszenie ciężarów).

2. Sieniek Cz.: Sporty całego życia.

3. Salski D.: Vademecum ratownika wodnego.




mgr Artur Lipecki [email protected] SWFiS


mgr Jakub Chuta [email protected] SWFiS

mgr Alojzy Gołąb [email protected] SWFiS

mgr Artur Jankowiak [email protected] SWFiS

mgr Wojciech Jaśkiewicz [email protected] SWFiS

mgr Norbert Marchewka [email protected] SWFiS

mgr Tadeusz Skrzypkowski [email protected] SWFiS

mgr Robert Terczyński [email protected] SWFiS

dr Marian Zajączkowski [email protected] SWFiS








Nr: 3 Przedmiot: Podstawy ekonomii

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I Semestry: I

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 30 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie do pracy przy stosowaniu zasad charakterystycznych dla gospodarki rynkowej

2. Zapoznanie z zasadami tworzenia, ewidencji i podziału dochodu narodowego oraz problematyką

wzrostu gospodarczego

3. Wyjaśnienie podstawowych kategorii mechanizmu rynkowego

4. Określenie roli poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania



EKP1 Zna i rozumie istotę, cele i prawidłowości gospodarowania K_W11, K_W13, K_W16

EKP2 Identyfikuje podstawowe elementy mechanizmu rynkowego K_W11, K_W13, K_W16

EKP3 Rozumie tworzenie, ewidencję i podział dochodu narodowego oraz

problematykę wzrostu gospodarczego K_W11, K_W16, K_K10

EKP4 Określa rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowa-

nia K_W11, K_W16, K_K10

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I:

Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie

z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi

SEKP1 Definiuje i opisuje istotę, cele i prawidłowo-

ści gospodarowania EKP1,3 x

SEKP2 Zna problemy wzrostu gospodarczego EKP1,4 x

SEKP3 Identyfikuje podstawowe kategorie mecha-

nizmu rynkowego EKP2,3 x

SEKP4 Określa rolę poszczególnych podmiotów

w procesie gospodarowania EKP2,4 x



SEKP5 Wyjaśnia uwarunkowania współczesnych

procesów rozwojowych EKP1,3 x

SEKP6 Identyfikuje problemy rynku pracy EKP1,2 x

SEKP7 Zna zasady panujące na rynku kapitałowym

i pieniężnym EKP2,3 x

SEKP8 Określa problemy globalizacji gospodarki

światowej EKP1,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1 Istota, cele i prawidłowości gospodarowania

30

SEKP1 Gospodarka jako system ekonomiczny. Charakterystyka podstawowych

systemów ekonomicznych

SEKP2 Tworzenie, ewidencja i podział dochodu narodowego

SEKP3 Gospodarka rynkowa – podstawowe kategorie

SEKP3 Rynek towarów i usług

SEKP7 Rynek papierów wartościowych. Funkcjonowanie giełdy

SEKP6 Rynek pracy. Podaż i popyt na pracę

SEKP6 Bezrobocie jako przejaw nierównowagi na rynku pracy. Rodzaje, przy-

czyny i skutki bezrobocia. Bezrobocie a inflacja

SEKP3 Przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej. Formy prawne, strategie rozwo-

ju przedsiębiorstwa

SEKP7 Polityka fiskalna. Budżet państwa

SEKP7 Dochody i wydatki budżetowe. Podatki – rodzaje

SEKP7 Polityka monetarna. Pieniądz – ewolucja pieniądza, jego funkcje podsta-

wowe operacje

SEKP7 Zadania i cele banków. Bank centralny

SEKP8 Międzynarodowa współpraca ekonomiczna i integracja gospodarcza

SEKP8 Główne problemy społeczno-ekonomiczne współczesnego świata

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 45




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Ocena aktywności na zajęciach, zaliczenie pisemne w formie testu jednokrotnego wyboru

EKP1 Nie rozpoznaje prawi-

dłowości istotnych dla gospodarowania

Zna i rozumie istotę

gospodarowania

Rozumie istotę, potrafi

omówić cele gospodaro-wania

Określa wszystkie prawidło-

wości gospodarowania

EKP2

Nie zna podstawo-

wych działań mecha-nizmu rynkowego

Ukierunkowany wła-

ściwie określa elemen-

ty mechanizmu rynko-wego

Charakteryzuje elementy

i działanie mechanizmu

rynkowego, odnosi je do

problemów wzrostu go-

spodarczego

Określa wzajemne zależności

między elementami mechani-

zmu rynkowego, w aspekcie

równowagi rynkowej; analizu-

je problemy wzrostu gospo-darczego

EKP3

Nie zna w podstawo-

wym zakresie i nie ro-

zumie pojęcia docho-du narodowego

Rozumie zasady two-

rzenia dochodu naro-dowego

Charakteryzuje zasady

tworzenia i podziału do-chodu narodowego

Wykazuje pogłębioną wiedzę

o zasadach tworzenia i po-

działu dochodu narodowego;

określa mierniki dochodu na-rodowego

EKP4

Nie zna w podstawo-

wym zakresie procesu

gospodarowania i jego elementów

Ukierunkowany po-

prawnie określa po-

szczególne podmioty

w procesie gospodaro-wania

Charakteryzuje udział po-

szczególnych podmiotów

w procesie gospodarowa-nia

Określa zasady racjonalnego

gospodarowania i odnosi je do

podmiotów gospodarczych


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Wykłady częściowo prowadzone w postaci prezentacji multimedialnej

Literatura:


1. Samuelson P.K., Nordhaus W.D.: Ekonomia. PWN, Warszawa 2003.

2. Kwiatkowski E., Milewski R.: Podstawy ekonomii. PWN, Warszawa 2008.

3. Marciniak S.: Makro- i mikroekonomia – Podstawowe problemy. Wydawnictwo Naukowe PWN,

Warszawa 2001.


1. Nasiłowski M.: Podstawy mikro- i makroekonomii. Key Text, Warszawa 2006.

2. Beksiak J.: Ekonomia. Warszawa 2000.




dr inż. kpt. ż.w. Piotr Lewandowski [email protected] WIET/IZT/ZNEiS









Nr: 4 Przedmiot: Nauka o pracy i kierowaniu

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: IV Semestry: VII

Status


Grupa



w semestrze



VII 12 2 24 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Nabycie wiedzy z zakresu podstawowych pojęć dotyczących pracy i kierowania

2. Przyswojenie umiejętności organizacji oraz kierowania

3. Nabycie umiejętności organizacji pracy zespołowej

4. Opanowanie umiejętność motywacji i komunikacji w procesie pracy



EKP1 Zna podstawowe pojęcia i funkcje z zakresu pracy

i kierowania

K_W11, K_W13, K_U01, K_U05,

K_U06, K_U09

EKP2 Umie planować i organizować pracę w warunkach zmian K_W13, K_U02, K_U03, K_U04,

K_U14, K_K04

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII:



SEKP1 Definiuje pojęcia dotyczące pracy ludzkiej

i kierowania EKP1 x

SEKP2 Określa główne akty prawne regulujące

pracę ludzką EKP1 x

SEKP3 Charakteryzuje podstawowe funkcje kiero-

wania EKP1,2 x

SEKP4 Określa zasady organizacji pracy zespoło-

wej EKP1,2 x

SEKP5 Definiuje funkcje człowieka w procesie

pracy EKP1,2 x

SEKP6 Analizuje proces planowania pracy EKP2 x



SEKP7 Charakteryzuje funkcję motywowania

w pracy EKP2 x

SEKP8 Prezentuje zasady etyki zawodowej EKP1,2 x

SEKP9 Definiuje źródła stresu w zawodzie

marynarza EKP2 x

SEKP10 Określa zasady skutecznej komunikacji

w pracy EKP2 x

SEKP11 Analizuje pracę i kierowanie w warunkach

zmiany EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

A

SEKP1 1. Podstawowe pojęcia dotyczące pracy ludzkiej i kierowania

24

SEKP2 2. Główne akty prawne regulujące pracę ludzką

SEKP3 3. Podstawowe funkcje kierowania

SEKP4 4. Zasady organizacji pracy zespołowej. Zasady sprawnej organizacji

pracy

SEKP5 5. Funkcje człowieka w procesie pracy

SEKP6 6. Planowanie pracy

SEKP6 7. Kierowanie ludźmi w procesie pracy

SEKP7 8. Motywowanie w pracy

SEKP8 9. Zasady etyki zawodowej. Etyczne aspekty pracy na morzu

SEKP9 10. Źródła stresu w zawodzie marynarza. Konflikty w pracy

SEKP10 11. Komunikacja w pracy

SEKP11 12. Praca i kierowanie w warunkach zmiany

Razem: 24








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 24



Łącznie 40




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne

EKP1

Mniej niż 50% znajomo-

ści zagadnień z zakresu

nauki o pracy i kierowa-niu

50% znajomości za-

gadnień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu

70% znajomości za-


85% znajomości za-


EKP2 Mniej niż 50% znajomo-

ści przedmiotowych za-gadnień

50% znajomości

przedmiotowych za-gadnień

70% znajomości


85% znajomości



Rodzaj Opis

komputer, rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów

Literatura:


1. Stoner J., Freemanm R., Gilbert D.: Kierowanie. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa

2011.

2. Penc J.: Decyzje i zmiany w organizacji. Centrum Doradztwa i Informacji Difin Sp. z o.o.,

Warszawa 2008.

3. Jarmołowicz W.: Gospodarowanie pracą we współczesnym przedsiębiorstwie. Wydawnictwo

Forum Naukowe, Poznań 2007.

4. Penc J.: Nowoczesne kierowanie ludźmi. Difin, Warszawa 2007.

5. Dannelon A.: Kierowanie zespołami. Helion, Gliwice 2007.

6. Hardingham A.: Praca w zespole. Petit, Warszawa 2004.

7. Sajkiewicz A., Sajkiewicz Ł.: Nowe metody pracy z ludźmi. Poltext, Warszawa 2002.


1. Griffin R.W.: Podstawy zarządzania organizacjami. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

2010.

2. Forsyth: Efektywne zarządzanie czasem. Wydawnictwo Helion, Gliwice 2004.

3. Anderson R.: Organizacja zebrań. K.E. Liber, Warszawa 2003.

4. Christowa Cz.: Podstawy budowy i funkcjonowania portowych centrów logistycznych. Wydawnic-

two Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2005.




dr Artur Rzempała [email protected] WIET/IZT/ZOiZ









Nr: 5 Przedmiot: Ochrona własności intelektualnej

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: V

Status


Grupa



w semestrze



V 15 1 15 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. prawa autorskiego, ochrony

autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych, cechy patentu i wzoru użytkowego

oraz procedury ich zgłaszania, odpowiedzialności karnej w zakresie naruszeń prawa autorskiego

i ochrony patentowej

2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z „obiektami” będącymi

przedmiotem prawa autorskiego i ochrony patentowej, posługiwanie się przepisami regulującymi

prawo autorskie oraz ochronę patentową oraz znajomość procedury zgłaszania patentu i wzoru

użytkowego


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 We właściwy sposób potrafi rozpoznawać i stosować podstawową wiedzą nt.

prawa autorskiego i ochrony patentowej

K_W11, K_W14

K_U01, K_U05

EKP2 Posiada umiejętność posługiwania się przepisami regulującymi prawo autor-

skie oraz ochronę patentową

K_W11, K_W14

K_U01, K_U05

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna i umie stosować przepisy regulujące prawo

autorskie oraz ochronę patentową oraz autorskie

prawo osobiste i autorskie prawo majątkowe

EKP

1,2 x

SEKP2 Orientuje się w zakresie przedmiotu i podmiotu

prawa autorskiego EKP1 x



SEKP3

Zna zakres korzystania z chronionych utworów

i czas trwania autorskich praw majątkowych

oraz przechodzenie i zbywanie praw autorskich

i majątkowych

EKP1 x

SEKP4

Zna i umie stosować ochronę utworów audiowi-

zualnych i programów komputerowych, ochronę

autorskich praw osobistych i autorskich praw

majątkowych oraz ochronę wizerunku, adresata

korespondencji i tajemnicy źródeł informacji

EKP

1,2 x

SEKP5 Zna prawa do artystycznych wykonań i nauko-

wych dokonań oraz organizacje zbiorowe zarzą-

dzające prawami autorskimi

EKP

1,2 x

SEKP6

Zna i umie stosować podstawowe pojęcia

z ochrony patentowej: patent, wzór użytkowy

oraz procedurę zgłaszania patentu i wzoru użyt-

kowego

EKP1 x

SEKP7 Zna odpowiedzialność karną w zakresie naru-

szeń prawa autorskiego i ochrony patentowej

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1 Przepisy regulujące prawo autorskie oraz ochronę patentową

15

SEKP2 Przedmiot i podmiot prawa autorskiego

SEKP1,2,3 Autorskie prawa osobiste i autorskie prawa majątkowe

SEKP3,4 Zakres korzystania z chronionych utworów i czas trwania autorskich praw

majątkowych

SEKP3 Przechodzenie i zbywanie praw autorskich i majątkowych

SEKP4 Szczegóły ochrony utworów audiowizualnych i programów komputero-

wych

SEKP4 Ochrona autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych

SEKP4 Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji

SEKP5 Prawa do artystycznych wykonań i naukowych dokonań

SEKP5 Organizacje zbiorowe zarządzające prawami autorskimi

SEKP6 Ochrona patentowa – ogólne informacje

SEKP6 Patent – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw

SEKP6 Wzór użytkowy – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw

SEKP6 Organizacja ochrony patentowej w Polsce – procedura zgłaszania patentu

i wzoru użytkowego

SEKP7 Odpowiedzialność karna w zakresie naruszeń prawa autorskiego i ochrony

patentowej

Razem 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 26


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne

EKP1

EKP2

Nie posiada żadnej

wiedzy nt. prawa au-

torskiego i patento-wego

Posiada minimalną

wiedzę nt. prawa au-

torskiego i patento-wego

Potrafi we właściwy sposób

w znacznej części posługiwać

się zagadnieniami związany-

mi z prawem autorskiego i pa-tentowym

Potrafi we właściwy sposób

w pełni posługiwać się za-

gadnieniami związanymi

z prawem autorskiego i pa-tentowym


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej

Literatura:


1. USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

2. USTAWA z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej.





dr hab. inż. Zbigniew Matuszak [email protected] IESO/ZSO









Nr: 6 Przedmiot: Matematyka

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I–II Semestry: I–III

Status


Grupa

przedmiotów: podstawowe


w semestrze



I 15 2E 3 30 45 6

II 15 1 2 15 30 3

III 15 1E 2 15 30 5

Razem w czasie studiów 60 105 14



1. W zakresie wiedzy: podstawa programowa dla szkół ponadpodstawowych – działania w zbiorze

liczb rzeczywistych, wyrażenia algebraiczne, – funkcje: liniowa, kwadratowa, wielomiany, funk-

cja wykładnicza, funkcje trygonometryczne, – rachunek wektorowy i geometria analityczny na

płaszczyźnie, – ciągi liczbowe, – rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna

2. W zakresie umiejętności: – posługiwanie się wzorami skróconego mnożenia, wykonywanie dzia-

łań na potęgach i pierwiastkach – rozwiązywanie równań i nierówności algebraicznych – wyko-

nywanie działań na wektorach – badanie monotoniczności ciągów liczbowych – stosowanie wzo-

rów trygonometrycznych – obliczanie prawdopodobieństwa oraz podstawowych parametrów sta-

tystycznych

Cele przedmiotu:

1. Wyposażenie w wiedzę z wybranych działów matematyki oraz wykształcenie umiejętności posłu-

giwania się aparatem matematycznym do rozwiązywania problemów o charakterze technicznym

2. Zapoznanie z podstawowymi dyscyplinami matematycznymi koniecznymi do studiowania na kie-

runkach technicznych

3. Wyrobienie umiejętności ścisłego formułowania problemów w oparciu o język matematyczny

4. Osiągnięcie umiejętności logicznego rozumowania, stosowania metody dedukcji do formułowania

i interpretowania wniosków


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Ma uporządkowaną i ugruntowaną wiedzę z podstawowych działów mate-

matyki K_W01

EKP2 Ma wiedzę z zakresu matematyki niezbędną do formułowania i rozwiązywa-

nia zagadnień z wybranej dyscypliny inżynierskiej K_W01

EKP3 Potrafi korzystać z metod matematycznych wspomaganych techniką cyfrową

do symulacji komputerowych oraz wyciągania wniosków i interpretowania

wyników obliczeń

K_W01, K_U05

K_U07, K_U08



EKP4 Ma umiejętność korzystania z literatury matematycznej oraz zasobów inter-

netowych

K_U01, K_U05

K_U17

EKP5 Ma umiejętność stosowania wiedzy z matematyki do studiowania na danym

kierunku studiów technicznych

K_U07, K_U08

K_U13, K_K01

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna podstawowe zagadnienia z rachunku róż-

niczkowego funkcji jednej i wielu zmiennych

rzeczywistych

EKP

1,2,4 x

SEKP2 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku cał-

kowego funkcji jednej zmiennej rzeczywistej

EKP

1,2,4 x

SEKP3 Umie wyznaczać pochodne funkcji jednej

zmiennej

EKP

1,2,3 x

SEKP4 Umie wyznaczać ekstrema funkcji i przedziały

monotoniczności

EKP

1,2,3 x

SEKP5 Umie wyznaczać punkty przegięcia i przedzia-

ły wypukłości i wklęsłości

EKP

1,2,3 x

SEKP6 Umie wyznaczać asymptoty. Umie wszech-

stronnie badać przebieg zmienności jednej

zmiennej rzeczywistej

EKP

1,2,3 x

SEKP7 Umie wyznaczać różniczkę zupełną i stosować

ją w rachunku błędów

EKP

1,2,3 x

SEKP8 Umie wyznaczać ekstrema lokalne, globalne

i warunkowe funkcji wielu zmiennych

EKP

1,2,3 x

SEKP9 Umie rozwijać funkcję jednej i wielu zmien-

nych według wzoru Taylora

EKP

1,2,3 x

SEKP10 Umie stosować metody całkowania do wyzna-

czania całek nieoznaczonych

EKP

1,2,3 x

SEKP11 Umie obliczać całki oznaczone, całki niewła-

ściwe

EKP

1,2,3 x

SEKP12

Umie obliczać pola figur płaskich, długości

łuków, objętości i pola powierzchni obroto-

wych za pomocą całek

EKP

1,2,3 x

SEKP13

Zna podstawowe zagadnienia z algebry wyż-

szej: zbiór liczb zespolonych, macierze, wy-

znaczniki, układy równań liniowych

EKP

1,2,4 x

SEKP14 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku wek-

torowego i geometrii analitycznej przestrzeni

kartezjańskiej trójwymiarowej

EKP

1,2,4 x

SEKP15 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku cał-

kowego funkcji wielu zmiennych

EKP

1,2,4 x

SEKP16 Umie wykonywać działania na liczbach zespo-

lonych oraz rozwiązywać równania algebra-

iczne w zbiorze liczb zespolonych

EKP

1,2,3 x



SEKP17 Umie rozwiązywać układy równań liniowych

za pomocą wyznaczników i macierzy

EKP

1,2,3 x

SEKP18 Umie wykonywać działania na wektorach

w przestrzeni R3

EKP

1,2,3 x

SEKP19 Umie wyznaczać równania płaszczyzn i pro-

stych oraz obliczać odległości

EKP

1,2,3 x

SEKP20 Umie obliczać całki wielokrotne i krzywoli-

niowe

EKP

1,2,3 x

SEKP21 Zna podstawowe zagadnienia z teorii szeregów

liczbowych i funkcyjnych

EKP

1,2,4 x

SEKP22 Zna podstawowe zagadnienia z teorii równań

różniczkowych zwyczajnych I i II rzędu

EKP

1,2,4 x

SEKP23 Zna podstawy rachunku prawdopodobieństwa

i statystyki matematycznej

EKP

1,2,4 x

SEKP24 Umie badać zbieżności szeregów liczbowych

i funkcyjnych

EKP

1,2,4 x

SEKP25 Umie rozwijać funkcję w szereg Taylora oraz

wyznaczać całki nieelementarne za pomocą

szeregów potęgowych

EKP

1,2,3 x

SEKP26

Umie rozwiązywać wybrane typy równań róż-

niczkowych zwyczajnych I i II rzędu metodą

kwadratur

EKP

1,2,3 x

SEKP27 Umie obliczać prawdopodobieństwo zdarzeń

losowych oraz wyznaczać parametry zmien-

nych losowych

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1

Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej: wiadomości

uzupełniające dotyczące funkcji (funkcje cyklometryczne), granic ciągów

i funkcji, pochodna i różniczka funkcji, pochodne i różniczki wyższych

rzędów, twierdzenia o wartości średniej, wzór Taylora, reguły de L’Hos-

pitala, wszechstronne badanie przebiegu zmienności funkcji

30 SEKP2

Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej; całka nieozna-

czona, podstawowe twierdzenia, metody całkowania, całkowanie funkcji

wymiernych, niewymiernych i trygonometrycznych, całka oznaczona (de-

finicja według Riemanna), podstawowe twierdzenia i własności całki

oznaczonej, całki niewłaściwe, zastosowania całki oznaczonej w geometrii

SEKP1

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych: zbiory płaskie, definicja

funkcji wielu zmiennych, granica i ciągłość funkcji dwóch zmiennych, po-

chodne cząstkowe, pochodne funkcji złożonej, różniczka zupełna, po-

chodne cząstkowe i różniczki zupełne wyższych rzędów, zastosowanie

różniczki zupełnej w rachunku błędów, wzór Taylora, ekstrema funkcji

wielu zmiennych

Razem: 30



Ć

SEKP

3,4,5,6

Wyznaczanie pochodnych funkcji jednej zmiennej; wyznaczanie ekstre-

mów funkcji i przedziałów monotoniczności; wyznaczanie punktów prze-

gięcia i przedziałów wypukłości i wklęsłości; wyznaczanie asymptot;

wszechstronne badania przebiegu zmienności jednej zmiennej rzeczywi-

stej

45 SEKP

7,8,9

Wyznaczanie różniczki zupełnej i stosowania jej w rachunku błędów; wy-

znaczanie ekstremów lokalnych, globalnych i warunkowych funkcji wielu

zmiennych; rozwijanie funkcji jednej i wielu zmiennych według wzoru

Taylora

SEKP

10,11,12

Stosowanie metod całkowania do wyznaczania całek nieoznaczonych; ob-

liczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych, całek wielokrotnych

i krzywoliniowych; obliczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych,

całek wielokrotnych i krzywoliniowych; obliczanie pól figur płaskich,

długości łuków, objętości i pól powierzchni obrotowych za pomocą całek

Razem: 45








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 165

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP13

Algebra wyższa: zbiór liczb zespolonych, definicja liczby zespolonej, po-

stać kartezjańska i trygonometryczna liczby zespolonej, wzór de Moivre’a,

działania na liczbach zespolonych. Macierze i wyznaczniki: definicja ma-

cierzy, rodzaje macierzy, działania na macierzach, macierz odwrotna, de-

finicja i własności wyznaczników, rząd macierzy, układy równań linio-

wych, wzory Cramera, twierdzenie Kroneckera–Capelliego

15 SEKP14

Geometria analityczna w przestrzeni R3: rachunek wektorowy, równania

płaszczyzny i prostej, odległość punktu od prostej, odległość punktu od

płaszczyzny i prostej, odległość prostej od prostej, powierzchnia stopnia

drugiego, powierzchnie obrotowe

SEKP15

Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych: definicja i podstawowe wła-

sności całki podwójnej w obszarze normalnym, całka potrójna, zamiana

całek wielokrotnych na całki iterowane, zamiana zmiennych, całki krzy-

woliniowe, twierdzenie Greena, zastosowania geometryczne całek wielo-

krotnych i całek krzywoliniowych

Razem: 15



Ć

SEKP

16,17

Wykonywanie działań na liczbach zespolonych oraz rozwiązywania rów-

nań algebraicznych w zbiorze liczb zespolonych; rozwiązywanie układów

równań liniowych za pomocą wyznaczników i macierzy

30 SEKP

18,19

Wykonywanie działań na wektorach w przestrzeni R3; wyznaczanie rów-

nań płaszczyzn i prostych oraz obliczania odległości

SEKP20 Obliczanie całek wielokrotnych i krzywoliniowych; zastosowanie całek

wielokrotnych i krzywoliniowych w geometrii

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 103

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP21

Szeregi liczbowe i funkcyjne: definicja szeregu liczbowego, kryteria

zbieżności szeregów o wyrazach nieujemnych, szeregi naprzemienne, sze-

regi liczbowe warunkowo i bezwzględnie zbieżne, ciągi i szeregi funkcjo-

nalne, szeregi potęgowe, szereg Taylora

15

SEKP22

Równania różniczkowe zwyczajne: równania różniczkowe rzędu pierw-

szego (wybrane typy), równania różniczkowe rzędu drugiego (przypadki

szczególne), równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu o stałych

współczynnikach

SEKP23

Rachunek prawdopodobieństwa: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe,

definicja prawdopodobieństwa, własności prawdopodobieństwa, prawdo-

podobieństwo warunkowe, niezależność zdarzeń losowych, schemat Be-

roulliego, prawdopodobieństwo całkowite, wzór Bayesa, zmienne losowe

typu skokowego i typu ciągłego, rozkłady prawdopodobieństwa zmien-

nych losowych, parametry zmiennych losowych, zmienne losowe dwu-

wymiarowe typu skokowego i typu ciągłego, kowariancja, współczynnik

korelacji, zmienne losowe skorelowane, niezależność zmiennych loso-

wych

SEKP23

Podstawy statystyki matematycznej: podstawowe pojęcia i twierdzenia,

wybrane rozkłady prawdopodobieństwa występujące w statystyce mate-

matycznej, estymatory i ich podstawowe własności, metody uzyskiwania

estymatorów, przedziały ufności, weryfikacja hipotez statystycznych, pod-

stawowe testy statystyczne

Razem: 15



Ć

SEKP

24,25

Badanie zbieżności szeregów liczbowych i funkcyjnych; rozwijanie funk-

cji w szereg Taylora oraz wyznaczania całek nieelementarnych za pomocą

szeregów potęgowych

30 SEKP26 Rozwiązywanie wybranych typów równań różniczkowych zwyczajnych

I i II rzędu metodą kwadratur

SEKP27

Obliczanie prawdopodobieństw zdarzeń losowych oraz wyznaczania pa-

rametrów zmiennych losowych; wyznaczanie przedziałów ufności; wery-

fikacja hipotez statystycznych

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 115


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe

SEKP1, SEKP3, SEKP4, SEKP5, SEKP6, SEKP7, SEKP8

Obliczanie

granic ciągów

liczbowych

i granic funkcji

Nie potrafi obliczyć

żadnej granicy ciągu oraz funkcji

Potrafi obliczać granice

ciągu, którego wyrazy są

ilorazami wielomianów,

oblicza granice funkcji

elementarnych w punkcie

i w ∞, wyznacza asymp-

toty funkcji wymiernych

Jak na ocenę 3 plus: obli-

cza niezbyt trudne granice

ciągów i funkcji w punk-

cie, w ∞ prowadzący do

symboli nieoznaczonych

∞/∞, ∞–∞, bada ciągłość

funkcji opisanych jednym

równaniem, wyznacza

asymptoty funkcji nie-

wymiernych.

Oblicza granice ciągów

i funkcji o różnym stopniu

trudności, wykorzystuje

twierdzenie o trzech cią-

gach do obliczania granic

ciągów, bada ciągłość funkcji sklejanych

Jak na ocenę 4 plus: na

podstawie definicji wy-

kazuje, że dana liczba

jest granicą ciągu, grani-

cą funkcji.

Stosuje specjalistyczny

język matematyczny

przy opisywaniu roz-

wiązań zadań, proble-

mów wykorzystuje ciągi

liczbowe i ich granice, funkcje i ich granice

Obliczanie

pochodnych

funkcji

Nie potrafi wyzna-

czyć pochodnych funkcji

Wyznacza pochodne

i różniczki funkcji ele-

mentarnych, sumy funk-

cji, różnicy funkcji, ilo-

czynu stałej i funkcji, ilo-

czynu dwóch funkcji

elementarnych, ilorazu

dwóch funkcji elementar-

nych

Jak na ocenę 3 plus: wy-

znacza pochodne i róż-

niczki funkcji złożonych z

dwóch funkcji, podaje in-

terpretację geometryczną

pochodnej funkcji, stosuje

różniczkę funkcji

w obliczeniach przybliżo-

nych, na podstawie defi-

nicji wyznacza pochodną funkcji wymiernej.

Wyznacza pochodne i

Jak na ocenę 4 plus: ba-

da różniczkowalność

funkcji o różnym stop-

niu trudności, stosuje

twierdzenie o pochodnej funkcji odwrotnej.


język matematyczny



mów wykorzystując po-jęcie pochodnej funkcji



różniczki funkcji wielo-

krotnie złożonych, bada

różniczkowalność niezbyt

skomplikowanych funk-

cji, na podstawie definicji

wyznacza pochodną funk-

cji trygonometrycznej, lo-

garytmicznej, niewymier-nej

Stosowanie

pochodnych

funkcji

Nie potrafi stosować

pochodnych funkcji

Bada monotoniczność

funkcji elementarnych,

wyznacza ekstrema tych

funkcji, bada wypukłość,

wklęsłość funkcji ele-

mentarnych, wyznacza

ich punkty przegięcia,

stosuje regułę de

l’Hospitala do wyliczenia

grani ilorazu funkcji ele-mentarnych

Jaka na ocenę 3 plus: ba-

da monotoniczność funk-

cji złożonych z dwóch

funkcji, wyznacza eks-

trema tych funkcji, bada

wypukłość i wklęsłość

tych funkcji, wyznacza

ich punkty przegięcia,

stosuje regułę de

l’Hospitala do wyliczenia

granic ilorazu, iloczynu

różnicy takich funkcji,

wyznacza asymptoty róż-nych funkcji.

Bada monotoniczność,

wypukłość, wklęsłość

różnych funkcji, wyzna-

cza ich ekstrema oraz

punkty przegięcia, stosuje

regułę de l’Hospitala do

wyznaczania granic róż-

nych funkcji, zapisuje

wzór Taylora i Maclauri-

na dla wielomianu funkcji

wymiernej, wykładniczej, trygonometrycznej


da przebieg zmienności różnych funkcji.


język matematyczny



mów prowadzących do

badania monotoniczno-

ści, wypukłości, wklę-

słości funkcji, wyzna-

czania ich ekstremów, punktów przegięcia

Wyznaczanie

pochodnych

cząstkowych

funkcji

Nie potrafi wyzna-

czać pochodnych

cząstkowych funkcji

Wyznacza pochodne

cząstkowe pierwszego

i drugiego rzędu prostych funkcji dwóch zmiennych


znacza pochodne cząst-

kowe pierwszego, drugie-

go i trzeciego rzędu pro-

stych funkcji trzech zmiennych.

Wyznacza różniczki zu-

pełne funkcji dwóch zmiennych


znacza różniczki zupeł-

ne funkcji trzech zmien-nych.

Wyznacza pochodne

kierunkowe funkcji dwóch zmiennych

Stosowanie

pochodnych

cząstkowych

funkcji

Nie potrafi zastoso-

wać pochodnych

cząstkowych

Wyznacza ekstrema pro-

stych funkcji dwóch

zmiennych


cza przybliżoną wartość

wyrażenia.

Wyznacza najmniejszą,

największą wartość pro-

stej funkcji dwóch zmien-

nych w obszarze do-mkniętym i ograniczonym


znacza ekstrema róż-

nych funkcji dwóch zmiennych.


język matematyczny



mów z wykorzystaniem

pochodnych cząstko-

wych funkcji dwóch zmiennych

Obliczanie

całek


całki z wielomianu

Oblicza całki

z wielomianów

Stosuje całkowanie przez

podstawianie lub przez

części we wskazanych całkach.

Stosuje całkowanie przez

podstawianie i przez czę-

ści we wskazanych cał-kach

Potrafi samodzielnie do-

brać metodę całkowania i ją zastosować



SEKP2, SEKP10, EKP11, SEKP12

Wyznaczanie

wielkości

geometrycznych

Nie potrafi narysować

obszaru, którego do-

tyczy zadanie lub nie

potrafi wyznaczyć po-la tego obszaru

Rysuje obszar we współ-

rzędnych kartezjańskich,

którego pole trzeba obli-

czyć i wyznacza to pole

Wyznacza wskazaną

wielkość geometryczną

we współrzędnych karte-

zjańskich.

Wyznacza wskazaną

wielkość geometryczną w opisie parametrycznym

Wyznacza wskazaną

wielkość geometryczną

we współrzędnych bie-

gunowych.

Wyznacza wielkości

geometryczne w dowol-nych współrzędnych

Metody oceny Prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe

SEKP13–19

Wykonywanie

działań

w zbiorze liczb

zespolonych

Nie potrafi wykonać

żadnego działania w

zbiorze liczb zespolo-nych

Podaje postać kartezjań-

ską, trygonometryczną

liczby zespolonej i jej in-

terpretację geometryczną,

podaje liczbę sprzężoną

do danej liczby zespolo-

nej, dodaje, odejmuje,

mnoży, dzieli liczby ze-

spolone w postaci karte-

zjańskiej, mnoży i dzieli

liczby zespolone w posta-

ci trygonometrycznej,

stosuje wzór de Moivre’a

do zapisania n-tej potęgi

liczby zespolonej, stosuje

wzór na k-ty pierwiastek liczby zespolonej

Jak na ocenę 3 plus: poda-

je postać wykładniczą

liczby zespolonej, wyzna-

cza n-tą potęgę liczby ze-

spolonej i wynik pozo-

stawia (o ile to możliwe)

w postaci kartezjańskiej,

wyznacza pierwiastki z

liczby zespolonej na pod-

stawie definicji

i twierdzenia oraz wynik

pozostawia (o ile to moż-

liwe) w postaci kartezjań-

skiej.

Rozwiązuje proste rów-

nania w zbiorze liczb ze-spolonych

Jak na ocenę 4 plus: in-

terpretuje geometrycznie

podane zbiory liczb ze-spolonych.


język matematyczny



mów, w których poja-

wiają się liczby zespo-

lone

Wykonywanie

działań

w zbiorze

macierzy


żadnych działań w zbiorze macierzy

Dodaje, odejmuje macie-

rze, mnoży macierz przez

skalar, wyznacza macierz

transponowaną macierzy,

mnoży macierze kwadra-

towe, oblicza wyznacznik

macierzy stopnia 1, 2

i stopnia 3 stosując wzór

Sarussa


znacza iloczyn macierzy

niekoniecznie kwadrato-

wych, znajduje macierz

odwrotną do danej macie-

rzy, oblicza wyznacznik

macierzy kwadratowej

stopnia n z definicji (roz-

winięcie Laplace’a).

Wykonuje ciągi działań

na macierzach, rozwiązu-

je równania macierzowe,

oblicza rząd macierzy

wykorzystując pojęcie minora

Jak na ocenę 4 plus: ob-

licza wyznacznik macie-

rzy stopnia n przy po-

mocy twierdzeń i wła-

sności wyznacznika, ob-

licza rząd macierzy do-

prowadzając macierz do postaci zredukowanej.


język matematyczny


wiązań zadań, proble-mów

Rozwiązywanie

układów

równań

liniowych

Nie potrafi rozwią-

zywać układów rów-

nań liniowych

Stosuje metodę macie-

rzową i metodę Cramera

do rozwiązania układu

równań o trzech niewia-

domych i trzech równa-niach

Jak na ocenę 3 plus: sto-

suje metodę macierzową i

metodę Cramera do roz-

wiązywania układów

równań o n niewiado-mych i n równaniach.

Na podstawie twierdzenia

Kroneckera-Capelliego

ustala liczbę rozwiązań układu równańliniowych

Jak na ocenę 4 plus: po-

daje rozwiązania układu

równań liniowych o n

niewiadomych i m rów-

naniach.


język matematyczny



mów prowadzących do

układów równań linio-wych

Zapisuje

równanie

płaszczyzny

Nie potrafi zapisać

równania płaszczyzny

Zapisuje równanie płasz-

czyzny mając podany

punkt należący do płasz-

czyzny i wektor normalny

płaszczyzny, oblicza od-

ległość punktu od płasz-

czyzny, potrafi wyzna-

czyć współrzędne wekto-

ra normalnego płaszczy-

Jak na ocenę 3 plus: znaj-

duje równanie płaszczy-

zny mając dane dwa wek-

tory równoległe do tej

płaszczyzny, ale nie rów-

noległe względem siebie,

potrafi napisać równanie

płaszczyzny mając dane

trzy punkty należące do

Jak na ocenę 4 plus:

znajduje równania

płaszczyzn dwusiecz-

nych kątów między da-

nymi płaszczyznami,

znajduje równanie

płaszczyzny przecho-

dzącej przez daną oś

układu współrzędnych i



zny na podstawie okre-

ślenia współrzędnych

wektora i podać równanie

płaszczyzny, znajduje

punkt przecięcia płasz-czyzn

tej płaszczyzny, bada czy

dane dwie płaszczyzny są

równoległe, prostopadłe,

wyznacza kąt między ty-

mi płaszczyznami, oblicza

odległość między płasz-czyznami.

Znajduje równanie płasz-

czyzny przechodzącej

przez dany punkt i równo-

ległej do innej płaszczy-

zny, znajduje równanie

płaszczyzny przechodzą-

cej przez dany punkt

i prostopadłej do danych

dwóch płaszczyzn nie-

równoległych, podaje

równanie odcinkowe

płaszczyzny, znajduje

równanie płaszczyzny

równoległej do danej

płaszczyzny i oddalonej

od niej o podaną odle-głość

tworzącej dany kąt

z pewną daną płaszczy-

zną, znajduje punkt sy-

metryczny danego punk-

tu względem danej płaszczyzny.


język matematyczny



Zapisuje

równanie

prostej

w przestrzeni

trójwymiarowej

Nie potrafi zapisać

równania prostej

Zapisuje równanie para-

metryczne i kanoniczne

prostej mając podany

punkt należący do prostej

i wektor równoległy do

tej prostej, potrafi podać

równanie parametryczne

i kanoniczne tej prostej

mając dane dwa punkty

należące do szukanej pro-stej

Jak na ocenę 3 plus: znaj-

duje równanie prostej ma-

jąc dany punkt należący

do tej prostej i równanie

pewnej prostej równole-

głej lub prostopadłej do

szukanej prostej, znajduje

kąt między prostymi za-

danymi w postaci parame-

trycznej lub kanonicznej,

znajduje wzajemne poło-

żenie par prostych zada-

nych w postaci parame-

trycznej lub kanonicznej,

znajduje odległość punktu

od prostej zadanej

w postaci parametrycznej

lub kanonicznej, znajduje

odległość między prosty-

mi równoległymi zada-

nymi w postaci parame-trycznej lub kanonicznej.

Przedstawia prostą daną

w postaci krawędziowej

w postaci parametrycznej,

znajduje kąt między pro-

stymi zadanymi w postaci

krawędziowej, znajduje

wzajemne położenie par

prostych zadanych w po-

staci krawędziowej, znaj-

duje odległość punktu od

prostej zadanej w postaci

krawędziowej, znajduje

odległość między prosty-

mi równoległymi zada-

nymi w postaci krawę-

dziowej, znajduje odle-

głość między prostymi skośnymi


znajduje równania dwu-

siecznych kątów między

prostymi zadanymi róż-

nymi równaniami, znaj-

duje równanie prostej

przechodzącej przez da-

ny punkt i przecinającej

dwie proste, znajduje

punkt symetryczny do

danego punktu wzglę-

dem danej prostej.


język matematyczny



mów



Rozwiązuje

zadania

dotyczące

prostej

i płaszczyzny

Nie potrafi rozwiązać

żadnego zadania do-

tyczącego prostej i płaszczyzny

Znajduje punkt przecięcia

prostej podanej w postaci

parametrycznej i płasz-czyzny


cza kąt, jaki tworzy prosta

podana w postaci parame-

trycznej lub kanonicznej z

płaszczyzną, znajduje

równanie płaszczyzny

przechodzącej przez pro-

ste podane w postaci pa-

rametrycznej lub kano-nicznej.

Oblicza kąt, jaki tworzy

prosta podana w postaci

krawędziowej z płaszczy-

zną, znajduje równanie

płaszczyzny przechodzą-

cej przez dwie proste za-

dane w postaci krawę-

dziowej, znajduje równa-

nie płaszczyzny przecho-

dzącej przez dany punkt

i prostopadłej do prostej

zadanej w postaci krawę-

dziowej


znajduje rzut prostej na

płaszczyznę, znajduje

rzut punktu na płaszczy-

znę, znajduje rzut punk-tu na prostą.


język matematyczny



SEKP20

Obliczanie

całek

wielokrotnych

i krzywolinio-

wych


żadnej całki

Umie obliczać jeden,

wskazany, typ całek

Umie obliczać dwa,

wskazane, typy całek.

Umie obliczać trzy, wska-zane, typy całek

Potrafi samodzielnie

rozróżnić typy całek

i większość z nich obli-czyć.


rozróżnić typy całek i je obliczyć

Metody oceny Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe

SEKP21, SEKP24, SEKP25

Badanie

zbieżności

szeregów

Nie potrafi zbadać

zbieżności szeregów

Sprawdza warunek ko-

nieczny zbieżności szere-

gu, znajduje sumy wy-

branych szeregów, bada

zbieżność prostych szere-

gów liczbowych

o wyrazach nieujemnych

za pomocą kryterium

d’Alemberta, Cauchy’ego i całkowego

Jak na ocenę 3 plus: bada

zbieżność szeregów licz-

bowych o wyrazach nie-

ujemnych o średnim stop-

niu trudności za pomocą

kryterium d’Alemberta,

Cauchy’ego, całkowego

prowadzącego do całko-

wania bezpośredniego,

przed podstawienie, przez części.

Bada zbieżność szeregów

liczbowych o wyrazach

nieujemnych o różnym

stopniu trudności za po-

mocą kryterium

d’Alemberta, Cauchy’ego

całkowego prowadzącego

do całkowania bezpośred-

niego, przed podstawia-

nie, przez części, bada

zbieżność szeregów o wy-

razach dowolnych za po-

mocą kryterium Leibniza,

wyznacza promień i prze-

dział zbieżności wybra-

nych szeregów potęgo-wych


da zbieżność niezbyt

skomplikowanych sze-

regów o wyrazach nie-

ujemnych za pomocą

kryterium porów-nawczego.

Bada zbieżność jedno-

stajną wybranych szere-gów funkcyjnych



Rozwijanie

funkcji

w szereg

Taylora

Nie potrafi rozwijać

funkcji w szereg Tay-lora

Rozwija funkcje wymier-

ne w szereg Taylora, Maclaurina

Jak na ocenę 3 plus: roz-

wija w szereg Taylora i

Maclaurina wybrane

funkcje niewymierne, try-

gonometryczne, wykład-

nicze i logarytmiczne, ob-

licza przybliżone wartości

liczb niewymiernych, ko-

rzystając z otrzymanych rozwinięć.

Rozwija w szereg Taylo-

ra, Maclaurina funkcje cyklometryczne

Jak na ocenę 4 plus: ob-

licza przybliżone warto-

ści całek oznaczonych

korzystając

z rozwinięcia w szeregi

potęgowe i odpowied-

nich twierdzeń dotyczą-

cych całkowania

i różniczkowania szere-gów funkcyjnych.


język matematyczny


wiązań zadań, problemu

z wykorzystaniem sze-regów potęgowych

SEKP22, SEKP26

Rozwiązywanie

równań

różniczkowych

o zmiennych

rozdzielonych

Nie potrafi rozdzielić

zmiennych

Potrafi rozdzielić zmien-

ne

Potrafi rozdzielić zmienne

i obliczyć całkę dla jednej

zmiennej.

Potrafi rozdzielić zmienne

i obliczyć całki dla obu

zmiennych

Rozwiązuje równania

i wynik zostawia

w postaci uwikłanej.


i wynik przedstawia

w postaci nieuwikłanej

Rozwiązywanie

równań

różniczkowych

jednorodnych

Nie potrafi prze-

kształcić równania do

postaci jednorodnej

lub nie potrafi zasto-

sować podstawienia

Potrafi przekształcić

równanie do postaci jed-

norodnej i zastosować

podstawienie

Potrafi przekształcić rów-

nanie do postaci jedno-

rodnej zastosować pod-

stawienie i obliczyć całkę

dla jednej zmiennej.

Potrafi przekształcić rów-

nanie do postaci jedno-

rodnej zastosować pod-

stawienie i obliczyć całki

dla obu zmiennych


i wynik zostawia

w postaci uwikłanej.


i wynik przedstawia

w postaci nieuwikłanej

Rozwiązywanie

równań

różnych

typów


żadnego ze wskaza-nych równań

Umie rozwiązywać jeden,

wskazany, typ równań

Umie rozwiązywać dwa,

wskazane, typy równań.

Umie rozwiązywać trzy, wskazane, typy równań


rozróżnić typy równań i

je rozwiązać, wyniki zo-

stawiając w postaci

uwikłanej.


rozróżnić typy równań

i je rozwiązać, wyniki

przedstawiając w postaci nieuwikłanej

Rozwiązywanie

równań

różniczkowych

liniowych

drugiego rzędu


żadnego ze wskaza-

nych równań

Umie rozwiązywać rów-

nanie różniczkowe linio-

we jednorodne

Umie wyznaczać rozwią-

zanie szczególne równań

jednorodnych.

Umie rozwiązać równanie

różniczkowe niejedno-

rodne o stałych współ-czynnikach

Potrafi wyznaczyć roz-

wiązanie szczególne

równania liniowego nie-

jednorodnego.

Potrafi rozwiązać rów-

nanie różniczkowe doty-

czące zagadnień tech-

nicznych

SEKP23, SEKP27

Wyznaczanie

prawdopodo-

bieństwa

zdarzeń

Nie potrafi wyzna-

czyć prawdopodo-

bieństwa zdarzeń lo-sowych

Wyznacza prawdopodo-

bieństwo na podstawie

klasycznej definicji prawdopodobieństwa


znacza prawdopodobień-

stwo całkowite, zna poję-

cie schematu Bernoullie-

go


znacza prawdopodo-

bieństwo na podstawie

wzoru Bayesa, stosuje

specjalistyczny język

matematyczny przy opi-

sywaniu rozwiązań za-dań



Określenie

zmiennej loso-

wej, typu zmien-

nej losowej, wy-

znaczanie para-

metrów zmiennej

losowej

Nie zna pojęcia

zmiennej losowej

Zna przykłady zmiennej

losowej typu ciągłego

i typu dyskretnego. Wy-

znacza funkcje zmien-

nych losowych typu cią-głego


znacza funkcję zmiennej

losowej typu dyskretnego

i typu ciągłego. Wyznacza

parametry zmiennej loso-

wej. Wylicza prawdopo-

dobieństwo bazując na rozkładzie normalnym

Jak na ocenę 4 plus: zna

podstawowe rozkłady

zmiennych losowych ty-

pu dyskretnego

i ciągłego, stosuje spe-

cyficzny język matema-

tyczny przy opisywaniu rozwiązań zadań

Wyznaczanie

przedziałów

ufności

Nie potrafi wyzna-

czyć parametrów

z próby niezbędnych

do wyznaczania

wskazanego przedzia-łu ufności

Oblicza parametry

z próby niezbędne do

wyznaczania wskazanego przedziału ufności

Wyznacza wszystkie ele-

menty składowe wskaza-

nego przedziału ufności,

wyznacza przedziały uf-ności

Wyznacza odpowiedni

przedział ufności, wy-

biera odpowiednią me-

todę i ocenia uzyskane wyniki

Weryfikacja

hipotez

statystycznych

Nie potrafi wyzna-

czyć statystyki testo-

wej na podstawie wskazanej próby

Wyznacza statystykę te-

stową na podstawie

wskazanej próby

Wyznacza statystykę te-

stową oraz wartość kry-

tyczną, weryfikuje wska-zaną hipotezę

Formułuje samodzielnie

hipotezę i ją weryfikuje

oraz interpretuje uzy-skane wyniki


Rodzaj Opis

Konwencjonalne Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, zbiory zadań

Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny

Literatura:


1. Lassak M.: Matematyka dla studiów technicznych. Supremum 2002.

2. Winnicki K., Landowski M.: Wykłady z matematyki. Skrypt dla studentów AM, Szczecin 2008.

3. Zbiór zadań z matematyki. Skrypt pod redakcją Krupińskiego R. Dział Wyd. AM w Szczecinie,

Szczecin 2005.

4. Krupiński R., Zalewski Z.: Rachunek prawdopodobieństwa. Skrypt dla studentów WSM w Szcze-

cinie, Szczecin 1992.


1. Janowski W.: Matematyka, tom I, II. PWN, Warszawa.

2. Kasyk L., Krupiński R.: Poradnik matematyczny. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2006.

3. Krupiński R.: Repetytorium z matematyki. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2004.

4. Gajek L., Kałuszkac M.: Wnioskowanie statystyczne. WNT, Warszawa 1969.




dr inż. Ryszard Krupiński [email protected] Zakład Matematyki


Objaśnienia skrótów: A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,






Nr: 7 Przedmiot: Fizyka

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: I–II

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 2 30 30 4

II 15 1E 2 15 30 4




1. W zakresie wiedzy:

Z fizyki: w zakresie podstawy programowej dla szkół ponad gimnazjalnych.

Z matematyki:

– wyrażenia algebraiczne i działania matematyczne;

– działania na wektorach (dodawanie, odejmowanie, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy);

– funkcje liniowe, kwadratowe, logarytmiczne;

– funkcje trygonometryczne, podstawowe wzory trygonometryczne;

– podstawy rachunku różniczkowego funkcji jednej zmiennej;

– pochodna funkcji i interpretacja geometryczna;

– całka oznaczona i nieoznaczona funkcji jednej zmiennej

2. W zakresie umiejętności:

Z fizyki:

– opisywanie i wyjaśnianie podstawowych zjawisk fizycznych z zastosowaniem opisu matema-

tycznego obowiązującego w szkole ponad gimnazjalnej.

Z matematyki:

– posługiwania się aparatem matematycznym i metodami matematycznymi do opisywania

i modelowania zjawisk i procesów fizycznych

Cele przedmiotu:

1. Kształcenie studentów w zakresie podstaw fizyki jako nauki o własnościach otaczającego nas

świata i zachodzących w nim zjawisk oraz kojarzenie na tej podstawie wzajemnej zależności mię-

dzy przyczynami i skutkami procesów zachodzących w świecie materialnym

2. Poznanie teorii fizycznych stanowiących podstawę rozwoju technologicznego

3. Wyrobienie umiejętności logicznego myślenia – analizy faktów i wyciągania na ich bazie kon-

struktywnych wniosków

4. Zrozumienie konieczności ustawicznego podnoszenia osobistych kwalifikacji zawodowych w wa-

runkach ciągłego rozwoju wiedzy i technologii





EKP1 Posiada podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu fizyki

klasycznej i współczesnej K_W01

EKP2

Posiada umiejętność wykonywania pomiarów fizycznych, rozumienia

metodyki pomiarów fizycznych, analizy danych pomiarowych, prezen-

tacji oraz interpretacji wyników pomiarów

K_W01, K_U01,

K_U10

EKP3

Posiada umiejętności samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy

z fizyki do studiowania na wyspecjalizowanym kierunku studiów tech-

nicznych oraz do rozwijania własnych umiejętności po podjęciu pracy

zawodowej

K_W01, K_U01

EKP4

Posiada kompetencje do samodzielnego i odpowiedzialnego diagnozo-

wania i innowacyjnego rozwiązywania problemów technicznych / tech-

nologicznych wymagających integracji wiedzy z różnych dziedzin

w szczególności wiedzy z zakresu kursu fizyki

K_W01, K_U01,

K_K10

EKP5

Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywania

zasobów informacyjnych, w tym międzynarodowych źródeł informacji

w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w otaczającej nas

rzeczywistości. Rozumie, że konieczność kształcenia ustawicznego

w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian w standardzie i sto-

sowanej technologii wymaga znajomości podstawowych praw fizyki

K_W01, K_U01,

K_U05, K_K01

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi definiować pojęcia i wielkości fizyczne

z wykorzystaniem poznanego aparatu matema-

tycznego, odczytywać sens fizyczny z ich defi-

nicji; ustalać zależności od innych wielkości

fizycznych

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP2 Zna jednostki podstawowych wielkości fizycz-

nych

EKP

1,2,3,4 x

SEKP3 Potrafi opisać i wyjaśnić podstawowe zjawiska

z zakresu fizyki klasycznej w oparciu o pozna-

ne prawa i zasady

EKP

1,2,3,4 x

SEKP4

Umie przedstawić graficznie zależności wiel-

kości fizycznych od różnych parametrów, oraz

ich interpretacja

EKP

1,2,3,4 x

SEKP5 Formułuje prawa i zasady fizyczne i zapisuje je

w języku matematyki

EKP

1,2,3,4 x

SEKP6

Posiada umiejętność pomiaru podstawowych

wielkości fizycznych i prezentowania wyni-

ków pomiarów na wykresach zależności wiel-

kości fizycznych

EKP

1,2,3,4 x

SEKP7 Swobodnie posługuje się wybranymi urządze-

niami kontrolno-pomiarowymi

EKP

1,2,3,4 x

SEKP8 Kojarzy zjawiska fizyczne z określonymi urzą-

dzeniami stosowanymi w technice

EKP

1,2,3,4 x



SEKP9 Formułuje własne poglądy na temat funkcjo-

nowania aparatury na bazie podstawowych

praw fizyki

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP10 Zestawia układy pomiarowe do przeprowadze-

nia badań właściwości fizycznych przy roz-

wiązywaniu zagadnień technicznych

EKP

1,2,3,4 x

SEKP11 Umie wykonać niezbędne obliczenia wielkości

fizycznej z wykorzystaniem definicji i praw

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP12 Korzysta z literatury potrzebnej do rozwiązy-

wania określonych zagadnień technicznych,

a nawet naukowych

EKP

1,2,4,5 x

SEKP13 Umie pracować indywidualnie i zespołowo EKP

1,2,4,5 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1–5,11

1. Elementy rachunku wektorowego. Kinematyka punktu mate-

rialnego. Ruch prostoliniowy jednostajny i zmienny. Ruch

krzywoliniowy

30

SEKP1–5,11 2. Dynamika punktu materialnego. Siły bezwładności, siła Corioli-

sa

SEKP1–5,11 3. Praca. Moc. Energia. Zasady zachowania energii i pędu

SEKP1–5,11

4. Oddziaływania grawitacyjne (prawo powszechnego ciążenia.

Siła grawitacji, a ciężar ciała. Prawa Keplera, I i II prędkość ko-

smiczna. Pole grawitacyjne – wielkości fizyczne opisujące pole

(natężenie i potencjał pola grawitacyjnego). Praca w centralnym polu grawitacyjnym, energia potencjalna pola grawitacyjnego

SEKP1–5,11

5. Moment siły i moment bezwładności. Twierdzenie Steinera. Za-

sady dynamiki ruchu obrotowego. Energia ruchu obrotowego.

Zasada zachowania momentu pędu

SEKP1–5,11 6. Drgania harmoniczne swobodne, tłumione i wymuszone. Skła-

danie drgań harmonicznych równoległych i prostopadłych

SEKP1–5,11

7. Fale mechaniczne. Kryteria klasyfikacji fal. Pojęcia i wielkości

fizyczne opisujące ruch falowy. Równanie płaskiej fali harmo-nicznej

SEKP1–5,11

8. Odbicie i załamanie fali, zasada Huygensa. Dyfrakcja i interfe-

rencja fal. Fale stojące. Równanie fali stojącej. Fale akustyczne.

Podstawy akustyki. Efekt Dopplera

SEKP1–5,11

9. Pojęcie cieczy lepkiej i doskonałej. Prawo ciągłości strugi.

Równanie Bernoulliego – przykłady i zastosowania. Jednostki ciśnienia. Prawa Pascala i Archimedesa

SEKP1–5,11

10. Podstawy teorii kinetyczno-molekularnej gazów. Parametry

termodynamiczne. Rozkład Maxwella i Boltzmanna. Zasady

termodynamiki. Przemiany gazowe. Ciepło właściwe. Elementy

kalorymetrii



SEKP1–5,11

11. Podstawowe prawa elektrostatyki, prawo Coulomba, prawo

Gaussa. Pole elektryczne – natężenie i potencjał pola. Pojem-ność elektryczna

SEKP1–5,11 12. Prąd elektryczny. Prawa Ohma i Kirchhoffa. Pojęcie oporu

elektrycznego

SEKP1–5,11 13. Pole magnetyczne. Pole magnetyczne wokół przewodnika z

płynącym prądem. Prawo Biota-Savarta

SEKP1–5,11 14. Wzbudzanie prądów zmiennych. Drgania w obwodzie LC. Re-

zonans w obwodzie RLC. Prawa Maxwella

SEKP1–5,11 15. Fale elektromagnetyczne

Razem: 30

L

SEKP6–9,13 16. Wyznaczanie ciepła parowania i topnienia

30

SEKP6–10,13 17. Wyznaczanie współczynnika rozszerzalności liniowej ciał sta-

łych metodą elektryczną

SEKP6–9,11,13 18. Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

SEKP6–9,12,13 19. Badanie drgań własnych struny metodą rezonansu

SEKP6–9,11,13 20. Wyznaczanie stosunku cp/cv

SEKP6–9,12,13 21. Wyznaczanie przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła

rewersyjnego

SEKP6–9,12,13 22. Wyznaczanie momentu bezwładności żyroskopu

SEKP6–9,12,13 23. Wyznaczanie współczynnika sztywności

SEKP6–10,13 24. Wyznaczanie częstości generatora na podstawie dudnień i

krzywych Lissajous

SEKP6–10,13 25. Badanie zależności oporu metalu i półprzewodnika od tempera-

tury

SEKP6–10,13 26. Wyznaczanie siły elektromotorycznej i oporu wewnętrznego

ogniwa metodą kompensacji

SEKP6–10,13 27. Sprawdzanie twierdzenia Steinera

SEKP6–10,13 28. Wyznaczanie logarytmicznego dekrementu tłumienia przy po-

mocy wahadła fizycznego

SEKP6–10,13 29. Sprawdzanie prawa Ohma dla obwodów prądu stałego

SEKP6–10,13 30. Przemiany energii mechanicznej na równi pochyłej

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 85



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP1–3,5,9,12 31. Elementy STW

15

SEKP1–3,5,9,12 32. Podstawy teorii pasmowej ciał stałych. Własności ciał sta-

łych. Przewodniki, półprzewodniki i izolatory

SEKP1–3,5,9,12 33. Magnetyczne własności materii. Ferromagnetyzm

SEKP1–3,5,9,12

34. Stara teoria kwantów. Promieniowanie termiczne. Fotoefekt

zewnętrzny. Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Compto-

na

SEKP1–3,5,9,12 35. Zasada nieoznaczoności Heisenberga. Fale materii de Bro-

glia – dualizm korpuskularno – falowy materii

SEKP1–3,5,9,12 36. Promieniotwórczość naturalna i sztuczna. Prawo rozpadu

promieniotwórczego. Defekt masy – energia wiązania

SEKP1–3,5,9,12

37. Reakcje jądrowe. Rozszczepienie jądra atomowego. Wybra-

ne problemy i zastosowania fizyki jądrowej – energetyka ją-

drowa

SEKP1–3,5,9,12 38. Skażenia radioaktywne i ich szkodliwość dla organizmów

żywych. Przykłady skażeń radioaktywnych

Razem: 15

L

SEKP1,6,8,10,11,13 39. Wyznaczanie stosunku e/m

30

SEKP1,6,8,10,11,13 40. Wyznaczanie pracy wyjścia

SEKP1,6,8,10,11,13 41. Wyznaczanie krzywej namagnesowania pierwotnego

SEKP1,6,8,10,11,13 42. Pomiar rozkładu prędkości elektronów termoemisji

SEKP1,6,8,10,11,13 43. Wyznaczanie prędkości ultradźwięków

SEKP1,6,8,10,11,13 44. Badanie drgań relaksacyjnych

SEKP1,6,8,10,11,13 45. Sprawdzanie prawa Stefana-Boltzmanna

SEKP1,6,8,10,11,13 46. Badanie zjawiska fotoelektrycznego

SEKP1,6,8,10,11,13 47. Badanie rezonansu w obwodzie prądu zmiennego

SEKP1,6,8,10,11,13 48. Badanie efektu Halla

SEKP1,6,8,10,11,13 49. Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dy-

frakcyjnej

SEKP1,6,8,10,11,13 50. Wyznaczanie absorpcji i energii promieniowania

SEKP1,6,8,10,11,13 51. Badanie widm przy pomocy spektroskopu

SEKP1,6,8,10,11,13 52. Wyznaczanie temperatury Curie ferrytu

SEKP1,6,8,10,11,13 53. Wyznaczanie charakterystyki termopary Fe-Cu

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 70




Kryteria / Ocena 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze

EKP1

Kryterium 1

Zakres wiedzy i jej zrozumienie

Nie zna i nie rozumie

podstawowych praw

fizyki, nie zna pod-

stawowych jednostek

Zna podstawowe pra-

wa i jednostki, wyka-

zuje jednak pewne

problemy ze zrozumie-

niem i prawidłową in-terpretacją

Demonstruje dobre zrozu-

mienie zagadnień

i umiejętność wykorzysta-

nia aparatu matematyczne-go

Ma znacznie rozsze-

rzoną, usystematyzo-

waną wiedzę , potrafi

wykorzystać zalecaną literaturę

Metody oceny Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie ćwiczeń

EKP2

Kryterium 1

Zakres wiedzy i jej

zrozumienie


podstawowych po-

miarów z wykorzy-

staniem odpowied-

nich mierników. Nie

zna praw fizycznych

leżących u podstaw eksperymentu

Potrafi dokonać pomia-

ru podstawowych

wielkości fizycznych,

przy niewielkiej pomo-

cy prowadzącego zaję-

cia. Rozumie zacho-

dzące w eksperymen-cie zjawiska

Potrafi samodzielnie doko-

nać pomiaru podstawo-

wych wielkości fizycznych,

a także zestawić prosty

układ pomiarowy. Potrafi

interpretować zachodzące

w eksperymencie zjawiska

i wyciągać właściwe wnio-

ski


dokonać pomiaru róż-

nych wielkości fizycz-

nych, a także zestawić

układ pomiarowy. Ro-

zumie zachodzące zja-

wiska, oraz przyczyny błędu

Metody oceny Zaliczenie laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, sprawozdanie

EKP3

Kryterium 1

Umiejętność pomia-

ru podstawowych

wielkości fizycz-nych


podstawowych po-

miarów z wykorzy-

staniem odpowied-nich mierników

Potrafi dokonać pomia-

ru podstawowych

wielkości fizycznych,

przy niewielkiej pomo-

cy prowadzącego zaję-cia

Potrafi samodzielnie doko-

nać pomiaru podstawo-

wych wielkości fizycznych,

a także zestawić prosty układ pomiarowy


dokonać pomiaru róż-


nych, a także zestawić układ pomiarowy

EKP3

Kryterium 2

Znajomość rachun-ku błędu

Nie rozumie przy-

czyn powodujących

powstanie błędu po-

miarowego ani wy-

znaczyć go przy po-

mocy metod anali-

tycznych

Zna przyczyny powo-

dujące powstanie błędu

pomiarowego oraz pro-

ste metody rachunku błędu

Dodatkowo wymienia

ograniczenia metod, zakła-

da dozwolony błąd lub

przybliżenie obliczeń, ilu-struje je graficznie

Ocenia możliwości

wykorzystania metod

w różnych przypad-kach. Podaje przykłady

EKP4

Kryterium 1

Zakres wiedzy

i poprawność

obliczeń

Nie zna podstawo-

wych praw, ani rów-

nań opisujących zja-wiska fizyczne

Zna podstawowe rów-

nania i potrafi je prze-kształcać

Potrafi przeanalizować

problem wybierając odpo-

wiednie równania, prze-

kształcać je, oraz wykonać działania na jednostkach

Potrafi znaleźć rozwią-

zania alternatywne

wskazać zalety i wady różnych metod

Metody oceny Zaliczenie ćwiczeń / laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze

EKP5

Kryterium 1

Efektywne korzy-

stanie z zajęć,

umiejętność samo-

kształcenia i rozu-

mienie potrzeby

ciągłego pogłębia-nia wiedzy

Nie wykazuje wła-

ściwej aktywności na

zajęciach, umiejętno-

ści samodzielnego

przyswajania i pogłę-biania wiedzy

Wykazuje niezbędną,

do efektywnego ucze-

nia się, aktywność

Wykazuje zaangażowanie

w procesie uczenia się.

Identyfikuje i rozwiązuje

problem przy nieznacznej pomocy nauczyciela

Pracuje samodzielnie,

wykazuje chęć pogłę-

biania wiedzy. Rozwija

swą inicjatywę, kry-

tyczne myślenie

i potrzebę doskonalenia

zawodowego

EKP5

Kryterium 2

Umiejętność wyko-

rzystania informacji źródłowych

Nie potrafi wyszukać

podstawowych in-

formacji odnośnie

analizowanych za-gadnień fizycznych

W podstawowym za-

kresie korzysta z mię-

dzynarodowych wy-

dawnictw oraz interne-tu

Samodzielnie wykorzystuje

międzynarodowe wydaw-

nictwa i inne zasoby infor-

macyjne w tym elektro-

niczne wersje przekazu da-nych

Swobodnie , w pogłę-

bionym zakresie wyko-

rzystuje międzynaro-

dowe wydawnictwa

i inne zasoby informa-cyjne




Rodzaj Opis

Konwencjonalne Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, instrukcje stanowiskowe i zestawy

programowych ćwiczeń laboratoryjnych, regulamin pracy i instrukcja BHP obowią-

zujące w laboratorium

Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny, programy dydaktyczne z fizyki

Literatura:


1. Halliday D., Resnick R., Walker J.: Podstawy fizyki. PWN, 2007.

2. Bobrowski Cz.: Fizyka – krótki kurs. WNT, 2004.

3. Kirkiewicz J., Chrzanowski J., Bieg B., Pikuła R.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. I. Szczecin

2001.

4. Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. II pod redakcją J. Kirkiewicza. WSM, Szczecin 2003.


1. Massalski J., Massalska M.: Fizyka dla inżynierów. Cz. I. WNT, Warszawa 2005.

2. Dryński T.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Wyd. VII, PWN, Warszawa 1977.

3. Januszajtis A.: Fizyka dla politechnik. PWN, Warszawa 1991.

4. Jezierski K., Kołodka B., Sierański K.: Zadania z rozwiązaniami – skrypt do ćwiczeń z fizyki dla

studentów I roku Wyższych Uczelni. Część I i II. Oficyna Wydawnicza Scripta, Wrocław 2000.




dr Janusz Chrzanowski [email protected] KFiCh


dr Bohdan Bieg [email protected] KFiCh

mgr Marcin Krogulec [email protected] KFiCh

dr Ryszard Pikuła [email protected] KFiCh








Nr: 8 Przedmiot: Mechanika*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I Semestry: I–II

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2E 2 30 30 5

II 15 1 1 15 15 3

Razem w czasie studiów 45 30 15 8



1. Podstawowa wiedza i umiejętność rozwiązywania problemów algebry, rachunku wektorowego,

macierzowego, różniczkowego i całkowego

2. Podstawowa wiedza z fizyki

3. Podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej

Cele przedmiotu:

1. Nauczenie:

– podstaw mechaniki klasycznej, tj. statyki, kinematyki i dynamiki układów mechanicznych

traktowanych jako ciała doskonale sztywne;

– podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn;

– sposobów minimalizacji drgań i hałasu

2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności niezbędne w nauczaniu m.in. wytrzymałości materiałów,

podstaw konstrukcji maszyn

3. Nauczenie wykorzystywania zdobytej wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej



EKP1 Prawidłowo opisuje i analizuje układy sił działające na rzeczywiste

układy mechaniczne znajdujące się w równowadze statycznej K_W01, K_U01

EKP2 Prawidłowo opisuje i wyznacza podstawowe wskaźniki geometryczne i

masowe ciał doskonale sztywnych K_W01, K_U01

EKP3 Prawidłowo opisuje i analizuje ruch rzeczywistych obiektów mecha-

nicznych traktowanych jako ciała doskonale sztywne K_W01, K_U01

EKP4 Prawidłowo modeluje fizycznie i matematycznie rzeczywiste obiekty

mechaniczne K_W01, K_U01

EKP5 Prawidłowo układa i analizuje równania dynamiczne ruchu prostych

układów mechanicznych K_W01, K_U01

EKP6 Prawidłowo wymienia i definiuje sposoby minimalizacji drgań mecha-

nicznych i hałasu K_W01, K_U01

EKP7 Prawidłowo omawia układ pomiarowy, rejestruje i dokonuje analizy

drgań mechanicznych oraz hałasu K_W01, K_U01



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Definiuje podstawowe pojęcia mechaniki

ogólnej EKP1 x

SEKP2 Definiuje i stosuje zasady statyki EKP1 x

SEKP3 Stosuje rachunek wektorowy w mechanice EKP1 x x

SEKP4

Dokonuje redukcji zbieżnego i równoległego

układu sił. Definiuje parę sił i jej własności,

moment pary sił, siłę skupioną i moment obro-towy

EKP1 x x

SEKP5

Dokonuje redukcji płaskiego układu sił (defi-

niuje i wyznacza wektor główny i moment

główny, dokonuje redukcji tylko do wypadko-wej lub tylko do pary sił)

EKP1 x x

SEKP6 Definiuje i wyznacza warunki równowagi sta-

tycznej płaskiego układu sił EKP1 x x

SEKP7 Definiuje i oblicza moment siły względem osi EKP1 x x

SEKP8 Definiuje warunki równowagi statycznej prze-strzennego układu sił

EKP1 x

SEKP9 Definiuje i wyznacza środek sił równoległych EKP1 x x

SEKP10

Definiuje i wyznacza środek ciężkości ciał jed-

norodnych liniowych, płaskich i przestrzen-nych

EKP2 x x

SEKP11

Definiuje i oblicza momenty statyczne, bez-

władności i dewiacji punktu materialnego i ciał

o skończonych wymiarach

EKP2 x x

SEKP12 Definiuje i analizuje tarcie ślizgowe suche EKP1 x x

SEKP13 Definiuje i analizuje tarcie toczne w tym tarcie

w łożyskach tocznych EKP1 x x

SEKP14

Opisuje i analizuje ogólnie kinematykę punktu

materialnego, w tym układa równania ruchu

i toru ruchu, wyznacza prędkość i przyspiesze-nie

EKP3 x x

SEKP15

Opisuje i analizuje kinematykę punktu w ruchu

po okręgu oraz kinematykę punktu w ruchu

harmonicznym

EKP3 x x

SEKP16 Definiuje i analizuje ruch postępowy i obroto-

wy bryły sztywnej EKP3 x x

SEKP17

Opisuje i analizuje kinematykę ciała w ruchu

płaskim, w tym wyznacza prędkości i przy-

spieszenia ciała i jego punktów, oraz wyznacza środek prędkości i środek przyspieszeń

EKP3 x x

SEKP18 Definiuje podstawowe pojęcia teorii mechani-

zmów i maszyn EKP3 x

SEKP19

Analizuje kinematykę mechanizmów (położe-

nia i trajektorie, środek obrotu, prędkości

i przyspieszenia członu i jego punktów)

EKP3 x x



SEKP20 Definiuje podstawowe pojęcia, prawa i zadania

dynamiki punktu materialnego EKP3 x x

SEKP21 Opisuje przedmiot, zakres i cel podstaw teorii

drgań i dynamiki maszyn EKP4 x

SEKP22 Opisuje cechy ogólne elementów układów me-

chanicznych oraz interpretuje charakterystyki

ich własności dynamicznych

EKP4 x

SEKP23 Opisuje istotę, cele i etapy modelowania ukła-

dów mechanicznych EKP4 x

SEKP24 Opisuje modelowanie fenomenologiczne i fi-

zyczne; definiuje siły bezwładności, sprężysto-

ści i tłumienia

EKP4 x

SEKP25 Opisuje modelowanie matematyczne układów

mechanicznych EKP4 x

SEKP26 Definiuje więzy i liczbę stopni swobody ukła-

du EKP4 x

SEKP27 Opisuje sposoby wyznaczania równań różnicz-

kowych ruchu EKP4 x

SEKP28 Definiuje energię mechaniczną układu EKP4 x

SEKP29 Opisuje metody wyznaczania parametrów

strukturalnych modelu EKP4 x

SEKP30 Opisuje i interpretuje ogólną postać równań

różniczkowych ruchu układów mechanicznych EKP5 x

SEKP31

Opisuje i analizuje drgania swobodne układu

zachowawczego i niezachowawczego o jed-

nym stopniu swobody; określa siły bezwładno-

ści, sprężystości i tłumienia

EKP5 x

SEKP32 Opisuje i analizuje drgania wymuszone har-

monicznie układu o jednym stopniu swobody EKP5 x

SEKP33

Wyznacza i interpretuje charakterystyki czę-

stościowe, w tym podatność i sztywność dy-

namiczną układu o jednym stopniu swobody

EKP5 x

SEKP34 Opisuje i analizuje drgania swobodne liniowe-

go układu zachowawczego o wielu stopniach

swobody

EKP5 x

SEKP35 Definiuje drgania główne układu o wielu stop-

niach swobody; wyznacza częstości i postacie

drgań głównych

EKP5 x

SEKP36

Opisuje ogólnie minimalizację drgań układów

mechanicznych (zmiana parametrów układu,

zmiana parametrów wymuszenia i zmiana

struktury układu)

EKP6 x

SEKP37 Opisuje ogólnie minimalizację drgań mecha-

nicznych na drodze propagacji (wibroizolacja) EKP6 x

SEKP38 Opisuje i wyjaśnia sposoby minimalizacji hała-

su przez obniżenie hałasu źródeł i obniżenie

hałasu na drodze propagacji

EKP6 x



SEKP39 Przeprowadza pomiar i ocenia drgania mecha-

niczne rzeczywistego układu mechanicznego EKP7 x

SEKP40 Przeprowadza pomiar hałasu w pomieszczeniu

i ocenia jego szkodliwość EKP7 x

SEKP41 Bada własności dynamiczne i identyfikuje pa-

rametry układu o jednym stopniu swobody EKP7 x

SEKP42 Wyważa statycznie wirnik sztywny EKP7 x

SEKP43 Bada własności dynamiczne układu o wielu

stopniach swobody EKP7 x

SEKP44 Przeprowadza badania analityczne drgań skręt-

nych linii wałów układu napędowego EKP7 x

SEKP45 Przeprowadza pomiary drgań skrętnych linii

wałów metodą tensometrii elektrooporowej EKP7 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1,2,3 1. Podział, zadania i podstawowe pojęcia mechaniki ogólnej (w tym si-

ła skupiona). Zasady statyki

30

SEKP4 2. Redukcja zbieżnego i równoległego układu sił. Para sił i jej własno-

ści; moment pary sił; siła skupiona i moment obrotowy

SEKP5 3. Redukcja płaskiego układu sił; wektor główny i moment główny

układu sił

SEKP6 4. Warunki równowagi statycznej płaskiego układu sił

SEKP7,8,9 5. Moment siły względem osi; warunki równowagi statycznej prze-

strzennego układu sił. Środek sił równoległych

SEKP10 6. Środek ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzen-

nych

SEKP11 7. Momenty statyczne, bezwładności i dewiacji punktów materialnych

i ciał o skończonych wymiarach

SEKP12 8. Tarcie ślizgowe suche; prawa Coulomba-Morena; znaczenie prak-

tyczne tarcia

SEKP13 9. Tarcie toczne w tym tarcie w łożyskach tocznych

SEKP14 10. Kinematyka punktu materialnego, w tym równania toru i ruchu

punktu oraz prędkość i przyspieszenie punktu

SEKP15 11. Kinematyka punktu w ruchu po okręgu oraz kinematyka punktu

w ruchu harmonicznym

SEKP16 12. Ruch postępowy i obrotowy bryły sztywnej

SEKP17 13. Kinematyka ciała w ruchu płaskim; prędkości i przyspieszenia ciała

i jego punktów; środek prędkości i środek przyspieszeń

SEKP18 14. Podstawowe pojęcia teorii mechanizmów i maszyn

SEKP19 15. Analiza kinematyczna mechanizmów (położenia i trajektorie, środek

obrotu, prędkości i przyspieszenia członu i jego punktów)

SEKP20 16. Podstawowe pojęcia, prawa i zadania dynamiki punktu materialnego

Razem: 30



Ć

SEKP3 17. Powtórzenie rachunku wektorowego. Moment siły względem punktu

30

SEKP4 18. Przykłady redukcji zbieżnego i równoległego układu sił

SEKP5 19. Opis i analiza układów sił zawierających siły skupione i pary sił

SEKP6

20. Wyznaczanie wektora głównego i momentu głównego płaskiego

układu sił; redukcja płaskiego układu sił tylko do wypadkowej lub tylko do pary sił

SEKP7 21. Rozwiązywanie układów z płaskim układem sił; wyznaczanie reakcji

podporowych i sił wewnętrznych

SEKP8,9 22. Wyznaczanie momentu siły względem osi. Analiza przestrzennego

układu sił

SEKP10 23. Wyznaczanie środków ciężkości ciał jednorodnych liniowych, pła-

skich i przestrzennych

SEKP11 24. Wyznaczanie momentów statycznych, bezwładności i dewiacji

punktów materialnych i ciał o skończonych wymiarach

SEKP12,13 25. Opis i analiza równowagi statycznej układów mechanicznych z

uwzględnieniem sił tarcia ślizgowego i tocznego

SEKP14 26. Wyznaczanie równań toru i ruchu punktu oraz prędkości i przyspie-

szenia.

SEKP15 27. Opis i analiza kinematyki punktu w ruchu po okręgu oraz w ruchu

harmonicznym

SEKP16 28. Opis i analiza przykładów ruchu postępowego i obrotowego bryły

sztywnej

SEKP17,19

29. Wyznaczanie prędkości oraz przyspieszeń ciała i jego punktów w

ruchu płaskim; wyznaczanie środka prędkości i środka przyspieszeń ciała

SEKP20 30. Zastosowanie praw dynamiki punktu materialnego

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 95

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP

Realizowane treści Liczba

godzin

Semestr: II

A SEKP

21,22

31. Przedmiot, zakres i cel podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn. Ce-

chy ogólne elementów układów mechanicznych i ich własności dyna-miczne

15



SEKP

23,24

32. Istota, cel i etapy modelowania układów mechanicznych. Modelowa-

nie fenomenologiczno-fizyczne; siły bezwładności, sztywności i tłu-

mienia

SEKP

25,26

33. Modelowanie matematyczne układów mechanicznych; więzy, liczba

stopni swobody układu

SEKP

27,28

34. Sposoby wyznaczania równań różniczkowych ruchu. Energia mecha-

niczna układu

SEKP29 35. Metody wyznaczania parametrów strukturalnych modelu

SEKP30 36. Ogólna postać równań różniczkowych ruchu układu mechanicznego

SEKP31 37. Drgania swobodne zachowawczego i niezachowawczego układu o

jednym stopniu swobody

SEKP

32,33

38. Drgania wymuszone harmonicznie układu o jednym stopniu swobody;

podatność i sztywność dynamiczna układu

SEKP

34,35

39. Drgania swobodne układu liniowego o wielu stopniach swobody.

Drgania główne układu; częstości i postacie drgań własnych

SEKP36 40. Minimalizacja drgań mechanicznych w źródle drgań

SEKP37 41. Minimalizacja drgań mechanicznych na drodze propagacji (wibroizo-

lacja)

SEKP38 42. Minimalizacja hałasu w źródle i na drodze propagacji

Razem: 15

L

SEKP39 43. Podstawy pomiarów i analizy drgań mechanicznych

15

SEKP40 44. Podstawy pomiarów akustycznych ze szczególnym uwzględnieniem

pomiarów hałasu urządzeń mechanicznych

SEKP41 45. Badanie własności dynamicznych i identyfikacja parametrów układu o

jednym stopniu swobody

SEKP42 46. Wyważanie statyczne sztywnego wirnika

SEKP43 47. Badanie własności dynamicznych układu o wielu stopniach swobody

SEKP44 48. Badania analityczne drgań skrętnych linii wałów układu napędowego

SEKP45 49. Pomiary drgań skrętnych linii wałów metodą tensometrii elektroopo-

rowej

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 50




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Pisemny sprawdzian

EKP1 Nie definiuje podstawo-

wych pojęć statyki

Definiuje podstawowe

pojęcia statyki

Prawidłowo analizuje pod-

stawowe problemy statyki

Prawidłowo formułuje

i analizuje złożone proble-

my statyki

EKP2

Nie definiuje podstawo-

wych wskaźników geome-trii mas


wskaźniki geometrii mas

Prawidłowo określa

i wyznacza wskaźniki geo-

metrii mas ciał liniowych i płaskich

Prawidłowo określa

i wyznacza wskaźniki geo-

metrii mas ciał liniowych, płaskich i przestrzennych

EKP3


wych pojęć kinematyki

punktu materialnego

i bryły sztywnej


pojęcia kinematyki punk-

tu materialnego i bryły

sztywnej


i analizuje podstawowe pro-

blemy kinematyki punktu

materialnego i bryły sztyw-nej


i analizuje złożone proble-

my kinematyki punktu ma-

terialnego i bryły sztywnej

EKP4


wych pojęć i problemów

modelowania układów mechanicznych


pojęcia i problemy mo-

delowania układów me-chanicznych

Prawidłowo buduje fizyczny

dyskretny model układu me-chanicznego

Prawidłowo buduje matema-

tyczny dyskretny model układu mechanicznego

EKP5 Nie układa dynamicznych

równań ruchu dyskretnego układu mechanicznego

Układa dynamiczne rów-

nania ruchu dyskretnego układu mechanicznego

Analizuje drgania układu

o jednym stopniu swobody

Analizuje drgania dowolne-

go dyskretnego układu me-chanicznego

EKP6

Nie definiuje ogólnie spo-

sobów minimalizacji

drgań mechanicznych i hałasu

Definiuje ogólnie sposo-

by minimalizacji drgań

mechanicznych i hałasu

Definiuje szczegółowo spo-

soby minimalizacji drgań

mechanicznych i hałasu

Analizuje sposoby minima-

lizacji drgań mechanicznych

i hałasu

EKP7

Nie definiuje ogólnie bu-

dowy układów do pomia-

rów drgań mechanicznych i hałasu

Definiuje ogólnie budo-

wę układów do pomia-

rów drgań mechanicz-nych i hałasu

Definiuje szczegółowo układ

do pomiaru drgań mecha-nicznych i hałasu

Analizuje szczegółowo

układ pomiarowy i wyniki

pomiarów drgań mecha-nicznych i hałasu


Rodzaj Opis

Tablica, kreda, mazaki

Rzutnik pisma

Układ do pomiaru i analizy

drgań mechanicznych

Zestaw pomiarowy firmy B&K: czujniki piezoelektryczne 4333, 4343,

wzmacniacze 2625, 2635, kalibrator 4291. Przetwornik A/D firmy Eagle

PCI-730 z oprogramowaniem WaveView. Oscyloskop. Miernik poziomu

amplitudy i fazy HP 3575

Układ do pomiaru i analizy

hałasu

Uniwersalny sonometr B&K 2209; filtry oktawowe i tercjowe B&K

1613, 1616

Stanowisko do badania

własności dynamicznych

układu o jednym stopniu

swobody

Model mechaniczny układu o jednym stopniu swobody; układ do pomia-

ru i analizy drgań mechanicznych

Stanowisko do badania

własności dynamicznych

układu o dwóch stopniach

swobody

Model mechaniczny drgań giętnych układu o dwóch stopniach swobody;

wzbudnik elektromagnetyczny, układ do pomiaru i analizy drgań mecha-

nicznych

Wyważarka statyczna Wyważarka do wyważania statycznego grawitacyjnego z prowadnicami

prostoliniowymi (średnice wirników do 0,4 m)



Stanowisko badania drgań

skrętnych linii wałów

Model mechaniczny linii wałów o sześciu stopniach swobody; układ po-

miarowy drgań skrętnych metodą tensometrii elektrooporowej: układ

tensometryczny pełnego mostka, wzmacniacz pomiarowy B&K, prze-

twornik A/D, oprogramowanie WaveView; oprogramowanie do analizy

drgań metodą MES typu NeiNastran

Literatura:


1. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.1: Statyka i kinematyka. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

2005.

2. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.2: Dynamika. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.

3. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 1. Statyka. PWN, Warszawa 1972.

4. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 2. Kinematyka i dynamika. PWN,

Warszawa 1977.

5. Niezgodziński T.: Mechanika ogólna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.

6. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Wydawnictwo Naukowe

PWN, Warszawa 2008.

7. Mieszczerski I. W.: Zbiór zadań z mechaniki. PWN, Warszawa 1971.

8. Kaczmarek J.: Podstawy teorii drgań i dynamiki maszyn. WSM Szczecin 2000.

9. Kaczmarek J.: Zwalczanie drgań i hałasu. Podstawy teoretyczne. WSM Szczecin 2002.


1. Engel Z.: Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem. PWN, Warszawa 2002.

2. Giergiel J.: Tłumienie drgań mechanicznych. PWN, Warszawa 1990.

3. Giergiel J., Uhl T.: Identyfikacja układów mechanicznych. PWN, Warszawa 1990.

4. Marchelek K., Berczyński S.: Drgania mechaniczne. Zbiór zadań z rozwiązaniami. PSz, Szczecin

2005.

5. Kaczmarek J., Nicewicz G.: Zwalczanie drgań i hałasu. Ćwiczenia laboratoryjne. WSM, Szczecin

2002.

6. Osiński Z. Teoria drgań. PWN, Warszawa 1980.




dr inż. Jacek Kaczmarek; A, Ć, L [email protected] IPNT/ZMT









Nr: 9 Przedmiot: Wytrzymałość materiałów*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: III–IV

Status


Grupa



w semestrze



III 15 1 1 15 15 3

IV 15 1E 1 2 15 15 30 5




1. Posiada gruntowną znajomość zasad mechaniki: zasady statyki, podstawowe modele ciał w me-

chanice, warunki równowagi układów płaskich i przestrzennych, geometria mas

2. Posiada podstawowe wiadomości z matematyki – rozwiązywanie układów równań algebraicz-

nych, rachunek różniczkowy i całkowy

3. Posiada podstawowe wiadomości z fizyki

4. Poiada podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie do prac wspomagających projektowanie prostych zadań inżynierskich, do doboru

materiałów inżynierskich stosowanych na elementy maszyn

2. Nabycie umiejętności ocenienia wytrzymałość pojedynczych elementów i złożonych konstrukcji

inżynierskich przy różnych stanach obciążeń (rozciąganiu, zginaniu, skręcaniu, ścinaniu, wybo-

czeniu)


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości prostej elementów

konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP2 Oblicza prawidłowo wytrzymałość prostą elementów konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP3 Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości złożonej elementów

konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP4 Oblicza prawidłowo wytrzymałość złożoną elementów konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP5 Wyznacza prawidłowo podstawowe parametry wytrzymałościowe materia-

łów K_W01, K_U01

EKP6 Ocenia prawidłowo stopień zagrożenia wystąpienia naprężeń lub odkształ-

ceń niebezpiecznych w elementach maszyn i urządzeń K_W01, K_U01



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Definiuje podstawowe pojęcia i określenia si-

ły, naprężenia, odkształcenia EKP1 x

SEKP2 Wyznacza siły zewnętrzne i wewnętrzne EKP2 x x

SEKP3 Analizuje wykresy rozciągania i ściskania

różnych materiałów EKP1 x

SEKP4 Stosuje Prawo Hooke’a. Prawo Poissona EKP1 x x

SEKP5 Charakteryzuje rozciąganie i ściskanie pro-

stych elementów EKP1 x x

SEKP6

Stosuje podstawowy warunek wytrzymało-

ściowy w obliczeniach prostych elementów

konstrukcyjnych

EKP2 x x

SEKP7

Wykorzystuje tabele własności wytrzymało-

ściowych do określania naprężeń dopuszczal-nych

EKP2 x x

SEKP8 Wyznacza naprężenia montażowe i termiczne

w konstrukcjach statycznie niewyznaczalnych EKP2 x x

SEKP9 Analizuje stan naprężenia w punkcie EKP1 x

SEKP10 Wyznacza naprężenia główne EKP2 x x

SEKP11 Wyznacza koło Mohr’a na podstawie naprężeń EKP2 x x

SEKP12 Stosuje uogólnione prawo Hooke’a EKP2 x x

SEKP13 Umie zinterpretować czyste ścinanie EKP1 x

SEKP14

Charakteryzuje zależność między modułem

sprężystości podłużnej a modułem sprężysto-ści postaciowej

EKP1 x

SEKP15 Umie zinterpretować ścinanie techniczne EKP1 x x

SEKP16 Oblicza połączenia spawane, kołkowe, wpu-

stowe, śrubowe EKP2 x x

SEKP17 Oblicza geometryczne wskaźniki przekrojów EKP2 x x

SEKP18 Umie zinterpretować skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych

EKP1 x x

SEKP19 Oblicza wały pędne EKP2 x x

SEKP20 Umie zinterpretować zginanie EKP1 x x

SEKP21 Rysuje wykresy sił tnących i momentów gną-

cych na podstawie obliczeń EKP2 x

SEKP22 Potrafi omówić zależności różniczkowe przy

zginaniu EKP3 x x

SEKP23 Umie zinterpretować ścinanie ze zginaniem EKP3 x x

SEKP24 Potrafi omówić wzór Żurawskiego EKP3 x x

SEKP25 Wymiaruje belki ze względu na naprężenia

dopuszczalne EKP4 x x

SEKP26 Potrafi omówić odkształcenia belek podczas

czystego zginania EKP3 x x



SEKP27 Umie całkować równanie różniczkowe osi od-

kształconej EKP4 x x

SEKP28 Stosuje metodę Clebsch’a całkowania równa-

nia różniczkowego osi odkształconej belki EKP4 x x

SEKP29 Potrafi scharakteryzować wyboczenie EKP3 x x

SEKP30 Umie wyznaczać siłę krytyczna, smukłość prę-tów

EKP4 x x

SEKP31 Stosouje wzory Eulera i Tetmayera EKP4 x x

SEKP32 Identyfikuje belki statycznie niewyznaczalne EKP3 x x

SEKP33 Wyznacza reakcje metodą całkowania równa-

nia różniczkowego EKP4 x x

SEKP34 Wyznacza reakcje metodą porównywania od-

kształceń EKP4 x x x

SEKP35 Stosuje hipotezy wytrzymałościowe: Hubera,

Coulomba, De Saint Venanta, Galileusza EKP3 x x

SEKP36 Potrafi scharakteryzować złożone przypadki

wytrzymałości EKP3 x

SEKP37 Umie zinterpretować skręcanie ze zginaniem EKP3 x

SEKP38 Umie zinterpretować ściskanie mimośrodowe EKP3 x

SEKP39 Potrafi omówić rodzaje próbek do statycznej

zwykłej próby rozciągania metali EKP5 x

SEKP40 Potrafi narysować wykres rozciągania dla stali

miękkiej EKP5 x

SEKP41 Potrafi narysować wykres rozciągania dla że-

liwa EKP5 x

SEKP42 Definiuje granicę plastyczności EKP6 x

SEKP43 Definiuje granicę wytrzymałości doraźnej EKP6 x

SEKP44 Wyznacza umowną granice plastyczności

i granicę sprężystości EKP6 x

SEKP45 Wyznacza wartość modułu sprężystości

wzdłużnej EKP6 x

SEKP46 Wyznacza wartość modułu sprężystości po-

przecznej EKP6 x

SEKP47 Wyznacza wartość liczby Poissona EKP6 x

SEKP48 Potrafi omówić zasadę działania tensometru

elektrooporowego EKP5 x

SEKP49 Potrafi scharakteryzować elektrooporową me-

todę wyznaczania naprężeń przy rozciaganiu EKP5 x

SEKP50 Potrafi scharakteryzować elektrooporową me-

todę wyznaczania naprężeń przy zginaniu EKP5 x

SEKP51 Potrafi omówić działanie młota typu Charpy EKP5 x

SEKP52

Potrafi scharakteryzować typy próbek stoso-

wanych do przeprowadzania prób udarno-ściowych

EKP5 x

SEKP53 Potrafi scharakteryzować typy przełomów

udarowych EKP5 x

SEKP54 Potrafi podać wymiar udarności EKP5 x



SEKP55 Wyznacza linię ugięcia belki EKP6 x

SEKP56 Potrafi omówić wyznaczanie siły krytycznej przy wyboczeniu metodą doświadczalna

EKP5 x

SEKP57 Potrafi scharakteryzować sztywność sprężyny śrubowej

EKP5 x

SEKP58 Oblicza sztywność zastępczą sprężyn połączo-nych szeregowo

EKP6 x

SEKP59 Przedstawa budowę typowej liny stalowej EKP5 x

SEKP60 Wyznacza siłę zrywającą linę w całości EKP6 x

SEKP61 Potrafi sharakteryzować badania technolo-

giczne jakim podlegają druty lin stalowych EKP5 x

SEKP62 Potrafi podać materiały z jakich wykonane są

rdzenie lin stalowych EKP5 x

SEKP63 Potrafi podać sposób oznaczania lin stalowych EKP5 x

SEKP64 Wymienia typy lin ze względu na kierunek

zwinięcia drutów EKP5 x

SEKP65 Potrafi scharakteryzować zmęczeniowy cykl

naprężeń EKP5 x

SEKP66 Umie analizować zmęczeniowy wykres

Wohlera EKP6 x

SEKP67 Rozróżnia złom zmęczeniowy od złomu do-

raźnego EKP6 x

SEKP68 Umie zdefiniować karb EKP6 x

SEKP69 Przedstawia na wykresie Wohlera trwałą wy-

trzymałość zmęczeniową EKP6 x

SEKP70 Potrafi omówić wpływ karbu na trwałą wy-

trzymałość zmęczeniową EKP5 x

SEKP71 Potrafi opisać wpływ stanu powierzchni na

trwałą wytrzymałość zmęczeniową EKP5 x

SEKP72 Potrafi opisać wpływ wielkości przedmiotu na

trwałą wytrzymałość zmęczeniową EKP5 x

SEKP73 Potrafi rozwiązać kratownice płaską za pomo-

cą programu komputerowego EKP6 x

SEKP74 Potrafi rozwiązać belkę za pomocą programu

komputerowego EKP6 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1,4,7

1. Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne.

Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo Ho-

oke’a. Prawo Poissona

15 SEKP

2,3,5,6,7,8

2. Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościo-

wy. Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne,

naprężenia montażowe i termiczne

SEKP

9,10,11

3. Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan napręże-

nia, naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a



SEKP

12,13,14,15,16

4. Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłuż-

nej a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. Ob-

liczenia połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych

SEKP17 5. Geometryczne wskaźniki przekrojów

SEKP18,19 6. Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych.

Obliczenia wałów pędnych

SEKP20 7. Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących

Razem: 15

Ć

SEKP2,7

1. Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne.

Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo Ho-

oke’a. Prawo Poissona

15

SEKP4,5,6,8

2. Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościo-

wy. Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne,

naprężenia montażowe i termiczne

SEKP10,11,12 3. Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan napręże-

nia, naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a

SEKP15,16

4. Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłuż-

nej a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. Ob-

liczenia połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych

SEKP17 5. Geometryczne wskaźniki przekrojów

SEKP17,18,19 6. Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych.

Obliczenia wałów pędnych

SEKP20,21 7. Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 47

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP22 8. Zależności różniczkowe przy zginaniu

15

SEKP23,24 9. Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego

SEKP25 10. Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia do-

puszczalne

SEKP26,27 11. Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie

równania różniczkowego



SEKP28 12. Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi

odkształconej belki

SEKP

29,30,31

13. Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera i

Tetmayera

SEKP

32,33,34

14. Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą

całkowania równania różniczkowego i porównywania odkształ-

ceń

SEKP

35,36,37,38

15. Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint

Venanta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręca-

nie ze zginaniem, ściskanie mimośrodowe

Razem: 15

Ć

SEKP22 8. Zależności różniczkowe przy zginaniu

15

SEKP23,24,25 9. Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego

SEKP25 10. Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia do-

puszczalne

SEKP26,27 11. Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie

równania różniczkowego

SEKP28 12. Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi

odkształconej belki

SEKP

29,30,31

13. Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera

i Tetmajera

SEKP

32,33,34

14. Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą

całkowania równania różniczkowego i porównywania odkształ-

ceń

SEKP35 15. Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint

Venanta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręca-

nie ze zginaniem, ściskanie mimośrodowe

Razem: 15

L

16. Zajęcia wstępne, BHP, PPOŻ

60

SEKP39–45 17. Statyczna zwykła próba rozciągania metali

SEKP39–45 18. Statyczna zwykła próba ściskania metali

SEKP46,47

19. Wyznaczanie współczynnika sprężystości podłużnej, granicy

proporcjonalności oraz umownej granicy plastyczności za pomo-

cą ekstensometrów mechanicznych

SEKP48,49,50 20. Tensometria elektrooporowa

SEKP45,46,47

21. Wyznaczanie modułu sprężystości podłużnej, modułu sprężysto-

ści postaciowej i liczby Piossona poprzez pomiar strzałki ugięcia

i kąta skręcenia

SEKP51–54 22. Udarowa próba zginania

SEKP55 23. Wyznaczanie linii ugięcia belki

SEKP34 24. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej

SEKP56 25. Wyboczenie pręta ściskanego osiowo

SEKP57,58 26. Badanie sprężyn śrubowych

SEKP59–64 27. Badanie lin stalowych

SEKP65–72 28. Próby zmęczeniowe

SEKP73 29. Komputerowe rozwiązywanie kratownic

SEKP74 30. Komputerowe rozwiązywanie belek

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 95


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Sprawdzian pisemny

EKP1

Nie definiuje podstawowych

przypadków wytrzymałości prostej


przypadki wytrzymałości prostej

Opisuje metody obliczania

podstawowych przypad-ków wytrzymałości prostej

Analizuje metody oblicza-

nia podstawowych przy-

padków wytrzymałości

prostej

EKP2

Nie umie stosować podsta-

wowych wzorów odnoście

przypadków wytrzymałości prostej

Stosuje podstawowe

wzory odnoście przy-

padków wytrzymałości prostej

Oblicza prawidłowo pod-

stawowe przypadki wy-trzymałości prostej

Analizuje i porównuje pra-

widłowo podstawowe

przypadki wytrzymałości prostej

EKP3

Nie umie zdefiniować pod-

stawowych przypadków wy-trzymałości złożonej


przypadki wytrzymałości złożonej

Opisuje metody obliczania

podstawowych przypad-

ków wytrzymałości złożo-nej

Analizuje metody oblicza-

nia podstawowych przy-

padków wytrzymałości zło-żonej

EKP4

Nie umie stosować podsta-

wowych wzorów odnośnie

przypadków wytrzymałości złożonej

Stosuje podstawowe

wzory odnoście przy-

padków wytrzymałości złożonej

Oblicza prawidłowo pod-

stawowe przypadki wy-

trzymałości złożonej

Analizuje i porównuje pra-

widłowo podstawowe

przypadki wytrzymałości złożonej

EKP5

Nie umie odczytać podsta-

wowych parametrów wy-

trzymałościowych z tabel i wykresów

Odczytuje podstawowe

parametry wytrzymało-

ściowe z tabel i wykre-sów

Wyznacza podstawowe pa-

rametry wytrzymałościowe z ich definicji

Analizuje wyznaczone pa-

rametry wytrzymałościowe

EKP6

Nie umie prawidłowo stoso-

wać podstawowych warun-

ków wytrzymałościowych i sztywnościowych

Stosuje prawidłowo pod-

stawowy warunek wy-

trzymałościowy i sztywnościowy

Oblicza na podstawie wy-

ników badań zagrożenie

wystąpienia naprężeń i od-kształceń niebezpiecznych

Stosuje programy kompute-

rowe do oceny zagrożenie

wystąpienia naprężeń i od-kształceń niebezpiecznych


Rodzaj Opis

Tablica, mazaki

Rzutnik pisma, projektor mulimedialny

Uniwersalna maszyna wytrzymałościowa

ZD 100

Na uniwersalnej maszynie ZD 100 przeprowadzane są ćwi-

czenia laboratoryjne: rozciąganie, ściskanie, zginanie, eks-

tensometria mechaniczna, tensometria elektrooporowa

Maszyna wytrzymałościowa ZD 2500 Na maszynie przeprowadzane są ćwiczenia laboratoryjne:

badanie sprężyn śrubowych, badanie lin stalowych

Młot udarowy typu Charpy Do przeprowadzania ćwiczenia laboratoryjnego z udarno-

ści metali



Maszyna do badań zmęczeniowych typu

UBM

Na maszynie do badań zmęczeniowych przeprowadzane

jest ćwiczenie z badań zmęczeniowych przy symetrycznym

zginaniu

Stanowisko do badań tensometrycznych

przy zginaniu

Sztywna konstrukcja wsporcza, płaskownik z naklejonymi

tensometrami, mostek tensometryczny, oscyloskop

Stanowisko do wyznaczania podstawo-

wych stałych materiałowych E, G,

Sztywna rama, pręt okrągły, wspornik z łożyskiem, obciąż-

niki, mikromierz

Stanowisko do wyznaczania linii ugięcia

belki i wyznaczania reakcji belki statycz-

nie niewyznaczalnej

Sztywna konstrukcja wsporcza, podpory, obciążniki, mi-

kromierze, płaskownik

Sala komputerowa z programami do

rozwiązywania krat i belek

W sali komputerowej przeprowadzane będą zajęcia z roz-

wiązywania metodami komputerowymi krat i belek

Literatura:


1. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Wytrzymałość materiałów. Zadania. WSM,

Szczecin 1988.

2. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości mate-

riałów. WSM, Szczecin 1998.

3. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów. PWN, Warszawa 2006.

4. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe. PWN, War-

szawa 2006.

5. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z.: Wytrzymałość materiałów. WNT, 2007.

6. Bąk R., Burczyński T.: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego. WNT,

2006. http://dydaktyka.polsl.pl/mes/download.aspx


1. Gere J.M., Goodno B.J.: Mechanics of materials. Cengage Learning. Stamford USA, 2009.

2. http://web.mst.edu/~mecmovie/index.html




dr inż. Zenon Grządziel [email protected] IPNT/ZMT


prof. dr hab. inż. Stefan Berczyński s.berczyń[email protected] IPNT/ZMT

mgr inż. mech okr. I klasy

Adam Komorowski [email protected] IPNT/ZMT








Nr: 10 Przedmiot: Grafika inżynierska*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



I 15 4 60 4




1.

Cele przedmiotu:

1. Nauczenie studentów zasad wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części

maszyn, rysunków złożeniowych oraz sporządzania schematów instalacji okrętowych

2. Nauczenie studentów praktycznego wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych

części maszyn, rysunków złożeniowych oraz schematów instalacji okrętowych

3. Nauczenie studentów odczytywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części maszyn,

rysunków złożeniowych, schematów instalacji okrętowych oraz wymiarów głównych i linii teore-

tycznych kadłuba statku


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Wykonuje rysunek dowolnego elementu maszynowego na znormalizowa-

nym formacie, przy zastosowaniu linii rysunkowych znormalizowanych

i właściwie dobranej podziałce i zwymiaruje poprawnie element maszynowy

z zastosowaniem wiadomości o tolerancji wymiarów rysunkowych i chro-

powatości powierzchni

K_W01, K_U21

EKP2 Narysuje prawidłowo połączenie maszynowe (gwintowe, spawane, lutowa-

ne, klejone, skurczowe, wielowypustowe) oraz zwymiaruje je K_W01, K_U21

EKP3 Narysuje i prawidłowo odczyta rysunek złożeniowy K_W01, K_U21,

K_U22

EKP4 Narysuje i poprawnie odczyta schemat dowolnego systemu siłowni okręto-

wej oraz wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku

K_W01, K_U21,

K_U22






SEKP1

Zna znormalizowane elementy rysunku

technicznego: formaty arkuszy; podziałki;

grubości, rodzaje i zastosowanie linii ry-

sunkowych; pismo techniczne; układ rzutni,

widoki, przekroje, kłady; tabliczki znamio-

nowe

EKP

1,2,3,4 x

SEKP2

Potrafi narysować połączenie gwintowe;

opisać rodzaje gwintów, ich oznaczenia

oraz uproszczenia rysunkowe

EKP2 x

SEKP3

Potrafi narysować połączenie spawane;

opisać kształty spoin oraz uproszczenia ry-

sunkowe

EKP2 x

SEKP4 Potrafi narysować koło zębate; opisać

uproszczenia stosowane przy rysowaniu kół

i przekładni zębatych

EKP1,3 x

SEKP5 Zna istotę oraz zasady wymiarowania w ry-

sunku technicznym; potrafi określić szcze-

gólne przypadki wymiarowania

EKP

1,2,3,4 x

SEKP6 Potrafi zdefiniować i zastosować tolerancję

i pasowanie w rysunku technicznym EKP1,2 x

SEKP7 Zna oznaczenia tolerancji kształtu, położe-

nia i bicia EKP1,2 x

SEKP8 Zna oznaczenie chropowatości powierzch-

ni; umieścić informacje dodatkowe na ry-

sunku technicznym

EKP

1,2,3,4 x

SEKP9 Zna zasady sporządzania rysunków wyko-

nawczych części maszyn EKP1,2 x

SEKP10 Potrafi wykonać rysunek i zwymiarować

podstawowe elementy części maszyn (ry-

sunek wykonawczy)

EKP1,2 x

SEKP11 Potrafi wykonać rysunek złożeniowy EKP3 x

SEKP12 Potrafi definiować wymiary główne i linie

teoretyczne kadłuba EKP4 x

SEKP13 Zna zasady rysowania i czytania schema-

tów instalacji siłowni okrętowych oraz po-

trafi narysować i odczytać schemat

EKP4 x

SEKP14

Zna zasady sporządzania schematów ukła-

dów hydraulicznych i pneumatycznych, po-

trafi odczytać schemat układu hydraulicz-

nego i pneumatycznego

EKP4 x

SEKP15 Zna zasady sporządzania schematów insta-

lacji elektrycznej, potrafi odczytać schemat

instalacji elektrycznej

EKP4 x

SEKP16 Potrafi czytać rysunki techniczne oraz

schematy instalacji z dokumentacji tech-

nicznej statku

EKP3,4 x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

L

SEKP1

1. Znormalizowane elementy rysunku technicznego:

a) formaty arkuszy,

b) podziałki,

c) grubości, rodzaje i zastosowanie linii rysunkowych,

d) pismo techniczne,

e) układ rzutni,

f) widoki, przekroje, kłady, tabliczki znamionowe

60

SEKP2

2. Połączenia gwintowe:

a) rodzaje gwintów,

b) oznaczenia,

c) uproszczenia rysunkowe

SEKP3

3. Połączenia spawane:

a) kształty spoin,

b) uproszczenia rysunkowe

SEKP4 4. Koła i przekładnie zębate – uproszczenia rysunkowe

SEKP

5,6

5. Istota i zasady wymiarowania w rysunku technicznym:

a) szczególne przypadki wymiarowania,

b) tolerancja i pasowanie w rysunku technicznym

SEKP7 6. Oznaczenia tolerancji kształtu, położenia i bicia

SEKP8 7. Oznaczenie chropowatości powierzchni, informacje dodatkowe na

rysunku technicznym

SEKP9 8. Zasady sporządzania rysunków wykonawczych części maszyn

SEKP

10,11

9. Wykonywanie rysunków i wymiarowanie podstawowych elementów

maszyn:

a) rysunek wykonawczy części maszyn,

b) rysunek złożeniowy

SEKP12 10. Wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba

SEKP13 11. Schematy instalacji siłowni okrętowych i zasady ich rysowania –

czytanie schematów instalacji siłowni okrętowych

SEKP14 12. Zasady sporządzania schematów układów hydraulicznych i pneu-

matycznych, czytanie schematów układów hydraulicznych i pneu-

matycznych

SEKP15 13. Zasady sporządzania schematów instalacji elektrycznej, czytanie

schematów instalacji elektrycznej

SEKP16 14. Czytanie rysunków technicznych oraz schematów instalacji z do-

kumentacji technicznej statku

Razem: 60










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 92


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Wykonanie rysunku

EKP1

Nie potrafi prawi-

dłowo wykonać

warsztatowego ry-

sunku części maszy-nowej

Wykonuje prawi-

dłowo warsztatowy

rysunek części ma-szynowej

Wykonuje prawidłowo

rysunek części maszy-

nowej przy użyciu kal-

ki technicznej i rapido-grafów

Wykonuje prawidłowo rysunek

skomplikowanej części maszynowej

przy użyciu kalki technicznej i rapi-

dografów lub programu komputero-wego typu AutoCAD

EKP2

Nie potrafi prawi-

dłowo narysować

warsztatowego ry-

sunku połączenia maszynowego

Narysuje prawi-

dłowo rysunek

warsztatowy połą-

czenia maszynowe-go

Narysuje prawidłowo

połączenie maszynowe

przy użyciu kalki tech-nicznej i rapidografów

Narysuje prawidłowo skomplikowane

połączenie maszynowe przy użyciu

kalki technicznej i rapidografów lub

programu komputerowego typu Au-toCAD

EKP3

Nie potrafi prawi-

dłowo narysować

warsztatowego ry-

sunku złożeniowego

i prawidłowo odczy-

tać dowolnego ry-sunku złożeniowego

Narysuje prawi-

dłowo warsztatowy

rysunek złożeniowy

i prawidłowo od-

czyta dowolny ry-sunek złożeniowy

Narysuje prawidłowo

rysunek złożeniowy

przy użyciu kalki tech-

nicznej i rapidografów

oraz prawidłowo od-

czyta dowolny rysunek złożeniowy

Narysuje prawidłowo skomplikowany

rysunek złożeniowy przy użyciu kalki

technicznej i rapidografów lub pro-

gramu komputerowego typu Auto-

CAD oraz prawidłowo odczyta do-wolny rysunek złożeniowy

EKP4

Nie potrafi prawi-

dłowo narysować

i odczytać schematu

dowolnego systemu

siłowni okrętowej

oraz wymienić wy-

miary główne i linie

teoretyczne kadłuba statku

Narysuje i odczyta

schemat dowolnego

systemu siłowni

okrętowej oraz

wymienia wymiary

główne i linie teo-

retyczne kadłuba

statku

Sporządzi schemat do-

wolnego systemu si-

łowni okrętowej przy

użyciu kalki technicz-

nej i rapidografów, od-

czyta dowolny schemat

oraz zdefiniuje wymia-

ry główne i linie teore-tyczne kadłuba statku

Sporządzi schemat dowolnego syste-

mu siłowni okrętowej przy użyciu

kalki technicznej i rapidografów lub

programu komputerowego typu Au-

toCAD, zanalizuje procesy zachodzą-

ce w systemie i możliwości pracy sys-

temu w przypadku uszkodzenia jego

wybranych elementów oraz zdefiniuje

wymiary główne i linie teoretyczne

kadłuba statku


Rodzaj Opis

Tablica, kreda, pisaki

Laptop, rzutnik multi-

medialny, ekran

Plansze demonstracyjne

Części maszyn

Koła zębate; wałki; śruby specjalne; połączenia gwintowe; połączenia spa-

wane; korpusy zaworów, pomp, wtryskiwaczy; tłoki; zawory głowic silni-

ków spalinowych; łożyska toczne; łożyska ślizgowe; wodziki; sprężyny; itp.

Proste maszyny

i urządzenia Przekładnie zębate; pompy; zawory; zawory bezpieczeństwa; wtryskiwacze



Literatura:


1. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2006.

2. Foley J. i inni: Wprowadzenie do grafiki komputerowej. WNT, Warszawa 2001.

3. Michalski R.: Siłownie okrętowe: obliczenia wstępne oraz ogólne zasady doboru mechanizmów

i urządzeń pomocniczych instalacji siłowni motorowych. Wydawnictwo Uczelniane Politechniki

Szczecińskiej, Szczecin 1997.


1. Grzybowski L.: Geometria wykreślna. Skrypt WSM, Szczecin 2002.

2. Otto F., Otto E.: Podręcznik geometrii wykreślnej. PWN, Warszawa 1975.




dr inż. Zenon Grządziel; L [email protected] IPNT/ZMT


dr inż. Jacek Kaczmarek; L [email protected] IPNT/ZMT

mgr inż. Adam Komorowski; L [email protected] IPNT/ZMT





mailto:z.grzadziel@am




Nr: 11 Przedmiot: Informatyka użytkowa

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 2 30 30 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie absolwenta do wykonywania czynności związanych z wymianą komponentów,

rozbudową i konfiguracją systemu komputerowego oraz użytkowaniem wybranego oprogramo-

wania

2. Poznanie funkcjonowania komputera, jego peryferiów, oraz sieci komputerowych

3. Nabycie umiejętności wykorzystywania oprogramowania do obliczeń, przetwarzania danych, pre-

zentacji danych, składu tekstu



EKP1 Umie dobrać elementy komputera oraz jego peryferiów K_W08, K_U13, K_U14

EKP2 Umie skonfigurować system operacyjny K_W08, K_U10, K_K04

EKP3 Umie łączyć urządzenia ze sobą oraz w sieci komputerowej K_W08, K_U12

EKP4 Umie wykorzystywać oprogramowanie do obliczeń, prze-

twarzania danych K_W08, K_U08, K_U09

EKP5 Umie wykorzystywać oprogramowanie do prezentacji da-

nych, składu tekstu K_W08, K_U07



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Ocenia system komputerowy na podstawie

jego architektury EKP1 x

SEKP2 Łączy urządzenia zewnętrzne stosując odpo-

wiednie łącza komunikacyjne EKP1,3 x x

SEKP3 Porusza się po strukturze systemu plików sys-

temu operacyjnego EKP2 x



SEKP4

Decyduje o uprawnieniach kont użytkowni-

ków oraz w systemie plików systemu opera-

cyjnego

EKP2 x

SEKP5 Modyfikuje konfigurację systemu operacyj-

nego EKP2 x

SEKP6

Formułuje wymagania dotyczące medium

transmisyjnego oraz urządzeń w sieci kompu-

terowej

EKP3 x

SEKP7

Stosuje protokoły transmisji danych do wy-

miany informacji między urządzeniami sie-

ciowymi i komputerami

EKP3 x x

SEKP8 Konfiguruje podstawowe usługi sieciowe EKP3 x

SEKP9 Formatuje duże teksty EKP5 x

SEKP10 Wykonuje obliczenia w różnych narzędziach

programowych EKP4 x

SEKP11 Stosuje bazy danych EKP4,5 x x

SEKP12 Buduje strony WWW za pomocą dostępnych

narzędzi EKP5 x

SEKP13 Przeprowadza edycję materiału multimedial-

nego EKP4,5 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1 Elementy architektury procesorów i komputerów

30

SEKP2 Parametry podstawowych urządzeń we/wy

SEKP2 Parametry złączy komunikacyjnych w komputerze klasy PC

SEKP5 Elementy konfiguracji systemu operacyjnego Windows, UNIX

SEKP3 Struktura katalogowa oraz system uprawnień systemu operacyjnego Win-

dows, UNIX

SEKP4 Konta użytkowników, zasady zabezpieczeń konsoli zarządzania Windows,

zarządzanie procesami użytkowników UNIX

SEKP8 Konfiguracja usług sieciowych dla komunikacji Windows-UNIX

SEKP7 Podstawowe standardy związane z sieciami komputerowymi

SEKP6 Podstawowe urządzenia sieciowe, topologie sieciowe

SEKP6 Rodzaje i parametry okablowania sieciowego

SEKP6 Okablowanie strukturalne

SEKP11 Projektowanie bazy danych, struktury danych

SEKP11 Relacje między tabelami, diagramy związków encji

SEKP11 Normalizacja danych

Razem: 30

L

SEKP9 Formatowanie tekstu za pomocą stylów w edytorze tekstów

30

SEKP9 Osadzanie i formatowanie różnych obiektów w tekście

SEKP9 Spisy, indeksy, podpisy, odnośniki w edytorze tekstów

SEKP10 Zapis i obliczanie wyrażeń arytmetycznych, tworzenie wykresów w arku-

szu kalkulacyjnym



SEKP10 Zastosowanie funkcji wbudowanych arkusz kalkulacyjny

SEKP11 Tworzenie tabel i kwerend w bazie danych

SEKP11 Tworzenie formularzy w bazie danych

SEKP10 Środowisko Matlaba, zapis i obliczanie wyrażeń arytmetycznych i alge-

braicznych

SEKP10 Obliczenia symboliczne w Matlabie

SEKP10 Wykresy 2D i 3D w Matlabie

SEKP10 Funkcje w Matlabie, m-pliki

SEKP12 Język HTML i elementy aktywne stron internetowych

SEKP13 Przygotowanie i edycja materiału wideo

SEKP7 Konfiguracja protokołów usług sieciowych

SEKP2 Zarabianie okablowania

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 90


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie zna parametrów urządzeń

peryferyjnych oraz elemen-

tów architektury komputerów i procesorów

Zna parametry urzą-

dzeń oraz zasady ich

funkcjonowania

Zna pojęcia zwią-

zane z architekturą

komputerów oraz procesorów

Zna i umie dobrać elementy

komputera do określonych

zadań oraz umie dokonać

odpowiedniej modernizacji

komputera

EKP2 Nie potrafi korzystać ze

struktury plików i systemu uprawnień

Zna strukturę systemu

plików i uprawnień

Umie ustalić upraw-

nienia dla użytkow-nika i programu

Potrafi skonfigurować pod-

stawowe usługi sieciowe

EKP3

Nie potrafi określić parame-

trów okablowania i dopaso-

wać go do wymagań transmi-sji

Zna rodzaje i parame-

try okablowania

Umie zarabiać i we-

ryfikować okablo-wanie

Zna i umie dopasować oka-

blowanie i urządzenia do wymagań sieciowych

EKP4 Nie potrafi wykorzystać

oprogramowania Excel oraz Matlab do obliczeń

Umie wykonywać ob-

liczenia arytmetyczne w Excelu i Matlabie

Umie rysować wy-

kresy w Excelu i Matlabie

Umie wykonywać oblicze-

nia symboliczne w Matlabie i posługiwać się m-plikami

EKP5

Nie potrafi zastosować opro-

gramowania do przetworze-

nia oraz prezentacji informa-

cji tekstowej oraz multime-dialnej

Potrafi złożyć materiał

multimedialny

Umie zrealizować

stronę WWW z za-

stosowaniem edyto-ra html

Umie prawidłowo formato-

wać tekst




Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów

Stanowiska komputerowe Komputer klasy PC podłączony do Internetu i pracujący pod kontrolą sys-

temu operacyjnego Windows

Narzędzia instalatorskie Zarabiarki i testery okablowania sieciowego

Materiały instalatorskie Kable, gniazda, złącza sieci komputerowych

Oprogramowanie MS Office (Word, Excel, Access, Front Page), Matlak, Oprogramowanie

do edycji video, Linux

Literatura:


1. Walkenbach J.: Excel. Najlepsze sztuczki i chwyty. Helion SA, 2006.

2. Simon Jinjer: Excel. Profesjonalna analiza i prezentacja danych. Helion SA, 2006.

3. Liengme B.V.: Microsoft Excel w nauce i technice. Oficyna Wydawnicza READ ME, 2002.

4. Groszek M.: OpenOffice.ux.pl Calc 2.0. Funkcje arkusza kalkulacyjnego. Helion, 2007.

5. Wróblewski P.: MS Office 2007 PL w biurze i nie tylko. Helion SA, 2007.

6. Grover Ch.: Word 2007 PL. Nieoficjalny podręcznik. Helion, 2007.

7. Jaronicki A.: 122 sposoby na OpenOffice.ux.pl 2.0. Helion, 2006.

8. Dziewoński M.: OpenOffice 2.0 PL. Oficjalny podręcznik. Helion, 2006.

9. Elmasri R., Navathe S.B.: Wprowadzenie do systemów baz danych. Helion SA, 2005.

10. Schwartz S.: Po prostu Access 2003 PL. Helion SA, 2004.

11. Brown Ch.E.: Access. Programowanie w VBA. Helion SA, 2005.

12. Loney K.: Oracle Database 10g. Kompendium administratora. Helion SA, 2005.

13. Brzózka J., Dorobczyński L.: Matlab środowisko obliczeń naukowo-tech. Mikom.

14. Brzózka J., Dorobczyński L.: Programowanie w Matlab. Mikom, 1998.

15. Pratap R: Matlab 7 dla naukowców i inżynierów. MIKOM PWN, 2007.

16. Danowski B.: Komputerowy montaż wideo. Ćwiczenia praktyczne. Wydanie II, Helion, 2006.

17. Ozer J.: Tworzenie filmów w Windows XP. Projekty. Helion, 2005.

18. Rosenberg J.: Adobe Premiere Pro 1.5. Techniki studyjne. Helion, 2005.

19. Frankowski P.: Joomla! Ćwiczenia. Helion, 2007.

20. Schultz D., Cook C.: HTML, XHTML i CSS. Nowoczesne tworzenie stron WWW. Helion, 2008.

21. Całka L.: Poczta elektroniczna. Ćwiczenia praktyczne. Helion, 2003.





dr inż. Jarosław Duda [email protected] IEiAO/ZAiR


dr inż. Lech Dorobczyński [email protected] IEiAO/ZAiR

dr inż. Mariusz Sosnowski [email protected] IEiAO/ZAiR





http://wysylkowa.pl/index.php?PHPSESSID=1162558769a6278f3b063&c=1&dod=566121&unik=43408

http://helion.pl/autorzy/danb.htm

http://helion.pl/autorzy/franpa.htm

http://helion.pl/view357U~htxcno




Nr: 12 Przedmiot: Podstawy konstrukcji maszyn

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II–III Semestry: III–V

Status


Grupa

przedmiotów: kierunkowe


w semestrze



III 15 2 30 2

IV 15 2E 2 30 30 4

V 15 4 60 3




1. Warunkiem wstępnym jest wcześniejsze uczestnictwo w zajęciach i uzyskanie zaliczenia

z przedmiotów: matematyka, fizyka, mechanika i wytrzymałość materiałów, grafika inżynierska

oraz zaliczenie przewidzianej planem studiów praktyki zawodowej

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności korzystania z norm i opracowań unifikacyjnych

2. Opanowania zasad opracowywania dokumentacji konstrukcyjnej

3. Nauczenie realizacji (podczas konstruowania) niezbędnych obliczeń wytrzymałościowych pod-

stawowych węzłów konstrukcyjnych maszyn i urządzeń

4. Zapoznanie z cechami funkcjonalnymi typowych mechanizmów stosowanych w konstrukcjach

maszyn



EKP1 Stosuje zagadnienia normalizacji, tolerancji i pasowań

oraz technologiczności konstrukcji K_W03, K_W09, K_U01, K_U21

EKP2 Dobiera materiały pod względem właściwości i wy-

trzymałości

K_W08, K_W09, K_U01,

K_U12, K_U18, K_U21

EKP3 Projektuje i konstruuje elementy maszyn K_W03, K_W09, K_U01, K_U12,

K_U18, K_U21, K_K01, K_K08

EKP4 Projektuje i konstruuje podstawowe typy połączeń

i mechanizmów z uwzględnieniem ich cech funkcjo-

nalnych

K_W03, K_W09, K_U01, K_U12,

K_U18, K_U21, K_K01, K_K08

EKP5 Charakteryzuje warunki pracy połączeń i mechani-

zmów K_W03,K_W09, K_U01, K_U15

EKP6 Zapisuje rysunek techniczny z wykorzystaniem wspo-

magania komputerowego Auto CAD K_W09, K_U05, K_U18



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III, IV i V:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Stosuje zasady normalizacji i technologiczności

przy projektowaniu i konstruowaniu EKP1 x x

SEKP2

Dokonuje doboru materiałowego dla projekto-

wanych elementów maszyn w zależności od cha-

rakteru ich pracy i obciążenia EKP2 x x

SEKP3

Dokonuje obliczeń wytrzymałościowych ele-

mentów maszyn w zależności od charakteru ich

pracy i obciążenia EKP3 x x

SEKP4

Dokonuje odpowiednich obliczeń konstrukcyj-

no-wytrzymałościowych i potrafi zaprojektować

dowolny typu połączenia nitowego

EKP

1–5 x

SEKP5

Umie scharakteryzować połączenia spajane oraz

wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-

wytrzymałościowe i zaprojektować dowolny typ

połączenia spawanego, zgrzewanego lub luto-

wanego

EKP

1–5 x

SEKP6

Umie scharakteryzować połączenia wtłaczane

oraz wykonać odpowiednie obliczenia konstruk-

cyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować do-

wolny typ połączenia wciskowego lub skurczo-

wego

EKP

1–5 x

SEKP7

Umie scharakteryzować połączenia kształtowe


cyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować do-

wolny typ połączenia wpustowego, wielowypu-

stowego, klinowego lub kołkowego

EKP

1–5 x

SEKP8 Umie scharakteryzować połączenia gwintowe,

budowę, parametry i rodzaje gwintów

EKP

1–5 x

SEKP9

Analizuje rozkład sił w połączeniach

gwintowych oraz dokonuje odpowiednie obli-

czenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i potra-

fi zaprojektować dowolny typ połączenia gwin-

towego

EKP

1–5 x

SEKP

10

Umie scharakteryzować połączenia podatne

(sprężyste) oraz wykonać odpowiednie oblicze-

nia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i potrafi

zaprojektować dowolny typ połączenia ze sprę-

żyną śrubową (naciskową, naciągową)

EKP

1–5 x

SEKP

11

Umie scharakteryzować osie i wały oraz wyko-

nać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-

wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować do-

wolny typ wału lub osi

EKP

1–5 x x

SEKP

12

Umie scharakteryzować łożyska oraz wykonać

obliczenia: obciążenia, nośności, trwałości, ło-

żysk tocznych i ślizgowych jak również dobrać

określony typ łożyska w oparciu o nośność

EKP

1–5 x x



SEKP

13

Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne

przekładni z kołami zębatymi, definiować para-

metry i wymiary charakterystyczne kół zębatych


cyjno-wytrzymałościowe jak również zaprojek-

tować dowolny typ koła zębatego i przekładni

z kołami zębatymi

EKP

1–5 x x

SEKP

14


przekładni ciernych oraz wykonać odpowiednie

obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe

i zaprojektować dowolny typ przekładni ciernej

EKP

1–5 x

SEKP

15


i warunki pracy przekładni cięgnowych oraz

wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-

wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować do-

wolny typ przekładni pasowej lub łańcuchowej

EKP

1–5 x x

SEKP

16

Zna podział sprzęgieł, rozróżnia określony typ

sprzęgła nierozłącznego i rozłącznego, charakte-

ryzuje warunki ich pracy, możliwości zastoso-

wania oraz wykonuje obliczenia niezbędnych

momentów i doboru określonego typu sprzęgła

EKP

1–5 x x

SEKP

17

Klasyfikuje podział hamulców, charakteryzuje

warunki pracy hamulców klockowych i cięgno-

wych oraz dokonuje wymagane dla nich obli-

czenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe

EKP

1–5 x

SEKP

18

Potrafi scharakteryzować podział strukturalny

mechanizmów, klasyfikować pary i łańcuch ki-

nematyczne oraz analizować kinematykę i dy-

namikę pracy mechanizmów: dźwigniowego,

jarzmowego, korbowego i krzywkowego

EKP

1–5 x x

SEKP

19

Potrafi scharakteryzować rodzaje typowych po-

łączeń stosowanych w budowie maszyn oraz zna

zasady ich obliczeń wytrzymałościowych w za-

leżności od charakteru obciążenia

EKP

4,5 x

SEKP

20

Potrafi zaprojektować i zapisać rysunek tech-

niczny z wykorzystaniem wspomagania kompu-

terowego Auto CAD 2Di 3D

EKP

1–6 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP


godzin

Semestr: III

A

SEKP

1–3

1. Zasady konstruowania maszyn: normalizacja, wytrzymałość części ma-

szyn, materiały konstrukcyjne, technologiczność konstrukcji, tolerancje i

pasowania

30

SEKP

4–10

2. Połączenia:

a) nitowe: rodzaje nitów i połączeń nitowych, zasady projektowania po-

łączeń nitowych;

b) spajane: wykonanie i charakterystyka połączeń spajanych;



c) wciskowe: obliczanie i projektowanie połączeń wtłaczanych i skur-

czowych;

d) kształtowe: obliczanie i projektowanie połączeń przepustowych, kli-

nowych, kołkowych, wielowypustowych;

e) gwintowe: budowa, parametry i rodzaje gwintów, siły w połączeniach

gwintowych, projektowanie połączeń gwintowych;

f) podatne (sprężyste): sprężyny śrubowe, charakterystyka i zasady obli-

czeń

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 60

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP11

3. Osie i wały:

a) wytrzymałość statyczna i zmęczeniowa,

b) sztywność,

c) konstrukcja,

d) projektowanie osi i wałów prostych oraz wykorbionych

30

SEKP12

4. Łożyska:

a) łożyska ślizgowe,

b) łożyska toczne

SEKP

13,14,15

5. Przekładnie:

a) zębate (rodzaje kół i przekładni, podstawowe określenia, współpra-

ca uzębienia, obróbka kół zębatych, przesunięcie zarysu w kołach

zębatych, wytrzymałość uzębienia, konstrukcja kół zębatych, prze-

kładnie ślimakowe, obiegowe i złożone);

b) cierne (zasady konstrukcji i obliczeń przekładni ciernych, prze-

kładnie zwykłe, przekładnie bezstopniowe);

c) cięgnowe (układy przekładni pasowych, pasy i koła pasowe, pro-

jektowanie przekładni pasowych, budowa i projektowanie prze-

kładni łańcuchowych)

SEKP16

6. Sprzęgła:

a) rodzaje sprzęgieł,

b) normalizacja i dobór,

c) obliczanie,

d) zastosowanie



SEKP17 7. Hamulce:

a) klasyfikacja i charakterystyka,

b) obliczanie hamulców klockowych i cięgnowych

SEKP18

8. Mechanizmy:

a) struktura mechanizmów,

b) klasyfikacja par i łańcuchów kinematycznych,

c) mechanizmy dźwigniowe,

d) mechanizmy korbowe i jarzmowe,

e) mechanizmy krzywkowe

Razem: 30

L

SEKP20

9. Wstęp (wiadomości ogólne na temat wspomagania komputerowego

CAD/ CAM). Wiadomości podstawowe z edytorów rysunku, aktualne

oprogramowanie, wstęp do programu Auto CAD 2000 (możliwości

edytora, uruchomienie programu, podstawowe komendy). Przestrzeń

rysunkowa autocada, globalny i lokalne układy współrzędnych, wska-

zywanie obiektów, jednostki, skala i rozmiar papieru, system pomocy,

operacje dyskowe

30

SEKP20

10. Podstawowe elementy rysunku (prosta, punkt, okrąg, łuk, obszar, poli-

linia, elipsa, prostokąt, wielobok). Podstawowe elementy rysunku

(pierścień, linia szeroka, szkic, splajn, multilinie, linie konstrukcyjne,

regiony). Cechy obiektów rysunkowych (kolor, typy linii, współczyn-

nik skali, linie z symbolami), oglądanie rysunku

SEKP20

11. Modyfikacje rysunku (usuwanie, kopiowanie, przesuwanie, obracanie,

zmiana wielkości obiektów), uchwyty, precyzja edycji. Napisy, kre-

skowanie, rysowanie precyzyjne. Tworzenie warstw i bloków, grupo-

wanie obiektów, rysunek prototypowy

SEKP20 12. Wymiarowanie rysunków, odnośniki, tolerancje kształtu, edycja wy-

miarów, style wymiarowe. Wydruk (plotowanie rysunku)

SEKP

1–3,19

13. Obliczanie i projektowanie spawanego połączenia sworzniowo-

gwintowego

SEKP

1–3,19,20

14. Wykonanie rysunków: złożeniowego i wykonawczych części projek-

towanego połączenia

SEKP

1–3,19 15. Obliczanie i projektowanie podnośnika śrubowego

SEKP

1–3,19,20

16. Wykonywanie rysunków: złożeniowego i wykonawczych projektowa-

nego podnośnika

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 108



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

L

SEKP20 17. Rysowanie w przestrzeni – wiadomości ogólne

60

SEKP20

18. Wykorzystanie polilinii w modelowaniu bryłowym. Tworzenie brył

za pomocą wyciągnięcia „extrude”, obrotu dookoła dowolnej osi

„revolve” oraz wyciągnięcia wzdłuż kierownicy. Modelowanie za

pomocą funkcji: „solids”

SEKP20 19. Modyfikacja obiektów 3D: część wspólna, dodawanie, odejmowa-

nie. Operacje 3D: przesunięcie, obrót, lustro, tablica

SEKP20 20. Zaokrąglanie i ścinanie narożników w obiektach 3D. Ćwiczenia ry-

sunkowe

SEKP1–3,

11–13,19

21. Obliczanie i projektowanie stopniowej przekładni redukcyjnej z ko-

łami zębatymi:

a) dobór przełożeń i liczby zębów współpracujących kół zębatych,

obliczanie modułów i warunków wytrzymałościowych;

b) obliczanie wytrzymałościowe wałków;

c) dobór łożysk i obliczenia wpustów

SEKP20 22. Wykonanie rysunków: złożeniowego i wykonawczych projektowa-

nej przekładni redukcyjnej z kołami zębatymi

SEKP13 23. Identyfikacja i pomiary kół zębatych. Charakterystyka zazębienia

SEKP13 24. Regulacja luzów międzyzębnych w przekładni z kołami zębatymi

SEKP12 25. Badanie ciśnienia hydrodynamicznego w łożyskach ślizgowych

SEKP11,18 26. Pomiary błędów geometrycznych wału korbowego

SEKP12,18 27. Pomiary błędów geometrycznych otworów gniazd łożyskowych

SEKP11,16 28. Badanie naprężeń w wałach sprzęganych

SEKP13,16 29. Badanie wybranych charakterystyk sprzęgła ciernego

SEKP15 30. Badanie poślizgu w przekładni pasowej

Razem: 60








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 108




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczanie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi w sposób po-

prawny stosować i wdrażać

zasad normalizacji. Nie

zna pojęć i zasad doboru

tolerancji oraz pasowań.

Nie zna lub nie potrafi

w sposób prawidłowy sto-

sować zasad technologicz-ności konstrukcji

Potrafi stosować

i wdrażać zasady

normalizacji. Zna po-

jęcia i zasady doboru

tolerancji oraz paso-

wań. Zna i potrafi sto-

sować zasady techno-

logiczności konstruk-cji

Potrafi w sposób poprawny

stosować i wdrażać zasady

normalizacji. Zna pojęcia

i zasady doboru tolerancji

oraz pasowań. Zna i potrafi

w sposób prawidłowy sto-

sować zasady technolo-giczności konstrukcji

Potrafi w sposób poprawny sto-

sować i wdrażać zasady norma-

lizacji. Zna pojęcia i zasady do-

boru tolerancji oraz pasowań jak

również potrafi łączyć te zagad-

nienia z zagadnieniami normali-

zacji. Zna i potrafi w sposób

prawidłowy stosować zasady

technologiczności konstrukcji.

Potrafi przewidzieć skutki błę-

dów przy doborze tolerancji

i pasowań oraz efekty wynikają-

ce z nie stosowania zasad tech-

nologiczności przy konstruowa-niu

EKP2

Nie potrafi dokonywać do-

boru materiałowego dla

projektowanych elemen-

tów maszyn. Nie zna za-

gadnień wiążących wła-

ściwości materiałowe

i wytrzymałościowe pro-

jektowanych elementów

maszyn z charakterem ich pracy i obciążeniem

Potrafi dokonywać

doboru materiałowego

dla projektowanych

elementów maszyn

w zależności od cha-

rakteru ich pracy i ob-ciążenia

Potrafi w odpowiedni spo-

sób dokonywać doboru

materiałowego dla projek-

towanych elementów ma-

szyn uwzględniając cha-

rakter pracy i obciążenia tych elementów

Potrafi samodzielnie w odpo-

wiedni sposób dokonywać do-

boru materiałowego dla projek-

towanych elementów maszyn.

Analizuje charakter pracy i ob-

ciążenia tych elementów. Zna

konsekwencje wynikające ze

złego doboru materiałowego

projektowanych elementów ma-szyn

EKP3

Nie potrafi poprawnie pro-

jektować i konstruować

określone elementy ma-

szyn. Nie zna zasad kon-

struowania

Potrafi projektować

i konstruować wybra-ne elementy maszyn


i konstruować dowolne elementy maszyn

Samodzielnie projektuje i kon-

struuje dowolne elementy ma-

szyn analizując wcześniej ich warunki pracy i przeznaczenie

EKP4

Nie potrafi projektować

i konstruować podstawo-

wych typów połączeń

i mechanizmów. Nie roz-

różnia typowych połączeń

i nie zna zasad ich projek-

towania


i konstruować wybra-

ne typy połączeń

i mechanizmów. Roz-

różnia typy połączeń,

zna zasady ich projek-

towania i konstruowa-nia

Potrafi projektować i kon-

struować wybrane typy po-

łączeń i mechanizmów.

Rozróżnia i klasyfikuje po-

łączenia, zna zasady ich

projektowania i konstru-

owania. Dokonuje odpo-

wiednie obliczenia kon-

strukcyjno-wytrzymałoś-

ciowe niezbędne dla pra-

widłowego zaprojektowa-

nia wybranego typu połą-czenia

Potrafi projektować i konstru-

ować dowolne typy połączenia

lub mechanizmu. Rozróżnia ty-

py połączeń, zna zasady ich pro-

jektowania i konstruowania.

Dokonuje samodzielnie odpo-

wiednie obliczenia konstrukcyj-

no-wytrzymałościowe niezbęd-

ne dla prawidłowego zaprojek-

towania dowolnego połączenia

lub mechanizmu

EKP5

Nie potrafi scharakteryzo-

wać warunków pracy wy-

branego połączenia lub

mechanizmu

Potrafi scharaktery-

zować warunki pracy

wybranego połączenia

lub mechanizmu

Potrafi scharakteryzować

warunki pracy dowolnego

połączenia lub mechani-

zmu

Potrafi samodzielnie scharakte-

ryzować warunki pracy dowol-

nego połączenia lub mechani-

zmu. Zna ich cechy funkcjonal-ne i przeznaczenie

EKP6

Nie potrafi dokonać zapisu

rysunku technicznego

z wykorzystaniem progra-mu Auto CAD 2D i 3D

Potrafi dokonać zapisu

rysunku technicznego

z wykorzystaniem

programu Auto CAD

2D i 3D

Potrafi dokonać zapisu ry-

sunku technicznego z wy-

korzystaniem programu

Auto CAD 2D i 3D. Zna

szerokie możliwości pro-gramu

Potrafi dokonać zapisu rysunku

technicznego z wykorzystaniem

programu Auto CAD 2D i 3D.

Zna szerokie możliwości pro-

gramu. Bezbłędnie sporządza dokumentację konstrukcyjną




Rodzaj Opis

Projektor multimedialny,

ekran, laptop

Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i animacji

komputerowej

Stanowiska laboratoryjne,

komputery z oprogramowa-

niem Auto-Cad

Zajęcia laboratoryjne w formie ćwiczeń laboratoryjnych i projekto-

wych. Ćwiczenia laboratoryjne obejmują realizację zajęć w grupach na

specjalnie wykonanych stanowiskach laboratoryjnych, projektowania

CAD 2D i 3D oraz projektowania indywidualnego każdego studenta

Literatura:


1. Rutkowski: Części Maszyn, cz.I i II. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 2007.

2. Ciszewski, Radomski T.: Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn. PWN, Warszawa 1999.

3. Jezierski J.: Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów budowie maszyn. WNT, Warszawa

1983.

4. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT,

Warszawa 2009.

5. Korewa W., Zygmunt K.: Postawy Konstrukcji Maszyn, część II. WNT, Warszawa 1975.

6. Dietrich M.: Postawy Konstrukcji Maszyn, część III. WNT, Warszawa 2008.


1. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika, tom 2. WNT, 1994 .

2. Flis J.: Zapis i Podstawy Konstrukcji Materiały Konstrukcyjne.

3. Chwastek P.: Podstawy projektowania inżynierskiego. www.chwastyk.po.opole.pl

4. www.wbss.pg.gda.pl

5. www.kuryjanski.pl

6. www.wsip.pl

7. http://home.agh.edu.pl

8. Mitutoyo: Materiały reklamowe.

9. Materiały handlowe firmy SKF sp. z o.o.

10. Materiały handlowe firmy Timken

11. Materiały ogólnodostępne: Politechnika Śląska w Gliwicach, Instytut Automatyki, Zakład Inży-

nierii Systemów.




dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski [email protected] IPNT/ZPBiEM


mgr inż. Waldemar Kostrzewa [email protected] IPNT/ZPBiEM

prof. dr hab. inż.Bolesław Kuźniewski [email protected] IPNT/ZPBiEM

dr inż. Marek Pijanowski [email protected] IPNT/ZPBiEM








Nr: 13 Przedmiot: Materiałoznawstwo okrętowe*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



I 15 3E 2 45 30 6




1. Chemia

2. Fizyka


4. Wytrzymałość materiałów

5. Zaawansowane systemy informatyczne

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności rozróżniania podstawowych rodzajów materiałów

2. Wykształcenie umiejętności określania właściwości materiałów ze względu na ich strukturę

3. Wykształcenie umiejętności doboru materiałów do konkretnych zastosowań



EKP1

Charakteryzuje i rozróżnia podstawowe prawa, zależności,

mechanizmy i powiązania dotyczące struktury i właściwo-

ści materiałów konstrukcyjnych

K_W02, K_W03, K_W06,

K_W08, K_U12, K_U21

EKP2 Rozróżnia i przeprowadza podstawowe badania struktury

i właściwości materiałów

K_W02, K_W06, K_W07,

K_W08, K_U12, K_U14, K_U21

EKP3

Rozróżnia istotne cechy i właściwości podstawowych ma-

teriałów konstrukcyjnych i pomocniczych stosowanych

w okrętownictwie

K_W02, K_W03, K_W06,

K_W08, K_U12, K_U21

EKP4 Rozróżnia mechanizmy destrukcji materiałów K_W02, K_W05, K_W06,

K_W8, K_U11, K_U12

EKP5 Rozróżnia i właściwie dobiera materiał konstrukcyjny lub

pomocniczy

K_W02, K_W03, K_W05 K_W06,

K_W08, K_U11, K_U12, K_U21





Powią-

zanie

z EKP


SEKP

1

Charakteryzuje podstawowe pojęcia materiało-

znawstwa: gatunek, postać, stan technologiczny,

jakość, cechy użytkowe. Zna podstawy budowy

ciał stałych: budowę krystaliczną i amorficzną,

typy sieci, defekty. Zna wpływ budowy fizycz-

nej na właściwości materiałów. Zna podstawy

budowy strukturalnej stopów metali: typy ukła-

dów równowagi, składniki fazowe stopów

EKP

1,2,3,4 x

SEKP

2

Zna podstawy badań materiałów: mikroskopię

optyczną, podstawy preparatyki metalograficz-

nej, badania makroskopowe, pomiary twardości

metali, próby technologiczne. Zna mechanizmy

niszczenia materiałów: pękanie kruche, zmę-

czenie, zużycie, korozję, erozję

EKP

2,4 x

SEKP

3

Charakteryzuje układ równowagi żelazo-węgiel.

Zna techniczne stopy żelaza: stale i staliwa, że-

liwa, stopy specjalne żelaza, pierwiastki obce

w stopach żelaza i ich wpływ na właściwości,

znakowanie stopów żelaza, wybrane właściwo-

ści i przykłady zastosowań. Zna metalurgię sto-

pów żelaza: wykres żelazo-węgiel, dodatki sto-

powe, właściwości mechaniczne poszczegól-

nych metali, obróbkę cieplną. Zna zastosowanie

metali i ich stopów w okrętownictwie

EKP

1,3,4 x

SEKP

4

Charakteryzuje techniczne stopy metali nieżela-

znych: stopy miedzi, aluminium, tytanu, niklu,

magnezu, cyny, ołowiu; znakowanie stopów

nieżelaznych; wybrane właściwości i przykłady

zastosowań. Zna metalurgię metali kolorowych:

stopy aluminium, brązy i mosiądze, własności

i zastosowanie metali kolorowych

EKP

1,4,5 x

SEKP

5

Zna wpływ procesów obróbki cieplnej na wła-

ściwości metali: podstawy procesów obróbki

cieplnej, badanie wpływu procesów hartowania

i odpuszczania na właściwości mechaniczne sta-

li, obserwacje mikroskopowe struktur stali ob-

robionych cieplnie i cieplno-chemicznie, obrób-

kę cieplną stali stopowych, obserwacje mikro-

struktur stali wysokostopowych, obróbkę ciepl-

ną stopów nieżelaznych

EKP

1,2,3 x

SEKP

6

Charakteryzuje materiały niemetalowe: materia-

ły naturalne: ceramikę techniczną, materiały po-

limerowe; materiały pomocnicze: kleje, szcze-

liwa, izolacje, farby, lakiery, pasty ścierne. Zna

zastosowanie materiałów naturalnych, ceramiki

i polimerów w okrętownictwie. Zna zastosowa-

nie klejów, szczeliw i innych materiałów po-

mocniczych do regeneracji części maszyn i w

eksploatacji siłowni

EKP

1,3,4,5 x



SEKP

7

Charakteryzuje materiały kompozytowe: pod-

stawy mechaniki kompozytów, kompozyty na

bazie polimerów i metali, techniczne przykłady

zastosowań. Zna zastosowanie kompozytów na

bazie polimerów i metali w okrętownictwie

EKP

1,3,4,5 x

SEKP

8

Zna zasady doboru materiałów inżynierskich:

kryteria cech użytkowych, kryteria technolo-

giczne, kryteria ekonomiczne, kryteria ekolo-

giczne. Zna przepisy instytucji klasyfikacyjnych

dotyczące materiałów okrętowych. Zna kompu-

terowe wspomaganie projektowania, badania

i doboru materiałów CAMD

EKP

1,3,4,5 x

SEKP

9

Przeprowadza badania struktury wybranych

stopów metali

EKP

1,2,3,4 x

SEKP

10

Potrafi badać mechanizmy niszczenia materia-

łów

EKP

1,2,3,4 x

SEKP

11

Charakteryzuje wpływ dodatków stopowych na

właściwości stopów metali

EKP

1,2,3,4 x

SEKP

12 Potrafi badać wybrane stopy metali

EKP

1,2,3,4 x

SEKP

13

Potrafi badać wpływ obróbki cieplnej na struk-

turę stopów metali

EKP

1,2,3,4 x

SEKP

14 Potrafi badać materiały niemetalowych

EKP

1,2,3,4 x

SEKP

15

Potrafi wyznaczać właściwości materiałów

kompozytowych

EKP

1,2,3,4,5 x

SEKP

16

Potrafi wykorzystać komputerowe badania do-

boru materiałów

EKP

1,2,3,4,5 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP


godzin

Semestr: I

A

SEKP1

1. Pojęcia podstawowe materiałoznawstwa: gatunek, postać, stan techno-

logiczny, jakość, cechy użytkowe. Podstawy budowy ciał stałych: budowa

krystaliczna i amorficzna, typy sieci, defekty. Wpływ budowy fizycznej

na właściwości materiałów. Podstawy budowy strukturalnej stopów meta-

li: typy układów równowagi, składniki fazowe stopów

45

SEKP2

2. Podstawy badań materiałów: mikroskopia optyczna, podstawy prepara-

tyki metalograficznej, badania makroskopowe, pomiary twardości metali,

próby technologiczne. Mechanizmy niszczenia materiałów: pękanie kru-

che, zmęczenie, zużycie, korozja, erozja

SEKP3

3. Układ równowagi żelazo-węgiel. Techniczne stopy żelaza: stale i stali-

wa, żeliwa, specjalne stopy żelaza, pierwiastki obce w stopach żelaza i ich

wpływ na właściwości, znakowanie stopów żelaza, wybrane właściwości

i przykłady zastosowań. Metalurgia stopów żelaza: wykres żelazo-węgiel,

dodatki stopowe, właściwości mechaniczne poszczególnych metali, ob-

róbka cieplna. Zastosowanie metali i ich stopów w okrętownictwie

SEKP4 4. Techniczne stopy metali nieżelaznych: stopy miedzi, aluminium, tytanu,

niklu, magnezu, cyny, ołowiu; znakowanie stopów nieżelaznych; wybrane



właściwości i przykłady zastosowań. Metalurgia metali kolorowych: sto-

py aluminium, brązy i mosiądze, właściwości i zastosowanie metali kolo-

rowych

SEKP5

5. Wpływ procesów obróbki cieplnej na właściwości metali: podstawy

procesów obróbki cieplnej, badanie wpływu procesów hartowania

i odpuszczania na właściwości mechaniczne stali, obserwacje mikrosko-

powe struktur stali obrobionych cieplnie i cieplno-chemicznie, obróbka

cieplna stali stopowych, obserwacje mikrostruktur stali wysokostopo-

wych, obróbka cieplna stopów nieżelaznych

SEKP6

6. Materiały niemetalowe. Materiały naturalne: ceramika techniczna, mate-

riały polimerowe; materiały pomocnicze: kleje, szczeliwa, izolacje, farby,

lakiery, pasty ścierne. Zastosowanie materiałów naturalnych, ceramiki

i polimerów w okrętownictwie. Zastosowanie klejów, szczeliw i innych

materiałów pomocniczych do regeneracji części maszyn i w eksploatacji

siłowni

SEKP7

7. Materiały kompozytowe: podstawy mechaniki kompozytów, kompozyty

na bazie polimerów i metali, techniczne przykłady zastosowań. Zastoso-

wanie kompozytów na bazie polimerów i metali w okrętownictwie

SEKP8

8. Zasady doboru materiałów inżynierskich: kryteria cech użytkowych,

kryteria technologiczne, kryteria ekonomiczne, kryteria ekologiczne.

Przepisy instytucji klasyfikacyjnych dotyczące materiałów okrętowych.

Komputerowe wspomaganie projektowania, badania i doboru materiałów

CAMD

Razem: 45

L

SEKP9 9. Badanie struktur krystalicznych wybranych stopów metali

30

SEKP10 10. Badanie mechanizmów niszczenia materiałów

SEKP11 11. Badanie wpływu dodatków stopowych na właściwości stopów metali

SEKP12 12. Badanie wybranych stopów metali

SEKP13 13. Obróbka cieplna stopów metali

SEKP14 14. Badanie materiałów niemetalowych

SEKP15 15. Badanie właściwości materiałów kompozytowych

SEKP16 16. Wykorzystanie komputerowego badania i doboru materiałów

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 120




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi scha-

rakteryzować i

rozróżnić w spo-

sób prawidłowy

podstawowych

praw, zależności

i mechanizmów

dotyczących

struktury materia-

łów konstrukcyj-

nych


zować i rozróżnić

w sposób prawi-

dłowy podstawowe

prawa, zależności

i mechanizmy do-

tyczące struktury

materiałów kon-strukcyjnych


i rozróżnić w sposób prawi-

dłowy podstawowe prawa,

zależności, mechanizmy

i powiązania dotyczące

struktury i właściwości mate-

riałów konstrukcyjnych.

Potrafi przedstawić argumen-

ty przemawiające za dobo-

rem odpowiedniego materia-

łu konstrukcyjnego do jego przeznaczenia

Potrafi scharakteryzować i rozróżnić

w sposób prawidłowy podstawowe prawa,

zależności, mechanizmy i powiązania do-

tyczące struktury oraz właściwości mate-riałów konstrukcyjnych.

Potrafi przedstawić argumenty przema-

wiające za doborem odpowiedniego mate-

riału konstrukcyjnego do jego przezna-

czenia, umie zaproponować w sposób

trafny zastąpienie materiału konstrukcyj-

nego pochodnym materiałem konstruk-cyjnym

EKP2

Nie potrafi prze-

prowadzić pod-

stawowych badań

struktury i wła-

ściwości materia-łów

W stopniu zadowa-

lającym przepro-

wadza podstawowe

badania struktury

i właściwości mate-riałów

Potrafi rozróżnić i ocenić

przydatność badań struktury

i właściwości materiałów.

Umie je przeprowadzić

i wskazać najbardziej opty-

malne metody badawcze we-

dług określonego kryterium

Potrafi rozróżnić i ocenić przydatność ba-

dań struktury i właściwości materiałów.

Umie je przeprowadzić i wskazać najbar-

dziej optymalne metody badawcze według

określonego kryterium. Potrafi określić al-

ternatywną metodę badania struktury

i właściwości podstawowych materiałów konstrukcyjnych

EKP3

Nie potrafi roz-

różnić cech i wła-

ściwości podsta-

wowych materia-

łów konstrukcyj-

nych w okrętow-nictwie

Potrafi rozróżnić

cechy i właściwości

podstawowych ma-

teriałów konstruk-

cyjnych stosowane w okrętownictwie

Potrafi prawidłowo rozróżnić

i ocenić istotne cechy i wła-

ściwości materiałów kon-

strukcyjnych stosowanych

w okrętownictwie

Potrafi prawidłowo rozróżnić i ocenić

istotne cechy i właściwości materiałów

konstrukcyjnych i pomocniczych stoso-wanych w okrętownictwie.

Umie wskazać korzyści wynikające ze

zmiany struktury i określić ich wpływ na te cechy materiałów

EKP4

Nie potrafi roz-

różnić mechani-

zmów destrukcji materiałów


mechanizmy de-strukcji materiałów


i ocenić mechanizmy de-strukcji materiałów

Potrafi prawidłowo rozróżnić i ocenić me-

chanizmy destrukcji materiałów.

Umie wskazać przyczyny destrukcyjnego oddziaływania czynników na materiał

EKP5

Nie potrafi roz-

różnić i dobrać

materiału kon-strukcyjnego


i dobrać materiał

konstrukcyjny lub pomocniczy

Potrafi rozróżnić i właściwie

dobrać materiał konstrukcyj-

ny lub pomocniczy. Umie

zastąpić materiał konstruk-

cyjny lub pomocniczy innym

Potrafi rozróżnić i właściwie dobrać mate-

riał konstrukcyjny lub pomocniczy. Umie

zastąpić materiał konstrukcyjny lub po-

mocniczy innym. Umie wskazać różnice

wynikające ze zmiany materiału wyjścio-

wego na zastępczy a także określić konse-

kwencje tej zamiany. Potrafi zapropono-

wać typ struktury najbardziej pożądany ze

względu na wskazane właściwości kon-strukcyjne


Rodzaj Opis


Mikroskopy Mikroskopy metalograficzne

Materiały pomocnicze Stale węglowe i stopowe, żeliwa, stopy miedzi, aluminium, tworzywa

sztuczne, włókno szklane, żywice, utwardzacze, kleje itp.

Piece i suszarki Laboratoryjne



Literatura:


1. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa 1984.

2. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002.

3. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. WNT, Gdynia 1999.

4. Mazurkiewicz A.: Obróbka plastyczna. Laboratorium. Wyd. Politechniki Radomskiej, 2006.

5. Notatki własne z wykładów.


1. Instrukcje do laboratorium z „Materiałoznawstwo” dostępne na stronie ZIMO

www.am.szczecin.zimo.pl

2. Górny Z.: Metale nieżelazne i ich stopy odlewnicze, topienie, odlewanie, struktury i właściwości.

Instytut Odlewnictwa, Kraków 1992.

3. Gawdzińska K., Nagolska D., Szweycer M.: Technologia materiałów. Fundacja Rozwoju Wyższej

Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2002.

4. Łybacki W., Modrzyński A., Szweycer M.: Technologia topienia metali. Wydawnictwo Politech-

niki Poznańskiej, 1986.

5. Szweycer M., Nagolska D.: Technologia materiałów. Metalurgia i odlewnictwo. Wydawnictwo

Politechniki Poznańskiej, Poznań 2001.




dr hab. inż. Katarzyna Gawdzińska [email protected] IPNT/ZIMO


dr inż. Robert Jasionowski [email protected] IPNT/ZIMO





http://www.am.szczecin.zimo.pl/




Nr: 14 Przedmiot: Techniki wytwarzania I*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: III

Status


Grupa



w semestrze



III 15 1 2 15 30 2




1. Materiałoznawstwo

2. Wytrzymałość materiałów


4. Rysunek techniczny

5. Zaawansowane systemy informatyczne

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności rozróżniania procesów wytwarzania, formowania i łączenia ma-

teriałów

2. Wykształcenie umiejętności rozróżniania wpływu obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchniowej

na właściwości materiałów

3. Wykształcenie umiejętności łączenia materiałów


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Rozróżnia procesy wytwarzania podstawowych materiałów konstrukcyj-

nych i pomocniczych

K_W02, K_W05,

K_U12

EKP2 Rozróżnia i właściwie dobiera procesy wytwarzania, formowania i łączenia

podstawowych materiałów konstrukcyjnych

K_W02, K_W05,

K_U12

EKP3 Rozróżnia zmiany struktury i zmiany właściwości zachodzące w materiale

w wyniku wytwarzania, formowania i łączenia

K_W02, K_W05,

K_U12



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz

ich wpływ na właściwości metali: podstawy

metalurgii i odlewnictwa

EKP

1,2 x

SEKP2

Charakteryzuje wpływ procesów obróbki pla-

stycznej na właściwości metali: odkształcenie

plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej

EKP3 x

SEKP3

Charakteryzuje podstawy technologii i badań

polimerów: procesy otrzymywania materiałów

polimerowych, badania materiałów polimero-wych, kleje i klejenie

EKP1 x

SEKP4 Zna podstawy technologii ceramiki EKP

1,2 x

SEKP5

Zna technologie materiałów kompozytowych:

materiały kompozytowe polimerowe i meta-

liczne; technologie wytwarzania; badanie wy-

branych właściwości materiałów kompozyto-

wych

EKP

1,2,3 x

SEKP6 Zna charakterystykę technologiczną materia-

łów konstrukcyjnych EKP1 x

SEKP7 Zna spawanie i cięcie metali, spawanie w

osłonie argonu EKP2 x

SEKP8 Zna komputerowe wspomaganie procesu wy-

twarzania EKP1 x

SEKP9

Potrafi wykonać procesy metalurgiczne i od-

lewnicze oraz charakteryzuje ich wpływ na

właściwości metali: podstawy metalurgii i od-lewnictwa

EKP

1,2 x

SEKP10

Potrafi scharakteryzować wpływ procesów ob-

róbki plastycznej na właściwości metali: od-

kształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej

EKP

1,2 x

SEKP11

Charakteryzuje podstawy technologii i badań

polimerów tj. procesy otrzymywania materia-

łów polimerowych, badania materiałów poli-merowych, kleje i klejenie

EKP

1,2,3 x

SEKP12 Charakteryzuje podstawy technologii ceramiki EKP1 x

SEKP13

Charakteryzuje technologie materiałów kom-

pozytowych: potrafi dokonać wyboru materia-

łów kompozytowych polimerowe i metaliczne;

technologii wytwarzania; badanie wybranych właściwości materiałów kompozytowych

EKP

1,2 x

SEKP14 Przeprowadza charakterystykę technologiczną

materiałów konstrukcyjnych EKP1 x

SEKP15 Charakteryzuje i potrafi wykonać komputero-

we wspomaganie procesów wytwarzania EKP1 x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1 1. Procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz ich wpływ na właściwości

metali: podstawy metalurgii i odlewnictwa

15

SEKP2

2. Wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: od-

kształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki pla-

stycznej

SEKP3

3. Podstawy technologii i badań polimerów: procesy otrzymywania ma-

teriałów polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i

klejenie

SEKP4 4. Podstawy technologii ceramiki

SEKP5

5. Technologie materiałów kompozytowych: materiały kompozytowe

polimerowe i metaliczne; technologie wytwarzania; badanie wybra-

nych właściwości materiałów kompozytowych

SEKP6 6. Charakterystyka technologiczna materiałów konstrukcyjnych

SEKP7 7. Spawanie i cięcie metali, spawanie w osłonie argonu

SEKP8 8. Komputerowe wspomaganie procesu wytwarzania

Razem: 15

L

SEKP9 9. Procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz ich wpływ na właściwości

metali: podstawy metalurgii i odlewnictwa

30

SEKP10

10. Wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: od-

kształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki pla-

stycznej

SEKP10 11. Podstawy obróbki plastycznej i jej wpływ na właściwości metali, od-

kształcenie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja

SEKP11

12. Podstawy technologii i badań polimerów: procesy otrzymywania ma-

teriałów polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i

klejenie

SEKP12 13. Podstawy technologii ceramiki

SEKP13

14. Technologie materiałów kompozytowych: materiały kompozytowe

polimerowe i metaliczne; technologie wytwarzania; badanie wybra-

nych właściwości materiałów kompozytowych

SEKP14 15. Charakterystyka technologiczna materiałów konstrukcyjnych

SEKP15 16. Komputerowe wspomaganie procesów wytwarzania

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 90




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie potrafi roz-

różnić w sposób

prawidłowy pro-

cesów wytwarza-

nia podstawo-

wych materiałów

konstrukcyjnych


procesy wytwa-

rzania podsta-

wowych materia-

łów konstrukcyj-

nych i pomocni-

czych

Potrafi rozróżnić w sposób prawi-

dłowy procesy wytwarzania pod-

stawowych materiałów konstruk-

cyjnych i pomocniczych. Potrafi

przedstawić argumenty przemawia-

jące za doborem odpowiedniego

materiału konstrukcyjnego do jego

przeznaczenia i umie zaproponować

(nie koniecznie dobrze) zastąpienie

materiału konstrukcyjnego pochod-

nym materiałem konstrukcyjnym

Potrafi rozróżnić w sposób prawi-

dłowy procesy wytwarzania podsta-

wowych materiałów konstrukcyjnych

i pomocniczych. Potrafi przedstawić

argumenty przemawiające za dobo-

rem odpowiedniego materiału kon-

strukcyjnego (i materiałów pomocni-

czych) do jego przeznaczenia, umie

zaproponować w sposób trafny za-

stąpienie materiału konstrukcyjnego

(i pomocniczego) pochodnym mate-

riałem konstrukcyjnym (i pomocni-czym)

EKP2

Nie potrafi roz-

różnić i właściwie

dobrać procesów

wytwarzania,

formowania i łą-

czenia podstawo-

wych materiałów konstrukcyjnych

Prawidłowo roz-

poznaje i właści-

wie dobiera pro-

cesy wytwarza-

nia, formowania

i łączenia pod-

stawowych mate-

riałów konstruk-

cyjnych

Potrafi rozróżnić i ocenić przydat-

ność procesów wytwarzania, doko-

nać wyboru najbardziej efektyw-

nych procesów łączenia i formowa-

nia(umie je wykonać w stopniu za-

dowalającym) w odniesieniu do

podstawowych materiałów kon-strukcyjnych

Potrafi rozróżnić i ocenić przydat-

ność procesów wytwarzania, doko-

nać wyboru najbardziej efektywnych

procesów łączenia i formowania

w odniesieniu do podstawowych ma-

teriałów konstrukcyjnych (umie je

poprawnie wykonać). Potrafi określić

alternatywną metodę formowania lub

łączenia podstawowych materiałów konstrukcyjnych

EKP3

Nie potrafi roz-

różnić zmian

struktury i zmian

właściwości za-

chodzących

w materiale

w wyniku wytwa-

rzania, formowa-

nia


zmiany struktury

i zmiany właści-

wości zachodzące

w materiale w

wyniku wytwa-

rzania, formowa-

nia i jego łącze-

nia

Potrafi prawidłowo rozróżnić i oce-

nić zmiany struktury i zmiany wła-

ściwości zachodzące w materiale

w wyniku wytwarzania, formowania

i jego łączenia. Umie wskazać ko-

rzyści wynikające ze zmiany struk-

tury i ich wpływ na właściwości materiałów


i ocenić zmiany struktury i zmiany

właściwości zachodzące w materiale

w wyniku wytwarzania, formowania

i jego łączenia. Umie wskazać korzy-

ści wynikające ze zmiany struktury

i ich wpływ na właściwości materia-

łów. Potrafi zaproponować typ struk-

tury najbardziej pożądany ze wzglę-du na wskazane właściwości


Rodzaj Opis


Materiały pomocnicze Stopy metali, tygle, skrzynki formierskie, masy formierskie, piasek kwar-

cowy, tworzywa sztuczne, włókno szklane, żywice, utwardzacze, kleje itp.

Piece Laboratoryjne i indukcyjne

Literatura:


1. Gawdzińska K., Nagolska D., Szweycer M.: Technologia materiałów. Fundacja Rozwoju Wyższej

Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2002.

2. Szweycer M., Nagolska D.: Technologia materiałów. Metalurgia i odlewnictwo. Wydawnictwo Po-

litechniki Poznańskiej, Poznań 2001.

3. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa 1984.

4. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002.

5. Klimpel A.: Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. WNT, 1999.

6. Mazurkiewicz A.: Obróbka plastyczna. Laboratorium. Wyd. Politechniki Radomskiej, 2006.

7. Notatki własne z wykładów.




1. Instrukcje do laboratorium z „Technik wytwarzania I” dostępne na stronie ZIMO

www.am.zimo.szczecin.pl

2. Górny Z.: Metale nieżelazne i ich stopy odlewnicze, topienie, odlewanie, struktury i właściwości.

Instytut Odlewnictwa, Kraków 1992.

3. Łybacki W., Modrzyński A., Szweycer M.: Technologia topienia metali. Wydawnictwo Politech-

niki Poznańskiej, 1986.

4. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. WNT,Gdynia 1999.




dr hab. inż. Katarzyna Gawdzińska [email protected] IPNT/ZIMO


prof. dr hab. inż. Janusz Grabian [email protected] IPNT/ZIMO

dr inż. Robert Jasionowski [email protected] IPNT/ZIMO





http://www.am.zimo.szczecin.pl/




Nr: 15 Przedmiot: Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 2 30 1




1. Grafika inżynierska

2. Mechanika

3. Materiałoznawstwo

Cele przedmiotu:

1. Opanowanie umiejętności posługiwania się narzędziami do obróbki ręcznej metali

2. Opanowanie umiejętności pracy i realizacji procesów technologicznych na obrabiarkach do

metalu

3. Nauczenie podstaw metrologii warsztatowej



EKP1 Wykonuje założony kształt przestrzenny detali

z wykorzystaniem obróbki skrawaniem

K_W03, K_W05, K_W08, K_U11,

K_U12, K_U18, K_U19, K_K03

EKP2 Umie pracować narzędziami do obróbki skrawa-

niem i obsługiwać obrabiarki

K_W03, K_W05, K_W08, K_U11,

K_U12, K_U17, K_U18, K_U19, K_K03

EKP3 Umie obsługiwać uniwersalny sprzęt pomiarowy K_W08, K_U01, K_U08, K_U11,

K_U12, K_U19


Lp. Szczegółowy efekty kształcenia

Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Organizuje stanowisko do obróbki ręcznej lub

maszynowej

EKP

1,2 x

SEKP2 Dobiera narzędzia do realizacji procesów tech-

nologicznych obróbki ręcznej i maszynowej EKP1 x

SEKP3 Realizuje procesy obróbki skrawaniem narzę-

dziami do obróbki ręcznej

EKP

1,2 x



SEKP4 Realizuje procesy obróbki skrawaniem elektro-

narzędziami

EKP

1,2 x

SEKP5 Realizuje procesy obróbki skrawaniem na to-

karkach do obróbki metali

EKP

1,2 x

SEKP6 Realizuje procesy obróbki skrawaniem na wier-

tarkach do obróbki metali

EKP

1,2 x

SEKP7 Dokonuje pomiarów elementów maszyn uni-

wersalnym sprzętem pomiarowym EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

L

SEKP

1,2,3

1. Podstawowe operacje obróbki ślusarskiej: piłowanie, cięcie, przeci-

nanie, skrobanie, ostrzenie narzędzi

30

SEKP

1,2

2. Zasady trasowania: sposoby trasowania, urządzenia traserskie, murar-

stwo (rury stalowe, miedziane, PE)

SEKP4 3. Elektronarzędzia – zasady obsługi: wiertarki, piły, szlifierki, wyko-

nywanie podstawowych operacji

SEKP7

4. Narzędzia pomiarowe:

a) przegląd podstawowych urządzeń pomiarowych,

b) zasady posługiwania się sprzętem uniwersalnym,

c) metody pomiaru wymiarów liniowych i kątowych sprzętem uniwer-

salnym,

d) rodzaje wzorców i ich zastosowanie,

e) poziomnice – zasady obsługi i pomiaru,

f) obliczanie błędów, zasady szacowania błędów

SEKP5,7

5. Tokarki:

a) rodzaje tokarek i obsługa,

b) rodzaje narzędzi,

c) podstawowe operacje. O.S.N. – zasady i systemy programowania,

procesy technologiczne

SEKP6,7

6. Wiertarki:

a) rodzaje i obsługa,

b) rodzaje narzędzi,

c) operacje wiertarskie

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 60




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi wykonać za-

łożonego określonego

kształtu przestrzennego

detali z wykorzystaniem

procesów obróbki skra-

waniem

Potrafi wykonać założony

określony kształt prze-

strzenny wybranego deta-

lu z wykorzystaniem pro-

cesów obróbki skrawa-

niem

Potrafi wykonać założo-

ny określony kształt

przestrzenny dowolnego

detalu z wykorzysta-

niem procesów obróbki

skrawaniem

Potrafi samodzielnie wykonać za-

łożony określony kształt prze-

strzenny dowolnego detalu

z wykorzystaniem procesów ob-

róbki skrawaniem

EKP2

Nie potrafi wykazać się

umiejętnością pracy na-

rzędziami do obróbki

skrawaniem i obsługi

obrabiarek

Potrafi wykazać się umie-

jętnością pracy wybra-

nymi narzędziami do ob-

róbki skrawaniem i ob-

sługi wybranych obrabia-

rek

Potrafi wykazać się

umiejętnością pracy

dowolnymi narzędziami

do obróbki skrawaniem

i obsługi dowolnych ob-

rabiarek

Potrafi wykazać się umiejętnością

pracy dowolnymi narzędziami do

obróbki skrawaniem i obsługi do-

wolnych obrabiarek. Samodzielnie

dobiera narzędzia, oprzyrządowa-

nie. Samodzielnie opracowuje

i realizuje proces technologiczny

obróbki detali

EKP3

Nie potrafi obsługiwać

podstawowego uniwer-

salnego sprzętu pomia-

rowego

Potrafi obsługiwać pod-

stawowy uniwersalny

sprzęt pomiarowy

Potrafi obsługiwać pod-

stawowy uniwersalny

sprzęt pomiarowy. Sa-

modzielnie dobiera

sprzęt pomiarowy do

określonego zadania

Potrafi obsługiwać podstawowy

uniwersalny sprzęt pomiarowy.

Samodzielnie dobiera sprzęt po-

miarowy do określonego zadania.

Samodzielnie opracowuje

i interpretuje wyniki pomiarów


Rodzaj Opis

Narzędzia do obróbki

ręcznej

Punktak, rysik, piłki, pilniki, wiertła, rozwiertaki, gwintowniki, narzynki,

ściernice

Obrabiarki Tokarki – Quantum, wiertarka kolumnowa, wiertaki stołowe

Materiały pomocnicze Blacha, pręty, tuleje, rury

Uniwersalny sprzęt

pomiarowy

Wzorce, wzorniki, sprawdziany, suwmiarki, mikromierze, średnicówki

mikrometryczne, średnicówki czujnikowe, poziomnice

Literatura:


1. Dmochowski J., Uzarowicz A.: Obróbka skrawaniem i obrabiarki. PWN, Warszawa 1980.

2. Okoniewski S.: Technologia metali, cz. I, II, III. WSiP, Warszawa 1980.

3. Murza-Mucha P.: Techniki wytwarzania – Odlewnictwo. PWN, Warszawa 1978.


1. Kunstetter S.: Narzędzia skrawające do metali – konstrukcja. WNT, Warszawa 1970.

2. Kunstetter S., Krawczuk E.: Narzędzia skrawające. Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej,

Warszawa 1972.




dr inż. Ryszard Drozdowski [email protected] IPNT/ZPBiEM


dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski [email protected] IPNT/ZPBiEM

dr inż. Marek Pijanowski [email protected] IPNT/ZPBiEM

Objaśnienia skrótów: A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,






Nr: 16 Przedmiot: Techniki wytwarzania III – spawalnictwo*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: IV

Status


Grupa



w semestrze



IV 15 2 30 1




1. Elementarna wiedza w zakresie budowy i właściwości podstawowych materiałów konstruk-

cyjnych

2. Znajomość podstaw obróbki cieplnej stopów żelaza

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności doboru właściwej metody spawalniczej cięcia, łączenia i napawania

w zależności od materiału, kształtu, gabarytu i stanu technologicznego elementu

2. Nabycie umiejętności przygotowania elementów do cięcia, spawania i napawania oraz zapewnie-

nia odpowiednich warunków bezpieczeństwa

3. Nabycie umiejętności przeprowadzenia cięcia, łączenia i napawania metodami spawalniczymi

4. Wykształcenie umiejętności oceny jakości wykonanych połączeń i napoin



EKP1

Potrafi dobrać właściwą metodę, wykonać spawanie, napawanie

i cięcie podstawowych materiałów konstrukcyjnych. Zna zasady

bezpiecznego użytkowania sprzętu spawalniczego i stosuje je

w użytkowaniu tego sprzętu

K_W02, K_W07, K_U11,

K_U11, K_U17

EKP2 Potrafi rozpoznać wady (niezgodności spawalnicze) połączeń spa-

wanych i wyjaśnić przyczyny ich powstawania K_W02

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi wykonać cięcie elementów z konstruk-

cyjnej stali węglowej przy użyciu płomienia ace-

tylenowo-tlenowego, łuku elektrycznego oraz

plazmy. Potrafi przygotować elementy, materia-

ły pomocnicze, stanowisko, stosowane urządze-

nie wraz z dobraniem parametrów technologicz-

EKP

1,2 x



nych procesu, przeprowadzić ocenę występują-

cych zagrożeń operatora i otoczenia, określić

sposobów eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa

oraz przeprowadzić zaplanowany proces spa-

walniczy. Potrafi ocenić jakość wykonanych

prac

SEKP2

Potrafi połączyć elementy z konstrukcyjnej stali

węglowej przy użyciu płomienia acetylenowo-

tlenowego. Potrafi przygotować elementy, mate-

riały pomocnicze, stanowisko, stosowane urzą-

dzenie wraz z dobraniem parametrów technolo-

gicznych procesu, przeprowadzić ocenę wystę-

pujących zagrożeń operatora i otoczenia, okre-

ślić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa



prac

EKP

1,2 x

SEKP3

Potrafi połączyć elementy z konstrukcyjnej stali

węglowej przy użyciu łuku elektrycznego elek-

trodą otuloną oraz metodą MAG. Potrafi przygo-

tować elementy, materiały pomocnicze, stanowi-

sko, stosowane urządzenie wraz z dobraniem pa-

rametrów technologicznych procesu, przepro-

wadzić ocenę występujących zagrożeń operatora

i otoczenia, określić sposoby eliminacji zagrożeń

bezpieczeństwa oraz przeprowadzić zaplanowa-

ny proces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość

wykonanych prac

EKP

1,2 x

SEKP4

Potrafi połączyć elementy ze stali stopowej me-

todą TIG i MIG. Potrafi przygotować elementy,

materiały pomocnicze, stanowisko, stosowane

urządzenie wraz z dobraniem parametrów tech-

nologicznych procesu, przeprowadzić ocenę wy-

stępujących zagrożeń operatora i otoczenia,

określić sposoby eliminacji zagrożeń bezpie-

czeństwa oraz przeprowadzić zaplanowany pro-

ces spawalniczy. Potrafi ocenić jakość wykona-

nych prac

EKP

1,2 x

SEKP5

Potrafi połączyć elementy ze stopów aluminium

metodą TIG. Potrafi przygotować elementy, ma-

teriały pomocnicze, stanowisko, stosowane







nych prac

EKP

1,2 x

SEKP6

Potrafi połączyć elementy ze stopów miedzi me-

todą TIG. Potrafi przygotować elementy, mate-

riały pomocnicze, stanowisko, stosowane urzą-

dzenie wraz z dobraniem parametrów technolo-

gicznych procesu, przeprowadzić ocenę wystę-

EKP

1,2 x



pujących zagrożeń operatora i otoczenia, okre-

ślić sposoby eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa



prac

SEKP7

Potrafi połączyć elementy z żeliwa szarego elek-

trodą otuloną. Potrafi przygotować elementy,

materiały pomocnicze, stanowisko, stosowane







nych prac

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

L

SEKP1

1. Podstawy procesów spawalniczych: pojęcia podstawowe; materiały

spawalnicze; zastosowanie materiałów spawalniczych w okrętownic-

twie; mechanizm powstawania złącza spawanego; budowa złącza spa-

wanego; strefa wpływu ciepła; źródła ciepła w procesach spawalni-

czych; technologie spawania, napawania i cięcia

30

SEKP2

2. Spawanie i cięcie gazowe: zasady bhp i ppoż. przy spawaniu gazowym;

właściwości gazów technicznych; przechowywanie i transport gazów

technicznych; budowa i rodzaje płomienia; typy i budowa palników do

spawania i cięcia; materiały dodatkowe do spawania gazowego; prak-

tyczna obsługa sprzętu spawalniczego; rodzaje złącz, spoin i pozycji

spawalniczych; przygotowanie materiału do spawania i cięcia; cięcie

(przepalanie) stali w postaci blach, profili i rur; napawanie w pozycji

podolnej i pionowej; spawanie złącz doczołowych w pozycji podolnej,

naściennej i pionowej

SEKP

3,4,5,6,7

3. Spawanie i cięcie elektryczne: zasady bhp i ppoż. przy spawaniu i cię-

ciu elektrycznym; konstrukcja i zasady urządzeń do spawania i cięcia

elektrycznego; materiały dodatkowe do spawania elektrycznego: elek-

trody, gazy techniczne (argon, CO2, mieszanki), podkładki ceramiczne;

praktyczna obsługa urządzeń do spawania i cięcia elektrycznego; rodza-

je złącz, spoin i pozycji spawalniczych; przygotowanie materiału do

spawania i cięcia; napawanie drutem gołym i elektrodą otuloną; spawa-

nie złącz teowych w pozycji nabocznej i pionowej; spawanie złącz do-

czołowych przygotowanych na „I”, „V” i „Y” w pozycji poziomej

i pionowej; cięcie elektryczne stali w postaci blach, profili i rur

SEKP1,2,

3,4,5,6,7 4. Wady złącz spawanych. Badanie złącz spawanych

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 40


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie ustne lub pisemne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi omówić za-

sad bezpieczeństwa

obowiązujących

w stosowaniu metod

spawalniczych oraz nie

zna zasad podstawo-

wych metod spawalni-czych

Potrafi omówić zasady bez-

piecznej realizacji proce-

sów cięcia, spawania i na-

pawania oraz omówić

czynności niezbędne do

wykonania w ramach po-

szczególnych procesów.

Potrafi przeprowadzić spa-

wanie i napawanie przy użyciu elektrody otulonej

Potrafi przeprowa-

dzić cięcie, spawa-

nie i napawanie

oraz przygotować

elementy do tych

procesów

Potrafi dokonać wyboru meto-

dy spajania i uzasadnić ten wy-

bór. Jest w stanie dokonać oce-

ny prawidłowości przeprowa-

dzonych procesów spajania na

podstawie cech zewnętrznych

spoin i napoin, radiogramów

oraz wyciętych próbek do ba-dań makroskopowych

EKP2

Nie potrafi opisać bu-

dowy złącza spawane-

go na próbkach spa-

walniczych. Nie potra-

fi podać zasad oceny

jakości połączenia

spawanego

Potrafi wymienić i omówić

niezgodności spawalnicze

występujące w połącze-niach spawanych

Potrafi zidentyfi-

kować niezgodno-

ści spawalnicze na

podstawie radio-

gramów oraz pró-bek spawalniczych

Potrafi ocenić jakość połączeń spawanych


Rodzaj Opis

Sprzęt spawalniczy

podstawowy

zestawy do spawania i cięcia acetylenowego, urządzenia do spawania metodą

TIG, urządzenia do spawania metodą MIG/MAG, spawarki inwertorowe do

spawania elektrodą otuloną, przecinarki plazmowe, zgrzewarka oporowa punk-

towa, palniki propan-butan do lutowania

Sprzęt pomocniczy stoły spawalnicze, negatoskop, suwmiarki

Materiały materiały pomocnicze, przygotowane elementy do cięcia, spawania, napawa-

nia, klejenia, zgrzewania

Literatura:


1. Klimpel: Technologia spawania i cięcia metali. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997.

2. Klimpel: Napawanie i natryskiwanie cieplne. WNT, Warszawa 2000.

3. Dobaj E.: Maszyny i urządzenia spawalnicze. WNT, 1994, 1998.

4. Halamus L.: Spawalnictwo – laboratorium. Skrypt nr 7. Politechnika Radomska, 2000.

5. Gourd L.M.: Podstawy technologii spawalniczych. WNT, Warszawa 1997.

6. Mistur L.: Spawanie gazowe i elektryczne. Państwowe Wydawnictwa Szkolnictwa Zawodowego.

7. Dobrowolski Z.: Podręcznik spawalnictwa. WNT.

8. Konstrukcje metalowe. Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych ze spawalnictwa. WSM, Szczecin.




1. Klimpel: Technologie zgrzewania metali i tworzyw termoplastycznych. Wydawnictwo Politechniki

Śląskiej, Gliwice 1999.

2. Marcolla K.: Gazy techniczne w spawalnictwie. Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Poznań-

skiej, Poznań.

3. Butnicki S.: Spawalność i kruchość stali. WNT, Warszawa.

4. Tasak E.: Metalurgia i metaloznawstwo połączeń spawanych. Skrypty uczelniane nr 945 AGH

w Krakowie.

5. Materiały pomocnicze do wybranych ćwiczeń laboratoryjnych przygotowane w Zakładzie Inżynie-

rii Materiałów Okrętowych.




prof. dr hab. inż. Janusz Grabian [email protected] IPNT/ZIMO









Nr: 17 Przedmiot: Ocena jakości elementów maszyn*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 2 2 30 30 2




1. Podstawy materiałoznawstwa

2. Podstawy technologii wytwarzania elementów maszyn

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie do korzystania z nowoczesnych technologii oceny jakości elementów maszyn

2. Przygotowanie do praktycznego stosowania wybranych metod i środków oceny jakości elemen-

tów maszyn


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Charakteryzuje jakość elementu i opisuje rodzaje odchyłek K_W03, K_W09, K_U11,

K_U12, K_U13

EKP2 Dla każdego rodzaju odchyłek wybiera metody ich identyfikacji K_W05, K_U08, K_U17

EKP3 Angażuje się w praktyczną realizację identyfikacji wybranymi me-

todami K_U12, K_U17, K_U21



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Definiuje pojęcie jakości i dyskutuje o wpływie

jakości na jakość maszyny i jakość systemu

produkcyjnego

EKP1 x

SEKP2 Wymienia rodzaje odchyłek i miary odchyłek.

Wyjaśnia przyczyny powstawania odchyłek EKP1 x

SEKP3 Opisuje metody identyfikacji odchyłek i cha-

rakteryzuje ograniczenia poszczególnych metod

EKP

1,2 x x



SEKP4 Wymienia środki potrzebne do realizacji iden-

tyfikacji wybranymi metodami i opisuje meto-

dykę badań

EKP

2,3 x x

SEKP5 Pracuje w zespole dokonującym identyfikacji

elementów wybranymi metodami EKP3 x

SEKP6 Poddaje krytyce otrzymane wyniki badań i pla-

nuje dalsze postępowanie

EKP

1,2,3 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1 1. Jakość elementu w ujęciu systemowym, dekompozycja jakości

30

SEKP2 2. Przyczyny powstawania odchyłek w fazie wytwarzania, napraw,

montażu i użytkowaniu, obrazy odchyłek

SEKP2,3,4,6 3. Klasyfikacja odchyłek, klasyfikacja metod identyfikacji odchyłek

SEKP2,3,4,6 4. Skazy powierzchni, metody i środki identyfikacji

SEKP2,3,4,6 5. Nieciągłości w materiale elementu, metody i sposoby identyfikacji

SEKP2,3,4,6 6. Wymiary zewnętrzne, metody i środki dokładnych pomiarów długo-

ści i kąta

SEKP2,3,4,6 7. Odchyłki kształtu, odchyłki położenia, metody i sposoby identyfika-

cji

SEKP2,3,4,6 8. Szczelność elementu, metody i środki lokalizacji i pomiarów prze-

cieków

SEKP2,3,4,6 9. Niewyważenie i wyważanie wirników

SEKP2,3,4,6 10. Metody i środki lokalizacji i identyfikacji naprężeń

Razem: 30

L

SEKP3,4,5,6 11. Wykrywanie i identyfikacja skaz powierzchni

30

SEKP3,4,5,6 12. Wykrywanie i identyfikacja nieciągłości materiału elementu

SEKP3,4,5,6 13. Pomiary wymiarów liniowych i kątowych na maszynach pomiaro-

wych

SEKP3,4,5,6 14. Pomiary prostoliniowości, płaskości i współosiowości

SEKP3,4,5,6 15. Pomiary odchyłek kształtu i położenia

SEKP3,4,5,6 16. Badania szczelności elementów

SEKP3,4,5,6 17. Identyfikacja naprężeń w elementach

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 92


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne

EKP1

Nie rozumie pojęcia

„jakość elementu”.

Nie potrafi wymienić

i opisać większości

rodzajów odchyłek.

Nie potrafi poprawnie

wymienić najważniej-

szych miar odchyłek.

Podaje błędnie przy-

kłady przyczyn po-

wstawania danych od-

chyłek

Potrafi w innej konwen-

cji językowej przedsta-

wić znaczenie jakości

elementu. Potrafi wy-

mienić i opisać więk-

szość rodzajów odchy-

łek. Potrafi wymienić

najważniejsze miary

wskazanych odchyłek.

Podaje poprawnie przy-

kłady przyczyn po-

wstawania danych od-

chyłek

Potrafi przedstawić znaczenie

jakości elementu, jakości ma-

szyny i jakości systemu pro-

dukcyjnego. Potrafi wymie-

nić i poprawnie opisać rodza-

je odchyłek i ich miary. Wy-

mienia większość przyczyn

powstawania danej odchyłki.

Rozróżnia znaczenie po-

szczególnych odchyłek

Podaje poprawną definicję jako-

ści elementu, jakości maszyny

i jakości systemu produkcyjne-

go. Dokonuje pełnej dekompo-

zycji jakości. Do każdego rodza-

ju odchyłki przyporządkowuje

odpowiednie miary. Wymienia

możliwie przyczyny i etapy po-

wstawania wskazanego rodzaju

odchyłek. Właściwie szacuje

znaczenie danej odchyłki dla ja-

kości danego elementu

EKP2

Nie rozróżnia najważ-

niejszych metod iden-

tyfikacji i niepopraw-

nie opisuje ich ograni-

czenia

Potrafi opisać najważ-

niejsze metody identyfi-

kacji i poprawnie wyja-

śnia ich ograniczenia

Potrafi dla wskazanego ro-

dzaju odchyłki danego ele-

mentu wskazać główną me-

todę identyfikacji i uzasadnić

zastosowanie metod kom-

plementarnych

Dla wskazanego rodzaju odchył-

ki danego elementu potrafi do-

brać metody identyfikacji. Potra-

fi określić miary odchyłki moż-

liwe do pomiaru omawianą

przez niego metodą i oszacować

dokładność pomiarów

Metody

oceny Zaliczenie ustne i ocena zaangażowania podczas zajęć laboratoryjnych

EKP3

Biernie uczestniczy

w zajęciach praktycz-

nych. Nie potrafi opi-

sać metodyki więk-

szości wybranych me-

tod identyfikacji.

Błędnie interpretuje

otrzymane wyniki ba-

dań

Angażuje się w zajęcia

praktyczne, potrafi opi-

sać metodyki większo-

ści wybranych metod

identyfikacji. Poprawnie

interpretuje otrzymane

wyniki badań

Angażuje się w zajęcia prak-

tyczne, potrafi opisać meto-

dyki badań wybranymi meto-

dami i wymienić środki po-

trzebne do realizacji identyfi-

kacji. Poprawnie interpretuje

otrzymane wyniki badań i

poprawnie wybiera dalsze

postępowanie

Potrafi opisać metodyki badań

wybranymi metodami

i wymienić środki potrzebne do

realizacji identyfikacji.

Angażuje się w prace zespołowe

i potrafi wykonać samodzielnie

zadania cząstkowe celem identy-

fikacji elementów wybranymi

metodami.

Wykazuje krytycyzm w ocenie

otrzymanych wyników badań,

poprawnie ocenia ich dokład-

ność i poprawnie argumentuje

dalsze postępowanie




Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów.

DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wykorzystywanych urządzeń pomiaro-

wych

Materiały naprawcze Materiały pomocnicze do badań (penetranty, proszki, ciecze sprzęgające,

ciecze próbne, zmywacze, rozcieńczalniki itp.)

Próbki i elementy

maszyn

Elementy lub fragmenty elementów maszyn w tym elementy z wzorcowymi

odchyłkami

Normy Obowiązujące akty prawne z zakresu oceny jakości

Literatura:


1. Bielawski P.: Ocena jakości elementów maszyn. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej

w Szczecinie, Szczecin 1999.

2. Bielawski P.: Promieniowanie elektromagnetyczne w badaniach nieniszczących. Materiały we-

wnętrzne programu TEMPUS S-JEP-07495-94, Szczecin 1997.


1. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych. WNT, Warszawa 1993, 1999.

2. Praca zbiorowa pod red. Humienny Zb.: Specyfikacje geometrii wyrobów. WNT, Warszawa 2004.




prof. dr hab. inż. Piotr Bielawski [email protected] KDiRM









Nr: 18 Przedmiot: Termodynamika techniczna*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I–II Semestry: II–III

Status


Grupa



w semestrze



II 15 2E 2 30 30 4

III 15 1 15 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów termody-

namicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spa-

lania

2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych określaniem podstawowych

wielkości fizycznych przy rozwiązywanie zagadnień termodynamicznych, klimatycznych, wy-

miany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spalania

3. Wykształcenie umiejętności pracy w zespole podczas wykonywania pomiarów wielkości termo-

dynamicznych i ich opracowywania

4. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawowymi urządzeniami laboratoryjnymi

i technicznymi do pomiaru wielkości termodynamicznych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady pro-

cesów termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów

urządzeń energetycznych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W08, K_U01,

K_U05

EKP2

Umie obliczać podstawowe parametry termodynamiczne w procesach ter-

modynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń

energetycznych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W08, K_U01,

K_U05, K_U08

EKP3

Umie dobrać urządzenia i przyrządy laboratoryjne i pomiarowe do pomiaru

podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termodyna-

micznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycz-

nych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W08, K_U01,

K_U05, K_U08



EKP4

Umie jasno i poglądowo przedstawić zmierzone i opracowane wyniki po-

miarów podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termo-

dynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energe-

tycznych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W08, K_U01,

K_U05, K_U08

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II i III:



SEKP1

Zna podstawowe pojęcia z termodynamiki.

Umie przeliczać podstawowe wielkości fi-

zyczne (ciśnienie, temperaturę, masę, ener-

gię, ciepło, pracę) z jednostek układu SI na

pochodne i odwrotnie. Umie sprawdzać

termometry techniczne i wykonywać cha-

rakterystyki termometrów oporowych.

Umie wzorcować termometry termoelek-

tryczne (termopary). Umie sprawdzać ma-

nometry techniczne

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP2

Zna modele układów termodynamicznych

oraz jego parametry oraz umie charaktery-

zować i zamodelować układ termodyna-

miczny oraz jego parametry. Zna rodzaje

energii układu termodynamicznego i umie

scharakteryzować energie układu termody-

namicznego. Umie badać opory przepływu

w instalacjach pneumatycznych i hydrau-

licznych i wykonać pomiar strumienia ma-

sy i objętości gazu

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP3

Umie zastosować I zasadę termodynamiki

oraz pojęcia związane z pracą bezwzględ-

ną, użyteczną i techniczną. Umie stosować

w zagadnieniach termodynamicznych rów-

nania pierwszej zasady termodynamiki

EKP1,2 x x

SEKP4

Zna i umie scharakteryzować gaz doskona-

ły, półdoskonały, rzeczywisty, zna prawa

gazów doskonałych (Boyle’a-Mariotte’a,

Gay-Lusaca, Charlesa) i równanie stanu

gazu (Clapeyrona) i umie je zastosować

EKP1,2 x x x

SEKP5

Zna i umie określać i opisywać przemiany

termodynamiczne gazów (izochoryczną,

izotermiczną, izobaryczną, adiabatyczną,

politropową oraz stosować równania Pois-

sona

EKP1,2 x x

SEKP6

Zna i umie zastosować II zasadę termody-

namiki, szczególnie do obiegów termody-

namicznych i obiegów porównawczych

tłokowych silników spalinowych (Otto,

Diesla, Sabathe’a) oraz sprężarek jedno- i

wielostopniowych. Umie wykonać pomiar

mocy na podstawie wykresu indykatorowe-

go

EKP

1,2,3,4 x x x



SEKP7

Zna podstawowe zagadnienia teorii termo-

dynamiki pary (wytwarzanie pary, para

mokra i przegrzana, parametry pary) oraz

ich zastosowanie w rozwiązywaniu prak-

tycznych zagadnień termodynamiki pary

(umie posługiwać się wykresami p–v oraz

i–p dla wody; wykresami entropowymi pa-

ry T–s oraz i–s oraz wykonywać obliczenia

podstawowych parametrów pary)

EKP1,2 x x

SEKP8

Zna obiegi teoretyczne siłowni parowych

(Carnota, Clausiusa-Rankine’a) z uwzględ-

nieniem sposobów zwiększania sprawności

siłowni parowych i umie obliczać ich pod-

stawowe parametry

EKP1,2 x x

SEKP9 Zna i umie scharakteryzować obiegi chłod-

nicze EKP1 x x

SEKP10

Zna podstawy teorii gazów wilgotnych i ich

podstawowe parametry i umie obliczać en-

talpię powietrza wilgotnego oraz posługi-

wać się wykresem i1+x–x powietrza wilgot-

nego. Umie określić podstawowe parametry

pary wodnej i wyznaczyć podstawowe pa-

rametry powietrza wilgotnego

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP11

Zna podstawy teorii wymiany ciepła przez

przewodzenie, przejmowanie, przenikanie

oraz podstawowe informacje nt. współprą-

dowych i przeciwprądowych wymienników

ciepła. Umie scharakteryzować i obliczać

parametry dla wymiany ciepła przez prze-

wodzenie, przejmowanie, przenikanie oraz

obliczać podstawowe parametry współprą-

dowych i przeciwprądowych wymienników

ciepła. Umie wyznaczyć współczynnik

przewodzenia ciepła

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP12

Zna podstawowe informacje o produktach

ropopochodnych w siłowniach okrętowych

i teoretycznych podstawach procesów spa-

lania. Umie pisać równania stechiome-

tryczne, określać skład spalin, posługiwać

się wykresami charakteryzującymi proces

spalania. Umie wyznaczyć wartość opało-

wą paliw ciekłych oraz wykonać analizę

spalin

EKP

1,2,3,4 x x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

Ć SEKP1,2

1. Podstawowe pojęcia z termodynamiki. Wielkości fizyczne, jednostki,

ciśnienie, temperatura, masa, energia, ciepło, praca. Układ termo-

dynamiczny, parametry, równowaga termodynamiczna

30

+

30



SEKP4,2 2. Energia układu. Prawa gazów doskonałych. Gaz doskonały, gaz pół-

doskonały, gaz rzeczywisty. Prawo Boyle’a-Mariotte’a, prawo Gay-

Lusaca, prawo Charlesa. Równanie stanu gazu (Clapeyrona)

SEKP1,2 3. Ciepło właściwe. Entalpia. Mieszaniny gazów. Entropia

SEKP3 4. I zasada termodynamiki. Praca bezwzględna, użyteczna i techniczna.

Sformułowanie i równania pierwszej zasady termodynamiki

SEKP5 5. Przemiany termodynamiczne gazów. Przemiana izochoryczna, izo-

termiczna, izobaryczna, adiabatyczna, politropowa. Równania Poisso-

na

SEKP6 6. II zasada termodynamiki. Sformułowania II zasady termodynamiki.

Obiegi termodynamiczne. Obieg Carnota

SEKP6 7. Obiegi porównawcze tłokowych silników spalinowych. Obieg Otto,

Diesla, Sabathe’a. Wykresy pracy sprężarek jedno- i wielostopnio-

wych

SEKP7 8. Termodynamika pary. Wytwarzanie pary, para mokra i przegrzana,

parametry pary.

SEKP7 9. Wykres p–v oraz i–p dla wody. Wykresy entropowe pary: wykres T–s

oraz i–s. Dławienie pary

SEKP8,9

10. Obiegi teoretyczne siłowni parowych. Obieg Carnota siłowni parowej,

obieg Clausiusa-Rankine’a. Sposoby zwiększania sprawności siłowni

parowych. Obiegi chłodnicze

SEKP10 11. Gazy wilgotne. Parametry powietrza wilgotnego. Entalpia powietrza

wilgotnego. Wykres i1+x–x powietrza wilgotnego. Przemiany izoba-

ryczne powietrza wilgotnego

SEKP11 12. Wymiana ciepła. Charakterystyka rodzajów wymiany ciepła: przewo-

dzenie, przejmowanie, przenikanie

SEKP11 13. Wymienniki ciepła. Rodzaje wymienników ciepła. Charakterystyka

współprądowych i przeciwprądowych wymienników ciepła

SEKP12

14. Podstawowe informacje o produktach ropopochodnych w siłowniach

okrętowych. Teoretyczne podstawy procesów spalania. Rodzaje spa-

lania

SEKP12 15. Skład spalin. Analiza spalin. Analizatory spalin. Wykresy charaktery-

zujące proces spalania

Razem: 60








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 105



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

L

SEKP1,2

16. Podstawy miernictwa parametrów w procesach termodynamicznych.

Określanie podstawowych parametrów czynników termodynamicz-

nych: gęstość, lepkość, ciśnienie, temperatura

15

SEKP1 17. Sprawdzanie termometrów technicznych; charakterystyka termome-

trów oporowych

SEKP1 18. Wzorcowanie termometru termoelektrycznego (termopary)

SEKP1 19. Sprawdzanie manometrów technicznych

SEKP2,4 20. Badanie oporów przepływu w instalacjach pneumatycznych i hydrau-

licznych

SEKP6 21. Pomiar mocy na podstawie wykresu indykatorowego

SEKP2 22. Pomiar strumienia masy i objętości gazu

SEKP11 23. Wyznaczanie współczynnika przewodzenia ciepła

SEKP12 24. Wyznaczanie wartości opałowej paliw ciekłych

SEKP12 25. Wyznaczanie wartości opałowej paliw gazowych

SEKP10 26. Określanie podstawowych parametrów pary wodnej i powietrza wil-

gotnego

SEKP12 27. Techniczna analiza spalin

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 25


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne, egzamin

EKP1

Nie potrafi we właściwy

sposób w podstawowym

zakresie rozpoznawać

i stosować praw termody-

namiki do rozwiązywania

zagadnień. Nie potrafi za-

stosować właściwych za-

leżności do obliczeń para-

Potrafi we właściwy spo-

sób w podstawowym za-

kresie rozpoznawać i sto-

sować prawa termodyna-

miki do rozwiązywania za-

gadnień. Nie zawsze stosu-

je właściwe zależności i nie

zawsze uzyskuje prawi-


sób w znacznej części roz-

poznawać i stosować pra-

wa termodynamiki do roz-

wiązywania zagadnień. Po

zastosowaniu właściwych

zależności uzyskuje nie

zawsze prawidłowe wyniki


sób w pełni rozpoznawać

i stosować prawa termody-

namiki do rozwiązywania

zagadnień. Po zastosowa-

niu właściwych zależności

uzyskuje prawidłowe wy-

niki obliczeń parametrów



metrów termodynamicz-

nych. Charakteryzuje się

brakiem wiedzy używa-

nych i stosowanych jedno-

stek opisujących wielkości termodynamiczne

dłowe wyniki obliczeń pa-

rametrów termodynamicz-


minimalną wiedzą używa-


stek opisujących wielkości termody-namiczne

obliczeń parametrów ter-

modynamicznych. Charak-

teryzuje się nie zawsze

pełną wiedzą używanych i

stosowanych jednostek

opisujących wielkości ter-modynamiczne

termodynamicznych. Cha-

rakteryzuje się pełną wie-

dzą używanych i stosowa-

nych jednostek opisujących

wielkości termodynamicz-ne

Metody

oceny

Zaliczenie pisemne, egzamin oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, którego podstawą jest

wykonanie sprawozdania z zajęć laboratoryjnych

EKP2


sposób stosować właści-

wych zależności do obli-

czeń parametrów termody-

namicznych. Charaktery-

zuje się brakiem wiedzy

używanych i stosowanych

jednostek opisujących

wielkości termodynamicz-

ne. Nie potrafi we właści-

wy sposób wykonywać

prostych przekształceń



ne. Nie potrafi wykonać

złożonych obliczeń wiel-kości termodynamicznych

Potrafi tylko w minimal-

nym stopniu stosować wła-

ściwe zależności w celu

uzyskania prawidłowych

wyników obliczeń parame-

trów termodynamicznych.

Charakteryzuje się mini-

malną, podstawową wiedzą

używanych i stosowanych



ne. Potrafi we właściwy

sposób wykonywać tylko

najprostsze przekształcenia



ne. Z błędami dokonuje

złożone obliczenia wielko-

ści termodynamicznych


sób w pełni stosować wła-

ściwe zależności uzyskując

nie zawsze prawidłowe

wyniki obliczeń parame-

trów termodynamicznych.

Charakteryzuje się nie

zawsze pełną wiedzą uży-

wanych i stosowanych jed-

nostek opisujących wielko-

ści termodynamiczne. Po-

trafi z drobnymi błędami

wykonywać złożone prze-

kształcenia jednostek opi-

sujących wielkości termo-

dynamiczne.

W obliczeniach złożonych


nych popełnia drobne błę-dy


sób w pełni stosować wła-

ściwe zależności uzyskując

prawidłowe wyniki obli-

czeń parametrów termody-

namicznych. Charakteryzu-

je się pełną wiedzą używa-


stek opisujących wielkości

termodynamiczne. Potrafi

we właściwy sposób wy-

konywać złożone prze-


sujących wielkości termo-

dynamiczne. W bezbłędny

sposób dokonuje złożone

obliczenia wielkości ter-modynamicznych

EKP3

Nie potrafi samodzielnie

dobrać przyrządów do wy-

konywanych pomiarów

wartości termodynamicz-

nych. Nie potrafi, nawet

z pomocą prowadzącego

zajęcia, dokonać pomiarów


nych uwzględniając klasę

przyrządów pomiarowych

i ich dokładność. Nie po-

siada żadnej wiedzy nt.

działania przyrządów po-

miarowych używanych w

czasie pomiarów parame-trów termodynamicznych

Nie zawsze potrafi samo-

dzielnie dobrać przyrządy

do wykonywanych pomia-

rów wartości termodyna-

micznych. Z pomocą pro-

wadzącego potrafi dokonać

pomiarów wielkości ter-

modynamicznych

uwzględniając klasę przy-

rządów pomiarowych i ich

dokładność. Posiada mini-

malną wiedzę nt. działania


używanych w czasie po-

miarów parametrów ter-modynamicznych

W większości wypadków

potrafi samodzielnie do-

brać przyrządy do wyko-

nywanych pomiarów war-

tości termodynamicznych.

Z niewielką pomocą pro-

wadzącego potrafi dokonać

pomiarów wielkości ter-

modynamicznych

uwzględniając klasę przy-

rządów pomiarowych i ich

dokładność. Posiada

znaczną, ale nie pełną,

wiedzę nt. działania przy-

rządów pomiarowych uży-

wanych w czasie pomiarów

parametrów termodyna-micznych

Potrafi samodzielnie do-

brać przyrządy do wyko-

nywanych pomiarów war-

tości termodynamicznych.

Potrafi dokonać pomiarów


nych uwzględniając klasę


i ich dokładność. Posiada

pełną wiedzę nt. działania


używanych w czasie po-

miarów parametrów ter-modynamicznych

EKP4

Nie potrafi przedstawić

w sposób opisowy i gra-

ficzny wyników uzyska-

nych (zmierzonych) warto-

ści termodynamicznych.

Nie potrafi przedstawić

dyskusji nt. możliwych do

wystąpienia błędów po-

miaru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny

W minimalnym stopniu po-

trafi przedstawić w sposób

opisowy i graficzny wyniki

uzyskanych (zmierzonych)


nych. W minimalnym, przy

użyciu tylko najprostszych

metod, potrafi przedstawić

dyskusję nt. możliwych do

wystąpienia błędów pomia-

ru zarówno w sposób ra-chunkowy jak i graficzny

Z niewielkimi błędami po-

trafi przedstawić w sposób

opisowy i graficzny wyniki

uzyskanych (zmierzonych)


nych. Prezentując dyskusję

nt. możliwych do wystą-

pienia błędów pomiaru za-

równo w sposób rachun-

kowy jak i graficzny po-pełnia drobne błędy

W pełni zrozumiały i czy-

telny sposób potrafi przed-

stawić w sposób opisowy

i graficzny wyniki uzyska-

nych (zmierzonych) warto-

ści termodynamicznych.

We właściwy i bezbłędny

sposób potrafi przedstawić

dyskusję nt. możliwych do

wystąpienia błędów pomia-

ru zarówno w sposób ra-chunkowy jak i graficzny




Rodzaj Opis


Stanowiska

laboratoryjne

Zespół stanowisk laboratoryjnych do przeprowadzania ćwiczeń laboratoryj-

nych

Literatura:


1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Wyd. PG, Gdańsk 1990.

2. Szargut J.: Termodynamika. PWN, Warszawa 2000.

3. Wiśniewski S.: Termodynamika techniczna. WNT, Warszawa 1980.

4. Gąsiorowski J., Radwański E., Zagórski J., Zgorzelski M.: Zbiór zadań z teorii maszyn cieplnych.

WNT, Warszawa 1978.

5. Szargut J., Guzik A., Górniak H.: Programowany zbiór zadań z termodynamiki technicznej. PWN,

Warszawa 1979.







prof. dr hab. inż. Oleh Klyus [email protected] IESO/ZSO

dr inż. Jan Monieta [email protected] IESO/ZSO








Nr: 19 Przedmiot: Mechanika płynów*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I Semestry: II

Status


Grupa



w semestrze



II 15 1 1 15 15 3




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów dotyczących pły-

nów, tj. gazów i cieczy nt. ich statyki, kinematyki i dynamiki

2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z określaniem podstawowych

wielkości fizycznych przy rozwiązywanie zagadnień mechaniki płynów, szczególnie związanych

z obliczaniem problemów technicznych zamodelowanych do zadań


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady

mechaniki płynów dotyczące gazów i cieczy

K_W01, K_W08,

K_U01, K_U05

EKP2 Posiada umiejętność obliczania podstawowych parametrów fizycznych

przy rozwiązywaniu zagadnień mechaniki płynów (gazów i płynów)

K_W01, K_W08,

K_U01, K_U05

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna podstawowe pojęcia z zakresu mecha-

niki płynów tj. pojecie płynu i rodzaje pły-

nu, własności płynu, siły działające

w płynach i sposób modelowania ich wy-

stępowania. Zna modele płynów i stan na-

prężeń w płynie. Umie przeliczać parame-

try charakterystyczne dla płynów na jed-

nostki układu SI i pochodnych oraz od-

wrotnie

EKP

1,2 x x



SEKP2

Zna opis kinematyki płynu metodami La-

grange’a i Eulera i stosuje dla wybranych

przepływów płynu opis ruchu wirowego

płynu

EKP1 x

SEKP3

Zna opis dynamiki płynu doskonałego

równaniami Eulera i zastosowanie równań

Eulera

EKP1 x

SEKP4

Zna i umie określać parcie na ściany pła-

skie i zakrzywione zanurzone w płynie

oraz parametry je charakteryzujące, roz-

wiązywać zagadnienia związane z wypo-

rem ciał zanurzonych w płynie i związane

ze statecznością ciał pływających

EKP

1,2 x x

SEKP5

Zna zastosowanie równania Bernoulliego

w zagadnieniach mechaniki płynów. Umie

rozwiązywać zagadnienia mechaniki pły-

nów wykorzystując równania ciągłości

przepływu płynu i zachowania masy oraz

równanie Bernoulliego

EKP

1,2 x x

SEKP6 Zna opis i zastosowanie dynamiki płynu

rzeczywistego równaniami Navier-Stokesa EKP1 x

SEKP7 Umie określać reakcje hydrodynamiczne

podczas przepływu płynu

EKP

1,2 x x

SEKP8 Zna zastosowanie zagadnień związanych z

podobieństwem przepływów EKP1 x

SEKP9

Zna i umie zastosować do rozwiązywania

wybranych zagadnień teorię warstwy przy-

ściennej i prawo Prandtla oraz wnioski z

doświadczenia Reynoldsa

EKP1,2 x x

SEKP10

Zna i umie wykorzystywać do rozwiązy-

wania wybranych zagadnień teorię war-

stwy przyściennej laminarnej i turbulentnej

oraz wnioski z doświadczenia Nikuradse

EKP1,2 x x

SEKP11

Zna zastosowanie zagadnień związanych z

wykorzystaniem wykresu Ancony. Umie

wykorzystać elementy tworzenia wykresu

do rozwiązywania zagadnień obliczeń ru-

rociągów

EKP

1,2 x x

SEKP12

Zna podstawowe pojęcia związane z opo-

rem i napędem okrętu i podstawowe infor-

macje o pędnikach okrętowych, ich rodza-

jach i zasadach działania

EKP1 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

Ć SEKP1,2

1. Podstawowe pojęcia z mechaniki płynów, pojecie płynu, własności

płynu 15

+



SEKP1,2,3 2. Siły działające w płynach, modele płynów. Stan naprężeń w płynie;

równanie Eulera

15

SEKP4 3. Parcie na ściany płaskie i zakrzywione zanurzone w płynie. Wypór

ciał zanurzonych w płynie

SEKP4 4. Stateczność ciał pływających

SEKP2

5. Opis kinematyki płynu. Równania ciągłości przepływu płynu i za-

chowania masy. Opis kinematyki płynu metodami Lagrange’a i Eu-

lera

SEKP5 6. Równanie Bernoulliego i jego zastosowania

SEKP2 7. Opis ruchu wirowego płynu. Płaskie przepływy potencjalne

SEKP3,6 8. Opis dynamiki płynu doskonałego; równania Eulera.

Opis dynamiki płynu rzeczywistego; równania Navier-Stokesa

SEKP7 9. Reakcje hydrodynamiczne podczas przepływu płynu; zasada pracy

maszyn przepływowych. Uderzenia hydrauliczne w przewodach

SEKP8 10. Podobieństwa przepływów

SEKP9 11. Teoria warstwy przyściennej; prawo Prandtla; doświadczenie Rey-

noldsa

SEKP10,11

12. Warstwa przyścienna laminarna i turbulentna; doświadczenie Niku-

radse.

Wykres Ancony

SEKP12 13. Podstawowe pojęcia związane z oporem i napędem okrętu. Podsta-

wowe informacje o pędnikach okrętowych, ich rodzajach i zasadach

działania

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 53


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne, egzamin

EKP1


sposób w pełni rozpo-

znawać i stosować praw

mechaniki płynów do

rozwiązywania zagad-

nień. Nie potrafi zasto-

sować właściwych za-

leżności do obliczeń pa-

rametrów fizycznych w

zagadnieniach mechani-

ki płynów. Charaktery-

zuje się brakiem wiedzy


sób w podstawowym za-

kresie rozpoznawać

i stosować prawa mecha-

niki płynów do rozwią-

zywania zagadnień. Nie

zawsze stosuje właściwe

zależności i nie zawsze

uzyskuje prawidłowe wy-

niki obliczeń parametrów

fizycznych. Charaktery-

zuje się minimalną wie-


sób w znacznej części

rozpoznawać i stosować

prawa mechaniki płynów

do rozwiązywania zagad-

nień. Po zastosowaniu

właściwych zależności

uzyskuje nie zawsze pra-

widłowe wyniki obliczeń

parametrów fizycznych.


zawsze pełną wiedzą


sób w pełni rozpoznawać

i stosować prawa mecha-

niki płynów do rozwią-

zywania zagadnień tech-

nicznych. Po zastosowa-

niu właściwych zależno-

ści uzyskuje prawidłowe

wyniki obliczeń parame-

trów fizycznych w za-

gadnieniach mechaniki

płynów. Charakteryzuje



używanych

i stosowanych jednostek

opisujących wielkości

fizyczne w mechanice płynów

dzą używanych


opisujących wielkości fi-

zyczne w mechanice pły-nów

używanych



zyczne w mechanice pły-nów

się pełną wiedzą używa-

nych i stosowanych jed-

nostek opisujących wiel-

kości fizyczne w mecha-nice płynów

EKP2


sposób stosować wła-

ściwych zależności do

obliczeń parametrów fi-

zycznych. Charakteryzu-

je się brakiem wiedzy

używanych i stosowa-

nych jednostek opisują-

cych wielkości fizyczne.


sposób wykonywać pro-

stych przekształceń jed-

nostek opisujących

wielkości fizyczne. Nie

potrafi wykonać złożo-

nych obliczeń wielkości

fizycznych

Potrafi tylko w minimal-

nym stopniu stosować

właściwe zależności

w celu uzyskania prawi-

dłowych wyników obli-

czeń parametrów fizycz-


minimalną, podstawową

wiedzą używanych



zyczne. Potrafi we wła-

ściwy sposób wykonywać

tylko najprostsze prze-


sujących wielkości fi-

zyczne. Z błędami doko-

nuje złożonych obliczeń wielkości fizycznych


sób w pełni stosować

właściwe zależności uzy-

skując nie zawsze prawi-

dłowe wyniki obliczeń

parametrów fizycznych.


zawsze pełną wiedzą

używanych



zyczne. Potrafi z drob-

nymi błędami wykony-

wać złożone przekształ-

cenia jednostek opisują-

cych wielkości fizyczne.

W obliczeniach złożo-


nych popełnia drobne błędy


sób w pełni stosować

właściwe zależności uzy-

skując prawidłowe wyni-

ki obliczeń parametrów

fizycznych używanych w

mechanice płynów. Cha-

rakteryzuje się pełną wie-

dzą używanych i stoso-

wanych jednostek opisu-

jących wielkości fizycz-

ne. Potrafi we właściwy

sposób wykonywać zło-

żone przekształcenia jed-

nostek opisujących wiel-

kości fizyczne. W bez-

błędny sposób dokonuje

złożonych obliczeń wiel-kości fizycznych


Rodzaj Opis


Literatura:


Kirkiewicz J.: Mechanika płynów. Wyd. WSM Szczecin, Szczecin 1987.

Tuliszka E.: Mechanika płynów. Wyd. PP, Poznań 1976.

Prosnak W.J.: Mechanika płynów. Tom I i II. PWN, Warszawa 1970.

Dudziak J.: Teoria okrętu. Wyd. Morskie, Gdańsk 1988.

Gryboś R.: Zbiór zadań z technicznej mechaniki płynów. PWN, Warszawa 2002







dr inż. Jan Monieta [email protected] IESO/ZSO








Nr: 20 Przedmiot: Podstawy elektrotechniki i elektroniki*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I–II Semestry: II–III

Status


Grupa



w semestrze



II 15 2E 1 30 15 3

III 15 2 30 2




1. Kurs matematyki w zakresie semestru I i II zgodnie z programem wykładanym na I roku studiów

2. Kurs fizyki w zakresie semestru I i II zgodnie z programem wykładanym na I roku studiów

Cele przedmiotu:

1. Zrozumienie podstawowych zjawisk i zależności w obwodach elektrycznych prądu stałego

i zmiennego

2. Opanowanie przeprowadzania podstawowych obliczeń liniowych i nieliniowych obwodów elek-

trycznych prądów stałych i sinusoidalnych

3. Zrozumienie działania i budowy podstawowych przyrządów półprzewodnikowych

4. Nabycie umiejętności wykorzystania podstawowych przyrządów półprzewodnikowych w pro-

stych obwodach elektrycznych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Zna i rozumie podstawowe równania teorii obwodów elektrycznych i

magnetycznych oraz metody ich obliczeń. Rozumie zjawiska związane

z polem elektrycznym i magnetycznym. Zna podstawowe pojęcia elek-

tromagnetyzmu i reguł przestrzennych. Umie szacować i określać pa-

rametry obwodów oraz jednostki i wielkości elektryczne i magnetyczne.

Umie reprezentować i obliczać obwody prądów sinusoidalnych. Umie

wykorzystać pojęcia i równania mocy w obwodach elektrycznych

K_W01, K_W03

K_U01, K_U02

EKP2 Umie wykonywać pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu

stałego i przemiennego. Umie dobrać przyrządy pomiarowe stosowane

w pomiarach elementów elektronicznych

K_U05, K_U06

K_U07

EKP3 Umie zestawić i sprawdzić proste obwody elektryczne i elektroniczne

zawierające elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory K_U13, K_U14



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II i III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna i rozumie pojęcia dotyczące teorii obwodów

elektrycznych takich jak: węzeł, oczko, element.

Umie stosować prawo Ohma i prawa Kirchhoffa.

Zna pojęcia takie jak: natężenie prądu, napięcie,

siła elektromotoryczna, rezystancja, rezystancja

przewodu, rezystywność, przewodność właściwa

materiałów, cieplne działanie prądu, moc prądu

elektrycznego. Umie stosować jednostki pod-

stawowe (MKSA). Zna metody rozwiązywania

równań obwodów złożonych prądu stałego. Zna

reguły zapisywania równań, zasady wykorzysta-

nia strzałek kierunkowych oraz opis metod obli-

czania obwodów złożonych

EKP1 x x

SEKP2

Rozumie zasady powstawania pola elektryczne-

go. Zna i rozumie pojęcia natężenia pola elek-

trycznego, prądu przesunięcia, pojemności elek-

trycznej. Zna jednostki pojemności, typy kon-

densatorów. Umie wyznaczać stałą czasową

w obwodzie z kondensatorem i rezystancją.

Określa i oblicza energię naładowanego konden-

satora

EKP1 x x

SEKP3

Zna pojęcia dotyczące pola magnetycznego, ob-

razu pola, pola prądu elektrycznego. Zna prawa:

Biota i Savarta, Amper’a. Rozumie pojęcia takie

jak: natężenie pola magnetycznego, pole cewki i

przewodu. Zna regułę korkociągu prawoskrętne-

go. Zna i rozumie zagadnienia związane z me-

chanicznym oddziaływaniem pola magnetyczne-

go na prąd. Umie przedstawić i wyjaśnić: prosty

model silnika elektrycznego, regułę ręki lewej,

indukcję magnetycznę, jednostki indukcji ma-

gnetycznej, inne modele siłowe działania pola,

regułę kierunkową działania prądu w polu ma-

gnetycznym

EKP1 x x

SEKP4

Umie wyjaśnić zjawiska i pojęcia takie jak: in-

dukcja elektromagnetyczna, SEM indukcji,

strumień magnetyczny, indukcyjność obwodu

elektrycznego, jednostka strumienia magnetycz-

nego i indukcyjności, reguły kierunkowe SEM

indukcji. Zna zjawiska i pojęcia dotyczące ob-

wodów z indukcyjnością, stała czasu obwodu

z indukcyjnością, energia pola uzwojenia. Zna

zasadę działania prądnicy elektrycznej. Umie

wyjaśnić SEM przewodu w polu magnetycznym

EKP1 x x

SEKP5

Zna i rozumie zjawiska oraz pojęcia takie jak:

magnesowanie ciał, przenikalność magnetyczna,

rodzaje materiałów magnetycznych, ferromagne-

tyzm. Umie przedstawić i opisać charakterystykę

magnesowania ferromagnetyka. Zna i umie roz-

EKP1 x x



różnić materiały magnetyczne miękkie i twarde.

Zna pojęcia i prawa takie jak: obwód magne-

tyczny, prawo Ohma dla obwodu magnetyczne-

go, reluktancja, siły magnetyczne w obwodach

SEKP6

Zna określenie jednofazowego prądu przemien-

nego. Zna i rozróżnia parametry prądu sinuso-

idalnego. Zna pojęcia takie jak: wartość średnia,

skuteczna, maksymalna prądu sinusoidalnego

jedno- i trójfazowego Umie analitycznie, gra-

ficznie i symbolicznie (wektorowo, fazorowo,

zespolono) przedstawić prąd sinusoidalny. Zna

definicje i pojęcia takie jak: przesunięcie fazowe

prądu i napięcia sinusoidalnego, moc prądu sinu-

soidalnego, moc średnia.

Zna metody przedstawiania prostych obwodów

prądu sinusoidalnego (RL, RC, RLC) w domenie

czasu. Rozumie pojęcia takie jak: reaktancja,

impedancja, przesunięcie fazowe. Zna i rozumie

prawo Ohma dla obwodów prostych oraz zjawi-

ska rezonansu szeregowego i równoległego.

Umie rozwiązywać równania obwodów prądu

sinusoidalnego w przedstawieniu wektorowym

(fazorowym, zespolonym) jak też obwodów zło-

żonych prądu sinusoidalnego, mocy prądu sinu-

soidalnego w ujęciu wektorowym, Zna definicje

mocy czynnej, biernej, pozornej. Umie interpre-

tować różne rodzaje mocy.

Umie wektorowo przedstawiać prądy i napięcia

3-fazowe. Zna relacje ilościowe w układzie 3-

fazowym, umie kojarzyć źródła i odbiorniki

w układy, symetrię / niesymetrię układów 3-

fazowych. Zna pojęcia i definicje mocy w ukła-

dach 3-fazowych i mocy w układzie 3 i 4-

przewodowym

EKP

1,2 x x

SEKP7

Zna i rozumienie budowę i zasadę działania

mierników wskazówkowych magnetoelektrycz-

nych, elektromagnetycznych, dynamicznych, in-

dukcyjnych, cieplnych, rezonansowych.

Zna metody pomiarów wielkości elektrycznych

metodą niekontaktową, przy pomocy przekład-

ników prądu i napięcia przemiennego. Zna

i rozumie metodę kompensacyjną i zasady po-

miarów cyfrowych (schematy blokowe).

Zna metody pomiarowe prądów i napięć stałych

i przemiennych, mocy prądu jednofazowego

i trójfazowego, oraz energii prądu przemienne-

go. Rozróżnia i rozumie zakresy pomiarowe.

Umie przeprowadzić pomiary rezystancji róż-

nych wielkości i różnymi metodami. Zna i umie

stosować metody mostkowe i techniczne, pomia-

ry indukcyjności pojemności. Zna i umie prowa-

dzić pomiary i rejestrację przebiegów zmiennych

w czasie jak również metodami oscyloskopo-

wymi i komputerowymi

EKP

1,2 x x



SEKP8

Zna i rozumie procesy przejściowe w obwodach

elektrycznych takie jak: stany nieustalone

w obwodach prądu stałego, równania obwodów

w stanie dynamicznym, załączanie obwodu

z pojemnością indukcyjnością, stałe czasowe.

Zna i rozumie stany nieustalone w obwodach

prądu sinusidalnego, składowe aperiodyczne

EKP

1,2 x x

SEKP9

Zna budowę wybranych półprzewodnikowych

przyrządów małej mocy i techniki sygnałów,

ogólny opis technologii, domieszkowanie, barie-

ra styku p-n. Zna budowę diód, tranzystorów bi-

polarnych, tranzystorów polowych, podstawo-

wych elementów optoelektronicznych, diód

LED, optronów, elementów zbudowanych na

ciekłych kryształach.

Zna budowę i zasadę działania wybranych, pro-

stych układów elektroniki

EKP

1,2 x x

SEKP

10

Umie wykonywać pomiary podstawowe. Zna

metody zarabiania końcówek przewodów i kabli;

umie prowadzić pomiary przyrządami klasycz-

nymi oraz metodami mostkowymi; zna metody

pomiarów elementów RLC; umie prowadzić

pomiary oporu metodą techniczną

EKP

1,2,3 x

SEKP

11

Zna i umie przeprowadzać pomiary mocy

w obwodach trójfazowych symetrycznych i nie-

symetrycznych.

Umie łączyć obwody skojarzone w gwiazdę

i trójkąt oraz obwody z dostępnym i niedo-

stępnym punktem zerowym. Zna i umie prowa-

dzić pomiary w obwodach z siecią trój- i cztero-

przewodową

EKP

1,2,3 x

SEKP

12

Umie zestawiać i przeprowadzać badania obwo-

dów w połączeniu szeregowym RLC (rezonans

napięć) oraz w połączeniu równoległym RLC

(rezonans prądów). Umie wyznaczyć przesunię-

cia fazowe na elementach RLC oraz tworzyć

wykresy fazorowe

EKP

1,2,3 x

SEKP

13

Umie badać i zdejmować charakterystyki diody

klasycznej oraz diody specjalnej (dioda Zenera).

Umie prowadzić badania prostownika jednofa-

zowego półokresowego i prostownika jednofa-

zowego pełnookresowego w układzie Graetz’a

EKP

1,2,3 x

SEKP

14

Umie zdejmować charakterystyki tranzystorów

p-n-p oraz n-p-n w układzie OB i OE. Zna ukła-

dy tranzystora n-p-n lub p-n-p jako wzmacniacza

w układzie WE. Zna metody sterowania fazowe-

go kątem zapłonu tyrystora SCR

EKP

1,2,3 x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP1 1. Obwody prądu elektrycznego

30

SEKP2,3,4,5 2. Elektromagnetyzm

SEKP6 3. Prąd przemienny sinusoidalny

SEKP7 4. Pomiary wielkości elektrycznych

SEKP8 5. Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych

SEKP9 6. Elektronika

Razem: 30

Ć

SEKP1 1. Obwody prądu elektrycznego

15

SEKP2,3,4,5 2. Elektromagnetyzm

SEKP6 3. Prąd przemienny sinusoidalny

SEKP7 4. Pomiary wielkości elektrycznych

SEKP8 5. Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych

SEKP9 6. Elektronika

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 80

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

L

SEKP10 7. Pomiary podstawowe

30

SEKP11 8. Pomiary mocy w obwodach jednofazowych i trójfazowych

SEKP12 9. Badanie obwodów RLC

SEKP13 10. Diody i prostowniki niesterowane

SEKP14 11. Tranzystory i tyrystory

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 60


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie zna lub nie rozumie

podstawowych równań

teorii obwodów elektrycz-

nych i magnetycznych

oraz metod ich obliczeń.

Nie rozumie zjawisk zwią-

zanych z polem elektrycz-

nym i magnetycznym. Nie

posiada umiejętności doty-

czących reprezentacji

i obliczeń obwodów prą-

dów sinusoidalnych. Nie

zna pojęć i nie potrafi sto-

sować równań do obliczeń

mocy w obwodach elek-trycznych

Zna i rozumie proste, pod-

stawowe równania teorii

obwodów elektrycznych

i magnetycznych oraz meto-

dy ich obliczeń. Rozumie

zjawiska podstawowe zwią-

zane z polem elektrycznym i

magnetycznym. Posiada

umiejętność reprezentacji

i obliczeń prostych obwo-

dów prądów sinusoidalnych.

Zna pojęcia i potrafi stoso-

wać równania do obliczeń

mocy w prostych obwodach

elektrycznych

Zna i rozumie równania

teorii obwodów elektrycz-

nych i magnetycznych oraz

metody ich obliczeń. Ro-

zumie zjawiska związane

z polem elektrycznym

i magnetycznym. Posiada

umiejętność reprezentacji

i obliczeń obwodów prą-

dów sinusoidalnych. Zna

pojęcia i potrafi stosować

równania do obliczeń mocy

w złożonych obwodach elektrycznych

Zna i rozumie równania

teorii złożonych obwodów

elektrycznych i magne-

tycznych oraz metody ich

obliczeń. Rozumie zjawi-

ska związane z polem

elektrycznym i magne-

tycznym. Posiada umie-

jętność reprezentacji

i obliczeń złożonych ob-

wodów prądów sinuso-

idalnych za pomocą róż-

nych metod np. symbo-

licznych. Zna pojęcia

i potrafi stosować równa-

nia do obliczeń mocy

w złożonych obwodach elektrycznych

EKP2

Nie potrafi przeprowadzać

pomiarów wielkości elek-

trycznych w obwodach

prądu stałego i przemien-

nego. Nie posiada umie-

jętności doboru przyrzą-

dów pomiarowych stoso-

wanych w pomiarach elek-

trycznych

Umie przeprowadzać po-

miary wielkości elektrycz-

nych w obwodach prądu sta-

łego i przemiennego. Posia-

da umiejętność prawidłowe-

go doboru przyrządów po-

miarowych stosowanych w

pomiarach elektrycznych


miary wielkości elektrycz-

nych w obwodach prądu

stałego i przemiennego

przy użyciu różnych typów

mierników. Posiada umie-

jętność prawidłowego do-

boru przyrządów pomiaro-

wych stosowanych

w pomiarach elektrycznych

oraz potrafi poprawnie do-

brać (nastawić) zakresy pomiarowe


miary wielkości elek-

trycznych w obwodach

prądu stałego i przemien-

nego przy użyciu różnych

typów mierników meto-

dami bezpośrednimi

i pośrednimi. Posiada

umiejętność prawidłowe-

go doboru przyrządów

pomiarowych stosowa-

nych w pomiarach elek-

trycznych oraz samo-

dzielnie potrafi poprawnie

dobrać (nastawić i wyja-

śnić dlaczego) zakresy pomiarowe

EKP3

Nie umie zestawiać

i sprawdzać prostych ob-

wodów elektrycznych

i elektronicznych zawiera-

jących elementy RLC,

diody, stabilizatory i tran-zystory

Potrafi zestawiać i spraw-

dzać nieskomplikowane

obwody elektryczne i elek-

troniczne zawierające ele-

menty RLC, diody, stabili-zatory i tranzystory

Potrafi samodzielnie (na

podstawie schematu) ze-

stawiać i sprawdzać nie-

skomplikowane obwody

elektryczne i elektroniczne

zawierające elementy RLC,

diody, stabilizatory i tran-zystory

Potrafi samodzielnie (na

podstawie schematu) ze-

stawiać i sprawdzać roz-

gałęzione obwody elek-

tryczne i elektroniczne

zawierające elementy

RLC, diody, stabilizatory i tranzystory




Rodzaj Opis

Rzutnik

multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów

Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych

Sprzęt

laboratoryjny

Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy elektryczne i elektroniczne przystoso-

wane do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy

Literatura:


1. Gnat K.: Elektrotechnika dla studentów Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2000.

2. Gnat K., Żełudziewicz R., Tarnapowicz D.: Podstawy elektrotechniki i elektroniki dla studentów

Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2002.

3. Praca zbiorowa: Poradnik elektryka. WSiP, Warszawa 1995.

4. Pazdro K., Poniński M.: Miernictwo Elektryczne w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa

1986.

5. Chwaleba A., Moeschke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP, Warszawa 1996.

6. Koziej E., Sochoń B.: Elektrotechnika i elektronika. Warszawa 1986.

7. Praca zbiorowa pod redakcją Pawła Hempowicza: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków.

PWN, Warszawa 1995.


1. Jabłoński W.: Elektrotechnika z automatyką. WSiP, Warszawa 1996.

2. Norman Lurch E.: Podstawy techniki elektronicznej. PWN, Warszawa 1990. Opracował: prof. dr

inż. Mieczysław Wierzejski.




dr inż. Dariusz Tarnapowicz [email protected] IEiAO/ZEiEO


dr inż. Maciej Kozak [email protected] IEiAO/ZEiEO








Nr: 21 Przedmiot: Maszyny i napędy elektryczne*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: III–IV

Status


Grupa



w semestrze



III 15 3E 45 3

IV 15 2 30 2




1. Matematyka

2. Fizyka

3. Podstawy elektrotechniki i elektroniki

Cele przedmiotu:

1. Zrozumienie podstawowych zjawisk zachodzących w maszynach elektrycznych prądu stałego

i zmiennego

2. Poznanie i zrozumienie zasady pracy i metod sterowania okrętowych maszyn elektrycznych

3. Zrozumienie zasad pracy i własności podstawowych energoelektronicznych przekształtników

energii elektrycznej

4. Zrozumienie struktur i zasad pracy oraz sterowania okrętowych napędów elektrycznych



EKP1 Zna i rozumie budowę i zasadę działania głównych

typów maszyn elektrycznych

K_W01, K_W02, K_W03, K_W04,

K_W06, K_U06, K_U07, K_U08,

K_U09, K_U15

EKP2 Przeprowadza poprawnie czynności sterownicze w okrę-

towych układach elektroenergetycznych K_U12, K_U13, K_U14, K_U15

EKP3 Wykonuje proste czynności diagnostyczne w okrętowych

układach elektromaszynowych i proste naprawy nie-

sprawności

K_U15



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Rozumie zasadę działania elektrycznych maszyn

wirujących. Wykazuje się znajomością ogólnych

wiadomości o maszynach elektrycznych, ele-

mentach ich budowy, materiałach czynnych. Ro-

zumie powstawanie sił elektromotorycznych

(SEM) i momentów elektromagnetycznych w

elektrycznych maszynach wirujących. Zna i ro-

zumie równania dynamiki ruchu i umie prze-

prowadzić właściwy podział maszyn. Wykazuje

się umiejętnością wykorzystania danych zna-

mionowych maszyn i zastosowaniem na statkach

EKP

1,2 x

SEKP2

Umie rozróżnić typy oraz wykonania i budowę

prądnic synchronicznych. Zna wpływ obciążenia

i rozumie wpływ reakcji twornika. Potrafi wła-

ściwie interpretować wykres wskazowy i charak-

terystyki maszyny jak również podstawowe za-

leżności. Zna i rozumie pojęcia momentu ma-

szyny synchronicznej. Potrafi wyjaśnić pojęcie

prądu wzbudzenia i sposobów jego uzyskiwania

i regulacji. Umie pokazać charakterystyki regu-

lacyjne oraz przedstawić układy wzbudzenia

(ogólnie). Rozumie zagadnienia związane z pra-

cą równoległą prądnic synchronicznych. Zna wa-

runki synchronizacji i umie wykonać synchroni-

zację prądnic synchronicznych. Zna zagadnienia

związane z rozdziałem mocy czynnej i biernej.

Potrafi zaprezentować przejmowanie obciążenia

czynnego i biernego

EKP

1,2 x

SEKP3

Zna i rozumie budowę oraz zasadę pracy silnika

asynchronicznego klatkowego. Rozumie równa-

nia i schemat zastępczy. Umie wyjaśnić pojęcia

momentu maszyny, zna i potrafi przedstawić

charakterystyki mechaniczne oraz wybrane stany

pracy, tj. stan jałowy, zwarcie. Rozumie wpływ

zmiany częstotliwości zasilania. Zna metody

służące do rozruchu silnika klatkowego. Umie

wyjaśnić stan pracy prądnicowej silnika klatko-

wego. Rozumie budowę silnika asynchroniczne-

go pierścieniowego i wybrane stany pracy ma-

szyny, tj. charakterystyki mechaniczne naturalne

i z dodatkową rezystancją w obwodzie wirnika

EKP1 x

SEKP4

Rozumie budowę komutatorowej maszyny prądu

stałego. Umie wyjaśnić powstawanie pola ma-

gnetycznego w maszynie prądu stałego. Potrafi

wyjaśnić stan pracy prądnicowej maszyny prądu

stałego i wpływ reakcji twornika. Zna i umie za-

prezentować charakterystyki zewnętrzne prądni-

cy oraz zna zagadnienia związane z pracą rów-

noległą prądnic prądu stałego. Potrafi pokazać

EKP1 x



i wyjaśnić budowę silników prądu stałego. Zna i

rozumie schematy połączeń silników. Zna

wpływ parametrów na charakterystyki mecha-

niczne silników oraz rozumie zagadnienia rozru-

chowe i regulacyjne silników prądu stałego

SEKP5

Zna budowę transformatora jednofazowego oraz

uzwojeń i rdzenia. Umie przeprowadzić właści-

wą klasyfikację zna i rozumie pojęcie przekładni

napięciowej. Potrafi przedstawić i wyjaśnić pod-

stawowe zależności w transformatorze oraz po-

jęcia związane z mocą znamionową transforma-

tora. Zna budowę oraz zastosowania przekładni-

ków prądowych i napięciowych oraz autotrans-

formatorów. Potrafi opisać zasadę działania

transformatora 3-fazowego jak również umie

przedstawić budowę rdzeni i uzwojeń. Potrafi

wyjaśnić pojęcia kojarzenia uzwojeń a także re-

lacje napięć i prądów w transformatorze 3-

fazowym. Zna i umie wyjaśnić pojęcia grupy po-

łączeń

EKP1 x

SEKP6

Zna definicję przedmiotu, i miejsce energoelek-

troniki w elektrotechnice i energetyce. Potrafi

właściwie sklasyfikować zasilacze energoelek-

troniczne takie jak prostownik, przekształtnik,

przemiennik częstotliwości (bezpośredni i po-

średni), przerywacz. Rozumie budowę układów

o wyjściu napięciowym i prądowym. Zna i ro-

zumie odmiany komutacji takie jak: zewnętrzna i

wewnętrzna, prostokątna (twarda) i miękka (re-

zonansowa) Rozumie budowę i zasadę działania

przekształtnika tyrystorowego mostkowego jed-

no i trójfazowego. Zna i umie przedstawić pod-

stawowe zależności i charakterystyki, przy

przewodzeniu ciągłym i nieciągłym. Rozumie i

umie wyjaśnić wpływ indukcyjności zasilania na

charakterystyki przekształtnika stan pracy inwer-

torowej przekształtnika oraz pojęcie przewrotu

przekształtnika. Umie podać przykłady zastoso-

wania pracy inwertorowej przekształtników w

energetyce okrętowej. Zna zasadę działania

przekształtników nawrotnych. Umie wyjaśnić

działanie prostownika diodowego, zasadę prze-

łączania diod oraz przedstawić podstawowe

schematy prostowników jedno- i 3-fazowych,

obrazy napięć i prądów wyjściowych, jak rów-

nież podstawowe zależności przy obciążeniach

różnego typu.

Potrafi pokazać i wyjaśnić budowę tranzystoro-

wego falownika napięcia, schematy mostkowe

jedno- i 3-fazowy oraz metody kształtowania

napięcia i prądu wyjściowego. Umie przedstawić

wektorowe i czasowe przebiegi występujące

przy pracy falownika oraz podstawowe zależno-

ści napięciowe. Rozumie zasadę dwukierunko-

EKP

1,2 x



wego transportu energii, potrafi wyjaśnić metodę

sterowania prądowego. Zna typy i budowę regu-

lowanych i stabilizowanych zasilaczy prądu sta-

łego

SEKP7

Zna i potrafi przedstawić cele i struktury ukła-

dów napędowych oraz charakterystyki napędowe

silnika i obciążenia. Zna pojęcia punktu pracy

ustalonej napędu, charakterystyki dynamiczne

napędu oraz umie wyjaśnić działanie różnych

rodzajów układów sterowania napędem.

Rozróżnia i umie wyjaśnić typy i rodzaje stero-

wania takie jak układy przekaźnikowo-styczni-

kowe, elektroniczne, komputerowe. Potrafi opi-

sać typy napędów z silnikiem indukcyjnym klat-

kowym zna i potrafi pokazać charakterystyki na-

pędowe silnika klatkowego oraz sposoby stero-

wania silnika klatkowego. Zna metody rozru-

chowe i zabezpieczenia oraz sterowanie często-

tliwościowe. Zna budowę i układy pracy silni-

ków wielobiegowych. Rozumie zasady działania

częstotliwościowych falownikowych napędów z

silnikami klatkowymi, zna budowę falownika

napięcia umie przedstawić i objaśnić charaktery-

styki regulacyjne, startowe i rozruchowe. Zazna-

jomiony jest z metodami sterowania i zasadami

zabezpieczeń maszyn napędowych.

Potrafi wskazać przykłady okrętowych napędów

z silnikami prądu przemiennego takimi jak: na-

pęd steru strumieniowego, napęd główny śruby

okrętowej, napęd windy kotwicznej. Zna zasto-

sowanie silników pierścieniowych do napędu

i umie wyjaśnić sterowanie rezystancyjne, rozu-

mie budowę i zasadę działania kaskad zaworo-

wych. Zna napędy z silnikiem prądu stałego,

umie przedstawić charakterystyki napędowe sil-

nika prądu stałego, rozumie metody zmiany

prędkości kątowej oraz rozumie zagadnienia roz-

ruchu, nawrotu, typów sterowania. Potrafi podać

i przykłady okrętowych napędów z silnikiem

prądu stałego, umie wyjaśnić zasadę działania

prostych napędów pomp i wentylatorów i dzia-

łanie regulowanego napędu tyrystorowego

EKP

1,2 x

SEKP8

Potrafi wykonać następujące pomiary oraz czyn-

ności:

– wyznaczanie charakterystyk silnika prądu sta-

łego połączonego jako bocznikowy oraz sze-

regowo-bocznikowy, skojarzony zgodnie lub

przeciwsobnie;

– regulacja prędkości obrotowej metodą oporu

dodatkowego Rd, za pomocą zmiany strumie-

nia magnetycznego oraz zmiany napięcia

zasilania U

EKP

1,2,3 x



SEKP9

Potrafi wyznaczać charakterystyki robocze trans-

formatora w stanie pracy jałowym, obciążenia

oraz zwarcia laboratoryjnego.

Potrafi połączyć transformator trójfazowy stosu-

jąc różne grupy połączeń

EKP

1,2,3 x

SEKP

10

Umie przeprowadzić badanie trójfazowego silni-

ka asynchronicznego pierścieniowego pod kątem

regulacji prędkości obrotowej silnika za pomocą

oporów dodatkowych Rd włączonych w obwód

wirnika. Potrafi wyznaczać charakterystyki me-

chaniczne n = f(M), naturalną oraz sztuczne dla

różnych wartości oporów Rd

EKP

1,2,3 x

SEKP

11

Potrafi przeprowadzić badanie trójfazowego

asynchronicznego silnika klatkowego z falowni-

kiem pod kątem:

– płynnej regulacji prędkości obrotowej silnika

za pomocą zmiany częstotliwości f w stojanie

maszyny, z zachowaniem warunku U/f =

const;

– płynnej zmiany prędkości obrotowej za po-

mocą regulacji napięcia U1 w stojanie maszy-

ny;

– wyznaczania charakterystyk roboczych silnika

w ww. stanach pracy maszyny.

Zna metody ograniczania prądów rozruchowych

w silnikach asynchronicznych klatkowych po-

przez stosowanie metod rozruchowych takich

jak: obniżenie napięcia zasilania, rozruch gwiaz-

da-trójkąt, zastosowanie falownika napędowego

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1 1. Ogólne wiadomości o maszynach elektrycznych, moment elektroma-

gnetyczny

45

SEKP2 2. Prądnica synchroniczna

SEKP3 3. Silnik asynchroniczny klatkowy

SEKP4 4. Komutatorowa maszyna prądu stałego

SEKP5 5. Transformatory

SEKP6 6. Energoelektronika

SEKP7 7. Elektryczne napędy okrętowe

Razem: 45










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 65

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

L

SEKP8 8. Silnik prądu stałego

30

SEKP9 9. Transformatory

SEKP10 10. Badanie trójfazowego silnika asynchronicznego pierścieniowego

SEKP11 11. Badanie trójfazowego asynchronicznego silnika klatkowego z falow-

nikiem

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 50


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie rozróżnia typów

maszyn elektrycznych

oraz nie rozumie zja-

wisk związanych z wy-

twarzaniem momentu

elektromagnetycznego

w maszynach. Nie po-

siada umiejętności

określania metod regu-

lacji prędkości obro-

towej w maszynach

Zna podstawowe typy

maszyn elektrycznych

oraz rozumie podsta-

wowe zjawiska zwią-

zane z wytwarzaniem

momentu elektroma-

gnetycznego w ma-

szynach. Zna na du-

żym poziomie ogólno-

ści metody regulacji

prędkości obrotowej

Zna i rozróżnia podstawowe

typy maszyn elektrycznych

oraz rozumie zjawiska zwią-

zane z wytwarzaniem mo-

mentu elektromagnetycznego

w maszynach. Potrafi napisać

odpowiednie zależności ana-

lityczne. Zna metody regula-

cji prędkości obrotowej

w maszynach i potrafi przed-

stawić zależności analityczne.

Zna i rozróżnia wszystkie oma-

wiane typy maszyn elektrycznych

oraz dogłębnie rozumie zjawiska

związane z wytwarzaniem mo-

mentu elektromagnetycznego

w maszynach. Potrafi napisać od-

powiednie zależności analityczne

i je swobodnie przekształcać

i właściwie interpretować. Zna

metody regulacji prędkości obro-

towej w maszynach i potrafi



oraz nie zna zagadnień

związanych z meto-

dami ograniczania

prądów rozruchowych.

Nie zna podstawowych

elementów i układów

energoelektronicznych.

Nie potrafi wskazać

zastosowań poszcze-

gólnych typów maszyn

w zastosowaniach na-

pędowych. Nie zna

podstawowych równań

opisujących maszyny elektryczne

w maszynach oraz zna

metody ograniczania

prądów rozruchowych.

Rozróżnia podstawo-

we elementy i układy

energoelektroniczne.

Potrafi wskazać różne

typy maszyn w zasto-

sowaniach napędo-

wych. Zna proste, pod-

stawowe równania

opisujące maszyny elektryczne

Zna metody ograniczania

prądów rozruchowych i po-

trafi wskazać wady i zalety

każdej z nich. Rozróżnia

elementy i układy energo-

elektroniczne oraz jest w sta-

nie przedstawić podstawowe

zależności analityczne opisu-

jące zjawiska w tych ukła-

dach. Potrafi wskazać różne

typy maszyn w zastosowa-

niach napędowych i zapropo-

nować konkretne typy do

specyficznych zastosowań.

Zna proste, podstawowe rów-

nania opisujące maszyny

elektryczne i potrafi je wła-ściwie interpretować

przedstawić zależności analitycz-

ne i graficzne opisujące metody

regulacji. Zna metody ogranicza-

nia prądów rozruchowych i potra-

fi wskazać wady i zalety każdej

z nich. Biegle rozróżnia elementy

i układy energoelektroniczne oraz

jest w stanie przedstawić zależno-

ści analityczne opisujące zjawi-

ska zachodzące w tych układach.

Potrafi przedstawić i właściwie

uzasadnić wady i zalety konkret-

nych typów układów. Potrafi

wskazać różne typy maszyn

w zastosowaniach napędowych

i zaproponować odpowiednie ich

typy do specyficznych zastoso-

wań. Zna proste i złożone równa-

nia opisujące maszyny elektrycz-

ne i potrafi je właściwie interpre-tować

EKP2

Nie zna i nie rozumie

czynności sterowni-

czych służących do

prawidłowej eksplo-

atacji okrętowych

urządzeń elektroener-getycznych

Zna i rozumie czynno-

ści sterownicze służą-

ce do prawidłowej

eksploatacji okręto-

wych urządzeń elek-

troenergetycznych.

Potrafi określić stany

pracy układu elektro-

energetycznego, przy

których należy stoso-

wać właściwe czynno-ści sterownicze

Zna i rozumie czynności ste-

rownicze służące do prawi-

dłowej eksploatacji okręto-

wych urządzeń elektroenerge-

tycznych. Potrafi określić

stany pracy układu elektro-

energetycznego, przy których

należy stosować właściwe

czynności sterownicze. Potra-

fi praktycznie zastosować

właściwe metody sterownicze

w prostych układach elektro-

energetycznych

Zna i rozumie czynności sterow-

nicze służące do prawidłowej

eksploatacji okrętowych urządzeń

elektroenergetycznych. Samo-

dzielnie potrafi określić stany

pracy układu elektroenergetycz-

nego, przy których należy stoso-

wać właściwe czynności sterow-

nicze. Samodzielnie potrafi prak-

tycznie zastosować właściwe me-

tody sterownicze w złożonych układach elektroenergetycznych

EKP3

Nie zna prostych me-

tod i czynności dia-

gnostycznych w okrę-

towych układach elek-

tromaszynowych i nie

jest w stanie wskazać

metod przeprowadza-

nia prostych napraw niesprawności

Zna proste metody

i czynności diagno-

styczne przeprowa-

dzane w okrętowych

układach elektroma-

szynowych i jest

w stanie wskazać od-

powiednie metody

przeprowadzania pro-

stych napraw nie-

sprawności

Zna proste i złożone metody

i czynności diagnostyczne

w okrętowych układach elek-

tromaszynowych i jest w sta-

nie wskazać odpowiednie

metody przeprowadzania pro-

stych i złożonych napraw nie-

sprawności. Potrafi wykony-

wać pod nadzorem proste na-

prawy i niesprawności ukła-

dów elektroenergetycznych

Zna proste i złożone metody

i czynności diagnostyczne

w okrętowych układach elektro-

maszynowych i jest w stanie

wskazać odpowiednie metody

przeprowadzania prostych

i złożonych napraw niesprawno-

ści. Potrafi wykonywać samo-

dzielnie proste naprawy i nie-

sprawności układów elektroener-

getycznych oraz dobrać potrzeb-ne narzędzia


Rodzaj Opis

Rzutnik


Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych

Sprzęt

laboratoryjny

Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy i układy energoelektroniczne przystosowane

do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy, maszyny elek-

tryczne rzeczywiste, programy symulacyjne, przekształtniki energoelektroniczne



Literatura:


1. Przeździecki F.: Elektrotechnika i elektronika. PWN, 1980.

2. Plamitzer A.: Maszyny elektryczne. WNT, Warszawa 1982.

3. Latek W., Teoria maszyn elektrycznych, WNT, Warszawa 1987.

4. Latek W.: Badania maszyn elektrycznych w przemyśle. WNT, Warszawa 1979.

5. Bajorek Z.: Maszyny elektryczne. WNT, 1980.


1. Henig T.: Maszyny i napęd elektryczny. WSiP.




dr inż. Bogdan Nienartowicz [email protected] IEiAO/ZEiEO









Nr: 22 Przedmiot: Elektrotechnika okrętowa*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 2E 2 30 30 5




1. Kurs „Fizyki” w zakresie semestru I i II zgodnie z programem wykładanym na I roku studiów

2. Kurs „Podstaw elektrotechniki i elektroniki” w zakresie semestru II i III zgodnie z programem

wykładanym na I i II roku studiów Wydziału Mechanicznego

3. Kurs z przedmiotu „Maszyny i napędy elektryczne” w zakresie semestru III i IV zgodnie z pro-

gramem wykładanym na II roku studiów Wydziału Mechanicznego

4. Kurs z przedmiotu „Podstawy automatyki i robotyki” w zakresie semestru IV zgodnie z progra-

mem wykładanym na II roku studiów Wydziału Mechanicznego

Cele przedmiotu:

1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności

związanych z użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom operacyjny

STCW) i nadzoru nad użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom

zarządzania STCW)



EKP1 Umie wyjaśnić działanie poszczególnych elementów okrę-

towego systemu elektroenergetycznego

K_W03, K_W07, K_W10, K_U01,

K_U09, K_U11, K_U12, K_U14

EKP2 Umie obsługiwać okrętowe systemy elektroenergetyczne

w różnych stanach pracy

K_W04, K_U07, K_U09, K_U11,

K_U12

EKP3 Zna metody i systemy ochrony ludzi przed porażeniem

prądem elektrycznym

K_W04, K_W10, K_W12, K_U09,

K_U11, K_U13, K_U15, K_U16

EKP4 Zna właściwości okrętowych odbiorników energii elek-

trycznej i zasady ich zabezpieczeń

K_W04, K_W07, K_W10, K_U02,

K_U07, K_U09, K_U11

EKP5 Rozumie zasady pracy okrętowych instalacji ppoż.

i łączności K_W04, K_W12, K_U22





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi opisać sposoby wytwarzania energii

elektrycznej na statku EKP1 x

SEKP2 Zna i rozumie budowę systemów rozdziału

energii elektrycznej na statku EKP2 x

SEKP3

Zna zasadę działania i budowę okrętowych sys-

temów oświetleniowych, łączności i przeciwpo-

żarowych oraz systemy zabezpieczeń odbiorni-

ków energii elektrycznej

EKP4 x

SEKP4

Zna i rozumie budowę okrętowych elektrycz-

nych napędów głównych wykorzystujących ma-

szyny prądu stałego i zmiennego

EKP5 x

SEKP5

Zna i rozumie metody i systemy okrętowych

systemów ochrony ludzi przed porażeniem elek-

trycznym

EKP3 x

SEKP6

Potrafi obsługiwać okrętowe urządzenia elek-

troenergetyczne takie jak: transformatory, prąd-

nice synchroniczne, agregaty awaryjne, akumu-

latory

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1

1. Wytwarzanie energii elektrycznej na statku

Generatory synchroniczne, diesel generatory, turbogeneratory, parame-

try i charakterystyki, układy wzbudzenia (ogólny podział).

Układy wzbudzenia okrętowych generatorów synchronicznych, układy

wzbudzenia maszyn szczotkowych (kompaudancyjne i bocznikowe),

struktury układów regulacji, własności zwarciowe, układy wzbudzenia

maszyn bezszczotkowych.

Okrętowe prądnice wałowe z maszynami synchronicznymi, zasady re-

gulacji mocy czynnej i bierniej.

Praca równoległa generatorów synchronicznych, zasady i aparatura syn-

chronizacji, sterowanie obciążeniem mocą czynną i bierną.

Awaryjne źródła zasilania, akumulatory i ich eksploatacja. Agregaty

awaryjne i tablice zasilania awaryjnego 30

SEKP2

2. Rozdział energii elektrycznej na statku

Rola i zawartość przepisów towarzystw klasyfikacyjnych w budowie

okrętowego systemu energoelektrycznego, przepisy PRS. Systemy roz-

działu energii elektrycznej na okręcie, wymagania zasilania niektórych

odbiorników, napięcia znamionowe, sieci prądu stałego i przemiennego.

Bilans elektroenergetyczny statku, wyznaczenie mocy zainstalowanej

elektrowni i rodzaju źródeł energii, podział mocy zainstalowanej na

jednostki.

Aparatura komutacyjna w energetyce okrętowej, wyłączniki zwarciowe,

bezpieczniki topikowe, styczniki, przekaźniki, charakterystyki apara-

tów.

Zasady zabezpieczeń zwarciowych, przeciążeniowych i napięciowych

w sieci, zabezpieczenia w elektrowni i w sieci, zabezpieczenia silników



SEKP3

3. Elektryczne instalacje okrętowe

Okrętowe urządzenia oświetleniowe, lampy żarowe, lampy jonowe i ich

wyposażenie, oświetlenie awaryjne, zasilanie oświetlenia (napięcia, tory

zasilania), oświetlenie nawigacyjne.

Instalacje łączności na statku, telefony, rozgłośnie.

Okrętowe instalacje ppoż., czujniki i ich działanie, instalacje gaszenia,

sygnalizacje i sterowanie alarmami.

Elektryczne ogrzewanie na jednostkach morskich.

Kompatybilność elektromagnetyczna w sieci okrętowej

SEKP4

4. Elektryczny napęd śruby okrętowej

Charakterystyki i wymagania elektrycznego napędu głównego, pierwot-

ne źródła energii, zastosowania elektrycznego napędu głównego, pod-

stawowe ustroje napędu.

Napędy z silnikiem prądu stałego, regulacja prędkości, nawrót, zwrot

mocy.

Napędy z silnikiem prądu przemiennego, rodzaje zasilania i sterowania,

przekształtniki i falowniki dużej mocy

SEKP5

5. Zasady ochrony od porażeń w sieci okrętowej

Wrażliwość człowieka na prąd elektryczny, prądy i napięcia bezpieczne,

sieci izolowane i uziemione, systemy kontroli stanu upływności sieci,

zasady uziemiania

Razem: 30

L SEKP6

6. Ustalanie grupy połączeń transformatorów trójfazowych;

7. Zdejmowanie charakterystyk prądnicy synchronicznej trójfazowej

przy pracy indywidualnej na obciążenie typu R oraz RL dla różnych

cos;

8. Współpraca równoległa prądnic synchronicznych;

9. Metody synchronizacji generatorów synchronicznych;

10. Rozdział mocy między współpracujące generatory synchroniczne;

11. Badanie właściwości przekaźnika termobimetalicznego;

12. Zabezpieczenia prądnic synchronicznych;

13. Zabezpieczenia silników prądu zmiennego;

14. Rola styczników i przekaźników w układach zasilania i sterowania;

15. Łączenie prostych układów sterowania z zastosowaniem przekaźni-

ków czasowych oraz blokad elektrycznych;

16. Ochrona przeciwporażeniowa w sieciach elektrycznych różnego typu;

17. Wykorzystanie komputerowych programów do rejestracji rzeczywi-

stych parametrów pracy układów elektrycznych na przykładzie pro-

gramu DasyLab, np. Softstart silnika asynchronicznego;

18. Zmiany napięcia i prądu w prostownikach sterowanych oraz w falow-

nikach

19. Charakterystyka środków chemicznych stosowanych w naprawach

i konserwacji urządzeń elektrycznych, karty MSDS

30

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 110


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne lub ustne

EKP1

Nie potrafi opisać

podstawowych me-

tod wytwarzania

energii elektrycznej

na statku. Nie umie

wyjaśnić działania

poszczególnych

elementów okręto-

wego systemu elek-troenergetycznego

Potrafi opisać pod-

stawowe metody

wytwarzania ener-

gii elektrycznej na

statku. Potrafi wy-

jaśnić działanie

podstawowych

elementów okręto-

wego systemu elek-troenergetycznego

Potrafi opisać i szczegółowo

wyjaśnić metody wytwarza-

nia energii elektrycznej na

statku. Potrafi wyjaśnić dzia-

łanie wszystkich elementów

okrętowego systemu elektro-

energetycznego. Zna metody

służące do diagnostyki sys-

temów elektroenergetycz-nych

Ma rozbudowaną wiedzę na temat me-

tod wytwarzania energii elektrycznej

na statku. Potrafi szczegółowo wyja-

śnić działanie wszystkich elementów

okrętowego systemu elektroenerge-

tycznego. Zna metody służące do dia-

gnostyki okrętowych systemów elek-

troenergetycznych. Biegle posługuje

się schematami systemów elektroener-getycznych

EKP2

Nie posiada umie-

jętności obsługi

okrętowych syste-

mów elektroenerge-

tycznych w różnych stanach pracy

Posiada podstawo-

wą wiedzę na temat

obsługi okrętowych

systemów elektro-

energetycznych

w różnych stanach

pracy

Posiada rozbudowaną wiedzę

na temat obsługi okrętowych

systemów elektroenergetycz-

nych w różnych stanach pra-

cy. Potrafi dokładnie wyja-

śnić zjawiska zachodzące w

różnych stanach pracy układu elektroenergetycznego statku

Posiada rozbudowaną wiedzę na temat

obsługi okrętowych systemów elektro-

energetycznych w różnych stanach

pracy. Potrafi dokładnie wyjaśnić zja-

wiska zachodzące w różnych stanach

pracy układu elektroenergetycznego

statku. Potrafi zaproponować rozwią-

zania alternatywne w przypadku nie-

sprawności elementów układu. Ma

szczegółową wiedzę na temat budowy układów stosowanych w praktyce

EKP3

Nie zna metod i

systemów ochrony

ludzi przed poraże-

niem prądem elek-trycznym

Zna metody i sys-

temy ochrony ludzi

przed porażeniem

prądem elektrycz-

nym. Potrafi wyja-

śnić działanie pod-

stawowych elemen-

tów systemu

ochrony ludzi przed

porażeniem prądem

elektrycznym

Zna metody i systemy ochro-

ny ludzi przed porażeniem

prądem elektrycznym. Potrafi

dokładnie wyjaśnić działanie

wszystkich elementów sys-

temu ochrony ludzi przed po-

rażeniem prądem elektrycz-nym

Zna metody i systemy ochrony ludzi

przed porażeniem prądem elektrycz-

nym. Potrafi dokładnie wyjaśnić dzia-

łanie wszystkich elementów systemu

ochrony ludzi przed porażeniem prą-

dem elektrycznym. Potrafi dokładnie

wyjaśnić zjawiska zachodzące podczas

porażenia prądem elektrycznym. Ma

szczegółową i rozbudowaną wiedzę na

temat metod i systemów ochrony ludzi

przed porażeniem prądem elektrycz-nym

EKP4

Nie zna właściwo-

ści okrętowych od-

biorników energii

elektrycznej i zasad

ich zabezpieczeń

Zna właściwości

okrętowych od-

biorników energii

elektrycznej

i zasady ich zabez-

pieczeń

Zna właściwości okrętowych

odbiorników energii elek-

trycznej i zasady ich zabez-

pieczeń. Potrafi opisać

i szczegółowo wyjaśnić wła-

ściwości okrętowych odbior-

ników energii elektrycznej i

zasady ich zabezpieczeń. Zna

metody służące do diagno-

styki zabezpieczeń okręto-

wych odbiorników energii

elektrycznej

Zna właściwości okrętowych odbiorni-

ków energii elektrycznej i zasady ich

zabezpieczeń. Potrafi opisać i szczegó-

łowo wyjaśnić właściwości okręto-

wych odbiorników energii elektrycznej

i zasady ich zabezpieczeń. Zna metody

służące do diagnostyki zabezpieczeń

okrętowych odbiorników energii elek-

trycznej. Potrafi dokładnie wyjaśnić

zjawiska zachodzące podczas przecią-

żenia i zwarcia. Ma szczegółową i roz-

budowaną wiedzę na temat właściwo-



ści okrętowych odbiorników energii

elektrycznej i zasad ich zabezpieczeń

EKP5

Nie rozumie zasad

pracy okrętowych

instalacji ppoż.

i łączności

Rozumie zasady

pracy okrętowych

instalacji ppoż.

i łączności

Rozumie zasady pracy okrę-

towych instalacji ppoż.

i łączności. Potrafi opisać

i szczegółowo wyjaśnić za-

sady pracy okrętowych insta-

lacji ppoż. i łączności. Potrafi

wyjaśnić działanie wszyst-

kich elementów okrętowych

instalacji ppoż. i łączności.

Zna metody służące do dia-

gnostyki okrętowych instala-

cji ppoż. i łączności

Rozumie zasady pracy okrętowych in-

stalacji ppoż. i łączności. Potrafi opisać

i szczegółowo wyjaśnić zasady pracy

okrętowych instalacji ppoż. i łączności.

Potrafi wyjaśnić działanie wszystkich

elementów okrętowych instalacji ppoż.

i łączności. Zna metody służące do

diagnostyki okrętowych instalacji ppo-

ż. i łączności. Ma rozbudowaną wiedzę

na temat zasad pracy okrętowych insta-

lacji ppoż. i łączności


Rodzaj Opis

Rzutnik


Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych

Sprzęt

laboratoryjny

Stanowiska badawcze elementów energoelektronicznych, rzeczywiste układy badaw-

cze układów energoelektronicznych. Mierniki analogowe i cyfrowe, oscyloskopy oraz

stanowiska pomiarów i wizualizacji komputerowych

Literatura:


1. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. WM, Gdańsk 1971.

2. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa tom 1. WM, Gdańsk 1991.

3. Wyszkowski J.,Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. Napędy elektryczne. Wydawnictwo

Fundacji Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002.

4. Gnat K., Hrynkiewicz J., Sojka J.: Elektrotechnika okrętowa. Skrypt WSM, Szczecin 1991.

5. Zatorski W., Figwer J.: Układy wzbudzenia okrętowych prądnic synchronicznych. Wydawnictwo

Morskie, Gdańsk 1978.

6. Wyszkowski S.: Energoelektronika na statkach. Wyd. Morskie, Gdańsk 1981.

7. Sołdek J.: Automatyzacja statków. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1985.

8. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Wydawnictwo Gryf,

Gdańsk 2004.

9. Białek R.: Elektroenergetyka okrętowa. Gdynia 1997.

10. Markiewicz H.: Bezpieczeństwo w elektroenergetyce. WNT, Warszawa 1999.

11. Jabłoński W.: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego

i wysokiego napięcia. WNT, Warszawa 2005.


1. Białek R., Gnat K.: Elektrotechnika dla studentow Wydziału Nawigacyjnego. WSM, Szczecin

2000.

2. Białek R.: Elektryczne urządzenia okrętowe. Skrypt OSZGM, Gdynia 1998.

3. Lipski T. [red.]: Elektryczne aparaty okrętowe. wyd. WSM, Gdynia 1971.

4. Markiewicz H.: Instalacje elektryczne. WNT, Warszawa 1996.

5. Gnat K., Sojka J.: Maszyny elektryczne. Skrypt WSM, Wyd. II, Szczecin 1990.

6. PN-IEC 60092-101:2001. Instalacje elektryczne na statkach. Część 101: Definicje i wymagania

ogólne.

7. Przepisy Klasyfikacji i Budowy Statków Morskich. Część VIII: Instalacje Elektryczne i Systemy

Sterowania. Polski Rejestr Statków, Gdańsk 2007.






mgr inż. Ryszard Żełudziewicz [email protected] IEiAO/ZEiEO






mailto:[email protected]




Nr: 23 Przedmiot: Podstawy automatyki i robotyki*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



IV 15 1E 1 1 15 15 15 3




1. Matematyka, fizyka, elektrotechnika, mechanika

Cele przedmiotu:

1. Poznanie własności, funkcji i opisu matematycznego podstawowych elementów automatyki i

układów regulacji

2. Poznanie metod funkcjonowania układów sterowania i regulacji

3. Przeprowadzenie procesu analizy funkcjonowania układu sterowania i układu regulacji

4. Poznanie budowy, własności i zastosowania robotów



EKP1 Zna zasadę pracy, strukturę i własności typowych liniowych

i nieliniowych elementów oraz układów regulacji automatycznej

i ich elementów składowych

K_W01, K_W02, K_W05,

K_U01, K_U10

EKP2 Umie wykonać podstawowe obliczenia w układzie regulacji / ste-

rowania

K_W02, K_W07, K_U02,

K_U07, K_U08

EKP3 Umie nastroić układ regulacji na żądane wymagania (jakość) K_W03, K_U09, K_U16,

K_U17

EKP4 Zna budowę, własności i zastosowanie robotów K_W04, K_U10



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Opisuje układ regulacji EKP1 x x

SEKP2 Opisuje nieliniowy układ regulacji EKP1 x x

SEKP3 Charakteryzuje układy sterowania EKP1 x x

SEKP4 Objaśnia charakterystyki statyczne elementów

automatyki

EKP

1,2 x x



SEKP5 Objaśnia charakterystyki dynamiczne elemen-

tów automatyki

EKP

1,2 x x

SEKP6 Charakteryzuje (analitycznie) liniowe elemen-

ty automatyki

EKP

1,2 x x

SEKP7 Przeprowadza symulację w programie kompu-

terowym elementów automatyki EKP3 x x x

SEKP8 Przeprowadza symulację w programie kompu-

terowym układu regulacji EKP3 x x

SEKP9 Charakteryzuje i objaśnia algorytmy regulato-

rów liniowych EKP3 x x

SEKP10 Wymienia i objaśnia kryteria jakości regulacji

i weryfikuje układy regulacji pod ich kątem EKP3 x x

SEKP11 Stroi układ regulacji na żądane wymagania EKP3 x x x

SEKP12

Rozróżnia stabilne i niestabilne układy regu-

lacji; rozwiązuje proste zagadnienia stabilno-

ści

EKP2 x x

SEKP13 Charakteryzuje i objaśnia układ regulacji

dwustawnej EKP1 x

SEKP14 Charakteryzuje i objaśnia układ regulacji trój-

stawnej i krokowej EKP1 x

SEKP15 Objaśnia działanie bramek logicznych EKP1 x x

SEKP16 Projektuje proste układy logiczne (kombina-

cyjne, sekwencyjne) EKP1 x x

SEKP17 Charakteryzuje komponenty sprzętowe i pro-

gramowe robota EKP4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP

1,2,3

1. Pojęcia podstawowe, w tym podział na elementy i układy liniowe

oraz nieliniowe. Układy automatyki (stabilizacji, programowe, na-

dążne, ekstremalne, adaptacyjne, kaskadowe, ze sprzężeniem od

wartości zadanej i zakłóceń); przykłady. Układy sterowania a ukła-

dy regulacji

15

SEKP

4,7

2. Charakterystyki statyczne i dynamiczne. Opis własności statycz-

nych i dynamicznych obiektów sterowania

SEKP

5,6

3. Elementy automatyki (proporcjonalny, inercyjne, oscylacyjny, róż-

niczkujący, całkujący). Charakterystyki regulatorów ciągłych li-

niowych (P, I, PI, PD, PID)

SEKP

9,10,11,12

4. Dobór nastaw regulatorów. Jakość regulacji. Analiza pracy układu

automatycznej regulacji – kryteria stabilności Nyquista i Hurwitza

SEKP13 5. Regulacja dwupołożeniowa: struktura, wskaźniki jakości procesu

regulacji, dobór nastaw

SEKP14 6. Regulacja trójpołożeniowa i krokowa: struktury układów, dobór

nastaw, parametry oceny jakości regulacji

SEKP15,16 7. Automatyka układów złożonych. Układy logiczne

SEKP17 8. Rodzaje robotów – ich cechy charakterystyczne oraz główne ele-

menty składowe



SEKP17

9. Opis i budowa, kinematyka i dynamika manipulatorów oraz robo-

tów; napędy, sterowanie pozycyjne i pozycyjno-siłowe; serwome-

chanizmy. Podstawy programowania robotów

Razem: 15

Ć

SEKP

1,2,3

10. Pojęcia podstawowe, w tym podział na elementy i układy liniowe

oraz nieliniowe. Układy automatyki (stabilizacji, programowe, na-

dążne, ekstremalne, adaptacyjne, kaskadowe, ze sprzężeniem od

wartości zadanej i zakłóceń); przykłady. Układy sterowania a ukła-

dy regulacji

15

SEKP4,5 11. Charakterystyki statyczne i dynamiczne

SEKP4,5,6 12. Opis własności statycznych i dynamicznych obiektów sterowania

SEKP6 13. Elementy automatyki (proporcjonalny, inercyjne, oscylacyjny, róż-

niczkujący, całkujący)

SEKP8 14. Charakterystyki regulatorów ciągłych liniowych (P, I, PI, PD, PID)

SEKP9,10,11 15. Dobór nastaw regulatorów. Jakość regulacji

SEKP12 16. Analiza pracy układu automatycznej regulacji – kryteria stabilności

Nyquista i Hurwitza

Razem: 15

L

SEKP8 17. Modelowanie układów regulacji automatycznej

15

SEKP7 18. Wyznaczanie charakterystyk regulatorów ciągłych (P, I, PI, PD,

PID)

SEKP11 19. Wyznaczanie nastaw regulatorów ciągłych (P, I, PI, PD, PID)

SEKP15,16 20. Badanie układów logicznych kombinacyjnych

SEKP15,16 21. Badanie układów logicznych sekwencyjnych

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 120


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność); śródsemestralne pisemne testy kontrolne,

śródsemestralne ustne kolokwia, końcowe zaliczenie pisemne, końcowe zaliczenie ustne, egzamin pi-

semny, egzamin ustny, kontrola obecności

EKP1

Nie zna struktury linio-

wego / nieliniowego

układu regulacji automa-tycznej i sterowania

Zna strukturę i jej kom-

ponenty oraz rozumie

działanie liniowego i nie-

liniowego układu regula-

cji automatycznej (URA) i sterowania

Zna strukturę, jej komponenty

i ich własności oraz potrafi wy-

jaśnić zasadę działania liniowe-

go i nieliniowego układu regu-lacji automatycznej i sterowania

Analizuje funkcjonowanie

liniowych i nieliniowych

układów regulacji automa-tycznej i sterowania

EKP2 Nie potrafi rozwiązać Umie rozwiązać proste Potrafi samodzielnie rozwiązać Potrafi rozwiązać samo-



najprostszego zadania

dla układu regulacji au-tomatycznej

zadanie dla URA (stero-

wania) z pomocą sugestii nauczyciela

nieskomplikowane zadanie dla URA lub sterowania

dzielnie trudne zadanie dla

URA lub sterowania

i przeanalizować otrzyma-

ne wyniki

EKP3


i opisać metod strojenia regulatorów

Potrafi wymienić i opisać

metody strojenia regula-torów

Potrafi dobrać nastawy regula-

tora w URA dla danego obiektu

(procesu) według podanej me-tody

Potrafi wybrać i przeanali-

zować metodę doboru na-

staw regulatora dla opiso-wo podanych wymagań

EKP4


głównych elementów

składowych robota, nie

zna możliwości wyko-

rzystania robotów na statkach

Potrafi wymienić główne

elementy składowe robo-

ta, zna możliwości wyko-

rzystania robotów na statkach

Zna elementy struktury robota

oraz potrafi wyjaśnić zasadę

działania mechanicznych ele-

mentów wyposażenia robota

Potrafi wyjaśnić zasadę

działania i własności każ-

dego elementu robota; zna

i rozumie znaczenie para-metrów pracy robota


Rodzaj Opis

Komputery Komputery klasy PC z systemem operacyjnym Windows

Oprogramowanie MATLAB z bibliotekami

Stanowiska laboratoryjne UNILOG – zestaw do ćwiczeń z elementami logicznymi

Stanowisko laboratoryjne Laboratoryjny układ regulacji pneumatycznej

Literatura:


1. Brzózka J.: Regulatory cyfrowe w automatyce. MIKOM, Warszawa 2002.

2. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki. MIKOM, Warszawa 2004.

3. Brzózka J.: (redakcja), Ćwiczenia laboratoryjne z automatyki, cz. I. Podstawy automatyki, cz. II

Układy automatyzacji. Wyd. AM, Szczecin 2008.

4. Bohdanowicz J., Kostecki M.: Podstawy automatyki dla oficerów statków morskich. Wyd. Mor-

skie, Gdańsk 1980.

5. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004.


1. Urbaniak A.: Podstawy automatyki. Wyd. PP, Poznań 2001.

2. Mazurek J. i inni: Podstawy automatyki. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2002.




dr inż. Andrzej Stefanowski [email protected] IEiAO/ZAiR


dr inż. Lech Dorobczyński [email protected] IEiAO/ZAiR

dr inż. Leszek Kaszycki [email protected] IEiAO/ZAiR

dr inż. Marek Matyszczak [email protected] IEiAO/ZAiR

dr inż. Jerzy Szcześniak [email protected] IEiAO/ZAiR








Nr: 24 Przedmiot: Automatyka i miernictwo okrętowe*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: VI

Status


Grupa



w semestrze



VII 15 3E 2 45 30 6




1. Ma elementarną wiedzę z podstaw automatyki, techniki cyfrowej

2. Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokumentacji

3. Potrafi obsługiwać komputery i sieci komputerowe

Cele przedmiotu:

1. Poznanie struktury systemów i urządzeń automatyki siłowni okrętowej

2. Wykształcenie umiejętności obsługiwania systemów automatyki występujących w siłowni okrę-

towej

3. Wykształcenie umiejętności poprawnego diagnozowania awarii układów automatyki i rozwiązy-

wania sytuacji awaryjnych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Opisuje istotne struktury układów automatyki występujące w siłowni

okrętowej K_W02, K_U11

EKP2 Potrafi nadzorować i obsługiwać zautomatyzowaną siłownię okrę-

tową K_W04, K_U15, K_U17

EKP3 Ocenia i dobiera istotne parametry sterowania podsystemami zauto-

matyzowanej siłowni K_U09

EKP4 Rozpoznaje i odpowiednio reaguje na stany zagrożenia w systemach

automatyki K_U11, K_U12, K_U13

EKP5 Wyszukuje informacje w celu utrzymania sprawności technicznej

urządzeń siłownianych K_U01, K_U07

EKP6 Posługuje się dokumentacją techniczną K_U03, K_U05, K_U22



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:



SEKP1 Objaśnia strukturę układu zdalnego stero-

wania zespołem napędowym statku EKP1 x x

SEKP2 Rozpoznaje zagrożenia dla poprawnej pra-

cy silnika napędu głównego statku EKP4,5 x x

SEKP3 Charakteryzuje różne sposoby sterowania

napędem statku EKP1,4 x x

SEKP4

Opisuje metody pomiarowe podstawowych

wielkości fizycznych występujących w si-

łowni

EKP3 x x

SEKP5 Przeprowadza kalibrację przetwornika po-

miarowego EKP3,5 x x

SEKP6 Objaśnia budowę i zasadę działania regula-

torów okrętowych EKP2 x x

SEKP7 Dobiera nastawy regulatorów EKP2,5 x x

SEKP8 Interpretuje przepisy towarzystw klasyfi-

kacyjnych dotyczące elektrowni EKP5,6 x x

SEKP9 Objaśnia struktury i zasady działania

zautomatyzowanych systemów elektrowni EKP1 x x

SEKP10

Objaśnia podstawowe procesy technolo-

giczne realizowane w automatycznie ste-

rowanej elektrowni

EKP1 x x

SEKP11 Obsługuje układy automatyki urządzeń

pomocniczych siłowni

EKP

2,3,5 x x

SEKP12 Opisuje struktury systemów alarmowych,

dyspozycyjnych, ostrzegawczych EKP1 x x

SEKP13 Objaśnia schematy komputerowych syste-

mów alarmowych

EKP

1,2,6 x x

SEKP14 Obsługuje zintegrowane systemy kompute-

rowe siłowni

EKP

2,3,5 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP

1,2,3

1. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi

śruby okrętowe o skoku stałym

45

SEKP

1,2,3


śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym

SEKP

4,5

3. Przetworniki pomiarowe wielkości nieelektrycznych występujących w

siłowni okrętowej, układy przetwarzania i normalizacji sygnałów, cy-

frowa postać sygnału, przetworniki A/D i D/A, przesyłanie sygnałów

na odległość



SEKP

6,7

4. Wybrane okrętowe regulatory wielkości nieelektrycznych: budowa,

zasada działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw

regulatorów

SEKP

8,9,10

5. Układy automatyki elektrowni okrętowej: automatyka zespołów prą-

dotwórczych, zautomatyzowane elektrownie okrętowe. Zintegrowane

systemy sterowania procesami wytwarzania i rozdziału energii elek-

trycznej na statku, systemy energetyki skojarzonej

SEKP

11,14

6. Zasada działania, budowa i obsługa układów automatyki mechani-

zmów i urządzeń pomocniczych: kotłów pomocniczych, sprężarek

powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, urządzeń sterowych, urządzeń

pokładowych, przeładunkowych. Układy sterowania i regulacji głów-

nych kotłów okrętowych

SEKP

12,13,14

7. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyj-

ne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne. Zastosowa-

nie systemów komputerowych w automatyce okrętowej

Razem: 45

L

SEKP

1,2,3


śruby okrętowe o skoku stałym

30

SEKP

1,2,3


śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym

SEKP4,5 10. Badanie analogowych przetworników pomiarowych

SEKP

4,5

11. Badanie układu automatyki z inteligentnymi przetwornikami pomia-

rowymi

SEKP

6,7

12. Okrętowe regulatory pneumatyczne i elektroniczne: budowa, zasada

działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw regula-

torów

SEKP

8,9,10 13. Obsługa układów automatyki elektrowni okrętowej

SEKP

11,14

14. Obsługa wybranych układów automatyki: kotłów pomocniczych,

sprężarek powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, urządzeń stero-

wych, urządzeń pokładowych, przeładunkowych

SEKP

12,13,14

15. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyj-

ne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 120




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Egzamin, zaliczenie pisemne

EKP1 Nie umie opisać wy-

branej przez siebie struktury

Umie opisać wybraną

przez siebie strukturę

Umie opisać wybraną przez

nauczyciela strukturę

Umie wyjaśnić powiązania

i współzależności pomiędzy strukturami

EKP2

Nie umie wybrać, uru-

chomić i obsłużyć wybranego systemu

Uruchomi na symulato-

rze wybrany system au-tomatyki w siłowni

Zmienia na symulatorze rodzaje

i stanowiska sterowania (auto,

semi-auto, remote, local), obsługu-je systemy

Biegle obsługuje i nadzoruje

systemy automatyki okręto-wej na symulatorze

EKP3

Nie umie definiować

i oceniać parametrów

charakteryzujących

pracę systemu

Definiuje istotne

parametry charaktery-

zujące pracę systemu

automatyki

Poprawnie ocenia i dobiera nasta-

wy parametrów sterowania

Ocenia wpływ interakcji

w systemach automatyki

EKP4 Nie umie rozpozna-

wać zagrożenia w sys-temie

Odpowiednio reaguje

na sygnały alarmowe

Rozumie algorytm wykrywania

stanów zagrożenia i alarmów

Zna metody rozpoznawania

zagrożeń i stanów alarmo-wych

EKP5 Nie umie rozpozna-

wać urządzeń automa-tyki

Rozpoznaje poszcze-

gólne urządzenia

Wyszukuje informacje

o zalecanych warunkach pracy urządzeń automatyki

Umie wybierać elementy

i urządzenia zamienne

EKP6 Nie rozumie doku-

mentacji technicznej

Rozumie słownictwo

używane w dokumen-tacji technicznej

Umie wyszukać potrzebne infor-

macje

Biegle posługuje się doku-

mentacją techniczną po pol-sku i po angielsku


Rodzaj Opis

Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z dwoma monitorami, rzutniki multimedialne

Oprogramowanie

symulacyjne

Komputerowe programy symulacyjne np. firmy Unitest

Regulatory, przetworniki Stanowiska laboratoryjne z przetwornikami i regulatorami pneumatycz-

nymi, elektrycznymi firm Siemens, Aplisens, Omron, Foxboro, Festo

Dokumentacja techniczna Dokumentacja techniczna elementów i układów automatyki wybranego

statku

Literatura:


1. Szcześniak J.: Zdalne sterowanie silnikiem głównym na statkach ze śrubą stałą. Fundacja Rozwo-

ju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2001.

2. Szcześniak J., Stępniak A.: Sterowanie i eksploatacja układu napędowego statku ze śrubą na-

stawną. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2001.

3. Szcześniak J.: Cyfrowe regulatory prędkości obrotowej silników okrętowych. Fundacja Rozwoju

Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2001.

4. Brzózka J. i inni: Podstawy automatyki. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczeci-

nie, Szczecin 2008.

5. Brzózka J. i inni: Układy automatyzacji. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczeci-

nie, Szczecin 2008.

6. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Gdynia 2004.

7. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników

spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.

8. Miłek M.: Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi. Wydawnictwo Pol. Zie-

lonogórskiej, 1998.

9. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa. WNT, Warszawa 2007.



10. Tumański S.: Technika pomiarowa. WNT, Warszawa 2007.

11. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. PRS, Gdańsk 2007.


1. Dokumentacja firmowa MAN B&W; Wartsila-Sulzer

2. Opis programów symulacyjnych firmy Unitest

3. Dokumentacje firmowe urządzeń i układów automatyki okrętowej




dr inż. Jerzy Szcześniak; A, L [email protected] IEiAO/ZAiR


dr inż. Leszek Kaszycki; A, L [email protected] IEiAO/ZAiR

dr inż. Marek Matyszczak; A, L [email protected] IEiAO/ZAiR

dr inż. Andrzej Stefanowski; A, L [email protected] IEiAO/ZAiR








Nr: 25 Przedmiot: Chemia techniczna

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa

przedmiotów: zawodowe


w semestrze



II 15 1 1 15 15 2




1. Wiedza w zakresie matematyki, fizyki i chemii szkoły średniej w stopniu podstawowym

Cele przedmiotu:

1. Opanowanie wiedzy i wykształcenie umiejętności stosowania wiedzy chemicznej do formułowa-

nia i rozwiązywania zadań i problemów związanych z mechaniką i budową oraz eksploatacją ma-

szyn i urządzeń

2. Rozwijanie umiejętności samokształcenia

3. Rozwijanie umiejętności prowadzenia obserwacji i analizy danych prowadzącej do jakościowej

i ilościowej oceny zjawisk chemicznych i fizykochemicznych

4. Nauczenie podstawowych czynności laboratoryjnych, metod pomiarowych, interpretacji wyników

doświadczalnych oraz opracowywania raportów


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Ma wiedzę i umiejętności z zakresu chemii, przydatne do formułowania i roz-

wiązywania zadań i problemów związanych z mechaniką i budową oraz eks-

ploatacją maszyn, urządzeń energetycznych i instalacji przemysłowych

K_W01

K_W02

K_U05

EKP2 Potrafi przeprowadzać eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki i wycią-

gać wnioski oraz opracowywać raporty z badań

K_U08

K_U09



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Opisuje budowę materii; identyfikuje pier-

wiastki, związki chemiczne, mieszaniny; klasy-

fikuje i charakteryzuje podstawowe grupy

związków organicznych i nieorganicznych; po-

sługuje się aktualnym nazewnictwem związ-

ków chemicznych

EKP1 x



SEKP2

Charakteryzuje budowę atomu i cząsteczki,

opisuje strukturę elektronową pierwiastków

i powłok walencyjnych, identyfikuje rodzaje

wiązań oraz strukturę cząsteczek związków

nieorganicznych i organicznych

EKP1 x

SEKP3

Posługuje się układem okresowym w ujęciu

makro- i mikroskopowym, identyfikuje nazwy

i symbole pierwiastków, liczby atomowe i ma-

sowe, metale, niemetale i półmetale, pierwiast-

ki bloku s, p, d i f; przeprowadza reakcje cha-

rakterystyczne dla pierwiastków bloku s i p, in-

terpretuje wyniki, sporządza raport

EKP

1,2 x x

SEKP4

Opisuje właściwości roztworów wodnych, ob-

licza stężenia procentowe, molowe, normalne

i ppm, definiuje pojęcia: stała i stopień dyso-

cjacji oraz rozpuszczalność i iloczyn rozpusz-

czalności, rozróżnia elektrolity słabe i mocne,

oblicza pH roztworów słabych i mocnych kwa-

sów i zasad oraz roztworów buforowych i roz-

tworów soli; przeprowadza reakcje chemiczne

w roztworach w różnych warunkach, interpre-

tuje wyniki, sporządza raport

EKP

1,2 x x

SEKP5

Identyfikuje podstawowe rodzaje koloidów,

definiuje zole i żele, emulsje ciekłe i stałe, stałe

pianki i dyspersje, charakteryzuje koloidy liofi-

lowe i liofobowe oraz hydrofilowe i hydrofo-

bowe, a także żele, opisuje właściwości,

otrzymywanie i zastosowanie

EKP1 x

SEKP6

Charakteryzuje podstawowe rodzaje reakcji

chemicznych, zapisuje stechiometrię reakcji

i przeprowadza podstawowe obliczenia ste-

chiometryczne, zapisuje wzory na stałą rów-

nowagi, analizuje wpływ czynników zewnętrz-

nych na równowagę chemiczną z zastosowa-

niem reguły przekory

EKP

1,2 x x

SEKP7

Definiuje podstawowe pojęcia związane

z szybkością reakcji chemicznych i katalizą,

identyfikuje katalizatory i inhibitory, katalizę

homo- i heterogeniczną, interpretuje wykresy

zależności energii od postępu reakcji; bada do-

świadczalnie szybkość reakcji chemicznych,

wyciąga wnioski, opracowuje raport

EKP

1,2 x x

SEKP8

Identyfikuje i bilansuje reakcje redox jako

proces chemiczny i elektrochemiczny, definiu-

je półogniwo, ogniwo, potencjał standardowy

półogniwa i SEM ogniwa, identyfikuje reakcje

elektrodowe i sumaryczne zachodzące w ogni-

wie oraz mechanizm korozji, opisuje szereg

elektrochemiczny i jego znaczenie w zapobie-

ganiu korozji; bada doświadczalnie reakcje re-

dox i korozję metali, interpretuje wyniki, spo-

rządza raport

EKP

1,2 x x



SEKP9 Analizuje i interpretuje diagramy równowagi

fazowej w wybranych układach jedno- i wielo-

składnikowych z zastosowaniem reguły Gibbsa

EKP1 x

SEKP10

Identyfikuje i charakteryzuje substancje che-

miczne niebezpieczne; opisuje podstawowe za-

sady oceny skażenia oraz bezpiecznego postę-

powania z substancjami niebezpiecznymi

EKP1 x

SEKP11 Postępuje zgodnie z zasadami BHP obowiązu-

jącymi w laboratorium chemicznym EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP1 Budowa materii; pierwiastki, związki chemiczne, mieszaniny; klasyfikacja

i charakterystyka podstawowych grup związków chemicznych, aktualne

nazewnictwo związków nieorganicznych i organicznych

15

SEKP2

Budowa atomu i cząsteczek; liczby kwantowe, konfiguracja elektronowa

pierwiastków i powłok walencyjnych; rodzaje wiązań chemicznych; war-

tościowość i stopień utlenienia pierwiastków w związkach chemicznych

SEKP3

Korzystanie z układu okresowego pierwiastków w ujęciu makro- i mikro-

skopowym; metale, niemetale, półmetale; kationy i aniony; pierwiastki

bloku s, p, d, f

SEKP4 Roztwory; rodzaje stężeń, proces rozpuszczania, iloczyn rozpuszczalności,

dysocjacja, pH roztworów kwasów i zasad oraz roztworów buforowych

SEKP5

Podstawowe rodzaje koloidów, definiuje zole i żele, emulsje ciekłe i stałe,

stałe pianki i dyspersje, charakteryzuje koloidy liofilowe i liofobowe oraz

hydrofilowe i hydrofobowe, a także żele, opisuje właściwości, otrzymy-

wanie i zastosowanie

SEKP6 Rodzaje reakcji chemicznych; reakcje zobojętniania, hydrolizy, strącania,

reakcje redox, stała równowagi, reguła przekory

SEKP7 Podstawowe pojęcia związane z szybkością reakcji chemicznych i katali-

zą, katalizatory i inhibitory, kataliza homo- i heterogeniczna, wykresy za-

leżności energii od postępu reakcji

SEKP8

Elementy elektrochemii; podstawowe pojęcia – półogniwo, katoda, anoda,

ogniwo, potencjał standardowy półogniwa, SEM ogniwa, szereg elektro-

chemiczny, reakcje elektrodowe, schematy półogniw i ogniw; korozja; ro-

dzaje, mechanizm powstawania, metody ochrony przed korozją

SEKP9 Równowagi fazowe, diagramy równowag fazowych układów jedno- i wie-

loskładnikowych; analiza z zastosowaniem reguły Gibbsa

SEKP10 Substancje niebezpieczne, charakterystyka i klasyfikacja, symbole zagro-

żenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposobów postępowania,

karty charakterystyki i numeryczne kody substancji niebezpiecznych

Razem: 15



L

SEKP11 BHP w laboratorium chemicznym

15

SEKP3 Wykonanie reakcji charakterystycznych dla wybranych pierwiastków blo-

ku s i p

SEKP4 Badanie właściwości fizykochemicznych roztworów wodnych, rodzaje

stężeń, rozpuszczalność, wpływ temperatury, wspólnego jonu

SEKP4 Badanie dysocjacji elektrolitycznej, równania dysocjacji, stała i stopień

dysocjacji, wpływ rozcieńczania i wspólnego jonu

SEKP4 Oznaczanie pH roztworów wodnych, skala pH, indykatory, pH wodnych

roztworów soli, kwasów i zasad w aspekcie działania korozyjnego

SEKP6 Wykonanie reakcji zobojętniania i hydrolizy, badanie wpływu czynników

na równowagę chemiczną

SEKP7 Badanie szybkości reakcji chemicznych oraz wpływu temperatury, stęże-

nia, dodatku katalizatora

SEKP8 Wykonanie i bilansowanie reakcji redox oraz badanie procesu korozji

elektrochemicznej

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 90


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

zadania do samodzielnego opracowania, samokształcenie z wykorzystaniem pakietu WL, prace kontro-

lne

EKP1

Nie posiada podstawo-

wej wiedzy chemicznej,

wykazuje brak umiejęt-

ności rozwiązywania zadań prostych

Posiada podstawową wie-

dzę chemiczną i umiejęt-

ność rozwiązywania zadań prostych

Posiada rozszerzoną

wiedzę chemiczną

i umiejętność rozwią-

zywania zadań złożo-nych

Posiada umiejętność stosowania

złożonej wiedzy chemicznej do

rozwiązywania problemów inter-dyscyplinarnych

Metody

oceny samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, raporty, prace kontrolne

EKP2

Wykazuje brak umiejęt-

ności analizy wyników i

wyciągania wniosków

Posiada umiejętność ana-

lizy wyników, interpretacji

zjawisk i praw, prze-

kształcania wzorów, inter-pretacji wykresów i tablic

Posiada umiejętność

rozszerzonej analizy

wyników, stosowania

praw, konstruowania wykresów

Posiada umiejętność dopełniają-

cej analizy wyników, uogólnia-

nia, wykrywania związków przy-

czynowo-skutkowych, równań do opisu wyników




Rodzaj Opis

Multimedia Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu oraz

przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności rozwią-

zywania zadań prostych i złożonych oraz problemów

Praca własna

/ pakiet WL

1. Pakiet WL – Chemia dla studentów I roku AM; materiał obejmujący wiedzę che-

miczną rozszerzoną i dopełniającą, przykłady zadań złożonych i problemów inter-

dyscyplinarnych oraz zestawy pytań i zadań do samodzielnego wykonania na stro-

nie www AM.

2. Poradnik do sporządzania kart charakterystyki substancji niebezpiecznych, REACH

2004

Ćwiczenia

laboratoryjne

Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny ćwiczeń, metodykę

wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów oraz zestawy pytań i za-

dań do samodzielnego wykonania

Literatura:


1. Jones L., Atkins P.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2004.

2. Pajdowski L.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2002.

3. Stundis H., Trześniowski W., Żmijewska S.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii nieorganicznej.

WSM, Szczecin 1995.

4. Szaniawska D., Ćwirko K.: Pakiet E-learning Chemia techniczna dla kierunku kształcenia Mecha-

nika i Budowa Maszyn. Szczecin 2011.

5. Poradnik dla osób sporządzających karty charakterystyki, REACH 2004.


1. Lautenschlager K.H., Schroter W., Wanninger A.: Nowoczesne Kompendium Chemii. PWN, War-

szawa 2007; czytelnia internetowa ibuk.pl.

2. vanLoon G.W., Duffy S.J.: Chemia środowiska. PWN, Warszawa 2008.




dr inż. Jan Krupowies [email protected] KFiCh


mgr inż. Konrad Ćwirko, L [email protected] KFiCh

dr inż. Urszula Gabriel-Półrolniczak, A, L [email protected] KFiCh

dr inż. Andrzej Kozłowski, L [email protected] KFiCh

dr inż. Jan Krupowies, L [email protected] KFiCh








Nr: 26 Przedmiot: Chemia wody, paliw i smarów*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 1 2 15 30 2




1. Zaliczone przedmioty – matematyka, fizyka, chemia techniczna, materiałoznawstwo okrętowe, si-

łownie okrętowe, napędy hydrauliczne, ochrona środowiska

Cele przedmiotu:

1. Wyposażenie w wiedzę z zakresu chemii wody paliw i smarów obejmującą charakterystykę pa-

rametrów użytkowych, metodykę analiz, normatywne wymagania i znaczenie eksploatacyjne

2. Wyposażenie w umiejętności stosowania wiedzy chemicznej do rozwiązywania problemów zwią-

zanych z gospodarką wodno-ściekową oraz użytkowaniem paliw i smarów

3. Wyposażenie w umiejętności praktyczne z zakresu metodyki analiz chemicznych wody technicz-

nej, paliw i smarów, oceny jakości użytkowej i podejmowania decyzji diagnostyczno-napraw-

czych



EKP1 Ma wiedzę z zakresu mediów eksploatacyjnych niezbędną do

zarządzania gospodarką wodno-ściekową oraz użytkowaniem

paliw i smarów żeglugowych

K_W01, K_W02, K_W06,

K_W07, K_W09

EKP2

Posiada umiejętność stosowania wiedzy z zakresu mediów

eksploatacyjnych do efektywnego zarządzania gospodarką

wodno-ściekową oraz użytkowaniem paliw i smarów

K_U01, K_U02, K_U05,

K_U08, K_U09, K_U10,

K_U11; K_K01, K_K02

EKP3

Posiada umiejętności praktyczne w zakresie pobieranie prób,

wykonywania badań normatywnych i testowych czynników

eksploatacyjnych oraz oceny jakościowej parametrów użyt-

kowych czynników eksploatacyjnych i podejmowania działań

korekcyjnych

K_U14, K_U15, K_U16





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Identyfikuje i charakteryzuje wody naturalne

i przemysłowe, zanieczyszczenia wód, mecha-

niczne, koloidalne, cząsteczkowe, jonowe i ga-

zowe, podstawowe wskaźniki jakości wody

i metody uzdatniania

EKP

1,2 x

SEKP2 Identyfikuje i charakteryzuje rodzaje wody sto-

sowanej na statkach oraz rodzaje powstających

ścieków

EKP

1,2 x

SEKP3

Opisuje podstawowe wskaźniki jakości wody

technicznej, metody normatywne oraz che-

mizm oznaczania, zna jednostki parametrów

użytkowych wody, dokonuje przeliczeń warto-

ści wskaźników z danych jednostek na inne;

charakteryzuje znaczenie eksploatacyjne

EKP

1,2 x

SEKP4

Wyjaśnia chemizm szkodliwego działania osa-

dów i kamienia kotłowego, pienienia, korozji

na pracę urządzeń, zna sposoby zabezpieczeń

oraz chemizm działania ochronnego i dawki

preparatów zmiękczających i inhibitorów ko-

rozji

EKP

1,2 x

SEKP5 Wykonuje badania testowe próbek wody tech-

nicznej stosowanej na statkach EKP3 x

SEKP6

Wykonuje normatywne oznaczenia wybranych

wskaźników jakości wody kotłowej i chłodzą-

cej, tj. pH, zasadowość, twardość, indeks nad-

manganianowy, przewodność, zawartość

chlorków, tlenu, azotu amonowego, inhibito-

rów korozji, wykonuje obliczenia, analizuje

uzyskane wyniki, porównuje z wymaganiami

oraz ocenia przydatność eksploatacyjną wody;

opracowuje raport

EKP3 x

SEKP7 Charakteryzuje skład ropy naftowej, metody

przerobu i otrzymywania paliw oraz zależność

właściwości użytkowych paliw od składu

EKP

1,2 x

SEKP8

Charakteryzuje i klasyfikuje paliwa ciekłe, ich

właściwości fizykochemiczne i jakościowe,

opisuje metodykę i chemizm oznaczanie para-

metrów użytkowych paliw; wyjaśnia znaczenie

eksploatacyjne parametrów oraz wpływ dodat-

ków uszlachetniających

EKP

1,2 x

SEKP9

Charakteryzuje i klasyfikuje oleje smarowe,

ich właściwości fizykochemiczne i jakościowe,

opisuje metodykę i chemizm oznaczania

wskaźników jakości silnikowych olejów sma-

rowych; wyjaśnia znaczenie eksploatacyjne pa-

rametrów użytkowych oraz wpływ dodatków

uszlachetniających na ich jakość

EKP

1,2 x



SEKP10

Opisuje skład, podział, własności i zastosowa-

nie smarów plastycznych; charakteryzuje pod-

stawowe parametry użytkowe smarów pla-

stycznych, metody oznaczania i znaczenie eks-

ploatacyjne, stosuje metody oceny

EKP

1,2 x

SEKP11

Charakteryzuje substancje niebezpieczne sto-

sowane na statkach oraz kryteria klasyfikacji

produktów naftowych jako substancji niebez-

piecznych tj. temperatura zapłonu, dolna i gór-

na granica wybuchowości; analizuje karty cha-

rakterystyki z punktu widzenia identyfikacji

zagrożeń i bezpiecznego postępowania z sub-

stancjami niebezpiecznymi

EKP

1,2 x

SEKP12

Wykonuje normatywnego oznaczenia wybra-

nych wskaźników jakości produktów nafto-

wych, tj. gęstość, lepkość, indeks cetanowy,

temperatura zapłonu, zawartość wody, odczyn

wyciągu wodnego, liczba kwasowa i zasadowa

oraz penetracja i temperatura kroplenia sma-

rów; wykonuje obliczenia, analizuje uzyskane

wyniki, porównuje z wymaganiami oraz ocenia

przydatność eksploatacyjną; opracowuje raport

EKP3 x

SEKP13

Przeprowadza testowanie jakości używanych

olejów smarowych za pomocą zestawów prze-

nośnych

EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP


godzin

Semestr: V

A

SEKP1 1. Wody naturalne i przemysłowe, zanieczyszczenia, wskaźniki jakości,

podstawowe metody uzdatniania

15

SEKP2 2. Rodzaje wody na statkach, własności i wymagania

SEKP3

3. Wskaźniki jakości wody stosowanej na statkach; metodyka i chemizm

oznaczania, normy, znaczenie eksploatacyjne; wyrażanie wartości

wskaźników w różnych jednostkach stosowanych w praktyce

SEKP4

4. Wpływ zanieczyszczeń wody na pracę urządzeń; osady i kamień kotłowy,

korozja, pienienie, metody i preparaty stosowane do uzdatniania wody

technicznej

SEKP7

5. Ropa naftowa; skład ropy, otrzymywanie paliw płynnych i produktów

smarowych, wpływ składu produktów naftowych na właściwości użyt-

kowe

SEKP8

6. Paliwa ciekłe; charakterystyka i klasyfikacja, podstawowe właściwości

fizykochemiczne i parametry jakościowe, metodyka i chemizm oznacza-

nia, normy i znaczenie eksploatacyjne parametrów użytkowych paliw;

dodatki uszlachetniające

SEKP9

7. Oleje smarowe; skład, rodzaje, charakterystyka i klasyfikacja, podstawo-

we parametry użytkowe, normatywne metody oznaczania wskaźników

jakości, analiza związków zachodzących miedzy parametrami; dodatki

uszlachetniające



SEKP10 8. Smary plastyczne; skład, rodzaje, charakterystyka i klasyfikacja; podsta-

wowe parametry użytkowe, dodatki uszlachetniające, zastosowanie

SEKP11

9. Bezpieczeństwa pracy z produktami naftowymi; kryteria klasyfikacji sub-

stancji niebezpiecznych, symbole zagrożenia, niebezpieczeństwa i bez-

piecznych sposobów postępowania, karty charakterystyki substancji

Razem: 15

L

SEKP5 10. BHP i ppoż w laboratorium wody i paliw; film – testowanie jakości

wody technicznej za pomocą przenośnych zestawów laboratoryjnych

30

SEKP6 11. Pomiar pH i alkaliczności wody kotłowej i chłodzącej

SEKP6 12. Oznaczanie zawartości jonów chlorkowych i przewodnictwa wody

technicznej

SEKP6 13. Oznaczanie twardości ogólnej, wapniowej i magnezowej wody kotło-

wej

SEKP6 14. Oznaczenia zawartości w wodzie technicznej tlenu i azotu amonowego

SEKP6 15. Oznaczanie w wodzie technicznej inhibitorów korozji

SEKP6 16. Oznaczanie utlenialności wody oraz badanie zawiesin

SEKP12 17. Destylacja paliwa i obliczanie indeksu cetanowego

SEKP12 18. Pomiar gęstości i wyznaczenie temperaturowego współczynnika gęsto-

ści produktów naftowych

SEKP12 19. Pomiar lepkości i wyznaczanie wskaźnika lepkości olejów smarowych

SEKP12 20. Pomiar temperatury zapłonu oleju świeżego i używanego

SEKP12 21. Oznaczenie zawartości wody w produktach naftowych

SEKP12 22. Oznaczenie odczynu wyciągu wodnego, liczby kwasowej lub zasado-

wej produktów naftowych

SEKP12 23. Pomiar i ocena parametrów użytkowych smarów plastycznych pomiar

penetracji i temperatury kroplenia smarów

SEKP13 24. Testowanie jakości używanych olejów smarowych za pomocą przeno-

śnych zestawów laboratoryjnych

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 70


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny zadania do samodzielnego opracowania, prace kontrolne

EKP1

EKP2

Nie posiada podstawo-

wej wiedzy i wykazuje

brak umiejętności roz-

wiązywania zadań pro-

stych w zakresie chemii

wody paliw i smarów

Posiada podstawową

wiedzę i umiejętność

rozwiązywania zadań

prostych

Posiada rozszerzoną

wiedzę i umiejętność

rozwiązywania zadań

złożonych

Posiada umiejętność stosowa-

nie złożonej wiedzy do roz-

wiązywania problemów inter-

dyscyplinarnych



Metody oceny raporty, prace kontrolne

EKP3

Brak umiejętności anali-

zy i oceny wyników oraz wyciągania wniosków


analizy wyników, inter-

pretacji zjawisk i praw,

przekształcania wzorów,

interpretacji wykresów i tablic


rozszerzonej analizy

wyników, stosowania

praw, konstruowania wykresów

Posiada umiejętność dopełnia-

jącej analizy wyników, uogól-

niania, wykrywania związków

przyczynowo-skutkowych, podejmowania decyzji


Rodzaj Opis

Multimedia

Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu

oraz przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności

rozwiązywania zadań prostych i złożonych oraz problemów

Praca własna /

zadania domowe

Przemysłowe środki smarne. Poradnik. Total, Warszawa 2003.

Poradnik do sporządzania kart charakterystyki, REACH.

Zestaw zadań i pytań przykładowych oraz do samodzielnego rozwiązania

Instrukcje

do ćwiczeń

laboratoryjnych

Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny ćwiczeń, meto-

dykę wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów oraz zestawy

pytań i zadań do samodzielnego wykonania

Literatura:


1. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002.

2. Przemysłowe środki smarne. Poradnik. TOTAL Polska Sp. z o.o., Warszawa 2003.

3. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004.

4. Stańda J.: Woda do kotłów parowych i obiegów chłodzących siłowni cieplnych. WNT, Warszawa

1999.

5. Urbański P.: Paliwa i smary. Wyd. FRWSzM w Gdyni, Gdańsk 1999.

6. Barcewicz K.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii wody, paliw i smarów. Wyd. AM w Gdyni, 2006.

7. Żmijewska S., Trześniowski W.: Badania jakości wody stosowanej na statkach. Wyd. AM w Szcze-

cinie, 2005.


1. Mizielińska K., Olszak J.: Parowe źródła ciepła. WNT, Warszawa 2009.

2. Kowal A.L., Świderka-Bróż M.: Oczyszczanie wody. PWN, Warszawa 2009.




dr inż. Jan Krupowies [email protected] KFiCh


mgr inż. Konrad Ćwirko, L [email protected] KFiCh

dr inż. Andrzej Kozłowski, L [email protected] KFiCh

dr inż. Jan Krupowies, A, L [email protected] KFiCh








Nr: 27 Przedmiot: Użytkowanie paliw i środków smarowych*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: IV Semestry: VI

Status


Grupa



w semestrze



VI 15 2 30 1




1. Podstawowa wiedza z zakresu: budowa, klasyfikacja, właściwości fizykochemiczne węglowodo-

rów i heterozwiązków występujących w produktach ropopochodnych

Cele przedmiotu:

1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności zwią-

zanych z użytkowaniem paliw i środków smarowych (poziom operacyjny STCW) i nadzoru nad

użytkowaniem paliw i środków smarowych (poziom zarządzania STCW) w siłowni okrętowej.

Pod pojęciem użytkowanie rozumie się określanie zapotrzebowania, zamawianie, pobranie, prze-

chowywanie, transport, pielęgnację i spalanie


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Umie analizować dane i podejmować prawidłowe decyzje w operacjach

związanych z użytkowaniem środków smarowych oraz zna zasady nadzoru

nad użytkowaniem środków smarowych w siłowni okrętowej

K_W06, K_W12,

K_W15, K_U13

EKP2 Umie analizować dane i podejmować prawidłowe decyzje w operacjach

związanych z użytkowaniem paliw oraz zna zasady nadzoru nad użytkowa-

niem paliw w siłowni okrętowej

K_W06, K_W12,

K_W15, K_U13



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Charakteryzuje zjawisko tarcia, mechanizmy

i skutki EKP1 x

SEKP2 Charakteryzuje zjawisko smarowania, film

smarowy, właściwości fizyczne i parametry

filmu

EKP1 x

SEKP3

Charakteryzuje rodzaje środków smarowych,

warunki stosowania i kryteria doboru środków

smarowych

EKP1 x



SEKP4 Charakteryzuje ropę naftową jako główny su-

rowiec i metody wytwarzania środków smaro-

wych i paliw, składniki i dobór

EKP1 x

SEKP5 Wskazuje i charakteryzuje kryteria klasyfikacji

i specyfikacji środków smarowych EKP1 x

SEKP6

Charakteryzuje właściwości fizyczne i che-

miczne środków smarowych (według typo-

wych specyfikacji olejów i smarów plastycz-

nych), definicje i jednostki, metody oznaczania

EKP1 x

SEKP7

Wskazuje i opisuje znaczenie własności fi-

zycznych i chemicznych środków smarowych

w eksploatacji urządzeń

EKP1 x

SEKP8

Charakteryzuje zanieczyszczenia środków

smarowych (źródła, zagrożenia, wpływ na stan

urządzeń i środków smarowych) i metody ich

usuwania

EKP1 x

SEKP9

Charakteryzuje podstawowe analizy laborato-

ryjne środków smarowych, potrafi prawidłowo

interpretować wyniki i podejmować bezpieczne

decyzje eksploatacyjne

EKP1 x

SEKP10

Potrafi charakteryzować wpływ warunków

użytkowania na czas eksploatacji środków

smarowych, zna zasady pielęgnacji olejów i ro-

lę obsługi w prawidłowej i bezpiecznej eksplo-

atacji

EKP1 x

SEKP11 Charakteryzuje funkcje paliwa w urządzeniach

do spalania paliw EKP2 x

SEKP12 Wymienia i charakteryzuje klasyfikacje i spe-

cyfikacje paliw okrętowych, wskazuje źródła

(przyczyny) tworzenia klasyfikacji

EKP2 x

SEKP13

Charakteryzuje właściwości fizyczne i che-

miczne paliw okrętowych, zanieczyszczenia

(według specyfikacji paliw okrętowych ISO

8217), definiuje i określa jednostki wielkości

fizycznych, charakteryzuje metody oznaczania

EKP2 x

SEKP14

Charakteryzuje surowce wyjściowe, półpro-

dukty i metody komponowania paliw okręto-

wych, składniki dodatkowe i ich funkcje

EKP2 x

SEKP15

Charakteryzuje rodzaje i źródła zanieczyszczeń

paliw okrętowych, ich wpływ na eksploatację

urządzeń i siłowni okrętowej oraz metody

oczyszczania

EKP2 x

SEKP16

Charakteryzuje podstawowe analizy laborato-

ryjne paliw okrętowych, potrafi prawidłowo

zinterpretować wyniki i podjąć bezpieczne de-

cyzje eksploatacyjne

EKP2 x



SEKP17

Charakteryzuje wpływ własności fizycznych,

chemicznych i zanieczyszczeń paliw na eks-

ploatację siłowni okrętowej, eksploatacyjne

możliwości redukcji negatywnych skutków ni-

skiej jakości paliw

EKP2 x

SEKP18 Zna zasady bezpiecznej pracy z paliwami w si-

łowni, pobieranie, mieszanie, przechowywanie,

obróbka i zasilanie silnika

EKP2 x

SEKP19 Zna zasady bezpiecznej pracy z produktami ro-

popochodnymi

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP

2,5,6,13

1. Gęstość:

a) definicja gęstości;

b) zależność gęstości produktów naftowych od temperatury i ciśnie-

nia;

c) wykorzystanie znajomości gęstości produktów naftowych w prak-

tyce statkowej

30

SEKP

2,5,6,13

2. Lepkość: lepkość jako miara tarcia wewnętrznego w płynach, ogólne

definicje lepkości dynamicznej i kinematycznej, jednostki w układzie

SI, cgs oraz najczęściej spotykane jednostki lepkości umownej i

względnej, sposoby na przeliczenia lepkości wyrażonej w różnych

jednostkach w tej samej temperaturze;

a) pojęcie lepkości nominalnej paliw i wynikająca z tego klasyfikacja

lepkościowa paliw;

b) zależność lepkości produktów naftowych od temperatury;

c) lepkość mieszanin paliw, cel mieszania paliw, wykres mieszania

paliw;

d) znaczenie lepkości dla: smarowania łożysk ślizgowych, oporów

przepływu paliwa w rurociągach, sedymentacji grawitacyjnej, sku-

teczności działania wirówek oraz rozpylania paliwa w komorze

spalania silnika wysokoprężnego

SEKP

1,2,6

3. Tarcie i smarowanie

a) znaczenie tarcia w technice (sprawność mechaniczna urządzeń,

wydzielanie się ciepła, zużycie powierzchni), sposoby zmniejsza-

nia współczynnika tarcia pomiędzy współpracującymi powierzch-

niami, smarowanie hydrodynamiczne, zależność nośności łożyska

ślizgowego i występującego w nim współczynnika tarcia od róż-

nych czynników konstrukcyjnych i eksploatacyjnych;

b) lepkość oleju smarującego łożysko – zależność granicznych warto-

ści: minimalnej i maksymalnej od stopnia złożoności i obciążenia

smarowanego urządzenia

SEKP

3,5,6,7

4. Klasyfikacje lepkościowe olejów smarowych

a) klasyfikacja lepkościowa olejów ISO (dotyczy wszystkich olejów

poza silnikowymi);

b) klasyfikacja lepkościowa olejów silnikowych SAE – przyczyny

stosowania odrębnej klasyfikacji, wymagania klasyfikacyjne



SEKP10

5. Funkcje oleju smarowego w silniku spalinowym oraz możliwości

ich wypełniania przez oleje a) wysokoobciążony silnik bezwodzikowy jako urządzenie stawiające

najwyższe wymagania olejom smarowym;

b) funkcje oleju w silniku bezwodzikowym: smarowanie (zmniejsza-

nie tarcia oraz zużycia smarowanych elementów), odprowadzanie

ciepła, utrzymywanie smarowanych elementów w czystości,

uszczelnianie oraz zobojętnianie kwasów i wynikające z nich wy-

magania dla oleju: lepkość nominalna, wskaźnik lepkości (omó-

wienie szczegółowe), smarność, odporność na utlenianie i wysoką

temperaturę (omówienie szczegółowe stabilności oksydacyjnej

i termicznej), własności myjąco-dyspergujące, alkaliczność

SEKP4

6. Wytwarzanie olejów smarowych

a) otrzymywanie olejów bazowych z rafinowanych destylatów ropy

naftowej, własności oleju bazowego wynikające ze sposobu rafina-

cji oleju: wskaźnik lepkości, stabilność oksydacyjna, stabilność

termiczna – brak możliwości spełnienia wszystkich wymagań sta-

wianym olejom silnikowym, oleje syntetyczne – dużo lepszy

wskaźnik lepkości, stabilność oksydacyjna i termiczna – także nie

spełnia wszystkich wymagań;

b) dodatki uszlachetniające dodawane do oleju bazowego – omówie-

nie różnych rodzajów stosowanych dodatków (wiskozatory, depre-

satory, detergenty, dispersanty, antyemulgatory, dodatki alkaliczne,

dodatki smarnościowe i EP, inhibitory korozji, dodatki przeciw-

pienne, antyoksydanty);

c) charakterystyczne wymagania dla innych (poza silnikowymi) ole-

jów stosowanych na statkach (oleje turbinowe, przekładniowe, hy-

drauliczne, sprężarkowe – do powietrza, gazów i czynników

chłodniczych, pochwy wału śrubowego, grzewcze, do maszyn

przetwórstwa rybnego)

SEKP7,10

7. Silnikowy olej smarowy w eksploatacji – zanieczyszczenia eksplo-

atacyjne oleju silnikowego a) dodatki alkaliczne – szczególny rodzaj dodatków oznaczanych ilo-

ściowo w oleju, definicja liczby zasadowej (BN), znaczenie jej

wartości dla eksploatacji silnika (zjawiska w filmie olejowym tulei

cylindrowej), dobór BN oleju świeżego, zmiany BN w trakcie eks-

ploatacji oleju w silniku, czynniki wpływające na szybkość spadku

BN i poziom stabilizacji BN, graniczna wartość spadku BN;

b) utlenianie oleju (starzenie) – wzrost lepkości, powstawanie kwa-

sów organicznych, żywic i asfaltów, ciemnienie oleju;

c) odparowanie oleju – ubytki oleju z obiegu smarowania (poważny

udział w zużyciu oleju przez silnik), wzrost lepkości;

d) zanieczyszczanie oleju – rodzaje zanieczyszczeń, ich źródła i skut-

ki obecności (szczegółowo zanieczyszczenie wodą i paliwem);

e) konieczność badania własności oleju dla oceny jego przydatności

do dalszej eksploatacji;

f) procedura pobierania próbek oleju do badań;

g) interpretacja wyników analiz fizyko-chemicznych oleju, wartości

graniczne oznaczanych parametrów, interpretacja wyników analizy

spektralnej oleju;

h) pielęgnacja oleju w trakcie jego eksploatacji: filtrowanie, wirowa-

nie i odświeżanie – dobór właściwych urządzeń podczas projekto-

wania siłowni oraz zalecenia co do postępowania podczas ich użyt-

kowania – typowo spotykane błędy



SEKP4,8

8. Klasyfikacje jakościowe olejów smarowych

a) klasyfikacja jakościowa olejów smarowych jako wynik doświad-

czeń eksploatacyjnych – ogólne wymagania klasyfikacji jakościo-

wych;

b) klasyfikacje jakościowe olejów silnikowych: API, ACEA, MIL-L,

klasyfikacje producentów silników

SEKP3

9. Smary plastyczne

a) definicja smaru plastycznego, zalety smaru plastycznego, jego

struktura i skład;

b) najważniejsze właściwości smarów plastycznych: konsystencja

(penetracja), temperatura kroplenia, smarność, odporność na wy-

mywanie wodą, ochrona przed korozją, oddziaływanie na metale

kolorowe, pokrycia lakiernicze i materiały uszczelnień;

c) wpływ rodzaju zagęszczacza na własności smarów plastycznych,

klasyfikacja smarów plastycznych ISO;

d) zasady doboru smarów plastycznych do danych zastosowań, spo-

soby doprowadzania smaru plastycznego do różnych węzłów tar-

cia;

e) identyfikacja smarów plastycznych i wykrywanie zanieczyszczeń

mechanicznych, asortyment smarów stosowanych w żegludze,

smary syntetyczne

SEKP11

14,17,18

10. Wpływ sposobu wytwarzania paliw dla silników wysokoprężnych

na ich najważniejsze własności użytkowe a) ropa naftowa jako mieszanina węglowodorów i niewęglowodorów,

przeróbka zachowawcza i destrukcyjna ropy naftowej, wpływ skła-

du ropy i sposobu przeróbki na skład grupowy węglowodorów

frakcji paliwowych oraz pozostałości podestylacyjnych i pokrakin-

gowych, wytwarzanie (komponowanie) paliw destylacyjnych i po-

zostałościowych;

b) znaczenie składu grupowego węglowodorów dla własności samo-

zapłonowych paliw, znaczenie opóźnienia zapłonu dla prawidłowej

pracy i trwałości silnika, określanie własności samozapłonowych

paliw destylacyjnych i pozostałościowych: liczba cetanowa, indeks

cetanowy, indeks Diesla, CCAI, CII;

c) przypadek zastosowania pozostałości po krakingu katalitycznym

do komponowania paliw pozostałościowych: cząstki katalizatora

znajdujące się w takim paliwie – ich skład, rozmiary i twardość,

skutki dla silnika, trudności oczyszczenia z nich paliwa – nowe

konstrukcje wirówek i filtrów, dopuszczalny udział w paliwie,

oznaczanie Al+Si;

d) struktura paliw pozostałościowych – roztwór koloidalny i zawiesi-

na, stabilność paliw pozostałościowych – przyczyny i skutki utraty

stabilności (dla systemu paliwowego i dla silnika), zapobieganie

utracie stabilności, zapas stabilności, oznaczanie TSE i TSP, meto-

da oznaczania stabilności paliw na statku metodą bibułową ASTM

SEKP15

11. Zanieczyszczenia paliw okrętowych i inne istotne parametry opi-

sujące własności paliw a) temperatura zapłonu: brak związku z własnościami samozapłono-

wymi paliwa, wymagania bezpieczeństwa p. poż., dopuszczalne

odstępstwa – przyczyny i warunki;

b) temperatura krzepnięcia, temperatura pompowalności, temperatura

zmętnienia, temperatura blokady zimnego filtra;

c) zawartość wody: źródła pochodzenia wody z paliwa, dlaczego

ograniczono zawartość wody w bunkrowanym paliwie pozostało-



ściowym do max. 1%, skutki obecności wody w paliwie (dla sys-

temu paliwowego i silnika), oczyszczanie paliw z wody, emulsje

paliwowo-wodne do zasilania silników (korzyści, warunki stoso-

wania);

d) zawartość siarki: zawartość siarki w paliwach w zależności od po-

chodzenia ropy i sposobu jej przerobu, tworzenie się SO2 w trakcie

spalania paliwa, czynniki wpływające na stopień konwersji SO2 do

SO3, wpływ związków siarki w spalinach na temperaturę punktu

rosy – korozja siarkowa (niskotemperaturowa) i jej skutki dla silni-

ka, sposoby zapobiegania korozji siarkowej (TBN olejów tylko sy-

gnalizacja problemu);

e) zawartość wanadu: pochodzenie związków wanadu w paliwie, brak

możliwości ich usunięcia z paliwa na statku, po spaleniu paliwa

tlenki wanadu pozostają w popiele, temperatura topnienia i tempe-

ratura przylegania popiołu – niskotopliwe stopy z siarczanem sodu,

korozja wanadowa (wysokotemperaturowa) i jej skutki dla silnika,

sposoby zapobiegania tej korozji;

f) pozostałość po spopieleniu paliwa: jej wpływ na szybkość zużywa-

nia się elementów silnika – konieczność limitowania ilości powsta-

jącego popiołu;

g) pozostałość po koksowaniu paliwa: konieczność określania skłon-

ności paliw do tworzenia nagarów w silniku, liczba Conradsona

i MCR – dobra zgodność z badaniami silnikowymi dla paliw desty-

lacyjnych i słaba dla paliw pozostałościowych (omówienie przy-

czyn)

SEKP

9,12,13,

16,18

12. Klasyfikacja paliw i normy jakościowe – badania jakości paliw

a) klasyfikacja dotychczasowa: podział na oleje napędowe (paliwa

lekkie) i opałowe (paliwa ciężkie), klasyfikacja lepkościowa ole-

jów opałowych i brak jej związku z jakością, przyczyny wprowa-

dzenia nowej międzynarodowej klasyfikacji paliw ISO;

b) podstawy i zasady klasyfikacji oraz specyfikacji paliw żeglugo-

wych ISO;

c) badania jakości paliw żeglugowych przez organizacje utworzone

przez Det Norske Veritas oraz Lloyda, ich wpływ na powstanie

norm ISO, procedura pobierania próbek paliw, oznaczane parame-

try paliw, wykorzystanie wyników badań na statku oraz jako da-

nych statystycznych jakości paliw na świecie

SEKP19 13. Bezpieczeństwo pracy z produktami ropopochodnymi

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 40




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Praca pisemna w postaci testu wyboru

EKP1

Nie zna zasad bezpiecznej pracy

z środkami smarowymi lub nie zna

funkcji środków smarowych lub nie

zna głównych parametrów fizyko-

chemicznych środków smarowych

decydujących o możliwości wypeł-nienia tych funkcji

Interpretuje i podejmuje

prawidłowe decyzje eks-

ploatacyjne na podstawie

dostępnych danych, cha-

rakteryzuje warunki po-

bierania próbek olejów do analiz

Charakteryzuje

zjawiska tarcia

i smarowania,

warunki pracy róż-

nych węzłów tarcia

i wpływ obsługi na zużycie

Charakteryzuje ro-

dzaje środków sma-

rowych, warunki

i zasady doboru jako

elementu konstruk-

cyjnego węzła tarcia

EKP2

Nie zna zasad bezpiecznej pracy

z paliwami lub nie zna funkcji paliw

lub nie zna głównych parametrów

fizykochemicznych środków sma-

rowych decydujących o możliwości

wypełnienia tych funkcji

Interpretuje i podejmuje

prawidłowe decyzje eks-

ploatacyjne na podstawie

dostępnych danych, cha-

rakteryzuje warunki po-

bierania próbek olejów do analiz

Charakteryzuje

wpływ jakości pa-

liw na pracę silni-ków i kotłó

Charakteryzuje

możliwości redukcji

szkodliwych skut-

ków obniżonej jako-

ści paliw w eksplo-

atacji siłowni okrę-towej


Rodzaj Opis

Rzutnik, ekran i komputer Typowe dla prezentacji multimedialnych

Literatura:


1. Urbański P.: Paliwa i smary. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, 1999.

2. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004.

3. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002.


1. Dudek A.: Oleje smarowe Rafinerii Gdańskiej. Met-Press, Gdańsk 1997.

2. Zwierzycki W.: Paliwa silnikowe i oleje opałowe. Rafineria Nafty Glimar SA, 1997.

3. Zwierzycki W.: Paliwa, oleje, motoryzacyjne płyny eksploatacyjne. Rafineria Nafty Glimar SA,

1998.

4. Zwierzycki W.: Oleje smarowe: dobór i użytkowanie. Rafineria Nafty Glimar SA, 1998.




dr inż. Grzegorz Kidacki [email protected] IESO/ZMiUO


dr inż. Robert Jasiewicz [email protected] IESO/ZMiUO

dr inż. Włodzimierz Kamiński [email protected] IESO/ZMiUO

mgr inż. Paweł Krause [email protected] IESO/ZMiUO








Nr: 28 Przedmiot: Okrętowe silniki tłokowe*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III

IV Semestry:

V–VI

VII

Status


Grupa



w semestrze



V 15 2E 1 30 15 3

VI 15 2 30 1

VII 12 1,25E 1,25 15 15 3




1. Znajomość podstaw termodynamiki

2. Podstawy budowy maszyn

3. Inżynieria materiałowa

Cele przedmiotu:

1. Opanowania wiedzy o zasadach działania okrętowych silników spalinowych

2. Opanowanie wiedzy o budowie konstrukcyjnej silników tłokowych

3. Poznanie właściwości pracy i charakterystyk silników spalinowych

4. Poznanie zasad współpracy silników spalinowych z odbiornikiem energii

5. Poznanie procesów destrukcyjnych w czasie pracy silnika spalinowego

6. Poznanie zasad bezpiecznego użytkowania silnika spalinowego w różnych warunkach



EKP1 Potrafi wykorzystać wiedzę podstawową do rozwiązywania bieżą-

cych problemów eksploatacyjnych silników spalinowych K_W03, K_U13, K_K04

EKP2 Potrafi przeprowadzić pomiary wskaźników pracy silników spalino-

wych i wykorzystać je do eksploatacji K_W08, K_U08, K_U01

EKP3 Umie zapewnić dostawę materiałów eksploatacyjnych do pracy sil-

ników okrętowych K_U08, K_U20, K_K07

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V, VI i VII:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Wykonuje czynności obsługowe silnika spali-

nowego EKP1 x x



SEKP2 Wyznacza wskaźniki pracy silnika EKP2 x x

SEKP3 Sporządza wykresy indykatorowe EKP2 x x

SEKP4 Określa straty ciepła i bilans cieplny silnika EKP2 x

SEKP5 Potrafi wykonać nastawy regulacyjne w zespo-

łach instalacji wtryskowej EKP1 x x

SEKP6 Zna właściwości procesów termodynamicznych

w silnikach spalinowych: spalania, doładowania,

wymiany ładunku

EKP1 x

SEKP7

Zna właściwości mechaniki konstrukcji silnika

spalinowego: układu korbowego, koła zama-

chowego, wyrównoważenie silnika, drgania

skrętne wału korbowego

EKP1 x

SEKP8 Zna budowę i działanie instalacji silnika: sma-

rowania, chłodzenia, rozruchowej EKP1 x

SEKP9

Ma opanowaną wiedzę z zakresu eksploatacji

silników okrętowych: regulacja prędkości obro-

towej, pracy silnika w różnych warunkach ob-

ciążenia, przy zasilaniu dwupaliwowym

EKP3 x x

SEKP

10

Potrafi określić obciążenia elementów silnika w

czasie eksploatacji: mechaniczne i cieplne EKP1 x

SEKP

11 Zna właściwości toksyczne spalin wylotowych

EKP

1,3 x x

SEKP

12

Zna zasady fundamentowania silników okręto-

wych przy uwzględnieniu oddziaływań ze-

wnętrznych

EKP1 x

SEKP

13

Zna efekty stosowania paliw ciężkich na budo-

wę silników okrętowych EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1 1. Zasada działania i ogólna budowa silników spalinowych

30

SEKP2 2. Obiegi teoretyczne i porównawcze

SEKP2 3. Przepłukanie i napełnianie

SEKP2 4. Podstawy tworzenia mieszaniny palnej

SEKP2 5. Podstawy spalania

SEKP2 6. Podstawy doładowania

SEKP2 7. Wskaźniki pracy silnika

SEKP3 8. Charakterystyki silników okrętowych

SEKP1 9. Konstrukcja kadłuba

SEKP1 10. Budowa układu korbowego

SEKP5 11. Zasilanie silnika paliwem

Razem: 30



L

SEKP1 12. Przygotowanie silnika do pracy

15

SEKP2 13. Pomiar i obliczanie wskaźników pracy silnika

SEKP3 14. Indykowanie silnika spalinowego

SEKP4 15. Pomiar strat ciepła i bilans cieplny silnika

SEKP5 16. Nastawa i regulacja zespołów instalacji wtryskowej

SEKP1 17. Zasady użytkowania silnika spalinowego

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 90

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP7 18. Mechanika układu korbowego

30

SEKP7 19. Wyrównoważenie silników spalinowych

SEKP6 20. Proces wymiany ładunku

SEKP8 21. Budowa zaworowego mechanizmu rozrządu

SEKP8 22. System chłodzenia silnika

SEKP8 23. System smarowania silnika

SEKP8 24. System rozruchu i sterowania pracą silnika

SEKP6 25. Proces spalania

SEKP7 26. Drgania skrętne układu napędowego

SEKP6 27. Doładowanie silników spalinowych

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 45



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

A

SEKP10 28. Obciążenia silnika w czasie eksploatacji

15

SEKP11 29. Toksyczność spalin wylotowych

SEKP9 30. Silniki dwupaliwowe

SEKP9 31. Silniki spalinowe – regulacja prędkości obrotowej

SEKP9 32. Silniki spalinowe – wybrane zagadnienia eksploatacyjne

SEKP9,13 33. Silniki spalinowe – tendencje rozwojowe

SEKP12 34. Fundamentowanie silników okrętowych

Razem: 15

L

SEKP9 35. Badania i analiza drgań skrętnych układu napędowego

15

SEKP9 36. Badania i pomiary pracy systemu turbodoładowania

SEKP9 37. Określanie warunków pracy regulatorów prędkości obrotowej silnika

SEKP9 38. Indykowanie elektroniczne

SEKP11 39. Badania toksyczności spalin wylotowych

SEKP9 40. Właściwości pracy systemu automatycznego sterowania i nadzoru.

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 70


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczanie pisemne i ustne

EKP1

Nie zna podstaw

działania i właści-

wości budowy silni-

ka spalinowego.

Nie zna właściwości

procesów termody-

namicznych, mecha-

niki konstrukcji sil-

nika i zasad działa-

nia instalacji silni-

kowych.

Zna podstawy działania

i właściwości budowy

silnika spalinowego.

Zna właściwości wy-

branych procesów ter-

modynamicznych, me-

chanikę konstrukcji sil-

nika i zasady działania

instalacji silnikowych.

Zna wybrane zagadnie-

nia związane z obcią-

Zna podstawy działania

i właściwości budowy

silnika spalinowego oraz

potrafi ocenić otrzymane

rezultaty pomiarów.

Zna właściwości proce-

sów termodynamicz-

nych, mechanikę kon-

strukcji silnika i zasady

działania instalacji silni-

kowych.

Zna podstawy działania i właściwości

budowy silnika spalinowego oraz potra-

fi ocenić otrzymane rezultaty pomia-

rów. Potrafi przeprowadzić regulację

nastaw wtryskiwacza.

Zna właściwości procesów termodyna-

micznych, mechanikę konstrukcji silni-

ka i zasady działania instalacji silniko-

wych. Potrafi ocenić konstrukcję silnika

pod kątem potrzeb odbiornika energii.

Zna zagadnienia związane z obciąże-



Nie zna zagadnień

związanych z obcią-

żeniami elementów

silnika oraz odzia-

ływaniem jego pracy

na otoczenie

żeniami elementów sil-

nika oraz odziaływa-

niem jego pracy na

otoczenie

Zna zagadnienia związa-

ne z obciążeniami ele-

mentów silnika oraz

odziaływaniem jego pra-

cy na otoczenie

niami elementów silnika oraz odziały-

waniem jego pracy na otoczenie. Potrafi

ocenić wpływ wykonywanych prac na

obciążenia elementów konstrukcyjnych

silnika

EKP2

Nie zna definicji

oraz zasad określa-

nia wskaźników pra-

cy silnika

Zna definicje oraz za-

sady określania wskaź-

ników pracy silnika

Zna definicje oraz zasa-

dy określania wskaźni-

ków pracy silnika. Zna

straty cieplne silnika i

potrafi sporządzić jego

bilans cieplny

Zna definicje oraz zasady określania

wskaźników pracy silnika. Zna straty

cieplne silnika i potrafi sporządzić jego

bilans cieplny. Potrafi przeanalizować

wpływ zmiennych warunków na osiągi

silnika spalinowego

EKP3

Nie zna podstaw

eksploatacji, pro-

blematyki toksycz-

ności spalin wylo-

towych oraz stero-

wania prędkością

obrotową silnika

okrętowego

Zna wybrane zagadnie-

nia podstaw eksploata-

cji, problematykę tok-

syczności spalin wylo-

towych oraz sterowania

prędkością obrotową silnika okrętowego

Zna podstawy eksploata-

cji, problematykę tok-

syczności spalin wylo-

towych oraz sterowania

prędkością obrotową sil-nika okrętowego

Zna podstawy eksploatacji, problema-

tykę toksyczności spalin wylotowych

oraz sterowania prędkością obrotową

silnika okrętowego. Potrafi przeprowa-

dzić odpowiednie pomiary, obliczenia i analizę aktualnego stanu procesów


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Wykłady i wstęp do ćwiczeń laboratoryjnych

Stanowiska

laboratoryjne

Stanowiska laboratoryjne, fizycznie znajdujące się we władaniu Akademii

Morskiej

Literatura:


1. Piotrowski I., Witkowski K.: Okrętowe silniki spalinowe. Wydawnictwo Trademar, Gdynia 2002.

2. Piotrowski I., Witkowski K.: Eksploatacja okrętowych silników spalinowych. WSM, Gdynia 2002.

3. Kowalski Z., Łostowski S., Tittenbrun S.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników spa-

linowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.


1. Listewnik J., Marcinkowski J.: Rozwój konstrukcji okrętowych wolnoobrotowych silników spalino-

wych. WSM, Szczecin 1992.




prof. dr hab. inż. Stefan Żmudzki [email protected] IESO/ZSO


mgr inż. Przemysław Kowalak [email protected] IESO/ZSO

dr inż. Tomasz Tuński [email protected] IESO/ZSO





mailto:[email protected]




Nr: 29 Przedmiot: Kotły okrętowe*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 2,5E 0,5 0,3 38 7 5 3




1. Gruntowna wiedza z termodynamiki w zakresie przemian termodynamicznych gazów, zasad ter-

modynamiki, bilansu cieplnego, spalania, zasad przepływu ciepła

2. Gruntowna wiedza z chemii technicznej w zakresie chemii wody

3. Podstawowa wiedza z matematyki w zakresie algebry, rachunku różniczkowego i całkowego

Cele przedmiotu:

1. Zapoznanie z konstrukcją kotłów pomocniczych, opalanych i utylizacyjnych, ich elementów kon-

strukcyjnych oraz armatury

2. Zapoznanie z rozwiązaniami systemów kotłowych (wody zasilającej, parowy, skroplinowy, pali-

wowy)

3. Zapoznanie z budową palników kotłowych

4. Przekazanie wiedzę dotyczącej oceny wpływu procesów roboczych na parametry pracy kotłów

5. Zdobycie umiejętności obsługi kotłów

6. Przygotowanie studenta do odbycia praktyk na statku



EKP1

Opisuje i analizuje konstrukcje okrętowych kotłów pomocniczych

i ich systemów wraz z elementami konstrukcyjnymi i armaturą oraz

palnikami

K_W03, K_W09,

K_U01, K_U14, K_U18

EKP2 Analizuje wpływ procesów roboczych na eksploatację kotłów K_W01, K_W08,

K_U01, K_U09

EKP3 Zna i stosuje procedury i czynności obsługi kotłów, ich systemów

i palników w różnych warunkach eksploatacji

K_W04,

K_U09, K_U10, K_U18





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Charakteryzuje właściwości termodynamiczne

wody i pary oraz fizykochemiczne olejów dia-

termicznych

EKP2 x

SEKP2 Przestawia cykl przemian termodynamicznych

zachodzących w kotle na wykresie i-s, T-s, i-p EKP2 x

SEKP3

Ocenia wpływ parametrów paliwa i powietrza

oraz stanu technicznego dyszy na jakość proce-

su spalania

EKP2 x

SEKP4 Charakteryzuje procesy wymiany ciepła drogą

promieniowania i konwekcji EKP2 x

SEKP5 Ocenia wpływ zanieczyszczenia na proces

wymiany ciepła EKP2 x

SEKP6 Charakteryzuje wpływ konstrukcji kotła i za-

nieczyszczeń na opory przepływu spalin EKP2 x

SEKP7 Charakteryzuje proces cyrkulacji naturalnej

i wymuszonej w kotłach parowych EKP2 x

SEKP8 Ocenia wpływ zanieczyszczeń na zaburzenia

cyrkulacji naturalnej EKP2 x

SEKP9

Opisuje budowę pomocniczych kotłów opala-

nych z cyrkulacją naturalną i wymuszoną,

o budowie specjalnej, płomieniówkowych i ole-

jowych

EKP1 x

SEKP10 Opisuje budowę kotłów kombinowanych EKP1 x

SEKP11 Opisuje budowę kotłów utylizacyjnych EKP1 x

SEKP12 Charakteryzuje budowę kotłów głównych EKP1 x

SEKP13 Opisuje wielkości charakterystyczne kotłów EKP1 x

SEKP14 Sporządza bilans cieplny kotła i wyznacza jego

sprawność EKP2 x

SEKP15 Opisuje budowę elementów konstrukcyjnych

kotłów: walczaki, powierzchnie ogrzewalne,

osuszacze pary, szkielet, izolacje

EKP1 x

SEKP16

Opisuje budowę armatury i osprzętu kotłowe-

go: zawory, wodowskazy, zdmuchiwacze sa-

dzy, regulatory poziomu, presostaty, termopary,

termometry, manometry

EKP1 x

SEKP17

Opisuje instalacje systemów pomocniczych:

szumowania i odmulania, zdmuchiwania paro-

wego, mycia kotłów parowych, skroplinowych,

zasilania kotłów wodą (ciągłego i okresowego)

EKP1 x

SEKP18 Opisuje zadania automatyki kotłów opalanych

i utylizacyjnych EKP1 x

SEKP19 Opisuje kotłowe instalacje paliwowe paliwa

destylacyjnego, pozostałościowego i odpadów

ropopochodnych

EKP1 x



SEKP20

Charakteryzuje budowę i zasadę funkcjonowa-

nia palników kotłowych: ciśnieniowych z roz-

pylaniem mechanicznym, rotacyjne, z rozpyla-

niem parowym i powietrznym, dwupaliwowe

EKP1 x

SEKP21

Charakteryzuje czynności obsługi kotłów: włą-

czanie kotłów do pracy, obsługa podczas pracy

(urabianie wody, kontrola poziomu wody, szu-

mowanie i płukanie wodowskazów i komór re-

gulatorów poziomu wody, obniżanie ciśnienia,

szumowanie i odmulanie, regulacja wydajności

kotłów utylizacyjnych), współpraca kotłów,

wyłączanie palnika, wygaszanie kotłów

EKP3 x

SEKP22

Charakteryzuje czynności obsługi systemów

kotłowych: paliwowego, wodnego, parowego

i skroplinowego wraz z ich elementami skła-

dowymi: filtry, odwadniacze termodynamiczne,

presostaty, podgrzewacze paliwa, skrzynie

cieplne, zbiorniki obserwacyjne, chłodnice

skroplin, skraplacze nadmiarowe

EKP3 x

SEKP23

Charakteryzuje zasady bezpiecznej obsługi ko-

tłów i procedury postępowania w sytuacjach

awaryjnych

EKP3 x

SEKP24

Demonstruje czynności związane z: przygoto-

waniem do pracy systemów pomocniczych

(paliwowego, wodnego, parowego i skroplino-

wego), przygotowanie do pracy kotła utyliza-

cyjnego, uruchomienie kotła opalanego i utyli-

zacyjnego, wygaszanie kotła opalanego i wyłą-

czanie kotła utylizacyjnego, działanie blokad

palnika kotłowego

EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1,2

1. Teoretyczne podstawy pracy kotłów okrętowych:

a) właściwości termodynamiczne wody i par;

b) cykl przemian termodynamicznych zachodzących w kotle i ich zo-

brazowanie na wykresie i-s, T-s, i-p;

c) właściwości fizykochemiczne olejów diatermicznych

38

SEKP9

10,12,13

2. Klasyfikacja i konstrukcje kotłów okrętowych. Główne kotły okręto-

we:

a) opłomkowe,

b) stromorurkowe,

c) z przymusową cyrkulacją,

d) przepływowe,

e) specjalne,

f) przegląd konstrukcji firm: Foster-Wheeler, Sunrod.

Pomocnicze kotły okrętowe:

a) pomocnicze opalane,

b) płomieniówkowe,

c) opłomkowe,



d) dwubiegowe,

e) kombinowane,

f) kotły olejowe,

g) przegląd konstrukcji firm: Alborg, Senior Thermal, Metalport,

Unex.

Wielkości charakterystyczne, parametry i wskaźniki współczesnych

kotłów okrętowych głównych i pomocniczych:

a) jednostkowa pojemność wodna,

b) obciążenie cieplne komory paleniskowej,

c) obciążenie cieplne powierzchni wymiany ciepła,

d) ciśnienia występujące w kotle,

e) temperatury występujące w kotle,

f) zdolności akumulacyjne

SEKP11

3. Podstawy budowy i zasady działania kotłów utylizacyjnych:

a) przykłady konstrukcji kotłów opłomkowych i płomieniówkowych,

b) systemy obsługujące kocioł,

c) automatyka kotła

SEKP15

4. Elementy konstrukcyjne kotłów okrętowych:

a) walczaki parowe i parowo-wodne,

b) główne powierzchnie ogrzewalne kotłów,

c) szkielet, płaszcz gazoszczelny, izolacja,

d) osuszanie pary,

e) podgrzewacze powietrza i wody,

f) podgrzewacze pary

SEKP16

5. Armatura i osprzęt kotłowy:

a) zawory odcinające, bezpieczeństwa, zwrotne,

b) wodowskazy,

c) wdmuchiwacze sadzy,

d) regulatory poziomu, pływakowe, sondy pojemnościowe,

e) presostaty, termometry, termopary, manometry,

f) instalacja do mycia kotłów po stronie spalinowej,

g) instalacje do szumowania kotłów,

h) wymogi techniczne

SEKP17

SEKP18

6. Instalacje kotłowe:

a) systemy zasilania wodą (zasilanie ciągłe i okresowe),

b) systemy parowe,

c) systemy szumowania i odmulania,

d) automatyka kotła

SEKP19 7. Systemy paliwowe oleju opałowego, napędowego i odpadów ropopo-

chodnych

SEKP20

8. Palniki kotłowe:

a) ciśnieniowe z rozpylaniem mechanicznym,

b) rotacyjne,

c) dwupaliwowe,

d) z rozpylaniem parowym,

e) z rozpylaniem powietrznym

SEKP

21,22

9. Obsługa kotłów okrętowych:

a) włącznie kotłów do pracy,

b) obsługa kotłów podczas pracy (przygotowanie wody w czasie pra-

cy kotłów, kontrola poziomu wody, obsługa codzienna, szumowa-

nie wodowskazów i regulatorów poziomu),

c) obsługa systemu paliwowego, wodnego, parowego (obsługa filtrów

i podgrzewaczy, obsługa odwadniaczy termodynamicznych, skrzy-



ni cieplnej, zbiornika obserwacyjnego, skroplin chłodnicy, skroplin

skraplacza nadmiarowego),

d) wygaszanie kotłów,

e) odstawianie palnika,

f) obniżanie ciśnienia, szumowanie kotłów,

g) uzupełnianie wody,

h) regulacja wydajności kotła utylizacyjnego,

i) współpraca kotła utylizacyjnego i opalanego

SEKP23 10. Bezpieczeństwo obsługi kotłów okrętowych i procedury awaryjne

Razem: 38

Ć

SEKP3,

4,5,6,7,8

11. Procesy robocze zachodzące w kotle:

a) spalanie:

– wpływ parametrów paliwa i powietrza oraz stanu technicznego

palnika na jakość procesu spalania,

b) wymiana ciepła:

– promieniowanie,

– konwekcja

– rodzaje zanieczyszczeń i ich wpływ na wymianę ciepła,

c) aerodynamika:

– wpływ konstrukcji kotła na opory przepływu spalin,

– wpływ zanieczyszczeń na opory przepływu spalin,

– wentylatory wyciągowe,

d) cyrkulacja wody w kotle:

– cyrkulacja naturalna i jej zaburzenia,

– cyrkulacja wymuszona

7

SEKP14

12. Bilans cieplny kotła – sprawność i sposoby jej podwyższania:

a) bilans cieplny po stronie parowo-wodnej,

b) bilans cieplny po stronie paliwowej,

c) metody wyznaczania sprawności (bezpośrednia i pośrednia),

d) wpływ parametrów eksploatacyjnych n sprawność kotła

Razem: 7

S SEKP24

13. Symulator siłowni okrętowych:

a) przygotowanie do pracy systemu paliwowego, wodnego i skropli-

nowego;

b) przygotowanie do pracy kotła pomocniczego i utylizacyjnego, roz-

palanie kotła opalanego;

c) włączanie do pracy kotła opalanego i utylizacyjnego;

d) odstawianie kotła pomocniczego opalanego i utylizacyjnego;

e) blokady palnika kotłowego

5

Razem: 5








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 50



Łącznie 80




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Sprawdzian pisemny lub ustny

EKP1

Błędnie opisuje kon-

strukcje okrętowych ko-

tłów pomocniczych

i ich systemów, elemen-

tów konstrukcyjnych,

armatury oraz palników kotłowych

W sposób podstawowy

opisuje konstrukcje okrę-

towych kotłów pomocni-

czych i ich systemów,

elementów konstrukcyj-

nych, armatury oraz pal-ników kotłowych

W sposób poprawny

technicznie opisuje kon-

strukcje okrętowych ko-

tłów pomocniczych i ich

systemów, elementów

konstrukcyjnych, armatu-

ry oraz palników kotło-wych

W sposób poprawny tech-

nicznie opisuje i analizuje

konstrukcje okrętowych

kotłów pomocniczych i ich

systemów, elementów

konstrukcyjnych, armatury oraz palników kotłowych

Metody oceny Sprawdzian pisemny

EKP2

Nie potrafi zastosować

zależności matematycz-

nych do rozwiązania postawionego zadania

Poprawnie stosuje pod-

stawowe zależności ma-

tematyczne do rozwiąza-

nia postawionego zada-nia

Poprawnie dobiera i sto-

suje zależności matema-

tyczne do rozwiązania postawionego zadania

Poprawnie dobiera, prze-

kształca i stosuje zależno-

ści matematyczne do roz-

wiązania postawionego za-

dania. Analizuje otrzyma-ne wyniki

Metody oceny Demonstracja z wykorzystaniem symulatora operacyjnego i graficznego siłowni

EKP3

Błędnie demonstruje

procedury eksploatacyj-ne

Zna i prawidłowo de-

monstruje procedury eksploatacyjne

Zna i prawidłowo de-

monstruje procedury eks-

ploatacyjne z uwzględ-

nieniem występujących

zakłóceń eksploatacyj-

nych

Zna i prawidłowo demon-

struje procedury eksploata-

cyjne z uwzględnieniem

występujących zakłóceń

eksploatacyjnych wprowa-

dzonych przez instruktora


Rodzaj Opis

Rzutnik folii i multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji folii i multimedialnych

Instrukcje i przewodniki

do zajęć

Materiały do realizacji zajęć z wykorzystaniem symulatorów siłowni

okrętowych

Symulatory siłowni

okrętowych

Zajęcia z wykorzystaniem symulatora graficznego i operacyjnego si-

łowni okrętowych

Literatura:


1. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe kotły parowe. Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni, 2001.

2. Perepeczko A.: Okrętowe kotły parowe. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1979.

3. Piotrowski W.: Okrętowe kotły parowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1985.


1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1990.

2. Cwynar L.: Rozruch kotłów parowych. WNT, Warszawa 1983.

3. Kruczek S.: Kotły. Konstrukcje i obliczenia. Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław

2001.

4. Rokicki H.: Urządzenia kotłowe. Przykłady obliczeniowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej,

Gdańsk 1996.

5. Piotrowski W., Rokicki W.: Kotły parowe. Przykłady obliczeniowe. Wydawnictwo Politechniki

Gdańskiej, Gdańsk 1975.

6. Instrukcje prospekty, biuletyny, dokumentacje techniczne, strony www producentów kotłów okrę-

towych.






dr hab. inż. Cezary Behrendt [email protected] IESO/ZMiUO


dr inż. Robert Jasiewicz r.jasiewicz@ am.szczecin.pl IESO/ZMiUO

dr inż. Marcin Szczepanek [email protected] IESO/ZMiUO








Nr: 30 Przedmiot: Maszyny i urządzenia okrętowe*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III

IV Semestry:

V

VI

Status


Grupa



w semestrze



V 15 2 30 1

VI 15 2E 3 30 45 6




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych maszynach i urządzeniach pomocniczych

2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych maszynach i urządzeniach

pomocniczych

3. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy

i wyłączenia z ruchu okrętowych maszynach i urządzeniach pomocniczych

4. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji wodnych,

smarowych, paliwowych i hydraulicznych



EKP1

Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia

zachodzące w nich procesy i ich wpływ na osiągnięcie oczekiwa-

nych efektów pracy instalacji

K_W03, K_W04, K_W08,

K_U07, K_U09, K_U13

EKP2

Przedstawia procesy zachodzące w maszynach i urządzeniach na

wykresach oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu,

procesów oraz sprawności urządzeń

K_W04,K_W08, K_W09,

K_U07, K_U09, K_U11,

K_U13

EKP3

Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfi-

kuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń

i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw parametrów

oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji

K_W04, K_W06, K_W08,

K_U07, K_U09, K_U13,

K_U15, K_U17

EKP4

Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji po-

dejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eks-

ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska natu-

ralnego

K_W11, K_U10, K_U14,

K_K05, K_K07



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Identyfikuje rodzaj instalacji w oparciu o sche-

maty instalacji i charakteryzuje zainstalowane

w nich urządzenia

EKP1 x x

SEKP2 Identyfikuje procesy odbywające się w określo-

nych maszynach i urządzeniach oraz przedsta-

wia zmiany parametrów na wykresach

EKP

1,2 x x

SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu ma-

szyn i urządzeń na efekty pracy instalacji

EKP

1,2,3 x x

SEKP4 Opisuje zasady poprawnego montażu, demonta-

żu i obsługi bieżącej maszyn i urządzeń okręto-

wych

EKP3 x x

SEKP5

Identyfikuje parametry pracy istotne dla okre-

ślonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich

związek ze stanem technicznym urządzeń i in-

stalacji

EKP2 x x

SEKP6 Określa prawidłowe parametry pracy instalacji

oraz przewiduje ich wpływ na efekty pracy in-

stalacji

EKP3 x x

SEKP7

Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych

w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów-

nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech-

niczny i koszty eksploatacji instalacji

EKP

3,4 x x

SEKP8

Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowa-

dzeniem czynności obsługi technicznej poprzez

identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia,

możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze-

nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi

i środowiska naturalnego

EKP

3,4 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1–8

1. Mechanizmy siłowni okrętowych (w tym: instalacje i urzą-

dzenia do regulacji lepkości paliwa, urządzenia do produk-

cji wody słodkiej z wody morskiej)

30

SEKP1–8 2. Urządzenia pokładowe

SEKP1–8 3. Pompy i układy pompowe

SEKP1–8 4. Sprężarki

SEKP1–8 5. Urządzenia do oczyszczania paliw i olejów

SEKP1–8 6. Linie wałów

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 50

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1–8 7. Filtry, filtracja i oczyszczanie

30

SEKP1–8 8. Wymienniki ciepła

SEKP1–4,6–8 9. Systemy hydrauliki okrętowej (w tym: instalacje hydrauliczne

drzwi wodoszczelnych)

SEKP1–4,6–8 10. Urządzenia sterowe

SEKP1–4,6–8 11. Śruby nastawne

SEKP1–4,6–8 12. Urządzenia kotwiczne

SEKP1–4,6–8 13. Urządzenia hydrauliczne pokryw lukowych

SEKP1–4,6–8 14. Urządzenia przeładunkowe

SEKP1–8 15. Stabilizatory przechyłów

SEKP1–8 16. Windy łodziowe

Razem: 30

L

SEKP1–8 17. Współpraca pompy z rurociągiem, wyznaczanie charakterystyk

przepływu, mocy, sprawności

45

SEKP1–8 18. Wyznaczanie charakterystyki kawitacyjnej pompy wirowej

SEKP1–8 19. Wyznaczanie charakterystyk przepływu elementów instalacji okrę-

towych

SEKP1–8 20. Badanie sprawności sprężarki tłokowej

SEKP1–8 21. Badanie i kalibracja wiskozymetrów

SEKP1–8 22. Demontaż i montaż bębna wirówki paliwa

SEKP1–8 23. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wi-

rówki MAPX i własności paliwa

SEKP1–8 24. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wi-

rówki FOPX i własności paliwa

SEKP1–8 25. Bilans wymiennika ciepła

SEKP1–8 26. Charakterystyki eksploatacyjne układu hydrauliki siłowej

SEKP1–8 27. Badanie i regulacja maszyny sterowej

SEKP1–8 28. Wpływ parametrów eksploatacyjnych na wydajność wyparownika

podciśnieniowego i zasolenie kondensatu

Razem: 45










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 125


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie jest w stanie

określić rodzaju in-

stalacji i scharakte-

ryzować znajdują-

cych się w niej

urządzeń

Jest w stanie określić

rodzaj instalacji i scha-

rakteryzować najważ-

niejsze urządzenia i ich

rolę

Potrafi prawidłowo określić

rodzaj instalacji i scharakte-

ryzować wszystkie urządze-

nia oraz zdefiniować ich za-

dania oraz określić zakres

regulacji parametrów pracy

Potrafi prawidłowo określić rodzaj

instalacji i scharakteryzować

wszystkie urządzenia oraz zdefinio-

wać ich zadania, uruchomić i odsta-

wić urządzenie z eksploatacji oraz

określić zakres regulacji parametrów

pracy jak również oszacować ich do-

bór i wskazać rozwiązania alterna-

tywne

EKP2

Nie jest w stanie

przedstawić proce-

sów na wykresach

Przedstawia procesy na

wykresach, wyciąga

wnioski eksploatacyjne

dotyczące maszyn

i urządzeń

Przedstawia procesy na wy-

kresach własności mediów

roboczych, wyciąga wnioski

eksploatacyjne dotyczące

stanu i sprawności maszyn

i urządzeń

Przedstawia procesy na wykresach

własności wyciąga wnioski eksplo-

atacyjne dotyczące stanu i sprawno-

ści maszyn i urządzeń, potrafi anali-

zować zależności analityczne opisu-

jące procesy

EKP3

Nie potrafi opisać

zasad poprawnej

obsługi technicznej

instalacji ani ziden-

tyfikować parame-

trów potrzebnych

do oceny stanu

technicznego urzą-

dzeń

Opisuje zasady po-

prawnej obsługi tech-

nicznej instalacji, iden-

tyfikuje parametry po-

trzebne do oceny stanu

technicznego urządzeń

i potrafi je zinterpreto-

wać

Opisuje zasady poprawnej

obsługi technicznej instala-

cji, identyfikuje parametry

potrzebne do oceny stanu

technicznego urządzeń i po-

trafi je zinterpretować,

przewiduje wpływ nastaw

parametrów na pracę insta-

lacji

Opisuje zasady poprawnej obsługi

technicznej instalacji, identyfikuje

parametry potrzebne do oceny stanu

technicznego urządzeń i potrafi je

zinterpretować, przewiduje wpływ

nastaw parametrów na pracę instala-

cji oraz wskazuje wpływ typowych

niesprawności na parametry pracy

instalacji

EKP4


wpływu decyzji po-

dejmowanych w

trakcie obsługi na

stan techniczny

i koszty eksploata-

cyjne statku, bez-

pieczeństwo załogi

i stan środowiska

naturalnego

Potrafi wskazać i wyja-

śnić zależności między

decyzjami podejmowa-

nymi w trakcie obsługi

a stanem technicznym

i kosztami eksploata-

cyjnymi statku, bezpie-

czeństwem załogi

i stanem środowiska

naturalnego

Wykazuje odpowiedzialność

i zrozumienie wpływu decy-

zji podejmowanych w trak-

cie obsługi na stan technicz-

ny i koszty eksploatacyjne

statku, bezpieczeństwo za-

łogi i stan środowiska natu-

ralnego

Wykazuje odpowiedzialność i zro-

zumienie wpływu decyzji podejmo-

wanych w trakcie obsługi na stan

techniczny i koszty eksploatacyjne

statku, bezpieczeństwo załogi i stan

środowiska naturalnego. Potrafi

wskazać i uzasadnić typowe zagro-

żenia i przeprowadzić analizę ryzyka

i wskazać sposoby jego ograniczenia

podczas wykonywania czynności ob-

sługi instalacji


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów.

DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury

Schematy Dokumentacja instalacji rzeczywistych stosowanych na statkach



Stanowisko badania

pomp wirowych

Stanowisko wyposażone w: okrętowe pompy wirowe sterowane za pomocą

falownika, zawór na tłoczeniu, mierniki ciśnienia i przepływu

Urządzenia Pompy, sprężarki, wirówki, maszyna sterowa, wymienniki ciepła, elementy

hydrauliki

Stanowisko wirowania

paliw okrętowych

Stanowisko wyposażone w: wirówkę FOPX pracującą w systemie ALCAP i

wirówkę MAPX

Stanowisko badania

wymienników ciepła

Stanowisko wyposażone pod kątem monitoringu parametrów pracy

i wykonania bilansu cieplnego wymienników ciepła

Symulatory maszyn,

urządzeń i instalacji

Symulacja w czasie rzeczywistym uruchamiania, odstawiania i nadzorowa-

nia podczas pracy instalacji, maszyn i urządzeń

Literatura:


1. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika Tom II.

2. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe maszyny i urządzenia pomocnicze. Tom I i II.

3. Dokumentacja techniczno ruchowa pomp wirowych i wyporowych.

4. Urbański P.: Siłownie okrętowe.

5. Górski Z., Perepeczko A.: Pompy okrętowe.

6. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe sprężarki, dmuchawy i wentylatory.

7. Katalogi producentów, Instrukcje obsługi firm Alfa Laval, Westfalia, H. Cegielski, Aalborg,

Saacke, Towimor, WSK Kraków.

8. Jasiewicz R., Szczepanek M.: Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z pomp okrętowych reali-

zowanych w Zakładzie Maszyn i Urządzeń Okrętowych.

9. Biały W.: Podstawy maszynoznawstwa.

10. Bieniek C.: Wentylatory osiowe.

11. Smotrycki S.: Maszyny i urządzenia pokładowe.

12. Zabłocki M.: Filtry paliwa silników wysokoprężnych.

13. Szydelski Z.: Sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne.

14. Smotrycki S.: Okrętowe mechanizmy pokładowe.

15. Praca zbiorowa: Vademecum hydrauliki Tom III.


1. Materiały firmy Alfa-Laval strona www.alfalaval.com

2. Materiały firmy Westfalia strona www.westfalia-separator.com

3. Materiały firmy Aalborg strona www.aalborg.com

4. Materiały firmy Saacke strona www.saacke.de/en

5. Materiały firmy Towimor strona www.towimor.com.pl

6. Materiały firmy WSK Kraków strona www. wsk.com.pl






mgr inż. Paweł Krause [email protected] IESO/ZMiUO









Nr: 31 Przedmiot: Chłodnictwo i klimatyzacja*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: IV Semestry: VI

Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



VI 15 2 1,7 0,3 30 25 5 5




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyj-

nych i wentylacyjnych

2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych urządzeń chłodniczych

i klimatyzacyjnych

3. Wykształcenie umiejętności doboru optymalnych nastaw pracy okrętowych urządzeń chłodni-

czych i klimatyzacyjnych

4. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy

i wyłączenia z ruchu okrętowych urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych

5. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji chłodniczych

i klimatyzacyjnych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia

zachodzące w nich procesy termodynamiczne i ich wpływ na

osiągnięcie oczekiwanych efektów pracy instalacji

K_W03, K_W04, K_W08,

K_U07, K_U09, K_U11,

K_U13

EKP2

Przedstawia procesy termodynamiczne na wykresach własności

mediów roboczych oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne doty-czące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń

K_W04,K_W08, K_W09,

K_U07, K_U09, K_U11, K_U13

EKP3

Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identy-

fikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń

i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw automatyki

oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji

K_W04, K_W06, K_W08,

K_U07, K_U09, K_U11,

K_U13, K_U15, K_U17,

K_U19, K_U22

EKP4

Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji po-

dejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eks-

ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska natu-

ralnego

K_W11, K_U10, K_U14,

K_K05, K_K07





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Identyfikuje rodzaj obiegów chłodniczych i ro-

dzaj procesów obróbki powietrza w oparciu o

schematy instalacji i charakteryzuje zainstalo-

wane w nich urządzenia

EKP1 x x x

SEKP2

Identyfikuje procesy termodynamiczne odbywa-

jące się w określonych miejscach i urządzeniach

instalacji oraz przedstawia zmiany parametrów

stanu mediów na wykresach

EKP

1,2 x x x

SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu me-

diów na efekty pracy instalacji

EKP

1,2,3 x x x

SEKP4 Opisuje zasady poprawnego montażu, demonta-

żu i obsługi bieżącej urządzeń instalacji chłodni-

czej i klimatyzacyjnej

EKP

2,3 x x x

SEKP5

Identyfikuje parametry pracy istotne dla okre-

ślonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich

związek ze stanem technicznym urządzeń i in-

stalacji

EKP2 x x x

SEKP6 Określa prawidłowe nastawy automatyki steru-

jącej pracą instalacji oraz przewiduje ich wpływ

na efekty pracy instalacji

EKP

2,3 x x x

SEKP7

Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych

w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów-

nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech-

niczny i koszty eksploatacji instalacji

EKP

2,3,4 x x x

SEKP8

Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowa-

dzeniem czynności obsługi technicznej poprzez

identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia,

możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze-

nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi

i środowiska naturalnego

EKP

2,3,4 x x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1,2,3 1. Chłodnictwo i jego zastosowanie w okrętownictwie

30

SEKP1,2,3 2. Obiegi chłodnicze i układy chłodnicze stosowane na statkach

morskich

SEKP1,2,3 3. Instalacje pomocnicze

SEKP1,2,3,4 4. Sprężarki i agregaty chłodnicze

SEKP1,2,3,4 5. Aparatura chłodnicza

SEKP3,4,5 6. Współdziałanie sprężarki z innymi urządzeniami układu chłod-

niczego

SEKP3,4,5,6 7. Automatyzacja urządzeń i instalacji chłodniczych



SEKP1,2,3,4,5,6 8. Bilans cieplny chłodni

SEKP1,2,3,4,5,6 9. Eksploatacja instalacji chłodniczych

SEKP1,2,3 10. Systemy wentylacji i klimatyzacji stosowane na statkach mor-

skich

SEKP1,2,3,4 11. Statki specjalistyczne

SEKP1,2,3,4,5,6 12. Okrętowe instalacje wentylacyjne i zabezpieczenia przeciwpo-

żarowe

SEKP1,2,3,4,5,6 13. Kontenery chłodzone

SEKP7,8 14. Bezpieczeństwo obsługi urządzeń chłodniczych

SEKP7,8 15. Przepisy klasyfikacyjne dotyczące chłodnictwa

Razem: 30

L

SEKP1,2,3 16. Schematy instalacji chłodniczych

25

SEKP3,4,5,6 17. Nastawa automatyki chłodniczej

SEKP1,2,3,4,5,6 18. Budowa i działanie sprężarek i aparatury

SEKP1,2,3,4,5,6 19. Badanie współczynnika przenikania ciepła komory chłodniczej

SEKP7,8 20. Eksploatacja chłodni prowiantowej

SEKP1,2,3,4,5,6 21. Bilans cieplny układu chłodni prowiantowej i zamrażarki

SEKP1,2,3 22. Badanie centrali klimatyzacyjnej

Razem: 25

S

SEKP1,2,3,4,5,6

7,8 23. Instalacja chłodni prowiantowej

5 SEKP1,2,3,4,5,6

7,8 24. Instalacja klimatyzacji statkowej

Razem: 5








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 125




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie jest w stanie

określić rodzaju in-

stalacji i scharakte-

ryzować znajdują-

cych się w niej urządzeń


rodzaj instalacji

i scharakteryzować

najważniejsze urzą-dzenia i ich rolę

Potrafi prawidłowo określić

rodzaj instalacji i scharaktery-

zować wszystkie urządzenia

oraz zdefiniować ich zadania

oraz określić zakres automa-

tycznej regulacji parametrów pracy

Potrafi prawidłowo określić rodzaj

instalacji i scharakteryzować

wszystkie urządzenia oraz zdefinio-

wać ich zadania oraz określić zakres

automatycznej regulacji parametrów

pracy jak również oszacować ich do-

bór i wskazać rozwiązania alterna-tywne

EKP2

Nie jest w stanie

przedstawić proce-

sów termodyna-

micznych na wy-

kresach własności mediów roboczych

Przedstawia procesy

termodynamiczne na

wykresach własności

mediów roboczych,

wyciąga wnioski eks-

ploatacyjne dotyczące

stanu mediów i proce-sów

Przedstawia procesy termo-

dynamiczne na wykresach

własności mediów roboczych,

wyciąga wnioski eksploata-

cyjne dotyczące stanu me-

diów i procesów oraz spraw-

ności urządzeń

Przedstawia procesy termodyna-

miczne na wykresach własności me-

diów roboczych, wyciąga wnioski

eksploatacyjne dotyczące stanu me-

diów i procesów oraz sprawności

urządzeń. Potrafi analizować zależ-

ności analityczne opisujące procesy termodynamiczne

EKP3

Nie potrafi opisać

zasad poprawnej

obsługi technicznej

instalacji ani ziden-

tyfikować parame-

trów potrzebnych

do oceny stanu

technicznego urzą-

dzeń

Opisuje zasady po-

prawnej obsługi tech-

nicznej instalacji,

identyfikuje parame-

try potrzebne do oce-

ny stanu technicznego

urządzeń i potrafi je zinterpretować

Opisuje zasady poprawnej ob-

sługi technicznej instalacji,

identyfikuje parametry po-

trzebne do oceny stanu tech-

nicznego urządzeń i potrafi je

zinterpretować, przewiduje

wpływ nastaw automatyki na parametry pracy instalacji

Opisuje zasady poprawnej obsługi

technicznej instalacji, identyfikuje

parametry potrzebne do oceny stanu

technicznego urządzeń i potrafi je

zinterpretować, przewiduje wpływ

nastaw automatyki na parametry pra-

cy instalacji oraz wskazuje wpływ

typowych niesprawności na parame-

try pracy instalacji

EKP4


wpływu decyzji po-

dejmowanych

w trakcie obsługi na

stan techniczny

i koszty eksploata-

cyjne statku, bez-

pieczeństwo załogi

i stan środowiska

naturalnego

Potrafi wskazać i wy-

jaśnić zależności mię-

dzy decyzjami po-

dejmowanymi w trak-

cie obsługi a stanem

technicznym i kosz-

tami eksploatacyjny-

mi statku, bezpie-

czeństwem załogi

i stanem środowiska naturalnego

Wykazuje odpowiedzialność

i zrozumienie wpływu decyzji

podejmowanych w trakcie ob-

sługi na stan techniczny

i koszty eksploatacyjne statku,

bezpieczeństwo załogi i stan środowiska naturalnego

Wykazuje odpowiedzialność i zro-

zumienie wpływu decyzji podejmo-

wanych w trakcie obsługi na stan

techniczny i koszty eksploatacyjne

statku, bezpieczeństwo załogi i stan

środowiska naturalnego. Potrafi

wskazać i uzasadnić typowe zagro-

żenia i przeprowadzić analizę ryzyka

i wskazać sposoby jego ograniczenia

podczas wykonywania czynności ob-sługi instalacji


Rodzaj Opis

Rzutnik


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury

Schematy Dokumentacja rzeczywistych instalacji chłodniczych stosowanych na statkach

Stanowiska nastaw

automatyki

Dwa stanowiska: do kontroli i ustawiania presostatów oraz do kontroli i usta-

wiania TZR

Urządzenia Typowe elementy instalacji: aparatura i sprężarki

Chłodnia

prowiantowa

Instalacja dwukomorowej chłodni prowiantowej wyposażona w komputerowy

monitoring parametrów pracy z możliwością określenia bilansu

Zamrażarka

dwustopniowa

Instalacja dwustopniowa z ekonomizerem wyposażona pod kątem monitorin-

gu parametrów pracy i wykonania bilansu cieplnego



Literatura:


1. Bohdal T., Charun H., Czapp M.: Urządzenia chłodnicze sprężarkowe parowe. WNT, Warszawa

2003.

2. Bonca Z. i in.: Czynniki chłodnicze i nośniki ciepła. IPPU Masta, Gdańsk 1997.

3. Bonca Z., Depta A.: Wentylacja i klimatyzacja okrętowa. Gdynia 1999.

4. Fodemski T.: Domowe i handlowe urządzenia chłodnicze. Poradnik. WNT, Warszawa 2000.

5. Jones W.P.: Klimatyzacja. Arkady, 1981.

6. Piotrowski I.: Okrętowe urządzenia chłodnicze. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej

w Gdyni, Gdynia 1994.

7. Płaska Z., Sobecki M.: Wybrane zagadnienia z chłodnictwa i klimatyzacji – zbiór zadań. WSM,

Szczecin 1980.

8. Recknagel H. i in.: Poradnik ogrzewanie i klimatyzacja. EWFE, Gdańsk 1994.

9. Starowicz Z.: Poradnik montera chłodniczego. WNT, Warszawa 1976.

10. Szolc Z.: Chłodnictwo. WSiP, Warszawa 1980.

11. Ulrich H.: Technika chłodnicza. Poradnik. Tom 1 i 2. IPPU Masta, Gdańsk 1999.

12. Wasiluk W., Korczak E.: Wentylacja i klimatyzacja na statkach. WM, Gdańsk 1997.

13. Zakrzewski B.: Obliczenia obiegów chłodniczych i klimatyzacyjnych. PS, Szczecin 1991.


1. Materiały firmy Danfoss. Strona www.danfoss.com

2. Materiały firmy ALCO. Strona www.alco.com

3. Materiały firmy Starcool. Strona www.starcool.com

4. Materiały firmy Carrier. Strona www.carrier.com




dr inż. Ewelina Złoczowska [email protected] IESO/ZMiUO


dr inż. Grzegorz Kidacki [email protected] IESO/ZMiUO





http://www.danfoss.com/

http://www.alco.com/

http://www.starcool.com/

http://www.carrier.com/




Nr: 32 Przedmiot: Siłownie okrętowe*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: V, VI

Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



V 15 2E 2 30 30 4

VI 15 1E 2 15 30 5




1. Uczestniczenie w zajęciach i uzyskanie pozytywnej oceny z przedmiotów: Materiałoznawstwo

okrętowe, Mechanika płynów, Termodynamika techniczna, Podstawy konstrukcji maszyn, Język

angielski, Elektrotechnika okrętowa

2. Uczestniczenie w zajęciach z przedmiotów: Automatyka i miernictwo okrętowe, Kotły okrętowe,

Maszyny i urządzenia okrętowe, Chemia wody, paliw i smarów, Teoria i budowa okrętów, Okrę-

towe silniki tłokowe, Ochrona środowiska morskiego

3. Odbycie specjalistycznych praktyk warsztatowych przed semestrem V

Cele przedmiotu:

1. Nabycie umiejętności szczegółowej identyfikacji technicznej statku oraz siłowni okrętowej

2. Nabycie umiejętności praktycznego – eksploatacyjnego, obsługiwania wszystkich instalacji funk-

cjonalnych statku i siłowni okrętowych oraz urządzeń i mechanizmów w nich zastosowanych

3. Nabycie umiejętności obsługiwania oraz bezpiecznej eksploatacji układów napędowych statku,

głównych oraz pomocniczych

4. Wykształcenie umiejętności dostosowywania bieżącej eksploatacji statku i siłowni okrętowej do

zmiennych warunków pływania oraz wypadków i awarii technicznych

5. Nabycie umiejętności organizacji pracy w zakresie technicznej eksploatacji statku i siłowni okrę-

towej



EKP1 Potrafi użytkować i nadzorować instalacje funkcjonalne

w siłowni okrętowej i na statku

K_W04, K_W07, K_W08, K_U13,

K_U19, K_U20, K_U22, K_K02

EKP2

Potrafi użytkowanie i nadzorować systemy oraz urządze-

nia pomocnicze w siłowni okrętowej i na statku, w róż-

nych stanach eksploatacyjnych

K_W04, K_W07, K_W08, K_U13,

K_U19, K_U20, K_U22, K_K02

EKP3 Potrafi użytkować i bezpiecznie nadzorować układy na-

pędowe statku główne i pomocnicze

K_W04, K_W07, K_W08, K_U13,

K_U19, K_U20, K_U22, K_K02

EKP4

Potrafi bezpiecznie i ekonomicznie eksploatować statek

i siłownię okrętową w różnych warunkach klimatycznych

i stanach zagrożenia

K_W12, K_U15, K_U17, K_K01,

K_K03, K_K07



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Określa elementy składowe siłowni okrętowej

z wyszczególnieniem: elementów głównego

układu napędowego i elektrowni okrętowej

oraz mechanizmów pomocniczych siłowni

EKP

1,2 x x

SEKP2 Rozpoznaje i identyfikuje podstawowe i po-

mocnicze instalacje statku i siłowni okrętowej

EKP

1,2 x x

SEKP3

Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje

w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z dzia-łania instalację sprężonego powietrza

EKP

1,2 x x

SEKP4


w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z dzia-

łania instalację wody morskiej, wody słodkiej,

centralną instalację chłodzenia, chłodzenia sil-ników głównych i pomocniczych

EKP

1,2 x x

SEKP5



łania instalację paliwową z wyszczególnieniem

transportu, przechowywania, oczyszczania

i zasilania paliwem silników i kotłów okręto-

wych

EKP

1,2 x x

SEKP6



łania instalację oleju smarowego z wyszcze-

gólnieniem transportu, przechowywania,

oczyszczania oleju smarowego dla poszczegól-nych urządzeń siłowni okrętowej

EKP

1,2 x x

SEKP7



łania instalację pomocniczą grzewczą: parowo-wodną oraz oleju termicznego

EKP

1,2 x x

SEKP8



łania instalację utylizacji energii strat cieplnych

oraz instalację spalin wylotowych silników i kotłów

EKP

1,2 x x

SEKP9



łania instalację zęzową. Wykonuje bezpiecznie wszystkie operacje balastowe

EKP

1,2 x x

SEKP10

Stosuje procedury uruchomienia, nadzoru

w czasie pracy oraz odstawiania wszystkich in-

stalacji obsługujących silniki napędowe

EKP

1,2 x x

SEKP11 Przygotowuje do uruchomienia wszystkie nie-

zbędne instalacje obsługujące silniki napędowe EKP

1,2 x x

SEKP12 Przygotowuje do rozruchu silniki napędu

głównego i pomocniczego statku EKP

1,2 x x



SEKP13

Przeprowadza rozruch silników, utrzymuje

nadzór w czasie pracy i odstawia zgodnie w wymogami bezpieczeństwa i eksploatacji

EKP

1,2 x x

SEKP14

Uruchamia system zasilania elektrycznego

statku: agregaty prądotwórcze awaryjne, głów-

ne, zasilanie z lądu

EKP

1,2 x x

SEKP15

Wpływa na konfigurację pracy sieci energe-

tycznej statku w celu uzyskania bezpiecznej

i dostosowanej do warunków pływania spraw-

ności

EKP

1,2 x x

SEKP16 Stosuje procedury postępowania ze ściekami i odpadami ropopochodnymi

EKP

1,2 x x

SEKP17

Wykorzystuje możliwości optymalizacji zuży-

cia energii dzięki wykorzystaniu urządzeń

i systemów utylizacji

EKP

1,2 x x

SEKP18

Rozpoznaje właściwości układów napędowych

statku na podstawie dostępnej dokumentacji,

raportów serwisowych i dzienników maszyno-

wych

EKP

3,4 x x

SEKP19

Dostosowuje bieżące osiągi silników do wa-

runków pracy wynikających ze zmiennych stref

pływania statków, właściwości paliwa i stanu

technicznego silnika oraz instalacji obsługują-

cych

EKP

3,4 x x

SEKP20

Ocenia bieżące zmiany oporu kadłuba i prowa-

dzi właściwą dokumentację w tym zakresie oraz ocenia stan pędnika statku

EKP

3,4 x x

SEKP21

Sporządza bilans energetyczny siłowni okręto-

wej z uwzględnieniem najważniejszych ele-

mentów składowych oraz oblicza sprawność

energetyczną siłowni okrętowej i sprawność ogólną układu napędowego

EKP

3,4 x x

SEKP22

Prowadzi bieżącą eksploatację silników napę-

dowych statku oraz właściwą eksploatację

układu łożyskowania wału śrubowego i jego uszczelnienia

EKP

3,4 x x

SEKP23

Stosuje metody okresowej oceny jakości

współpracy silników napędu głównego z pęd-

nikiem

EKP

3,4 x x

SEKP24

Prawidłowo realizuje procedury diagnostyczne

dla silników napędowych w oparciu o dostępne wyposażenie statku i siłowni

EKP

3,4 x x

SEKP25

Właściwie eksploatuje urządzenia odpowie-

dzialne za redukcję lub eliminację drgań takich jak: tłumiki, absorbery, odciągi i inne

EKP

3,4 x x

SEKP26

Planuje w sposób optymalny zapasy niezbęd-

nego paliwa, olejów smarowych, wody i innych

czynników eksploatacyjnych siłowni i statku

oraz opracowuje bieżącą dokumentację eksplo-

atacyjną statku: raporty, rozliczenia paliwowe i oleju smarowego

EKP

3,4 x x



SEKP27

Właściwie stosuje zalecenia techniczne doty-

czące zakresów prędkości obrotowych – rezo-

nansowych silników napędowych oraz ocenia

wpływ zagrożenia związanego z drganiami wy-

stępującymi na statku

EKP

3,4 x x

SEKP28

Eksploatuje silniki napędowe i inne urządzenia

statku w warunkach szczególnych – przeciąże-

nia, trudne warunki pogodowe

EKP

3,4 x x

SEKP29

Eksploatuje zgodnie z założeniami technicz-

nymi urządzenia ograniczenia emisji składni-

ków szkodliwych spalin

EKP

3,4 x x

SEKP30

Stosuje procedury postępowania w przypadku

awarii silników napędowych oraz innych istot-

nych urządzeń i systemów funkcjonalnych

statku

EKP

3,4 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1,2 1. Siłownie okrętowe – wiadomości ogólne

30

SEKP1,2 2. Wymagania stawiane siłowniom i ich wpływ na rozwiązania zastoso-

wane w siłowniach okrętowych

SEKP3,4 3. Budowa i obsługa instalacji obsługujących silniki spalinowe pomocni-

cze

SEKP

4–13 4. Podstawowe instalacje siłowni okrętowych i statku i ich obsługa

SEKP7,8 5. Systemy siłowni parowych

SEKP14 6. Energetyka siłowni okrętowej

SEKP15 7. Nowoczesne rozwiązania układów napędowo-energetycznych z prąd-

nicami wałowymi i sposoby ich eksploatacji

SEKP

8,16,17

8. Utylizacja ciepła odpadowego, przegląd współczesnych rozwiązań

układów oraz zasady ich eksploatacji

Razem: 30

S

SEKP1,2 9. Wprowadzenie – budowa i działanie symulatora siłowni okrętowej,

uruchomienie i obsługa podstawowa programów symulatora

30

SEKP

12–14

10. Opis procedur do uruchomienia siłowni statku i praca w różnych sta-

nach eksploatacyjnych

SEKP4 11. Instalacje chłodzenia – woda morska, woda słodka oraz instalacje po-

mocnicze

SEKP3 12. Instalacja sprężonego powietrza

SEKP7 13. Instalacja parowo-wodna – przygotowanie do ruchu, uruchomienie,

nadzór w czasie ruchu i odstawienie

SEKP5,6,

16,17

14. Instalacje paliwowe i smarowe – transportowe, oczyszczające i zasila-

jące

SEKP

8–11

15. Przygotowanie do pracy i uruchomienie i praca silnika napędu głów-

nego – wolnoobrotowego

SEKP15 16. Układ energetyczny siłowni

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 155

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP18,20 17. Charakterystyka oporowa okrętu

15

SEKP18,19 18. Pola pracy silników napędu głównego i współpraca układu silnik –

śruba okrętowa

SEKP19,23,

24,26,27

19. Układy napędowe statku główne i pomocnicze budowa i ich eksplo-

atacja

SEKP22 20. Praca układu napędowego przy manewrowaniu – krzywe Robinsona

SEKP21,25 21. Zasady ekonomicznej eksploatacji siłowni okrętowych. Bilans ener-

getyczny siłowni okrętowej

SEKP28,29 22. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w różnych stanach pogodo-

wych i stanach zagrożenia oraz awarii

SEKP30 23. Współczesne siłownie okrętowe – tendencje rozwojowe. Nowe

rozwiązania systemów siłowni

Razem: 15

S

SEKP18 24. Budowa i zasada działania układu zdalnego sterowania silnika na-

pędu głównego

30

SEKP19 25. Uruchomienie i praca silnika napędu głównego – średnioobrotowe-

go

SEKP19 26. Nadzór silników okrętowych napędu głównego w czasie pracy

SEKP

20,22–25

27. Pola pracy silników głównych i współpraca układu silnik – śruba

okrętowa, wyznaczanie charakterystyk napędowych

SEKP21 28. Energetyka siłowni okrętowej i eksploatacja układów napędowo-

energetycznych z prądnicami wałowymi

SEKP29 29. Współpraca silnika napędu głównego z urządzeniami utylizacji cie-

pła

SEKP26–28 30. Układy napędowe statku i ich bezpieczna oraz ekonomiczna eksplo-

atacja

SEKP29,30 31. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w stanach zagrożenia

i awarii

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 125


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie praktyczne ćwiczeń w symulatorze siłowni okrętowej. Egzamin ustny

EKP1

Nie identyfikuje, nie zna

budowy oraz nie rozu-

mie zasady działania

i przeznaczenie podsta-

wowych instalacji si-

łowni okrętowej i statku.


użytkować podstawo-

wych instalacji siłowni

okrętowej i statku

Prawidłowo identyfiku-

je, rozumie zasadę dzia-

łania i przeznaczenie

podstawowych instalacji

siłowni okrętowej oraz

statku. Potrafi samo-

dzielnie użytkować pod-

stawowe instalacje si-

łowni okrętowej i statku

Prawidłowo identyfikuje,

zna budowę oraz przezna-

czenie i rozumie zasadę

działania podstawowych

instalacji. Potrafi prawi-

dłowo identyfikować po-

szczególne elementy insta-

lacji podstawowych siłowni

okrętowej i statku. Potrafi

samodzielnie użytkować

podstawowe instalacje si-

łowni okrętowej i statku

Prawidłowo identyfikuje, zna

budowę oraz przeznaczenie

i rozumie zasadę działania pod-

stawowych instalacji. Potrafi

prawidłowo identyfikować po-

szczególne elementy instalacji

podstawowych siłowni okręto-

wej i statku. Prawidłowo potrafi

opisać procedurę użytkowania

podstawowych instalacji siłow-

ni okrętowej i statku. Potrafi

samodzielnie obsługiwać pod-

stawowe instalacje siłowni

okrętowej i statku

EKP2


budowy oraz przezna-

czenia i zasady działania

systemów oraz urządzeń

pomocniczych układów

napędowych siłowni

okrętowej. Nie potrafi

samodzielnie, praktycz-

nie użytkować systemów

oraz urządzeń pomocni-

czych siłowni okrętowej

i statku


je, zna budowę oraz

przeznaczenie i zasadę

działania systemów oraz

urządzeń pomocniczych

układów napędowych si-

łowni okrętowej. Potrafi

samodzielnie, praktycz-

nie użytkować systemy

oraz urządzenia pomoc-

nicze siłowni okrętowej

i statku


zna budowę oraz przezna-

czenie i zasadę działania

systemów oraz urządzeń

pomocniczych układów

napędowych siłowni okrę-

towej. Potrafi wykorzystać

instrukcje oraz dokumenta-

cję stosowania procedury

bezpiecznego użytkowania

systemów okrętowych. Po-

trafi samodzielnie, prak-

tycznie użytkować systemy

oraz urządzenia pomocni-

cze siłowni okrętowej

i statku


budowę oraz przeznaczenie

i zasadę działania systemów

oraz urządzeń pomocniczych

układów napędowych siłowni

okrętowej. Potrafi samodzielnie

wykorzystać instrukcje oraz

dokumentację do przygotowa-

nia procedury bezpiecznego

użytkowania systemów okręto-

wych. Potrafi samodzielnie,

praktycznie zastosować opra-

cowane procedury i użytkować

systemy oraz urządzenia po-

mocnicze siłowni okrętowej

i statku

Metody

oceny Test pisemny oraz zaliczenie praktyczne ćwiczeń w symulatorze siłowni okrętowej

EKP3


budowy oraz nie rozu-

mie zasady działania

i przeznaczenie układów

napędowych głównych

i pomocniczych statku.


użytkować pomocni-

czych układów napędo-

wych statku


je, zna budowę oraz ro-

zumie zasadę działania




Potrafi pod nadzorem

użytkować pomocnicze

i główne układy napę-

dowe statku


zna budowę oraz rozumie

zasadę działania i przezna-

czenie układów napędo-

wych głównych i pomocni-

czych statku. Potrafi wyko-

rzystać dokumentację oraz

instrukcję do realizacji

podstawowych czynności

nadzoru i użytkowania po-

mocniczych układów napę-

dowych statku. Potrafi sa-

modzielnie użytkować po-

mocnicze układy napędowe

statku


budowę oraz rozumie zasadę

działania i przeznaczenie ukła-

dów napędowych głównych

i pomocniczych statku. Potrafi

wykorzystać dokumentację oraz

instrukcję do realizacji podsta-

wowych czynności nadzoru

i użytkowania układów napę-

dowych głównych i pomocni-

czych statku. Potrafi samo-

dzielnie użytkować pomocnicze

i główne układy napędowe stat-

ku



EKP4


procedur działania

i przeznaczenia układów



Nie potrafi zastosować

praktycznie czynności

do bezpiecznej i ekono-

micznej eksploatacji

statku i siłowni okręto-

wej


je, zna procedury działa-

nia i przeznaczenie

układów napędowych

głównych i pomocni-

czych statku.

Potrafi posługując się

dokumentacją oraz in-

strukcjami zastosować

praktycznie czynności

do bezpiecznej i ekono-

micznej eksploatacji

statku i siłowni okręto-

wej w standardowych

warunkach klimatycz-

nych


zna procedury działania




Potrafi posługując się do-

kumentacją oraz instruk-

cjami zastosować prak-

tycznie czynności do bez-

piecznej i ekonomicznej

eksploatacji statku i siłowni

okrętowej w standardo-

wych warunkach klima-

tycznych


procedury działania i przezna-

czenie układów napędowych

głównych i pomocniczych stat-

ku.

Potrafi posługując się doku-

mentacją oraz instrukcjami za-

stosować praktycznie czynności

do bezpiecznej i ekonomicznej

eksploatacji statku i siłowni

okrętowej w różnych warun-

kach klimatycznych i stanach

zagrożenia


Rodzaj Opis

Komputer z dostępem do LAN.

Rzutniki multimedialne

Zajęcia audytoryjne wykładowe z prezentacjami oraz progra-

mami specjalistycznymi

Symulatory statków i siłowni okrę-

towych: operacyjne oraz graficzne

zgodne z wymogami STCW

Zajęcia teoretyczne i praktyczne dzięki wykorzystaniu specjali-

stycznych symulatorów

Dokumentacje i instrukcje okrętowe Silniki napędowe główne i pomocnicze, instalacje i systemy

okrętowe, urządzenia pomocnicze siłowni okrętowych i statków

Literatura:


1. Rawson K.J., Tupper E.C.: Basic Ship Theory. Elsevier, 2001.

2. Schneekluth H., Bertram V.: Ship Design for Efficiency and Economy. Elsevier, 1998.

3. Bertram V.: Practical Ship Hydrodynamics. Elsevier, 1999.

4. Tupper E.C.: Introduction to Naval Architecture. Elsevier, 2004.


1. Wojnowski W.: Okrętowe siłownie spalinowe, Tom I, II i III. Politechnika Gdańska, 1991–1992.

2. Urbański P.: Gospodarka energetyczna na statkach. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1978.

3. Chachulski K.: Podstawy napędu okrętowego. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.

4. Piotrowski I., Witkowski K.: Eksploatacja okrętowych silników spalinowych. Gdynia 2002.

5. Urbański P.: Instalacje okrętów i obiektów oceanotechnicznych: instalacje spalinowych siłowni

okrętowych. Politechnika Gdańska, 1994.

6. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Gdańsk 1990.

7. Włodarski J.K.: Podstawy eksploatacji maszyn okrętowych. Gdynia, 2006.

8. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych.

Politechnika Śląska, Gliwice 2006.

9. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników

spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.

10. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego. WSM, Szczecin, 1997.

11. Borkowski T.: Emisja spalin przez silniki okrętowe – zagadnienia podstawowe. WSM, Szczecin

2000.






dr inż. Tadeusz Borkowski, A, S [email protected] IESO/ZSO


dr inż. Jarosław Myśków, A, S [email protected] IESO/ZSO








Nr: 33 Przedmiot: Podstawy budowy statku i organizacji załogi*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



I 15 1,5 22 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie struktury organizacji i administracji morskich i zakresu ich działania. Poznanie podziału

kompetencji członków załogi wymaganego przez konwencję STCW

2. Poznanie podstawowych typów statków, elementów konstrukcji i wymiarów kadłuba

3. Poznanie ogólnej budowy siłowni, jej wyposażenia, urządzeń napędowych, sterujących, pokłado-

wych statku, statkowych i indywidualnych środków ratunkowych, rodzajów przeglądów na stat-

kach, ich zakresów, dokowania



EKP1

Zna struktury organizacji i administracji morskich i zakres ich

działania. Rozróżnia podział kompetencji członków załogi wyma-

gany przez konwencję STCW

K_W08, K_W12, K_U01,

K_U02, K_K01, K_K02

EKP2 Rozróżnia podstawowe typów statków, rozróżnia elementy kon-

strukcji i wymiary kadłuba

K_W03, K_W15, K_U01,

K_U05, K_K01, K_K02

EKP3

Ma znajomość ogólnej budowy siłowni, jej wyposażenia, urządzeń

napędowych, sterujących, pokładowych statku, statkowych i indy-

widualnych środków ratunkowych, rodzajów przeglądów na stat-

kach, ich zakresy, dokowanie

K_W03, K_W12, K_W15,

K_U01, K_U05, K_K01,

K_K02




SEKP1

Zna światowe i krajowe struktury admini-

stracji morskiej i nadzoru technicznego, po-

trafi określić obszary ich działalności, wy-

szukuje linki do danych źródłowych

EKP1 x

SEKP2

Stosuje właściwe nazewnictwo; rozróżnia

zakres kompetencji i podległość służbową

członków załogi statku

EKP1 x



SEKP3

Klasyfikuje na podstawie opisu i widoku

podstawowe typy statków, określa ich cechy

charakterystyczne i rozplanowanie prze-

strzenne, wymiary główne

EKP2 x

SEKP4

Rozróżnia cechy charakterystyczne siłowni

okrętowych z silnikami wolnoobrotowymi

i średnioobrotowymi, rozpoznaje, stosuje

nazewnictwo urządzeń i instalacji siłowni

okrętowych. Zna ich zastosowania

EKP3 x

SEKP5

Rozróżnia sposoby napędu i sterowania stat-

kiem, określa cechy charakterystyczne pęd-

ników śrubowych, azymutalnych, strumie-

niowych, rozróżnia podstawowe rozwiązania

konstrukcji urządzeń sterowych

EKP3 x

SEKP6 Rozpoznaje elementy wyposażenia pokła-

dowego, stosuje właściwe nazewnictwo EKP3 x

SEKP7 Rozróżnia wyposażenie ratownicze statku

i indywidualne załogi, zna zakres jego zasto-

sowań

EKP3 x

SEKP8

Zna nazewnictwo i ogólne zasady przeglą-

dów technicznych statków, ich zakresy, do-

kowanie

EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1 1. Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych

22

SEKP2 2. Podział kompetencji członków załogi wymagany przez konwencję

STCW

SEKP3

3. Typy statków: masowce, drobnicowce, promy, zbiornikowce, produk-

towe, gazowce, rozplanowanie przestrzenne. Geometria kadłuba, wy-

miary główne, stosunki wymiarów głównych

SEKP4 4. Ogólna charakterystyka siłowni okrętowych. Typy, budowa siłowni,

podstawowe systemy, typy urządzeń pomocniczych

SEKP5 5. Pędniki, rodzaje pędników. Sposoby sterowania statkiem rodzaje ste-

rów

SEKP6 6. Wyposażenie pokładowe

SEKP7 7. Wyposażenie ratownicze

SEKP8 8. Nazewnictwo i ogólne zasady przeglądów technicznych statków, ich

zakresy, dokowanie

Razem: 22










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 22



Łącznie 34


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne po wykładach

EKP1

Nie jest w stanie scharak-

teryzować organizacji

i administracji morskich

i zakresu ich działania.

Nie jest w stanie określić

kompetencji członków

załogi na poziomach wy-

maganych przez konwen-cję STCW


organizacje i administra-

cje morskie i zakres ich

działania. Potrafi określić

kompetencje członków

załogi na poziomach wy-

maganych przez konwen-cję STCW


organizacje i administracje

morskie i zakres ich dzia-

łania. Potrafi określić

kompetencje członków za-

łogi na poziomach wyma-

ganych przez konwencję

STCW. Wyszukuje linki

do informacji o zakresie

działalności instytucji mor-

skich

Potrafi scharakteryzować or-

ganizacje i administracje

morskie i zakres ich działania.

Potrafi określić kompetencje

członków załogi na pozio-

mach wymaganych przez

konwencję STCW. Wyszuku-

je linki do informacji o zakre-

sie działalności instytucji

morskich, zakresie obowiąz-

ków i kompetencji członków załóg statków

EKP2

Nie potrafi scharaktery-

zować podstawowych ty-

pów statków, nie rozróż-

nia elementów konstruk-

cji i wymiarów kadłuba statku


podstawowe typy stat-

ków, rozróżnia elementy

konstrukcji i wymiary ka-

dłuba statku


podstawowe typy statków,

określa ich zastosowania,

rozróżnia elementy kon-

strukcji i wymiary kadłuba statku


podstawowe typy statków,

określa ich zastosowania

i specjalistyczne wyposaże-

nie, rozróżnia elementy kon-

strukcji i wymiary kadłuba statku

EKP3


zować ogólnej budowy si-

łowni, jej wyposażenia,

urządzeń pokładowych

podstawowych typów

statków. Nie rozróżnia

statkowych i indywidual-

nych środków ratunko-

wych, rodzajów przeglą-

dów na statkach, nie zna celu dokowania statku


ogólną budowę siłowni,

jej wyposażenie, urządze-

nia pokładowe podsta-

wowych typów statków.

Rozróżnia statkowe i in-

dywidualne środki ratun-

kowe, rodzaje przeglądów

na statkach, ich zakresy,

zna cel i ogólny przebieg dokowania statku


ogólną budowę siłowni, jej

wyposażenie, urządzenia

pokładowe statku,

z uwzględnieniem statków

specjalistycznych. Rozróż-

nia statkowe i indywidual-

ne środki ratunkowe, ro-

dzaje przeglądów na stat-

kach, ich zakresy, zna cel i

ogólny przebieg dokowa-nia statku


ogólną budowę siłowni, jej

wyposażenie, urządzenia po-

kładowe statku, z uwzględ-

nieniem statków specjali-

stycznych. Rozróżnia statko-

we i indywidualne środki ra-

tunkowe, potrafi scharaktery-

zować ich przydatność

w warunkach pogodowych.

Rozróżnia rodzaje przeglą-

dów na statkach, ich zakresy,

zna cel i ogólny przebieg do-kowania statku


Rodzaj Opis


i filmów, łącza internetowe

Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe



Literatura:


1. Szarejko J., Roguski R.: Zarys Budowy Okrętu. Gdańsk 1974.

2. Babicz J.: WÄRTSILÄ Encyklopedia of ship technology. Gdańsk 2008.

3. Konwencja SOLAS, wyd. 2004.

4. Konwencja STCW 95, wyd. IMO.

5. Dziennik Ustaw Nr 105 poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r. w

sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków mor-

skich o polskiej przynależności.


1. Poradnik motorzysty

2. Strony internetowe:

www.dnv.com

www.gl-group.com

www.eagle.org

www.imo.org

www.prs.gda.com




dr inż. Przemysław Rajewski [email protected] IESO/ZMiUO







http://www.dnv.com/

http://www.gl-group.com/

http://www.eagle.org/

http://www.imo.org/

http://www.prs.gda.com/




Nr: 34 Przedmiot: Teoria i budowa okrętu*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I–II Semestry: II–IV

Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



II 15 2 30 1

III 15 2 30 1

IV 15 2 30 1




1. Znajomość elementów matematyki, fizyki i informatyki

2. Znajomość zagadnień związanych z wytrzymałością materiałów

3. Znajomość elementów rysunku technicznego i grafiki inżynierskiej

4. Znajomość podstaw materiałoznawstwa

5. Znajomość podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego

6. Znajomość budowy kadłuba statku morskiego wraz z znajomością wyposażenia pokładowego

8. Znajomość zasad oceny pływalności i stateczności statku morskiego

9. Znajomość zasad oceny położenia równowagi statku

Cele przedmiotu:

1. Nauczenie podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego

2. Zapoznanie i nauczenie interpretacji odpowiednich przepisów

3. Nauczenie zasad wykonywania obliczeń wytrzymałościowych ze zrozumieniem zachodzących

procesów fizycznych

4. Znajomość i zrozumienie podstaw teoretycznych służących do oceny stateczności i pływalności

statku

5. Umiejętność oceny wpływu stanu załadowania statku na jego położenie równowagi i stateczność

6. Znajomość oceny stateczności wzdłużnej statku. Zrozumienie zasad wyznaczania przegłębienia

i zanurzeń statku na podstawie stanu załadowania

7.

Znajomość oceny stateczności statku w eksploatacji w danym stanie załadowania. Zrozumienie

wpływu zewnętrznego momentu przechylającego o charakterze dynamicznym na położenie rów-nowagi i stateczność statku

8. Znajomość elementów dokumentacji statecznościowej statku (konstrukcyjno-eksploatacyjnej) –

zawartość, zastosowanie

9. Znajomość zagadnień dotyczących stateczności awaryjnej dotyczących częściowej utraty pływal-

ności lub statku podpartego




Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Zna rozplanowanie przestrzenne i parametry eksploatacyjne różnych ty-

pów statków; zna dokumentację związaną z charakterystykami geome-

trycznymi kadłuba statku

K_W05, K_W07

K_W09

EKP2

Zna właściwości materiałów używanych do budowy statków. Zna prace

spawalnicze przeprowadzane na statku oraz zabezpieczenia antykorozyj-ne

K_W07, K_W09

EKP3

Zna zasady nadzoru nad wytrzymałością ogólną i lokalną kadłuba. Ro-

zumie obciążenia działające na konstrukcję statku. Rozumie metody ob-

liczenia sił tnących i momentów zginających kadłub

K_W05, K_W07

K_W09 K_U16

EKP4 Zna typowe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku,

zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów

K_W05, K_W07

K_W09

EKP5 Zna zasady dotyczące pływalności statku. Zna wpływ gęstości wody za-

burtowej na parametry eksploatacyjne statku K_W01, K_W03

EKP6

Potrafi zdefiniować stateczność początkową statku. Umie ocenić statecz-

ność statku. Zna ocenę i wyznaczanie momentu przechylającego. Zna ocenę i wyznaczanie momentu prostującego

K_W01, K_W03

K_W05, K_W09

EKP7

Rozumie stany równowagi statku w eksploatacji. Zna wpływ operacji

ciężarowych na położenie równowagi statku. Zna parametry geome-tryczne podwodnej części kadłuba statku

K_W01 K_W03

K_W05, K_W09

EKP8

Rozumie zagadnienia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Rozumie

zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębienia statku wynikające ze stanu

równowagi statku. Rozumie wpływ operacji ciężarowych w eksploatacji statku na parametry eksploatacyjne statku – zanurzenia, przegłębienie

K_W01, K_W02

K_W03, K_W09

EKP9 Zna zasady oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Zna kryte-

ria oceny stateczności statku

K_W01, K_W02

K_W03, K_W04

EKP10 Rozumie wpływ na bezpieczeństwo statecznościowe zewnętrznego mo-

mentu przechylającego o charakterze dynamicznym K_W03, K_W05

EKP11 Zna dokumentację statecznościową statku. Umie wykorzystać dokumen-

tację konstrukcyjno-eksploatacyjną na potrzeby eksploatacji statku K_W03, K_W05

EKP12 Zna zagrożenia i ocenę bezpieczeństwa statku w sytuacjach awaryjnych

– częściowa utrata pływalności, statek na mieliźnie K_W03, K_W05

EKP13 Zna zagrożenia i stan równowagi statku w czasie dokowania K_W05

EKP14 Rozumie zagrożenia bezpieczeństwa statecznościowego statku wynikają-

ce z częściowo zapełnionych zbiorników z cieczą K_W03, K_W05

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II, III i IV:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Rozpoznaje typy statków EKP1 x

SEKP2 Opisuje przekroje statków na liniach teoretycz-

nych kadłuba EKP1 x

SEKP3 Zna podstawowe charakterystyki geometryczne

i eksploatacyjne kadłuba statku EKP1 x

SEKP4 Zna zagadnienia związane z pływalnością ka-

dłuba i wytrzymałością ogólną

EKP

1,3 x



SEKP5 Zna typowe uszkodzenia kadłuba, rozkłady awa-

ryjne i sprzęt awaryjny EKP4 x

SEKP6 Zna konstrukcję pokładu, dna burt i grodzi, in-

nych elementów konstrukcyjnych

EKP

3,4 x

SEKP7 Zna materiały użyte do konstrukcji kadłuba,

sposoby ich połączeń oraz zabezpieczeń przed

korozją

EKP2 x

SEKP8 Zna zasady dotyczące pływalności statku EKP5 x

SEKP9 Umie określić wpływ gęstości wody zaburtowej

na parametry eksploatacyjne statku EKP5 x

SEKP

10 Zna stany równowagi statku w eksploatacji EKP7 x

SEKP

11

Zna wielkości dotyczące oceny stateczności

statku EKP6 x

SEKP

12

Umie scharakteryzować moment przechylający i

prostujący występujący w eksploatacji statku EKP6 x

SEKP

13

Zna zależności między stanem załadowania, sta-

nem równowagi statku w eksploatacji a momen-

tem prostującym

EKP

6,7 x

SEKP

14

Umie zdefiniować środek ciężkości statku, Wie

jak operacje ciężarowe w eksploatacji statku

wpływają na położenie środka ciężkości statku,

Wie jak położenie środka ciężkości wpływa na

stan równowagi statku

EKP7 x

SEKP

15

Umie wymienić i zdefiniować parametry geo-

metryczne podwodnej części kadłuba statku,

Zna relacje między położeniem środka ciężkości

i środka wyporu statku i ich wpływu na stan

równowagi statku

EKP7 x

SEKP

16

Umie wyjaśnić zasady dotyczące stateczności

wzdłużnej statku EKP8 x

SEKP

17

Umie wyjaśnić pojęcia dotyczące stateczności


SEKP

18

Zna zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębie-

nia statku w eksploatacji na podstawie znajomo-

ści aktualnego stanu załadowania

EKP8 x

SEKP

19

Umie wyjaśnić wpływ operacji ciężarowych na

statku na zmianę zanurzeń i przegłębienia statku EKP8 x

SEKP

20

Zna wpływ swobodnych powierzchni cieczy na

stateczność statku

EKP

14 x

SEKP

21

Umie przedstawić i zastosować kryteria oceny

stateczności statku w ocenie stanu załadowania

statku

EKP9 x

SEKP

22

Wie jak wpływa zewnętrzny moment przechyla-

jący o charakterze dynamicznym na przechył,


EKP

10 x

SEKP

23 Wie jaki jest cel balastowania statku EKP9 x



SEKP

24

Wie jak wpływa opróżnianie i napełniania

zbiorników na statku na jego parametry eksplo-

atacyjne

EKP9 x

SEKP

25

Umie korzystać z dokumentacji konstrukcyjno-

eksploatacyjnej statku. Zna zwartość tych do-

kumentów i ich zastosowanie w eksploatacji

statku

EKP

11 x

SEKP

26

Zna zakres działalności IMO, oraz towarzystw

klasyfikacyjnych

EKP

11,12 x

SEKP

27

Umie wskazać zagrożenia bezpieczeństwa sta-

tecznościowego statku na mieliźnie

EKP

12 x

SEKP

28

Wie jak wpływa proces dokowania na statecz-

ność statku i jego bezpieczeństwo

EKP

13 x

SEKP

29

Zna podstawowe działania podejmowane w sy-

tuacjach związanych z częściową utratą pływal-

ności

EKP

12 x

SEKP

30

Zna zagrożenia bezpieczeństwa statku w sytu-

acji częściowej utraty pływalności

EKP

12 x

SEKP

31

Zna procedury i czynności podejmowane

w trybie awaryjnym w sytuacji zalania przedzia-

łu/-ów na statku (czynności, dokumentacja, wy-

korzystanie urządzeń i elementów wyposażenia

na statku)

EKP

12 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP

2,3,4

1. Charakterystyka statku: wymiary i przekroje, linie teoretyczne,

współczynniki pełnotliwości, wolna burta i znak wolnej burty, skala

załadowania, krzywa wyporu

30

SEKP

1,6

2. Typy statków, rozplanowanie przestrzenne: masowce, drobnicow-

ce, promy, zbiornikowce, produktowe, gazowce

SEKP6 3. Rodzaje pędników i sterów

SEKP

4,5,6,7

4. Budowa statku: typy wiązań i elementy konstrukcji kadłuba, zbior-

niki na statku i typowe ich wyposażenie, zasady sondowania zbiorni-

ków, zamknięcie wodoszczelne, typowe uszkodzenia kadłuba, rozkła-

dy awaryjne, sprzęt awaryjny, materiały stosowane w budowie statku

SEKP

4,7

5. Materiały konstrukcyjne kadłuba statku: połączenia elementów,

ochrona przeciwkorozyjna

SEKP

3,4,5

6. Obciążenia konstrukcji kadłuba: wytrzymałość lokalna i ogólna ka-

dłuba, krzywe ciężarów, wyporu i obciążeń, zginanie kadłuba, wykre-

sy sił tnących i momentów gnących, skręcanie kadłuba

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 62

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP

8–11

7. Pływalność, stateczność i niezatapialność statku: stateczność po-

czątkowa, moment wychylający, moment prostujący

30

SEKP

12–14

8. Środek ciężkości i środek wyporu statku: załadowanie i wyłado-

wanie ciężaru, przeniesienie ciężaru, wzniesienie środka ciężkości

nad stępkę, położenie środka wyporu względem środka ciężkości,

warunki zachowania równowagi statku

SEKP

15–19

9. Stateczność wzdłużna: podstawowe wiadomości o stateczności

wzdłużnej, metacentrum poprzeczne, duży promień metacentryczny,

wzdłużna wysokość metacentryczna, wykresy metacentrum, prze-

głębienie, zmiana zanurzenia wskutek zmiany przegłębienia

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 62

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP

20–22

10. Stateczność dynamiczna: kąt przechyłu dynamicznego, kryteria sta-

teczności, wpływ swobodnych powierzchni cieczy na zachowanie się

statku 30

SEKP23,24 11. Balastowanie statku cel i skutki

SEKP27,28 12. Stateczność statku podpartego: w doku elementów, na mieliźnie



SEKP25 13. Wymagania praktyczne, korzystanie z dokumentacji: stateczno-

ściowej, pływalnościowej, konstrukcyjnej

SEKP26,28 14. Przeglądy na statkach, zakresy, dokowanie

SEKP26 15. Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych

SEKP

29–31

16. Znajomość podstawowych działań podejmowanych w przypad-

kach występowania zdarzeń powodujących częściową utratę pły-

walności: analiza zagrożeń związanych z sytuacjami awaryjnymi za-

istniałymi na skutek zdarzeń powodujących częściową utratę pływal-

ności, znajomość procedur i działań ograniczających skutki zdarzeń

powodujących częściową utratę pełnej pływalności, analiza możliwo-

ści użycia urządzeń i systemów awaryjnych oraz urządzeń i syste-

mów głównych i pomocniczych w trybie awaryjnym, prewencyjna

rola bezpiecznej eksploatacji statku w ograniczeniu występowania zdarzeń powodujących częściową utratę pełnej pływalności

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 62


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne poza zajęciami audytoryjnymi

EKP1

Nie wykazuje się wiedzą

dotyczącą rozplanowania

przestrzennego i parame-

trów geometrycznych

i eksploatacyjnych róż-

nych typów statków; nie

zna dokumentacji zwią-

zanej z charakterystykami

geometrycznymi kadłuba statku

Słabo zna parametry geo-

metryczne i eksploatacyjne

statków. Potrafi wymienić

tylko podstawowe indywi-

dualne cechy rozplanowa-

nia przestrzennego statków

o różnym przeznaczeniu

i ma trudności z ich uza-sadnieniem

Wykazuje się wystarczają-

cą wiedzą i zna parametry

geometryczne i eksploata-

cyjne statków. Potrafi wy-

mienić indywidualne cechy

rozplanowania przestrzen-

nego statków o różnym

przeznaczeniu i częściowo je uzasadnić

Biegle zna parametry eksplo-

atacyjne i geometryczne stat-

ków. Potrafi wyczerpująco

wymienić indywidualne ce-

chy rozplanowania prze-

strzennego statków o różnym przeznaczeniu i je uzasadnić

EKP2

Nie potrafi wymienić ma-

teriałów używanych do

budowy statków, ani ich

właściwości. Nie potrafi

opisać prac spawalni-

czych prowadzonych na

statkach.

Nie potrafi wyjaśnić zja-

wiska korozji ani sposo-

bów zapobiegania

Z trudem wymienia pod-

stawowe materiały używa-

ne do budowy statków

i podaje tylko niektóre ich

właściwości. Z trudem

opisuje prace spawalnicze

prowadzone na statkach.

Nie zna metod spawania.

Wyjaśnia ogólnie zjawisko

korozji. Z trudem wymie-

nia czynniki wpływające

na korozję i sposoby zapo-

biegania

Wymienia podstawowe

materiały używane do bu-

dowy statków i podaje ich

właściwości. Ma trudności

z określeniem ich zastoso-

wania. Opisuje prace spa-

walnicze prowadzone na

statkach. Zna metody spa-

wania. Wymienia ich wła-

ściwości i ograniczenia.

Prawidłowo wyjaśnia zja-

wisko korozji. Podaje

przykłady. Wyczerpująco

Biegle wymienia podstawo-

we materiały używane do

budowy statków i podaje ich

właściwości oraz typowe za-

stosowania. Biegle opisuje

prace spawalnicze prowa-

dzone na statkach. Zna me-

tody spawania. Wymienia

ich właściwości i ogranicze-

nia.

Prawidłowo wyjaśnia zjawi-

sko korozji. Podaje przykła-

dy. Wyczerpująco wymienia



wymienia czynniki wpły-

wające na korozję

i sposoby zapobiegania

czynniki wpływające na ko-

rozję i sposoby zapobiegania

EKP3

Nie rozumie obciążeń

działających na konstruk-

cję statku i nie potrafi

omówić sił tnących i

momentów gnących dzia-

łających na statek

Pobieżnie rozumie prawa

fizyczne dotyczące obcią-

żenia i wytrzymałości

konstrukcji. Z trudem tłu-

maczy mechanizm po-

wstawania sił tnących oraz

momentów zginających

i skręcających kadłub stat-

ku. Częściowo wskazuje

związki przyczynowo-

skutkowe między stanem

załadowania statku

a momentami zginającymi.

Potrafi wytłumaczyć róż-

nicę między wytrzymało-

ścią ogólną a lokalną

Rozumie prawa fizyczne

dotyczące obciążenia i wy-

trzymałości konstrukcji.

Tłumaczy mechanizm po-




ku. Potrafi wskazać związ-

ki przyczynowo-skutkowe

między stanem załadowa-

nia statku a momentami

zginającymi.

Potrafi wytłumaczyć różni-

cę między wytrzymałością

ogólną a lokalną

Dogłębnie rozumie prawa fi-

zyczne dotyczące obciążenia

i wytrzymałości konstrukcji.

Logicznie i rzeczowo tłuma-

czy mechanizm powstawania

sił tnących oraz momentów

zginających i skręcających

kadłub statku. Potrafi wska-

zać związki przyczynowo-

skutkowe między stanem za-

ładowania statku a momen-

tami zginającymi i skręcają-

cymi.

Potrafi wytłumaczyć różnicę

między wytrzymałością

ogólną a lokalną

EKP4


dotyczącą typowych roz-

wiązań węzłów i elemen-

tów konstrukcyjnych

statku, zbiorników i za-

mknięć wodoszczelnych

oraz pędników i sterów

Wykazuje się dostateczną

wiedzą i potrafi zdefinio-

wać typowe rozwiązania

węzłów i elementów kon-

strukcyjnych statku, zbior-

ników i zamknięć wodosz-

czelnych oraz pędników

i sterów


cą wiedzą i potrafi zdefi-

niować typowe rozwiąza-

nia węzłów i elementów

konstrukcyjnych statku,

zbiorników i zamknięć

wodoszczelnych oraz pęd-

ników i sterów

Wykazuje się szeroką wiedzą

i potrafi prawidłowo zdefi-

niować typowe rozwiązania


strukcyjnych statku, zbiorni-

ków i zamknięć wodoszczel-

nych oraz pędników i sterów

EKP5


dotyczącą zasad pływal-

ności statku, nie zna

wpływu gęstości wody

zaburtowej na parametry

eksploatacyjne statku

Słabo zna zasady pływal-

ności statku. Ma trudności

z wytłumaczeniem wpły-

wu gęstości wody zabur-

towej na parametry eks-

ploatacyjne statku


cą widzą dotyczącą pły-

walności statku. Dobrze

rozumie wpływ gęstości

wody zaburtowej na para-

metry eksploatacyjne stat-

ku

Biegle wyjaśnia i dogłębnie

opisuje zasadę dotyczącą

pływalności statku. Biegle

potrafi wyjaśnić wpływ gę-

stości wody zaburtowej na

parametry eksploatacyjne

statku

EKP6

Nie potrafi zdefiniować

stateczności początkowej

statku, nie potrafi ocenić

stateczności statku. Nie

potrafi ocenić i zdefinio-

wać momentu przechyla-

jącego. Nie potrafi zdefi-

niować i ocenić momentu

prostującego

Z trudem definiuje pojęcie


statku. Słabo potrafi zdefi-

niować moment przechyla-

jący i moment prostujący

statku. Ogólnie wyjaśnia

pojęcie stateczności statku

i parametry opisujące sta-

teczność statku

Dobrze zna pojęcie sta-

teczności statku, potrafi

wytłumaczyć opisać i oce-

nić stateczność statku.

Dobrze rozumie i ocenia

moment przechylający oraz

moment prostujący

Biegle wyjaśnia pojęcie sta-

teczności statku i zasady

oceny bezpieczeństwa sta-

tecznościowego statku. Bie-

gle potrafi wyjaśnić pojęcie

momentu przechylającego

i momentu prostującego stat-

ku

EKP7

Nie zna i nie rozumie sta-

nów równowagi statku

w eksploatacji. Nie zna

relacji między położe-

niem środka ciężkości

statku a stanem równo-

wagi. Nie potrafi zdefi-

niować i wymienić para-

metrów geometrycznych

opisujących podwodną

część kadłuba statku

Słabo rozpoznaje i opisuje

stany równowagi statku.

Pobieżnie wyjaśnia zwią-

zek między położeniem

środka ciężkości statku

z stanem równowagi.

Potrafi wymienić i zdefi-

niować tylko niektóre pa-

rametry geometryczne opi-

sujące podwodną część

kadłuba statku

Dobrze zna stany równo-

wagi statku, wystarczająco

wyjaśnia związek między

położeniem środka ciężko-

ści statku a jego stanem

równowagi. Zna parametry

geometryczne opisujące

podwodną część kadłuba

statku. Potrafi zdefiniować

parametry geometryczne

kadłuba statku

Biegle wyjaśnia i ocenia sta-

ny równowagi statku. Grun-

townie opisuje i wyjaśnia

wpływ położenia środka

ciężkości statku na jego stan

równowagi. Dogłębnie zna

i definiuje parametry geome-

tryczne opisujące podwodną


EKP8

Nie rozumie zagadnień

dotyczących stateczności

wzdłużnej statku, nie zna

zasad wyznaczania zanu-

rzeń i przegłębienia stat-

ku, nie rozumie wpływu

operacji ciężarowych na

statku na zmianę zanu-

rzeń i przegłębienie statku

Słabo rozumie zagadnienia

dotyczące stateczności

wzdłużnej statku. Pobież-

nie wie jak operacje cięża-

rowe wpływają na zanu-

rzenia i przegłębienia stat-

ku. Słabo potrafi wyjaśnić

jak wyznaczyć przegłębie-

nie i zanurzenia statku na

podstawie jego stanu zała-

dowania

Dobrze rozumie zagadnie-

nia dotyczące stateczności

wzdłużnej statku. Potrafi

wyjaśnić jak wyznaczyć

zanurzenia i przegłębienie

statku z jego stanu załado-

wania. Rozumie i potrafi

wytłumaczyć jak operacje

ciężarowe na statku wpły-

wają na zanurzenia i prze-

głębienie statku

Biegle wyjaśnia i opisuje za-

gadnienia dotyczące statecz-

ności wzdłużnej statku. Bar-

dzo dobrze wie jak operacje

ciężarowe na statku wpłyną

na zanurzenia i przegłębienie

statku. Biegle potrafi wytłu-

maczyć jak wyznaczyć zanu-

rzenia i przegłębienie statku

na podstawie jego stanu za-

ładowania



EKP9

Nie zna zasad oceny bez-

pieczeństwa stateczno-

ściowego statku. Nie wie

jak ocenić stateczność

statku. Nie zna kryteriów

służących do oceny sta-

teczności statku

Słabo zna zasady i narzę-

dzia służące do oceny sta-

teczności statku. Słabo zna

metody służące do oceny

stateczności statku. Po-

bieżnie potrafi wymienić

standardy służące do oce-

ny stateczności statku

Zna metody i narzędzia

służące do oceny statecz-

ności statku. Potrafi wy-

mienić parametry opisujące

stateczność statku. Zna

kryteria oceny stateczności

statku. Wie jakimi meto-

dami ocenić bezpieczeń-

stwo statecznościowe stat-

ku w eksploatacji

Biegle zna metody i narzę-


teczności statku. Rozpoznaje

i wyjaśnia wszystkie wielko-

ści opisujące stateczność

statku. Potrafi gruntownie

zbadać, ocenić i opisać stan

bezpieczeństwa stateczno-

ściowego statku

EKP10


zewnętrznego momentu

przechylającego o charak-

terze dynamicznym. Nie

wie jak wyznaczyć dy-

namiczny kąt przechyłu

statku

Słabo potrafi zdefiniować

zewnętrzy moment prze-

chylający . Ma kłopoty

z wyjaśnieniem dynamicz-

nego charakteru zewnętrz-

nego momentu przechyla-

jącego. Pobieżnie wie ja

wyznaczyć kąt przechyłu

statku spowodowany ze-

wnętrznym momentem

przechylającym

Dobrze definiuje i opisuje

dynamiczny charakter ze-

wnętrznego momentu

przechylającego. Potrafi

wyznaczyć kat przechyłu


wnętrznym momentem

przechylającym o charakte-

rze dynamicznym. Wie jak

wielkość dynamicznego

kąta przechyłu wpływa na

bezpieczeństwo stateczno-

ściowe statku w eksploata-

cji

Biegle definiuje i opisuje dy-

namiczny charakter ze-

wnętrznego momentu prze-

chylającego. Potrafi kom-

pleksowo wyznaczyć kąt

przechyłu statku spowodo-

wany zewnętrznym momen-

tem przechylającym o cha-

rakterze dynamicznym.

Gruntownie wie jak wielkość

dynamicznego kąta przechy-

łu wpływa na bezpieczeń-

stwo statecznościowe statku

w eksploatacji

EKP11

Nie potrafi wymienić co

wchodzi w skład doku-

mentacji statecznościowej

statku. Nie zna zawartości

tych dokumentów. Nie

wie jak wykorzystać w

eksploatacji dokumenta-

cję statecznościową stat-

ku

Pobieżnie wie jakie doku-

menty wchodzą w skład

dokumentacji stateczno-

ściowej. Pobieżnie zna

zawartość tych dokumen-

tów. Pobieżnie wie do

czego służą te dokumenty.

Z trudem potrafi zdefinio-

wać wielkości znajdujące

się w tych dokumentach

Dobrze zna dokumenty

wchodzące w skład doku-

mentacji statecznościowej.

Zna zawartość tych doku-

mentów. Wie do czego słu-

żą te dokumenty. Potrafi

zdefiniować wielkości

znajdujące się w tych do-

kumentach

Gruntownie wie jakie doku-

menty wchodzą w skład do-

kumentacji statecznościowej.

Biegle zna zawartość tych

dokumentów. Kompleksowo

potrafi posłużyć się tymi do-

kumentami. Biegle potrafi

zdefiniować wielkości znaj-

dujące się w tych dokumen-

tach

EKP12

Nie zna zagrożeń bezpie-

czeństwa statku wiążą-

cych się z częściową utra-

tą pływalności oraz statku

na mieliźnie. Nie potrafi

zdefiniować ani ocenić

wpływu tych zagrożeń na

bezpieczeństwo statku

Słabo zna zagrożenia bez-

pieczeństwa statku wiążą-

ce się z częściową utratą

pływalności oraz statku na

mieliźnie. Słabo potrafi

zdefiniować i ocenić

wpływ tych zagrożeń na


Dobrze rozumie i wyjaśnia

zagrożenia bezpieczeństwa

statku wiążące się z czę-

ściową utratą pływalności

oraz statku na mieliźnie.

Gruntownie potrafi zdefi-

niować i ocenić wpływ

tych zagrożeń na bezpie-

czeństwo statku

Biegle zna zagrożenia bez-

pieczeństwa statku wiążące

się z częściową utratą pły-

walności oraz statku na mie-

liźnie. Kompleksowo potrafi

zdefiniować i ocenić wpływ

tych zagrożeń na bezpieczeń-

stwo statku. Wie jakie czyn-

ności należy podjąć aby mi-

nimalizować zagrożenia bez-

pieczeństwa statku w czasie

częściowej utraty pływalno-

ści lub na mieliźnie

EKP13

Nie zna zagrożeń doty-

czących bezpieczeństwa

statku w czasie dokowa-

nia. Nie potrafi opisać

i wyjaśnić stanów rów-

nowagi statku w czasie

dokowania

Słabo zna zagrożenia do-

tyczących bezpieczeństwa


nia. Pobieżnie potrafi opi-

sać i wyjaśnić stany rów-


dokowania

Dobrze zna zagrożenia do-

tyczące bezpieczeństwa

statku w czasie dokowania.

Potrafi opisać i wyjaśnić

stany równowagi statku

w czasie dokowania

Gruntownie zna zagrożenia

dotyczące bezpieczeństwa


Wie jaki jest ich wpływ na

stateczność statku. Komplek-

sowo potrafi opisać i wyja-

śnić stany równowagi statku

w czasie dokowania

EKP14

Nie zna związku między

częściowo zapełnionym

zbiornikiem z cieczą,

a statecznością statku.

Nie wie co to jest po-

prawka na swobodne po-

wierzchnie cieczy. Nie

wie od czego zależy po-

wyższa wielkość i jaki

jest jej wpływ na bezpie-

czeństwo statecznościowe

statku

Słabo zna związek między




Nie rozumie co to jest po-


wierzchnie cieczy.

Pobieżnie potrafi wyjaśnić

od czego zależy powyższa

wielkość i jaki jest jej

wpływ na bezpieczeństwo

statecznościowe statku

Zna związek między czę-

ściowo zapełnionym zbior-

nikiem z cieczą, a statecz-

nością statku. Rozumie co

to jest poprawka na swo-

bodne powierzchnie cie-

czy. Potrafi wyjaśnić od

czego zależy powyższa




Biegle zna związek między


zbiornikiem z cieczą, a sta-

tecznością statku. Komplek-

sowo wyjaśnia co to jest po-


wierzchnie cieczy. Gruntow-

nie potrafi wyjaśnić od czego

zależy powyższa wielkość

i jaki jest jej wpływ na bez-

pieczeństwo statecznościowe

statku




Rodzaj Opis


Rzutnik pisma Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji foliogramów

DTK Dokumentacja Techniczna Kadłuba statku

Literatura:


1. Szozda Z.: Stateczność statku morskiego. Akademia Morska w Szczecinie, Szczecin 2004.

2. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 2008.

3. Więckiewicz W.: Budowa kadłubów statków morskich. Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia

2008.

4. Więckiewicz W.: Podstawy pływalności i stateczności statku handlowego. Wydawnictwo Akade-

mii Morskiej, Gdynia 2006.

5. Więckiewicz W.: Zarys budowy statków morskich. Wyższa Szkoła Morska w Gdyni, 2001.

6. Bogucki D., Czarnecki S.: Geometria kształtu kadłuba. Biblioteka Okrętownictwa, Wydawnictwo


7. Kabaciński J.: Stateczność i niezatapialność statku. Dział Wydawnictw WSM, Szczecin 1999.


1. Przepisy budowy i klasyfikacji statków morskich, cz. 2: Kadłub. Polski Rejestr Statków, 2007.

2. Clarc I.C.: Stability, trim and strenth for Merchant chips and fishing vessels. The Nautical Institute,

London 2008.

3. Brian A.: Ship hydrostatic and stability. Butterworth-Heinemann, Amsterdam 2007.

4. Derrett D.R.: Ship stability for masters and mates. Maritime Press, London 2006.

5. Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, SOLAS 1974, poprawki 2005,

2006, 2007, wydanie PRS 2009.

6. Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych, 1966 poprawiona zgodnie z protokołem 1988

– tekst jednolity, wydanie PRS, 2006.




dr inż. Dorota Łozowicka, A II semestr [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. of. wacht. Paweł Chorab,

A III–IV semestr [email protected] WN/INM/ZBiSS


dr hab. inż. Tomasz Cepowski, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. Dorota Łozowicka, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. Zbigniew Szozda, A [email protected] WN/INM/ZBiSS








Nr: 35 Przedmiot: Ochrona środowiska morskiego*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



V 15 2 30 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie świadomości ekologicznej oraz odpowiedzialności za stan środowiska morskiego

u studenta jako przyszłego członka załóg statków morskich

2. Zapoznanie ze specyfiką zanieczyszczeń pochodzących ze statków, gospodarką substancjami

szkodliwymi dla środowiska oraz procedurami eksploatacyjnymi zapobiegającymi zanieczysz-

czeniom

3. Zapoznanie z budową i zasadami eksploatacji okrętowych urządzeń związanych z ochroną śro-

dowiska morskiego

4. Zapoznanie z zasadami prowadzenia dokumentacji związanej z ochroną środowiska właściwej dla

Działu Maszynowego statku morskiego



EKP1 Potrafi ocenić zagrożenie dla środowiska morskiego wywołane eks-

ploatacją obiektów pływających w tym statków oraz zna zasady po-

stępowania w myśl przepisów globalnych i lokalnych

K_W04, K_U11

K_U15, K_K01

EKP2

Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń zwią-

zanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub uty-

lizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego

K_W09, K_W10

K_U22

EKP3 Zna wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale Ma-

szynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego K_U01, K_U02



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Charakteryzuje statek jako obiekt zagrażający

środowisku morskiemu EKP1 x



SEKP2 Wymienia rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ty-

powe ilości EKP1 x

SEKP3 Omawia aktualny stan prawny i nadzór nad sto-

sowaniem postanowień konwencji

EKP

1,2 x

SEKP4 Zna zasady prowadzenia dokumentacji okręto-

wej dotyczącej ochrony środowiska morskiego

EKP

2,3 x

SEKP5 Zna techniczne sposoby zapobiegania zanie-

czyszczeniom mórz olejami, metody i urządze-

nia do oczyszczania wód zaolejonych

EKP2 x

SEKP6 Zna klasyfikację substancji szkodliwych innych

niż oleje oraz warunki ich usuwania

EKP

1,2 x

SEKP7 Zna warunki usuwania ścieków oraz śmieci,

sposoby ich utylizacji lub gromadzenia

EKP

1,2 x

SEKP8

Zna warunki zapobiegania zanieczyszczeniu

atmosfery toksycznymi składnikami spalin oraz

sposoby jego ograniczenia

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1,2 1. Charakterystyka statku jako obiektu zagrażającego środowisku mor-

skiemu. Rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ilości

30

SEKP3,4 2. Prawna ochrona wód morskich przed zanieczyszczeniami ze statków.

Dokumentacja okrętowa dotycząca ochrony środowiska morskiego

SEKP5 3. Zapobieganie zanieczyszczeniu mórz olejami (załącznik I Konwencji

MARPOL)

SEKP6 4. Zapobieganie zanieczyszczeniu szkodliwymi substancjami przewo-

żonymi luzem (załącznik II Konwencji MARPOL)

SEKP7 5. Szkodliwe substancje przewożone w opakowaniach (załącznik III

Konwencji MARPOL)

SEKP7 6. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza ściekami (załącznik IV Kon-

wencji MARPOL)

SEKP8 7. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza śmieciami (załącznik V Kon-

wencji MARPOL)

SEKP8 8. Zapobieganie zanieczyszczaniu atmosfery toksycznymi składnikami

spalin z silników, kotłów i spalarek okrętowych, sposoby ogranicze-

nia emisji toksycznych składników spalin

SEKP7,8 9. Kierunki rozwojowe metod i urządzeń technicznych w dziedzinie

ochrony środowiska morskiego

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 51


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie jest w stanie

w sposób prawidło-

wy określić wpływu

eksploatacji statku

na środowisko mor-

skie, brak mu wie-

dzy z zakresu zasad

postępowania

w myśl przepisów ochrony środowiska


zagrożenie wynikają-

ce z przebiegu eks-

ploatacji statku na

środowisko natural-

ne, zna zasady postę-

powania w myśl

przepisów ochrony środowiska

Potrafi prawidłowo

wskazać czynniki zagra-

żające środowisku mor-

skiemu w poszczegól-

nych stanach eksploata-

cyjnych statku, potrafi

wybrać odpowiedni dla

stanu eksploatacyjnego

sposób postępowania

z czynnikami zagrażają-

cymi środowisku

Potrafi prawidłowo wskazać

czynniki zagrażające środowisku

morskiemu w poszczególnych

stanach eksploatacyjnych statku

oraz przewidzieć ich wpływ na

zmianę zasad eksploatacji statku.

Potrafi wybrać odpowiedni dla

stanu eksploatacyjnego sposób

postępowania oraz wskazać alter-natywne metody postępowania

EKP2

Nie zna procedur

postępowania oraz

zasad eksploatacji

urządzeń związa-

nych z przechowy-

waniem, przemiesz-

czaniem, usuwaniem

lub utylizacją sub-

stancji szkodliwych

dla środowiska mor-skiego

Zna procedury postę-

powania oraz zasady

eksploatacji urządzeń

związanych z prze-

chowywaniem,

przemieszczaniem,

usuwaniem lub utyli-

zacją substancji

szkodliwych dla śro-

dowiska morskiego

Potrafi uzasadnić celo-

wość zastosowania pro-

cedury postępowania

związanej z przechowy-

waniem, przemieszcza-

niem, usuwaniem lub

utylizacją substancji

szkodliwych dla środowi-

ska morskiego oraz zna

zasady eksploatacji okrę-

towych urządzeń ochrony środowiska

Potrafi wskazać najodpowiedniej-

szą procedurę postępowania zwią-

zanej z przechowywaniem, prze-

mieszczaniem, usuwaniem lub

utylizacją substancji szkodliwych

dla środowiska morskiego z

uwzględnieniem specyfiki wybra-

nych akwenów morskich. Zna za-

sady eksploatacji okrętowych

urządzeń ochrony środowiska

oraz potrafi wskazać ich ograni-czenia

EKP3

Nie zna wymagań

oraz zasad prowa-

dzenia dokumentacji

w Dziale Maszyno-

wym z zakresu


Potrafi wymienić

wymagania oraz za-

sady prowadzenia

dokumentacji

w Dziale Maszyno-

wym z zakresu

ochrony środowiska

morskiego

Potrafi prawidłowo opi-

sać wymagania oraz po-

dać przykłady zapisów

w dokumentacji dla każ-

dej z operacji ujętych

w dokumentacji Działu

Maszynowego z zakresu

ochrony środowiska mor-skiego

Potrafi prawidłowo opisać wyma-

gania oraz podać przykłady zapi-

sów w dokumentacji dla każdej

z operacji ujętych w dokumentacji

Działu Maszynowego z zakresu


oraz wskazać wytyczne postępo-

wania na wypadek przerwania

operacji, uszkodzenia urządzenia lub innej sytuacji awaryjnej


Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń

Akty prawne Konwencje międzynarodowe oraz lokalne akty prawne regulujące ochroną

środowiska morskiego



Literatura:


1. Lipiński A.: Prawne podstawy ochrony środowiska. Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., Warszawa

2007.

2. Kenig-Witkowska M.M.: Prawo środowiska Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. PiE, War-

szawa 2007.

3. Wierzbowski B., Rakoczy B.: Podstawy prawa ochrony środowiska. PiE, Warszawa 2007.

4. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków. Notatki z wykładu dla stu-

diów dziennych i zaocznych oraz kursów SDKO w WSM, Szczecin 2003.


1. Ustawa RP z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2001 r. Nr 62, poz. 627).

2. Ustawa RP z dnia 16 marca 1995 r. O zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz.U.

z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z późn. zm.).

3. Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1992 (Dz.U. z 2000 r.

Nr 28, poz. 346, z późn. zm.).

4. Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji.

(Dz.U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46, zm. Dz.U. z 1997 r. Nr 47, poz.300).

5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie przekazywania informacji o odpadach znajdują-

cych się na statku (Dz.U. z 2003 r., Nr 101, poz. 936).

6. Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie sposobu, zakresu i terminów prze-

prowadzania przeglądów i inspekcji, sposobu potwierdzania oraz wzorów międzynarodowych

świadectw w zakresie ochrony morza przed zanieczyszczaniem przez statki (Dz.U. z 2006 r. nr 49,

poz. 357).

7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie funkcjonowania inspekcji portu. (Dz.U. 2004 r.

nr 102, poz. 1078).




dr inż. Piotr Treichel [email protected] IESO/ZSO


dr inż. Tadeusz Borkowski [email protected] IESO/ZSO

dr inż. Antoni Wiewióra [email protected] IESO/ZSO








Nr: 36 Przedmiot: Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



VII 12 1 2 12 24 3




1.

Cele przedmiotu:

1. Omówienie podstaw zagadnień diagnostyki technicznej, zaprezentowanie modeli i metod diagno-

zowania urządzeń okrętowych

2. Omówienie zasad postępowania w czasie przygotowania oraz uruchamiania urządzeń siłowni, ob-

jaśnienie zasad kontroli parametrów w czasie przygotowania i pracy urządzenia lub systemu

3. Omówienie wybranych zagadnień z zakresu eksploatacji siłowni statków, czynności związane

z przejęciem i pełnieniem wachty



EKP1 Potrafi zidentyfikować stan techniczny urządzeń siłowni okręto-

wej, posiada szczegółową wiedzę z zakresu zasad ich obsługiwania

K_W04, K_W07, K_U11,

K_U15, K_K01

EKP2 Potrafi nadzorować pracę urządzeń siłowni okrętowej w trakcie

wachty, zna czynności związane z przejęciem i pełnieniem wachty

K_W12, K_W15 K_U13,

K_U22, K_K04

EKP3

Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania me-

chanizmów w przypadkach awarii układów funkcjonalnych silni-

ków napędowych głównych i pomocniczych oraz wybranych urzą-

dzeń pomocniczych

K_U15, K_U20



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi scharakteryzować strukturę obiektu si-

łowni, parametry pracy, parametry diagnostycz-

ne, stan sprawności, niesprawności, zdatności

i niezdatności technicznej

EKP1 x

SEKP2 Zna zasady diagnozowania obiektów technicz-

nych siłowni i ich układów funkcjonalnych EKP1 x



SEKP3 Zna ogólne zasady postępowania w czasie przy-

gotowania oraz uruchamiania urządzeń siłowni

EKP

1,2 x

SEKP4

Zna sposób organizacji i obsługi systemu alar-

mowego oraz doboru miejsc sterowania pracą

mechanizmów i systemów siłowni

EKP2 x

SEKP5

Potrafi skontrolować ważniejsze parametry pra-

cy urządzeń, stan zęz siłowni, sprawdzić i pro-

wadzić dziennik maszynowy. Zna procedury

prowadzenia i przejmowania wachty

EKP2 x

SEKP6

Potrafi dokonać identyfikacji i lokalizacji nie-

sprawności i uszkodzeń urządzeń siłowni okrę-

towej

EKP

1,2 x

SEKP7

Potrafi postępować w przypadku ograniczonej

zdatności lub awarii głównego układu napędo-

wego statku, silników pomocniczych i innych

ważnych układów funkcjonalnych instalacji

EKP

2,3 x

SEKP8

Zna zasady eksploatacja siłowni okrętowych

w warunkach klimatycznych szczególnie odbie-

gających od normalnych oraz charakterystyczne

stany eksploatacyjne związane ze specyfiką

przewożonego ładunku i wykonywanych zadań

EKP

2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

A

SEKP1 1. Podstawowe pojęcia diagnostyki technicznej

12

SEKP1 2. Modele diagnostyczne

SEKP2

3. Diagnostyka okrętowego silnika spalinowego (ocena obciążenia me-

chanicznego i cieplnego, diagnostyka układu doładowania, diagno-

styka procesu wtrysku paliwa i ocena procesu spalania, diagnostyka

łożysk, pomiary temperatury łożysk i trajektorii czopa)

SEKP2 4. Diagnostyka kotłów i turbin parowych

SEKP2 5. Diagnostyka pomp i urządzeń hydraulicznych

SEKP2 6. Przegląd stosowanych systemów diagnostycznych

Razem: 12

S

SEKP3 7. Obsługa urządzeń siłowni symulatora, kontrola parametrów w czasie

przygotowania i pracy urządzenia lub systemu

24

SEKP4

8. Aparatura pomiarowo-kontrolna, system alarmowy, sterowanie pracą

mechanizmów i systemów, sposób organizacji i obsługi systemu

alarmowego

SEKP5 9. Czynności związane z przejęciem i pełnieniem wachty

SEKP6

10. Wykrywanie niesprawności silnika głównego, silników pomocni-

czych, kotłów i innych urządzeń siłowni – identyfikacja i lokalizacja

niesprawności

SEKP7

SEKP8

11. Eksploatacja układów napędowych siłowni okrętowych, procedury

postępowania w przypadkach ograniczonej zdatności lub awarii

SEKP8 12. Wybrane zagadnienia eksploatacji siłowni statków

Razem: 24










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 36



Łącznie 62


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie jest w stanie w spo-

sób prawidłowy zidenty-

fikować stanu technicz-

nego urządzeń siłowni

okrętowej oraz nie po-

siada szczegółowej wie-

dzy z zakresu zasad ich obsługiwania

Jest w stanie zidenty-

fikować stan tech-

niczny urządzeń si-

łowni okrętowej,

oraz posiada wiedzę

z zakresu zasad ich

obsługiwania


czynniki wpływające na

zmianę stanu technicznego

urządzeń siłowni okrętowej,

potrafi wybrać odpowiednią

procedurę obsługiwania

urządzenia


czynniki wpływające na zmianę

stanu technicznego urządzeń si-

łowni okrętowej. Potrafi wybrać

odpowiednią procedurę obsługi-

wania urządzenia oraz wskazać al-

ternatywne metody postępowania

w przypadku nieoczekiwanej zmiany stanu technicznego

EKP2

Nie potrafi nadzorować

pracy urządzeń siłowni

okrętowej w trakcie

wachty, nie zna czynno-

ści związanych z przeję-

ciem i pełnieniem wach-ty

Potrafi nadzorować

pracę urządzeń si-

łowni okrętowej

w trakcie wachty,

zna czynności zwią-

zane z przejęciem i pełnieniem wachty

Potrafi wskazać różnice

w przebiegu pełnienia wach-

ty dla siłowni zautomatyzo-

wanych i niezautomatyzo-

wanych, potrafi uzasadnić

celowość pomiarów po-

szczególnych parametrów

pracy siłowni

Potrafi przygotować siłownię do

uruchomienia z dowolnego stanu

eksploatacyjnego, zna obowiązki

każdego z członków załogi ma-

szynowej, potrafi uzasadnić wybór

miejsca sterowania najważniej-szymi urządzeniami siłowni

EKP3

Nie potrafi dokonać kry-

tycznej analizy sposobu

funkcjonowania mecha-

nizmów w przypadkach

awarii układów funkcjo-

nalnych silników napę-

dowych głównych

i pomocniczych oraz

wybranych urządzeń pomocniczych

Potrafi wskazać nie-

prawidłowości

w funkcjonowaniu

mechanizmów pod-

czas awarii układów

funkcjonalnych sil-

ników napędowych

głównych i pomoc-

niczych oraz wybra-

nych urządzeń po-

mocniczych


nieprawidłowości w funk-

cjonowaniu mechanizmów

powstałe na skutek awarii

układów funkcjonalnych sil-

ników napędowych głów-

nych i pomocniczych oraz

wybranych urządzeń po-

mocniczych oraz wskazać

lub zastosować odpowiednie

środki naprawcze

Potrafi prawidłowo wskazać nie-

prawidłowości w funkcjonowaniu

mechanizmów powstałe na skutek

awarii układów funkcjonalnych

silników napędowych głównych

i pomocniczych oraz wybranych

urządzeń pomocniczych. Potrafi

wskazać lub zastosować odpo-

wiednie środki naprawcze. Potrafi

wskazać różnice w eksploatacji

urządzeń przy pogorszeniu stanu

technicznego ich układów funk-cjonalnych


Rodzaj Opis



Symulator operacyjny

siłowni okretowej

Symulator umożliwiający w warunkach indywidualnych i grupowych eks-

ploatację urządzeń siłowni okrętowej, prowadzenia diagnostyki urządzeń

oraz symulowania niesprawności



Literatura:


1. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV Machinery

and Operation – Part 1–3.

2. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Actuators &

Controllers.

3. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Variable

list.

4. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Alarm list.

5. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Malfunction

list.

6. Engine Room Simulator – ERS-L11 MAN B&W-5L90MC–VLCC Version MC90-IV. Trip codes.


1. Literaturę uzupełniającą stanowią spisy literatury ze wszystkich przedmiotów technicznych wykła-

danych na specjalizacji ESO.


Stopień/tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna












Nr: 37 Przedmiot: Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



IV 15 1,25 1,25 19 19 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie wymagań Konwencji SOLAS, STCW i kodeksów ISM i ISPS oraz ich stosowania

w codziennej pracy na statku

2. Poznanie zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych

3. Wykształcenie umiejętności przeprowadzenia analizy ryzyka związanego z wybranymi czynno-

ściami wykonywanymi na statku


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Potrafi scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, STCW

i kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stoso-

wanie w codziennej pracy na statku

K_W10, K_W11, K_W12,

K_U11, K_K3, K_K5

EKP2 Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w sytuacjach awa-

ryjnych

K_W12, K_W15, K_U7,

K_U11, K_K3, K_K5

EKP3 Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi

czynnościami wykonywanymi na statku

K_W12, K_W15, K_U9,

K_U11, K_K3, K_K5



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi scharakteryzować konwencje i regula-

cje prawne dotyczące bezpieczeństwa pracy

i ochronie życia na morzu

EKP1 x

SEKP2 Potrafi scharakteryzować wymagania kwalifi-

kacji i kompetencje członków załóg statko-

wych w świetle konwencji STCW

EKP1 x x



SEKP3

Potrafi scharakteryzować zasady pełnienia

wachty maszynowej oraz bez wachtowego

nadzoru siłowni okrętowej

EKP1 x x

SEKP4

Potrafi scharakteryzować procedury wachtowe

oraz zna zasady przejmowania i zdawania

obowiązków

EKP

1,2 x x

SEKP5

Potrafi scharakteryzować obowiązki i odpo-

wiedzialność członków załogi w zakresie bez-

piecznej eksploatacji statku i ochrony środowi-

ska morskiego

EKP

1,2 x x

SEKP6

Potrafi scharakteryzować obowiązki członków

załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryj-

nych

EKP

1,2 x

SEKP7

Potrafi scharakteryzować instalacje i wyposa-

żenie statku służące ochronie środowiska mor-

skiego

EKP

1,2 x

SEKP8 Potrafi scharakteryzować system zarządzania

bezpieczeństwem na statku – Kodeks ISM

EKP

1,2 x x

SEKP9 Potrafi przedstawić zasady instruktarzy i szko-

leń na statku

EKP

1,2 x x

SEKP10 Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka podej-

mowanych czynności eksploatacyjnych

EKP

1,3 x x

SEKP11 Potrafi scharakteryzować oraz potrafi wypeł-

niać dokumenty statkowe

EKP

1,3 x x

SEKP12 Potrafi opisać zasady działania wyłączników

awaryjnych mechanizmów statkowych

EKP

1,2 x

SEKP13

Potrafi scharakteryzować procedury urucha-

miania i wyłączania systemów awaryjnych na-

pędu głównego i systemów pomocniczych oraz

awaryjnych urządzeń

EKP

1,2 x x

SEKP14 Potrafi scharakteryzować Kodeks Ochrony

Statków i Obiektów Portowych – kodeks ISPS

EKP

1,2 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1 1. Konwencje i regulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa pracy i

ochronie życia na morzu

19

SEKP2 2. Wymagania kwalifikacji i kompetencje członków załóg statkowych

w świetle konwencji STCW

SEKP3 3. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiąz-

ków

SEKP4 4. Zasady pełnienia wachty maszynowej oraz bez wachtowego nadzoru

siłowni okrętowej

SEKP5 5. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecz-

nej eksploatacji statku i ochrony środowiska morskiego

SEKP6 6. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych

SEKP7 7. Instalacje i wyposażenie statku służące ochronie środowiska morskie-

go



SEKP8 8. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (kodeks ISM)

SEKP9 9. Zasady instruktarzy i szkoleń na statku

SEKP10 10. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych

SEKP11 11. Dokumenty statkowe

SEKP12 12. Zasady użycia awaryjnych wyłączników mechanizmów statkowych

SEKP13 13. Procedury uruchamiania i wyłączania systemów awaryjnych napędu

głównego i systemów pomocniczych oraz awaryjnych urządzeń

SEKP14 14. Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych

Razem: 19

Ć

SEKP

2,4,9

15. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiąz-

ków w normalnej eksploatacji i w sytuacjach awaryjnych

19

SEKP

2,3,4

16. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecz-


SEKP4,5 17. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych

SEKP8,11 18. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (ISM Code)

SEKP

8,10,11 19. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych



SEKP14 21. ISPS Code

Razem: 19








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 38



Łącznie 72


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń

EKP1

Nie jest w stanie

scharakteryzować

wymagań Konwencji

SOLAS, kodeksów

ISM i ISPS oraz nie

potrafi scharaktery-

zować ich stosowania


Jest w stanie scharakte-

ryzować wymagania

Konwencji SOLAS,

kodeksów ISM i ISPS

oraz potrafi scharakte-

ryzować ich stosowanie


Jest w stanie scharakteryzować

wymagania Konwencji

SOLAS, kodeksów ISM i ISPS

oraz potrafi scharakteryzować

ich stosowanie w codziennej

pracy na statku, potrafi anali-

tycznie interpretować zapisy i wskazać niezgodności


wymagania Konwencji SOLAS,

kodeksów ISM i ISPS oraz po-

trafi scharakteryzować ich sto-

sowanie w codziennej pracy na

statku, potrafi analitycznie inter-

pretować zapisy i wskazać nie-

zgodności, potrafi opracować zmiany



EKP2

Nie potrafi scharakte-

ryzować zasad postę-

powania w typowych

sytuacjach awaryj-

nych

Potrafi scharakteryzo-

wać zasady postępo-

wania w typowych sy-tuacjach awaryjnych

Potrafi scharakteryzować za-

sady postępowania w typo-

wych sytuacjach awaryjnych

oraz w różnych stanach eks-

ploatacyjnych statku

Potrafi scharakteryzować zasady

postępowania w typowych sytu-

acjach awaryjnych oraz w róż-


statku, potrafi optymalizować

plany awaryjne w zależności od typu statku

EKP3

Nie potrafi przepro-

wadzić analizy ryzyka

związanego z wybra-

nymi czynnościami

wykonywanymi na

statku w oparciu o procedury statkowe

Potrafi przeprowadzić

analizę ryzyka związa-

nego z wybranymi

czynnościami wyko-

nywanymi na statku

w oparciu o procedury statkowe

Potrafi przeprowadzić analizę

ryzyka związanego z wybra-

nymi czynnościami wykony-

wanymi na statku w oparciu

o procedury statkowe, potrafi

wskazać metody i sposoby zmniejszenia ryzyka


ryzyka związanego z wybranymi

czynnościami wykonywanymi

na statku w oparciu o procedury

statkowe, potrafi wskazać meto-

dy i sposoby zmniejszenia ryzy-

ka oraz potrafi wskazać ulepsze-

nie procedur


Rodzaj Opis


Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe

Literatura:




3. Dyrektywy PEiRE 95/21, 99/64, 1999/95/WE, 2001/25/WE, 2003/103/WE.

4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r. w



5. Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem IMO, www.mi.gov.pl.

6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych, wyd. PRS 2003.



www.dnv.com

www.gl-group.com

www.eagle.org

www.imo.org

www.prs.gda.com











http://www.mi.gov.pl/

http://www.dnv.com/



http://www.imo.org/





Nr: 38 Przedmiot: Organizacja nadzoru*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VII 12 1 1 12 12 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie świadomości oraz umiejętności interpretacji wymagań technicznych dotyczących

organizacji nadzoru technicznego statku w świetle obowiązujących wymagań prawnych

2. Wykształcenie umiejętności związanych z prowadzeniem dokumentacji statkowej dotyczącej

technicznej eksploatacji statku

3. Wykształcenie umiejętności związanych z przygotowaniem statku do przeglądów klasyfikacyj-

nych

4. Wykształcenie umiejętności organizacji załogi maszynowej w normalnej eksploatacji i sytuacjach

awaryjnych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego stat-

ków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymo-

gami Międzynarodowych Konwencji

K_W10, K_W11, K_W12,

K_U09, K_U11, K_K02,

K_K04

EKP2 Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadze-

nia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji

statku

K_W04, K_W05, K_W07,

K_U07, K_U11, K_K05,

EKP3 Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami zało-

gi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Mana-

gement

K_W12, K_W15, K_U09,

K_U11, K_K03, K_K05,

K_K07, K_K10



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi scharakteryzować problematykę tech-

nicznej eksploatacji statku EKP1 x x



SEKP2 Potrafi scharakteryzować przepisy międzynaro-

dowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-

atacją statku

EKP1 x x

SEKP3 Potrafi scharakteryzować organizację nadzoru

technicznego statków morskich EKP1 x x

SEKP4 Potrafi scharakteryzować nadzór techniczny

statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfi-

kacyjne

EKP1 x x

SEKP5 Potrafi scharakteryzować dokumentacje statko-

wą dotyczącą technicznej eksploatacji statku

i wykazać się umiejętnością jej prowadzenia

EKP2 x x

SEKP6

Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami

ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji

siłowni okrętowej

EKP3 x x

SEKP7

Potrafi scharakteryzować organizację prac re-

montowo-konserwacyjnych oraz innych ruty-

nowych czynności jak: bunkrowanie paliw i ole-

jów, szkolenia załogi

EKP3 x x

SEKP8 Potrafi scharakteryzować problematykę przygo-

towania statku do remontu stoczniowego EKP2 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

A

SEKP1 1. Problematyka technicznej eksploatacji statku

12

SEKP2 2. Przepisy międzynarodowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-

atacją statku

SEKP3 3. Organizacja nadzoru technicznego statków morskich

SEKP4 4. Nadzór techniczny statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfika-

cyjne

SEKP5 5. Dokumentacje statkowe dotyczącą technicznej eksploatacji statku

SEKP6 6. Zarządzanie zasobami ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploata-

cji siłowni okrętowej

SEKP7 7. Organizacja pracy załogi maszynowej

SEKP8 8. Przygotowania statku do remontu stoczniowego

Razem: 12

Ć

SEKP

1,2,3,4

9. Dokumenty statkowe związane z bezpieczeństwem żeglugi

12

SEKP4 10. Dokumenty statkowe wystawiane przez instytucje klasyfikacyjne

SEKP5 11. Prowadzenie dzienników maszynowych, manewrowych, ORB, itp.

SEKP5 12. Prowadzenie dokumentacji wykonanej pracy

SEKP

6,7

13. Organizacja pracy w dziale maszynowym, pozwolenia na prace, listy

sprawdzające, analizy ryzyka

SEKP8 14. Przygotowanie specyfikacji remontowej na stocznie

Razem: 12










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 24



Łącznie 40


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń

EKP1


ryzować wymagań

nadzoru technicznego

statków zgodnych z

przepisami Towa-

rzystw Klasyfikacyj-

nych i wymogami

Międzynarodowych Konwencji


zować wymagania

nadzoru technicznego

statków zgodne

z przepisami Towa-

rzystw Klasyfikacyj-

nych i wymogami

Międzynarodowych Konwencji


wymagania nadzoru tech-

nicznego statków zgodne

z przepisami Towarzystw

Klasyfikacyjnych i wymo-

gami Międzynarodowych

Konwencji dla różnych ty-pów statków

Potrafi scharakteryzować wy-

magania nadzoru technicznego

statków zgodne z przepisami

Towarzystw Klasyfikacyjnych

i wymogami Międzynarodo-

wych Konwencji dla różnych

typów statków oraz zna różni-

ce wymagań pomiędzy róż-

nymi Towarzystwami Klasyfi-kacyjnymi

EKP2


ryzować i wykazać się

umiejętnością prowa-

dzenia dokumentacji

statkowej dotyczącej

technicznej eksploata-

cji statku


zować i wykazać się


dzenia dokumentacji


technicznej eksplo-

atacji statku


i wykazać się umiejętno-

ścią prowadzenia doku-

mentacji statkowej doty-

czącej technicznej eksplo-

atacji statku oraz potrafi

analitycznie interpretować zapisy


i wykazać się umiejętnością

prowadzenia dokumentacji

statkowej dotyczącej technicz-

nej eksploatacji statku oraz po-

trafi analitycznie interpreto-

wać zapisy i potrafi wskazać optymalne rozwiązania

EKP3


ryzować zarządzania

zasobami – członkami

załogi maszynowej

i wyposażeniem si-

łowni – Engine Reso-urse Management


zować zarządzanie

zasobami – członka-

mi załogi maszyno-

wej i wyposażeniem

siłowni – Engine Re-sourse Management


zarządzanie zasobami –

członkami załogi maszy-

nowej i wyposażeniem si-

łowni – Engine Resourse

Management dla różnych typów statków

Potrafi scharakteryzować za-

rządzanie zasobami – człon-

kami załogi maszynowej

i wyposażeniem siłowni – En-

gine Resourse Management

dla różnych typów statków

i potrafi sprecyzować wymogi szkoleń specjalistycznych


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnych i filmów

Drukowane materiały

pomocnicze

Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe, specyfikacje

remontowe

Literatura:







4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 4.08.2000 r.

w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków

morskich o polskiej przynależności.


6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych. Wyd. PRS, 2003.

7. Przepisy klasyfikacji budowy statków morskich, Części I, II, VII, VII. Wydawnictwo PRS, Gdańsk

2007.

8. Alternatywne systemy nadzoru urządzeń maszynowych. Publikacja PRS 81/P, Gdańsk 2009.



www.dnv.com

www.gl-group.com

www.eagle.org

www.imo.org

www.prs.gda.com












http://www.dnv.com/



http://www.imo.org/





Nr: 39 Przedmiot: Podstawy nautyki

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



II 15 1 15 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie podstaw nawigacji morskiej, rodzajów żeglugi i metod określania pozycji statku

2. Poznanie zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji we wszystkich fazach eksploata-

cji statku oraz wpływu rodzaju żeglugi na sposób eksploatacji statku i siłowni okrętowych



EKP1 Posiada podstawową znajomość nawigacji morskiej, rodzajów że-

glugi i metod określania pozycji statku

K_W08, K_W11, K_U01,

K_U05, K_K01, K_K03

EKP2

Zna zasady prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji we

wszystkich fazach eksploatacji statku oraz wpływ rodzaju żeglugi

na sposób eksploatacji statku i siłowni okrętowych

K_W08, K_W11, K_U01,

K_U05, K_K01, K_K03




SEKP1

Zna określanie pozycji, wybór drogi i sposo-

bu żeglugi oceanicznej, wpływ warunków

hydrometeorologicznych na sposób żeglugi,

sztormowanie

EKP1 x

SEKP2

Zna przygotowanie statku do wejścia do por-

tu, zasady żeglugi na akwenie ograniczo-

nym, żeglugi pilotowej, charakterystyki ma-

newrowe statku, manewrowanie w celu za-

kotwiczenia oraz zacumowania, przygoto-

wanie statku do wyjścia z portu

EKP2 x

SEKP3

Zna zasady prowadzenia bezpiecznej

i sprawnej nawigacji w warunkach ograni-

czonej widzialności EKP2 x

SEKP4 Zna procedury awaryjne EKP2 x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP1

Żegluga oceaniczna – określanie pozycji, wybór drogi i sposób żeglugi,

wpływ warunków hydrometeorologicznych na sposób żeglugi, sztormowa-

nie

15 SEKP2

Żegluga na akwenie ograniczonym – przygotowanie statku do wejścia do

portu, zasady żeglugi na akwenie ograniczonym, żegluga pilotowa, charak-

terystyki manewrowe statku, manewrowanie w celu zakotwiczenia oraz za-

cumowania, przygotowanie statku do wyjścia z portu

SEKP3 Żegluga w warunkach ograniczonej widzialności

SEKP4 Procedury awaryjne

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 22


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne, test jednokrotnego wyboru

EKP1

Nie rozumie i nie zna za-

sad: korzystania z map

i publikacji nawigacyj-

nych; określania pozycji

statku; identyfikowania

i wykorzystywania ozna-

kowania nawigacyjnego;

prowadzenia zliczenia

uwzględniającego oddzia-

ływanie wiatru i prądu;

określania pozycji statku

w rejonach ograniczonych

Zna podstawowe zasady:

korzystania z map i publi-

kacji nawigacyjnych; okre-

ślania pozycji statku; iden-

tyfikowania i wykorzysty-

wania oznakowania nawi-

gacyjnego; prowadzenia

zliczenia uwzględniające-

go oddziaływanie wiatru

i prądu; określania pozycji

statku w rejonach ograni-

czonych

Rozumie zasady: korzystania z

map i publikacji nawigacyj-

nych; określania pozycji stat-

ku; identyfikowania i wyko-

rzystywania oznakowania na-

wigacyjnego; prowadzenia zli-

czenia uwzględniającego od-

działywanie wiatru i prądu;

określania pozycji statku w re-jonach ograniczonych

Potrafi: korzystać z map

i publikacji nawigacyj-

nych; określić pozycję

statku; identyfikować

i wykorzystywać ozna-

kowanie nawigacyjne;

prowadzić zliczenie

uwzględniające oddzia-

ływanie wiatru i prądu;

określić pozycję statku

w rejonach ograniczo-

nych

EKP2

Nie rozumie i nie zna: za-

sad prowadzenia bez-

piecznej i sprawnej nawi-

gacji żeglugi na akwenie

ograniczonym, żeglugi

w warunkach ograniczo-

nej widzialności; procedur

awaryjnych

Zna:podstawowe zasady

prowadzenia bezpiecznej

i sprawnej nawigacji że-

glugi na akwenie ograni-

czonym, żeglugi w warun-

kach ograniczonej widzial-

ności; procedury awaryjne

Rozumie:podstawowe zasady

prowadzenia bezpiecznej

i sprawnej nawigacji żeglugi

na akwenie ograniczonym, że-

glugi w warunkach ograniczo-

nej widzialności; procedury

awaryjne

Potrafi zaprezentować

i omówić: podstawowe

zasady prowadzenia

bezpiecznej i sprawnej

nawigacji żeglugi na

akwenie ograniczonym,

żeglugi w warunkach

ograniczonej widzialno-

ści; procedury awaryjne




Rodzaj Opis

Prezentacja multimedialna Prezentacja zgodna z tematami wykładów

Literatura:


1. Juszkiewicz W.: ARPA. Radar z automatycznym śledzeniem echa. WSM, Szczecin 1995.

2. Weintrit A.: Elektroniczna mapa nawigacyjna: wprowadzenie do nawigacyjnych systemów infor-

macyjnych ECDIS. Gdynia 1997.

3. Wolski A. Depta W.: Loksodroma i ortodroma. WSM, Szczecin 2000.

4. Wróbel F.: Vademecum nawigatora. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia 2004.

5. Wróbel F.: Nawigacja morska. Zadania z objaśnieniami. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia

2006.


1. Gucma M., Montewka J., Zieziula A.: Urządzenia nawigacji technicznej. Fundacja Rozwoju Aka-

demii Morskiej, Szczecin 2005.

2. Weintrit A., Dziula P., Morgaś W.: Obsługa i wykorzystanie systemu ECDIS: przewodnik do ćwi-

czeń na symulatorze. Wydawnictwo Akademii Morskiej w Gdyni, 2004.

3. Wawruch R.: ARPA – zasada działania i wykorzystania. WSM Dział Wydawnictw, Gdynia 2002.




mgr inż. kpt.ż.w. Krzysztof Pleskacz [email protected] WN/INM









Nr: 40 Przedmiot: Prawo i ubezpieczenia morskie*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VII 12 1,5 18 1


Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:

1.

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie przeszłego absolwenta do poznania, zrozumienia i stosowania przepisów prawa

morskiego

2. Poznanie elementarnego zakresu wiedzy z prawa morskiego

3. Poznanie międzynarodowych konwencji, regulacji i zaleceń prawnych

4. Poznanie przepisów prawnych związanych z: sytuacją prawną na wodach morskich, certyfikatami

i dokumentami statku i załogi; międzynarodowymi wymaganiami bezpieczeństwa żeglugi; regu-

lacjami dotyczącymi ochrony środowiska; krajowym i zagranicznym prawem pracy; ubezpiecze-

niami morskimi


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Swobodnie porusza się we wszystkich formach prawnych związanych z eksplo-

atacją statku oraz zna przepisy prawne obowiązujące w akwenach morskich

K_W10

K_U01

EKP2 Zna zakres odpowiedzialności z wykonywania obowiązków załogowych oraz

problemy ubezpieczeń morskich

K_W11

K_U01


Lp. Szczegółowy efekty kształcenia Powiązanie

z EK A Ć L S SE E PP PR Uwagi

SEKP1 Zna elementarny zakres wiedzy z prawa mor-

skiego EKP1 x

SEKP2 Stosuje międzynarodowe konwencje i zalecenia

prawne EKP1 x

SEKP3 Orientuje się w sytuacji prawnej na wodach

morskich EKP1 x

SEKP4 Określa dokumenty statku i załogi EKP2 x



SEKP5 Interpretuje międzynarodowe wymagania dot.

bezpieczeństwa żeglugi EKP2 x

SEKP6 Interpretuje przepisy w zakresie krajowego

i międzynarodowego prawa pracy EKP2 x

SEKP7 Stosuje regulacje prawne dotyczące ochrony

środowiska EKP1 x

SEKP8 Definiuje i opisuje sytuacje związane z ubezpie-

czeniami morskimi EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

A

SEKP1,2 1. Pojęcia podstawowe, zakres regulacji i źródła prawa morskiego.

18

SEKP1,2

2. Pojęcie statku morskiego:

– przynależność państwowa statku morskiego;

– rejestr okrętowy, izby morskie;

– właściciel, armator statku;

– umowy o korzystanie ze statku

SEKP1,2

3. Administracja morska: kompetencje, inspekcje, dokumenty

– kontrola zdolności statku do żeglugi

– odpowiedzialność za naruszenie prawa

SEKP1,2 4. Odprawa statku: sanitarna, celna, paszportowa

SEKP3 5. Sytuacja prawna statku na wodach morskich:

– podział wód morskich,

– skutki naruszania przepisów dla statku i odpowiedzialność załogi

SEKP4 6. Certyfikaty i dokumenty statku i załogi wymagane konwencjami mię-

dzynarodowymi

SEKP5

7. Międzynarodowe wymagania bezpieczeństwa żeglugi:

– regulacje prawne dotyczące stanu załadowania statku;

– odpowiedzialność wynikająca z Międzynarodowej Konwencji

o Liniach Ładunkowych;

– regulacje prawne dotyczące życia na morzu – konwencja SOLAS;

– regulacje prawne dotyczące standardów szkolenia, certyfikacji

i pełnienia służby na statku – konwencja STCW;

– odpowiedzialność wynikająca z międzynarodowych przepisów w

zakresie bezpieczeństwa statku, załogi, pasażerów i ładunku;

– międzynarodowe wymagania zdrowotne, morska deklaracja zdro-

wia

SEKP7 8. Międzynarodowe konwencje i regulacje dotyczące ochrony środowi-

ska – konwencja MARPOL

SEKP6 9. Regulacje prawne dotyczące krajowego międzynarodowego prawa

pracy

SEKP8

10. Ubezpieczenia morskie:

– przedmiot ubezpieczenia morskiego.

Ryzyko ubezpieczeniowe:

– wyłączenia,

– sporządzenie dokumentacji powypadkowej

Razem: 18










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 18



Łącznie 40


Oceny 2 3–3,5 4–4,5 5

Metody oceny Ocena aktywności podczas zajęć, zaliczenie pisemne w formie testu jednokrotnego wyboru

EKP1

Nie zna zasad prawnych

związanych z eksploata-

cją statku. Nie potrafi

wymienić zaleceń praw-

nych dotyczących ochro-

ny środowiska. Nie po-

trafi wymienić przepisów

obowiązujących na wo-dach morskich

Zna zasady prawne

związane z eksploatacją

statku. Wymienia zale-

cenia prawne dotyczące

ochrony środowiska.

Wymienia przepisy

obowiązujące na wo-dach morskich

Zna zasady i powiązania

prawne związane z eks-

ploatacją statku. Zna za-

lecenia prawne oraz

skutki nieprzestrzegania

przepisów ochrony śro-

dowiska. Wymienia i ob-

jaśnia przepisy obowią-

zujące na wodach mor-skich

Swobodnie porusza się we

wszystkich formach praw-

nych związanych z eksplo-

atacją statku. Wyjaśnia za-

lecenia prawne oraz skutki

nieprzestrzegania przepi-

sów ochrony środowiska.

Wymienia i właściwie in-

terpretuje przepisy obo-

wiązujące na wodach mor-

skich

EKP2

Nie zna podstawowego

zakresu odpowiedzialno-

ści z wykonywania obo-

wiązków. Nie potrafi

wymienić dokumentów

statku, ładunku i załogi.

Nie potrafi wymienić ro-

dzajów ubezpieczeń morskich

Zna podstawowy zakres

odpowiedzialności

z wykonywania obo-

wiązków. Wymienia

dokumenty statku, ła-

dunku i załogi. Wymie-

nia rodzaje ubezpieczeń morskich


odpowiedzialności i wła-

ściwie interpretuje prze-

pisy. Wymienia i przed-

stawia dokumenty statku,

ładunku i załogi. Wymie-

nia i przedstawia rodzaje ubezpieczeń morskich


odpowiedzialności wraz

z komentarzem i właściwie

interpretuje przepisy. Wy-

mienia i omawia dokumen-

ty statku, ładunku i załogi.

Wymienia i właściwie in-

terpretuje rodzaje ubezpie-czeń morskich


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Wykłady prowadzone częściowo przy pomocy prezentacji multimedialnej

Literatura:


1. Łopuski J.: Prawo morskie, t. I. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1996.

2. Łopuski J.: Prawo morskie, t. II/1. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1998.

3. Łopuski J.: Prawo morskie, t. II/2. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 2000.


1. Młynarczyk J.: Prawo morskie. Wydawnictwo ARCHE, Warszawa 2002.

2. Łukaszuk L.: Międzynarodowe prawo morza. Wyd. Naukowe SCHOLAR, Warszawa 1997.

3. Brodecki Z.: Prawo ubezpieczeń morskich. Wyd. prawnicze LEX, Sopot 1999.

4. Hebel A.: Poradnik Ubezpieczeń Morskich. Wydawnictwo Foka, Szczecin 1995.






dr inż. kpt.ż.w. Piotr Lewandowski [email protected] WIET/IZT/ZNEiS









Nr: 41 Przedmiot: Seminarium dyplomowe

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VII 12 1,25 15 1




1. Wiedza przewidziana planem i programami studiowanej dyscypliny na poziomie I stopnia

Cele przedmiotu:

1. Przysposobienie studenta do samodzielnego realizowania procesu dyplomowania

2. Przygotowanie studenta do kreatywnego rozwiązywania problemów badawczych – zadań inży-

nierskich

3. Wykształcenie umiejętności opracowania merytorycznego z wykonanego zadania i edytowania

pracy dyplomowej

4. Ukształtowanie zdolności przekonującego referowania / prezentowania osiągniętych wyników

w ramach egzaminu dyplomowego


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Pozyskuje informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz

innych źródeł, integruje je, dokonuje ich interpretacji, wyciąga wnioski oraz for-

mułuje i uzasadnia opinie

K_U01

EKP2 Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje

komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U08

EKP3

Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań inży-

nierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe dla siłow-

ni okrętowej

K_U09

EKP4 Posiada umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim dotyczą-

cych zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny inżynierskiej K_U04



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi dokonać umotywowanego wyboru te-

matu pracy dyplomowej EKP1 x



SEKP2

Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę szcze-

gółową do opracowania konspektu pracy dy-

plomowej

EKP1 x

SEKP3 Potrafi wyselekcjonować istotne dla rozwiąza-

nia zadania dyplomowego zagadnienia i spo-

rządzić harmonogram pracy

EKP

1,2 x

SEKP4

Potrafi analizować i hierarchizować co do

ważności dla rozwiązywanego problemu źródła

literaturowe

EKP

1,3 x

SEKP5 Konstruuje procedurę rozwiązania zadania dy-

plomowego i potrafi ją referować

EKP

3,4 x

SEKP6

Potrafi sharakteryzować ewolucję stanu tech-

nicznego maszyny i zbudować plan ekspery-

mentu w skali technicznej oraz symulacyjnego

eksperymentu numerycznego

EKP

1,2,3 x

SEKP7 Potrafi dokonać wyboru metody badawczej

(diagnostycznej) i zaprojektować stoisko /

warsztat eksperymentalny

EKP

2,3 x

SEKP8

Potrafi zastosować metody numeryczne (w

niezbędnym zakresie) do opracowania i pre-

zentacji wyników badań. Potrafi ocenić wiary-

godność pomiarową i interpretować graficznie

wyniki

EKP

1,2,3 x

SEKP9 Potrafi opracować pracę dyplomową zgodnie z

obowiązującymi zasadami edytorskimi

EKP

1,2,3 x

SEKP10 Potrafi wnioskować krytycznie w oparciu

o uzyskane w pracy wyniki EKP2 x

SEKP11 Potrafi przygotować materiały do egzaminu

dyplomowego: prezentację i autoreferat EKP4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP


godzin

Semestr: VII

A

SEKP1

Uregulowania formalno-prawne przebiegu procesu dyplomowania.

Promotor i temat pracy dyplomowej. Relacje dyplomant – kierownik pracy –

prowadzący seminarium dyplomowe. Pierwszy krok przy wyborze tematu.

Procedura wyboru i termin ustalenia tematu pracy dyplomowej. Motywacja

podjęcia tematu. Funkcja seminarium dyplomowego 15

SEKP2 Formułowanie tematu i tezy pracy. Geneza tematu i jego uzasadnienie.

Definicja pracy dyplomowej. Cel i treść pracy dyplomowej. Karta pracy dy-

plomowej – formalne zamknięcie zagadnienia. Plan pracy i konspekt



SEKP3

Metodyka i etapy realizacji pracy dyplomowej – sztuka bezstresowej

efektywności. Stan wiedzy dyplomanta. Recenzja pracy dyplomowej. Ter-

min egzaminu dyplomowego. Gromadzenie danych, problemów. Analiza

ich znaczenia (ważności) i podjęcie decyzji co do ich losów w dalszym po-

stępowaniu. Uporządkowanie rezultatów (wyników). Weryfikacja tych re-

zultatów, jako możliwych opcji działań (wariantów rozwiązań pracy dyplo-

mowej). Harmonogram realizacji pracy. Wykonanie, realizacja pracy

SEKP4

Literatura przedmiotu i notatki. Studiowanie literatury i zbieranie mate-

riałów. Ocena i selekcja zgromadzonej literatury. Notki bibliograficzne ar-

tykułu i bibliografia książek. Cytaty

SEKP5

Sesja spontanicznego myślenia – stopień rozpoznania tematu. Koncepcja

pracy – propozycje rozwiązania zadania. Analiza tematu jako problemu. Na-

rzędzia i metody badawcze. Prezentacja zaawansowania prac – studenci re-

ferują problematykę

SEKP6

Metodologia badań. Maszyna jako obiekt badań. Ewolucja stanu technicz-

nego maszyny. Obserwacja, doświadczenie, eksperyment. Planowanie

i formy eksperymentów. Komputerowe wspomaganie eksperymentu. Wybór

metody badań

SEKP7

Metodyka realizacji prac dyplomowych o charakterze diagnostycznym.

Formułowanie problemu badawczego. Układ pracy. Badanie, wnioski, me-

tody diagnostyczne. Ustalenie metod roboczych. Przyjęcie formy ekspery-

mentu. Obiekt badań. Opis stanowiska i aparatury badawczej. Warunki re-

alizacji eksperymentu

SEKP8

Matematyczne metody interpretacji wyników pomiarów. Zastosowanie

metod numerycznych do opracowania i prezentacji wyników – wykorzysta-

nie środowisk Mathematica i Statistica. Wiarygodność pomiarowa i graficz-

na interpretacja wyników

SEKP9

Edycja pracy dyplomowej. Układ pracy i spis treści. Czcionka, jej rozmiar,

rysunki i tabele. Klasyfikacja kolejnych części pracy. Odnośniki i przypisy.

Opis bibliograficzny książki, artykułu, prac niepublikowanych, książki

wcześniej cytowanej

SEKP9 Prawa autorskie, ochrona własności intelektualnej. Cytowania, przywo-

łania. Ochrona antyplagiatowa

SEKP10 Zakończenie – wnioski końcowe. Krytyczna analiza uzyskanych rezulta-

tów. Stopień realizacji celu. Wnioski poznawcze i utylitarne. Ważność

uogólnień pracy. Literatura. Streszczenia

SEKP11 Przebieg egzaminu dyplomowego. Przygotowanie materiałów do prezenta-

cji. Konstrukcja autoreferatu. Techniki prezentacji

SEKP11

Próbny egzamin dyplomowy. Dyplomanci referują cel główny pracy, ge-

nezę tematu, hipotezy robocze, problem badawczy, sposób realizacji, sto-

pień wykonania pracy, otrzymane wyniki, wnioski końcowe

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 24


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne i ustne podczas omawiania harmonogramu pracy podczas zajęć seminaryj-

nych

EKP1

Nie jest w stanie pozy-

skiwać informacji

o ukierunkowanym za-

kresie i wyciągać ja-

kichkolwiek wniosków co do jej wykorzystania

Jest w stanie pozyski-

wać informacje z lite-

ratury, baz danych

oraz innych źródeł, in-

tegruje je, dokonuje

ich selekcji i wyciąga

wnioski oraz formułu-je i uzasadnia opinie

Potrafi pozyskiwać infor-

macje z literatury, baz da-

nych (także w języku an-

gielskim) oraz innych

źródeł, integruje je, doko-

nuje ich selekcji i wyciąga

wnioski oraz formułuje i uzasadnia opinie

Potrafi samodzielnie pozy-

skiwać informacje z literatu-

ry, baz danych (także

w języku angielskim) oraz

innych źródeł, kreatywnie

integruje je, dokonuje ich

selekcji i interpretacji, wy-

ciąga wnioski oraz formułu-je i uzasadnia opinie

Metody oceny Zaliczenie praktyczne poprzez realizację pracy dyplomowej

EKP2

Nie potrafi planować

eksperymentów i wyko-

nywać prostych pomia-rów

Potrafi wykonywać

pomiary, interpreto-

wać uzyskane wyniki i wyciągać wnioski


i przeprowadzać ekspe-

rymenty, a w tym wyko-

nywać pomiary, planować

symulacje, interpretować

uzyskane wyniki

i wyciągać wnioski

Potrafi projektować i prze-

prowadzać eksperymenty, a

w tym konfigurować układy

pomiarowe, planować sy-

mulacje komputerowe, in-

terpretować uzyskane wyni-

ki i wyciągać wnioski

Metody oceny Zaliczenie praktyczne podczas zajęć seminaryjnych – prezentacja pracy

EKP3

Nie potrafi rozwiązywać

zadań dla obiektów

technicznych siłowni okrętowej

Potrafi rozwiązywać

praktyczne zadania in-

żynierskie z pomocą

metod eksperyment al-

nych typowych dla

obiektów technicz-

nych siłowni okręto-wej

Potrafi wykorzystać do

formułowania i rozwią-

zywania praktycznych za-

dań inżynierskich metody

analityczne i eksperymen-

talne, typowe dla obiek-

tów technicznych siłowni okrętowej

Potrafi prawidłowo wyko-

rzystać do formułowania i

rozwiązywania praktycz-

nych zadań inżynierskich

metody analityczne, symu-

lacyjne i eksperymentalne,

typowe dla obiektów tech-nicznych siłowni okrętowej

EKP4

Nie potrafi wystąpić z

prezentacją multime-

dialną dotyczącą zadania dyplomowego

Potrafi wystąpić z

prezentacją multime-

dialną w języku pol-

skim dotyczącą zada-

nia dyplomowego,

otrzymanych wyni-

ków i wniosków koń-cowych

Potrafi wystąpić z prezen-

tacją multimedialną

w języku polskim doty-

czącą hipotez roboczych,

problemu badawczego,

sposobu wykonania pracy,

otrzymanych wyników i wniosków końcowych

Potrafi wystąpić

z prezentacją multimedialną

w języku polskim lub an-

gielskim dotyczącą genezy

tematu, hipotez roboczych,

problemu badawczego, spo-

sobu wykonania pracy,

otrzymanych wyników i wniosków końcowych


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie wykładu i prezentacji multimedialnej

Obowiązujące dokumenty Dokumentacja procesu dyplomowania



Literatura:


1. Adamkiewicz W.: Seminarium dyplomowe: przewodnik dla dyplomantów i promotorów magister-

skich prac dyplomowych wykonywanych w Wyższych Szkołach Morskich. Wydawnictwo Uczelnia-

ne Wyższej Szkoły Morskiej, Gdynia 1985.

2. Kaczorek T.T.: Poradnik dla studentów piszących pracę licencjacką lub magisterską.

www.kaczmarek.waw.pl.

3. Krajczyński E.: Metodyka pisania prac dyplomowych. Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1998.

4. Żółtowski B.: Seminarium dyplomowe. Zasady pisania prac dyplomowych. Wydawnictwo Uczel-

niane Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1997.


1. Regulamin Studiów Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2007.




dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz [email protected] KDiRM


dr hab. inż. Artur Bejger [email protected] KDiRM





http://www.kaczmarek.waw.pl/




Nr: 42 Przedmiot: Montaż maszyn*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: IV

Status


Grupa



w semestrze



IV 15 2 2 30 30 2




1. Umiejętność czytania rysunków technicznych oraz biegła znajomość układu tolerancji i pasowa-

nia

2. Podstawy teoretyczne związane z materiałami konstrukcyjnymi

3. Wiedza z zakresu przedmiotów podstaw konstrukcji maszyn i oceny jakości

Cele przedmiotu:

1. Opanowanie wiedzy związanej z procedurą przygotowawczą do prawidłowego montażu

2. Nabycie umiejętności wyboru optymalnej metody montażu

3. Nabycie umiejętności realizacji technik montażu

4. Nabycie umiejętności kontroli i oceny jakości montażu


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Zna ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów ma-

szyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Właściwie dobiera technikę montażu

i opracowuje stosowną procedurę montażu w zależności od wielkości pro-

dukcji lub zakresu prac montażowych po naprawie czy remoncie obiektu

technicznego

K_W05, K_U16,

K_U18

EKP2 Właściwie kieruje zespołem ludzi podczas realizacji procesu montażu K_K05, K_K06

EKP3 Potrafi oszacować koszty i opłacalność wybranej techniki montażu K_U14



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna ogólne zasady bezpieczeństwa pracy

w trakcie napraw i remontów maszyn i urządzeń

w siłowni okrętowej. Przeprowadza analizę za-

kresu prac montażowych i wybiera metodę mon-

tażu

EKP

1,3 x



SEKP2 Przeprowadza montaż połączeń czopowo w za-

leżności od charakteru pasowania

EKP

1,2 x x

SEKP3 Przeprowadza montaż i kontrolę jakości monta-

żu wirników turbosprężarek

EKP

1,2,3 x x

SEKP4 Opracowuje procedurę montażu i przeprowadza

montaż współczesnych uszczelnień spoczynko-

wych i ruchowych

EKP

1,2,3 x x

SEKP5

Opracowuje i przeprowadza procedurę demon-

tażu, weryfikacji i montażu układu tłokowo-

korbowego 4-suwowych silników okrętowych

z regulacją układu rozrządu

EKP

1,2,3 x x

SEKP6 Umie dobrać odpowiednią metodę kontroli uło-

żenia linii wałów i praktycznie ją przeprowadzić

EKP

1,2,3 x x

SEKP7 Potrafi dokonać współosiowego ustawienia wa-

łów agregatu względem siebie

EKP

1,2,3 x x

SEKP8

Umie opracować i przeprowadzić montaż ma-

szyny na fundamencie za pomocą podkładek

stalowych i chemoutwardzalnych

EKP

1,2,3 x x

SEKP9 Potrafi przeprowadzać montaż rurociągów EKP

1,2,3 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1 1. Ogólne zasady bezpieczeństwa pracy w trakcie napraw i remontów

maszyn i urządzeń w siłowni okrętowej. Rodzaje montażu w zależno-

ści od wymiaru ogniwa zamykającego. Koszty montażu

30

SEKP2 2. Realizacja połączeń wciskowych walcowych i stożkowych. Metody

kontroli wcisku

SEKP4 3. Realizacja połączeń wciskowych śrubowych i montaż uszczelnień

spoczynkowych

SEKP4 4. Montaż poprzez plastyczne odkształcanie części

SEKP3 5. Realizacja połączeń kształtowych, montaż wirników, kontrola jakości

montażu wirników. Technologia remontu turbosprężarek

SEKP5,6,7 6. Montaż wałów wielopodporowych gładkich i wykorbionych

SEKP4 7. Montaż uszczelnień ruchowych

SEKP5 8. Montaż mechanizmów korbowych i sterujących

SEKP7 9. Ustawianie wałów agregatu względem siebie

SEKP8 10. Montaż maszyny na fundamencie, ocena jakości fundamentowania

SEKP9 11. Montaż rurociągów

SEKP6 12. Montaż i kontrola montażu linii wałów

SEKP1 13. Montaż urządzeń sterowych i pędników

SEKP1 14. Dźwignice i inne urządzenia pomocnicze stosowane w montażu

Razem: 30



L

SEKP1 15. Narzędzia i środki transportu stosowane w montażu

30

SEKP4 16. Realizacja połączeń śrubowych

SEKP4 17. Realizacja połączeń klinowych i wpustowych

SEKP2,4 18. Realizacja połączeń wciskowych walcowych. Kontrola montażu

SEKP2,4 19. Realizacja połączeń wciskowych stożkowych. Kontrola montażu

SEKP4 20. Montaż połączeń odkształcanych plastycznie na przykładzie zawalco-

wywania rurek w okrętowych chłodnicach płaszczowo-rurowych

SEKP3 21. Montaż wirników i kontrola montażu wirników. Cz. 1

SEKP3 22. Wyważanie wirników po montażu. Cz. 2

SEKP4 23. Montaż uszczelnień ruchowych

SEKP5 24. Montaż wałów wielopodporowych

SEKP5 25. Demontaż i weryfikacja układu tłokowo-korbowego bezwodzikowego

spalinowego silnika okrętowego. Cz. 1

SEKP5 26. Montaż układu tłokowo-korbowego bezwodzikowego spalinowego

silnika okrętowego z regulacją układu rozrządu. Cz. 2

SEKP7 27. Współosiowe ustawianie wałów agregatów

SEKP6 28. Sprawdzanie ułożenia okrętowej linii wałów

SEKP8 29. Montaż maszyny na fundamencie

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 82


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie zna ogólnych zasad

bezpieczeństwa pracy

w trakcie napraw i re-

montów maszyn i urzą-

dzeń w siłowni okręto-

wej. Nie jest w stanie

w sposób prawidłowy

określić zakresu prac

montażowych. Nie zna

procedury i odpowied-

niego sposobu postępo-

wania podczas montażu

wybranego węzła tribo-

Zna ogólne zasady bezpie-

czeństwa pracy w trakcie na-

praw i remontów maszyn

i urządzeń w siłowni okręto-

wej. Jest w stanie określić za-

kres czynności podczas wyko-

nywania montażu wybranej

części maszyny oraz prawi-

dłowo opracować procedurę

montażu

Zna ogólne zasady bez-

pieczeństwa pracy w

trakcie napraw i remon-

tów maszyn i urządzeń

w siłowni okrętowej. Po-

trafi prawidłowo ocenić i

zdefiniować problem

związany z procedurą

montażu wybranego

elementu; potrafi przed-

stawić argumenty prze-

mawiające za doborem

odpowiedniego sposobu

Zna ogólne zasady bezpie-

czeństwa pracy w trakcie

napraw i remontów maszyn

i urządzeń w siłowni okrę-

towej. Potrafi prawidłowo

ocenić i zdefiniować pro-

blem związany z montażem

elementu; potrafi przedsta-

wić argumenty przemawia-

jące za doborem odpowied-

niego procesu montażu oraz

uzasadnić jego wybór. Po-

trafi przewidzieć skutki błę-

dów montażu mające wpływ



logicznego lub maszyny montażu na stan techniczny rozpa-

trywanej maszyny

EKP2


niezbędnego zakresu

prac do wybranej techni-

ki montażu związanej

z montażem wybranej

części lub maszyny

a więc nie potrafi kiero-

wać zespołem ludzi wy-

konującym określony

montaż

Rozumie problem i potrafi

określić zakres prac wybranej

techniki montażowej i w spo-

sób dostateczny przeprowa-

dzić z zespołem ludzi montaż

maszyny

Potrafi ocenić różnice

pomiędzy rozpatrywa-

nymi technikami monta-

żu i uzasadnić wybór da-

nej techniki montażu

oraz właściwie rozdzielać

pracę montażową

w zespole ludzi

Potrafi rozróżnić rodzaj za-

stosowanej techniki monta-

żu i określić jej jakość. Jest

w stanie szacunkowo prze-

widzieć jej wpływ na nie-

zawodność eksploatacyjną.

Potrafi określić alternatyw-

ną metodę montażu

EKP3


czy dany element nadaje

się do montażu. Nie po-

trafi oszacować opłacal-

ności i kosztów montażu

Potrafi z pomocą instrukcji

przeprowadzić montaż rozpa-

trywanej części maszyn oraz z

pewnym prawdopodobień-

stwem oszacować koszty

montażu

Potrafi prawidłowo za-

kwalifikować element do

montażu oraz ocenić jego

opłacalność

Potrafi prawidłowo zakwali-

fikować element do monta-

żu oraz ocenić jego opłacal-

ność. Posiada umiejętność

analizowania całokształtu

kosztów i oceny wybranej

techniki montażowej


Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych elementów maszyn

Materiały naprawcze Masy chemoutwardzalne (EPY), kleje, uszczelki, czyściwo, itp.

Elementy maszyn Śruby, podkładki itp.

Literatura:


1. Piaseczny L.: Technologia napraw okrętowych silników spalinowych. Wyd. Morskie, Gdańsk

1992.

2. Kowalski T., Lis G., Szenajch W.: Technologia i automatyzacja montażu maszyn. Oficyna Wy-

dawnictwa Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.

3. Novikow M.P.: Podstawy technologii montażu i mechanizmów. WNT, Warszawa 1972,

4. Piotrowski J.: Shaft alignment handbook. Copyright 1995 Marcel Dekker, Inc. New York, NY.

5. Puff T., Sołtys W.: Podstawy technologii montażu maszyn i urządzeń. WNT, Warszawa 1980.

6. Grudziński K., Jaroszewicz W.: Posadawianie maszyn i urządzeń na podkładkach fundamento-

wych z tworzywa EPY. Zapol Spółka Jawna. Szczecin 2002.

7. Dwojak J., Rzepiela M.: Zastosowanie lasera do ustawiania maszyn. Wydawnictwo Biuro Gam-

ma, Warszawa 2001.

8. Czachórska E., Ochoński Wł., Machowski B.: Uszczelnienia. PWN, Warszawa 1991.

9. German de Melo Rodriquesz, Ignacio Echevarrieta Sazatronil: Mounting and Dismantling of Ma-

rine Machine. Faculty of Nautical Stadies Universitas Politecnoca Catalunya Barcelona, Spain.

Wydany w ramach programu Tempus Phare JEP 12253-97. Maritime University Szczecin,

Szczecin 2001.

10. Feld M.: Technologia budowy maszyn. PWN, Warszawa 2000.

11. Bielawski P.:Ocena jakości elementów maszyn. Wydawnictwo WSM, Szczecin 1991.

12. Choroszy B.: Technologia maszyn. Oficyna Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2000.


1. Mały poradnik mechanika.

2. Materiały informacyjne strona www.marinetechnic.com

3. Instrukcje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń.

4. Materiały firmy Diesel Marine International. Strona www. dmiuk.co.uk/dmihome.htm

5. Katalogi narzędzi i środków transportu do demontażu i montażu.



6. Poradnik obsługi technicznej łożysk SKF.

7. Periodyki techniczne związane z budową i eksploatacją maszyn.




dr inż. Zygmunt Raunmiagi, st.of. mech. okr. [email protected] KDiRM



dr inż. Jan Drzewieniecki, st.of. mech. okr. [email protected] KDiRM








Nr: 43 Przedmiot: Naprawy i regeneracje elementów maszyn*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 3 2 45 30 4




1. Ocena jakości elementów maszyn

2. Montaż maszyn

3. Zużycie i spowalnianie zużycia

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności oceny stopnia zużycia i zakwalifikowania elementu do naprawy lub

regeneracji

2. Wykształcenie umiejętności określenia potrzeby naprawy lub regeneracji elementu

3. Wykształcenie umiejętności pracy w zespole podczas wykonywania napraw

4. Wykształcenie umiejętności napraw i regeneracji wybranych elementów maszyn



EKP1

Właściwie dobiera metodę oraz dokonuje naprawy elementu maszy-

ny. Właściwie kieruje rozdzieleniem obowiązków podczas pracy

w zespole

K_U01, K_U09, K_U15,

K_K04, K_K06

EKP2 Rozróżnia zastosowaną wcześniej metodę naprawy lub regeneracji K_W05, K_U17

EKP3 Potrafi oszacować koszty i opłacalność naprawy lub regeneracji K_U14



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna metody napraw i regeneracji elementów

maszyn. Klasyfikuje metody i fazy napraw

i regeneracji

EKP

1,3 x x

SEKP2 Przeprowadza naprawę oraz dokonuje oceny jakości po naprawie metodami ubytkowymi

EKP1 x x

SEKP3 Charakteryzuje metody naprawy z zastosowa-

niem obróbki plastycznej

EKP

1,2 x x



SEKP4 Opracowuje procedurę naprawy pękniętego

elementu poprzez wstawianie elementów

EKP

1,3 x x

SEKP5 Dobiera odpowiedni rodzaj kleju i dokonuje na-

prawy przy jego użyciu

EKP

1,3 x x

SEKP6 Dobiera masy chemoutwardzalne i dokonuje

naprawy elementu przy ich użyciu

EKP

1,2,3 x x

SEKP7

Charakteryzuje metody galwanotechniczne i po-

trafi dokonać naprawy i regeneracji wybranych elementów maszyn przy ich użyciu

EKP

1,2 x

SEKP8 Charakteryzuje metody spawalnicze do napra-

wy i regeneracji elementów maszyn

EKP

1,2,3 x

SEKP9 Dobiera metodę spawalniczą do naprawy wy-

branego elementu

EKP

1,2,3 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1 1. Naprawy i regeneracja elementów maszyn. Klasyfikacja metod

i fazy napraw i regeneracji

45

SEKP1 2. Metody usuwania zanieczyszczeń i powłok ochronnych

SEKP2 3. Naprawy metodami ubytkowymi: docieranie, honowanie, szlifo-

wanie, dogładzanie, skrawanie

SEKP3 4. Naprawy z zastosowaniem obróbki plastycznej: spęczanie, dognia-

tanie, prostowanie, rozwalcowywanie, przeciąganie

SEKP4 5. Naprawy poprzez wstawianie elementów: tulejowanie, kołkowanie,

szycie

SEKP5,6 6. Naprawy z zastosowaniem klejów i mas chemoutwardzalnych

SEKP7 7. Regeneracja metodami galwanicznymi

SEKP8,9 8. Regeneracja metodami spawalniczymi

SEKP1,2,3,

4,5,6,7,8,9 9. Studium przypadków napraw i regeneracji maszyn i urządzeń

Razem: 45

L

SEKP1 10. Usuwanie zanieczyszczeń i powłok ochronnych

30

SEKP2 11. Naprawy metodami ubytkowymi: docieranie, honowanie, toczenie,

szlifowanie

SEKP4 12. Naprawy przez wstawianie elementów

SEKP5 13. Naprawy z zastosowaniem klejów

SEKP6 14. Naprawy z zastosowaniem mas chemoutwardzalnych

SEKP7 15. Regeneracja metodami galwanicznymi

SEKP8,9 16. Regeneracja metodami spawalniczymi

SEKP1 17. Naprawa wtryskiwaczy

SEKP1,2,3,

4,5,6,9 18. Analiza przypadków napraw wybranych elementów maszyn

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 120


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie jest w stanie


określić problemu

związanego z napra-

wą danego elementu.

Nie zna procedury

i odpowiedniego spo-

sobu postępowania

podczas naprawy lub

regeneracji wybrane-

go elementu


zakres czynności pod-

czas wykonywania na-

prawy wybranego ele-

mentu oraz prawidłowo

zastosować przynajm-

niej jedną z wybranych

przez siebie metod na-

prawy

Potrafi prawidłowo ocenić

i zdefiniować problem związany

z naprawą wybranego elementu;

potrafi przedstawić argumenty

przemawiające za doborem od-

powiedniego sposobu naprawy

lub regeneracji oraz uzasadnić

wybór jednej (wg studenta) naj-

bardziej odpowiedniej metody.

Jest w stanie przeprowadzić na-

prawę wybranego elementu


i zdefiniować problem zwią-

zany z naprawą elementu; po-

trafi przedstawić argumenty

przemawiające za doborem

odpowiedniego sposobu na-

prawy lub regeneracji oraz

uzasadnić wybór jednej

(wg studenta) najbardziej od-

powiedniej metody. Jest

w stanie przeprowadzić na-

prawę wybranego elementu.

Potrafi przewidzieć skutki

błędów montażu czy niewła-

ściwie wykonanej naprawy

EKP2

Nie jest w stanie roz-

różnić zastosowania

(bądź nie), wcześniej-

szych metod napra-

wianego lub regene-

rowanego elementu,

a przez to nie potrafi

odpowiednio przygo-

tować go do prawi-

dłowego sposobu na-

prawy

Prawidłowo rozpoznaje

stopień zużycia danego

elementu i potrafi za-

kwalifikować go do od-

powiedniego rodzaju

naprawy bądź regenera-

cji

Potrafi ocenić jakość wcześniej

przeprowadzonej metody na-

prawy lub regeneracji. Potrafi

w sposób ogólny określić aktu-

alny stan rozpatrywanego ele-

mentu (pęknięcia, możliwość

wystąpienia zmian struktury

itp.); potrafi przygotować po-

wierzchnię do danej metody na-

prawy lub regeneracji

Potrafi rozróżnić rodzaj zasto-

sowanej naprawy lub regene-

racji i określić jej jakość. Jest

w stanie szacunkowo przewi-

dzieć żywotność elementu

w celu zaplanowania „często-

ści” późniejszych przeglądów.

Potrafi określić alternatywną

metodę naprawy

EKP3

Nie jest w stanie

określić czy dany

element nadaje się do

naprawy. Nie potrafi

oszacować opłacalno-

ści i kosztów naprawy

Potrafi z pomocą in-

strukcji zakwalifikować

element do naprawy

oraz z pewnym prawdo-

podobieństwem osza-

cować koszty naprawy

Potrafi prawidłowo zakwalifi-

kować element do naprawy lub

regeneracji oraz ocenić jej opła-

calność

Potrafi prawidłowo zakwalifi-

kować element do naprawy

lub regeneracji oraz ocenić jej

opłacalność. Posiada umiejęt-

ność analizowania całokształ-

tu kosztów i oceny optymal-

nego rozwiązania i wyboru

metody naprawczej




Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych (naprawianych) elementów

maszyn

Materiały naprawcze Masy chemoutwardzalne, kleje, zszywki Metalock, wkładki do naprawy

gwintów itp.

Elementy maszyn Zawory, gniazda zaworowe w głowicach, tuleje cylindrowe, zużyte rozpyla-

cze itp.

Literatura:


1. Piaseczny L.: Technologia napraw okrętowych silników spalinowych. Wyd. Morskie, Gdańsk

1992.

2. Adamiec P., Dziubiński J., Filipczyk J.: Technologia napraw pojazdów samochodowych. Wyd. Po-

litechniki Śląskiej, Gliwice 2002.

3. Praca zbiorowa: Poradnik galwanotechnika. WNT, Warszawa 2002.

4. Pierre-Jean Cunat: Broszura Euro Inox. Spawanie stali nierdzewnych. Bruksela 2002.


1. Materiały firmy Chris-Marine. Strona www.chris-marine.com

2. Matriały firmy Hunger. Strona www.ludwig-hunger.de

3. Materiały informacyjne strona www.marinetechnic.com

4. Meteriały firmy Loctite. Strona www.loctite.pl

5. Materiały firmy Diesel Marine International. Strona www. dmiuk.co.uk/dmihome.htm















Nr: 44 Przedmiot: Zużycie i spowalnianie zużycia

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



IV 15 3 1 45 15 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności oceny stopnia zużycia elementów maszyn i jego kojarzenia z rodza-

jem i przebiegiem procesu

2. Określenie relacji stopnia zużycia z warstwą graniczną w tribologicznych procesach zużycia i sta-

nem granicznym maszyny

3. Wykształcenie umiejętności rozpoznawania przyczyn zużywania się (przyśpieszonego) elemen-

tów podzespołów maszyn okrętowych i jego wartościowanie ilościowe

4. Wykształcenie umiejętności spowalniania tribologicznych i nietrybologicznych procesów zużycia



EKP1

Ma szczegółową wiedzę o warstwie wierzchniej i zjawiskach zacho-

dzących w strefie kontaktu ciało stałe – ciało stałe, przebiegu procesów zużycia eksploatacyjnego w cyklu życia maszyn i urządzeń okrętowych

K_W04, K_W05,

K_W06, K_W07

EKP2

Potrafi rozpoznawać, przeprowadzać pomiary i analizować procesy

stopnia zużycia, interpretować uzyskane wyniki oraz wyciągać wnioski

dla potrzeb spowalniania procesu

K_U08, K_U09

EKP3

Potrafi stosować wiedzę do interpretacji i zapobiegania zjawiskom de-

strukcyjnym zachodzącym w warstwach wierzchnich maszyn, urzą-dzeń i instalacji statkowych

K_U11, K_U13



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Wykorzystuje posiadaną wiedzę szczegółową do

rozróżniania i identyfikowania przyczyn degra-

dacji stanu technicznego współpracujących ele-

mentów maszyn i urządzeń okrętowych

EKP

1,2,3 x x



SEKP2

Realizuje utrzymanie stanu warstwy wierzchniej

podlegającej tribologicznemu i nietribologicz-

nemu zużyciu w maszynach i urządzeniach

okrętowych

EKP

1,3 x

SEKP3

Identyfikuje parametry opisujące stan warstwy

wierzchniej i konstruuje jej modele. Dokonuje

weryfikacji rodzaju zachodzącego tarcia w as-

pekcie minimalizacji jego działania destrukcyj-nego

EKP

1,3 x x

SEKP4 Rozpoznaje model rodzaju postępującego eks-

ploatacyjnego procesu zużycia tribologicznego

EKP

1,2 x x

SEKP5

Formułuje wnioski w celu spowalniania procesu

zużycia powierzchni elementów mechanicznych

z wykorzystaniem parametrów modelu procesu

zużycia

EKP

1,3 x x

SEKP6

Ocenia stopień zużycia przystających i nieprzy-

stających węzłów tribologicznych: łożyska śli-

zgowe, pierścień – tuleja; łożyska toczne, koła

zębate, krzywki, wałki; pomiary luzów. Wnio-skuje o przyczynach zużycia

EKP

1,2,3 x x

SEKP7

Ocenia stopień zużycia nietribologicznego ele-

mentu maszyny, urządzenia lub instalacji okrę-towej. Wnioskuje o przyczynach zużycia

EKP

1,2,3 x x

SEKP8

Dobiera metodę ochrony przed korozją wybra-

nego elementu na etapie projektowania i eksplo-

atacji statku / układu energetycznego

EKP

1,3 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP


godzin

Semestr: IV

A

SEKP1

1. Współpraca części maszyn, rodzaje tarcia. Podstawowe informacje

o warstwie wierzchniej i zjawiskach zachodzących w strefie kontaktu cia-

ło stałe-ciało stałe. Rodzaje tarcia, w tym podział ze względu na styk

współpracujących powierzchni: suche, płynne, graniczne, mieszane. Po-

działy procesów zużycia warstwy wierzchniej części maszyn

45

SEKP

1,2

2. Znaczenie i elementy problemu tribologicznego w eksploatacji ma-

szyn. Właściwości powierzchni powstałych w wyniku obróbki mecha-

nicznej metali. Własności powierzchni tworzyw sztucznych. Rzeczywista powierzchnia kontaktu

SEKP

1,2,3

3. Warstwa wierzchnia. Modele budowy warstwy wierzchniej, parametry

opisujące jej stan. Własności geometryczne i energetyczne

SEKP3 4. Tarcie ciał stałych: statyczne, kinetyczne, ślizgowe i toczne. Hipotezy

tarcia suchego ciał stałych

SEKP3 5. Warstwa graniczna i tarcie graniczne. Własności warstwy granicznej.

Smarność

SEKP3

6. Tarcie płynne. Własności reologiczne ciekłych substancji smarnych.

Smarowanie hydrodynamiczne – łożyska poprzeczne i wzdłużne smaro-

wane hydrodynamicznie. Smarowanie hydrostatyczne, gazodynamiczne i gazostatyczne



SEKP3 7. Tarcie mieszane – przykłady zastosowania

SEKP

3,4

8. Procesy zużycia, przebieg zużycia eksploatacyjnego. Tribologiczne

procesy zużycia i ich charakterystyka. Doraźne zużycie ścierne, zużycie

adhezyjne, zużycie przez utlenianie, zużycie zmęczeniowe WW (spalling,

pitting, fretting). Nietribologiczne procesy zużycia i ich charakterystyka.

Zużycie korozyjne i erozyjne. Miary zużycia elementów maszyn. Prze-

bieg zużycia w czasie eksploatacji

SEKP

3,4

9. Zużywanie maszyn na skutek tarcia. Modele procesów zużywania

tribologicznego. Zużywanie ścierne i adhezyjne. Scuffing. Zużywanie

zmęczeniowe (spal ling, pitting). Fretting. Miary wartości zużycia i od-

porności na zużycie tribologiczne. Zapobieganie zużyciu powierzchni

elementów mechanicznych

SEKP5

10. Nietribologiczne procesy zużycia i ich charakterystyka – inne procesy

fizyczne prowadzące do uszkodzeń zużyciowych: odkształcenia objęto-

ściowe, pękanie zmęczeniowe, zmęczenie cieplne

SEKP5

11. Inne procesy fizyczne prowadzące do uszkodzeń zużyciowych – zuży-

cie korozyjne i erozyjne. Proces i przyczyny powstawania i rozprze-

strzeniania się korozji chemicznej i elektrochemicznej: rodzaje korozji (w

postaci śladów, wżerów, gniazd / kropek, podpowierzchniowa, między-

krystaliczna, warstwowa, naprężeniowa); krzywa polaryzacji procesu ko-

rozyjnego; wykresy polaryzacji elektrod ogniwa podczas kontroli anodo-

wej, katodowej i mieszanej; ocena odporności materiału na korozję;

przykłady rozprzestrzeniania się korozji

SEKP

3,4,5

12. Miary zużycia elementów maszyn. Matematyczne modele powstawania

uszkodzeń zużyciowych elementów i stanu granicznego silnika. Kryteria

dopuszczalnego i granicznego zużycia elementów silnika. Przykłady do-

puszczalnych wartości zużycia elementów silnika – tuleje cylindrowe i

pierścienie tłokowe

SEKP

3,4,5

13. Przebieg zużycia eksploatacyjnego. Modele eksploatacyjne przebiegu

zużycia. Krzywa Lorenca. Empiryczna ocena kinetyki zużycia. Przebieg

zużycia jako proces losowy o realizacjach funkcyjnych. Trójczłonowy

model zużycia

Razem: 45

L

SEKP6 14. Ocena stopnia zużycia węzłów przystających: łożyska ślizgowe, pier-

ścień – tuleja; wnioskowanie o przyczynach i spowolnieniu zużycia

15

SEKP6 15. Ocena stopnia zużycia węzłów nieprzystających: łożyska toczne, koła

zębate, krzywki, wałki; pomiary luzów, wnioskowanie o przyczynach i

spowolnieniu zużycia

SEKP7

16. Korozja elektrochemiczna: pomiary napięcia i ochrona anodowa.

Ochrona przed korozją: dobór metali o znacznej pasywności, ochrona

katodowa, anodowa, inhibitory korozji, powłoki ochronne; ochrona przed

korozją na etapie projektowania i montażu

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 77


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie posiada wiedzy o

warstwie wierzchniej

i zjawiskach zacho-

dzących w strefie kon-

taktu ciało stałe – ciało

stałe. Nie rozpoznaje

charakteru procesu zu-

życia eksploatacyjne-

go. Nie potrafi ocenić

właściwości po-

wierzchni powstałych

w wyniku obróbki me-

chanicznej metali. Nie

rozróżnia rodzajów

tarcia oraz sposóbów

zużycia. Skutki kon-

kretnego rodzaju zuży-

cia przewiduje tylko

dwustanowo

Wykazuje się ograniczoną

wiedzą o warstwie wierzch-

niej i zjawiskach zachodzą-

cych w strefie kontaktu ciało

stałe – ciało stałe. Słabo in-

terpretuje przebieg procesu

zużycia eksploatacyjnego.

Potrafi ocenić właściwości

powierzchni powstałych

w wyniku obróbki mecha-

nicznej metali. Niejedno-

znacznie ocenia rodzaj tarcia

oraz sposób zużycia. Potrafi

tylko orientacyjnie przewi-

dzieć skutki konkretnego

rodzaju zużycia

Wykazuje się wiedzą o war-

stwie wierzchniej i zjawi-

skach zachodzących w stre-

fie kontaktu ciało stałe –

ciało stałe, przebiegu proce-

sów zużycia eksploatacyj-

nego. Potrafi ocenić właści-

wości powierzchni powsta-

łych w wyniku obróbki me-

chanicznej metali. Jest

w stanie ocenić rodzaj tar-

cia: suche płynne i mieszane

oraz sposób zużycia, wska-

zywać relacje pomiędzy

warstwą graniczną i stanem

granicznym elementu. Potra-

fi przewidzieć skutki kon-

kretnego rodzaju zużycia


o warstwie wierzchniej i zja-

wiskach zachodzących w stre-

fie kontaktu ciało stałe – ciało

stałe, przebiegu procesów zu-

życia eksploatacyjnego w cy-

klu życia maszyn. Potrafi zde-

finiować i ocenić właściwości

powierzchni powstałych

w wyniku obróbki mecha-

nicznej metali i tworzyw

sztucznych. Jest w stanie

prawidłowo ocenić rodzaj tar-

cia: suche płynne i mieszane

oraz sposob zużycia, powią-

zać warstwę graniczną ze sta-

nem granicznym elementu.

Potrafi przewidzieć skutki

konkretnego rodzaju zużycia

EKP2

Nie rozpoznaje rodza-

jów zużycia. Nie po-

trafi analizować proce-

sów zużycia. Nie po-

strzega możliwości

spowalniania procesu.

Nie potrafi przewidy-

wać żywotności ele-

mentu

Rozpoznaje i wartościuje

zużycie w ograniczonym

zakresie. Posiada uwarun-

kowaną umiejętność anali-

zowania procesów zużycia

i dyskutowania uzyskanych

wyników. Postrzega możli-

wość spowalniania procesu.

Oszacowuje żywotność

elementu przy założeniu po-

dobnego i zmodyfikowane-

go rodzaju zużycia. Jest

świadomy innych rodzajów

tarcia

Potrafi rozpoznawać, prze-

prowadzać pomiary miar

wartości zużycia i odporno-

ści na zużycie tribologiczne

i nietribologiczne w ograni-

czonym zakresie. Posiada

umiejętność analizowania

procesów zużycia i dysku-

towania uzyskanych wyni-

ków oraz wnioskować co do

możliwości spowalniania

procesu. Oszacowuje ży-

wotność elementu przy za-

łożeniu podobnego i zmody-

fikowanego rodzaju zużycia.

Jest zdolny rozważać mody-

fikację rodzaju tarcia

Potrafi rozpoznawać, prze-

prowadzać pomiary miar war-

tości zużycia i odporności na

zużycie tribologiczne i nietri-

bologiczne. Posiada zdolność

analizowania procesów zuży-

cia i interpretowania uzyska-

nych wyników oraz wyciągać

wnioski dla potrzeb spowal-

niania procesu. Jest w stanie

szacunkowo przewidzieć ży-

wotność elementu przy zało-

żeniu podobnego i zmodyfi-

kowanego rodzaju zużycia.

Potrafi zaproponować mody-

fikację rodzaju tarcia, w tym

nawet hipotetycznie

EKP3

Nie potrafi interpreto-

wać wyników organo-

leptycznej analizy zu-

życia elementu

i zapobiegania zjawi-

skom destrukcyjnym

zachodzącym w war-

stwach wierzchnich.

Nie jest świadomy

Interpretuje wyniki organo-

leptycznej analizy zużycia

elementu i zapobiegania

zjawiskom destrukcyjnym

zachodzącym w warstwach

wierzchnich maszyn i insta-

lacji statkowych przy innych

sposobach zużycia niż tribo-

logiczne. Jest świadom pro-

Stosuje wiedzę do interpre-

tacji wyników organolep-

tycznej analizy stopnia zu-

życia elementu i zapobiega-

nia zjawiskom destrukcyj-

nym zachodzącym w war-

stwach wierzchnich maszyn

i instalacji statkowych przy

innych sposobach zużycia

Potrafi stosować wiedzę do

interpretacji wyników organo-

leptycznej analizy stopnia zu-

życia elementu i zapobiegania

zjawiskom destrukcyjnym za-

chodzącym w warstwach

wierzchnich maszyn, urzą-

dzeń i instalacji statkowych

przy nietribologicznych i in-



problemów związa-

nych z ochroną ele-

mentów przed zuży-

ciem korozyjnym

i erozyjnym.

Nie kojarzy predyk-

cyjnych modeli zuży-

cia.

Nie potrafi zweryfi-

kować element co do

stanu zdatności

blemów związanych

z ochroną elementów przed

zużyciem korozyjnym i ero-

zyjnym.

Kojarzy predykcyjne mode-

le sposobu zużycia dla po-

trzeb sterowania obsługiwa-

niem. Potrafi zweryfikować

element, zakwalifikować do

naprawy lub regeneracji

niż tribologiczne. Jest zdol-

ny przedstawić problemy

związane z ochroną elemen-

tów przed zużyciem koro-

zyjnym i erozyjnym. Posia-

da zdolność budowy pre-

dykcyjnego modelu sposobu

zużycia dla potrzeb stero-

wania obsługiwaniem. Po-

trafi prawidłowo zweryfi-

kować element, zakwalifi-

kować do naprawy lub rege-

neracji

nych sposobach zużycia. Jest

zdolny przedstawić problemy

związane z ochroną elemen-

tów przed zużyciem korozyj-

nym i erozyjnym. Posiada

zdolność posługiwania się ar-

gumentami przemawiającymi

za doborem odpowiedniego

predykcyjnego modelu sposo-

bu zużycia dla potrzeb stero-

wania obsługiwaniem. Potrafi

prawidłowo zweryfikować

element, zakwalifikować do

naprawy lub regeneracji


Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych elementów maszyn

Elementy maszyn Łożyska toczne i ślizgowe, tuleje cylindrowe, zużyte rozpylacze, śruby

okrętowe itp.

Literatura:


1. Hebda M., Wachal A.: Trybologia.

2. Hebda M.: Procesy tarcia, smarowania i zużywania maszyn. Wydawnictwo Instytutu Technologii

Eksploatacji – PIB, Warszawa 2007.

3. Janecki J., Gołąbek S.: Zużycie części i zespołów pojazdów samochodowych. WKiŁ, Warszawa

1984.

4. Niewczas A.: Modelowanie zużycia i ocena niezawodności silników spalinowych. Politechnika Lu-

belska, Lublin 1998.

5. Włodarski J.K.: Podstawy eksploatacji maszyn okrętowych. Tarcie i zużycie. Akademia Morska

w Gdyni, Gdynia 2006.

6. Włodarski J.K.: Uszkodzenia łożysk okrętowych silników spalinowych. Tarcie i zużycie. Akademia

Morska w Gdyni, Gdynia 2003.


1. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn, tom 2. WNT, Warszawa 1999.

2. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn, tom 3. WNT, Warszawa 1999.

3. Gronowicz J.: Eksploatacja techniczna i utrzymanie samochodów. Politechnika Szczecińska,

Szczecin 1997.

4. Niewczas A., Koszałka G.: Niezawodność silników spalinowych. Wydawnictwo Uczelniane Poli-

techniki Lubelskiej, Lublin 2003.

5. Pod. Red. Karola Nadolnego: Podstawy modelowania niezawodności materiałów eksploatacyjnych.

Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej – Instytutu Technologii Eksploatacji, Poznań – Radom

1999.

6. Skoć A., Spałek J.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 1. WNT, Warszawa 2006.

7. Skoć A., Spałek J., Markusik S.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 2. Rozdz. 2. WNT, Warszawa

2008.









dr inż. Jan Drzewieniecki [email protected] KDiRM








Nr: 45 Przedmiot: Technologia elementów maszyn#

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 1 15 1




1. Podstawowe wiadomości z materiałoznawstwa i technologii materiałów

2. Podstawowe wiadomości z techniki wytwarzania

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności przygotowania i zarządzania strukturami procesów produkcyjnych

i technologicznych dla podstawowych elementów maszyn okrętowych

2. Wykształcenie umiejętności nadzoru i weryfikacji poprawności przebiegu procesów wytwarzania

materiałów i półwyrobów

3. Wykształcenie umiejętności przygotowania, czytania i wdrażania dokumentacji technologicznej

elementów maszyn



EKP1 Zna procesy produkcyjne i technologiczne oraz umie zapro-

jektować prosty proces technologiczny dla podstawowych

elementów maszyn okrętowych

K_W03, K_U18

EKP2 Zna i umie rozpoznawać poszczególne etapy procesu techno-

logicznego części, doboru półfabrykatów oraz określania

technologicznych przyczyn wad części

K_W04, K_W05, K_W06,

K_U11, K_U12

EKP3 Umie posługiwać się dokumentacją technologiczną K_W09, K_U19, K_U22



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Zna procesy produkcyjne i technologiczne EKP1 x

SEKP2 Zna i umie rozpoznawać etapy technologicz-

nego przygotowania produkcji EKP1 x

SEKP3 Zna rodzaje półfabrykatów, umie je dobrać

i przygotować EKP2 x



SEKP4 Zna i umie określać technologiczne przyczyny

wad części EKP2 x

SEKP5

Umie przygotować proces i dokumentację

technologiczną korpusów i kadłubów spawa-nych i odlewanych

EKP

1,2,3 x

SEKP6


technologiczną części klasy tuleja, tuleje cy-

lindrowe

EKP

1,2,3 x

SEKP7


technologiczną wałów, szczególnie wałów korbowych, wałów rozrządu i krzywek

EKP

1,2,3 x

SEKP8 Umie przygotować proces i dokumentację

technologiczną panewek

EKP

1,2,3 x


technologiczną tłoków i pierścieni

EKP

1,2,3 x


technologiczną zaworów

EKP

1,2,3 x


technologiczną części klasy dźwignia

EKP

1,2,3 x


technologiczną przewodów rurowych

EKP

1,2,3 x


technologiczną kół zębatych

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1,2 1. Wiadomości ogólne o procesie produkcyjnym i procesie technologicz-

nym

15

SEKP1,2 2. Technologiczne przygotowanie produkcji

SEKP5–13 3. Dokumentacja technologiczna

SEKP3 4. Rodzaje półfabrykatów i ich dobór

SEKP3 5. Przygotowanie półfabrykatów

SEKP1,2,4 6. Typizacja części i procesów technologicznych

SEKP5 7. Proces technologiczny korpusów i kadłubów spawanych i odlewanych

SEKP6 8. Proces technologiczny części klasy tuleja, tuleje cylindrowe

SEKP7 9. Proces technologiczny wałów, szczególnie wałów korbowych, wałów

rozrządu i krzywek

SEKP8 10. Proces technologiczny panewek

SEKP9 11. Proces technologiczny tłoków i pierścieni

SEKP10 12. Proces technologiczny zaworów

SEKP11 13. Proces technologiczny części klasy dźwignia

SEKP12 14. Kształtowanie przewodów rurowych

SEKP13 15. Proces technologiczny kół zębatych

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 32


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów, projekt procesu technologicznego dla

wybranego elementu maszyny okrętowej

EKP1

Nie złożył w terminie pro-

jektu technologicznego dla

wybranego elementu ma-

szyny okrętowej, bądź wy-

konał go niepoprawnie

z nienależytą starannością

o szczegóły techniczne

z uwagi na brak wystarcza-

jącej wiedzy na temat proce-

sów produkcyjnych

i technologicznych

Wykorzystał posiadaną

wiedzę na temat procesów

produkcyjnych i technolo-

gicznych oraz wykonał po-

prawnie projekt technolo-

giczny dla wybranego ele-

mentu maszyny okrętowej

jednak nie zachował wy-

starczającej szczegółowości

i poprawności wykonania

rysunków technicznych




gicznych oraz wykonał

prawidłowo projekt tech-

nologiczny dla wybranego

elementu maszyny okrę-

towej, z uwzględnieniem

szczegółów i rysunków

technicznych




gicznych oraz wykonał

prawidłowo projekt tech-

nologiczny dla wybranego

elementu maszyny okrę-

towej, z dużą starannością

przedstawiając szczegóły

i rysunki techniczne

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów

EKP2

Nie posiadł umiejętności

i wiedzy na temat rozpo-

znawania poszczególnych

etapów procesu technolo-

gicznego części, doboru pół-

fabrykatów oraz nie potrafi

określać technologicznych

przyczyn wad części

Ma wiedzę na temat po-

szczególnych etapów pro-

cesu technologicznego czę-

ści, doboru półfabrykatów,

jednak ich rozpoznawanie

i określanie technologicz-

nych przyczyn wad nastrę-

czają mu wiele trudności

Potrafi poprawnie rozpo-

znawać poszczególne eta-

py procesu technologicz-

nego części, dobierać pół-

fabrykaty oraz określać

technologiczne przyczyny

wad

Potrafi prawidłowo rozpo-

znawać i analizować po-

szczególne etapy procesu

technologicznego części,

dobierać półfabrykaty

oraz określać technolo-

giczne przyczyny wad

Metody

oceny

Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów, przygotowanie dokumentacji techno-

logicznej dla wybranego elementu maszyny okrętowej

EKP3

Nie posiadł umiejętności po-

sługiwania się dokumentacją

technologiczną

W stopniu zadawalającym

posługuje się dokumentacją

technologiczną, jednak

wymaga pomocy / wska-

zówek ze strony prowadzą-

cego

Potrafi efektywnie posłu-

giwać się dokumentacją

technologiczną i w nie-

wielkim stopniu wymaga

pomocy / wskazówek ze

strony prowadzącego

Efektywnie i biegle po-

sługuje się dokumentacją

technologiczną


Rodzaj Opis


Literatura:


1. Brodowicz W.: Technologia silników spalinowych. WSiP, Warszawa 1984.

2. Jezierski J.: Technologia tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1999.

3. Jędrzejowski J.: Obliczanie tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1988.



4. Kozaczewski W.: Konstrukcja grupy tłokowo-cylindrowej silników spalinowych. WKiŁ, Warszawa

2004.

5. Łukomski Z.: Technologia spalinowych silników kolejowych i okrętowych. WKiŁ, Warszawa 1972.

6. Piotrowski I.: Okrętowe silniki spalinowe. Zasady budowy i działania. Wydawnictwo Morskie,

Gdańsk 1983.

7. Wajand J., Wajand T.: Tłokowe silniki spalinowe średnio i szybkoobrotowe. WNT, Warszawa

2000.


1. Choroszy B.: Technologia maszyn. OWPW, Wrocław 2000.

2. Puff T.: Technologia budowy maszyn. PWN, Warszawa 1980.

3. Szucki T.: Podstawy technologii wytwarzania elementów maszyn. OWPW, Wrocław 1999.















Nr: 45.1 Przedmiot: Cieplne maszyny wirnikowe#

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 1 15 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności oceny jakości konwersji energii w cieplnych maszynach wirniko-

wych i sformułowania eksploatacyjnych sposobów korygowania jej efektywności


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Ma szczegółową wiedzę dotyczącą racjonalnego sterowania bezpieczną

eksploatacją maszyn wirnikowych turbozespołów napędu głównego stat-

ku, pomocniczych oraz turbosprężarek silników okrętowych o zapłonie

samoczynnym

K_W12, K_W13,

K_W15

EKP2

Umie posługiwać się i wykorzystywać informacje zawarte w dokumenta-

cji konstrukcyjnej i techniczno-ruchowej turbin i sprężarek wirnikowych

do oceny ich stanu technicznego. Potrafi stosować wiedzę do interpretacji

konwersji energii w okrętowych maszynach wirnikowych

K_U11,K_U13,

K_U22

EKP3

Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania turbin

i sprężarek wirnikowych oraz ocenić możliwe sposoby odtwarzania stanu

technicznego ich kanałów przepływowych niezbędne do ich prawidłowej

i bezpiecznej eksploatacji

K_U15



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Przeprowadza klasyfikację cieplnych maszyn

wirnikowych i ocenia ich funkcje w podstawo-

wych technologiach energetycznych statku

EKP

1,3 x

SEKP2 Dokonuje oceny własności mediów roboczych:

powietrza i spalin oraz wody i pary wodnej EKP1 x



SEKP3 Szacuje sprawności konwersji energii w proce-

sach ekspansji i sprężania

EKP

1,2 x

SEKP4

Wykorzystuje wskaźniki bezwymiarowe oraz

podobieństwo przepływów do oceny stanu geo-

metrii palisad łopatkowych i podjęcia decyzji

o sposobie odtwarzania stanu technicznego po-

wierzchni kanałów międzyłopatkowych

EKP

2,3 x

SEKP5

Sprawdza parametry stopnia osiowego i promie-

niowego cieplnej maszyny wirnikowej turbo-

sprężarki oraz wielowieńcowego stopnia akcyj-

nego (stopnia Curtisa) w pomocniczym zespole

turboparowym

EKP

1,2,3 x

SEKP6

Sprawdza sprawność turbiny wielostopniowej

z uwzględnieniem eksploatacyjnie zmiennego

współczynnika odzyskania ciepła tarcia (samo-

przegrzania)

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP


godzin

Semestr: III

A

SEKP1 1. Klasyfikacja maszyn przepływowych. Cieplne maszyny wirnikowe.

Definicje i określenia. Maszyny robocze. Silniki cieplne. Funkcje maszyn

przepływowych w podstawowych technologiach energetycznych

15

SEKP2 2. Równania stanu mediów roboczych. Powietrze i spaliny. Woda i para

wodna

SEKP3 3. Sprawność konwersji energii w procesach ekspansji i sprężania.

Sprawność izentropowa, politropowa i izotermiczna. Sprawność mecha-

niczna i efektywna maszyny wirnikowej. Sprawność dysz i dyfuzorów

SEKP4

4. Podstawowe związki dla palisad profilów. Geometria palisady łopat-

kowej. Siły działające na profil w palisadzie. Formuła Kutty-

Żukowskiego. Palisada prostoliniowa. Palisada kołowa. Wskaźniki bez-

wymiarowe i podobieństwo przepływów. Charakterystyczne liczby Ma-

cha

SEKP5

5. Stopień cieplnej maszyny wirnikowej. Równania energii dla stopnia

maszyny i jego elementów. Wieniec łopatek kierowniczych i wirniko-

wych. Równanie Eulera. Stopień osiowy i stopień promieniowy. Stopień

maszyny ekspansyjnej maszyny sprężającej. Wielowieńcowy stopień ak-

cyjny (stopień Curtisa)

SEKP6 6. Turbiny wielostopniowe. Linia ekspansji. Sprawność turbiny wielostop-

niowej. Zależność między sprawnością wewnętrzną turbiny i sprawnością

stopnia. Współczynnik odzyskania ciepła tarcia (samoprzegrzania)

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 26


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1


problemu związanego

ze sterowaniem eksplo-

atacją cieplnych ma-

szyn wirnikowych

Potrafi zdefiniować pro-

blem związany ze ste-

rowaniem eksploatacją

maszyn wirnikowych

turbozespołów oraz tur-

bosprężarek silników

okrętowych o zapłonie

samoczynnym

Potrafi prawidłowo zdefinio-

wać problem związany

z racjonalnym sterowaniem

bezpieczną eksploatacją ma-

szyn wirnikowych turboze-

społów napędu głównego

statku, turbozespołów po-

mocniczych oraz turbospręża-

rek silników okrętowych

o zapłonie samoczynnym


i zdefiniować problem związa-

ny z racjonalnym sterowaniem

bezpieczną eksploatacją ma-

szyn wirnikowych turbozespo-

łów napędu głównego statku,

turbozespołów pomocniczych

oraz turbosprężarek silników

okrętowych o zapłonie samo-

czynnym

EKP2

Nie jest w stanie wyko-

rzystywać informacji

zawartych w dokumen-

tacji techniczno-rucho-

wej turbin i sprężarek

wirnikowych do oceny

ich stanu technicznego

Potrafi wykorzystywać

informacje zawarte

w dokumentacji tech-

niczno-ruchowej turbin

i sprężarek wirnikowych

do oceny ich stanu tech-

nicznego

Potrafi wykorzystywać in-

formacje zawarte w doku-

mentacji techniczno-rucho-

wej turbin i sprężarek wirni-

kowych do oceny ich stanu

technicznego. Potrafi stoso-

wać wiedzę do interpretacji

konwersji energii w okręto-

wych maszynach wirniko-

wych

Potrafi prawidłowo posługiwać

się i wykorzystywać informa-

cje zawarte w dokumentacji

konstrukcyjnej i techniczno-

ruchowej turbin i sprężarek

wirnikowych do oceny ich sta-

nu technicznego. Potrafi sto-

sować wiedzę do interpretacji

konwersji energii w okręto-

wych maszynach wirnikowych

EKP3

Nie potrafi dokonać

analizy funkcjonowania

turbin i sprężarek wir-

nikowych oraz ocenić

sposoby odtwarzania

stanu technicznego ich

kanałów przepływo-

wych

Potrafi dokonać analizy

sposobu funkcjonowania

turbin i sprężarek wirni-

kowych oraz ocenić

sposoby odtwarzania

stanu technicznego ich

kanałów przepływo-

wych

Potrafi dokonać krytycznej

analizy sposobu funkcjono-

wania turbin i sprężarek wir-

nikowych oraz ocenić sposo-

by odtwarzania stanu tech-

nicznego ich kanałów prze-

pływowych niezbędne do ich

bezpiecznej eksploatacji

Potrafi prawidłowo dokonać

krytycznej analizy sposobu

funkcjonowania turbin i sprę-

żarek wirnikowych oraz ocenić

możliwe sposoby odtwarzania

stanu technicznego ich kana-

łów przepływowych niezbędne

do ich prawidłowej i bezpiecz-

nej eksploatacji


Rodzaj Opis

Rzutnik

multimedialny

Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej, filmów i zimnych

modeli

DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych maszyn wirnikowych

Materiały naprawcze Ciecze i substancje do oczyszczania kanałów przepływowych turbin i sprężarek

Elementy maszyn Elementy stopni turbin i sprężarek, zimny model turbinowego silnika spalino-

wego



Literatura:


1. Chmielniak T.J.: Maszyny przepływowe. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997.

2. Chmielniak T.J.: Turbiny cieplne. Podstawy teoretyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej,

Gliwice 1998.

3. Gundlach W.R.: Postawy maszyn przepływowych i ich systemów energetycznych. WNT, Warszawa

2008.

4. Perycz S.: Turbiny parowe i gazowe. Ossolineum, IMP PAN, w serii Maszyny Przepływowe, Tom

25, Gdańsk 1995.


1. Adamkiewicz A.: Podręcznik Maszynisty Turbinowych Silników Spalinowych. Wydawnictwo

Dowództwa Marynarki Wojennej RP, Gdynia 1986.

2. Chmielniak T.J.: Rusin A., Czwiertnia K.: Turbiny gazowe. Ossolineum, Wydawnictwo IMP PAN,

w serii Maszyny Przepływowe, Tom 25, Gdańsk 2001.

3. Cwilewicz R., Perepeczko A., Okrętowe turbiny parowe. Wydawnictwo Fundacja Rozwoju Aka-

demii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002.

4. Pod red. Prof. Szczecińskiego S.: Zespoły wirnikowe silników turbinowych. WKiŁ, Warszawa

1998.














Nr: 46 Przedmiot: Diagnostyka maszyn

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III

IV Semestry:

VI

VII

Status


Grupa



w semestrze



VI 15 4 60 5

VII 12 5E 60 3




1. Wiedza z zakresu identyfikacji swobodnych elementów maszyn

2. Wiedza z zakresu montażu maszyn

3. Wiedza z mechaniki pękania i tribologii

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie do korzystania z nowoczesnych metod identyfikacji stanu technicznego maszyn

i urządzeń

2. Przygotowanie do praktycznego zastosowania wybranych metod identyfikacji stanu maszyn

i urządzeń

3. Stworzenie podstaw do krytycznej refleksji nad przydatnością metod i środków badawczych oraz

informacji uzyskanych w wyniku ich zastosowania



EKP1 Umie opisać rolę diagnostyki technicznej i zilustrować al-gorytm diagnozowania obiektów technicznych

K_W03, K_W05, K_W08, K_U07, K_U10, K_U13, K_U15

EKP2 Potrafi opisać symptomy diagnostyczne i scharakteryzo-

wać metody stosowane w diagnostyce K_W05, K_W07, K_W08

EKP3

Umie zaprojektować badania diagnostyczne dla danego

agregatu okrętowego i wskazać źródła wartości granicz-nych kryteriów stanu zdatności maszyn agregatu

K_W04, K_W05, K_W06, K_U01,

K_U08, K_U09, K_U13, K_U14,

K_U15, K_U16, K_U17, K_U21, K_K04, K_K06

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach VI i VII:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Wymienia i opisuje kryteria stanu zdatności da-

nej maszyny

EKP

1,3 x x



SEKP2

Wymienia matematyczne modele relacji stan–

symptom, a dla danej maszyny wymienia symp-

tomy diagnostyczne i opisuje fizyczne relacje

symptom–stan techniczny

EKP

1,2 x x

SEKP3

Wymienia i opisuje znane klasyfikatory stanu

i charakteryzuje metody prognozowania stanu.

Dla symptomów zorientowanych uszkodzenio-

wo wyjaśnia narzędzia genezowania

EKP

1,3 x x

SEKP4

Dla wybranego symptomu diagnostycznego ilu-

struje tor pomiarowy i uzasadnia konieczność

poszczególnych etapów przetwarzania sygnału

EKP2 x x

SEKP5

Dla danego rodzaju maszyny i obszaru zastoso-

wań dobiera kryterium zdatności i planuje bada-

nia diagnostyczne

EKP

1,2,3 x x

SEKP6

Na podstawie otrzymanych wyników badań dia-

gnostycznych wykonuje wnioskowanie diagno-

styczne lub dokonuje planowania akwizycji do-

datkowych informacji

EKP

1,2,3 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1 1. Kryteria wartości granicznych stanu technicznego

60

SEKP1–6 2. Metodyka diagnozowania

SEKP2 3. Relacje diagnostyczne

SEKP3 4. Klasyfikatory stanu

SEKP2–6 5. Wnioskowanie diagnostyczne

SEKP2,4 6. Analiza sygnałów

SEKP4,5 7. Sensory

SEKP4 8. Cyfrowe przetwarzanie sygnałów

SEKP2,3 9. Badania zużycia elementów

SEKP2,3,5 10. Klasyfikacja symptomów diagnostycznych

SEKP2–5 11. Diagnostyka termalna

SEKP2–5 12. Diagnostyka termodynamiczna

SEKP2–5 13. Diagnostyka energetyczna

SEKP2–5 14. Diagnostyka konwekcyjna

SEKP2–5 15. Diagnostyka szumowa

SEKP2–5 16. Diagnostyka akustyczna

SEKP2 17. Analiza modalna maszyn

SEKP2 18. Drgania względne wirników jako symptom diagnostyczny

SEKP2 19. Drgania bezwzględne jako symptom diagnostyczny

SEKP2–5 20. Diagnostyka drganiowa agregatów składających się z maszyn wirni-

kowych

SEKP2–5 21. Diagnostyka drganiowa maszyn z mechanizmem tłokowo-korbowym

Razem: 60










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 105

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

L

SEKP1,2 22. Badania zużycia elementów

60

SEKP4 23. Wzorcowanie torów pomiarowych, badanie charakterystyk sensorów

SEKP4–6 24. Diagnozowanie z wykorzystaniem sygnałów termodynamicznych

SEKP4–6 25. Diagnozowanie z wykorzystaniem sygnałów przebiegów roboczych

SEKP4–6 26. Diagnozowanie na podstawie stanu technicznego cieczy roboczych

SEKP2 27. Analiza modalna maszyn i elementów maszyn

SEKP2 28. Identyfikacja stanu wirników i wyważanie wirników w łożyskach wła-

snych

SEKP2–6 29. Diagnozowanie maszyn wirnikowych na podstawie analizy drgań

względnych wirników

SEKP2–6 30. Badanie odpowiedzi na wymuszenia określonymi układami sił (sta-

łych i zmiennych)

SEKP2,6 31. Badanie relacji stan techniczny łożysk tocznych–symptom drganiowy

SEKP2,6 32. Badanie relacji stan techniczny przekładni–symptom drganiowy

SEKP2–6 33. Diagnozowanie agregatów i maszyn elektrycznych

SEKP2,6 34. Diagnozowanie silników w warunkach rozpędzania i wybiegu

SEKP2–6 35. Diagnozowanie maszyn z mechanizmem tłokowo-korbowym

Razem: 60








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 110




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenia pisemne lub ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, egzamin końcowy

EKP1

Przedstawia niepo-

prawny algorytm dia-

gnozowania i błędnie

opisuje większość po-

jęć związanych z dia-

gnozowaniem obiektu

i jego stanem. Błędnie

opisuje kryteria stanu

zdatności

Poprawnie ilustruje algo-

rytm diagnozowania

i poprawnie opisuje poję-

cia związane z diagno-

zowaniem obiektu i jego

stanem. Poprawnie opisu-

je kryteria stanu zdatno-

ści

Poprawnie ilustruje algo-

rytm diagnozowania i po-

prawnie definiuje pojęcia

związane z diagnozowa-

niem obiektu i jego sta-

nem. Poprawnie opisuje

kryteria stanu zdatności

i poprawnie wymienia

wielkości opisujące stan

techniczny obiektu

Poprawnie opisuje znaczenie

identyfikacji stanu obiektu

w systemie jakości przedsiębior-

stwa, poprawnie definiuje poję-

cia „stan techniczny”, „stan

zdatności”, poprawnie opisuje

kryteria stanu zdatności i po-

prawnie charakteryzuje decyzje

eksploatacyjne związane z przej-

ściem ze stanu zdatności w stan

niezdatności. Poprawnie wyja-

śnia pojęcie „identyfikacja sta-

nu”, podaje poprawne definicje

pojęć związanych z diagnozo-

waniem obiektu i poprawnie ilu-

struje algorytm diagnozowania

EKP2


większości sympto-

mów diagnostycznych

lub dokonuje błędnej

ich hierarchizacji.

Dla wybranego symp-

tomu niedostatecznie

lub błędnie opisuje re-

lacje symptom–stan

techniczny. Dla danego

symptomu przypisuje

błędną metodę pomiaru

i analizy

Wymienia większość

symptomów diagno-

stycznych maszyn

i przedstawia poprawną

ich hierarchizację. Dla

wybranego symptomu

poprawnie opisuje relacje

symptom–stan technicz-

ny. Dla danego sympto-

mu przypisuje właściwą

metodę pomiaru i analizy

Poprawnie klasyfikuje

i hierarchizuje symptomy

diagnostyczne maszyn. Dla

wybranego symptomu po-

prawnie opisuje relacje

symptom–stan techniczny.

Dla danego symptomu

przypisuje właściwą meto-

dę pomiaru i analizy oraz

charakteryzuje poprawnie

proces wnioskowania dia-

gnostycznego

Poprawnie klasyfikuje i hierar-

chizuje symptomy diagnostyczne

maszyn. Dla wybranego symp-

tomu poprawnie opisuje relacje

symptom–stan techniczny. Dla

danego symptomu przypisuje

właściwą metodę pomiaru i ana-

lizy oraz charakteryzuje popraw-

nie proces wnioskowania dia-

gnostycznego.

Dokonuje krytycznej oceny da-

nej metody pod względem na-

kładów i możliwych do uzyska-

nia informacji przydatnych dia-

gnostycznie

EKP3

Wskazuje symptomy

niewłaściwe ze wzglę-

du na konstrukcję i za-

sadę działania maszyn

agregatu. Wskazuje

niewłaściwe źródła

wartości granicznych

kryteriów stanu zdat-

ności maszyn agrega-

tów

Wskazuje symptomy

właściwe ze względu na

konstrukcję i zasadę dzia-

łania maszyn agregatu.

Wskazuje właściwe źró-

dła wartości granicznych

kryteriów stanu zdatności

maszyn agregatów

Wskazuje symptomy wła-

ściwe ze względu na kon-

strukcję i zasadę działania

maszyn agregatu. Popraw-

nie argumentuje wybory

symptomów. Wskazuje

właściwe źródła wartości

granicznych kryteriów sta-

nu zdatności maszyn agre-

gatów

Wskazuje symptomy właściwe

ze względu na konstrukcję i za-

sadę działania maszyn agregatu.

Poprawnie argumentuje wybory

symptomów. Wskazuje właściwe

źródła wartości granicznych kry-

teriów stanu zdatności maszyn

agregatów i poddaje je krytyce


Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe aparatury pomiarowej

Obiekty badań Silniki elektryczne, przekładnie, filtry, wymienniki, prądnice, sprzęgła

Stanowiska badawczo-

dydaktyczne Maszyny specjalne o dającym się zmieniać stanie technicznym

Standardy Obowiązujące normy ISO-EN-PN



Literatura:


1. Morel J.: Drgania maszyn i diagnostyka ich stanu technicznego. Wyd. Polskie Towarzystwo Dia-

gnostyki Technicznej, Warszawa (wyd. oryg. 1992).

2. Niziński S., Michalski R.: Diagnostyka obiektów technicznych. Wydawnictwo Instytutu Technolo-

gii Eksploatacji, Radom 2002.

3. Żółtowski B., Ćwiek Z: Leksykon diagnostyki technicznej. Wydawnictwo Uczelniane ATR, Byd-

goszcz 1996.

4. Praca zbiorowa pod red. Cempel Cz., Tomaszewski F.: Diagnostyka maszyn. Zasady ogólne. Przy-

kłady zastosowań. Międzyresortowe Centrum Naukowe Eksploatacji Majątku Trwałego, Radom

1992.

5. Bielawski P.: Elementy diagnostyki drganiowej mechanizmów tłokowo-korbowych maszyn okręto-

wych. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie, Szczecin 2002.

6. Praca zbiorowa pod red. Żółtowski B., Cempel Cz.: Inżynieria diagnostyki maszyn. Instytut Tech-

nologii Eksploatacji PIB, Radom 2004.


1. Linstedt P.: Praktyczna diagnostyka maszyn i jej teoretyczne podstawy. Wydawnictwo Naukowe

ASKON, Warszawa 2002.

2. Żółtowski B: Podstawy diagnostyki maszyn. Wydawnictwo Uczelniane ATR, Bydgoszcz 1996.

3. Deuszkiewicz P. i inni: Diagnostyka wibroakustyczna okrętowych turbinowych silników spalino-

wych. Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji – PIB, Radom 2009.

4. Korbicz J., Kościelny J. i inni: Diagnostyka procesów. Modele sztucznej inteligencji. Zastosowa-

nia. WNT, Warszawa 2002.

5. Krzyżanowski J., Głuch J.: Diagnostyka cieplno-przepływowa obiektów energetycznych. Wydaw-

nictwo IMP PAN, Gdańsk 2004.




prof. dr hab. inż. Piotr Bielawski [email protected] KDiRM









Nr: 47 Przedmiot: Sterowanie obsługiwaniem*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VII 12 2,5 30 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności podejmowania obsługowych decyzji eksploatacyjnych

2. Poznanie faz istnienia oraz rodzajów działań na obiekcie technicznym w procesie eksploatacji

3. Wykształcenie umiejętności utrzymania obiektów technicznych

4. Wykształcenie umiejętności opracowania procedur obsługiwania obiektów technicznych



EKP1

Posiada szczegółową wiedzę techniczną niezbędną do prawidłowe-

go utrzymania, obsługiwania oraz eksploatacji urządzeń i instalacji

okrętowych

K_W04, K_W07

EKP2

Umie posługiwać się i wykorzystać informacje dotyczące: doku-

mentacji konstrukcyjnej i techniczno-ruchowej urządzeń okręto-wych, schematów instalacji okrętowych

K_U01, K_U07,

K_U22

EKP3

Umie projektować procedury remontowe oraz ocenić ich opłacal-

ność, wdrażać i wykorzystywać systemy doradcze w sterowaniu obsługiwaniem

K_W07, K_W08, K_U09,

K_U14, K_U16, K_U18




SEKP1 Realizuje utrzymanie stanu maszyn w ukła-

dzie energetycznym EKP1,2,3 x

SEKP2

Zapewnia bezpieczeństwo formalne z wy-

korzystaniem przepisów towarzystw klasy-fikacyjnych i instytucji dozoru

EKP1,2 x

SEKP3 Projektuje zakres przeglądów celem za-

pewnienia bezpieczeństwa formalnego EKP1,3 x



SEKP4 Dobiera i stosuje metody oceny efektywno-

ści obsługiwania maszyn EKP1,3 x

SEKP5

Definiuje planowanie czasu i zakresu na-

praw i remontów na podstawie charaktery-

styk niezawodnościowych

EKP1,3 x

SEKP6 Charakteryzuje rodzaje remontów EKP1,2,3 x

SEKP7 Przeprowadza przygotowanie remontów EKP1,2 x

SEKP8 Posiada umiejętność gospodarowania czę-

ściami zamiennymi i materiałami pomocni-

czymi

EKP1,2,3 x

SEKP9 Definiuje moment kasacji i technologię re-

cyklingu EKP1,2,3 x

SEKP10 Uzasadnia modernizację maszyn EKP1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

A

SEKP1

1. Fazy istnienia obiektu technicznego: wartościowanie, projektowanie

i konstruowanie, wytwarzanie, eksploatacja, likwidacja. Definicja

eksploatacji obiektu technicznego.

Rodzaje działań w procesie eksploatacji: procesy przedużytkowe i

przechowywanie, użytkowanie, obsługiwanie, zasilanie, kierowanie

30

SEKP2

2. Prawne aspekty wprowadzania maszyn do eksploatacji. Wymaga-

nia dotyczące dokumentacji technicznej i instrukcji wynikające z Dy-

rektywy maszynowej. Zakres i forma informacji podawanych w in-

strukcji

SEKP

7,9

3. Rola i zadania instytucji dozoru. Zasady funkcjonowania i przepisy

towarzystw klasyfikacyjnych

SEKP

2,3

4. Stan techniczny maszyny. Czynniki wymuszające działające na ma-

szyny. Uszkodzenia – ich przyczyny, rodzaje i skutki. Podstawowe

pojęcia z zakresu niezawodności maszyn: stan zdatności i niezdatno-

ści, uszkodzenie. Dwu- i trzystanowe modele niezawodnościowe. Po-

dział cech opisujących maszynę pod względem funkcjonalnym. Kryte-

ria wyznaczania stanów granicznych. Pojęcia trwałości i niezawodno-

ści maszyny

SEKP

2,3,5

5. Utrzymanie obiektów technicznych. Strategie utrzymania stanu

technicznego obiektu technicznego i utrzymania ruchu. Wpływ strate-

gii utrzymania ruchu na niezawodność obiektów technicznych

SEKP

2,3,5

6. Wskaźniki związane z trwałością obiektu technicznego: średni czas

eksploatacji, zasób pracy obiektu nienaprawialnego, średni zasób pra-

cy, średni zasób pracy do pierwszej naprawy głównej

SEKP

2,3,5

7. Kluczowe wskaźniki efektywności w utrzymaniu silników spalino-

wych w układach energetycznych jednostek pływających. Metody

utrzymania układów energetycznych jednostek pływających z

uwzględnieniem wskaźników efektywności utrzymania

SEKP

2,3,5

8. Wskaźniki gotowości obiektu technicznego: wskaźnik gotowości,

wskaźnik wykorzystania technicznego

SEKP

6,7,8

9. Rodzaje obsług i remontów oraz ich przygotowanie. Opracowanie

planu remontu obiektu technicznego



SEKP

6,7,8,10 10. Planowanie czasu i zakresu napraw oraz remontów na podstawie

charakterystyk niezawodnościowych

SEKP

5,6,7,8

11. Opracowywanie instrukcji obsługi maszyny lub urządzenia: przy-

gotowanie specyfikacji technicznej, instrukcji użytkowania, instrukcji

obsługiwania, treści deklaracji zgodności dla wybranej maszyny

Razem: 30




nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-wywanie się do zaliczeń i egzaminów.



Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 40


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1


i nie rozumie problemu

prawidłowego utrzyma-

nia i obsługiwania obiek-

tów technicznych w eks-

ploatacji maszyn i urzą-

dzeń okrętowych. Nie po-

trafi rozpoznać wcześniej

stosowanej strategii

utrzymania wybranego

urządzenia


wiedzą i potrafi zdefi-

niować problem związany

z utrzymaniem i prawi-

dłowym obsługiwaniem

obiektów technicznych

w eksploatacji maszyn

i urządzeń okrętowych.

Jest w stanie ocenić

wcześniej stosowaną stra-

tegią utrzymania wybra-

nego urządzenia




z racjonalnym utrzymaniem

i prawidłowym obsługiwa-

niem obiektów technicz-

nych w eksploatacji maszyn

i urządzeń okrętowych. Jest

w stanie ocenić wcześniej

stosowaną strategią utrzy-

mania wybranego urządze-

nia




z racjonalnym utrzymaniem

i prawidłowym obsługiwa-

niem obiektów technicznych

w eksploatacji maszyn i urzą-

dzeń okrętowych. Jest w sta-

nie ocenić wcześniej stoso-

waną strategią utrzymania

wybranego urządzenia. Potra-

fi przewidzieć skutki niera-

cjonalnego sposobu utrzyma-

nia maszyny

EKP2

Nie potrafi nawet

w ograniczonym zakresie

posługiwać się informa-

cjami dotyczącymi do-

kumentacji technicznej

maszyn i urządzeń okrę-

towych. Nie jest zdolny

prognozować trwałości

maszyny w celu zapla-

nowania czynności ob-

sługowych

Potrafi w ograniczonym

zakresie posługiwać się

informacjami dotyczący-

mi dokumentacji tech-

nicznej maszyn i urzą-

dzeń okrętowych. Jest

w stanie przewidzieć

trwałość maszyny w celu

zaplanowania później-

szych czynności obsłu-

gowych

Potrafi posługiwać się in-

formacjami dotyczącymi

dokumentacji konstrukcyj-

nej i techniczno-ruchowej

maszyn i urządzeń okręto-

wych. Jest w stanie osza-

cować trwałość maszyny

w celu zaplanowania póź-

niejszych przeglądów i ob-

sług

Potrafi posługiwać się i wy-

korzystać informacje doty-

czące dokumentacji konstruk-

cyjnej i techniczno-ruchowej

maszyn i urządzeń okręto-

wych Jest w stanie szacunko-

wo przewidzieć trwałość ma-

szyny w celu zaplanowania

późniejszych przeglądów

i obsług. Potrafi określić stan

techniczny maszyny

EKP3

Nie potrafi projektować

procedur obsługowych

oraz wykorzystywać sys-

temów doradczych

w utrzymaniu maszyn.

Nie posiada umiejętności

oceny kosztów i możli-

wości realizacji strategii

utrzymania

Potrafi projektować pro-

cedury obsługowe i re-

montowe oraz wykorzy-

stywać systemy doradcze

w utrzymaniu maszyn.

Ma ukształtowaną umie-

jętność oceny kosztów

i możliwości realizacji

strategii utrzymania

Potrafi poprawnie projek-

tować procedury obsługo-

we i remontowe, wdrażać

i wykorzystywać systemy

doradcze w utrzymaniu ma-

szyn. Posiada umiejętność

analizowania kosztów i

oceny realizacji wybranej

strategii utrzymania

Potrafi poprawnie projekto-

wać procedury obsługowe

i remontowe, wdrażać i wy-

korzystywać systemy dorad-

cze w utrzymaniu maszyn.

Posiada umiejętność analizo-

wania kosztów i oceny reali-

zacji wybranej strategii

utrzymania




Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych maszyn i urządzeń

Literatura:


1. Gronowicz J.: Eksploatacja techniczna i utrzymanie samochodów. Politechnika Szczecińska,

Szczecin 1997.

2. Lewicki J.: Podstawy teorii eksploatacji i niezawodności. Politechnika Szczecińska, Szczecin 1984.

3. Lewitowicz J.: Podstawy eksploatacji statków powietrznych – Systemy eksploatacji statków po-

wietrznych. Wydawnictwo Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, Warszawa 2006.

4. Lewitowicz J.: Podstawy eksploatacji statków powietrznych – Statek powietrzny i elementy teorii.

Wydawnictwo Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, Warszawa 2001.

5. Praca zbiorowa pod. red. Nizińskiego S., Michalskiego R.: Utrzymanie pojazdów i maszyn. Wy-

dawnictwo Instytutu Eksploatacji, Radom – Olsztyn 2007.

6. Niewczas A.: Modelowanie zużycia i ocena niezawodności silników spalinowych. Politechnika Lu-

belska, Lublin 1998.

7. Smalko Z.: Podstawy eksploatacji technicznej pojazdów. Oficyna Wydawnicza Politechniki War-

szawskiej, Warszawa 1998.

8. Żółowski B., Niziński S.: Modelowanie procesów eksploatacji maszyn. Akademia Techniczno-

Rolnicza w Bydgoszczy, Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, Bydgoszcz –

Sulejówek 2002.


1. Girtler J.: Diagnostyka jako warunek sterowania eksploatacją okrętowych silników spalinowych.

Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie, Studia Nr 28.

2. Gronowicz J.: Eksploatacja techniczna i utrzymanie pojazdów.

3. Jurca V., Hladik T., Ales Z.: Optymalizacja przerw konserwacyjnych. Eksploatacja i Niezawodność

Nr 3 (39) 2008, PNTTE, Warszawa 2008.

4. Mobley R. Keith, Higgins Lindey R., Wikoff Darrin J.: Maintenance Engineering Handbook. Sev-

enth Edition. The McGraw-Hill Companies, 2008.














Nr: 48 Przedmiot: Urządzenia przeniesienia napędu

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 2 30 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności oceny jakości elementów i prawidłowości ich współpracy w układzie napędowym

2. Wykształcenie umiejętności określenia potrzeby przeprowadzenia obsług lub naprawy elementu

3. Wykształcenie umiejętności sterowania eksploatacją układu napędowego



EKP1

Ma szczegółową wiedzę dotyczącą racjonalnego zarządzania bez-

pieczną eksploatacją układu napędowego statku i pomocniczych ze-społów napędowych

K_W12, K_W13,

K_W15

EKP2

Umie posługiwać się i wykorzystać informacje zawarte w dokumenta-

cji konstrukcyjnej i techniczno-ruchowej urządzeń okrętowych. Potra-

fi stosować wiedzę do interpretacji zjawisk zachodzących w maszy-nach i urządzeniach i okrętowych układów napędowych

K_U11, K_U13

K_U22, K_U19

EKP3

Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechani-

zmów i urządzeń okrętowych oraz ocenić istniejące rozwiązania tech-

niczne niezbędne do prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji statku

K_U15



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Podejmuje bezpieczną decyzję eksploatacyjną

w oparciu o posiadaną dokumentację techniczną

i wiedzę

EKP

1,2,3 x

SEKP2

Przeprowadza analizę spełniania przez elementy

sposobu funkcjonowania każdego z mechani-

zmów układu napędowego w aspekcie popraw-

ności użytkowej

EKP

1,2,3 x



SEKP3 Dozoruje stan techniczny elementów układu na-

pędowego zgodnie z przepisami Towarzystwa

Klasyfikacyjnego

EKP

1,3 x

SEKP4 Dokonuje oceny stopnia degradacji elementu

i układu w celu dokonania naprawy różnymi

metodami

EKP

1,2,3 x

SEKP5

Dokonuje odbioru technicznego silnika cieplne-

go, odbiornika energii oraz każdego z pozosta-

łych elementów układu napędowego

EKP

1,2,3 x

SEKP6 Opracowuje procedurę remontu stoczniowego

głównego układu napędowego statku

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP


godzin

Semestr: III

A

SEKP

1,2

1. Klasyfikacja siłowni okrętowych. Układy przeniesienia napędu:

główny układ napędowy (bezpośredni i pośredni), pomocnicze zespoły

energetyczne. Dekompozycja strukturalna układu przeniesienia napędu

30

SEKP

2,4,5

2. Silniki cieplne jako źródło momentu obrotowego: okrętowe silniki tło-

kowe – silniki o zapłonie samoczynnym; cieplne maszyny wirnikowe –

turbiny parowe i gazowe

SEKP

2,4,5

3. Linia wałów okrętowych napędu głównego statku: wały pośrednie, wa-

ły oporowe, wały śrubowe

SEKP

2,4,5

4. Łożyskowanie linii wałów. Łożyska wzdłużne (oporowe), poprzeczne

i rufowe napędów okrętowych

SEKP

2,4,5

5. Sprzęgła napędu głównego: nierozłączne (sztywne, podatne), rozłączne

(cierne, podatne: hydrokinetyczne, elektromagnetyczne), rozłączno-

nawrotne

SEKP

2,4,5

6. Przekładnie układów napędowych: mechaniczne, elektryczne, hydrau-

liczne

SEKP

2,4,5

7. Odbiorniki energii układów napędowych: śruby okrętowe o skoku

ustalonym i nastawnym, prądnice okrętowe. Współczesne metody doboru

odbiornika energii i silnika napędowego w zespole. Zasady doboru pod-

zespołów

SEKP3 8. Przepisy towarzystw klasyfikacyjnych dotyczące układów przeniesie-

nia napędu

SEKP6 9. Organizacja remontów stoczniowych układów napędowych

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 39


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie jest w stanie prawi-

dłowo zarządzać eks-

ploatacją układu napę-

dowego statku i pomoc-

niczych zespołów napę-

dowych

Potrafi poprawnie zarządzać

eksploatacją układu napę-

dowego statku i pomocni-

czych zespołów napędo-

wych

W oparciu o posiadaną

wiedzę potrafi prawidło-

wo zarządzać bezpieczną

eksploatacją układu napę-

dowego statku i pomocni-

czych zespołów napędo-

wych

W oparciu o szczegółową

wiedzę potrafi racjonalnie za-

rządzać bezpieczną eksplo-

atacją układu napędowego

statku i pomocniczych zespo-

łów napędowych

EKP2

Nie potrafi interpreto-

wać zjawisk występują-

cych w maszynach

i urządzeniach, nawet

z pomocą informacji

zawartych w dokumen-

tacji konstrukcyjnej

i techniczno-ruchowej


formacje zawarte w doku-

mentacji konstrukcyjnej

i techniczno-ruchowej urzą-

dzeń w sposób zadowalają-

cy. Potrafi intuicyjnie inter-

pretować zjawiska występu-

jące w maszynach i urzą-

dzeniach i układów napę-

dowych


formacje zawarte w do-

kumentacji konstrukcyjnej

i techniczno-ruchowej

urządzeń okrętowych.

Potrafi interpretować zja-

wiska zachodzące w ma-

szynach i urządzeniach

i okrętowych układów na-

pędowych

Potrafi posługiwać się i wy-

korzystywać informacje za-

warte w dokumentacji kon-

strukcyjnej i techniczno-

ruchowej urządzeń okręto-

wych. Potrafi odpowiedzial-

nie interpretować zjawiska

zachodzące w maszynach

i urządzeniach i okrętowych

układów napędowych

EKP3

Nie jest w stanie ocenić


układu napędowego

oraz zakwalifikować go

do dalszej eksploatacji

lub do remontu

Potrafi ocenić sposób funk-

cjonowania mechanizmów

i urządzeń okrętowych oraz

zakwalifikować istniejące

rozwiązanie techniczne

układu napędowego do dal-

szej eksploatacji lub do re-

montu

Potrafi dokonać analizy


mechanizmów i urządzeń

okrętowych oraz zakwali-

fikować istniejące rozwią-

zanie techniczne układu

napędowego do dalszej

eksploatacji lub do re-

montu

Potrafi prawidłowo dokonać

krytycznej analizy sposobu

funkcjonowania mechani-

zmów i urządzeń okrętowych

oraz zakwalifikować istnieją-

ce rozwiązanie techniczne

układu napędowego do dal-

szej bezpiecznej eksploatacji

lub do remontu


Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe elementów układu napędowego

Literatura:


1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki. Silniki i napędy główne. Urządzenia

pomocnicze. Instalacje. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1986.

2. Charchalis A.: Siłownie okrętowe dla mechaników. Cz. I. Opory okrętu i pędniki okrętowe. Wyd.

WSMW, Gdynia 1982.

3. Cudny K.: Linie wałów okrętowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976.



4. Dudziak : Teoria okrętu. Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej,

Gdańsk 2008.

5. Kowalski A., Krzyżanowski J.: Okrętowe siłownie parowe. Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1991.

6. Nowak M.: Siłownie okrętowe dla mechaników. Cz. II. Okrętowy układ napędowy. Wyższa Szkoła

Marynarki Wojennej, Gdynia 1984.

7. Wojnowski W.: Okrętowe siłownie spalinowe. Część I. Wyd. Akademii Marynarki Wojennej,

Gdynia 1998.

8. Zając M.: Układy przeniesienia napędu samochodów ciężarowych i autobusów. WKiŁ, Warszawa

2003.


1. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn., Tom 2. WNT, Warszawa 1999.

2. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 3. WNT, Warszawa 1999.

3. Jarzyna H.: Pędniki okrętowe. Ossolineum, IMP PAN, w serii Maszyny Przepływowe, Tom 25,

Gdańsk 1995.

4. Skoć A., Spałek J.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 1. WNT, Warszawa 2006.

5. Skoć A., Spałek J., Markusik S.: Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 2. WNT, Warszawa 2008.















Nr: 49 Przedmiot: Praktyka zawodowa (standardy MNiSW)

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I, II Semestry:

I, II

III, IV

Status


Grupa

przedmiotów: praktyki


w semestrze

Liczba tygodni w bloku Liczba tygodni w semestrze ECTS


I 2

2

2 0

II 4 4 4 4

III 3 3 3 3

IV 5 (STCW) 5 5 7

Razem w czasie studiów

14 14

Uwagi:

Praktyka w semestrze I w Ośrodku Szkoleniowym Ratownictwa Morskiego – kandydat-

ka.

Praktyka w semestrze II w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstrukcyj-

ne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem studiów,

stoczniach produkcyjnych lub remontowych. Zakres realizacji ramowego programu praktyki

wynika ze struktury organizacyjnej oraz możliwości Zakładu Pracy.

Praktyka w semestrze III w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstruk-

cyjne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem stu-

diów, stoczniach produkcyjnych lub remontowych, zakładach produkcji silników okrętowych.

Zakres realizacji ramowego programu praktyki wynika ze struktury organizacyjnej oraz moż-

liwości Zakładu Pracy.

Praktyka w semestrze IV w dziale maszynowym na statku szkolno-badawczym, promach

lub statkach morskich spełniających wymagania konwencji.



1. Aktualne świadectwo zdrowia, stwierdzające brak przeszkód natury zdrowotnej w odbyciu prak-

tyk

Cele przedmiotu:

1. Przeszkolenie i uzyskanie podstawowych świadectw niezbędnych do odbywania praktyk

2. Zapoznanie z życiem i pracą na statku, ogólne wdrożenie do systemu pracy na statku, nauczenie

podstawowych umiejętności marynarskich, kształtowanie cech osobowych niezbędnych do pracy

na morzu

3. Wykształcenie podstawowych umiejętności i zachowań potrzebnych w przyszłym zawodzie





EKP1 Posiada umiejętności niezbędne do zamustrowania na statek morski

potwierdzone przez świadectwa wydane przez Urząd Morski K_U11, K_K03

EKP2 Posiada praktyczne umiejętności i zachowania potrzebne przy pracy w

zawodzie inżyniera w zakładzie przemysłowym związanym z kierun-

kiem studiów

K_U11, K_K02,

K_K05, K_K06,

K_K08

EKP3 Posiada podstawowe umiejętności marynarskie, zna specyfiką pracy

załóg maszynowych statków morskich i codzienne życie na statku

K_U02, K_U11,

K_U19, K_U20,

K_U22, K_K04

EKP4 Ma ukształtowane cechy osobowe niezbędne do pracy na morzu K_K01–K_K11

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–IV:



SEKP1 Zna elementarne zasady udzielania pierwszej

pomocy medycznej w praktyce EKP1 x

SEKP2 Umie udzielić pierwszą pomocy medycznej EKP1 x

SEKP3 Posiada wiedzę w zakresie bezpieczeństwa

własnego i odpowiedzialności wspólnej EKP1 x

SEKP4

Opanował praktyczne umiejętności i zdobył

wiedzę teoretyczną w zakresie indywidual-

nych technik ratunkowych

EKP1 x

SEKP5

Opanował praktyczne umiejętności i zdobył

wiedzę teoretyczną w zakresie ochrony prze-

ciwpożarowej w stopniu podstawowym

EKP1 x

SEKP6 Zna specyfiką pracy w dziale nadzoru bu-

dowy lub remontów EKP2 x

SEKP7 Zna pracę i funkcjonowanie działu kontroli

jakości EKP2 x

SEKP8 Zna specyfikę pracy działu wyposażenia lub

remontów EKP2 x

SEKP

9

Zna proces montażu i próby silników napędu

głównego EKP2 x

SEKP

10

Zna proces montażu i próby silników po-

mocniczych EKP2 x

SEKP

11

Zna proces wytwarzania i regeneracji apara-

tury paliwowej silników wysokoprężnych

w praktyce

EKP2 x

SEKP

12 Zna dokumentację techniczną silników EKP2 x

SEKP

13

Zna sposoby wytwarzania rurociągów i

zbiorników w praktyce EKP2 x

SEKP

14

Zna technologię wytwarzania i remontów

części i podzespołów w praktyce EKP2 x

SEKP

15

Zna realia prowadzenia wacht i służb ma-

szynowych w porcie i na morzu

EKP

3,4 x



SEKP

16

Zna specyfikę pracy siłowni okrętowej pod-

czas manewrów

EKP

3,4 x

SEKP

17

Posiada umiejętności praktyczne i wiedzę

teoretyczną realizacji alarmów szalupowych

i ratowniczych

EKP

3,4 x

SEKP

18

Zna metody i środki ochrony przeciwpoża-

rowej na statku oraz umie obsługiwać sprzęt

ppoż.

EKP

3,4 x

SEKP

19

Posiada praktyczne umiejętności potrzebne

przy realizacji prac obsługowo konserwacyj-

nych

EKP

3,4 x

SEKP

20

Zna budowę i zasady eksploatacji instalacji

siłowni okrętowej

EKP

3,4 x

SEKP

21

Zna budowę i obsługę maszyn i urządzeń si-

łowni okrętowej

EKP

3,4 x

SEKP

22

Zna przeznaczenie, uruchamianie, zatrzy-

mywanie i obsługę silników okrętowych

EKP

3,4 x

SEKP

23

Zna system wytwarzania, rozdziału i przesy-

łu energii elektrycznej na statku oraz urzą-

dzenia i maszyny elektryczne

EKP

3,4 x

SEKP

24 Zna konstrukcję statku

EKP

3,4 x

SEKP

25 Zna i stosuje metody łączności morskiej

EKP

3,4 x

SEKP

26

Posługuje się językiem angielskim przy ko-

rzystaniu z dokumentacji techniczno-

ruchowej na statku oraz używa podstawo-

wych zwrotów i komend w relacjach między

członkami załogi maszynowej i relacjach

CMK – mostek

EKP

3,4 x

SEKP

27

Stosuje w praktyce zasady bezpiecznej orga-

nizacji pracy w siłowni

EKP

3,4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: I

PR

SEKP1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy

medycznej

2

SEKP2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej

SEKP3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności

wspólnej

SEKP4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych

SEKP5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy

Razem: 2








Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni


Punkty

ECTS

Godziny zajęć 2

0 Praca własna studenta


Łącznie 2


Oceny Zaliczenie bez oceny

Metody oceny Zaliczenie na podstawie wydanych przez Urząd Morski świadectw i protokołu podpi-

sanego przez dyrektora OSRM w Szczecinie

EKP1

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: II

PR

SEKP6

1. Dział nadzoru budowy lub remontów:

– praca budowniczego;

– współpraca budowniczego z załogą statku;

– dokowanie statku;

– organizacja i koordynacja prac wyposażeniowych lub remontowych;

– przygotowanie i próby statku na uwięzi

4

SEKP7

2. Dział kontroli jakości:

– uruchamianie maszyn i urządzeń przez serwis producenta;

– próby zdawczo-odbiorcze;

– dokumentacja zdawczo-odbiorcza i poremontowa

SEKP8

3. Działy wyposażenia lub remontów:

3.1. Dział kadłubowy w stoczni produkcyjnej.

3.2. Dział montażu lub remontów silników głównych.

3.3. Dział montażu lub remontów silników pomocniczych.

3.4. Dział montażu lub remontów maszyn i mechanizmów pomocniczych

siłowni.

3.5. Dział montażu lub napraw linii wałów.

3.6. Dział montażu lub remontów rurociągów i zbiorników.

3.7. Dział montażu lub remontów urządzeń pokładowych.

– Zasady układania tras rurociągów w sekcjach kadłuba.

– Przygotowanie do montażu lub remontu maszyn.

– Demontaż i czyszczenie elementów maszyn.

– Pomiary i weryfikacja części.

– Metody napraw i regeneracji części.

– Dobór części zamiennych.

– Montaż i kontrola montażu.

– Przygotowanie do prób.

– Próby po montażu lub remoncie

Razem: 4










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 4



Łącznie 4



Metody oceny Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez opiekuna

praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez opiekuna praktyk

EKP2

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: III

PR

SEKP9

1. Dział montażu i prób silników napędu głównego:

Proces montażu silników napędu głównego.

Próby i procedura zdawczo-odbiorcza.

Dokumentacja zdawczo-odbiorcza

3

SEKP10

2. Dział montażu i prób silników pomocniczych:

Proces montażu silników napędu pomocniczego.

Próby i procedura zdawczo-odbiorcza.

Dokumentacja zdawczo-odbiorcza.

Hamownia

SEKP11

3. Dział wytwarzania i regeneracji aparatury paliwowej silników wy-

sokoprężnych:

Procesy obróbki aparatury wtryskowej silników wysokoprężnych.

Nowoczesne metody obróbki skrawaniem

SEKP12

4. Dział konstrukcyjny i badawczo-rozwojowy:

Dokumentacja silników głównych i pomocniczych.

Badania drgań wałów i kadłubów silników okrętowych

SEKP13 5. Dział wytwarzania rurociągów i zbiorników:

Konstrukcja i wytwarzanie rurociągów SO i SP

SEKP14

6. Wydziały obróbki ciężkiej:

Procesy obróbki zespołów kadłuba silników głównych.

Procesy obróbki głowic i tulei

SEKP14

7. Wydziały obróbki lekkiej:

Procesy obróbki głowic i tulei.

Procesy obróbki łożysk ślizgowych.

Procesy obróbki tłoków i pierścieni.

Procesy obróbki wałów głównych i wałów rozrządu.



Procesy obróbki wodzików.

Procesy obróbki korbowodów i drągów tłokowych

Razem: 3








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 3



Łącznie 3



Metody oceny

Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez

opiekuna praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez

opiekuna praktyk

EKP2

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: IV

PR

SEKP15

1. Wachty i służby maszynowe w porcie i na morzu

Rola i obowiązki poszczególnych członków załogi maszynowej i pokła-

dowej. Podstawowe czynności kontroli i obsługi siłowni i statku. Zasady

bezpieczeństwa obsługi urządzeń mechanicznych i elektrycznych. Przyj-

mowanie i zdawanie wacht morskich i portowych. Obchód siłowni, kon-

trola parametrów pracy silników i mechanizmów. Podstawowe prace ob-

sługowo-konserwacyjne urządzeń maszynowych i pokładowych. Prowa-

dzenie dziennika maszynowego. Asysta przy przyjmowaniu i zdawaniu

paliw i olejów. Asysta przy przyjmowaniu i zdawaniu zaopatrzenia. Prace

porządkowe i inwentaryzacyjne w dziale maszynowym. Poznanie pod-

stawowych terminów i zwrotów oraz nazewnictwa używanego na statku 5

SEKP16

2. Manewry

Organizacja pracy w siłowni podczas manewrów portowych i kotwicze-

nia. Przygotowanie siłowni do manewrów. Zasady uruchamiania i odsta-

wiania mechanizmów siłowni. Doskonalenie orientacji i kształcenie

umiejętności oceny stanu mechanizmów. Zasady manewrowania silni-

kiem głównym. Zasady zachowania się w sytuacjach awaryjnych

SEKP17

3. Szkolenie szalupowe i ratownicze

Alarmy ćwiczebne, doskonalenie czynności alarmowych, doskonalenie

wiedzy praktycznej i teoretycznej związanej z bezpieczeństwem życia

i pracy na morzu



SEKP18

4. Ochrona przeciwpożarowa

Doskonalenie umiejętności obsługi sprzętu ppoż. Zasady zachowania się

podczas pożaru siłowni. Ćwiczebne alarmy ppoż. Prewencja przeciwpo-

żarowa w siłowni i na statku podczas eksploatacji i remontów Obowiązki

załogi podczas alarmów pożarowych. Budowa i rozmieszczenie instalacji

ppoż. i sprzętu podręcznego. Uszczelnianie siłowni, odstawianie awaryjne

wentylacji i mechanizmów, zawory szybkozamykające paliwa

SEKP19

5. Prace obsługowo-konserwacyjne

Doskonalenie umiejętności posługiwania się narzędziami mechaniczny-

mi. Podstawowe zasady przy demontażu i montażu urządzeń, zbiorników

pod ciśnieniem, urządzeń elektrycznych. Zasady czyszczenia filtrów, wi-

rówek paliwa i oleju smarowego. Zasady doboru materiałów i środków

konserwacyjnych i myjących

SEKP20

6. Instalacje siłowni okrętowej

Podstawowe elementy instalacji siłownianych i ogólnostatkowych, zasa-

dy budowy i rozmieszczenia urządzeń. Rola poszczególnych urządzeń

i instalacji. Zasady bieżącej obsługi ocena stanu technicznego. Samo-

dzielna obsługa systemu ppoż. i zęzowo-balastowego. Awaryjne pompo-

wanie zęz

SEKP21

7. Maszyny i urządzenia siłowni okrętowych

Rola poszczególnych mechanizmów w eksploatacji statku i siłowni.

Zasady bieżącej oceny stanu pracy maszyn i urządzeń: pomp, wirówek

paliwa oraz sprężarek powietrza i sprężarek chłodniczych, kotła pomoc-

niczego, odolejacza wód zęzowych, urządzeń utylizacji ścieków okręto-

wych, wentylatorów, urządzeń do produkcji wody słodkiej. Ogólna

budowa centrali klimatyzacyjnej, urządzenia sterowego i chłodni pro-

wiantowej

SEKP22

8. Silniki okrętowe

Przeznaczenie, główne zespoły robocze silników okrętowych. Zasady

uruchamiania i odstawiania silników okrętowych. Zasady bieżącej kon-

troli i oceny stanu pracy silników okrętowych. Prace związane z obsługą

silników głównych i pomocniczych podczas postoju. Zasady nadzoru

technicznej eksploatacji silników okrętowych

SEKP23

9. Elektrotechnika okrętowa

Główne i awaryjne źródła energii. Zasady budowy i rozmieszczenia urzą-

dzeń w GTR, ATR i lokalnych tablicach rozdzielczych. Zasady bezpiecz-

nej obsługi urządzeń pod napięciem. Odczyt parametrów pracy i stanu

urządzeń elektrycznych. Urządzenia łączności wewnętrznej i alarmowej,

telegraf maszynowy, wskaźnik położenia steru, oświetlenie awaryjne.

Przygotowanie i uruchomienie agregatu awaryjnego. Awaryjne środki

łączności wewnętrznej

SEKP24

10. Konstrukcja statku

Podstawowe wymiary i wielkości charakteryzujące statek. Konstrukcja

kadłuba: rodzaje połączeń układy wiązań, nazewnictwo. Konstrukcja dna

podwójnego, grodzi wodoszczelnych, zbiorników i koferdamów. Zamy-

kanie i otwieranie drzwi wodoszczelnych: podstawowe i awaryjne. Zasa-

dy bezpieczeństwa przy otwieraniu zbiorników

SEKP25

11. Łączność morska

Korespondencja radiotelefoniczna: łączność w niebezpieczeństwie, sy-

gnały alarmowe, wezwanie pomocy w niebezpieczeństwie, odbiór zawia-

domienia w niebezpieczeństwie, łączność portowa, przybrzeżna i we-

wnętrzna. Łączność w relacji statek–statek



SEKP26

12. Język angielski

Posługiwanie się dokumentacją techniczną w języku angielskim. Czytanie

instrukcji obsługi urządzeń. Poszukiwanie informacji o przyczynach nie-

właściwej pracy urządzeń w dokumentacji technicznej. Podstawowe

zwroty i komendy w relacji między członkami załogi maszynowej oraz

siłownia – mostek. Dziennik maszynowy, książka zapisów olejowych,

kod ISM, dokumenty klasyfikacyjne i bezpieczeństwa. Zasady sporzą-

dzania zamówień części i korespondencji z serwisem

SEKP27

13. Bezpieczeństwo pracy

Bezpieczna organizacja pracy w siłowni. Praca w warunkach sztormo-

wych i na wysokości. Bezpieczna obsługa urządzeń dźwigowych, zawiesi

i lin podczas transportu ładunków w siłowni, na pokład i na ląd

Razem: 5








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 5



Łącznie 5



Metody oceny Zaliczenie na podstawie: wpisu kapitana i starszego mechanika statku do książki

praktyk studenta.

EKP3, EKP4


Rodzaj Opis

OSRM w Szczecinie Wyposażenie treningowe OSRM w Szczecinie

Rzeczywisty obiekt techniczny – sta-

tek morski

Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego

statku morskiego

Literatura:


1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę





Nr: 50 Przedmiot: Praktyka pływania (standardy STCW)

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: VIII

Status


Grupa

przedmiotów: praktyki


w semestrze

Liczba tygodni w bloku Liczba tygodni w semestrze ECTS


VIII 19 STCW

19

19 30

Razem w czasie studiów

19 30

Uwagi:

Praktyka na statkach morskich w dziale maszynowym, z dziennikiem praktyk, sprawoz-

daniem, podlegająca zaliczeniu przed komisja egzaminacyjną.

Praktyka musi być realizowana zgodnie z procedurami obowiązującymi w Akademii

Morskiej w Szczecinie, a zamieszczonymi w Systemie Zarządzania Jakością w części doty-

czącej studentów studiów stacjonarnych.

Studentom posiadającym dyplomy morskie, dziekan może uznać praktykę pływania

(w trakcie trwania studiów) udokumentowaną wpisem w książeczce żeglarskiej (lub wycią-

giem pływania) jako równoważną wymaganej standardami STCW.



1. Komplet dokumentów i świadectw ukończenia stosownych kursów wymaganych przez przepisy

międzynarodowe przy zamustrowaniu w dziale maszynowym statku morskiego

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie praktycznych umiejętności związanych z samodzielnym i bezpiecznym prowadze-

niem wachty maszynowej na statku morskim

2. Zapoznanie praktyczne studentów ze specyfiką pracy w siłowni okrętowej statku morskiego, wa-

runkami tam panującymi, zagrożeniami związanymi z zawodem oficera mechanika okrętowego

3. Zdobycie doświadczenia w pracy w zespole ludzkim, często międzynarodowym



EKP1 Potrafi samodzielnie bezpiecznie prowadzić wachtę maszynową na

statku morskim

K_U01–K_U22

K_K01–K_K11

EKP2 Potrafi obsługiwać maszyny i urządzenia znajdujące się w siłowni okrę-

towej oraz pokładowe

K_U01–K_U22

K_K01–K_K11

EKP3 Umie współpracować w kilkuosobowym, hermetycznym międzynaro-

dowym zespole ludzkim

K_U01–K_U22

K_K01–K_K11

EKP4

Rozumie pozatechniczne aspekty i skutki eksploatacji siłowni okręto-

wych statków morskich i jej wpływu na środowisko oraz zna praktycz-

ne metody ograniczania negatywnych skutków dla środowiska

K_U01–K_U22

K_K01–K_K11



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi scharakteryzować ogólnie statek na pod-

stawie dokumentów okrętowych i dokumentacji

techniczno-ruchowej

EKP

1,2 x

SEKP2 Zna budowę i miejsce rozmieszczenia zbiorni-

ków na statku oraz budowę systemów siłownia-

nych i ich praktyczną obsługę

EKP

1,2,3,4 x

SEKP3 Zna silniki znajdujące się na statku, zna w prak-

tyce procedury ich uruchomienia, utrzymania w

ruchu oraz zatrzymania

EKP

1,2,3,4 x

SEKP4

Zna rodzaje zainstalowanych na statku mechani-

zmów i urządzeń okrętowych, ich budowę oraz

praktyczną obsługę – uruchomienie, utrzymanie

w ruchu, zatrzymanie oraz regulację

EKP

1,2,3,4 x

SEKP5 Zna zadania, budowę systemów automatyki

okrętowej oraz praktyczną obsługę

EKP

1,2,3 x

SEKP6

Zna zasady i procedury bezpieczeństwa podczas

prowadzenia remontów i napraw w siłowni

okrętowej, zna w praktyce sposoby prowadzenia

napraw i remontów maszyn poprzez czynny

udział w całym procesie

EKP

1,2,3 x

SEKP7

Zna budowę, bieżącą i okresową obsługę insta-

lacji przeciwpożarowych i przeciwwybucho-

wych na statku

EKP

1,2,3,4 x

SEKP8 Zna w praktyce zasady i procedury bezpieczeń-

stwa przy obsłudze instalacji okrętowych

EKP

1,2,3,4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: VIII

PR SEKP1

1. Charakterystyka ogólna statku

1.1. Podstawowe dane: nazwa, znak wywoławczy, nr rejestru i port ma-

cierzysty, typ statku, dane armatora.

1.2. Wymiary i pojemności statku.

1.3. Napęd główny, silniki i kotły pomocnicze, rodzaj zużycie paliwa,

urządzenie sterowe, osiągi statku.

1.4. Wyposażenie nawigacyjne i radiokomunikacyjne.

1.5. Sprzęt ratunkowy

19



SEKP2

2. Siłownia okrętowa

2.1. Plan zbiorników z opisem, pojemności.

2.2. System wody morskiej – budowa, działanie, obsługa.

2.3. System wody słodkiej – budowa, działanie, obsługa.

2.4. System paliwowy – budowa, działanie, obsługa.

2.5. System oleju smarnego- badana, działanie, obsługa.

2.6. System sprężonego powietrza – budowa, działanie, obsługa.

2.7. System balastowy – budowa, działanie, obsługa.

2.8. System ścieków sanitarnych – budowa, działanie, obsługa.

2.9. System parowo-wodny: budowa, działanie, obsługa.

2.10. Przygotowanie siłowni do ruchu – opis

SEKP3

3. Silniki okrętowe

3.1. Silnik główny – charakterystyka.

3.2. Budowa układów funkcjonalnych SG.

3.3. Systemy obsługujące SG – obsługa.

3.4. Przygotowanie SG do ruchu.

3.5. Rozruch i przesterowanie SG.

3.6. Manewrowanie SG.

3.7. Nadzór SG w czasie ruchu.

3.8. Zespoły prądotwórcze – budowa, działanie, obsługa.

3.9. Budowa układów funkcjonalnych SP.

3.10. Systemy obsługujące SP – budowa, działanie, obsługa.

3.11. Przygotowanie do pracy i rozruch zespołu prądotwórczego.

3.12. Wyposażenie i zasady obsługi elektrowni statkowej, współpraca

równoległa zespołów prądotwórczych.

3.13. Nadzór zespołów prądotwórczych w czasie ruchu.

3.14. Agregat awaryjny – budowa, działanie; obsługa.

3.15. Wyposażenie i zasady obsługi ATR.

3.16. Silniki szalupowe – budowa, działanie, obsługa.

3.17. Silniki spalinowe napędu łodzi roboczych – budowa, działanie, ob-

sługa.

3.18. Silniki spalinowe napędu przenośnych agregatów pompowych –

budowa, działanie, obsługa

SEKP4

4. Mechanizmy i urządzenia okrętowe

4.1. Odolejacz wód zęzowych – budowa, działanie, obsługa.

4.2. Zasady bezpiecznej obsługi instalacji zęzowo-balastowej.

4.3. Wirówki – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.4. Wyparownik – budowa, działanie, obsługa, regulacja wydajności, ob-

róbka destylatu.

4.5. Śruba nastawna – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.6. Maszyna sterowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.7. Kotły pomocnicze i główne – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.8. Instalacje chłodni prowiantowej – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.9. Instalacje ładowni chłodzonych – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.10. Klimatyzacja statkowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.11. Spalarka śmieci i odpadów ropopochodnych – budowa, działanie,

obsługa, regulacja.

4.12. Ster strumieniowy – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.13. Żurawiki i slipy łodzi ratunkowych – budowa, działanie, obsługa,

regulacja.



4.14. Windy kotwiczne i cumownicze – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.15. Dźwigi i bomy przeładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.16. Pompy i systemy ładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regula-

cja

SEKP5

5. Automatyka okrętowa

5.1. Sterowanie i optymalizacja pracy napędu głównego.

5.2. Automatyka nadzoru sterowania pracą siłowni.

5.3. Automatyka elektrowni statkowej.

5.4. Automatyka systemu wirowania paliw i olejów.

5.5. Automatyka kotłów

SEKP6

6. Remonty mechanizmów i urządzeń w czasie praktyki

6.1. Remonty silników.

6.2. Remonty pomp.

6.3. Remonty sprężarek.

6.4. Remonty turbosprężarek.

6.5. Remonty zaworów.

6.6. Zasady bezpieczeństwa podczas prac remontowych w siłowni

SEKP7

7. Wyposażenie przeciwpożarowe i przeciwwybuchowe statku

7.1. Instalacja wykrywczo-alarmowa pożarów – budowa i obsługa.

7.2. Instalacja wodno-hydrantowa – budowa, obsługa.

7.3. Instalacje ogólne gaszenia siłowni – budowa, obsługa.

7.4. Instalacje lokalne gaszenia w siłowni – budowa, obsługa.

7.5. Uszczelnianie pomieszczenia siłowni, awaryjne odstawianie mecha-

nizmów i wentylacji, zdalne zamykanie zaworów.

7.6. Wykrywacz mgły olejowej w skrzyni korbowej silników – budowa,

obsługa.

7.7. Instalacje gaszenia ładowni i kontenerów – budowa, obsługa.

7.8. Awaryjne urządzenia ppoż. – budowa, obsługa.

7.9. System gazu obojętnego zbiorników ładunkowych – budowa, obsłu-

ga

SEKP8

8. Bezpieczeństwo obsługi instalacji statkowych

8.1. Eksploatacyjne i awaryjne pompowanie zęz.

8.2. Pompowanie balastów.

8.3. Transport paliw i olejów.

8.4. Bunkrowanie paliw i olejów

Razem: 19








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 19


Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 3 godz.

Łącznie 20 tygodni + 3 godz.




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Złożenie dziennika praktyk, sprawozdania i zdanie egzaminu przed komisją egzaminacyjną

EKP

1,2,3,4

Nie złożył dziennika

praktyk lub dziennik

praktyk nie został wypeł-

niony zgodnie z wyma-

ganiami STCW. / Nie

złożył sprawozdania

z praktyki morskiej wy-

konanego zgodnie

z otrzymanymi instruk-

cjami. / Nie ma dosta-

tecznej wiedzy praktycz-

nej dotyczącej budowy

i obsługi, przeprowadza-

nia remontów wybranych

przez komisję egzamina-

cyjną systemów siłow-

nianych, maszyn

i urządzeń okrętowych,

opisanych w sprawozda-niu

Złożył prawidłowo wy-

pełniony dziennik prak-

tyk zgodnie wymagania-

mi konwencji STCW. /

Złożył sprawozdanie


konane zgodnie z otrzy-

manymi instrukcjami. /

Wykazał się podstawową

wiedzą praktyczną z za-

kresu budowy i obsługi,

przeprowadzania remon-

tów wybranych przez

komisję egzaminacyjną

systemów siłownianych,

maszyn i urządzeń okrę-

towych, opisanych w sprawozdaniu



tyk zgodnie wymaga-

niami konwencji STCW.

/ Złożył sprawozdanie




Wykazał się dobrą wie-

dzą praktyczną z zakresu

budowy i obsługi, prze-

prowadzania remontów

wybranych przez komisję

egzaminacyjną syste-

mów siłownianych, ma-

szyn i urządzeń okręto-

wych, opisanych w sprawozdaniu



tyk zgodnie wymagania-

mi konwencji STCW. /

Złożył sprawozdanie




Wykazał się bardzo sze-

roką wiedzą praktyczną

z zakresu budowy i ob-

sługi, przeprowadzania

remontów wybranych

przez komisję egzamina-

cyjną systemów siłow-

nianych, maszyn i urzą-

dzeń okrętowych, opisa-nych w sprawozdaniu


Rodzaj Opis

Rzeczywisty obiekt techniczny –

statek morski

Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego

statku morskiego

Literatura:


1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę













Nr: 51 Przedmiot: Praca dyplomowa

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa

przedmiotów:

Rozkład zajęć w czasie studiów

Temat pracy dyplomowej jest przydzielany po V semestrze, ale nie później niż na rok

przed ukończeniem studiów (§28 pkt 6 Regulaminu Akademii Morskiej w Szczecinie).

Na wykonanie pracy przewidziane jest około 300 godzin pracy własnej studenta pod opieką

promotora i 15 punktów ECTS. Tryb powołania promotora oraz recenzenta pracy precyzuje

Regulamin AM w Szczecinie. Podana liczba godzin (nie ujęta w planie studiów) jest liczbą

szacunkową przewidywaną jako praca własna studenta obejmująca wszystkie czynności zwią-

zane z przygotowaniem i obroną pracy dyplomowej.

Związki z innymi przedmiotami:

– ze wszystkimi przedmiotami zawodowymi, a w szczególności z przedmiotami dyplo-

mowania,

– seminarium dyplomowe.

Wymagania stawiane pracy dyplomowej

Praca dyplomowa w swojej merytorycznej treści powinna koncentrować się na rozwiąza-

niu konkretnego problemu inżynierskiego przy wykorzystaniu wiedzy zdobytej w całym okre-

sie studiów. Zgodnie z warunkami przyznawania tytułu zawodowego inżyniera student

w pracy dyplomowej musi wykazać się umiejętnością:

– prawidłowego formułowania i rozwiązywania problemów technicznych na bazie po-

siadanej wiedzy ogólnej i specjalistycznej (w odniesieniu do pracy inżynierskiej nie

jest wymagana szczególna oryginalność rozwiązań);

– przeprowadzenia własnych studiów literaturowych;

– posługiwania się nowoczesnymi technikami komputerowymi niezbędnymi w pracy in-

żyniera;

– powiązania elementów pracy badawczej z praktyką inżynierską, a szczególnie z go-

spodarką morską;

– interpretacją i krytycznym podejściem do uzyskanych wyników.

Praca nie może być przyjęta do obrony bez sprecyzowania postawionego zadania i udo-

kumentowanego rozwiązania. Udokumentowanie sprowadza się do systematycznego przed-

stawienia toku analiz i obliczeń, toku projektowania eksperymentu, a także opisu wykorzysta-

nego oprogramowania komputerowego. Spełnienie powyższych wymagań potwierdzają

swoimi podpisami promotor i recenzent pracy.



Zmiany w programach

zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego

w dniu 01.10.2014 r.

– obowiązują od roku akademickiego

2014/2015



Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych

pierwszego stopnia Akademii Morskiej w Szczecinie

kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn

specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych

NR GRUPA / NAZWA PRZEDMIOTU

A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO (16 ECTS) 369 godz.

1. Język angielski*

2. Wychowanie fizyczne

3. Podstawy ekonomii

4. Nauka o pracy i kierowaniu

5. Ochrona własności intelektualnej

B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE (43 ECTS) 570 godz.

6. Matematyka

7. Fizyka

8. Mechanika*

9. Wytrzymałość materiałów*

10. Grafika inżynierska*

11. Informatyka użytkowa

C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE (53 ECTS) 825 godz.


13. Materiałoznawstwo okrętowe*

14. Techniki wytwarzania I*

15. Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa*

16. Techniki wytwarzania III – spawalnictwo*

17. Ocena jakości elementów maszyn*

18. Termodynamika techniczna*

19. Mechanika płynów*

20. Podstawy elektrotechniki i elektroniki*

21. Maszyny i napędy elektryczne*

22. Elektrotechnika okrętowa*

23. Podstawy automatyki i robotyki*

24. Automatyka i miernictwo okrętowe*

D. PRZEDMIOTY ZAWODOWE (69 ECTS) 1217 godz.

25. Chemia techniczna

26. Chemia wody, paliw i smarów*

27. Użytkowanie paliw i środków smarowych*



PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA

Akademia Morska w Szczecinie

Wydział Mechaniczny

Kierunek: Mechanika i Budowa Maszyn

Specjalność: Diagnostyka i Remonty Maszyn i Urządzeń Okrętowych

Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego

z dnia 01.10.2014 r.

Obowiązuje od roku akademickiego 2014/2015

od pierwszego roku studiów

Nr Nazwa przedmiotu Godziny

Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo

I semestr

15 tyg.

II semestr

15 tyg.

III semestr

15 tyg.

IV semestr

15 tyg.

V semestr

15 tyg.

VI semestr

15 tyg.

VII semestr

12 tyg.

VIII

semestr

W Ć L S ECTS W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E

1 Język angielski* 210 – – 210 – 12 – – 3 – 2 – – 3 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2E – 3 – – 2 – 1 – – – – –

Pra

kty

ka

mo

rsk

a

30 p

un

któ

w E

CT

S

2 Wychowanie fizyczne 90 – – 90 – 1 – – 2 – – – – 2 – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

3 Podstawy ekonomii 30 30 – – – 1 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

4 Nauka o pracy i kierowaniu 24 24 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1

5 Ochrona własności intelektualnej 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – –

6 Matematyka 165 60 105 – – 14 2E 3 – – 6 1 2 – – 3 1E 2 – – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

7 Fizyka 105 45 – 60 – 8 2 – 2 – 4 1E – 2 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

8 Mechanika* 90 45 30 15 – 8 2E 2 – – 5 1 – 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

9 Wytrzymałość materiałów* 90 30 30 30 – 8 – – – – – – – – – – 1 1 – – 3 1E 1 2 – 5 – – – – – – – – – – – – – – –

10 Grafika inżynierska* 60 – – 60 – 4 – – 4 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

11 Informatyka użytkowa 60 30 – 30 – 1 2 – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

12 Podstawy konstrukcji maszyn 150 60 – 90 – 9 – – – – – – – – – – 2 – – – 2 2E – 2 – 4 – – 4 – 3 – – – – – – – – – –

13 Materiałoznawstwo okrętowe* 75 45 – 30 – 6 3E – 2 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

14 Techniki wytwarzania I* 45 15 – 30 – 2 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

15 Techniki wytwarzania II – praktyka warsztatowa* 30 – – 30 – 1 – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

16 Techniki wytwarzania III – spawalnictwo* 30 – – 30 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – –

17 Ocena jakości elementów maszyn* 60 30 – 30 – 2 – – – – – – – – – – 2 – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

18 Termodynamika techniczna* 75 30 30 15 – 5 – – – – – 2E 2 – – 4 – – 1 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

19 Mechanika płynów* 30 15 15 – – 3 – – – – – 1 1 – – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

20 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 30 15 30 – 5 – – – – – 2E 1 – – 3 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

21 Maszyny i napędy elektryczne* 75 45 – 30 – 5 – – – – – – – – – – 3E – – – 3 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – –

22 Elektrotechnika okrętowa* 60 30 – 30 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 5 – – – – – – – – – –

23 Podstawy automatyki i robotyki* 45 15 15 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 1E 1 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – –

24 Automatyka i miernictwo okrętowe* 75 45 – 30 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3E – 2 – 6 – – – – –

25 Chemia techniczna 30 15 – 15 – 2 – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

26 Chemia wody, paliw i smarów* 45 15 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 2 – 2 – – – – – – – – – –

27 Użytkowanie paliw i środków smarowych* 30 30 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1 – – – – –

28 Okrętowe silniki tłokowe* 105 75 – 30 – 7 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 1 – 3 2 – – – 1 1,25E – 1,25 – 3

29 Kotły okrętowe* 50 38 7 – 5 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5E 0,5 – 0,3 3 – – – – – – – – – –

30 Maszyny i urządzenia okrętowe* 105 60 – 45 – 7 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1 2E – 3 – 6 – – – – –

31 Chłodnictwo i klimatyzacja* 60 30 – 25 5 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1,7 0,3 5 – – – – –

32 Siłownie okrętowe* 105 45 – – 60 9 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – – 2 4 1E – – 2 5 – – – – –

33 Podstawy budowy statku i organizacji załogi* 22 22 – – – 1 1,5 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

34 Teoria i budowa okrętu* 90 83 7 – – 3 – – – – – 2 – – – 1 2 – – – 1 1,5 0,5 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – –

35 Ochrona środowiska morskiego* 30 25 – 5 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,7 – 0,3 – 1 – – – – – – – – – –

36 Eksploatacja urządzeń siłowni okrętowej – symulator* 36 12 – – 24 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – 2 3

37 Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku* 46 24 22 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 1,6 1,4 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – –

38 Organizacja nadzoru* 25 12 13 – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 1 – – 2

39 Podstawy nautyki 15 15 – – – 1 – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

40 Prawo i ubezpieczenia morskie* 18 18 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,5 – – – 1

41 Seminarium dyplomowe 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – 1

42 Montaż maszyn* 60 30 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – –

43 Naprawy i regeneracje elementów maszyn* 75 45 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – 4 – – – – – – – – – –

44 Zużycie i spowalnianie zużycia 60 45 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – –

45 Technologia elementów maszyn# 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

45.1 Cieplne maszyny wirnikowe# 15# 15# – – – 1# – – – – – – – – – – 1# – – – 1# – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

46 Diagnostyka maszyn 120 60 – 60 – 8 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 – – – 5 – – 5E – 3

47 Sterowanie obsługiwaniem* 30 30 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – – – 1

48 Urządzenia przeniesienia napędu 30 30 – – – 1 – – – – – – – – – – 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

49 Praktyka zawodowa (standardy MNiSW) – – – – – 14 – – – – – – – – – 4 – – – – 3 – – – – 7 – – – – – – – – – – – – – – –

50 Praktyka pływania (standardy STCW) – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

51 Praca dyplomowa – – – – – 15 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15

Razem: 2981 1428 289 1170 94 240 14,5 5 15 0 30 12 6 9 0 30 15 3 13 0 30 12,1 3,9 14 0 30 17,2 0,5 13,3 2,3 30 16 0 8,7 2,3 30 10,5 1 6,25 2 30

Obciążenie godzinowe w tygodniu: 34,5 27 31 30 33,3 27 20

Liczba godzin w semestrze: 517 405 465 451 500 405 238

Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW I semestr II semestr III semestr IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII semestr

1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej X – – – – – – –

2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej – – – – – – – X

3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej X – – – – – – –

4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych X – – – – – – –

5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy X – – – – – – –

6 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy – – – – – – – X

7 Szkolenie na świadectwo ratownika – – – – – – – X

* – zawiera treści programowe STCW # – przedmiot do wyboru




Nr: 34 Przedmiot: Teoria i budowa okrętu*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I–II Semestry: II–IV

Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



II 15 2 30 1

III 15 2 30 1

IV 15 1,5 0,5 23 7 1




1. Znajomość elementów matematyki, fizyki i informatyki

2. Znajomość zagadnień związanych z wytrzymałością materiałów

3. Znajomość elementów rysunku technicznego i grafiki inżynierskiej

4. Znajomość podstaw materiałoznawstwa

5. Znajomość podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego

6. Znajomość budowy kadłuba statku morskiego wraz z znajomością wyposażenia pokładowego

7. Znajomość zasad oceny pływalności i stateczności statku morskiego

8. Znajomość zasad oceny położenia równowagi statku

Cele przedmiotu:

1. Nauczenie podstawowych zasad konstrukcji statku morskiego

2. Zapoznanie i nauczenie interpretacji odpowiednich przepisów

3. Nauczenie zasad wykonywania obliczeń wytrzymałościowych ze zrozumieniem zachodzących

procesów fizycznych

4. Znajomość i zrozumienie podstaw teoretycznych służących do oceny stateczności i pływalności

statku

5. Umiejętność oceny wpływu stanu załadowania statku na jego położenie równowagi i stateczność

6. Znajomość oceny stateczności wzdłużnej statku. Zrozumienie zasad wyznaczania przegłębienia

i zanurzeń statku na podstawie stanu załadowania

7.

Znajomość oceny stateczności statku w eksploatacji w danym stanie załadowania. Zrozumienie

wpływu zewnętrznego momentu przechylającego o charakterze dynamicznym na położenie rów-nowagi i stateczność statku

8. Znajomość elementów dokumentacji statecznościowej statku (konstrukcyjno-eksploatacyjnej) –

zawartość, zastosowanie

9. Znajomość zagadnień dotyczących stateczności awaryjnej dotyczących częściowej utraty pływal-

ności lub statku podpartego




Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Zna rozplanowanie przestrzenne i parametry eksploatacyjne różnych ty-

pów statków; zna dokumentację związaną z charakterystykami geome-

trycznymi kadłuba statku

K_W05, K_W07,

K_W09, K_U21,

K_U22

EKP2

Zna właściwości materiałów używanych do budowy statków. Zna prace

spawalnicze przeprowadzane na statku oraz zabezpieczenia antykorozyj-ne

K_W07, K_W09

EKP3

Zna zasady nadzoru nad wytrzymałością ogólną i lokalną kadłuba. Ro-

zumie obciążenia działające na konstrukcję statku. Rozumie metody ob-

liczenia sił tnących i momentów zginających kadłub

K_W05, K_W07,

K_W09 K_U16

EKP4 Zna typowe rozwiązania węzłów i elementów konstrukcyjnych statku,

zbiorników i zamknięć wodoszczelnych oraz pędników i sterów

K_W05, K_W07,

K_W09

EKP5 Zna zasady dotyczące pływalności statku. Zna wpływ gęstości wody za-

burtowej na parametry eksploatacyjne statku K_W01, K_W03

EKP6

Potrafi zdefiniować stateczność początkową statku. Umie ocenić statecz-

ność statku. Zna ocenę i wyznaczanie momentu przechylającego. Zna ocenę i wyznaczanie momentu prostującego

K_W01, K_W03,

K_W05, K_W09

EKP7

Rozumie stany równowagi statku w eksploatacji. Zna wpływ operacji

ciężarowych na położenie równowagi statku. Zna parametry geome-tryczne podwodnej części kadłuba statku

K_W01 K_W03,

K_W05, K_W09

EKP8

Rozumie zagadnienia dotyczące stateczności wzdłużnej statku. Rozumie

zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębienia statku wynikające ze stanu

równowagi statku. Rozumie wpływ operacji ciężarowych w eksploatacji statku na parametry eksploatacyjne statku – zanurzenia, przegłębienie

K_W01, K_W02,

K_W03, K_W09

EKP9 Zna zasady oceny bezpieczeństwa statecznościowego statku. Zna kryte-

ria oceny stateczności statku

K_W01, K_W02,

K_W03, K_W04

EKP10 Rozumie wpływ na bezpieczeństwo statecznościowe zewnętrznego mo-

mentu przechylającego o charakterze dynamicznym K_W03, K_W05

EKP11 Zna dokumentację statecznościową statku. Umie wykorzystać dokumen-

tację konstrukcyjno-eksploatacyjną na potrzeby eksploatacji statku K_W03, K_W05

EKP12 Zna zagrożenia i ocenę bezpieczeństwa statku w sytuacjach awaryjnych

– częściowa utrata pływalności, statek na mieliźnie K_W03, K_W05

EKP13 Zna zagrożenia i stan równowagi statku w czasie dokowania K_W05

EKP14 Rozumie zagrożenia bezpieczeństwa statecznościowego statku wynikają-

ce z częściowo zapełnionych zbiorników z cieczą K_W03, K_W05

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach II, III i IV:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Rozpoznaje typy statków EKP1 x

SEKP2 Opisuje przekroje statków na liniach teoretycz-

nych kadłuba EKP1 x

SEKP3 Zna podstawowe charakterystyki geometryczne

i eksploatacyjne kadłuba statku EKP1 x

SEKP4 Zna zagadnienia związane z pływalnością ka-

dłuba i wytrzymałością ogólną

EKP

1,3 x



SEKP5 Zna typowe uszkodzenia kadłuba, rozkłady awa-

ryjne i sprzęt awaryjny EKP4 x

SEKP6 Zna konstrukcję pokładu, dna, burt i grodzi, in-

nych elementów konstrukcyjnych

EKP

3,4 x

SEKP7 Zna materiały użyte do konstrukcji kadłuba,

sposoby ich połączeń oraz zabezpieczeń przed

korozją

EKP2 x

SEKP8 Zna zasady dotyczące pływalności statku EKP5 x

SEKP9 Umie określić wpływ gęstości wody zaburtowej

na parametry eksploatacyjne statku EKP5 x

SEKP

10 Zna stany równowagi statku w eksploatacji EKP7 x

SEKP

11

Zna wielkości dotyczące oceny stateczności

statku EKP6 x

SEKP

12

Umie scharakteryzować moment przechylający i

prostujący występujący w eksploatacji statku EKP6 x

SEKP

13

Zna zależności między stanem załadowania, sta-

nem równowagi statku w eksploatacji a momen-

tem prostującym

EKP

6,7 x

SEKP

14

Umie zdefiniować środek ciężkości statku, Wie

jak operacje ciężarowe w eksploatacji statku

wpływają na położenie środka ciężkości statku,

Wie jak położenie środka ciężkości wpływa na

stan równowagi statku

EKP7 x

SEKP

15

Umie wymienić i zdefiniować parametry geo-

metryczne podwodnej części kadłuba statku,

Zna relacje między położeniem środka ciężkości

i środka wyporu statku i ich wpływu na stan

równowagi statku

EKP7 x

SEKP

16

Umie wyjaśnić zasady dotyczące stateczności


SEKP

17

Umie wyjaśnić pojęcia dotyczące stateczności


SEKP

18

Zna zasady wyznaczania zanurzeń i przegłębie-

nia statku w eksploatacji na podstawie znajomo-

ści aktualnego stanu załadowania

EKP8 x

SEKP

19

Umie wyjaśnić wpływ operacji ciężarowych na

statku na zmianę zanurzeń i przegłębienia statku EKP8 x

SEKP

20

Zna wpływ swobodnych powierzchni cieczy na


EKP

14 x

SEKP

21

Umie przedstawić i zastosować kryteria oceny

stateczności statku w ocenie stanu załadowania

statku

EKP9 x

SEKP

22

Wie jak wpływa zewnętrzny moment przechyla-

jący o charakterze dynamicznym na przechył,


EKP

10 x

SEKP

23 Wie jaki jest cel balastowania statku EKP9 x



SEKP

24

Wie jak wpływa opróżnianie i napełniania

zbiorników na statku na jego parametry eksplo-

atacyjne

EKP9 x

SEKP

25

Umie korzystać z dokumentacji konstrukcyjno-

eksploatacyjnej statku. Zna zwartość tych do-

kumentów i ich zastosowanie w eksploatacji

statku

EKP

11 x

SEKP

26

Umie wskazać zagrożenia bezpieczeństwa sta-

tecznościowego statku na mieliźnie

EKP

12 x

SEKP

27

Wie jak wpływa proces dokowania na statecz-

ność statku i jego bezpieczeństwo

EKP

13 x

SEKP

28

Zna podstawowe działania podejmowane w sy-

tuacjach związanych z częściową utratą pływal-

ności

EKP

12 x

SEKP

29

Zna zagrożenia bezpieczeństwa statku w sytu-

acji częściowej utraty pływalności

EKP

12 x

SEKP

30

Zna procedury i czynności podejmowane w try-

bie awaryjnym w sytuacji zalania przedziału/-

ów na statku (czynności, dokumentacja, wyko-

rzystanie urządzeń i elementów wyposażenia na

statku)

EKP

12 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP

2,3,4

1. Charakterystyka statku: wymiary i przekroje, linie teoretyczne,

współczynniki pełnotliwości, wolna burta i znak wolnej burty, skala

załadowania, krzywa wyporu

30

SEKP

1,6

2. Typy statków, rozplanowanie przestrzenne: masowce, drobnicowce,

promy, zbiornikowce, produktowe, gazowce

SEKP

4,5,6,7

3. Budowa statku: typy wiązań i elementy konstrukcji kadłuba, zbiorniki

na statku i typowe ich wyposażenie, zasady sondowania zbiorników,

zamknięcie wodoszczelne, typowe uszkodzenia kadłuba, rozkłady

awaryjne, sprzęt awaryjny, materiały stosowane w budowie statku

SEKP

4,7

4. Materiały konstrukcyjne kadłuba statku: połączenia elementów,

ochrona przeciwkorozyjna

SEKP

3,4,5

5. Obciążenia konstrukcji kadłuba: wytrzymałość lokalna i ogólna ka-

dłuba, krzywe ciężarów, wyporu i obciążeń, zginanie kadłuba, wykresy

sił tnących i momentów gnących, skręcanie kadłuba

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 62

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP

8–11

6. Pływalność, stateczność i niezatapialność statku: stateczność po-

czątkowa, moment wychylający, moment prostujący

30

SEKP

12–14

7. Środek ciężkości i środek wyporu statku: załadowanie i wyłado-

wanie ciężaru, przeniesienie ciężaru, wzniesienie środka ciężkości

nad stępkę, położenie środka wyporu względem środka ciężkości,

warunki zachowania równowagi statku

SEKP

15–19

8. Stateczność wzdłużna: podstawowe wiadomości o stateczności

wzdłużnej, metacentrum poprzeczne, duży promień metacentryczny,

wzdłużna wysokość metacentryczna, wykresy metacentrum, prze-

głębienie, zmiana zanurzenia wskutek zmiany przegłębienia

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 62

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP

20–22

9. Stateczność dynamiczna: kąt przechyłu dynamicznego, kryteria sta-

teczności, wpływ swobodnych powierzchni cieczy na zachowanie się

statku

23 SEKP23,24 10. Balastowanie statku: cel i skutki

SEKP26,27 11. Stateczność statku podpartego: w doku elementów, na mieliźnie

SEKP25 12. Wymagania praktyczne, korzystanie z dokumentacji: stateczno-

ściowej, pływalnościowej, konstrukcyjnej



SEKP27 13. Procedury i zasady dokowania statku

SEKP

28–30

14. Znajomość podstawowych działań podejmowanych w przypad-

kach występowania zdarzeń powodujących częściową utratę

pływalności: analiza zagrożeń związanych z sytuacjami awaryjnymi

zaistniałymi na skutek zdarzeń powodujących częściową utratę pły-

walności, znajomość procedur i działań ograniczających skutki zda-

rzeń powodujących częściową utratę pełnej pływalności, analiza

możliwości użycia urządzeń i systemów awaryjnych oraz urządzeń

i systemów głównych i pomocniczych w trybie awaryjnym, prewen-

cyjna rola bezpiecznej eksploatacji statku w ograniczeniu występo-

wania zdarzeń powodujących częściową utratę pełnej pływalności

Razem: 23

Ć

SEKP? 15. Skalowanie zbiorników, pomiar ilości ładunku 2

SEKP? 16. Korzystanie z dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej statku 5

Razem: 7








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 62


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1


dotyczącą rozplanowania

przestrzennego

i parametrów geome-

trycznych i eksploatacyj-

nych różnych typów stat-

ków; nie zna dokumenta-

cji związanej z charakte-

rystykami geometrycz-nymi kadłuba statku

Słabo zna parametry geo-

metryczne i eksploatacyjne

statków. Potrafi wymienić

tylko podstawowe indywi-

dualne cechy rozplanowa-

nia przestrzennego statków

o różnym przeznaczeniu

i ma trudności z ich uza-sadnieniem


cą wiedzą i zna parametry

geometryczne i eksploata-

cyjne statków. Potrafi wy-

mienić indywidualne cechy

rozplanowania przestrzen-

nego statków o różnym

przeznaczeniu i częściowo je uzasadnić

Biegle zna parametry eksplo-

atacyjne i geometryczne stat-

ków. Potrafi wyczerpująco

wymienić indywidualne ce-

chy rozplanowania prze-

strzennego statków o różnym przeznaczeniu i je uzasadnić

EKP2

Nie potrafi wymienić ma-

teriałów używanych do

budowy statków, ani ich

właściwości. Nie potrafi

opisać prac spawalni-

czych prowadzonych na

statkach.

Nie potrafi wyjaśnić zja-

wiska korozji ani sposo-

bów zapobiegania

Z trudem wymienia pod-

stawowe materiały używa-

ne do budowy statków

i podaje tylko niektóre ich

właściwości. Z trudem

opisuje prace spawalnicze

prowadzone na statkach.

Nie zna metod spawania.

Wyjaśnia ogólnie zjawisko

korozji. Z trudem wymie-

nia czynniki wpływające

na korozję i sposoby zapo-

biegania

Wymienia podstawowe

materiały używane do bu-

dowy statków i podaje ich

właściwości. Ma trudności

z określeniem ich zastoso-

wania. Opisuje prace spa-

walnicze prowadzone na

statkach. Zna metody spa-

wania. Wymienia ich wła-

ściwości i ograniczenia.

Prawidłowo wyjaśnia zja-

wisko korozji. Podaje

przykłady. Wyczerpująco

Biegle wymienia podstawo-

we materiały używane do

budowy statków i podaje ich

właściwości oraz typowe za-

stosowania. Biegle opisuje

prace spawalnicze prowa-

dzone na statkach. Zna me-

tody spawania. Wymienia

ich właściwości i ogranicze-

nia.

Prawidłowo wyjaśnia zjawi-

sko korozji. Podaje przykła-

dy. Wyczerpująco wymienia



wymienia czynniki wpły-

wające na korozję

i sposoby zapobiegania

czynniki wpływające na ko-

rozję i sposoby zapobiegania

EKP3

Nie rozumie obciążeń

działających na konstruk-

cję statku i nie potrafi

omówić sił tnących i

momentów gnących dzia-

łających na statek

Pobieżnie rozumie prawa

fizyczne dotyczące obcią-

żenia i wytrzymałości

konstrukcji. Z trudem tłu-

maczy mechanizm po-




ku. Częściowo wskazuje

związki przyczynowo-

skutkowe między stanem

załadowania statku

a momentami zginającymi.

Potrafi wytłumaczyć róż-

nicę między wytrzymało-

ścią ogólną a lokalną

Rozumie prawa fizyczne

dotyczące obciążenia i wy-

trzymałości konstrukcji.

Tłumaczy mechanizm po-




ku. Potrafi wskazać związ-

ki przyczynowo-skutkowe

między stanem załadowa-

nia statku a momentami

zginającymi.

Potrafi wytłumaczyć różni-

cę między wytrzymałością

ogólną a lokalną

Dogłębnie rozumie prawa fi-

zyczne dotyczące obciążenia

i wytrzymałości konstrukcji.

Logicznie i rzeczowo tłuma-

czy mechanizm powstawania

sił tnących oraz momentów

zginających i skręcających

kadłub statku. Potrafi wska-

zać związki przyczynowo-

skutkowe między stanem za-

ładowania statku a momen-

tami zginającymi i skręcają-

cymi.

Potrafi wytłumaczyć różnicę

między wytrzymałością

ogólną a lokalną

EKP4


dotyczącą typowych roz-

wiązań węzłów i elemen-

tów konstrukcyjnych

statku, zbiorników i za-

mknięć wodoszczelnych

oraz pędników i sterów


wiedzą i potrafi zdefinio-

wać typowe rozwiązania


strukcyjnych statku, zbior-

ników i zamknięć wodosz-

czelnych oraz pędników

i sterów



niować typowe rozwiąza-

nia węzłów i elementów

konstrukcyjnych statku,

zbiorników i zamknięć

wodoszczelnych oraz pęd-

ników i sterów



niować typowe rozwiązania


strukcyjnych statku, zbiorni-

ków i zamknięć wodoszczel-

nych oraz pędników i sterów

EKP5


dotyczącą zasad pływal-

ności statku, nie zna

wpływu gęstości wody

zaburtowej na parametry

eksploatacyjne statku

Słabo zna zasady pływal-

ności statku. Ma trudności

z wytłumaczeniem wpły-

wu gęstości wody zabur-

towej na parametry eks-

ploatacyjne statku


cą widzą dotyczącą pły-

walności statku. Dobrze

rozumie wpływ gęstości

wody zaburtowej na para-

metry eksploatacyjne stat-

ku

Biegle wyjaśnia i dogłębnie

opisuje zasadę dotyczącą

pływalności statku. Biegle

potrafi wyjaśnić wpływ gę-

stości wody zaburtowej na

parametry eksploatacyjne

statku

EKP6



statku, nie potrafi ocenić

stateczności statku. Nie

potrafi ocenić i zdefinio-

wać momentu przechyla-

jącego. Nie potrafi zdefi-

niować i ocenić momentu

prostującego

Z trudem definiuje pojęcie


statku. Słabo potrafi zdefi-

niować moment przechyla-

jący i moment prostujący

statku. Ogólnie wyjaśnia

pojęcie stateczności statku

i parametry opisujące sta-

teczność statku

Dobrze zna pojęcie sta-

teczności statku, potrafi

wytłumaczyć opisać i oce-

nić stateczność statku.

Dobrze rozumie i ocenia

moment przechylający oraz

moment prostujący

Biegle wyjaśnia pojęcie sta-

teczności statku i zasady

oceny bezpieczeństwa sta-

tecznościowego statku. Bie-

gle potrafi wyjaśnić pojęcie

momentu przechylającego

i momentu prostującego stat-

ku

EKP7

Nie zna i nie rozumie sta-

nów równowagi statku

w eksploatacji. Nie zna

relacji między położe-

niem środka ciężkości

statku a stanem równo-

wagi. Nie potrafi zdefi-

niować i wymienić para-

metrów geometrycznych

opisujących podwodną


Słabo rozpoznaje i opisuje

stany równowagi statku.

Pobieżnie wyjaśnia zwią-

zek między położeniem

środka ciężkości statku

z stanem równowagi.

Potrafi wymienić i zdefi-

niować tylko niektóre pa-

rametry geometryczne opi-

sujące podwodną część

kadłuba statku

Dobrze zna stany równo-

wagi statku, wystarczająco

wyjaśnia związek między

położeniem środka ciężko-

ści statku a jego stanem

równowagi. Zna parametry

geometryczne opisujące

podwodną część kadłuba

statku. Potrafi zdefiniować

parametry geometryczne

kadłuba statku

Biegle wyjaśnia i ocenia sta-

ny równowagi statku. Grun-

townie opisuje i wyjaśnia

wpływ położenia środka

ciężkości statku na jego stan

równowagi. Dogłębnie zna

i definiuje parametry geome-

tryczne opisujące podwodną


EKP8

Nie rozumie zagadnień

dotyczących stateczności

wzdłużnej statku, nie zna

zasad wyznaczania zanu-

rzeń i przegłębienia stat-

ku, nie rozumie wpływu

operacji ciężarowych na

statku na zmianę zanu-

rzeń i przegłębienie statku

Słabo rozumie zagadnienia

dotyczące stateczności

wzdłużnej statku. Pobież-

nie wie jak operacje cięża-

rowe wpływają na zanu-

rzenia i przegłębienia stat-

ku. Słabo potrafi wyjaśnić

jak wyznaczyć przegłębie-

nie i zanurzenia statku na

podstawie jego stanu zała-

dowania

Dobrze rozumie zagadnie-

nia dotyczące stateczności

wzdłużnej statku. Potrafi

wyjaśnić jak wyznaczyć

zanurzenia i przegłębienie

statku z jego stanu załado-

wania. Rozumie i potrafi

wytłumaczyć jak operacje

ciężarowe na statku wpły-

wają na zanurzenia i prze-

głębienie statku

Biegle wyjaśnia i opisuje za-

gadnienia dotyczące statecz-

ności wzdłużnej statku. Bar-

dzo dobrze wie jak operacje

ciężarowe na statku wpłyną

na zanurzenia i przegłębienie

statku. Biegle potrafi wytłu-

maczyć jak wyznaczyć zanu-

rzenia i przegłębienie statku

na podstawie jego stanu za-

ładowania



EKP9

Nie zna zasad oceny bez-

pieczeństwa stateczno-

ściowego statku. Nie wie

jak ocenić stateczność

statku. Nie zna kryteriów

służących do oceny sta-

teczności statku

Słabo zna zasady i narzę-


teczności statku. Słabo zna

metody służące do oceny

stateczności statku. Po-

bieżnie potrafi wymienić

standardy służące do oce-

ny stateczności statku

Zna metody i narzędzia

służące do oceny statecz-

ności statku. Potrafi wy-

mienić parametry opisujące

stateczność statku. Zna

kryteria oceny stateczności

statku. Wie jakimi meto-

dami ocenić bezpieczeń-

stwo statecznościowe stat-

ku w eksploatacji

Biegle zna metody i narzę-


teczności statku. Rozpoznaje

i wyjaśnia wszystkie wielko-

ści opisujące stateczność

statku. Potrafi gruntownie

zbadać, ocenić i opisać stan

bezpieczeństwa stateczno-

ściowego statku

EKP10


zewnętrznego momentu

przechylającego o charak-

terze dynamicznym. Nie

wie jak wyznaczyć dy-

namiczny kąt przechyłu

statku

Słabo potrafi zdefiniować

zewnętrzy moment prze-

chylający . Ma kłopoty

z wyjaśnieniem dynamicz-

nego charakteru zewnętrz-

nego momentu przechyla-

jącego. Pobieżnie wie ja

wyznaczyć kąt przechyłu


wnętrznym momentem

przechylającym

Dobrze definiuje i opisuje

dynamiczny charakter ze-

wnętrznego momentu

przechylającego. Potrafi

wyznaczyć kat przechyłu


wnętrznym momentem

przechylającym o charakte-

rze dynamicznym. Wie jak

wielkość dynamicznego

kąta przechyłu wpływa na

bezpieczeństwo stateczno-

ściowe statku w eksploata-

cji

Biegle definiuje i opisuje dy-

namiczny charakter ze-

wnętrznego momentu prze-

chylającego. Potrafi kom-

pleksowo wyznaczyć kąt

przechyłu statku spowodo-

wany zewnętrznym momen-

tem przechylającym o cha-

rakterze dynamicznym.

Gruntownie wie jak wielkość

dynamicznego kąta przechy-

łu wpływa na bezpieczeń-

stwo statecznościowe statku

w eksploatacji

EKP11

Nie potrafi wymienić co

wchodzi w skład doku-

mentacji statecznościowej

statku. Nie zna zawartości

tych dokumentów. Nie

wie jak wykorzystać

w eksploatacji dokumen-

tację statecznościową

statku

Pobieżnie wie jakie doku-

menty wchodzą w skład

dokumentacji stateczno-

ściowej. Pobieżnie zna

zawartość tych dokumen-

tów. Pobieżnie wie do

czego służą te dokumenty.

Z trudem potrafi zdefinio-

wać wielkości znajdujące

się w tych dokumentach

Dobrze zna dokumenty

wchodzące w skład doku-

mentacji statecznościowej.

Zna zawartość tych doku-

mentów. Wie do czego słu-

żą te dokumenty. Potrafi

zdefiniować wielkości

znajdujące się w tych do-

kumentach

Gruntownie wie jakie doku-

menty wchodzą w skład do-

kumentacji statecznościowej.

Biegle zna zawartość tych

dokumentów. Kompleksowo

potrafi posłużyć się tymi do-

kumentami. Biegle potrafi

zdefiniować wielkości znaj-

dujące się w tych dokumen-

tach

EKP12

Nie zna zagrożeń bezpie-

czeństwa statku wiążą-

cych się z częściową utra-

tą pływalności oraz statku

na mieliźnie. Nie potrafi

zdefiniować ani ocenić

wpływu tych zagrożeń na


Słabo zna zagrożenia bez-

pieczeństwa statku wiążą-

ce się z częściową utratą

pływalności oraz statku na

mieliźnie. Słabo potrafi

zdefiniować i ocenić

wpływ tych zagrożeń na


Dobrze rozumie i wyjaśnia

zagrożenia bezpieczeństwa

statku wiążące się z czę-

ściową utratą pływalności

oraz statku na mieliźnie.

Gruntownie potrafi zdefi-

niować i ocenić wpływ

tych zagrożeń na bezpie-

czeństwo statku

Biegle zna zagrożenia bez-

pieczeństwa statku wiążące

się z częściową utratą pły-

walności oraz statku na mie-

liźnie. Kompleksowo potrafi

zdefiniować i ocenić wpływ

tych zagrożeń na bezpieczeń-

stwo statku. Wie jakie czyn-

ności należy podjąć aby mi-

nimalizować zagrożenia bez-

pieczeństwa statku w czasie

częściowej utraty pływalno-

ści lub na mieliźnie

EKP13

Nie zna zagrożeń doty-

czących bezpieczeństwa


nia. Nie potrafi opisać

i wyjaśnić stanów rów-


dokowania

Słabo zna zagrożenia do-

tyczących bezpieczeństwa


nia. Pobieżnie potrafi opi-

sać i wyjaśnić stany rów-


dokowania

Dobrze zna zagrożenia do-

tyczące bezpieczeństwa


Potrafi opisać i wyjaśnić

stany równowagi statku

w czasie dokowania

Gruntownie zna zagrożenia

dotyczące bezpieczeństwa


Wie jaki jest ich wpływ na

stateczność statku. Komplek-

sowo potrafi opisać i wyja-

śnić stany równowagi statku

w czasie dokowania

EKP14

Nie zna związku między




Nie wie co to jest po-


wierzchnie cieczy. Nie

wie od czego zależy po-

wyższa wielkość i jaki

jest jej wpływ na bezpie-

czeństwo statecznościowe

statku

Słabo zna związek między




Nie rozumie co to jest po-


wierzchnie cieczy.

Pobieżnie potrafi wyjaśnić

od czego zależy powyższa




Zna związek między czę-

ściowo zapełnionym zbior-

nikiem z cieczą, a statecz-

nością statku. Rozumie co

to jest poprawka na swo-

bodne powierzchnie cie-

czy. Potrafi wyjaśnić od

czego zależy powyższa




Biegle zna związek między


zbiornikiem z cieczą, a sta-

tecznością statku. Komplek-

sowo wyjaśnia co to jest po-


wierzchnie cieczy. Gruntow-

nie potrafi wyjaśnić od czego

zależy powyższa wielkość

i jaki jest jej wpływ na bez-

pieczeństwo statecznościowe

statku




Rodzaj Opis


Rzutnik pisma Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji foliogramów

DTK Dokumentacja Techniczna Kadłuba statku

Literatura:


1. Szozda Z.: Stateczność statku morskiego. Akademia Morska w Szczecinie, Szczecin 2004.

2. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 2008.

3. Więckiewicz W.: Budowa kadłubów statków morskich. Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia

2008.

4. Więckiewicz W.: Podstawy pływalności i stateczności statku handlowego. Wydawnictwo Akade-

mii Morskiej, Gdynia 2006.

5. Więckiewicz W.: Zarys budowy statków morskich. Wyższa Szkoła Morska w Gdyni, 2001.

6. Bogucki D., Czarnecki S.: Geometria kształtu kadłuba. Biblioteka Okrętownictwa, Wydawnictwo


7. Kabaciński J.: Stateczność i niezatapialność statku. Dział Wydawnictw WSM, Szczecin 1999.


1. Przepisy budowy i klasyfikacji statków morskich, cz. 2: Kadłub. Polski Rejestr Statków, 2007.

2. Clarc I.C.: Stability, trim and strenth for Merchant chips and fishing vessels. The Nautical Institute,

London 2008.

3. Brian A.: Ship hydrostatic and stability. Butterworth-Heinemann, Amsterdam 2007.

4. Derrett D.R.: Ship stability for masters and mates. Maritime Press, London 2006.

5. Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, SOLAS 1974, poprawki 2005,

2006, 2007, wydanie PRS 2009.

6. Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych, 1966 poprawiona zgodnie z protokołem 1988

– tekst jednolity, wydanie PRS, 2006.




dr inż. Dorota Łozowicka, A II semestr [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. of. wacht. Paweł Chorab,

A III–IV semestr [email protected] WN/INM/ZBiSS


dr hab. inż. Tomasz Cepowski, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. Dorota Łozowicka, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz, A [email protected] WN/INM/ZBiSS

dr inż. Zbigniew Szozda, A [email protected] WN/INM/ZBiSS








Nr: 35 Przedmiot: Ochrona środowiska morskiego*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa


Se-

mestr

Liczba tygodni

w semestrze



V 15 1,7 0,3 25 5 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie świadomości ekologicznej oraz odpowiedzialności za stan środowiska morskiego

u studenta jako przyszłego członka załóg statków morskich

2. Zapoznanie ze specyfiką zanieczyszczeń pochodzących ze statków, gospodarką substancjami

szkodliwymi dla środowiska oraz procedurami eksploatacyjnymi zapobiegającymi zanieczysz-

czeniom

3. Zapoznanie z budową i zasadami eksploatacji okrętowych urządzeń związanych z ochroną śro-

dowiska morskiego

4. Zapoznanie z zasadami prowadzenia dokumentacji związanej z ochroną środowiska właściwej dla

Działu Maszynowego statku morskiego



EKP1 Potrafi ocenić zagrożenie dla środowiska morskiego wywołane eks-

ploatacją obiektów pływających w tym statków oraz zna zasady po-

stępowania w myśl przepisów globalnych i lokalnych

K_W04, K_U11,

K_U15, K_K01

EKP2

Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń zwią-

zanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub uty-

lizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego

K_W09, K_W10,

K_U22

EKP3 Zna wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale Ma-

szynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego K_U01, K_U02





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Charakteryzuje statek jako obiekt zagrażający

środowisku morskiemu EKP1 x

SEKP2 Wymienia rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ty-

powe ilości EKP1 x

SEKP3 Omawia aktualny stan prawny i nadzór nad sto-

sowaniem postanowień konwencji

EKP

1,2 x

SEKP4 Zna zasady prowadzenia dokumentacji okręto-

wej dotyczącej ochrony środowiska morskiego

EKP

2,3 x

SEKP5 Zna techniczne sposoby zapobiegania zanie-

czyszczeniom mórz olejami, metody i urządze-

nia do oczyszczania wód zaolejonych

EKP2 x x

SEKP6 Zna klasyfikację substancji szkodliwych innych

niż oleje oraz warunki ich usuwania

EKP

1,2 x

SEKP7 Zna warunki usuwania ścieków oraz śmieci,

sposoby ich utylizacji lub gromadzenia

EKP

1,2 x x

SEKP8 Zna warunki zapobiegania zanieczyszczeniu

atmosfery toksycznymi składnikami spalin oraz

sposoby jego ograniczenia

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1,2 1. Charakterystyka statku jako obiektu zagrażającego środowisku mor-

skiemu. Rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ilości

25

SEKP3,4 2. Prawna ochrona wód morskich przed zanieczyszczeniami ze statków.

Dokumentacja okrętowa dotycząca ochrony środowiska morskiego

SEKP5 3. Zapobieganie zanieczyszczeniu mórz olejami (załącznik I Konwencji

MARPOL)

SEKP6 4. Zapobieganie zanieczyszczeniu szkodliwymi substancjami przewożo-

nymi luzem (załącznik II Konwencji MARPOL)

SEKP7 5. Szkodliwe substancje przewożone w opakowaniach (załącznik III

Konwencji MARPOL)

SEKP7 6. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza ściekami (załącznik IV Konwen-

cji MARPOL)

SEKP8 7. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza śmieciami (załącznik V Kon-

wencji MARPOL)

SEKP8

8. Zapobieganie zanieczyszczaniu atmosfery toksycznymi składnikami

spalin z silników, kotłów i spalarek okrętowych, sposoby ograniczenia

emisji toksycznych składników spalin

SEKP7,8 9. Kierunki rozwojowe metod i urządzeń technicznych w dziedzinie


Razem: 25



L SEKP5,7

10. Okrętowe urządzenia ochrony środowiska: odolejacz, oczyszczalnia

ścieków, SCR – przygotowanie, uruchomienie i obsługa, zintegrowa-

ne urządzenia pomiarowe

5

Razem: 5








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 51


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie jest w stanie


określić wpływu eksplo-

atacji statku na środowi-

sko morskie, brak mu

wiedzy z zakresu zasad

postępowania w myśl

przepisów ochrony śro-

dowiska

Jest w stanie określić za-

grożenie wynikające z

przebiegu eksploatacji

statku na środowisko na-

turalne, zna zasady po-

stępowania w myśl prze-

pisów ochrony środowi-

ska

Potrafi prawidłowo wska-

zać czynniki zagrażające

środowisku morskiemu w

poszczególnych stanach

eksploatacyjnych statku,

potrafi wybrać odpowiedni

dla stanu eksploatacyjnego

sposób postępowania

z czynnikami zagrażający-

mi środowisku


czynniki zagrażające środowi-

sku morskiemu

w poszczególnych stanach

eksploatacyjnych statku oraz

przewidzieć ich wpływ na

zmianę zasad eksploatacji stat-

ku. Potrafi wybrać odpowiedni

dla stanu eksploatacyjnego

sposób postępowania oraz

wskazać alternatywne metody

postępowania

EKP2

Nie zna procedur postę-

powania oraz zasad eks-

ploatacji urządzeń zwią-

zanych z przechowywa-

niem, przemieszczaniem,

usuwaniem lub utylizacją

substancji szkodliwych

dla środowiska morskie-

go

Zna procedury postępo-

wania oraz zasady eks-

ploatacji urządzeń zwią-

zanych z przechowywa-

niem, przemieszczaniem,

usuwaniem lub utylizacją

substancji szkodliwych

dla środowiska morskie-

go

Potrafi uzasadnić celowość

zastosowania procedury

postępowania związanej z

przechowywaniem, prze-

mieszczaniem, usuwaniem

lub utylizacją substancji

szkodliwych dla środowi-

ska morskiego oraz zna za-

sady eksploatacji okręto-

wych urządzeń ochrony

środowiska

Potrafi wskazać najodpowied-

niejszą procedurę postępowa-

nia związanej z przechowywa-

niem, przemieszczaniem, usu-

waniem lub utylizacją substan-

cji szkodliwych dla środowiska

morskiego z uwzględnieniem

specyfiki wybranych akwenów

morskich. Zna zasady eksplo-

atacji okrętowych urządzeń

ochrony środowiska oraz po-

trafi wskazać ich ograniczenia

EKP3

Nie zna wymagań oraz

zasad prowadzenia do-

kumentacji w Dziale Ma-

szynowym z zakresu

ochrony środowiska

morskiego

Potrafi wymienić wyma-

gania oraz zasady pro-

wadzenia dokumentacji

w Dziale Maszynowym z

zakresu ochrony środo-

wiska morskiego

Potrafi prawidłowo opisać

wymagania oraz podać

przykłady zapisów

w dokumentacji dla każdej

z operacji ujętych

w dokumentacji Działu

Maszynowego z zakresu

ochrony środowiska mor-

skiego

Potrafi prawidłowo opisać

wymagania oraz podać przy-

kłady zapisów w dokumentacji

dla każdej z operacji ujętych w

dokumentacji Działu Maszy-

nowego z zakresu ochrony

środowiska morskiego oraz

wskazać wytyczne postępowa-

nia na wypadek przerwania

operacji, uszkodzenia urządze-

nia lub innej sytuacji awaryjnej




Rodzaj Opis



Akty prawne Konwencje międzynarodowe oraz lokalne akty prawne regulujące ochroną

środowiska morskiego

Literatura:


1. Lipiński A.: Prawne podstawy ochrony środowiska. Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., Warszawa

2007.

2. Kenig-Witkowska M.M.: Prawo środowiska Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. PiE, War-

szawa 2007.

3. Wierzbowski B., Rakoczy B.: Podstawy prawa ochrony środowiska. PiE, Warszawa 2007.

4. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków. Notatki z wykładu dla stu-

diów dziennych i zaocznych oraz kursów SDKO w WSM, Szczecin 2003.


1. Ustawa RP z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2001 r. Nr 62, poz. 627).

2. Ustawa RP z dnia 16 marca 1995 r. O zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz.U.

z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z późn. zm.).

3. Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1992 (Dz.U. z 2000 r.

Nr 28, poz. 346, z późn. zm.).

4. Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji.

(Dz.U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46, zm. Dz.U. z 1997 r. Nr 47, poz. 300).

5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie przekazywania informacji o odpadach znajdują-

cych się na statku (Dz.U. z 2003 r., Nr 101, poz. 936).

6. Rozporządzenie Ministra Transportu I Budownictwa w sprawie sposobu, zakresu i terminów prze-

prowadzania przeglądów i inspekcji, sposobu potwierdzania oraz wzorów międzynarodowych

świadectw w zakresie ochrony morza przed zanieczyszczaniem przez statki (Dz.U. z 2006 r. Nr 49,

poz. 357).

7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie funkcjonowania inspekcji portu. (Dz.U. 2004 r.

Nr 102, poz. 1078).






dr inż. Tadeusz Borkowski [email protected] IESO/ZSO









Nr: 37 Przedmiot: Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



IV 15 1,6 1,4 24 22 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Znajomość wymagań Konwencji SOLAS, STCW i kodeksów ISM i ISPS oraz ich stosowania


2. Znajomość zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych

3. Umiejętność przeprowadzenia analizy ryzyka związanego z wybranymi czynnościami wykony-

wanymi na statku



EKP1

Potrafi scharakteryzować wymagania Konwencji SOLAS, STCW

i kodeksów ISM i ISPS oraz potrafi scharakteryzować ich stoso-

wanie w codziennej pracy na statku

K_W10, K_W11, K_W12,

K_U11, K_K3, K_K5

EKP2 Potrafi scharakteryzować zasady postępowania w sytuacjach awa-

ryjnych

K_W12, K_W15, K_U7,

K_U11, K_K3, K_K5

EKP3 Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka związanego z wybranymi

czynnościami wykonywanymi na statku

K_W12, K_W15, K_U9,

K_U11, K_K3, K_K5

EKP4

Zna zagadnienia zawarte w treściach Przeszkolenia w zakresie

problematyki ochrony statku (kurs 1.5) i Przeszkolenia dla człon-

ków załóg z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony, umie

stosować je w zakresie przydzielonego stanowiska na statku (kurs

2.8)

K_W10, K_W11, K_W12,

K_U11, K_K3, K_K5



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi scharakteryzować konwencje i re-

gulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa

pracy i ochronie życia na morzu

EKP1 x Kurs 1.5,

p. 1



SEKP2 Potrafi scharakteryzować wymagania kwa-

lifikacji i kompetencje członków załóg

statkowych w świetle konwencji STCW

EKP1 x x

SEKP3

Potrafi scharakteryzować zasady pełnienia

wachty maszynowej oraz bez wachtowego

nadzoru siłowni okrętowej

EKP1 x x

SEKP4

Potrafi scharakteryzować procedury wach-

towe oraz zna zasady przejmowania i zda-

wania obowiązków

EKP

1,2 x x

SEKP5

Potrafi scharakteryzować obowiązki i od-

powiedzialność członków załogi w zakre-

sie bezpiecznej eksploatacji statku i ochro-

ny środowiska morskiego

EKP

1,2 x x

SEKP6

Potrafi scharakteryzować obowiązki

członków załogi podczas alarmów i sytu-

acjach awaryjnych

EKP

1,2 x

SEKP7

Potrafi scharakteryzować instalacje i wy-

posażenie statku służące ochronie środowi-

ska morskiego

EKP

1,2 x

SEKP8

Potrafi scharakteryzować system zarządza-

nia bezpieczeństwem na statku – Kodeks

ISM

EKP

1,2 x x

SEKP9 Potrafi przedstawić zasady instruktarzy

i szkoleń na statku

EKP

1,2 x x

SEKP10 Potrafi przeprowadzić analizę ryzyka po-

dejmowanych czynności eksploatacyjnych

EKP

1,3 x x

SEKP11 Potrafi scharakteryzować oraz potrafi wy-

pełniać dokumenty statkowe

EKP

1,3 x x

SEKP12

Potrafi opisać zasady działania wyłączni-

ków awaryjnych mechanizmów statko-

wych

EKP

1,2 x

SEKP13

Potrafi scharakteryzować procedury uru-

chamiania i wyłączania systemów awaryj-

nych napędu głównego i systemów po-

mocniczych oraz awaryjnych urządzeń

EKP

1,2 x x

SEKP14

Potrafi scharakteryzować wymagania Ko-

deksu Ochrony Statków i Obiektów Por-

towych – kodeks ISPS w zakresie ochrony

żeglugi i portów morskich. Zna zasady bu-

dowy Planu Ochrony Statku. Umie stoso-

wać postanowienia planu ochrony statku

EKP

1,2,4 x x

Kurs

1.5, p. 1,

2.8, p. 1

SEKP15 Zna zagrożenia w żegludze, potrafi rozpo-

znawać ryzyka i zagrożenia ochrony statku

EKP

1,4 x x

Kurs

1.5, p. 2,

2.8, p. 2

SEKP16

Zna metodologię ochrony statku, sposoby

sprawdzania skuteczności systemu ochrony

statku, sprzęt ochronny i zasady jego bez-

piecznego użycia

EKP

1,4 x x

Kurs

1.5, p. 3,

2.8,

p. 3, 4



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1 1. Konwencje i regulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa pracy

i ochronie życia na morzu

24

SEKP2 2. Wymagania kwalifikacji i kompetencje członków załóg statkowych

w świetle konwencji STCW

SEKP3 3. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiąz-

ków

SEKP4 4. Zasady pełnienia wachty maszynowej oraz bez wachtowego nadzoru

siłowni okrętowej

SEKP5 5. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecz-


SEKP6 6. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych

SEKP7 7. Instalacje i wyposażenie statku służące ochronie środowiska morskie-

go

SEKP8 8. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (kodeks ISM)

SEKP9 9. Zasady instruktarzy i szkoleń na statku

SEKP10 10. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych

SEKP11 11. Dokumenty statkowe

SEKP12 12. Zasady użycia awaryjnych wyłączników mechanizmów statkowych



SEKP14

14. Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych, wymagania Kodek-

su Ochrony Statków i Obiektów Portowych – kodeks ISPS w zakresie

ochrony żeglugi i portów morskich. Zasady budowy Planu Ochrony Statku. Stosowanie postanowień planu ochrony statku

SEKP15 15. Zagrożenia w żegludze, ryzyka i zagrożenia ochrony statku

SEKP16

16. Metodologia ochrony statku, sposoby sprawdzania skuteczności sys-

temu ochrony statku, sprzęt ochronny i zasady jego bezpiecznego uży-cia

Razem: 24

Ć

SEKP

2,4,9

17. Procedury wachtowe oraz zasady przejmowania i zdawania obowiąz-

ków w normalnej eksploatacji i w sytuacjach awaryjnych

22

SEKP

2,3,4

18. Obowiązki i odpowiedzialność członków załogi w zakresie bezpiecz-


SEKP4,5 19. Obowiązki członków załogi podczas alarmów i sytuacjach awaryjnych

SEKP8,11 20. System zarządzania bezpieczeństwem na statku (ISM Code)

SEKP

8,10,11

21. Analiza ryzyka przy podejmowaniu czynności eksploatacyjnych, za-

sady planowania zapasów niezbędnego paliwa, olejów smarowych,

wody i innych czynników eksploatacyjnych siłowni i statku, zapisy

w dokumentacji eksploatacyjej statku: raporty, rozliczenia paliwowe

i oleju smarowego



SEKP14 23. ISPS Code, wymagania Kodeksu Ochrony Statków i Obiektów Porto-

wych – kodeks ISPS w zakresie ochrony żeglugi i portów morskich.



Zasady budowy Planu Ochrony Statku. Stosowanie postanowień planu ochrony statku

SEKP15 24. Zagrożenia w żegludze, ryzyka i zagrożenia ochrony statku

SEKP16

25. Metodologia ochrony statku, sposoby sprawdzania skuteczności sys-

temu ochrony statku, sprzęt ochronny i zasady jego bezpiecznego uży-

cia

Razem: 22








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 46



Łącznie 80


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń

EKP1

Nie jest w stanie

scharakteryzować

wymagań Konwencji

SOLAS, kodeksów

ISM i ISPS oraz nie

potrafi scharaktery-

zować ich stosowania


Jest w stanie scharakte-

ryzować wymagania

Konwencji SOLAS,

kodeksów ISM i ISPS

oraz potrafi scharakte-

ryzować ich stosowanie

w codziennej pracy na

statku


wymagania Konwencji

SOLAS, kodeksów ISM i ISPS

oraz potrafi scharakteryzować

ich stosowanie w codziennej

pracy na statku, potrafi anali-

tycznie interpretować zapisy

i wskazać niezgodności


wymagania Konwencji SOLAS,

kodeksów ISM i ISPS oraz po-

trafi scharakteryzować ich sto-

sowanie w codziennej pracy na

statku, potrafi analitycznie in-

terpretować zapisy i wskazać

niezgodności, potrafi opracować zmiany

EKP2


ryzować zasad postę-

powania w typowych

sytuacjach awaryj-

nych


wać zasady postępo-

wania w typowych sy-tuacjach awaryjnych

Potrafi scharakteryzować zasa-

dy postępowania w typowych

sytuacjach awaryjnych oraz w

różnych stanach eksploatacyj-

nych statku

Potrafi scharakteryzować zasady

postępowania w typowych sytu-

acjach awaryjnych oraz w róż-


statku, potrafi optymalizować

plany awaryjne w zależności od typu statku

EKP3

Nie potrafi przepro-

wadzić analizy ryzyka

związanego z wybra-

nymi czynnościami

wykonywanymi na

statku w oparciu o procedury statkowe

Potrafi przeprowadzić

analizę ryzyka związa-

nego z wybranymi

czynnościami wyko-

nywanymi na statku

w oparciu o procedury statkowe


ryzyka związanego z wybra-

nymi czynnościami wykony-

wanymi na statku w oparciu

o procedury statkowe, potrafi

wskazać metody i sposoby zmniejszenia ryzyka


ryzyka związanego

z wybranymi czynnościami wy-

konywanymi na statku w opar-

ciu o procedury statkowe, potra-

fi wskazać metody i sposoby

zmniejszenia ryzyka oraz potrafi wskazać ulepszenie procedur

EKP4

Nie zna zagadnień

zawartych w treściach

Przeszkolenia w za-

kresie problematyki

ochrony statku (kurs

1.5) i Przeszkolenia

dla członków załóg

z przydzielonymi

Zna w zakresie pod-

stawowym zagadnienia

zawarte w treściach

Przeszkolenia w zakre-

sie problematyki

ochrony statku (kurs

1.5) i Przeszkolenia dla

członków załóg z przy-

Zna zagadnienia zawarte w tre-

ściach Przeszkolenia w zakre-

sie problematyki ochrony stat-

ku( kurs 1.5) i Przeszkolenia

dla członków załóg z przydzie-

lonymi obowiązkami w zakre-

sie ochrony, umie stosować je

w zakresie przydzielonego sta-

Zna zagadnienia zawarte w tre-

ściach Przeszkolenia w zakresie

problematyki ochrony statku

(kurs 1.5) i Przeszkolenia dla

członków załóg z przydzielo-

nymi obowiązkami w zakresie

ochrony, umie stosować je w

zakresie przydzielonego stano-



obowiązkami w za-

kresie ochrony, nie

potrafi stosować ich

w zakresie przydzie-

lonego stanowiska na statku (kurs 2.8)

dzielonymi obowiąz-

kami w zakresie ochro-

ny, umie stosować je w

zakresie przydzielone-

go stanowiska na statku (kurs 2.8)

nowiska na statku (kurs 2.8).

Potrafi samodzielnie rozpo-

znawać ryzyka i zagrożenia

ochrony statku, sposoby

sprawdzania skuteczności sys-temów ochrony statku

wiska na statku (kurs 2.8). Po-

trafi samodzielnie rozpoznawać

ryzyka i zagrożenia ochrony

statku, sposoby sprawdzania

skuteczności systemów ochrony

statku. Analizuje plany ochrony

statku, potrafi wskazać możli-

wości doskonalenia planu ochrony statku i portu


Rodzaj Opis


Drukowane materiały pomocnicze Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe

Drukowane i elektroniczne mate-

riały pomocnicze

Plany statków do budowy i sprawdzania poprawności planu

ochrony statku (Ship Security Assessment)

Literatura:





4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r. w




6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych, wyd. PRS 2003.

7. Treści przeszkolenia kursów 1.5. Przeszkolenie w zakresie problematyki ochrony statku, 2.8. Prze-

szkolenie dla członków załóg z przydzielonymi obowiązkami w zakresie ochrony.



www.dnv.com

www.gl-group.com

www.eagle.org

www.imo.org

www.prs.gda.com














Nr: 38 Przedmiot: Organizacja nadzoru*

Kierunek: Mechanika




Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VII 12 1 1 12 13 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie świadomości oraz umiejętności interpretacji wymagań technicznych dotyczących

organizacji nadzoru technicznego statku w świetle obowiązujących wymagań prawnych

2. Wykształcenie umiejętności związanych z prowadzeniem dokumentacji statkowej dotyczącej

technicznej eksploatacji statku

3. Wykształcenie umiejętności związanych z przygotowaniem statku do przeglądów klasyfikacyj-

nych

4. Wykształcenie umiejętności organizacji załogi maszynowej w normalnej eksploatacji i sytuacjach

awaryjnych



EKP1

Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego stat-

ków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych i wymo-

gami Międzynarodowych Konwencji

K_W10, K_W11, K_W12,

K_U09, K_U11, K_K02,

K_K04

EKP2 Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowadze-

nia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksploatacji

statku

K_W04, K_W05, K_W07,

K_U07, K_U11, K_K05,

EKP3 Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami zało-

gi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse Mana-

gement

K_W12, K_W15, K_U09,

K_U11, K_K03, K_K05,

K_K07, K_K10



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi scharakteryzować problematykę tech-

nicznej eksploatacji statku EKP1 x x



SEKP2 Potrafi scharakteryzować przepisy międzynaro-

dowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-

atacją statku

EKP1 x x

SEKP3 Potrafi scharakteryzować organizację nadzoru

technicznego statków morskich EKP1 x x

SEKP4 Potrafi scharakteryzować nadzór techniczny

statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfi-

kacyjne

EKP1 x x

SEKP5 Potrafi scharakteryzować dokumentację statko-

wą dotyczącą technicznej eksploatacji statku i

wykazać się umiejętnością jej prowadzenia

EKP2 x x

SEKP6

Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami

ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji

siłowni okrętowej

EKP3 x x

SEKP7

Potrafi scharakteryzować organizację prac re-

montowo-konserwacyjnych oraz innych ruty-

nowych czynności jak: bunkrowanie paliw

i olejów, szkolenia załogi

EKP3 x x

SEKP8 Potrafi scharakteryzować problematykę przygo-

towania statku do remontu stoczniowego EKP2 x x

SEKP9

Zna zasady planowania przeglądu wszystkich

silników i urządzeń statku oraz kadłuba, pędni-

ków i zaworów dennych

EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VII

A

SEKP1 1. Problematyka technicznej eksploatacji statku

12

SEKP2 2. Przepisy międzynarodowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-

atacją statku

SEKP3 3. Organizacja nadzoru technicznego statków morskich

SEKP4 4. Nadzór techniczny statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfika-

cyjne

SEKP5 5. Dokumentacje statkowe dotyczącą technicznej eksploatacji statku

SEKP6 6. Zarządzanie zasobami ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploata-

cji siłowni okrętowej

SEKP7 7. Organizacja pracy załogi maszynowej

SEKP8 8. Przygotowania statku do remontu stoczniowego

Razem: 12

Ć

SEKP

1,2,3,4 9. Dokumenty statkowe związane z bezpieczeństwem żeglugi

13

SEKP4 10. Dokumenty statkowe wystawiane przez instytucje klasyfikacyjne

SEKP5 11. Prowadzenie dzienników maszynowych, manewrowych, ORB, itp.

SEKP5 12. Prowadzenie dokumentacji wykonanej pracy

SEKP

6,7

13. Organizacja pracy w dziale maszynowym, pozwolenia na prace, listy

sprawdzające, analizy ryzyka



SEKP9

14. Planowanie na podstawie zapisów PMS przeglądów wszystkich silni-

ków i urządzeń statku oraz kadłuba, pędników i zaworów dennych, sporządzania specyfikacji remontowych i serwisowych

SEKP8 15. Przygotowanie specyfikacji remontowej na stocznie

Razem: 13








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 25



Łącznie 40


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas ćwiczeń

EKP1


zować wymagań nadzo-

ru technicznego statków

zgodnych z przepisami

Towarzystw Klasyfika-

cyjnych i wymogami

Międzynarodowych

Konwencji


wać wymagania nadzo-

ru technicznego stat-

ków zgodne z przepi-

sami Towarzystw Kla-

syfikacyjnych i wymo-

gami Międzynarodo-

wych Konwencji





Klasyfikacyjnych i wy-

mogami Międzynarodo-

wych Konwencji dla róż-

nych typów statków





Klasyfikacyjnych i wymo-

gami Międzynarodowych

Konwencji dla różnych ty-

pów statków oraz zna róż-

nice wymagań pomiędzy

różnymi Towarzystwami Klasyfikacyjnymi

EKP2


zować i wykazać się


dzenia dokumentacji


technicznej eksploatacji

statku, nie zna zasad

planowania przeglądów

i przygotowania doku-

mentacji remontowej

statku


wać i wykazać się


dzenia dokumentacji


technicznej eksploatacji

statku, zna zasady pla-

nowania przeglądów

i przygotowania doku-

mentacji remontowej

statku


i wykazać się umiejętno-

ścią prowadzenia doku-

mentacji statkowej doty-

czącej technicznej eksplo-

atacji statku oraz potrafi

analitycznie interpretować

zapisy, zna zasad plano-

wania przeglądów i przy-

gotowania dokumentacji

remontowej statku, potrafi

przygotować dokumenta-

cję remontową wskazane-go urządzenia


i wykazać się umiejętnością

prowadzenia dokumentacji

statkowej dotyczącej tech-

nicznej eksploatacji statku

oraz potrafi analitycznie in-

terpretować zapisy i potrafi

wskazać optymalne rozwią-

zania, zna zasad planowania

przeglądów i przygotowania

dokumentacji remontowej

statku, potrafi przygotować

dokumentację remontową

wskazanego urządzenia.

Analizuje poprawność przy-

jętego rozwiązania

EKP3


zować zarządzania za-

sobami – członkami za-

łogi maszynowej i wy-

posażeniem siłowni –

Engine Resourse Ma-nagement


wać zarządzanie zaso-

bami – członkami zało-

gi maszynowej i wypo-

sażeniem siłowni – En-

gine Resourse Mana-gement



członkami załogi maszy-

nowej i wyposażeniem si-

łowni – Engine Resourse

Management dla różnych typów statków



członkami załogi maszyno-

wej i wyposażeniem siłowni

– Engine Resourse Mana-

gement dla różnych typów

statków i potrafi sprecyzo-

wać wymogi szkoleń spe-cjalistycznych




Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnych i filmów

Drukowane materiały

pomocnicze

Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe, specyfikacje

remontowe

Literatura:





4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 4.08.2000 r.

w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków

morskich o polskiej przynależności.


6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych. Wyd. PRS, 2003.

7. Przepisy klasyfikacji budowy statków morskich, Części I, II, VII, VII. Wydawnictwo PRS, Gdańsk

2007.

8. Alternatywne systemy nadzoru urządzeń maszynowych. Publikacja PRS 81/P, Gdańsk 2009.



www.dnv.com

www.gl-group.com

www.eagle.org

www.imo.org

www.prs.gda.com












http://www.dnv.com/



http://www.imo.org/


· Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują...

Documents

Transcript of · Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r. – obowiązują...